ook niets tn te brengen tegen Uw be
weren, dat men door do treurig©
tijdsomstandigheden thans in do :on-
toctie-magazijnen mantels, toiletten
enz. vindt tegen buitengewoon billij
ke prijzen en in groot© eorteering, en
re i- zeker zijn er Ti massa artikelen
die mem goedkooper in den winkel
koopt dan ze zélf te vervaardigen,
doch dit gèldt nien. voor alles, betgeen
Jk in slaat ben U met cijfers te bewij-
ren, indien U zulks verlangt. Eerst
moet ik evenwel opkomen tegen Uw
bewering, dat er véél in te brengen
zou zijn 'tegen: „dat in huis laten ma
ken „knutselen" zooals U het noemt.
'A i - U met dat „knutselen" misschien
knoeien bedoelt, dan moet ik U doen
opmerken, dat er tegenwoordig tal
van dame» zijn doe, door bet volgen
van naai- en knipcursussen aan be
paalde vakscholen, zéér goed in
staat zijn haar eigen kleereri te ver
vaardigen en werk maken, dat gezien
mng worden, derhalve geen „knut
selwerk!"
In mijn artikel nu was er alléén
sprake van: „moeders die g e w o o
r ij n, zélf de toiletjes barer meisjes
te vervaardigen met behulp eener
naaister"! Mijn raad gold dus nnet
hk&r, die gewoon z ij n in de con
fectie te koopen, alzoo wciaer mijner
zijds geen sprake van den winkelier
die vaak op hoog© lasten zit ie
willen benadeelen.
En wat nu het artikel betreft, waar
over het in hoofdzaak ging; ml. een
gos.-hikte avondmantel voor moists,
tk bedoelde bakvisahjes, moet ik den
„winkelier" doen opmerken, dat de
confectie die weinig of niet brengt
ik heb tenminste in den Haag ver-
ge-: frehe pogingen gedaan er een voor
mijn 16-jarig bakvischje te vinden
en 't zou mij verwonderen als de
„Winkelier" er mij een had kunnen
leveren! Ilij zou dan beter gesor
teerd zijn, dan de aller eerste
7. a a k in de residentie! Wel bond
men mij daar witte capes aan vin
laine des Pyrenees, doch mantels wa
ren voor zulke meisjes niet voorhan
den; ze moesten apart gemaakt wor
den, hetgeen met den tegenwoordigen
hoog en looustandafurd van het ate
lier-personeel véél en véél t© diuur
uitkom'ï.
De ondervinding, dóe ik nu roet het
Ik-loeide kleedingstuk heb o-pcredaan
heeft mij t© denken gegeven en d©ed
b:i mij het denkbeeld ontstaan, dat er
voor een winkelier die zich op dit
artikel zou willen toeleggen, hetgeen
natuurlijk nog met andere dergelijke
artikelen zou moeten worden aange
vuld best wat te verdienen is; en
nu dit geval zoo toevallig ter sprake
komt, noodig ik den „winkelier' uit
mijn „knutselwer k" eens t© ko
men bekijken. Wellicht kan hij ar zijn
voordeel mee doen.
MARIE VAN AMSTEL.
Brieven nit Berlijn.
(Particuliere correspondentie).
Berlijn is geen stad-, die men over-
zirii kan zonder op een toren te klim
men De huizenzee in de Noordduit-
ÊClie vlakte strekt z.ch uit als een na-
niense golf op wijd strand, zonder
noemenswaardige terreinvernooririg.
Suottend spreekt de Berlijner zelf van
zijn ..Kreuzberg", het eenige stukje
In»uvel tier stad. Daarbij is de omge
ving volstrekt niet zonder golvingen
in hot terreuix. De Rausnerbergen bij
voorbeeld zijn een langgeslrekt heu
velland. de Mügjjelbergen veriieffen
z.cb aan den oever der liovenspree en
vooral de Havenabersen bij Potsdam
geven van hun toppen heerlijke verge
zichten over de Ha\elvaliei, de nieren
en het Werdersche land. Maar Ber
lijn zelf... uien ziet het niet liggen bij
aankomst met den trein, men wordt
mot voorbereid op zijn reuzengrootte,
iiion is midden in zijn brandend le
ven oer men het weet. En slechts zel
den en als een openbaring ziet men
ergens aan een peripherte in nog
mot uitgebouwd© wijken even iets dat
een -tukje van het profiel van Berlijn
voorstelt.
