chen do rookkamer binnen, maar
toch -scheen (1,) vroolijkhcid w;iae
zijn «rap word opgenomen, niet recht
von harte te gaan, ook duurde zij
n:et lang.
liII Mayling k-.-crde zich om et. g ;:g
weer uit. met e- n vreemd gevoel van
opwinding in zijn hart, omdat hij
«.-..-it oude vrouw een klein genoegen
had aangedaan. Hij verweet WinfiGJ
niet eens zijn manier van doen. liet
••enige wat hem sneet was. dal hij
het eigenlijk zoo niet bedoeld had
Maar toen hij voor de lunch terug-
keerde zag hij tot zijn verrassing dat
Miss Barlow enige van de anjelie
ren droeg.
Dank u wel voor de bloemen, Mr.
Muylingl zei ze. .Mrs Penderby gaf
mi. mijn aandeel. Zij vertelde ut';
'l u zoo goed was geweest er twaalf
v.' -.r ons beiden'mee te brengen.
Mayüng keek verbaasd en ducht er
ov r 'e vluchten, inaar iets in haar
manier van dien scheen hein moed
to geven zijn verlegenheid te ovey-
v'rincn, en hij en Miss Barlow zalen
i og te praten, toen de gong voor cd
lunch zich al deed liooren.
Zoo aangemoedigd was hij, dat hij
na-de lunch zoo gauw mogelijk ver
dween met het doel liet gesprek voort
t zetten, maai Mos. Penderby wenk-
1 ern met eebhdi rul gebaar nader
bij te komen
~- Ga hier zitter. Mr May'ing, zei
t.c. Ik moet eens ronduit met u «p-e-
ken. Ik zou er niet over gedacht heb
ben. als die bloemen mij niet ge
toond hadden, hoe u vriendelijk wil
de zijn lage no ver oen eenzame, oude
Ja. maar waarom gaf u
-— Eén ding tegelijk, Mr. May'inga
Meld zij vol. haar hand opheffend
fi- stikt le verzoeken. Luister r.u
s Ij moet niet denken, dal :k. om-
di.t ik zelden spreek, niets zie en
is opmerk Mijn oogen zijn oud.
maar zij zijn goed, en zij hebben mij
gezegd dat u wel g ito te belang
stelling heeft, voor Miss Barlow. Ver-
ti-l mij nu eens waarom u die
pi.'iüiion niet met wat meer energie
«Morzel?
Om twee goede redenen, zei May
'ing berouwvol, ik ben een oen
beetje liitksch. en miin positie nog
rist. zoo, dat ;k kan trouwen. Eigen
lijk- kan ik zelfs hier niet blijven,
maar het het kostte mij zooveel
moeite heen te gaan, terwijl Miss
Barlow hier was.
l'n natuurlijk zou u er ook niet
op gesteld zijn het gezelschap van
Mr Winfield te moeten ontberen?
veronderstelde zij plagend.
O. ik geloof dal hij het niet hel-
n kan, dat hij zoo is!
Maar hij heeft t: misschien te
gen wil en dank vooruitgeholpen. Ik
7 zonder omwegen met u spreken,
Mr May'ing. Ik heb belangstelling -
voor ii. fr j<s zoo geheel anders dan die
andere jonge mannen hier. U heeft
oek een heel vriondelijken aard Van
luc-rgeu wilde u mijn gevoelens niet
kwetsen door te ontkennen dat d;e
bloemen voor mij waren. Wat u ver-
i'.u-nt is zeker heel weinig, niet waar?
Er is niet zooveel gelegenheid
it plaats He; «s maar een k.ei-
Zon n lust hebben aan de Maat
schappij LemDUngUui verbonden. ;e
v.orden? zei ze Natuurlijk hoef', u
dt.ai wol eens van gehoord?
- Zeker, iedereen, antwoordde hij.
Maar cr is zooveel concurrentie om
i'aaiaan te komen. Ik heb geen krui
wagens. Maar als ik daar maar een-
n.'tn! kou komen
ik liéftte J.etnrnlngton voordat ik
trouwde. Mijn vader heeft de /.aak
i gcricbt, en ik beu verreweg de
gt-ontste aandeelhoudster. Ik houd er
r-i:./en maar niet van geld te versr.ci-
icii. Daarom had ,k mijn verblijf bier
iipgo-bigen. En ik waarborg u een
betrekking bij die Maatschappij, ais
u mij wil beloven uw verlegenheid af
ie leggen met een salaris niet a'-
ic.-r geschikt om te 'even maar ook
on' trouwen, Mr Mayling Begrijpt
u dat?
Bij zocht de eenzaamheid
(Vervolg).
