-
m
m
W-
m.
9
m
ff
m
m
0
m
m
m i»,
M
M
ff
m
m
m
m i
ft
Ik heb telkens weer om die pop
gevraagd, maar zij komt niet, zei
Tots- Zij barstte in een kinderlij
ke ,1 t ionen vloed los en greep Lizu bij
een pols. O, Liza, denk je, dat ik
die pop ooit zou krijgen Waarom
geeft men mij mot, wat ik zoo graag
1 ïebben wil9
Ik weet het niet, antwoordde
Liza met bevende stem. Goeden-
nacht. kleine, lieve meid Misschien
zul je eeo of anderen dag nog wel
eens een pop krijgen.
Zij kust- het kind, maar er lag een
vreemde, peinzenue uuürukkuig op
haar gelaal, toen zij weer aan het
weiging. Li was een denkbeeld in
haai Kieine zielijo binnengeslopen
eei. icnkbeêkl. uui haar lujna bang
maakte.
ooi tiet geld dat zij zoo geduldig
voor ueu hoed uiel de veeren had op
gespaard, zou zij de pop voor ue klei
ne iota koopeu. Liza was hijna van
Streek Uoor dal déukhéeld. ZeS wéken
lang had zy gesjiaard voor een nieu
wen iioeu, en zij schaamde zich er al
over, huur ouden hoeci nog te moeten
ulagen. Ook had haar beste vriend,
Tom i' ialion, haar zelf verteld, dat
hij tiolsch op haar zou zijn als zij den
bruinen vilten hoed op had. En toch
toch, kleine lots had nooit gewe
ten wal het zeggen wilde, zelf een pop
te bezitten, en haar eenzaam leven
tje had nog zoo weinig genoegens ge
kend, waai op een kind toch recht
heefl.
Wat ben ik toch een zelfzuchtig
Wezen I Zei Htza lol zichzed. Ik
Zou alleen pieizier Van uleii uoed neb
ben ars ik luigrng, en in eiu geval kan
la locn nog wel wal auueis op uiijii
lioolu iiehboii. la ga het nu uadeiijk
doen, nu ik er pus toe besloten hen.
Ais ik liet niet uoe, verander ik mts-
scjiieu weer van geuachte en koop
nog voor mijzelf dien hoed.
Zy nam hel geld uil net doosje,
waarin zy bel week na week had
neergelegd, en toen zij ecu boouschap
moest doen, iiep zij mcieen vlug naar
lil een. De koop was spoedig gesloten.
Lizas zuinig opgespaard geld ver
dween in ue iaae van den speelgoed-
winkelier en de pop behoorde haar.
Twee uur later uoorüe Liza ue klei
ne lots weer bidden om de pop.
Ik weet wel dat zij eens komen
zal, maar het het begint unj zoo te
vervelen nog langer te wachten, .be
kende l'ots. Gisternacht droomde
ik over de pop, en toen was bet des te
erger, toen ik wakker werd. Zou ze
gauw kouien, Liza?
Heel gauw nu, zei de kleine
dienstbode met zachte stem. Als je
in bed bent, krijg je haar, Tots.
Tots ging naar naai kioiue bed,
greep net uek en sloeg de uekcus op.
Het votgenu oogeuhhk liet zij eed
kreet van wilde trcugue itooren. Haar
lag onder de dekens in lots bed ie
pop met bei goudblonde buur vast in
Slaap met gesloten oogen 1
0, popje liei popje 1 riep
Tots, terwijl zij de pop gieep en vol
ektase keok, boe de blauwe oogen in
bei hoofd konden rollen en haar aan
kijken.
loan keek zij om naar Liza. Maar
de ueur was gesloten, daar de kleine
pension-dienstbode, uoor baar eigeu
tranen verblind, zachtjes de trap af
liep naar de sombere, kleine keuken.
