KAMER NEGENTIEN
rustste'-liiw? van de verantwoordelijke
Duitsche staatslïedon the de cijfers,
waarop hun irodedeelingen gegrond,
waren, toch wol iels dichter bij ce
hand hadden dan do heer Rlchet, te
vernemen dat men bij een spaarzarm
verbruik van moei on aardappelen
minstens tot den volgenden oogst toe
zou komen- Wat echter gebeurt er
nu.' Juni is aangebroken, en er
heerscht een (hoogte die aan den be
roemden of wel beruchte:* Uuitsehen
zomer van het jaar 1011 her.nnsrt. Ik
weet nog zeer goed hoe ir,on toen jam
merde over de verwachte mislukking
van den oogst, a! was het geen oor
log en al Leduiddfe dit dus op aijn
ergst "n schadepost voor enkele uiaat-
schappelijke groepen, doch geen le
venskwestie voor een door de Hritsche
uithonger.ngspolitiek s'uri allen toe
voer afgesloten volk. Maar nu het
resultaat vpji dat als uiterst nadeelig
beschouwd seizoen! Zeker, de quanti-
trit van het geoogste was geringer,
doch daarvoor bleek de kwaliteit zoo
goed, dat het eindresultaat wedijve
ren kon met dal dei- andore jaren.
Er was namelijk in dat jaar veel min
der bulterdandsch graan noodig om
met 't Duitsche vermalen te worden
dan anders. Daaraan mogen zij den
ken, die al vast weer ©en catastrophe
zouden w.iilen voorspellen voor het
vo'.good jaar.
Dat het meel des ondanks reeds
goedkooper is geworden en. hot brood
dus ook schreef ik reeds in oen vori-
gen brief. Doch ook de aardappelen-
prijzen maken een verlaging door
waar nog geen ophouden aan is. Voor
twee maanden haast een pan ek door
do schaarste en de hoogc prijzen,
thans zulk een overvloed dat de van
gemeentewege georganiseerde ver
koop. waarbij voor weinige dagen
nog 10 pond 60 penningen deden. gis_-
teron 50 en vanduag nog slechts 45
penningen opbrengt. I)e min sier van
landbouw vindt het dan ook noodig
bekend te maken dat de nog voorhan
den voorraad veol grootor is dan vol
gens de voor korten tijd gehouden oru
quete te verwachten was. De ilroge-
rijen en stijfselfabrieken zijn in staat
da waar snel genoog te verwerken,
zoodat men al begint uaidnppelen-
schijven In de open lucht te drogen
om er tenminste nog aardappelen-
meel uit te kunnen winnen.
Dat men zich zoo verg sson kon wat
den voorraad betreft kornt d*>or de
manier vau hot bewaren der aardap
pelen ;n een soort half ondernaru-
sche schuren, bier „Mieten" genaamd
waar de oogst vaak zonder eenige
notie van hoevee-heul weggestopt
wordt om te overwinteren. NVie nu
een voordeeltje behalen wou door in
de hoop op den stijgenden prijs deze
schuren dit jaar zoo laat mogelijk te
openen heeft huitea don waard gere
kend. Te velen zochten dit voordeel,
de speculanten a ia hausse moeten nu
integendeel de baisse doelen en er is
maar een lichtzijde aan deze zaak,
namelijk dat behalve de mensch
thans ook het varken, indertijd de ne
gende vijand genaamd weer oen mid
del van bestaan gevonden heeft. Wat
met het oog op de hoogc vurkens-
vleeschprijzen werkelijk zeer ge-
vveitócht was.
Van een vlecsclinood te spreken
blijft echter zoolang ongerechtvaar
digd ris rund- en kalfsvleesch bij den
verkoop van gemeentewege, in do
groote warenhuizen en in bepaalde
slachterijen nog tegen de billijke prij
zen van titans te krijgen is. Voor de
groot© massa var- het volk is door
d©ao gelegenheden gezorgd en dea
rijkeren schaadt het niet, hun huis-
houüelijk budget te verhoogen. Bo
vendien doet de zomer zijn intrede,
een tijd waarin een zoo ruim vl»sch-
verbruik als men z.ch in de laatste
tientallen jaren aanqewend heeft,
zeil3 schadelijk moet booten.
liet wordt zomer en de gewonde
soldaten helmen de zomerk warti eren
betrokken. Villa's met grooie linnen,
oude parken var. bouwvallig gewor
den gebouwen zooais dat van liet eta
blissement Kroil ui den Tiergurten
dat al voor afbraak bestemn was,
nemen de herstellende veldgrijzen el-
ken namiddag ten getale van 300 lot
2ü(XJ op om hen met goliak en Koffie,
met limonade en muziek in de open
lucht te verkwikken. En om deze sol-
«kiien-tehu.zeu, die groot© ©ommen
kosten, op gang te kunnen houden,
hooft nu ook Ber ijn z.jn eerste IJze
ren Kruis gekregen. Slel u gerust,
niet de stexk-nrnuaxd op den Ales.ui-
di-rplatz, niet Berolrnas boi-st siert
het slechts den krijger tookornend-
dapperheidsteekeri. Doch oen meer
dan manshoog kruis u t eikenhout
staat in het park van Kroll en ieder
<lie zijn penningske offeren w 1 slaat
een zilveren spijker in don rand of
een ijzeren in hot midden. En is het
eenmaal vol geslagen, dan zal hot nog
in later jaren als historisch godenk-
toclun in een museum getuigenis af
leggen van den offerzin in het oor
logsjaar.
