De Europeesche Oorlog.
DE BOOSDOENERS.
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 22 OCTOBER 1914
Over bet nog steeds voortdurende gevecht in Noord-Frankrijk.
De strijd ln Zuid-West België. Hardnekkigs gevechten om 't laatste stokje
Belgisch gebied.
Nieuws uit België. - Een courant ln Antwerpen. - Levensmiddelen ln
Bolgië. - Verwoestingen. - De bonding van Engeland.
De gevechten op het Oostelijk oorlogsterrein. Tegenstrijdige berichten.
De strooptochten van den Dnitschen kruiser Emden.
Op het Westelijk
Oorlogsveld
"t Gevecht in ^oord-
Frankrijk.
Nog altijd duurt dit groot» gevecht
voort, nu in combinatie met den
strijd in Zuid-West Belgiè.
Do officieel» berichten daarover
tuiden
ITet D uitache hoofdkwartier
aaeldt
Bij het IJser-kanaal in België 3taan
Duitsche troepen nog in feiten etrljd.
Do Belgen ondersteunen hun artille
rie door oorlogsschepen op de zee,
ten N. W. van Nieuwpoort. Een En-
gclsche torpedoboot werd door Duit
eche artillerie buiten gevecht geste'd
Do strijd in Frankrijk westelijk van
Rijssel, duurt voort. Duitsche troepen
gingen ook daar tot den aanvat over
er. wierpen de Franschen en Engel
schen op verschillende plaatsen te
rug. Ongeveer 2000 Engelschen wer
den gesangen genomen, verschillen
de mitrailleurs veroverd.
Ecu F r a n s c h communiqué luidt
Dinsdag zijn de aanvallen van de
Duiischers bijzonder hevig geweest op
de linie Nieuwpoort—-Dixmuiden—La
Bassée. Zij werden alle met uiterste
energie afgeslagen. Overal elders is
do toestand zonder venneldenswaar
dige wijziging.
De geveohten In België.
Aan ,,De Telegraaf" wordt geseind;
Verleden week hebben 40.000 Duit
schers de stad Rousseiaere in West-
Vlnanderen bezet. Na aUertei op-
eischingon gedaan te hebben, werden
zij ter versterking gezonden naar
■Nieuwpoort en Dixmuiden. Slechts
100 man bleven achter.
Zondagochtend kwamen, van Ype
ren 200 Fransche dragonders, die, na
ccn langdurig gevecht, do Duiischers
te Rousseiaere doodden of verjoegen.
Zondagavond kwamen van Yperen
eenige duizenden Franschèn en be
zetten de stad. Zij stelden hunne ka
nonnen op in de gehuchten-Deruiten,
Batavia en Dixmu-idensche Steenweg.
Des nachts richtten zij in de straten
en op de markt barricaden op. Mi
trailleurs werden in de deuren der
hoekhuizen en achter brievenbussen
opgesteld Maandagochtend kwamen
Duitsche troepen haastig van Brugge
en Gent. Zij marcheerden niet alleen
over wegen, maar ook dwars over 't
land.
De Duitschers ste'den hun kanon
nen te Hoogleden, Ardoye en Yseghem
op. Vooral te Hoogleden hadden zij
goede stellingendit dorp toch ligt
op 5 K.M afstand van de stad. maar
80 meter hooger op een heuvel. Al
spoedig hadden aan het kanaal voor
postengevechten plaats. Vele dooden
vielen aan beide kanten. De Fran
schen openden het artillerievuur en
de Duitschers bombardeerden de stad.
De bevolking vluchtte in de kelders.
Er werd veel schade aangericht. De
Duitsche infanterie rukte vooruit en
verschool zich in de wagens van het
rangeerstation BeverenRousseiaere.
De Franschen scholen deze wagens
omver, maar moesten daardoor ook
de wijk Barnum zeer beschadigen.
Toch gelukte het den Duitschers de
stad binnen te rukken. Een verwoed
straatgevecht ontstond. Vete lijken
lagen weldra in de straten, ook tal
van burgers werden gedood.
Dc Franschen moesten, terugtrek
ken i dit geschiedde in goede orde met
«1 de kanonnen. Zij gingen slechts
tot Oost-Nieuwkerke, 5 K.M. van de
stad.
De Duitschera bezetten nu Rousse
iaere, brandden een geheele straat
plat, om de vuurlinie voor hun artil
lerie vrij te krijgen. Vele burgers
moeten daarbij In de kelders hunner
woningen omgekomen zijn.
