BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
AD.ra?rfsre\fm GROOTR HOUTSTRAAT 55.
31» /atrging
ZATERDAG 21 MAART 1914,
Ns 9483
DE ZATERDAGAVO
HAARLEM* DAG8LAD KOST
filO PER BAANDEN
®F IS CIÏJT PER WEEK.
DRUKKERIJ ZUÏDER BUITENSPAARNE 6.
iN HAARLEM'S DA08LAD ZUM
advehventiên oob.treptcndi
OMZS ANWONCIES
WOffl3£N OS3EMEFlX*>
liet Kijke Natuurleven
EEN KLUIZENAAR EN EEN
PARASIET.
Iedere w andeling, die we laaide het
eiland maken, kan oas een scherper
kijk geven <>p hel eigenaardige leven
cn het wonderlijk bestaan der zeedie
ren. Eon greepje wulkek ren s,spons"
noemt de jeugd ze, een „schelp'' van de
iiiktvisch, bekend als zeeschuim, eon
zeonawld met zijn beeirig ponitser, al
deze voorwerpen kan men dagelijks
vinden.
Gelukkiges is men alb men een jiuur
mooie gr/ud&ammetjes kaïn bemachti
gen, dieren, die in voorkomen iets lij
ken op onze zoetwater ktkeriarvcn,
maar een heel merkwaardige vondst
doet men, als men oen paar krabbeii-
zakjes of een hcremietkreeft aaalrofi.
Vooral de eerste zijn u'kerst zonder-
liuge wezens.
Do krabben hebben vcc! vijanden,
znoals ik in een der vorige bijdragen
aantoonde, mam* geen enkele van de
genoemde is zoo verraderlijk als het
k va bbenzakje.
Het. is. een diertje, tot dezelfde ioe.p
bdioorend als de kreeften en krabben,
maar don: zijn uiterlijk doet het in
niets aan een schaaldier denken.
Tot do swidzaamhAfl-n behoort het
go en.-aims, maar toch kan men soms
mi :n honderd krabben omkee'ri.n.,
zonder een parasiet te ontdekken.
Dan, plotseling zien we, dal een.
zakvormig lichaam is vastgehecht aan
de buikziide van de krab.
Velen, die het zagen, hielden het
voor een uitwas, een ziekteverschijn
sel, out dachten er nieit aan, dat zij
niet een gevaarlijk parasietiiich wezen
te doen hadden. De natuuirstuckc,
speciaal die van het strand, vindt
stools meer beoefenaars cn zoo be
hoort hoi krabli en zakje alweer tol de
bekende verschijningen.
Men ontdekt aan hel dier noch poo-
tcn. noch k. o Sleclits een kleine ope
ning. waardoor (le eieror. het licli .-un
verlaten, ie nan de buitenzijde te zien.
In de prille jeugd rooit de parasiet
als een kleefachtig wezentje door bet
water, liet is nog op zichzelf aangewe
zen cn merkwaardig is het zeker, dat
het veel hoege'r georganiseerd is dan
ln hel volwassen stadium
liet kiotf tachtig diertje verandert
nog eens van vcv.ui, leidt nog tijdelijk
een zelfstandig bestaan, maar spoort
dan een krab op en tracht in hot
lichaam naar binnen te dringan.
Is bet eenmaal niet 'I moordenaairs-
wo: k begonnen, dan begint ook de
gv<io:o de generatie. De la-weging-: -
ganen cn een gedeelte van hot ach ter-
lijf worden afgeworpen cn van dat oo-
genbhk af is do krab gedoemd, zijn
aanvaller te voeden mot. zijn eigen
levenssappen.
Want do indringer, 'lie weer ie
voorschijn komt en dan u h«..>Id.;tuk
do.: zakvenn heeft aangenomen, beeft
door ©en soort zuigbuis ent act nu'. bol
inwendige van het krabbehlichaam,
Doko bills is vertakt in de verschiilen-
do organen en langzaam wordl de
krab vermoord, doordat belangrijke
sappen worden onttrekken tot voeding
van den parasiet.
