cta.crl. Er drukt iets op do man
schappen.
V\ ..liiu, of d© loopgraaf is van ons
•v moeten wij een aanval der
D „techers afslaan, óf het is een Duit-
0 o loopgraaf en zijn wij 't, die aan
In elk geval: pas op j«
ha ie I Nu buldert het kanon het
schot :s voor hen, doch raakt
icu.iM)i.l. Daar de vijand hier aan
den sang is, wil hij don reservetroe-
a-n l -letten aan te komen. Dan heeft
r i flus de bedoeling om aan t© vallen.
Da mannen vervolgen hun weg, liet
kanon zwijgt. Niets anders. Waar
gnat hot. toch om D© nacht ia erg
zwart, dik en vochtig-; men kan geen
drie pas voor zich uit zienEn op
ens licht, een ander, en nog een, en
nol-ter de compagnie, op twintig mo
tor, op ringen dm bommen. .'Wieu
vermeit don pas, want men is ver
kond. De schroot val gaat door er
Iedereen ligt languit op dan grond,
don ronsel zoo dicht mogelijk overhel
hoofd geschoven. Gelukkig ia het
vuren slecht geregeld. Verderop val-
•Jrr> kogels, niets dan die van 210. Men
wacht af plat op lijn buik. Niemand
iv ceraakt, er. langzamerhand staat
nieii weör op, de marsch wordt her
vat, voorzichtig, oplettend, met ge
bogen ruggen. Spoedig kan men den
weg verlaten en een verblndingsloop-
gmr.f bereiken, die niet minder dan
ren kilometer lang is. Ze doorkruist
een vlakte en leidt naar een anderen
weg. Du Ar is het gevaar voor een
f- v-vMlk geweken en vergeefs sprin
gen bh kans overal de bommen.
Sfnoc-'lig komt de compagnie in het
dorpen daar wordt den commandant
medegedeeld, dat een loopgraaf in de
luoht is gesprongen cn een sectie ver
nietigd Dus waren het Franschen,
die zooeven op verschrikkelijke wijze
stierven Nu heeft men de op
dracht. om die sectie, welke niet meer
beslaat, te vervangen Over do plaat-
sen. die men niet kent, zijn aanvul
lende orders gegeven. De tweede-
l'iiinnant «aat vooruit, op verkenning
cn d.» sergeant, die deze gebeurtenis
hoeft opgeieekend, neemt het bevel
fvcr. Hij wacht, minuten verloopon.
Noch de luitenant, noch do compag
niescommandant komen terug!
Dus, zegt mijn sergeant, wij wa
ren er niet, wel om naar vuurwerk
te kijken. Ik besluit om met mijn man-
schapnen in de richting van het ge-
veoht te marcheeren. Gek gevecht,
waarin men niet schijnt te vechten 1
Niet ivn geweerschot Alleen onze
7» schiet zonder ophouden.
X'j bereiken een nieuwen-weg, die
opgaat naar waar de loopgraven der
eerste linie zich moeton bevinden. De
sergeant staat aan hot hoofd en gaat
langzaam, zonder eenige inlichtingen
omtrent het terrein en de vijandelijke
on Fransche stellingenDoch zie,
hoc op het van duisternis opeenge
pakte veld de achtereenvolgende lich
ten van vuurpijlen opstegen En
dadelijk schieten de Duitschere sal-
viN rl© manschappen gaan liggen
onder den wind der kogels... Alleen
nog, gaat de sergeant half kruipend
voorwaarts. Op honderd rneter daar-
vandaan is een nieuwe en zeer nau
we \oi i<indin2sloopgraaJ op goed ge
luk af gaat hij ze nemen. Hij komt te-
1 i'ir om zijn mannetjes te halen, Beur
telings opspringend en kruipend, ko-
men zii aan, dalen in de nauwe gang.
Niemand is getroffen geworden zl]
gaan zonder een woord to spreken.
