BIJBLAD VAN HAARLEM'S DAGBLAD
SS GROOTE HOUTSTRAAT SS.
DRUKKERIJ EUIDER BUITENSPAARjNE 6.
Liefdedroom
32e Jaargang
ZATBHDAS 8 AUGUSTUS 1914;
w. 9CP
DE ZATERDAGAVOND
HAARLEM* DA<3SLAO KOST
fl.SO PER 8 BAANDEN
Of 10 CENT PER WEEK.
IN HAARLEM'S DASBLAD CJN
ACVWfENTIÊW DOELTREFFEND.
ONZE ANNONCES
WORDSN GPGEMEftlCZV
Itaarlemsche
Handelsvereeniging
Goedgokeur 1 bij Koninklijk Besluit
van 12 Nov. 1898 No. '29 en gewij
zigd bij Konmkl. besluit van 21
Mei 1897 No. 58 en van 13 Juli
1909, No. 52.
Bureau: Jansweg 11, geopend alle
werkdagen van 95 uur.
Telephoon No. 403.
Op 10 Mei 1892 werd bovengenoem
de Vereeniging hier Ier stede opge
richt met het doel de belangen der le
den op allerlei gebied te behartigen,
doch allereerst de belangen tuunner
handel ot bedrijf te bevorderen en
wel speciaal door het verstrekken
van information en het incasseeren
van dubieus© vorderingen.
Voor posten welke men de vereeni
ging ter invordering in handen stelt
op builen de stad woonachtige per
sonen moet 10 ct. porto worden be
taald terwijl van alle vorderingen
door de vereeniging geind 3 pet pro
visie wordt geheven.
In Januari en Februari 1914 zijn 32
vorderingen tot een bedrag van
f 1203 81 betaald; 32 vorderingen wor
den afbetaald, 17 vorderingen zijn
uitgesteld
Bovendien hebben de leden het
reent op het hun gratis te verstrek
ken advies van de rechtsgeleerde ad
viseurs der vereeniging, de heeren
Mrs Th. de Haan Hugenholtz en A.
II. J. Merens, Spaarne 94 alhier, die
desgovvenscht ook in procoduren en
faillissementen, gratis voor hun op
treden, natuurlijk echter alleen voor
zaken betreffende den 'handel of het
bedrijf der leden.
Bij eiko vordering der rechlsgeleer
den in handen gesteld moet 10 cent
voor porto worden gevoegd, terwijl
van de bedragen der langs dezen
we ingevorderde posten 5 pCt moet
wnrilen betaald. II.H. rechtsgeleer
den hebben het recht in gevul van ge
rechtelijke vervolging het door hun
noodlg geoordeelde voorschot te vra
gen aan den inzender der vordering.
Over in de stad woonachtige per-
flouen geeft de vereeniging gratis
mon lelitige of telephonischo inlich
ting; verlangt men de informatie
schriftelijk dan wordt 25 ct berekend
terwijl voor information op bultende
stad wonende personen f 0.60 pl.m.
5 et portovergoeding moet worden
betaald.
Aan net kantoor Jansweg 11 zijn
coupons A 10 ct. verkrijgbaar, waarop
men aan het bureau van den Burger
lijken Stand op het Raadhuis inlich
tingen kan bekomen over de adres
sen van hier ter stede op het bevol
kingsregister ingeschreven personen.
Verder zijn voor de leden verkrijg
baar legitiiimtiekaorten, waarop zij
persoonlijk infürmatièn kunnen vra
gen, in andero plaatsen bij de daar
gevestigde en hij den Nod. Bond van
Üuderl. lnfor. en Schuldinvorderiug-
bureuux eu Handelsvcroeuigingen
aangesloten v ereenigingen.
Deze information worden gratis ver
strekt indien ze onmiddellijk zonder
verder onderzoek kunnen worden ge
geven. Is een nader onderzoek noo
dlg, dan bedragen de kosten daar
van 20 cent.
Nieuwe leden voor 1914/15 kunnen
nu reeds tot de vereeniging toetre
den en genieten alsdau kot 1 Mei
e.k. alle voorrechten als een gewoon
lid.
