ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
ft
tó!
gen in de deur van no. 29. Aan zijn
rechterband was no. 31, zijn eigen
dom, en dan van no. 33 tot 45 strekte
zich liet indrukwekkende huizenblok
van Gitters uit. Aan zijn linkerhand
stond eerst een groot huis van
dokter en dan kwam het niet minder
groote blok v?ln de Warenhuismaat-
schappij, /.ij hadden, dat wist hij. tiet
eerste recht op het huis van den dok
ter, als de huur afliep, maar er wr~
op het oogenhlik veel neiging t<
speculeeren bij den dokter en dat
kon wel eens eerder zijn val ten ge
volge hebben. Dat zou betéekenen dat
het groote Warenhuis vlak naast
dat van hem Mr. Bince zou
staan en zoo zou hij dan tusschen den
bovensten en ondersten molensteen
in fijngemalen worden.
Mr. Bince toekende lederen dag
zorgvuldig op wat hij verkocht,
was nu maar een ldeine vooruitgang
waar te nemen in plaats van de ge
regelde groote sprongen van vroe
ger. Hij scheen zich daar niets van
aan le trekken.
De directeur van .het Gitters-maga-
zijn vroeg op zekeren dag den lieer
Bince om lieui met een speciaal soort
sokken van dienst te zijn. Mr. Bince
deed dat. Een paar dagen later
schreef Mr. Bince aan denzelfden di
recteur een hdoefd briefje, met het
verzoek of Gillers ook wat van de
nieuwe golfkousen met driedubbele
hielen in voorraad had. Gitters had
ze niet en toen 'le directeur later Bin
ce in de Hoogstraat ontmoette, maak
te hij daarover zijn verontschuldiging
met iets neerbuigends in zijn toon
van spreken.
Ons filiaal te Balham verzocht
ons per telefoon ieder paar te zen
den, dat wij hadden, anders zouden
wij u heel graag van dienst, hebben
willen zijn, Mr. Bince.
Het; dool or niet toe, zei Bince.
De directeur van het Warenhuis was
zoo vriendelijk mij uit den nood te
helpen.
De directeur van Gitters was daar
over uit zijn humeur.
Gitters zal u altijd royaal be
handelen. zei de directeur veclbetee-
kenend. Luister een3. waarom sluit
ii zich niet met uw zaak bij Gitters
aan? /.ij zouden uw winkels koopen
zouden uw voorraad natuurlijk
niet aanraken en u een goede posi
tie geven in een van hun zaken. Neem
mijn raad ter harte. Mr. Bince, en
ga daartoe over. voordat er van u
niets meer over is.
Bince werd rood van woede. Do
steek met betrekking tot zijn voor
raad. had zijn gevoeligste plek ge
wond.
Misschien zal ik wel een van
mijn winkels verkoopen, zei hij, maar
waarschijnlijk niet aan Gitters. Ik
heb altijd eerste soort en niet dat van
Gitters.
ITet was een harde pil, omdat het
waar was en. de directeur van Gillers
vond het iriaar heter te zeggen, dat
hij geen tijd meer had.
Maar, zooals Mr. Bince misschien
wel verwachtte, ontving hij eon paar
■dagen later een brief, waarin hem
gevraagd werd of hij bereid was zijn
winkels tc verknopen. De zaakwaar
nemer sprak uit naam van Gitters
Mr. Bince antwoordde dat hij nu
neig maar .éfeli winkel wilde verkno
pen, en 'iet lusscli'en de rege's le
zen. dat hij zware tijden doormaakte,
maar dat hjj zijn beat zou doen er
©.én'gaande te houden.
De zaakwaarnemer verzocht hem
ecu som le noemen. Mr. Bince noem
de oen prijs voor no. 29.
Maar. beste Jim. zei Mrs. Bince,
Ik ben overtuigd dat zij nooit zooveel
zullen betalen, en zij zullen den win
kel no. 31 willen hebben, om zoo de
rij compleet le- maken,
De. zaakwaarnemer kwam met alle
kracht op tegen do groote som, die
Bince voor zijn eigendom vroeg
Mr Bince zei in een even kort
briefje dat hij in onderhandeling
was met een andere firma de Groo-
I* Warenluiisinaatschappij eri dat
y.ijn aanbod maar vier en twintig uur
lang van waarde bleef.
