Maar hij liet. zich niet van de wijs
brengen en verklaarde mij, dat ik er
geen verstand van had en dat Molly
wel degelijk behoorde tot de zeldzame
soort honden, die uit de binnenlander
van Afrika komen en zich door totaal
gemis van haren onderscheiden,
wanneer ik met honderd gulden te
vreden was, wilde hij den hond
mij koopen.
Honderd gulden voor dien onuit-
Blaanbaren Molly Dat zou nog zoo'n
slechte negotie niet wezen. 11a, ik was
in staat, hem achter den rug mijner
vrouw te verkwanselen. En wie weet
wat er gebeurd was, wanneer niet de
straatjongens, die ook voor het. hek
stonden, zich met de zaak bemoeid
hadden.
Zij lachten luidkeels en een van hen
brulde
Vent, zie je dan niet, dat die hond
schurft heeft
Zoo kwam er niets van.
En ik wreef verder 7,00 de ge-
heelo vacantie door.
Mijne vrouw was wanhopig. En dat
ging maar zoo den ganschen dug
Arm zoet Mollytjol Heeft 't baasje
)ou zoo ziek gemaakt? Wil het diertje
niet weer gezond worden? Kom maai
bij 't vrouwtje 't vrouwtje zal je
wel helpen.
Toen de arts terugkwam, schudde
hij het hoofd en sprak
liet dier ziet er verschrikkelijk
uil. We zullen het moeten afmaken.
Mijn vrouw viel haast 1n zwijm.
Doch ik werd nu toch woedend.
Waarom hebt ge dit. niet dadelijk
gezegd Tiep ik verbitterd. Moest
je daarmee wachten tot. mijne vacan
tie om is
De reearls haalde de schouders op.
Kon ik dat, vooruit weten Mijn
veterinair geweten veroorloofde niet...
Maar je veterinair geweten ver
oorloofde wèl, zoo viel Ik hem In
de rede, dat ik mijn zomervacantie
opofferde aan een schurfligen hond
Dat zijn nu do treurige resultaten
van je jammerlijke behandeling
En radeloos drukte ik hem het on-
geluksdier in de armen.
Maar wat is dnl vroeg de
veearts wat heeft u met dat dier
gedaan? Hec verspreidt een wonder
lijken geur
Het is dat kwakzalversmiddel van
ie, dat zoo stinkt.
De man van weienschap schudde
het hoofd.
Dat kan niet laat eeris zien.
Ik ging eri haalde de flesch. Onder
zoekend rook hij er aan.
Dat heb ik niet voorgeschreven
sprak hij en schudde het hoofd.
Niet Maar dan....
Een ontzettende gedachte rees in
mij op.
Is dit het soms? vroeg ik,
en toonde hem de flesch, die aan de
verpleging van mijn eigen haar ge
wijd was. Ja, deze was het. Ik had
mij deerlijk vergistik had Molly
met mijn haarmiddel behandeld, en
mij zelf
Ja, mijn waarde heer, zei de
arts, als u het dier ook met 'n haar
middel inwrijft
Mijn. vrouw zeide niets. Zij strafte
mij met verachting. Molly keek ine
verwijtend aan, terwijl ik den blik
strak op zijn haarloos vel bield ge
vestigd.
liet was een malle vergissing, ont
staan doordat het etiket van mijn
kostbaar middel was afgegaan. De
langdurige hondenkuur was voor de
poes.
Ik streek nu óver mijn gladde kruin!
Nu moeten wij weer van voren af
aan beginnenbesliste de vee
arts. We zullen thans een krasser
middel moeLen aanwenden.
Do vacantie is reeds lang ten einde.
Ik wrijf nog altijd. Maar niet nu-er
met „Burbol", doch niet het doel
treffend geneesmiddel, en ik zou
Jiaas, zeggen, dat hier en daar op
Molly's huid weder schuchtere haar
tjes te voorschijn komen. Van tijd tol
tijd komt de arts, en ziet, of ik in
mijn verstrooidheid niet opnieuw
stommiteiten doe.
