De Europeesche Oorlog.
TWEEDE SLAD.
HAARLEBfi'S
DAGBLAD
DONDERDAG 29 JULI 5515
Op het Westelijk
Oorlogsveld.
Duilsch stafbericht
„Ten N.VV. van Souohez zijn dee-
len van de Duitschc stellingen, die
nog uit vreeftere gevechten in Fran
sche handen waren, 's nachts door
Silealsche troepen bestormd, waarbij
vier machinegeweren buitgemaakt
werden.
In de Vogezen zijn op de linie
LingekoplBa/rrenkopf verbitlehdo
gevechten geleverd. De aanvallen
der Franschen zijn door een Duit-
echen tegenaanval na een gevecht op
korten afstand, dat vier uur duurde,
a.fgeslagen. Daarbij zijn ook de
Maandagavond verloren gogone
loopgraven op den I.ingekopf, op een
klein stuk na, donr de Duitschers
hernomen."
Fransch communiqué
„In Argonne werd de kanonnade
met groote kracht hervat
Ten noorden van Souchez deden
de Duitschers Dinsdagnacht, na oen
heftig bombardement op verschillen
de punten van het front, eenige aan
vallen. Na een levendigen strijd wer
den zij uit de loopgraven geworpen,
waarin zij hadden weten binnen ie
dringen, behalve op een punt, waar
zij 20 meter van een sappe voor het
Fransche front bezet hiehlen.
Atrecht werd tweemaal gebombar
deerd. Een begin van braad werd
spoedig gobluscht. Een burger werd
gedood.
Soissons werd gebombardeerd in
den avond van 27 Juli.
In Argonne hevige artilleriebe
schieting over hot geheele front.
Bij Fontaine aux Charmes poogden
de Duitschers een aanval te doen,
maai- worden door Fran sell infante-
rievuur teruggeworpen.
In den Elzas voltooiden de Fran-
echen de verovering van de krachtig
versterkte stelling van de Duitschers,
200 meter hoog boven de Fransche
loopgraven op den heuvelrug Linge-
kopf Scbrabziriarmo Ban-enkopf
over een front van 2 K.M. Deze hoag-
ton belieerschen het dal van de
Fecht., ovenals den grooten weg
Notre DameTroisepis. JDe Fransche
troepen namen eenige officieren en
ruim honderd man van vijf verschil
lende Duitsche regimenten gevan
gen."
Op het Oostelijk
Oorlogsveld.
D u i t s c h stafbericht:
„Tusschen Mitau en de Njernen zijn
Dinsdag nog ongeveer duizend ver
strooide Russen gevangen gemaakt-
Ten O. en ten Z. O. van Rotan vor
deren de Duitsche aanvallen. Nowo-
rowo is genomen.
Ten N. van Serock aan beide oevers
van de Naref an ten Z. van Nasielsk
hebben de Russen hun tegenaanval
len voortgezet, die echter volkomen
mislukten. Hier en bij Rozan lieten
de Russen 2800 gevangenen en 7 ma
chinegeweren in Duitsche handen.
Voor Warschau, ten W. van Blo-
nie, is de plaats Pierunow, die 24
K.M. ten Westen van de Warschau-
sche fortenlinie ligt, door de Duit-
schers bestormd. In de streek ten
Z.W. van Gora Kalwaria wordt ge
Btreden.
Op het Zuidoostelijke oorlogsterrein
ls de toestand bij de Duitsche troepen
in het algemeen onveranderd".
Oostenrijksch stafbericht:
„De Russen deden tusschen Weich-
6el en Boeg en bij Sokal een reeks
hevige maar vruchtelooze tegenaan
vallen.
Ten westen van Iwangorod liep een
Russisohe aanval dood lu Oosten
rijksch vuur".
EEN KRIJGSKUNDIGE
BESCHOUWING.
De militaire medewerker van het
,,'Alg. Handelsblad" sebcijft
„Het is nog steeds onzejeer wat de
Russisch© legercommandantgroot
vorst Nikolaas, zal doen om zich uit
de moeilijkheid te redden. De „Ti-
mes'-nicdewerker meent, dat bij
lang vooruit wel zijn maatregelen
zal hebben genomen. Volgens dien
deskundige zouden aan den Naref en
den Weichsel de Russisohe troepen,
die voor de Duitsche legers terug
trokken, slechts achterhoeden zijn
geweest, en zouden de Russische
hoofdlegers reeds achter den Boeg
zijn. En hot zou best raog,elijk kun
nen wezen naar de „Times"-
medowerker meent dat, zoo dc
Duitschers, die aan den Naref en
den Weichsel strijden, met snel
voortmaken om den Grootvorst op de
hielen te zitten, do Russische com
mandant, die in den vcstmgvier hoek
beschikt over alle middelen om snel
troepen te verplaatsen van het eone
punt naar het andere, van de gele
genheid gebruik maakt om Von Bu-
low, die raar den NJemen oprukt, tc
overvallen, en zijn leger uiteen te
slaan, om zoodoende de noordelijke
omtrekkingspoging te doen misluk
ken.