Een van de interessantst© verge
zichten in de stad zelve is dat over
het Teonpelliofer-veld. Overdag als de
suidstrein die tusschen hot mu rong rijs
doorrolt, hoogstens met het uitzicht
op een paar armzalige lapjes grond,
die de bekende Berlijnsche „Laubea-
koloniën" vormen, op eons daartus-
schen uitschiet en d© bl'k op een uit
gestrekte groene vlakte valt. door
hoornen omzoomd, een reuzenvlakte,
waarop een gunsche Nederlandsclie
provinciestad met omgev.ng kan
slaan: het oefemngsterrein der troe
pen. het paradeveld, het veld van
Tempelhof- Ver aan den horizon pas
doemen nieuwe huizenmassa's ©i>. En
'e. avonds, als de lichten der lantaarns
schilleren op de hoofdwegen die het
dan beruchte void doorsnijden, waar
allerlei lichtschuw gespuis rond
zwerft, waar zoo menige moord is ge
pleegd, als hel daar in d© diept©
ligt van hei perron van het stadstrein-
sUiUon Tempelhof gezien, terwijl dui
zenden lichtjes stralen heel in de
verte ais een krans om die wijde don
kerte, dan is liet vooral omgeven door
een waas van geheimzinnigheid en
avontuurlijkheid, dat Berlijn nergens
elders vertoont.
Do hoofdweg, d© groote chaussée,
enndt het veld in een westelijk en een
oostelijk doel. Hel laatste was steeds
voor de groote parade in voor- en
najaar bestemd, hooggeplaatst© miU-
Ui'io persoonlijkheden uit uüe Uisus
in cl Uu.tscliland oorlogvoerende lan
den hebben herhaaldelijk op deze
plaats de èLite-regimenten langs den
ke'zer te paard zien trekken, terwijl
do grond daverde onder hot getrap-
Ij1 der hoeven, Zeppelin's ©n vliegtui
gen door do lucht snorden en de ju
belkreten der menigte weerklonken.
liet westelijk gedeelte is voor eeni
ge jaren door een bankhuis aange
kocht, dat zich met torrenmspecuLuties
bezig houdt en hier een nieuwe wijk
wilde doen ontstaan. Talrijke straten
met huizen door modern© architecten
opgetrokken, met alle mogelijke gerie
felijkheid ingericht, ingedco.d in. klei
ne woningen voor mtnsclien met
klein inkomen, die toch deftig wonen
wilden, zijn er reeds ontslaan. Het
groote luchtreservoir voor het zuid
westelijk gedeelte van Berlijn is er
kleiner door geworden.
Doch vuii deze stad wilde ik niet
spreken. Nog een kwartier verder
dan d© laatst© straat, doch nog op het
aangekochte terrein, waar reeds een
groot park aangelegd is, ligt een nieu
we stad, wier omtrokken in den grij
zen Decembernevel nauwelijks te on
derscheiden zijn. Door kuilen en mod
der gaat d© tocht er heen.
Langzamerhand worden donkert
vormen zichtbaar: een stad van ba
rakken, lage zwarte loodsen, strekt
zich. daar uit. Het is de barak kenam -
balance op het Tempelhoferveld. die
alle haast opgetrokken bij liet toe
nemen der gewondentransporten nu
Is sedert vijf weken in gebruik is
genomen.
