Armorel.
9
m
m
m
M
m
Z%
m
m
de le? te loten in den echten zin van
het woord. Hij bracht hun begrip bij
van de verkeere-eischen der stad. Iïn
de heer Van Kervel constateert het
met genoegen hij heeft er succes
mee gehad. Koetsiers en chauffeurs,
dio jaren en jaren aan verkeers-anar
chie gewend waren, loeren inzien, dat
het geregeld kan en geregeld moet
worden.
Kregen ze aanvankelijk losse blaad
jes rriede, waarop wenken voor het
verkeer gedrukt, later werden hun
boekjes versohaft, die beter bewaard
kunnen worden en thans is hun rij
bewijs in den vorm van een handig
boekje, waarin de noodige wenken op
duidelijke wijze geformuleerd, staan
afgedrukt.
Op den omslag staan zerven geboden
voor den „bestuurder van trekdieren"
afgedrukt. Om te laten zien hoe prac
tise h en duidelijk sprekend deze zijn,
schrijf Ik zo ovor
o. Berijdt de rechterzijde.
2o, Rijdt niet zonder nood-
ra n k op do trambaan.
Sn. Verlaat de trambaan
onmiddellijk na het bellen van de
trambestuurders.
4o Staat niet stil op bruggen,
op li o e k e n en kruispunten
vu n wegen.
5o. Maakt de b o c h t naar rechts
kort, de bocht naar links
ruim.
Go. Rijdt niet naast elkan
der.
?o Staat niot stil naast elk" an
der.
En nu zijn de bestuurders In den
loop van korten tild wel zóó getraind,
dat over 't algemeen de verkeer.'«wen
ken vrij aoed worden opgevolgd.
N"ii het tweede punt van belang: het
aanloggen van logisch-gedacbto, pTac
tisch ontworpen verkeerswegen. Ha
nen, waarin van zelf, uit den aard
van den aanleg, het verkeer geregeld
in o c i gaan.
Zoo was b.v. liet eerste, waarvoor de
heer Van Kervel zorgde liet verkeer
!m liet Centraal Station. De zorg dat
de brug, recht tegenover het station,
slechts uit éêne richting bereden
wordt.
Vervolgens kwam aan de beurt liet
Soohiaplein, het Frederiksplein, Leid
sel 10 Bosch je, Weteringschans, N.-Z.
Voorburgwal bij de St. Lucienslëeg,
Duin, enz.
Hot systeem waarvan men uitgaat
is dit: door vluchtheuvels geulen te
maken, waardoor vanzelf hel vorkeer
paan moet en de bestuurders gedwon
gen worden rechts te nouden.
Men moet, aldus verklaarden rnij
de lieeren Van Kervel en Bakker, na
tuurlijke verkeersbanen hebben, die
van zelf voor de hand liggen en het
verkeer niet in geforceerde banen
baden, want dan komt er niets van
torocht.
/ie d.v. de smalle vluchtheuvels
tegenover de Vond el straat. Van alle
kanten ligt de richting voor do be
stuurders van voertuigen voor de
hand. Door wijde cirkelgangen, waar
door reohts-honden van zelf geschiedt,
(•«-perkt men het gevaar voor botsin
gen het gevaar ook voor voetgangers
tot een minimum. De bestuurders
moeten liet leeren, en leeren het zóó
van zelf, en het publiek moet nok ge-
v. i nnen aan de nieuwe verkoers-
pM-st.'inden, in dit Opzicht is bel. Ne-
derlnndscihe, speciaal het Amsterdam-
bcIic. hardlecrsch. De Nederlander
wil z.iin „gulden vrijheid", die ook
Inderdaad croote lmkorlng heeft, wan
neer bet nriftar n.iet tot losbandigheid
overslaat Wié in bot buitenlandin
pi note steden, waar bet verkeer uit
nemend geregeld is, monschen dwars
legen den draad Ln ziet 9lumperen,
kan er zeker van wezen, dat het z'n
Li ave landgenootcn zijn.
Daarmede, met die neiging naar '1
losbandige, bebbon onze verkeers
agenten ook nogal wat te stellen,
maar op den duur zal 't wel langzaam
aan beter gaan.
