De Europeesehe Oorlog.
DE BOOSDOENERS.
TWEEDR BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 23 SEPTEMBER 1914
Dog steeds duurt de geweldige veldslag in Noord-Frankrijk voort. Een
beslissing laat zich nog wacbten. Beide partijen zetten er blijkbaar
alles op om bier do overwinning te behalen.
£en EngelsGh-getinte beschouwing over 't verloop van den Enropeescben
oorlog.
Ooggetuigen verhalen van betgeen zü op 't strydtooneel gezien en ge
boord hebben.
feel verspreid nienws van de oorlogsvelden. Bi prachtige kathedraal van
Reims ligt In pnin.
Waarom de Dultsclie vloot den grooten zeeslag nog ontwijken wil.
foorioopig nog geen vrede. Wat men in Dnitscbland en in Engeland over
de vredesvoorstellen denkt.
Zal Italië nog ten gunste van Dnitscbland en Oostenrijk ingrijpen?
OP het Westelijk
Oorlogsveld
'4 Gevecht in Noord-
Frankrijk.
Nog altijd duurt dit gevecht voort.
Veel gang zit er niet in, althans tot
lieden heef geen der strijdende par
tijen veel overwegend éucces te boe
ken. De beslissing is nog niet geval
len 1
't Fransche communiqué
van Maandag 3 uur luidt:
„Wij zijn voortgerukt tot de hoog
ten van Lassigny ten westen van
Noyon.
Ten Oosten van de Oise en ten
Noorden van de Aisne betoonen de
Duitschers weder grooto activiteit.
Er zijn hevige gevechten geleverd,
waarin zelfs bajonet-charges werden
gemaakt, in de buurt van Craonne.
De vijand werd overal met aanaien-
lijke ver'iezen leruggeslgaen
Rondom Reims heeft de vijand geen
enkelen infanierie-uanval gedaan,
maar zich beperkt tot het beschieten
van ons front met zwaar geschut.
In het centrum, in Champagne en
de westzijde van Argonne namen wij
behalve Souain, Mesnil les Hurlus en
Lassignes,
In Woëvre houdt de vijand nog
steeds stand in de streek van Thiian-
court en werd Hasson Chattel door
hem beschoten.
Van den rechtervleugel in Lotha
ringen en de Vogezen valt geeh
nieuws te melden.
De Duitschers versterken zich aan
de zijde van De'me en ten zuiden
van Chüleau Sa Uns."
Uit het groote
Duitsche hoofdkwartier
wordt offic/.eel gemed
„Bij dc gevechten van Reims wer
den de versterkte hoogten van de
Craonelle veroverd en bij het optre
den tegen het brandende Reims werd
het plaatsje Betheny genomen.
De troepen, die de sperfortenünle
ten zuiden van Verdun aanvallen,
hebben zegevierend den oostrand van
de daarvoor gelegen, door het 8ste le
gercorps verdedigde Cöte Lorraine,
overschreden. Een uitval uit het
noordoostelijk front van Verdun uit
werd afgeslagen. Ten noorden van
Toul werden de Fransche troepen -in
het bivak onverzwakt door artillerie
beschoten. Overigens hebben heden
op het Fransche oorlogsterrein geen
groote gevechten'plaats gehad,
In België en het oosten is de toe
stand onveranderd"
Verder zijn «r eenige particuliere
berichten dile don toestand nog
ecnigszins duidelijker teekenen.
Van Duitsche zijde wordt gemeld:
Bij de bloedige worsteling tu3-
echen Oise en Manie beproefden de
Fransche troepen eerst den DUhtechen
rechtervleugel te omvatten, daarna
om liet front te doorbreken. Al deze
pogingen zijn besiiissend afgeslagen.
De Duitsche rechtervleugel, in de
laatste dagen zeer versterkt, kon elke
poging tot afsnijding beletten, zoo dat
de Duitsche genera'c staf verklaart,
dat de aanval van den vijand is mis
lukt.
In het centrum hebben de Duit
schers zeer sterk verschanste stellin
gen ingenomen en konden zij tegen
de overmachtige Fransche troepen
standhouden.
Veeröien dagen streed hier het
Fransche leger zonder eenig voordeel
te behalen.
De Duitsche generale staf consta
teert daarom, dat het weerstandsver
mogen van de Franschen is verlamd.
