LOOPGRAVEN.
P.rn officier schrijft van het weste
lijke front aan do „KGinische Volke-
z- :i uiig"'
H<h* dikwijls hebben wij ons nijdig
gemaakt over de ongelooflijke teeke-
iilngen, die sedert eon half jaar in
vele «Illustreerde bladen en tijd-
schriften over de loopgraven ver
schenen zijn. Wij hebben een verza
meling aangelegd van dergelijke on-
mogelijke afbeeldingen en na don
oorlog zal er nog wel gelegenheid zijn
do waarhe'd t.e verspreiden. Dit geldt
In de eerste plaats voor de schuil
plaatsen. Hier kan ik den oorlogscor
respondenten het verwijt niet bespa
ren dat zi' generaliseerden en mllhoe-
uvri !ez«-rs verkeerd inlichtten, hoe 't
er :inn het front uit ziet. Ik herinner
mi' de beschrijving van eon schn.ll-
plnnts voor de eek la ten waarin ge
zegd werd Do schuilplaats is meer
dan twee- meter hoor De grond is met
planken bedekt planken ziin aan de
zijwanden aangebracht en aan de zoi-
d'"tng F.en spleoel ontbreekt met en
orenmln ren waschste' De slaapplaat
een krhgen steeds nieuw stroo en zijn
ji:cr. planken gescheiden. zood3t er
e.v-n eiroo komt ln de overige ruimt"
'n doren toon g'ng het verder Ik
heb reeds vier maanden in de Argon-
ne.n g.-iegon en het zou ons zeer aan-
g. rmam geweest zijn, indien bij ons
een oorlogscorrespondent gekomen
ware. heigeen echter om redenen van
persoonlijke veiligheid onmogelijk
Daar had onze regimentscommandant
een schuilplaats, waarin het voortdu
rend op tafel regende. Deze schuil
plaats was ongeveor anderhalven me
ter hoog. Er waren planken op den
grond en tegen de zoldering, doch de
muren bestonden uit aarde met riet.
Een kleine tafel was er en een paar
stoelen. Maar alles heel kldn Do
regimentscommandant sliep op stroo,
dat zeer zelden vernieuwd kon wor
den Een ieder kan zich nu wel voor
ttelen Ime wij officieren, en de sol-
dalen n! deze regenmaanden in do
Argonnen gelegen hebben Men moet
dus niet generalls'-eren. Het kan zijn.
dat men "hier en daar one'-ndig ver
van onze loopgraven vorstelijk woont,
maar wij hebben weinig daarvan ge
merkt. Ook met het musiceren enz.
ziet hel er anders uit Ik ben jaloersch
op a'.'e kameraden, die zich dit ver
oorloven kunnen en gun het hun van
ganscher hart" Wij hebben het twij
felachtige genoegen sedert maanden
da- in dag uit 'en sedert korten tijd
ook 's nachts) onder den druk te lig
gen van een uitnemend gericht
FruMCh artillerievuur en dan heeft
men. voortdurend met doodeu en ge
wonden om zich heen, geheel andere
gedachten.
EEN GEVECHT TUSSCHEN
VLIEGERS.
Do vlieger-luitenant der reserve
Berntuw zendt aan den „Berliner Lo-
kal Anzoiger" de beschrijving van hel
gevecht, dut hij in de lucht voerde
tegen vijf Fransche vliegers
Ik Kreeg de opdracht, met mijn
passagier, een jougen luitenant, die
vyor do eerste maal een verkcnnLng
zou doen achter het Fransche front,
een tocht te maken van Cambrui naar
hel plaatsje A.. dat op 120 kilometer
van Cambrai ligt, om dit geheele ge-
l'ic-d te verkennen. Achter onze stel
lingen bereikte ik een hoogte van 2000
r en vloog in de richting naarA.
Onderweg wierp mijn passagier een
■bom op een vijandelijke batterij, die
niet goed verdekt was. Kort daarna,
toen wij -ons doel reeds ln de verte
zagen liggen, ontmoetten wij, onge
veer 800 meter hooger, een Duitschen
tweedekker, die door een Franechen
cvndekker achtervolgd werd. Wij vlo
gen verder en zagen voor ons een
Franschen Farmtin, met wien wij den
strijd moesten aanvaarden. Toen ik
echter een wending rechts maakte,
oni flijö passagier in staat te stellen
te schieten, kreeg ik twee harde sla
gen op hel hoofd, die me een puur
seconden de bezinning doden verlie
zen. Toen ik weer meester was over
me zelf en mijn machine, voelde lk
het warme bloed -over mijn hoofd loo-
pcn. En toen werd ik zoo woedend,
dat ik het locetel, dat tijdens mijn be
wusteloosheid een honderd meter ge
daald en daardoor buiten schotwijdte
gekomen was, weer deed stijgen, den
vijand tegemoet. Toen hadden wij
plotseling tegenover ons twee twee
dekkers en één eendekker. De Farman
doorschoot onze benzinetank en wa
ter koeler. Mijn passagier nam met
ziin pistool den ongel ijken strijd op.