Bereikt heeft men dit, dat er onder
•wie hot welen moeiten nu al wel dui-
(loliik merkbaar verhelde ring van in
zicht in de eischen van het verkeer
pek«-men is. En dat op de meeste
drukke punten verkeersbanen zijn.
ie liet verschil lusschen practlsche
en onpractische verkeersbanen wil
zien lette b.v eens op de rond-points
fi» den Willemsparkweg. Die liggen
midden in de verkAorsbann. met bet
govole, dat de bestuurders, die geen
voor de band liggenden weg kunnen
volgen, doch op een geforceerden zi.in
aangewezen, dozen veelal niet ïve-
men. doch dwars den weg oversteken
en a'dns gevaar opleveren. Met ver
smalling der bouvels zou hier de toe
stand «norm verbeterd zijn.
On den Dam h v. kan men zien wat
pmctisch aan,gelegde vluchtheuvels
kunnen doen Daar is bet vodkeer
loawel komend van bet Damrak als
van bet Rok-in gesplitst, en wie de
moeite neemt er eens opmerkzaam
naar te kijken, worm vanzelf het goe
de resultaat gewaar.
Dat do bestuurders en het publiek
verkeersbegrippen leeren, mag wel
het bost iilijken uit bet feit, dat waar
b.v. eerst twee verkeersagenten op
een druk punt gestationneerd werden
er na verloop van tijd ééri kon wor
den gemist, en op sommige plaatsen
.gaat het verkeer nu zóó geregeld,
dat zelfs zonder verkeersagent de
zaak marcheeren zou.
Lang niet volmaakt is hel verkeer,
maar dat de heer Van Kervel goede
resultaten heeft verkregen, is zeker.
Hij on de hoer Bakker erkennen dank
baar, dat ze van hun buifëpl&ndsche
reis en ervaringen voor Amsterdam-
scho verkeerstoestanden zeer veel nut
•bobben gehad.
Nu eerlang de heer Van Kervel óns
gaat verlaten, niag daarop wel eens
gewozon worden. En ook hierop, dat
het korps in hein een zeker streng,
maar daarbij niet minder humaan
cli- f zal verliezen.
Hij gaat van de stelling uit,, dat de
mannen, die xenuwsp&nn enden,
moeizamen u.-beid verrichten, wan
neer ze mei ijver, toewijding en ken
nis van zaken hun plicht als ver
keersagent vervullen, ook recht heb
ben op faciliteiten en op tegemoet
koming van de zijde hunner supe
rieuren. Laat men de menschein
steeds zwaren dienst doen. zegt (lij-
en geeft men 'hun geen vrijheid op
zun tijd en faciliteiten, dan loopt al
heel gauw de boel mis en komt er van
de verkeer; brigade niets terecht. De
•heer Van Kervel heeft er steeds naar
gestreefd hij zeer streng regiem zijn
"korps waar hij kon te helpen in par
ticuliere aangelegenheden, huil gun
sten te verleenen, waardoor hij van
zelf tot nog. nauwgezetter plichtsbe
trachting aanspoorde.
Do hoor Bakker, zijn medewerker,
deelt ook in deze volkomen zijn in
zichten.
Moge liH, die 's'heeren Van Kervels
arbeid zal moeten voortzetten, in
ieder geval ook van dezen geest door
trokken zijn.
AMSTERDAMMER.
Verijdelde wraak.
Ernst Krol had zijn vriend en studie
genoot Frits Stam zoo menigmaal te
pakken genomen, dat niettegenstaan
de diens bekende gemoedelijkheid de
gal hein overliep en hij wraak zwoer.
Frits had een middel gevonden.
Krol 7.0u in do vacantia naar huis
gaan on had van zijn kornuiten af
scheid genomen in opgewekte stem
ming begaf hij zich naar het station.
Nadat hii een biljet genomen had,
kwam hij tot de vertroostende ge
doelde. dat hij nog de noodige con
tanten voor zes glazen hier overhield;
dit noopte hem, liet eerste daarvan te
bestellen. Ternauwernood bad de
kollner het «las op do tafel vóór hem
gezet en hij in behaaglijke stemming
het aan den mond gebracht, toen er
een menschelij'ke gestalte kwam op
dagen. die hem opeens in een minder
aangename stemming bracht. Maar
snel beraden ging hij naar meester
Knak dit. was do bedoelde gestalte
toe, gaf neerbuigend hern de hand
ien vroeg
Wel, meneer Knok, gaat u ook
op reit?