Van Noyon tot Belfort zijn alle aan
vallen der Franschen b'oedig afge
slagen. De Dultsclie legeraanvoering
liet eerst alle aanvallen gaan om de
Fransche troepen te vermoeien. Zij
was in de door haar zelf gekozen stel
ling zeker van het succes,
vooral oomdat deze stelling eiken
dag meer verschanst werd en ver
sterkt door nieuw aankomende troe
pen. Sedert 4 dagen vergenoegt de
Duitsche aanvoering zich niet meer
met afweren, maar is zij overgegaan
tot het offensief. Vooral aan het cen
trum is dit offensief krachtig, on
danks regen en storm rukken de Duit
sche soldaten voort, Veel oorlogsbuit
is reeds vermeesterd.
De oorrespondent van de „Daily
News" seint uit ChAteau Thierry, dat
de meest verwoede strijd van den oor
log gedurende de laatste dagen is ge
voerd en zoowel bij dag als bij nacht
aanvallen hebben plaats gehad. De
Duitsche infanterie golfde onophou
delijk tegen de stellingen van de En-
gelschen en Franschen aan. Voorde
laatst en waren deze onmiddellijke
aanrakingen met den vijand welkom
De aanvallen hebben noa.t 6ucces
en zijn een verluchting na den hagel
van granaten, die van de heuvels ko
men, waar men van de aanwezigheid
der Duitschers niets kan ontwaren
dan den optrekkenden rook van hum
geschut.
De Duitsche kanonniers gaan voor
uit. Zij bepalen met buitengewone
juistheid de schootsverte. Zaterdag
viel een granaat in het Engelsche
hoofdkwartier, wat een groote ont
reddering gaf De staf bracht er ech
ter het leven af.
De vooi'waartsche beweging van de
bondgenooten moet noodzakelijker
wijs den veldslag voor een groot ge
deelte tot een strijd tusschen de ka
nonnen maken. Do Duitschers hebben
hun zwaarste geschut, w. o. 4 elf-
duims kanonnen op de heuvelen
opgesteld. Hieruit blijkt, welke over
wegende beteekenls de Duitsche gene
rale staf hecht aan het standhouden
op dezen (rechter) vleugel.
Maar na de vruchtelooze aanvallen
der Duitschers hebben de bondgenoo
ten in drie dagen vijf mijlen gewon
nen ten koste van schrikwekkende
verliezen, Zij vernielden drie van deze
kanonnen in hun cementen fundeo-
ringen.
Zoo hevig was het vuur op de ver
schansingen, dat. het onmogelijk was
voor do veldhospitalen, om de dooden
en gewonden weg te halen,
Van 't Oostelijk
Oorforjstoonsel
RUSLAND—OpSTENRIJK.
De „Daily Mail" verneemt uit
Rome, dat, terwijl generaal Auffen-
berg. erin geslaagd is uit Polen terug
te trekken, het leger van generaal
Dankl van Krakau is afgesneden,
waarvoor zich een sterke Russische
legermacht bevindt,
Over 't grondgebied' van Oostenrijk,
door de Russen bezet, wordt uit Pe-
trograd gemeld:
„Het treinen verkeer tusschen Volt-
chirk en Lemberg is door de Russen
hersteld.
De gouverneur van Cerzowitz laat
gratis levensmiddelen verdeden on
der de geteisterde bevolking. Vluch
telingen uit de provincie Boekowina
worden ondersteund."
Verspre d nieuws
van de oorlogsvelden
Een interessante blik op
de strijdtooneelen.
De militaire medewerker van de
„Times" beschrijft den toestand als
volgt (de vertaling is van de „Tele
graaf" i
Eenge interessante berichten wor
den er uit Petersburg ontvangen
liet is definitief vastgesteld, dat vijf
Duitsche legerkorpsen uit Frankrijk
naar Oost-Pruisen zijn gestuurd en
verder, dat het zesde Duitsche leger
corps uit Breslau meegesleept werd
in de Oostenrijksche débacle en ver
scheidene kanonnen en 5000 gevan
genen moest missen, ongerekend de
dooden en gewonden.