Op twoe honderd rneter afstand? com
mandeert oiioens een luitenant in
een ruimere loopgraafbij beeft de
revolver in 'de eenc hand, den ont-
Mooten degen in de andere, zijn hoofd
is omwikkeld mot een voorlooplg ver-
baii'l tiet blood stroomt van zijn ge-
z' lu llii roopt den overlevenden toe
Doorloopen 1 Aan het einde zult
Co •nensctu-ii vindon. Gaat, en bezet I
Eenige passen nog. en de eerste on
eenige man. dien zii zien bij liet drin
gen in he! laatste gedeelte van deio
loopgraaf, is een lijk. Hij heeft eei
o o oden si bedel en is overdwars
vallen Aten trekt voorbiier
re hierop liet open veld, de loopgraaf
i- verdwenen Zii z in nu op de plaat
sen z.- 've der ontploffing. Alwéér geen
inlichtingen het is de leegte, het is
do vree» om in handen van den vijand
te vnlkn. De eenzaamheid is beang
st ieend. Opnieuw gaan de manschap
pen liacon. en de ^erveant gaat op
verkenning o»t. Plotseling springt er
ren on en zeal liet is de teruggevon
den tweede luitenant, de chef der sec-
Sergeant, neem eenige mannen
en tracht vooruit te zien. Ik weet
Nu Is de patrouille op marsch, of,
■beter gozegd. eenige mannen eloepen
zich np den grond half voort, trach
tend den nacht met do oogen te door
boren, do liond krampachtig liet ge-
»«r omklemmend De sergeant is
zijn manschappen eenige meters voor.
Een enorme klomp aarde, daarop een
glooilns. De sergeant, na een gebaar
van stilstaan, nadertmen spreekt
daarbinnen men spreekt Duilsch!
F.cn vuurpijl stijgt ten hemel; een
annsche reeks puntlielmen vertoont
rich.
Doch ook de Franschen zijn ont
dekt. on de Duitschere vuren liet was
boo o* tijd De sergeant geeft het bevel
om terug tc trekken. Een kreet op
eens Een man is gevallen. Waar, op
welke plek van dozen zwarten nacht?
Onder den kogelregen door zoekt men:
tevergeefs! Woedend moet men heen-
gaan. hom achterlatenVan ach
teren is intusschen de sectio bozig een
loopgraaf wéér aan te leggen vlug
graaft men op de plek der oude. En
daar komt oen regen van granaten
aan. burst los Een man wordt ge
dood, verschelden en zijn gekwetst
iner draagt hen weg, en anderen
vervingen henGranaten, dat is
het voor-pol van den aanval der Duit-
c hers, die zcoeven ontdekt zijn en de
door de mijnen uitgeholde trechters
bi-ceüen, do mijnen, welke zooevun
ontploft zijn, voor de loopgraaf, die
iik-ü zoo juist een weinig heeft her
steld. De jand is als één man opge
rezen. en htor zijn ze maar ze etoolea
tich togen bajonetten. De strijd duurt
eenige minuten gebrul, gekreun,
daarna niets de overlevenden heb-
bon hun gaten herwonnen. De grana-
n begint wéér.
liet oo; d is niet meer houdbaar.
F. i. enkel© oplossing zich tot etken
prijs op hen werpen, hen verjagen en
ii in hun eigen stelling handhaven,
z -nder hetwelk zij zo onneembaar
makojj. en dan zou het verloren spel
zijp I Order om zlclï voor den aanval
gereed te houden. D« telefoon wordt
gebezigd. En eenskiajo«, over hen
heen, schrijlings hun loopgraaf ra
kend, gaat eon storm der 75-mllllme-
ter-kanonnen met een groote tref
zekerheid op. Alles op de vijandelijke
loopgraaf Is volledig verpletterd. En
nog eens gaat de verschrikkelijke
wind voorbij. Daarna niets. Een or
der. en de sectie springt op, werpt
zich in de trechters. Niels dan in
3tukkon gescheurde lijken, van alle
kanten gesprongen. Gezicht van ver
schrikking, even waargenomen in
den nacht I
Doch op haar beurt buldert'de Duit-
sciie arttlerie, In de vree» de stellin
gen achteraan bedreigd te zien, De
sectie moet afdeinzen niet een ge
sneuvelde, slechts enkele gewonden,.
En tien minuten daarna bezetten de
Duitsche re servet roe pen opnieuw de
trechters! Opnieuw lulden eveneens
de 75 en hernieuwen do slachting, en
nogmaals js er een bajonet-uitvul.
Niet allen binnen-iu «ijn gedood ge
worden, doch de overlevenden trach
ten niet weéretaud te bieden. De
trechters worden bezet door de sectie,
die ze hersteltmitrailleuses zijn
aangevoerd, an nieuwe manschappen
zijn gekomen.