Dan kan ik je een waarlijk be-
tToverend- asyl noemen. Het huis ligt
twee uur van. het plaatsje in liet
woud en staat n.iet op do lijst der
zomerverblijven. Zij nemen rnnar mi et
zoo iedereen in huis, begrepen' Ik
heb daa- zelf een paar weken in
heerlijke rust doorgebracht en kan
verklaren, «Jat ik mijn levenlang ,ne
niet zoo aangenaam gevoeld heb. Je
behoeft slechts mijn naaru te noemen,
of beter nog j<> geeft mijn kaartje af,
en je zal worden opengedaan
Gitótig nam do arts het in ont
vangst. Je bewijst me een onschat-
Ixi,ren dienst; steeds tot wederdienst
bereid...
Als ik óók eens rust noodig
heb
Gezellig pratende, had het maar
wc.rug gescheeld Of do doktor was
r.iet op de bepaalde plaats uitgestapt.
V.hji vriend gaf hem nog «enigeaan
wijzingen.
liter links naar boven on de
blauwe moiktcekcneit volgen. liet
gaat in 't eerst wat steil, rruuir j© hebt
gezond© longen en krachtige beeeien.
Eu nu. vee! genoegen en groet do lui
van me:
Met opgewekthoi<l ginig hij het
woud in, waarvan het groen het •,©-
wolf van een geweldigen Dom schoon
l>iÓ blauwe nierl.teeker.en irriteerden
hem wat; want hieruit bleek, dat do-
ze weg ook door anderen getuigd
werd!
Dó zou stond iceds hoog, toen hij
door hei geCron (Ier boon ion de vrien
delijke wilt-, muren van het huis wig
Kwi© kloeke, eenvoudig gold cede
vrouw met 'n wit schort stond voel
den ingang.
Mijn vrieril Warner It&éft mij
hier aanbevelen, sprak M nuffen,
diens kasrtjo toononde. Ean .k
Cé tie kamer t-ek«wnen?
Do v ouv knikte. -- Zeker, zneuier.
En dan wilde Ik vragen, of ik
hier werkelijk niet gestoord zal wor
den? Of er niemand ni d.l huis us,
dio mij zal lastig vallen. Absolute
rust héb ik itooilig.
I>:'ï zal ii hier vinden. Het is
doodstil bij cn-.
Z i nam b t va.'ies van hern over en
gif:2 hem vooruit riuftr boven. terwijl
liii ovc al boipiclehd rondzag. Be
neden stond de deur vau eoiic kamer
open, waarin zich een gedekte tafel
stond. Alles eenvoudig, net en /.n<l>-
1 ijle. Ook do kamer, waarin de hospi
ta hem bracht, was naar zijn genoe
Wil u bet middagmaal strui
ken. v roe-g z-'.
Ja; ik beb waarlijk honger ge
kresen!
Over een kwartier kun u aan ta
fel gaan. Wil u een beefsteik met
gebakken aardappelen?
Wat 11 't eerst bij hond heeft;
ik ben niet kieskeurig. Krui ik do ka
mer liuron zoolang ik wil? En voor
uit betalen?
Zooals u verkiest Zij noemde
den prijs.
Hk| betaald.? een maand vooruit.
Nu kan u n mij niet uitsmijten:
Nadat bij zich vorfrischt had, be
gaf li ij z:cli naar do kame - met t"e
gedokte tafel; de vrouw logde er juist
twee couverts op.
Hoe? Neg iemand? vroeg 'nij,
bot voorhoofd fi onsend.
O. de juffrouw, die dc kamer
naast u heeft.
Wa1? II ij sprong zoo zenuw
achtig van den stoel op, dat die om-
vioi. Woont hiel" nog iemand vlak
naast me! Waarom hooft u dat ver
zwegen?
Verschrik; door zijne onstuimigheid
zette zij den omgevallen stoel weer
Lieve hemel, u is werkelijk zeer
nervous. U heeft alleen gevraagd of
ii hier niet gestoord zou worden mi,
dat is ook zoo. Juffrouw Balder ligt
den ganseden dag buiten in Eet gras
en komt alleen binnen om wat te ge
bruiken. Eu zelfs dat geschiedt niet
altijd geregeld. Het is wel toevallig,
dat zij juist heden precies op tijd ib.
Overigens, voegde zij eenigszins apo
dictisch er ann toe: jongelui storen ei
kaar niet licht, dunkt me.
Mij wel! Denkt U; dat ik hier ge
komen ben om minstens tweemaal
per dag mij te verkleed©»! Ik wil vrij
zijn, lieeverkiezcnde in mijne hemds
mouwen aan tafel gaan, als het mij
bdhaagt. maar niet
Er kwam iemand binnen.
Dat is de juffrouw! fluisterde de
vrouwdonkerrood van verlegenheid.
Ook bij had een kleur gekregen,
terwijl hij eene buiging maakte.
Al zoo ben ik oorzaak van die op
gewondenheid! sprak het meisje, dat
den groei van den dokter vluchtig be
antwoordde, naderbij trad en hem zoo
doordringend aanzag, dat bij nog'
meer in vei warring geraakte.
