HuiLEM'S OUSLU
MEPHISTO
TWEEDE BLAD
Woensdag 11 Maart 1914
OM ONS HEEN
No. 1903
Regenachtige Zoidagmiddag.
Te familie was bijeen, 'i Regende
dat liet goot. Al en toe stormde hot
ook. ter afwisseling. Vroolijk was lie
stemming in den kring juist niet; zelfs
de luiste van 't gezelschap, die an
ders op den rustdag met geen stok de
deur uit was to krijgen, had 'me
kon het zoo troffen precies op dezen
middag een flinke wandeling willen
doen. Een ander, voetbal enthousiast,
klaagde dat er geen eerste klasse wed
strijd was: aan den Schoterweg zou
Haarlem, bekerend tegen een tweede
klasser uit Dordrecht, er toeh maar
een potje van niaken. Prano gespeeld
was er al, gelezen cm k. Er moest r.oo-
dig iets nieuws gebeuren.
Toen zei de dochter des huizes, die
al een kwartier lang naar buiten had
zitten turen:
„Hoe gauw valt oen regendruppel
naar beneden?"
't Was meer een overpeinzing, dan
een vraag. Maar de Hoogere burger
scholier uit de vierde klas e antwoord
de onmiddellijk:
„Elf meter in do seconde".
Er heersehte algemeene verbazing
onder de jongelui, die over 't alge
meen van oordeel waren, dat je je
lessen leerde voor de leeraren, maar
niet om jn den huisclijken kring wat
to weten. Vader, tactvol, knikte goed
keurend met bet hoofd en zei: „ik wist
het niet, maar nu denk ik het te ont
houden. En welke snelheid heeft een
vallende sneeuwvlok?"
Dat wist niemand, maar er kwam
Belangstelling en moeder, dat ziende
glipte zonder iets to zoggen weg cn
kwam terug met een deel van do en
cyclopaedic. Acht levendige lianden
wilden do bladzij opzoeken, totdat va
der zijn gezag even liet gelden. Hij
had het al gauw gevonden.
„Vallende sneeuwvlok in kalme
lucht 0.2 Meter por seconde, wande
lende voetganger 1.11..."
„En in zoo'n regenweer?"
„2.4. Postduif 16 di 20, zwaluw 45—
50...."
„Meter in de seconde?" vroeg de
jongste dochter ongeloovig.
„Natuurlijk", zei do hoogere burger
scholier. „Wat ben jij dom! De zwa
luw is immers de snelste vogel".
„Dertigduizend zevenhonderd me
ier per seconde legt de aarde om do
zon ai," las do vader en „driehon
derd milliotn liet licht in een ledige
ruimte".
„Je bent zelf dom", protesteerde de
jongste dochter lot haar- broer, die
een voorliefde had voor mooie schoe
nen en niet welbehagen naar de pun
ten van ziin molières keek. „Weet jij,
waar do Engel soke schoenen die wij
dragen vandaar, komen?"'
„Wat flauw, liit Engeland natuur
lijk".
„Mis, nit do Langstraat, in Noord-
Brabant".
liet jonge mcnsch probeerde nog te
ontkennen, n aar het baatte hem niet,
de familie juichte dc jongste dochter
too en do vader vertelde er bij, dat als
bij goed was ingelicht de machines,
waarop die schoenen worden gemaakt,
door den machinefabrikaxit niet ver
kocht, maar verhuurd worden; de
huur wordt berekend naar het aantal
steken, dat do machines maken en
die automatisch daarin worden aan-
geteekend. En terwijl het gesprek al
gemeen werd zei moeder, leukweg,
langs liaar neus, dat een mensch toeh
eigenlijk zoo weinig weet van do da-
gelijksche dingen om hun heen.
„Vindt u?" vroeg de hoogere bur
gerscholier, niet zonder bewustzijn
van zijn waardigheid.
„Ja zeker. Als je 't niet gelooft, ver
tel me dan maar eens, hoe het potlood
EEUiLLETON
Vrij naar riet Duitsch
EDWALD AUGUST KöNIG
74)
Ik heb Kalieubach nauwkeurig inge
licht; hij weet hoe ik denk over het
verdwijnen van het geld uit onze kas.
Zoo kan dus ook in dit opzicht geen
hatelijk intrigeeren u nadeel toebren
gen, en voor het overige hoop ik u
weldra weder op uw post in ons kan-
toor te zien.
Hoe zal ik u danken voor al deze
goedheid, zcide Theo. hem diep aan
gedaan de beide handen toestekende
Zoo lang er nog edele mannen
zijn als gij, die vertrouwen m mij
stellen, zoolang behoef ik ook niet te
wdnhopen.
