De Europeesche Oorlog.
Een wonderlijke Zaak
TWEEDE BLAD.
HAARLEM'S DAGBLAD
DINSDAG 5 JANUARI 1915
OP hei Westelijk
Oorlogsveld.
Op het westelijk oodogstooncol is de
toestond vrijwel onveranderd en de
officieel© legerberichten brengen in
den laatst en tijd weinig nieuws. lU-t
ongunstige weder bemoeilijkt de ope
ratien en iri hoofdzaak bepaalt men
zich lot artilleriegevechten, al hebben
natuurlijk langs het uitgestrekte front
ook op verschillende plaatsen infante-
riegcvechten pluats van een omvang,
die in vroegere oorlogen tot uitgebrei
de beschrijvingen aanleiding zou ge
ven. In de tegenwoordige omstandig
heden echter nu millioenenlegers
over een front van honderden kilo
meters tegenover elkaar liggen, zijn
deze hevige gevechten slechts episo
den in den groeten maandenlang du-
renden slag en wordt er in de offi-
cieele mcdedeelingen slechts zoo even
terloops melding van gemaakt.
'tFransche communiqué meldt:
„Maandagmiddag hebben de gealli
eerden tegenover Nouietbes de Duit-
sche batterijen tot zwijgen gebracht
Een buitengewoon hevige kanonna-
de had plaats in Champagne.
De geallieerden hebban verschillen
de steunpunten der Duitschers in de
streek van Perthes-1 es- lluirl us en Mes-
nil-lés-Hurlus genomen.
In het Le Prétre-bosch rukken de
Franschen verder voort.
De Franschen hebben een belang
rijke hoogte ten westen van Cernay in
Boven-Elzas genomen. Ook hebben
zij de wijk, waarin de kerk en het
kerkhof van Steinbach gelegen zijn,
thans in hun bezit".
't Duitsche legorberioht plaatsten
wij roods onder telegrammen in ons
yorig nummer.
Een correspond eat van 't Alg. Han
delsblad meldt dat een vijftiental
villa s ten oosten van Heyat, gelegen
nabij het hotel „Germania", door de
Duitschors met den geiteden inboedel
in brand gestoken en opgeblazen wer
den om de schietlijn van hun aldaar
geplaatst grof geschut wij te maken.
Di geschut beheerscht het vaarwater
der haven van Zeebrugge en is op den
muur gericht Op Nieuwjaarsdag wer
den nog vier 2 8c. M. kanonnen van
Ostende naar Ileyst gebracht om de
kust nog meer te versterken.
Een drietal Engelsche schepen
'kruist voortdurend op de hoogte van
Zeebrugge ter bewaking der kust en
om het uitvaren van onderzeeërs te
verhinderen. Tevens beantwoorden zij
het vuur van het landgeschuL
Van 't Oostelijk
Oorlo -stooneel.
Op het oostelijk oorlogstooneel is de
weersgesteldheid aan den voortgang
der opei alien eveneens niet bevorder-
1 ijk. Er wordt evenwel weer verwoed
gevochten. Van weerskanten worden
particelo successen gemeld, maar om
trent een beslissing wordt officieel
nog niets gemeld De Duitschers spre
ken van gemaakte vorderingen en af
geslagen Russische aanvallen; de Rus
pen van hun zijde verklaren dat do
Duitsche aanvallen overal met zware
verliezen voor de Duitschers werden
afgeslagen.
De0ostenrijk3che staf deelt
mede:
„In hardnekkige gevechten Ln het
gebied ton zuiden van Gorlice, die
plaats hadden bij buitengewoon slecht
weder, wisten Oostenrijkwhe dappere
troepen door het nemen van een be
langrijke hoogtellnie zich een gunsti
ge basis voor verdere krijgsverrich
tingen te verzekeren.
In de Karpalhen hebben geen ver
anderingen plaats gehad.
In het dal van de Boven-Ung zijn
slechts gevechten van weinig beteek»
nis geleverd.
Gedurende de gevechten van Kerst
tijd zijn op het noordelijk oorlogstoo
neel door de Oostenrijkers 37 officie
ren en 12.698 manschappen krijgsge
vangen gemaakt".
Een Russisch legerbericht luidt:
„Op den 3en Januari hebben geen
belangrijke veranderingen plaats ge
had op liot front aan den linkeroever
van den Weicbsel.
Op de andore punten kwamen de
gewone artillerie-gevechten en klei
nere acties voor.
