De Europeesche Oorlog.
Alleen op de
De herige gerechten op 't Oostelgk oorlogstooneel.
Montenegro legt de wapens neer.
De economische oorlog.
Officieel nieuws.
Aan de sta/berichte» cmtleonen we:
WESTELIJK OORLOGSVELD.
Van den Duitschen staf:
Do stad Lens is door de artillerie
der geallieerden beschoten, 16 inwd
ners zij.n gedood of gewond.
Van den Franse hen staf
De Fransche artillerie was vrij ac
tief in de streek tusschen Scrmme en
Aisne.
OOSTELIJK OORLOGSVELD.
V an den Duitschen staf:
Sneeuwstormen hebben op 't groot-
sto gedeelte van het front, de militai
re bedrijvigheid belemmerd, alleen
palrouiUegevechten op sommige
plaatsen.
Van den Oostenrijkschen staf:
Aan liet Beasarabische en Oost-Ga-
l'Cische front herhaalden de Russi
sche legere ook Zondag hun aanval
len niet. Over hot algemeen hoerschte
er rust. Alleen ten oosten van lla-
zancze verdreven Oostenrijkeche troe
pen onder hevige gevcohten de Rue-
sen uit eon voorgeschoten stelling,
vernielden hun loopgraven en legden
draadversperringen aan.
Van den Russischen staf
Duitsohe aeroplanes hebben aan
vallen gedaan op Schlock, Kurt en hof
en Dunaburg.
In de buurt van Plnkanen, ten zui
den van Riga, Koekerhusen ten oos
ten van Friednchstadt en Illuxt ar
tillerie-duels. Bericht wordt omtrent
con welgeslaagd© beschieting door de
Russische artillerie van het dorp La-
vresrska en de streek van Dubeliszki
tea noordwesten van Dunaburg.
ZUIDELIJK OORLOGSVELD.
Van den Oostenrijkschen
staf:
Bij d© reeds gemelde verovering
van de stelling bij Oslavia riolen 933
krijgsgevangenen in Oostenrijkscho
handen, ouder wie 31 officieren; ver
der maakten de Oostenrijkers buit
drie mitrailleurs en drie mijnenwer-
pera.
Italiaansch legorbericht
Een hevige kanonnade op 14 Ja-
in: ii ri fegen de hoogten van het
noordwesten van Görz werd gevolgd
door een nadhtaanval van de Oosten
rijkers met aanzienlijke strijdkrach
ten. welke werd afgeslagen. Nadat
de Oostenrijkers versterkingen had
den gekregen slaagden zij er in. door
tv dringen in de Itallaansche loop
graven bij Oslavia. maar werden in
dan morgen van 15 Januari lu een
horigen tegenaanval teruggeworpen
tot voorbij Oslavia. De Italianen her
overden de loopgraven en maakten
zich meester van veel materiaal.
De strijd om en nabl)
Ssrvië.
DE SERVISCHE TROEPEN GE-
LAND OP KORFOE.
De prefect van Korfoe rapporteert
de aankomst op heden van Servische
troepen uit Albanië. De autoriteiten
van Korfoe besloten m overleg niet
de officieren en commandanten der
geallieerden om die troepen naar hot
eiland Ptychia tegenover Korfoe te
zenden.
De Servische kroonprins met zijn
stafofficieren kwam uit Skoetari op
Korfoe- aan. Koning Peter kwam aan
boord van een Fransche torpedoboot
te Edipsos.
'T EILAND KORFOE.
waarover nu vtwl geschreven wordt,
is 719 \ierk. K.M. groot, telt circa
93.000 inwoners en is door een smalle
strook water van Epirus gescheiden.
Hot Noordelijk deel bevat een berg
massa van ruim 900 meter hoogte,
daaronder begint eon heuvelland;
over het algemeen is het eiland zeer
vruchtbaar en produceert olio, zuid
vruchten an wijn. Door het geheele
eiland loopen goede wegen; het heeft
Con heerlijk klimaat.
GENERAAL SARRAIL OPPERBE
VELHEBBER.
Router seint uit Saloniki
De Britsche cu Fransche troepen In
Macedonië zijn ouder het opperbevel
geplaatst van generaal Sarrail.