Een stuk papier, met de noodigo
stempels der autoriteiten voorzien,
verschaft mij den toegang, en de
vriendelijke hoofdverpleegster die in
een dor dicht bij den ingang doch ook
op het afgeschoten en omrasterd ter
gelegen houten huizen inet twee
verdiepingen verblijf houdt, geeft mij
zustertje mee op weg. Veertig
loodsen, woonhuizen met flinke groo
te vensters aan weerszijden waarvoor
men van buiten de bloeanen ziet staan
die het leven der zieken opvroolijken,
geven elk plaats aan dertig gewonden
wier bedden in twee rijen staan, hel
voeteinde naar den breeden midden
gang gekeerd. Voor negen loodsen is
er telkens een keuken gebouwd, geel
geverfd evenals de operatieloods,
waar in vier kamers met licht van bo-
in aseptische en antiseptische af-
deelingen gelijktijdig geopereerd kan
worden, de zuster- en de genees'.iee-
renloods (die hier ook 's nachts blij
ven), de cantine en het administra
tiegebouw. Een groot© loods is in aan
bouw om als recreatiezaal Voor de
lichtgewonden, als muziek en voor
drachtenzaal te dienen. Heel aan het
einde, naar het vrije veld toe en door
nog een heining afgesloten, verrijzen
de barakken Voor besmettelijk© ziek
ten. Vooral met het oog op mogelijke
epidemieën werd deze stad gebouwd,
die nu reeds 1100 gewonden herbergt
en die vergeleken bij de vele Berlijn
sche ambulances in ziekenhuizen en
openbare gebouwen, het groot© voor
deel bezit van haar ligging vlak aan
een spoorlijn, waardoor het transport
der zwaar-gewonden zeer vergemak
kelijkt wordt.
Het zijn louter manschappen en or
derofficieren: Duitsche soldaten en
vrijwilligers die hier verpleegd wor
den. Velen op krukken, ze mede han-
teerend als kinderen met nieuw
speelgoed, onderen hinkend, stromoe-
lend, met verbonden arm of hoofd
In vele der loodsen, door een flinke
ijzeren kachel in liet midden ver
warmd, on.breken naast slingers ren
dennegroen en bloeiende planten
noch gramophoon, noch harmonica,
zelfs op een piano kunnen eenige ho
gen. Een keuken verzorgt telkens ne
gen barakken en liet zijn vrij
willig© hulpkrachten, jonge vrouwen
der hoogere standen, die hier in elke
der vier" keukens veertien, soms zes
tien uur per dag op haar voeten staan
om in de reusachtige ketels of op deu
haard het eten voor de soldaten te ko
ken en die haar provisiekamer ijve
rig vullen met allerlei ingemaakte
vruchten, sap, gelei en wijn om het
menu nu en dan een tikje weelderi
ger te kunnen maken. Hel aardappel
schillen is wel het teerste punt bij dit
werk. De twee vrouwen die er voor
aangesteld zijn komen er nooit mee
klaar, en het zou heusch erg zijn, als
niet de mannetjes die met een lichte
verwonding rondte open gr nag voor
eon extra lekker hapje hun hulp aan
bod oil En zoo heerscht hier in deze
kleine stad in al die alleenstaand© ba-
rakken, louter wereldjes op zich zelf
m-t een zuster en twee hulpzusters,
bijna een gezinsleven, een hartelijke
toon, die het den Beieren on Würtem-
bergers die een groot deel der pa
tiënten uitmaken, haast vergeten doet
dat rij zoo ver af van hun familie zijn.
Amstcrdamsche Kout
153l
Een openhartige verklaring.
De opvolger. Warm voedsel
van gemeentewege.
Onze burgemeester heeft in de
raadszitting van Woensdag j.L eene
verklaring afgelegd, die, zoo, hoe zal
ik het zeggen.... verbluffend van open
hartigheid is.
Het was, nadat het oudste raadslid,
de heer L. Serrurier, hem gefeliciteerd
had met zijn benoeming lot Commis
saris der Koningin in Noord-Holland.
Do burgemeester, het prijzenswaar
dig kort öpeechje beantwoordend, zei-
de dat uoor deze benoeming een
wensch vervuld werd, reeds tal van
jareu door hem gekoesterd.
De Raad keek vreemd op en een
beetje sip bij deze woorden, die aan
duidelijkheid niet veel te wenschen
overlaten. Toen Mr. Van Leeuwen
ons verhel, voelden we allen hoe moei
lijk het was, een plaatsvervanger te
vinden. Arnhem's burgervader, Jhr.
Mr. Dr. Roèli, kwam aan het hooid
der gemeente, naar ieder dacht bezield
met den vurigen wensch, om lang
burgemeester van Amsterdam t© zul
len zijn.
En nu komt hij, bij het scheiden van
d© markt, vertellen dat hij eigenlijk
het Prinsenhof beschouwd heeft als
een doorgangshuis naar de een of an
dere Provinciale Griffie.