Liza ging den volgenden Zondag,
vervuld van een gevoel van schaamte,
Tom Fratton tegemoet. Op haar hoofd
stond de oude, zwarte stroohoed, en
zelfs de kleine witte strik, dien zij
voor de van haar spaarduiten over
gebleven negentig cents had gekocht,
was niet in staat om er een nieuwen
glans aan te geen.
Alaar toi v ei luauig van Liza groette
Tom haar mei moer liarheilijtkiheid
ian ooit te voren. Er was iets
bijzonders in zijn manier van doen,
leis teeiders en mannelijker» in zijn
manier van spieken, tenvijl zij sa
men voort wandelden.
Schaam jij je met over mij, om
dat ik Jien ouden hoed weer op heb?
vroeg zij hem. lk dacht dat ik
dien nieuwen ai zou hebben, maar
Liza, zoo viel hij haar in de
rede. wij zullen nog langen tijd ge
duld moeten hebben, maar wil je mij
nu beloven dat je eens mijn vrouwtje
wilt worden. Ik heb altijd veel van je
gehouden, maar nu weet ik, dat ik je
liefheb I lin omdat ik vast werk heb,
zal ik over een paar jaar in staat
z "i je een gezellig huisje aan te bie
den
Zij was zoo verbaasd, dat zij niets
kou zeggen. Hij las de verbazing in
haar oogen en buoslte zich een nadere
verklaring te geven.
lk weet er alles van, dat je die
pop gekocht hebt inplaats van dien
hoed, Lizu, zei hij. Iemand uit
het pension heeft mij er alles van ver
teld. en toeu ik dut alles hoorde op
dat oogenbhk werd ik mij voor het
eerst bewust, dat ik je liefheb. Zeg
mij, Li i dat je eens met mij wilt
trouwen
Eu toen zij hem dat beloofd had,
keek hij haar glimlachend in het
blozend gelaat.
Vraag Maandagavond een half
uur verlof, zei hij. En laten wij
elkaar dan om zeven ui.r voor de Bon
Marché ontmoeten. Ik zal dan dien
bruin-vilten hoed met de veeren voor
je koopen.
Betaald gezet.
Dokter, dokter, ik moet u weer
wakker maken. 0' u dadelijk bij me
neer Bohnan komen wil; de toestand
is hoogst gevaarlijk.
Het was rok den in den nacht.
Verschrikt rees de oude heer op. Dol
man. rentenier van zijn ambacht,
wiens huisarts hij sinds jaren was,
had ziel), behalve nu en dan een klei
ne ongesteldheid, aliijd in eeue uit
stekende gezondheid mogen verh -u
gen En nu op eens zoo n ernstig
vall
Daar was haast bij! De arts vloog
In de kleeren en stormde, zonder een
rijtuig af te wachten naar buiten, in
Ier
wel!
«rende liet! Klappertandend
kou kwam hij aan de welbekende wo
ning.
Toen hij met zackten tred de zieken
kamer binnentrad, lag Holman, nog
half aangekleed, te bed Hij scheen
hevige maas-p jn te hebben en jammer
de met zwakke stem*
- Ik geloof, dat 't mis is, dokter!
Ach, mijn maag mijn hoofd, o, o! Help
mij toch anders is hol spoedig ge
daan!
Kalm. mijn vriend. Kunt ge u
niet bewegen?
Ik geloof het niet
Druk mij eens de hand au,
laat me los; je kneust mij de vingers.
De arts ging even in de huiskamer,
om een recept W schrijven, zeide hij
en om eens rond te zien. Hij -Un.
een gaspit aan Dp tafel stond nog 't
overschot van een schotel kreeit met
mayonnaise .terwijl bij het buffet op
den grond een paar leege flessen urn
stonden.
Zijne diagnose was nu gereed. Hij
schreef wat op en keerde terug naar
den steeds weeklager-den pat.ëm.
Je toestand is, ik mag tiet niet
verhelen, zéér bedenkelijk, sprak de
arts met schijnbare kalmte, alleen
een streng dieet kan u redden, maar
dan meen ik er voor te kunnen in
staan, dat direct levensgevaar gewe
ken is.
