BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
R!0 P?R s BAABDE» BSêStttïï OROOTE HOUTSTRAAT 55.
CF 10 CENT PE8 WEEK. DRUKKERIJ ZUIDER BUITENSPAARNE 6. 0rCE ANN^^SK opgemerkt
!Lt K"j*:e natuurleven
FEUILLETON
Voor Eer en Recht.
Rubriek voor Vrouwen
ale fMïgtng
ZATERDAG 6 JUNI 1314,
ZONDERLINGE PRODUCTEN UIT
HET DIERENRIJK.
Lang heeft men gezocht naar een
verklaring voor de vorming dor glan
zende producten der levende natuur,
die met de edelgesteenten wedijveren
om den voorrang. Ik bedoel de pa
rels, die in de schelpen van ver
schillende weekdieren worden aange
troffen.
Aan onze kust kunnen we heel wat
parels bemachtigen. De mossels, die
bij millioenen worden gegeten, her
bergen ze vaak die klein© leikleu
rige of zilverglaiizeude bolletjes, die
vermoedelijk uit dezelfde stof zijn
opgebouwd, als de duurste parels
der warmere zeeën.
Langen tijd schreef men de vor
ming dor geheimzinnige bolletjes tioo
aan een ziekteverschijnsel \~an hel
dier zelf. Een nieuwere lezing van
liet geval gaf men, toen men meende,
dat door een scherp voorwerpje, een
zandkorrel of een klein schelpje, dat
met het voedingswater naar binnen
was gestroomd, zulk een prikkeling
op dca slijrnigen buitenkant van het
weekdierhchaam werd uitgeoefend,
dat het werd genoodzaakt tot het af
scheiden van ibet parelmoer, dat ook
de binnenzijde dei' schelpen bedekt.
De omhulde zandkorrel zou dan rle
parel vormen.
Aannemelijk was deze verklaring
heel zeker en het is niet onmogelijk,
dat op deze wijze nog wel parels zul
len ontstaan.
Met zekerheid is echter later aan
getoond, dat eir vaak een ander dio'r
hij in het spel is, een parasiet, die
hum en de schelp weet te dringen eri
een ontsteking veroorzaakt.
Zoo zou toet aantal parels zeer
groot kunnen worden, zoo zelfs, dat
zo met moor waarde hadden, dan het
gewone parelmoer. Om echter in
stand te blijven, moeten den parel
verscliillende omstandigheden gun
stig zijn.
Lr normale omstandigheden ver
laat de parasiet na eenigen tijd de
parel en deze wordt weer opgelost
Alleen dus, als de parasiet sterft
blijft de parel in haai- geheel bestaan
en het zijn deze producten, die, juist
door maar zeldzaamheid de groote
handelswaarde bezitten.
Volgens een Fnanscli tijdschrüt
heeft men herhaalde malen getracht,
kunstmatig parelen te kweeken, juist
in den tijd toen men hun vorming
nog toeschreef aan verdwaalde zand
korrels. Voo'r zoover ik weet, te bet
nooit gelukt, hetgeen dan een bewijs
te meer zou zijn, voor de nieuwste
verklaringen.
Minder zeldzaam, maar even
Vreemd, zijn de gelukssteentjes der
visschcn.
Ieder, die de hersens uit een kabel
jauw- of schelvisclvkop heeft ont
leed, zal vaak de witte po'rseleinachti-
go steentjes hebben aangetroffen, die
aan weerskanten in den kop zitten.
I3ij do meeste visschcn zijn vrij
groote steentjes te vinden, maar
juist bij do groote soorten vallen ze
doo-r bun afmetingen het meest op.
Rotjes en andere piatvisschen bv.
hetben geluksbeentjes, die geringd
zijn en uit deze ringen maakt men,
evenals uit liet aantal ringen op do
Bchu|i>ben van haringen, kabeljaiuw
en sclielvisch op, hoe oud de geiran
gen dieren zijn.
De verschillende namen, dio men
Roman van O. E1 s t e r.
Je waagt het, mij te dreigen?
Ik dreig u nie', antwoordde Eri
ka met een kalmte, die bijzonder af
stak tegen de booze opgewondenheid
der barones. Ik maak u slechts op
de gevolgen opmerkzaam, dio uw op
treden tegen een volkomen onschul
dige zal hebben. U wilt do «ei- van
den man door het slijk sleuren, dien
ik innig lief heb en wiens eer de mij
ne is ik ga gebukt onder den plicht,
deze onzer beider eer te verdedigen,
zelfs tegen u, mijn moeder.