Een meer verwoed gevecht begon
in den nacht van 2 op 3 Januari in de
streek van Bolimof, waar de Duit-
schors na een krachtigen aanval een
der Russische loopgraven namen,
maar er onmiddellijk weder uit ver
dreven werden door eenRussischen te
genaanval, waarbij de Duitschers zes
mitrailleuses en een groot aantal ge
vangenen in Russische handen moes
ten laten.
In West-Gaücië zijn de Russen op 2
dezer wederom vooruitgegaan en heb
ben meer dan 1000 Oostenrijkers ge
vangen genomen en verscheiden ka
nonnen en mKrailieuns buitgemaakt
Ook in de streek van den Öejok-pas
namen de Russen tal van Oostenrij
kers gevangen en maakten verschei
den vuurmonden en mitrailleuses
buit In dit gevecht gaf zich een ge
heel Oostenrijksch bataljon met 11
officieren over.
In dezelfde streek werd de siaf van
ccn Oostenrijkse!)© oolonno met dieui
chef gekwetst en vielen alle documen
ten in Russische handen.
Op don uitersten linkervleugel
hebben Russische troepen na door die
geheele Boekowina te zijn getrokken,
de stad Soetsjawa bezet op één werst
afstand van de Oostenrijksch-Roe-
meensche grens".
AARTSHERTOG FRIEDRICIL
Aartshertog Friedrich van Oosten
rijk heeft tegenover oorlogscorrespon
denten verklaard:
„Ik verwacht en vertrouw, dat gij
ook dn het volgende jaar, dat ons,
naar wij hopen, een volkomen succes
pn een eervollen vrede zal brengen,
uw plichten op even vaderlandslie
vende wijze zult vervullen.
Gij zult binnenkort gelegenheid heb
ben iin groepen aan het front le ko
men en daar de bewonderenswaardige
houding van onze heldhaftige troepen
door eigen aanschouwing loeren ken
nen. Ik ben overtuigd, dat gii daar
van een uitstekenden indruk zult krij
gen en deze zult aanwenden ten bate
van onze gemeenschappelijke ginoote
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
EEN GEVECHT IN DE LUCHT.
De Norddeutsche Allgem. Ztg. be
vat oen uittreksel uit een brief van
een Duitschen vlieger, die op een ver
kenningstocht een tweegevecht met
een vijandelijken vlieger moest leve
ren.
Het duel was op 200 M. afstand be
gonnen. Het hud misschien 10 secon
den geduurd, toen de vijandelijke een
dekker opeens schommelde, omsloeg
en viel. De Duitsche waarnemer had
den vijandelijken vlieger getroffen.
„Vijf minuten later vlogen wij weer
over onze eigen menschen heen. Toen
wij aan onze standplaats aankwamen,
wilde ik opgewekt uit mijn vliegtuig
springen en mijn waarnemer hartelijk
de hand drukken, want hij had mij
het leven gered. Maar wat was dat'?...
Mijn beste vriend, mijn waarnemer
lag stil op zijn zitplaats dood."
DE STRIJD OM EEN BOERDERIJ.
De correspondent van de ..Daily
Clu-onic.©", m "t Koerden van Frank
rijk, beschrijft do actie, die blijkt, uit
een der laatste Fransche communi
que's, waarin gezegd wordt, dat eeni-
ge boerderijen door Duitschers l>ezet,
genomen weiden, na 'n hardnekkigen
strijd en dat twee machine-geweren
vonovoixl werden.
De machinegeweren bestreken den
eenigen weg <tio leidde naar een boer
derij. waar ©enige Duitsche scherp
schutter in gelegerd waren. Ver
scheidene pogingen, om de Duitschers
te verjagen, mislukten. Toen besloten
eenige geniesoldaten de geworc-n te
vernielen of te sterven. In een storra-
achtigen nacht groe\en zij een gang
naar de plaats waar zij stonden. Zij
knipten hun eigen draadversperrin
gen door en kropen naar de Duit-
scl iers. Daar maakten zij een gat on
der den grond en plaatsen er een mijn
in. Toon gingen zij terug en verbon
den de mijn met een electrischen
draad, waarna zij haar "s morgens
lieten springen. De Turoo's bestorm
den de verschansing, waar kanonnen
werden gevonden. De mijn richtte
groots verwoestingen aan. Eenige
Duitschers werden levend verbrand.
In den middag namen de Duitschers
opnieuw bezit van de boerderij, die
's avonds door do Franschen. na een
Moedigen strijd, hernomen werd.
NA DEN SLAG BIJ NOWOSOLNO.