Hij legde het recept neer, verbood
den patient, tot nader order iets te
gebruiken, en nam afscheid; onver
stoorbaar kalm, als altijd
Maar in zijn binnenste kookte net.
De oude geschiedenis, mompelde
hij. Dat drinkt te veel en overlaadt
zich de maag met allerlei onverteer
baar tuig en wij doctoren moeten in
't gemeenste hondenweer het bed uit.
Een eenvoudige indigestie mei haar
pijn en dal waant die guizige Ke
rel n aanval van beroerte' lk geloof,
dat ik al n mooie verkoudheid opge-
loopen heb. Alaar wacht, mijn vriend,
dal zal ik je betaald zeltent
liolrnaii verheugde zich weder in
zijn gewoon welzijn en ook onze tok-
ter Snel was de ve'rkoudheid, in oien
onzaligeu nacht opgeloopeu, weer
kwijt geraakt, daar kreeg Holman ze
keren dag een briefje, waarin hij <>p
de vriendelijkste wijze tol een diiici b.
Dr. Snel uiigeuoodigd werd
Holman nam de invitatie natuurlijk
aan en verscheen verrassend punc
tueel.
Men begon met een gezellig praatje
en had zich in kleine groepen ver
deeld.. Bolman tiad zich gevoegd by
mevrouw Van Doeveren en hare be-
koorlyke dochter Elise, w er viooltjes
blauwe ondeugende oogen hem recht
brutaal toelachten- Erg in zyn schik,
hieid hij met opgewektheid het kc
sprek gaande; daar naderde iemand
hem van achteren en tikte hem zacht
op den schouder.
Toen hij zich omwendde, zag hij
zijn heminnelijken gastheer, den huis
arts, tegeuovei zien, ure uiel uiterst
bezoigd geiaat hem loei luisterde:
Ga in er vandaan; net winai u veel
te veel op. Deuk aan uw lauisien aan
val het gevaar is nog n et gewe-
keul
De patient" wilde luar iets tegen .n-
brengen, doch de arts voorkwam hem
dooi de domes verschooning te via-
gen; hy moest dringend een paar
woorden met den heei Bohu&iï spre
ken.
Dat kan immers zoo met, waaide
Bolman, omzie toch om 's hemels wil
uw zenuwen. Ge waart zoo even weer
vuur en vlam! Wees wat rustig of
ik sta niet voor de gevoigen in!
Onderworpen liet hij nu z.on aan oen
bejaarde dauie opdringen, e c-n w ei
nig; hardhoorend was en een half uur
over cupuu.i.-iiUs en ue mtuueu n cl
ireni wauwelde.
lm listener! «aren de scuui ueuien
geopend en uou men zren aan laiel be
geven; Horman hoopte zien uoor een
lyn uineije vuur mi omzettend hml
urn se nodeloos te stellen.
Hoe bitter zag hy zien hier lelsur-
ge^ieidl
Vina naast nem zal natuurlij* Dr.
Suei, die iedere beweging \an i tiii
met wantrouwende Argus-o-ogen vo*g
de ue soep nam ny uem ouder ue
vingers weg.
Niet goed voor u; daar zijn krui
den in, die ge niet vei dragen kunt.
Toenue tarbot rondgediend weio en de
verleidelijke scnotei hy uoiimm kwam
gaf de dokter ecu loeKen aan den
kneent, om door te gaan.
Visca muaki u 'orstig en loe
minder ge drinkt, hoe ueterl
Dolmans gastronomiscue Jioop con
centreerde zich nu op een appetijtelijk
vooigedaenden ossenhaas.
Dat zou hem niet meevallen.
Waar denkt ge aan, on voorzich
tige. D-*>eiJLiui<tt> mei j>ikiïuö saus
dal is ueeicmuai li.cu» icoi o. Me
neer zul er met vui gemuiken, Jéuu.
Die puuunrg JA .W UW i-WuK&e
maag te zwaar. Weg dior mee Jt.m.