Feuilleton
Uit hei Ëogelsch van
FLORENCE WARDEN.
22)
tia maar eens mee, dan zal ik u
het kind laten zien, zei de zo, dan
kunt u voor u zelf ooixieeleu of-dal uu
een erfgenuam is waar Lord Moor-
hami ton irMscli op zou kunnen zijn.
(la niet mij mee nuar beneden, dan
zullen we even naar zjn 6iaapkumer
gaan, dan kunt u hem z.en, en z-elf
oordeelen.
Maltin was veol liever in haar
kamer gebleven om nog eens over al
li.iar zorcreu na tt denkon, maar de
huishoudster bie<-f aandringen, en su-
mcu ginger, ze do kamer uit, gingen
de achtertrap af er. V ngen de kinder-
kamer binnen.
Er hranaMe vuur in dun haard maar
er was geen ander licht dan dat wat
door de half open deur van de s aap
kamer. die or vlak naast was. kwam.
Maar ze lmoren op eens een jeluid
Van stemmen in -Ie andere kamec
Lady MoorhamidOn, t.uisterdo
Juffrouw l-owud.-s. terwijl zo haar
Parijsche Brieven
DE BI-OÏÏMEN EN DE OORLOG.
De bloomen hebben, als een getuige
nis van do diepe gevoeligheid, dio
zich bij onze zoo en erg eke soldaten
geopenbaard heeft, ia dozen afschu-
welijken oorlog een groote p'aats be
slagen on bedwan die nog. De solda
ten, dis m©r. te Parijs ziet, voor het
meoreivdeO) 'herstellend of r,og in do
hospitalen, hebben, bijkans gestadig
een bloemtuiilje in hit knoopsgat
van kapot jas: viooltje©, lelietjes van
dalen, seringen, anjelieren of pen-
séce. Vooral zijn 't die van het
„front", die door d© bloemen worden
geboeid.
Laten wij ons eerst hun vertrek in
het geheugen terugroepen. De was-
gons omkrnnsd met bloemen van
den vorigen zomer! en zelfs ver
sierd mot omlinte kleine darmen! Een
oo.tenbLk was liet schier ongelooflijk,
dat die versierde en bevlagde treinen
naar den Veldslag gingen Versierd"
en bevlagd waren ook de straten, ter
wijl de klokken luidden, de soldaten
zongen, sprcideind de strofen dier
..Marseillaise' over. de velden; men
zou geducht hebben aan een buiten
gewoon volksfeest Eenigen tijd daar
na kwamen andere treinen naar ons
terug, dia ho'oasl gewonden terug
voerden. Eu ork deze waren geheel en
al met bloemen versierd, eensdee's
door de vrouwen, die met de bloemen
heur teedcr medelijden weten aan te
bieden, anderdeels door de soldaten
zelvcn. Zoo 6teeg een arme gewonde,
z ch moeizaam voortslecpend, bij el-
ken stilstand van den trein temidden
der velden ondanks alles af, om haas
tig bosjes boeman en nog eens bloe
men te plukkt-n, die hij in een soort
van roos in den waggon bracht.
De Franschen louden van bloemen,
omdat zvj van do Schoonhö'd en de
Teerheid honden en in deze verschrik
kelijke beproeving is het, alsof ze no;
meer haken naar ideale gevoelens
Onlangs nog. in den tijd dor eerste
seringen, kwam een trein, ganschc-
lijk riekend nuar seringen, aan het
station te Parijs uan: de mannen had
den van de bloem an breed© bedden
gemaakt, ware welriekende en fris-
sche blc&mbedden, waarop zij zich
uitgestrekt hadden... Doch z.eliier een
aardig geval over seringen. Don dag
na «te overwinning van Carency
bracht generaal Joffre een bezoek aan
de zege* ierend© troepen Men vocht
nog in de tuinen der laatst© huizen
van het dorp. En toen men voor de
revu© voor den generalissimus ver
zamelen blies, zag raoa soldalen ke
rnei., beladen met onder hot vuur ge
plukte seringen, en, gansch zwart en
bloedend van dea slag bodon zij hem
hun w'oiiderschoonen oogst aan...
Welk oen schoonheid, wek een kio-
sche en heroïsche zachtheid in dit go-
baar, dat dor, grooten legoraanvoor-
de>- diep ontroerd©.
Overal zijn bloemen. In de pakot-
ten, die de ochtgenooten, zusters en
verloofde»i naar het front zenden,
heb!>en zij een ruikertje gelegd. Zij
denken er niet aau, dat het verwelkt
zal aenkomen en, schoon verwelkt
is het de ruiker, dien de soldaat het
eerst zal z en en inademen en ondier
zijn kapntjas bewaren, als een kost
baren talisman... En zoowaar, in oen
loop/irnof van de eerste linie had, in
de eerste dagen der lente, de kapitein
het denkbeeld gehad, een concours
yan tu nbouw te organiseerenl liet
idee liad een groot succes, en de ver
wanten waren niet weinig verwon
derd, toen zij van de soldaten aan
vragen om bloemzaad ontvingen'...