FRANSOHEN EN ITALIANEN IN
ALBANI5 7
Uit Sofia wordt aan het „Berl. Ta-
geblatt" geseind, dat do Frausohen
blijkbaar Korfoe tot operatiebasis wil
len inrichten voor een landing van
Fransche troepen in Albanië. In mi
litaire kringen wordt er op gewezen,
dat van Santi Quananti aan de Alba-
neesche kust, tegenover Korfoe, een
modern aangelegde b roede straatweg
naar Monastir leidt. De bezetting van
Korfoe aou in dat geval een bewijs to
meer er voot zijn, dat de Quadnrplo
F.utente tracht een nieuw front in
Albanië te schoppen, 6amengieste(d
uit Fransche en Italioansche troepen
en het restant van het Servisohe leger,
da>t opnieuw bewapend en georgani
seerd ls. Deze zouden dan te zomen
met de troepen der geallieerden uit
Salorritol opereeren of tenminste tot
taak hebben om de strijdkrachten der
centrale mogendheden te versnippe
ren.
DE GEALLIEERDEN EN GRIE
KENLAND.
Ilavas seint uit Ather.e i
Om tegemoet te komen aan het on
gerief voor de Grioksche bevolking
ten gevolge van de vernieling van do
brug te Demirhiasar tijdens de jong
ste oorlogeeperaties, zullen, volgen*
een medededing van den Fransohefi
gezant te Athene aan de Griekse be re-
geering, de geallieerden zich belasten
met de proviandoering van de bevol
king en de troepen in de streek; die
ten gevolge van de vernieling van
genoemde brug van de verbinding
met Saloniki is afgesneden.
GRIEKENLAND EN TURKIJE.
't Wolff bureau seint uit Konstan-
tin opel
De Griekse h© gezant Ito Her gis.
wien door eenige journalisten inlich
tingen waren verzócht, gaf te ver
staan, dat het de wensch der Griek-
sclie regoering is weder In nauwe
betrekking tot Turkije te treden.
Montenegro legt de
wapens neder.
't Wol ff bur eau seint officieel uit
Ween-en:
,,De koning van Montenegro en de
Montanegrijnsche regeering verzoch
ten den 13dea Januari, dal de vijaxr-
delijkheden gestaakt en vredesonder
handelingen zoucten worde® begon
nen.
Wij antwoordden, -dat aan dit ver-
.zoek slechts kon worden voldaan,
nadat het Montcnogrijnsche leger oir-
voorwaardelijk de wapens zou hebben
neder gelegd.
De Moutenegrijnsclio regeering
heeft Zondag den gestelden eiscilx om
de wapens onvoorwaardelijk neer te
leggen aangenomen".
Graaf Tisza deelde In het Huis van
afgevaardigden mede, dat Moutend
gro de opening van vredesonderhan
delingen iieeft verzocht. (Groote be
weging).
Hij zeide voorts;
Montenegro lieeft in onvoomaar
dielijk nederleggen van da wapens
toegestemd. /(Lartgdungle tóajuicliia-
gen).
Na de capitulatie zullen de vredes
onderhandelingen beginnen.
Zonder de beteekeuis van deze go
beurten® te overschatten, meen ik
toch haar een belangrijke verblijden
de gebeurtenis te mogen noemen,
w aarbij de monarchie en de Hangaar-
sche natie de eerste vrucht plukken
van volharding eai heldenmoed. (Lang
durige toejuichingen).
De bladen te Weenea doelen het
bericht van de capitulatie van Mon
tenegro mede zonder eenig common
taar. De „Neue Freie Presso" alleen
merkt op: „Dat Montenegro de wa
pens hoeft nedergeiegd Ls oen der
zwaarste nederlagen voor de Enten
te, een slag voor haar politiek en mi
litair aanzien on zooal3 graaf T:sza
met recht zeide, een sucoes voor ons
lager aan het front -en voor ons uit
houdingsvermogen in het achter
land".
Uit den Balkan.
T u r k 8 oh legerbenicht.
Tot den bij Sedd-ul-Bahr gevonden
buit behooran vijftien kanonnen van
verschillend kaliber, een groote hoe
veelheid munitie, eenige honderden
caissons, 2000 gewone wagens, ver
schillende auto's, fietsen, motorrij
wielen, een groote menigte materiaal
en geniewerktuigen, vee, ruim twee
honderd tenten, ambulancen, veel
hospitaalmateriaal en medicijnkisten,
50.000 wollen dekens, zeer veel con-
servebiikken, milüoenen kilo's gerst
en haver, kortom een voorraad tot
een waarde van minstens twee mil-
liocn T. P.
UIT DEN KAL"KASUS.