In dit licht komt het weer wi
schijnlijk voor, dat burgemeester
Roëll reeds vroeger voor een gouver
neurschap is aangezocht. Indertijd
werd zijn naam genoemd in verband
met de vacature van Commissaris der
Koningin in de provincie Utrecht,
terwijl er eveneens hardnekkige ge
ruchten hebben geloopen, dat hij be
stemd was om het hoogste ambt in de
provincie Gelderland te bekleeden;
waarbij dan weer Arnhem zijn woon
plaats zou zijn.
Of het inderdaad zoo is, weet ik
niet en ook niet of Jhr. Roëll beide
keeren het aanbod gracelijk heeft af
gewezen, omdat hij niet al te spoedig
de hoofdstad weer zonder burgemees-
Ier wilde laten.
Hetgeen zeer vriendelijk was, en
ons dan maar troosten moet.
,,Le roi est mort, vive le roi". We
beginnen er nu reeds aan te denken,
wie 's burgemeesters opvolger zal
kunnen zijn. En niemand ontveinst
zich dat het hoogst, hoogst moeilijk
zal wezen den rechten man te vinden
voor het hoog© ambt, en dat het lang
Xliet zeker is, dat de geschikte ook
bereid zul worden bevonden, de func
tie te aanvaarden.
In de verklaring van burgemeester
Roëll, waarover ik liet hierboven had,
schuilt deze waarschuwing, dat de
Regiering in de eerste plaats zal moe
ten omzien naar een man, dl© bezield
is-met den vurigen wensch, burge
meester van Amsterdam te zijn en te
blijven. Dut het geruimen lijd duurt
men zich in het uiterst gecompli
ceerd. raderwerk van het Amster-
d&msch gemeentelijk beheer heeft in
gewerkt en alles overzien kan, spreekt
van zelf. Ook behoeft het geen lang
betoog, dat vele wisselingen in het
ambt, dat bij voorkeur geschikt
schijnt eèn statlonnair karakter te
dragen, ongewenseht zijn.
Dan heeft de burgemeester van Am
sterdam te doen met een gemeente
raad, „die niet gemakkelijk is". Hij
moet als voorzitter van de raadsverga
deringen krachtige leiding aan de
discussies weten te geven, en zoo nu
en dan het is soms noodig den
Raad in bedwang weten te houden.
De discussies in den Amsterdam-
schen gemeenteraad willen wel eens
hopeloos verward worden. Het was
dan de kracht van burgemeester Van
Leeuwen, den draad taai vast te hou
den. Als de Raad er zelf niet meer uit
komen kon, zette hij in korte woor
den, helder resumeerend, precies den
stand van het vraagstuk uiteen. En
aarzelde een wethouder, burgemees
ter Van Lc-euwen sprong hem bij, om
dat hij van de verschillende takken
van gemcentebeheer zoo goed op do
hoogte was.
Dan ook Amsterdam is democra
tisch. De nieuwe burgemeester zal
moeten hebben voor de democra
tische stroomingen van onzen tijd, wil
hij zich in Amsterdam bemind maken
cn een aangename positie verschaffen,
waarin hij vruchtbaar werkzaam kan
zijn.
Voorts een eisch die, naar ik meen,
helaas, gesteld moet worden wie bur
gemeester van Amsterdam zal zijn
moet een gefortuneerd man wezen. De
representatie- en receptiekosten van
den burgemeester der hoofdstad zijn
enorm hoog. Wie niet zeer gefortu
neerd is. kómt met zijn salaris niet
rond. Dit heeft natuurlijk het be
zwaar dat een man die, wat zijn ca
paciteiten en werklust en zijn ambi
ties betreft, bij uitstek geschikt zou
zijn voor het - burgemeestersambt,
doch niet tot de allerhoogst aangesla-
genen behoort, voor de functie niet t©
vinden zou zijn.
Aan deze moeilijkheid zou tegemoet
to komen zijn, indien het gemeente
bestuur, in navolging van de gemeen
tebesturen de£. groote steden in het
buitenland, de kosten van represen
tatie en receptie zelf droeg en niet het
volle gewicht daarvan liet drukken op
de schouders van den burgemeester.
Zooals men weet, recipieeren in de
groote steden van het buitenland bij
bijzondere gelegenheden de gemeente
besturen, en alle kosten van ontvangst
etc. etc. worden door de gemeentekas
gedragén.
