m
M
a
m
m
m
m
m
m
■s
m 1
Demaehlirdo dal zij echter tn hoofd
zaak gebruikte om er de moeder van
e--n vriendinnetje mee te verheugen
er er geschenken van te geven De
psychologische kant van dit geval is
d ior den rechter, die het kmd een
maand de moeder daarentegen twee
jaar gevangenisstraf gaf, zeer juist
beoordeeld.
Aan oorlogspsychose zijn allerminst
„leen de ku.deren onderhevig. Wel
:s het grootste deel der jeugdcrimi
naliteit hierdoor, en niet door plotse
ling versterkte misdadige instincten,
te verklaren. Geprikkelde fantaste, 't
duidelijk bewustzijn onder abnorma
le toestanden te leven, de nabijheid
van het front c>f het oorlogsbedrijf, al
deze psychisohe invloeden oefenen
hun bijzondere werking uit
Bij de ouderen omvat deze invloed»
sfeer van den oorlog op zieisgebied
weer andere dingen Of en in welke
mate de zelfmoordkurve gestegen is
zooals in het allereerste begin van
den oorlog, toen velen te zwak om
den last der gebeurtenissen te draeen,
er zich op de®o wijze aan onttrokken.
Iaat zich door gébrek aan statistische
cijfers nog niet overzien. Doch an
dere invloeden zijn duidelijk merk
baar geworden. Do banden van hu
welijken die op rotsvaste basi3 van
wederzijdsche genegenheid eohenen
te rusten, zijn plotseling verscheurd,
on andere reeds op losse schroeven
staand, werdien duurzaam verin
nigd. Vriendschappen weiden geslo
ten cn andere, langbeproefde, weer
opgegeven, alsof de ooriog een on
barmhartig heldere spiegel ware, die
duidelijk onthult wat tol aog toe ver
bolgen bieef. Eu lioowei dit dingen
zijn die anders ook plegen te gebeu
ren, schijnen ze volgens de ervaring
van velen in deze jaren toch veel-
vuidiger voor te komen.
Tot hetzelfde boomstuk behooren de
wonderlijke voorstellingen die een
groot aantal menschep zich over de
werking van den oorlog op bestaande
wettelijk geregelde toestanden ma
ken. Dat de oorlog in zekeren zin
omver werpt hebben zij gezien en nu
staat zijn anarchistische weiking voor
tien bovenaan* vooral als deze hun ei
gen belangen zou kunnen dienen. In
de spreekuren voor rechtskundige
adviezen voor on.bemiddelden,.die in
grooten getale in Berlijn bestaan,
ioopl het storm van luitjes, die zich
vei beelden allerlei- verplichtingen
door den oorlog kwijt te zijn geraakt
en dan verontwaardigd zijn al6 zij
het tegendeel hooren. Eenigszins ver
warrend werken natuurlijk op leeken
lallooze bepalingen over betalings
termijnen, gunstige positie voor sol
datenvrouwen .enz.
„Starland"
Iris Miller had de geheele derde
klasse coupé van den trein uit één
der voorsteden naar Londen voor
zich alleen.
Bibherend zat zij In elkaar gedoken
in haar affedrairen bont. keek uit
het rnnmoie naar de voorbijvlieaende
huizen, naar de lanee eentoniste stra
ten van eeliik- en Eeliikvormige Krij-
ze huizen.
„Wat is het leven waard", fluis
terde de teleurgestelde. In haar illu
sies izeknakte. jonee actrice, „niets,
niets I"
Toen dacht zij aan het keuris: zo
kleede meisïe. met de partituur van
een opera onder haar arm en een in
bruin napier verpakte rol in de hand,
die bii het laatste station haastisr uit
den trein waa tresDrontren. blijkbaar
om on tiid te komen voor een repe
titie.
..Wat een gelukkig wezen, zij was
klaar eekomen met een aanstelline I"
zei Iris doodoruzelukkia tot zichzelf.
,,Zii heeft haar zin en steekt nu
-eker in een heel mooi kleed! Zij gaat
zeker nauw op tournée. terwijl ik
iederen doe van die afschuwelijke
voorstad naar het nlaats>ncrsbiire>au
zal reizen zonder eenisz succes
Boos vroes zii zich af waarom haar
ouders zoo ver buiten Tx>nden waren
rrann wonen en waarom zii haar de
posrïwm. om aan het tooneel te ko
men. zoo hopeloos moeilik maak
ten.