Deze kan zich beel long veibg
Ion.Met zijn scharen verdedigt de k rab
zich tegen de verschillende aanvallcvs
en beschermt zoodoende zijn groot-ten
belager.
Mo-kwaardig i- bet vooral, dat c*k
de krab zelf ilcuenereort, evenals hot
kral-h n.-.i' |r. iar v r dit laatste
in den onvol maakten vdrm zijn
hoiofdstadium bereikt heeft, zijn de
knbb.*n I'bt'ruit gegaan, speciaal
wat betrefi liet voortpliuufcingsvermo-
gen.
De iicreni ietikreeften, die ik even
eens noemde, worden hier eu daar zoo
veelvuldig waargenomen, dat man ze
als lokaas bij dc visscherij gebruikt
D.it zijn dieren, die op hun reis 'door
het leven geen woning hebben meege
kregen, maar op een merkwaardige
wijze voor liet gemis daarvaai zijn
schadeloos gesteld.
lijn lichaam ic zoo a vormd, dat
het geheel ar op schijnt ingericht een
scheip van een ander zeedier tc gaan
benamen.
Op de visehmnrkt kon men de li ore-
mie'.kreeften we! aantreffen tusschen
de geschubds zeebevvoners en altijd
hebben ze hun woning nog bij zich.
Daaruit zijn.ze slechts met geweld of
door list te verwijderen.
Door een bijzondere inrichting van
liet achterlijf kunnen de dieren z*ioh
heel sfèvig vastzetten in de schelpen
en daar het voorgedeete v;ui hot
lichaam stevig is. gepantserd, zijn de
kreeften aan alle kanton beschermd.
Gewoonlijk zijn de schelpen, dio we
op hot Strand vinden en die door de
weest, aan één zijde afgestoten, door
het schuren over den zeebodem.
Niet altijd behoeft ons dier zijn
schelp te verlaten, als zijn afmetingen
te groot zJjn, in verhouding tot zijn
woning. Het bezr-t tiet vermogen even
als eertijds do schelpbewoner zelf, om
zijn huifje te verlengen met een cJii-
tineachtige stof en als er weer een
ring is bijgekomen, behoeft de klui
zenaar aan gccu verhuizen te denken.
liet voedsel van liet dier komt over
een met dat der k'rabben. Heel wat
kleine schaaJdiertjes, zelfs vischjcs,
vallen ten prooi aan het met flinke
scharen gewapende monstertje, ter
wijl hij zelf aan alle konten is be
schermd en nog lnilp krijgt van een
klein diertje, dat zich bij honderden
op zijn -scheflp vastzet.
H. PKIJSENS.
VRAGEN RUS.
Mej. Van B. te II. De gezonden
plant kwam prachtig over. Het is de
Mega sea cord i folia, een, plant, bclioo-
rend Lot dezelfde familie als de beken
de sax if roga's ook wed Meunisteii-zus-
jes of 1 loc-langer-hoe liever genoemd.
De Megosea as uit Siberië afkomstig.
Onze zachte winters doorstaat ze beo!
gemakkelijk zoo u weet: moor toch
hoedt men haar in het najaar wed eens
met de kluit uit den grond, plaatst
haar dan in een vorslvrij vertrek en
al in Januari heeft men prachtige
bloemen. Jri het vc "aar kon ze dan
weer in den vrijen grond.
Dnar de Megasea eigenlijk een rots-
pkmt ia. tiei-t ze het best, als u de aar-
degoed los houdt en met wat kalkpuïn
vermengt. Te veel zon maakt liaar
bladeren bruin.
Den llce-r J. R. te II. De gewaag
de lectuur ie aan uw adres verzanden,
Den Hter Van G. te- H. - Uw Oli
via moet worden verpot-, een tijdje na
den bloei. De witte dioi tjets, z.g.u
sprijigstaa'rten, kunnen gedood wor
den door do potten gedeeltelijk in wa
ter van 30 tot 35 graden C. te zetten.