En hij meentals ik trouw zoo
voortga, dan zal het lieve dier volko
men hersteld zijn nog vóórdal de vol
gende vacantie ten einde is.
zonnebloemen en dahlia's, maar dal
Maak hot u gemakkelijk, mijn- 2e een toekomst hebben, daarvoor
Elknnger, begon de proft»- onze k„.eeto.,
Z, Sr W"r neonkerwtende laaUlc laren
arme man niet te helpen is, dan weet
ik, dat liet mij 't hart breken zal.
Wil u verzekerd houden, dat ik
Maar
aan onze kweekers ons borg, die do
met
zorg cultiveeren, daarvoor zullen ch
bloemisten zorg dragen, nu ze, met
'nachtneming van de leere kleurcom-
over mij spreekt, noemt hij dikwijls 1 Naar het station. Mel den (reingeur doen r.e ons denken aan haar
in plaats van mijn naarn dien der van 8.20 moet ik weg. vaderland, Italië, waar de zon nest rn-
echtgenoote van onzen overbuur .Ta, - Dat kan! zei de chauffeur er, hij ien van haar gloed mccdoelon aan de
als 111 den laatslen tijd iemand hem stelde den wagen in beweging. bloemenwe-reld wan- h,M i-,,m
tegensprak of niet dadelijk aan zijn Ternauwernood een minuut over ktiurm 1,Ei"
wensclicn voldeed, werd hij zoo hef- drieën begaf de professor zich naar p.s kleuren dan 111 het
tig. dat ik mij ernstig bezorgd over zijn studeerkamer, opende de deur *°®wlen.:
hem maakte. Toch vind ik het een naar de wachtkamer cn verzocht den. •s0S zij11 de Lathy rusplanten niet
ontzettende gedachte, hem in een of persoon, die daar in eon geïllustreerd algemeen ingeburgerd, nog hooren
ander gesticht voor zenuwlijders of tijdschrift bladerde, binnen te komen z-e niet tot de tuinplanten, die men
erger te zien opgesloten. Daarom ver- en in een stoel bij de schrijftafel ieder jaar weer zaait of pool, zooals
zoek ik u, professor, voor hem te plaats Ie nemen,
doen. wat in uw vermogen is. Veel
heb ik van uw rijke ervaring, dó won
derbare resultaten uwer behandeling
van zulke patiënten gehoord en wan
neer u mij moest verklaren, dat mijn Heel mooi weer. prof,
mijn naam is Rieman,
- Ah, ik zie een vergissing
-zijcis. Mevrouw Van Elkringer zal biualias steeds fijner kunstwerken
mijn best zal doen, mevrouw, verze-7,00 dadelijk weer hier zijn, merkte de weten te tooveren van de Lathyrus-
kerde. Dr. Lansfeldt. toen zij uitgeput arts aan, en de ander, die hieruit bloemen.
en snikkend neerzonk. Natuurlijk is meende te moeten opmaken, dat de-Welriekende pronkerwten zou men
het mij onmogelijk, een beslissend ze dame de dankbare patiënt was,' Hnllandsrh k,
oordcel uit te spreken, voordat, ik du- de gade van den professor het SC' 0 ,oemen
zelf uw echtgenoot, gezien heb, en dit kostbaar geschenk had toegedacht, 0 1 fcjtels zeggen eigenlijk moer,
zal. zoodra mogelijk geschieden, mompelde even, dat 't hein aunge-e0n lieel artikel.
Wenscht u, dat ik hiertoe mij ten naam was, dit te vernemen. I 'V£>n zachte geur omringt steeds de
uwent vervoeg? Nu, bevallen do sieraden u, bloeiende planten, ecu zoet aroma
O neen, wij kunnen vanmiddag professor? ging hij voort. Er zijn wasemen ze uit en weken lang pron-
om drie uur bier zijn, a's dit u gele-] steenen bij, die bijzonder schoon keil ze in fcun stralend kleurenklecd
gen komt, antwoordde mevrouw El- zijn. Het mooist, is, dat er geen kweekers-
kringfr. Ik zeg wij omdat ,k mijn' - Zsker - zeer schoon, beaamde vaardlsheid tij pa8 hnm. ü8
man zal begeleiden, hoewel ik de arls. „1.in hi,..s »a
wen-sch, dat u hem alleen zal onder- j Uw vrouw kon geen keuze doen; j
vragen en onderzoeken. Een onzer 1 maar wij kunnen een ontwerp laten f ov,e!' ,ec" klein stukje
bekenden lieeft. er op gedoeld, dat' teekenen en daarnaar een sieraad ia-®1'0, oeschikken, ieder zelfs, die
zijn ziekelijke toestand waarschijn- ten vervaardigen. slechts een paar bloempotten of een
lijk is ontstaan door een teleurstel-1 Aha, dacht Lansfeldt, die hcele- miniatuurbalkon heeft, doel good,
ling of door rampspoed, wat hij voor, maal niet gehuwd was, nu heeft hij het met de pronkerwten te proboeren.