En aan de rechtvaardige zaak
meet ton laatste toch-de overwinning
ton deel vallen, voegde BfOJii u bij
daar vei trouwen wij op, cl wil ei
dan ook nog voor het óógenblik v en
sier ons iegcnfonkelen in den nacht,
/lie ons omgeeft.
Iians Wundc rmanu was opgedaan,
lijn hand gloed langzaam door den
baard, ziin blik rustte vol bewonle
gem aak t wordt, dat Je in je han<l
hebt".
Kleine stilte. „Gesneden, denk ik,
uit graph iet".
„We zullen het maar eens o-pzoc-
kon". En daar ging do heele familie
vader, voorop, dan de oudste zoon,
van de 4de klasse burger, de oudste
dochter, die thuis was, de jongste
zoon van tien en de jongste dochter
van acht in optocht naar de spreek
kamer, om de encyclopaedic te halen,
die met zijn zestien doelen gewoonlijk
verlaten op een oude schrijftafel
stond. Achteraan die goeie moeder,
in haar schik, dat ze weer wat fut ge
bracht had in die verregende stem
mingen.
't Was al heel gauw gevonden, dat
de manier om potiooden te maken ie:
bij graphietpoede» vochtige klei te
voegen en door uitpersen potiooden te
maken van verschillende hard- en
zwartheid.
„Wie doet er nog eens een vraag?"
zei vader en keek nog maar net even
met zijn neus boven den grooten sta
pel boeken uit
,,lk zei moeder cn wees op de
lamp. „Wie is de uitvinder van het
gasgloelicht geweest?" Toen, tegen
den hoogere burgerscholier, „jij mag
het niet zeegen!"
„Auer von Welsbacli', antwoordde
de jongste dochter trotsch.
„En wanneer?" vroeg de vader, die
al op de letter g ann 't bladeren was.
Diit wist niemand. „In 1885', zei
hij daarop zelf. ,.En wat is 't verschil
tuss'hen een ouden vlcermuisbrandvr
en een gasgloeilicht?"
„Dat weet ik", antwoordde de vier
de klasser. „In de oude Ju-anders werd
het koolstof in de vlam tot gloeien
gebracht en in het gloeilieht dient do
vlam alleen om het gloeiüchaom te
verhitten, dat dan begint to gloeien".
Op dat «ogenblik rommelde de
stoomtram voorbij en vormde in een
oogwenk een nieuw* onderwerp van
bespreking. Geen wonder, "dat de jon
gelui niet wisten, wanneer in Neder
land de eerste stoomtram was aange
legd, maar vader herinnerde zich dat
nog goed; de eerste liju, tusscben den
Haag en ScJieveningen, ontstond m
18G3."
„En wanneer de eerste eleetriscbe?"
„Dat was de E. N. E. T. in Haar
lem", antwoordde de vader, niet zon
der trots. Maai- wanneer de eerste
elccirisclio train in het buitenland ge-
loopen had, moest hij toch weer in de
encyclopaedic opzoeken: het bleek te
zijn in 1879, toen Sieineus en Halslie
een trammetje lieten loopen op de
tentoonstelling te Berlijn".
„En wie kent er nu?" vroeg moeder,
„een spoorweg, die clectrisch heet
maar waarop stoomlocomotieven loo
pen? Niemand? Dat zijn de lijnon in
de Haarlemmermeer".
„Wat beteekent electriciteit eigen
lijk?vroeg do jongste zoon.
„Electriciteit", legde zijn broer uit,
„komt van elektron of barnsteen,
dat de eigenschap heeft om als liet ge
wreven wordt, kleine voorwerpen,
zwavel, glas, hars enz. ann te trekken
en clectrisch te maken".
Op dat oogenblik ging het belletje
van de telephoon. Een vriendin in
lege iihumeur was om een praatje met
do oudste dochter verlegen en in dien
tusschentijd keken verschillende oogen
.in de kamer rond naar onderwerpen
van gesprek.
„Wie heeft de telephoon uitgevon
den?" riep die kwajongen van een
hoogere burgerscholier, toen het ge
sprek wat lang naar zijn zin duurde.
„Bell!" riep het broertje, „want de
maatschappij heet Bell-telepboou.
Maar vader sloeg het geleerde boek
op en baalde daaruit, dat waarschijn
lijk Meuccï in 1849 tc Havana al een
soort van telephoon uitgevonden hooft,
in I860 Philip Reis en in 1877 Graham
Bell in Boston; de laatste vond de
magneet-telefoon uit, die weldra over
do geheeld wereld in gebruik genomen
was.
„En waarvan wordt courant papier
gemaakt'?" riep moeder, die Haarlem's
Dagblad zag liggen.
