De Europeesche Oorlog.
De Dalfsciie aanval bij Verdun voortiezel. Hoa het er thane ln de stad
Verttsn uitziet.
De Dnltsehe minister van marine Ton Trlpltz treedt af.
FEUILLETON
Alleen op de Wereld
TWEEDE BLAD.
HAARLEBR'S DAGBLAD
DONDERDAG 16 MAART 1916
De Duitsche eanvai
voortgezet.
De stafberichten.
D© Duitsche staf deelt mede:
.Bij Nieuw Kapelle hebben, do Duit-
fiche ra een vooruitgeschoven Engelsch
verdedigingswerk met de bezetting in
de lucht laten springen,
De Engelsche artillerie richtte een
zwaar vuur op Lens.
De Fransche artillerie was zeer be
drijvig tegen de nieuwe Duitsche stel
ling bij Ville au Bois en tegen ver
scheidene sectoren in Champagne.
Links van de Maas hebben de Silc-
sische troepen met krachtig élan hun
linie uit de streek ten W. van het Ra-
venbosch (Bois des Corbeaux) naar de
hoogte van den Dooden Man (Mort
Homme) vooruitgeschoven,- 25 officie-
ren en meer dan 1000 man van de
Franschen werden ongekwetst gevan
gen genomen. Viermaal herhaalde te
genaanvallen brachten den Fran
schen geenerlei succes, wel echter ge
voelige verliezen.
Op den rechteroever van de Maas
en aan de oostelijke helling van de
COtes streed de artillerie ter weerszij
den verbitterd voort.
In de Vogezen ten Z. daarvan heb
ben de Franschen verscheidene klei
ne aanvallen ondernomen, die afge
slagen werden.
Luitenant Leffers beeft ten N. van
Bapaume zijn vierde vijandelijke
vliegtuig neergeschoten, een Engel
se hen tweedekker. Bij Vimy ten N.O.
van Atrecht en bij Sivry aan de Maas,
ten N-O. van Verdun, zijn twee Fran
sche vliegtuigen door Duitsohe verde-
digingskanonnen tot landen gedwon-
gen.
Boven Haumont, ten N. van Ver
dun, viel een groot Fransch vliegtuig,
na een luchtgevecht. De inzittenden
zijn gevangen genomen.
De Fransche staf rnaalct bek
kend
Ten Westen van de Maas deden de
Duitschers Dinsdagnacht geen enke
len nieuwen aanval op het Fransche
frontBéthincourt—Cumières. Te
genaanvallen stelden de Franschen
in slaat de gedeelten loopgraaf te her
nemen, Dinsdag door de Duitschers
op hoogte 265 bezet. De Franschen
houden Béthincourt, de hoogte ..mrt
Honime", den zuidelijken rand van
hel Cumièrebosch en het dorp Cumiè
res vast. (Volgens het Duitsche leger-
bericht is de „Mort Homme" door de
Duitschers bezet. Red. H. D.) De
artilleriebeschieting duurde met he
vigheid voort in den geheelen sector
en werd krachtdadig beantwoord
door de Fransche' artillerie.
Op den rechter Maasoever en in
Woëvre niets bijzonders.
Nader meldt de Fransche staf
nog:
Ten westen van de Maas nam de
beschieting merkbaar af op het front
Béthincourtr—Cumières, van waar
geen infanterie-actie wordt gemeld.
Vrij groote activiteit nan den rech
teroever van de Maas in de streek van
Vaux en Dauloup.
Eenige schermutselingen met hand
granaten door voorgeschoven Fran
sche afdeelingen op de hellingen ten
oosten van het fort Vaux.
De dorpen aan den voet der hoog
ten van de Maas in Woëvre werden
beschoten.
Fransche artillerie trad over het ge
heel e front actief op, vooral echter ten
oosten van het Bois Avriile, waar zij
een artillerie-convooi van de Duit
schers uiteen joeg en ten noordon
van Tresnes, waar zij in een Duitsche
batterij eene hevige ontploffing ver
oorzaakte.
Do Franschen beschoten met suc-
.ces de Duitsche loopgraven bij Het
Sas en Langemarck in België. Zij
bombardeerden voorts de toegangswe
gen tot Ville au Bois tan noorden
van de Aisne en bestormden en na
men een Duitsche loopgraaf ten zui
den van Sainte Soupplet in Cham-
pagno, waarbij zij tevens gevange
nen maakten.