De Weichsel-vestingen werden trou
wens reeds in 1909 gedeclasseerd, en
hoewel behouden ais eerste verdedi
gingslinie, vervangen door een
tweede sterkere linie achter den
Boeg het is daarom waarsdhijnLijk,
dat de vestingen aan den Naref en
den Weichsel niet al te lang zullen
worden verdedigd, om niot te groote
garnizoenen bloot te stellen aan liet
gevaar van omsingeling en gevan
genneming. Te meer daar de ves
tingwerken in dezen tijd geen weer
stand kunnen bieden aan het zware
Duitsche belegeringsgeschut, dat ce
menten wallen en stalen koepels plat
hamert.
De ,,Time6" verwacht dat de Rus
sen nu de Naref-linie geforceerd is,
wel spoedig op Brest-Lrtowsk en de
Boeglinie zullen teruggaan kan de
opmarsch van Von Bulow's leger in
liet noorden worden tegengehouden,
dan zal waarschijnlijk de nieuwe
verdedigingslinie loopen van Osso-
wetsj over Bresl-Lltowsk naar Wlo-
dawa, eai zal het leger van Alcxejcf,
thans weerstand biedend aan Von
Mackenren's legers bezuiden den
spoorweg LublinCholm, eveneens
in Oostelijke richting aftrekken, oin
den linkervleugel van de nieuwe li
nie te vormen, die zich dan over
Groebesjof zou aansluiten hij de li
nie van den Boeg en de ZloCa Lipa.
Die linie zou dan van Ossovvetsj
over Bjelostok bijna in N.-Z. richting
loopem en de mogelijkheid daarvan
verklaart de hardnekkige pogingen
der Duitsch-Oostenrijksohe legers
om bij Groebesjof door te breken in
N.O. richting. Over het geheele ge
bied tusschen den Weichsel en den
Weprj wordt bijna niet meer gevoch
ten slechts ten O. van uen Weprj
en vooral bij Groebesjof wordt ech
ter de strijd hardnekkig voortgezet,
ten einde daar de Russisohe liiiie te
doorbreken en in den rug van de
Boeg-linie te komen."
DE BETEEKENIS VAN WARSCHAU.
Het lot van Warschau en het resul
taat van de zomer-campagne in West-
Rusland blijft nog onbeslist. In iede-
reu oorlog komen glorierijke momen
ten voor, maar in de wereldgeschiede
nis kan de weerga Diet gevonden wor
den van den strijd tusschen de Oost
zee en de Pruih, schrijft de „Times".
De geallieerden van liet Westen moe
ten wel bewondering gevoelen voor
den scliitterenden tegenstaand door hel
Russisch© leger geboden. Het strijdt
met een kracht, die nooit is overtrof
fen. Opnieuw heeft hot het reusachtig
offensief van don vijand tot staan ge
bracht. Zooals de Russen eens een on-
doordringbaren muur vormden tegen
de Mongolen in liet Oosten, zoo deen
zij hot nu legen de Duitschors uit liet
Westen.
Wanneer het volk zegt, dat War
schau in gevaar is, wordt niet be
doeld de hoofdstad van Polen alleen,
maar het geheele systeem van veixlo-
digingsmiduelen, waarvan Warschau
liet middelpunt vormt, Warschau, de
derde stad van Rusland, mot een be
volking van ongeveer een millioen,
vormt het centraalpunt van de spoor
wegen in Rusland en door haai- groo
ts bruggen over den Weichsel heeft
de stad een bijzondere beteokenis. De
val van Warschau en haar vesting
gordel zou voor dat deel van Rusland
wei degelijk van gewicht zijn, want
de Russen zouden daardoor voor ge-
ruimen tijd niet tot een krachtig of
fensief kunnen overgaan. Hun hoofd
basis voor de operaties legen Duitsch.
land zou zich i'tam in Duitscho han
den bevinden: en cile invloed daarvan
zou ook aan het Westelijk front ge
merkt worden.
Op hei Zuidelijk
Ocriogstconeel.
Oostenrijksch stafbericht:
„Dinsdag is ook heit tegen de hoog
•lak! i van Doberdo gerichte offensief
verflauwd.