Mag ik u soms een nadere ver
klaring verzoeken?
Dr. Stauffen zocht naar woorden.
Vergeef mij, juffrouw, stamelde hij;
ik ben namelijk zee-'r nerveus zoek
rust eu omdat
Zonderling, dus viel zij hem in
de rede met een spotachtig trekje om
den kleinen mond, dat juist de men-
sclien, dio zoogenaamd rust noodig
htb'ueii, de meeste drukte maken. Ik
hoorde, toen ik naar beneden kwam,
een stoel om werpen en bleef in de na
bijheid om, in geval van nood, 'hulp
te bwclen. Nu, zoo gevaarlijk is het
dan mot, zie ik, U behoeft voor mijne
aanwezigheid hier nJet bang te z.ijn,
mijnheer. Zoonis vrouw Stol! zeer
juist heeft opgemerkt, beri ik haast
nooit Virus en wat de maaltijden be
treft, zoo kunnen wij die wel zoo in
richt.?;:. dat wo elkaar daarbij niet
ontmoeten. Ik geloof het mogelijke
gedaan te hebben door u ook te ont
slaan van de moreele verplichting,
mij te groeten. Voor lieden nu zal u
mijne tegenwoordigheid u moeten ge
troosten.
Meteen ging ze op hare plaat6 zit
ten on nam eene courant, die op tafel
lag. Als een kwajongen stond hij
daar.
Vergun mij ten minste dat ik mij
voorstel, sprak 'ti ijterwijl vrouw
Stoll triumfeerenil weg ging: Frits
Stauffen is mijn naam.
Zij keek even op, lcnikto en verdiep
te zich weer in har© courant. Mot
voortref fel ijken eetlust nuttigde zij
haar maai, terwijl de dokter, wien de
eetlust benomen was, met moeite rijn
vleeso)i verorberde. De beweging van
haar kleine blanke handen maakte
hem nerveus en telkens als haar blik
hem trof, had hij het gevoel, dat er
op haar lief gezichtje een trek vau
spotternij was. Daarbij zat hij als
vastgenageld. Hij had namelijk al
lang gedaan en, had kunnen gaan;
maar hij kon het denkbeeld niet ver
dragen dat zij, als hij 'heenging,
evenals toen hij zich voorstelde, hei
melijk hein zou uitlachen. Zij zag er
wol naar uil!
Wel mag 't u bekomen! zei het
jonge meisje en zij schoof haar stoel
terug.
Hij sprong op en boog diep.
En nu lachte zij werkelijk, zonder
vorder naar hem oin te zien. Woedend
stampvoette hij en nam de courant,
welke nog warm was van de aanra
king van haar klein handje.
Spoedig daarna kwam de hospita,
om af te nemen.
Dat u dadelijk zoo'n scine maken
zou. had ik niet gedadntl zeido zij
verbolgen. Ook al inoet men kamers,
verhuren, behoeft men zich dit niet te
laten welgevallen.
Nu, nu, liet was zoo kwaad niet
bedoeld! zoo trachtte hij haar tevre
den te stellen: tk 'hoop, dat u or niet
langer boos om znl blijven.
Zij schudde het hoofd. Ik had er op
gerekend, da', u met de juffrouw eten
zou; dat zou wèl zoo gemakkelijk zijn
geweest! In een gewoon huis heeft
men niet zooveel bediening als in oen
hole; en dubbele bediening is noode-
tooz© moeite.
Nu, ais de juffrouw het goed
vindt, don 'heb ik er niet tegen, ant
woordde hij en daarbij had hij een
gevoel van zeldzame bevrediging, IJ
zo! het mij dan wel nader laten we-,
'en. Envraag do juffrouw of ze
mij een oogenblik kan to woord
Staan, liet hij er haastig op volgen.
Eoo oogenblik later klopte vrouw
Stoll weder op do deur.
Do juffrouw kon u niet ontvan-
g-zij wil u met lastig vallen.
Dat was toch meor dan eigenzinnig
!i-?id. II»j had zich dit kunnen beépa-
Ilij ging het terrein eens verkennen.
Waarheen hij blikte, overal bosch,
hoog gras, blauwe bloemen. En daar
boven de hemel in al zijn pracht, en
cm? stilte, die weldadig verkwikte eri
noodde tot peinzen en mijmeren.
Juffrouw Balder ligt neen Jang
in ..ét gras, had vrouw Stoll gezegd.
Dat wij zo voorbeeld wilde hij volgen.
Tussélu-n rle boomen doorslenterend,
zocht hij naar een geschikt plekje,
zonder dit zoo dadelijk te kunnon
vinden. Daar ontdekte hij een boogon
boom, waarvan de takken zoo laag
afhingen, dat ze als liet ware een (hik
vormden.