Zij /aaiden li?t, de eerste spruitjes
verschenen, rez n. Doch .11 «tien tus-
sch&ntijd kregen de manschappen de
zer eerste linie de orclér om in de
achterhoede rust te nemen. De te
hamier vervanging nieuw n (ingeko
men en, op de hoogte gesteld, bo'oof-
den. hun, dat zij de grootste zong voor
het zaaisel zouden dragon. Daar in de
achterhoede, in den rusttijd, dachten
onze soldaten dikwijls aan hun aan
plant en twijfelden een wonig, of zij
dien ooit zouden weerzien. Toen de
tijd van het weder innemen van hun
post gekomen was, gingen zij dan ook
mot groot© blijdschap op weg. De ka
meraden hadden woord gehouden: de
bloemkronen ontplooiden zich nu!
Ik heb kort© gedichten over de bloe
men gelezen. die in de loopgraven
zelve geschreven zijn. Een dier ge
dichten. sierlijk van toon en diep van
gevoel, was geïnspireerd door het zien
van een rozenstruik, die g-aaf was
gebleven onder de puinhoopen van
een verwoest (V >rp. Onder de grana
ten. te midden van branden en bloed,
hud hij zich versierd inet een mooie
w.tio roos aie de dichter ongetwij
feld he©:t geplukt.. Ik kun niet nula-
ten. die andere geschiedenis van een
anderen rozenstruik te vertel en. Bij
heho.ort ergens, in een dorp nabij
LimORC-s, toe uan een eenzaam loven-
dien wagonmaker, weduwnaar, zon
der k aderen, zonder verwanten.
Toen do oproep voor de wapens
plaats had, sloot hij de luiken en trok
de deur dicht van zijn huisje, dat
omkranst werd «Icor de dikke twijgen
van ©en praehtlgen rozenstruik, zijn
hand op Mobin's arm legde. En
ruineer Wr.ghE
Voor ze teiog konden gaan hoorden
zo beiden l.ady Moorhampo n op
huilenden toon zeggen: Mijn arm
ki.ul! Mijn arme, arme jongen. Nu
zul hij niot vee: inoer dan eon In-do
laar zijn luier en verdrongen worden
door dut kind, dat weet ik waar van
daan komt.
Mubin schrok ervan dat z« een ge
sprek afluisterde dat net voor haur
ooren bestemd was on ze probeordi
weg te koenen. Maar de huishoudster
die bang was dat ze ontdokt zouden
worden, hield haur vast, en ze hoor
den nog net dat Joe Wright levendig
uitriep:
Kom, kom. naak je maar n ot
ongerust. Help je broer maar, dun zal
Jouw zoon I/Ord Moorharnpton zijn,
woes maar niet bang. Jo moet niet
vergeten dut Ecrio toch niets durft to
doen, wat ©r ook gebeurt!
HOOFDSTUK XI.
Ma Mn voelde de hand van Juffroi.v
Low ml ca vaster op haar urm druk
ken. toon do veelbetekenende woor
den tusscben Lady Moorh anptou 011
haar srtiurkachtigen broer werden
gewisseld.
De ingeving, die het meisje geluid
had, om haar tegenwoordigheid ken
baar 10 maken door een ge.uid to ge-
eonlcc genoegen in ziijn trots... De
wagenmaker 13 nu in de loopgraten
van het Noorden. En ziehier, waar
aan hij denkt, ziehier den br of, dien
hij den burgemeester van z.jn dorp
hoeft geschreven:
..Mijnheer de Burgemeester,
Ik hel» u geen nieuws mede te dea
len. In de l</Oj>graaf is liet zooiets als
een loerende jacht. Men wacht het
wild op en men schiet zoo goed mo
gelijk, wanneer men achtereen gch et-
gat aan den overkunt beweging ziet.
Ik schrijf u niet om dat alles, maar
om u c-en genoegen te verzoeken.
Mocht u iemand kunnen vinden, die
in staat is om den rozenstruik, dien
ik thuis heb, te snoeien, dan zou het
me genoegen doen. Anders gaat hij
dood. en teruggekomen zou het mij
toeschijnen, dat het huis niet meer
hetzelfde was, daar ik den rozenstru 1;
heb geplant voor mijn arme vrouw,
dis nu drie jaar geleden gestorven
is, en hij zoo heel mooi was, toen ik
vertrok. Als ik terugkom, zal ik (len
gen©, did hem gesnoeid heeft, betalen.
I.aat ham vooral niet te kort snoeien.
D© boom houdt daar niet van".
Mooi en grootsch m al heur een»-
voud, nietwaar, is de geschiedenis
van den rozenstruik d(© wugemnia-
kors.
Mede in de hospitalen, zijn de zalen
gestadig met bloemen versierd en
onder die bloemen is een menschelijke
in de gedaante der ziekenverpleegster,
die dikwerf een verstandig on mooi
jong meisje is
Te Parijs, w aar de vrouwen zooveel
van bloemen houden houden de ver
pleegsters er nog meer van. En in
dien zij er bij toeval kunnen ontvan
gen uit de hand v an een gewonde, be
waren zij die als een reliquie, met een
soort van bijgeloovigheid.