De aanwezigheid van het corps uit
Breslau in do Oostenrijksche gelede
ren. was reeds vermoed, daar het 'n
gunstige stelling had ingenomen, oni
hulp te bieden. Het zesde corps uit
Breslau en het vijfde uit Posen heb
ben hun positie niet veranderd, teen
het oorspronkelijke bevel, om te con-
centreeren gegeven werd. De Duitsche
oostgrens is lang, en met het oog op
het aantal Russen en de enorme
massa Russische cavalerie, werd het
waarschijnlijk niet raadzaam geoor
deeld, de linie bezet te houden, met
minder dan vijf of zes actieve en eeni
ge- reserve-korpeen. Al het overige
ging naar Frankrijk om den Fran
schen een vernietigende nederlaag
toe te brengen, zooals de Duitsche
etaf^zich had voorgesteld.
Toen de korpsen, die uit Frankrijk
teruggezonden waren, in Oost-Prui
sen aankwamen, heeft men, naar ver
ondersteld wordt, nog een korps naar
Si'ezië gestuurd. Het vertrek van het
zesde Duitsche korps naar Galiaiö,
pleit voor deze beweging en het i3
zoo goed als zeker, dat niet minder
dan zes legerkorpsen naar het Oos
ten gegaan zijn. Dit maakt, dat er
op zijn minst elf korpsen beschikbaar
zijn voor de operaties op dit oorlogs-
tooneel. Met deze korpsen is verbon
den een groot aantal reserve- en land-
weerkorpsen, gevormd uit reserve-
divisies en landweer-brigades.
De kwestie is nu: wat is het opper
bevel in Duitschland van plan te
doen? Rennenkampf's leger is nu
waarschijnlijk over de grenzen te
rug. Het is voor Duitschland nutte
loos, zoo niet gevaarlijk, hem te ver
volgen, want het gros der Russen is
klaarblijkelijk in Russisch Polen en
Ga'iciè en geen lange tocht in Rus
land uit de richting van Koningsber
gen kan veilig gedaan worden, als
deze troepen intact blijven en aldus
een bedreiging vormen. Rennenkumpf
zal weer naar voren komen, zoodra
hij sterk genoeg is. Zijn doel en dat
van het Russisch leger in het Mlawa-
distnict, is, 0<-st-Pruisen door de
Duitschens te doen ontruimen, of in
ieder geval te waken tegen 'n aanval
der Duitschers tegen Warschau. De
Duitschers in Oost-Pruisen kunnen
dus besluiten, aan deze zijde een de
fensieve houding aan te nemen en
minstens vier korpsen óf naar Frank
rijk te zenden, om de bes'issing aan
de Aisne ten gunste van Duitschland
te doen vallen, óf ze in SÜezië te
doen standhouden tegen den opzet-
tenden Russischen vloed.
De Duitschers begingen een fout,
toen zij vijf korpsen uit Frankrijk
naar Oost-Pruisen dirigeerden, want
daardoor droegen zij er toe bij, de
vernietigende nederlaag in het Wes
ten te doen mislukken, terwijl de ac
tie in Oost-Pruisen een elag in de
lucht was en tot niets anders leidde,
dan den terugtocht van het Russii
sche leger. Ongetwijfeld wekt het
voldoening, te kunnen zeggen, dat
geen vijanden op Duitschen bodem
Zijn, maar door Duitsche theoretici
is ons a'tijd geleerd, dat het hoofd
leger van den vijand opgezocht, en
dat beslissende 6lagen toegebracht
moeten worden. Dit heeft stellig nog
niet plaats gehad en het doet voor 't
Russische opperbevel niets ter zake,
of Rennenkampf te Insterburg of te
Kovno is.
Ondertusschen zijn de Duitschers
in Frankrijk gedwongen te retiree ren
en een defensieve taktiek te volgen,
terwijl bij Krakau een groot Rus
sisch leger bezig is, de overblijfselen
van het Oostenrijk-IIongaarsche le
ger op te jagen en er over denkt naar
Berlijn op te rukken in samenwer
king rnet de Russische legers in Po
len.
De Russen hebben nu de San en de
Weichsel op verschillende plaatsen
overgetrokken, terwijl de onvermoei
bare generaals Russky en BrussHof
uit het oosten pressie blijven uitoefe
nen Het 2de legerkorps van generaal
Auffenberg kan niet b'ijven staan
aan de boy.en-San zonder gevaar te
loopen gevangengenomen te worden
en het schijnt, alsof het overgebleven
deel van de twee Oostenrijksche le
gers en hun Duitsche vrienden naar
het westen in de richtiing van Kra
kau zullen worden gedreven. De Rus
sen verwachten, dat groote massa's
ook groote massa's tot zich zu'len
trekken en dat de Duitschers gedwon
gen zullen worden, om iederen man,
dien zij missen kunnen, naar Silezie
te zenden, om hun bondgenoot te ver
sterken en de groote legers te ont
moeten, die spoedig van Russisch
Polen naar Berlijn zullen oprukken.
