fl
boot draaide rond. Townley trok aan
den hoorn. Het was echter alsof de
boom aan hem trok en hem uit de
boot zou trekken. Hij bleef er een
©ogenblik aan hangen en even daarna
lag hij in de rivier te spartelen.
Wat drommel begon Clayton,
maar Ethel schreeuwde
Kijk 1 Hij kan niet zwemmen.
Dat was vrij duidelijk. Townley
kwam met zijn armen om zich heen
zwaaiend aan de oppervlakte.
Help schreeuwde hij.
Zonder zich een oogenblik te be
denken, sprong Clayton hem na
dook niet, zooals hij zou hebben kun
nen doen. maar sprong. De toeschou
wers zagen hoe hij Townley vast
greep en hoe hij met een vreemden
zwemslag, dien zij nooit meer hadden
gezien, den oever bereikte.
Enkele minuten later zagen zij hom
overeind komen en Townley op zijn
boenen helpen.
Iritusschen had Fairlie kans gezien,
de boot naar den oever te brengen, en
waren de juichkreten van de andere
leden van het gezelschap weggestor
ven.
Wat heb je dat prachtig gedaan
riep Ethel uit, den hijgenden en
doornatten Townley totaal negeerend.
O, dat is mets-! zei Clayton.
ik moet mijn best doen ergens mijn
kleeren te drogen.
Ik ga met je mee, zei ze.
Terwijl zij voortwandelden riep zij
minachtend uit-:
Ik geloof niet, dat hij ooit met
een vliegmachine is opgestegen.
Ik ook niet, stemde Clayton
toe.
Maar, Bob, je hebt mij nooit-ver-
teld. dat je kon zwemmen I
Omdat ik liet ook niet kan,
glimlachte Clayton.
Maar wat was het dan buitenge
woon dapper van je om in het water
te springen I
O neen, niet zoo dapper als hot
leek 1 Je moet welen, dat ik eenvou
dig naar den oever gewandeld ben.
Gewandeld?
Ja. Ik bleef goed onder water,
om hem te doen denken, dat het diep
was maar ik had aan den vaarboom
gemerkt, dat het water niet veel bo
ven mijn middel zou komen.
11 ij keek het meisje bezorgd aan.
Je bent toch niet boos op mij) is
het wel vroeg hij.
Je bent een voorzichtig mcnsch,
Bob I riep zij uit.
Bob Clayton zuchtte.
Ja, Ethel, nu mag ik het je ze
ker wel zeggen, begon hij. Ik
zou je willen vragen dat wil zeg
gen, denk je dat jij dat jij en ik
Wacht tot je droog bent, Bob, en
dan kun je het mij vertellen, klonk
blozend het antwoord.
Ik denk, dat je het al geraden
hebt
Geraden wat
Dat ik dat jij dat wij
Zij greep zijn hand en drukte deze.
Natuurlijk, antwoordde zij.
.Maar kus mij nu niet vlak voor het
hdtel. Wacht tot je droog bent.
De „Jolige Pleiaden"
Dio arme NatalSo!
Daar !ag ze op het zachte tapijt van
de huiskamer uitgestrekt, terwijl haar I
hartclooze echrsrenoot Alfred naar de!
slaapkamer zich spoedde, om zich 'o
vc-rkleeden en uit te gaan.
Hoeveel teleurstelling had de jonge
vrouw al moeten dragen, sinds zij
van een juffrouw Natalie van Holden
mevrouw Alfred Ilsen geworden was! j
Hoe had het n! dadelijk haar verdro
ten. toen de huwelijksreis er bij inge
schoten was. nnnr heit heette, omdat!
haar echtgenoot hij was advocaat
onmogelijk z<x> lang de stad uit
konvolgens de meening van zijn
jonee vrouw ongemotiveerd!