Ik heb de vorige week dit bijgeloo-
vig geluk gehad, op oen.Matinee lit
téraire et artistique", oen liefdaclig-
heidBmatinée, waarop men cenige
herstellende soldaten had uitgeno-o-
riigd. Onder hen bevond zich een heel
jonge jongen, achttien jaar, als vrij
williger geëngageerd bij het Fransche
ldgor, die zich beidt voeten had moe
ten late 11 afzetten Een groote, 6teviig
gebouwde Marokkaan h&3 hem op
zijn hreede schouders binnengebracht
en hij was het, die alle zorg voor don
kleinen held had. Niets was aandoen
lijker dan die groote soldaat, die
zelf ernstig in het gezioht gekwetst
was. ap kiesche en als moederlijke
wijze op zijn kleinen beschermeling
te zien passen.
Anderen 6chredcn op krukken voort,
aan nog anderen ontbrak een arm...
Langen tijd sprak ik met hen mijn
hart was zoo vervuld van hun groote
ellende. Doch vooral kon mijn blik
zich niet afwenden van den kleinen
soldaat, zoo tenger in zjjn lange,
blauwe kapot jas 1 HIJ glimlachte
bleekjes, hii was zoo mooi in al zijn
berusting. Ook voelde hij zich veilig,
bijkans gelukkig, naast zijn grooten
vriend.
Ik vertelde hun, dat ook iik iemand,
in den oorlog had, een vrijwilliger
mijn broer I Het soldaatje keek mij
aan, greep naar mijn liand, di© hij
heel hard drukte. Daarop nam hij,
schuchter, uit zijn knoopsgat «ïen rui
ker lelietjes van dalen, dien hij mij
tereikte.
Neen, Ik wil ©r u niet van ont-
rooven
Neem hein, mejuffrouw, 't is uit
een goed hart, en hij zal u geluk aan
brengen.
Laten wij dan samen doelen, als
hij geluk aanbrengt.
Ik gaf hem de helft terug, en hij
glimlachte met zijn matten en zoch
ten glimlach. Alle anderen reikten
mij toen hun ruikers toe zij hadden
er allen en wij deelden oveneens
samen.
Gansch bebloemd ben ik thuis geko
men. Nooit zijn bloemen mij zoo dier
baar geweest. Ik zal ze houden al6
herinnering aan den verminkten klei
nen soldaat.
WILMA KNAAP.
Amsterdamsche Kout
177.
De Dam. Merkwaardige cijfers.
Een grappig collega heeft eens een
niet van humor ontbloot© schels ge
schreven van het Amsterdamsche
stadsbeeld in den lijd van het drukste
v roei ijdelingeu verkeer. Rij schreef
ovei bergen en dalen eu niet tc bona
deren versohieten en vergeleek do
juist m „het seizoen" opgebroken
rtraten bij de Zwitsersch© Alpen. liet
schijnt, dat liet dit jaar niet zoo bont
zal worden gemaakt Trouwens, dat
inag ook wel.
Laat ons n>u eens eindelijik beginnen
er voor te zorgen, duit we de gasten,
die bij ons hun gold komen verteren,
behoorlijk ontvangen en niet onze
hoofdstraten gaan opbreken juist als
zij op bezoek komen.
Dat is in orde dus.
Minder fraai ziet het er met ons
Damplein uit, dal, nis ik mij niot zeer
vergis, van een zelfde ongemotiveerde
kakelbonnheid dreigt to worden als
het Leidsche Plelu.
ven zoodat ze geen gevaar kon loopeu
voor een luistervink aangezien te
worden, was vtadwanen. Volgzaam
Het ze toe dat de hushoudstsr haar
geleidelijk en zonder iawa u ta makon
mee uaui naar de deur, opdat ze zou
den kunnen verdwijnen zonder dat
iemand hun t gcirwoordigh&id in do
kinderkamer kou verondorsie-len.
Maar toen zo vlak bij de deur wa
ren en juflrouw Lowndes jTobccrde
<Le zonder lawaai open te doen. maak
ten ze leven doordat zo op eon losse
plank trapte.i, zooals er zoo veel wa
ren in de vloeren van het oude huis,
en Lady Moi rhon pton, tot wie op
ee-iip het gevaar van beluisterd te
worden doordrong, riep van de slaap
kamer uit-
Wie is dat?
Juffrouw Lowndes gaf geen ant
woord, maar trok' Mubin vlug mee de
kamer uit, sloot deur van de kin
derkamer en 1 cp met tiaar door de
gang in de richting van do trap wuar
langs z© van da tweed© verdieping
gekomen waren.
Ze hoorden Lady Moorharnpton op
gewonden spreken en Ma bin en juf
frouw Lowndes vonden het raadzaam
zoo gauw mogelijk uit den weg te
staan. Gelukkig waren zij net den
hoek van do gang om toen hun ver
volgers cbe k.uderkainer doorgeloopou
waren. Toen hoorden ze In de gang
de steen van I.ady Moorharnpton dio
Het bizarre karakter van het Leid
sche Plein zal u dikwijls genoeg ge
troffen hobbc-n, denk ik. Slel u innar
eens voor.: de Stadsschouwburg,
American, Trianon, Hirsch In een
wijden kring Dat jzegt genoeg.