„Voornamelijk van houtstof," ant
woordden er twee tegelijk. „Maar
wanneer is de eerste t!Lbak in Europa
ring op het schoone meisje, dat hoog
opgericht, thans weder vol vertrou
wen voor hem stoDd
Ik wensch u van harte toe, «lat
deze hoop verwezenlijkt moge wor
den, zeide hij vol oprechte, warme
deelneming, vervolgens naru hij mei
een handdruk van broeder en zuster
afscheid. en toen hij beneden den
winkel van der. kapper intrad, kwam
Rommel hem met een nieuwsgierigen
blik tegemoet.
Het ziet er daarboven treurig
uit, mijnheer Wundermann, zeide de
kapper met een hoorbaren zucnt.
ik hoop toch, dat ge bun geen slech
te tijding gebracht hebt?
Hoe, ge weet dus
Och. mijnheel' Wundermann,
wij, kappers, komen alles te weten,
zonder dat we noodig hebben, om er
naar te vragen. Wij komen overal, en
oen ieder meent ons een nieuwtje te
moeten opdisschen, en zoodoende heb
ik dan ook gehoord, welk ongeluk den
jongen mijnheer Hagen is ovarko-
Heelt mijnheer Turner het u
soms verteld vroeg Wundermann
met scherpen nadruk.
Richard Rommel trok achter de
toonbank terug ,er la«g een bedrei
ging in den blik van den vrager, die
hem onaangenaam aandeed.
Ik zou liever niet in opspraak
komen, antwoordde hij schuchter en
met een afwerend gebaar
ingevoerd?" want Juist stak' dc heer
deis huizes een sigaar aan.
Het vrouwelijk gedeelte van de fa
milie zweeg hierover, als haar niet
rakende. De jongste zoon hield zich er
eveneens buiten en de oudste diepte
uit een afgrond van zijn geheugen den
naam van Jean Nicot op. die de ta
bak in Frankrijk had gebracht en
na&r vvien de woorden nicotine en het
nicotiaanscho kruid, zooals onze voor
vaderen zeiden, waren ontstaan. Het
antwoord was juist maar de eerste
overbrenger van tabak was. volgens
de encyclopaedic, toch Columbus ge
weest, die in 1492 bij de ontdekking
van Amerika op het eiland Guanahanl
inboorlingen aantrof, rollen rookende
die zij t a b a c o-s noemden.
„En wat is glas eigenlijk?" vroeg
de jongste zoon, die zijn neus haast
platdrukte togen de ruiten, om te zien
of 't regenen nu nog niet eindigen
wou.
Zijn broer mompelde wat van „zand"
en vader sprak van „kiezelzuren" cn
ze bleken allebei gelijk te hebben,
toen de encyclopaedic verkondigde,
dat glas is: een door smelting
ontstaan mengsel van verbindingen
van kiezelzuur met metaaloxydeu
zand, kwarts, vuursteen, soda, pbtasch
krijt, lood. zinkwit, bruinsteen,
zwaarspaatl: en zoovoorts. En toen
de aandacht op het borstbeeld van
Beethoven, boven de piano, viel, werd
opgezocht wat gips is en tot verbazing
van de heele familie, die daclit dat
het een samenstelling was, vernam
zij, dat trips een delfstof is, bestaande
uit waterhoudende, zwavelzure kalk
en dat het ook wel in den vorm van
gesteenten wordt aangetroffen.
Maar moeder, die even wegges.li.pt
was, riep dat de tafel gedekt moest
worden, de aard appelen waxen gaar,
,,lk help niet! riep die deugniet
van een jongste dochter, „voordat ik
weet wanneer in ons land de eerde
aardappelen gegeten zijn".
En die goedzak van een encyclopae
dic antwoordde maar weer: omstreeks
het midden van de zestiende eeuw,
n&dal de Spanjaarden Peru hadd-n
veroverd en den aardappel invoerden
in Nederland, Bourgondiè en Italië.
Buiten regende het nog; traag maar
gestaag. Binnen, aan den trezellifc'en
maaltijd, praatte de familie nog door
over liet vele, dat je van eenvoudige
dingen in je omgeving niet weet.
J. C. P.
Binnenland
SMOKKELEN VAN SACCHARINE.