Eigenaard'? wo<= ook het standpunt
van den nieuwbakken echtvriend ge
weest tesenover haar Rembrandthoed
dien hii ie onzi—barend en meer ge
schikt voor de rommelkamer ver
klnard had. ferw'M hii te voren met
dien zeKden hoed eedvveept had
doch waartoe al d'e meer of minder
met onweer bezwangerde, wolken aar
den echieliiken hemel opgesomd? Lie
ver zullen we dadelijk overgaan lot do
catastrophe, welke Natalie op den
vloer, on het landt had uitgestrekt!
Men denke zich een jonge vrouw,
wie haar echteenoot reeds in de eer
ste dagen van ziin huwelijksgeluk
verklaart
Neem me niet kwalijk, maar ik
kan den avond niet thuis doorbren
gen. Ik ben al jarenlang lid van een
fideele club. die lederen Dinsdag bii-
eenkomt. en ik heb de plechtige ge
lofte moeien afleggen, aan die lof
felivkc gewoonte als cehuwd man ge
trouw te bin vonWat iedere vrouw
zec-gon zou die door haar man op
zulk een wijze veronachtzaamd word.
dit zeide ook Natalie: zij protesteer
de, zij weende, zij smeekte Daarna
begon zii met algemeene grondbegin
selen. als: echtgenooten moeien al-
los samen genieten. en dan werden
die beschouwingen besloten met een
auhjectieven uitroep als- O moeder
moeder, hadf ere dat geweten wis
en zeker hadt ge mij niet uilge
huwd
De eigenzinni?" Alfred echter bleef
doof voor al deze beweegredenen
Achter het scherm van zijn geduld
verdroeg hij al zulke verwiitrneen
met .stoTciinsohe kalmte. .Ta. hij waa?-;
de het zelfs, met boosaardigheid aan
te voeren, ..dat hii enkel en alleen in
het belang van Natalie's goeden naam
nnnr de club ging: anders werd zij
zeker als een huistiran beschouwd,
die dc pantoffel zwaaide." Dan kuste
hij haar op hot schoone voorhoofd en
ging.
Waarheen? Naar de ..jolage Pleia-
d,-rt zoo heette die club Die naam
beloofde!Zulke clubs hebben
soms wonderli:ko namen I
Toen Alfred nu op een mooien dag
of, beter gezegd, in den nacht naar
zijn huis terugkeerde, vond hij zijn
gade op het lapijt. uitgestrekt en
haar pruilend gezichtje was toch liefl
Hiervan nu stelde zij zllch een onbe
twistbaar succes voor; haar man, zoo
dacht ze, zou ontzet terugdeinzen hij
zou haar vragen, hoe lang zij daar al
lag. en dan in kennis gesteld worden j
met het verpletterend feit. dat zij den I
geheel en avond in dien toestand had
doorgebracht! Het kwam haar onmo
gelijk voor, dat deze medodeeJing hein
niet berouwvol vergiffenis zou doen
afsmeeken en heilige beloften zou
doen afleggen! Zoo philosopheerde de
beklagenswaardige vrouw en met be
klemdheid hoorde zij hem thuis ko
men.
Niets is ergerlijker, dan een mislukt
effect. De situatie, in welke zij door
haar man werd aangetroffen, ont
roerde hem in het minst niet; hij be
toonde geen spoor van berouw, maar
stapte over haar heen en vertelde
heel ongegeneerd, hoe aangenaam
hij den avond had doorgebracht.
Zulk een optreden had in de witte
broodsweken zich al meermalen her
haald en heden zou dit tooneel op
nieuw zich afspelen.