Russisch legorbericht
Op het Kaukasische front namen
de Russen in dien loop der gevechten
op li Januari 20 Turk-sobe officieren
en ruim 400 minderen gevangenver
der veroverden de Russen zes stukken
geschut, waaronder een zwaar kanon,
acht mitrailleurs, veel artilteriemum-
lie en equipementstukken.
Verspreid nieuws
van de oorlogsvelden
DE HEVIGE GEVECHTEN IN
POLES».
Uit Petersburg wordt aan de Tele
graaf geseind:
Ofschoon er in de laatste officieel©
communique's geen enkele verande
ring aan het front vermeld wordt, du
ren de gevechten niettemin voort. Br
wordt op verschillende punten In
Zuid Polos ie tot aan Pinsk verbitterd
gestreden, de hoogten die deze plaats
heheerscheai, zijn in handen dar Rus
sen gevallen. Duitsche krijgsgevange
nen vertollen, dat Pinsk geheel ont
ruimd is, on dat hun leger temi Oosten
van de stad nog slechts enkele loop
graven bezet houdt.
Van de hoogten, die de Russen in
de streek van Polesiè bezet hebben,
kan men zien, dat er een groot aantal
zware kanonnen, munitiewagens,
auto's en vrachtwagens van de Duit-
eohers en Oostenrijkers in do modder
en het ontdooide moeras verloren
rijn gegaan.
De Russen zijn op verscheidene
plaatsen door het Oostenrijkse!* Duit
sche front heen gebroken en maken
nog voortdurend vorderingen. De
dooi, die onverwachts ingevallen is,
hooft m Polesië vele verschansingen
van ijzerdra ad doen bezwijken, waar
door de linie der Duitschers van
verdedigingsmiddel beroofd is. Hoe
wel de Duitschers en Oostenrijkers
versterkingen hadden gekresen, wer
den hun tegenaanvallen door de P.us-
sen met zulk een kracht afgeslagen,
dal er in de gelederen van de Duit
schers en Oostenrijkers een paniek
ontstondi; zij wierpen hun geweren eu
patronen, ja zelfs huu kleeren weg.
Na dezen overhaasten terugtocht
vond mem in het dorp Komorano een
groote hoeveelheid munitie en levensi
mktdele®, benevens vele Oostenrijk-
sche en Duitsche soldaten, die zich
in loodsen, op zolders en in berg
plaatsen verborgen hielden.
Bij Riga gebruiken de Duitschers
nieuwe phosphoresceerende granaten,
die mem op grooten afstand kan zien
ontploffen.
De „Times" verneemt uit Peters-
burg, dat volgens de verklaringen
der krijgsgevangenen de terugtocht
der Duitschers en Oostenrijkers
naar den westelijken oever van de
Strypa een vreeselijke operatic is ge
weest. De Duitschers en Oostenrij
kers verwachtten blijkbaar niet den
hefligan aanval der Russenover
een frontlengte van 20 mijlen had
den zij slechts twee bruggen gesla
gen. waarover de artillerie en de
trein moesten. De Infanterie stak de
rivier over het verraderlijke ijs ovor,
dut op verschillende plaatsen door
het water werd overstroomd; de troe
pen volvoerden bun terugtocht on
der het voortdurende vuur van do
Russen. Een enkele divisie liad een
dag naodig voor den overtoaht nau
welijks de helft bereikte do overzijde.
Massa's gewonden bleven achter op
de Russische oevers en ruim twee
duizend omgewonden werden door de
Russen krijgsgevangen gemaakt. De
plotselinge dooi in PoïbyniS bracht
de wegen in zulk een toestand, dut
de treinen en zwaar geschut der
Duitschers en Oostenrijkers bleven
stoken in de modder.
RUSSISCHE VERLIEZEN DOOR
OOSTENRIJKERS GESCHAT
De ,,Vo98. Ztg." verneemt uit het
Ooetenrijksch Hongaarscho perekwnin
kwartier dat de verliezen van de Rue-
sen sedert Kerstmis aan het Be
rabische front op 70.000 man worden
geschat.
DE STRIJD OM RIGA.
Generaal Dimitrief, bevelhebber van
den uitersten rechtervleugel der Rui
sisclie legers, verklaarde den corres
pondent van de „Petit Parisien":
„De Duitschers kunnen Riga niet
nemen. Ik ben bij machte de stellin
gen te verdedigen en ik zal zo verde
digen. De krijgsgevangenen trouwens
die wij dagelijks maken, doen mede
deel ingen, uit welke blijkt, dat de
Duitschers vermoeid zijn".
