RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD.
ie Dimni
Dagblad.
derde blad
zaterdag 5 augustus 1916
Raadsels
(Deze raadsels zijn alle ingezonden
door jongens en meisjes die „Voor
Onze Jeugd" lozen. De namen der
kinderen, dio mij uiterlijk Dinsdag
goede oplossingen zendon, wonden in 't
ToIgcTii! nummer bekend gemaakt).
Iedere maand worden onder do
beste oplossers twee boeken In pracht-
band verloot.
Hierbij wordt gelet op den leeftijd
jn verband met liet aantal oplossin
gen en op de netheid van het werk.
De raadsel prijzen voor de maand
juli zijn bij loting ten deel gevallen
aan: CONTROLEUR en MICIIIEL
DE RUYTER, die hun prijzen Woens
dag 22 Aug. tusschen 12 en 2 uur bij
mij mogen afhalen.
1. (Ingez. door Gustaaif Adolf).
Strikvragen:
a. In wolk woord vindt men 7 maal
de letter e?
b. (Ingez. door Crocus).
Welke balen wonscht men in geen
magazijn?
c. Welke is do zwaarste staf?
d. (Ingez. door Zwartje).
Welke vijgen ontvangt men met te
genziD?
2. (Ingez. door Reseda).
Zot acht meisjesnamen onder el-
kaur, zoodat de beginletters een
plaats in Zuid-Holland vormen.
3. (Ingez. door Arend).
Ik ban een gebouw in Haarlem'van
15 letters.
1, 2, 3, 4, 12 is een jongensnaam.
6, 7, 8, 5 is een lichaamsdeel.
10, 13, 9 is een scherp voorwerp.
15, 14, 11, 2 is een omheining
4 (Ingez. door Padvinder).
Ik ben een vogel van 4 letters, geel
toe een ander hoofd en ik ben een
bloem.
5. (Ingez. door Jan van Schaf fel aar)
lk bon een vogel, voeg een klinker
achter mij en ik ben een plaats in N.-
braban'.
6. iIngez. door Jan van Avennes):
Hoe kan men bet getal 4a in 4 doo
ien verdeeien, zoodat wanneer men
bij hei eerste doel 2 optelt, van het
tweede 2 aftrekt, bet derde met 3 ver
menigvuldigt en het vierde door 2
deelt, men telkens hetzelfde getal
verkrijgt?
Raadseloplossingen
De oplossingen der vorige raad seis
ilju.
1. Papaver.
2. Bartholomous. Bart, hol, mol,
arme, reus.
3. Kanton, karton.
4. Onweer etn lichten.
5. Kleine potjes hebben groote
co ren.
6a. Wanneer hij zijn hoofd naar
buiten steekt.
b. Wie het grootste hoofd hoeft.
Goede oplossingen ontvangen van;
Aren>d6, Ph. J. van Busschoten 5, Th.
J. Overmeer 6, Kabouter 6, Heide-1
roosje 6, Morel 6, Anemoon 6, Mos-
roosje 6, Rudolf Oschutz 5, Dirk
Oschutz, 5, Crocus 6, Janus Tulp 6,
Bellefleur 6, Marie Antoinette 6, An
nie Ciovaerts 6, Aronskelk 6, Michiel
de Ruyter 6, Tulp 6, W. P. v. d.
Bogaardi 6, Janny Lceflang 6, G. P.
Vroom 6, Leentje Vroom 6, Roodkap
je 6, Leidenaar 6, Controleur 6, F.
Gehl 5, Bets 4, Lena Kooleveld 6,
Alpenroosje 4, Corrie Groenendal 5,
Dirkje den Hollander 6, Jacob Jansen
6, Jan van Hemert 5.
Augnstai.-wedstrijd.
