De Europeesehe Oorlog.
Hum's 0SS8LM
TWEEDE BLAD
TrUdag 5 Febrgari 1915
OM ONS KEEN
No. 1089
Het wetsontwerp op Cheque*
en girovorkeer.
Waarom loch die halsbrekende na
men In onze Nedorlandsche laai?
Waa i om vooral twee zulke vreemde
woorden la liet ontworp van een N©-
dortenefcehe wel? Als ze eenvoudig ge
noemd word we*t op af- en overschrij-
vmg. was niet alleen een taalbelang
gediend, maar ook een groot gedeelte
van het publiek, dat zich nu afvraagt:
„chèque giro wat zijn dat vooi
too verwoorden Welnu, de hee'e
raak ia niets anders dan afschrijving
van de rekening van Jan, overschrij
ving op de rekening van Piet.
Doodeenvoudig. Want de manier,
waarop we tegenwoordig aan elkaar
onze schulden betalen, in en buiten den
handel, is ingewikkeld, onpractisch
en tijdiroovend. Piel, moet drie gulden
van Jan hebben. Jan gaat naar hom
too, of stuurt zijn vrouw, zoo
dochter, meid of knecht, die het
schu-Migde betaalt, gewoonlijk niet
ma gepast geld, zoodat er een heele
wiseelarij voor noodig is. Op zijn
beun moet Piet drie gulden aan Kees
betelen. Zelfde vertooning, bood
schap, wisselen en zoo voorts. Kees is
eveneens dirie gulden aan Klaas
schuid'g. Verplaatsing, drukte, wis
seling als boven. Klaas eindelijk
6laat bij Jan in 't 'krijt voor drie gul
den. Opnieuw boodschap, wisselen,
quitantte en zoo meer. Wat een om
haal, wat een socsahl Wat een gevaar
om hol geld te verliezen, om fouten
te maken bij 't w,€selen, wat een tij<L-
verl'es vooral 1 Giro nu maakt daar
een einde aande drie gulden wor
den op do eene rekening afgeschreven,
op de andere goedgeschreven, debet
en -red>Ü, zeggen de kooplui cn 'i ge
val i« nfgeloopen. Nieman'd haait er
een gulden voor uit zijn zak.
Om dit te kunnen doen moeten na
tuurlijk de menschen, die elkaar door
overschrijving betalen, een tegoed
hebben bij een centrale instelling.
Volgens het nieuwe wetsontwerp zal
dat do post wezen on ik kan er met
genoegen op wijzen, dat de Regeering
de gelegenheid openstellen wü op
a 1 l.o postkantoren, groot of klein
"in sommige andere landen is het be
perk* tot kantoren in steden von eeni
ge beteeken is, maar, zooa's Hcht te
begrijpen is, af- en overschrijving
werkt beter, naarmate ze uitgebreider
op touw >s gezet.
Wanneer de particuliere geldhandel
in de gelegenheid io geweest, dit sys
teem zelf ter hand te nemen (iets wat
ik op dit oogenbük niet goed beoor-
deelon kan) dan is het voor den, han-j
del zelf en voor het publiek jammer,
dut het rniet geschied is, want de post
administratie, hoewel door haar kan
toren op elke pteato in ons land voor
deze laak wel geschikt, is door de
stroefheid, die haar opvattingen en
inzichten, gelijk de meeste adminis
tratie®, aankleeft, voor den nieuwen
dienst niet het nicest gewonschto mid
delpunt. Zij voelt zich daarvoor (ik
zog het niet voor de eerste maal) te
voel beheorstenr cn 'e weinig diena
resse. Het blijkt heiaas weer uit de
allereerste bepalir.g, waaraan iemand
moot voldoen, wil hij van den af- en
o verschrijf dienst gebruik maken. Die
bepaling -is dat hij vijftig gulden
storten moet. En waarom? In de Me
morie van Toelichting omschrijft men
de te verwachten uitgavc-n aldus
personeelsuitbreiding op de poetkan-
toren en aan het hoofdbestuur, uit-
breiding van lokalen, meubilair en
materieel. Alleen voor de drie laatste
posten kan onmiddellijk geld
noodig zijn. Wanneer evenwei een
particuliere bankinstelling haar loka
len vergroot, haar meubilair en mate
rieel dus uitbreidt, zou zij dar. aan
haar klanten opleggen, een som van
30.— te storten? Wat zou de cüëntèle
gaan loopen naar een andere Bank!
Het Rijk verlangt 50.— per deel
nemer Als waarborg? Waarvoor? Er
valt niets te waarbotrgen, want a's er
niots meer tegoed is, schrijft de admi
nistratie natuurlijk niet meer over.