Neen, zoo gaat het niet! De ver
toornde jonge vrouw krijgt opeens
ecu invalpeinzend steunt zij het
hoofd in de handen en zij mompelt»
Ik moet mij zelve er van overtui
gen. waar hij heengaat; ik wil die
jolige Pleiaden leeren kennen die
ons huiselijk geluk verstoren. Ik zal
hem behoedzaam volgen Als vrouw
kan ik d;t niet. zonder dat het wordt
opgemerkt ik zal mij als man ver-
kleeden
Zij springt vastbesloten op, sluipt
naar de kleedkamer en maakt zich
meester van een oud pak kleeren van
haar man. Zij sluit zich in haar bou
doir op, en merkwaardig, spoedig
lacht haar in den spiegel de gestalte
van een aardigen jongen man tegen,
die proeven r.eemt met den grijzen
vilten hoed, hoe die T best staat, want
een vrouw ook als man v erkleed
blijft een vrouw. Toen zij dien hoed
diep over het voorhoofd getrokken cn
haar kraag opgezet had, was er wei
nig meer dan een allerliefst neusje en
een paar ondeugende oogen te zien.
Zij was dus tevreden met haar ver
momming en toen zij de handen in de
zakken stak, glimlachte zij en scheen
heelemaal vergeten te zijn, dat deze
jonge man eigenlijk de ongelukkigste
vrouw der wereld was, voor een paar
jolige Pleiaden door haar man veria
ten! All! Wat is dat? W;at voelt ze
daar in een der zakken? Een brief. De
nieuwsgierigheid noopt haar, dien
even in te zien. Een brief komt met
onverhoeds in handen van een jonge
dame, om ongelezen te blijven. Het
handschrift komt haar bekend voor.
Ach ja, dit is van Paul, een der beste
vrienden van haar man, die hem bij
haar ouders aan huis gebracht en niet
weinig bijgedragen heeft tot het aan
gaan van die onzalige echtverbinte
nis!
Reeds de eerste regels wekken de
levendigste opmerkzaamheid van Na
talie op, zoodot zij haastig den gan-
schen brief doorleest, welke woorde
lijk aldus luidde?
„Amicel
Over eenige dagen ga je dus trou
wen en ik wonsch je geluk met je
nieuwe levensbaan, die je rozen bie
den kan, wanneer je die weel te ver
plegen. Natalie is mooi, goed en ver
standig slechts één fout heeft zij,
waartegen zij zelve niets vermag en
die is, dat zij het eenige kind van
haar ouders is en thuis het middel
punt van hel planetenstelsel wasdat
inen haar bedorven en vertroeteld
heeft en als een Paaschei behandeld
in één woord: Natalie is een ver
wend klein ding. Bij zulke meisjes is
steeds de neiging overheerschend,
haar mannen als machines te be
schouwen, die zich naar haar wensch
moeten bewegen en draaien. Ja, bes
te Alfred, ik heb je al in je engago-
mentsdagen waargenomen en gezien,
dat, als je niet bijtijds ingrijpt, je
vrouwtje jou opvoeden en dressee-
ren zal .Te zult geen stap buitenshuis
mogen doen zonder haar uitdrukkelij
ke vergunningje zult niet op de sofa
mogen zitten, wanneer zij den fau
teuil voor je bestemd heeft, en wan
neer je ec-n sigaar wilt opsteken, zal
een smeekbede moeten voorafgaan.
(Ei! eil mompelde Natalie.) Slechis
weinige vrouwen zijn verstandig ge
noeg, de vrije beweging van haar
mannen niet te beperken en als ik
me niet erg bedrieg, dan is Natalie er
in het minst niet toe geneigd, haar
man eenige vrijheid te laten, Je moet
dus die vrijheid zien te verwerven;
niet om daar misbruik'van te maken
integendeel, om als vrijwillig offer
die aan hare voeten te leggen! Een
liefhebbend echtgenoot mag een ge
vangene zijn maar een zoodanige,
die den sleutel \n zijn zak heeft!
Weet je, wat ik zou doen als ik in je
plaats was? Ik zal je een recept ge
ven, waarvan het groote voordeel is,
dat het doeltreffend is gebleken. Ik
zou er ai dadelijk mee beginnen, de
huwelijksreis achterwege te laten
onverwijld zou ik mijn vrouw in het
alledaagse!) bedrijf voeren, opdat zij
in de eerste dagen zich als onbewust,
aan haar nieuwe verplichtingen ge-
wenne. (Welk een ontdekking 1 Alzoo
daarom wou hij niet op reis gaan!)