Do Engelsche staf bericht
Dinsdagnacht deden de En gelachen
met bevredigend resultaat een klei
nen aanval ten zuiden van Verloren-
hoelc.
Woensdag beiderzijds artillerie-acti
viteit tn ae buurt van Hulluch en Y-
Een krachtige aanval op een der
Engelsche verkenningsafdeelingen
werd afgeslagen.
Een Duitsche kabelballon werd ge
noodzaakt te landen.
Hoe hei er te Verdun
uitziet.
De bijzondere „Tim es "-correspon
dent in Frankrijk, Warner Allen,
geeft een beeld van Verdun, zooals de
stad er thans uitziet. „Verdun is
thans niet vol meer, geen winkel is
open. De stad kan slechts pronken
met drie burgers, die er zieker trotsch.
op zijn, dat zij den moed hebben in
de gebombardeerde stad te blijven. Ik
ben zoo juist door de hoofdstraat ge
gaan. Overal heenscht diepe stilte,
men hoort slechts het gekraak der
groote granaten en het geruisch van
granaatsplinters, die op de daken val
len. De artikelen uit de winkeLs, die
in hoofdzaak bestemd waren voor de
soldaten in de loopgraven, zijn thans
alle verdwenen. Wanneer men nu
door de Ru© Mazel wandelt, woxjdt
men op zijn weg telkens staande ge
houden. Het nadert met een geruisch,
als van groote vleugels door de lucht
en men zoekt onwillekeurig naar een
portiek om zoo goed mogelijk dek
king te namen dan volgt een gewel
dige ontploffing, en. men zet zijn wan
deling voort. Ik liep juist door de
Rue Mazel, toen ik een der drie bur
gers van Verdun ontmoette. Hij keek
naar mij, terwijl hij in zijn open deur
etond, hij keek naar mij met groote
minachting, toen ik na een uiterst
luide ontploffing, naar een schuil
plaats zocht. Maar „U kijkt aan den
verkeerden kant naar een schuil
plaats uit," zeide hij, zeer hoffelijk.
„Links is men veilig voor do granaat
splinters, omdat de Duitschers van
dezen kant schieten."
„De kathedraal is nog bijna geheel
onbeschadigd. Toen wij door de stei
le, eenzame straten naar de kathe
draal gingen, werd onze opmerkzaam
heid opeens afgeleid door het jamme
rend miauwen van een katje, dat zon
derling klonk naast het gekraak der
barstende granaten. Het was een
katje, dat op de eerste verdieping van
een verlaten huis opgesloten zat en
thans honger leed. Wij namen onmid
dellijk maatregelen. Mijn vriend
Scott, die bij de Alpenjagers dient,
klom op mijn schouders en probeerde
de luiken met een' stop open te ma
ken. Dat gelukte echter niet en wij
lieten de redding van het katje over
aan de brandweer van Verdun, die
op ons bevel, het huis binnendrong.
De duiven, die rondom de kathedraal
fladderen, schijnen door het bombar
dement zeer zenuwachtig geworden te
zijn. Gewoonlijk beschouwen de vo
gels een beschieting als een natuur
verschijnsel, waarbij men zich neer
legt. Maar om de een of andere reden
hebben de duiven van Verdun niet
aan het lawaai van de Duitsche be
schieting kunnen wennen.
„De Fransche politie bewaakt zorg
vuldig de gesloten woningen. Sinds
het bombardement is nog nergens in
gebroken. De vluchtelingen behoeven
niet beducht te zijn voor hun bezit
tingen."
Over de kansen van den
slsg.
In de „Figaro" vraagt Joseph Rei-
oach zich af of deze nieuwe krachts
inspanning der Duitschers minder he
vig zal zijn dan de overige, of wel he
viger. Wij zullen dit morgen, ov
morgen weten, zegt hij. Men heelt
reeds gezegd, dat een slag, om drie
uur verloren, soms om vier uur ge-
wormen was. Maar de geweldige slag.
welken Duitsohland voor Verdun be-
gon, waardoor hel zeker van de eind
overwinning moest worden en de we
reld moest dompelen in duisternis en
vree ze, deze slag is onherroepelijk
verloren.