Het is waar: de deelnemer kan de
som terugkrijgen, zoodra hij niet rneor
aan de af- en overschrijving wil deel
nemen. Maar als de instelling succes
beeft, dan moet hij er wol uan blij
ven deelnemen, zoodat practisch ge
sproken do f50.— wel niet voor hem
"verloren, maatr dan toch buiten zijn
bezit zijn.
Zoo moeien, ook houders van kilo-
meterbockjes een waarborgsom beta
len, wanneer zij de eer genieten, een
aantal kilometers vooruit aan spoor
wegmaatschappijen te mogen betalen!
Hot is zonderling en onverklaar
baar. Natuurlijk ligt een gemakkelijk
verweer voor de hand ook in 't bui
tenland wordt zoo'n waarborgsom
verlangd, maar als dat een bewijs
moet heeten dan toch zeker alleen
hiervoor, dat administratieve opvat
tingen overal dezelfde zijn en dat,
jammer genoeg, officieele instclhngen
die zaken willen gaan doen, dat niet
doen op dezelfde wijs als particulie
ren. Geen Want zijt gij, die welkom
is, maar een begunstigde.
Eenvoudige zielen zullen denken,
dut de waarborgsom noodig is omdat
liet Rijk alle handelingen overigens
kosteloos verricht. Dwaling! Voor
elke storting berekent do administra
tie zóóveel, voor elke- overschrijving,
uitbetaling, boeking zóóveel tel
kens slechts enkele oenten, maar die
wol zoo stevig samentellen, dat een
winst van 1100 000 wordt becijferd,
wanneer hot aantal deelnemers 5000,
'is met gemiddeld 600 boekingen per
hoofd. Iedereen begrijpt, hoe beschei
den deze deelneming geschat is. Wan-
near de ondernoming eenuge popula
riteit krijgt, kan een groote siad, Am
sterdam of Rotterdam alleen, al 5000
deelnemers opleveren. In werkelijk
heid zal dus do winst veel groofer
zijn, waaruit dan a's vanzelf volgt,
dat voor oen openbaren
dienst het tarief te hoog berekend
is. Er schuilt dan ook zekere leukheid
in de opmerking in de Memorie van
Toelichting „zoodat. de instelling
vermoedelijk een bate zal opleveren."
Er is aanleiding, om er nog eens
op te wijzen, dut de winst op poste
rijen en telegrafie feitelijk een indi
recte belasting ie.
Een andere, in liet oog van parti
culieren zonderlinge, bepaling is de-
dat liet totaal van de op elke re
kening verschuldigde rechten per
jaar ten m'nste 2.50 moet bedra
gen. Met andore woorden of de deel;
nenrar van den dienst gebruik maakt-
of niet, een rijksdaalder is hij altijd
kwijt.
Opnieuw kan gevraagd worden wat
liet publiek zou zeggen, indien een
particuliere onderneming dezen
etech stelde van een minimum winst?
Waarschijnlijk o.a. dit: „hebt gij
zoo weinig vertrouwen in het nut en
de noodzakelijkheid van Uw eigen
bedrijf?"
liet spreekt toch vanzelf, diat wan-
icer do menschen van den af- en
overscha-ij'v tegsdijerust gie-eri gebruik
maken, deze maar Liever moet worden
opgeheven en met den verplichten
rijksdaalder niet op de been kan ge
houden worden.
De eigenaardigheden van een open
baar bedrijf komen altijd het, meest
uit in de beperkingen, waarop het ge
grondvest. is.Om welke reden blj-
■oorbeeld de maximum storting be
perkt is tot tienduizend gulden en
een chèque niet hooger mag zijn, dan
I 3000.—, zal den deelnemer niet aan
stonds duidelijk zijn waarschijnlijk
zal hij den laatsten maatregel pogen
te verklaren uit de moeilijkheid om
altijd geld genoeg liquide (beschik
baar) te hebben, waarmee aan onbe
grensde aanvragen kan worden vol
daan, Maar deze verklaring is geen
oplossing: in liet particulier lfcdrijf,
aanvaardt men deze moeilijkheid, zoo-
a's andere bc-zwaren, die zich 'n het
vak voordoen en tracht die door ge
paste maatregelen te overwinnen
in het Staatsbedrijf neemt meoi het
bezwaar weg door een beperkende
bepaling, die evenwel de instelling
voor den deelnemer minder geriefelijk
maakt. f
Het wetsontwerp zegt een neme toe;
over de gestorte ge kien wordt e<
rente van anderhalf procent 's ja a
toegekend, maar aUeeri over bedra
gen, die een volle kalendermaand l<
goed hebben „gedaan" (dit zal wel
moeten wezen geslaan). Waarom al-
wcor deze beperking? Als dc ambte
naar zich tot liet berekenen van - de
rente zot, kon hij toch evengoed da
gen als maanden becijferen en aan
tel kenen!