Do economische oorlog.
't Alg. Handelsblad schrijft:
Men blijft in Engeland aandacht
wijden aan de ©eorrorniecbe strijdmid
delen, door welko die kracht van den
vijiand kan wordem verzwakt, en die
dus ook zijn, miHitaliren weerstand
kunnen doen afnemen. Uit de Engel-
eche bladen van den laatsten tijd
blijkt, dat men, nu zich in Duitsch
land de noodlottige invloed dor eco
nomische afsluiting meer en meer
doet gevoelen, die afsluiting gaarne
nog moor volkomen zou wij ten ma
ken. omdat men de resultaten der tot
dusvor gevolgde maatregelen ziende,
door een nog krachtiger toepassing
den invloed dier resultaten zou wil
len bespoedigen.
Men stolt zie li dan. Duitschland het
liefst voor als een belegerd© vesting,
ingesloten van a'Jle zijden. Een ves
ting, die men gelijk andere vestingen
niet alleen moet zien te winnen door
de militaire actie der belegerende le
gers, maar ook dioor uitputting en
gebrek. De vergelijking is in het al
gemeen zeker juist, maar zij gaat, ge
lijk alle vergelijkingen, mank. Bij
de belegering van de vesting DuiCsoh-
land doen zich namelijk eigenaardige
moeilijkheden voor. Die vesting kan
burners alleen worden ingesloten in
dien ook neutraal gebied in de belo-
gei'inigslinie wordt begrepen. Men
heeft door allerlei ma at regelen ge
tracht aan deze moeilijkheid tegemoet
te komen en er zijn regelingen ge
troffen, waarbij, terwijl steeds het
gnooto decll dier afsluiting van Duilsch
land in het oog werd gehouden, met
de rechten en rechtmatige verlangens
der aan Duitecblands gebied grenzen-
de neutralen werd rekening gelrou-
den. Echter deze regelingen waren
toch tevens oorzaak, dat die afsluiting
van Dibtscttnfcmd niet volkomen kon
zijn, en er gaan dus nu stemmen op
in Engeland, die verlangen, dat men
desnoods met die reolrten en belan
gen der neutralen de baud moet lich
ten. Het is, aldus het standpunt van
hen die zoo redieneeren, ook In bot
belang van de neutralen dat Duilsch
land. de nederlaag lijdt, en gaat hot
niet andere, dan zullen ook zij zich
dus maar overlast en ontbering moe
ten getroosten om dit doel te berei
ken, Dait is echter niet liet standpunt
van de Britecbe regeeiting. Zij be
grijpt dat de zaak maar niet zoo een
voudig is. Zij weet dat de neutralen
zelf nu j uist niet op liet standpunt
staan dat de voorstanders van den
economisch en oorlog h oulramos je
gens Dmhschlorid innemen, en zooals
dan ook de „Westm. Gas.", die naar
tnen zegt, in nauwe relatie staat met
sir Edward Grey, in een artikel uit
eenzette: de regeering moet wel re
kening houden met de rechten der
neutralen, die door een al te willeken,
rig optreden immens anders tot een
vijandige houding gedreven kunnen
worden.
Hieruit blijkt duidelijk dat de Brit-
sotoe regeering volkomen, overtuigdis
van de moeilijkheden, welke deze
quaesti© biedt, en dait men dus voor
extreme maatregelen niet spoedig be
hoeft te vreezen, hoe sterke druk in
deze richting van zdkere zijde kr En
geland ook mag worden geoefend. Te
minder nu ook de meest belangrijke
en invloedrijk© der neutralen, de
Voreonigde Staten; voornemens
schijnt, tegenover verdere Engelsehe
maatregelen een meer krachtige hou
ding aan te nemen. Blijkbaar zijn er
thans plannen om door de afkondi
ging van een werkelijke blokkade
aan de bestaande moeilijkheden een
einde te maken, waarbij men dan
t door een uitbreiding van het oontna-
ba n der echt en scherpere toepassing
van de beginselen van „voortgezette
reis" en „eindelijk© bestemming" den
doorvoer naar Duitsdhtan-d over neu
trale havens tevens zou kunnen be
letten.