Op sommigo punten onderhielden
de Italianen nog een hevig geschut-
r, doch zij hebben slechts op zich
zelf staande onbetekenende aanval
len gedaan, die zonder moeite zijn
afgeslagen. In de gevechten van groo.
ten omvang is derhalve een stilstand
ingetreden.
Evenals het eerste, is ook het twee
de offensief der Italianen in hot ge
bied van Gdrz volslagen mislukt. De
Italianen hadden ditmaal op tiet on
geveer 30 K.M. breede front tusschen
de Monte Sabotino en dc kust zeven
legercorpsen, te zemen ten minste 17
divisies infanterie en militie sterk, in
het vuur gebracht en geen offers aan
menschen en oorlogstuig ontzien om
door te breken. Do verliezen der Ita
lianen worden op 100.000 man ge
schat
De geschiedenis zal de praestatics
van de zegevierende Oostenrijkschc
troepen en van hun leiders in dezen
slag waardeeren. Ongeschokt staan
zij nog altijd, waar zij twee maanden
geleden de Italianen afwachtten. Dit
geldt niet alleen voor het front van
GÖrz, maar voor het geheele tot ver
dediging van het zuidwestelijk deel
der monarchie gekozen gewohtstcr-
't Wolffbureau seint uit Innsbruck:
„Nadat tot dusver reeds dagelijks
Italiaansche vliegers zich In, de na
bijheid van R'ova hadden vertoond, is
de stad den 2Ssten Juli des avonds
door drie Italiaansche vliegers tege
lijkertijd aangevallen. Zij wierpen
acht bommen op de stad. De schade
niet noemenswaard. De vliegers
werden levendig beschoten, maar
ontkwamen'.
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelder.
DE AANVAL.
In de Matin lezen wij een be
schouwing over den aanval in den lie-
dendaagsoheai oorlog. Die js, schrijft
een soldaat, geen verrassing meer,
omdat hij niet rlotseling gedaan kan
worden, noch op elk oogenblik als
men wil. Wij letten te veel op do
Duitschesr en zij op ons, dan dat
i vaD weerskanten den aan
val niet voelt komen. Uit vliegtuigen,
ballons en waarnemingsposten wordt
het spoedig genoeg ongemerkt, wan
neer konvooien worden verdubbeld,
colonnes verlengd, batterijen bijge
voegd, versterkingen voorbereid en
bewegingen gemaakt Niets ontsnapt
ami de speurende oogen van hen, die
va.n Duinkerken tot de Vogezen over
de loopgraven hangen en spieden
naar de geringste beving van den
grond, do lichtste stofwolk op den
weg. Al was hij plotseling blind ge
worden, dan zou de vijand nog niet
door een aanval verrast worden tenzij
hij daarbij tevens het gehoor verlo
ren had.
Het is inderdaad onmogelijk een
aanval te doen, zonder een geduchte
voorbereiding door het geschut. De
vijandelijke stelling met haar net
van prikkeldraad, som3 over een diep
te van 30 'meter kan niet met een
zwijgenden bajonetaanval genomen
worden. Tonnen bij tonnen ontplof
fingsmiddelen en staal zijn noodig
om het draadwerk dunner te maken
en een bres te schieten in de borst
wering. Honderde kanonnen spu
wen hun schroot vier, zes, soms tien
uur lang, voordat ook maar één enkel
detachement de bestorming begint
Op kilometers afstand hoort men het
gebrom van de zware en lichte stuk
ken, de helft van Argonne kan bij
voorbeeld zeggen, wanneer er in
Woëvre wordt aangevallen en de
helft van Champagne kan zeggen
wanneer in de Argonne een bestor
ming wordt voorbereid1. Men kan zich
voorstellen, hoe onder deze omstan
digheden de linie, die den schok zal
óndergaan, gewaarschuwd is voor do
nadering van den vijand en hoe zij
zioh gereed maakt, hen te ontvan
gen
Maar nu is dan het uur gekomen,
waarop de menschelijke golf uit haar
schuilplaats stroomen zal! Nog een
nieuwigheid. Het tijdstip daarvoor
wordt niet bepaald door omstandig
heden of gelegenheid Het is een vast
uur, vooraf bepaald. Den vorigen dag
heeft de legercommandant een stuk
papier gezonden, waarop geschreven
was: „te half drie moet de infanterie
uit de voorste loopgraven komen." En
in het ontzettend lawaai der kanon
non, achter het gordijn van scherpe
dampen, diie in kolommen opstijgen
naar den hemd, houden de officieren