Hel waren verschrikkelijke minuten.
Volkomen omsingeld manoeuvreerde
sk met mijn machine, nu eene links,
dan weer rechts. Lang konden wy het
roet ii lekkend bênzine-reservoir niet
meer uithouden en wij waren toch
nog vijftien kilometer verwijderd van
onze voorste loopgraven. Alle mogo-
lijke gedachten gingen mij door het
hoofd. Zou ik een der tegenstanders
rammen en met hem in de diepte tui
melen 'l Toen kwam de eendekker, die
iilij de beide schoten in het hoofd be
zorgd had, langzaam Pp on3 toe, om
ons uit de onmiddellijke nabijheid den
doodsteek te geven. Ik ging hem, woo-
clond als een krankzinnige, met mijn
tweedekker tegemoet, riep mijn pas
su,gier „Oppassen" too en suisde on
geveer vijf meter van don Fransch-
inaii aan hem voorbij, waarbij rnijn
passagier sriel een paar schoten op
den vliozer kon afvuren. Deze moeten
doel getroffen hebben, want de
Fransciiman ging steil naar beneden
en lk zag zijn toestel over den kop
duikelen en mot een plons naar bene
don vallen. Dit scheen den anderen
f'ranschen den echrik op het lijf to
jagen, want zij gaven mij den weg
vrij. Alleen de tweede eendekker
kwiun nog dicht bij ons, maar hem
at boen hetzelfde lot te treffen als den
eersten eendekker, want na een paar
schoten van mijn passagier verdween
ook hij in steile vlucht. De beide Kar
man? volgden ons nu op respectabelen
afstand, ons steeds bevurend met
hun machinegeweren. Doch dit vuur
was niet zoo erg nis het vuur van da
Fransche artillerie. Wij vlogen tér
hoogte van WO meter slechts, omdat
1k met mijn apparaat thans niet hoo
ger kon komen. De witte wolkjes van
do shrapneils verschenen links en
rechts van ons, richter en boven ons.
Een korte vlam, een knal en een klein
wolkje strooide zijn dood en verderf
brengende ijzerdeelen. Gelukkig wist
lk fussehen de wolkjes door te nm-
r.oeuvreeren en wij bereikten nog onze
stellingen.
De twee scheten, die de Franachen
nuj bezorgden, waren goed gemeend.
Het eene gm<g door mijn hokn, langs
het voorhoofd. Het opdere bezorgde
mij een vleeschwond op het hoofd ter
lengte van tien centimeter.
'T ENGELSCHE LEGER.
Do eerste minister van Nieaiw Zee
land maakte bekend, dat de rijkste-
gcering het aanbod van de regeering
vau Nieuw-Zeeland om een nieuwe
strijdmacht boven de gewone verster
king uit te zenden had aangenomen.
Do troepen zullen' bestaan uit artille-
rio en infanterie.
De regeering zou, zoo zeide de pre
mier, al het mogelijke doen om de
ra-vering van het moederland te sten
n n. „De Engelsche militaire deskun
digen zeggen, dat er niet valt te twij
felen aan bet succes van de nieuwe
legers, die uit prachtig materiaal be
staan. goed kunnen marcheer n en
uitgerust zullen zijn niet artillerie,
d e steeds beter zal worden en met uit
stekende hulpdiensten. Zander eeuii-
pen twijfo' en met inbegrip van de
troejven. die reeds te velde zijn, zul
len wij dezen zomer een milliocn man
on hot hoi.'fdtcooee! van den oorlog
kunnen brengen en zullen dan nog
een mdllioen aan troepen van alle ca
tegorieën ia het land iiehben behalve
de troepen, die naar ooriogstooneelen
van minder beteekenis zijn gezon
den".
Uit den Balkan.
HET VERGAAN VAN DE „E 15".
Het Turksche hoofdkwartier meldt
dc volgende bijzonderheden over het
vergaan van den Engelschen onder
zeeër „E. 15".
Dc duikboot vertrok te midder
nacht van Temedos en drong doe
morgens vroeg te 2.20 den ingang der
Dardanellen binnen. Te 2 30 dook de
boot, om het licht van de zoeklichten
te vermijden. Door den sterken
stroom meegesleept, stiet de boot te
6.30 "s morgens op het land. Dc toren
kwam boven water.