mij tracht te verbergen. Nu weet ik, j 't weer over zijn vrouw en verbeeldt Hij zal heel zeker mooie resultaten
dat voor den arts cf den rechtsgeleer-zich, dat hel de mijne is! en luid ver-verkrijgen
den r.,n.ls«inn allicht ieder zijn hart.Totale hij - - Ja, «makel, zijn ver- j M April kan n,cn d„ ,„don in
uitstort, en 7.00 zal hij ook an u wel schillend. Maar over die steenen spre- -
vertrouwen stellen.
Dat willen we hopen, antwoord
de de arts. Ik wacht u en den patiënt
alzoo heden nog om drie uur.
De dame zag"met haar groote don
ken we liever later. Kan u mij soms
zeggen of u vroeger aan een steken
de pijn hier boven den slaap geleden
heeft of thans bij tusschenpoozen?
Ik? Ik heb nergens pijn, ant-
oogen dankbaar hein aan en woordde Rieman hoogst verwonderd,
nam afscheid, terwijl zij den arts Ik kan me niet herinneren, dat ik ooit
achterliet in ge-spannen verwachting, van mijn leven aan zoo iets geleden
welke tragedie het onderhoud met heb.
dien man hem zou onthullen. I Dus dan is u van uw laatste ern-
1 stige ziekte volkomen hersteld?
Dienzelfden zonnigen dag trad uit] Ik heb u al gezegd: nooit ben
een auto een deftige dame den winkel ik ernstig ziek geweest. U schijnt u
n een der bekendste juweliers in de te vergissen, professor, en mij voor
hoofdstraat, binnen.
Van de bolvende veder van
haar modern Parijzer hoedje tot
aan de punten der sierlijks schoen
tjes verraadde alles de gelukkige be
zitster van alle goede dingen dezer
aarde en de eigenaar naderde ach
ter de met geslepen glas bedekte
toonbankladen dan ook de binnen
tredende met de hoffelijkste buiging.
Ik zou wel «enige juweelen wil
len zien een of ander diamanten
sieraad, sprak zij. Ik ben de echtge-
uoote van professor Lansfeldt, uit
de Vietoriastraat. Mijn man de
naam is u zeker wel bekend? de ju
welier bevestigde dit met een ver
nieuwde buiging) ja. mijn man is
onlangs een ongemeen moeilijke kuur
7.00 boven verwachting gelukt, dat
de patiënt uit dankbaarheid mij
daarvoor een geschenk wil aanbieden
mijn geleerde man geeft daar niet
om, dat is genoegzaam bekend ik
mag ongeveer 1000 k 1200 gulden be
steden,
In dien prijs kan ik u een goede
keuze bieden, gaf de. juwelier ten
antwoord, en hij legde haar een met
donkerblauw fluweel gesierd kistje
voor, Waarin de. kostbaarste sieraden
verleidelijk schitterden. Geruimen
tijd beschouwde zij een paar prachti
ge juweelen.
U heeft mij te veel moois lalen
bewonderen deze embarras de rl-
chesse maakt de keuze wel moeilijk!
verklaarde zij ten slotte, zoodat ik
werkelijk niet kan decideeren. Ik
zou mijn man wel willen raadplegen
zou u 7.00 vriendelijk willen we
zen, hem even le telephoneeren?
een patiënt Ie houden ik ben al ja
ren lang bediende in de juweliers
zaak -van de firma Flintheim c-n Co.
en zou nu gaarne uw beslissing in de
aangelegenheid waarvoor ik nier
ben, willen vernemen.