Bij ons moet de burgemeester zelf
voor een groot deel der kosten opko
men. Hij moet ©en grooten stnat voe
ren, equipage houden, alles ter wille
van het ceremonieel bij plechtige ont
vangsten
Wanneer nu de gemeente daarvoor
aorgd© en d© groote kosten uit de ge
meentekas kwamen, dan behoefde de
burgemeester niet over een vermoj
te kunnen beschikken, ais nu zeer
ker een vereischte is. Men had dus
veel ruimer keus van knapj>e, ener
gieke mannen, in staat en genegen
de teugels van het bewind met krach
tige hand te voeren. Bij de vaststelling
van het salaris zou er op gerekend
kunnen worden, dat er dan geen
representatie-kosten onder begrepen
behoefden te zijn.
Allerlei namen van een toekomsti-
gen titularis worden reeds genoemd.
Ik zal z© niet herhalen. Eén naam wil
ik echter, curiositeitshalve, wel over
vertellen. Naar ik hoorde, wordt in
stadhuiskringen de naam genoemd
van.... Minister Treub 1
Het raadslid De Miranda heeft iD
de raadszitting van Woensdag een
zeer belangrijk vraagstuk ouder de
publiek© aandacht gebracht. De heer
De Miranda had den Raad schriftelijk
toestemming verzocht om de volgende
vragen t© mogen stellen
lo. Achten B. en W. thans den tijd
gekomen, om van gemeentewege
warm voedsel voor zeer billijken prijs
verkrijgbaar te stellen voor de nood
lijdende bevolking?
2o. Zoo ja, zijn B. en W. dan bereid,
deze zaak in nadere overweging te
nemen «m hun voorstellen daarom
trent den Raad spoedig kenbaar te
maken
Ter toelichting van zijn vraag
kwam de heer De Miranda met eenige
cijfers, die wel in staat zijn, den
schrik om het hart t© doen slaan. Hij
wees er namelijk op, dat in Amster
dam 16(KX» hoofden van gezinnen
\verkloo3 zijn, hetgeen zeggen wil,
dat er 80.000 personen gebrek lijden.
De steun, die reeds verleend wordt,
is verre van voldoende. Van deskun
dige zijde vernam de heer De Miranda,
dat het nogelijk is tegen 8 1/2 cent
per portie warm voedsel beschikbaar
te stellen.
De Voorzitter heeft op de vragen
van don lieer De Miranda geant
woord, dat er namens B. en VV. later
op geantwoord zal worden.
Verstrekking van warm voedsel van
gemeentewege is in ons land een no
vum. Hel klinkt zeer schoon en pakt
dadelijk alle teedere harten. Maar de
vraag, of de uitvoering mogelijk is en
hoe dio het meest practised kan ge
schieden. vereischt studie. Nu wil
liet noodlot dat men, om van de prac-
tij'k dezer quaestie op de hoogte te
komen, wel allereerst naar België het
oog moet wenden. Te Gent werd het
principe toegepast in den tijd van de
w erkstaking in de spinnerijen, en het
plan bestond, het ook toe te passen bij
de werkstaking voor algemeen kies
recht in 1912. In Antweipen ook is
aan liet denkbeeld reeds een begin
an uitvoering gegeven.
Een eventueele commissie, die het
raagstuk zou mooten bestudeeren,
zou zich dus zeer zeker naar België
wenden. Daan-oor is het nu geen tijd,
zoodat ik maar vrees, dat het onder
zoek naar de mogelijke verwezenlij
king van het denkbeeld wel niet met
dien spoed zal kunnen geschieden als
door den voorsteller zeker wensche-
lijk wordt geacht.
Niemand zal het principe onsympa
thiek vinden. Indien inderdaad tegen
81/2 ets. per portie van gemeente
weg© warm voedsel wordt verstrekt
aan behoeftigen, zou de hoofdstad een
mooi voorbeeld geven door hierin
vooraan te gnan. Laat ons hopen, dat
er mogelijkheid is, binnen zeer korten
tijd het noodige studie-materiaal over
het vraagstuk te verzamelen.
AMSTERDAMMER.
Een prachtige villa
te hnnr.
(Humoreske.)
Zeg, Mien, de heer en mevrouw
Von Biester komen \an hun land
goed een paar dagen in de stad en...