Dinsdagochtend werd dc strijd her
vat. De Engelschen kwamen de
Franschen te hulp. Zij waren des
nachts tot Moorsleden genaderd. Den
ganschen dag werd heftig gestreden
en bulderde het kanon.
Rousseiaere ligt op 20 K.M. ten
noorden van Yperen en heeft 25.000
inwoners. Het terrein om de stad is
licht golvend on zeer geschikt voor
den strijdt
Nadere telegrammen aan de „Te'."
luiden
Rousseiaere Is Dinsdag door de
verbondenen hernomen. In de omge
ving woedt de strijd voort. Veel hui
zen staan in brand. Tal van bur
gers zijn gevlucht naar Frankrijk of
Nederland
Do Duitschers bombardeerden van
■Mariafcerken (bij Ostende) uit de stad
Nieuwpoort, waar de verbondenen
liggen. De verbondenen beantwoor
den het vuur van landzijde en de
Engelschen schieten van elf oorlogs
schepen af. De oorlogsschepen, die
eerst ter hoogte van Nieuwpoort la
gen, zijn genaderd tot Westende. Men
kan van den dijk af dicht bij Ostende
het bombardement zien.
Dc strijd la nog steeds onbeslist.
Ostende 13 dus nog ln banden van
de Duitschers.
Veel dorpen langs de kust zijn ver
nield, zooals Mannekensveere en St..
Joris, en Slype, bij Ostende, is ook
zeer geteisterd. Het Terminushotei te
Ostende ligt vol gewonden.
Het gerucht gaat te Ostende, dat de
geallieerden er in geslaagd zijn den
«poorweg naar Gent op te blazen.
Een trein met Duitsche gewonden is
onderweg blijven steken.
Van andere zijde wordt aan ge
noemd blad nog geseind
Een zeer levendig troffen moet
Woensdag in de buurt van Nieuw
poort en Goxyde hebben plaats ge
had tusschen Fransoh-Engelsche en
Duitsche troepen. De strijd zou zich
hebben afgespeeld in de groote dui
nen, die zich daar ter p'aatse ver
heffen. De Duitschers hadden er zich
verscholen, maar werden verrast.
Men verzekert, dat het gevecht ten
gunste der geallieerden beslist werd.
'«Middags tegen vieren, kwamen de
gewonde Duitschers, ten getale van
250, in karretjes te Brugge aan. Bij
na allen waren aan het hoofd gewond.
Men had nauwelijks tijd gehad, hen
te verbinden.
Na het gevecht eouden de Duit
sche troepen gedwongen zijn ge
weest, in de richting Thourout terug
te trekken.
Via Londen wordt nog geseind, dat
de Engeleohe oorlogsschepen voor
België er in slaagden een Duitsche
aeroplane te vernietigen.
Ook zouden zij er in geslaagd zijn
een ..Zeppelin" neer te schieten en
zes Duitsche batterijen bij Mariaker
ken opgesteld, te vernietigen. De ver
liezen van de Duitschers zouden 1600
dooden en gewonden bedragen.
Van 't Oostelijk
Oorlogsiooneei
Een Russisch officieel bericht
luidt
De Duitsche troepen die op War
schau oprukten zijn teruggedrongen
naar de streken ten noorden van de
rivier -Poulitga. Zij bevinden zich
thans in volkomen terugtocht; zij lie
ten hun gewonden achter, evenals de
steliingen die zij voorheen hadden
versterkt.
De Russen trekken krachtig voor
waarts over het gehee'e front.
Do Duitschers bieden nog tegen
stand aan den linkeroever van den
Weichsel, ten zuiden van het dis
trict Pi'tsga tot Sandomir.
Ofschoon de Russen aan een hevig
artillerievuur zijn blootgesteld en het
terrein zeer ongunstig is, houden zij
dapper stand in liet district Kosenitze.
Op 20 October behaalden de Rus
sen een belangrijk succes; hun posi
tie aan den linkeroever van den
Weichsel is thans verzekerd.
De pogingen der Oostenrijkers om
de San beneden Przemysl over te
trekken, zijn verijdeld. Do Russen
hernemen op dit punt het offensief. In
de streken ton zuiden van Przemysl
vond't rnon overblijfselen van alle
Oostenrij.'lüscho legercorpsen, die vroe
ger in Galiciö verslagen werden.
De opmansch van talrijke Oosten
rijksche en Duitsche afdecHngen Is
belet door de krachtige aanvallen der
Russen.