Zeker gaarne. En wat is die
aangelegenheid? vroeg Lansfeldt niet
zijn minzaamst lachje.
Heeft die dame u dan daarover
nog niet. ingelicht?
Wel zeker alleszins voldoen
de maar toch
De arts aarzelde en bij Rieman rees
nu de verdenking op, dat hem hier
een leelijkë streek kon geleverd wor
den.
Mijn tijd is kostbaar, professor,
cn hij stond op, cn wanneer u
thans nog geen beslissing hemen
kan, wil -ik nog wel eens terugkomen,
wanneer ze althans er niet de voor-
.kour aan geeft, zelve zich bij mijn.
patroon te vervoegen.
Lansfeldt zag op de pendule, Bin
nen een half uur zou de dame. terug-
keeren ,en de tijd was nog niet vér
streken.
Mevrouw Van Elkringer zal
spoedig weder hier zijn. Wacht ten
minste. tot zij. komt., sprak hij en
Rieman ging aarzelend zitten.
Toen er wederom eenige tijd ver
streken was, sprong hij op.
Wil u mij de juweelen late-n te
ruggeven of uw beslissing mij mee-
deelen
Dadelijk 7.00 dadelijk, met de
ze woorden trachtte de arts hem te
kalmeeren.
Rieman ging nu toch naar de deur,
doch was zoo opgewonden, dat hij
Bij den zenuwarts.
(Naar S. II. REEDERS,)
Tiet morgenspreekuur van professor
Lansfeldt, een bekend psychiater en
zenuwarts, was afgeloopen en zijn be
diende reeds bezag met het opredde
ren van de geïllustreerde tijdschrif
ten en boekwerken in de wachtka
mer, toen nog een dame zich aan
meldde, die den arts voor een hoogst
dringende aangelegenheid wenschte
te spreken. Eerst na lang aanhouden
liet de bediende zich overhalen om
haar nog aan te dienen bij zijn heer,
die z-ich reeds gereed maakte om uit
te gaan.
Wie heb ik de eer, te melden?
Mevrouw Van Elkringer.
Na een oogenblik kwam de knecht
terug.
Professor laat u verzoeken, bin
nen te komen.
Met a'le uiterlijke teekenen van
ontroering stormde zij haast de con
sultatiekamer binnen.
Professor, ik ben radeloos over
den toestand van mijn man, die
Kom eerst wat lot kalmte, me
vrouw, dus viel de arts haar 111 de
rede. Beschrijf mij nauwkeurig den
toestand, en wanneer ik u helpen kan,
geloof dari dat ik mijn best zal doen.
Maar wees zoo goed, plaats le ne
men.
De rijzige, zeer elegant gekkede
dame zonk 111 een gemakkelijken fau
teuil neer. Zij bedwong haar aandoe
ning en sprak:
Ik meende reeds eenigen lijd op
gemerkt le hebben, dat mijn man niet
meer zoo helder van geest was; nu
ben ik er zeker van. 1-1 ij lijdt aan
waanvoorstellingen van den zeld-1
zaamslcn aard en kwelt mij, zij het
dan ook onwillekeurig, daarmee zoo, 1
dat ik moet gaan vreezen, zelve het
verstand daardoor te verliezen. 1
Op welke wijze openbaren zich
die waanvoorstellingen?
O, zeer uiteenloopend. Nu eens
beeldt hij zich in, koetsier te zijn,
cn wil hij met alle geweld zelf rijden
een andermaal meentj hij straatpre
diker Ie zijn, cn als hij tot een ander
Gaarne mevrouw Welk ruin- haar niet kon openen en hevig kwam
mer als ik u verzoeken mag? j ïn^ aanraking met^het kozijn
vroeg de winkelier.
s den arts een vernieuwd bewijs
Of neen, bij nader inzien zullen I der geestelijke verstoring van den
we dat liever niet doen. Als hij soms man. Ilij nep om hulp, waarop de
nog patiënten wacht, zou hem dat 1 huisknecht en zijn koetsier verschs-
7.eer ongelegen komen. Zou u niet een
bedienden mij mee kunnen
geven, in de auto dan zou hij ze
mijn man even kunnen toonen
wanneer u tenminste iemand bij de
hand heeft en het u
De juwelier verzekerde, dat hij met
genoegen aan den wensch van de
professorsvrouw voldoen zou, Daar
bij overhandigde hij aan een ver
trouwd bediende, een zekeren Rie
man, voor een paar duizend gulclen
aan juweelen, en nu reed deze met
haar naar de woning van prof. Lans
feldt.