Men inoost er onder doorkruipen,
om daaronder zich te kunnen neer
vlijen. Dit was het, wat. hij zocht.
\k-t een paar sprongen was hij bij
<len boom en hij boog de takken om
/.bh een weg te banen, toen plotseling
de set. rille kreet van eene vrouwelijke
stem hem deed ontroeren.
Men zou zich doodschrikken!
Ziet u dan niet, dat hier iemand ügtl
Mot de hand om een twijg geklemd1,
zag juffrouw Bulder, die hij zoo bru
taal uit haar slaap 'had opgeschrikt,
hem aan.
-— Ik vraag duizendmaal óm ver
geving. stamelde de jonkman. Wou
maar 'n beetje in het gras liggen!
Nu, aan gras is bier toch geen
gebrek, zou ik meenen. Is dat iemand
aan 'bet schrikken makonl
Ik vraag u nogmaas verschoo-
uing.
Al goed. Met een wonk noodigde
zij hem uit, verder te gaan eri gleed
in have vorige houding terug, de:
plaid, tot bescherming tegen de in
secten, over 'haar hoofd trekkende.
Dc- lust, in het gras te gaan liggen,
was hern vergaan. Doelloos slenterde
hij rond. totdat zijne maag hem aan
den tijd van hot avondmaal herinner
de.
Toen hij binnentrad, keek vrouw
Stoll zoo merkwaardig hem van ur
zijde aan; zeker liad juffrouw Balder
die onaangename ontmoeting haar
vertohl, dadbt hij woedend.
Heeft do juffrouw het avondmaal
al gebruikt? vroeg hij.
Ja. Juffrouw Balder is al naar
boven gegaan.
Haastig, als werd hij (looX vijan
den belaagd, at en dronk hij en zocht
daarna zijne kamer. op. Nu had hij
er toch spijt van, dat'bij zijne boeken
niet had meegenomen. Met regenach
tige dagen zou het hier vervelend zijn
Hij staarde het venster uit en. dacht
over eon en ander na. Juist, hij moest
naar buis schrijven; maar dit had
den tijd tot morgen.
Daar werd in de aangrenzende ka
mer een venster geopend, juffrouw
Balde rs hoofd werd zichtbaar en dra
klonk de aria uit dc „Lustige Witlwe'
in zijn oor:
Dumraer, dommer Reitcrsmann,
Beitel, reiter vveiter
Dammer, dummer Reilersmann..
Bij trok zijn hoofd terug. Was dat
soms op hem geweest? Hij gloeide van
tooi ri. M are juffrouw Balder een jon
gen geweest, dan ware hij eenvoudig
naar haar toegegaan en had haar ge
tuchtigd voor hare ondeugendheid.
Maar tegenover oene dame kon hij
die methode niet toepassen, ook ai
was liet aan geen twijfel onderhevig,
dat /.ij zich vroolijk over hem maakte
Hij sloeg het venster dicht. Ze was
werkelijk een heel onbeschaamd per
soontje.
Den volgenden dag kreeg hij juf-
frouw Balder gelukkig niet te zien.
Met alle behoedzaamheid ih:«d hij een
plekje in hot hooge gras uitgezocht,
zidh diep daarin verscholen on zich
moéne gegeven om aan Iets (e den
ken Daar had hij nu eindelijk de kos-
teliike rust. zoolang gezocht.
Maar toen hij er op in ging. haar
U3'ler te ann.lyseeren, bevond hij
toch. dat er eigenlijk nog geen sprake
van w as. Telkens als er maar iets be
woog, of het gebladerte rnisöhte, z-ag
hij nerveus rond en oens scheen het
hem waarlijk toe, als schemerde juf
frouw Baldors grijs kleedje door de
boomen, vluchtig als een dwaallichtje
en even snel weer verdwijnende.
Ik geloof dat zij in allen ernst
schadelijk op mijne zenuwen werkt!
dacht hij ontstemd.
Toen hij den volgenden morgen
zijne kamer verliet, vond hij lusschea
deur en kozijn een briefje gestoken.
Voorzichtig! Ik dineer heden pre
cies om twee atur, stond er op.
De afzendster was niet moeilijk te
raden en de ironie lil die paar regels
niét to misduiden.
Dr. Stauffen draaide liet briefje een
oogenblik tusscheii zijne vingers heen
en weer; toen stak hl] het in zijn zak
en ging naar de keuken, waar hij
vrouw Stoll voor liet fornuis aantrof.
Ik eet lieden precies 2 uur,
zeide hij zoo luid en lief tig, dat ze er
vau schrok.
Maar juffrouw Balder óók
merk to zij aan.
- Doet niets ter zuke. Ik wensch op
hetzelfde uur te eten.
Dus op uwo kamer
Neen. beneden. U behoeft de juf
frouw er echter niets van te zoggen,
liet hij er haastig op volgen.