Anderhalf procent is niet veel, de
particuliere Bank geeft doorgaans
meer en in het buitenland wordt ook
hier en daar in gelijke Staatsinstel
lingen hoogtere rente vergoed, maar
daartegenover staan landen waar >iv
't geheel geen rente wordt betaald,
zoodat het- Nedorlandsche wetsont
werp gezegd kan worden het madden
te houden.
Ik heb te deze beschouwing o\ei
geus buiten kuidsche voorwaarden
omtrent chèque- en giro vorkoor telen
rusten, omdat zij voor een juiste ver
gelijking zoo weinig houvast aanbie
den. Wie ziet or bijvoorbeeld kans, om
zondier diepgaande studie oen conclu
sie le trekken uit het fo»t, dat
Zwitserland de rente 1.8 procent be
draagt, in Duitschland n'ols, üi Oos
tenrijk 2, in Japan 3.6 en in Frank
rijk 0.5?
Het aanhangige wetsontwerp ze'f
geeft dus m. i. aanleiding tot de vol
gende opmerk'ngen
lo. De geeischlo waarborgsom van
50.— heeft geen zin, is in elk geval
vóél te boog en zal algemosne deelne
ming beletten het verlangde mini
mum van 2.50 aan rechten is doel
loos.
2o. Maxima voor storting en cheque
zullen belemmerend werken.
3o. Ttente behoort van den dag dor
etorl-lng af berekend te worden.
J. C. P.
Duitschland en 't ver
keer Ier zee.
De „Reichsanzeiger" publiceert itt
het ambtelijk gedeelte v-an het blad,
'r volgende bekendmaking
le. de wateren rondom GroolBr't-
tamiiö en Ierland, inclusief het ge
deelte van hét Kanaal, worden hier
bij voor oorlogsgebied verklaard. Va a
IS Februari ai zal ieder vijandelijk
ktiöpvaa-rdij-schip dat in, dit gebied
wordt aangetroffen, worden vermeld,
zonder dat het steeds mogelijk zal
zijn van de bemanning en de passa
giers daaffbij dreigende gevaren af te
wenden.
Ze: Ook neutrale schepen loopen in
het oorlogsgebied gevaar, want met
het oog op het door de Britsche regee
ring bevólen misbruik van neutra e
vlaggen en daar toevalligheden bij
den zeeoorlog niet altijd kunnen wer
den vermeden, kan een voor vijande
lijke schepen bedoelde aanval ook
neutrale schepen treffen.
3e. De scheepvaart ten noorden van
de Shetland*'1-anden. liet oostelijk
rtbied van de Noordzee en een strook
tan min-stens 30 zeemijlen breed langs
do Noderkndsch© kust., is niet aan
gevaar blootgesteld.
Geteekend de chef van den
MARINESTAF VON POIl L.
Ter toelichting van deze bekendma
king is door de Duitsohe regeering
aan „de verbonden, neutrale en vijan
delijke mogendheden" de volgende
•memorie medegedeeld over „de te
genwoordige maatregelen tegen de
met liet volkenrecht strijdige maat
regelen van Engeland ter verhinde
ring \|an den ncutlrakui aeehand ot
met Duitschland."
In de memorie wordt gezegd „Se
dert den aanvang van den tegenwoor
dige n oorlog roert Groot-Brittannió
tegen Duitschland een handelsoorlog
cp een wijze, die in strijd is mot n 1 lo
beginselen van het volkenrecht. Wel
heeft de Britsche regeering in ver-
GoliiUende verordeningen de Verkla
ring van Londen toonaangevend voor
haar maritieme strijdkrachten ge
noemd, maar ln werkelijkheid heeft
zij zich van deze Verklaring, wat de
voornaamste punten bol reft, losge
maakt, hoewel haar eigen gevolmach
tigden op de Ixmdensche maritieme
conferentie deze besluiten als geld'g
volkenrecht erkenden.