Met dezelfde post schreef hij aan
genoemd© maatschappij en deed
haar een aanbod.
Gillers schreef pen spoedvergade
ring nil. van aandeelhouders, cn deze.
wijze mannen doorzagen dadelijk het
plan van Mr. Bince, Zijn overblijven
de winkel zou feitelijk behooren bij
hun rij gebouwen Als het nu ook
schitterend wit geschilderd werd zoo
als de gebouwen van Gillers, dan zou
hel publiek er binnengaan in da
overtuiging dat zij bij de firma Gil
lers waren.
Maar de Maatschannii. ofschoon
van waardccn'ng vervuld voor de
scherpzinnigheid van Mr. Bince, wist
precies wat haar te doen stond als die
toestand intrad, en zij aarzelde niet
Mr. Bince toe tc staan wat hij voor
no 29 vroeg. Als no. 31 verkocht
móest, worden door e-en manufactu
re r wiens zaak stond le wankelen,
dan zou liet hun beurt zijn hern de
duimschroeven aan te zetten en de
zaken naar hun hand te z,etten.
Mr. Bince maakte nog allerlei con
dities, voordat hij eindelijk toeslem-
de b.v. dat hij tot Paschen nog
eigenaar zou blijven, dat hij de va
cant les zou mogen gebruiken om zi.in
meubelen weg te nemen enz. Git
ters van zijn kant. beval hem de stipt-
sle geheimhouding aan. Ook mocht
hij geen uitverkoon houden of de prij
zen van zijn artikelen veranderen.
Aan weerskanten e©ü spelletje van
\o«i''zfchtigheid, anders niet!
En even later sprak Mr. Bince den
zaakwaarnemer van de Groote Wa-
renhuismaatschappij, en er werd ge
boden én teniggeboden, toegegeven en
volgehouden totdat men hel eens was.
Ben jo zeker, dat het in orde zal
komen, Jim? vroeg Mrs Bince Ik
zal blij zijn als wij maargoed en wel
bulten zijn. Soms ben ik zoo hang als
Ik denk 'dat aHes nog in duigen za'
kunnen vallen.
Dat kan niet. lieve. TIie>r is het
contract gezegeld en geteckend. A.s.
Donderdag krijg ik hot geld van Git
ters.
Ho© heb jo hel klaargespeeld hen
zooveel to laten betalen, Jim? vroeg zij.
Concurrentie, lieve, antwoordde
haar echtgenoot beslist. Concurren
tie is tegenwo'orig de ziel van den
handel.
De élaTages van No. 29 en 31 begon
nen er heel schamel uit te zien. M'r.
Bince moest dagelijks betuigingen
van meegevoel van zijn vrienden aan-
booren.
Dat loopt niet moe, Bince, zei er
een, Maar je hebt hier een goeden
lijd gehad en het geeft toch niets om
tegen deze beide groote maatschap
pijen op te tornen. Zij zullen maken,
dat jo den prijs der artikelen zoo
moet verlagen, dat er geen verdienste
meer op zit, Wat ben je van 'plan te
gaan doen?
Ik heb alles gedaan wat ik van
plan was te doen, zei Bince met een
blijde uitdrukking op zijn gelaat.
Maar ik ben verplicht te zwij
gen, daarom kan ik u niets meer
lellen.
Je winkel3 verkoopen is dat
het? Het zou voor het eerst zijn dat
Gitters op die wijze iels kocht, dat
wec-t. ik. Gewoonlijk 'wachten zij tot
dat zij iets voor hun eigen prijs kun
nen koopen.
Mr. Bince glimlacht© weer.
Paschen kwam nader en na een
long gesprek niet zijn betere helft,
liet Mr. Bince al zijn meubelen naar
een verkooplokaal brengen, en huulrde
gemeubileerde kamers vlak tegenover
zijn vroeger huis.
Op den Donderdag voor Goeden
Vrijdag bracht Mr. Bince een groote
som naar zijn bank, zoo groot dat
zelfs de directeur verbaasd opkeek.
Donderdagsavonds namen Mr. on
Mrs. Bince afscheid van 'hun geheel©
personeel. Zij hadden allemaal nieu
we betrekkingen die op Woensdag
van <le volgende week zouden begin-,
Tien. Mr. Bince had daarvoor gezorgd.