De Turksche batterijen openden heit
vuur op de boot. De eerste granaat
trof de commandobrug en doodde den
kapitein, de tweede granaat t/rof de
ruimte voor de electrische machines,
waardoor de bemanning genoodzaakt
werd het schip te verlaten.
De Turken bleven doorvuren, waar
door dnrie personen gedood, reven ge
wond werden.
loen vliegtuigen der geallieerden
het lot van den onderzeeër hadden
vernomen, vlogen zij boven de zee-
engte en wierpen bommen op den
perisooop en ilen toren, omdat zij
klaarblijkelijk vreesden, dat de boot
in bandon der Turken reu vallen. De
Turken Scheepten zich in barken in,
om de bemanning van dan onderzeeër
to redden. De gewonden werden naar
het hospitaal gevoerd, waarin zij
werden verbonden. Zij spraken be
wondering uil over de behandeling.
Op Zee.
EEN ENGELÖGHE TRAWLER GE
TORPEDEERD.
Reuter seint dat de Engelsche
trawler „VauH-Ia" in de Noordzee ge
torpedeerd is door een Duitschen
onderzeeër De trawler zonk onmid
dellijk. Een ander® Engebcho trawler
(de „Ferm©") wilde do bemanning
redden, maar werd daarin verhinderd
door de onderzeeboot die ook op dezen
trawler een torpedo lanceerde, die
evenwel miste. Dc „Formo" 13 toen
gevlucht.
Over vrede.
Een correspondent vaa 't Alg. Han
delsblad meldt:
„Uit officieel© bron verneem ik om
trent do zoogenaamde vergadering
van den Be'gischen minister raad aan
hot front, dat deze hoegenaamd geen
betrekking had op de vredesgeruch-
ton, waarvan in een bericht sprake
was. De Belgische ministers zijn ge
zamenlijk aan het front hunne geluk-
wensclioa gaan aanbieden aan ko-
nuig Albert te>- gelegenheid van zijn
40.1 te verjt ring".
t Korr. bureau ta Ween an maakt
bekend:
„Onder buitengewonen toeloop en
deelneming van katholieke vereeni-
ïingen liad Zondajr. onder leiding
van den kardlnaair-vorst-ctarts-biS
schop Piffl, de processie plan's van
ue Votiv-Kirclie naar den Si. Stephon
om de overwinning voor de wapsus
vuil Oosienrijk-Rongar i Je en van zijn
buudgenooten van God af te sint-eken.
Het aantal deelnemers was op meer
dun Uü.üüü man geschat.
In den St. Stephana dorri woontten
vele aai'tshói'toginj.on, ©n autoriteiten
do godsdienstoefening bij, die beslo
ten werd met het aobed vun eten
Paus oin vredle".
Zal Italië aan den oorlog
deelnemen?
't Aigenioon Handelsblad pelt rijft:
„Enkele Lunchten, van zeer weinig
officieele allure, hebben den indruk
gemaakt, dat de houding der Ilall-
aansche regeoriag ten opzichte van
den oorlog, uit het latente in hot meer:
actieve stadium reu overgaan, dat
aan de wcnsclven der „oorlogszuchti
ger!" zou wordien voldaan, eu Italië
de zijde der Triple Entente aan
den strijd zou gaan deelnemen. Wij
gelooven, dat die berichten den toe
stand niet heel juist weergeven, en
dat de wensch, vooral in Frankrijk,
de vader der gedachte ia.
Het bericht, dat de „Stampa tot
nog u>e het orgaan dat Ijverde voor
do neutraliteit van Italië, thans van
meening zou zijn geworden, dat Italië
voor de behartiging rijner belangen
aan de zijde van Frankrijk zou
moeten gaan strijdvoaren, geeft geen
s-oldoendon grond aan, om dozen
plotoolingen ommekeer, deze volte-
facê te verklaren. De sympathie voor
Frankrijk in sommige Italiaansche
kringen, is toch geen reden om het
laad fn een oorlog te wikkelen legen
zijn eigen bondgenoolen, terwijl de
Triple Alliantie niet eens i3 opge
zegd. In sommige kringen schijnt
men echter het spelen mot gegeven
verzekeringen en het nakomen van
verplichtingen al heel licht op te vat
ten. Voor de internationale verhou
dingen is het te wenschen, dat dit
voorbeeld niet tot navolging aanlei
ding zal geven.
En het Zwiitsersche bericht, dat de
Itnliaansche diplomalen en ambtena
ren te Weenen op het punt zouden
staan Oostenrijk te verlaten, wordt
evenmin bevestigd.
Verwachtingen, op zulke vago aan
duidingen gebouwd, mogen ln de ge
allieerd© landen ©enigen weerklank
vinden bij optimisten, ln werkelijk
heid schijnt liet hoe langer lioe meer
ondankbaar, dat nog meer mogend
heden in dezen strijd zullen worden
gewikkeld, die slechts menschcnle-
veus, duizenden nienechenlovens kos
ten zal, zonder in de toestonden, die
voor den oorlog bestonden, grout©
wijzigingen te zuilen brengen.