De Britecho regeer'ng p'natst een
reeks artikelen op do contrabande-
lijst, die niet of dan toch s'-eefds zeer
indirect voer oorlogsdoeleinden
bruikbaar zijn, en dus volgens de
Londensche Verklaring en volgens de
algemeen erkende regelen van het
volkenrecht, niet als contrabande
mogen worden beschouwd Zij heeft
verder het Onderscheid tusschen alv
solute, en relatieve contrabande fe>
lelijk opgeheven, daar zij allo voor
Dudschland bestemde artikelen, die
relatieve contrabande zijn, zonder
Tekening te houden met de haven
waarin ze gelost zullen worden en
zonder rekening le houden mot het
vijandelijke of vreedzame- gebruik er
van, aan inbeslagneming on der-
worp t. Zij schrikt zei te niet er voor
terug, de Zeerecht verklaring van Pa
rijs lo schenden, daar hare maritieme
strijdkrachten van neutrale schepen
Duitseh eigendom- dal geen contra
bande was, weghalen.
En haire eigen verordeningen be
treffende de Verklaring van Londen
te buiten gaande, liet zij verder door
haar marine lairijtke voor den mili
tairen dienst geschikte Duitschers
van neutrale schepen weghalen en lot
krijgsgevangenen maken. Eindelijk
heeft zij de geheele Noordzee tot oor-
logstooneel verklaard en de "neutra'e
scheepvaart de vaart over de open
zee tusschen Schotland en Noorwe
gen, indien al niet onmogelijk, dan
toch zoor bezwaarlijk en gevaarlijk
gemaakt, zoodal zij in zekeren zin
een blokkade van neutrale kusten en
havens invoerde in strijd met het
volkenrecht.
Al deze maatregelen hebben b'ijk-
baa.r ten doel door een verlammen
van den legitiemen neutralen han
del liegen het volkenrecht in niet
alleen do Duitsche oorlogsvoering
maar ook Dmtechtends economisch
leven te treffen, ten einde door Uit
hongering bet geheele Duitsche volk
den ondergong prijs te geven.
De neutral* mogendheden hebben
zich in het algemeen naar de maat
regelen der Britsche regeering ge
schikt, in liet bijzonder hebben zo niet
bereikt, dat do van hun schepen on
rechtmatig weggehaalde Duitsche
personen en goederen door de Brit
sche recjaeWnic werden uitgeleverd.
Gok slotc-n zij zich in zekeren zin zelf j
bij de met do v rijbeïd der zee onver-
eonigbare maatregelen der Engelsclm
regeering aan, doordat zij blijkbaar
onder pressie van Engeland voor
vredelievende doeleinden bestemden
doorvoer naar Duitschland ook van
hunne zijde door uitvoerverboden
verhinderden.
Tevergeefs vestigde de Duitsche i»
geering de aandacht der neutra,le mo
gendheden er op, dat zo zich zou moe
ten afvragen of zij aan de tot dusver
do-ar haar strikt gevolgde bepalingen
van de Verklaring van Londen nog
langer zou kunnen vasthouden, >n-
dion Groot Brittannie bij zijn houding
volhardde en de neutrale mogendhe
den al deze neutruliteitssehe-ndingon
ten nadeel© van Duiischland nog lan-
g?r zouden dulden. Groot-B rit tannic
beroept zich voor zijn met het volken
recht strijdige maatregelen op de le-
vonebeiangeri die voor liet Britscln
rijk op het spel staan en de neutrale
mogendheden schijnen zich tevreden
te stellen met theoretische protesten,
dus feitelijk de levensbelangen van d->
oorlogvoerenden voldoende veront
schuldiging te vinden voor elke wijze
van oorlogvoeren. Op zulke levensbc
langen moet nu ook Duiischland zich
beroepen. Het ziet zich daarom tot
zijn leedwezen gedwongen tot militai
re maatregelen tegen Engeland, ddo
een vergelding zullen zijn voor de
Engelsche methoden.
Zooals Engeland liet gebied tusschen
Schotland en Kooiwegen tot oorlop--
tooneet verklaarde, zoo verklaart
Duitschland de wateren om Groot-
Brittannië cn Ierland, mot inbegrip
van het geheele Kanaal, tot oorlogs-
tooneel eu het zal met allo tor be
schikking staand© oorlogsmiddelen
de vijandelijk© sclieepvuart daar be
strijden.
Mol dit doc-1 zal het van 18 Febr.
1915 af elk vijandelijk koopvaardij
schip, dat zich op het oorlogstoonnel
bevindt, trachten to vernietigen, zon
der dat hei steeds mogelijk zal zijn
de daarbij voor personen en goederen
dreigende gevaren te vermijden.
De neutralen worden dus gewaar
schuwd voortaan geen bemanningen,
passagiers of goederen zulken sche
pen toe te vertrouwen.