Noen, meneer Krol, hoe komt u
daar op Ik kom alleen hier, om mij
er van te overtuigen of het do waar
heid is, dat u er vandoor wil gaan.
11c er van door gaan Al ben ik
u een vrij hcoge rekening schuldi>g,
treeft u dit nog niét hel recht, zoo'n
beleediging mij naar het hoofd te wei
pen. Dit komt heelemaal niet te pas.
Ik vertrek heden naar huis en kom
over drie of vier weken terug; uw
geld breng ik dan mee maar dan is
het ook uit trssche.n ons gelieve dit
wei te bed enken I
Fier koerde de student zich om en
ging weèr zitten. Doch als vriend Krol
gedacht had, den schoenmaker bij
zonder door die woorden geïmponeerd
te hebben, dan had hij zich ditmaal
in moester Knak bedrogen.
Met veel ongegeneerdheid nam deze
een stool en vlak naast zijn schulde
naar kwam hij zitten.
Luister eens, jongmenscli," wees
nu verstandig. Denk' nu niet, dal Uc
ml] alwéér laat afschepen. Ik moet
mijn 'geld hebben, voor dal u op reis
gaat, want ik weet zeker, dat u van
plan is, niet terug te koeren on
als u eenmhal weg is, dan kan ik
fluiten naar mijn geld. Daar weet ik
alios van 1
Wie om 'a hemels wil, hooft je
op de mouw gespeld, dat ik niet meer
denk terug te komen
Dat doet er niet toe. Maar toch
wil ik u zeggen, uw vriend Stam, die
ook nog oen zeker bedrag te vereffe
nen heeft on dien ik eens kwam ma
nen, her. ft het mij verteld, en z&o
kwam ik er toe, u onder geen voor
wendsel te laten uitknijpen, voordat
ik betaald ben.
Ernst begon te begrijpen, hoe de
vork aan den steel zat en dat men
hem een koopje-had willen leveren....
Dat zou den ander opbreken. Voor het
oogenblik was het echter zaak, den
lasügon crediteur van den hals te
schuiven.
Maajfj mi.in vriand, sprak hij
zoetsappig, zie je nu niet in, dat
die Stam je voor don mal gehouden
hooft Ik verzeker je op mijn woord,
dat ik na de vacantie weder hier ben.
Paperlappap, meneer Krol, ik
laat me nu eens niet voor den gek
houden nf mijn geld, óf ik laat u niot
gaan. Reken daar vast op.
Maar dit mag zoo niet in het
openbaar
Kaji me niet. schelen I
De arme Krol bevond zich in een
wauhopigen toestand hij begreep,
dat da ineester-schoenmaker nu eens
con onaangename energie ontwikkel
de en dan was zoo'n redeloos we
zen tot alles in staat 1
Eert schandaal moest hij trachten Ie
vermijden ge'.d, om op liet oogenblik
to betalen, bezat hij niet. Toch moest
iiij naar huis waar men hern
wachtte trouwens, hij bad zijn
plaatsbiljet in den zak I
Wat te doen in dit hachelijk mo
ment
Het eerste signaal werd gegeven.
Daar kv.-am eensklaps een red don d
denkbeeld in zijn geniaal brein.
Och, meneer Knak, dus wend
de lui zich beleefd tot zijn schuld-
ei schor, - zou u de goedheid willen
hebben, even een oogje op mijn ba
gage te houdem In 'n paar minuten
ben ik terug.
J'.n hij wees op eeu paar rcisbenoo-
dig.'iheden, die er solide genoeg uit
zagen en naast het tafeltje waren op
gestapeld.
Met pleizier, zei Knak voor
komend. en Ernst verdween door de
naaste deur.
Een paar minuien later naderde de
trein, die dra het station binnen-
stoomde. Het publiek in de wachtka
mer kwam in beweging en drong door
do glazen deuren op het perron. Op
eens stormde een heer, blijkbaar eon
gegoed provinciaal, met zijne pom
peus© wederhelft naar de bagage, en,
zonder zich om meester Knak to be-
kommeren, greep hij de door dezen
heer bewaakte reisbenoodigdheden.
Toe, Carlien, neem jij de pinid
en do purapltiie, hot valies en 't tasch-
je zal ik dragen, riep hij do trouwe
gade toe maar den argelooze ge
naakte het noodlot m de gedaante
van don woedenden schoenmaker, die
zonder veel complimenten hom in den
kraag v.au zijn jas greep.