Men meldt ons uit Amsterdam:
liet smokkelen iit.de rijtuigen der
spoorwegen neemt, steeds mouter af
metingen aan Niet alleen dat eenigen
tijd geleden vrij aanzienlijke hoeveel
heden saccharine naar Oostenrijk ge-,
sinokkcld werden, tlians wordt deze'
stof ook naar DuitschJand gesmokkeld'
Het optreden der smokkelaars is zeer
vindingrijk. Van Amsterdam uit gaat
er den laatstee tijd heel wat smok
kelwaar over de grenzen. liet is niet
een klein clubje, dal zich met t smok
kelen van saccharine bezig lioódt,
doch men kan zeer wel spreken van
een georganiseerde smokkelaars ben
de, waan an meerdere dames lid zijn
en die ongeveer een 30-tal personm
omvat,
Een groot aantal hunner is met
name bekend. Zij reizen allen tweede
klasse en nemen groote hoeveelheden
smokkelwaar mede in den trein,
plaatsen dit op verborgen piekjes in
de retirades of in de coupé s, verlaten
den trein zoo gauw zij klaar zijn cn
het rijtuig brengt de waai- over dc
grenzen.
Voord a het eindpunt van den l«>op:
van het rijtuig bereikt is. treedt het
Duilsche of Oostemrijksche gedeelte
der smokkelaarsbende op, neemt alle
smokkelwaar van de hun bekende
erborgen plaatsen, wel wetend, waar
Jiet er made blijven zal. Door de
spoorwegen is hier niet \cei aan te
doen. Alleen als de smokkelaars op
heeterdaad betrapt worden, kunnen
zijn vervolgd worden wegens vernie
ling der rijtuigen, wunt over bet alge
meen worden deze inwendig bescha
digd. En de kuns, dat zij over de gren
zen gl-snapt worden is 1u?el garing,
want is bijv tusscben Amsterdam en
Utrecht een rijtuig voor het sinoklte-
len ingericht en het rij tuiloopt door
naar Berlijn hetgeen steeds buiten
op de rijtuigen tc zien is dan kan
de smokkelaar te Hannover op den
trein komen, do smokkelwaar er uit
Maar wel anderen in opspraak!
brengen!
O neen, denk niet zoo slecht von
mij. Ik geloof met aan de schuld
van mijnheer liagen, hel zon mij vrij
wat minder verwonderd hebben, in
dien men een ander beschuldigd had,
wees daarvan verzekerd. Het is be
droevend om te zien, wat men dazen
ongelukkisen rnenschen al ten laste
wil leggen, terwijl anderen een leven
tje van vroolijken Frans leiden.
Hans Wundermann was naderbij
getreden, hij sprak thans nog Slechts
met gedempte stem, en zijn blik rust
te daarbij onafgewend op het hoekl-
gela-at. van den kapper.
Wien verstaat ge onder deze an
doren? vroeg hij.
Ik noem -geen naam, antwoord
de Rommel, ik zou het wel kunnen
doen, doch ik wil mij de vingers niot
branden
Ook dan met, wanneer ge door
eerlijke openhartigheid de eer van
den jongen Hagen zoudt kunnen red
den?
Ja dan maar ik weet niet
Op wiens zijde ik ben.' Op die.
waaraan het recht is. En ik zal er u
dankbaar voor zijn, wanneer gij mij
deze zijde toonen en de juistheid uwer
mecning bewijzen kunt.
Do kapper wierp een zijde!ingschen,
schuwen blik op de glazen deur. die
uit den winkel naar de huiskamer
voerde. Bewijzen kan ik niets,
nemen, met beladen koffers te Berlijn
aankomen, zonder dat iemand er iets
van merkt. Doch de spoorwegmaat
schappijen ziten van haar kant ook
niet stil. De retirades der rijtuigen
waardoor het smokkelen zoo goed als
worden successievelijk vermaakt,
onmogelijk wordt gemaakt.
DOOR EEN AS GEGREPEN".
Men meldt ons uit Vlissingen:
Maandagavond is dc schilder F-.
die op de werf De Schelde werkzaam'
was, door een as gegrepen en eenige
malen rondgeslingerd.
Vreeset ijk verminkt werd <le man
naar het ziekenhuis vervoerd, vaar
lilj in den afgeloopen nacht overleed.
NfCHT RAUCHEN
Men meldt van bevoegde zijde aan
de N. R. Ct.:
Bij de H. S. M. bestaat sinds jaren
het dienstvoorschrift voor de conduc
teurs, dat de vreemde opschriften
Nicht Rauchen en non fumeurs niet
gelden voor de Nederland se he wet en
derhalve in de coupé's van vreemde
rijtuigen boaendien bet Nederiandsche
bordje moet worden opgehangen. Alle
hoofdeondueteurs, die dienst doen op
treinen, waarin vreemde rijtuigen
loopen, zijn dan ook van hei noodige
aantal dezer bordjes voorzien.
GEZONKEN.
Men semt uit Hamburg aan de N.
R. Ct.. dat de Nederlandsche logger
SCH 158 «'Imperator veederij H. en J.
M. van Leeuwen te Scheveningen) na-,
bij Terschelling met bet van Rouaan|
naar Hamburg bestemde Fransche
stoomschip Listrac in aanvaring is ge-
woest en daarna gezonken. De beman
ning is daar geland.