Hult! Wal begint ge nu, U'sie Hen-
ma m Compote ia voor ici.'i.iiKi ais u
zoo good als vergif I lk hob iets voor u
laten Klaarmaken, uai ou-c.uiaeiyk u.
En de zorgzame huisarts had voor
den lijder een onschuiuig' kootje, zoo
iets van larnmoitjesjjap. laten gereed
maken, dat nem ue maag niet ov ei ia
den zou: in waaiheal roerend was die
voorbeeldige zorg Van den anders gui-
ien gastheer.
Nocbliam>, toen men van tafel op
stond, was Bolman hongerig als een
leeuw. I Liefst was hy img eens van
voren uf aau begonnen! Muur hier was
hy weerloos, llij bedwong zyn grura-
scuap en zocht in zyn rol te blijven.
Een kop koflie met likeurtje was
niets voor hen.' Hij moest toch ein
delijk eens verstandig worden!
De dokter bleef hem onder zijne hoe
de houden en de lijder mocht aanhoo-
ren eene beschouwing over den in
vloed van eiectiic.ten op liet mensche-
lyk zenuwstelsel, ofscnoon hy meer
luisteide naar- liet knorren van zync
maag.
lom de knagende honger eind fay
hem voortdreel, nam hy a.scheid van
deu gastiieer en het gezelschap met
een styve, apatiusciie buiging, weLke
niet dezelfde stijfheid beai..
werd, voor zccvei men notitie van
zijn vertrek nam. Zorgzaam in een
dikken wollen doek gebuid Dr. Snei
liet ook ueze zorg niet aan onderge
schikten of vreemden over verliet
hij dit oord van gezellig samenzijn.
En toen hij in het rijtuig stapte,
nep zijn lijfarts nog vermanend hem
achterna;
Neem u toch vooral voor lederen kou
den luchtstroom in acht en denk er
aan, voor t naar bed gaan niet uw
gewoon „slaapmutsje" te gebruiken.
-<•*., waarde Bolman, tot wed er-
zien 1
Tot nimmer wederzien, dacht Bol- j
man in zijn machtelooze woede.
De dokter kwam als ware er
niets geschied hem meermalen be
zoeken en vervolgde hein overal mtl
zijne zeer bijzondere zorgen. A ent we
ken later ontving Column weder c*ii
invitat e van den vriendc!ijken, &-rg-j
zamen arts voor een geze'i g samen-1
zijn te zijnen huize. Aan het slo; vnn
het eigenhandig schrijven 'is men
Ik wil hopen, dat ge u weer good
zult amuseeren. Om my \jn uw aan-1
geiiuaiu gezeiochap te verzeKeien, /ai
ik my veroorlov en, u inei mijn k'itts-i
je te .\omen almiien.
Bolman reisde onuiidde Gjk na oi.t-j
vangst van de-ze uitluo id'giiig iiaarj
den Aciiterhoek, waar hi. eemee we
ken in diep ïncogn.ui bij een oude
tante zicii opborg. Verder weid ny
met rust gelaten. Zijn uuisi ts L"e!tj
hy met meer, wegens n over.atkn
uuuiii of zoo iets, uil liet l>e<l gehi a.d.
Baron van kosendaal.
Zij heette Magdalen a en was de
dochter van den logementhouder Ka
reisen. Omdat ze een aardig, knap
meisje was met een recht lief snuitje
en omdat ze wist, dat haar vader be
halve het geheel onbezwaard hotel
nog een vrij groot kapitaal het zijne
mocht noemen, droeg zij haar wip
neusje nog al hoog en verklaarde ze
aan een ieder, die het hooren wou,
dat zij geen man zou huwen, die niet
minstens Jonkheer of Baron was, en
anders bleef zij liever ongetrouwd.
Mevrouw hare moeder, een geboren
Hazelman, was geheel van dezelfde
opinie; „want,placht zij te zeggen,
„waarvoor had hare eenige dochter
anders leeren piano spelen en schil
deren, wanneer zij ais een gewoon
burgermansvrouwtje bet huishouden
doen zou?