Toen kwamen er twee taxateu'es die
den voorraad faxeerden. Er werd een
som vastgesteld on een chique gepas
seerd dat was een van do voorwaar
den van Mr. Bince geweest en
loen de blinden van No. 29 en 31 neer
gelaten Werden hadden Mr. en M'cs.
Bince verder geen belang bij die twee
magazijnen.
Woensdagmorgen scheen het echt
paar van zijn observatiepost aan de
overzijde van do straal in zeer opge
wonden stemming ta vei'kèeren.
Daar is e'r een, zei Bince plotse
ling.
Daar kwam een man met, stijfsel-
pot en kwast en in enkele minuten
slond op de luiken van No. 29 voor de
erelcl aangekondigd dat de firma
Gillers hier een eerste klasse en
iwmodisch Schoenen- eu Laar-
zonmagazrjn" zou openen.
r. Rince lacht© tof. de tranen hem
over de wangen liepen, en de oog-en
Mrs Biocp glommen van genoe
gen. -
Daar is de ander ook, Jim, zei
M rs. Bi nee -schitter e n d
aar kwnm een ander man aan die
ook een siijfselpot en kwast droeg.
Keu jongen die naast, hem liep, had
ecriigc tfi&gévoóweii aanplakbiljetten
Ti do hand.
I-lij ging naar no. 31 en was juist!
an plan met zijn werk te beginnen,
toen zijn oog viel op het aanplakbil
jet aan No. 29. Hij bleef een oogen
hlik besluiteloos voor zich uitstaren,
•aad-ploegd© zijn zakboekje, keek naar
do twee groote cijfers 31, met Bince
tusschen in, haalde zijn schouders
op cn plakte drie biljetten aan volgens
de nieuwste mode vervaardigd en aan
kondigend dat de Groote Warenhuis-
maatschappij, na dit perceel te heb
ben aangekocht, hier binnen tien da
gen een groot Schoenen- en Laarzen-
lugazijn zou openen.
Toen kwamen er moeilijkheden! Mr.
Bince, die in hel geheim een winkel
Gillers en de andere aan de Groo
te WaTenhuismantsehappij en aan ie
der nog wel 'den verkeerden' 'had ver
kocht voor sommen ver boven hun
waarde, had het buitengewoon genoe
gen om te zien hoe dc beide directeu
ren ©erst met woorden en later met
daden elkaar 1© lijf gingen. Later
verschenen er twee zaakwaarnemers
werden de zaken kalmer behandeld
Bince hod er bij beiden op aange
drongen, dat zij bij hun andere arti-
'ii noodig schoenen en laarzen
moesten verkoopen:
Er werd raad gevraagd bij een ad-
>cant, die moest beslissen ol Bince
vervolgd kon worden wegens bedrog,
valsche voorspiegeling of rets derge
lijks eri zijn antwoord luidde: Neen.
Toen vertrok Mr. Bince naar buiten
Ik heb je wel gezegd, dat bel voor
ons waarschijnlijk niet slecht, zou af-
loopen, zei hij lot zijn vrouw.
A's a! die ihena'cfïen er maar nietT En zonder oventueele tegenspraak
I lk kan absoluut
woord sta nu.
Nu, jc moet ook niet naar da
Noordzee gaan. Er' zijn mooie berg
streken. die de moderne 'uxo nog
ontberen en daarom minder bezocht
het Lunzer meer bijvoor-
Hij zoekt de eenzaamheid
F rits Stuntten was gepromoveerd
tol doetoi in de medicijnen. Met vlijt
•n volharding had hij zijn studiën
'oltooid, geen rust had hij zich ge
pind. en nu hij zich in zijn succes
mocht verheugen, bevond hij zich in
xi marspannen toestand, dat zelfs
de ve'e gelukwenschen van familie
.Tienden hem vermoeiden,
jn goede moeder, wie dit niet ont-
j, verklaarde eindelijk met alle
energie, dat hij rust noodig had.
Hij knikte. Zeker, hel) ik die noo
dig, U weet niet, mama, hoe ellen
dig eu afgemat ik mij gevoel.
Overspannen, natuurlijk. Zon-
jr reactie gaat het nu eenmaal niet.