Om 'e hemels wil, hoe weet je
dat? klonk het verschrikt.
Mevrouw Streber Het haar man, di
recteur van een financieel© instelling,
stelselmatig nooit een zin voleinden.
De heer Von Biester 6Chre>ef me
een briefje om te melden, dat zijn
vrouw een paar dagen vóór hem zou
arriveeren en dat zij nu gaarne zou
gebruik maken van de vriendelijke
uitr oodiging, dio wij in Mentone de
den
0, Frits, wat moeten wij begin
nen I
De heer directeur liep opgewonden
de kamer op en neer en haalde ve©I-
beteekenend de schouders op. Hoe
wel deze beweging door zijn vrouw
niet onderbroken kon worden, toch
was die geheel onvoldoende om aan
den fatttlen toestand ook maar iets te
"eranderen. Het echtpaar, dat op ver
re na niet zoo schitterend ingericht
was al6 het „buitenaf" had laten
voorkomen, had zijn koperen bruiloft
aan de Riviera gevierd, en het toeval
had gewild, dat men daar een aristo
cratische familie ontmoet liad, waar
mede men aangenaam had verkeerd.
Bedenk, Frits, dat de Biestere
niet beter weten, of we hebben een
elegant, rijk interieur.
Dan zal 't hun wel wat tegenval
len ik kan er niet© aan doen!
Zoo. Maar je weet toch, dat ik
hun verhaald heb, hoe wonderschoon
onze plafonds geschilderd zijn
Eji ik heb verteld, dat we een
biljartkamer
Jawel, alles oud-eikenhout.
En onze bedienden
En als ik bedenk, wat ik al zoo
in onzen wijnkelder .opgesneden
heb.
Wat moeten wij beginnen?
Met wanhopig gebaar hervatte de
directeur zijn wandeling door de ka
mer, terwijl zijn vrouw, zeer bezorgd
het hooid in de hand tiet rusten en er
minder voordeeUg. uitzag.
We moeten maar afschrijven
zeggen dat wij de etad uitgaan.
Alles goed en wel, vrouw maar
je weet, dat ik eenig voordeel meende
te zien in die kennismaking
Ja, Von Biestet is rijk, en
een ideale commissaris voor de Bank
zijn, die
Zij voleindde niethij begreep haar.
Zij tl instelling was nog lang niet, wat
zij wezen moest, en wanneer ze niet
op betere grondslagen gevestigd werd,
dan zou het mis'oopen.
Na ongeveer tien minuten kwam er
weer leven in haar oog en haar
'aat klaarde op.
Frits, ik heb een ideel
Dat zal een kostelijke inval we
zen; daar weet ik alles van!
Houd je ironische opmerkingen
voor je en luister. Wat het ook kosten
moge, wij moeten zorgen dat de Bies
tere niet zien, hoe gansch anders het
me' ons gesteld is. dan we aan de Rb
vier© hun op de mouw speldden. Wij
moeten, hoe dan ook, trachten om
bon zand in de oogen te strooien en
naar behooren te ontvangen.
Maar, hoe dan?
Doodeenvoudig. Beschilderde
p'afonds, eiken paneelen, biljart et
cetera, aües moet er wezen, wanneer
mevrouw Von Biester komt.
En waar moet al dat geld van
daan komen?
Zoo heel veel hebben we niet
r.oodig. 't Hoog noodige moeten we
aanschaffen, en verder met wat han
digheid
Onzin. Ze zullen lont ruiken en
je zuli zien, dat
Hee'emaal niet. Ik heb er al wat
andere op bedacht. We moeten ons
wenden tot een verhuurkantoor of
agent, en een gemeubileerd kwartier
voor drie of zee maanden zien te hu
ren, waar we tijdelijk intrekken. Dit
is het eenige, wat er op zit. Ik ken
zoo'n agent te de Leipziger strasze
morgen ga ik er heen en zal eens
i ragen wat hij beschikbaar heeft
Misschien denk je, dat het overdreven
is. voor die menschen zooveel gehi
uil te geven, maar er staat hier veel
op hel spelzij willen de kennisma
king voortzetten en je weet, dat hij
daar ginds wel ooren had
De directeur, die de ijzeren wils
kracht van zijn vrouw kende, bromde:
Doe, wat je niet laten kuntl en
ging nsar zijn kantoor.