Alvorens dan rnijn hoogste Iroef uit
te spelen, zou ik trachten, uit te ma
ken, hoever haar gehoorzaamheid
ging en hoe machtig mijn invloed was.
Verlang bij voorbeeld van haar een of
Ier der ijdelheid. (Aha. de Rembrandt
hoed!) Brengt zij je dit niet, zoo
schrik dan niet. terug voor de beslis
sende daad, maar volg mijn voor
beeld. Reeds in de eerste dagen van
mijn huwelijk wist ik mij een vrijen
avond te reserveeren, onder voor
wendsel, dat ik dien in den vrienden
kring wilde doorbrengen dien ik
den naam van de „jolige Pleiaden
gegeven heb, daar deze verrassend mij
inviel. De huiselijke strijd. dien ik in
hel belang van het instituut der joli
ge Pleiaden te voeren had, viel mij
ik mag dit wiet verhelen zeer moei
lijk. Het deed me leed, oprecht leed,
mijn lieve vrouw zoo te moeten kwel
len maar deze opvoeding deed
wonderen. Het vrouwtje is letterlijk
omgekeerd
Natalio las niet verder. Het was
reeds genoeg geweest, om een.
seliclmsch lachje oin hare lippen, te
tooveren.
Zij trok subiet hare manskieeren
weer ui:. Nog eens keek zij in den
spiegel, schikte een weerbarstigen
haarlok terecht toen ging ze weder
in haar boudoir en zette haar kleine
voei en op den rand van den haard.
Zij wachtte.
'Alfred Kwam altijd even Kaar gfoe-
ten, wanneer hij zich van den huwe
lijken haard naar de spelonken der
„jolige Pleiaden' wilde begeven.
Hij scheen te komen; Natalie meen
de in de andere kamer hem te hoo
ien, Hij liep op en neer, bleef dan
weer sraan was hij besluiteloos''...
Ja. hij Is besluiteloos.
Alfred moet zijne krachten verza
melen voor den hem wachtenden tweo
strijd.
Hij leed in dezen kampstrijd even
zeer als zijne vrouw; hare tranen vie
len in zijne ziel als kokende olie;
hare klachten en verwijtingen ver
wondden zijn liart en zijn vredelie
vende aard hadde reeds lang gaarne
vrede gesloten, wanneer het principe,
he", starre beginsel, 't hem maar had
veroorloofd.
In den grond van zijn hart toch
moest, hij zijn vriend Paul gelijk ge
ven en erkennen, dat een klein wel-
nigje huiselijke educatie zijne vrouw
niet schaden konl
Hoe onaangenaam en opwindend
nu ook de ka/np om zijne vrijheid
was, toch was die eene kleinigheid,
vergeleken me. het lijdon dat hem
folterde, als hij den drempel van zijn
huis overschreed en op straat stond.
Hoe eenzaam en vervelend was dan
alles om hem heen'
De „jolige Pleiaden' bestonden niet;
hij behoefde dus zijne schreden niet
te richten naar hun clublokaal Nie
mand wachtte hem. Hij moest zijn
goed verwarmde aangename en ge
zellige wonting verlaten, om door do
koude, tochtige straten rond te dwa
len en den tijd dood te slaan. Na
tuurlijk liep hij wei even een café of
restaurant: m. waar vroeger goede
kennissen plachtten te komen; maar
hij vond, om de gulle waarheid te
zeggen, geen hunner op de oude
plaats of wel, zóó hij ze aantrof, do
voormalige kemeraden recta verve
lend. Hoe kon dit ook anders zijn Zij
hadden geer. gemeenschappelijk be
lang meer, dat hen verbonden had;
spoedig waren de vragen van den
dag besproken en don was er geen
punt van aanraking meer. Of was
soms zijn gemoedstoestand de reden,
dat hij zich zoo weinig bevredigd ge
voelde? Zijr. beter lk was immers
thuis gebleven; het klagen, wecriem
de verlatenheid zijner vrouw vervolg
den hem en hij moest in stilte er
kennen hoe 't toch eigenlijk afschu
welijk was, dat twee individuen, als
t ware geschapen om elkaar aan te
vullen, nu ieder alleen zich moesten
vervelen.