Maar zij zou het niet oprreven
ook al moest zii daarvoor haar
onderlak huis vaarwel zeereen en zelf
met moeite haar kost verdienen i.n de
eroote stad, dichter bii het schouw-
hure'even. totdat haar eroote kans
kwam Want het zou komen. Het
moest
Zii kon acteeren. had veel uiterlij
ke bekoorlijkheden, en haar stem
%vas coed en aantrekkelijk maar z'i
had eecn vrienden, eeen raadrrevers.
preen invloed Zij was uil haar eezel-
lie tehuis in de voorstad naar een
derde klasse nlnatsineshureau ve
trokken. vast besloten om aan het
tooneel te komen. Haar uilerliik en
lia>nr slem hadden haar een eneraee-
ment in het koor van een reizend
cmern-eezelschap bezored.
En toen die tournée uit was. kwam
zii weer thuis zonder een cent be
spaard te hebben, en zonder vooruit-
richt op werk. behalve in een koor,
en daar had zij «reen lust in.
..Ik zal starren ik wil zei ze
met onpenueklemde landen tot zioh-
zolf. terwiil de trein voortrolrle.
„Kon ik maar een introductie bij
iemand kriicen. Kende ik maar
iemand I Maar wat ceeft het 1 Waar
toe dient het, zooiets te wenschen
Zii huiverde en trok de schouders
op.
Toen zac zij aan de overzijde van
de coupé tusschen de kussens en het
houtwerk een wit kaartje steken.
Eerst keek zii er onvereéhilliK naar.
Toen wend ze nieuwscierie. Zij stond
op en haalde het kaartje te voor-
Bchiin,
Bovenaan stond cedrukt „Comic
Opera Productions, Ldt.", en het
was eedateerd van den vorieen dog.
Er stond op geschreven
„Kom morcen Donderdag te
3.30 uur met een lied, dat u kent,,
aan het buraau van de Comic Opera
Productions, Ltd.. en breng dit
kaartje mee
Een onderteekeninc „A'lan Fin-
dell" en het adres volgde.
„Morcen Donderdag te 3.30
Maar dat was vandaag 1 Zii moet het
lu-blien laten vollen", overpeinsde
Iris. toe.n zij haar taschie open
maakte. Maar zij cinc naar een re
petitie ercens andere zij moest er al
geweest ziin.
Zii bekeek het kaartje aan den an
deren kant. en zag dat het geadres-
icerd was aan „Mejuffrouw Pearl
Yorke", In ©en straat niet ver van
wiwr zii zelf woonde.
„Nu. het dient nu nergens moer
toe", zet Iris lot zichzelf„en lk ben
overtuigd, dat aii een ander engage
ment heeft gekresen, daarom zal ik
het maar weggooien."
Maar halverwege het venster be
dacht zii zich. plotseling bleef ze in
gedachten verdiept voor zidh uit zit
ten staren.
„Waarom zou ik niet gaan vroeg
izii zlohrelf af. ..Het is in elk geyal te
Drobeeren rn ik hinder hnar er niet
mee. Als zii er misschien al geweest
is. zal ik een bekentenis moeten doen
en dan zullen zii mli zeker niet eens
willen hoeren zineen.Maar, als dat
niet het eeval is. zou ik een Uansie
kunnen wagen, en als zii mi' aanne
men zou ik later kunnen uitlegeen.
hoe ik aan het kanrtie gpkomen
hen Waarom niet? Tn de liefde en
bii het tooneel is alles geoorloofd I"
De trein stopte. Zij stapte, met haar
bont stevig om zich heen. uit de cou
pé en hield het kost!»re kaartje vast
in de hand geklemd.
Het was vooreerst nog geen 3.30
uur. Zij liep naiar het plaatsings
bureau. om te hooren dat er niets te
kriieen was. Toen zocht zii een mu
ziekhandel op en kocht voor het beet
je geld. dat zii bezat, een nieuwe ult-
gnve van een lied. waar zii bijzonder
veel van hield, een ballade, getiteld
„Starland", van een jong componist.
„Zou het geluk brengen vroeg
zii zichzelf ai.
Later zomde zij. dat een broodje
en een kop koffie niet al te snel
naar binnen gineen. en toen. precies
te 3 30 uur. stond zii voor een groot
gébouw in de Victoriastraat. het
adres, op het kaartle aangegeven.
„Comic Opera Productions, Ltd."
vierde verdieping.
Geen lift. daarom begon zii lang
zaam haar klimioagtii, zich af
vragend waarom haar knieën zoo
knikten.
Halverwege de trap hoorde zij
haastige voetstampen achter zioh. en
een welluidende stem zacht voor zich
heen neuriën. Om den hoek kwam
een man een ionge man met een
bundel muziek onder ziin arm.