Voor deze maand schrijf ik eens een
Opstel!en-wedstrijd uit en wel over
één der volgende onderwerpen:
1. Vacantk!
2. Een heel prettig dagj el
3. Mijn nieuwe betrekking.
Ik verdeel jullie weer in 2 afdeelin-
gen, want ik ben al tevreden, als de
kinderen beneden 12 jaar mij een op-
itelletje sturen van één blad ongeveer.
Afdeeling 1 bestaat dus uit Jon
gens cn Meisjes van 12 jaar en daar
boven. De lste prijs in deze afdeel ng
is een boekwerk naar keuze. De 2de
prijs Is een boek in prachtband. De
8e prijs is een schrijfgarnituur.
Afdeeling II bestaat uit Jongens cn
Meisjes von 11 jaar en daar beneden.
De lste prijs is een aquarium of oen
baby-pep.
De 2de" prijs is een bo k ir. pracht
band.
De 3de prijs is een schrijfcar.ntuar.
Donderdag 23 Augustus moeien de
inzendingen in mijn bes t zijn, voor
zien van naam en leeftijd. Net werk
legt beslist gewicht in de schaal. Ik
raad jullie tevens aan, hei papiei
aan één zijde te beschrijqven, dan
kunnen de opstellen van de lste pri.s
winners gedrukt worden.
T h d i s.
Ze klapte in de handen en kroop
toen weer onder do dekens en nu
werkte ze in haar klein hoofdje een
wonderlijk plan uit Na de koffie,
dat was zoo tusschen 1 en 2 uur zou
ze aam den schipper het pakje bren
gen en dan 's middags blijven gpelen.
Liesbeth zou haar dan terug komen
halen cn zo zou vlug mee gaan an
zich spoedig uitkleeden. Tante kwam
pas den volgenden morgen thuis,
dus als Liesbeth haar nog eens had
toegestopt, zou ze alleen zijn. Dan
zou ze gauw opstaan, zich vlug aan
kteede® en stilletjes zien het schip
opnieuw te bereiken. Als ze eenmaal
zoover was, zou ze wel zien, dat zo
©en mooi plaatsje vond om zich te
verstoppen. Misschien ging ze wel In
de bedstee liggen. Dan ging het
schip weg en zij ging mee. En het
zou wel morgen zijn, eer ze haar op
de villa misten. O, dan was ze al heel
ver weg. Als de schipper het merkte,
zou hij misschien terug willen varen
maar ze zou hem vriendelijk verwe
ken dat niet te doen. Hij kon dan wel
hier of daar een telegram versturen,
dat ze goed en wel bij hem aan boord
was. 't Kon haar eigenlijk allemaal
niets schelen of ze lxx» op de villa
waren, ze zou alles wel goéd maken,
als ze maar weer bij Vader en Moe
der en llenk was. Ongemerkt slui
merde ze in en droomde van «en klein
bootje, waar ze geheel alleen inzat
en ze was o zoo bang. maar een stem
riep maar: „Moeder wacht je, moe
der wacht je.' En ze roeide maar dap
per voort, tot ze wakker werd en
Liesbeth bij haar bed zag staan. Da
delijk herinnerde ze zich haar plan,
nu moest ze vooral voorzichtig zijn
door niets te laten merken.
HOOFDSTUK 12.
Naar Moeder.
Lenle was blij, toen het Maandag
waa, want het groote plan brandde
in haar hartje. Als ze haai' boterham
at, dacht ze er aan, als ze de eendjes
voerde, peinsde ze erover.
„Waar denk je toch "over?" vroeg
Liesbeth vaak, als ze Lenle wel tweo-
maal hetzelfde moeet vragen, zoo liop
ze te suffen.
Na de koffie was ze gewapend met
het pakje op weg gegaan. Ze had er
toch een brief bijgedaan, voor het
geval haar mooie plan eons in duigen
zou vallen. En- in dien brief had ze
Vader en Moeder gesmeekt haar
weer te komen halen. Ze danste over
den weg, dien brief kregen ze nu in
ieder geval. Soms, nu de tijd. zoo na
derde, huiverde ze wel een beetje
om het avontuur te volvoeren.