Maar dat komt wel terecht. Je moet
ergens heen; een scüoone streek met
fi i --sclucht, waar je onbezorgd
r wal op je verhaal kunt komen.
Je vadêi en ik hebben gisteren daar
al over gesproken. Naar zijn mee
ning moet je naar een badptaats aan
zee gaan en daar zullen jo zenuwen
wel tot rust komen. Nu, jij als arts
zult dut wel wetent sprak zij glim
lachend.
Hij iuof zich langzaam op en steun
de het moede hoofd.
Daaraan heb ik ook al gedacht,
'mand te af te wachten, schreed zij zoo snel
vooruit, dat hij goed- of kwaadschiks
wel volgen moest. Hij kookte inwen
dig van ergernis.
Ik heb mijn doctoraat verwor
ven, zeide hij eindelijk, als antwoord
op onderscheidene vragen van de da-
beeld zijn, hoe schoon het landschap mes, en ben voornemens, nu wat van
er moge zijn, weinig bezoekers; je de vermoeiende studie uit te rusten,
zo lid t nel daar eens kunnen probee- U is dus heelemual klaar? rie-
ren. Bevalt het je daar niet, pak dan pen moeder en dochter uit, terwijl ze
je koffer en ga verder. Maar ik wed, een Tcclboteckenonden blik wissel-
dat hel je ér wel zal bevallen. den.
-■ A's ik er maar niet gestoord Ja, .maar mijn zenuwen
Word. j O, dat komt wel terechtI Ge
Wie zou je daar komen verve-hebt met .hier te komen, een goede
!eu? Van vreemden behoef je geen 1 keuze gedaan. Men is hier volkomen
notitie- le nemen, cn van onze keu- v''ij en behoeft geen toilet te ma-
nissen weet. ik niemand, die daar ken, zooais in een groote badplaats 1 Bijou's onmelodieus gekef, en
heengaat. Wil ik cén kamer voor je Gabriclle en ik zijn hier al meer ge-j rend vloog hij op. Gelukkig aas bot
bestellen. weesl en zeer tevreden. En nu zult ge maar verbeelding geweest.
Dank u, mama. Ik zal liever al eens aan een huwelijk gaan den- Langzamerhand kwamen e'r mon-
honde'.en naar omstandigheden. ken? vroeg mevrouw meteen moeder- „w i
Ook goed. Dan zal ik jc valies 'uk glimlachje. if wTm T
pakken hoe minder bagage, boe' Ontzet sperde hij de oogen wijd j ijk weid t loket geopend.
bcAf.t' open, Waarheen? vroeg de beambte don
yi0C. dénk ik 01' ook over. Een pak I Dal- ontbrak er nog aan! klonk [.dokter; deze nam beleotd zijn 'hoed af.
Ulo f. ren, wat linnengoed, maar geen het vrij grof. Mijn vrijheid gaat mo
boekenverder niets. Dat kan wel in bovftn-aUcs.
mijn. 'valies, was zijn antwoord, 'ets 1 Dat zeggen ze allemaal. Nu, een
meer levendig door liet aangenaam heel Jong ding zou Ik je ook niet
vooruitzicht van de reis. j aanraden. Een arts heeft een flinke,
Twee dagen later was Dr. Stuntten
Izend tempo naar het station, dat bui
len hot stadje lag. Daar eerst
hij halt.
Het loket was gesloten; ten bewijze,
dat eir geen trein verwacht werd. El
stoffige, gloeiende lucht vervulde dc
wachtkamer. Maar de arts waagde
•bet niét, in do ópen lucht te blijven;
bij borg zich op in een hoekje en over
legde, waa'c hij nu zou heengaan.
Goede raad was duur. Hot best Was,
aan den stationsbeambte dien to vra
gen. Dio kende zéker wel lieve plaats
jes die weinig bezocht werden en
toch de moeite waard waren.
Ilij pirobeèrdé even in le duiten.