DE ZIEKENFONDSKWESTIE.
In een gehouden buitengewone ver
gadering der afd. AlkmaaT en Ornstr.
der Ned. Mij tot Bevordering der Ge
neeskunst, is opgelicht het algemeen
afdeeEngsziekenfonds van genoemde
niaatsch'i.pri j 11ct fonds omvat 38 ge
meenten. en is Alkmaar gevestigd.
Drie geneeskundigen en drie apo
thekers ziin tot voorïoopige bestuurs
leden benoemd.
HOOG WATER.
Door he: boose water zijn in Lim
burg en Noord-Brabant weer een!ge
over-troom ingen voorgekomen.
DE GEHEIM F. EED BIJ DEN
SARIKAT ISLAM.
De heer .Nï. v. Geuns uit Sotruboja
schrijft o.a. in de Telegraaf:
liet is, mag inen zoggen, op Java een
communis opinio dat uit den S. I.
niets goeds kan groeien en dat de be
weging meer kwaads dan goeds ge
daan heelt. In t algemeen is men hier
te kuide gekant tegen een politiek, die
do Javanen min o1 raèdr idealiseert en
zich met alle geweld wil ontrukken
aan de werkelijkheid welke is, dat
de Javanen behooron tot een half-pri-
mitief ras, zich verhoudend tot een
Wesbesch cultuurvolk als het kind tot
dén man. Tot deze opmerking bepaal
ik mij.
De hooMquaestie is thans: bestaat
die geiieime eed, of bestaat lnj niet"?
Het antwoord is heel eenvoudig: hij
bestaat. En om allen twijfel weg te
nemen, heb ik mij in het bezit gesteid
van den Javaansehen tekst van den
geheimen eed. Dezen tekst heb ik toe
gezonden aan mv. Van Deventer en
tevens aan de redactie van de Tele
graaf. Dat het (zoogenaamde) hoofdbe
stuur van den S. I. met den geheimen
eed bekend was, bewijst het feit, dat
het in dien Javaansehen tekst veran
deringen heeft aangebracht. Deze ver
anderingen zijn aangegeven.
Ilce men den tekst van den gehei
men eed machtig geworden is, heb
ik aan mr. Van Deventer meegedeeld,
liet afschrift heb ik te danken aan
den assistent-resident Johan Doze be-
stuursajubyjeaar is een uitstekend po
litieman ei; heeft met behulp van
spionnen na heel wal moeite liet ge
heim weten uit te vorscheu. Br. RHi
kes, die in opdracht van de vectoring
ook in hel Toebahsche onderzoekingen
heelt ingesteld, is niet achter luit ge
heim gekomen. De gesloten Boetes!ing
vertelt zoo iets niet aan een vreemden
meneer, die wat komt rondneuzen,
til spreekt hij ook de taal des lands;
vandaar dat. dr. Hinkes, die geen spi
onnen gebruik;do ri gearing niet naai
den eisch kan hebben ingelicht.
lntusschan is de hoer Johan niet dc
«enige geweest, die de interessante
eed-ontdekking gedaan heeft. Een mij
ner goede kennissen, die in het ge
west Rembang talrijke connecties in
de ütlaudsche wereld heeft, is er ook
fluisterde hij, het zijn slechts ver-,
moedens. die wellicht geen de minste
waarde hebben.
Zij kunnen wellicht op een spoor
voeren, dat het bewijs mogelijk maakt
antwoordde Wundermann. Ik ge
loof, dat se een scherpe waarnemer
zijt. ik betwijfel ook niet, dat ge eer-i-
ge menschc-r;kennis bezit, gij zoudt
mij welliclit kunnen ondersteunen in
mijne pogingen, om het doisterei-aad
pel op te ossen. Ik zou er u erkente
lijk voor zijn, oil gij hadt bovendien
!i«t bewustzijn, een goede zaak ge
il! end te li ebben Discretie moet na
tuurlijk van weerskanten l>eloofd cn
stipt in aebt genomen worden.
Ja, ja, knikte de kapper, die tot
geen besluit scheen te kunnen komen.
Discretie is natuurlijk hoofdvoor
waarde. Ik geloof wel, dat de zaak
geheel anders in elkaar zit, dan men
vermoedt, maar het zal moe iel ijk zijn
om zulks te bewijzen.
Reeds de pog.ng verdient lof. Be
proef het dus.
Wanneer kan ik u een bezoek ko
men brengen? vroeg Rommel, na even
nagedacht te hebben. Het zou dan
m uw eigen woning moeten zijn, op
het kantoor kom ik niet, want daar
hebben de muren ooren, en wat ik tc
zeggen heb, dal zeg ik sic.'its aan u
alleen.