Ze had vanmorgen juast een brief
je gekregen, waarin Tante Adèle
meldde, dat ze nog een paar dager»
weg bleef, maar dat ze dan iets heel
moois voor haar moe zou brengen.
Ze voelde nu wel, dat ze Tante groot
verdriet aan zou doen. Maar Lies
beth, die ook oen brief had gekregen,
vertelde, dat meneer de baron ook
terugkwam en dat er ook weer logé's
meekwamen. Neen, als ze daaraan
dacht, wilde ze naar Moeder. Mijn
tje en Trui kwamen haar al halver
wege tegemoet Mijntje vond het
toch zoo heerlijk, dat Lenle nu ook
eens haar klein zusje zou zien. En
de volgende week mochten ze bij
Mijntje komen om pannekoeken te
eten. De volgende week dacbi Lenle.
Dan ben ik al bij Moeder. Al zou dan
de heele wereld nie op de pannekoe-
ken-risite vragen, ik bleef thuis. Ze
was dien middag uitgelaten druk. Fm
ze vroeg aan de schippersvrouw, of
dat andere bed ook niet opgemaakt
was.
„Neen, daar lag alleen maar bed-
degoed op. want de knecht 6liep voor
in t schip".
„Ging er dan ook een knecht
mee?"
„Ja zeiter".
Dia had ze nooit gezien. Dat kon
best gebeuren zei de schipper, want
die knecht had vrouw en kinders en
als ze aan" den wal lagen, ging die
ook op huis aan. Straks zou hij wel
komen opdagen.
Hoe vJüolijk en druk Lenie ook
was, het scheen toch, alsof ze met
haar gedachten er niet bij was. Om
de beurt mochten ze thee schenken,
maar Lenie schonk, toen heit 'haar
beurt was, de helft op het blad in-
plaals van »n de kopjes.
Met verstoppertje spelen zat ze al
tijd maar weer in de bedstee, waar
de beide anderen nu niets geen aar
digheid aan vonden.
Telkens ging zo kijken, hoe laat of
hot was, of zo keek den weg langs,
om Us zien of Liesbeth er nog niet
aankwam. Trui had aJ eens iluiste
rend tegen Mijntje haar beklag ge
daan, jat Lenie vanmiddag echt ver
velend deed. Eindelijk kwam Lies-
betih, Lenie nam vlug afscheid en liep
stil naast Liesbeth naar huis. „Is er
wat?" vroeg Liesbeth bezorgd, ze
vond, dat Lenle er zoo vreemd uit
zag.
(Wordt vervolgd.)
Ruilrubrick
DIDERIK VAN BATENBURG. Ko
ninginneweg 8, vraagt van Geach.pl.
de nrs. 05, 85, en 94 (2de doel). Daar
voor geeft hij 10 anderen ln ruik
Brievenbus
(Brieven aan de Redactie van de
Kinder-Afdeéling moeten gezonden
worden aan Mevrouw BLOMBERG-
ZEEMAN, Loosche weg 19. te Apel
doorn.
DIRKJE DEN H. Wat heeft do
vaoantie zich heerlijk mooi ingezet
De auto's tuffen en snorren hiei
voorbij, alsof de geheel e wereld er
op uit is. Je vindt het nu zeker toch
te warm, om door duin naar Zand
voord te loope®. Wat heb jij 22 Aug.
nog een prettig dagje in 't vooruit
zicht. Dat Js een prachtig vacantie-
beeluitl
FORTUNA wordt hartelijk be
dankt voor haar mooie kaart even
als JAN ROZEN HART. Hoe is het
Jantje? Doet de Gooische lucht je
goed?
ALPENROOSJE wensch ik ook heel
prettige dagen toe.
LENA K. Heb je echt genoten
in Amsterdam? Maai- was het er niet
heel erg warm?
BETS. Geniet Je in Zand voort?