De oorlogscorrespondent van den
„Berliner Lokal Anzeiger" in Polen,
die liet slagveld van Nowosolno be
zocht lieeft, schrijft'
„Misschien is het slagveld na den
slag njcvg verschrikkelijker dan de
slag zelf. Want alles, wat men ziet,
draagt het teeken van de vlucht en
den dood. Overal ligsen Russische ge
weren, equipementslukkcn van .aller
lei aard, patroontassohen, patroon
gordels. Barhliks, sriioenou, jas "en
en eon verbluffende menigte onge-
bruikto geweerpatronen. Kisten vol
patronen, half leeg of in het geheel
niet geopend de patroontassclien en
gordels waren alle gevuld en overal
lagen losse patronen uitgestrooid.
Als men zegt, dat de Russen gebrek
aan ammunitie hebben^ don kan dit
niet juist zijn ten opzichte van de in-
fanterw. Evenmin kan er sprake zijn
van. gebrek aan levensmiddelen. Het
heel© veld en de loopgraven waren
mot leeg) blikken overdekt. Het don
kerbruine Russische kommiesbrood
lag overal rond en daarbij ook aard
appelen en allerlei soort van worte
len.
Nu ronden wij de eerste <looden. De
dood hnd rijken oogst gehouden, hij
Duitschers en Russen. Do Russen wa
ren in hun eigen loopgravc-n begra
ven, maar toch vonden onze mannen
nog gedegenheid ook den gevallen
vijand een bewijs van achting te ge
ven. Een Russisch onderofficier was
afzonderlijk l>egraven; op isen houten
kruis stond de naam van zijn regi
ment en het kruis was met een kunst
bloem versierd en een Russische bij
tel lag op het graf. llier legden ook
onze mannen oen krans neder".
HONDEN ALS ORDONNANSEN.
In hot Fransche leger wordt tegen
woordig een veelvuldig gebruik ge
maakt van deze viervoeters, om be
richten en bevelen over te brengen
tusscben vorkenningisdetnchementen
en vooruitgeschoven afdelingen en
de groepen. De honden, die in een
koker, aan don halsband bevestigd,
een geschreven medodeoling overbren
gen, loonen zich uitnemende leerlin
gen, schrijft de diroctour van liet
,,Insbitut de psychologie zoologique'
in de Matin".
EEN ZEPPELIN BOVEN NANCY.
Een Franschman die den naohle-
1 ijken, aanval bijwoonde, schrijft in
den „Petit Parisian" eenige bijzon
derheden. Hij werd in den nacht ge
wekt door het geluid van een sprin
gende granaat, en meende eerst dat
de vijand cr in geslaagd was zóó dicht
l>ij de stad te komen, dat hij het bom
bardement had kunnen beginnen.
,,In deze gedachten verdiept, duwde
'k mijn luiken open om to zien waar
„het" gebeurde en waar „het" van
daan kwam. Maar op 'hetzelfde oogen
blik barstte een verschrikkelijke ont
ploffing achter mij los, en bijna in
dezelfde seconde weerklonken de een
na de andere twee nieuwe ontploffin
gen die even verschrikkelijk waren
en zag ik voor mii (op nauwelijks vijf
lig meter afslandl achter de huizen
twee roode vuur-üchten en een dikke
rookko'om stijgen.
Toon verscheen in de lucht een
breed wit licht, dat z-ich als een laken
over den tuin uitspreidde, de ka'e
toppen der boomen en in de verte do
daken der huizon verlichtende. Het
verdween onmiddellijk weor. Maar ik
had tijd gehad om <le enorme, reus
achtige schaduw te onderscheiden, die
zich tegen den hemel afleekende, en
ik hoorde nu ook zeer dui-de1 ijk het
geronk ran den motor en van de
schroeven.
Een ZeppelinMen hoorde nog twee
of drio bommen die sprongen. Daar
na wus alles weer stil,
Maar slechts voor enkele minuten.
Want weldra kwamen de bewoners
van Nancy, die"zich Ln alierhaast had
den aangekleed, uit hun woningen.
De straten vulden zich inct een me
nigte van menschen die yoi ongeruflL
heid rondliepen en op nieuwa uitgin
gen. Ik begaf mij onder hen en volgde
dooT de stad den ze'fden weg dien de
Zeppelin daarboven had afgelegd.
Die weg was gemakkelijk te herken
nen.
Terstond vernam men dat er twee
personen gedood waren, een dienst
bode van 39 jaar en oen keMner van
29 jaar. De eenste. die oen arm verlo
ren had en wier Hohnam door een
bomschorf geheel o|>engereten was.
Is in het hospitaal gestorven. De twee
de was in zijn bed gedood een scherf
had hom den halsslagader afgesne
den.