Iris Weef tegen den muur geleund
staan en toen hli on geliike hoogte
met haar kwam voelde zij dat. hij
haar aankeek Door een onverklaar-
I haar lnstinet gedreve~ keerde znj
zich om. keek hem aan en zag hoe
twee heldere, griize oogen haar recht
aankeken.
„Ik ga li niet voorbij op de trao",
zei hii. ..dat voorsnelt oniveluk."
En hii ladhte vriendelijk.
Tris keek verschrikt op.
..Ongeluk herhaalde zii. „Doe
het dan als 't u helïpft. niet Ik ik
hoh het geluk ®oo noodle 1"
Hii keek haar weer aan. en ging
adhteniit.
„Laat .ik er u dan niet van be-
roovpn". zei hli. .Als u nog adem
over heeft, -a dsn verder Tk voor
mii ben hewend aan d"rp afschuwe
lijke trap. Zii hindert mli niet meer
„Ik moet op het bureau van do
„Comic Opera Productions" zijn",
zei ze ernstig. „Is het nog veel hoo-
ger
..Vierde verdieping", zei hij. „11c
ga daar ook heen en heb daar miin
werk. Het is er niet zoo kwaad als
men eenmaal boven is- maar het is
een ergerliike klimnartii. Wij gaan
eohter spoedig verhuizen en ik hoop.
dat wii dap een lift zullen hebben."
„Wij Zii aardzelde. „O I Dus u
behoort tot de directie T' vroeg zij
openhartig.
Haar openhartigheid beviel hem
het behoorde bii haar.
„Neen dat nu iuist niet; maar
tk werk voor de firma."
Zii vervolgde haar klimpartij en
hii volgde haar. over alles en nog
wat babbelend. Hii had medelijden
met haar. Zii zag er zoo lief en zoo
droevig uit. en zii had eezeed, dat
zii het gel ik zoo noodig had.
Juist op dat oogenbük gleed bij on
geluk de muziek, die zij bii zich had,
uit haRr hand en de trap af. totdat
hii ze met ziin voet tegenhield. Hij
rrwnte de muziek op.
„Starland!" zei hii. den titel lezend.
„Wel, dat is grappig I „Starland,
door Eric Marsh I Wal eigenaardig!"
Zij nam de muziek weer van hem
•aan en begreep er niets van.
„Eigenaardig Kenit u Eric Marsh
dan Ik vind het 't mooiste lied, dat
Lk ken I En ik zal het zingen, als
men het goed vindt, en misschien zal
ik zoodoende werk krijgen."
De man met de grijze oogen bleef
haar aankijken.
„Als uw zangstem maar half zoo
hekoorliik is als uw spreekstem", zei
hii. „zal het u zeker helpen werk te
krijgen
Op een groote deur tegenover hen
stond „Comic Opera Productions.
Ltd.", en hii maakte haar open.
„Hier is u er 1" zei hii. „Hier laat
ik u aan uw lot over. Veel succes 1"
Hii liet haar Lr. de eerste kamer
achter, en verdween door een deur,
waarop stond „Privé".
Iris keek verschrikt om zich heen.
Er zaten twee of drie meisjes in dit
ongezellig vertrek. terwiiJ er een
gebogen zat achter een groote
schrijftafel.
„Ja vroeg deze. terwijl zij Iris
aankeek.
„Ik zou graag Mr. Findell willen
spreken", zei de nieuw aangekomene.
,.I3 u besteid vroeg het meisje.
Iris nam het kaartje uit haar
taschie.
„Ja", zei ze brutaal.
Het was haar eenige kans.
Het meisje nam het kaartj en ver
dween door de deur waarop stond
„Privé". Eén voor één gingen de
andere meisjes dezelfde deur door.
Eindeliik bleef Iris alleen in het eer
ste vertrek aolter.
Er ging een bel. Daar kwam het
eerste meisje terug, liet de deur op
een kier stiaan en keek Iris wantrou
wend aan.
„Mr. Findell zegt, dat het hem
sr>i:t maiar hii beerünt er niets van.
Mejuffr. Yorke schreef vanmorgen,
dat zii een ander engagement had
•aangenomen. Hii zou graag willen
weten
Iris kreeg een, hevige kleur van
schaamte en schrik. Het was dus tooh
alles voor niets geweest. Zii had
moeite het niet uit te snikken en er
kwam een floers voor haar oogen.
„Ik ik zal dit verklaren be
gon zij. waarop een mannenstem
ihaar in de rede viel
„Ik dacht, dal het wachten u be
gon te vervelen."
En in de deuropening stond de
slanke man. dfe geweigerd had lihar
op de trap te pnsseeren.