Zijn de kiekjes goed uitgevallen? Be
wil er wat graag ten hebbenl
Th. J. O. Jullie zijn er zeker ook
alle dagen op uit geweest!
FRANS G. Wal heerlijk, dat
Vader er weer is. Blijft Vader nu?
LEIDENAAR en CONTROLEUR
wensch ik ook heel veel genoegen.
ROODKAPJE. Het doet me ge
noegen, dat het boek naar je an is.
Heb jo veel mooi© boeken? Je hebt in
Zandvoort zeker ook wel genoten.
Ben je niet bruin gevvoiden?
LEENTJE V. - Het boek is zeker
nu al uiL Etn hoe vind je het? Ben je
al terug uit Leimuiden? Ie nichtje
nog meegekomen? Wanneer ben je
ook weer Jarig?
G. P. V. Noen, ik ben nooit op
den Grooten Poel geweest. Maar na
j© gezellige beschrijving, voel lk echt
zin om er ook eens een kijkje te no
men. Je wordt nog een heel beroem
de visecher. Met de fietsen hadden
jullie anders reuzen pech. Was moe
der niet ongerust, dat jullie zoo lang
weg bleven?-Ik verlang er al weer
naar j© verdere avonturen te verne
men.
JANNY L. Ook heel veel plezier
gewenscbtl
W. P. v. d. B. Wat leuk, dat je
ook in -Apeldoorn bent geweest. Al
die mooi© plekjes, die je opnoemt,
heb ik nog niet bewonderd. Vanmid
dag ga ik het Loo bezichtigen. Nog
wel gefeliciteerd met je verjaardag.
Ben Je nog naar Katwijk geweest? En
heb je het Prinsesje gezien?
DIDERIK VAN BATENBURG.
De vorige week was je te laat, daar
om plaats ik nu je Ruil aanvraag.
MOBILE. Misschien is Vader
wel zoo vriendelijk Je dit briefje op
te zenden. Heb je veel plezier te C.?.
En wil je tante A. hartelijk van me
groeten en haar zeggen, dat ze je
niet verwennen mag.
TULP. Wel bedankt voor je
Zandvoortsche kaart Nu l>en je ze
ker druk aan het zwemmen. Wat leuk
dat je met Boschbes hebt kennis ge
maakt. Me dunkt, dat is net zoon
hekkeepringster ais jij bent. De zon
heeft je zeker al lekker bruin ge
stoofd. En heb je flink bramen ge
zocht? Ik denk, dat je Vader wel zoo
beprutep zal, dat de Lets toch in het
uitzicht gesteld wordt Die jongste
kindertjes zijn zulke goede advoca
ten!
ABEL TASMAN. Het doet me
genoegen, dal jij ook al prettige da
gen gehad hebt. Had je geen zin om
m die vliegmachine ie stappen? Heb
je ook het boek van Herfstsering ge
lezen?
HERFSTSERING. Is het bock al
uit? Ik keek er toch zoo van op, dat
je zelf je prijs kwam halen. En was
je nice, toen je thuis kwam?
MICHIEL DE RUYTEH. Nu ht-L
jij ook een© ten slag gewonnen. Maar
je moet je geduld nog wat oefenen.
Heb j© Ir» Veisen prettige dagen ge
had?
MARIE ANTOINETTE en ARONS
KELK. Nu hebben jullie beiden
zeker ook vacantie? Heerlijk hè, dat
de repetities nu voor 3°ed achter den
rug zijn. Wensch ook ANNIE G. een
heel prettige vacantie van me.
ANEMOON. Is Mosroosje nog
uit? Ben je nu «enigst kindje?