Het is noodg er nog eens nadruk
kelijk op te wijzen dat goed infor-
ineeren, vooral naar nieuwe cliën
ten eene bepaalde noodzakelijkheid is
geworden, waar zoovele geheel onbe
kende personen zich in onze stad en
aangrenzende gemeenten komen ves
tigen. Onder alle k o r e n is kaf.
Bovengenoemde Bond, waarbij 18
vereenigingen in de voornaamste
plaatsen van ons land gevestigd zijn
aangesloten geeft uit eene tweemaan-
delijksche lijst van namen van per
sonen omtrent wien men wordt aan
geraden inlichtingen lo vragen voor
dat men met hen in handelsbetrek
king treedt, waarvan het geheim on
geschonden moet blijven en die als
waarschuwingsmiddel uitstekende
diensten bewijst.
Waar eene vereeniging, die haren le
den al deze voordeelen en gemakken
aanbiedt., slechts f 3.50 jaarlijksehe
contributie vraagt, is dit zeker een
zeer bescheiden eisch te noemen, te
meer daar al het opgenoemde niet
het eeuige fs wat de Haarlemsohe
Handelvereeniging doet; steeds heeft
zij een open oog gehad voor alle za
ken, die hare leden in 't bijzonder en
onze gemeente in t algemeen betrof
fen en altijd heeft zij daarvoor ge>-
sproken.
Het zou te ver voeren alles op te
noemen, vvaa'rvoor zij opkwam, al
leen dient nog vermeld, dat het hare
bedoeling is, in deze richting krach
tig voort te gaan.
In verband hiermede zijn in liet be
stuur drie commission gevormd en i3
daarvoor het bestuur uitgebreid. Van
deze commission bemoeit eene 'zich
met het Informatie- en Incassowezen,
eene met algemeone Middenstandsbe-
langen en is er eene voor Gemeente
belangen.
Alles te zamen genomen roepen wij
allen toe, handelaar of particulier
Steunt deze onze vereeniging door Lid
te worden, het werk, dat zij doet en
waardoor zij onnoemelijk veel goeds
tot stand brengt verdient uw sym
pathie en de contributie, f 3.50 per
jaar, kan geen bezwaar zijn. Hoe
sterker zij is in ledental, des te meer
kan de Haarlemsohe Handelsver
eeniging doen.
Sluit u bij haar aan teil bate van
aller belang, dus ook in uw eigen be
lang.
HET BESTUUR.
Rubriek voor Vrouwen
WA All DE VAN EEN NATUUR
GENEESWIJZE.
Reeds in over-oude tijden maakte de
mexisch gebruik van de kradht dei-
natuur, om zijn ziekteu te genezen.
Bij de Romeinen waren in aanslui
ting met de grootscbe waterleidingen
flinke badinrichtingen aangelegd, op
de platte daken hadden zij gelegenhe
den, waar zij zieken en gewonden
ruimschoots van het zonlicht konden
doen genieten. De inrichtingen noem
den zij „Solaria".
Maai met den val der Romeinen
gingen ook al deze nuttige inrichtin
gen verloren en het duurde tot het
midden der vorige eeuw ongeveer,
eer men weer tot die natuurlijke ge
neeswijze terugkeerde en weer ging
inzien, dat lucht en licht voor gezon
den een noodzakelijke levensbehoef
te is en voor zieken een voorwaarde
tot genezing.
Do werking van het zonlicht op de
'huid is onbeselirijflïjk-beilzaam. Het
is namelijk door talrijke onderzoekin-
gen bewezen, dat door voortdurende
zonbclichting der huid de vorming
van roode bloedlichaampjes en van
roode bloedkleurstof bev orderd wordt,
evenals bij d© planten het bladgroen
door de zonnestralen veroorzaakt
wordt. Immers planten in donkere
ruimten, waar geen zonlicht door
dringt, worden bleek, zooals men bij
de uitspruitsels der m de kelders be
waarde aardappelen kan opmerken.