Integendeel, wat wij hooren van
verschillende zijden, geeft stewls
meer de overtuiging, dal overal de
vrodestemming, de wensch naar het
nde toeneemt, en dat er feitelijk
slechte iemand noodig is, met gezag
en overwicht genoeg, om het verlos
sende woord te spreken.
Wanneer een stap wordt gedaan in
die richting, teer bijma zekerheid van
welslagen.
Maar wie zal dat woord spreken,
dien stap doen?
Co n'est que le premier pas qui
coütol"
TROEPEN LANDINGEN.
De „GiornaJe dTtalia" meldt, dat
de geallieerden, ten einde Italië tot.
Interventie aan te sporen, door Mon
tenegro en Servië landingstroepen te
gen Oostenrijk in liet veld willen
brengen.
EEN GRENS INCIDENT.
De „Lokal-Anzeiger" verneemt uit
Milaan: Het door de Italiaansche bla
den sterk vergroote incident aan de
Itaüaansch-Oostenrijksehe grens,
blijkt zeer onschuldig te zijn. Volgens
een door de „Gazetta de Venezla" ter
plaatse ingesteld onderzoek, zagen
een brigadier eu twee soldaten van
dc Italiaansche douane-wacht op 14
April, des morgans te 9 uur van de
Pass© Gara met een kijker, dat vijf
tien Oosteiurijksehe douaniers de
Passa Losa, die naar het gebied van
Trent'ino voert, overschreden. Zij na
men dadelijk maatregelen om de Oos
tenrijkers tot den terugkeer te nopen
of tc arresteeren. Zij kwamen echter
eerst ter plaatse, toen de Oostenrij
kers, die een uur long aan de grens
op de Italiaansche zijde hadden ge
marcheerd, die grens op een andere
plaats weder waren overgegaan. Er
h, geen botsing plaats gehad, en
er zijn geen schoten gewisseld.
de oorlog had kunnen worden vermei
den, zoo de regeering van Oostenrijk-
Hongarije had geweten, dat Enge
land voornemens wae ln te grijpen.
Dan zou Oostenrijk hebben toegege
ven aan de Russische wenschen door
oen meegaander houding tegenover
Servië.
Wij zijn gemachtigd tot dc verkla
ring, dat Btülln nooit een onderhoud
had met den vertegenwoordiger van.
de „Now-York Ilcrald" en nooit de
hem toegeschreven uiting deed. Bal
kin heeft dus ook de aan den keizer
toegeschreven woorden niet kunnen
gebru:k<-n, waardoor alle daaraan ge
knoopte beschouwingen vervallen.
Allerlei.
UITWISSELING VAN GEVAN
GENEN.
Aan dan Beri. Lokalanz." meldt
xnan uit Genéve: Op de agenda voor
do vergadering van don Fransclieu
Ministerraad, staal o a. de door Dol-
cossé opgeworpen quaestie: Of Frank
rijk, hetzij alleen, hetzij in gemeen
schap mat de Londgenooten. in on
derhandeling zal treden met Dultsch-
lanrl over do uitwisseling van burger-
gevangenen,
BRIEVEN UIT DUITSCI1LAND.
Reuter seint wit Londen:
In brieven, op Duitsche soldiaton ge-
vond on en officieel aooublico&i'cL
wordt een somber tafereel opgehan
gen vun don toestand.
In eon brief uit Neut halen in Po
se>n wordt gereed:
„Gij vraagt het adres van B. Ilij
was in het hospitaal, maar is half ge
neren weder naar het front gezonden.
Zijn arm is nog gezwollen en hij kan
hem niet gebruiken; ©r moet wel
groot gebrek aan manschappen zijn,
dat zij iemand in oieii toeöiand terug
zenden. Dit geval staat niet op zich
zelf. Ik ken iemand; die gewond was
en naar het front teruggezonden
werd, toen hij nog nauwelijks kon
'ooi»n.
D© druk van den oorlog wordt hoe
langer lioo sterker. De arm© bakkers
zijn er het ergst aan tea*. Het oorlcaps-
brood moot 48 uren oud zijn; de bak
kers rnc-gen slechts een bepaalde hoe
veelheid verkoopen en alleen bakken
op vastgestelde uren on in het geheel
ruiel 's nachts. Met de kofftehuishou-
de-rs staat het al even slacht.
Do levensmiddelen worden met déa
diLg duurden eu er zal woldra geen
vleeooh en apek meer ziju. Het Is ie
hopen, dat er spoedig een einde aan
den oorlog komt".