Iris wendde zich tot hem.
O Is u Mr. Find ril begon zij.
Hii sc-hudde het hoofd.
„Neen. die hen ik miet". zei hij,
„maar als ik u kan helpen
„O, dat kan u zei Iris. „Zorg,
dat zii mii eens kunnen hooren! Laat
mi'i „Starland" zingen Geef mi] een
kans. en daarna zal ik u alles uit
leggen."
Ziin lachen stelde haar gerust.
..Natuurlijk mag u „Starland" zin
gen Ik hen hier blijven wachten om
u te kunnen hooren. En ik weet niet
waarvan u een verklaring wil geven,
maar ik weet zeker, dat het kan
wachten. Kom binnen t"
Hii hield de deur voor haar open,
en zonder te letton op de protesten
van het meisie achter de sdhriiftafel
ging Iris dpnper de kamer binnen,
waaroo stond „Privé".
Een gezet man mot een vrooliik
gelaat stond uit een groolen stoel op.
..Deze jonge dame", begon de man
met. de gri'ze oogen, „zal „Startand"
voor ons zingen en wil u daarna een
verklaring van iets geven."
„Starland vroeg de ander, glim
lachend. „Dat ts een grannige sa-
m-enloou van ometandScheden. oude
jongen
Terwijl hii sprak wendde hij zich.
tot ziin jongeren compagnon, maar
de eigenaar van de griize oogen
wierp hem een waarschuwenden blik
toe, terwijl hii zich in een hoek van
de kamer voor een piano zette.
„O. heel goed I" lachte de zwaar-
lijvige man weer. „U zingt „Slar-
land". jonge damehij zal u ac-
c o m.p agn e er en.
Iris ontrolde dadelijk de muziek
en boog ze om, maar, tot haar ver
bazing. was haar accompa-gnateur al
beconnen te spelen en heel goed
ook.
En zonder de muziek een oogen-
blik te raadplegen speelde hij het
geheele lied door, terwiil Iris een
voudig en bekoorlijk het lied zong.
waarvan zii zooveel hield.
Bij het einde wendde zij zidh tot
den man voor de piano en vroeg
„Iloe kende u „Starland"
Hii keek 'haar met een heel eigen
aardige uitdrukking in de oogen
•aan. En nu nam de andere man het
woord
„Och. hii dient het. wél te kennen,
als men in aanmerking neemt, dat
hii de. muziek schreef I Hij heet Eric
Marsh. Kende u hem niet?"
Bliikbaar waren er veel dingen,
die Iris Miller niet wist. waaronder
ook. dat Mr. Eric Marsh de oompo-
nist was van een nieuwe opera, die
spoedig voor het voetlicht ®ou ko-
mpn. en dat er een rol in was, die
juist geschikt zou ziin voor haar.
Wat de uitlegging betreft, toen
men daaraan was toegekomen,
scheen zii van minder belang te ziin.
Tegenwoordig verklaart Iris, dat
zii al .haar succes en geluk te danken
•heeft aan het feit. dat haar echtge
noot eens weigerde haar op de trap
voorbij te gaan. en dat zii toevallig
een lied kende, getiteld „Starland".
'n Wanbof.
HUMORESKE UIT MIJN SPORT-
TLTD
door Simon Mos.
Ik was nog ongehuwd en van het
edele korfbalspel een verwoed voor
stander volbloed sneler. op alle
wedstrijden presenit en op elke ver
gadering bet hooeste woord steeds
schermend over piaatseliike kam
pioenschappen, korfbal-competities
en protest-commissies vond scheids
rechters onuitstaanbaar, totdat ik
hot zelf was. en had tweemaal oen
nieuwe korf en drie keer een biizon-
deren paal ter bevestiging uitgevon-~
den. welke voorwerpen echter tel
kens weer door meer bevoegden als
onbruikbaar ter zijde waren gesteld.
Aan miin horlogeketting bengelde
een ailersnoezigst korfbalmandie in
zilver, en als ik miin notities maakte,
deed ik dit alleenlijk met een zilve
ren potloodhouder, die tot in de
onderdeelen een welgelijkend, por
tret was van een korfbalpaal. Het
laatst verschenen nummer van het
orgaan van den „N'ederlandschen
Korfbalband" droeg lk steeds in mijn
zak. benevens de offiriëale spelregels
en een scheldsrech tersfluitje.