In deze gewichtige aangelegenheid
nu ware ook de meening van den va
der eenigszins van waarde geweest;
maar deze had in zijn hotel zooveel te
doen. dat hij in den regel er zich toe
bepaalde, na de „malle ideeen van de
beide dames met een schouderopha
len over te gaan tot de orde van den
dag.
Dat „de beide dameswel eens wer
den uitgelachen om haar hooggestem
de verwachtingen, ware bezwaarlijk te
ontkennen.
Beef alsnog over de jeugdige Frans,
de neef van Kareisen, die dezen goed
ter zijde stond; een flinke, reehtscha-
pen jonkman, die op zijn nichtje tot
over de ooren verliefd was
Ongelukkig mu, was Frans Jonk
heer noch Baron; eigenlijk niet veel
meer dan een arme drommel, die wel,
zooals Magdalena placht te zeggen,
door en door goed was. maar dien ze
toch onmogelijk huwen kon. Wat zou
den de rnenschen er wel van zeggen.
Ja, de rnenschen, inzonderheid de
heeren, waren er wel wat de schuld
van, dat Magdalena zoo bijzonder met
zachzedve ingenomen was.
Alsof er in de geheeie buurt maar
één mooi meisje was, namen zij s-eeds
notitie van haar en wisten t arme kind
het hoofd op hol te brengen, en zjlfs
eens had een jeugdig arts, ja, men ver
telde ook al een tweede luitenant, iiaar
gevraagd.
Zy was daar niet verder op inge
gaan, toch nog zóó verstandig om niet
als troeven haar aanstaanden Jonk
heer of Baron uit te spelen.
Niet minder beniinneiyk betoonden
zich de stamgasten vau haar vader en
het was al eens voorgekomen, dat een
in t hotel vertoevende vreemdeling,
die zich tot het meisje voelde aange
trokken, tot de binnenkamer doorge
drongen en door mevrouw Kareisen—
Hazelman vriendelijk ontvangen was.
Dil geschiedde nu zekeren dag, toen
'n nieuwe logé aankwam, wiens voor
komen en optreden ten zeerste de aan
dacht van de huisbewoners trokken.
Nu, dat was niet te verwonderen.
Men kon moeilijk zich iets moor voor
naams en elegants voorstellen dan
dezen heer.
Niet alleen zijne kleeding, neen,
zijne houding en vooral ook zijne wij
ze van spreken geruigden van zijne
voornaamheid.
Om een heel klein bewijs van zijn
waarlijk schitterend optreden te ge
ven, zij vermeld dat hij een koffer van
fabelachtige grootte meebracht, en de
ze bevatte ongetwijfeld zuik een rijke
garderobe, als alleen een heer van
hooge positie pleegt te bezatten.
Het hotelpersoneel ontving dan ook
den fijnen logé met alle# eer en geleid
de hem met zijn koffer plechtstatig
naar de bei-étage, waar hij niet oen,
maar twee kamers nam.
Nadat hij vluchtig toilet gemaakt en
op de hem aangeboden blocnotes zijn
naam geschreven had, verliet hij hel
logement met de mededeeling, dat hij
kwam dineer en.
Nog niet was hij de deur uit, of de
keüner had den naam van den vreem
deling reeds met zegevierend voorko
men verder gebracht:
Koen raad Baron van RosendaaL
Zoo had de vreemdeling met sierlij
ke letters op het blanke blad papier
geschreven.
Alzoo een Baron! Een echte Baron!
Men geraakte buiten zichzelf. Ieder
wilde het den onbekende „op den eer
ste:. aanblik hebben aangezien, dat
hij niet 'n gewoon sterveling was en
men haastte zich, het heuglijk nieuws
aan mevrouw en de juffrouw te ver
konden.
Magdalena kreeg een kleur, en de
moeder ook.
En de heer Kareisen was, niettegen
staande zijne democratische begrip
pen, toch wel ingenomen met de hoo
ge eer, die aan zijn hoM was te beurt
gevallen, waar in den regd de hooge
adel niet afstapte.