Een D u 11 s cih stafbericht ver
meldt alleen dat op het oostelijk oor
logsterrein nog geen beslissing geval
len is,
Men ziet, er is tegenspraak in deze
berichten. Dit verschil komt nog ster
ker uit wanneer men leest, dat het
volgende van Duitsche zijde me
degedeeld wordt over
DEN OPMARSCH NAAR
WARSCHAU,
door do Duitsche en Oostenrijksche
troepen.
,De Duitsch-Oostenrijksche op-
marsch naar Warschau staat er gun
stig voor. Op l't dezer hebben de Oos
tenrijkers bij Chrow en Przemysl
groot sucoes gehad bij uiterst zware
verliezen voor de Russen. Zij verover
den heuvelreeksen, die den straatweg
naar Lembcrg behcerschen.
Van nog grooter beteekenïs is het
Oostenrijksche oprukken van den
rechtervleugel en de verovering van
de hoogtes tellingen Slary Sambor.
De inneming dezer stelling wordt nog
belangrijker door het feit, dat de Oos-
tenrijksch-Uongaarsche troepen, ver
der oostelijk door de valleien der
Stryi doordringend, de Russen voor
zich uitdreven. Door deze stelling bij
Stary Sambor en door de heuvelstel-
lmg, die langs dc genoemde valleien
bereikt werden, werd de Russische
linkervleugel volkomen van zijn steun
punt liet Karpathen-gebergte wegge
drongen.
Deze ondernemingen aan den Oos-
tenrijkschen rechtervleugel hebben de
Oostenrijkers er echter niet van terug
gehouden ook naar het noorden toe
hun offensief te vervolgen. Met dit
doel voor oogen hebben ze de San bij
Jaroslaw overschreden en de oostelijk
van Jaroslaw gelegen heuvelreeksen
bezet
Danr Jaroslaw Lembcrg naar het
noorden toe overvleugelt, was het niet
meer dan natuurlijk, dat er hier weer
een heftige poging van de Russen
gedaan werd, om de voorhoede van
de Oostenrijkers over de San terug te
werpen. Deze poging faalde evenwel.
Evenwel zijn verdere aanvallen op
deze stelling met zekerheid te ver
wachten, wijl na het overschrijden
van de Sanrivier aan den opmarsch
langs den weg naar Ivangorod en
Warschau geen natuurlijke hinder
palen meer in den weg staan.
De oorlogscorrespondent van de
„Voasische Zeitung", die persoonlijk
de gevechten bijwoonde, constateert
ook den belangrijken voortgang der
Oostenrijksche troepen en roemt den
wanhopige» wederstand der Russen.
De commandeerende generaal van de
3de Oostenrijksche armee Von Boroe-
witsch legde er in een onderhoud met
de vertegenwoordigers der pers den
nadruk op, dat ,,de oorlog is gewor
den tot een Lechuisoh probleem". ,,Ik
zeg met u openhartig, hadden de Rus
sen onze infanterie gehad, dan zaten
ze reeds in Ween en en hadden wij
over zooveel artillerie te beschikken
als de Russen, dan zaten wij reeds in
Kiew. De middelon, waarmee oorlog
gevoerd wordt, zijn geheel anders ge
worden, maar de menscben zijn de
zelfde gebleven. Alleen maar aan de
zenuwen worden kolossale eischen ge
steld. Gij hebt de dappere kerels in het
front aan het werk gezien en ge zult
moeten erkennen over welk prachtig
menschen-materiaal wij (dus Oosten
rijk) kunnen beschikken, maar het
rnenschen-reservoir van Rusland is
ongehoord groot. De bevolking van
Europeesch Rusland alleen is dubbel
zoo groot als die van de Oostenrijk
sche monarchie. Derhalve stonden we
vroeger tegenover de Russen als 1 3
en thans nog als 1 2, en ten slotte zal
het 1 1 worden (hoopt de Ooslenrijk-
scho generaal op zooveel versterking
uit Duitschland Red. H.'s D.) en
dan eerst komen de groote eindbeslis
singen, die, daarvan Iron ik vast over-
teuigd. n et een zegepraal onzer troe
pen zullen afgesloten worden. Of dat
nu nog vier weken of vier maanden
zal duren, dat kan lieden ten dage
geen sterveling «eggen. Maar de zege
praal voor ons moet komen."
DE STRIJD OM PRZEMYSL.
De poging der Russen, om Prze
mysl in een stormaanval te nemen,
is afgeslagen en volgens de Duitsche
berichen zouden de Russen daarbij
70000 man hebben verloren.