Ook wordt hun aandacht er op ge
vestigd, dat het ook voor hun eigen
schepen dringend aan te bevelen is,
liet binnenloopen in dit gebied te ver
mijden, want al hebben do Duitsche
maritieme strijdkrachten ook d© aan
wijzing, gewelddaden tegen neutrale
schepen voor zoover deze als zoo
danig zijn te herkennen na te laten,
met het oog op het door de Britsche
regeering voorgeschreven misbruik
der neutrale vlaggen en met 't oog op
de toevalligheden van den ooriog, zal
niet altijd voorkomen kunnen worden,
dat ook zij liet offer worden van een
op vijandelijke schepen bedoelden
aanval.
Hierbij wordt uitdrukkelijk opge
merkt, dat de scheepvaart noordelijK
om de Sbetland-eilanden, in liet ooste
lijk gebied van de Noordzee en in eer.
strook van ten minst© dertig mijl©:;
breedte langs dc Nederlandsche kust.
niet gevaarlijk ts.
De Duitsche regeering kondigt deze
maatregelen tijdig aan, opdat dc vij
andelijk© zoowel als de neutraio sche
pen tijd hebben schikkingen le treffen
voor het binnenloopen van de aan het
oorlogstooneel liggende havens.
Men mag verwachten, dat de neu
trale mogendheden de Levensbelang©)
van Duitschland niet minder dan d:
van Engeland in aanmerking zullen
nemen en er toe zullen bijdragen hun
ne burgers en het eigendom van deze
van hst oorlogsterrein verre te hou
den, Da1. mag te meer worden ver
wacht, omdat de neutrale mogendhe
den ook er belang bij moeten hebben,
den tegenwoordigen verwoestenden
oorlog, 200 spoedig mogelijk beëindigd
te zien."
Uit Berlijn wordt aan de N. R. Ct.
geseind
De „regeeringsverklaring inzake de
blokkade van Engeland, wordt door
de heele Duitsche pers met groote vol
doening begroet."
OP Hat Westelijk
Oorlogsveld.
De Duitsche staf deelt mede
„Op het front tusschen de Noordzee
en Reims hadden slechte artillerie
gevechten plaats.
Nieuwe Fransche aanvallen bij Per
thes werden onder verliezen voor de
Fransche» afgeslagen.
Ten Noorden en ten Noord Westen
van Massiges (N.O. van St. Méne-
hould) doden Duiteche troepen
Woensdag een aanval, zij namen in
storm drie achter elkaar liggende
loopgravenhnies en zetten zich vast in
de Fransche hoofdstelling over een
breedte van twee kilometers.
Alle tegenaanvallen van de Fran-
schen, die ook des nachts werden
oortgezet, zijn afgeslagen. De Duit
schers namen zeven officieren en 601
i gevangen, maakten 9 mitrail
leurs, 9 kanonnen klein kaliber en
veel materiaal buit.
Overigens is slechts meldenswaard,
dat in de Midden-Vogezen kleine go-
vechten van troepen met snec-owschoe-
nen (ski) uitgerust teven Fransche Al
penjagers, met succes verliepen."
Het F ransche communiqué van
Woensdagavond meldt, dat „drie
Duitsche aanvallen in Champagne
zijn afgeslagen, namelijk ten westen
vun Perthes, ten noorden van Mesnil-
les-Hurlus en ten noorden van Mas
siges. Een nieuwe aanval der Duit
schers bij Bagatelle in Aigonne is
Dinsdagnacht eveneens afgeslagen
Van Donderdag
„Ten noorden van de Leie had in do
streek van Nieuwpoort een bijzonder
hevig artilleriegevecht plaats.
De artillerie der geallieerden bracht
een Duitsche» aanval hij Notre Dame
de Lorette tot staan in een hinderlaag,
die gericht was op den weg Atrecht—
Bélhune.
In het Aisne-dal werd een artillerie-
gevecht geleverd, dat den geallieerden
voordeel bracht.
Van het overige front worden slechts
onbeteekenende acties gemeld."
Een oorlogecorrespondent van het
Alg. Handelsblad seint
..Een lievig artilleriegevecht wordt
sedert twee dagen waargenomen on
het gebrom van het marine-geschut is
niet van dc lucht. Het offensief op
Lombaertzijdo wordt door de Duit
schers voortgezet, daar zij, kost wat
het kost, hunne posities langs do kust
en hun basis voor onderzeeërs willen
behouden. De verbondenen maken
steeds vooruitgang in de duinen ten
noorden van Nieuwpoort, in het ge
deelte gelegen tusschen Lombaertzijdo
en de zee, alwaar d© Belgische Infan
terie ageert met behulp der Algo-
rijnsche cavalerie, ondersteund door
de Engelsche schepen, die op zekere
plaatsen het Duitsche geschut in de
duinen te Westend© opgesteld, tot stil
zwijgen brachten. Een werkelijko
vooruitgang werd in dit gedeelte ge-
maakt. Twee loopgraven werden ge
nomen. Gezien deze dagen van klei-
neri vooruitgang en eindeloos vechten
vertegenwoordigt dit een fait notablo.