Ik zal je wel een bandje hol pon,
schavuitbeet Knak den onthuts
ten man toe. We gnan samen naai
de politie
De argelooze reiziger ware van
schrik neergezonken, wanneer de
pooliige schoonmaker niet zoo krach
tig hem nun .zijn kraag had vastge
houden de lieve, dikke wederhelft
echter liet zich met een kreet, die
door merg en been ging, op een stoel
vallen, zoodat hel vrij solide meubel
go vu .i'- liep van te bezwijken.
Zooals verklaarbaar is, trok deze
scène de aandacht der omstanders;
er vormde zich een kring om do woui-
tl'orliiko groep. De aangetaste provin
ciaal had zich inmiddels in zoovérre
van den verklaarbaren schrik her
steld, dat li ij zich met woord en daad
begon te verweren.
Hevig worstelde hij met meester
Knak, om zich van dezen te bevrij
den, terwijl Hij hijgend allerlei lieflij
ke benamingen aan dien adres uit
stiet.
Lamme kerel, wil je iemand be-
Ielfen. zijr. rechtmatig eigendom mee
to nemen 1 Kan jij niot eerlijke men-
schen van schobbejakken onderschei
den infaam schepsel
Houd je groote woorden maar
voor je, was het antwoord, even
zeer moeiliik verstaanbaar door dolle
drift. Is er geen politie hier
W aar blijft, de politie
Deze k reet vond weerklank bij liet
deelnemende publiek en werd belan
geloos overgebrachtniet zonder re
sultaat.
Een vertegenwoordiger van den
Heiligen Hermandad verscheen ten
tooneelé en begon met de strijdende
partijen liet zwijgen op te leggen,
daar liet absoluut onmogelijk was, de
zaak naar behooren te onderzoeken.
Gemakkelijker gezegd don gedaan; de
boido keffende partijen, blijkbaar on
gevoelig voor eenig parlementair be
grip, bleven schelden en elkaar horde
verwijtingen toeslingeren, zoodat de
politie-a.gent zich verplicht zag, den
drie betrokken personen te gelasten,
niet hem mee te gaan naar het bu
reau aldaar zou men, vond hij, het
pleit wel weten te beslechten en
meteen den schuldige achter slot en
grendel brengen; dit ging onder ééne
moeite door i
Protest alsb.il van heide zijden na
tuurlijk wederom .vruchteloos. Mees
ter Knak hield vol, dat hij op den
student Krol moest wachten, die zoo
dadeliik verschijnen en zijn eigen
dommen rcclameeren zou de provin
ciaal en zijn echtgenoote jammerden
dat zij den trein zouden missen in
welk vermonden zij door een gillend
fluiten van de locomotief cn een wel
bekend dre inend geluid danig ver
sterkt werden terwijl zij zicli schaam
den, op klaarlichten dag „door ee-n
diender' 'te worden opgebracht.
Maar het geduld van den politie
man was uitgeput cn nu met een wei-
sprekenden vloek dreef hij het drietal
voor zich uit.
Men kon. het station verlatende,
den trein zien wegstoomeo, waarin
zielsvergenoegd de student plaats ge
nomen had, zonder eonig besef te
hebben van de vér strekkende gevol
gen. die de onschuldige „studenten
grap" voor meester Knak en een hem
wildvreemd echtpaar hebben zou.
In het lniroau van politie bleek nu
spoedig na een kert, maar meer kalm
onderzoek, dat de eerzame echoenmn-
ker beetgenomen was want het echt
paar kon zich dooreen zeer respecta
bel ingezetene ais zelf respectabel
doen le ei timeeren. De inspecteur be
gon zich dan ook eenig begrip te
vormen van de vermoedelijke toe
dracht dor zaak en deed zijn uiterste
Ixst om do strijdende partijen te ver
zoenen daarbij kwam, dat de braye
Knak hem persoonlijk 1 reken d was en
de verdrietige affaire hom van harte
leed deed-. Door ziin invloed gelulde
het, do diep-beleedigde provhvinlom
tevreden te stellen, dank zij schade
vergoeding wegens de plaatsbiljelten,
waarvan eem gebruik meer kon ge
maakt worden.
Knak moest in den zuren appel bij
ten on ging met een tamelijk katterig
gevoel naar huis want de student
was hem beslist te slim nf geweest.