De „Times" zegtDe Duitsch-Oos-
tenrijksche troepen verdedigen die
stad met groote hardnekkigheid en zij
is goed voorzien van ammunitie en
levensmiddelen. De Russen doen hun
bost, om door nachtelijke aanvallen
dc stad to nemen.
Van zulk eeri aanval wele de „B. Z.
am Mittag" het volgende mede te dee-
len
In een der voorwerken hadden de
Russen elf bataljons ondergebracht.
Iedere afdeeling kroop door hot gras
achter de andere aan. Daar een der
zoeklichten beschadigd was en een
6lag»schaduw gaf, kwamen de Russen
•om het fort heen en stormden plotse
ling over de borstwering. De bezet
ting trok naar de kazematten terug,
en schoot vandaar met de machine
geweren. De Russen drongen de ka
zematten binnen, waarin een ontzet
tend handgemeen ontstond; er werd
gevochten met bajonetten, knuppels
en handgrnaten. Aan een der deuren
stond een onderofficier, die man voor
man. als zij wilden binnendringen,
neerschoot; daar vielen een majoor
en veertig man
Een cadet en een vuurwerker wis
ten door een moorddadig vuur een
telefoon te bereiken en ondersteu
ning te vragen. Doch toen deze aan
kwamen was de aanval reeds afge
slagen. In de kazematten 'agen 30U
dooden en gewonden150 man wa
ren gevangen genomen.
Uit Weonen wordt gemelddat het
hoofdkwartier reeds sedert een week
in het bevrijde Przemysl gevestigd is.
Zondag kwam de eerste postauto
de stad binnenhet verkeer is her
steld en allerlei ivoodige behoeften
worden aangevoerd.
Voor de buitenste forten ten oosten
van de vesting wordt nog gevochten
tusschen de terugwijkende Russische
troepen en de Oosten rijtosch-Duitsolic
ontzettingslegers.
Een communiqué van de Russi
sche legatie meldt nog
„Ten zuiden van Przemysl gaan de
Russen voort met het maken van
talrijke gevangenen. Een Oosten-
rijksch bataljon heeft zich met al zijn
officieren en mitrailleuses overge
geven.
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
IN DE GEVECHTSLINIE IN NOORD-
FR/ N KR IJ IC
De correspondent van de New York
World aan do Aisne seint:
Ik heb juist een. nacht in de Engel-
scho loopgraven aan de Al are doorge
bracht en 90 man een aanval van 1000
Duitschers a> een nederlaag -zien
veranderen, toen do Duitschers om-
koerden en vluchtten om dekking te
zookon daar waar zij vandaan waren
gekomen. Een Engelsch machinege
weer begon de Duitschers ook uit
de dank te bestoken en bracht hun
een verlies van niet minder dan 1(W
man to;. ZooaJs ik den volgenden dag
kon zien, lagen er ru.m vijftig meer
lichamen tusschen de loopgraven dan
daar den von gen nacht waren ge
weest. Verscheidene gewonden wa
ren weg kurmen, komen.
Het was een nacht van ontzetting
en de stank der- lijkou, die sedert vele
dagen tusschen de verschansingen
lagen,, was ondragelijk. Do wind woei
in onze richting. Ik kon het niet lan
ger uithouden en ging don heuvel
af naar een van. do schuilplaatsen
voor het geschutvuur. IIoo de man
nen in do loopgraven het konden hor
den, was mij een raadsel.
Den volgenden, morgen geraakte
een hooiberg, waarheen vele sterven-
do manschappen waren gekropen, in
brand door het granoatvuur en de
mannen verbrandden eveneens. Er
waren daar ook gewotnden, die vier
dagen lang binnen 50 yards van. 1'
Luce hadden gelegen.
De aanval, waarvan ik getuige w
geweest, was er maar een uit tien
tallen andere, die gedurende een
maand op ve'e punten van de twintig
mijlen bingo Er.golsch© linie aan de
Atone bijna altijd bij nacht onderno
men waren. In dién tijd hebben de
Engelschen zeer weinig terrein ver
loren, ofschoon het aantal verliezen
aan menschonlevens meer dan 10.000
heeft bedragen. Duar de Duitschers
gewoonlijk do aanvallers waren,
moeten zij tusschen de 40 en 50 dui
zend man hebben verloren.
Een Engelseh soldaat viel ten offer
aan een ontploffende granaat, een
kolenbak, zooals de Engelschen zeg
gen, wegens don zwarten rook, aio
de Duitsche granaten verspreiden.