Ge zoudt 's avonds kunnen ko
men, antwoordde Wundermann,
doch dit zou wellicht de aandacht van
'achter gekomen. De brief waarin mij
dit wordt meegedeeld, is aan mr. Van
Deventer toegezonden. Er wordt eeti
alleszins betrouwbare getuige in ge
noemd.
Wie het bestaan van den geheimen
eed van den S .1. ontkent, ontkent een
feit.
Vast slaat, dat in verschillende ge
westen vas Java bv. in Rembang en
!d Br-soeki hot afgesproken teeken
voor een opstand of oproer is bel uit
steken van roode vlaggetjes. Ik weet.!
dat dit aan de regeering gerappor-
teord is.
Hot bewijs isJ geleverd, dat de S. I.
niet een zuiver sociaal-economische
beweging ie, inaar een zeer bepaald
Lslamiet scJie vereeniging, waarin zich
plaatselijk tendensen hebben geopeti-i
baard tegen het gevestigd gezag. De
geheime eed wordt niet overal ufgeuo-
men, is dus geen centra/Ie wilsuiting,
maar wordt in sommige gewesten af
gelegd. Dat de regeering wel be
vroedt wat er aan de hand is, bewijst
het feit, dat zij, voor -zoover mij be-1
keud, nog aan geen der plaatselijke
S. I.-vereent gingen reen Lspersoon' ijk -
beid verleend heeft, ofschoon die voor
sommige reeds maanden geleden weri
aangevraagd.
DE KAZERNEER AND TE EDE.
In verband met den kazernebrand
le Ede, deelt de Tel-correspondenl
nog het volgende mede
De eiroozak, welke iu brand werd
gestoken, was mei het hoofdeinde on-j
dei een kastje geschoven, blijkbaar
mei hel doel, dit zoo spoedig mogelijk
in <ie vlammen te doen opgaan.
liet doel van deze brandstichting is
vermoedelijk geweest een diefstal van
geld te verbergen, aangezien uit bo
venbedoeld kastje door den eigenaar
een bedrag van 10 gulden aan zilver
werd vermist. Een briefje van '10
was riiet aangeroerd en dus blijkbaar
niet door den dader bemerkt.
Men vermoedt den dader op t 6poor
te zijn, doch voldoende bewijzen zijn
nog niet gevonden dit vermoeden te
bevestigen. De brutaliteit en schran
derheid van dezen brandstichter mag
zeldzaam en buitengewoon listig ge
noemd worden, doch de krui* gaat
zoolang te water tot ze breekt.
ONGELUKKEN.
De Te', meldt*
Te Lage Yuursche (gem. Baarn), is
de 55-jarige T. Grootveld, die aan toe
vallen leed, in ecu sloot gevallen en
verdronken.
Op de werf „De Schelde te V!:s-
singeu is de werkman F., bij het ver
richten van werkzaamheden aan de
kap der ketelmakerij, door een as
vau het drijfwerk gegrepen cn eenige
malen rondgeslingerd Zwaar inwen
dig gekneusd werd de man naar liet
ziekenhuis vervoerd, waar li ij over
leed.
BRANDSTICHTING?
De justitie van Middelburg is naar
Stoppeldijk vertrokken in verband
xnci den brand aldaar op 5 Maart,
waarbij een landbouw ersknech'. om
kwam. Men vermoedt kwaad wiW<g-
heid, zoo meldt de Tel.
IIOMOEOPATHISCH ZIEKEN
HUIS.
Minister Ccrt van der Linden ral
de opening van het Homoeopa thisch
ziekenhuis te Utrecht op 18 dezer bij
wonen.
DE ROMMELPOT.
Men schrijft uit West-Brabant aan
De Tijd
Ge kent het toch, dit elementaire
muziekinstrument, of laast gc zijn
naam slechts in Vondel s onsterfelijk
hekeldicht „Rommelpot van 't lla.ie-
kot" en zaagt, ge nooit liet ding, den
rommelpot zelve?
Dan gaan we er een maken.
Wc nemen een Keulsch potje, zoo
een, waarin onze moeders de boter en
soms ook v.el het zout bewaarden cn
spannen er een varkensblaas over.
Vooral hebben we in een blaas een
gaatje gemaakt en daarin met een
touwtje stevig een riethalm vau een
paar decimeter langte bevestigd. Zie
zoo, onze rommelpot is al klaar.
Hoe hij bespeeld wordt?