De zestien bommen, geworpen, door
de bemanning van don Zeppelin, heb
ben slechts deze twee slachtoffers ge
maakt.
Wat de materieels sctede aangaat,
die is vrij belangrijk. In de straat,
waar de eerste bommen vielen, zijn
in oen omtrek van 200 meter a'He ra
men van de huizen verbrijzeld. In een
andere straat waar twee bommen ont
ploft zijn, de e-en-e op een huis de an
dere in de straat, heeft zich een vrij
eigenaardig feit voorgedaaneen
pannendak is netjes van een huis af
gelicht en midden op de straat gede
poneerd. Het huis, dat bewoond wordt
door generaal De 'a Vilkicon, heeft
zeer geleden. VJak daarbij zijn de
prachtige ramen van de kathedraal
verbrijzeld. In de Grnnde-Rue, op
twee pas afstand van het regeerings-
gobouw. zijn van een slagerswinkel
hot hek afgerukt, hét plafond inge
stort, de vloer uit eengos lagen. De om
ringende huizen zijn ovoral met
scherven doorboord. Uit de hengsels
geslagen luiken hingen omlaag?
sclioorsteenen bogen overzij en wan
kelden dakpannen bedekten den
grondin. het midden van de straat
was een groot gat, daar was ook een
bom neergekomen.
KERSTMIS IN BELGIS.
Uit een soldatenbrief in het ..Ber
liner Togeblatt"
Wij lagen in de nabijheid van
Th'elt, tien kilometer van het stadje
Lichtervelde af in roserve, aten bij de
boeren lekkere ham, eieren, dronken
melk en onze wangen, die in de loop
graven smal en bleek waren gewor-
dlen, wierden weer rood en frisch.
Eén ding ontbrak echtcir in deze idyl
lische rust. Dit was de gelegenheid
om eens een good, warin, schoon had
te nemen. Toen kvram op een dag
met het divisie-beverde mededeehng,
dat in Rousselaere een bad was en
dat ons regiment dan en dan kon ba
den. Op den bepaalden dag ging ook
onze afdee'ing naar het liu.6, tien ki
lometer te voet tot Lichtervelde en
dan nog raet den trein een uur tot
Rousselaere. Na twee uur wachten
kwamen wij aan de beurt. Twintig
minuten tijd om te baden was gecom
mandeerd. Tien minuten gingen er af
voor uit- en aanklee&en en ar b'eef
dus tien minuten over om hoofd en
body onder de douche te houden on
mot de ruwe zeeplappon, die wij kre
gen, flink te schrobben. Wat een ge
not was dat! Ik ge'oof niet, dat ie
mand achter gebleven zou zijn, ook
al hadden wij er twee dagen voor moe
ten loopen. De hospitaabafdoeling.
waarvan de manschappen als bad
knechten dienst doden, had een
fraaier, soheersalon ingericht, waar
voor vijft'en pfennig uit wildbehaar
de oerwoudmenschen bijna fatlige
middel-Europeanen gemaakt werden
Daarna kregen we bij een branden
den Kerstboom zoete koffie en Berli
ner bol'en. De Berliner boUen waren
van Belgisch krentenbrood gemaakt,
maar ze smaakten zeer goed.
Ieder kreeg wat voor Kerstmie.
Daarvoor had de vrouw van onzen
kapitein gezorgd. Do heele batterij
was aangetreden in het lage, groole
boerenvertrek en honderd paar oogen
koken naar den kleinen Kerstboom,
d« op de tafel stond. Voor de een had
het Kerstkindje ccn pijp, voor den
ander een. dagboek, een hemd, knie-,
pols- of borstwarrners gebracht. Ieder
kreeg wat. De kapitein deelde zelf uit.
Daarop werd het jdotseling heel sli'.
De honderd soldatengezichten zagen
er merkwaardig ernstig uit.
Toen zei de kapitein zacht: „Jon
gens, zingt nu een Kerstlied."
Zacht begon cr ecu tc zuigen „O,
du fröhüche, du selige Gnadenbrin-
gende We'JmacMszoU" cn honderd
stemmen vielen in, zoodal de boer ge
heel verschrikt naar binnen keek.
Hot klonk merkwaardig heesch en
beklemd, dit üed. En toen het uitge
zongen was, 6prak niemand een
woord tot er een begon te neurieën.
„Stdie Nacht, heilige Nacht".
Wij hebben dH lied niet ten einde
gezongen. Velen gingen naar buiten,
velen verborgen hun gezicht achter
hun harde, brume handen, wat wer
kelijk een beetje on-militair was.