Deze ontploffing geschiedde zoo dicht
bij mij, dat ik mij geen rekenschap
van hot gebeurde had kunnen geven,
voordat ik ontdekte, dat ik op den
bodem van oen vijf voet lange loop
graaf lag ,r.oo bedekt mot puin, dat ik
mij bijna niet los kon werken.
De loopgraaf lag ongeveer vier mij
len ton noorden van de Aisne en
twaalf tot veertien mijlen ten oosten
van Soissons. De positie was een
maand tevoren met groote verliezen
vermoesterd; en enkel door prachtige
en voortdurende daden van helden
moed kon zij gehouden worden. De
Duiischers waren, op minder dan 90
M. afstand verder, verschanst en had
den volop dekking achter zich, ter-
wijt do Engelschen zich alleen voor
vernietiging hadden kunnen bewa-
rent, door zichzelf in to graven. Zij
hielden do steile opwaartsche glooiing
bezet, met schutters-loopgraven nabij
don, top von het steilste gedeelte. Ook
het terrein, dat tusschen hen en de
Duitschers lag. liop weer geleidelijk
glooiend af. Men gaf don Duitschers
het voordeel van een gemakkelijken
aanloop bij het liestorntren der schan
sen, Maar ofsciwon zij den vorigen
nacht zes aanvallen hadden gedaan,
waren' zij toikens halverwege door
het aanhoudende vuur gestuit.
Na beschreven to hebben hoe zij op
deze manter zoo dicht bij de schan
sen gckonu-n waren, gaat het bericht
voort, dal er iets vreemdsoortigs was
in het schouwspel vau hun nadering.
Het was laat in <lon middag en vol
komen stil. Het kanonvuur zeils
zweeg. De correspondent liep het veld
over, zonder zelfs één geweerschot tot
zich te trekken, indien hij had gewe
ten. dat hij binnen 280 M van d©
Duitsche voorposten was, zou hij zich
data- natuurlijk niet gewaagd heb
ben. Maar di» Duitschers schoten blijk
baar niet op mij omdat ik in burger-
kleeren was. Vlak beneden mij was
een klein gehucht aan den oever van
'nsanal riviertje en daar speelden kin
deren. Zoodoende vermoedde ik niiet,
dat ik zoo vlakbij do linie was.
Aan één kont, in een stelling die
meer voor het vuur open lag dan de
anderen, meende ik oen gemakkelij
ker schuilplaat.? te ontwanen met
tukken op don grond. Daar lag een
luitenant -een sigaret te rooken en
eon, geillu-treerd Londensch week
blad van do ■vorige woek 1e lezen.
Hij noodigde mij uit hij hem te ko
men en vroog mij wat ik daar te ma
ken had. Hot spijt mij te moeten zeg
gen, dat ik hem een teugen vertelde,
omdat ik wist, hoe streng de voor
schriften tegen correspondenten wa
ren. Na enkele minuten fioot een gra
naatkartets over ons hoofd heen; en
de slag klonk zoo dicht bij, dat ik on
willekeurig bukte, maar de luitenant
deed het niet. En enkele manschap
pen doden het voor zoover ik van
van de plaats, waar ik zat, kon zien
evenmin.
Enkeion hunner sliepen, en ver
roerden zich zelfs niet. Do granaat
kartets sprong juist voorbij het dorp,
maar was t? hoog vegaan, zooals met
Duitsche granaat kartetsen gewoon
lijk het geval is. De luitenant legde
mij uil, waarom hij zoo onverschillig
was. Hij kon aan het geluid hooren,
dot het projectiel over hun hoofd
heenging; en zijn zenuwen waren aan
dat geluid zó gewend geraakt, dat zij
er niet langer op reageerden, zooals
de mijne nóg wel deden.
DUITSCHE VOORZORGEN?
De vermaarde bctenfondeeringen,
die bij Namen, Antwerpen en Mau-
beuge dioor do Duitschers lang te vo
ren voor de opstelling van hun. zware
geschut voorbereid heetten te zijn,
zijn nu ook, volgens oen correspon
dent van de Times, bij Duinkerken
ontdekt.
Verleden jaar, zoo meldt hij, be
gon men do ïondeering te maken
voor een particuliere villa in de dui-
nn bij Goxyde, 18 K.M. van Duin-
keiken en even over de Belgische
grens. Wie do man was die den
grond gekocht had, bleef een geheim.
De villa was blijkbaar in grootscheep
se hen stijl ontworpen en over haren
eigenaar vertelde men allerlei ver
halen. Sommigen zeiden dat het prins
Victor Napoleon was, anderen dat
het een rijk fabrikant uit Luik was,
maar zijn naam werd niet bekend.