Ja, de verrukking der dames steeg
ten top, toen de boodschap kwam, dat
de heer Baron haar zijne opwachting
wenschte te maken.
De moeder kleedde zich in plechtge
waad.
Dat is om uwentwil, kind! voeg
de zij Magdalena toe, die dit al lang
met zichzelve eens was. En hij kwam,
de hooge bezoeker, en was zoo neder-
buigend vriendelijk en minzaam, dat
mevrouw Kaïelsen— Hazelman zich
verrneette, hem aan tafel le noodigecn
en zie wat Magdalena, die eerst
door een wenk hare moeder had wil
len weerhouden, niet verwacht had-
de Baron ging er op in; een blik op bet
beKooilijke meisje werpeaue, die haar
het bloed naar de wangen joeg.
Dai was een evc-iieuie.it. ivaretaen
gej'uakue nu toch ook under den in
druk. Inmiddels had de hooge bezoe
ker in de buurt eeii3 ihifórmatien in
gewonnen naar den gegoeden loge
menthouder en diens mooi dochtertje.
De nlustre gast vond het diner ui In
stekend, ook den wijn „niet kwaad
zoo terloops inlormee'rdc hij, waar de
heer des huize6 dien vandaan had
ja, hij ging in zijne nederbu:'-endhend
zoo ver, Kareisen's aandacht te vesti
gen op eene firmn. die niet alleen het
onschatbaar voorrecht had, te wonen
in lietzelfde oord, waar veeleer de goe
deren van zijne voorv aderen zich uit
strekten, maar die ook betere soorten
voor veel billijker prijzen leverde.
Met alle bescheidenheid gaf Karei
sen te kennen, dat hij met zijn langja
rige '.eveïanciers zeer tevreden was en
geen reden had, om hen ontrouw te
worden; maoT nu kreeg de goede man
van zijne gade onder tafel een trap op
zijn voet en daarna een b'ik van ver
achting boven de tafel De edelman
zelf daarentegen glimlachte maar
even, schelde eigenhandig een kell-
ner en beval genadig hem, uit zijne
appartementen een nader aangeduid
kiHje te halen.
Toen de man dit bracht, nam de
hooge gast er een v erzegelde flesch uit,
opende haar hoogsteigen handig en
schonk daarna teder der aanwezigen
een glas in.
Proeft nu eens en oordeelt zeivan,
of mijn lievelinge wijn, ik drink nooit
anders niet het be de is, wat gij ooit
hebt genoten.
Natuurlijk smaakte de .vijn, al wa
re hel uii deferentie voor den edelen
schenker, allen voortreffelijk, en papa
Kareisen maakte, met volkomen in
stemming van vrouw- en dochter,,
dankbaar gebruik van de welwillende
tusachenkomst van den Baron, om een
okshoofd van dit nobel druivennat te
bekomen.
En dit aües deed die groote meneer
met een gemakkelijkheid en elogunce,
die in den waren zin van het woord
verbijsterden. Nu eerst toonde hij
zich in al zijn beminnenswaardigheid;
hy overlaadde zijn gastheer en diens
wederhelft mei beleefdheden en maak-
t? Magdalena zoo energisch het hof,
dat Kareisen nu toch ook iets in de
toekom at zag... de verwezenlijking
der schoon e clr00men van moeder en
kind.
M och te het nu al zoo ver niet komen,
toch ontbrak er maar weinig aan, en
toen de heer Baron van tafel opstond
en mededeelde dat hij den volgenden
morgen moest afreizen, doch spoel'?
wederkeerde, werd tusschen hem en de
familie Kareisen plechtig overeenge
komen, dat hij alsdan niet meer als
logé, maar als vriend des huizes zou
worden beschouwd.
Den volgenden dag, na de afreis
van den hoogen gast, werd in den
familieraad besloten, dat op het aan
zoek van Frans niet verder zou wor
den ingegaan.