En nu do Dam.
Sinds Naatje's smadelijkeu aftocht
en sinds do slooping, die heöl wat
heeft doen verdwijnen, is hot plein
ruim g<jworden, heel ruim.
Maar zal het mooi worden Impo
sant? Van een monumentale eenheid?
Van architectonische harmonie
Wanneer do teekenen niet bedriegen
loopen de schoons vvenschcn, die we
voor onzen Dam koesteren, Groot ge
vaar Het Paleis, „het achtste wereld
wonder", Van Campon's heerlijk
bouwwerk, behoort natuurlijk heel de
architectuur van den Dam te over-
hoerschen en men moet met dit 'bouw
werk rekening houden hij het onhver-
pon der nieuwe plannen. Ho© staat
het nu met den Dam We hebben, wol
niet .precies tot den Dam bohoorend,
maar toch het plein beïnvloodend, hel
gebouw van „de Bijenkorf", dot al
van zeer ori-oorapronkelijkcn stijl ts
en weinig harmonieert met 0011 ge
heel, dut een passende enjourngo voor
het Paleis zou zijn.
En op ziclraelf allesbehalve eon ge
bouw van krachtig© monumentaliteit
of karakteristieke oorspronkelijk
heid. liet gebouw van do Groote Club
waarvan men maakte wat dAAr te
maken was misschien, dito dito. Dan
het apoksteenen-huisje van 'le Staats
spoor, op den hoek van de Eggert-
siraat, dat al foei-leelijk ie en abso
luut misplaatst op den Dam.
We wachten nu het effect van liet
bouwblok, dat in de plaats van het
hlok-Hagemus komt, en do bebou
wing van liet midden-Dam terrein
Maar we zien met schrik em beven de
toekomst van den Dam tegemoet.
I11 do Raadszitting van Woensdag
hoeft wethouder Vliegen, ton opzichte
van het midden-Damtorroin, zoo ter
loops een niededeeling gedaan, die
gansch niet onbelangrijk is. De hoe
ren. die met hot gemeentebestuur over
het midden-Damterrein in onderhan
deling waren, hebben, zeide de heer
Vliegen, thans een voorstel gedaan,
dat nader onde-raoek vereischt en dat,
komt liet lot uitvoering, do goedkeu
ring van den Raad noodig heeft.
011 W. achten zich thans tegenover
doz© heeren tot niets meer gebonden.
Komen er andere gegadigden, dan
zal het College weten te handelen.
Zeer spoedig zal aan den Raad een
voorstel worden gedaan, waardoor de
gemeente weer de volle beschikking
over het terrein krijgt en er eventueel
transacties kunnen worden aange
gaan met combinaties, die beter
waarborgen bieden voor nakoming
der overeenkomst.
Met andere woorden: het gemeente
bestuur is dus weer geheel vrij en
van de eventueele plannen staat niets
vast. Het is weer „blank papier", als
ik liet zoo eens zeggen mag. en ge
lukkig kan men er nu nog alles van
maken. Men weet, dut er plannen
bestonden voor den bouw vau oen
groot hotel niet gedeelten voor win
kels en kantoren. Is riet wonder, dat
daar niets van komt De bij het pion
betrokkenen hebben, 't is waar, met
ons gemeentebestuur nogal gesold en
hot op sleeptouw gehouuen. Het een
beetje in 't ootje genomen, want toen
het op daadzaken zou aankomen,
bleek het, dat liet geld er met was.
Maar wie zou m aezen tijd het
durven wagen, in Amsterdam nog
een groot hotel te beginnen l
Laat ons. nu bestaande plannen zoo
gopd als van de baan zijn. voor de
bebouwing van het midden-Dointer-
rein het bost© hopen.
De gemoerde Amsterdam geeft ieder
jaar een „öiatisti&ch Zakboekje" uit,
uat, met zorg samengesteld, een in
teressant boeid geen van ue ontwik-
ktuing der hoolustad en eau schut
vau watnuovoiie gegevens over be
volking, Inindcl en nijverheid, scheep-
vaart, Kunsten en weleuscnap, taK-
keu van gemeen teneneer. ïvortom,
van veel en velerlei, uat de aandoent
verdient.
Ik hob bet voor mo en kan hielt na
laten er een paar meitkwaardig© cij
fers aan t© onueenou- Zoo less ik, dat
op 10 November 1032 de bevolking be
traad uit ld-1.932 zielen.
Hoeveel mannen en hoeveel vrouwen
wordt met vermeld. Dit aantal was
12—lb October l?yó vermeerderd tot
217.024, om toon t« daten, een enkele
maal iets te stijgen, tuaar bedroeg op
31 December ltey toch niet meer dan
202.304. Van dit jaar af is de bevol
king geregeld toegenomen, totdat dio
op 31 December 1914 bedroog G09.082
zielen.