De huisknecht opende de voordeur,
toen de auto er voor stilhield.
13 de professor nu te spreken?
vroeg 7,ij snel voorgaande, terwijl zij
baar parasol achteloos, alsof ze hier
thuis was. op de bank legde. Rie
man volgde haar.
Niet voor drie uur, mevrouw,
was hel antwoord. De professor is
nog bezig.
Nu, een oogenblikje, voegde zij
Rieman toe, terwijl de knecht de deur
der nu ledige wachtkamer opende,
waarin de bediende van den juwelier
haar volgde, welke zijn kostbaar pak
ket op de tafel legde.
lien, en hun gelukte het, den zich
verwerend en Rieman te dwingen,
weer plaats Ie nemen.
WïHen jelui me hier vermoor
den? riep deze mei ontzetting.
Mijn waarde heer, blijf toch be
daard. Wil nog maar een oogenblik
wachten, tot uw vrouw hier is,
Mijn vrouw? Mijn vrouw ligt
al zeven jaar op 't kerkhof! Heidaar,
mannen, een goede fooi als je den
commissaris van politie telephoneertl
En gij, professor Lansfeldt, ben je
een bedrieger, of nog erger? beet. de
ongelukkige in zijn mac'htelooze woe
de hem toe.
Voordat de arls kon antwoorden,
klonk de bel van de telephoon. Op
een wenk van zijn lieer liet de knecht
Rieman los en ging naar het. appa
raat.
IlaHo, wie ia daar? hoorde men
een stem.
Professor Lansfeldt.
Snel volgden nu korte vragen en
den vollen g'rond Ieggon. Dezo moet
goed vruchtbaar zijn en als ze in bet
voorafgaande najaar flink met wal
mest is omgewerkt, zullen de planten
dit met een krachtige ontwikkeling
helooncn. Ze groeien op aLle grond
soorten, ze zijn gewillig als geen an
dere plant, maar voor een goede be
handeling zijn ze heel dankbaar.
Al gauw komen de rnatg'roeite
blaadjes boven den grond.
De eerste dagen nemen ze de allu
res aan, alsof ze heel goed hun gebee-
le leven op eigen beenen zullen kun
nen staan. Steeds liooger verheft zich
i(:;et kopje, maar al gauw worden
kleine armpjes uitgestoken in den
vorm van dunne ranken, die naar
alle kanten een steunpunt zoeken. De
planten zijn zoo teer gebouwd, dat
de dunne stengels zich weer ter aarde
buigen, als wij niet gauw te hulp ko
men. Nu kunnen we dit op veel ma
nieren doen, maar niet iedere manier
is aan te bevelen.
Heeft men in groote kuipen of pot
ion gezaaid, dan is oen pyramide van
gaas een prachtig middel, om in den
zorner een schitterenden bloemenzuil
in den tuin to hebben
Anders zijn stokjes, draden en hek
werkjes gemakkelijk in allerlei va
riaties aan te brengen. Hoofdzaak is,
dat do plant omhoog kan en plaats
vindt voor de jonge stengels, zonder
dat het slévmmiddel teveel in bel oog
loopt.
Juist de liefhebber kan zulke ver
rassende resultaten bereiken, al3 hij
,wat oordeelkundig te werk gaat.
Zoo zag ik onlangs in een vrij groe
ten tuin een geheel lqthyrusbed.
In het midden had men de hoog op
gaande soorten, geplant, naar den
kant toe .had men steeds lager stokjes
gezet, terwijl men geleidelijk wa3
overgegaan naar de laagblijveude
soorten, de cupido's, die zonder sleiui-
of klimmidel groeeien.
liet geheel stond in vollen bloei en
gaf een onbeschrijflijke weelde te
aanschouwen.