In het koffiehuis kon hij t dus ook
ai met lang uii.houden cn hij nam
zijn hoed en ging de ongezellige
straat weer od.
Als zijne woning nu maar twee uit
gangen had gehad, don zou hij onge
merkt het huis weder zijn binnenge
slopen en tegen middernacht gedaan
hebben, alsof hij pas thuis kwam.
Wat zal hij nu doen? Opnieuw 't
zeilde spelletje? Hij aarzelt. Maar zijn
hart wordt rutrader week nog eens
spreekt hij zich moed toe voor
waarts!
De deur gaat open.
Natalie en Alfred sitaan tegenover
elkaar.
Maar wat is dat? In plaats van in
grauw duister, straalt liet boudoir in
lichtglans. Zijne vrouw begroe; liem
met haar bekoorlijkst lachje.
Ben je nog thuis? vraagt zij
ongedwongen. ik dacht, dat je al
lang weg waart,
ik moest nog een brief schrijven;
die heeft mij opgehouden, aa. woord-
de Alfred die van zijn verbazing uiot
kon hekomen.
Ilaost je dan, manlief, 't is ai
over achten en de jolige vrienden
zullen uit hum humeur geraken, als
Je :o laat komt. O, wat zie je mij ver
wonderd aan?
Verwondert dat jou nog? en Al
fred legt zijn hoed op een tafeltje van
het boudoir, je houding verbaast
mij. Te voren vroeg Je mij. thuis e
blijven, en nu animeer jij me om te
gaan!'?
Denk maar met meer aan mijn
vroegere dwaasheid. Vergeef me, dat
ik me zoo dwaas hebt aange<s:ekL
En zij reikt hem haar handje, dut.
hij grijpt en streelt. Hij weet zelf
niet hoe 't korn:; maar eensklaps zit
hij in een tweeden fauteuil aan do
zijde van zijn vrouw.
Alzoo. kleine, hebt ge tot dus
verre wat dwaas gedaan? zegt Al
fred, op toegevenden toon.
Natuurlijk. Ik was zelfzuchtig
ik wilde je van je vrijheid berooven;
maar ik beloof je, ik zal van nu af
geheel veranderen. Mijnent wegen
kunt ge gnnn, waarheen ge wilt; Jo
behoef; volstrekt niet jo aan banden
te loggen. Luister, de klok slaat kwart
kwartier o\er achten! De jolige
Pleiaden' wachten je haas: je!
Laat ze maar wachten, fluistert
Alfred.
Als Natalie haar zakdoek opneemt
vak er een briefje uit.
Alfred raapt het op en beziet het
het schrijven van zijn vriend Paul.
Beiden barsten nu in lachen uit,
waarvan he: einde een lange lan
ge kus is.
Sedert dien dag heeft mevrouw Il
sen geen woord meer van de jolige
Pleiaden' vernomen.
Land- en Tninbonw.
PROFITEERT VAN DE VRUCHTEN'!
Wij zijn weer in den vruehtentijd.