het oog gevestigd op hun aan de lin
kerpols bevestigd horloge, zien de
minuten en de seconden verstrijken
en te half drie maken zij ech giehaar,
laten een kreet hooren. De mannen,
elkaar verdringende bij de openingen
springen naar voren: de golf stroomt
uit de loopgraaf, werpt zich in de vij
andelijke loopgraaf, gaat er binnen
Het schijnt, of alles dan afgeloopen
is en het begint pas. Een vijandelijke
loopgraaf nemen is kinderwerk, die
behouden, een Herculeszaak. Vooral
wanneer de voorbereiding door de ar
tillerie goed is' geweest, vindt men
in de genomen loopgraaf niets dan
1 ijlten, brokken materiaal, vormlooze
gaten, gemaakt door de granaten. Die
loopgraaf moet evenwel onder het
schroot, onder den storm van ijzer
/uur, omgekeerd en in orde ge
bracht worden, in drie kwartier moet
gedaan worden, wat de vijand in een
maand heeft verricht: dm aarden
wal oprichten, schletopeningen aan
de andere zijde maken, prikkeldraad
plaatsen. Dan begint de Dood te woe
den en neemt, de verschalkte vijand
wraak. Want hij kent van die loop
graven waaruit hij verjaagd is, pre
de minste omwegen, de juiste
ligging, do lengte; hij is er zoolang
van in 't bezit geweest, dat zijn artil
lerie er de kleinste bijzonderheden
van keiiL En die artillerie doet nu op
haar beurt op die kuilen en schietga
ten met ongehoorde juistheid een re-
van projectielen neerkomen, zoo
diat ieder schot raak is en eenige lap
pen menschenvleesch meeneemt.
Ik weet van een aanval, waarbij
het werk van do artillerie zóó ver
zorgd was, dat twee bataljons jagers
bij de bestorming slechts tachtig man
verloren, om in dertien minuten de
Duitsche loopgravenlinie te bezetten,
die hun ais doel was aangewezen.
Maar daarna moesten zij elf tegen
aanvallen afweren en zes dagen en
nachten vechten. Zij hebben de linie
ten slotto behouden, maar daar 1500
man verloren: ik beveel dit feit aan
bij de krijgskundigen, die in hun ka
mer overweldigende aanvullen, on
feilbare doorbraken en onafwijsbare
verbrekingen van linies ontwerpen.
EEN BOMMENGEVECHT BIJ
HOOGE.
Een oorrespondent van Reuter in
Let Dritsche hoofdkwartier m
Frankrijk schrijft over de aanvallen
bij Hooge van j.l. Maandagavond
o.a, nog liet volgende
„iDe Engelsohe verliezen geduren
de deze aanvallen waren niet talrijk,
terwijl een gevangene meedeelde,
dat een geheele Duitsche compagnie,
minstens 200 man, reeds bij de eer
ste ontploffing was omgekomen.
De aanval bij Hooge moest dienen
om do Kjigelsche linie te verbeteren.
Een groote mijn, zoi^jvuldig klaar
gemaakt, voonzicn van een sterke
lading, moest te 7 uur haar "werk
doen en de infanterie moest dan di
rect voorw aarts rennen en den kra
ter, door de ontploffing ontstaan,
bezetten.
Eenige afdeelingen van 't Middle
sex-regiment kwamen achter de
loopgraven te staan, bajonet op liet
geweer, gereed voor den aanval. Zij
stonden op behoorlijken afstand van
de mün. Andere troepen waren in
reserve en moesten volgen, als dc
krater gonomen was.
Op het terrein tusschen de Engel-
sche en de Duitsche linie was de
grond bezaaid met alle soorten
hinderpalen, overblijfselen van
breken prikkeldraad, enz.
Te 7 uur precies sprong de mijn
met een oorverdoovend law aai. Som
migen (Lei* Engelsclie strijders vielen
omver. De Duitsche loopgraaf scheen
te verdwijnen in een wolk van aarde,
zandzakken en stofstukken eu
brokken van allerlei voorwerpen
vielen omlaag. Er ontstond een ga
pende kuil, nog rookenfe en gevuld
met dooden en gewonden, dooreen
gesmeien tot een onherkenbare mas
sa. Naar die hel renden de troepen
van het Middlesex-regiment, ze on
dervonden weinig tegenstand door
de Duitschers, die nog te veel onder
den indruk van de ontploffing wa
ren.
De kuil of krater was spoedig in
gericht voor verdediging en de En
gelsclie bommenwerpers begonnen op
drie verschil lende plaatsen hun aan
vallen op de Duitsche loopgraven, do
Duitschers vóór zich uit drijvende.