Ik weet niet meer, wat ik van
je denken moet, je bent volslagen
krankzinnig. Je hebt dien man lief?
Jn, ik heb hem lief m ik zal
nooit van hem afzien. Mijn vader zelf
heeft op zijn stervenssponde deze lief
de gezegend en het mij tot plicht ge
stold, Fritz Born's eer te beschermen,
dio door een laffen lasteraar was be
zoedeld. Ik smeek u nogmaals, mama
zie at van uw voornemen.
Zwijg, viel de barones buiten
zichzelve uit. Ik wil van je dwaas ge
munt niets meer hooren. Ik w eet zelf
aan de porseleinen voorwerpjes beeft
gegeven, bewijzen wel, dat men er
geen raad mee wist.
De naam, die juist het meest heeft
bijgedragen, om ze onder het volk
bekend te nraken, is die van geluks
steentjes. Verschillende personen
dragen ze nog als klein© amuletten
bij zich. Vooral bij gevallen van on
beantwoorde liefde schijnen zo heel
wat hoop te geven en zeker werken
zo even sterk als overjarige kastan
jes bij rheumatisdbe pijnen.
De wetenschap heeft een prachtige
verklaring voor de gelukssteentjes
gevonden.
Beschouwde men ze eerst als dee-
len van het gehoororgaan, de naam
gehoors leent jas is nog gebruike'ijk,
thans k.elJien de onderzoekingen dui
delijk aangetoond, dat ze in hoofd
zaak dienen voor het doen bewaren
van den juisten stand en voor hert
evenwicht.
Verschillende schaaldieren, o.a.
garnalen, kreeften en krabben bren
gen van buiten af kleine stukjes kalk
lof zand in do gehoorgang. Zijn de
dieren gevangen en belet men zo dit
te doen, dan zijn z© hun evenwicht
kwijt en kunnen ze niet of moeilijk
in den juisten stand terug komen.
Het zijn zenuwuiteinden, waarop
de steentjes drukken, die hier het
grootst© werkzame aandeel hebben.
Door den dieren, in plaats van zand,
ijzervijlsel te geven en toen met oen
magneet te gaan werken, heeft men
dit duidelijk kunnen aantoonen.
Zeeals de gelukssteentjes hun be
kendheid lirlbben te danken aan het
vermeende geheimzinnig© verinogen,
zoo is hot rugschild der imktvisschen
oen gewoon product de'r zee, doordat
men het als voeding»- of genotmiddel
aan de kamervogels geeft.
Aan ons strand spoelen zo heel
dikwijls aan, deze ovale kalk slakje©
met harden rug en hooniuc-htigen
rand.
De week© rugzijde van het die'r
wordt door dit steeds dikker wordend
rugsaodtd belchermd. Daardoo'4 en
door het uitspuiten ran de inktach-
tige vloeistof en het uitslaan der
verraderlijke vangarmen, is de inkt-
visch een der meesi gevreesde zoe-
roovers.
H. PEUSENS.
VRAGEN BUS.
Den heer G. M. te II. De ho'r-
tensia kan in den zomer naar buiten
en wordt dan met den pot ingegra
ven. Bemesting is dan heel doeltref
fend. Heel vaak laat men in den win
ter de planten buiten, maar dan
moeten ze heel goed worden gedekt.
Beter is het, ze in toet najaar vorstr
vrij te zetten. Dat u ze wat gauw zag
verwelken in de kamer, ligt waar
schijnlijk aan het gieten.
Zo moeten, vooral in d© kamer,
heel veel water hebben. Dank voor
uw brief.
H. PEUSENS.
Il'ET AANSCHOUWEN VAN HET
SCHOONE.
Niet ten onrecht© heeft een schrij
ver gezegd: „Het vorhevenste, rein
ste ctn tevens krachtigste gemot
wordt gevonden in 'Let aanschouwen
van het schoone". De geschiedenis
van de kunst is dan ook de geschie
denis van de ontwikkeling van *s mem
sc-ben schoonheidsgevoel.
wel, wat mij te doen staat, een on
ervaren kind heeft mij geen vinger
wijzingen t© geven. Ik zou nu mijn
besluit ten uitvoer leggen, zelfs al
stond jou eer me© op 't spel.
Mama...