Hoofdschuddend zag de vrouw
hem na.
Toen liet 2 uur sloeg, kwam iiij de
eetkamer binnen. Juffrouw Balder
zat reeds op hare plaats en met «eni
ge verwondering beantwoordde zij
Zijn groet.
Heeft u mijne waarschuwing niet
gelezen vioeg zij, wederom met
cctï vefraderlijlc trekje om den mond
hoek.
Zeker. En juist omdat ik die go-
lozen heb, ben ik hier.
Ah zoo.
Ja, ik zou gaarne eens met u
spreker», als u 't veroorlooft.
Met genoegen. Uwo welwillend-
li' id kan mij niet dan vereeren. Waar
mee kan ik u van dienst zijn?
Haar spottende toon bracht hem ge
heel uit do plooi.
Ik wensch een poging aan to
wen don, out u een betere opinie van
mij te geven, -- sprak lui mot hoog
rood o kleur
Zij haalde de schouders op.
-- Waariuo Bij niensehen, die niet
voo.- elkaar t-óstaan, speelt een opinie
geen rol.
De gal dreigde hem over te loopen.
Al moge tk voor u niet bestaan,
zeide hij bevend, dan i3 hierdoor
iimg lang niet het tegendeel bewezen.
Het is waar, ik lieb mij wel wat zan-
deiling bij u geïntroduceerd. Daarom
behoeft n me nog niet als een lummel
te bosehomvi.ii.
Doe ik dit dan? vroeg ze op
onschuldiger) toon.
liet schijnt zoo. Waarschijnlijk
"weet u niet, dat men een nerveus
mcoseh veel moet vergeven.
- V el zeker. Om die reden heb ik
béiéichvillig voor u plaids gemaakt en:
miiue schuld :s het niet, wanneer uw1
zei. O wen hot hier weer zwaarte ver-
antwoorden hadden. Ik heb u gewaar
schuwd.
Toch enkel om mij Le ergeren,
zeg
Zij lachte en knipte met den wijs
vinger een kruimel bi;w>d van hot
tafellaken.
Best mogelijk, dat er een weinig-
je ondeugendheid bijkwam. Nerveuze
inonschen zijn me nu eenmaal een
gruwel.
- Wel bedankt. I het zolve dus
niet
Gelukkig noen.
Eon bewijs, dat ge u niet veel met
studeeren geplaagd hebt.
Integendeel. Ik ben al twee jaar
ouderwijzer".*. Men ziet het mij nist
aan waarschijnlijk omdat ik a)le3
zoo vroolijk opvat.
llij beet zich op de lippen.
Dan mag men u vim harte geluk-
wenseben, meende hij.
Ongetwijfeld. Wannéér ik even-
wcl soms ui de school opmerk, hoe
mijne geduldige zenuwen zich doen
gevoelen, dan cureer ik mijzelf door
loiiergie en ijzeren wil. Naar een arts
zou ik nimmer gaan. L)ie weten or
(och allemaal niets van
Pardon, ik fceh arts,
Zij iachte hartelijk.
Waarlijk Nu, dan hebt go ten
minste óéns 'n eerlijk oordeel ga-
'noord L' zelf is immers een bewijs
voor de onmacht uwer kunst.
Dat gaat niet op Ik ben eerst
verleden Week gepromoveerd en mijne
gezondheid heeft daar natuurlijk on
der geleden. Daarom ben ik nu hier,
ten einde dooi rust genezing ie. vin
den
En nu is u lioos, omdat uwe rust
91 oord is door mij plaagde zij.
Hij verfrommelde zijn servet, ter
wijl hij baar blik ontweek.
fk weet zelf niet hoe het komt,
dot ix zoo ongedurig ben. Er is eigen
lijk niemand iuer, die mij stoort, ik
hoor niets dan het gezang der vogels
en liet ruischen van list woud, zie
niets dan de zon en verkoelend groen.
En toch ben ik niet tevreden. Toen ik
gisteren bijvoorbeeld in bet gras lag,
meende ik ieder oogenblik uw japon
dour de boomen tc zien, eu of u het nu
gelooven wilt of niet, het maakte mij
zenuwachtig.
Juffrouw Balder beet krachtig iu
haar brood.
Ga dan dadelijk weg van hier,
als vrouwenkleereh zoo op uw zenu
wen werken.
Verschrikt hief hij het hoofd op.
Heengaan, zou ik
Ik zou 'het beslist u aanraden,
liet bevalt mij juist zeer goed hier
en zou mij nergens zoo goed amusee
ra». Ook heb ik al de gehoeie maand
vooruit betaald.