N.et alleen had Knak den sanschen
middag verzuimd en van Krol soon
penning ontvangen ten overvloede
hnd hij uil zijn eigen znk nog vier
gulden zest.br moeten betalen. Tegen
over zijn schuldenaar gevoelde hi.i in
geenen deele zich tot zachtheid go
stemd.
Cms blijft nog te berichten ter eere
van den aanstaanden professor Krol
zii .ciozagl. dat hii vrerkrtiik na vier
weken in do universiteitsstad terug
keerde, met een vigelunt dadelijk van
hot station naar Knak reed en zijne
schuld vereffende. Wel verbaasde het
hetn, dat hij nog vier gulden zestic
méér betalen moestmaar hij moest
toch lachen, toen Knak door een ver
haal naar waarheid van zijne lotge
vallen zijm rechtmatige vordering na
der toelichtte.
Student, en moester-schoenmaker
scheidden als goede vrienden en zelfs
namen zij zich voor, bii gelegenheid
hel den eigenlijken schuldige, Frits
Stam. eens in te peperan. Dat zoo
iets niot altijd zoo gemakkelijk gaat,
was intusscben den verbitterden
schoenmaker gebleken.
EEN KöPENICKÏADE.
De oorlog schijnt de talenten dor
navolgers on discipelen van schoen
maker Vogt, den onvolprezen kapitein
van Koponiok, geenszins te versmo
ren. hetgeen blijkt uit het volgend re-
leas, van oen merkwaardige zwendeJ-
fopperij, zoo schrijft de Telegraaf:
Op Zaterdag voor Paschen bezocht
oen zekere „Oberregiei nngsrat Man
del" uit Speyer een Kr.nigliche Bekor
de te Ludwigshafen, teneinde in oen
procos tegen eeu der beambten van
hot departement liet personeel aan
mij noodzaken u te verlaten. Ora die
zelfde rui) ui cm hoop ik dat wij elkan
der lïdmmer nnsor zullen ontmoeten.
Ik had non it bij u moeten komen. Ver
geef en vergeet mij. Ik zal nog lieden
aan den la-er Jagènal schrijven.
Zoo".
Er word geen verklaring voor haar
vertrek gogo ven. /.ij was verdwenen.
De redenen voor dio plotselinge vlucht
hev-i't Armorel nooit ontdekt on, zoo
als di? lezer in het vervolg van dit
verhaal zien zal, kan zij die ook nooit
ontdokken,
HOOFDSTUK XXL
Alles vorkoren beh a 1 v e....
Dt< hoor Alex Feihling stapte met
rustel oozen tred en bezwaard gemoed
het zware karpet van zijn atelier op
cm neder. Nooit had dc toekomst or
zoo donker uitgezien. Overal zwart?
wolkom storm en regen. De eerlijke
koopman, die zijn geld en credl.et ver
loren hoeft, lean er erg aan toe zijn.
Maar hij kun, als hij eon Yak heeft
altijd weer opnieuw beginnen, Doch
wee den man die geheel bestaat van
liegen en bedriegen. Velen verstaan
de kunst om zwendolarlj en bedrog
mot lum vak te veroen igow. Weinigen
echter, zijn zoo ongelukkig dat zij
geen vak hebben, waarop hunne be-
dnegerijen ooi kuiperijen gegrondvest
zijn-
Alles selieen plotseling van alle zij-
<i jl te dreigen. Ja, het was alsof alles
hem opeens ontnomen werd. Niets
schoen liem te worden overgelaten.
Zrïlfs op zijn boeken en zijn meubi
lair kon beslag gelegd wouden. Hij
een verhoor te onderwerpen. ïlerr
Ohorregicrangsrat had deu d e-pa rie
men tsc hef tot een voorlöopige bespre
king des morgens om 10 uur in zijn
hotel uitgenoodigd en twee andere
hooggeplaatste ambtenaren des
avonds in een wijnrestauranl besteld.
De heeren kwamen daar dan ook.
Mijnheer Mandel nam de staatsstuk
ken „onder zijn beheer" on stak 120
Mark op van een zijner bezoekers,
omdat liet hem van Speyor opgezon
den geld er nog niet was.
Hij was nu geholpen, dat liem in-
tusschen niet scheen aan te sporen,
zijn hotelrekening van 5 dagen te be
talen.