Epnmaal droomde ik met een reu^-j
achtigen korfbal het luchtruim te
doorklieven. regelrecht stevenend
naar een vér verwilderd werelddeel,
dat hii aankomst bleek een korf van
formidabele afmetingen te ziin. Eeni
ge twaalftallen waren daar bezig
den maal te plaatsen en juist zou ik
het sneelveld met een wit lint om
geven en on een der hoeken een paal
tje in den grond kloppen, toen ik
door dat getik wakker werd
Ik vermeen door deze eentgszins
uitgebreide inleiding alleszins te
hebben aangetoond, dat ik eenmaal
bestemd zou ziin. In de korfbalwerekl
zooal niet de eerste, dan tooh zeker
een zeer voorname plaats te beklee-
aen.
-Met eon ijver, een betere zaak
waardig, trachtte ik overal vereeni-
gingen op Ie ridhten. die het korfbal-
spel wilden beoefenen, om zich dan
bii den bond aan te sluiten.
Om der waarheidswille dien ik hier
ccliter dadeliik te verklaren, dat die
buitengewone iiver niet geheel be
langloos was. Het bespreken van de
oprichting van clubs in andere plaat
sen ging nameliik in den reaal ge
paard met een uitnood icing, om
dien dag bii een der bestuursleden
te komen lunchen of dineeren. En
daar ik als celibatair mij gewoonlijk
moest behelpen met eein varkenslapje
en wat waterige groenten, nam ik
zulke invitnties stepds met bijzondere
bereidwilligheid aan.
Zoo was ik ook eens verzocht, een
Zondag te B. te komen. Gelij'k ik
verwacht had was lk ten eten ge
vraagd en na afloop daarvan zou
den wij dan. ouder het genot van
een sigaar en een konje i'hee trachten
een veroeincing op te ridhten. Eenige
kcrfbaJ-liefhehbers daar tar plaatse
zouden mede aanwezig zijn. om tot
dait doel te geraken.
lk had miin hospita kennis cage-
van, doit ze op mij niet behoefde te
rekenen met hot middagmaal, want
dat ik i>en eten was gevraagid, welke
bekendmaking op het aomeolitige
mensoh een uitwerking had. gelijk
een donderslag in de maand Fe
bruari. want juist had deze brave
ziel haar leod geklaagd, dot het
..Tienren-hmiden" heusch niet alles
was. en dat zelfs „ie kostelijke Zon
dag" er aan "ing, want dat „meneer
ook nooit niet zoo eroissies uitging"
welke verzuohting moor bedoeld was
uls nooit eenig gelde!iik voordeel te
hebban van zoo'n uilhuizighe'd. dan
wel als een extra-pleiziertje voor
mijnheer.
Op dien bewusten Zondag dan
stapte ik kort na den middag 'in de
richting van hot centra al-st ation, ge
wapend met alle gewicht ige na oeros
sen. welke ik in den loop der jaren
op korfbalgebied had verzameld.
Ik voelde me kiplekker in het blijde
vooruitzicht van een paar aangena
me uurtjes en een heerlijk dineetje,
dat me alweer in zoo'n longen tiid
niet te beurt was gevallen.
Ik zou met den trein van vier uur
zooveel vertrekken dat was een ge
zellige trein, die slechts op één tus-
schenstation stopte, was mij geschre
ven. en daarmede zou ik tiidig arrl-
veeren. Ik zou dan worden afge
haald, om gezamenlijk naar de wo
ning, van don ..irnamenden voor
zitter od te stanpei\
Toen iik echter volgons mijn hor
loge op tiid. doch luldens den loket
beambte veel te vroeg aan het station
was. kwam ik tot de teleurstellende 1
ervaring, dat de bewuste gezellige
trein alleen!''!! gedurende de werk
dagen. doch niet op Zondag op het
medegedeelde uur vertrok. Daar
hadden zii te B. klaarblijkelijk niet
op gelet, doch ik diende nu nog een
klein uurtje te geduld te hebben, al- j
vorens ik mii zou kunnen verplaat- i
sen.
Ik maakte mii dan tijd ten nutte J
door de verschillende reglementen
nog eens extra door te lezen, daar ik 1
in elk geval wilde toonen. dat ik de j
korfbal-bepalingen duchtig onder de
knie had.
Ten slotte zat ik dan in den trein
en kroop dadeliik in een hoekje,
waar ik lekker in miin overjas dook,
den kraag omhoog trekkend, danr
hert weer tot nog toe niét had meëge-
werkL Er hiniz aJ den geheelen dag
een koude bevriezende mist. dia
overal doordrong en je huiverig
maakte en alius kil deed aanvoelen.