Dit proces ontstaat door de chemi
sche werking der zonnestralen, die
zich in de stofwisseling uit.
Het zonlicht verrijkt dus het bloed,
daar de roode bloedlichaampjes in de
Kleurstof de voorna'amste bestanddee-
Jen daarvan uitmaken. Omgekeerd
laat het ontbreken van het zonlicht
natuurlijk duidelijke sporen na. Men
kan dit aan de bleeke gelaatskleur der
bewoners van kelderwoningen en aan
de mijnwerkers bespeuren. Nog meer
tieedt dit gevolg van gebrek aan zon
op den voorgrond bij de bewoners
der Noordelijke streken. Na bet ein
de van den Poolnacht is de huid grijs-
geel; een gevolg van de verandering
in de bloedkleurstof. Bij de stadsbe
woners is het gelaat immers vee! blee-
ke'r dan bij de landlieden, wier ge
zicht, nek, armen en handen sterk-
gebruind Zijn. Als de gteheele huid
steeds aan het zonlicht was blootge
steld, dan zou er geen blank ras zijn.
Het zonlicht werkt ten slotte ook op
de gasontwikkeling, die zich door de
huid en de longen ontwikkelt en het
is bewezen, dat ihoe grooter de licht
sterkte is, des te meer de uitscheiding
van koolzuur toeneemt. Met deze ver
meerderde uitscheiding van koolzuur
is natuurlijk een verhoogde zuurstof
opneming verbonden, die weer in
verband slaat met do vermeerdering
der roode bloemlichaampjes, als dra
gers van de door de longen aange
voerde zuurstof.
liet zonlicht vermeerdert dus de
stofwisseling cn bevordert het ver
brandingsproces in het menschelijk
lichaam op weldadige, natuurlijke
w ijze.
Hot is dus zaak de huid zooveel mo
gelijk te gewennen aan licht en lucht
en hierbij moet dus bij de kinderen al
vroeg begonnen worden; als de huid
nog niet door het ondoelmalig-klee-
ren-dragen bedorven is, of in zeker©
mate ziek is geworden.
De meeste ouders begraven hun kin
deren in kleeren en onder kussens en
dekens; met verzwakte longen gaan
ze dan het leven in. Het is een grooto
fout de jonge kinderen zoo in te ba
keren. De zuigelingetjes geven dit
al reeds te kennen, door met ihanden
en voeten te schoppen en vaak te
schreeuwen van benauwdheid in het
zware kleerenpantser.
Bij de behandeling van de gevrees
de tuberculose wordt de inwerking
van het zonlicht als geneeskracht
aangewend. Die geneeskrachtige wer
king van liet zonlicht wordt in d©
Sanatoria kunstmatig aangewend en
dit gaf den stoot tot de lichttherapie.
Er worden lampen gebruikt, om het
geneeskrachtig element van het zon
licht in zeer compacten vorm aan de
zieken te brengen en de doctoren, die
er mee werken, moeten er zeer me©
ingenomen zijn.
Ook kan de inwerking van lidht en
lucht op de huid der voeten zóó groot
zijn, dat zweetvoeten daarmede gene
zen kunnen worden en ook het lijden
uun koude voeten. De krachtige
bloeddoorstrooming we'rkt heilzaam.
Er ontslaat een verhoogd gevoel van
welbehagen, een helderheid van
hoofd, die den barrevoeter over hel
geheel een uiterst-aangename ge
waarwording geeft. Het aangenaamst
cn het duidelijkst zal men de werking
van het barrevoets loopen merken,
s morgens in het gras, dat vodUig is
van den dauw, of in vochtig zand,
bijv. aan zee. Dit veroorzaakt een
onbeschrijflijk welbehagen.
MARIE VAN AMSTEL.
(Wij voegen aan deze beschouwing
van onze medewerkster toe, dat nie
mand zooiets moet gaan doen, zon
der zijn medicus te raapiegen.
REDACTIE).
Een lastige patiënt.