Ik sla een paai' (bladzijden om en
mijn aandacht wordt bctpaald bij de
cijfers over het onorme gasverbruik
in onze gemeente. Mag ik er u een
paar inededeolen Op 1 Januari 1915
bedroog het aantal gasmeters 50.389,
liet aantal muntgasmeters 75.501; be
nevens in de gemeenten Buiksloot en
Nieuwendam 63 gewone en 350 munt-
gasinoters. In 1914 werd 103.950.210
tegen haar bruer zeide:
Er heeft iemand staan luisteren.
Wie kan dat geweest zijn?
Och, wat doet dat er toe, hoor
den ze Joe M right zeggen.
Een oogenblik waren ze bang dat
ze verve.gd zouden worden; maar
Lady Moorharnpton 1 ep de tegenover
gestelde richting uil en zo konden
ohtsrappen langs de trap on bereik
ten d© kamer vin Mabin waar za zich
zonder lawaai te maken opsloten en
elkaar maar bleven aankijken.
In het begin liadden z© geen van
lio den lust om tc praten ovor dut wat
ze gehoord hadden. Toen zeide Ma
bill;
Ik zal aan Lady Moorharnpton
vertel-n, wat ik hen heb hooren zeg
gen. Ik moet wel.
Haar oogen schitterden. Juffrouw
Lowndoa deed net alsof ze niets go-
lH>ord had.
Dat zou ik niat doem, als ik u
was, zed© z©. Het zou nergens
goed voor zijn. Bovendien, wat hebt
u gehoord? Niets bijzondore. Dal we©t
ik zek'T, want wat u hoorde heb ik
ook verstaan.
Mabin keek haar scherp aan.
Niets büzprn'.ers! ttierhuatd© ze
verbaasd. En die vreeselijke man
dreigde dat hij het k nd van meneer
Ciprian uit don weg zou ruimen, zoo
dat deze kleine jongen zijn vader zou
kunnen opvolgen'
M3. gas afgeleverd. Do lengte van het
buizennet bedroog 457.637.33 M.
Het aantal electrisohe installaties
bedroeg 6566 het aantal gloeilampen
348.560, booglumjjcn 1886.
Onder het hoofdje „Voorkoming
van armoede" vind ik eenige inte
ressante cijfers over de Bank van
I^eening. In beleening wei-den in 1914
genomen niet minder dan 1.123.243
panden, waarop een bedrag werd
voorgeschoten van 5.118.717.10.
De lijst der burgerlijke, kerkelijk©
en bijzondere instellingen van welda
digheid telde 197 instellingen op l
Januari 1915.
Aan 323 passanten werden reisbil
jetten verstrekt. Kosten f 199.37. Ge
neeskundige armenverzorging (bul
ten de ziekenhuizen) word verstrekt
aan 33.299 "jiSrsonen. De kosten be
droegen f 181.353.08.
Ik heb hier slechts een paar cijfers
gegeven.
Het boekske bevat er honderden
meer, die do aandacht overwaard
zijn.
AMSTERDAMMER."
Een Conceit.
Jenny Lind de Zweed ache nach
tegaal.
Zij, die liaar gehoord hebben, ver-
'gatcn dit nimmer. Maar om d't ge
not te smaken, moest men in een
groote stad wonen en over een goede
beurs kunnen beschikken.
Het was in 't jaar 1847, toen een
jonge dame met de pakketboot uit
Talais naar Dover overstak, om daar
te overnachten en den dag daarna de
reis naar Londen voort te zetten.
Die jonge dame nu was Jenny Lind,
begaafd met een heerlijke stem en een
zeer dichterlijke kunstenaarsnatuur
beschikkende over een volmaakte
techniek, had zij de hoogste trap van
haar edele kunst bereikt en vooral ook
de wijze, waarop zij, zoo inn'g, een
eenvoudig lied wist te zingen, had
haar beroemd gemaakt.
In de voornaamste Europeescha
6(eden was zij opgetreden en had ze
lauweren 'ngeoogst. Zij begaf zich nu
raa.- de Britsche hoofdstad, om in
„Her Majesty's Theatre het ver
maarde operagebouw, waar al meni
ge ster geschitterd had, een gastrol
te vervullen.
Na de zeereis was zij vermoeid ln
het voornaamste hotel te Dover aan
gekomen en zij had er behoefte aan,
wat uit te rusten. Het was in de stad
bekend geworden, dat Jenny Lind
was aangekomen en een aantal inen-
schen stonden op straat voor het
hotel in de hoop, tiaar te zien. Maar
de zangeres had werkelijk rust noo-
dig en was allesbehalve op ovaties
gvsteid. Zij had aan hare kamenier
gezegd, dat ze onder geen voorwend
sel gestoord wilde worden.
7eer ontstemd was zij dus, toen het
meisje tóch b'nnentrad en haar m&-
«1 erieekfe, dat er twee heeren waren,
die 'haar wensohten te ©preken.
Ik heb je gezegd, dat ik niemand
kan ontvangen, klonk het verwijlend.
Dat heb ik al geantwoord, maar
zij laten zich n'et afwijzen zij ko
men voor een dringende aangelegen-
beid. zeggen zij.