Veel reizigers waren er op dit uur
nietde coupé, spaarzaam verlicht
door één trillend vlammetje, gaf in
dit winteravond-uur een somber as-
necL
De trein ooemde met kleine schok-
bewesineen ratelend voortdoor het
beslagen portierraampje zag men
aan de vain den wind afgekeerde zvï-
de nu en dan grauw-witte sfcoom-
slierten. met goor-zwarten kolen
damp vermengd, voorbij snollen. Het
togenoverg-esteïde raampje werd
langzaam bedekt met kleine, korre
lige sneeuwvlokken, d e allengskens
platter en breeder werden, zoodat
liet glas eindeliik ondoorziohtbaar
was.
Ik sloot m'n oogen en zag in ver
beelding reeds de gezellige huiselijke
kamer van den voorzitter, met z'n
aardig vrouwtie bij het zwak-rossige
haardldcht aan het schemeren, en
kroop toen wat dichter in m'n
hoelrie en wat dieper in m'n jas,
toen de trein, eerst met een traps
gewijze snel'heidsverm inde ring en
kort daarna met een gevoeligc-n schok
door het aanzetten van de Westing-
house-rem voor het miniatuur-station
-stal hield.
De weinige passagiers, die uitstap
ten. waren dadelijk in verschillende
richtingen verspreid. Miin kennis,
den voorzitter, kon ik evenwel ner
gens ontdekken, hetzii hij op den uit-
geschakelden Zondagstrein niet gelet
had. hetzii dan dat hii verhinderd
was te komen.
Nadat ik een oogenblik pools
hoogte had genomen, statute ik op
good geluk in de richting van de
S,-laan, waar ik meende. dat de
voorzitter woonde.
De lucht was nog agaal gros. hoe
wel de mist had plaats gemaakt voor
een dichte, langzaam vallende
sneeuw, waardoor de wegen al met
een vrii dikke, mollige laag waren
bedekt.
Erg bekend was ik in B. niet en
de voorzitter, dien wii gemakshalve
miinheer A. zullen noemen, woonde
ei slechts een paar maanden. Dooh
de S.-laan zou wel te vinden ziin en
het huisnummer ja. sapperloot
welk nummer was 't ook weer ?'JÖ
of 907 't Stond ap z'n kaartje, dat.
thuis in den spiegel zatik had er
niet aan gedacht het meê te nemen,
daar ik in de stellige uieenirxg ver
keerde. dat men aan den trein zou
ziin om mii af te halen.
Met behulp van een paar spora
disch voorbij gekomen wandelaars
was ik echter in de S.-laan gekomen.
Nu. de woning van A. zou daar vol
doende bekend ziin.
Een boerinneke. met typisch recht-
on staande, gesteven plo. -»iuts. nes
seerde me iuist met naar melk
emmers. bliikbaar bezig haar avond-
klo.nfies van versohe melk te voor
zien.
Eh. juffrouw
G'navend, klonk het vriende-
lïik terug.
Pardon Ook goei en avond
Neem me niet kwalijk, maar
bent u ook bii meneer A. geweest?
Of weet u oolc waar die heer woont
Meneer A. O. dien kan ik
merakel goed die woont in .de N.
straat, dien bedienen we al jaren. Z'n
vader en z'n grootvader ook al. Ia,
dat ziin bovenste beste brave men-
schen. Hii het nog 'n oom. dfie pas
uit den Oost is gekommen. die is ge
trouwd met den dieëvanja,
hoe hiet-ie nou ok a.l weer dieë...
Neen, juffrouw riep ik,
trachtend haar woordenvloed te stel
pen. dèt is hem niet..... Hij
moet hier wonen, hier in
S.-laan.
Nou, daar is vast niks van an,
mopperde ze, dan mot je 'tzelf
maar weten.
En niidig verdween ze in de grau
we atmosfeer.
't Was dan ook erg vervelend, dat
A. niet aan den trein was. Is dat nou
■zoeken en nog wel in zoo'n honden
weer. Wacht, daar kwain een oud
hoertie aan. toch nog maar eens vra-
gen.
Goeden-avond, begon ik, dit
maal beleefder, kan u mii ook zeg
gen. miinheer A.. waar d i e woont?
Wel zeker, hoor, heerschap,
dan mer flink deur staope. hoor
Da's, mien ik, het laatste huus an
de linkerkant, hoor Joa. als maar
recht deur. hoor I Nou, hoor, goei en-
avond
Dank y welGoeienavond.
Vol moed stapte Be weer ftlnk
door. in de hoop. dat heit laatste huis
tevens het huis zou ziin. Het viel
noe niet meê, die S.-laan bleek nogal
lang te ziin.
Ten langen leste, waar de laan
tecen een dwarsweg eindigde, was
aan de linkerzijde het laatste huis.