-L- Ja. dan moet u het natuurlijk
trachten uit te houden. Nu, misschien
gewent u wel aan do onaangename
nnbuurschap. Ik heb trouwens in
twee dagen niet gezongen, uit respect
Voor mijn ooi en. Het dichtslaan van
vensters kan ik niet. verdragen, hoe-
v. i.i ik niet nerveus ben.
Hij kreeg weer een hevige kleur.
V heeft een uitstekend geheugen
voor mijne onbeleefdheden, juffrouw
Balder. Ik hoop, dat u mij vergeeft en
weer zingt.
Vergeven Ja, zingen neen.
Als ik "het u nu eens recht vrien
delijk vroeg?
Ook dan niet. Ik heb ook ©en
eigen wil somwijlen.
Dat heb ik opgemerkt. U had
anders mijn door vrouw Stoll aan u
overgebracht verzoek niet zoo kort af
gewezen.
Uw voorstel om gemeenschap»?
lijk te dineoren Nu, dat gesohiédde
toch alleen in uw belang.
Ja> maar die vrouw jammerde
erg over last en moeite vau dubbele
bediening, zoodat ik het als mijn
plicht beschouwde, haar wat te ont
lasten.
Dunkt u Zooals ik zie, eet u
zeer snel en zult spoedig genoeg uw
competente porti© hebben. Een balf
vuutje boet© kan ook oen lijdend
men scb niet schaden.
Juffrouw Balder
Zonder verder notitie vau liem ie
nemen, zag ze op haar horloge.
Al half drie en om half vier be
gint in G. het concert. Ik moet mij
haasten.
Gaat vi daarheen
Ja, voor dc afwisseling wat mu
ziek cu gezelligheid. Als men dan te
rugkomt, smaakt dc kostelijk© een
zaamheid dubbel goed.
Dr. Stauffen bewoog zich onrustig
heen en weer.
Geheel alleen moet u niet gaan,
sprak hij waarschuwend.
Waarom met? Do streek is hier
volkomen veilig en om zea uur ben ik
alweer op den terugweg.
Om zes uur begint het in 't bosch
al donker te worden.
Da'3 nietsik ben niet bang.
U wilt mij dus niet Vergunnen, u
te komen afhalen
Met ©en heftige beweging wterp zij
hét hoofd terug.
Onder geen Voorwendsel. Men
n'Vocf zijn modemonsch viï:?{ moer dan
noodig kwellen.
Maar ik
Zij groeit© hom, zóó snel. dat hij
ternauwernood dien groet kon beant
woorden, eri verdween.
langzaam schoof de dokter zijn
servet in den ring en toen vróuw Stoll
verscheen, keek zij hem onderzoekend
aan.
Vindt vi, dat een jonge dam© al
leen midden door het bosch kan
gaan, zornlor eer© onaangename ont
moeting te moeten vreezen?
Zij knilkto toestemmend. Wel
zeker, dokter. Zoolang mij heugt,
heeft men hier nooit van eene aan
randing gehoord. L' behóelt u voor
dé-juffrouw r.c'oi bezorgd te maken;
die is moedig als een man.
Maak ik mij dan bezorgd? stoof
hij op. Juffrouw Balder zal wel
weten', wat zij (te doen hoeft. Eon
klein kind is zij niet meer.
Meteen nam li ij zijn hoed en ging.
Een uurtje later ging hij ook liet
besóh in. Daarbij moest hij ónWil
lekeurig aan liet meisje denken, dat
•spoedig zou terugkeeren. Eigenlijk
was het wel wat overmoedig vla
haar, zoo moederziel alleen.Iffij
pikte met zijn parasol p de bruine
aarde en overlegde. Wanneer hij
zijn© wandeling daarheen uitstrekte
waar men )>?t bosch inging, en zon
der dat zij bet wist. haar volgde? Dat
idjje beviel hem. Dadelijk begon hij
liaastiger tc loopen en toen hij, na
'tv wandal ing van oen uur, den
bosch rand bereikt had, zocht hij
dicht bij don weg oen koel plokje in
l:ot groon op en wachtte. Geen men-
s/1 iclijk wezen had hij ontmoet; des
ts meer sclieen het linn noodzakelijk
tee^ e;ne jonge dame bescherming te
Nn. ©enigen tijd hoorde hij liclile
voetstappen en gedekt dooi' bet
bosch je, herkende hij juffrouw Bal-
dor, die nu in 't wit gekleed was. Hij
liet haar een oind vooruitgaan cn
volgde loan., den rand van dc-n weg
houdende, met geen ander doel voor
oogen dan 'haar wil kleedje en den
grooten stroolioed, waarvan de nage
maakte primula s onvermoeid knik
ten en groetten; aan een bocht van
den weg. bleef zij eensklaps staan en
keek achterom. Haastig drukte hij
zich tegen oen boom. Zij scheen hem
niet te hobben opgemerkt.