Het volgend© ia een uittreksel van
een briet uit Boteren: „lk geloof, dat
onze gelukkigste dagen voorbij zijn
nu is er overal veidriet en el!entte.
Ach, als de langverwachte vrede
toch maar kwam!
VN'ij beg-.nnoii thans don nijpenden
druk van dr a oorlog te gevooieri.
Je zult zeker wel gehoord heli bon,
dut die v©i vloekte En,ï©lschen ons
willen uithongeren en al ons graan
is opgeschreven. Men legt, dat er
sfechw veddoende is voor een half
pond brood per dag en per persoon.
Dat is niet veel, maar wij moeten het
er mode doen".
PEST IN SALONIKL
Reuter seint uit Londen:
De medische autoriteiten hebben
Salonlki met pest besmet verklaard.
Vele gevallen zijn reeds voorgekomen
EEN TEGENSPRAAK,
't Wolffbureau meldt uit Berlijn:
ln het „Journal do Gónëve" staat
;n onderhoud van den directeur der
Hamburg—Amerikalijn, Bulliri, dat
hij met den redacteur van de „New-
Yark Herald" zou hebben gehad.
In dat gesprek wordt de Indruk ge
maakt, dat Ballln door den kolrer ge
machtigd was tot de vorklaring, dut
Letteren en Kunst
JOHAN SCHMIER.
Men mei da uit Heerenveen aan de
'el.:
De toestond van don heer Johan
Schmier blijft zeer ernstig.
INGEZONDEN MEDEDKELINGEN
A 30 Cts. per regeL
De Duurte,
De afdeel tug Haarlem van de S. D.
A. P. en don lloarlemschen Bestuur-
dersbond hadden Maandagavond in
overleg met de Samenwerkende Or
ganisaties van Personeel bij Open
bare Diensten en bedrijven, eene ver
gadering belegd.
Om 8 uur zou do vergadering begin
nen. Maar toon was.de belangstelling
roo uiterst gering, dat men nog drie
kwartier wachtte, voor men de ver-
idering opende.
Toen was nog niet één zevende van
de real bezet. Er waren precies 193
toehoorders Ln de groot© zaal van de
Sociëteit „Vereeniging".
De eerste spreker was de heer N.
van Hinte uit-Rotterdam.
Deze begon met de voorspelling van
Minister Treub: „Er zal in Nederland
geen honger geleden worden!" aan
den werkelIjken toestand te toetsen.
De heer Van Hinte betoogde bij
zijn bespreking, dat ln verschillende
doelen van ons land de gezinnen der
gemobillseorden ln kommervolle om
standigheden vorkeeren, omdat vele
bungomeesters met de ultkeeringon
blijven onder <le wettelijke maxima.
Dan, dat de bijdragen van Rijk en
gemeente aan de werk loozenkassen
op den duur onvoldoende blijken. Die
bijdragen zouden voldoende geweest
zijn bij een kor ter en crisiaduur.
""?ar nu de levensmiddelen zoo
bolancriik ln prijs zijn gestegen, zijn
die bijdragen le -laag. In de derde
plaats 'zijn de werkloozen op som
mige plaatsen aan het armbestuur
vetvaüen, wat een af te keuren zaak
Herinnerende aan do circulaire van
den Minister van Landbouw in zake
de verstrekking van goedkoop© levens
middelen door de gemeentebesturen,
merkte de lieer Van Hinte op, dat uit
deze circulaire gebleken is, dat de
Regeering erkent, dat het noodzake
lijk is gebleken goedkoope levensmid
delen ter beschikking te stellen. Wan
neer die circulaire .niet uitgevoerdi
kan worden, wegens de prnctische be
zwaren, dan moet het Nederland-
sche volk de Regeering dwingen, om
goedkoope levensmiddelen beschik
baar le si,allen, (Applaus),
Tschilleriido eerste levensmidde
len zijn zeer in prijs gestegen, o.n.
brood' met 5 cent, grauwe erwten met
12 1/2 cent. groene erwten met 10 cent,
vleescii met 15 cent, vet ruet 15 cent,
bakolie met 20 cent, margarine met 5
oeni, brandstoffen met 20 pet. en
aardappelen met 10 cent per 5 kop.
De Regeering had betere maatrege
len moeten nemen legen de prijsop
drijving o. a. door te maken, dat dc
12 rijsthandelaars aan de Zaan niet
in één maand 18 tot 19 niillioen kon
den verdienen, dat de cacaofabrikan
ten niet mtllioenen konden verdienen
en dat de varkensmesters niet zoo
vee! konden verdienen, dat het a. h.
met schoppen in huls werd ge
worpen.