De aardbeien komen eerst, dan vol
gen de bessen, frambozen en kersen,
en straks worden ons de boomvruch-
ten geboden. Die zijn gezondheid lief
I heef.:, profiteer er van, zooveel mo
gelijk! 't Wordt meer en meer inge
zien. dat fruit geen weelde is, niet
uitsluitend een lekkernij, maar een
absolute behoefte in de voeding van
don mensch. Prof. M. E. Jaffa, die
bij verschillende personen, mannen
van verschillenden leeftijd, vrouwen
en kinderen, op verschillende wijzen
gevoed, langdurige proeven heeft ge
nomen, is daardoor U>t de erkenning
gekomen van de hoogo beteekenis,
welke vruchten voor de voeding van
den mensch bezitten. D:e proeven
hebben hem doen inzien, dat vruch
ten door en door verteerd worden en
een Hóogere voedingswaarde hebben
dan gewoonlijk aangenomen wordt
„In dit opzicht is he: zeker een dwa
ling vruchten te beschouwen als iets
alleen van waarde door haar aange-
namen geur of door haar hygiëni
sche en medische eigenschappen, of
ze eenvoudig te beschouwen als een
toespijs bij een volledigen maaltijd".
Lie stem der wetenschap zegt ons
das: „Eet vruidbUanP' En laten we
dus zorgen, da): wo er niet alleen van
kunnen genieten in den oofttijd, in
het fruitiseizoen, maar dat ook in den
winter onze provisiekelder goed voor
zien is.
Wij geien op verzoek eenige recep-
en voor het inmaken van vruchten.
De beste methode, door ons sinds ja
ren gevolgd, is: de vruchten te steri
liseer en. Daartoe behoeft men een
Week's toestel (sterilisator) bene
vens de nootHge glazen. Deze metho
de heeft o.m. de voordeelen, dat de
vruchten (en groenten) hun oorspron
kelijke kleur, vorm en geur behouden,
dal: vergiftiging huiter gesloten i, et-
quetien overbodig zijn, suiker niet
behoeft te worden toegevoegd. Di:
laatste is een groote besparing met
alleen, maar de vruchten en geleien
worden niet, als anders vaak het go-
val is, door ts zoeten smaak bedor
ven.
Doch nieb ieder past het zulk een
toestel met vele glazen aan (e schaf
fen. Men kan dan de vruchten, even
als groenten, die zuren bevatten, in
flessclien (met wijden bals en bcu-
gelsluiting) inmaken. Zijn de fles-
rehen zorgvuldig schoon gemaakt,
dan zwavel'. men ze. door er een
aangestoken „zwavellint* even in te
houden, tot zc met een dikken, wit
ten damp gevuld zijn, en to sluiten
met nieuwe, uitgekookte kurken. En
kele minuten vóór do vulling opent
men de flesch, opdat do overtollig©
damp kan ui--trekken: men zot ?o
daartoe omgekeerd b.v. op een rekje.
De vruchten, rauw en met eigen sup
of iets suiker on water, in do flesch
gedaan, worden daarna gekookt. Ker
sen, goed gewasschen en ran pi Ben
en stolen ontdaan, kookt men een half
uur; gekookt water wordt, zoo noodig
bijgevoegd. Om he,', springen te voor
komen, moet d3 kurk los op de flesch
worden gezet en deze langzaam in
het kookwater afkoelen. Aardbeien
en hessen behandelt men eender; de
bessen worden na het wasschen ge
rist. De kruisbessen worden on.da.vn
van de verdroogde bloesem t-n do
steeltjes, ze behoeven slechts eenige
minuten te koken, ze mogen nl. niet
stuk gaan. Do flessclien worden na
het kurken gelakt; men snijdt de
kurk gelijk met de hals der flesch.
waarna deze in gesmolten lak en
hars. van elk evenveel, wordt ge
doopt
Voor hat koken van geleien moet
een pan gebruikt worden met geheel
onbeschadigd email; voor het roeren
dienen houten, te voren uitgekookte
lepels. De po- jes wascht men met so
dawater, spoelt men met kokend wa
ter na, droogt ze niet om, doch zet ze
omgekeerd weer op een bord of scho
tel. Na vulling dekt men ze met een
wit papier, in alcohol gedrenkt, en
sluit ze af met bevochtigd perkament
papier. De geleien moeten op een
koele, frissoho (luchtige) plaats wor
den bewaard en af en toe nagezien;
ontdekt men schimmel of gnsting, dan
kookt men ze op.