Daar ik dringend afleiding noodlg
had, zoo zouden we in de vacantie op
reis gaan. Maar wij konden het niet
samen eens worden. Mijne vrouw wil
de naar zee en ik in 't gebergte.
We zullen den veearts vragen,
sprak zij ten slotte.
Maar hiervan wilde ik niets weten.
Ik heb geen veearts noodig,
sprak ik beleed igd.
Het is ook niet voor jou, dus
lichtte mijn vrouw de zaak nader
toe, het is voor Molly. Molly ziet
er slecht uit. Luchtvernndering zal
hem goed doen. Dunkt je ook niet
Hoe weet ik dat-- gromde ik,
en wierp een nijdigen blik op liet
eeuwig bibberende hazewindhond je,
dat op den vloer lag en zich koesterde
iu de zon.
Molly was dc lieveling van mijn
vrouw. Hij nam in haar gevoelsleven
een groot deel van de ruimte in, waar
op ik krachtens het Burgerlijk Wet
boek aanspraak meende te inogen ma
ken. Voordat ik nog zelf wist, wat ik
deed, had ik het koord, dat aan den
halsband bevestigd was, in de hand
en trik met het beest naar den vee
arts.
Deze greep het subiet tusschen bei
de handen en keek opmerkzaam naar
een plek boven het rechteroog, waar
het haar uitgevallen was. terwijl ik
uiteenzette, waar het hierop neer
kwam, en ilnt het v an Molly afhing,
of w© al dan niet op reis zouden
gaan.
Ja, ja, gaf hij vriendelijk ten
antwoord, en hij begon op de ver
dacht© plek te drukken. Het dier is
scabieus. Als u het niet verliezen wilt,
dan moet u het dagelijks twee uur
lang Inwrijven.
Dan was het maar beter, als de
hond verloren ging dacht ik zoo
want hot vooruitzicht, wegens dien
hond afstand van mijn uitstapje te
moeten doen, was genoeg om het laat
ste restantje van liefde voor het mor
mel in te boeten.
De veearts nam receptpapier en
schreef een geheimzinnig mengsel op,
dat ik in de apotheek moest laten
klaarmaken, Het was spiritus, carbol
en ik weet al niet, wal er in w as.
Is dat aanstekelijk vroeg ik,
en streek in gedachten over de kale
plek op mijn hoofd, die in den laat-
sten tijd opvallend grooter geworden
was.
Alleen bij honden, antwoordde
do man van wetenschap.
DU stelde me een weinig gerust;
want ik was al beducht geweest, dat
er tusschen mijn en Molly's haar
uitvallen een zeker verhand zou kun
nen bestaan. Ik liet het middel gereed
maken en ontving een groot© flesch
zonder etiket hét was maar voor
deu hond.
Dat is een mooie geschiedenis
zeid© mijn vrouw, toen ik het resul
taat van mijn consult haar mede
deelde.
Zij was buiten ziclizelve en over
laadde het kleine monster met lieftal
ligheden. Daar was nu geen lief
naampje, dat voor Molly te goed w as.
En zij vergenoegde zich niet met de
meer gebruikelijke zij vond er nieu
we en verrijkte hare moedertaal met
koen© en nog niet vernomen woord
vorm.ngen. Een jong© moeder kon.
niet teederder zijn tegen haar baby,
dan mijne vrouw tegen dien ver-
srhrikkelijken hond, die een echten
slangenkop had en niets anders kon
dan bibberen. Of 't winter of zomer
was, dat was hem 't zelfde hij bib
berde. Hij bibberd© zelfs onder de
schabrak en als de thermometer 30
graden in de schaduw wees bij bib
berde.
Van reizen was natuurlijk geen
sprake meer. De schuchtere voorslag,
Molly ergens en pension te doen, wei d
met ontsteltenis afgewezen. Ik moest
het mij laten welgevallen, dat ik een
„harteloozc egoïst" was en vermocht
den slechten indruk, dien ik gemaakt
had, slechts eenigermate te verzach
ten. door met bedenkelijken ijver mij
aan de verpleging en behandeling van
mijn hondschen medeminnaar te wij
den. Mijne vrouw had me, naast een
lampetkom on een voetenbankje, op
een keukenstoel doen plaats nemen en
me een linnen lap iu de hand gegeven.