En de nacht loopt ten einde, op het
„qui-vive". Doch alles is stil, en
zwart. Men waakt, doch men weet
niet. of toen niet slaapt Onderwijl
gaan de 73 met schieten boven de
loopgraven door, zonder haast, doch
ook zonder ophouden, en hun grana
ten barsten in de verte los, boapat-
terid den diepen nacht
Zoo gebeurt in werkelijkheid
een gevecht hij nacht. Niets episch,
noch in ttet gebaar, noch in het ver
haal, «oen groote woorden t Ja, dat
gebeurt al* in den droom, dat is
schier werktuiglijk iedereen en al-
k-a volvoeren als bij instinct hande
lingen, met regelmaat. Doch welk
een beangstigende ontroering ont
staat er I Het is iets, dat u heimelijk
vasthoudt, dat u belet te schreeuwen,
als in de kwade droomen en het is
een oninademhare atmosfeer van
nachtmerrie,, die zich mot eon af
schuwelijken eenvoud ontrolt.
W1LMA KNAAP.
Amsterdamsche Kout
172.
Het half licht. Aanslaande
strijd.
Ze spelen nu bij lleyormans, niet
zonder succes, Tolstoi's ,,En het licht
6chijnt in de duisternis".
Terwijl ik dezen brief schrijf bon
ik ook uit de duisternis in liet licht
gekomen. Ui.' de duisternis onzer
sombere half-lidhts avonden in den
strale-nden zonnegloed van den lente
dag.
Do half-lichts avonden zijn, zooals
men weet, door ons gemeentebestuur
Ingesteld met het echoono gebaar der
zuinige hulsvrouw.
Het Rijk en do gemeentebesturen
doen, door den nood der tijden ge
drongen, steeds moer en meer de zui
nige huisvrouw na en men lwveft zeker
wel nooit zooals in deze dagen de bo-
teekenis loeren beseffen van wat go-
meenschapsleven van eon volk is.
Wie zou er vroeger aan gedacht
hebben, dat een mi nieter, niemand
r of minder, in liet Parlement
lieel huiselijk zou staan praten over
hel gebruiken van sneedjee witte
brood on bruinbrood, om en om. Of
over varkenslapjes en spercieboon-
tjes. En wie zou hebben gedacht, dat
het gemeentebestuur van de hoofd
stad aan de inmaak zou gaan in
tusschen met weinig schitterend re
sultaat en zich een strop zou kop
pen aan aardappelen.
En dat tiet nu do gnskraantjes
voor de helft zou uitdraaien.
H. en W. hebben, met wijs ovortog,
hun zuinigheidsmaatregel het eerst
toepassing doen vinden, toen 't volle
maan wn«.
Dachten zij aan Hoeft's teer© vers
regels
Sien ick oost of westen heen,
In 'i gemeen,
Raên de sterren niy te echeyen
Van de straet, om slapen goen,
F.n de innen
Presenteert mij l'huye teleyen.
Dat zou een vriendelijke gedachte
geweest zijn, die blijk gaf, dat behalve
wegingen van besparing, ook het
lichamelijk en geestelijk hetl der bur
gerij ons dagelijksCli bestuur bewogen
had.
Edoch nog een ander dichter
hoeft de duisternis bezongen, en daar
wil ik niet voel van zoggen, 't Was de
man die er van sprak, dat het donker
.deksel ls van alle goor".
We zijn nu alweer een poosje aan
den toestand gewend, maar, lk kan
hot niet helpen, lk vind het 'a avonds,
vooral na negenen, triest en naar
geestig op straat.
In de groote winkelstraten, waar
vele winkeliers tot laat ln den avond
hot licht in do étalage» laten bran
den, gaat het nog. Maar overigons,
Vooral inde buitenwijken, ts het
drukkend triest, nu de lantaarns
mar om en om hun licht laten schlj-
Ik hou van het licht.
Van 'het licht ais hot davert en
schatert over huizen, hoornen en
bloemen in don blijden lentedag van
het licht ook als het flonkert uit kro
nen. als het in gulden stralen boort
door het duister van den avond en
met hot zonnelicht ln glans wed
ijvert.
Daar lijkt het nu niet op. Ik moet
denken aan hot beeld van den gloeion-
den spijker. Itousch, nis gloeiende
spijkers boron de nu luttele lantaarn
lichten het donker door. Het is akelig
nacht-zwart cn 't schiint of het eens
klaps nu veel stiller geworden ts ook.