Of do Russische legers van Galiciö
en Polen zich voor dat doel zu'len
vereenigen, zal afhangen van de rich
ting, waarin de Oostenrijkers retiree-
ren. Het is zeer waarschijnlijk, dat
ed laatste naar hun eigen grondgebied
zullen wijken, om daar versterkingen
op te doen. In dit geval zullen de Rus
sen een voldoende macht hebben om
hen daar bezig te houden, en de an
dere Russische troepen kunnen zich
dan met de militaire operatie van
den oorlog zelf bezighouden.
Deze operatie zet nu wel niet lang
uitgesteld worden. Een korten tijd
moeten zij rust houden, om de ver
sterkingen af te wachten, de Russi
sche legens opnieuw op te stellen en
de communicatie-linies te regelen
naar het verloop van den oorlog,
maar er zal geen tijd nutteloos te loor
gaan, want men mag den Duitschen
troepen in Oost-Pruisen geen gelegen
heid geven hun actie in het westen
opnieuw to beginnen. Duitschland
heeft iederen man noodig om den
aanval der Russen af te slaan en men
weet te Berlijn heel goed, dat de oost
grens niet zoo goed versterkt is, en
dat de kozakken alleen kunnen tegen
gehouden worden door een muur, die
uit menschen bestaat, Men moet
daarom aannemen, dat Duitschland
een groot aantal legerkorpsen in Si
lezie en bij Posen zai concentreeren,
en in Oost-Pruisen alleen zooveel
manschappen achterlaten als noodig
zijn, om de Kowno- en Mlawa-'egers,
die den rechtervleugel der Russen
vormen, in bedwang te houden.
Zonder een vollediige kennis van de
reserve-troepen,, die Duitschland in
slaat is op de been te brengen, moe
ten wij de mogelijkheid, dat de Duit
sche legers in het Westen het offen
sief zullen hervatten, na nieuwe ver
sterkingen te hebben ontvangen, niet
uitsluiten. Maar over het geheel zal
het een geweldige krachtsinspanning
vereischen om het offensief op beide
oorlogstooneelen onmiddellijk te her
nemen en het is mogelijk, dat de
Duitsche staf zal trachten de opera
ties, welke thans aan de Aisne wor
den uitgevoerd, voort te zetten tot na
het groote treffen met de hoofdmacht
der Russen. Do algemeene houding
der Duitschers aan de Aisne is •be
slist defensief en de plaatselijke te
genaanvallen, die tegen het front der
geallieerden ondernomen worden,
zijn geen bewijs van een offensief,
veeleer van het tegenovergestelde. Het
zou den Duitschers zeer te stade ko
men, wanneer zij den oorlog in het
Westen konden degenereeren tot een
oorlog van positiles waarbij zij, met
betrekkelijk kleine strijdmachten en
tweederangstroepen, veel sterkere
vijandelijke legers bezig kunnen hou
den.
De Westelijke grenzen van
Duitschland zijn, zooa'e wij reeds
herhaaldelijk hebben betoogd, uiterst
sterk verdedigd en het zou enorm
veel tijd kosten, vóór een vijand er
in slagen zou de verschillende forten
linies te forceeren en in het hart van
het Duitsche keizerrijk door te drin
gen. Maar de veronderstelling, dat
het legerbestuur der geallieerden zich
zou laten leenen tot een oorlog van
posities en aldus de Duitschers in de
kaart spelen, is niet zeer vleiend
voor generaal Joffre, die ongetwijfeld
dn een campagne van marschen en
manoeuvres een middel zal vinden
om de plannen der Duitscheds te niet
te doen.
Een ooggetuige van den
stag bij Soissons.