Elke bommengooier wordt verge
zeid door een kameraad met de ba
jonet op het geweer. Ilij gnat voor
uit in de loopgraaf en gooit een bom
n eiken schuilhoek van den tegen
stander dien hij passeert, in de hoop
dat een Duitsoher zich ln die ver
schansing zal bevinden.
Bij oen dwarsgang maakt hij halt
gooit dan handig een bom over
den top van de vijandelijke verschan
singen.
Als de bom ontploft gaat de man
met de bajonet vooruit e® aanvaardt
het gevecht met iedereen, dien Ihij
achter dien dwarsgang ontmoet.
Zoolang de bommen voorraad duurt
gaat dat zoo voort, maar de aan-
von bommen is een moeilijk
probLeem. De dragers loopen veel
kans getroffen te worden, maar
stuiten ooit in do nauwe loopgraven,
die zij door moeten met hun gevaar
lijken last, op allerlei hinderpalen,
die hun den doorgang belemmeren.
Toch werden bij de jongste aan
vallen met groot succes bommen ge
bruikt e>n zij zullen in het vervolg
steeds belangrijker aanvalsmiddelen
worden.
Vooral bij Hooge deden de bom
menwerpers goed werk onder luite
nant Ers Kine, die helaas daarbij
gedood werd
De Duitgójiers begonnen later den
krater en omgeving met mijnwerpers
te bewerken. Die werktuigen wer
pen op een afstand san 500 meier een
bom, die zeer explosieve bestajndcleo-
len bevat.
Sommige dier mijnwerpers werpen
z.g. hnhttorpedo's, andere werpen
ren ander soort bommen, door de
Engelechen „sausages" (worsten)
gedoopt, of ook wel „Rumkruifcen",
omdat zij daarop gelijken.
Maar het succes bleef achterwege.
De krater bleef in Engeische han
den."
EEN DENKBEELD VAN
CO NAN DOYLE.
Do „Times" bevat oen Ingezonden
Stuk van den bekenden schrijver Co-
nan Doyle, den schepper van Sher
lock Holmes cüe ook, kort vóór
den oorlog, in een van zijn werken
rel verbeeldingskracht, een duik-
boot-oorïog beschreef, die zeer veel
op de Duitsche blokkade gelijkt
waarin hij het vraag?!uk der bescher
ming van soldaten door pantsers
aanbeveelt.
..Toen Ned. Kelly, de stru'kroover,
ln zijn eigengemaakte wapenrusting
de kogels der poSitie trotseerde", zegt
de schrijver, .gaf hij do wereld ren
practische les. Als do misdadiger dat
kon doen, waarom dan Ook niet de
soldaat?
Voorvallen ais dat van den 9den
Mei, toen verse!ie!dene brigades de
helft van haar sterkte verteren bij do
pogingen om een stukje grond van
300 meter breedte, dat ons van de
Duitschers scheidde, over te steken,
maken liet duidelijk, dat het voor
onbeschermde troepen onmogelijk is,
een terrein te passeeren, dat door
mitra'Üeure bestreken wordt. Daar
om moeten zulke aanvallen óf voor
goed opgegeven worden óf er moet
een kunstmatige bescherming voor
de manschappen worden bedacht.
Ik heb nooit kunnen begrijpen, dat
do ta'rijke gevallen, waarin een bij
bel, een sigarettenkoker, een horlo
ge of eenig ander voorwerp hot le
ven ran een man heeft gered, ons
niet op l«ot denkbeeld hebben ge
bracht, systematisch te doen, wat
zoo dikwijls toeval lig gebeurde. Ver
scheidene schrijvers hebben het be
zwaar geopperd, dat de beschutting
zelf kan worden gebroken en dat
stukken daarvan de wond kunnen
verergeren. Dit bezwaar zou onder
vangen kunnen worden door alleen
die doelen te beschermen, waarin een
wond a-'tijd doodolijk zou zijtri. Deze
plaatsen zijn niet zoo erg talrijk en
er zou niet veel metaal noodig zijn
om ze te beschermen. Wanneer een
man vlak tegenover een geweer etaat
zijn alleen zijn voorhoofd en zijn hart
de plaatsen, waar hij zeker doode
lijk getroffen kan worden. Eten helm,
zooats de Franschen dien nu ma
ken, zou liet voorhoofd beschermen,
terwijil liet hart zou kunnen bevei
ligd worden door een gebogen plaat
uk gehard staal van niet meer dan
een voet middellijn. Met deze two»
eenvoudige middelen zouden de
meest kwetsbare plaatsen gedekt
zijn. De overige doodelijke verwon
dingen bestaan in het doorschieten
van ren groeten shgader of oen
bu'kwond. De eerste soort komt niel
vaak voor tengevolge van een ge-
woerschot en zou alleen tc weren
zijn door een complete wapenrusting,
waarvan gem sprake kan zijn. Dl
buikwond is tegenwoordig, 'bank zi.j
den vooruitgang dor heelkunde, niel
zoo beo' gevaarlijk meer, maar zou
bovendien belet kunnen worden door
een gebogen plaat, die ran do ribben
tot de heupen loopt.
Met deze drie bcechern iLngsmi d<te
'en zou het sterftecijfer bemsgcvolgo
van geweer- of niitraïtleursvuur be
langrijk verminderd kunnen wórden-
Tegen een ontploffing van een pro
jectiel helpt natuurlijk geen enkel
mnJdeL Maar toch zouden do ge
noemde middelen niet afdoende zijn
bij eon bestorming van ren vijande
lijke positie, want liet aantal gewon
den zou nog zóó groot zijn. dat de
kracht van den aanval zou uitgeput
zijn voor de stel Ving bore'-kt ware..
Hiervoor is zooals reeds gezegd 's
een complete wapenrusting noodig
en die zou te zwaar worden, dan clnt
ren man zo zou Jcuivneri dragen. Hij
moet dien dus op wielen voor z'ci*
uit duwen. Ik stel mij een rij schil
den voor, ongeveer als die welke de
Romeinen gebruikten en die aan el-
knar zouden sltinten. Hierachter zou
den 6e soldaten zich dan kunnen
voortbewegen Wordt een schiM «stuk.
geschoten dan wordt het weggesme
ten en do opening weer aangevubl.
Dan zou men nog schilden kunnen
hebben die zijdelings op de onderstel
len zijn bevestigd en de manschap
pen tegen enfüeervuur beveiligen
Men zou niet één zu'k ren schü-
denreeks moeten maken, die groof
genoeg zou worden om ren doel te
vormen voor de artillerie, maar ver
soheiden kleinere. Op deze wijze zou-
<ten de aanvaletroepen bij de te ne
men stelMng aankomen, met als rei»
uitgeput en gedecimeerd groepje.,
maar op vpUe getalssterkte en klaar
voor het gevecht. Deze platen zouden
niet ahijd en overal noodig zijn,
maar zouden, evenals pontons en
dergelijke»een afzonderlijk dee*
van den trein moeten uitmaken, die
naar de plaatsen heen gezonden wor
den, waar ze voor ren aanval noodig:
zijn.
De bovenomschreven lijf-platen en
helmen zoutten echter voortdurend
moeten gedragen worden.''
DUITSCHE PADVINDERS OP HE'D
OORLOGSVELD.
Men schrijft uit het Rijnland atl
de N. R. CL:
Onder veel, dat tijdelijk ontwricht!
ia geworden tinder den druk van der*
oorlogstijd, behoort ook de sympa
thieke beweging der trekvogels. Da
oudere leden, die meerendeels als
gidsen do groepen jongens leidden er*
organiseerden, staan te velde en heb
ben vrijwillig dienst genomen. Jon
gens van 17 jaar treft men nauwelijks
onder deze trekvogels meer aan en (fin
van 16 jaar zijn ineens gepromoveerd
tot de „oudsten".
Al heetten zij in vredestijd en al
waren zij het ook anti militair ia
deai meest strikten zin, in tijd van
gevaar is er niet één trekvogel, dia
gezond was, thuisgebleven. De jon
gens van 17, 18, 19 jaar hebben ziel*
al? één man vrijwillig aangemeld, ik'
geloof niet. dat er zich een enkel»
uitzondering heeft voorgedaan. Do
talrijke gesneuvelden onder hen be
wijzen bo\cndien, dat zij hun plicht»
tot het uiterste volvoerd .hebben.
Verrassend bleek, dat er met hen
een uiterst bruikbaar element ondet"
de gelederen kwam. Want zoo'n re-
kmtenschool bij de infanterie kan bij
goeden wil en die is er in dezen
oorlogstijd snel doorioopen wor
den; wanneer het soldaatje spelen
bloedige ernst geworden is, wordt een
rekruut in een paar maanden tijds
een vrij bruikbaar soldaat. Het succes
van dikwijls kort geoefende troepen
in dezen oorlog heeft het bewezen.
Maar wat men ln dien korten oefe-
j ningstijd niet loeren kan, is het ver
dragen van vermoeienissen, de lang»
marschen, zwaar bepakt. En dat had
den de trekvogels reeds als jongens
van 14, 15 jaar gedaan. Op weken
lange marschen in de groote vakantie,
In de Paasohvakantie en 's winters
met of zonder sneeuwseh oenen ln de
sneeuw. In wind en regen waren zij
gehard en vooral, zij wisten zich in
ongewone omstandigheden te bohel-
FEUILLETON
Het Raadsel van
den Nacht.
door EMU. PESCHKAN.
(Geautoriseerde Vertaling).
8)
liet was feitelijk een schandelijk
Iets dat Ik mij zoo door joloerschheid
liet medeslepen. Jaloerachheid, ten
opzichte van ren meisje met wie ik
nog nooit een woord had gewisseld,
dat ik niet eens kende en bijgevolg
onmogeli jk kon beminnen.
Zoo onzinnig wordt men toch maar
niet in eens verliefd! Ik wus heftiger
opgewonden dan ik noe ooit in mijn
leven was geweest, maar daaraan
had mijn verbeeldingskracht zeker
evenveel aandeel als het mooie ge
zichtje van het meisje. Had zij al
een minnaar, dies ie beter, dan zou
mij dat misschien bewaren voor een
dolle streek. Indien ik mij niet meer
om haar bekommerde, zou 't iiefeiijike
beeld ook wel ui: mijn herinnering
verdwijnen, ik was toch geen over
spannen knaap mrer, hield ik mij zelf
voor, maar een verstandig man. Dr
Mr. Hugo VaTprechi.
Overigens was mijn' vermoeden
geensaius ongegrond geweest. Aj twee'
dageai later deeücte juffrouw Licht-
blan mij mede/ toen zij, als naar ge
woonte, dien avond mij kwam vragen
of Jk nog iets noodig had, dat de be
wuste „persoon" een verloofde had.
Het is niet mogelijk de gebelgdheid
van deze vrouw to beschrijven. Zij
kon van drift bijna geen adem halen
en ik verzocht haar tot kalmte te ko
men opdat zij mij althans alles zou
kunnen vertellen wat haar zoozeer
scheen to ontstemmen.
Het zou mij spijten als de heer
Wolfert daar niet gauw korte wetten
mee maakte, zei zij. het beste zou
zijn haar maar dadielijk de dieur uit te
zetten en in geen geval mag zij ooit 'n
heer hij zich ontvangen. Als ik nog
denk aan de professorsdochter en tte-
ze vergelijk met dit dameij», rijzen
mij ile haren te berge.
Kom, zoo ei-g lam ik het toch
niet vindten, troostte ik de opgewon
den vrouw, Indien die heer inder
daad geëngageerd is met deze jonge
diame, dan is zulks toch goen mls-
diaad. Mijnheer Llchlblaji Is dat im
mers destijds ook met u geweest, brste
juffrouw Llchtblan....
O, lieve hemel, viel aj mij in fle
rede, dat is iets geheel andiers,
mijnheer. Dan wendt men zich toch
eerst lot do ouders.
Maar a's dit ineisje nu eens geen
ouders meer heeft?
Zij staarde mij eerst verbluft aan
en hernam toen:
AcJt ik merk het al weer, mijn
heer, dut men met een advocaat niet
kan redetwisten, die weten altijd do
woorden te verdraaien. En bovendien
heb ik van 't begin af al beseft dat
er met dat dametje iets niet In dan
haak was.
Ik glimlachte toen juffrouw
LicMbl&n de deur uitging. Hoe zij
nu in eens besefto dat liet met ouzo
nieuwe commensal© niet in den haak
was. begrijp ik nog niet, want in liet
begin noemde ze haar een net meisje,
tersvijl ze haar nu maar weer mot
het woord „persoon" betitelde.
Ik wil echter deze bravo vrouw
geenszins veroordeelen. Als de rech
terband von den heer- des huizes,
moest zij zeker towzieu wie daar in
werd opgenomen en ik zou bovendien
nu ook spoedig genoeg ervaren, hoe
men zich kan vergissen ln Je beoor-
dbeling van menschen en hoe moeilijk
het somtijds valt zich zelf altijd rein
te bewaren vau wantrouwenen Ire-
lijke verdenking.
Ik kan nu nog niet terugdenken
aan den nacht, waarvan ik thans ga
spreiden, zonder dn* lk een angst krijg
voor de donkere machten, dio zoo
vaak ons leven besturen. Wat zco ver
achter ons ligt, schijnt ons echter niet
meer zoo schrikverwekkend toe als op
dat oogenblik zelf, vandaar dan ook
dat ik mlet bang behoef te zijn
onder- het vertellen de noodige kalm
te te verliezen. En toch grijp ik rne*.
schroom de pen, nu ik betreen ik
dien .nacht 'nob bijgewoond aan de
openbaarheid prijs zal geven.
Welk geheimzinnige diepten zijn ei
niet verborgen onder de schijnbare
kalme oppervlakte vau ons loven! Al
les schijnt zoo stil en zoo glad, en
daaronder woelen ullerlc-i donkere ge
stalten, heierscht zooveel ellende en
weemoed, zooveel wreedheid en waan
zin, zooveel dwaasheid eu treft men
zco veel misdaden aan. Ik kan de af
schuw daarvoor niet overwinnen en
met de duisternis van dien nacht dui
ken er ook allerlei schimmen voor
mijn oogen op. maar geheel in de
verte zie ik toch het morgenrood al
flikkeren en ik dank God voor het
licht dat mij daaruit tegonstraolL
DERDE HOOFDSTUK.
's Morgens vroor het nog streng,
bij een helderen hemel en Noord-Oos
ten wind, maar daarna was deze ge
keerd, liet werd zachter in de lucht en
e>r kwamen vvo'ken opzetten, en te
gen den avond begon het te sneeuwen.
Toen ik naar huis ging, waren de
Straten al met een wit laken bedekt
en vielen er gestadig groote, witte
vlokken uit de lucht.
Ik had mijn bescheiden middagmaal
Ln een in de buurt gelegen restaurant
gebruikt «n was besloten dien avond
verder thuis te blijven. Als ik zoo,
rustig, op mijn kamer zat, do theeke
tel naast mij neuriede en ik een mooi
book in ds hand had, herinnerde ik
rnj j weer duidelijk mijn studontentijd.
ILoe gelukkig had ik mij destijds ge
voeld op dat eenvoudig zolderkamer
tje, ab ik doodmoe van het uren les
geven, eindelijk thuis was, dicht
naast mijn kacheltje gezeten, mijn
thee uitdronk en hot nieuwe boek ver.
slond, dat ik voor mijn spaarduitjes
had gekocht! Het ging mij nu heter,
ik was bijna een Cresus, ik kon boe
ken koopen, zonder dat ik daarom
1 longer behoefde te lijden, en toch had
ik telkens liet gevoel of ik niet meer
zóó onbezorgd vrcoiijk kon zijn ais
toen. Dat gelukte mij alleen als
mij eens in het verleden verdiepte of
droomde van oen heerlijk eigen huis
houden waarin kinderen met bloniae
haren ronddartelden, maar daarop
kwam het ontwaken en de avond ein
digde nu geheel anders don dbstijds
in het zolderkamertje.
Mijn gedachten kon ik trouwens
heden niet lang bij het boek bepalen.
Ik keek telkens op en liet dan mijn
billeken door de kamer dwalen. Het
was een vriendelijk vertrek, cn, met
behulp van mijn boeken en amlwr©
j schatten, zag het er hier nu hoogst
I gezellig uit In den grooten open
haard brandde een heerlijk vuur en
de sneeuwvlokken dwarrelden laugs
liet venster. De geur van. do thee ver
vulde liet vertrek en liet watog
zong in don ketel zijn gewoon cento
nig lied.
Mijn oogen bleven rusten op den
donkeren hoek. waarin het licht van
do lamp niet kon doordringen en al
spoedig dook daar mi een liefelijk
bco'd voor mij op. Ik zag wederom
het rossige haar en de mooie vrien
delijke oogen van onze nieuwe huis-
gemoote. Een zachte warmte vervuld»
jzu mijn gemoed on dit visioen wad
zoo tooveruclitig mooi, dat ik vol ver
langen de amen uitstrekte om het
beeld te omvatten.
Op hetzelfde oogenblik sloeg het
negen uur op de kleine pendule. Het
werd nu weder donker om mij neen,
de droom was als weggevaagd.
Ik dacht aan Ottilie, het bewuste
jonge meisje. Was zij de vrouw naai
wie mijn hart dorstte? Was dit voort
durend wederkcerende beoid dat ram
de liefde'? *-
Plotseling schrok ik op en was aU
les ijs-koud m mij geworden.
Een rauwe, alles doordringende git
drong mij in de ooren.
Deze kwaiil als uit de verste vort»
tot mij, maar het klonk ais do wan
hopige smartkreet van een stervende.
Ik durfde nvmwelijks ademhalen. In
mijn kamer was het zoo doodstil aal
ik de sneeuwvlokken kon hooren val*
len.
(Wordt vervolgd).