Is de klimmende pronke'rwt van
Italiaansche afkomst (men vermoed
Itabaansche afkomst (men vermoedt,
dat een monnik, Cupanus genaamd,
ze van Sicilië naar Engeland stuur
de) de Cupido's zijn uit N'oord-Ame-
rika afkomstig, maar, waar ook haar
vaderland is, beide soorten tieren we
lig in onze st'reken en voor alle doel
einden laten ze zich in den tuin ge
bruiken. Zelfs zag ik ze als onderbo-
planting bij stamrozen. Toen de ko
ningin der bloemen haar hoogtepunt
had bereikt, waren de Lnlhyruskfiop-
jes nog niet ontplooid.
Een voor een lieten de schitterende
rozen haar blaadjes vallen. Half Juli
was de bloei geëindigd en toen begon
de glorietijd der pronkerwten. De
dorre rozenstam werd een kleurige
bloemenzuil.
Als de herfst nadert, sterven de
pronkerwten af. Zo zijn kinderen van
do zon, ze bereiken, met den zomer,
haar hoogtepunt in het laatst van
Juli en geleidelijk loopen ze ria dien
tijd terug.
In de bloemwinkels kan men ze to-
;enwoordig al krijgen, als de winter
Misschien loopt het er op u t:
dat uw patroon nog eerst een leeko- UCU[ Vl(
nitig zal moeten geven mijn man I Rieman in bedwang hield,
heeft, zoo'n eigenaardigen smaak en I Qat vvas mevrouw Lansfeldt
is in zulke zaken moeilijk te vol- mv ejg0TI vrouwl riep de rampzalige,
doen. Hier, uit deze kamer ds ze straks ge-
O, we kunnen u een prachtige j<0man en heengegaan, en
collectie teekeningen voorleggen, me-j jjen vrouw van mij bestaat niet!
vrouw. Nog onlangs werden magni-jühfUl. telephoneer aan de firma, of
f.eke oorhangers met bnllanten en Pl. darteliik iemand hier komt. Blijk-
paarlen voor een voorname dame ont-
worpen- en algemeen bewonderd. s
Misschien kies ik ook wel oor-Het verschijnen van
antwoorden elkaar op.
Nu, Johan, wat is er? vroeg de
professor ongeduldig. - r>
De juwelier Flintheim vraagt, of nog zijn scepter zwaait, Door
zijn bediende met de ter keuze ge- vroeglng weten de kweekers van ae
zónden juweelen nog hier is. kinderen van den zome'r, teere win-
Vraag hem. wie hem hèeft op- terjuweelen te maken, die een heer-
gedragen, juweelen hierheen te f1 lijke afwisseling brengen in den tijd,
den? zei de professor, -die nog altijd j waal,jn we 0I13 met weinig tevreden
moeten stellen,
II. PEUSENS.
EEN LIEVE ZOON.
- -.1 Student (komt thuis, na examen te
hier een schromelijke vergis-hebben g6daan). u iloeR nw hon-
i.ppp derd gulden beloofd, papa, als ik er
vv.v neli ylt&ciiijiieu van ueii utiei nmi»
hangers, sprak zij, aarzelend. Maaj Flintheim verloste Rieman uit zijnaoorKwame
ik mag niet te veel van uw lijd in pj|Uijjk«n toestand. N'u?
beslag nemen; ik zal maar dadelijk rc voorname mevrouw Van Elkrin-j Wees verheugd, uie heb lk
r:aar mijn man gaan en hoop u over ger CC},(er was spoorloos verdwenen spaa'rd!
een paar minuten onze beslissing meo en D-treinen rijden snel!
te deden.
Meteen Tiam ze het juweelkistje cn j
verliet de kamer, waarvan zij de
deur achter zich sloot.
In de vestibule droeg zij den huis
knecht op. den professor te zeggen,
dat zij binnen een half uur terug zou
Ik' heb 't nieit expres gedaan!
voegde hij er aan toe.
Dat ontbrak er nog aan! beet de
ander hem toe en onnui harend zwol
len de aderen in zijn voorhoofd op
b Had nog erger kunnen zijn!
sprak Zaalman; opnieuw een on hans
digo poging wagende om den man te
kalmeeren.