Dezen nacht om half één hebben
vliegeniers bommen op Knockc gewor
pen. De aldaar verblijvende troepen
beboeren tot do matrozen der arlille-
ric-afdeeling No. i, allen jonge man
nen, die iia vier weken vechten© aon
den Yser er komen uitrusten voor een
onbepaalden tijd.
Vliegverkenningen worden alhier
onophoudelijk gedaan. Dezen namid
dag een hei kcnningstocht boven de
Belgische kustde vliegers werden
door een hevig vuur der Duitsche ar
tillerie ontvangen. Een vijftigtal kar
tetsen worden naar cl© vier koen©
vliegeniers geschoten, doch zij trok
ken ongehinderd ln Oostelijke richting
Van 't Oostelllk
Oorlo3«tooneel.
De Times" wijst ér op, dat de
Duitschers absoluut geen voordeel
weten te trekken uH de lessen, die do
oorlog hun. heeft geleerd. Aan bc'de
fronten, zegt het. blad, in Oost en
West. loopen zij steeds weer opnieuw
met hun hoofd tegen een stalen muur.
Zij zijn nog steeds van meaning, dat
zij door de vijandelijke linies kunnen
breken, zoo zij slechts groote troepen-
massa's m gestoten orde togen de
versterkingen afzenden. Behalve dan,
dat zij die aanvallen beter voorbere1-
den door artilleriebeschieting, gaan
zij nog net zoo te werk als bij de eer
ste aanvallen op dc forten van Luik
in Augustus.
Zij moenen nu en dan dat het noo
dig is enkele loopgraven of borst wo
rt n gen te nemendan zenden zij
goif na golf menschen daarop af, zon
der te vragen, hocvelen er door de
beschieting uit die loopgraaf of borst
wering zuilen komen. Somtijds is hun
aandrang en hun élan zoo groot, dat
zij de bedreigde loopgraaf of borst
wering bereiken en de verdedigers er
uit 'kunnen slaan of vernietigen.
Maar telkens ziet men dan, dat nog
;óór de Duitschers zich in (He 'oop-
graven hebben kunnen vastzeilen,
zich inrichten en haar raar de zijde
van den vijand voltooien, de gealli
eerden, met grootor© kracht opko
mend. hen er weer uitdrijven, met
zware verliezen.
Dat is voor bekle partijen een speJ
rijk aan verliezen maar het ergst
zijn die steeds aan de Duitsche zijde,
door de wij?© van aanvallen en de
blootstelling van hunne troepen
Zoo doen de Duitschers in het Wen-
ten betoogt de „Timesen zoo doen
:ij in hot Oosten
Juist hetzelfde, wat men telkens
kan opmerken aan het front 'n
Frankrijk, doet Hindenburg in Po
len. Ook hij loopt telkens met zijn
hoofd tegen d© Russische versterkin
gen voor Warschau
Het Engelsche blad meldt dan boe
Hindenburg, in het gebied van de
Bzoera met ongewoon sterke troepen-
massa's aanvallen doet op de Russi
sche versterkingenen daardoor de
Russen noodzaakte de loopgraven te
verlaten en meer achterwaarts gele
gen posities in te nemen, maar hoe
bij een tegenaanval dc Duitsche troe
pen weer uit de eens veroverde stel-
r.gen werden verdreven.
Tot zoover dèt Engefech© blad.
De myLtair© deskundige van hel
Alg. Ilandeteblad merkt Óp
„Maar de go vechten in dat gebied
<an de Bzoera en de Rafka zijn nog
niet ten einde. Hindenburg zet zijn
aanvallen geregeld voort, en zoo ont
vingen wij dan heden een Russisch
legerbertclit, waarin over de gevech
ten ran Wanschau nog nadere bij
zondorheden worden medegedeeld. In
liet front Borjrnuof— GouirMn©— Bob
morski, dat is dus ten zuiden van de
stad Soechatsjef en ten oosten van de
fiyèer dc Rafka, wordt door de Duit
schers nog steeds gepoogd do Russen
u'leen te drijven. En daarbij worden
noch manschappen, noch ammunitie
gespaard. Veertien regimenten infan
te en een krachtige zware artiile-
werden in het vuur gebracht, en
dag en nacht worden de Russ'sche
stellingen beschoten. Zoodra de ge
legenheid zich voordoet, en do aanval
door het artillerievuur voldoende
oorberoid schijnt, wordt dan ge-
rtormd. Om het dorp Goumine werd
Feuilleton
Armorel,
Uit het Engetech van
WALTER BESANT.