Weinige dagen latex wist men, on
der het zegel van geheimhouding,
overal te vertellen dat Magdalena nu
toch eerlang ten huwelijk gevraagd
zou worden door eem „houschen" Ba-
En weder een paar dagen later
kwam er een groot okshoofd; de be
stelde wijn.
Wie echter beschrijft de ontzetting
der familie Kareisen, toen men in de
•begeleidende factuur moest lezen, dat
de toezending door de firma geschied
de „volgens beaelling van heren rei
ziger, den heer Koenraad Baron.
\Izoo was de heer Baron wel een
Baron, maar slechts meneer Baron
en niet van Rosendaal, maar afkom
stig van Rosendaal, provincie Noord-
Brabant.
Papa Kareisen was de eerste, die
zijn gemoed uitstortte. Hij noemde
zijne dochtër een jonge en t:-*" vrouw
eene oude gons, den heer Baron in
absentia een gemeenen bedrieger en
decreteerde meteen dat, nog alvorens
mem de dwaze historie zou vernemen,
Magdalena's verloving met haar neef
Frans zou worden publiek gemaakt;
„want', zei de hij, nadat zij zoo kolos
saal voor de mal gehouden was. neemt
niemand anders haax en zij blijft le-
venslang de risee van Baron van Ro
sendaal.
andere punten vrij. Bovendien beval
de rechtbank zijn onmiddellijke in
vrijheidstelling.
meisje aangenaam te maken, en ver
keering met haar aan te knoopen. Ge
leidelijk verloofde hij zich met haar.
En toen wilde hij, voordat hij met
haar trouwen zou, haar een bekente
nis ontlokken. Onder allerlei v
wendsels en bedreigingen wis; hij haar
te doen bekennen, dat haar vroege ren
vrijer den jongen student had ge
worgd cu aan de deurknop had op
gehangen.
De detective ging. met deze beken
tenis gewapend, tot de arrestatie van
het meisje over en iiet haar geboeid
naar Berlijn brengen; daar bleek al
spoedig, dat het geheele verhaal om
waar was, en slechts door bedreiging
van het meisje was verkregen.
Thans stond de detective terecht we
gens beleediging en hel zich aanmati
gen van een openbaar ambt De offï-
van justitie, die de handelwijze
van den gevvaanden detective streng
afkeurde, en vooral de wijze waarop
hij het dienstmeisje had gebracht tot
een bekentenis „gemeen en verderfe-
lijk" noemde, eischte een jaar en zes
maanden gevangenisstraf.
De rechtbank veroordeelde Schwarz
egons beleediging tot zes maanden
gevangenisstraf, en sprak hem op de
DAMRUBFIEK.
HAART EMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richtea
aan den heer J. Meyer, Kruisstraat 34. Telephoon 1543.
PROBLEEM No. 550
van
J. Dentroux
(Le Damier).
Amerika heeft thans 13 verdragen
in den geest van Bryan's Peace Plan
reeds gesloten.
Van elf dezer verdragen is de tekst
reeds openbaar gemaakt nl. van de
verdragen met Salvador (Augustus
1913) Honduras en Nicaragua (Novem
ber 1913), Panama en Guatemala (Sep-
teiribes 1913), Nederland (December
1913), Bolivia (Januari 1914), Denemar
ken, Dominica. Zwitserland en Costa
Rica (alle Februari 1914).
Het aantal Europeesche Staten, die
dergelijke verdragen hebben gorioten,
is dus reeds tot 3 gestegen: Nederland,
Denemarken en Zwitserland. De Mi
nister van Buitenlandsche Zaken in
Frankrijk deelde voorts mede, dat ook
Frankrijk met Amerika hierover in
bespreking was.
ÉP
8
fU
e
P
81
Jt
a
86
8
Kt
S
UT*
Zwart. 10 Schijven op 12, 13, 14, 17, 19, 20, 22, 23, 28 en 3
Wit. 10 Schijven op 21, 30, 34, 30, 40, 41. 43, 40, 48 en 49.