Ze zijn in den regel het liewijs, dal de
grond niet in orde is.
Clivia's moeten in den winter heel
we ui!.';, in den zouter matig word on
begoten. De bladeren blijven dan glan
zend groen. Gin uw kwijnende plant
weer wat op te k nu pp en vond iik u een
begieliug met verdunde- bemest, .au.
Zelf heb ik prachtige resultaten
daarmee bereikt, hoe-wei ik de laatste,
jaren een mengsel gebruik van 3 dec-
lvii 'suerphospl>aat 2 doelen paienl-
kaii en 1 deel chilisalpeter. Een paai
gram op ee-n liter vva.ter. Om de veer
tien dagen een dergelijk© bemeetiinig
werkt prachtig, vooral ook voor pal
men. In dan winter moeten de planter
rust hebben.
H. PELSENS.
Rubriek voor Vrouwen
Het Sclio-enwerk van een hy
giënisch slandpunt be
schouwd.
In hoeveel opzichten wij vrouw
ook veraten dig er geworden zijn, aart
onze voeten WO-rdl nog altijd veel ge
zondigd. Er zijn nog tal van men-
schen die lie vei* pijn lijden om een
mooien voet te hebben, dan dal ze zicli
doelmatig en hygiënisch schoenwerk
laten aanmeten. En toch zou bet heel
verstandig zijn juist attentie te rich
ten op de voelbedekkiTig, want o, dio
is van zoo groot belang voor liet heel©
gestel en kan zoo vormverstorond wer
ken, wat toch ooik alweer uit schoon-
heidsoogputot niet te verkiezen kan
lieeteu. In het algemeen kan men vi
soorten van mjsvwmingwn ondei
scheiden: die bet gevolg zijn van slecht
passend schoenwerk, nl. die het ge
volg zijn van te korte, te spitse
smalle, of over het geheel te enge
schoenen en door te hooge hakkon
veroorzaakt! Draagt men bohoenen die
aau dit laatste euvel „mank gaan",
dan kunnen de teenen niet plat op dc
zool liggen, maar gaan brom staan
en zoodoende vvo'rdt er op de boven
ste oppervlakte gcloopen. De gevol
gen daarvan zijn. blaasjes, ont-:tekin-
gezi of pijnlijke eeitplekken aan de
voorste dee'.en der teeneu. De middel-
voet drukt eveneens tegen liet bovoji-
icer aan en daardoor ontstaan de zoo
geduchte ekstelnoogen. Het kwaadst te
verantwoonxlen beeft het neg de groote
loon; die kan niet naar onderen vluch
ten, dus gaat naar bóven steun!
Nog veel meer dan te kort, koml te
spits schoenwerk voor. Danmin heb
ben de teenen een nog veel harder
strijd om het liestaan te w-.i-gh,
u itaIt. IiaI reclit van de
sterkste! De groote teen en de i ierde
en vijfde willen zich naar het midden
dringen, de middelste gaan maa-r bo
ven opstaan en de pijnlijke ooitv-or-
mi.ng vertoont zich nu overal. Door
den zijdelingsohen druk heeft men nu
ook n-og kanis op in het vleesch ge
groeide nagels, enz. enz.
Zijn de schoenen te kort èn te spits,
dan vore-enigen zioh b'ovengenoenKle
werkingen, nog en ontstaan er dan ten
overvloede niet zelden de ha.lfknge-lvior-
mige hollen ondier aan de teenen. Ech
te toll er werk t u i gen zijn de te smalle
schoenen. Dié zijn ook wol het nadee-
iigst voor de gezondheid om dat hier
door de bloedsomloop gaslremd wordt.
De gevolgen Cr \am zijn: öf koude vee-
ten of zweetvoeten. En hieruit ontstaan
weer tal van andere storingen in het
gestel, die soms zelfs van vrij ornsu-
gen aard kunnen zijn.