Herr Obcrregienangsrat trok nu
met stilte trom naar l'Yunkenthall,
waar hij oen dergelijk kunststukje
uithaalde. Slechts met behulp van een
visitekaartje, waarop zijn „titel prijk
te", een waar vodje papier, maar dat
16
B6
36
A
46
Wit
Zwart 9 schijven op: 12, 13, 14, 13.
Wit 11 si hijven op: 29, 32, 33, 37,
6
16
26
86
46
Zwart 11 schijven op: 7, 8, 9, 10, 13,
Wit 12 schijven op: 22, 20, 28. 32,
Oplossingen dezer problemen wor
den gaarne ingewacht aau bovenge
noemd adres, uiterlijk Dinsdag 27 de
zer.
Oplossing van problc-em No 654,
van den auteur: Wit 22—17, 27—22,
45 —40, 39—34, 34 1
De stand was.
Zwart 10 ae hii ven op: 6, 7, 8, 9, 11,
12, 13, 10, 18, en 19.
Wit 9 schijven op: 20, 21, 22, 27, 32,
33, 39. 45 cn 47.
Oplossing van probleem No. 055,
van den auteur- Wit 4741, 45-40,
43-39, 41-30, 31 -24, 30 29 I
De stand was:
Zwart 10 schijven op: 4, 11, 12, 17,
18, 19. 21. 23, ?S en 35.
Wit 10 schijven op: 31, 32, 34, 37.
3S, 43. 44, 45, 47 cn 48.
Beide prohtemen zijn goed opgelost
door de heeren. P. van Amersfoort,
R. Bouw, M. ton Brink, .1. Jacobson
een magische tooyerkracht bleek fe
bezitten, kroeg de man toegang tot
het sanatorium Frankenthal, waar
hij met den dienstdoende!) genees
heer, die den eleganten flessentrekker
voor vol aanzag, alles cn nog wat
„inspecteerde." klaar m het Elisa-
bethonhospilaal. waarheen de inspec
tietocht voerde, was de chef-genees
heer blijkbaar een uiterst scherpzin
nig en wantrouwend man. Hij ""ook
lont, telefoneerde den volgenden dag
naar Speyer, en vernam dat de echte
Oborregierur.garat Mandel al mam-
den te. velde was en wellicht roods
dood en begraven.
Toen de politie echter den zwende
laar wilde pakken, was het te laat
De slimme vogel had ergens lucht van
gekregen en was verdwenen, niet dan
nadat hij zijn hotelier voor 30 en een
kamermeisje voor 20 mark had afge
zet.
18
95
34
45
20. 23, 24, 30, 35, en dam op 46.
43. 44, 45. 47, 48. 49 en 50.
15
«5
35
46
6. 18. 19, 23, 24 en 34.
37, 38, 41. 43, 45, 48. 49 en 50.
Azu.A A. Jacobson, W. J. A. Matia
P. Moll erna, W. 'Polman Jr., 1). W.
Tuyl, F. M. v. d. Werff, II. W. Zit
man.
De Ilaartemsehc- Damclub houdt
haar bijeenkomst n iedc-ren Maandag
avond van 8 tot 12 uur in de boven
zaal van cafe De Korenbeurs",
Spaarne 36. alhier.
Liefhebbers van het damspel rijn
daar welkom.
Voor het l'dmaatschap kan möa
zich bij het bestuur aanmelden.
Jongelieden van 16 tot 18 jaar kun
nen als aspirant leden worden toege
laten.
Inlichtingen verstrekt gaarne de
secretaris, de lieer J. Meijer, Kruis
straat 34. Telephoon 1543.
Feuilleton
Gil het EugetscU vau
WALTER BESANT.
76j
Lm paar uren daarna verse-bcen
nv?vrouw F.lstree. Zij sloop kamer
in en wierp z eh terstond iu haar
stoel, alsof zij dadelijk weder wilde
gaan rusten, /.ij scheen gejaagd en
zenuwachtig.
-- Hoe, riep Armorel uit, gij zijt
ziek. Wat hebt ge? Kan ik niets voor
li doon?