De toevoeging van suiker is bij
aardbeien, korren, frambozen, bosch
bessen, bramen en rabarber 75U gram
op 1 Kilo (100!) gram) vruchten; bes
sen- en appelgelei vragen meer: 1
Kilo suiker, du.» evenveel als he. ge
wicht der gelei. Bij bessen en rabar
ber voegt men nog 1,2 Liter water,
bij boschbessen en bramen 1 citroen
of 10 gram citroenzuur, bij appel
gelei 1/4 stokje vanille.
C. B.
EiEN SELF-MADE MAN.
Men verhaalt van den bekenden
iruilionnoir Jay Gould, die indenij:l
getaxeerd werel op een bezit van
os7.uuu.000, in guldens herleid, en een
j.aarl.'ljksuu inkomen van 05 iniiiiloen,
out is eau bagatel van bijkans een ton
gouds per dag, het volgende:
Zijn vader, een bescheideu land
bouwer in Roxbury in den Staat New-
York, verwachtte weinig van zijn
zoon, dien hij daarom op twaalfjari
gen leeftijd wegzond, om op eene an
dore wijze aan den kost te komen. Hij
gaf hein een pak kleeren, eenig lin
nengoed en 2 shilling aan contanten
mee en sprak:
Help je zelf zoo goed mogelijk;
want hier deug je voor niets!
En Jay Gouid heell ziohzelven ge-
Inolpen en al spoedig zijne iamilie,
ook zijn vader, vooruiigew erkt, En
hoe?
Met een ijzeren wE, om er te ko
men, nacht en dag arbeidende, om
den rang van ingenieur te verwerven.
Eu toen hij dat eenmaal was, deden
ondérnaniimgageest en gezond ver
stand de rest.
GESPREK VAN TWEE MEDICL
Ais je haar bemint, waarom huw
je haar dan niet?
Haar huwen? Ze is een van iniju
beste patiënten 1
Arts. Die kwaal is alleen te be
strijden, wanneer u rustig en matig
leeftt geen eerzucht, geen wijn,
geen
Baron (met kalme berusting) Dus
ongeneeslijk!
NOBEL.
Schoenmaker. Zal u me nu ein
delijk eens betalen Om aan mijn geld
te komen heb ik al een paar schoenen
versleten 1
Schuldenaar (hooghartig) Zet
maar een paar nieuwe op de reke
ning.
PRÏCTISCKE BEREKENING.
Commissaris van politie IIoo is
't mogelijk, dut je dien schobbejak
hebt laten loopen en nota bene komt
aandragen met 't bekeuren van een
fietser, dio zijn lantaarn niet aan
had?
Agent. Ja, ziet u, 'k dadht zoo:
die meneer met die fiets moet drie
gulden boete betalen die gauwdief
wordit achter Slot gebradht en kost
maar geld!
DE HUISHOUDSTER.
(Gesprek van twee vriendin
langdurige afwezigheid).
Wel, kerel, wal ben ik Wij. de(
ik je zie. En je bent zoo getrouwd l&
dien tijd!
Ja.
Daar hadt je schoon gelijk aan.'
Mot zoon 1 uishoiulster was het nie(
uit te houden. En waar is ze gcble
ven?
Dat is nu... mijn vrouw.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCIIE DAMCLUB.
Alle correspondentie deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat 35, Telephoon 1543.
Probleem no. 577,
ven L. SOMERS.
(Le Damier.)
1»
jft
SÉ
DÉ
/I: f
Éi
a
'm
m
Mi
m
ÉS 0
SS
a
A
fÉi ,4?'
Zwart 10 schijven, op: 0, 10, 11, 12, 17, 18, 19, 22, 24, 26 en dam op 15.