In de ,-Hoinmo Enchainé" zegt
CleinenceauIedereen heeft terecht
gezegdde inneming van Verdun
door de Duitschers zou slechts een
episode in den oorlog zijn zonder an
dere gevolgen dan bijv. de overgave
van Maubeuge had, terwijl een echec
van de Duitschers voor Verdun eenlgs.
zins een voorlooper van minder of
meer aanstaande, maar toch onver
mijdelijke, nederlaag zou zijn.
Als Verdun eens ontruimd
moet worden,
In Frankrijk wordt de vraag ge
steld. of maatregelen genomen zijn,
zoo noodi# Verdun te ontruimen en
de verdedigingslinie ten westen van
die plaats in te nemen. In de „Vlc-
toire" van Hervé wordt daaraan een
artikel gewijd, waarin gezegd wordt:
„Voor onze veiligheid zou bet be
langrijk zijn te weten, of maatrege
len genomen zijn voor het geval, dat
Verdun moet worden ontruimd. Ten
zruiden van Verdun is het Maasdal
van St. Mihiel 30 ICM. lang. Heeft
x in die streek gezorgd voor een
voldoend aantal bruggen, om het
vervoer der troepen van den ooste
lijken oio den westelijken Maasoever
mogelijk te maken, voor het geval,
dat de slechts 6 K.M. van de Duitsche
aanvalslinie liggende Maasbruggen
bij Verdun genomen of door de Duit
sche artillerie vernield worden, en
om versterkingen, levensmiddelen en
ammunitie zoo snel mogelijk voor
onizo op den rechter Maasoever strij
dende troepen over te brengen. Zijn
die bruggen door bruggenhoofden
beschermd, om ze. als het noodig ie,
zoo lang mogelijk te kunnen vast
houden
,,Lk weet, dat de sub-commisslo
Voor de bewapening uiit de Kamer
zich volgens het rapport van den af
gevaardigde Abel Ferry, bezig houdt
met bet aanvullen van het spoorweg
en straatweg-net in de gevechts
zone, om daardoor de snelheid onzer
bewegingen te bevorderen."
Maar hij wijst er op. dat, naar de
aanvallen van de Duitachera duide
lijk doen zien. zij een volkomen
spoorwegnet tot hun beschikking
moeten hebben, om steeds nieuwe
troepen, levensmiddelen en ammuni
tie naar hun aanvalsleger te kunnen
brengen. En hij vraagtzijn wij in
staat, in den rug van Verdun een
net van veldapoorwegen uit den
grond te stampen, om het onvoldoen
de van onze aanwezige verblmdlngs-
Unies aan te vullen? En hebben wij
in het zuidwesten van Verdun, achter
het front, dus op den linkeroever, op
nemingsstellingen gereed, die, zoo
ons voor Verdun een ramp treft, den
opmarsch van den vijand kunnen
tegenhouden
Oostelijk oorlogsveld.
De OosteanljkHohe staf
deelt mede:
De bezetting van de toruggehoofden
ten noordwesten van Uszieczko sloeg
hevige aanvallen af.
De Russia cho bta< maakt be
kend:
In de 6treek van Dunaburg in de
omstreken van Hluxt en aan de toe
gangen van den spoorweg naar Po-
nievesj, dreef de Russische artillerie
een groot Duitsch convool uiteen.
De Russen beschoten tusechen de
meren Mednrue en Demmen met suc
ces marcheerende Duitsche colonnes.
Ten zuiden van de Pripjet en in de
buurt van de Strypa in Galicië had
den met goed succes gevechten met
Oostenrijksche patrouilles plaats.
Zuidelijk oorlogsveld.
De Oostenrijksche staf deelt
mede:
De aanvallen van de Italianen op
het Isonzofromt duren voort. Dinsdag
middag werd op de Padgorahoogt©
verbitterd gevochten. Oostenrijksche
troepen wierpen de hier en daar bin
nengedrongen Italiaansc-he troepen
in een handgemeen terug. Evenzoo
bleef een Italtaansch© nachtaa-nval
vruchteloos, welke, na een artilleris-
tlsche voorbereiding van verschillen
de uren, van zuidwestelijk van San.
Martl-no werd gedaan. Voor dit dorp
liggen nog van vroegere gevechten
ruim duizend Ujken van Italianen.
Op verschillende andere plaatsen van
het kustfront kwam 't tot artillerie-
en m ijnengevechenU De Oostenrijksche
stelling aan de Col dl Lana stond on
der levendig artillerievuur. Italiaan-
sche vliegers wierpen zonder scha-
3 aan te richten bommen op Triest
In Albanië.