1?)
Hij keerde zich van het vergezicht
naar het. meisje naast. hem. Zij had
haar blauw flanellen kleedje verwis
seld tegen denk niet dat er te Hugh
Town geen winkels zijn een fraai,
fijn japonnetje van grijs laken, met
een geborduurd vestje. Zij had weder
een roode bloem in haar japon ge
stoken en den gouden ring. dte-n zij
op hot graf van de» ouden konJng
gevonden hadden, om haar hals ge
daan. Ilare donkere oogen gloeiden,
hare lippen worden door een lachje
gescholden, hare wangen hadden die
fijne en toch frissche kleur, welke
sommige boven hare zusters door de
natuur begiftigde meisjes bezitten ate
zij aan het ontbijt komen. Wie haar
zag. zou niet vermoed hebben, dat zij
reeds een paar uur op was en dat de
vissollen, die in de pan gesist haddon
on d'e nu naast elkander op tafel
lagen, door haar gevangen waren-
Een uur in een bootje, met snoer en
haak, had haar in staat gesteld dezie
prachtige bijdrage tot het ontbijt te
leveren. Vieschen geurig van het zou
te water, die niet in kisten gepakt zijn
geweest, niet op treinen gereisd of
in ij© getegen hebben visschen zoo
ate ze nood op een Londensche tafel
kunnen liggen, werden den hongeri
ge» Roland voorgezet.
De oude vrouw was niet aanwezig.
De beide jongelieden ontbeten te za-
mei», zooa's zij te zamen het avond
eten gebruikt, hadden. Waar Armorel
de kunst ge'eml ho.d om een tafel te
versleren, zouden wij niet kun,non zog
gen, maar het is zeker dat zij daar
mede volkomen bekend was. Op het
sneeuwwitte tafellaken lag een guir-
kinde van roodbruine, gel© en purpe
ren b'ade^en van braamstruiken
Weinig menschen weten hoe fraad
een tafel kan gemaakt worden, wan
neer zij me» deze bladeren wordt ver
sierd. Ook lagen er nog enkele herfst
bloemen tusschen. De koffie was
stork, de melk warm en dik, hel
brood in haair eigen oven gebakken
en do. boter op de boerderij gekarnd;
de ham was door Glvessun gerookt, de
dieren waren door Annorel uit het
kippenhok gehaald en ook de gelei en
dc taart had zij met haar eigen han-
den gemaakt.
Annorel zat achter het theeservies
met ©en gemak, ateof zij van hare
pi'Ülo jeugd af gewoon was de hon
neurs aan tafel waar te nemen. Zij
volbracht hare plichten met groeten
ernst en schonk koffie ails ware dit
een zaak van groot gewicht, die met
do uiterste zorg moest worden waar
genomen. Zij deed geen vragen, en
sprak ook niet veel gedurende den
maaltijd. Misschien was zij instinct
matig bewust van de groote waarheid,
dat het ontbijt, het maal waarmede
wij den voor one liggenden dag, met
alles wat daarin gebeuren kan, be
ginnen, met groeien ©rost moet ge-
mrtüigd worden. Aan hot ontbijt ver
stérkt de rocnsch zich voor het werk
dat hij te dioen heeft. In don avond,
wanneer hij zijn taak volbracht heeft
mag hij lachen cai schertsen. Doch
aan het ontbijt moet hij ernstig zijn.
Wat zullen wij doen? vroeg Ar
morel, toen zij him eerste maal ge
nuttigd hadden. Wat zulten wij doen
totdat Peter gereed is? Ilij heeft nog
eemg werk te 'verrichtenvoordat hij
met ons miede kan gaan.
Ik zou zoo gaarne, als ik mag,
uw hloemkweekerij eens zien, zei hij
Goed, maar daar is in dezen tijd
ran hot jaar niets aan te zien. GIJ
moet niet denken dat wij het gariecbe
jaar door bloemen kweeken. Als gij
in Februari hier waart, zoudt gij ie
velden met fraaie bloemen bedekt
zien leliCn, anemonen, narcissen
en hyacinthen Die bloemen btetu-n
dan prachtig en zij balsemen de hield
met hare geuren Doch nu zijn do
velden geheel kaa'I
Dat maakt niets uit. Laat mij de'
kweekerij toch maar eens zien.