Prof. Sleoswijk te Delft heeft ook
geoonstateord, dat de arlwidera op
dit oogenblik onvoldoende gevoed
orden.
Vorder betoogde de heer Van Hinte,
dat het beter is, om geen tocsliag te
vragen voor personeel van Rijk en ge
meente, maar wel om op prijsverla
ging van do levensmiddelen aan te
dringen.
Hierdoor bereikt men, dat man niet
alleen één groep, maar alle arbeiders
en ambtenaren helpt Bovendien, wan
neer de prijs der levensmiddelen
wordt verlangd, wordt ook voor de
toekomst de prijsstijging tegenge
gaan. Willen de openbare besturen
geen \erJaging van do prijzen der
levensmiddelen, dan zullen zij er toch
moeten komen, om de uitkeeriu-
aan gemobiliseerd en, werkioozen-
kassen eu steuncomités te verhoogen.
Al kost de verlaging van den brood
prijs voor ons land 4 roillioen gulden
per maand, toch is het noodig, dat dit
geschiedt
De heer Van Hinte wekte ten slolte
op tot versterking der organisaties en
tot het bijwonen der meetings tegen
de duurte aj> 25 April te Rotterdam.
(Applaus).
De heer A. N a g t z a a m wees er
op, dat de leniging van den econorni-
achan nood ev.en noodig 1b, als het
nomen van maalregelem tot behoud
onzer nationale onafhankelijkheid.
Hij ontwikkelde daarop zijn ziens
wijze omtrent de oorzaken van den
Euro pee.schen oorlog en de gevolgen,
die deze met zich brengt De bezitten
de klasse Is er verantwoordelijk voor,
dat de kwade gevolgen van den oor
log worden weggenomen.
Mot den heer Van Hinte Is de heer
Nagtzaam h.et ©ons, dat de Regeering
de vomntwoordelijikheid heeft aan
vaard, maar dat zij die voldoende
heeft gedragen.
Hij crltiseert den arbeid der Steurn-
comlté's, die als particuliere commis
sies, arm niemand verantwoording
schuldig zijn en te lage uitkwringen
geven. Men heeft in ons land een tien
millioen gulden aan steunuilkeeriog
gegeven; maar daartegenover staat,
dat er in dien tijd een loonderving
valt te oon3tatoeren van twintig mil
lioen gulden. De arbeiders zijtn dus
tien millioen gulden tekort gekomen.
Sprekende over de circulaire van
den Minister van Landbouw, betoogde
de heer Nagtzaam, dat de Regeering
als leverancierster van bet moei zeer
gemakkelijk den hroodprijs kan ver
lagen. Op die manier kan de Regee
ring, mot de Levensmiddelen wet in de
hand, ook varkens koopen en dan
een logeren prijs van vleesch en vet
•aststellen. Om dit van de Regeering
gedaan te krijgen, moeten de arbei
ders laarvoor opkomen. Uit zoo'n
geringe belangstelling, als vanavond
door do arbeiders is getoond, zal men
afleiden, dat de arbeiders niet warm
loopon voor verlaging van de prijzen
der levensmiddelen. Dit is een ver
keerd© conclusie, omdat niet de ge
ringe belangstelling, maar de terneer
geslagen stemming oorzaak is, dat
zoo weinigen hier zijn gekomen.
Da arbeiders moeten met alle
kracht opkomen voor deze actie tegen
dure levensmiddelen, want men moet
zorgen, dat de ari»eklersklasse krach
tig blijft naar lichaam on geest, om
dat na afloop van den oorlog door
deze klasse een scherpe strijd zal
moeten worden gevoerd, om te be
houden wat door haar is veroverd.
De heer Joh. Visser, instem
mende met de actie tot hot verkrijgen
van oen logeren prijs voor de levens
middelen, was het niet eens, dat Ie
Uegeeririgsmnatregelen en de hulp
der Steuncomités niets dan critiek
erdlenen. Integendeel moet aan de
Regoering en de particuliere hulde
gebracht, worden voor hetgeen zij ge
daan hebben. Was dit onvoldoende,
vergote niet., dat wanneer d'ie
hiiilp achterwege was gebleven, do
toestand ontzaglijk voel slechter zou
geweest, zijn.
Dat de Rogeering betere maatrege
len had moeten nemen, is gemakke
lijk gezegd, maar in werkelijkheid
was dat niet zoo eenvoudig. Een be
wijs: de uitvoer van varkens is ver
boden, maar de prijs van varkens-
'leesch Is niet gedaald. Daaruit blijkt,
dat men met het tegengaan van uit
voeren nog niet klaar is.
Bon der aanwezigen merkte nog op.
dat do slechte opkomst op doze bij
eenkomst te wijten is aan het feit,
dat ontréo werd geheven.