Terwijl zij stil stond en met den
zakdoek zich verkoeling toewaaide,
lag over haa'r jeugdig f risch gezicht de
glans de'r vreugde, welke de heerlijke
natuur haar bereidde. Langzaam
wendde zij zich om en ging verder;
even langzaam volgde hij haar.
i
Is u den dokter niet. tegengeko-
rueu? vroeg vrouw Stoli, toen juf
frouw Balder bij 'haar 111 (le keuken
kwam, voordat zij zich naar de eet-
kame'r begaf. Ilij is bijna gelijktijdig
met u teruggekomen.
De onderwijzeres glimlachte. Neen,
ik heb hem niet ontmoet. Is hij er al?
Ja; maar hij wil niet beginnen,
voordat u komt. Ik geloof zij wees
met den vinger naar het voorhoofd
dat 'hij 'n beetje erger dan nerveus is.
Opnieuw glimlachte juffrouw Bal
der.
Met het meest onbevangen voorko
men van do wereld verscheen ze aan
tafel.
Goeden avond, doktor, Is u ook
uit geweest?
Eventjes, ja, antwoordde hij ont
wijkend. Hebt ge u geamuseerd?
O, zeer goed. Het concert was
mooi. Enkel Wagner en Mozart, mij
ne lievelingen.
Zij boog zich half over do tafel cn
lachte'hem schalks toe. Ik dank u wei
zeer voor uw geleide, dokier.
Hem viel het mes uit de hand.
U heeft mij gezien? vroeg hij
bleek van schrik.
Ja, ik heb merkwaardig goede
oogen. En toch had ik misschien u
niet opgemerkt, als u niet in het ©g-
gtmblik, dat ik mij omwendde, 'uw
witten hoed zoo ostentatief voor uw
gezicht gehouden hadt.
Hij lacht© verlegen. Wat u voor oen
vernieuwd bewijs van mijne onhan
digheid houdt, niet waar?.
0 pour gal Wie van ons heeft al
niet eens van zijn leven het hoofd in
het zand gestoken en zich dan ge-
sclmnrad over zijn onverstand? Zulk
een dlccreel geleid© laat nien anders
zich gaarne welgevallen. Er is be
zwaarlijk een betere bescherming
voor een© dame dan "oen man, die zoo
bang is voor 'het vrouwolijkgesiacht
als u, dokter.
Bang? Op zijn© wangen versche
nen twee roode vlekken. U drijft de
ondeugendheid to ver, juffrouw Bal
den. Zie ik er uit, alsof ik zoo bedeesd
ben?
Nu, laat ons dan zeggen: die er
zooveel afschuw voor heeft. Wannest"
het ruischen van ©en vrouwenkleed
u nerveus maakt
Daaraan is misschen minder het
kleed de söhuld, dan zij, die het
draagt, flapte hij uit. Kan ik het hel
pen, dat bij uw aanblik mijn geweten
telkens woer begint te spieken?
Waarlijk? Nu, dan moet ik wat
bal3em op uwe wond© doen. Ik heb
heden morgen een brief ontvangen,
waardoor mijn vacant!etijd belang
rijk verkort wordt. Binnen ecu© week
is u van mij bevrijd,
Dr. Stauffen keek opeens in zijn
bord. Is daar niets aan te veranderen?
Niemendal. U kan dan, als u er
lust in heeft, naar mijn© kamer ver-;
huizen. Ze zal wat grooter dan de
uw© zijn én heeft aan d© één© zijde
een zeer sdhoon uitzicht.
Hij gaf geen antwoord. Plotseling
schoof hij met een onwillig gebaar
zijn bord weg.
Eet u niet? vroeg zij.
Neen, ik heb geen eetlust. Ilij
leunde achter In zijn stoel en staarde
het vensier uit. Mo'rgen en overmor
gen zal het regenen, verklaarde hij
kort.
Denkt u?
1 Ik denk 'het niet, maar weet
zeker.
j Een onmerkbaar lachje kwam ovq
haar gelaat. Ja, dan moet men Uiui;
blijven en den tijd met lezen verdrij
- ven, zeul© zij, zon h ;e letten op zijl
norsclien toon.
j Jawel, als men wat te lozei
heeft'
j Hoeft u dan geen boeken hij u,
l Niets heelcrnaal niets. Het it
iom troosteloos te worden.
Dan kan ik u allicht 'helpeii
Ik zou u zeer dankbaar zijn.
Goed; morgenochtend vroeg zend
i ik door middel van vrouw Stoll u d<
boeken. Altijd, wanneer uwe voor
spelling uitkomt' hcMoot z© geksche
rend.
I Ongelukkig had iiij goed geraden,
liet regende in stroomen den volgen-
den dag. Daarbij was het gevoelig
koud. Als uitgcsiuiNcn lag 'het kleine
huis daar.