Hooge hakken zijn daarom zoo af tc
keuren, omdat nu dc heele zwaarte
van hot lichaam op het voorste dool
van (ten voel komt te rusten; zij^ die
zich aan een dergelijk „misbruik'
schuldig maken, hebben nog hel meest
last van eelt; zóó zelfs dat het loopon
haar tijdelijk een onnoogelijlUiete kan
worden.
Maar ook schoenen zonder hakken,
zijn uf te keuren. Daarom is het ook
bie-r inaar weer hel best, den gulden
middelweg te bewandelen die ruitijd
en bij alles het verkieueliikst blijkt!
Js het nu toch eenmaal zoover, dat
men al ekstea*oogen heeft, dan moet
het volgende een uitstekend middel
zijn: een ui, wordt in reepen gesne
den van een vinger breed, dezie wor
den in azijn gelegd, vóór het naar bed
gaan bindt men nu op iederen ekster
oog zoo'n reepje. Des morgens kan
men m den vinger de opperhuid ge
makkelijk losmaken, cn wegnemen;
wanneer mon dit enkele nachten her
haalt is spoedig het geheele oog weg!
Een gez wol ten enkel kan eveneens
veroorzaakt worden door een nauwe
laars. Maar deze afwijking gedoogt
geen uitstel en wil ze niet van blij-
v end vu aard worden dan 'raadplege
men spocilig een dokter
Des winters en vroc-g in het voor
jaar sukkelen vele vrouwen en meis
jes met z-g. wintervoeten, de ver-
schijnselen van deze pijnlijke kwaal
zijn overbekend doch dc behandeling
hiervan is geen plaatselijke, men wer-
ke op het heele gestel.
Het is hierbij ook weer: voorkomen
is beter dan genezen. Het dieet van
kinderen behoort daarom zorg
vuldig g-:-regeld te woixleu. Wanne
onderk ceding is in de eerste plaats
gewensclit; verder ruime laarzen, ge-
voerie handschoenen en overvloedige
beweging in do buitenlucht.
Nog tegen een slechte gewoonte moot
gewaarscauwd worden, nl. tegen het
aanwendsel om de zwaarte vuxi het
lichaam oj» één kant van den voet te
doen neerkomen, waardoor het zw
ken wordt bevorderd. Loopt ge uw
schoenen scheef, dun is het verkeerd
den afgesleten kant hooger te laten
maken, dan de andere; laat ze liever
onmiddellijk in orde brengen zoodra
de laars maar een bagatel zijn hori
zontalen stand verliest!
De laa'rzon dus, moeten ruim en rek
baar genoeg wezen, om de hoenderen
©n gewrichten, een-ige sjpeling te gun
nen. liet knellen der voeten in een
paar te nauwe schoenen veroorzaakt
eon soort van kreupelheid, die ook alle
bevalligheid aan den gang ontneemt!
MARIE VAN AMSTEL.
Spijkers met koppen
slaan.
{Naar het Engelsch).
De deur van den kruidenierswinkel
van Mr. William Deacon sloeg dicht
achter Joo Paxson; en Joe liep met
hoog oiigerielit hoofd en een woedend
geziclit de eenige straat langs die I11-
gleside bc-zit.
llij was weggejaagd.
Weggejaagd! En waarom?
Om totaal niets!
Deacon had iets tegen hem, daarvan
was Joe Paxson overtuigd. Sinds het
oogenhlik, waarop Mr. Deacon had
uitgevonden, dat Joe met zijn dochter
Dolly wilde trouwen had liij wat te
gen hem gehad. Dat was nu de dank
die hij kreeg voor zijn van den ach
tend tot den avond w erken in een arm.
zalig plattèlnndswinkelljel De oude
Deacon zou daar de gevolgen van on-
deirvinden, daar zou bij, Joe Paxson,
voor zorgen.