Je hein mij belogen en bedrogen
je groot© woorden kunnen je niet
redden. Ik zal doorzetten-, daar kun
je op aan en alle leugen en bedrog
open en bloot leggen. Mijn huis moet
weer rein zijn.
Stuur dan dien mensch weg, die
onschuldigen belastert, u bedriegt en
uw dochter beleedigt.
Zwijg, geen woord moer. Ga
naar j© kamer em wacht, wat ik over
je zal beslissen. Het verdere gaat Je
niets aan. Ga
U wilt het niet anders, mama,
ik werp alle verantwoordelijkheid
voor de gevolgen van uw handelen
van me af, sprak Erika kalm, boog
het hoofd als bot een loataten af
scheidsgroet en ging heen, niet als
overwonnene, maai' als oveirwiwno-
ree.
Net was in de avondschemering,
dat zij, door miss Bayley begeleid,
hot ouderlijk huis verliet en door de
landerijen den weg naar Neuhof in
sloeg.
Niemand dan d© oude miss Bayley
liegeleidde haar, niemand volgde
haar, van niemand had zij afscheid
feixmian zoo schreed zii voort in
Maar als wij iets van de kunst wil
len begrijpen, van haar macht om
ons to verueflen en te steunen, dan
moeten wij haar bestudeeren.
De voornaamste bronnen van Je
moderne kunstbeschaving zijn do
Grieksohe en dc middeieeuwseho
kunst,
0© groote bewondering van de Grie
ken voor het niensche.ijk lichaam,
de zorg waarmede ze lichamelijke
schoonheid en kracht aankweekten,
de volksspelen, dit alles deed een
vormensohool ontstaan, die nooit
overtroffen werd!
Allo antiek© scheppingen die voor
't nageslacht bewaard bleven, onder
scheidden zich uitsluitend door hun
buitengewone uiterlijke schoonheid.
Zoo geeft Venus bv. weer: de id©-
aio schoonheid van vormen. Hercu
les: de schoonheid der kracht; Diana
de schoonheid [Ier lichaamsbewegin
gen, de Gladiator: de vlugheid en le
nigheid. Uit ieder type spreekt slechts
physdeke schoonheid. Eerst met de
verspreiding van het Christendom
nam de schoonheid een geheel ander
karakter aan. Toen werd schoon ge
noemd wat Christelijk© deugden uit
drukt© als daar zijn: geloof, Doop,
medelijden, nederigheid enz. De
geest werd vei heerlij lit ten koste van
het. lichaam, dat alleen beschouwd
werd als omhulsel der ziel.
Nu ontstond de groote periode «Ier
Italiaanse!)© schilders, de Renais
sance genoemd, die de myst-ische
sctotoonheid der Middeleeuwen ver-
eenigde met de plastische schoonheid
van liet Heidendom. Het was ander-
daad. een wedergeboorte: do oude
idealen hadden plaaïs gemaakt voor
andere; beter in overeenstemming met
do mensahelijke natuur en het hoog
ste ideaal van den artist was toon:
een eerbiedige, getrouwe vertolking
de'r Natuur!
War© kunst legt enkel den nadruk
op liet schoon© en laat het leeiijke
aLs contrast dienst doen.
Het waardeeren van kunstuitingen
is echter zeer moeilijk. Om een schil
derij te genieten, bv. is het noodig om
iets te weten van het streven'ven den
schilder. We moeten ons beijveren,
zooveel mogelijk de indrukken, die
het onderwerp op den artist gemaakt
heeft te vatten.
Natuurlijk "koelt de schilder de wer
kelijkheid niet op don voet t© volgen,
hij idealiseert dikwijls en streeft er
soms naar, iets moois te leveren, ons
mooie boomen, mooie menschcn voor
oogen te stellen.
Hoe de kunstenaar zijn onderworp
ook behandeld heeft, we moeten ons
best doen, er het schoone in op te
merken. Wanneer men veel schild©
rijen of andere kunstuitingen ziet is
liet onmogelijk geen critiek te oefe
nen. Maar steeds moet men bezield
zijn met 'het verlangen, het schoon©
te leeren zien. Velen bekijken een
kunstwerk alleen met het verlangen
om er iets belachelijks in t© vin den.
Hoe grooter onze kennis van het
schoone is, lioé meer genot do voo'r-
werpen van kunst ons zullen geven.
W illen wij ons vatbaar maken voor
dat genot, dan moeten we ons oefe
nen in het opmerken van en het zoe
ken naai' schoonheid.