Achter de boerderij, aan de heuvel
zijde, lagen een aantal strookjes
girond, niet veel grootor dan gewone
tuintjes, die door hoog© heggen van
elkander gescheiden w aren, zoodat zij
in de verte het voorkomen hadden van
groote koffers zonder dek sols. Achter
deze thans gieheel kale, kleine velden,
lagen akkers van grootere afmeting,
met grover en broeder omheiningen
van latten, riot, ja, hier on daar zelfs
mot steen en muren. Dat waren doe te
moestuinen en deels bLoemkweeke-
rijen,
Dit zijn onae velden, zeido Ar
morel, doch Ln dezen tijd van het jaar
kan ik u ntels laten zien. Onze oogst
begint in Januari e» duurt tot Mei
Februari en Maart zijn echter onze
boste maanden.
Zie, daar 6taat Peter, met een
jongimcnsch uit Dryher. Hij is bezig
met het planten der bloembollen voor
het volgend jaar.
Peter wtae werkelijk aan het werk.
Hij JiieJd liet toezicht over het plan
ton, wat juist een kolfje naar zijn
hand was, terwijl de jonge man ué
Bryher, die meer het voorkomen van
een matroos dan van een tuinier had.
met een breede, lange spade, lang
zaam den muilen zandgrond omspitte
en do in een groot© mand liggende
bollen, naast elkander in den akker
Jegde.
Het schijnt mij geen heol moei
lijk werk te zijn, zejde Roland Lee.
Neen, het is zeer gemakkelijk.
Als de boden '-n den grond liggen
behoeft men niets te doen totdat de
bloemen geplukt worden. Doch som
tijds komt er een koude stormwind
uit het noorden, die heele velden, on
danks de hoog© omheiningen, ver
nielt Dat is een v.reesehjk verlies.
Ate alias good gaat, snijden wij de
bloemen af en verpakken d'e in kis
ten. Daarop worden die 'kisten naar
de haven gebracht en don volgenden
morgen in Londen, ja, in eike groote
stad verkocht.
Ik zal nooit weder in Februari
hyacinthen zien, zeide Rotend, zon
der aan Sarnson ve denken. Gii hebt
voor mij nieuwe gedachten aan de
lentebloemen verbonden. Van nu aan
zullen zij mij steed6 herinneren aan
dit toovertend met zijn donkere rob
sen. zijn prachtige» zonneschijn, en
voegde hij er met een vriendelijk
lachje en een eerbiedige buiging hij,
aan de Jonk-vrouw van Lyonness©.
Armorel lachte Hot was heel aar
dig de Jonkvrouw van Lyonnesse ge
noemd te worden N. :iiar.d had haar
ooit anders genoemd dan eenvoudig
Armorel. Tevens was het een nieuwe
ervaring, een jong mensch bij zich
te hebben, die haar complimenten
maakte en haar tegelijk bejegende
met een eerbied en ontzag alsof zij
een prinses was.
Achter hot huls was een boom
gaard Toon zij dezen doorgingen en
-.te knoestige, dwergachtige apjiolboo-
men, die met hun gebogen stammen
aan d© olyfboomen van Provenc© de
den denken, bekeken hadden, stelde
Roland voor om een oogenbllk rust
te nemen.
Laat ons lUer op dit stille plekje
wat gaan zitten praten, zeide hij.
Mag ilk eons opstoken, Armorel? Hij
stopte zijn pijp en na een paar rook
wolken uitgeblazen te hebben, legd©
hij zich op het warme gras neer, ter
wijl zijn oogen door de btederem en
de ineengestrengelde takken ran een
ouden appelboom, naar de bteuwe
lucht staarden.
Het is hier heerlijk! riep hij uiL
O, Armor©:, ge weet niet hoe vrien
delijk hot van u was, mij uit te noo-
digen hier te blijven. Maar, o. het
was zoo pnbedaohtoaa-m, want er zijn
dieven c-n schotelen te over in de we-
rted. Deze kunnen ook hier komen.
Bied nóóit* weder ©en vreemdeling
verblijf in uw huis aan. Dat is ge
vaarlijk Wat mij betreft, gij hebt mij
vriendelijk en gastvrij ontvangen ei»
mij uwe emkweekerij laten zien.
Vergun mij u daarvoor dank te zeg
gen en afscheid van u te nemen, daar
ik moet vertrekken.
(Wordt vervolgd.)