Frans van Erlevoordt (Carl Cor-
voy) de hoofdredacteur van „Het Le
ven", die uit niidden-F-rankrijk te
rugkeerde, heeft den groeten slag bij
Soissons meegemaakt, waarover hij
aan 't Alg. Handelsblad o.a, 't vol
gende vertelde;
Ik trek door Noord-Frankrijk inc-t
oen s>pecialen pas, een Keizerlijk vrij
geleide waarop vermeld staat, dat ik
mij bewegen mag door Duitschland
en door België en Frankrijk voor zoo
ver door de Dnitschers bezet, zonder
dat mon mij ooit beletten mag mijn
journalistiek werk to doen. Uitdruk
kelijk vermeldt mijn pas, dat ik mijn
eigen weg gaan kan. on flat. wAar ik
me ook bevind en welke de omstan
digheden ook zijn, de militaire auto
riteiten mij alle hulp en allen bij
stand te ve loenen hebben. Ik heb
heb 't stuk persoonlijk in een Duitsch
giren«garnizoen moeten halen, hot is
een onbeperkte volmacht. Slechts in
één enkel geval vereischt het nog een
stempel van den bevelvoerentten le
gercommandant: als ik in'dé directe
vechtlinie begeer door te dringen, en
oumiddeilllijk levensgevaar bestaat.
Ddarvoor is mij dus een wacht
woord meegegeven, dat ik niet nx>-
teeren mocht, geheim als het blijven
moet, ook als mij iets overkomt, dat
alleen mijn geheugen kennen mag,
waarop ilc aan generaal Freiherr
Von Bissingh die het mij gaf mijn
eerowoord heb moeten ve. panden.
Hel komt me nu te pas, want hier
in Chauny, tien kilometer van Sois
sons, waar de strijd op dit o ogenblik
in alle hevigheid woedt, wil de com
mandant mij niet vorder laten gaan.
Het is absoluut levensgevaarlijk,
tien minuten geleden hebben we liet
telefonisch bericht ontvangen dat een
auto met drie officieren er in op
nog geen kwartier aistand van hter
door een Fransc-ho patrouille bescho
ten is, twee van de inzittenden zijn
gedood en slechts door een onmid
dellijke vlucht is de wagen hier weer
binnengekomen, ik mag u onder doze
omstandigheden rnet laten gaan, ik
dbaag do verantwoording" aldus
de majoor van cienst die ons te woord
staat „als ti iets overkomt".
Onze pas ligt voor hem op tafel.
Wij dringen aan. Wij wenschen on
zen tocht te vervolgen. De majoor
herhaalt zijn weigering. Wij ons ver
zoek. Het blijft een verbod.
Dan zeggen wij het wachtwoord.
,,Sie kénnen gehn, und Gott be-
htite Sie", is het antwoord en een
oogen.blik later rijdt onze Mors-auto
van liet stadhuispteui weg langs de
geheele file van auto's, want
Chauny is het zoogenaamd „Kraft-
station", waar wel ver over de dui
zend gepantserde automobielen
wachten om straks elke met zes sol
daden bemand in de richting van
Soissons te vertrekken.
Het stadje Soissons ligt in den kop
van den driehoek ChaunyLaön
Soisrons, het is een versterking van
middelmatige positie, een bolwerk
zonder direct op den naam fort aan
spraak te mogen maken. Wèl do
sterkstn stelling bier in den omtrek,
maar toch niet zoo beschut, dat met
de inneming buitengewone maatre-
gelene gepaard gaan en van een
werkelijk beleg kan worden gerept.
Een dag of vier geleden hebben de
Duitschers het fctadje vermeesterd,
zijn er toen weer uitgeklopt, herhaal
den bun inneming den volgenden
dog. maar staan er nu zoo vertelt
me een gardeluitenant weer leelijk
voor. Als de opmarsch van de reser
ve niet lin heel korten tijd hier is,
wordt bet een uiterst kritieke nacht,
want men durft de Dultsclie bezet
ting niet binnen de stad te iaten,
waar de vijand vla-k err voor positie
nam.