Juffrouw Balder lmd woord gehou
den en den dokter ©enige booken ge
zonden. Zij waren allen net gebon
den en de naam van de eigenares
stond cr in: Górd a Balder, onderwij
zeres; met haar adres.
Werktuigelijk bladerde hij ©r in tn
toen hij ze bad ingezien, was juf
frouw Holder's adres in zijn geheugen
geprent, maar titc! en auteur waren
'h«em niet- bijgebleven. Ontevreden op
zich zelf nam li ij liet eerste boek weer
op en las, niet zonder van tijd tot tijd
op da klok te kijken. Eindelijk wa3
het tijd als had hij minstens acht
dagen op dit grootsch moment ge
wacht, stormde li ij d«; trap af cn bij
kans had hij juffrouw Balder omver
gerend, die even voor hem de eetka
mer wilde binnentreden.
Maar heden heeft u toch appe
tijt? zeide zij. naar aanleiding van
zijn haastige komst; niet waar dok
ter?
Hij haastte zich,plaats voor haar
te maken.
Onder hot eten bespraken zij een
paar werken, die zij hom geleend bad
Gaat u ai? vroeg bij, toen zij na
den maaltijd opstond.
"Wat zou ik anders doen? Ik ben
juist aan een interessant hoofdstuk,
en brand van verlangen naar het ver
volg.
En ik, liet hij er op volgen, ben
juist daar, waar de belde jong© men-
sCben hun beschroomdheid voor eene
verklaring trachten te overwinnen en
toch met ieder woord mser tot elkan
der komen. Ik vind, dit is net schoon
st© oogenblik in de geschiedenis van
een menschenpaar.
Mogelijk, dokter.
Voor de eerste maal had 'Ware stem
niet de gewone zilveren klank, en na
een haastigen groet ging zij de trap
op.
Ook dea volgenden dag regende b-?L
Doch toen zij 's middags aan tafel za
len, braken plotseling «le volken en
de zon drong er zegevierend doorheen.
De hemel is barmhartig, zei juf
frouw Balder, verrukt in de handen
klappende. Ilij gunt me nog 'n paar
sdhoone' dagen, opdat mijn verblijf
hier me in aangename herinnering
zal blijven.
Moet u dan heusch weg?
Ik zou gaarne nog zij» gebleven.
Nu, iets goods heeft mijn vertrek in
elk geval; u wordt ten minste van
mijne aanvvezigiteSd verlost.
Ilij keek haar zoo zeldzaam aan,
dat zij verschrikt de oogen neersloeg
en snel op een ander onderwerp over
ging.
Ik zoude gaarne eens bij zonsop
gang de 'hoogte opgegaan zijn, keu
velde zij; maar al ontbreekt het mij
niet aan moed, zoo in de morgensche
mering waag ik mij niet aileen daar
boven. Een man is in dit opzicht er
beter aan. toe.
Zijne handen beofilon.
Als ik niet moest vreezen, op
nieuw to worden afgewezen, zoude tk
mijn golodde aanbieden, sprak hij
zacht, als schaamde bij zich.
Zij zag Ihem scherp aan.
Dat zou charmant van u woaen.
Maar neen, neen. Ik kan di© opoffe
ring niet aanvaarden. Tenzij...
Tenzij? herhaalde hij, oveT zijn
bord gebogen.
Uit har© oogen koek alweder de
sohalk.
Tenzij we doen zooals laatst, zoo
dat ieder zijn eigen weg gaat en ik
toch het voorreoht geniet, door u te
worden bewaakt.
Waarom dat?
Ik wil het zoo. Ge zoudt door
mijn gejubel te veel gehinderd wor
den, terwijl ge zóó in 't minst geen
ove'rlnst van mij hebt. Het is mij vol
doende, te weten dut ge in mijne na
bijheid zijt.
En duarmee moet ik mij verge
noegen, dunkt u? Goed, u zal uw sin
hebben; we zullen eerbiedigen uw
ijzeren wil, juffrouw Balder.
Zij lacht©.
En wanneer gaan we op marèd
Dat zal wel a! om 3 uur moeten we-
zen.
Als u het zegt, zal t wel zoo zijn.
Bus om 3 uur. Ik zal buiten op u
wachten en mijn best doen, om den
door bepaalden afstand niet lo over
schrijden! Dio laatste woorden klon
ken stroef cji hard.
Het was nog tamelijk duister, toert
zij den volgenden morgen het hui"
verlieten. Juffrouw Balder wandchh
zoo kalm vooruit, dal het haast
scheen, als beviel liet Haar uitstekend
dat do dokter zoo ver achter haar
bleef. Steunend© op don van vrouw
Stoll galeenden bergstok vervolgde zij
met zekerheid haar weg, zonder ook
maar even naar hem om te zien. Eerst
toen men niet ver meer- van den top
was en do zachte tinten aan den ho
rizon den aanbrekenden dng "érraai-
den. bleef ze staan.