In elk geval duurde het werk een
heclen tijd en werd het met groots
zorg uitgevoerd door bijzondere ploe
gen. dio Duitschers schenen te zijn.
De fondamenten waren van beton
en men liet elk gedeelte oen tijd lang
drogen, voor men aan een volgend
begon. Het werk duurde heel den
winter en was in Juli nog aan den
gang. Toen de oorlog uitbrak, verdwe
nen de werklui en het men de fondee-
ringen aan hun lot over.
Pas nu is men achterdocht gaan
scheppen. Belgische genie-officieren
ontdekten dat hel uitgekozen punt
van de oostelijke forten van Duin
kerken juist ongeveer even ver af lag
als de schootsverheid vac de zwaro
Duitsche kanonnen bedroeg. Een af
deeling eappeurs werd uit Veurne
naar de plaats gezonden en hoeft den
16den dezer de beten-blokken met dy
namiet opgeblazen. Men moest een
extra bezending dynamiet 'aten ko
men, omdat het beton buitengewoon
hard bleek.
Van de £ee.
DE NOORDZEE SLUITEN?
Deze maatregel stelt de marine-
medewerker van do „Times" voor.
Waardoor zijn de „llavke" cn de
kruisers van het Ilogue-type in ge
vaar gekomen? Zij werden gebruikt
als politic-vaartuigen, om toezicht te
houden op de neutrale scheepvaart,
waar vijandelijke schepen gemakke
lijk onder kunnen doorloopon. Deze
diensten hebben slechts zeer indirect
mot de verdediging des lands te ma
ken.
Men make het zicli eenvoudiger,
liet volkenrecht kont een oorlogvoe
rende mogendheid do bevoegdheid
toe de zee af to sluiten. Langs een
lijn van de Sbetlardsche eifandeai
naar de Noorsche kust mot zoo noo-
dig een smullen open doorgang naar
het Skagerak zou de „Tïmc-s"-inan
dit willen bewerkstelügen. Voor den
pairouilledienst zouden dan niet nv»er
zwaarbemande kruisers gebezigd be
hoeven te worden. Stoombooten met
©ïn IC mijls vaart en treiters met een
paar kanonnen bewapend, zouden
het werk kunnen doen.
Het blad weet verder te vertollen,
dat bij de Engeische regeering de
sluiting van de Noordzee roods in
overweging 13 genomen.
„DE EMDEN".
Het Duit-che oorlogsschip „Emclen
dat roods 10 Engelse he stoomschepen
veroverde of 'm den grond boorde,
hoeft in den teatsten tijd opnieuw 6
Engelsche stoomschepen buit ge
maakt.
De>zo zes Engelsche schepen zijn dia
„Chilkana", „Troilus", „Benmohr"
en „Clan Grant" ook een baggermo
len (waarschijnlijk de „Ponrabbel")
d'io in den grand geboord zijn en de
stoomboot „Exford" die door de „Em
den" buit gemaakt werd.
Twee Engelsche esekadecs zijn sinds
eenige weken belast met het opspo
ren van de „Fmden", maar blijkbaar
nog zonder succes.
EEN VERGISSING.
Een Ducrusehe onderzeeboot is
Woensdag bij vergissing door een
andere onderzeeboot beschoten maar
gelukkig niet geraakt.
De oorlogvoerende mogendheden,
die bij dit geval betrokken konden
zijn, werden door Denemarken er in
kennis van gesteld nvet verzoek,
voortaan voorzichtiger te zijn.
EEN ENGELSCH SCHIP IN DEN
GROND GEBOORD.
Uit Stavanger wordt gemeld, dat
het Engelsche stoomschip „Gütze",
van de Saeloezen-tcilhliriie, op een
afstand van 12 zeemijlen van dc N'oor-
sclie kust door ccn Duitsche duikboot
tn den grond werd geboord. De be
manning werd gered.
Het stoomschip „Gütze" is afkom
stig uit Leith. Het werd in 1831 ge
bouwd cn meel 527 registertou.
In België.
De Brujsselsche „Tclcgraaf'-corres-
pondent schrijft
DE VERWOESTINGEN.
Op mijn tocht per auto van Brussel
naar Antwerpen ben ik zoo juist door
dc steden en dorpen gereden, die ge
durende dc laatste weken het meest
van der; oorlog hebben geleden.
Boven Vilvoorde begint hel jam-
merlijkste schouwspel van ruinen en
ellende, dat men ooit gezien heeft.