Op eens was het hem, a's hoorde hij
sid de
lg naar het Lunzer meer.
reis was vrij aangennambij zijn
ver!rek had hij niemand np het per
ron aangetroffen, om afscheid tc na
men en goeden raad te geven, 'nét-
geen al dadelijk hein in een goed hu
meur bracht. Toon hij 's avonds in
T.unz aankwam, meende hij reeds
een'ge verbetering in zijn toestand ta
bespeuren. Hij zocht een hotel op;
daar- was een groote, elegant inge
richte kamer disponibel, met rnor-
g'en/.n.'i en heerlijk uitzicht in de ber
gen. Maar hij liet. zich door al die
heerh'ikheden niet inpalmen.
Eerst moet ik de lijst vairuw gas
ten eens inzien, sprak hij Verwon
derd zag de oberkellncr hem aan.
I kan dadelijk
rstandige vrouw noodig, die niet
dadelijk het hoofd verliest, als haar
man wal laat thuis komt. Wie weet,
welk wijs bestier je schreden juist
hierheen geleid heeft.
Nu was de doctor op de boogie. Hij
zag Gabriclle aan, die opnieuw bloos
de, en een huivering voer hem door
de leden. Die daar dochten soms
niet, dat hij
1-let is al warm hier! merkte hij
aan, met den zakdoek zich verkoeling
toewaaiende.
tn plaats van de dames gaf dit
maal Bijou bescheid, die ging liggen
met het merkbaar voornemen niet
verder tc gaan.
We móeten hem dragen,
klaarde Gabriclle. Maar bij zal rnij de
overtui-j^ittc blouse bederven. Zou je zoo,
Het. beestje i
r en terug J
hier onkel nette
ichcn ontvangen!
Daar twijfel ik niet aan Voor
mij komt het er op aan, dal, ik niet
toevallig een-goeden kennis van mij
aantref lk heb absolute rust, noodig.
Tot zijn geruststelling zag hij gee'n
enkelen naam, die hem behoefde te
verontrusten, Hij nam dus de kamer,
die h 'in goed beviel, liet zijn avond
maal boven brengen en begaf zich
toen zeei tevreden ter ruste.
Tamelijk vroeg stond hij weer op.
Verrukt was hij, toen hij aan het i
venster trad en den eersten blik op. hein een verwijtende blik.
het heerlijk berglandschap wierp. De Maar dat lieve dier moet toch
bergen kwamen majestueus te voor- ook eens naar buiten! Heb je last
schijn, toen.de witte nevel optrok; de J van hom? Ik zou 'm gaarne zelve
zon bescheen wonderbaar het' door "lc
Kan u mij ook soms een plaatsje
in het gebergte noemen, liefst nicl
aan do lijn gelegen. Ik ben 'nerveus
en zoek iets van dien aard.
•De man dacht even na én noemde
toen een dorp.
Daar zal het u wel bevallen; het
is er heel mooi.
En hoe ver van het station?
Two© uu'r wandelen; slechts tv,
innal per dag postverbinding.
Do dokter straalde.
Wel bedankt, Juist wat ik heb
ben moed, En zal ilc daar absolute rust.
hebben?
Wis en zeker.
Er waren toch nog oorden, waar
men rust vond! Vaarwel- dan, schoon
Lunzermeör! Het was een droom go-
weest; ben vluchtig beeld, dat' de ci-
1 nemalograaf des levens Tem voor oo-
'gen getooverd had, om het 'dadelijk
•eer te vervangen door een aildév.
Hen
is zoo licht als 0
loopt het vanzelf. I Toen Frits Slauffen aan het be-
Dal was voorzeker een ware troost.doelde station uitstapte, zag hij ncr-
Zwijgend bukte do arts naar den gons een rijtuig; hij moest te voel
hond die zich dadelijk met zichtbaar verder, maar die gebrekkige com-
vyelbohago" op zijn arm legde en municaUe st0llfl hem wonder wel aan.
?"5 ïltaïïk De Co»""*» .r wepj'ik »(M tc
Die hond is toch lastig op reis! v&e^ van Bozegd.
merkte hij aan, met moeite zijn er- Mooi bestoven en 'hongerig bereikte
gornis onderdrukkende. Waarom bij de bestemde plaats, Bei logement,
beeft a hem niet thuis gelalen? j dat hij binnentrad, was eenvoudig,
Lit Gabrie'le's grijze oogen trof - - - -
den d-ui-w bevochtigd groen.