Het iizeren tuinhekje knerpte in z'n
scharnieren, toen ik het opende, en
klapte achter mii weder dadelijk
dicht Op müp aanbellen kwam een
ieuedige dienstbare het .glazen
raampje van de deur openen en
vroeg wie daar was.
Meneer A., woont die hier?
vroeg ik. zoo vriendelijk als dit in
deze omstandigheden nog mogelijk
was.
Meneer A. Weineen, me
neer. dan bent u hier niet tereoht
Weet u dan niet, waar die wel
kan wonen? vroeg ik verder, maar
toch niet meer zoo vriendelijk.
Neen. meneer, nooit van ge
hoord.
Pats I Meteen ging het raampje I
dicht en weldra stond ik weer builen I
hot hekje in de steeds hoog er wor-
dende sneeuw.
Die historie begon zoo zoetjes-ean
knapjes vervelend te worden, boven
dien begon ik een schrikbarende
krieuweling onder m'n rib-bocen te
voeleai. In 't vooruitziaht \an het
heerlijke dineetje, had ik 't met oc
koffie zoo nauw niet genomen, of
never zoo goed als niets gegeten
Mistroostig ging ik weer terug. In de
S.-laan moest ik todh zijn. Dom, dal
ik dat kaartje niet had medegeno
men. Nou ja. wanneer A. aan den
tiein was geweest, zou alles in
orde ziin gekomen. Toch wel een
beetje onhebbelijk. Ik kon toch moei
lijk aan elke woning gaan vragen of
ik terecht was?
Bii een allerliefst villautje gena
derd, meende lk in een kamer aan
de voorzijde een silhouet o® het
gordijn te zién. dait werkelijk aan
houding en gans eenigermate aan
het profiel van den heer A. herinner
de. Kom, dacht ik, laat ik 't hier nog
maar eens nrobeeren. Een druk op
een fiin koperen knopje deed een
luid klinkend electrisch geklingel
hcoren. waarop weldra iemand ver
csheen. die haar pogingen, om mij te
woord te staan, echter dadeliik moest
nriisgeven. daar achter in de gang
een hoogst zenuwachtige ovlHe juf
frouw mét luide bewoordingen lasi
gaf. in géén geval open te doen.
Jetje I riep ze drie-, viermaal
Jetje I Jetje Niet opendoen
Niet o-o-open doen Je hebt zooveel
sleoht volk bij den weg. Jetje!... niet
opendoen 't Zou de stekert wei
kunnen ziin. Ga terug. Jetje
Woont hier dan niet meneer
Awaagde ik naar binnen te
schreeuwen
Neen, neen, dat weet je wel
beter, slechte man. Ga maar gauw
1 heen. To ziin af om de politie, hoor
Neen ma'ar dit mankeerde et
nog maar nan. Stel je voor. dat ik
hier werd ingerekend. Woedend ging
tk weer verder en vloog door de
sneeuw, tot de vlokken me tol de
kniecn stoven en dikke klontera m'n
schoenzolen beplakten. Ik begon de
heele affaire tameliik zat te worden
ik verging van koude en honger en
ware het niet 't geval geweest, da#
deze amicale uitnoodiging plaatshad
gehad op den 27sten van de maand,
waardoor m'n financiën tot een mi
nimum waren beperkt behalve de
reiskosten Ihad ik nieit vee! meer dan
een gulden aan klein geld in m'n
bezit dan had ik zeker een diner
besteld in het eenige hótel bij het
station, thans diende ik daarvan, om
bovenvermelde redenen, subieieliik
af te zien. Tooh stapte ik hrt 'hótel
binnen om althans iets te gebruiken.
Ik kon niet nalaten, don proprietair
van dit lokaal ook eens te vragen, of
nii niet wist waar meneer A. woon
de iD de S.-laan. Nu. dat wist hij
wel. doch z'n aanwijzingen waren
■zóó vaag. dat ik verdere pogingen,
om miinheer A. in de S. -laan te vin
den. 'hob opgegeven.
's Avonds laat bereikte ik Amster
dam. waar ik moe. verkleumd en uit
gehongerd aankwam. Een stuk oud-
hakken brood en een korst Leidsche
kaas, die nog van het tweede ontbijt
waren overgebleven, vonden een
dankbaar onthaal. Toen m'n ho'spiita
zfich kwam overtuigen of ik reeds
thuis was. wiero ik snol miin stuk
brood in den broodbak, dooh de
dikke juffrouw had blijkbaar alles
'becrenen en vroeg dan ook met een
snott.enden elimladh om haar breeden
mond. „of meneer soms een paar
nlakkies verhnisworst bliefde, dis
had ze pok over". Toen ik haar ant
woordde. dat ik die niet noodüg had.,
maakte ze onder het heengaan toch
de cynische opmerking „Nou. zoo
fnnn schim je 't anders niet gdhad te
hebben."