Ik zie niet in, hoe?
Wel, als ik was gaan zi-Uon op
mijn oigen hoed!
MOZART IN PARIJS.
Mozart bevond zicli te Parijs, toen
bij zijn opera „Don Juan" coiripo
neerde. Zekeren dag, nadat hij urei
lnug in zijne kamer gewerkt had, zaj
Ihij op zijn horloge.
At vijf uur!
Tegen dien tijd placht de toondich-
fcr altijd zijn maaltijd te gebruiken.
Hij kleedde dus haastig zich en be
gaf zich naar een restaurant in het
Pulais Royal.
Onderweg, echter kwam hij op een
nieuw denkbeeld, dat zich omwikkel
de en ten slotte hem zoo geheel bezig
hield, dat hij slechts werktuigelijk,
uit gewoonte, de apijskau-t inzag,
diie men hem aanbood, en sj ruk;
ga-oenóeneoep.
De soep werd gebracht, doch de
maestro roerde haar niet aan. Er
verliepen tien minuten, or vervloog
'n kwartier en te-wijl zijne fa.nto.?ae
hern in de hoogere sferen van het
ideale en van de poëzie opvoerde. 1*:-
me-rkte hij niet, dat de soep koud
werd.
Na een half uur nadenken, besloot
liiij tioch eindelijk, het zwijgen weder
te verbreken.
Gebakken visch! riep li ij den koll-
n er toe.
De soep werd weggenomen en dooi
de bestelde, voortreffelijk gebraden
visch varvangen, welke in-.usschen
weder noch zijne aandacht trekken,
noch den eetlust, van den peinzen den
componist opwekken kon.
Nog and ere gerechten: werden zoo
besteld eux opgedragen en. door den
componist met dezelfde onverschillig
heid behandeld, zooals in dat res'lau-
ranl-t misschien nog nooit zoo u as
voorgekomen-
Do kellnev althans i« door dit allet
onthutst; bij meent evenwel, dat het
tot .niets leiden zou, den man op zijne
onverklaarbare manier van doen ',<j
wijzen hij is blijkbaar niet toere
kenbaar.
Twee uren waren zoo v.crlcopen cn
Mozart zat daar, mot hot hoofd in de
handen rustende, peinzende, diep in
gedachten verzonken... Eensklaps
Echter richtte hij fier het hoofd op,
zijne wangen kleurden, uit de oogen
straalde een blik van tevredenheid
en geluk, cn nadat hij den inhoud
zijner beurs don nog altijd verbaas,
don kellncr in do hond geschud had,
sprin/gt li ij op en verlaat de zaal eri
roept:
Eindelijk gev .7,rlen! Eindeliik ge
vonden!
Mozart had de finale der laatste
aote van ,,D m Ju ni' gi vrndrn
DE VERSTROOIDE MEESTER.
De onderwijzer Warman corrigeer
de de schriften dor leerlingen van
zijne klasse. De eerste discipel had,
tot zijne ergernis, geen vloeipapier in
zijn cahier. Naast het cijfer, dat hij
voor het schriftelijk werk gaf, schreef
hij met groote letters: „Vloeipapier
ontbreekt!" Ilij nam dat uit het vol
gende schrift, sloeg het eerste didht
en legde bet naast zich neer.
Toen hij het volgende nakeek, ont
brak natuurlijk liet vloeipapier.
Ontstemd door die nalfitigheid,
schrijft hij weder zijn „vloeipapier
ontbreekt" met veile letters neer,
neernl dal san het \olgend cahier en
doet het gecorrigeerde dicht,
Zooals van zelf spreekt, 'neoft het
■volgende weer geen vloei. Dezelfde ma
nipulatie, en dat gaat zoo door tol aan
hèt slot.
Het gevolg was, d.nt al de 32 jongens
naar den meesle'r liepen.
De eerste 31 loonden zegevierend
hun vloeipapier aan, zoodat de aan-
teekening- geen zin 'had, en de 32o
bezwóer bij kris en bij kras, dat hij
wel degelijk vloei in zijn schrift ge
legd had.
De meester stond paf.