De Italiaanse he staf doelt
mede:
Nadat de Italianen Durazzo vrij
willig ontruimd hadden heeft geen
enkel gevecht meer plaats gehad tus-
schen de Itaüaansche troepen ln Al
banië en de Oostenrijksche. De in het
Oostenrijksche communiqué van 11
dezer gepubliceerde berichten zijn
dus absoluut onwaar.
Verspreid nieuws
van deoorlogsvelden
LAWINES AAN HET ITALIAAN-
'SCH'E FRONT.
De „Times"-corresipondent te Mi
laan meldt, dat een lawine van den
Monte Secco, bij Hudrigm, neerviel,
veertien huizen meesleepte, tien men-
schen doodde en een groot aantal
stuks v-ee bedolf. Door oen andere la
wine bij Castellorlzzo werd een klein
dorp onder de sneeuw bedolven. Er
zijn talrijke slachtoffers. De lawines
hebben het verkeer in het kanton
Ticino totaal onmogelijk gemaakt.
Volgens een ander bericht passen
de Italianen en .Oostenrijkers een
nieuw strijdmiddel toe, door opzette
lijk lawines te veroorzaken.
Uit Oostenrtjk-Hongarije
•t OOSTENRlLPKSCHE LEGER.
't Wolffbureau meldt uit Weenen
Binnen eenige dagen zal bekend ge
maakt worden het oproepingsbevel
om voor de keuring te verschijnen
van dienstplichtigen geboren in 1898,
die op 1 Januari 1916 tot den land
storm zijn overgegaan. 'Den 3en Mei
zal zoowel in Oosten rij k_ als in Hon
garije do keuring zijn afgeloopen.
Uit Engeland.
DE SPEELGOED-INDUSTRIE.
Reuter seint uit Londen
Dinsdag is de Londeneche jaar
markt In'de Royal Agricultural HaJl
geopend. De uitstallingen zijn vooral
uitgebreid wat betreft de branches
van weelde-artikelen, lederen goede
ren, photo- eta schilderijlijsten, druk
werk, sportartikelen, schrijfbehoef
ten en speelgoed. De afdeeling van
speelgoed is de clou, gelijk dat het ge
val was. op de tentoonstelling van
den Board of Trade. In geen industrie
zijn ter bestrijding van de vijandelij
ke nijverheid zooveel vorderingen ge
maakt sedert het uitbreken van den
oorlog e» de Britsche speelgoedfabri
kanten zijn zoo vooruitgegaan, dat
zij uu niet alleen de binnen! andscke
markt, die vroeger door de Duit
schers werd beheefscht, kunnen voor
zien, maar ook met succes zullen
kunnen verschijnen op de markten,
waar vroeger de Duitsche aanvoer
overwegend was.' Het Aantal firma's
nam in dit bedrijf zeer toe. Het ma
ken van speelgoed is een voordoe li ge
platteiandsindustrio geworden en in
stellingen als „Lord Roberts Memo
rial Workshops" vindien ln dit be
drijf toonenden arbeid voor afgekeur
de soldaten.
'T LEGER.
Uit Londen wordt aan de N. R. CL
De oproeping van de gehuwde vrij
willigers van 27 tot 35 Jaar is voor
onbepaalden tijd ingetrokken Men
verneemt, dat het kabinet het mi
terle van oorlog daartoe heeft
dwongen. Het kabinet had Maandag
en de parlementaire recruteerings-
commissie Dinsdag vergaderd. In den
toestand is bovendien wijd'ging ge
komen, door de herziening van de
lijst van de uitgezonderde bedrijven.
Dank zij dien maatregel, zijn nu voel
meer ongehuwde mannen beschik
baar gekomen.
AUSTRALIë EN 'T ENGELSCHE
LEGER.
Reuter seint uit Londen:
De Australische premier, Hughes,
(die thans te Londen vertoeft) ver
klaarde in een. interview, dat Austra
lië met een bevolking van slechts vijf
millioen 260,000 man op de been
bracht, van wie 150.001 over zee wor
den gezonden en "dat tegen J uni de
troepenmacht zeker 300.000 man zou
bedragen. De kosten daarvoor be
droegen ongeveer 70 inillioon in een
jaar. Australië kon echter dezen last
gemakkelijk verdragen; alies kan hét
verdragen behalve een nederlaag. Dit
was de kenmerkende geest van Au
stralië.