Ik mankte olzoo den lap nat en riep
Molly, om de wrijfkuur te beginnen.
Eerst wilde Molly er niet van we
len. Die natte lap maakte heni wan
trouwend. Al de overredingskunst van
mijn vrouw was noodig, om haar
lieveling van de realiteit mijner be
doelingen te overtuigen.
Nou, Kom toch, Motlytjcvlei
de zij, cn om het andere woord bezig
de ze een verkleinwoordje kom
dan toch, ventje. Is 't lieve hondje zo»
bang nou, kom bij 't baasje het
baasje zal 't hondje helpen.
Aan zoo verlokkend© stem kon
Molly op den duur geen weerstand
bieden. „Bibberend" kwam hij aan
getrippeld en onderwierp hij zich aan
d© voorgeschreven inwrijving, die
mij minstens even onaangenaam was,
als hem zelf. Ach, ik had mij mijne
zomervacantia heel anders voorge
steld.
En terwijl ik van boschtijke hoogten
en sneeuwbergen droomde, had ik
Molly s kop tusschen de beenen en
wreef het mormel. Het duurde niet
lang, of het was geheel verzoend met
de medische behandeling. Ja, het werd
ten slotte voor den hond een aangena
me afleiding. Er scheen iets aan zijn
geluk te ontbreken, wanneer hij niet
dagelijks twee uur behandeld werd.
Voor zooverre Molly mij tijd liet,
wijdde ik me aan de verzorging van
eigen huidkon d© hond genezen
worden, dan ook de baas, die ongaar
ne al zijn haar verliezen zou. Onder
verschillende middelen, die ik uit de
courant geknipt cn verzameld had,
koos ik er ten laatste een, dat mij het
snelste en meeste succes beloofde Het
heette „Barbot" cn was een „haar- cn
baardverwekker van den allereerste»
rang". Wanneer men de portretten
mocht gelooven, voor en na dc behan
deling gereproduceerd, dan moest
iedere kaalkop en dat nog wel des
nachts in een ragebol veranderen.
Ik liet dadelijk een liter vol halen.
Men mag niet krenterig wezen, als
het betreft zijn uiterlijk schoon te be
vorderen. Ook zag ik niet in, waarom
Ik bij don hond zou achterstaan, voor
wien mijn vrouw nu een niet minder
groote quantitcit had laten gereed
makc-n.
Wij gingen met Molly zeer systema
tisch to werk. Een uur lang werd des
voormiddags ingewreven, e:i een uur
des namiddags. Eerst wilden wy den
arbeid verdoelen doch aldra onder
vond mijn vrouw, dat haar arm te
zwak was oin dagelijks oen uur lang
to niassoeren. En zoo rustte dan de
gansche, twee uren in beslag nemende
hondenkuur op mijne schouders,
en om mij den arbeid te verlichten,
had men voor mij een stoel buiten in
de veranda gezet een medelijdende
opwelling mijner vrouw, die mij een
zeker© schadeloosstelling voor de mis
lukte zommerreis schuldig meende te
zijn ik kon dan toch „frisschc lucht1
genieten.
Daar zat ik dan in de frissche lucht
en wreef over Molly s vel heeu Rechts
van mij stond de lampetkom, links la
gen de lappen. Voor het hek tegeuov r
mij echter stonden de straatbeng»-is
cn keken toe. Als ik even uitrustte en
rondkeek, zoo viel mijn blik op ecu
oude vrouw met een breikous en op
een bejaarden man, die een pijp iu
den mond en groene pantoffels' aan
de voeten had. Dit was het eeuige
groen, dat ik in mijn© zomervac in-
ti© te zien kreeg.
Daarbij had men vlak bij ons
straat opgebroken en de aurdhoopen
wekten weemoedige herinneringen
aan de Tyroler bergen op. die de .'me
lige hond met zijne niet minder ake
lige ziekte op snoode wijz© me ont
hield.