Een eind verder ontmoette Jee Dol'y
in eigen persoon Dolly was negen
tien en Joe vier-en-twintig, maar Dol
ly zag er veel voordeeligor uit. Zij
was een ongewoon bekoorlijk meisje.
Joe kreeg een kleur toen hij haar zag.
Hallo, Joe! riep Dolly. M aar ga
je heen
Naar huis.
Je bent bijter,.ge woon vroeg, niet?
Joe scheen met moeite iets door te
slikken.
Ik ben weggejaagd, zei hij kortaf.
Je vader verkeert ven morgen in
zonderlinge stemming. Ik geloof,
dat hij met zijn verkeerde been uil het
bed is gestept.
Maar Joe Wat heb je in vre-'
desnanm gedonr. dat je weggejaagd
bent? vroeg Dolly.
Niets. Heelemaal niets. Maar je
vader heeft steeds naar een gelegen
heid gezocht Nu. ik hooji dat bij zijn
leven zal beteren; en ik kan nu niet
eel kwaad meer doen. Ik ga naar
huis.
s- Maar, Joe
Ja'/
Je bent toch niet boos op mij, is
't wel? Ik kan toch niet help n, wat
vader doet. Hij doet soms tegenover
mij precies 200.
Jc vader is Joe wist nog juist
bijtijds de verwensching binnen te
houden, die hem op de lippen log.
Maai' ik ben xne-t boos op jou, Dolly-
Ik zal wel gauw een andere betrek
king weten te krijgen. Begrepen? En
dan trouwen, wij toch samen in weer
wil van je vader. Ik kom van avond
bij de twee dikke boomen, Dolly.
Misschien kom ik dien kant ook
wel uit, Joe, antwoordde zij zedig. En
zij namen afscheid van elkaar.
Een eind verder liep Joe Charlie
Dodd te?en het lijf, wiens vader een
verhuur- en verkoopkantoor van hui
zen had.
Je vader heeft zeker geen betrek
king voor mij. niet waar! zoo begon
Joe, nadat hij zijn treurig verbaal had
gedaan.
O neen. Wij hebben het juist bij
zonder stil. Er kwam vandaag een
man op het kantoor. Dat was de eer
ste sinds weken.
Waarvoor kwam hij
Hii kwam vragen <~.f de delicales-
senwinkel naast het haltehuisje van
den spoorweg te huur wa*-1 Ik vertel
de hem dat ik het ntet. wi«t. llij is van
plan Vrijdag terug te komen.
Ik zal maar naar Londen gaan!
zei Joe na een poosje op l-^listen
toon. Daar kan men ten minste voor
uitkomen. Ingleside deugt daar niet
voor.
Vader zegt, dat bet zich zal. uit
breiden. Als zij een station bouwen in.
plaats van een halte.
Joe kwam bier met een ongeloovig
lachje tegen op.
Sinds ik mij kan herinneren zijn
zij altijd al bezig geweest aan lngte
eide meer uitbreiding te geven, zei hij.
En ik geloof pas aau dat station
als ik het zie. Bonjour, Charlie!
Joe moest even bij de halte aan om
een pakje af te halen Op het perron
stonden twee heeren op den trein te
wachten. Onwillekeurig hoorde hij
wat dc man. die mei den rug naar
hem toestond, zei*
Op t oogenbldk is dat nog de
meest, misdeelde plaats, waar ik ooit
geweest ben! zei de man. Dod'l was
li it," daarom moost ik Vrijdag terug
komen. De dorpstype die Dodd ver
ving kon mij niet vertellen of d", win
kel te huur is of niet. Maar ik geloof
iik-i dat ik er eenige moeite mee zal
hebben den winkel te krijgen, liet is
de beste stand van het dorp; en wij
moesten hier klaar komen vlak op den
voorgrond om zoo te zeggen. Ik ben
overtuigd dat de plaats in bloei zal
toenemen. Met een goeden treinen-
diensi en de maatschappij heeft ons
dien beloofd za! Ingleside u
bloei toenemen!