Maar het wordt iemand te machtig.
HET ENGELSCHE LEGER EN
ZIJN TAAK.
Kolonel Arthur Lee, die van het be-
Igh van den oorlog aan het front ls
geweest, zegt in een brief, waaraan
de Times een en ander ontleent:
„Ik ben nu aan hot front meer dan
drie maanden on mijn taak heeft mij
in staat gesteld heel wat van den
strijd le zien, zoowel aan de Alsne als
gedurende den voort gezellen strijd in
Vlaanderen. Het resultaat 1b, dat ik
grooter bewondering heb dan ooit
voor den Britsdien soldaat, die naar
ik meen zelfs zijn ouden roem van
dapperheid, vasthoudendheid en vol
harding heeft overtroffen. Hij had oen
moeilijker werk dun ooit be voren, en
heeft nooit geaarzeld de taak te ver
vullen, die hem toeviel, ondanks de
zware verliezen. Hij stond ln den re
gel tegenover een overmacht!gen vij
and, maar weldra zullen, naar ik
hoop, door de nieuwe troepen, de En
gelsche legers gelijk zijn aan hun te
genstanders en dan zullen wij onze
laak ernstiger kunnen gaan opvat
ten.
„Maar inmiddels is het groote mis
vatting te gaan veronderstellen, da'i
de Duitsche tegenstond gaat verslap
pen of dat de oorlog spoedig ten einde
zal zijn. Het'einde kan alleen komen
als de geallieerden een zoo volslagen
overwinning behalen dat nooit woer
onze vrede of ons 1 «staan in gevaar
kunnen worden gebraclzt en die over
winning is nog heel ver af. De Duit
schers zijn bekwame en geduchte te
genstanders, zoo taal on zoo dapper
als eenlg Leger slechts kan zijn, en
zij die hun waarde verkleinen, doen
een zeer slechten dienst aan ons le
ger en aan de zaak der geallieerden.
Wij zullen iederen weerbaren man en
icdcren shilling noodig hebben, die
wij kunnen bestedon om ons er door ie
slaan, maar do overwinning zal ben
sl:"e aan onze zijde zijn; daarover
heb ik nooit den minsten twijfel ge
koesterd en dat doe ik nog niet".
EEN ZOON VAN DEN RIJKSKAN
SELIER GESNEUVELD.
De oudste zoon van den rijkskanse
lier von Beohmann Ilollwag is op het
oostelijk oorlogsterrein gesneuveld,
llij was 21 jaar oud en had in de
rechten gestudeerd. Bij liet begin van
den oorlog was hij als vioe-wacht
meester van het Bres Ionische lljf-ku-
rassicr-regunent in liet veld getrok
ken en spoedig 'tot lui tenant van de
reserve bevorderd, llij is een pa-
trouillerit gedood. De patrouille moest
voor overmacht wijken en zag ik»
haar aanvoerder, luitenant von Beth-
mann IFoUwog, gewond van zijn
paard viel. Men moest hem laten lig
gen. Toen de rijkskanselier in liet be-
gin van December naar Berlijn kwam
voor de zitting van den Rijksdag, ver
keerde hij in onzekerheid over het
lot van zijn oudsten zoon, maar be
stond de hoop, dat hij misschien go-
wond in handen van do Russen geval
len was. Nu is gebleken, dat deze
hoop ijdel geweest is, en dat hij blijk
baar onmiddellijk is gedood.
De deelneming in het leed van den
rijkskanselier zul te grooter zijn. om-
dal hij eerst ©enige maanden vroeger
ziji vrouw verloor. De heer von
Bethmamn Hol 1 weg heeft nog een
twintigjarige dochter en een zestien
jarigen zooil
(Vossische Zeitung).
Allerlei
VALSCHE PASSEN.
De „Times" meldt uit New-York
omtrent pasvervalsching het volgen
de: De autoriteiten te Ncw-York heb
ben een complot ontdekt om een dui
zendtal officieren naar DuitschUtnd
te 6mokkelen. De Du'tsche officieren
zouden a's genaturaliseerde Ameri
kanen -op reis gaan. Geheime politie
beambten deden Zaterdag een onder
zoek aan boord van de Noorsche
stoomboot „Borgenfjord'" en arres
teerden hier vier passagiers, die ble
ken reserve-officieren te zijn van het
Duitsche leger, reizend onder va'scho
namen met vcrvalsoht» Amerikaan-
.echo paspoorten.