Do stelling van het Duitsche leeer
is zoo; Om Soissons, on gr* eer op een
afstand van vier kilometers, ligt over
het geheele flank de infanterie, laat
ons zeggen ean hatven ki.-.moto<-
dik; daaraf h ter, op 5 K.?J. af stands
van Soissons dus, is de. arüPorie in
ste'ling gebracht op air-danig-, wijze,
dat. een lx groeide heuvel c'e kanon
nen volkomen voor den v iand ver-
borgen gehouden hee't tot op hot
oogenblik, dat de ecistc* losbarsting
begon. In Sotssons zelf ligt een heel
regiment Duitschers en ee:, tiental
rnitrailIeurr.ecties, elk bestaande uit
vier gepantserde macninegewo.en op
auto's, staar» vlak voor de stad de
exstad, want de pjintioopeu vormen
slechts één reusachtige ruïne, /oor
de stad liggen de EngeLschen en daar
achter de Fi^nschen. naar de luite
nant welke ons to orienteering tooge
voegd is expliceert, slechts héél ma
tig door artillerie gedekt
Hi?t Duitache geschut nu hec-'t dt
taak, den opuorseh der Engebchen
zóólang tegen te houden, tot hun-ge
lederen door de uitwerking van het
geschut voldoende gedund zijn, dat
de Duitsche infanterie van Soissons
uit een uitval doen kan. Al wat nu
achter de stad aan helmen-infanterie
ligt, maakt een omtrekkende bewe
ging om de stad heen, ien einde zich
met de uitvallende- bataljons te ver-
feenigen en de aanvallers dus niet
alleen in het front, maai- ook in de
flanken te treffen.
't Was esu vieeselijk artilierieduel
dat ik dezen avond voor Soissons te
hoocen kreeg-
Dat zijn salvo's van kanonnen,
waarvan er twintig en meer tegelijk
vuren, welker gebulder in waarlij
ken zin met van de lucht is, zoodat
de klonk zwelt tot een lang aange
houden donder die rommeiend langs
de bo.schra.nden jaagt en er door her
haald wordt in een eindeloos geëcho,
onverbroken als het stadig geloei van
een stormende zee.
Het slaat over je heen ats een or
kaan. Het is nog ver af, niet eens te
onderscheiden is bijvoorbeeld de ar
tillerie van don vijand, jo wordt en
kel nog maar geëmol.oneerd door het
geen je lioort zonder te'zien en toch
gevoed je je zoo gespannen, zoo
vreemd, zoo overweluigd, dat ie van
je lichaam gehoorzaamheid ve-gen
moet oni te observeeren.
Soldaten hebben het me verteld:
dat je versuft in een slag, je alleen
maar mechanisch werkt, je gedach
ten stop gezet worden, omdat ze over
belast door do indrukken, niet bij
machte zijn alles te aanvaarden in
logische zifting. Ik neem het gaa-ne
aan. Ik moet mȕ zolf voorhouden dat
ik hier ben, dat ik het ben, dat ik
hier zit voor de tent van een onder
officier en dat om me heen, 'n paar
duizend meters maar van mij af, de
kanonnen schot op schot hun moor
dend werk doen. leder poef betee-
kent zooveel menschen minder.
Karren vol gewonden trekken langs
het teptkamp heen in de richting van
Chauny, de witte noodverbanden zijn
alle gekleurd, de gezichten der man
schappen zijn verwrongen. Doch ze
klagen niiet, ze laten zich weghalen
door de Roede KruisheLpers, die al
kenners geworden zijn, met één oog
opslag de geworden sorteeren: licht
eü zwaar.
Doodelijk alleen is een schot door
het hoofd en in cle hartstreek. Al wat
verder aan „cdeJe organen' geraakt
wordt houdt het nog wel uil, een ko
gel door ieen longtop, een keelschot,
een fractuur van de botten, liet geldt
allemaal voor lichte verwonding,
slechts het lood in den buik ressor
teert onder de zwaar beschadigden:
dut wordt bijna altijd infectie en aan
oen buivlierontsteking succombeert
de strijder, honderd tegen één'
Den geheelen nacht door van Don
derdag op Vrijdag is bij Soissons ge
streden. De stad zelf was vrijwel ver
laten, lag als een natuurlijke barri
cade tusschen <te vijandelijke legers
in en daarover heen was liet voo .na-
melijk de artillerie dio aan "t woord
was. Met een officier oen ik omstreeks
drie uur dwars door het veld heen
naar die kanonnenstellmg geweest.
Deze was vau het ltuinp uit onzicht
baar, ^lag in een liin van zeker een
uur gaans meesterlijk verscholen
achter een boschfrugment en het
richten werd dan ook gecomman
deerd van het front met behulp van
een veldteiefoon, die op zijn beurt do
instructies pe- draad vntving uit een
ballon-captief, welke voor liet bosch
opgelaten was en de vijandelijke
stelling to verkennen wist; door de
vuurvlam dio telkens ever» zichtbaar
werd als een kanon zijn lading weg-
gedveund had, of ook uit den klank
van het schot werd do positie van het
vijandelijk geschut opgemaakt.