We moeten geen moeite sparen,
'tiaar ove'ral op te meiken; wij moe
ten om ze oogen gewennen haar te
zien, in d© wolken en de blauwe
lucht, in de boomen en bloemen on
zer plantsoenen en w© moeten ijve
rig gebruik maken van de hulp, die
den donkeren, neveligen avond, ten
strijd© voor de eer ran den geliefden
HOOFDSTUK XVI.
Miss Bayley wat heeft dit al
les te bet eekenen? Wat is er gebeurd?
vroeg Fritz nog altijd zonder te be
grijpen, toen hij bet bleek©, ernstige
gelaat der Engelsche zag.
Erika zal het je zeggen, ant
woordde ze eai haai- diep© stern beef
de.
Erika. wat is er gebeurd?
Waarom ben je tot mij gekomen?
Ik kon niet, anders hand©en,
Fritz, het gold jou en mijn eor,
sprak ze.
Hij lacht© luide.
Mijn eet Ah, die Is geen peul
schil meer waard spoedig zullen de
menschen mij met de vingers nawij
zen.
Fritz!
Weet je, vroeg hij opgewonden
en bijna dreigend, wat je moe-der mij
heeft aangedaan?
Ja
En toch kom je bij me?
Juist daarom.
Dat begrijp ik niet. Weet Je niet,
dat ik een dief ben, dat ik Je moeders'
broche heb gestolen, dat geen mensch
uit den omtrek me meer aanziet, dat
alle deuren voor mij gesloten zijn?
Ik weet dat allemaaL
goede boeken ons versohaffen, door
ons vertrouwd te maken met do
schoonheid, waar dan ook!
Om een kunstwerk volkomen te ge
nieten, moeten wo iets weten van Je
manier waarop hot gemaakt Is. Een
gevoel van bewondering voor het
mens oh olijk talent, dat de schoon
heid ook zóó wist uit te drukken,
maakt deel uit van het heerlijke,
dankbare gevoel, dat een kunstwerk
ons kan versohaffen.
Victor Hugo heeft gezegd: „Hst
schoone is soms eren nuttig, soms
zelfs vrij wat nuttiger, dan liet nu'.-
tigo zelf.D© beste boeken, de hoog
ste kunstuitingen, ieder onzer teert
dr behoefte aan, en zijn oog en geest
gewend het schoone op te merken,
dan zullen ze liet overat vinden. Aan
d iegenoni, die liet gegeven is het
schoone t© vatten, werkt het ook in
waarheid veredelend!
MARIE VAN AMSTEL.
Naar de wedrennen.
(Naai' liet Engelseh).
Ik heb heel veel lust om te gaan,
zei Mr. Samuel Spratling, zij-
zonder veel lust.
llij liep zijn kantoor op en neer.
Het was toch al te dwaas, zei hij tot
zichzelf, dat een man van zijn leeftijd
en positie niet hij den grooten wedren
van het jaar tegenwoordig zou zijn
geweest.
Ik zal gaan, zei hij plotse
ling. Het is niet noodig er Sophie
van op de hoogte te brengen heele-
niaal niet noodig. Ik zal er liefst ieder
een maar buiten laten.
In hot hoekplaatsje van een eerste
klasse rookcoupé van den trein naar
Streatham kwam hij er niot toe, zoo-
ala gewoonlijk, zijn avondblad te le
zen. Hij moest over zijn plannen voor
den volgenden dag denken.
Te Streatham was hij aan de route
naar Epson) en zijn eerste idéé was
geweest, om dadelijk naar de wedren
nen te gaan maar afgescheiden van
het feit, dat er in de stad werk voor
hem kon zijn, dat dadelijk zijn aan
dacht vergde, was hij er niet op ge
steld, Epsom Downs te bezoeken in
het toilet, dat hij op het oogenblik
droeg.
Neen, zei hij tot zichzelf ik
zal zoo als gewoonlijk naar d© stad
gaindan kan ik mijn post nog in
zien en met de bank afrekenen. Daar
na ga ik naar een der confectie
magazijnen voor h eerenkleed ing, koop
een pak, meer geschikt voor de gele
geilheid, kom met een vroegen trein
terug na den grooten wedstrijd te
1 lebben bijgewoond, verkleed mij, ga
nog even naar het kantoor en kom op
de gewon© wijze weer thuis.