Haastig ontbeet hij cn sloeg den
weg r aar liet meer in, dat slechts een,
kwartier gaans van hel; logement ver
wijderd was,
Dra stond hij voor don? wa
terspiegel en met volle teugen adem
de hij de frissché lucht in en een. ge
voel 'van rust en vergetelheid beving
hem. Er was niemand aan den oever, j
Tot zijn leedwezen trof hij er geen j
onkel bootje aanalle waren zé pp
water. Hij ging naar denman,
di© aan de landingsplaats bezig was,
gaf zijn verlangen té kennen.
l mpet een weinig geduld heb
ben, gal deze ten antwoord, dadelijk
komt ei een terug. Als u langer blijft,
iet best, dat u een bootje huurt;
j dan aan geen bepaalden tijd ge
bonden, en kunt over de boot beschik
ken, wanneer het u belieft. Daar is
een bank als u even vvü gaan zit
ten
In de koele schaduw, eenzaam en
aan zijn eigen gedachten overgelaten,
zal hij daar en blikte hij naar de
glinsterende golven en de gracieuse
zwanen, die haar roode voetjes stil
door het water bewogen.
Een wonderbare stemming ksvam
over hem. Bevrijd van allen druk van
hot rumoerige leven, vrij als de vogel
in de lucht, zonder zorgen, zonder ge
dachten aan den dag van morgen.
was hem te moede als in een
sprook'i' en zijn zenuwen, die arme
gefolterde zenuwen, schenen zich te
ontspannen door dit zalig welbeha
gen. Wanneer alles zoo bleef a's nu.
dun moest hij hier genezing vinden.
Een zucht lachen dec-d hem op
schrikken.
Is hij 't waarlijk?
W-xl zeker, is hij hot. Kom .nader,
mama! klonk het. Frits, kent ge ons
niet meer?
De versteening week. Ja, de beide
dames, de oude en al niet meer jeug
dige, kende bij. Het waren mevrouw
Neiidoif en haar dochter, die hij
sinds zes jaren niet gezien had.
Gabr'ïél'le, mompelde hij ,zijn
hoed afnemende.
Gélukkig, hij begint zich te her
inneren! Wees gegroet, neef, aar
dig, dat wc elkaar hier ontmoeten. .Te
schijnt je anders over niets te ver
wonderen.
o. ik ben verrast. Iloe
itc-ml u hier?
-- Met den trein, niet waar, mama?
lac-llle zij, een weinig ironisch. We
zijn eerst gisterenavond aangekomen.
Fr. waar logeert u?
In den Witten Adelaar.
Zijn knieën knikten.
Ik ook! sprak hij op doffen toon
en !'iii greep een afhangenden tak, a's in6j vliegende haast te pakken. On
zacht hij leis om zich aan vast. I©
klemmen.
dragen, als 't niet om mijn blouse
was. /ou zeker veel minder geneeren
dan die plaid hier, die zoo broeit op
urn blootexi arm.
Juist, ze had een plaid, cn hij nog
een beschikbaren arm
Met een onbeschrijflijk lachje nam
hij ook dezen, last op zich; in still o
liet uur verwcnschondo, dat hij dit
onzalig plekje der narde betreden
had.
IIij beproefde liet, zoo norsch en
•om ri en-del ijk mogelijk le zijn, maar
zónder gevolg. Tante eu nicht waren
overgelukkig iemand te hebben ge
vonden, die alleraangenaamst, voor
allerlei kleine diensten te gebruiken
was, en oen kansje boocl, dat een
slimme moeder niet mocht, over "t
hóófd zien.
F.r zi.in hier heerlijke uitstapjes
te maken: zei mevrouw Xeudorf. Dan
kunt ge mij nu en dan rcmplaéecren;
want te veel loopen deugt voor mij
niet Cousin en cousinc, daar kan
niemand iet' in vinden, Hoe lang
denk je hier te blijven?
lk weet hel nog niet. Iloe lang
blijft, u hier?
O, minstens vijf of zes weken.
En we laten je ook niet eerder gaan t
fa een kleine restauratie rustten ze
wat uit, terwijl de dames reeds liet.
programma voor den volgenden dag
opmaakten.
Een kleine bergteer met zons-op-
gang, sloeg Gnbriello voor'. Wat dunkt
jc daarvan, Frits?