De heer Naglzaam erkemde,
dat do arbeiders geen geld hebben te
missen om entrée te betalen; maar de
vereeniglngon, di© deze vergadering
uitschreven, haddon dat ook niet. Zij
waren wel gedwongen entrée te hef
fen, om de kosten voor drukwerk en
zaalhuur te bestrijden.
Den heer Visser beantwoordende,
erkende de heer Nagtzoam, dat hij
'niets dan lof had voor don ijver en
d© toewijding vanleden van het
Haarfemsche Steuncomité. D© toe
stond tc Haarlem was gunstiger dan
dders, omdat hier bons werden ver
krijgbaar gestold, waardoor de on
dersteunden voor lagen prijs levens
middelen konden verkrijgen.
De crltiok geldt dan ook het systeem
on de steuncomités: particuliere
hulp, dio uiteraard het karakter van
bedeeling moest krijgen.
Ook vele der Rvgceringsmaatrege-
u, o.a. clio omtrent de werkloozen-
kasson verdienden waardeering, maar
thans moest men verder gaan en
aandringen op vaststelling van een
lageren prijs der lovensmiddelen.
Overigens bestreed hij d© opvatting
an den lieor Visser, omtrent de oor
logsoorzaken en dó- rol, die de socia
listisch© arbeiders daarbij hebben ge
spoeld en nog spelen.
Het Tooneel
„Amoureuse" van Georges de
Porto-Iticho, door „die Ila-
ghe-9peler3".
Een goed bezette schouwburg een
op-en-top F ranse h stuk met 'n
schitterenden dialoog, maar 'n in
houd, waar hoel wat op af te dingen
en over te spreken zou vallen (de „Te
legraaf opende onlange over do
strekking van „Amoureus©" een en
quête, waarop verscheidene vermake
lijke en onvermakelijke antwoorden
inkwamen', treffend 3pol van Enity
Vrede, treffend door gebaar en stand
r nog dan door zegging con
hoofdpersoon van Verkade, die lang
de bedoeling van de hoofdfiguur uit
het stuk niet weergaf ziedaar zoo
ongeveer du hoofd indrukken vau dezo
voorstelling.
In „Amoureuse" wil Do Porto-Riche
ons den verscheurenden tweestrijd
doen meeleven in den man, die
niet jong meer geslingerd wordt
tusschen de liefde voor zijn werk als
geleerde on dc liefde voor zijn vro
Die twee genegenheden schijnen niet
bestemd, onverzoenlijk en onverzoend
naast elkaar te bestaan voor Etienne
Féri&ud, den geloerde uit „Amoureu
se", echter zijn zij onverzoenlijk,
omdat zijn vrouw hem geheel
voor zich ©pcisc-ht. In de acht jaar
van hun huwelijk hooft z ij niet ge
leerd, dut in haar mans leven andere
dingen bestaan dan haar opdringe
rige, nooit rustende, nooit rust
gevende liefde, hem heeft de ver
lokking vuil die andere dingen, h/iinc-
lijlc zijn arbeid aLs geleerde en arts
mét den roem en de eer. die er het
gevolg van kunnen zijn, niet met r ust
gelaten.
ie de genegenheid van zijn
vrouw voor hem en zijn eigen go-
negenheid voor haar, hem tot lost
geworden en ten slotte is hij zich zijn
eigen liefde voor haar niet meer be-
'USt.
Dan komt do uitbarsting, di© tot een
catastrofe en later tot een oplossing
leidt. Een oplossing, die de echtgenoo-
ton bij elkaar houdt en mogelijkheden
opent op een nieuwe nera in hun
huwelijksleven. Alle verwijten en .be
schuldigingen komen ten slotte neer
op lrot hoofd van Pascal Delannoy,
den huisvriend, die, waar hij Gei**
inaine dacht te troosten, de catastrofe
tot 't culminatie-punt bracht
Etienne Fériaud wordt ons niet
sympathieker door de wijze waarop
hij een oplossing zoekt al ligt zijn
verontschuldiging in de hemzelf niet
bewuste liefde voor Germaine, waar
van zijn jaloezie en woede het gevolg
was. Dat ten slotte de oplossing toch
dicht nadert tot een verzoening, vindt
zijn verklaring m diezelfde liefdo.
Nog moeilijker dan de oplossing,
valt het ons, aan te nemen, dat die
man en die vrouw acht jaar lang
het Iwestaan geleid hebben, dat de
schrijver one wil doen gelooven wat
wij er van bijwonen, doet ons ver
zuchten dat houdt geen enkel paar
monschen één jaar lang uit en dit
ongelijke paar zeker niet.