Uil België
"AARDAPPELEN IN' BELGIS-
In België mogen in hötela of res
taurants ireen geschild© aardappelen
meer orarediend worden. Waarschijn
lijk worden de aardappels naar de
opvattin® van den Duitschcn gou
verneur-generaal. Von Biasing, te
dik geschild enzuinigheid blijft
geboden. Von Biasing heeft nu be
kend gemaakt, dat overtredingen
het bovengenoemde verbod met
ten hoogste zes maanden heohtenis
of gevangenisstraf, of met ten hoog
ste 5000 mark boete gestraft zullen
worden.
Uit Duitsohland.
UIT DEN RIJKSDAG.
Bij de opening van de zitting van
den Rijksdag zeide de voorzitter: ,,D©
Rijksdag vangt de nieuwe zitting
aan in het teeken van een geweldigen
strijd, waarin onze dappere troepen
met heldenmoed en strijdlust kampen
en de geniale aanvoerders op het
westfront den vijand doen wankelen.
Onze gedachten zijn bij hen, niet
minder bij do fiere vloot (bijval), die
door zoovele heldendaden en juist nu
door den gelukkigen terugkeer van
de ,,Müwe" -(levendige bijval) bewees,
dat zij zich terecht mag meten met de
koenste zeevaarders van alle tijden
1 volkeren (bijval).
Eensgezind zenden wij cmzen aan
voerders en dien van onze bondgenoo-
en te water en te land onzen dank-
ba araten groet, (bijval). Voor ons in
het vaderland is het plicht door het
welslagen van de nieuwe oorlogelee-
ning te bewijzen, dat Duitschland's
financieel© kracht ongebroken is en
om te toonen. dat het rijksbeheer on
zerzijds ln stand wordt gehouden, ook
in dezen strijd.
Wanneer in den geweldigen strijd
van bijna twee jaar enkel© moeilijk
heden zich voordoen, dan vertrouwen
wij vast er op, dat de kracht van den
eensgeziuden vojkewi 1 dezen zal over
winnen" (bijval).
De Rijksdag is tot heden verdaagd.
MINISTER v. TIRPITZ TREEDT AF.
Officieel wordt gemeld, dat de mi
nister van marine von Tirpitz zijn
ontslag beeft ingediend, hij zal opge
volgd worden door admiraal Von Ca
pelle.
't Wolffbureau meldt uit Berlijn:
Het aftreden van von TurpRz ge
schiedt onder de meest eervol ie om
standigheden voor den organisator
van de Duitsche vloot.
Het is zijn van alle zijdein erkende
historische verdienete de DuitsclK)
vloot te hebben gemaakt tot het bui
tengewoon krachtig machtsmiddel,
dat zij ln den oorlog is gebleken te
zijn. Het aftreden van von Tripitz
wordt daarom in groove dankbaar
heid voor zijn persoon alom betreurd.
In de keuze van zijn opvolger ziet
men een waarborg, dat in de scherp
te vair den zeeoorlog geen verandering
zal komen. Admiraal v. Capelle was
de medewerker van von ÏTrpitz se
dert de eerste vlootwet en werd sedert
jaren beschouwd als zijn rechterhand.
1-Iij is volkomen op de hoogte van
alles wat van de vloot wordt. geëischL
Zijn organisatorische talenten wor
den zeer geroemd en bij d« marine
geniet hij .groot vertrouwen.
Dat admiraal v. Capelle als opvolger
van von Tirpitz optreedt, beteeken t,
dat diens beproefd systeem ongewij
zigd zal blijven en vooral, dat de on
derzeeërsoorlog zal worden voortge
zet. overeenkomstig de mededeeling,
die in de bekende nota aan d© neutra
len is gedaan.
(Alfred von Tirpitz, in 1849 te Küs-
trin geboren, heeft ruim 50 jaren de
marine gediend. In 1865 werd hij
adelborst bij de Pruisische marine,
in 1869 luitenant, 1875 kapitein-luite
nant, 1888 kapitein ter zee, 1895 schout
bij nacht 1899 vïce-admiraal, 1903
admiraal en in 1911 „Grcez-Admiral".
In 1897 trad hij op als staatssecreta
ris voor de rijks-marine.
Zijn opvolger admiraal von Capelle
was tot dusverre onderstaatasecrota
ria vaat marine).