Dat hadt ge in dc vastenavondda-
gen op do kleinere plaatsen -uu W est-
Brabant kunnen leeren, hoewel tiet
primitieve muziekinstrument ook hier
elk jaar al meer uit de mode gaaL
Hij was dan ook tc allen tijde en
is nog steeds carnavals-embleem iu
de 363 andere dagen van het jaar
hoort en ziel gc hem niet. Daar Uödert
een troepje jongens van een jaar of
tien, twaalf, allen in bonte vasten-
avondkleedij. De sitspapieren steken
in blauw en rood cn groen en geel
doen het goed bij de gebloemd katoe
nen hansoppen, die door ecu veel
kleurige sjerp zijn omsingeld Een
van hen houdt den rommelpot en
mijn dienstpersoneel kunnen trekken,
en wij doen er het best aan, om alles
te vermijden, wat opzien kan verwek
ken. Vóór den middag hebt gij uwe
bezigheden, als ge nu eens aanstaan
den Zondag na den middag kwaamt?
Om hoe laat?
Tegen drie uur. ah ge zoo goedt
zoudt willen wezen.
Ik za' maken, dat ik er ben, ant
woordde de kapper, en zijn gelaat ver
toonde thans een vastberaden uit
drukking - gij zult alles vernemen,
wat ik weet, ik dien daarmede een
rechtvaardige zaak. Het zou ten
schande zijn, dat een onschuldig
mensch moest boeten voor een, die
schuldig is. Doch verwacht geen be
wijzen, die kan ik u niet geven.
ik hoop. dat wij ze vinden zuilen,
zeide Wundermann met ten kort
hoofdknikken afscheid nemende en
vervolgens heengaande.
Ik «toe wellicht een dommen
streek, want ik verlies er een goeden
huurder door .mompelde de Kapper,
terwijl hij den deftiger, heer nakeek,
die haastig de straat af!:ep.
Maar dat leed daarboven kon i';
niet langer aanzien, en recht moet
recht blijven. Altijd eerlijk gebleven,
met eerlijkheid komt men het verst en
voor dm verdieping daar boven zal ik
ook wel weer een anderen liefhebber
vinden.
Hij trad weder in huis en ging de
woonkamer binnen. Zijn bestuit v as
GREEPJES.
ii.
VERKEERSMIDDELEN.
De II. IJ. S. M. heeft besloten om
a.s. Zondag, ter gelegenheid van den
België-Néderland voetbalwedstrijd te
Antwerpen, een extratreln daarheen-
en-terug te laten loopen. Er zijn lOGb
plaatsen in, het Bondssecretariaat
heeft al moer dan SAXHJ onlreekanrten
voor den wedstrijd iu ons iand ver
kocht, en ieder begrijp', dus dat do
toestand niet rooskleurig is.
De duizend kaarten zijn al weg.
en de H. IJ. S. M. g.vft nu het gem c-
delijke advies om maar gezelschap-
biljetten te kocjien voor do gewone
treinen. Das makkelijker gezegd dan
gedaan. Ik ken bijv., omdat m'n beroep
dot zoo meebrengt, nogal veel men
schon. maar ik zou cr geen twin!La
kunnen noemen waarvan mij bekend
is dat ze naar Antwerpen gaan. F.en
middel om er zoovoei bij elkaar te krij
gen zou zijn om, staande met ren
scheepsroeper bij liet weerhuisjo op
de Groote Markt, hot geval den voilni
toe-le-bazuincn. Ongetwijfeld zouden
de goede Haarlemmer-- toesnellen,
maar of ze ineo zouden --aan naar
Antwerpen, betwijfel ik.
De beste in.mier li-kr me een opro a
per advertent.e. Onz.- adminisxiu:ié
(Groote Noutetiii.it houd*, zich be
leefd aanbevolrn en ik ook!
Intusschen zijn er in on- tand j.
zend gelukkigen, dte in i bezit van een
kaart voor den extra-trein zijn. en ik
heb bet voorrecht, coi d.er" duizen I
tot rnijn bevriende relaties te rno, 't
rekenen. Toen ik hein niet eenïge I -
wondering in m'n stern vroeg hoe ia
erin geslaagd was om een kaart
pakken te krijgen, dood-ie me dit ver
haal:
We gaan met z'n drieen, nn ê.'-n
van ons ik was t nie k heb rr
geen slap voor gedaan' had op zirii
genomen om voor de pi;, at she wijzen
zorgen. Stapt-ie Maandagmorgen r.m
lialfvijf naar 't station, maar daar
vertellen ze hem dal ulbi 05 kaarten
net weg zijn. Zou 'k naar Amster
dam gaan? vraagt bij. Laat u t
maar, zeggen ze van achter 'tloket,
want in An sterdam stroomt hri n.a
tuurlijk mentehen, en we hebben al u
heel stelletje bu-.n tvcrk.vi tfe= ver
kocht r-an lïar.l. iiim.o s die (nik
dat idee zijn ?>-Svo<ncr!. Maar gaat ii
naar Leiden! Daar hebban ze zc r.
wel!