OAMRUBRIEK.
IIAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie deze rubriek betreffende, gelieve men t» rlebt«r
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat3i, Telephoon 1543.
Probleem No, 587,
van A. MEAUDRE.
(Le Damtór).
1
it'.
SS
fp
5
1
r 6
IIP
15
16
ii
Cï
25
26
s
s
Ijl
,,n
2
3
35
3b
A
Él
B
-
li
45
I 46
jUl
1
SI
Zwart 11 schijven op: 7, 9, 11, 13,15, 17, 18, 20, 22, 23 en 28.
Wit 9 schijvon op: 16 24. 26, 29, 33, 34, 37, 39 en 47.
Probleem No. 588.
van A. MEAUDRE.
(Le Damiisr).
6.
'M
mZ
1
3;
16
B
ifi
w,
;u;
11
IfP
1
26
75
m
T'
1
a
86
M
'm
s
1
s
y
46
Jfc
m
lS
Zwart 13 schijven op: 3, 6, S, 9, 10,11, 14, 18, 20, 23, 25, 26 en
Wü' 12 schijven op: 17, 30, 32, 33. 34, 37, 38, 40, 46, 47, 48, en 4
Ret Rijke Natuurleven
PRONKERWTEN.
i be-
•t KON ERGER!
De heer Zaalman trad een café bin.
:en en ging, bij ongeluk, op den hoed
•an een der anderen zitten.
De eigenaar ontdekte het geval, 'n
zijn. De knecht bood de parasol haar d mooie Lathy'rusplanten en nog we-
nmi iniiM.i ii fin vnnrnamp damn /lft j
-- zijn - - 1
aan. opende de voorname dame de m,uu,e een minder parlementaire uitdruk-
deur, 6n zij eiifg heen. De auto wa», ken la»g «al dat tlwrenspal vaort-
volgens haar aanwijzing, om den duren. Zaalman stond op en bood zijne
hoek blUven wachten. Met haar warme tinten en zachten veronitschuldiigLnig aan.
Oplossingen van deze problemen
worden gaarne ingewacht aan bo
vengenoemd adres, uiterlijk Woens
dag 19 dozer.
Oplossing van probleem No. 583,
van den auteur: Wit 3227, 28—22,
27—21, 38—32, 32 3, 3 61
De stand was:
Zwart 11 schijven op: 1, 5, 9, lü,
11, 12, 13. 15, 16, 17 en 36.
Wit 10 schijven op: 20, 24, 28, 32,
38, 40, 41, 42 43 en 46.
Oplossing van probleem No. 584,
van den auteur: Wit 2319, 1914,
29-24. 24 2, 2 29, 50 39!
De sLand was:
Zwart 10 schijven op: 4, 8, 10, 11,
12, 21, 30, 32, 36 en 40.
Wit 8 schijven op: 20, 23, 29, 33, 39,
41, 43 en 50.
Bedde problemen zijn goed opgelost
door de hoeren: R. Bouw, M, ten
Brink, Joh. H. Blom, P. Geldorp, J.
Jaoobson Azn., A. A. Jacobsom, W.
J. A. Matla, P. Mollema, P. F. Sernce
DAMN1EUWS.
De Ilaarlemsclie Damclub houdt
a.s. Maandag, 10 dezer, des avonds 9
uur, een belangrijke vergadering.
De leden worden dringend verzocht
deze vergadering bij te wonen, die i»
liet gewone speellokaal: Café „Do
Koisnibeuics' wordt gehouden.
Aller opkomst is zeer noodzakelijk.
Do Haarlemsche Damchin houdt
haar bijeenkomsten lederen Maan
dagavond van 8 :ot 12 uur in de bo
venzaal van café „De Korenbeurs".
Spaarne 36, alhier.
Liefliebbers van het damspel zijn
daar welkoru.
Voor liet lidmaatschap kan meü
zich bij hot bestuur aanmelden.
Jongelieden van 16 tot 18 jaar kun
nen als odspiranc-leclen worden toe
•gelateru.
Inlichtingen versi'.rekt gaarne d*
secretaris, de heer J. Meijer, Kruis
straat 34, Telephoon no, 1543.