Het gevolg van onze hondenkuur
bleef niet uit. Reeds na drie dagen be
gonnen Molly s huren ook op den rug
uit te vallen. Na acht dagen schoen
het, of de heele houd kaal worden
zou. Geen wonder Ik had wel ec-Oï
den hond willen zien, die bij zoo r
behandeling zijn haar behouder
had
Mijn vrouw was zeer ontevreden Of
mij. Zij meende ik had „een onge
lukkige hand".
Dit was een hard en smartelijk ver
wijt en ik had zeker do lampetkom tot
gruis en de lappen In 't zand gewor
pen, wanneer niet het bewustzijn van
trouwe plichtsvervulling mij de
kracht verleend had, het beest verder
t© ontharen.
Na veertien dagen kwam de vee
arts. Hij zette 'n bedenkelijk gezicht.
De kwaal heeft voortgewoekerd,
meende hij als dat zoo door
gaat, is er uiets meer aan te doen on
•moeten w© het dier afmaken.
Zouden we niet n u reeds li ier
toe kunnen overgaan vroeg ik,
gebruik makende van een oogeublik,
dat mijn vrouw even was heengegaan:
ik heb nu nog veertien dagen va
cantie en eenige uitspanning hard
noodig. Is er geen tijd meer om naar
Tyrol te gaan, dan toch nog naai den
"aiv. of naar Thüringen.
Maar de veearts schudde L hoofd.
Wc moeten den moed niet op
geven, -- zeide hü het kan alles
nog in orde komen, uls u maar wilt
'oortgnun met het dier vlijtig in te
vrij ven.
Ik had den kerel kunnen verwur
gen. Mam wat bleef mij over Ik
moest er me© voortgaan dat wou
zeggen ik moest venler thuis blijven
en dut caricatuur van 'n houd verder
behandelen. Wat had ik er niet voor
gegeven, ais 't mormel wegge loopen,
gestolen of een meer of minder na
tuurlijken dood gestorven was.' Maar
a niets van dien aard geschied
de. Molly bleef cn verbeidde betere
tijden
"aai eons was het. nis lachte het
geluk mij tegeu en wilde t mij bc\ i 'j-
deo van mijn kwelgeest.
Eea dik heer niet een bril had ■- r
het hek post gevat en vroeg
at heeft u daar voor ccn zo Id
iomen hond
Eerst dacht ik. dat de man zich
roolijk wilde maken over mij en op
onverschilligen toon gaf ik ten uit:.-
oord
Omdat het dier geen haren liO'-fi:
Ju'st daarom Dat is juist wal ik
noodig heb. Weet u wel, dat ik al
lang te vergeefs naar zo©'» hond heb
uitgezien
Wat u zegt riep ik VWt) I
uit. Wont ik kon me niet vooi v.i n,
dat er geen andere zieke honden i ï-
den zijn dan onze Molly.
Ja, sprak hij, oio Afrikaan-
ach© onbehaarde honden zijn too
zeldzaam.
Afrikaansche onbehaarde hond
antwoordde ik cn trachtte den man
aan het verstand te brengen, -i.it
Molly tot de nu juist niet 7c-ldzu: ie
hazewinden behooide.
FEUILLETON
Geautoriseerde vertaling naar het
Engclsch, van
EFF1E ADELAIDE ROWLANDS.
40)
Toikens weer vroeg hij zich
af. toen hij. over land oil zee, den-
zelfden weg Innig aftegdc: Veron
derstel nu, dat Dick nooib terugkeert,
dat. hij bestemd is, ook t© bohooren
to; do reeds laiu?© lijst van mannen,
die verdwenen z.jn, zonder een spoor
oelitiir t© laten, iio© zal ik dan oon
Enid weer derven aanzien? Hoe zal
ik het nieuws van hoar bereaving
veiii iitn aan !»?t meisje, dat d© vei
ligheid \an haar verloofde in mijn
handen legue?