Juist op dat oogenbhk keerde de
spreker zich om en viel zijn blik op
Joe Paxson.
Er is een trein in aantocht, niet
waar? riep hij uit,
Ja, mijnheer, antwoordde Joe, en
hij ging zijn pakje halen.
Joo was geen onnoozelc dorpsjongen.
Hij overlegde met zichzelf dat hij een
groote ontdekking had gedaan Want
de man wiens woorden hij opgevan
gen had was Mr. Trueinan, do direc
teur van Sluing!©ton's Magazijnen.
Een maand lang was hij verbonden
geweest aan hot hoofilmagazijn van
Shïnglelon in Londen, en was daar
weggegaan 0111 zich te verbeteren zoo
als hij daclit.
Op den weg naar huis dacht hi.
voortdurend over hetgeen hij gehoor*
had.
Op allerlei plaatsen werden maga
zijnen van Shingleton opgericht en t
was Joo Pazson heel duidelijk dat
Shingleton er over dacht zich te In
gleside te gaan vestigen. Meer dan
dal, zij wilden den delicateesenwinkel
naast de halte koppen.
Mrs. Baker en bij kenden elkaar
liéel goed. Hij deed haar een voorstel
dal haar in de grootste verbazing
bracht.
Hot was heel Iaat voor hij eindelijk
het huis bere kte, waarin hij met zijn
moeder woonde.
Wat hoor ik daar? zei zo pp
acherpen toon. 13 het waar, dat Je
bent weggejaagd?
Ja, dat ben ik! antwoordde Joe
opgewekt.
Je mag je wel schamen! zei zijn
moeder. M at ben je nu van pUm te
doen?
Dat is al in orde, zei Joe bedaard.
Ik word compagnon van Mrs. Ba
ker.
Wat?
Compagnon.
Jij in zoo n winkel! Ik zeg je, Joe.
U bemoeit er u verder niet meer
mee, moeder, viel Joe haar zoo ernstig
in dc rede, dat het onwillekeurig in
druk maakte op Mrs. Pax ton.
Bemoei er u nu niet meer meel;
Ik weet wat ik wil.
Den volgenden morgen vroeg begon
Joo zijn nieuwe bezigheden. Hij had
den vorigen avond Dolly Deacon ont
moet, en zelfs zij was geneigd geweest
hom zijn nieuwe plannen te ontraden.'
Ook lib ar moest aan het verstand wor
den gebracht dat zijn beeluit vast
stond.
Zonder jus aan begon hij zijn werk
in den winkel van Mrs. Baker. Hij
schrobde den vloer, lapte de ramen eu
veranderde de étalage. Maar zelfs
toen was do winkel nog niet. naar
zijn zin.
Aan het eind van de week zal hij te
peinzen ovei het gebrek aan onderne
mingsgeest in deze \v inkelzaak en
hc-t nog grooter gebrek aan klanten,
toen Mr. Dodd bij hem binnenkwam.
Is Mi's. Baker thuis'/ vroeg hij.
Vandaag niet. Waar kan ik u
mee van dienst zijn. Wij hebben juist
vandaag versche chocolade aan ge
kregen
Mr. Dodd fronste de wenkbrauwen.
Deze kalme onverschilligheid beviel
hem in het geheel niet.
Ik heb een aanvraag gekregen
omtrent de huurvoórwoorden van dit
huis, begon hij.
Wel, ik ben met Mrs. Baker ge
associeerd, zei Joe. Wal wenseht
te weten?
Mr. Dodd aarzelde. Toen zei hij:
Ik kan u een goed bod doen voor
dezen winkel.
Hoe veel?
Twee honderd voertuig gulden
per jaar.
Voor den winkel alleen?
Voor alles met elkaar.
Joe lachte.
Dat is niet veel! zei bij.
Bedoel je dat het niet genoeg is?
riep Mr. Dodd met gemaakte verba
zing uit
Wij lijn niet op de markt, zei Joe.
Als u nu gezegd had twaalf honderd
per jaar.