FEUILLETON
(Naar het Engelse h).
16)
Met de zekerheid van zulk een
begroeting is het inderdaad verwon
derlijk, dal hij weg kon blijven, her
nam de .squire en boog met zulk een
statigheid, dat het weindgje zelfbe-
heersching, dat Mary na haar vlie
gende binnenkomst behouden had,
nu verdween. En ruu mijn kind,
vervolgde liaar bezoek er terwijl hij
zijne doordringende oogen op haar
gelaat vestigde, wanneer gij er
niets tegen hebt zullen wij gaan zit
ten en wat praten. Zoudt gij uw hoed
niet afzetten''
Mary zette haar hoed af en ping
zitten, verkcerende onder den invloed
van den gloed uit de doordringende
oogen, welke zulk een eigenaardige
uitwerking hadden gehad op twee
zoozeer verschillende personen als
mevrouw Caresfoot en Jim Brady.
Zij wist op dat oogenblik niet goed
was zij zou zeggen.
Mijn kind, vervolgde nu de oude
heer, het onderwerp waarover ik
van plan ben met u te spreken, staat
in nauw verband met uw geluk, en
lis ook van zeer teederen aard. Als
verontsabuhiiiging daarvoor moet ik
aanhalen( dat gij do dochter zijt van
mijn vroegeren vriend, ja., Wij wa
ren goede vrienden, vijftig jaar ge
leden, en bovendien heb ik aelf groot
belang bij de zaalc. Begrijpt gij mij?
Neen, ntet goed.
Welnu, vergeef het dan een
ouden man( die geen lijd meer mag
verspillen^ dat hij oogenblikkelijk de
zaalc zelve bespreekt. 11c l>edoeL( dal
ik hier ben gekomen, Maxy, om u te
vragen of er een soort afspraak of
verloving bestaat tusschen Philip en
u?
De oogen waron nu vol op haar
gericht en Mary had een gewaarwor
ding. alsof daarmee liaar geheim aan
het licht werd gebracht evenals een
kurkentrekker den kurk te voorschijn
brengt. Eindelijk kom zij spreken.
Ja, wij zijn vertoofd.
Dank u, Mary. Hoe lang zijt gij
reeds verloofd?
Ongeveer acht maanden.
En waarom ia dat zoo geheim
gehouden?
11c weet het niet. Het was Phi-
lijxs verlangen. Ilij vroeg mij het aan
niiemamd te vertollen, en ik geloof,
dat ik liet aan u ook niet had mogen
zeggen.
Wees daarover gerust, mijn kind.
Philip heeft mij reeds verteld, dat er
iets tusschen uliedon 1 «stond en ik
wenschte alleen de bevestiging van
dat goede nieuws van uwe lippen te
hooren. Jonge mannen zijn zulke pe
dante wezens en altijd geneigd, zich
te verbeelden, dat zij bij dames in
den smaak vallen. Het doet mij ge
noegen te hooien, dat hij zich in dit
geval niet heeft vergist.
Ik ben blij, dat u er mee ingeno
men is, zeide Maria zachtjes.
Blij, mijn kind i zeide de oude
heer, terwijl hij opstond en in zijn
opgewondenheid de kamer op en neer
wundelde blij is een veel te zwak
woord daarvoor. Het verheugt mij
meer, dan wanneer ik een buiten
plaats ten geschenke- had gekregen.
Luister, Maria, ilc heb hierop al jaren
mijn hart gezet. Ik hield van je vader,
meisje, en je lijkt op hem. Ja, ik houd
ook van. u, want gij zijt een braaf en
edel meisje en zult goed doen in een
familie, die behoefte heeft aan dezo
eigenschappen. Bovendien grenst uw
land aan het onze, en daar ik liet niet
kan koopen, lien ik blij, dat het door
dit huwelijk bij mijn landgoed komt.
Altijd heb ik de Abdy, Isleworth en
Retham bij elkander willen zien voor
ik sterf. Kom, geef mij een kus. kind
lief i
Maria deed wat haar werd ge
vraagd.