Ai vrij wat meer opgewekt zag zij
er uit en geen rimpeltje was meer in
haar gelaat te ontdekken.
Den volgenden middag kwam zij
©enigszins opgewonden tehuis cn
vond haar man, In gedachten verzon,
ken, in de hulskamer zitten.
"Alles In orde, kant en klaar. Ik
heb een huis, een prachtige villa. Ei
kenhout biljartkamer alleen
geen beschilderde plafonds. Maar we
nen zeggen, dat er tijdens onze
afwezigheid iets mee gebeurd is ik
zal er zoo noodig wel een mouw aan
passen al het overige volgt nu van
zelf Onaangenaamheden zijn buiten
gesloten de agent heeft het roe op
ijn woord verzekerd. De eigenaar
was voor geruimen tijd in het buiten
land en had het huis voor drie maan
den verhuurdhij wil 't nogmaals
tot November verhuren en wel zeer
biilijik, daar hij de villa niet gaarne
onbewoond wilde laten, totdat hij in
de stad terugkomt dat wordt meer
gedaan, zei hij. Wat dunkt je daar
van?
D< heer directeur knikte even.
Frits, zeg nu toch wat die pa
goden-pose is onuitstaanbaar.
Maar, lieve, zoo eenvoudig is de
zaak toch niet! Hier op den brief staat
ons adres, dat Ik opgaf; hoe moet
dat?
Wel, ik ga haar van het station
halen natuurlijk en rijd naar de viüa
en 't goede xnenech zal er geen oogen-
biik aan denken, dat we haar bij den
neus nemen!
In. vredesnaam, ik ga naar den
jent en arrangeer de zaak nu
nvoet Jij de Biestere antwoorden en
schrijven, dat je mevrouw komt af
halen.
Nadat hii vertrokken was, ging Mien
voor haar schrijftafel zitten en ze
knaagde oan den penhouder, want
dat antwoord was nog zoo gemakke
lijk niet. Geschreven leugens zien er
nog leelijker uit dan mondelinge!
Daar ze toch antwoord geven moest,
doopte ze eindelijk resoluut de pen
in der inktkoker en schreef als volgt:
„Zeer geëerde mevrouw Von
Biest er I
Mijn man deelde zoo even mij mede,
dat wij de volgende weck uw toege
zegd bezoek mogen ontvangen. Hoe
lief, dat ge uw woord houdt. Bet had
we'nig gescheeld of we hadden u niet
kunnen ontvangenwe hadden in
onze woning een klein malheur met
de plafonds en moesten eenige weken
ons met een hotel vergenoegen ge
dwongen als wij waren, om het deco
ratieve aan het veilige op te offeren.
Gelukkig komt binnen enkele dagen
de zaak in orde. Ik hob het gevoel
alsof mijn Bechstein-vleugel naar mij
m Chopin verlangt, en ik krijg zoo
vaar 'ets krieuwel ijks in de vingers,
wanneer ik daaraan denk.
Wees zoo goed, nader dag en uur
van uw komst te melden cn hoe lang
wij het genoegen zullen hebben. In
de hoop, dat onze kennismaking tot
duurzame vriendschap moge leiden,
verbljjve ik. hoogachtend,
uwe zeer toegenegen
MINA STREBER."
De teleurstelling van Mina Streber
..as zeer groot, toen zij ten antwoord
kreeg, dat mevrouw Von Biester
slechte een enkelen nacht van hare
gastvrijheid zou kunnen gebruik ma
ken. Nochtans hoopte zij en ook
Frits, dat het voornaam milieu en de
elegante inrichting toch den ge-
wei.echten indruk zouden maken en
tot een levenslange vriendschap met
de voorname dame zouden mogen
leiden.
Zoo kwam do groote dag en mei
hem mevrouw Von Biester. De vrouw
van den directeur reed mot een lan
dauer met haar „naai- liuis" en onl
ang haar allerbeminnelijkst; de lie
ve gast trachtte in vriendelijkheid
haar nog te overtreffen. Deze Zag
blijkbaar verwonderd rond dit ont
ging de vrouw des huizes niet; blijk
baar had mevrouw Von Biester rich
dat zóó niet voorgesteld.