Het dorp Eppeghein, waar een hard
nekkig gevecht tusschen Belgen en
Duitschers gewoed heeft, is niets an
ders dan oen ruïne. Van de 250 huizen
zijn er niet "neer dan drie gespaard
gebleven. Men ziet niet anders dan
gater., geslagen door granaten, puin-
hoopen, verbrande balkenzelfs de
FEUILLETON
(Naar het Engelsch).
42)
Door een plotselinge gedachte be-
e eld, ontsloot hij de binnenste afdee
ling met een sleutel, die aan zijn hor
logeketting hing, en haalde daaruit
een lijvig en net pakje brieven te
voorschijn. Een paar zocht hij er uit,
keek ze dcor en pakte- ze toen weel
op,
O, lady Anne, lady Anne, zei hij
bij zichzelf, toen hij de kist sloot, gij
zijt nu in do maatschappij in rang en
stand verheven, en gij 'haakt er naar
in de kringen van dit graafschap de
eerste rol te speten, en gij hebt daar
voor zoowel den rijkdom als het ver
stand, maar gij moet de grenzen niet
overschrijden, of ik zat genoodzaakt
zijn, lady Anne, om u w-at neer te
zotten, at zijt gij de vrouw van een
edelman, en mij dunkt, dat, ih-et tijd
wordt, dat uw geheugen, wat. Worde
gescherpt. Gij wordt wat al te onaf
hankelijk.
HOOFDSTUK IV.
A r t h u r's 11 e f de.
Vroeg in den morgen van den Isten
Mei ontwaakte Arthur uit een on rus
tteen slaap ln tegenstelling met de
ervaring van de eilandbewoners be
loofde de lucht een bijzonder mooien
dag. juist een dag om te gaan vis
schen. Hij kleedde zich aan, zocht
zijn vischgnrnituur. verliet het huis,
bevrijdde Aleck uit zijm schuurtje en
sloeg den weg iu naar Bratha.m Lak©,
zooals deze hem den vorigen dag was
aangeduid
Ongeveer terzelfder tijd stond An
gela op; zij was altijd vroeg bij de
band. Zij liep naar het venster om
te zien wat voor dag haar verjaardag
zou zijn. Toen zij zag hoe schoon het
weer was, wierp zij liet raaun open,
waartegen haar meest geliefde raai
Jack reeds pikte om te worden bin
nengelaten, Üet do zachte lentelucht
langs haar gelaat en door haar lok
keu speten rnert de gedachte hoe ei
genaardig het toch is, twintig jaar
oud te zijn. En daarna bij het venster
riederknielende, zeide zij haar ge
bed op- Daarna vonhief zij zich en
kleedde zich aan. Ter eere van haar
geboortedag koos zij uLt haar niet
zeer overvloedige garderobe haar
japonnen werden alte door PIgott
gemaakt de mooiste-, een nauwslui
tende, witte japon, die zij den vori
gen zomer des Zondags -had gedra
gen. Daarna trok zij een paar stevige
schoenen aan, die er op berekend wa
ren haar tegen den morgendauw te
beschutten.
In dien tussdhentijd had Arthur
den weg naar het meertje gevonden
en wandelde er eerst langs totdat bij
aan den „Staf der Caresfoots" was ge
komen. Na den trotschen eik to heb
ben bewonderd, want hij was een vu
rig bewonderaar van de natuur, be
keek hij het omringende water met
een kennerebhk. Een paar meter van
hem verwijderd liep een stuk muur
tot ln het meer, waarop de paal
stond nu geheel verrot waaraan
Angela zich had vasigebonden op den
a\ond toen hel zoo hevig stormde.
Voor hem strék-te zich ook een stuk
muur uit tot op eenigen afstand Ln
het meer, ongetw ijfeld de fundeering
van een oud schuitenhuis; die kwam
evenwel niet boven water uit. Tus
schen deze twee muren bevond zich
een zeer diepe waterpoel.
Een uitstekend piekje oan te vis-
schen, dacht Arthur bij ztelraelf, en
juist toen die gedachte bil hem op
welde zag hij een karper van wel vijf
pond bijna tot aan de oppervlakte ko
men en weer ka'm in de diepte weg-
zinken.
Behoedzaam trad hij terug naar een
van de beide vierkant afgehouwen
steenen aan den voet van den eik, en
-maakte zijn viischgarnituur gereed.