Van den heer A. hoorde ik later,
dat hii wèl aan hef station was ge
weest op het uur. waarop de trein
\ol.gens de dienstregeünsr moest aan
komen. doch mii niet bemerkende" in.
de stellige meening had verkeerd,
dat ik plotseling verhindp,rd was.
zonder er op te letten, dat die trein
Zondags was uitgeschakeld.
Er bestaat nu al sinds Jaren te B.
een korfbalclub, maar die is er zon
der müne bemoeiingen t«t etanid ge
komen. nfechoon ik nog dikwiïls was
'litgenoodi'ed. miin bezoek te herha
len want ondanks miin krachtige
rvronnganda voor korfbalsport en
nietTpgpnstnnnd» miin intens verlan
gen naar pen fiin dineetip heb ik,
tredachfig aan miin wanbof, nooMl
méér iets voor kunnen voelen, om
een tweeden keer naar B. -te gaan.
DAMRUBRIEK.
HAARLEMSCHE DAMCLUB.
Alle correspondentie, deze rubriek betreffende, gelieve men
aan den Heer H. W. Zitman, Tlu'-monjansweK 63.
Probleem no. 747.
van P. J. Ey pe.
(Eerste publicatie
Zwart
m I
if
il
is
ar
Wit
Zwart 12 schijven, op 2, 8. 11 13, 14, 15, 18, 20. 21, 27. 29 en 3!.
Wit 12 schijven, op: 24, 33. 35 38, 41. 43. 44. 45, 46, 48 en 50.
Probleem no. 7.48.
van P. J. E y p e.
(Eerste publicatie
12 3 4 5
6
9 a
s
16
m
ai
26
M
9 e
«S
86
m
SI
JÉ M
IR
H
46
a ts
Zwart 11 schijven, op 4, 7. 8, 9, 14, 20, ï8, 29, 35, 36 en 39.
Wit 11 schijven, op 18. 25 26, 37,38, 41. 42, 45, 46, 48 en 50.
Oplossingen dezer problemen wor
den gaarne ingewacht uiterlijk Dins
dag 18 Maart 1916.
De oplossing van probleem no. 743
van den auteur is
Stand
Zwart 12 schijven, op: 4, 9, 10, 12,
13, 14, 15 18, 19 26, 27 en 28.
Wit 11 schijven, op 2-4, 25, 29, 30,
34, 36, 37 38. 39, 43 en 44.
Wit37-31, 25-20, 29—23, 38—32,
^Zwarf: '26'3?, 14 25, 18 49, 49 20,
2543.
De oplossing van probleem 110. 744
van don auteur is:
Stand
Zwart 13 sohijven, op 2, 8. 9, 10,
12, 13. 14, 15, 16, 18, 19, 28 en 32.
Wit 14 schijven, op: 17, 24. 25, 26,
30, 36, 42 43, 44, 46, 47, 48. 49 en 50.
Wit 26-21, 46-4L 25—20, 42-37,
36—31, 47—42, 44—39, 43—5, 5-461!
Zwart: 16-27. 12 .21, 14—24, 19—30.
27-36 36 38, 32- 41, 34 43.
Beide problemen zijn goed opgelo^
door de iieeren P. v. Amersfoort J.
Jacobson Azn., W. J A. Matla, D. W
Tuijl cn J. Wielenga.
De hoeren R. lie *nds, Ph. F. Ame-
lüiug Jr., J. C. v. -tr i cn C. J. van
Wijk, zonden ons goede oplossingen
van probleem no. 744.
A.s. Zondagmiddag om 1 uur spe
len voor de 2e uk sse compeHie de
damclubs „Damn: n is dc. .eu en do
I-Iaarlemsche Damclub, in de boven
zaal van café „De Kor beurs",
Spaarne 36 Belangstellenden zijn
welkom.
CORRESPONDENTIE.
Ph. F. A. Jr., C. J- v. W.. alhiet
Zooals u ziet is de op!o ing van
probleem 110. 744 foutief Zwart slaat
immere bij den 2den zet van wit,
12—21 en niet 27 36 zooal6 u aan
geeft.
R. B alhier. Ook uw oplossing
is foutief, zwart slaat toch eerst
32 41 en een oplossing is dan met
meer mogelijk.
J. C. v. W., alhier. Zie boven.
>ver uw opmerking van probleem no,
i 41 zal ik u nader schrijven.