Verkade maakte het ons ook niet
gemakkelijker, in het geval te geloo
ven hij had in uiterlijk en spel
niets van den charmeur, en we
vragen ons verbaasd uf, waaraan die
uitgedroogde, schoolmeesterachtige
geleerde het te danken mag hebben,
dut zoovele vrouwen onder zijn beko
ring zijn geraakt (waarvan we her
haaldelijk hooren), en dat de mooie,
elegante Gennaine zóó met heel huor
wezen in hern opgaat. liet was als
een raadsel en ilc meen, dat velen on
der liet publiek vergeefs naar do op
lossing er van zochten. Verkade had
dit door een minder stijve grime en
door vooral in de ©ogenblikken van
verteedering warmer spel meer
aannemelijk kunnen maken.
Knny Vrede ik zeidc liet reeds
had ontroerende ©ogenblikken in do
laatste acte bijvoorbeeld, als ze
Eticnne's striemende beschuldigingen
heeft aan te hooren, was haar hou
ding vol treffend leed en bijna kin
derlijke hulpeloosheid, waaronder
langzaam de onderdrukte opstandig
heid zich weer baan brak, ook de uit
barsting'aan het slot van de tweede
acte was vol mooie kracht, al echoot
hier haar stem t© kort bij dc plastiek
van het gebaar.
Cor lluys vond In do rol van den
on gélukkigen huisvriend niet gelieel
het hem passend métier uiterlijk on
dictie bestemmen hem voor 't blijspel
en aan die bestemming ontkomt hij
ook in een tragische rol uiei geheel
in de eerste acte was zijn spel sympa
thiek en fri6ch.
Ook mevrouw Runucci Beekman
brachials Cathérine Villierseen ad err
van frischheid in de ©enigszins zwoel©
atmosfeer van liet stuk.
Het publiek keek 't geheel een beetje
vreemd aan, maar toonde waaide©-
ring voor het spel.
Nog een enkel woordje over do toi
letten van mevrouw Enny Vredo,
waarvan het programma vermeldde,
bij welke firma ze vervaardigd
waren. Het witte avondtoilet van do
Bèfd© eerste bedrijven deed décoratief
aan ©n sierlijk met de overplooiende
draperie dat wat Enny Vrede in do
laatste acte droeg, was één dor nieu
we snufjes op modegebied vooral het
model van den rok wijkt sterk af van
wat we gewend waren dezo rok
was nauw sluitend van boven en zeer
wijd van onderen. Onder dien wijden,
korten rok bewegen de voetjes zich
wol sierlijk, maarmooi kunnen.
wij toch het geheel niet vinden. Mis
schien ook omdat onze oogen al to
zeer aan hetAandere uiterste gewend
waren. Intusschenwe zullen ons
langzamerhand in wijd uitloopendo
rokken moeten gaan kleedon. Ale er
maar geen crinolines onder komen 1
ANNA V. GOGH-KAULBACH.
Conc ert
Maandagavond 26 April a.s. zal een
concert plaats vinden in d© Kroon
door do leeraren van het Instituut
voor Muziekde hoeren Johan d©
Voor (directeur), pianoHerman
Leydensdorff, viool Th. Canivoz,
violoncel, en mevrouw W. dc Veer—
De Lange, declamatie.
-FEESTAVOND.
Zaterdagavond hield de liier ter
stede zoo gunstig bekend staande
Korfbalvereeniging „Haarlemsuh©
Openluchtspel-Club" ecu feestavond
ter eer© -van haar vijfjarig beslaan.
De zaal van het Brongebouw was tot
dat doel gezellig ingericht.
't Was goed acht uur, toen de voor
zitter met een kort openingswoord dtö
aanwezigen wolkom hootto on 't woord
gaf aan den voorzitter der „Lustrum''
commissie. Deze memoreerde do
voornaamste gebeurtenissen uit liet
leven van de vereeniging en besloot-
mot de hoop uit t© spreken, dat aan
het eind© van haar tweede vijftal ja
ren de club geen twoede- maar t-erate
klnssor zou zijn.
Medegedeeld werd. flut ecnigo zus-
tervareenigingen, o.a. D. V. D. en D.
T. V. felicitatie© hadden gezonden.
Nadat het H. O. C.-iied door aH«
aanwezigen gezongen was, kwam een
vioolsolo „La Serenalu" van Hraga
aan de beurt. Op uitstekende wijze
word die gespeeld door don lieer R-
v Vendeloo, die zich een warm ap
plaus mocht verwerven.
Benig© bekende cal^iretstukjes, dl©
de heer van W. voordroeg, hadden
natuurlijk veel succes, ovenals oen
touneelstukje en een H. 0. C.-revue,
die voor een oningewijde wel cenige
duistenheden bevatte, maar bij dege
nen, die wat meer van 't innerlijk te
ven van de korfbalclub afweten, vMl
aardigs bevatte.