Hun photo's waren op de paspoor
ten aangebracht, die van het officieel©
zegel waren vooralen. Drie der gear
resteerden kwamen uit Chili; één uit
BrookJin. Later zijn nog zeven an
deren gearresteerd, van wie men ver
moedt, dat zij de orgarvisateurs zijn
van een uitgebreid oompiot om op on
wettige wijze naluralisaliebewijzen en
paspoorten te verkrijgen ten behoeve
van Duitsche officieren, di© naar liet
front willen gaan. Men verwacht dat
deze arrestaties weldra door oudere
zullen worden gevolgd. Do gevange
nen zijn tegen een borgstelling van
5C10 dollars voor ieder op. vrije voeten
gesteld.
BIDDAG IN ENGELAND.
Talrijke scharen vulden Zondag de
kerken van Londen, waar een speci
aal gebed werd uitgesproken voor 't
succes der geallieerden en tor nage
dachtenis van hen, die op l>et slag-
void zijn gevallen.
UIT DEN ALMANACH DE GOTHA
Uit den Got ha-almanak blijkt zoo
lezen v.'ij ln 't Alg. Handelsblad
dat geen enkele monarch meer een
oeropost bekleedt bij de land- of zee
macht van con zijner tegenstanders.
Keizer Wilhelm is niet meer chef vau
drie Russische regimenten en een Iïn-
gelsch regiment, niet meer Britach
veldmaarschalk en oere-admiraal van
de vloot en zijn gemal Keizerin
Augusta Victoria, met meer chef van
de Russisch© Grodno-huzar-n. De
Pruisische pnnsen tehooren evei eens
niet meer tot l»ot Russische leger, met
uitzondering van prins Heinrich, clcn
bloeder van den Keizer, die nog als
Britsch eereadmiraal genoemd
wordt
Bij den Duitschen kroonprins zijn
de Russische Andreas-orde en de En
gelsche orde van den Kousenband ge
schrapt, bij prins Adalbert de An-
dr ■•as-orde. De Keizer echter en do
andere prinsen hebben deze orde,
voor zoover zij die bezitten, niet afge
legd. ITet zelfde valt op te merken bij
de andere vorstenhuizen. De eoiepos-
ten bij de vijoj ddijke legers zijn over
al verdwenen de oiden van die lan
den heeft men beliouden.
De Russisclie Tsaritza Alexandra
Feocbonowria woödi ook thans nog
als chef van liet naar tear genoemdo
Pruisische tweede regiment garde-
dragonders opgegeven, zij hoeft dus
blijkbaar nog geen afstand gedaan
van deae waardigheid.
Verder blijkt uit den almanak, dat
tot nu toe zeven Duitsche prinsen hun.
loven gelaten hebben in den oorlog,
nl. de prinsen Frcderik en Ernst van
Saksen Meinin^eii, Max van Hessen,
Rudolf cn Ernst van Lippe, Wol rath
van Waldeck Pyrmont, cn Hendrik
XLVI van Reuss.
Ook twee leden van de Russische
keizerlijke familie zijn gesneuveld,
naar het boet, maar de hofalmanak
meldt slechts den dood van ©en van
hen, prins Oleg.
DE NIEUWE ONDERKONING VAN
IERLAND.
Koning George heeft het tesluit go-
toekend, waarbij Lord Wimboni©
wo'"*» benoemd tot onderkoning von
Ierland ter vervanging van graaf
Aberdeen.
Binnenland
INBRAAK.
Te Rotterdam is ingebroken in het
pandjeshuis vnn N. Wcssels in de
Zwarte Paardenstraat. Ontvreemd
zijn 23 gouden, zilveren of nikkelen
horloges, 16 gouden ringen, 7 zilve
ren armbanden, 2 oorknoppen met
diamanten, 6 horlogekettingen, enz.
N'EDERLANDSCHE ZIONISTEN
BOND.
Te Amsterdam werd onder voorzit
terschap van den heer Nehemin do
Licme de 15do jaarvergadering ee-
houd©-' van den Ncderla ndschen Zio
nistenbond.
De voorzhter behandelde ©enige
tactisch-zionistische vragen.
Daarna lKsgirmon de debalton over
de uitgebrachte jamv-erslceo.
De aftredende hoofdbestuurateien
werden herkozen, cvnzoo de redactie,
van „De Joodeche Wachter".
Te Nijmegen wordt de volgende ver
gadering gehouden.
ONGELUKKEN.
De Tel. meldt:
De mijnwerker V. geraakte in d©
mijn Willem Sophie, te Spek hol zeir-
heide (Kerkradel, onder afvallend ge
steente. Hoewol de ongelukkige spoe
dig bevrijd werd, bleken de levens
geesten reeds geweken.