In hoeverre de Britsche regoering
door maatregelen in dezen geest zal
trachten baar doel beter te bereiken,
hoe zij zulk© maatregelen met de be
langen der neutralen zal weten te
verzoenen, zal moeten worden afge
wacht. De neutralen zullen echter
zeer zeker tegenover nieuwe moeilijk
heden komen te staan, en zij zullen
zich a Heen Jrarmen troosten met
wetenschap; dat het ten slotte niet de
redactie van de „Daily Moil" is. die
Emgelands politiek bepaalt, maar
dat die wordt vastgesteld door ver
antwoordelijk© staatslieden, die be
grijpen, dat zeWs voor „een ora zijn
bestaan'" strijdend Engeland, de neu
traio wereld niet maar eenvoudig een
quantité nogligeable is.
Ter Z«e.
Lloyds meldt:
De Spaaneche stoomboot „Belgf-
ca' (2068 ton) is giezoiukan. 23 leden
der bemanning zijn gered.
Uit Engeland.
EEN GESTOORDE BETOOGING.
Reuter seint uit Londen:
Eigenaardig© toernooien werden
Zondagmidrlag afgespeeld in do kerk
van een broederschap in Kitigsland,
in het noorden van Londen, waar een
betooging voor het beëindigen van
den oorlog werd gehouden, tot werk©
het publiek vrijen toegang had. Het
publiek luisterde kalm naar het go-
zanjg, rnaar toen de predikant een
tekst uit den bijbel over den vrede
voorlas en zeide, dat de tijd voor En
geland was gekomen om zich terug
te trekken uit den oorlog, stonden
soldaten en burgers als één man op
en verklaarden den spreker en zijn
metgezellen voor verraders. Er werd
vuurwerk van de gaanderij gewor
pen en In de geheele kerk hadden
worstelingen plaats.
De spreker trachtte aan de verwar
ring een eind te maken door d© me-
dedeeling, dat een gezang zou wor
den aangeheven. De aanwezigen ant
woordden met „.Rule Brittarmië."
Toen hij daarop een motie trachtte
voor te stellen tegen voortzetting van
den oorlog snelden de betoogers naar
het platvorm, sprongen over de ban
ken heen en verscheurden plakkaten
en een banier waarop het woord vre
de stond. De pacifisten werden boven
dien geworpen met rood© oker.
Met geestdrift werd een motie aan
genomen waarin werd geëischt, dat
de oorlog krachtig zal worden voort
gezet totdat Duitschlaird verslagen
zou zijn. De politie trad tenslotte de
kerk binnen en bracht de pacifisten
in veiligheid.
Verder komen uit Engeland nog
andere berichten van eenige in de
war gekropen vergaderingen die be
legd waren om te pleiten tegen dienst
plicht en voortzetting van den oorlog.
Uit Dultsohland.
HET PRUISISCHE HUIS VAN
AFGEVAARDIGDEN.
Maandag werd de begroot!ng en
de belastingwet behandeld.
't Wolff-bureau seint daarover i
Do conservatief Heydebrand zeide:
„Wij spreken onzen diepgevoelden
dank uit aan onze troepen, die onz©
vaandels \er in het vijandelijk land
droegen. (Toejuichingen). Het heer
lijkste verschijnsel van den oorlog ls
de kameraadschap van de Pruisische
en de overige «lammen. De troepen
in het veld weten, dat ze op de offi
cieren kunnen bouwen. (Toejuichin
gen). De PruisisQhe Volksvertegen
woordiging voldoet, van zekere klei-
r gebreken (Schönheitsfehler) af-
geaien, haast ideaal aan de behoeften
des levens. (Liebknecht riep hier
Dat is de geest van kameranidschap).
Wij willen medewerken aan de af
schaffing van het minder goede kies
recht. maar het zou in strijd zijn met
het landsbelang, indien dte quaestie
thans werd afgedaan. De eensgezind
heid mag niet verstoord worden. Het
einde van den oorlog is nog niet te
zien. Vastberadenheid ln woord en
d is noodzakelijk. Klagen en
vredeswenschen helpen niets.
Duitsahland's zwaard is rein. (Leven
dige toejuichingen).
De verantwoordelijkheid van den
oorlog dragen zij, die hem uitlekten.
(Instemming).
Maar onze ergste vijand is echter
hij, die. zooals Amerika, den oorlog
deed verlengen. Ik zou niet de ver
antwoordelijkheid willen dragen van
het bloed, dat over de schuldigen
komt i Levendige uitroepen bij de
socialisten, aanhoudend rumoer
rechts. Liebknecht roept: Bloed komt
over U. Gij onthoudt het volk de
waarheid 1).