Zich wonderlijk verlicht voelend,
slenterde hij Welvoldaan langs den
weg, aan weerskanten bebouwd met
groote villas, totdat hij bij zijn eigen
huis aankwam, waarna zijn manier
van doen een besliste verandering on-
derging.
Samuel
Ja, kindlief, zei Mr. Spratling,
lervvijl hij haastig zijn overjas uit
trok en naar de eetkamer liep, van
waar d© stem zich deed hooren.
Samuel, zei ze, toen haar echt
genoot in de deuropening verscheen,
ik heb j© iets te vertellen, dat je heel
onaangenaam zal aandoen. Om strikt
eerlijk en oprecht le zijn, zal ik je dit
vertellen in tegenwoordigheid van de
persoon in quaestio. Dit rampzalige
meisje, Samuel, heeft gewed 1
Gow ed I zei haar echtgenoot
verbaasd.
Och, mijnheer, zei het meisje,
het was maar voor de grap ik heb
alleen den melkboer maar een gulden
gegeven. Zijn broer is staljongen en
En toch ben je bij me gekomen?
Nog pas zeide mij een van mijn
vToege: e vrienden: Ga naar Amerika
of hang je op., en mijn advocaat heeft
me met alle juridische spitsvonderij
uiteengezet, dat ik deze vlek met
meer van mijn eer kan wisschen
ik blijf een dief in de oogen van de
mensch en misschien ben ik ook
wel een dief, ik weet het zelf niet
meer.
Hij zonk op een stoel neer, steun
de het voorhoofd in de hand en zag
somber voor zich uit.
Erika legde de hand op zijn schouder
en zeide zacht.
Fritz, ik ben gekomen, om je te
helpen en je terzijde te staan.
Hij stond weer op.
Mij kan niemand helpen!
Wat wil je van mij? Ga heen wat
do© j© hier? Mijn huis, mijn naam is
gevloekt, wil je ook dessen vloek van
eerloosheid op j© laden?
Ja zei do z© eenvoudig.
Hij kromp ineen en zag haar met
groote oogen aan.
Hoo moet ik dat begrijpen? fluis
terde hij zacht.
Ik ben bij je gekomen, ging zij
voort, om te verklaren» dat Ik aan
je onschuld, aan Je ©er geloof, zoo
vast geloof als aan mijn eigen on
schuld, aan mijn eigen eer. Jou eer
zal de mijne zijn.
Hii wiern zich voor haar op de
hij zegt, dat Magneto d© Derby zal
winnen, en dat
Ik tieb het meisje al gezegd, hoe
ik over haar gedrag denk, zei zijn
vrouw. ik wil alleen maar dat je
weet wut er gebeurd is, ©n aan den
patroon van den jongen man
schrijft
Zijn patroon heeft zestig gulden
op het paard gezet, mevrouw, zei
het ineisje.half uitdagend.
Werkelijk, vrouw, zeide Mr.
Spratling, in zichzelf den naam van
het paard telkens herhalend om hen:
goed in zijn geheugen t© prenten,
ik geloof dat wij maar verstandiger
doen, ©r verder geen werk van te ma
ken. Het dwaze meisje zal haar geld
wel verliezen. Dat zal een lesje voor
haar zijn en
Breng het eten maar binnen,
zei Mrs. Spratling tot het meisje.
En haar echtgenoot, ademde ver
licht, dat d© zaak zoo afliep.
En den volgenden dag om half één
stapt© Mr. Samuel Spratling uit den
overvollen exprestrein aan het Tot
tenham Court Station, en haastte zich
in gezelschap van honderden andere
inenschen naar hel terrein der wed
rennen.
Alles was zonder moeilijkheden g©
gaan. Niets had hem in het kantoor
oj»gehouden. Hij had een boodschap
naar d© bank gezonden, en had even
later honderd-twintig gulden gekre
gen.
lil een confectiemagazijn had hij
een grijs geruit pak gekocht voor de
somma van een-en twintig gulden,
dat hij in do paskamer had aange
trokken, met het plan bij zijn terug
keer het oude weer aan te trekken.
Do eerst© rennen wekten zijn groote
belangstelling. Hij had ©en vizioen
van veel paarden, die allerlei ruiters
in veelkleurige buisjes droegen, die
ieder op zichzelf den heuvel opgingen
en gezamenlijk terugkwamen. Toon
eindelijk kwam de pauz© vóór den
grooten ren van dien dag, en Mr.