Neen, niets. Ik wou dat ik dood
w.iS Of dat ik vijftig jaren lang kon
sla, "li, om nis een oude vrouw, ia
ii-ii werkhuis of zoo iets, wakki-r ie
worden en dot al cte zorgen en ver-
driete ijkhedon van liet leve«i voorbij
waren. Hoe heerlijk moet het zijp. oud
te v -ven >er> niet meer te kunnen wer
ken: ca nergens over te moe-ton den
ken'
Wat ruaakt u zoo somber? Iloc
ziet ge er zoo slecht uit? Gij moet
ziek Z'jn.
Noen, ik ben niet ziek, lk hen
ï."«it ziek. Ik zou voe, Liever ziek zijn
dan te zijr. wat ik ben Een zwaro
ziekte zou eei welkome verandering
zij li. Di» ni ij gocn vragen meer, Ar
morel. Gij ziet er zoo opgewekt uit.
1 n een geluk te beurt gevallen? Gij
ÏKihourt tot die bovoorechte monschen.
*1 ic altijd ir. alles gelukkig zijn.
Herinnert ge u de geschiedenis,
welke ik u verteld hei), van de robij
nen.
Ja, Zij keerde haar gelaat naar
bet vuur. Ik herinnier mij die nog
zeer goed.
Wons-eh mij geluk. Zoo ik ben
ze eindelijk kwijt.
Zijt gij ze kwijt? Mevrouw F.l
stree schrikte op. Waar zijn zij
dan?
Mijnheer Jagennl is liier geweest.
Hij heeft een achterkleinzoon van Ro
bert Fletcher gevondryn, die er recht
op heeft. Jk heb mij nooit zoo verlicht
gevoolü. Die vreesenjke dingen zijn
nu uit mijn handen en mijnheer Ja
genal heef. ze, orn zo aan dien ach
terkleinzoon te geven. Wat scheelt u,
Zoe?
Mevrouw Eistree stond op on staar
de Armorel aan met bleeke wangen
en o--gen. waarin niets dan dood olijke
angst te lezen was. En m g voordat
Armorel met spréken had opgehouden
waggelde zij, verloor haai' evenwicht
en viel In onmacht voorover. Armorel
ving haar in hniie arinoii op ent droeg
haar naar de carnipé, waar zij bijna
terstond weer bijkwam. Maar (3c
flauwte werd gevolgd door een ze
nuwachtig snikken en lachen. Zij
wist niet meer wat zij zeide en sprak
allerlei vvarlu.nl over iemand die tets
gekocht had, Armorel gaf jteeri acht
op hetgeen zii zeide. Zoe verwenachte
don dug waarop zij geboren was. /.ij
was haar ?ven lang door het -ongeluk
vervolgd: zij v rwenschte ook den dag
waarop zij oen zekeren man ontmoet
had, die haar naar zijn eigen laag
peil huil mexteffesleept: en zoo voort
Toen zij weder «enigszins tot be
daren kwam, overreedde Ai-morel
haar rust. te nemen, Dit is voor eon
vrouw de medicijn. Het helpt beter
dan al de drankjes uit de apotheek.
Bleek en bevend, zenuwachtig en met
lx-traande oogen, legde mevrouw El-
strce zich ter raste. Armorel wikkel
de cei. -vu nnen shawl oni haar heen
en verliet haar. Na een poosj»? kwam
«ij cons r.aar haar kijken. De patiën
te was geheel tot rast gekomen on
was, zacht ademhalende, blijkbaar in
slaap gevallen. Armorel, voldaan
over l.-t resultaat van haar genees-
rnid.lel, liet haar aan de zorg van
hare kamenier over en ging oen uur
tje uit. Zij wendde hare schreden»
naar do woning van Effio Wilmot,
om haar hel blijde nieuws omtrent
die vivosóhjke robijnen mede te dee-
lon.
Tu.ui zij tegen den tijd voor Hv.
tweed ontbijt terugkwam, trad de
kamenier naar lianr toe, overhandig
de haar een brief en vertelde luiar
een zonderlinge eesohledenhs. Me
vrouw Elstreo was vertrokken. De
zieke, ijihoofdi.se vrouw, die nffvuwis-
lijk-s in staat was geweest haar hoofd
op to houden, was opgestaan zoodra
Armorel het huis had verlaten, had
daarna hare koffers gepakt, oen vi
gikiitle besteld en was weggereden.
Doch /.ij had een kort briefje vroor
Armoiul achtorgeiaten.