Mijn uiterste gTems is drie lion-
dc-rd zestig gulden.
Wij hebben ar nog zeventien jaar
huur aan, waarschuwde Joa
Ik kan net niet helpen. Dat is de
limiet.
Joe aai lelde. Dus:
Don kan er niete vasi komen! zei
hij
Mr. Dodd ging heen.
Jee wachtte één week. twee weken,
totdal Shingleton een ander bod zou
doen. Hij begon het te betreuren, dat
hij liet aanbod van Mr. Dodd niet had
aangenomen.
Na drie weken wachten zag hij zijn
positie zoto dapper mogelijk onder de
oogen, welke die van compagnon in
een zeer weinig winstgevende winkel-
taak was. Nu kwam de aanleg van
Joe voor den handel hem te pas.
Hij riep de reizigers aan, die naar
Ingleside reisden om Mr. Deacon een
bezoek te brengen en I1u.11 legde hij
zijn jilan uit.
In verwonderlijk koeten tijd begon
het duidelijk te worden dat de winkel
van Mis Baker een verandering had
endergaan en dat de kruidenierswin
kel van Deacon in Ingleside een con
current hsul gek legen, Toen trok Joe
zijn boste kleeren aan en bezocht al
lerlei men schen in den omtrek om zijn
zaak aan te bevelen.
De toestand bij Mi's Baker begon
te spannen. Gebrek aan kapitaal was
de grootste moeilijkheid eu de bewo
ners van de groote huizen in den om
trek van Ingleside wa'ren geen heel
goede betalers.
Voordat de winter om was. moest
Paxton bekennen dat hij een heel goe
de zaak had, maar geen geld genoeg
om haar aan den gang te houden.
Met verscheidene dreigbrieven v<
zich zat Joe er op zekeren dag over te
denken hoe zicil hieruit het best te
redden. Zoo zat hij zich peinzend af te
vragen wat bij doen moeet toen de
winkelbel ging en Dolly Deacon bin
nenkwam. Er stonden tranen in haar
oogen.
Wat is er, Dolly? vroeg hij snel.
Het meisje aarzelde een oogeubHk
en zei tot-a
Waarom bu je mei dien afse.hu-
welijken winkel begonnen? zei ze op
schrcienden toon. Hoe kwam je er toe?
Hoe kwam je er toe?
Joe sperde zij noogen wijd open.
Hoe ik er toe kwam? herhaalde
hij. Wol, om een bestaan te vinden.
Hadl je dal niet op een andere
manier kunnen doen? Een andere ma
niet waardoor jc het brood niet uil
een anders mond bad genomen?
Uit wiens tnoml neem ik het
brood? vroeg hij.
Uit je vaders mond?
Dat weet je Ikc-1 goed
Dus hij begint zeker tocht te voe
len.
Het is wreed ,v;ui je om daanneo
te spotten, riep Dolly verontwaardigd.
Hij is een oud man. Jee. En jij
hebt hem geruïneerd.
Jc* beet zich op de lippen.
Dat spijt mij, zei hij. Dat spiji mij
werkelijk. En als dat hem troost kan
geven dan mag je hem wel vertellen,
dat ik ook in liet nauw zit. Wij snij
den elkaar den hals af. Dat s >i«
luaestie.
De winkelbel ging weer. en een man
mei een hooge zijde hoed op trad '>in-
Joe's hart begin sneller te ktep-
ven. toen hij Mr. Truemar van de fir
ma Shingleton herkende.
Mr. Paxton? vroeg Mr. Truc-
Ja.
Heeft u
m ij?
pa<i i' minuten voor
Zeker. Joe keek Dolly aan en de
ze vertrok.
Mr. Trueinan begon dadelijk 0' ;r
het onderwerp in quaeslie.
Ik wil dit perceel van u koopen,
zei hij. Is u bereid op eer: aanuit-d.M
in te gaan?
Als de aanbieding mij bevalt,
kunnen wij groote zaken doen. z.-l
Joe.