Maar toch, hoe blij mogen we zijn,
niet in de droeve noodzakelijkheid te
erkeeren, ook die weinig» lichten te
moeten dooven
Een Antwerpsch collo ga, die toen
i n etad gebombardeerd werd naar
Holland vluchtte en r.u in Amsterdam
vertoeft, heeft me. Juist naar aanlei
ding van onzen halfdicht maatregel,
verteld hoe akelig het ln Antwerpen
wa», toen op last der militaire over
heid geen zweempje licht mocht schij
nen door het avond-duister. Hel was
toon overal pikkedonker en op don
last moest men den weg Yinden. Hij
vertelde ma, hoe hij als 't ware ver
blind was door de b(j zijn aankomst
nog in volle glorie stralende avond
straten, nadat hij weken on weken
'a avonds op straat aan het volkomen
sta donker gewend was geraakt. De
Antwerpenaren, die toen In Amster
dam kwamen, waren er beduusd van.
De toekomst zal moeten leer en, in
hoeverre het uitdraaien van de helft
der lichten vereenigbaar ls mol de
belangen van veiligheid en zedelijk
heid. Wat dit laatste betreft, het ls
wei merkwaardig, dat liet gemeente
bestuur telkens verzoekschriften be
reiken, nu eens om hier of daar meer
licht te ontsteken, dan weer om een
gang, slop of steeg van den openba
ren weg af te sluiten. Het is nog niet
zoo heel lang geleden, dat er zelfs
over werd geklaagd, dat do Kalver-
straat niet licht genoog was.
In dit opzicht zal de maatregel in
de toekomst mogelijk niet zonder be
zwaar blijken.
AMSTERDAMMER.
Yao de EoslSsntle on hra-a
iewanar»,
CCCIV.
Het heeft er allen schijn van dat Jon
Hang ook een bioscoopverordening
zal krijgen. De Raad ie Maandag met
de behandeling ervan begonnen en
de mogelijkheid bestaat derhalve, dat
binnen een paar maanden de zaak
haar boslag krijgt. Veel eerder n.et,
want over een onderworp als hot ver
bod voor kinderen orn een bioscoop te.
bezoeken, moeten natuurlijk -40 van de
45 leden hun oordeel geven. Op den
eersten dag van behandeling ia de
Raad dan ook in de materie blijven
steken.
Het artikel, dat de meeste woorden
over zich zal zien heengaan, le dut,
waarbij B. en W. aan kinderen be
neden de 16 jaar liet bezoeken van
een bioscoop, op dagen, dat eir geen
van ie voren gecontroleerde kin
dervoorstellingen gegeven worden,
absoluut verbieden willen.
Hiertegenover ia ©en amendement
gesteld, volgens hetwelk aan kinde
ren, beneden de 16 jaar het bezoek
geoorloofd blijft, mits zij zich In ge
zelaoliap van hun ouders bevinden.
Welk van de twee stelsels do meer
derheid halen zal, is nog niet te zeg-
gen. vooral niet. omdat meer dan één j
raadslid een meening uitgesproken
heeft, lijnrecht ingaande tegen 'het
geen een buitenstaander als zijn over
tuiging zou aannemen.
Do socialistisch© heer Helsdingon,
s krachtens zijn politieke richting
toch waarlijk niet als een tegenstan
der van overheidsbemoeiing aan to re
kenen valt, verfslaarde zioh tegen elk
vertinden voor absolute vrijlating van
de bioscoop.
Do oud-liberale doctor Van der
Meulen, wien een ingrijpen van do
overheid in veel gevallen oen gruwel
is, gaf als zijn meening ta kennen,
dat, waar het beteugeling van het
biosooop-kwaad gold, geen maatregel
hem te streng zou blijken.
Een knap mensCh, die nu nog peil
op den Raad weet te trekken.
Do Fransche opera heeft het sol-
zoen gestoten eu naar verluidt zal ze
het nieuwe seizoen zonder Troupe d*
Grand' Opera beginnen. Adieu dus
Hugenoten. Aïda, Guillaume Teil en
la Juive-, we zullen ons iu 1915-16 moe
ten vermaken met Carrneai. Louise,
Mignon en Tosca. Vrouwvolk genoeg
dus. Van de directie lijkt het besluit
verstandig. De Grand' Opéra heeft
nooi'. bijster getrokken en als het
omtract met dj gemeente het niet-en-
güv- ren van eer. fort-tenor of van
een falcon toelaat, zal de heer Roo-
sc» over een jaar waarschijnlijk niet
ineer genoegen in het laatje kunne:,
zien, dan thnus hot geval was.