DE DUITSCHE FINANCIER.
Uit New-York wordt door Reuter
geseind:
Opnieuw is de koers van de mark
gedaald; deze staat nu op 71 7,®.
De New York Herald zegt, dat de
.daling aanhoudt, ondanks de pogin
gen der Duitsche bankiers om kunst
matig d© keldering te voorkomen, en
dat de jongste no teer in gen er op wij
zen, dat men bemerkt, dat Duitsoh
land met een financieeleo en militai-
I ren ondergang wordt bedreigd.
Onze Lachhoek
WIJ zullen zorgen, dat u zich
hier volkomen thuis vonlt. zei de ho
telier.
Doe iaar alstublieft geen moeite
voor, bracht de bezoeker hiertegen ln.
Ik wil het eens echt naar mijn zin
hebben.
Liefde zal altijd haar weg vin
den, zei de sentimentcele jonge man.
Ja, al is het dan maar de deur
uit, zei de onnoozefo jongeling, die
pas een blauwtje had geloopen.
Voor het huwelijk. 7,ij: Frans, je
bent do beste man! O, hoe innig lief
heb ik je!
Frans (haar wang slreelend):
Hoeveel?
Na het huwelijk. Zij: Frans, jo
bent de beste mcinf O, hoe innig lief
heb 'k je!
Frans (naar zijn beurs zoekend):
Hoeveel?
Moeder (knorrig): Ik begrijp niet,
Elsie, hoe je zoo ondeugend kunt zijn.
Elsio: Waarom, mama? Het is
Ireelemaal niet moeilijk.
DUITSCHI.AND EN BRAZJLIë.
Reuter seint uit Londen: Naar wij
vernemen wil de Duitsche regeering
niet in onderhandeling treden met do
Braziliaansche ovc-r do inbeslagne
ming van Duitsche schepen In Bra-
zflIaansche havens.
Naar bericht liggen er in die havens
meer dan 30 Duitsche schepen.
In Egypt»,
EENE ENGELSCHE OVERWIN
NING IN EGYPTE.
Uit Cairo wordt officieel geseind:
Generaal Peyton heeft Solium be
zet. De vijand had Maandag reeds
zijnen mumtievoorraad in Ae lucht
laten springen en bood Dinsdag nog
slechts weinig tegenstand. Hij werd
door geblindeerde auto's, cavalerie en
een kameeJcorps achtervolgd en er
werden 28 gevangenen, onder wie drie
officieren, gemaakt; de verliezen van
den vijand bedroegen 50 dooden,
waarbij drie officieren; negen mi
trailleurs werden buitgemaakt.
Het kamp is thans in handen der
Engelschen. Meer dan een kwart mil
lioen geweerpatronen wei-den vernie
tigd.
Uit don Kaukasus,
Uit Petrograd wordt geseind:
Bij de voortgezette vervolging van
de Turken namen de Russen opnïeuw
21 officieren en 336 Askaris gevangen
en maakten twee bergkanonnen buit
De opmarsch der
Engelschen In Oost«Afrika
Een officieel Engelsch com
muniqué meldt:
De Engelschen hebben op 13 Maart
J.L Moshi bezet en rukken op orcj
Arusha te bezetten, dat, naar veron
dersteld wordt, door de Duitschers
ontruimd is; de Duitschers trekken
snel in Zuidelijke richting terug de
Tanza-spoorwcg maakt hen deze be
weging zeer gemakkelijk; het groote
aantal rivieren belemmerde de ver
volging eenigszins. Er komen berich
ten binnen, die de belangrijkheid van
de nederlaag van de Duitschers tc Kl-
toro bevestigen. Een groot aantal ge
sneuvelden werd gevonden in de bos-
schen op de heuvelhellingen. De En
gelschen vonden ook één kanon en
drie machinegeweren, die de Duit
schers hoddc-n achtergelaten.
Allerlei.
KRIJGSGEVANGENEN.
De „Norddeuische A11 gem. Zei-
tung" schrijft;
De sedert geruiaien tijd reeds ge
voerde besprekingen over het over
brengen van lichtgewonde en zieke
Duitsche en Fransche krijgsgevan
genen naar Zwitserland hebbon
thana een bevredigende oplossing ge
had. Het Initiatief tot (leze bespre
kingen werd door den Paus geiv>
meu. Om verzekerd te zijn van een
juiste uitvoering van de plannen zul
len binnenkort Zwitsersche commis
sies van artsen alle Duitsche en
Fransche gevangenkampen en hospi-
HECTOR MALOT.