Mr. Truneman glimlachte een £-?■ j<
minachtend.
Als u mij niet gc-loofi. dan kao
u onze boeken nazien, ging J
ooit.
Mr. Trueman keek werkelijk de loc-
ken in.
Wat is uw prijs? vroeg hij.
Doe een bod, antwoordde J0:-
Hei bod van Mr. Trueman was r.a' -
zienlijk iiooger dan Joe verwachtte.
De tijd was voor Mr Trueman v.ro
meer belang dan geld en hij wilde op
een bejraalde datum dc zaak bekten-
ken zien.
—Ik neem hot aan. zei Joe kormf
onder beding dat het geld voor Dor:
derdag aanwezig is.
Mr. Trueman keerde zich om r.r r
dc deur.
Onze zaakwaarnemer komt :n .r-
geïiocïueiid bij u, zei hij. Goeden dag.
Op Donderdagmorgen was Mr. Dc i-
con juist bozig in sombere steinmin-'
zijn winkelvoorraad na te kijken, toen
doe Paxton zijn winkel binnenkwam
De oude man werd bit k van woede
Goeden morgen, z-ii Joe vriende
lijk Ik dacht dal u er wel op gesirtd
zou zijn te hoorei 1. dat ik den winkel
daarginds verkocht heb.
De oogen van den ouden man glin
sterden woedend
Ik dacht wel dat het daartoe zou
komen, bromde hij. Mis Baker h.
niet kunnen zwijgen
Dat is een san haar gebreken
zei Joe. E11 hoe staan de zaken te; ut
Precies zooals die van jou.
Dat dacht ik wel. Zou u aau zes
honderd gulden genoeg hebben, Mr.
Deacon?
Wat haal je in je hoold, jonge
deugniet 1 Ale je niet maakt dat ;e
Diij 11 winkel uitkomt
Ik heb liet meegebracht.
Joe spreidde tien banknoten op
toonbank uit.
Mr. Deacon keck begeerlg naar h-.-i
geld.
Maak dat je wegkomt! schi-.-:u.v
dc hij plotseling.
Kom, laten wij nu onze zak-11
afdoen, Mr. Deacon. Ik heb u en
aanbieding le geven, zei Joe. Ik hc.'i
de zaak aan Shingleton verkocht- Mis.
Baker gaat met haar aandeel naar
Londen. Ik ben bereid uw schulden U
betalen eu uw zaak over te nemen.
Maai ojj één conditie.
En dn; is"? Mr Deacon spra.. m:
vriendeiijken toon.
Dai u uw toestemming geeft l-
een huwelijk van Dolly en mij. Da n
is toch niets tegen, drong Joe aan.
En Mr. Deacon moest zich onder
deze omstandigheden wel gevvo: ma
geven en gaf toe
Is het eigenlijk wei zooals nvt
behoort,om Shingles©:» eerst je
te verkoopen en dan als zijn concur
rent te beginnen? vroeg DoÜv liter.
Er zal hier ruimte genoeg zijn
voor ons beiden, zei Joc. En ik denk,
dat ik mijn eigen k'.antes: wel zai timi
de n.
Het medaillon.
Als onafhankelijk journalist, die
trotséh op zijn beroep is zoo ver
baalt Fritz Reultcr, aau een der Bcr-
üjnschc binden verbonden kom ik
met allerlei menschen in aanraking
ja, ik zoek juist de originaliteit on
der mijn medemenschen, En zekeien
dag kwam het nuj in den zin, eens
eenige artikelen over de Bunk van Ice
ning en hare klonten te schrijven.
Mijn eerste bezoek voerde mij naai 'n
ouden kennis, die mij in vroeger ja
ren, toen ik nog d n strijd om hei In
staan le voeren had, hulpvaardig had
bijgestaanwam het is geen schande,
niet in weelde te baden) Maar een
vriend geld schuldig te zijn, dat men
niet betalen kanin den winkel aik-6