Ik zou 11 iel weten, wat men 'n
«Lz© wildvreemde 6tad van mij heb-
b-n moet! riep de kunstenares uit.
Zpb aan die menschen, dat ik ver
moeid ben, hoofdpijn heb. nog zee
ziek ben zeg voor mijn part, wat
j«- wiltmaar zorg, dat men mij met
rust laat.
De zangeres meende, dat de zaak
hiermee nu afgehandeld was. doch al
spc-ed'g verscheen het meisje weder
en bracht haar de mindei aangename
boodschap over, dat die heeren „van
politie" waren en haar bepaa*d
moesten spreken.
Wat heeft de politie met mij u't
bc staanI sprak Jenny Lind wrevelig,
ruuar zij kon bezvvaarujk Ui n«ur
verzet volharden; trouwcius op hare
veie kuustreizen had ze at heel wat
ondervinding opgedaan met passen
bagage en meer van dien aard. Al
leen de gedachte, dat men haar hier
in Dover eenige dagen zou kunnen
ophouden en zij den bepaalden avond
dan niot te Londen zou kunnen optre
den, joeg liaar ecu licht verklaarba
ren schrik aan en zoo besloot zij, toe
te geven.
Do boid© heeren van de po'Rie wer
den toegelaten.
Mejuffrouw, zoo ©prak de oudere,
die zich „commissaris" noemde, haar
toe, het doet mij leed, u te moeten las
tig vallen, maar op mij rust d© onaan
gename verplichting, inzage van uwe
jiapieren te vragen.
Ik ben bereid, u die te toonen
maar zou alvorens gaarne vernemen,
wal dit te beduiden heeft. Ik bon Jen
ny Lind, ik durf mij vleien genoeg
zaam bekend
Dat is te zeggcai
Hoe is 't, go1 ooft u mij soma
niet?
U moet 't mij niet kwalijk ne-
meu, maar wij moeten voorzichtig
zijn. De polit'e heeft bericht ontvan-
O. stil, sti', zodo d© huishoud
ster verontwaardigd. Dat hel»t u
verkeerd begrei»eii, juffrouw Wrest.
Ik weet zeker dat meneer W righ't dat
niet heeft kunuou bedoelen.
Maar Mubin hield vol.
Hij moet het wel bedoeld hebben,
ging zo voort, want anders zouden
zijn woorden geen a.r« hebben. Ili;
zeide tegen haar (int ze hem moest
helpen en dut haar zoon dan de erf
genaam zou worden. Wat kun hij er
anders mee bedoeld hebben dan dat
hij van plan was dien anderen armen
jongen uit den weg te ruimen?
Maar als er een ding was dat do
oude gedienstige van d© Muorhanip-
tons 11 et verdragen kon, dan wus het
wel dat er slechte dingen werden
verteld over ioinund van „de familie"
en z© was blijkbaar bereid Lady
Moorharnpton te verdedigen en zelfs
liaar nietswaardige!) broer bij te
staan tegen deze .ndrlngster die do
meesteresse vau liet huis durfde te
iMjschuldigeu van een samenzwering
tegen de mededinger van haar zoon.
U uroet tiet verkeerd verstaan
hebben. Juffrouw W'rost, zei-te re
kalm. A-s or Iets van dien aard
gezegd was z>«». ik het toch ook heb
ben moeten hooren.
U hebt het ook gehooid, ant
woordde Mal» 0 heftig. U moet het
zelfde gehoord hebben als ik en u
wet© heel goed dat die meneer Wright
gen, dat eene avonturierstor zich voor
u uitgeeft en zich roede aan oplichte
rij heeft schuldig gemaakt wij zou-
don dus gaarne uwe j>as inzien.
Dat is wat andere, gaf de zange
roe ten antwoord, hoewel ik van iets
dergelijks niets vernomen heb!
Zij zocht 'n hare portefeuille en
bracht de reispas, geheel en al in or-
de. te voorschijn nog altijd wat uit
do hoogte, overhandigde zij het docu
ment aan den beambte.
D© commissaris bekeek alle© met
»oen in waarheid heleedigend wantrou
wen en hield zelfs het papier tegen 't
licht|, om te zien of er ook een radee
ring of ander© ongerechtigheid ta
ontdekken was.
Nu? vroeg de kunstenares, toen
hij met een stijve buiging haar het
papier teruggaf.
Di© pa© schijnt in orde te we-
zen.
Schijnt is u niet wijs?
Ik wil zelfs aannemen, dat zij
werkelijk geheel in orde is, maar er is
nog eon andere eventualiteit deze
papieren zouden wel eens aan de
rechtmatige eigenaresse kunnen ont
vreemd zijn; ook dht komt meer voor,
juffrouw! liet de commissaris er met
een onuitstaanbaar lachje op volgen.
Mijnheer! riep zij uit met ver
klaarbare verontwaardiging. Met wie
denkt u, dat u te doen heeft!
Hel is juist mijne bedoeling, dit
uit te vorschen. Want, zooals ik de eer
had, u te doen opmerken do politie
is gewaarschuwd bedrog is volstrekt
met uitgesloten en het is onze plicht,
ons van de waarheid te overtuigen.