„Ik zio mij verplicht onvenvaclit to
te vertrekken. Om a'le vragen en ver
klaringen te vermijden, achtte ik het
beter stil weg te sluipen. Ik kan niet
andore. Er zijn redenen voor mij, die
zou beroofd worden van zijn huis,
zijn weekblad, zijn naam, zijn cre-
d.iet, zijn positie ja zelfs van
zijn talenten. Vandaar dat zijn ge
laat hel gelaat dat Armorel zoo
hquterig vond thans vol uitdruk
king was, inaar het was oon uitdvuk-
kirg van angst en vxrelagoiilieid,
de uitdrukking van een man die op
zijn misdaden betrapt is en aan de
kaak zal worden gesteld.
Op do tafel lagen drie of vier brie
ven, vvolke iien morgen gekomen
vvaron. Hij nam die op cii las zo d?n
een na den ander. II ij kreeg slag op
slag. De ©orste brief was van Roland
Leo.
lie zio geen roden, schroef deze,
onv in het doer u voorgestelde on
derhoud toe te stemmen. Wij hebben
uiais met elkander te besiuviken. In
dien. zooais gij zegt, wij hel/.&lide be
lang bij de zaak hebben, zal dit niot
langer zoo blijven. Wat dou markt
prijs dor schilderijesi anngau.;, dien
gij verklaart door uw verstandig bo-
lieer verhoogd te hebben, zal ik mij
tovreden stellen als mijn work geschat
zal worden naar hetgeen hel werke
lijk waaid is. Wat uwe droigenion-
tcai betroft, dat de invloed die teu
gunste van een schild r is uitge
oefend, ook tot zijn m> d)rel kan ge
bruikt worden, daaromtrent kunt
gij (teen wat u behaagt. Den edsch
der dankbaarheid, d'ien gij van mij
vergt, kan ik onbeantwoord laten
voorbijgaan. Ik vang weder aan, waar
ik was toen gij mij gevonden hebt.
lk ben nog oven arm en oven weinig
bekend. De zes schilderijen die gij
van mij gekoeld hebt. en voor uw
work h&bt laten dqA#gaan, zullen mij
niet. vorder brengen. Uwe bewering
dat ik dien oogst ga inzameion van
uwen arbeid, is ongerijmd. Ik begia
hot leven opnieuw Alléén moet ik u
vragen de goedhe'd to willen hebben,
mijn laatste schilderij die thans op
uw atoiier slant niot ten toon te
stellen. Gij verklaart dat tii.i mij niet
wilt loslaten voordat gij een persoon
lijk onderhoud mot mij hebt gehad.
Als gij daarop aandringt, ben ik be
reid het u te gevon. Gij kunt mij el-
ken morgen hier vinden. Maar aan
gezien gij dit onderhoud, natuurlijk
alleen verlangt, in de hoop van weder
•omdol-handelingen met mij a.an te
knoopan, moot ik u waarschuwen en
zeggen dat hel vruehteloozo moeite
zal zijn en zou ik u raden u dis moeite
te lxspareiL Niets ter wereld zal mij
meer bewegen ooit \veü:r eenig aan
deel te nemen aan het bodrog. waar
aan ik zoolang medeplichtig ben ge
weest. Wederzijds gevoel van scliuid
•moet ons voortaan zoo ver als d,a
boido polen van e'.kandétr cescheiA?n
houden. U te zien, is mij weder mis
dadige herinnerjngon voor het ge
heugen brengen. Maar daar het mis
schien onvermijdelijk is dat. wij el-
kamder nu «n dan ontmoeten, laat
liet dan zijn nLs een paar rnisdodigors
die elkaar vermijden, uit vrees van
een schnrscidijk verleden op te rake-
leu. Wat er wrder ten opzichte van
mij en nog een ander lieslotcn is,
daaromtrent heeft juffrouw Roivvoan
op zich genomen u Inlichtingen te
geven.
R. L.
(Wordt algdj.
DAMRUBRIEK.
IIAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve/ men te richten
non den lieer J. Meijer, Kratssfi a M 34. Telephoon No. 1543.
Probleem No. 658
van H. ff, ZITMAN,
le Publicatie.
1.2 3 4
II
T>
7/
s
n
yÉm
f
iy//'-.
r<
■4:;v
a
S3
tm
§y
1
tïr j
a
46
47
43
49
60
Probleem No. 659
van W. POLMAN Jr.
le Publicatie.
1 2 3 4 5
4*> 47 48 49 50