Ik zal trachten een goede dochter
voor u te zijn, zeicle zij, nis ik
met Philip trouw. Hier beefde haar
ste r. een weinig. ik wil u zeggen,
dat ik wel eens heb gedacht, dat in
weerwil van ons engagement, Philip
van gedachten veranderd was en het
wilde verbreken, en dan....
Het verbreken 1 de oude heer
schreeuwde dit bijna uit, terwijl zijn
oogen fonkelden, het verbreken
neen, waarlijk, ik verzeker u. op den
dag, dat hij zooiets doet, zal ik de
landgoedereu aan zijn neef George
vermaken ja, dat jaagt u schrik
aun, neem het mij niet kwalijk, maar
in zijn eigen belang, Maria, raad ik
ii aan, hem aan zijn woord te houden.
Om van onderwerp te veranderen
uwe mededeeling heeft mij zoo geheel
opgefriseht, dat ik gaarne uw gezel
schap wil hebbenhebt gij er ook iets
tegen, om Donderdag bij mij te ko
men dineeren
Met veel genoegen, mijnheer Ca-
resfoot.
Dank' u en mocht hij er u toe
vallig over spreken, wees dan zoo
goed hem niets te vertellen van het
geen door ons is besproken. Ik wensch
eerst nog een onderhoud met Philip
te hebben.
Maria stemde toe, en de squire nam
afscheid met dezelfde deftigheid, die
zijn bezoek in den beginne had geken
merkt.
HOOFDSTUK VIII.
Het diner en wat volgde
Dien avond bracht Caresfoot zijn
zoon Philip in verbazing door de me
dedeeling, dat hij van plan was oni
over een week een diner te geven.
Ja, Philip, zeide hij met een
glimlach, ik heb hoogstens nog een
jaar voor mij. en wensch gaarne mijn
buren nog eens to zien. alvorens deze
aarde te verlaten. Ik heb in de laat
ste jaren zelden gasten gehad. Mijn
plan Is om het. goed ingericht te heb
ben en ik zal dan ook alle kennissen in
den omtrek uitnoodtgen. Hoeveel per
sonen zouden volgens uw oordeel in
de eetzaal geplaatst kunnen worden?
Ongeveer vijf en veertig, zou ik
denken.
Vijg en veertigIk herinner mij,
dat wij met ons zestigen aan den
disch hebben gozeten, toen ik meerder
jarig was geworden wij zaten toen
echter niet al te ruiin, zoodat wij nu
het aantal op hoogstens vijftig zullen
bepalen.
Wilt gij vijftia personen op een
diner uitnoodigen vroeg Philip,
zeer verbaasd.
Zeker ik wilde u vragen om mij
te helpen met liet schrijven der uit-
noodigingen. Ik heb er reeds een lijst
van opgemaakt, en wilt gij zoo vrien
delijk zijn om Bell uit Roxham hier te
ontbieden? Ik wil hem spreken, want
hij moet de oude zaal hier wat op
knappen schrijf ook aan Gunter, dal
hij Dinsdag een kok hierheen zendt
met het fijnste diner voor vijftig per
sonen, dat hij kan leveren, ik zelf zal
voor den wijn zorgen wij zullen dien
verrukkeliiken portwijn, nog door
mijn grootvader ingekocht, eens voor
den dag haleu. Doe het nu spoedig,
mijn jongen wij hebben geen tijd te
verliezen alle brieven moeten van
daag nog verzonden worden.
Philip vertrok om de hevelen van
zijn vader ten uitvoer te brengen, in
wendig vrij wel overtuigd, dat zijn
vader zijn verstand begon te verlie
zen. Wie had er nu ooit van gehoord
om aan vijftig personen een diner aan
te bieden, vooral in een huis, waar
dergelijke, zeldzame feestelijkheden
steeds door ernst en plechtigheid wa
ren gekenmerkt De onkosten, aldus
dacht Philip bij zichzelf, zouden nog
al groot zijn iemand van den leef
tijd zijns vaders had, volgens zijne
meaning, het recht niet, om op die
wijze zijn geld weg te gooien, daar dit
immers spoedig aan oen ander zou
toebehooren.
Eén ding was echter duidelijk zijn
vader had er zijn zinnen op gezet, en
wanneer dit eenmnat het geval was,
dan durfde Philip hem niet weerstre
ven.
'Wordt vervolgd.)