Spratling, die 6teeds in zichzelf den
naam Magneto mompelde, begon ©en
levendig© belangstelling t© toonen.
Mr. Spratling hoorde vlak bij zich
een bookmaker schreeuwen, maar be
greep er niet veel van. Juist stond hij
op het punt, den zwaren man om na
der© informaties le vragen, toen hij
opmerkte, dat d© kanren van ieder
paard, dat meedeed, op een leitje wa
ren opgeschreven. Het cijfer 3 stond
voor den naam Magneto, daaruit
bleek duidelijk, dat Magneto de favo
riet was.
Ik zet zestig gulden op Magneto,
zei hij.
Drie honderd tegen zestig. Mag
neto, zei d© bookmaker, en het
getal is acht vijf drie,
Eenigszins verbaasd nam Mr. Sprat
ling een kaartje aan, en snelde toen
weg, om zoo t© gaan staan, dat hij de
rot© van het begin tot het eind© kon
volgen. Bij nader inzien bleek dit een
onmogelijkheid te zijn; maar hij zag
zijn paard voor do plaats van afrit op
en neer stappen en herhaalde telkens
voor zichzelf„Blauwe buis, witte
pet", wat duidelijk was aangegeven
op de kaart, die hij bij don ingang
voor oen kwartje had gekocht.
Het scheen nog oneindig lang le
duren, terwijl er van ae paarden niets
meer t© zien was toen klonk ©r een
scherp© kreet „Zij gaan 1", gevolgd
door een stilte, voor zoover zoo r.
groot© menigte stil kan zijn, en Mr.
Spratling met zijn binocle voor d©
oogen zag hoe ©en menigte veelkleu
rig© buizen snel naderbij kwam.
Blauw© buis, witte pet, mom
pelde hij.
Maar nog voordat hij er liet paard
liad ui tg «zocht, werd zijn blik belem
merd door een haag van rijtuigen en
motorfietsen.
De favoriet komt vooraan zei
een man naast hem.
Het law aai werd grooter.
De favoriet is er, zei dezelfde
man. Magneto heeft gemakkelijk
gewonnen.
knieën en brak in een heftig snik
ken uit.
Zij legde de handen op zijn hoofd.
Een diep stilzwijgen beerschte er;
toen zei hij:
Hoe zal lk je dat vergelden,
Erika?
Daardoor, dat j© den moed n el
verliest en den strijd dapper aan
vaardt. Denk er aan, dat je nu voort
aan met alleen voor jou, maar ook
voor mijn eer kampt.
Hij stond op en zeide plechtig
lk zal er steeds aan denken,
Erika, en ik zal moedig en sterk zijn
zooals jij het geweest bent Ik was
wanhopig en laf, toen ik thuis kwain.
ik vreesde den strijd, die mij ho
peloos toescheen, ik wilde de wa
pens reeds strijken, jij hebt me weer
stork, weer vol hoop gemaakt, u zult
me niet meer zwak zien.
Ik heb het niet anders van Je
verwacht-, antwoordde zij, daarom
wil lk ook getuigenis afleggen voor
d© gansche wereld omtrent jou eoro-
niuim, Hoor nu, hoo het komt, dat
lk hier gekomen ben.
Naast hem zittend, zijn hand in de
hare houdend, vertelde zij, wat er
dien middag was gebeurd en hij
luisterde naar haar inert steeds
gloeiende verbaring, met stijgende
verontwaardiging. Dan vertelde hij
zijn lijdensweg, doch alle twijfel, allo
moedeloosheid waren van hem gewe-
De bookmaker, bleek lot aan de lip
pen, stak haastig het geld van zijn
tuschjo in zijn zakken, hetgeen Mr.
Spratling echter niet opmerkte, ter
wijl hij haastig op hem toeliep. Toon
plotseling werd hem het taschje in d<
hand gegooid.
Alsjeblieft, mijnheer, en veel g©
luk er mee, schreeuwde een schorre
stem.
En het volgend oogenblik zag Mr.
Spratling den bookmaker, di© hem
driehonderd guldep en zijn inzet
schuldig was, tusschen de menigte
verdwijnen.
Daar is iets met in den haak,
zei Mr. Spratling. Die man is een
schavuitHé, daar, kom terug 1
riep liij uiten zette het, nog altijd mei
het leego taschje in de hand, op een
hollen.