En mocht go u 't. peen ik u zeer
ontraden moet willen verzetten,
dan zou ik in de hoogst onaangename
noodzakelijkheid zijn
Iloe wil u in vredesnaam, dat ik
u tiet bewijs zal leveren dat ik het ben
en niemand andere 1
Dat kan dadelijk geschieden. Er
's maar óóne Jenny Lind haar he-
melsch© zang levert het afdoend be
wijs.
Zing ons iets voor, dus mengde
nu do ander zich in het gesprek en
hij wees naar de piano, die in den
hoek bij eon der vensters stond.
Dien eisch vond de zangeres zelfs
van oen po'-itie-beamble ie machtig
en gramstorig wendde zij het twee-
lal den rug toe.
Doch bij nader inzien, zij hadden
gelijk op deze wijze kon zij onver
wijld allen twijfel opheffen. Ho© on
aangenaam zij. de gevierde kunstena
res. het ook mocht vinden, daar op
commando hare kostbare gaven ten
beste te geven langzaam 6chreed
zij naar het instrument, sloeg cenige
accoorden aan eu begon te zingen.
De commissaris s»oop op de leen&n
naar het middenraam en, zonder dat
zij het bemerkte, opende hij dit be
hoedzaam.
Zooiira zij bogon, ging zij geheel op
in haar kunstzij verga,t in welke
omgeving zij zich bevond, en won
derschoon klonk hare stem. Hel was
eon vau die Zvveedsche I'cdeien, die
overal bekoorden, ja, geestdrift ver
wekten, dat zij aanhief. Op dit lied
volgde een tweede, zonder dat er om
gevraagd werd en hare glashelder©
stom klonk door de ru'mte en gansch
was zij de beid© luistervinken verge
ten. Zacht stierven de hiatst* tonen
weg.
Maar nu werd zij wel op zeer on
verwachte wijze tot de werkelijkheid
teruggebracht. De heeren applaudis
seerden en bu'teu werd dit overge
nomen een lu'd gejubel steeg op.
Thans eerst zag Jenny Lind naar
buiten en zij zag eene steeds aun-
groeiende menigte* die stormachtig
.haar toejuichte.
eerst verontwaardigde zangeres
begon le begrijpen... zij was er in ge-
loopenl Het waren n^ot politic be
ambten, die haar tot z'ngen genoopt
hadden maar geestdriftige kuusu-
minnaars, die van dezen kunstgreep
gebruik gemaakt liadden, 0111 haar t-r
toe te orengen, op hare doorreis iets
ten boste te geven. En met waren
mensclieuim'n hadden ze een brw-da
schare in dU kunstgenot doen doe'eu.
Men zal bet zich kunnen verklaren,
dat de verwend© kunstenares «liep
verontwaardigd was en een verplette
renden blik wierp op de schuldigen.
Dat gaat te ver 1 riep zij uit. -
Ge hebt mij misleid, bedrog gepleegd
en ik zal o.-ne aanklacht tegen u in
dienen - dit gratis concert zul u
duur te staan komen En nu verzoek
ik u. te vertrekken.
Het was niet gemakkelijk, haar tot
andere gedacmeu ie brengen.
Zou u bereid zijn geweest, hier
ecu concert ie geven vroeg ue
„commissaris" niet een eigenaardig
lachje.
Wel neen I wns Jxi antwoord,
en zij stampvoette.
Zouden wij (Lus ooit in urao af
gelegen stad het voorrecht gehad
hebben, de verrukkelijkste slem t©
genieten, die er bestaat de diva, die
de muziekwereld bekoort, on-z© hulds
te bieden
Den Zweedschen nachtegaal ta
hooren voegde de ander er bij,
in Slaat is b»t elke misdaad.
O noen. ik weet niets kwaads van
hem, behalve dat hij een beetje to
veel van whisky houdt, zeide jutfrouw
Lowndes vlug. En ik zou u nooit
mc© naar UMvedt-n genomen hebben,
als ik had kuunen vermoeden dat u
zonder eeriigor grond zoo'n verhaal
zoudt vertinnen.
Juffrouw Lowndes was niet jong
tneoi, en bad veei macht in huis, eu
de waardigheid die men krijgt door
hel veel cominandeeren vau ouderge-
schkten, tnaa. zq slaagde er niet :n
h©L meisje verlogen te maken. Mabin
wist t© vool. Er was oen oogerib ik
Kline, wnnt ze zag dat het nutteloos
zou zijn to verwachten dat zij in do
huishoudster con bondgenoot© zou
v nden. Mnor juffrouw Lowndes was
niot voldaan. Ze was bang voor de
gevolgen hiervan en do uitdrukking
van Mabin S gelaat beviel haur tiiet.
Ik weet zeker, juffrouw Wrest,
zode ze nu eer («vosje, met een po
ging tot verzoening. dat u tiet niet
prettig zcu vinden om beschouwd t©
worden als eer- onheiisiiclitster.
Neen. zc de Mabin tamelijk kort
af, maar er is erger onheil ln de
Inch* dan ik ooit zou kunnen veroor
zaker.
I)e Huishoudster trachtte door la-
enen haar angst lo verdrijven.
(Wordt vervo'gd).