PROBLEEM No. 551
van
J. Dentroux
(Le Damier).
lÉIl
jp
g§
jj
m
m
a
éfe
ill
JUl
Él;
Zwart. 10 Schijven op 1, 7, 8, 9, 10, 11, 17, 19, 27 en 37.
Wit. 10 Schijven op 25, 29, 30, 34, 38 39, 40, 43, 46 en 48.
in deze problemen
worden gaarne ingewacht aan boven
genoemd al res, uiterlijk Dinsdag 7
April 1914.
Oplossing van Probleem No. 546,
van don auteurWit 32—27, 27—21,
33—28. 50-45, 38 29, 42—37, 43-38,
48 8, 31 13 I
De stand was
Zwart. 14 Schijven op 9,10,12, 13,
14, 16 18, 19. 20, 22, 23. 24. 25 en 35.
Wit. 13 Schijven op 31, 32, 33, 36,
37, 38, 39, 40, 42, 43, 47 48 en 50.
Oplossing van Probleem No. 547 van den auteur
Wil 35-30, 25-20 28—22, 34—29, 32 I, 36 47 f
Zwart 24 35, 12-17AB, 17 28. 23 34, 21 41
Wit 27—22, 37—31, 42 21
A Zwart 11-17, 18 27, 26 37,
Wit 28 17, 20 29 I
B Zwart 19-24 11 31.
EEN DETECTIVE.
Vooreenigen tijd was eem jong stu
dent in Berlijn dood in zijn kamer ge
vonden; hij had zich aan een deur
knop opgehangen.
De familie, mcenende dat van zelf
moord geen sprake kon zijn, verdacht
een dienstmeisje van de daad, of ten
minste van medeplichtigheid, en droeg
aan een particulieren detective op, de
zaak te onderzoeken. De man wrist
geen beter middel, dan zioh bij het
Beide problemen zijn goed opgelost
door de heeren R. Bouw, M. ten
Brink, J. Jacobson Azn., A. A. Jacob
son, W. J. A. Matla, J. Siegerist.
Van probleem No. 546 ontvingen wij
nog een goede oplossing van de heeren
J. J. Antonijsen, C. L. V. Nagel en V.
van Petegem.
CORRESPONDENTIE.
J. J. A. en C. L. V. Uwe opmer
kingen omtrent de bewuste problemen
zijn volkomen waar. Wij moeten even
wel ook hier het „elck wat wils" be
trachten en eens voor minder ge-
oefenden iets gemakkelijks geven.
Vergeet u daarbij met, dat die proble
men van jongelieden afkomstig zijn,
de eerste is nog geen 15 jaar oud.
DAMCURSUS.
De Hekstolling.
Reeds geruimen tijd geleden werd
ons verzocht eens iets te zeggen over
de hekstelling, die in de laatste Jaren
in Nederland bekend werd. Voorzeker
verdient deze stelling de aandacht,
Aaar t» niet zelden zoowel in de ope
ning als in het verder verloop van de
partij voorkomt.
Laat ons beginnen met alle schij
ven op het bord te plaatsen en als
volgt te spelen
Wit. Zwart.
1. 34-29 20—25
2. 40-34 14- 20
3. 45—40 19-24
Hier wordt door Zwart de „Hek
stelling" genomen. Het bezetten van
ruit 24 geeft een sterken stand. Wit
kan met de scnijven op 29, 34 en 35
met spelen. Üm nu dit voordeel te be
houden. moet zwart zeer voorzichtig
spelen hij moet wit als 't ware in
deze stelling vasthouden tot het eind
spel toe, want het oogenbhk moet
aanbreken, waarop wit gedwongen is
de stelling prijs te geven, wat hem
gewoonlijk minstens een schijf kost.
Dit 13 de groote waarde van den zet
19-24.
4. 50-45 10—14
Na 19—24 speelt zwart in den regel
10—14, omdat dit een voltooiing van
de „heksteHing" is. De stand wordt
nu voor wit gevaarlijker, hetgeen uit
de bespreking duidelijk zal blijken.