In Scala gaat op r oogenblok t a
Hall's revue „In 't Gedrang" en het
Voorjaarsfeest in den Dierentuin n
aangekondigd; do eerste teekencn
van z/3iner.
Vaarwel winter!
SINTRAM.
Verspreid Nieuws
van de oeWogsvelden
„IJZEREN KRUIS-WEE".
Het generaal-commando van het
7e Duitsche legercorps hoeft zich ge
noodzaakt geacht op te komen tegen
de taktloosheid die v^len in Duitseh-
larod Ingaan, dtoor de gevolgtrekking
ta mako:«. dat de militairen ddo zij
zonder ijzere-n kruis zien rondiloopen
daardoor bewijzen dat zij geen dap
perheid betoonden. Die velen ver-
{yrooten daardoor do spijt dergonen
die geen ijzeren kruis gekregen heb
ben om de eenvoudig© reden dut niet
ie-dert'oa dat kruis kan krijgen, noch
zioh in do gelegenheid lean bevinden
om het te ver die non.
In 1870 werd diie ontevredenheid
..IJzeren kruiswee" genoemd en die
bekend© fl'oseof Edmund Pfleiderer
uit Tübingea. die als veldprediker
dion oorlog meemaakflo, had zich
zelfs, als ziekenverpleger, met die
ziekte t© bemoeien. Hij zelf schreef
ook in zijn gedenkboek dat hij dat
„wee" gevoeld had toen hij slechts
een algemeen© oorlogsmedaille kroeg,
terwijl hij toch „geloofde" ook dik
wijls den kruitdamp te hebben gero
ken. Doch hij werd dit gevoel gemak
kelijk meester. Bij anderen echter rat
het dieper en daarmee had hij veel
moeite en zorgen. Vooral had hij te
doen met de inderdaad flinke, moe
dige, en kundige officieren, wien liet
toeval niet gunstig was geweest. Daar
en tegen waren er ook officieren die
als echte „streber", zon dar eenige
aandacht te schonken aan de on.Ier
htm bevelen staande soldaten, alleen
voor zich zeiven zorgden, wat de ta
looning betrof.
DE BELGEN IN HET GEVECHT
TEN NOORDEN VAN YPEREN
Men stfhriiift uit het onbezette ge
bied van België aan 't Alg. Handels
blad
Voort Ie n dagen aan één stuk waa
reeda ecu heel© dMol© aan het rus
tan en dat betrekent heel wat in
dezen tijd. waarin het hoogste go-
eischt wordt van de zenuwen. De jon
gens rustten aan de zee, aan het
strand. En dat boieekent nog wat
meer. ale men ©verwinterd heeft in de
modder met vóór zich de niet weWe-
toend© poel van het ovonstrooende Y-
sergcbiod. En 'het hart was in vreê en
't weer wus heerlijk. Zij hebben ia de
duinen gelegen on het mulle zand
uren tuig door de vingers laten glij
den. Zij hebben op en neer gewan
deld in deze mooiste streek van de
Belgische duinen, waarin de zand
heuvels lijken als de plotseling stilge
vallen baren van een woei zee die ver
stoltori is, cn met hun ruigheid doen
die duinen toch nog innemender aan
dan veta memschengroepen. Zij heb
ben geakmterd langs het zand en de
zon streelde, lange dagen, de kalme
zee en er werd g- baad ais in 't „sei
zoen 't Was haast als in de bloeida-
gen van 't Belgische strand. Alken
ontbraken er n -g de damesgesta'ten
ln hun licht© tauetjee. De enkele da-
nn«, elk hier onlang» nog verhieven,
zijn op dringend verzoek naar veili
ger plaaUen verhuisd.
Op 's Konings rjaardag was 't
één i>:et. Al de volksspelen, die men
in Vlaanderen en Watenland kent,
kwamen er de jongens opvrooHjken
men he -ft kuipje gestoken, op den
mast geklommen, in zakken geloopec,
door verftenncn gokroper. en de
koning Leeft de revue gepasseerd. Dit
ping kalm, plechtig en een-voudig. Al
len zijn verhard, nraar er waren er
w- inig, die, bij 't neerzetten van 't
geweer, niet gauw een traantje u't
de ooghoeken wegpinkten. En de pret
bleef duren. Mei: sprak reeds van
drie weken rust. Men genoot er van
tita kinderen van een dag vrijaf op
school. Echte kinderen, die niet meer
denken om gevaar, geen dood meer
vreezen en onbezorgd het genot van
elk oogeiiblik ten veile uit wU'ien
waarnemen.