Heydebrand ging voortIn het
geheel moet worden vastgesteld, dat
er geen Duitscher is, die de meening
betwist, dut de Duitsdhe politiek de
verantwoordelijkheid voor den oor
log niet draagt. (Levendige toejui
chingen).
Verbazingwekkend is het zeker, dat
de vijanden, die slechts nederlagen
leden, zich blameerden waar zij op
traden. die veel grooter nood lijden
dan wij. ons met vernietiging bedrei
gen.
Heydebrand ging voortDe vijan
den zijn tot het uiterste besloten
rekenen er op. dat wij niet eensge-
Onze Lachltoek
Blink (de koopman): Nu, hoe
veel orders heb je gistere® gekregen?
Gmk (de reiziger): Ik kreeg twee
orders in één winkel
En die waren?
De een was om dadelijk heen te
jzaan en de ander om ©r uit te blij
ven 1
Zij: O, Job, vergeef mij. dat ik zoo
Iaat hier ben.' Arme jongen, je hebt
meer dan een uur op mij moeten
wachten!
Hij: O neen, hec-lemaaJ niet Ik
ben pas gekomen I
Zij: Wat? Dus zoo behandel jij
mijl Als tk op den afgesproken lijd
gekomen was, zou je mij dus een
heel uur hebben laten wachten.
Onder de beklaagden, di© voor den
kantonrechter gebracht werden was
een armzalig uitziend man, die be
schuldigd werd geen middel van be
staan te hebben.
Wat is j© vak? vroeg de kanton
rechter streng.
Ik heb er geen, mijnheer, klonk
kalm het antwoord. Op 't oogenblik
doe ik niets; alleen maar om zoo t©
zeggen hier en daar een kijkj'e no
men.
De kantonrechter wendde zich tot
zijn klerk.
Maak alsjeblieft even. d© aantoe-
kening, zei hij, d&t deze heer zich
voor veertien dagen uit zijn bezighe
den heeft teruggetrokken.
zind zijn. niet d© materieels kracht
tot doorzetten hebben. Daarin vergist
het buitenland zich. De eensgezind
heid en de krachten zijn aanwezig.
(Toejuiching).
Wij moéten volhouden, omdat de
ijanden het willen. Wij kunnen vol
houden als ieder van zijn plicht
doordrongen is om zoo te leven als
we leven kunnen.
De centrumsafgevaardigde Herold
merkte op Het staal onaantastbaar
vast, dat er bij ons geen gebrek zal
komen, al duurt de oorlog nog zoo
lang. fToejuichingen). Groote dank
komt onzen soldaten toe, die met
doodsverachting hun plicht verrui
len. (Toejuichingen). Verwonderlijk
is het. met welke middelen de vij
anden. ondanks alle nederlagen, de
hoop op de zege handhaven.
Gelijk de Rijksdag, zal ook het
Huis van Afgevaardigden de hou
ding van de Engelsche regeering In
de .,BaraIong"-quaestie brandmer
ken. (Toejuichingen). Wij verlangen
passende schadeloosstelling voor on
ze oorlogsoffers bij do vredessluiting.
Bij de hervorming van het Pruisi
sche kiesrecht moet aan breede lagen
der bevolking recht worden gedaan.
De sociaal-democraat Hirsch (Ber
lijn) zelde
Da politieke en economische zelf
standigheid en onafhankelijkheid
van Duitschland mogen niet worden
aangetast, omgekeerd echter obkniot
die van ar.dcre volken. Wij verlan
gen het hc-rstel van de volledige on
afhankelijkheid van België. Als do
oorlogvoerende receeringen nog niet
an vrede willen weten, staan zij in
scherpe tegenstelling met de gevoe
lens van het volk. dat overal naar
vrede verlangt. Wij stellen den e'isdli
tot kiesrechthervorming ook voor
vrouwen op grond van het natuur
recht. Vooreerst echter moest althans
het geheime kiesrecht worden ge
waarborgd.
De minister van bïnnenlandsche
zaken Von Löbell verklaardeGe
schaard om den Keizer, voor wien
het hart van het volk heden nog even
warm klopt als ou den eersten dag
van den oorlog, laat het Duitscho
volk zich geen vrees aaujagen door
zijn vijanden, die het in vollen vrede
overvielen, om het te venpletteren en
zijn grenslanden als buit te verdoe
len. Duitschland is den oorlog niet
begonnen, maar werd gedwongen
hem te aanvaarden. Het verricht
heldendaden met den rotsvasten wil.
de zege te behalen, teneinde een lan
gen vrede ten bate van Duilschlands
toekomstige ontwikkeling tot stand
te brengen. De Rijkskanselier heeft
dit herhaaldelijk reeds betoogd. En
ook het Duitsche volk is. niettegen
staande alle opofferingen, die het
zich moet getroosten, daarvan door
drongen, eai is slechts één geest, óón
wil, één daad. (Levendige toejui
chingen).