En liet antwoord was altijd Iset-
ïeifdOv
- Indien Dirk ids overkomt, zou
ik liever veel lievor mij een ko
gel door het hoofd jagen, dan haar
vcrvynLende oogen ontmoeten.
Hij kwam ©m 7 30 uun- in den mo
ge» in Charing Cross aan, en na in
het hotel een I n mor besteld t© heb
ben. bracht hü een «root gedeelte
van den dag door. md. het opsporen
van de verschillend© wegen, waai
langs zij» vriend kon reizen, en de
uren, waarop hij kon aankomen; hij
ging ze steeds weer na, steeds mot
het gevoel van doodsangst op den
achtergrond-, dal de man, op wien
hij zoo verlangend wachtte, nooit zou
komen.
Toen hij. na een slapeloozen nacht,
zijn beeld in den spiegel zag. ha
bleeke, overspannen gelaat met don
kere krmgen onder de oogen, waar
in d© blik lag van iemand, die den
dood voor oogen heeft gehad, ver
baasde lnj zich er alleen over, dat
zijn zwart haar geen sporen van wit
vertoonde; en in later jaren verwon
d-orde hei liem dikwijls, hoe liet kwam
dat die dag en nacht van. verschrik
kelijke spanning geen onuitwisch-
baar teeken op hein achterlieten.
Daar hij den vorigeu dug all© mo
gelijke trainen op all© mogelijke tij
den afgewacht had, en daar hij ver
moedde, dat Emberrein indien hij er
in slaagde zijn vijanden t© ontvluch
ten, een anderen weg zou kiezen, dan
diier», waarmee hij gekomen was,
dood de jong© Bevuil geen poging
naar den inorgentrein van hot vost©
land te gaan kijken. D© flikkering
van hoop, dt© zoo nu en dan in hein
opgekomen was, was nu bijna geheel
Tebluscht want hij had berekend,
dat zijn vriend, afgaand© op zijn
eigen lanc© wachten in Salzburg
Engeland bijna gelijk met hem zou
bereiken. Hij overlegd©, dat hij, in
dien er in do volgende vior-en-twin-
uig uur geen btncht van hem kwam,
do veiligheid van het hem toever
trouwd© voorwerp in do handen van
zijn bankiers zou verzekeren, cm
naar Wecnen terug zou keeren o-m
hem uit te vinden.
Toen er aan de deur geklopt werd,
die, na geopend te zijn, Emberson, op
den drempel staande, ontsloot den
werkelijker» Dick, ofschoon een Dick,
wiens oogen koortsachtig gloeiden in
zijn doodsbleek gelaat, en wiens gang,
toen hij naderde, aarzelend en zwak
was staarde hij hem met open mond
nan en toen sprong hij, met een lui
den kreet, op zijn vriend toe, hem
bijna op den grond gooiend.
Zich aan den rug van een stoel vast
houdend, redde de jong© Emberson
zich juist van een val, en toen met een
gemompel er in neerzinkend, kreeg
hij meteen een flauwte. Het duurde
eenigen tijd, voordat zijn verbijsterde
vriend hem weer tot bewustzijn bren
gen kon, en nog langer, voordat hij
voldoende hersteld was, om een kort
verslag van zijn avonturen te geven.
Zijn verhaal gedaan hebbend, tot
het punt waar Tigrain, voordeel trek
kend van een oogenblik van onoplet
tendheid. hen» in den rug getroffen
had, vervolgde hij
Ik was even erg verdoofd door
den val als door de toegebrachte
wond, maar ik verloor geen oogenblik
mijn bewustzijn geheel en al. Ik hoor
de een verschrikkelijk geschreeuw,
dat over Engelsche lippen scheen te
komen, gevolgd door het geluid van
d© vluchtende voetstappen van mijn
aanvaller, die langzamerhand hi dc
verte verdwenen.
Ik probeerde mij overeind te wer
ken, loeu ik mij zachtjes ©pgetiid
voelde, terw ijl een stem angstig
vroeg „Is u erg gewond?"
Dick ademde kort.