Verstrooid keek hij op. Hij tod
juist, overlegd of hij zijne dassen bo
ven of boneden leggen zou, wanneer
hij vanmiddag zijn valies pakte.
Ik vind alles goed, verzekerde hjj
minzaam.
T-Ieel lief van je.
Toen ze opbraken, blikte Bijpu met
gebiedenden blik naar den dokter;
doch deze ignoreerde die oogentaal.
In .sleepend- tempo, iedere vijf minuten
opgehouden door den slechts onwillig
volgenden ihorid, legden zij den terug
weg af, Hel sloeg twaalf uur, toen zij
in Lunz arriveerden,
Verrukkelijk was liet.! constateer
de Gabriclle met schitterende oogen
onder liet gemeenschappelijk middag
maal.
Wat doe je na la fel, Frits?
Ik ga 'n paar uurtjes slapen.
Mooi zoo, dat denken we ook le
doen, Van avond gaan wo dan roeien
op het meer.
Dr. Slauffen maakte een stomme
buiging.
Toen de maaltijd ten -einde was,
vluchtte hij in zijne kamer en begon
doch zag er zindelijk uit. In de gel;
kanier zaten een paar lummels mot
uit don mond hangende pijp. terwijl
in de mooie" kamer een heo'r alleen
znt; zoo in de courant verdiept, dat
hij het binnenkomen van den vreem
deling niet opmerkte. Eerst toen déze
om do spijskaart vroeg, liet'bij liet
dagblad vallen, drukte don pince-nez
vaster op den neus en fixeerde den
spreker. Er kwam pen vergenoegd
lachje over zijn gelaat. Hij stond op
en ging regelrecht, naar den.dokter.
Zeg, Frits, we kennen mekaar
tóch?!
Als door den. bliksem getroffen,
staarde de arts hom aan.
Zie ik goed? Oom Frans...
Juist. Wat toch doe je in dit nest?
Bust! barstte de dokter woedend
Aizoo pr©eins als ik. We kunne
clan rm samen rust zoeken.
Hoewel het, echtpaar Stuntten zoon,
had, dat hij van dien man eentnoa
iels tc verwachten had, wees Frits dü
vleiend aanzoek met beslistheid af.
lief herhaaldelijk op het hart gedruk
liet doet mij Iced, u to model
loleurstellen, ik blijf hier slechts ecu
nacht en moi-t morgenochtend vroef
verder.
O zoo! Nu, dun werisch ik jo
beste, sprak oom op ei genaard) gen
toon. Of je elders rust zult vinden,
is nog de vraag!.,..
Ik wij 't hopen.
Tornt hij na", een tan, ei ijk vlnclitij
afscheid zijne kamer opzocht, wrong
hij in vwi-vijfcling de handen. Alzoo
eer niets. -- llij had niet geweten,
dut. liij zooveel bloedverwanten bezat;
lout©: menschen, die schenen te l>e-
staan om lolkeus liet op tc jagen,
ruineer hij t zich eens gemakkelijk
ildo maken. Het ha ion -lood hom
nader don T, iaehen.
In den vroegen morgeii-TOnd ging
hij naar liet station, vanwaar bij
kort te voren zoo hoopvol gekomen
was. Ditmaal vroeg hij niet om raad.
De inenschen liegen en bedriegen
toch allen. Op goed geluk nam hij
een biljet naar een om zijn moolo
mud,reken bekend oord. Wanneer hij
•ooi-bestemd was, nog verder door
ooms cn tantes vervólgd te worden,
dan zou hij zijn noodlot toch niet
kunnen ontgaan.
Nijdig wierp bij zich in een lrook
van de coupé.
Pardon, dat, ik u lastig val, zei
iemand naast hem, - maar u zit op
mijn pnrapluie.
(stelufckig. Ditmaal wa- list maar
een collega.
Ga jo naar reu begrafenis of een
bruiloft? vroég de ander lachend, ter-
wij! hij Slauffen do hand schudde.
Geen van béiden, lk zoek rust
en kali dio nergens vindon.
Dat is hard. Kom je van huis of
lieJ) jo al ergens je geluk beproefd?