Wit 10 schijven, op21, 32, 33, 34, 36, 37, 39, 43, 45, 50 en dam op 35.
Probleem no. 578,
van H. W. ZITMAN.
Eerste Publicsüie.
6
H
9.
m
'iA
6
0 1
16
16
--
p
Êl*
lip
s.
25
26
9.
9
J
Ê-
,d
Üf
B
36
86
a
i§§
.fis
46
ii
is -
45
1
Zwart 12 schijven, op2, 4. 7, 8, 16,
Wit 12 schijven, op: 11, 13. 36, 37,
Oplossingen van deze problemen
worden gaarne ingewacht aan boven
genoemd adres, uiterlijk Dinsdag 14
Juli a.fl.
Probleem no. 577 is niet gemakke
lijk, de oplossing &s bijzonder mooi,
daarom raden wij den liefhebbers er
ernstig naar te zoeken.
Oplossing van probleem no. 574,
van den auteur: Wit 44—40, 29—24,
25-20, 46-41, 37—32, 32—28, 34-3,
3-38!
De stand was:
Zwart 13 schijven, op6, 9, 10, 11,
12, 13, 14. 18, 19, 20, 22, 23 en 27.
Wit 11 schijven, op - 25, 29, 30, 31,
34, 37, 38, 44, 45. 46 en 48.
Oplossing van probleem no.575, van
den auteur: Wit 33—29, 29—23,
39-33, 38-32, 34:14, 36 9, 20—14.
15:41
19, 20, 21, 24. 27. 28 en 30.
3S, 39, 40, 42, 43. 45, 46 en 49.
De stand was:
Zwart 12 schijven, op: 4, 5, 7, 8,
9, 10. 13, 17, 19, 22, 27, 31 en dam op 1
23.
WJt 14 schijven, op: 15, 20, 30, 33,
34, 36, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 47 en 48.
Beide problemen werden goed opge
lost door de heerenR. Bouw, M. ten
Brink, J. Jacobson Azn., A. A. Jacob-
son. W. J. A. Matla, P. MoLleina, H.
W. Zitman.
De heer Joh. H. Blom te Haiber-
stadt zond een goede oplossing van
probleem no. 574.
BERICHT.
Den leden en donateurs van de
I-Iaarlemsche Damclub wordt herin
nerd, dat de Jaarlijksche Algemeens
Vergadering wordt gehouden op
Maandagavond te 9 uur in de boven- I
zaal van café De Korenbeurs, Spaar-
ne no. 36
Aller opkomst is zeer dringend go- I
vvenscht.
DAMZET.
In Le Reveil de Lyon vonden we den
volgenden zeer mooien damzet, uitge
voerd door dr. Molimard
1 2 3 4 5
9
9
9
m
m
9
m
m
m
SU
1®
A
a
fis
SÈ
m
IS
0
*a
m
m
Zwart 14 schijven, op: 3, 7, 8, 9, 12, 13, 15, 16, 18, 19, 23, 25, 26 en 29.
Wit 14 schijven, op27, 28, 30, 31,32, 34, 36, 37, 38, 40, 43, 45, 47 en 43.
café Do Korenbeurs, Spaarne 80, al-,
hier.
Liefhebbers van het damspel zijn
daar welkom.
Voor het lidmaatschap kan men
zich bij het bestuur aanmelden.
Wit.
1. 30-24
2. 28 19
3. 43:23
4. 27-2111
5. 32 21
6. 38-33
7. 37-32
8. 31:41
Zwart.
19:39
13:24
1829
16:27
26:17
29:38
38:27
Jongelieden van 16—18 jaar kun
nen als aspiranHeden worden toege j
laten.
De Haarlemsche Damclub houdt haar Inlichtingen verstrekt gaarne d»
bijeenkomsten iedereu Maandagavond secretaris, do heer J. Meijer, Kruis-
van 8—12 uur in da bovenzaal van straat 34, Telephoon no. 1543.