De gehuwde mijnwerker KI., uit
Kkooscerboscli, genu Kerkrad©, veron
gelukte in do tnijn Adolf, bij Herzo-
genratb.
F e u i 51eto n
door GUY BOOTIIBY.
31)
Toen hij bedacht wat daar anders
bet gevolg van zou zijn, brak het
zweet hem weer van alle kanten uit.
llij rilde bij <lo gedachte alleen wal
er zou gebeuren ais aij den draad van
liet mysterie in tenden kregen en dit
maakte hem nu weer zóó van streek
dal hij niet wist wat bij haar daarin
geschreven had. Toch had hij den
moed niet den brief over te lozen, hij
veiv.egelde dien eenvoudig en even
later viel hij met zijn hoofd op de
schrijftafel in een vasten 3laap.
TIENDE HOOFDSTUK.
Ik ken niets onaangemamors dan
's morgens wakker te wonden «net het
besef dat inon op een stoel in slaap
is gevallen. Men govoolt zich dau
koud en stijf eui dit was nu bij La-
vington ook in grvot© mat© hot geval.
Eerst keek hij verbaasd om zich heen
alsof hij niet wist wnnr hij was, toen
zag hij den brief voor zich op de tafel
liggen en schoot allo ellende van den
vorigen dag hem weer te binnen.
Eerst was hij geneigd om het als een
tenauwden droom t© beschouwen,
maar nn even nagedacht to hebben
was hij zacli bewust dut liet geen ge
wrocht van zijn verbeelding was maar
de dioevig© werkelijkheid. llij stond
$o on rekt© zich uit. Het was een
koud©, eomter© morgen- D© regen
viel in stroomeu neer. Zoodra het ze
ven uren was, kwam er leven en be
weging in huis. Luvington trok de
gordijwn op en keek naar buiten. Hij
zag niemand op de straat dan een
oud© vrouw met een omslagdoek over
het hoofd om zich voor den regen te
(«schutten. Zelfs de melkboer in zijn
oliejas gehuld, scheen ouder den in
druk van het koude woer le zijn,
want zijn gewon© flirtation met do
ditenstrneisejs van de kanten bleef nu
achterwege. Met d© gemoedsgesteld
heid van Laviiigtan was deze somber
heid echter ln volkoor.on overeenstem
min/?, want het bewustzijn van een
naderend onheil ontnam hem alle op-
gewektlieid en levensmoed.
Hij stond nog altijd uit het raam te
kijken, toen zijn knecht tem do ttvee
en do brieven binnenbracht.
Ik heb eerst aan uw slaapkamer
geklopt, mylord, begon hij alsof hij
't iest ongepasts vond dat zijn mees
ter al zoo vroeg bij de hand was.
Daarop zette liii het theeblad op de
tafel neer en na den haard even op
gepookt te hebben, stond Iiij gereed
om weer heen ta gaan toen Laving-
Lon hem terug riep en hem den brief
gaf, mot verzoek deze dadelijk naai
de bus ïo bnengen. Daarop ging hij
zitten om zijn brieven t© Lezen. Zijn
geweten prikkelde hem toen hij ztyr
dat er all een van Beatrice bij was.
Wat zou het later pijnlijk aandoen
dat zij van morgan niets van hem
kroeg, dacht hij en hij besloot haar
nu onmiddellijk een telegram te zen
den om haar mede te doelen dat er
een brief onderweg was. Daarna,
maakte hij dien van haar open, deze
bevatte nwts bijzonders, niets anders
dan verliefd© woordjes die hem nu in
de stemming van liet oogenhlik niet
zoo prettig aandeden als op andere
dugen het geval was geweest. Hij
nam nu een tweed© scluijvrm op. Dat
was van zijn vader, die hem vroeg
orn, indien hij geen andere plannen
had, dien dag bij hom te komen lun
chen, duar ze elkander nu gemist had
den en hij hem bovendien iets belang
rijks had mede t© deeien.
Ik wilde maar dat hij gisteren
thuis wes geweest, dacht Lavington
Dan zou ik waarschijnlijk niet in
de studeerkamer gekomen zijn en di©
ellendige ontdekking ntet gedaan
hebben. Maar wat haatten hem nu al
dez© overpeinzingen? Hot feit lag er
eenmaal toe en kon niet meer onge
daan vvor&en gemaakt, het eenige
wat hom restte was t© weten te ko
wat c-r gebeurd was met dien stok.
want Lavington meende nog altijd
dat er oen vergissing bij in het spri
moest zijn. Hij was vast besloten een
KOiiadiig oordeel over zijn vader to
vellen, zelfs indion het zou blijken
dat... doch daar kon hij voorloopig
nog niet over donken.