Triornfeerende houders op Magneto,
die kwamen toegeloopen om hun
winst op te strijken, zagen hoe een
man in een lichtgrijs pak in tegen
overgestelde richting boenen maakte,
en onmiddellijk klonk de onheilspel
lond© kreet
Pak den dief
Toen Mr. Spratling merkte, hoe al
les om hem heen zich in beweging zet
te, keek hij om.
Kort» meeschreeuwde hij
aanmoedigend en holde weer voort.
GauwdiefPak hem Vermoord
hem 1
toen plotseling zag Mr. Spratling,
ho© van alle kanten van de baan d©
menschen op hem toeschoten en be
greep li ij hoezeer hij zich vergist had.
Zij houden mij voor een dief I
hijgde hij en het zweet brak hem
aan all© kanten uit.
En toen holde hij zooals hij nooit
meer gehold had en zooals hij waar
schijnlijk ook «ooit weer zou hollen.
Hij holde recht op Tottenham Corner
af en als hij deze snelheid er maar in
kon houden, zou hij wel weg kunnen
komen in de lichting van Tadworth.
Toen kwam er een jong politieagent
op hem af
Ga uit den weg 1 smeekte Mr.
Spratling. Er heeft een misver
stand plaats
Maar de politieagent een groote,
gespierde, jonge kerel stak zijn
been uit. en nog voordat de deftige
koopman zich bewust was dat hij ge
vallen was en ieder botje in zijn
lichaam hem pijn scheen te doen, had
de agent iiera bij den kraag gepakt en
op den grond geduwd.
Het volgend oogenblik had het go-
peupel hem bereikt De politieagent
duwde den voorsten man met een sa
belslag op zij, welk wapen hij getrok
ken had zoodra hij zag in welk©
stemming het gepeupel verkeerde
maar het volgend oogenblik werd
Mr. Spratling van alle kanten ge
duwd en geslagen, terwijl de politie
agent hem energiek bij den kraag
bleef vasthouden.
Bijna onmiddellijk waren er nog
drie andere agenten ter plaatse, dio
met succes hun wapens hanteerden
polUiefluitjes weerkJonken, en juist
bijtijds om door de woedende menigte
niet aan stukken gereten te worden,
verscheen er oen inspecteur en zes
bereden politiemannen op het too
neel.
Begeleid door de bereden politie en
een woedende, schreeuwend© menig
te, die telkens opnieuw een© poging
scheen te willen wagen om hein aan
te raken, werd hij bleek en bevend
naar den politiepost op do renbaan
gebrachten toen na veel geschreeuw
do menigte zag, dat een verdere po
ging tot wraak nutteloos zou zijn,
stierf zij langzamerhand weg.
En Mr. Samuel Spratling legde zijn
ervaringen uit aan het hoofd van den
politiejxjst. Naar bewijzen van zijn
identiteit gevraagd, moest hij verkla
ren, dat zijn portefeuille en papieren
waren blijven zitten in de jas, die hij
in het confectiemagazijn had achter
gelaten.
Is u getrouwd vroeg do poli
tiebeambte.
kon; blijmoedig zag hij nu den strijd
tegemoet, hij liad nu immers steun
gevonden, zooals hij niet beter, niet
krachtiger had kunnen vinden.
Erika, zeide Fritz zacht en ver
legen, want hij wist, dat hij haar
verrassen, misschien zelfs renoom©n
zou, je weet. dat ik je van ganse her
harte lief heb, dat ik je moedige daad
die aan grootmoedigheid hoars gelij
ke niet vindt, ten zeerst© bewonder,
dat ik nooit zal vergeten, wat je voor
mij hebt gedaan, begrijp me dus niet
verkeert!, wanneer ik je thans vraag
naar je moeder terug te keer en.
Hoo jij vraagt mij, terug te
keer en?
Ja, Erika, om jou en- mijnent
wil.
lk zou mij aan mama's wil on
derwerpen.'
Jij keert terug, waar jou plaats
itH Je hebt getoond, dat j© bereid
bent met Je eigen persoon voor mijn.
onschuld op te komen, dat zal niet
geheel zonder indruk op je moedor
blijven en zij zal langzamerhand tot
hertzelfde inzicht komen als jij.
Je vergist' je. Mijn moeder zal
nooit van meening veranderen. En
weet je, wat er met mij gebeurt?
Daar zij heeft gezien, dat van een htv
wol ijk mot Prokowski niets komen
kan, zal ze mij ergens in het buiten
land in een streng pension doen op
nemen. (Wordt vervolgd