Daar kwam echter de tijdingde
Fr&nsohen zijn in nood boven Y-
peren erheen 1 T vyee regimenten van
do rustende divisie moesten verster
king brengen aan de hulptroepen, d'e
reeds weg warenDe Ik'nderen waren
weer mannen. Ik heb ze lang aango-
kcikon. Er lag een koelheid over hun
geiont en een strakke vastberaden
heid In hun-blikken. De speelsche uit
spanning was Iota dat reed» tot een
ver verleden behoorde. Weer waren
/ij do ru on non met den fooogan plicht,
die duizenden makkers te wroken
hadden, hun vrouw, hun kinderen,
zkrh»e!r en hun hrele land vrij ta
vechten 'hadden. Van hen en van nie-
rnand anders rou him later geluk af
hangen. Ze wisten wat hun ta wach
ten stond. Reeds iang waren zij op
alle® voorbereid Vooruit maar, aan
het wcrlc, dat nu toch eenmaal het
hunne was en dot zij goed wilden
doen. zonder wij-ken en ronder pra
len. Ze trokken op in den donkeren
avond. En velen, die bleven, hadden
tranen in de oogen orn de jonge te
vens, die verzwonden.
Wit er gebeurde, weet gij reeds.
Maar enkele bijzonderheden mogen
er nog wel bij. Vóór den grooten aan
val der Duitschere, waarbij zij, met
behulp van hun chtaorwaimen. tan
noorden van Yperen zijn vooruitge
gaan, hadden zij roods datzelfde mid
del aangewend.
Toen reeds hadden zij zware ver-
peetoud- dampen naair de loopgraven
der geallieerden hcengeblazen. Maar
d» w ind was zacht en veranderde van
richting en joeg aldra de dampen
naar de Duitsche loopgraven heen.
De Duitschere zelf waren gedwongen
hun schuilplaatsen te verlaten en in
allerijl het verdort te ontvluchten,
wat c- beurde onder een geweldige be
schieting van de infanterie en artille
rie der geallieerden.
Toen kwam de wind gunstig voor
de Du tochers, cn ditmaal was de
damp uitgespreid over een lengte van
een 1 iontal kij«wneters en een breedte
van ren kHometer. Wie er 'n was
vlei. Wie cr In de verte van lnadem-
d- iree<r hrak'ngen en spuwde b'-oed.
Het g-'volg was tweeërlei. De Duït-
scAiera konden eenige kilometers v©r-
itr vooruitrukken. En de geallieer
de troepen waren razend over zulke
bobandó'ing. l)e tegenaanval was ge-
w- ldig. De beide partijen stonden nu
op het bloote veld tegenover o'kaar.
De druk der verwoede Engelsohen en
Belgen v, as onweersteantoaaT. En de
Du'techero moesten terugwijken tot
do nieuwe loopgraven, die zij oohter-
aar. had-len kunnen aazileggen.
Van beide ziiden waren do verliiezea
verschrikkelijk.
Itat was aan vier duizend Duit
schers geliukt.de Yportee de geka
naliseerde Yser te overschrijden
over een brug dichtbij de Steenstraat.
De Bolglfoh© zware artillerie brak <lc
brug en de v. IdartHlerie begon op
een vorvaarKike wijze huis te hou
den in dit afgescheiden deel van het
groote leger. Velen wilden zich over
géven reeds hadden zij witte zak
doeken. aan hun bajonetten gehe-
sclien, maar toen men dat gemerkt
had \an de tegenzijde, begonnen bun
eigen mitrailleuses hén te bestoken
j&n op den rechteroever. De meesten
stortten neer, en «iochts enkelen kon
den gevangen genomen worden. De
Belgische jonevns hadden medelijden
rn?t h-n. Zoo brachten i«ee grefia-
dtars een Diritechen iinlesoidaat naar
scliler Op zijn hoofd droc-g hij een
grened'erspet.
Iieoft hij z*;f die pc-t opgezet om
ons bedrieglijk aan te vallen? vroeg
een voorbijgaande soldaat
Neen. verhaastte zich een van de
bode grenadiers te zeggen. Hij was
btootehoofds en k'aagde van do kou.
Ik heb hem mijn pet opgezet.