Nadat zij een kop thee gebruikt en
ruimschoots beleefdheden gewisseld
haddon, verzocht do gast, do villa
eens te mogen )>ezichtigcn. Zij heJorg-
nettoerde alles en nog eens; door de
elegaxic© en luxe was zij merkbaar
verrast.
Alzoo dit is uw heerlijk thuist
waarv an u mij zooveel verhaald heeft
in waarheid charmant'
Mevrouw Streber aanvaardde mot
gepaste bescheidenheid dien lof cm
sprak:
Och, mijn man en ik hebben al
tijd gedacht; niets gaat boven je eigen
huis en de hoofdzaak is n.et alken,
dat het naar den eisch ingericlit,
maar ook gemoedelijk is. En wanneer
de man aan het hoofd van een© groo
te Bankinstelling staat
Ja, ja, dut begrijp ik dat iaat
zich hooreia, beaamde mevrouw Von
Bféater. En dit is de Bechstoin-
vleugel dio, om zoo te zeggen, naar
uw Chopixispel verlangde.
Zij sloeg een paar toetsen aan.
Wut mooie toon!
Ja. hij heeft een heerlijken toon,
hoe meer men hem bespeelt, hoi
mooier die wordt.
Manlief kwam thuis, was weldra
in aangenaam gesprek met de min
zame bezoekster en toen men gezellig
aAn tafel zat en het diner ten volle
aan zekere eischen beantwoordde,
moest hij in stilte erkennen, dat de
groet© uitgaven focli alleszins ge
rechtvaardigd waren. Of hoog spel
spelen, óf de relatiën afbreken er
was geen keuze geweest.
Do logée had ontegenzeggelijk een
voornamen indruk bekomen eu toon
zijn den volgenden dag afscheid nam,
zag Mien in gedachten de stille wen-
schcn van haar man op financieel ge
bied reeds vervuld cn misschien
zou zij nu wel toegang verwerven
kringen, die tot dusver gesloten voor
haar waren geweest.
Haar echtvriend had dan ook in
uitzicht gesteld, dat zij het bezoek
eens hoopten te beantwoorden.
Doch nu kwamen de gevolgen. Toen
mevrouw Streber 's middags met haar
man deze aangeleaenhe.d te-sprak en
hij ér op wees, dat voor één enkelen
dag do mise-en sc.-ne allicht te breed
wa.s opgevat, ontstond er natuurlijk
weder een© breedsprakige discussie
over do maatschappelijke cn geldelij
ke voordeeten, welke uit het voroe-
rend bezoek zouden voortvloeien.
Toen werd een briof gebracht met deu
stempea van den ageut op het cou
vert
„Mijnheer!
Wij hebben de opdracht van don
eigenaar der v.lla, die u tijdelijk bo-
trokken heeft, om u te vragen of u
soms genegen zoudt zijn, haar vroeger
te ontruimen dan het contract luidt,
daar de eigenaar eerder naar Berhju
zou willen terugkeeren dan aanvan
kelijk zijn voornemen was.
Met al te achting,
AUGUST' SCHULZE, Agent".
P. S. Mocht u cr soms de voorkeur
aan geven, direct met den eigenaar
te onderhandelen, zoo doelen wij u
zijn adres van den 17en af mede:
de heer Von Biester, Hotel de Rome,
alhier.
Hm, hm, mompelde Strehor uit
en sinds jaren was dit de eerste maal,
dat hij door zijne vrouw niet in de
rede gevallen werd.
Nog zij vermeld, dat de laatste hoop:
zou het ook een ander© familie
van dien naam kunnen zijn? in rook
vervloog.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
AUe correspondentie deze rubriek betreffende, gelieve men le richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat 34, Telephoon 1543.
Probleem no. 624,
W. Ferinle.
Zwart 6 schijven, op7, 8, 15, 22, 23, 28 en dam op 5.
Wit 6 schijven, op: 20, 33. 34, 37,39, 42 cn dam op 50,
Probleem no. 625,
van W. Polman Jr.
4S 47 48 49
Wit speelt en wint een schijf of de partij.
Zwart 11 schijven, op 2, 8, 9, 12,13, 18, 22, 23, 24, 26 «n 29.
Wit 11 schijven, op 32, 33, 34, 35,36, 87, 38. 39. 40. 47 en 50:
