m
ft
m
m
Maar wij moeten, vender. Russische
stations liggen op grooton afsland j
van do plaats waartoe zij behoorden, j
en zoo ie Kibarty, WirbaRen, Eyitt-
kuhnen oen moeilijk to ontwarren
ooniplox. Mier hooft nog in den win-
tor het granaatvuur duchtig gowoöd.
en van hoog© huizon bleef met» over
dan oen voorgevel mot venstergaten
en als een anachronisme werkt oen
recloiiresohi'kl in &1 die doodschheid
van puin: „Hier Blookers Hollandi-
eoher Cacao vorratigl"
In Wirbal'en werd de Russ'sohe
arnbulancetrein eter vorstin Lieven,
die niet tijdig teruggenomen was,
door do Du'-tschers gevonden en oen
onzer officieren die toen ter plaatse
was vertelt ons oenige bijzonderhe
den daarover. Met do naar patohouM
riekende verpleegsters, champagne
drinkende officieren bevonden zich
in di'en trein, waarnaast nog een an
dere 6tond, gereed voor de rei© naar
Rusland en volgeladen met bult: Duit-
sche meubelen, piano's, kronen, klee-
dingsstuMken.
Bij het station Eydtkuhnon hezlch-
tlgen wij een dor groote ont'uiaings-
inrichtingen, euphomistisch gezond-
hoidsinsfituut genaamd. Efk <lozer
inrichtingen die aan de Oostgrens ge
bouwd zijin om het verspreiden van
ziekten, vooral van vtok typhus togen
te gaan, kost. ongeveer een mi'lioen
Mark. Elike soldaat en officier d'e per
trein over de grens kamt moet deze
inrichting jiasseoren, waar in een
tijdsruimte van acht uren niet min
der dan 4000 man niet al hun heb
ben en houden gedesinfecteerd wor
den. De uniformstukken en liet on-
do: good dor mcraaohen worden eonige
uren met lieeten waterdamp behan-
dold, hun haar en baard met scheer-
nugeon, zijzelven met douches en af-
eeopirigen. De eerste dezer inrichtin
gen die men aan bet Westelijk front
niet kont, word tin het Zuiden, in
Sosnewice, gebouwd Alleen de plan
kieren d'e het complex van gebou
wen ondor elkaar verbinden kostten
20.000 Mark. Doch <te miUioenen aan
ged en de arbeidskracht dor meti-
schen, d;e bet oprichten van dezen
beschuttende» muur tegen epide
mieën kosten, «po'en geen rol voor
Duitschliuuts onuitputtelijkheid.
Het was ondanks do- lange dagon
nl donker toen wij door StaHopünen
reden. De afgebrande huizen om do
markt, schokten ons nauwelijks
meer. Teveel verwoesting hadden
wij dóen oorsten dag al aanschouwd.
Doch diep ontroerd zagen, wij 'n liet
vallende donker, op de vele, vele
graven aan weerszijden van den weg
witte bloemen glanzen, op graven,
vaak minstens een kwartier ver van
een menschel ijk© won'-ng verwijderd.
Onder den wijden, vrijen hemel van
het Oost-Pruisisch land lagen do stil
le graven der wachters en misten
toch de laatste toewijding dergenen
niet, voor wie zij den jeugd'blooi van
hun loven geofferd hadden.
Parijsche Brieven
MET VIER DAGEN VERLOF,
Parijs schijnt deze ganscho week
niets dan Zondagen gehad te heb-
uen, de week der zevan Zondagen I
Eu liet wonder zot zich voort... liet
was niet meer Parijs, het is oon
groot dorp, waarin alien elkander
schijnen te kennen, elkander iu hel
voorbijgaan -toolaclhon, met blikken
van verstandhouding en in het
dorp iis liet feest, onder de helderste
kjeuren van hernieuwde vlaggen
Lal en wij dadelijk zeggen, dut de
verloven, den ..soldaten van hot
front" toegekend, oen aanvang heb
ben genomen, on dat zij aankomen
en tover onze straten en «nze boule
vards loopeu, kinderen aan do hand
houdend, dio grootcr lijken door den
rots, dien ze over hun papa of over
bun broér hebben terwijl om bon
heen de echtgenooten, de moeders,
de zusters elkander verdringen, wier
hiiier-ijlMJ gevoelens bijzonder schoon
7,1 jn nu zij, eindelijk, van vreugdo
hebben .geweend I
De stad is gehool opgovroolijk'.
door hun tegenwoordigheid, want
Nzij zijn opgewekt, zoo zocht, zoo blij
moedig vriendelijk ook. En het is
dotze blijde zachöheid, die Parijs dit
aanzien van simpel feast geeft,
waarop alle families elkander mot
een gelukkigen glimlach schijnen
wéér te vinden. Gemeenlijk zijn over
het algemeen do soldaten, dio wij
tegenkomen 's Zondags talrijker
dan anders glimmend en correct,
do uniformjas nieuw, de schoenen
gepoetst, to erg gepoetst. Intusschen
hielden wij van hen, wij houden van
alle soldaten Maar nu zijn echte
soldaten tot ons gekomen. Dio zijn
gestoken in de lange, hemelsblauwe
knpotjus, doch dit blauw is geen
blauw meer 't is een vage en gc-
varieerde tint, grijs, groen gewor
den. aardkleurig, Sets versletens. De
kéjn-klep is verfrommeld, in regen
gedrenkt, door do zon verhard, do
broek, rood of van kastanjekleurig
fluweel. is eveneens geheel ont
kleurd, de schoenen zijn zwaar. De
soldaat, goed geschoren en slechts
uen knevel overhoudende, is atevig,
zonder schijnbare moeheid, schitte
rend en ietwat ironisdh van blik, te-
v red en over alles en over allen
En men uoort hem vertellen, ver
tellen. Nooit al te triestig© dingen,
wanneer er vrouwen en kinderen bij
e.jii duar zij niemand treurig
willen maken doch vermakelijke
geschiedenissen, waarover zij liet
eerst lachen met groeten kinderlach.
„Weet u, we hebben pret. Neo maar,
wat 'n pret we soms hebben 1"
Zij komen aan, zonder dut mon
heil verwacht, want zij bobbon den
lijd niet om ons to waarschuwen
Wat zeggon zij En hoe brengen zij
do vier dag én van bun verlof door uj
het. gedurende acht of tien maan
den voor de loopgraven verlaten
Parijs? Wtil men mij verdunnen om,
teneinde aan te duiden, hoo zij bijna
allen zijn, te vertellen, hoe, op con
zonnig en achtermiddag, degene bij
- me is gekomen, dien mijn ongeduld
verwachtte en dio niemand anders
is dan Arthur Knaap, van hot 1ste
„Régiment Etrangor", iu dienst van
Frankrijk, mijn broer.
Ik was thuis, met een goed vMond
onzer familie, en zijn vrouw on
wij zeiden, dat spoedig ongetwijfeld
hij. dien wij verwachtten, op zijn
beurt zou komen <zou bet morgen
zijn, of over een weck, <ff over twee1
„Op eon goeden dog", zei ineu mij
glimlachend, „zal men aan uw deur
schellen, zult u kalm opendoen, en
dan zal hij 't zijn I'
Een oofpéËbl'ikjo daarna schelde
■men aan t Ik voelde me beven,
gansöh on al, niet in staat om op to
staan, Mijn vriend ging do deur
openen, on zei plotseling doze woor
den. verstikt van ontroering „Jij
O. mijn jongen, mijn jongen 1"
Ik wits overeind I ïk kwam aangc-
loopen on mijn broér sloot mo iu
zijn armen
Daarop zetten wij ons allen néér.
Ik keek hem aan, hij keek mij aan
met zoo zac.hte oog en, zoo vol van to
voel gedachten en woorden, die lach
teen om niet te weenon En zijne
oog on lachten heelemaal gelukkig,
gelukkig om mijn verrassing on mijn
geluk. Ondertusschen, om wal te
zetason, (irukto mijn vriend eijn be-
w on daring voor den soldaat in zijn
kostuum uit zijn kapotjas en zijn
képi verkleurd, zijn kapotjas, waar
op sporen van aaide waren geble
ven. omdat hij in de loopgraven ge
klauterd had, te midden van nachte
lijke verrassingen, zijn schoenen zoo
Gswaar, van hem, die zoo kietln is! Ik
keefk bom aan, zijn handen in do
mijne houdend. Hij beeft- 'liet voor
komen van een glorierijk en zacht
kind zijn gezicht is voller, manne
lijker geworden, zijn schouders heb
ben zich verbreed hij is ineen
gedrongen, stevig, «onder iets te
hebben verloren van zijn vlugheid en
zijn lenigheid, 't Is een echte sol
daatDoah zijn bruin gedicht is
nog bruiner geworden, do vrije, wij
de lucht en de zon bobben hem ver
brand
Ik ben gelukkig, ik ben trotseh op
hem. Ik weet niet, of ik li uil dan wol
lach. Ik voel me heel nederitg en. toefti
als moederlijk
Hij hoeft 'képi en kapotjas afge
daan, en daar zie ik bom heel klein,
tenger en sterk, het hoofd mot «kort
geknipt haar, dat een kluwen van
zwart fluweel lijkt. Doch hij wil dat
we ladheu, en vertelt ons zijn eerslo
avontuur 'te Parijs, in den metro.
Een oude dame, zeer ontroerd 'zoo'n
kleinen soldaat te zien, hoeft met
Verloedering, bijkans met medelijden
met hem gesproken.
Hot is ergerlijk I roept hij
sohuteri acihen cl uit-, snaar al dio
luitjes deen of ee modelijden met
mo hebben
Welnu, bij het afstijgen heeft de
oude dame hem de hand gereikt.
Dodh zie, in den handpalm voelt
mijn soldaatje een groot vijffrancs-
stuk Een seconde van innerlijk
verzet, doch hij begrijpt en is goheel
aangedaan daarop buigt hij
zachtjes naar de oude dome over,
wier hand hij iin de zijne houdt.
Ik dank u, mevrouw. Maar
Hier, naast mij, is mijn kameraad,
die niet heel geJiuk&ig is. Dus
En de oude dame, meer en meer
verloederd, gaf ook een iianddruk
aan den aangeduiden so/l-daat, met
daarin het vijffrancs-stulk, dat hij
niet verwierp En zoo zijn, op heel
natuurlijke wijze, onze in het dade
lijk.set i (gevaar vereen) gd© soldaten
solidair en meèlijdend onder elkan
der. a
Wij zijn dan volgenden dag samen
uitgegaan. Iedereen kijkt naar ons,
lacht ons toe, spreekt mot ons.
Mijn broer bewaart, trots deze
aandacht, die op hom drukt, zijn uiR-
stekernd humeur. Doch plotseling
doemt ©en luitenant, goheel 'in het
lichtblauw gekleed en zeer oor reet
van top tot toen, voor ons op
Zeg eens, vriendje, waar wacht
je op, om mij te salueeren
Do «tem is vriendschappelijk, maar
de toon gewichtig. Mijn soldaat kijkt
den chef aan 't ls een luitenant
ven de intendance, oen „Uijst-
brood-zout", die stellig Parijs bijna
niet veria ton heeft en do loopgraven
slecht» van ihoorem zoggen kent En
mijn soldaat is heelemaal niet ont
daan, terwijl ik een weinig beef.
Vraag exouus. Ik had u niet
gezien.
Hij heeft het g«zegd zooals hij ge
zegd zou bobben „ik heb niet de
gewoonte, u in mijn loopgraaf te
ontmoeten", en hij salueert kalm en
gaat voorbij. Do luitenant zet een
tevreden gezichtWelnu, laat mij
zeggen, dat de dhefs, die van het
„front" komen, zich nauwelijks be
kommeren om het militair saluut
men is, stilzwijgend, zoo goed als
overeen gekomen, dat het afgeschaft
is tuasahen hen, die weten dnt zij
dagelijks imn leven te zomen aan
Frankrijk aanbieden.
In den avond vraagt Arthur mij,
heel lief, de toestemming om nirtt
met mij te dineeren. Hij «e.at kaïne
raden oucoeken, zal met hen eten,
en zal missdhien, om mij 's nachts
niet te derangeeran, bij zijn vriend
thuis overnachten. IIij vraagt me
zachtkons do toestem.m Lnig, terwijl
hij ine kust I Ik glimlach, iötwal van
stil vermaalttoen hij nog geen sol
daat was. »ou hij mo nooit om toe
stemming hebben gevraagd I Sinds
zijn komst ben ik geroerd door zijn
teedere, bescheiden zachtheid, die
ovorigens in de ziel en de houding is
van bijkans allen, die van ginder
terugkomen
Hij kesnt den volgenden colutend
terug, cai vertelt me, boei eenvoudig,
een nieuw avontuur. Samen met een
vriend heeft hij een anderen soldaat
ontmoet, doch doze was zoo treurig,
zoo bleek en zoo verstrooid, dat hij
lot lioin eproik
„Waar kom je vandaan Heb je
een familielid t© Parijs Y"
Neen. Hij kwam van iiot frodt. Om
er zijji verlof door te brengen, had
hij Panjs gevraagd, waar bij Me
urend kende. Hij beeft trouwens
geen verwanten. Ja. maar (men had
het geval nog niet voorzien) even
min had iiij geld op zak, on sinds
aciu-en-veertig uur Jiecft hij slechts
voor een stuiver brood gegeten I.
„Je begrijpt, dat we lietn met ons
hébben meegenomen. Hij heefit met
ons gegoten, niet veel, want ©ton
heeft Bicun ziek gemaakt, en daarna
is hij bij mijn vriend naar bed ge
gaan, Eon vriend, die slechts één
bed had. Toen hebben we den armen
kameraad in dat bed geïnstalleerd,
en mijn vriend en ik. wij hebben on6
op dan vloer uitgestrekt, en heel lek
ker geslapen 1"
Op den vloer I Maar dat te heel
hard, op den vloer I
Maar weel je dan niet. dat ik"
nu sinds aohi an een (halve maand
niet me or wciot, wat een bed is i
zegt mijn soldaat, die in lachen ui-%
barst, Je slaapt ong slecht in eon
bed-
Ik weïxl gewaar, dat hot onaange
naam is, in een bed te slapen. Want
den volgenden nacht, toen hij thuis
sliep, verspreidde hij overal om eich
heen dekens, lakens en (hoofdkussen,
en slechts de matras vond bij hem
genade. Wat een plundering Ik
merk op. dait hij, wanneer hij thuis
is. op en neer loopt, mek een soort
van zenuwachtige opgewondenheid
en een somberder voorhoofd.
Hij bdkijkt langen tijd sommige
plokken, blijft een oogenblik, droo-
merig Ln een of ander vertrek. On
derwijl heeft hij mot 'n groot 'genoe
gen do piano geopend, zJicih er voor
neergezet, en zijn verzwaarde vin
gers beginnen de toetsen aan te ra
ken. Hij opent partituren, en allengs
komt alles weer terug de handen
krijgen weer vlugheid, de zang rijst
met ingehouden ontroering. Hij be
speelt d© piano met een soort van
godsdienstigheid en koesterende
streeling. Ik héb moeite om mijn
tranen m te houdenToen is hij
opgestaan, iheoft nog eens het groote
vertrek dicorloopen, en zei de bijkans
bruusk
Ik voel, dat hier de „cafard" in
me zou komen...... Wij zullen elkan
der terugzien vanavond aan liet
dliner bij onze vrienden (liet waren
zij, die bij zijn aankomst tegenwoor
dig waren). Ik ga nog ©enige kame
raden opzoeken
Ik heb begrepen. De ..cafard", dat
i3 do soldatenterm om die plotselin
ge plaag uit -te. drukken, die plotse
linge leegte in bun hart, wanneer
de herinnering aait het tehuis, aan
de familie, aan alle kléine en zoo
pakkende bijzonderheden uit het
leven van voorheen, helaas I, Ihen te
machtig aangrijpt. En men mag.
neen, men moot niet tereggaa® tot
den staat van „cafard". .die den
moed verweekt, die eensklaps in de
borst grijpt en de wilskrachtige ar
men verslaptJa, hier zou het de
„cafard" zijn, in liet te ruime ver
trek, waarin zich nliot meer het va-
en-vioiit kruist der elkander toeroe-
ipende broers en zusters om die lan
ge tafel heen, waar, aan Ihet een©
eind. de plaats is van onzen zachlou
en ernstigen vader, en die dMr van
onze teedere moeder... O I en ook in
mij treedt de „cafard", dien ik,
naar liet voorbeeld van mijn broer
met hot groote hart, van me afstoot
onder het opheffen van het hoofd.
Ik hoor vervolgens mijn broer heel
zacht met onzen vriend praten en
vang woonleu opi hij vertelt ver
schrikkelijke dingen van daargin
der de ontploffing van lucht-toijpe-
do's op do loopgraaf, -het sdhMen
op de gaten in de borslwedingen, do
nachtpatrouilles die patrouille, ik
wist het nl, waarvan allen sneuvel
den, behalve mijn broeder, en twee
anderen Ik wist het alhij kroop
in den zwarten nacht, uren achter
een zijn adiean inhoudend, de handen
vol bloed, door het boscli, over vel
den, en kwam, als eonzaine en steeds
geestkrachtige silhouet, niet eer in
de loopgraaf terug dan bij "de eerste
schijnsels van den ontzettend treu-
rigen dageraad
Want aan mij beeft nilj-n Rol da at
niets verteld vo.n tzijrn lange ellen'do
geduw end© meer dan acht en een
halve maand, dat hij dapper, ver
metel was en züch gestadig aanbood
voor den gevaarlijken dienst
waarom hij trouwens don ook tot de
corst aangewezenen voor verlof
heeft hdhoord. Ik wist dat alles en
Ikij heeft hot mij niet ©eoegd hij
heelt mij slechts zijn heerlijke
\reugde, zijn diepe on zoxgzame ge
negenheid ou zijn ©caivousiige en
vaste hope willen geven.
En hij is weer vertrokken, mijn
broeder, mijn kleine soldaat van
Frankrijk, ma die vier diagen, waar
in wij elkander wellicht beter heb
ban gekend dan in -gansch ons j-eug-
cUig loven van gisteren want men
heeft de dagelijkscho gewoonte van
elkander genegen te zijn, in de op-
(cenvolging der dagen van bet go-
zinslevecn, en men weet niet, hoezeer
en hoo men van elkander houdt
.WILMA KNAAP.
Van de Beildentie en haar
bewanari.
CCCXVL
De verkiezingen voor den Gemeen
toraad hebibem ons eonige vorrassin-
Kpn gobraoht. Dat, nu alie partijen
zelfstandig optrokken, do linkerzijdo
een verlies zou moeten 'boeken, lag
\oor de hand, maar dal het zoo
zwaar zou zijn, hadden alleen pessi
misten gedacht. In district II gingen
van do 5 zetels er 4 verloren, in dis
trict 1 waren er bij do corst© 'stem
ming al 2 candidaten afgevallen on
tegenover dit verlies slaat alleen do
winst van één zetel in III, waar oon
Sohevenmgsoh lid liet veld moest
ruimen tegen het Kamerlid Rooden-
burg.
Voor een deel is deze nederlaag
toe te schrijven aan do erbarmelijk
slechte onkoinst der linkerzijde. In
II bleef de heer Van Raalte slechts
25 stemmen onder het aantal, dat op
den heer li els dingen vereenigd werd,
maar zolfs een heel trouwe opkomst
had niet gebaat tegen de macht van
do rechterzijde, die, sterk gewassen,
uitnemend gebruikt werd. Dat
Rechts in II ongeveer 1600 stemmen
meer zou uitbrengen don Links, was
,niet verwacht.
De tweede verrassing bracht dis
trict Ihet roode district bleek niet
meer rood te zijn, want xle, met al
Jeen eigen kraclrtdoor Rechte ©n
.Rood uitgevochten strijd om 5 zetels,
bracht er 3 aan Rechts en slechts 2
aan de socialisten, die, daar de heer
-Helsdlmgen in I eri in II gekozen
werd en voor II aannam, bij de ver
kiezing. die nu te wachten staat,
kans hebben woer een pas gewonnen
plaats te verliezen. Voor het oogecn-
blfk bedraagt de winst voor Rechts
4 zetels en voor Rood 2, de verhou
ding in den Raad ls nu 14 Rechts,
10 Rood ©n 21 Links.
Ls de etrijd voor de Rechterzijde
een ©verwinning geweest, voor de
socialisten bradlil hij de hittere ont
goocheling, dut hun vaste district
niet meer vast is, en velen onder hen
zullen het betreuren, dat helt aanbod
vtf.ii Links tot wederkeorigeui steun
tin I en II niet aangenomen is. Was
dit wel (geschied, de socialisten zou
den thans inplaata van 10, 12 zetels
bezettan.
Zal deze verkiezing dus nogal ver
andering jn de samenstelling van don
Raad brengen, het tegenwoordig col
lege zal nog moeten beslissen over
het voorstel van B. en W. om hel
voorstel tot het maken van nieuwe
vorkeerswegen Prmsegracht-FIu-
weelen Burgwol en Prinsegracht-
E!and3traal niet te doen uitvoe
ren. Wel zijn do wetsontwerpen, ver
klarend het algemeen nul der onleige.
Ping reeds afgekomen, rnaar B. en
W. vinden den financicolen toestand
ran de gemeente van dien aard, dat
het uitgeven van het geld voor de te
onteigenen perceelen, onverantwoor
delijk 7.ijn zou. Voor de beide ver
keerswegen en voor een kleinere door
braak te Scheveningen wordt or 10
millioen geraamd. B. en W. vinden
liet uitgeven van deze som niet aan
te raden, omdat de gemeente nog voor
andere noodzakelijke dure werken
slaat, waai-van de bouw van een
nieuw ziekenhuis en hot bouwen van
een 2000 arbeiderswoningen de voor
naamst e zijn.
Daarbij nioot nog uit anderen hoof
de binnen 2 jaren nog 7 millioen ge
leend worden, waardoor, gingen alle
plannen door, de schuld van den
Haag in 1917 met 28 millioen vermeer
derd zou worden.
Nu lijkt dit bedrag enorm, maar
vergeten mag niet worden, dat B. en
W. de werkkracht van den Raad wat
overschat hebben, want geen mensch
gelooft, dat dit college in twee jaren
hel program zal afwerken, dat er
thans aan voorgehouden wordt.
Dit neemt natuurlijk niet weg, dat
veie uitgaven, waarvoor de gemeente
staat, ook in verband mét de abnor
male tijden, groote zorg baren en liet
is eon teeken van wijs beleid, dat het
gemeentebestuur gezocht heeft naar
middelen, om de uitgaven voor do ko
mende jaren te beperken. Of hun keus
nu gelukkig geweest is, staat niet als
een paal boven water. Maan
denlang is op het vraagstuk van
de nieuwe verkeerswegen aller aan
dacht gevestigd geweest. Adressen
Toor en tegen kwamen haast met elke
post binnen.
Aan raadgevingen, aan nieuwe
plannen,, ontbrak het niet, maar ten
slotte is het voorstel van B. en W.
met groote meerderheid aangenomen.
De speculatieve koopen begonnen
[oen Van menig perceel, dat op de
Hjst van ila (y onteigenen huizen
stond, werd de gerei verfdaaüd het
inwendige yoitbouwd; meer dan één
woonhuis, was in een paar maanden
winkel geworden, alles natuurlijk in
d© hoop, dat door deze veranderin
gen de bij de onteigening te bèta'!en
som zou stijgen. Andere eigenaars
bleven met oen te brengen verbou
wingen wachten, totdat de wegen er
zouden zijn. En de gemeente kocht al
vast fi'He woningen die op de lijst
«stonden en 'Voor miet te 'beogen prijs
te krijgen waren. Een 3 -of 4 ton heeft
ziij op defce wijze vastgelegd.
Nu zal dlit wertk nfet doorgaan 1 Ten
minste B. en W. willen het tot later
uitstellen en de in de wellen genoem
de uiterste termijnen waaTop een aan
vang- gemaakt moet zijn, laten vertoo-
pcn. Te verwachten is nu een nien/we
stroom van adressen, van de per-
cee'efcgenaars die reeds verbouwen
lieten en van hen, die er moe gewadht
hebben. Voor meer dan een van hen
7,al het uitstel schade brongen, wat
B. en W. grif toegeven, maar zij mer
ken terecht op, dat liet nadeel, voor
enlkoie ingezetenen., niet van invloed
mag zijn op een voordeel voor de
groote meerderheid. En dat voordeel
het in de komende jaren niet moe
ten betalen van veel meer be>asting,
want het enorme stijgen van de be
lt-Ring zou liet onafwendbare gevolg
zijn van het werkelijkheid worden van
aüo maatregelen, d'ie volgens B. en
VV. in twee jaren genomen moeten
worden.
Het is nu do vraag of dit laatste
werkelijk waar is.
Aan den Raad de beslfssnng. in Au
gustus, want dan zal liet voorstel van
B. en VV. aan de orde kernen,
SINTRAM.
De groote prijs.
James I.awson keek in wanhoop
naar de lucht. Reeds sedert vier
maanden was er geen druppel regen
gevallen. De zon stond in haar
verschroeiende hitte aan den wolke-
loozen hemel, en zond haar onaf
wendbare stralen r.aar de vlakte,
waar mensch en dier versmachtten.
Toen I.awson, nu ©enig© jaren ge
leden. naar Argentinië kwam cn er
zijn hoove stichtte, had hij niet
kunnen denken, met zooveel tegen
spoed te kampen te zullen krijgen.
Toch wanhoopte hij niet, doch nu
deze langdurige droogte, die zou zijn
ondergang vormen, dat wist hij.
Mijlen in liet rond was do aarde
als verdroogd. Aan de drinkplaatsen
der kudden was geen water te vin
den en de dieren kwamen om van
dorst en ook van honger, daar erop
de vlakte geen handvol gras to vin
don was. En Lawson had geen geld
oin water of voeder te koopon, even
min als om zijn kudde raar een vér
verwijderde pachtweide te zenden.
Hij liep rond en hoorde den drogen
grond onder zijn voeten kraken. Ge
komen hij de omheining, waarin zijn
beesten opgesloten waren, zag hij
een groote, roodbonte koe, die on
derhevig scheen aan hevige be
nauwdheden. Het beest was op één
zijd6 gevallen en keek naar Lawson,
die een smeekenden blik in haar
oogen scheen te merken.
Hij ging weg en putte een emmer
water uit den diepen put, die nog
oen weinig brak, vuil water bevatte.
Met de modderachtigc vloeistof ging
hil terug naar de omheining, trad
binnen en begaf zich naar de koe,
dio blijkbaar stervende was.
Het dier was echter niet meer bij
machte den kop op te heffen. Na
eopig© vergeefsclie pogingen door
voer ©en hevige rilling haar leden
en Laweon's kudde was wederom
met een exemplaar verminderd.
Zoo gaat do een na de ander,
mompelde «hij bitter, terwijl hij met
het water wederom de omheining
verliet. Hij durfde het water niet
achterlaten, daar hi] vreesde dat de
dieren er dan om zouden gaan vech
ten. Bovendien was het water voor
zijn eigen gebruik hoogst noodzake
lijk.
Ook dat is afgeloopen, mom
pelde hij.
Lawson dacht hierbij aan Marry
Donsing. Zij waren sedert twoe jaar
verloofd on haar vader had in de
verloving toegestemd, op voorwaar
de, dat die niet langer dan twee jaar
zou duren eu het engagement dan,
wanneer bleek dat Lawson niet in
een zoodanigon slaat verkeerde om
fe kunnen huwen, verbroken, of
wanneer hij wel er toe in de gelegen
heid was het huwelijk voltrokken
zou worden. Lawson kende den
ouden Donsing voldoende om te we
ten dat deze zijn woorden gestand
zou doen en dat, zooals de zaken nu
stonden, het engagement onverbid
delijk verbroken zou worden eA dus
zijn leve® verwoest zou lij.n.
Het ©enige dat hem overbleef was
do kudde te verkoopen, ofschoon hij
wist dat de dieren niet een derde van
de waarde zouden opbrengen nu.
Een week later was I.awson te
Buenos Ayres. De opbrengst van de
dieren was nog minder dan hij die
zich had voorgesteld en :hij bereken
de dal liij, na zijn zaken afgehan
deld te hebben, nog honderd -vijf-en-
twintig dollar overhield. Na zijne
hotelrekening betaald te hebben, zou
hij tachtig dollar bezitten.
Doelloos liep Lawson de straten
door, terwijl hij bepeinsde hoe hij
Marry Donsing liet beste kon mede-
deelen, dat hij geruïneerd was. Het
zou ook haar het hart breken, dat
wist hij.
Toevallig viel z.ijn oog op bet kan
toor, waar biljetten te verkrijger, wa
ren voor de groot© maandelijksche
loterij.
De schreeuwerige reclame borden
trokken zijn aandacht en plotseling
nam hij een besluit, ging naar bin
nen.en kocht voor zijn laatste tachtig
dollar een biljet, dat hij in den zak
stak.
U is op het nippertje, glim
lachte de bediende. Om vijf uur
sluit de verkoop en vanavond ver
schijnt de lijst. Veel geluk..
Donk u, joide Lawson, ver
trekkend.
Hij liep verder en begaf zich ver
volgens naar zijn hotel.
Daar vond hij een brief van Marry,
waarin zij hein vroeg voor haar een
lot te koopen.
Zij had gedroomd den grooten
prjjs te zullen winnen, llaar vader
was echter zeer sterk tegen derge
lijke speculaties en daarom zond zij
het geld aan Lawson, met het ver
zoek oen lot te koopen op zijn naam,
zoodat haar naam bij een eventueel
succes niet in de krant zou komen.
Lawson begaf zich onmiddellijk op
weg, om aan het verlangen van zijn
beminde te voldoen.
Bij ©en wegkruising Voelde hij
plotseling oon hevige® slag, hij hoor
de een groot lawaai en verloor het_
bewustzijn.
Toen hij weder bij kwam, bemerk
te hij, dat een massa mensch en hem
omringden en hij door een man aan
den voet verbonden werd.
Deze bleek een dokter te zijn, die
hem den voet verbond, die gewond
was, doordat Lawson door een auto
mobiel was aangereden. De wonde
was echter niet ernstig ©n met een
dag rust zou alles genezen kunnen
worden.
Lawson gaf het adres van zijn
hotel op e® men bracht hom er heen.
Hot deed hem zeer veel genoegen, dat
Walker, een oud vriend van hem,
die zioh onder de menigte bevond,
hem daarheen vergezelde.
Onderweg bedacht hij plotseling de
opdracht, welke hem had doen uit
gaan, en hij vroeg Walker direct een
lol te gaan koopen, daar het bijna
vijf uur was. Deze voldeed aan
Laweon's wonsch en ging weg met
Marry's geld. Eenigon tijd nadat
Lawson in hel hotel was aangeko
men, verscheen ook Walker, die hem
liet lot overhandigde.
ITet was nog juist bijtijds, zei
hij. Ilier is het, nummer 3201
veel succes.
Lawson dankte hem voor zijn
moeite en stak liet lot in zijn zak
boek. Vermoeid viel hij in slaap.
Tegen den avond werd hij gewekt
dour een hevig lawaai in zijn ka
mer. Hij keek rond en zag -Walker,
dio voor zijn bed ©en soort Indiaan-
echen krijgsdans uitvoerde.
Kerel, wat een geluksvogel ben
jij, riep hij, j© hebt don prijs
gewonnen.
Weet je zeker, dat het geen vor-
gissing is vroeg Lawson adem-
loos.
Neon, ik zag liet nummer han
gen, dat ik meende voor jo gehaald
te hebben, en be.n ten overvloede nog
eens gaan vragen. Op het kantoor
zei men mij, dat het winnende lot
stond op naam van J. Lawson, dus..,
Maar dan ben ik rijk
Je wordt inillionnair, maar nu
moet ik weg. Ik zie je nog wel, en
weg was het zonuwachtige man no-
tjo-
Lnwson bleef alleen.
liet lot dat hij gehaald hoeft,
mompelde hij. Maar dat is Mar
ry's lot
Zij heeft den prijs gewonnen on ik
heb niets; alleen zal hierdoor do
scheidingsmuur tusschen haar on
rnij nog grooter worden.
Maar waarom moest zij den prijs
winnen, die mij c-n haar het geluk
zou hebben geschonken wanneer ik
gewonnen had Als ik den prijs had,
zou zij dien krijgen door ons huwe
lijk maar ik heb den prijs niet. Ia
het wel haar nummer overpeins
de hij.
Opgewonden liaa'de hij de beid©
biljetten te voorschijn. Dat van Mar
ry was in zijn zakboek en het zijne
zat verfrommeld in zijn jaszak, on
toch
Hij nam de biljetten en legde ze
voor zich neder.
De cijfers dansten voor zijn oogen,
3201 en 3200 om en om en door el
kaar. Hij verschoof de biljetten en
wist te.n slotte niet meer of hetlink-
sclie biljet nu van hem of van Marry
was.
Hij wist het wol, dooh wilde het
niot weten, ofschoon het met onmis
kenbare duidelijkheid in hem sprak,
dat 3201 van Marry was.
Maar als ik het nu toöh hield,
fluisterde hij. Niemand weel
liet dat het voor haar was en wan
neer wij hovven zou het geld toch
liuar bezit worden. Nu zou liet ons
eleoht» scheiding en dus leed bren
gen, en dan was hot ons beider ge
luk. Later zou ik haar alles kunnen
vertellen en dan zouden wij er om
lachen en...
Het duizelde hem alles en 't werd
je benauwd in de kamer. Woest ruk
te hij de balcoiideuren open en ging
naar builen. Ia do verte rommelde
de donder en plotseling viel een
zware regendroppel op zijn voor
hoofd.
Groote hemel I riep hij ver
heugd. en tevens ontzet., Had ik
nog slechts twee dagen mijn kuddo
behouden, dan had ik nu wederom
van veren af aan kunnen beginnen
en misschien
Als gebroken viol hij op ©e® stool
neder.
Het noodlot leek hem onrechtvaar
dig. Nu weder met het lot ook. Zij
was rijk en hij niet, en toch......
Eenige dagen later bevond hij zich
op Donsing's farm. Hij kwam met
Marry uit ee® afgelegen weide, na
dat hij haar juist verteld had van
zijn v erzoekingeiL
En nu je weet wat voor een ban
diet ik ben, zal mijn kans wel ge
heel verkeken zijn? besloot 1»ij.
Natuurlijk neem jij het geld,
antwoordde zij kalm, zonder op zijn
laatste woorden te reageeren. We
zeggen er niets van en
Maar begrijp je niet. dal ik dat
aanbod onmogelijk aanvaarden kan?
Dan zou alles van jouw kant komen,
en na alles wat cr gebeurd is
Er is een brief voor u gekomen.
Deze plotselinge mededoeling kwam
van een der jongens, die aan I.awson
eon brief overhandigde.
Deze scheurt!© hot omslag open on
las
„Waarde James.
Hot spijt me ontzettend, dal ik jo
een zoo groote teleurstelling horei-
don moot. De prijs is niot gevallen
op het nummer dait ik voor je haal
de, doch op No. 3200, dat echter ook
door eenen J. Lawson is genomen.
Vandaar mijn vergissing. Wi© kan
echter die tweede Lawson zijn
Na groeten
M. WALKER."
Een blos van triomf ksvam op
Law son's wangen.
Zwijgend overhandigde Lawson
het schrijven aan Marry ©n terwijl
deze den brief doorlas, naderde lion
do oud© heer Donsing.
Je hebt gedobbeld, maar enfin,
je bent er rijk door geworden,
glimlachte de oud© heer, die door
deze overweging liet feit minder erg
scheen te vinden. Nu, ik wonecli
ijullio beiden veel succes door dit ka
pitaal, dat door Marry's bruidschat
verdubbeld zal worden.
Bescheiden trok Donsing zich van
de jongelieden terug, om hen alleen
te laten met hun geluk.
DAMRUBRIEK.
IIAARLEMSCnE DAMCLUB.
'Allo correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men te richten
aan den heer J. Meijer, Kruisstraat34. Telephoon 15i3
Probleem No. 688 van IL W. ZIT
MAN (le Publicatie).
Zwart
1 2 3 4 6
r
6
•V
16
PL.®
li
25
B
ag
11
-
85
m
Hf
1
45
as
Zwart 11 sohijven, op: 2, 4, 6, 7, 8, 9, 13. 18» 19, 20 en 40.
Wit 11 schijven, op: 16, 17, 22, 27. 29, 30, 31, 33. 39. 41 eu 48.