De heden afgelegde verklaringen
van de burgerlijke partijen zijn daar
mede in overeenstemming. De ver
klaring der sociaal-democraten ech
ter is. wat haax geheelen inhoud be
treft. in tegenspraak met de overtui
ging en den wil van het Duitsche
-volk en kan slechts bijval vinden bij
FEUILLETON
HECTOR MALOT.
Toen werd ik weder oprecht
Hier hebt gij mijn heelen troep,
zeid© ik, op Capi wijzende.
Welnu, wat doet er dat toe, dan
zijn we met ons drieën. Jk bid u,
iaat mij niet aan miju lot over; wat
zou er van mij worden! waarschijn
lijk zou ik van honger 6torvem
Vun honger sterven! Allen, die de
zen kreet hoorou, zullen er niet den
zelfden zin aan hechten en menigeen
zal hem zelfs niet begrijpen. Mij
sneed hij door de zielik wist wat
liet zeggen wilde, van honger te
ëtorven.
Ik kan werken. vervolgde
Mattiaik speel viool, ik kan
koorddansen, door een hoepel sprin
gen en zingen gij zult zieu. ik zal
alles doen wat gij wiltik zal uw
knecht zijn, ik zal u gehoorzamen
ik behoef geen geld, maar slechts
voedsel: als ik iets verkeerds doe. dan
kunt gij mij slnan, inaar gij moot
mij niet op mijn hoofd slaan, dat
moet gij mij beloven, want mijn hoofd
is zeer gevoelig, daar Garofoli mij
zoo dikwijls er op geslagen heeft.
Toen ilt dien armen Mattia zoo
hoorde sprekc-n, voelde ik, dat er
tranen in mijn oogen welden. Het
zou mij onmogelijk zijn geweest, hem
zijn verzoolt niet in te willigen. Van
honger stervenMaar had hij met
mij daar niet evenveel knnfl op, als
wanneer hij alleen bleef?
Ik maakte hem daarop opmerk
zaam, maar hij wilde er niets van
hooren.
Neen. antwoordde hl], —niet
z'u beiden sterft men niet van hon
ger men steunt en lrolpt elkander
hij die iete heeft, geeft aan den an
der een deel van het zijna
Deze woorden maakten een eind
aan miju aarzelingdaar ik niets
had. moest ik hem dus helpen.
Nu. sla dan toe. zeide ik.
Hij vatte mijn hand en kuste die,
en dit trof mij zóó, dat ik niet langer
mijn tranen bedwingen kon.
Ga met mij mede, zeide ik,
maar met als mijn knecht, als nujn
makker.
Ik hing toen mijn harp weder over
den sclrouder.
Voorwaarts sprak ik.
Een kwartier later hadden wij Pa
rijs verlaten.
De voorjaarszon had de wegen ge
droogd en de grond was zelfs hard,
zoodat w(j gemakkelijk konden
voortloopen.
Het wat, zoel in de lucht en de'
Aprilzon stond uaa den blauwen, on-
bewoikten hemel.
Welk een verschil "met dien dag,
toen ik voor de eerste maai Parijs
binnentrad, die stad. waarnaar ik
zoo vurig had verlangd, alsof Parijs
het beloofde iund was.
I-angs de 6looten zag men hier en
daar reeds eenige grassprieten en
een meizoentje of krokus kwam van
afstand tot afstand uit de aarde te
voorschijn.
Als wij voorbij tuinen kwamen,
zagen wij takjes der seringen tus
schen liet groen, dat door een zacht
koeltje bewogen werd. en soms viel
de bloesem van een vroeg bkieieriden
boom ons op het hoofd.
In de tuinen, in heb kreupelhout
langs den weg, in de hooge boomen,
overal hoorden wij het tjilpen der
vogels, en voor ons uit scheerden
van tijd tot tijd de zwaluwen langs
den weg. om het een of ander on
zichtbaar mugje te vervolgen.