119)
Pslt Pst riep anae geleider op
nieuw.
Mot hem traden wij in het gin-pa-
lac© binnen. Wij bedrogen ons be
paald als wij meenden in ©ene arm on
wijk te zijn. Nooit had ik zoo iots
prachtigs gezien: overal spiegels en
verguldsels; de toonbank sclioon wel
van zilver. Evenwel, de menschem clie
voor deze toonbank stonden, of togen
de muren of vaten geleund, waren in
lornpein gekJ-eod; sommigen haddon
niet eens schoenen aan hunne voeten,
waarmede zij door het. slijk der sti-a-
ten en goten gebaggerd hadden, en
zagen zoo zwart of zij met schoen
smeer waren bestreken, dat nog den
tijd niet gehad had om te drogen.
Op dezen zilveren toonbank liet de
k'lerk zich een glas vullen met ©en
wit vocht, dat lekker rook, en na dit
hr één teug te hebben geledigd met
dezelfde begeerigheid als hij vroeger
de lucht had ingeademd, begon nïij
Oen. praatje met den man met bloóte
armen, die hem bediend had.
Het was niet moeilijk te begrijpen,
dat liij den weg vroeg on Mattia be
hoefde mij dit niet eens te zeggen.
Wederom volgden wij onzen gelei
der op de hielen; hier was de straat
zoo smal, dat wij ondanks den mist
de huizen aan beide zijden konden
zien., boven ons waren touwen ge
spannen van het eene huis naar het
andere en daarop liingen linnengoed
en oude kleeren. Zeker hing het daar
niet om te drogen.
Waai- gaan wij hoen? Ik begon mij
ongerust te maken ern van tijd tot tijd
zag Mattia mij aan. Maar hij deed
mij geen enkele vraag.
Uit de straat sloegen wij een steeg-'
je Ln, dat ons op een ldeln plein
bracht en daarop weder een steegje.
De huizen zagen eo- nog ellendiger ui!
dan ln het kleinste dorpje in Frank
rijk. Verscheidene bestonden slechts
uit planken als schaapskooien of
stallen; toch waren het huizen; vrou
wen blootshoofds en kinderen in lom
pen zaten om den drempel.
Als eene flauwe schemering ons in
staat stelde iets beter te zien, bespeur
de ik, dat die vrouwen zeer bleek za
gen, haar lichtblonde haren hingen
over de schouders; de kinderen wa
ren bijna naakt en de weinige klee
ren die ze aan het lijf hadden-, waren
lompen. In een der steegjes zagen
wil varkens in het stilstaande water
der goot wroeten, waaruit een wal
gelijke geur oprees.
Onze geleider stond weldra stil;
blijkbaar wist ook hij nu den weg niet
meer maar op dat ©ogenblik naderde
ons een man, met een lange blauwe
jas aan en een glimmend Lederen
hoed op en die een half zwart-half
witten band om den arm droeg. Een
koker hing aan zdjin gordel. Het was
een police-man.
Onze geleider sprak hem aain en
weldra begaven wij ons op weg, voor
gegaan door den polLce-man; wij gin
gen steegjes en poorten en kronkelen
de straten door, en het scheen me
toe, dat verscheidene hulzen op het
punt waren van in te storten.
Eindelijk stonden wij stil op een
plein, waarvan het middenvak uit
een moera3 bestond.
- Red Lion court, zeide de agent
van politie.
Die woorden, welke ik reeds ver
scheidene malen gehoord had béte©-
kenden: do Plaats van de Rood©
Leeuw, zooals Mattia voor mij ver
taalde.
Waarom stonden wij stil? Onmoge
lijk konden wij reeds te BeLhnal-
Greeu zijn; woonden in dit buis mijn
ouders? .Maar dan!
Ik had den. tijd niet om over die
vragen, die in inijtn onrustig hart op
rezen, na te donken. De agent van po
litie klopte op de deur van eene soort
van houten loods, en onze geleider
bedankte hem: wij waren dus waar
wij wezen moesten.
Mattia, die mijn liand niet losgela
ten had, drukte die en ik drukte we-
derkeerig de zijne.