De andere brieven waren weinig
belangrijk ir.eerendoels invitaties en
afspraken van vrienden. Er was ook
een schrijven van den boruchtcn
Chips bij om geld te l©en te vragen,
daar hij geheel ..platzak" was nci«r
hij zich uitdrukte. Hij vermeldde ook
nog dat hij ©enige Inlichtingen kou
verstrekken betreffende de zaak Wrii-
etor en dat hij di) w ildo vorkooprin aan
oen onder als zijn broer hem niet uit
doae geldverlegenheid wilde redden.
Wat deze inlichtingen wuren, zei hij
niet.
Een manier van geldafpersing
zeker, zol zijn broer nu, den brief ver
scheurend en de snippers in hot vuur
w erpend. Wie zou kunnen gelooYön
dat hem adellijk bloed door do aderen
atroomt? Ik geloof dat het niets don
bluffen zijnerzijds is. Wat zou hij
van d.zn moord hebben kunnen hoo-
rea? En toch ook weer gaat hij met
zooveel zonder!:nge menschen om,
dat niets onmogelijk schijnt Na het
ontbijt ga ik dadelijk naar vader om
te hooren wat die zegt, want als ik
nog zulk een nacht als d© laatste
moest doorbrengen, zou ik rijp v
den. voor bet gekkenhuis.
Hij giog dan ook tegen tien uur al
naar Park Lane, ofschoon hij zich
geenszins verheugde op de ontmoo-
Ling. Hij durfde zich niet voor den
geest halen wat daarvan hot resultaat
zou zijtn en toch besefte hij dat hij
hot niet langer mocht uitstellen. Hij
was zoowel aan 2ijn vader als aan
zichzelf verplicht, juist te weten hoe
de zaken stondcu.
De regen had opgehouden en de
lucht was nu te'dor blauw, de zon
verhelderde de omgeving, maar in
hot hart van den jongen man was
noch heldere blauwe lucht noch zon
neschijn te bespeuren. Met lederen
stap, dien hij deed ronk de moed hem
dieper in de «schoenen, totdat hij bij
het huis van zijn vudeir gekomen, be
sefte dat het hem weinig moeite zou
kosten van het bezoek af te zien en
het hazenpad to kiezen.
Somes zei hem dat zijn vader den
zaakwaarnemer bij zich had. maar
dat het onderhoud zeker niet lang
zou duren Ten einde den lijd van
wachten aan te vullen, ging Laving
ton nu naar boven, naar het schilde
rij enkabinet. De meerderheid van de
fnmilie-portreUen waren buiten op
Rippingdate Castle maar er waren
er ook eukele ln de stad. Hij keek er
nu naarhot waren meerendoele flin
ke, kloeke mannen, tot groote verhe
ven daden Ln etaat, maar geenszins
tot laagheden. Hij ging van den een
naar den ander en poogde troost te
putten uit hun gelaatstrekken, doch
dit gelukte hem niot, en hij stond nog
in den aanblik verdiept van één zij
ner voorvaders uit den lijd van Ka-
rel den Eerste, toen hij achter zijn
rug voetstappen hoorde, cn rich om-
keurende, zijn vader ontwaarde. Wat
geleek de oude graaf op het portret
dat hij even te voren had bezien. Het
zelfde hooge voorhoofd, dezelfde hel
dere oogen, dezelfde vastberaden
1rek om den mond. Een zonnestraal
viel nu op zijn grijze haren en deed
hum nog eerwaardiger schijnen dan
oven te voren het geval was geweest.
Het spijt mij. dat ik je even heb
moeten laten wachten, zei hij, zijn
zoon de hand toestekend. Ik moet ver
scheiden dingen met je bespreken,
maar ga liever mee naar mijn stu
deerkamer 'het Ï6 hier koud.
Gaarne, antwoordde Lavington,
terwijl hij den ouden teer volgde. Hij
veronderstelde dat zijn vader hem
over de verkiezingen wüde spreken,
maar hoe weinig belangrijk scheen
hem d;l nu toe, vergeleken bij het
geen hij den vorigen dag ontdekt
had? Zijn hart was zoo zwaar ala
lood, terwijl ze nu samen de studeer
kamer ingingen en hij de deur ach
ter zich sloot. Hij had het besef of hij
daarmee zijn eigen geluk don dood
steek toebracht.
(Wordt vervolgd).