Onze reis begon goed en vol ver
trouwen stapt© ik voortCapi, die
nu van zijn touw bevrijd was. sprong
om ons heen en blafte alle rijtuigen
en steenhoopen aan. blafte tegen al
les en niets, uit louter pleizier om te
blaffen, wat voor de honden waar
schijnlijk een even groot genot moet
zijn als voor da menschen ora te zin
gen.
Mattia liep zwijgend naast mij
voort; ongetwijfeld dacht hij over
alles na en ik zeide ook niete, daar
ik hem niet wilde storen en ik zelf
ook tot nadenken wilde komen.
Waarheen gingen wij met zulk een
vastberaden tred?
Eerlijk gezegd wist ik het zelf niet
goed of liever in het geheel niet.
Voorwaarts
Maar dan'?
Ik had aan Lire beloofd, dat ik
eerst Martha en haar broeders zou
gaan zien. vóór ik haar bezoeken
zou maar verder had ik geen af
spraak gemaakthet was dus het
zelfde niet wien ik begon, of ik eerst
naar Cevarmes, naar Charente of
naar Picardié ging.
Daar ik Parijs in een zuidelijke
richting verlaten had. sprak het van
zelf, dat Benjamin niet in de termen
van een bezoek viel. maar dat ik
tusschen Alexis en Martha kiezen
moest.
Niet zonder reden had ik Parijs
eau die zijde verlaten, waart ik had
een onbestemd verlangen om vrouw
Barberin terug te zieu.
Al heb ik in lang niet over haar
gesproken, men moet daaruit niet
opmaken, dat ik baar als een on
dankbare vergeten had.
Evenmin moet men mij voor on
dankbaar houden, omdat ik haar
nooit had geschreven in al den tijd,
dat ik van haar gescheiden was ge
weest
Hoe dikwijls kwam de gedachte
niet bij mij op, om aan haar te
schrijven en haar te zeggen „Ik
denk aan u en ik houd altijd nog veel
van u" nraar daar ik bang was
voor Barberin. zag ik telkens van dit
p an at
Als Barberin mij eens door mid
del van mijn brief terugvond, en mij
dan weder bij zich nam als hij mij
nogmaals aan een anderen Vitalis
verkocht, die niet als mijn oude
Vitalis zou zijn Ongetwijfeld had
hij daartoe het recht. En deze ge
dachte deed mij telkens besluiten
liever van ondankbaarheid beschul
digd te worden, dan gevaar te loopen
weder in Barberms macht te vallen,
hetzij hij daarvan gebruik maakte
oru mij te verkoopen. hetzij hij mij
onder zijn opzicht zou laten werken.
Liever zou ik sterven. desnoods
van honger sterven don aan een
dergelijk gevaar te worden blootge
steld. waarvan het denkbeeld alleen
mij reeds schrik aanjoeg.
Maar zoo ik niet aan vrouw Bar
berin had durven schrijven, scheen
het mu toch toe. dat ik vrij was om
te gaan waar ik wilde, en ik kon
tenminste beproeven, haar te zien.
Zelfs sedert ik Mattia bij mijn troep
had opgenomen, zeide ik tot mezelf,
dat het zeer gemakkelijk zou gaan.
ik zou Mattia vooruit zenden, terwijl
ik uit voorzichtigheid achter zou biij-
enhij zou bij vrouw Barberin bin
nengaan en haar oiulor het een of
ander voorwendsel laten pratenals
zij alleen was, zou hij haar de waar
heid kunnen zeggen, mij komen
vaarschuwen en ik zou den drempel
an het huis weder betreden, waar
ik als kind gewoond had en mij in
de armen werpen van haar, die mij
in mijn eerste jeugd had verzorgd
maar als Barberin thuis was, daa
zou Mattia vrouw Barberin verzoe
ken op een bepaalde plaats te ko
men. en daar zou ik haar dan komen
omhelzen.
Terwijl ik voortliep, bouwde ili
deze luchtkosteelen en dit maalctd
mil stil. want ik had al mijn gedach'
ten en al mijn overleg wel noodig om
zulk een belangrijk punt vast t«
stellen.
Ik moest niet alleen de gelegen
heid vinden oor vrouw Barberin
te zoeken, maar ik moest ook mezel*
overtuigen, dat wij door steden e^
dorpen zouden trekken, die ons eex
voldoende opbrengst zouden geven.
Daarvoor moest Ik eerst mij»
kaart raadplegen.
Wij waren nu geheel buiten v
wij konden zeer goed een oogentilil
uitrusten, zonder dat we bevrpee(
behoefden te rijn om gestoord te wo»
den.
(Wordt vervolgd