Wij begrepen elkander; de angst,
die zich van mijn hart had meester
gemaakt, deed ook het zijne kloppen.
Ik was zoo ontroerd, dat ik niet
weet hoa de deur, waarop de agent
van politie geklopt had. geopand
word; maar van het oogenblik af,
dat wij binnengetreden waren in het
groote vertrek, dat vellicht word door
eene lamp em een groot kolenvuur op
een fornuis, heb ik mijne herinnering
behouden.
Vóór dat vuur, in een matten stoel,
die den voren had van een nis, waan
i.u ik wel eens heiligbec-lden had ge
zien. zat onbeweeglijk een grijsaard
met oen witten baard en een zwarten
muts op het hoofd; tegenover hem
maar aan de ander© zijde van de ta
fel, waren een man m een vrouw
gezeten; de man moest zoowat veertig
jaar zijn; hij droeg een grijs fluwoe-
len jus en hij had een schrander,
maar stug voorkomen. Zijne vrouw
was vijf of zes jaar jonger; zij had
lange, blonde haren, die neerhingen
op een wit en zwart g er uilen doek,
die® zij omgeknoopt had. Hare oogch
hadden geen uitdrukking en onver
schilligheid of lusteloosheid lag zoo
wel op haar gelaat, dat vro<_
schoon moest zljm geweest, als in ha
re houding. Ex- waren vier kinderen
in het vertrek, twee jongens en twee
meisjes, allen blond, von hetzelfde
vlasblond als hunne moeder. De oud
ste knaap kon ongeveer elf of twaalf
jaar zijn; het jongste der twee meis
jes was op zijn best dria jaar, het
kroop moor dan bet liep.
lil had dit alias met een enkelen
oogopslag overzien vóór dat onze ge
leider, de klerk van Ureth and Gal
ley, nog had uitgesproken.
Wat vertelde hij? Ik hoorde het ter
nauwernood en ik begreep het vol
strekt niet; alleen de naam van Dris-
colJ, mijn naam, trof mijn oor.
Aller oogen waren gericht op Mat
tia en mij, zelfs dóe van don onbe-
weegLijkeu grijsaard. Het kleinste
meisje was de eenigo, dio hare aan
dacht schonk aan Capi.
Wie van u beiden is Rémi? vroeg
in het Frausch de man in do grijs
flu woelen jas.
Ik deed een stap vooruit,
Ik, zeide ik.
Omhels dan uw vader, mljai Jon
gen.
Zoo dikwijls ik aan dat oogenblik
had gedacht, had ik mij voorgesteld,
dat eene hevige ontroering mij zou
aoiiciiipeu, en dat ik mijn vader om
den hals zou zijn gevlogen; maar niets
van die aandoening voelde lk in mij.
Toch ging ik naar hem toe en om
helsde heitL
En nu ging hij voort, dat ia uw
grootvader, uwe moeder, uwe broers
en uwe zusters.
Eerst ging ik naar mijne moeder en
omhelsde haar met beide armen; zij
liet dit toe, maar kuste niet; zij zeide
sicchts oen paar woorden tot me, die
ik met begreep.
Geef een hand aan uw grootva
der, maar voorzichtig: hij is lam.
Ik gaf ook een hand aan mijn twee
broers en mijn oudste zusje; ik wilde
de jongste m mijn armen nemen,
maar zij was juist bezig om Capi U
strooien en wilde niets van mij weien.
Terwijl ik van den oen naar den an
der ging, was ik inwendig veront
waardigd over mij zelve®. Iloe was
het mogelijk, dat ik volsterkt niele
gevoelde, nu ik eindelijk mijn fiunilie
gevonden had! Ik had oen vader, een
moeder, broers en zusters en zelf#
een grootvader; ik was in hun mid
den en ik bleef koud en ongevoelig.
Met een koortsachtig verlangen liad
ik dit ©ogenblik tegemoet gezien; ik
was half krankzinnig van blijdschap
geweest bij de gedachte, dat ook ik
een tehuis zou hebben, ouders, die lk
kon liefhebben en die mij zouden lief
hebben, en daar stond ik nu verlegen
en keek hen allen nieuwisrlerig aan,
maar ln mijn hart voeldo ik niets; er
rees geen woord op, dat ik hun kou
toevoegen. VV'as ik dan een monster?
Was ik dan niet waard ouders en
broers en zusters te hebbon?
(Wordt vervolgd.)