Weldra echter, getroffen door de
schoonheid van zijn omgeving, wier
stilte slechts werd verbroken door het
gezang der vogels, keek hij eerst eeni
gen tijd om zich heen. Het was een
vx-eedzaruo, echo one aanblik, en ter
wijl hij zoo rondwaarde. verviel Ar
thur in gepeins.
Spoedig evenwel als door een 'ge
heimzinnige macht aangetrokken,
wendde Arthur zijn oogen af van een
6teeds in beweging zijnd waterhoen,
dat bezig was een nest te bouwen, en
hij zag een groote raaf op één poot in
het gras staan, ongeveer drie meter
van hem verwijderd, die hem op
koddige manier met zijn rechteroog
bekeek. Dit was eigenaardig.
Zijn blik bleef echter niet op de
raaf gevestigd, want een paar meter
daarachter zag hij een wit gewaad,
en de richting van zijn blik langzaam
doende stijgen, zag hij langzamer
hand een vrouwengestalte voor deD
dag komen.
Goede hemel! zei hij overluid
liet was de bedoeling niet van den
armen jongeling om dit uit te spre
ken, maar het .welde op uit het diepet
\an zijn hert goede hemel, wat te
zij mooi!
Laat iemand, zoo het mogelijk Is,
zich een voorstelling maken van de
groote verwarring, 'teweeggebracht
in dat ander paar oogen bij (lie open
hartige uitling van bewondering, en
den levendigen blos, die zich vertoon
de op 'het 'bekoorlijk gelaat. Die oogen
drukten evenwel geen toorn uit
wellicht ligt het niet ln de natuur
van de ernstigste, meest terughouden
de jonge dome om toornig te worden
bij een compliment, dat hoe gewoon
ook* 500 d'Uideliffc, oprecht en on
voorbereid was. Het volgende oogen-
bük dacht Arthur na over hetgeen hij
had gezegd, cn was het zijn beurt om
te blozen.
Hij herstelde zich evenwel vrij
spoedig, stond op \an zijn steenen
zitplaats, nam zijn hoed af en zeide
nederig
1-k vraag u vergiffenis, maar ik
was onvoorbereid op uw verschijning,
en dacht werkelijk een oogenblik, dat
gij de fee van deze plaats waart, of,
voegde hij er bij en woes met 'n sierlijk
gebaar op een takje meidoorn met
half ontloken bloesem, dat zij in
haar hand hield, de oorspronkelijke
Meikoningin.
Angela bloosde weer. Het compli
ment was zoo natuurlijk, dat zij geen
reden had er zich toornig over te ma
ken.
Een oogenbük 6loep zij haar lieflij
ke oogen neer, waarin zich de hemel
•scheen te weerkaatsen, voor den blik
van onmiskenbare bewondering,
waarmee hij tiaar aanzag, en zooals
zij diaar stond, trof het Arthur, -dat
er meer dan schoonheid van vorm en
gelaal aan haar was op te merken
een onbeschrijflijk.iets, een waas
van onschuld, cn een weerschijn van
het goddeüjk licht, dat aan hare
schoonheid i«ts bijzonder verhevens
gaf.
Hij had evenwel geen tijd om erover
na te denken, want 't volgende oogen
blik had zli al hwir tooed verzameld,
sprak hem aan met een zachte
stem, waarvan de klank hem zijn I©
"en laug m dc oor en weerklonk.
Mijn vader heeft mij verteld, dat
hij u verzocht had hier te komen vïs-
schen, maar ik verwachtte niet u hier
reeds zoo vroeg te vinden. Ik -- ik
vrees, dat ik u stoor, en zij maakte
een beweging ais wilde zij gaan.
Arthur begreep, dat hij zooiete
moest trachten te voorkomen.
Gij zijt miss Cürosfoot, nietwaar?
zei hij haastig
—Ja ik ben Angela ik behoef
uw naam niet te vragen, mijn va
der heeft dien reeds genoemd. Gij
zijt mijnheer Arthur Hcigham.
Ja. Weet gij wel, dat wij nog
neef en nicht zijn? Dit was wel wat
overdreven, maar hij wan zoo ver
heugd om iets te bunnen aanvoeren
wat tot meer vertrouwelijkheid kon
leiden.
Ja, mijn vader heeft er mij ovet
gesproken, dat wij nog aan e'kaat
verwant waren. Ik heb geen andere
bloedverwanten dan mijn neef
George, en het is mij zeer aange
naam er met nog oen kennis te ma
ken, en zij reikte hem met betoove
rende vriendelijkheid de hand.
Hij drukte die eeihiedig.
(Wordt vervolgd).