Tweemaal roods! zuchtte do
jeugdige arts, door de verkwikkends
vrooJ.i,ikheid vuil den vriend zelf
rpeer opgewekt gestemd. Eerst was
ik in I.unz. Toen ik don ©©riten mor
gen. naar het. moer kuierde, word ik
door tante Nondorf met dochter in
'etvallen, moest een uur lang
haar inonnei diagen en kreeg dua.r-
duidoüjke wenken, dat ook mijn©
i«iino niet ongenegen was, zich
door mij op de handen te laten dra
gen.
idee lachte. - J.coiijk© situa
tie. En verder?
Toen réisde ik hals over kop liiar-
hoen. Do eerste, die mo in den weg
treedt, is oom Frans, die zich bij mo
on aansluiten.
Je hebt déveire. En vvnnr wil jo
nu heen?
De dokter noem do liet dpal van zijn
Weet jo bij toeval of daar uen-
isisèii van mij zijn?
Voor zoover ik weet, niet. Maar
wat ik'wèl weet; is dat daar aan rust
njet is te denken. Het wemelt er van
vl-ccmrtelnigen. Ais jc niet opziet to
gen wat klimmen en klauteren cn
liet je werkelijk onv volslögon afzon-
M'ing to (1 een is
Ja, ja, waar is hel? viel Slauf
fen hein koortsachtig in do rode.
(Wordt
oigd).
DAMRUBKIEK.
11A A RLEMSCI1E DAMGLU B.
Alle correspondentie deze rubriok betreffende, gelieve men te rlch^
,an den heer J. Meijer, Kruisstraat34, Telephoou 1543.
PROBLEEM No. 58'J,
van M ariusCharl y.
(Le Damicrj,
verwijld weg van Hniér, waar trouw
lustige nichten en asthniatisch© hon-
Nu, dat treft prachtig! dus veiligheid in gevaar brach-
xnengde mama zich in het gesprek[|)(1
dei. n«uv«§handd™k va,, Nnar alle ïijden a„SstiB spiedend
SU hadden wij natuurlijk direct een luisterend, daalde hij met sijn va-
ander hotel opgezocht! En nu. hoa Ties af, eu-sloop naar de vestibule, om
vindt gc ons? \roeg zij met een blik met den verwonderd hem aanstaren-
op haar dochter, den ,,ober" af le rekenen.
O, u ziet er briljant uil! stamel-j|c reis af kun onmogelijk hier
de hij, vooral Gabriclle blijven! verklaarde lilj koortsachtig,
Hel meisje bloosde naar bobooren ^uar voér twee uur vertrekt et
en trok verlegen aan het koord, waar-
aan een wit, vormloos iets bevestigd SWQ
was bij nader inzien een leelijke, j Doet mets ter zake
kleine hond. station wel wachten. Als de beide da-
Onze Bijou! zeide zij, hel mormel rues van No. 7 naar mij vragen: ik
voorstellende. Kent ge hem niet meer? slaap, slnap tot morgenochtend vroeg,
Ik zou 't lieve dier niet herkend oo|l jan.ger. Daar voor je moeite,
hebben, 't Is vet geworden. Maar verraad mij niet; ik reken op jo
Ja. lang zal hij 't niet meer ma- ,m7.vi,c.f,IUHlftidi
ÏÏF ér* fszj:
naar de Middersee. Heerlijke weg kellncr onwillekeurig moest ladhen,
door het woud. ie zutt hel zien. t het hotel uit en toen ging het in ra-
- zal aan 't
5
6
-é
Wfii
f
IÉ
9
9
16
16
9
ïk
i»
9
1
-
25
26
..../f
-
ük!
36
36
j|
11
1
A
s
-
45
46
Kwart. 14 Schijven op 2, 7, 8, 9, 13, 14, 17, 13, 19. 22, 28, 24, 27 en 28.
NV it. 14 Schijven op 25, 31, 34, 37, 38, 39, 40 41, 42, 43, 44, 40, 4? en M
PROBLEEM No. 590,
van
B c'u i q u i n.
6
9
9
16
26
9
mf
Willi-
f
-
9
9
9
9
'""'ft
■.ft."
..ft
i,
9
86
s,
9
PU
M
46
Tü
-ft"
Wit
46
47
40
49
60
Zwart. 10 Schijven ©p 1, -9,. 10
Wit. 10 Schijven op 22, 27 30, 31
12,
33.
13, 16, 18, 19, 25 en
39, 42, 43. 47 en 49