Nou, die kennis van me had vu t
dat vroege Ochtend-viiMiciingeGe r:H
b-ilot niet in de punta voltooid j
had geen boor.l aan,.zoo ?.fn ir
wat doe je? Hij k;c>! nu maat tics- -i
voor z'n gekl en ncenii den boenn !-
trein van kwart voor vijven naar Le
den Ze rijden er ren uur over, oo
eerste halte is aan do Leidschestri.it
ou de rest is net zoo. Onderweg krïjet-
ie in de gaten, dat twee andere Ilaa.-
lenuners net zco slim zijn geweest ois
hij. en ook meerijden. Daarom
springt-ie er in Leiden uit vóór dc
trein stilstaat, vent naar 't lok. rn
hoort dat er nog tweo tweedokla->
kaartjes en één derdeklas züu. Na
tuurlijk neemt-ia zo, c-n die twee on
deren komen te laat.
Maar nou bad m'n kennis aan
mand beloofd, du!-ie er voor
nog acht zou probeert-n re kr i_;-
Dus gaal-ie uict de tv.ee andere If.-,.,
lemmers tde een moest er dei tien -ï
de andere óók acht li bbenl naar
Rei-auiroau on de Breestraat. f-air
z:;ii nog veertig kaa.tcii, maar 't bu-
nsaa gaat pas om a..ht uur open. A s
bloedhonden liggen ze er n uur vo. r
dc deur. met 'n heele massa Leid -
naars, die later koin-n. echter hen.
Als om acht uur de deur openvliegt,
ol-U-'-en-zo d'r in, cn hooien onder ue
eerste vier Uio gil". wnrden .n
die 't reisbureau meléêii van z'n ve-ü-
tig kaiartjes afhelpen.
Zoo hebben de Haarlemmers
kaartjes ir-okrigen die den Leiden»:.: -•
toekwamen.
M'n kennis kwam twee uur te la-d
op z'n kantoor Maar je moet er wal
voor over hebben
Dat mocht m'n bevriende relatie w I
zeggen.
Ik stel deze» casus naast het Zoet- -
meersche geval van de locomotief, :i.e
„g'icii stoóui hield", en iegencv-„
Zwiteersche onvolkommlicden in
verkeer.
Ook hij ons hapert er veel!
Maar der. teleurgestelden ad- is
ik nogmaals ons adres: Grocle Ho -
straat 53. L'n ge-ciiik-e inenschen
al die abonué's \an zijn! Ze zuiicn
eens zien hoen aardig rei-gez-jls-j;: ..-
ze krijgen!
ERPAV.
wrijft in snelle beweging met den
vochtige» handpalm hei riet, <j..t h.i
stevig omkneld houdt.
Dc soepele blaas gaat op en neer
omhoog, omlaag. al op, ai r.eer
•nu hoog, dan laag... en rom-rom-rom
rom-rom-roui. rommelt het san i
eentonig uit den ronkenden rommel
pot.
thans genomen, hij koesterde gt- n
bedenkingen meer om het ien uitvi -,r
ta brengen.
EEN ONTDEKKING.
Oom Frans kon deti anoniem...
brief, dien de rechter hem had laten
zien, maar niet vergeten. Hij hc.
nerde zich stc-ïds duidelijker, dat ij
ditzelfde bandschrift vroeger al e«.i
gezien had maar tevergeefs brak b-j
er zich het hoofd over. waar >*n w ,n
neer-dit geweest kon zijn. Na een b.j.
na slapc-Ioozen nacht opende hij zijn
secretaire cm dc oude papieren >i r
te snuffelen, hij hoopte daarin dat
handschrift terug te vinden. Dat Ho.
nigmann zoo weinig waarde aan dcz-ui
anonienien brief had gehecht, begreep
hij zeer g.jod. Toen bij hem de.Rij<l?
ontving bestond or geen de :nin-te
twijfel aan de schuld van Hagen, in
tegendeel. de openbare meening go-
voelde er zich sléchts door bevredigd,
dat liet vonnis den volgenden «lag vol
trokken zou worden. Konden niet <:e
kinderen van llagcu een vriend ver
zocht hebben, om met deze regels een
laatste poging te vu. gen tot het r
schuiven v .n de voltrekking van »■-:
vonnis? Dit vermoeden lag ttes' i-
zóó voor de hand dat men het n
rechter niet kwalijk kon nemen, wan
•neer hij het anonieme schrijven m
»:-n geringschattend schoudsrophah-i
bij de overige processtukken legde
(Wordt vervolgd