Terwijl de Duitschere hun aan va»
op Yperen deden, hebben zij met vier-
honderd tnanechappen beproefd e-an
van ot.ze vooruitgeschoven postan,
dicht bij Oud-Stuyvekeuskerke. ien
noorden van Dixmutden, te doen ach-
tarult trekken. De Belgen heten hen
heei dichtbij kamen en er ging toen
plotseling een regen van schoten uit
hun geweren en mitrailleuses. Daar
zijn beo' wat Duitschers gevallen. De
leider var de Duitechers en d'e officie
ren van een heete compagnie zijn er
gevangen genomen.
Slechts drie Belgen sneuvelden ta
Oud-Sbuyvekonskerke de jonge lui
tenant Tuetln, de oudste zoon van
mi nieter Reitkin en de onder-luite
nant Oouroubl'e, zoon van den bcken-
<len eohrlj ver.
Luitenant Guetin zag aan het hoofd
van de Duitschere, dio op zijn afdee-
lijig toekwamen, den kapitein Von
Macke'andt, die behoord bad tot de
openbare strijdmacht in Belgisch
Congo, on die heon herkende en riep
Wac'lvt., wij zullen eens afreke
nen met ul
Maar iie revolver van luitenant Gita
lin hetatte het hem op vijf meters ai-
stand. Maar tegelijkertijd werd ook
de luitenant getroffen en stervend riep
hij nog tot zijn manschappen Schie
ten, schtefen t
Luitenant Paul Renfcin, zoon van
den Belgischen minister van Kok>-
nièn, was een jonge advocaat te Brus
sel. Bij 't uitbreken van den oor'og
nam hij, vrijwillig dienst. Op het slag
veld won hij zijn offlclemtateL HIJ
viel terwijl bij van de eone loopgraaf
naar do andere liep om zijn inan-
eohapper: aan te moedigen. Net a's
hij viél, sprongori twee secües van
zijn peloton vooruit tot den stormloop.
Eén van de secties werd aangeleid
door Jan Renkia, zijn broeder, even
eens vrijwilliger en nu adjudant go-
worden. de andere sectie had als aan
voerder Robert Couroubta.
De Duitschere worden overwonnen.
En blij kwam mén. weer. Maar Jan
Rertkin vond in do voorste loopgraaf
zijn breeder Paul met verbrijzeld
hoofd, en eren vóór de loopgraaf
lag zijn kEuneraad Robert Couröubte
gesneuveld.
Gouro-.tblo was de zoen van Leopold
Coubouble den eclirijver van de be-
roemde biologie der „KaekWbroeks",
de prototypen van d» ..Beutaman-
sen".
Steiner, de oorlogscorreapondent
van den „Berilner LoJcai-Anzelger"
iri Russ'aeh-Polen beschrijft ren dag
aan het front in het gouvernement
Soewalk'. Van de overzijde van oen
meer bog-inncn do Ritssische batte
rijen het gevocht. Het 's er prachtig
weer voor De lucht le kristalhelder
cn geen windje beweegt de takken
van do hoornen. Of we vandaag ook
nog iets op het daik zullen krijgem.
vraagt, eeoi infantorle-oMiciOr en door
zijn kijker zoekt hij het terrein af. Hij
kan echter ntat ontdekken, waar de
Russen -hoon schieten.. Zij stfliieten In
den laatst on tint als gekken om »icih
heen, zegt hij. Twee schoten (hier, dan
een eahot aesffwwiderd meter verder.
Vervolgens veranderen zij de richting
45 graad en beschieten onschuldige
heuvete, alsof d'o hun kwaad hadden
gedaan Wat dit geschiet beduiden
moet, Is ons werkelijk onverklaar
baar. Alles moet toch een bet reken is
hebben, maar dat gedoe is vo'kcwnen
zinneloos. Misschien willen zij on«
doen gelciovwn, dat ze veel artillerie
hebben Maar wij laten ons niet mis
leiden.