Dat was meer dan ik hem vertel
len koD, Ted ik voelde een stekende
pijn hij mijn linker schouderblad, en
een onheilspellend druppelen van
bloed over mijn rug, maar verder w ist
ik niets. Toen hij bemerkte, dat ik
niet in een toestand verkeerde om de
ze vraag te beantw oorden, trok mijn
helper ten forsch uitziend Kn-
gelschman mijn jas en vest uit, en
onderzocht de «end. Nu begonnen
een menigte kinderen van verschillen
den leeftijd en grootte zich om ons te
verzamelen, sc-hrecuwerig pratend,
en aangetrokken door het rumoer,
misschien ook door het voorafgegane
luide roepen kwamen verscheiden©
vrouwen uit de naastbijzljnde huizen
aangehold. Toen zij zagen hoe erg ik
bloedde, boden sommigen vrijwillig
haar hulp aan, ons van eenige niet
bepaald brandschoone zwachtels voor
ziend, waai mee mijn helper die
klaarblijkelijk een cursus van Eerst©
hulp bij ongelukken meegemaakt had
er tenslotte in slaagde, den bloed
stroom te stelpen. Don gcheelen tijd,
dat deze goede man mij onderzocht,
zeide Emberson, lichtten de vrou
wen een waar kruisvuur van vragen
op mij, bijv. hoe het gebeurd was,
vvio mijn aanvaller was, enz. enz,
Daar ik geen lust had, hun nieuws
gierigheid tc bevrediger., veinsde k
onkunde van de Duitsche tatil, als
zijnde de koitste manier om uit deze
moeilijkheid tc geraken Mijn zeer
duidelijke zwakte en slapheid deden
hun medelijden groeien, cn zij waren
hoogst krachtig in hun bedreigingen
tegen den onbekenden schurk, die
mij, zooals Zij natuurlijk besloten,
aangevallen had met het doel, mij tc
berooven en die verschrikt was vveg-
geloopcn bij de onvoorziene komst
van een derden persoon. Iemand, ik
weet niet wie, holde weg om een r ij
tuig te zoeken. Hier werd ik door
den KngeUchman in geholpen, die
mij later vertelde, dat hy Purvis
heette, en ik was erg blij, van de
plaats des onheils weg te komen, cn
ook van de omringende menigte, die
nu aangegroeid was tot een zwerm
praatzieke nieuwsgierigen. Purvis
was een beste kerel, want hij bracht
mij naar ecu hotel, bracht mij veilig
en wel in bed, en ging toen een dokter
halen.
Bevan gaf zijn vriend wat brande
wijn met water, en Het het hem drin
ken.
Je bent niet in staat zooveel to
praten. Dick, oude jongen, zei hij.
Maai de ander was koortsig ver,
langend, alles te vertellen, wat ci
beurd was.
Het gaat best, Ted, - verklaarde
hij, en nam toen den draad vau rijn
verhaal weer op
Het bleek, dat mijn wond tuinder
gevau lijk was, dan ik eer" gevree-c
had. Gelukkig voor mij was de schurk
door de tijdige komst van Pnrvis p
het tooneel van den strijd in de wat
gebracht, cn tengevolge hiervan li i
hij maar in het wild© geslagen. Ik*
mes had het schouderblad afge
schampt, op die manier rille edel»
deelen sparend. „Een leelijko sn«'<' ei,
een pijnlijke, maar geen gevaarlijke
was de uitspraak van den dokter
doch toen ik, op grond daarvan,
dat ik vastbesloten was Weoucn de«
volgenden dag te verlaten, stak h j
zijn handen op In grooten schrik e/
zwoer, dat zulk een handelwijze to,
taal onmogelijk was. Men kon nooi,
weten, hoe veel of weinig koorts h«v,
gevolg kon zijn van ccn wond, zoo.ri;
tk er ccn gekregen had. Dadelijk oj
reis gaan. zou waanzin zijn Ik zo»
mijn herstel vertragen cn waarschijn
lijk onderweg in een of ander hospi
taal opgenomen moeten worden
Edward Bevan knikt© met he
hoofd.
(Wordt vervolgd