Wat de off'clcr wide, vertelt Stei
ner dan, komt overeen inet hetgeen
Lk ze'f in den iaatsten tijd helb waar-
genomen. Do P,ussisChe artillerie, die
'gedurende den veldtocht onverwacht
goed geschoten had. is qua Ut.mud
slechter geworden. Ilaar hoofddeugd
was de uitstekende waarneming van
het vijandelijk gebied en het «nel'e
Inschieten van haar batterijen Ma
men zich een paar oogenbhkkon m
ongedekt terrein vertoonde, hagotlen
do granaten daar neer. Niet 't gv-i tag-
ste ontsnapte aan doze voorlreffehi
ke waarneming. In den laatsten lijd
i* dat anders geworden. Gebrek nan
ammunitie echdjnt er nog ntat ta
hoers-chen, ofodhóoro men bij hot begin
van den veldtocht, algemeen meende,
dat 'n dergelijke verspilling den groot-
sten voorraad' in korten tijd moest
uitputten. Het is anders gegaan. Ge
durende den geheelen veldtocht had
den de Russen slechts hoogst zelden
gebrek aan ammunitie en dit was dan
zeer snel weer verholpen. De grana
ten waren in den beginne ntet van de
Ixssta qua li telt, ze ontploften niet en
veroorzaakten slechts dan schade a's
ren treffer in de troepen slóeg Dit
Icomt hoogst zelden voor
Nu is velerlei veranderd. Behalve
het groote verlies aan kanonnen, niet
zoo gemakkelijk te verhelpen als liet
ontzaggelijke verlies aan menschcn-
materiaal, ecliiet de Russische artil
lerie reeds geruim en tijd bii lange ti*
niet meer zoo uitsteltand a's vroeger.
WIJ kunnen" d't slechts verkUircn
doordat de later gwormde officieren
en manschappen ntet mrer zoo coed
zijn als de oude. De artillerie - wlit
een zeer nauwkeurige opleiding
Torwij] Ik met de officieren van da
compagnie praat, struikel ik bijna
over een kanon, dat even als de an-
<'- re, geheel met takken bedekt
Die zijn gemaskeerd tegen de vlie
gers, zegt een der officieren. De Ris-
s'sche vliegers laten zich echter zeer
zelden zten. Mochten zij echter Ico
nion, dan zouden zij onze batterijen
toch niet ontdekken, n'et eens ate wij
druk vuurden Inderdaad, een vlie
ger zou tot op drie- of vierhonderd nis
ter moeten dalen om er ieta van te
meiden. In ieder geval staan onze
ballon kanonnen gereed om een waag
hals behoorlijk te ontvangen. Voor-
kooptg staken zij echter hun looi» ver-
grofs omhoog. In plaats van Russi
sche Vliegers komen ooievaars en de-
zo worden door onze mannen, die ver
geten schijnen te zijn hoe deze vosel
er uit ziet, vaak voor vijandelijke
vliegers gehouden Gelukkig ta
ntet iedere kogiel raak, aodera
zou reeds menige vogel het slacht
offer van de vergissing ziin gow^-st.
Twee dagen geleden was in de l'ooo-
gravon een kleine revolutie Boven in
do lucht cirkelden twee vliegers. Dit
bewoorden ten minste de mannen.
Men nam 'het onze ballonbatterij zeer
kwalijk, dat zij ntet liet vuur opende
tegen d"en vijand. Zenuwachtig nam
men de bewegingen van de vliegers
waar. Zij kwamen steeds dichter bij.
Veten beweerden, dat zij Russische
vliegerteetoena op de vleugel» zagen.
De clikel met het. zwarte punt er mid
den ln. Onze vltegor-kanonnen zwe
gen nog steeds. De vliegers komen
nader, maar zij, dte «rat beweerd
hadden, het Russische treken pesten
te hebben, houden thans hun mond.
Het zijn twee tarugkeerorwta ooie-
vaans, die na oen paar minuten hef
dool van hun reis bereiken en zteta
klepperend neer laten op ren arrnza-
li? hoerenhuis. Vete vogel» zullen nog
uit liet zuiden terugkeeren, maar
hoe weinige zullen hun neet dat zij
in den herfst verlaten hobben, terug
vinden
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
'Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men ta richt©
aan den heer J. Stayer, Kruisstraat Si. Tclephoon 1543.
Probleem no. 664,
van W. Polman Jr.
le Publicatie.
Zwart. 10 schijven, op6, 9 ,12, 13,14, 16, 17, 18, 19 em 28.
Wit 10 schijven, op 21, 85, 27, 29,34, 35, 37, 38 48 en Ui.
E 1 n d b p e 1 no. 665.
Stond uit een door den heer
W. Polman Jr. mot. wit gespoel
de Wodst rljdlpartlj
12 3 4 5
Zwart 3 «dhijven, op19. 29 en 39.
Wit 1 schijf op 49 ©n dam op 3L