KABOUTER, HEIDEROOSJE en
MOREL. Willen ju.lie Angela uit
mijn naam felicitoeren met haar
kleine broertje? Hebben jullie hein ai
eens gezien? Ze heeft liet zeker nog
erg druk hè7
JAN VAN II. Wel gefeliciteerd
met je herstel. Je gaat zeker naar CL
om daar weer de oude, flink© Jan te
voorden. Wel bedankt voor jo mooie
kaart van Groenendaal, 't Is hier ook
prachtig. Nu jongen, geniet maar
veel. Als we elkaar weerzien, hoop
ik, dat je een sterke, groote jongen
mag geworden zijn.
C. W. W. Wel bedankt voor 'o
mooie kaart uit Katwijk. Ren Je alle
dagen aan het pootjebaden?
Mevr. BLOMBERG ZEEMAN.
Looscheweg 19, Apeldoorn.
The American S. S. Cy.
door SIMON MOS.
Neen! Wanneer je absoluut goen
scheppingsvermogen, geen enkel ori
gineel idee, geen snippertje initiatief
bezat, deed je beter thuis te blijven
dan te gaan naar het land van de
sterren en de strepen.
Dat had Jaap Kuipers wel begrepen,
nu hij reeds drie maanden geleden in
dat land der onbegrensde mogelijk
heden was aangekomen.
"t Was waar! De meeste mullt-
mil'Jonairs hadden hei van meet af
opgehaald. De spoorwegkoningan, de
mannen van de staal trusts, de knap-
pe koppen der uitvindingen, een Van
der Bilt, een Carnegie, een Edison, zij
waren begonnen als jongste kantoor
bediende, jongmaatje ln een fabriek,
of krantenboy. Wanneer je aanpak-
pen wilde, zou je den wng naar for
tuin wel vinden, zoo was hem in Eu
ropa reed3 voorgehouden: maar dan
ook overal je diensten aanbieden, des
noods als hotelknecht, schoenpoetser
of glazenspocler in een bierhuis.
Maar Jaap Kuipers was niet go-
schikt en had geen lust om zoo ge
woon te arbeiden, dat had hij trou
wens in Europa al ingezien. Na een
vruchtalooze poging om te promovee-
ren tot Mr. in de rechten, had hij ge
tracht in den handel avances te ma
ken. Hij was gegaan ln de tabak, in
de rubber en in de cacao, doch het
lukte hem nergens. Hij aas nu oen-
maal de man niet om als een ware
werkezel, als een beroepselaaf, door
noesten arbeid voor een minimum be
zoldiging, langzaam aan, eindelijk
eens een positie te krijgen.
Zijn doel was met een enkelen slag,
door een lumineus idee er boven op
te komen.
Daarom was hij vertrokken naar
het land van het geluk.
Dadelijk was hij gaan piekeren op
eetn geniale gedachte, een ingenieuso
vinding, welke hem binnen korten
tijd eenige milliarden zou aanbren
gen, een verbeterde drukknoop, een
patenthaak, of een nieuwe schoen
crème, wat dan ook doch geen en-
enkele gelukkige inval wilde in zijn
brein schieten.
Ten slotte moest hij er wel toe over
gaan om te trachten, althans voor-
loop'ig, een betrekking te vinden, daar
zijn dollarvoorraad aaiunerkelijk ge
slonken was, ondanks dat hij zijn Ver
blijf hield in een kosthuis, gelegen in
een heel stille straat, ver van het za
kencentrum der city.
Aan het krantenstalletje om den
■•hoek van de straat, kocht hij eiken
avond voor een penny een avondblad
en doorliep dan de aangeboden be
trekkingen. Doch er waren er nooit
die met zijn neigingen en opvattingen
strookten, zoodat hij nog op geen
enkele dier aanbiedingen had gere
flecteerd. Eenmaal evenwel was zijn
aandacht gevallen op een annonce,
waarin voor een dagblad een reporter
werd gevraagd.
De journalist.ek had hem wel meer
malen aangetrokken, maar vergade
ringen bezoeken, branden verslaan
en politierapporten naloopen, daar
had hij toch weer niets in gezien. Hoe
wel de annonce bracht hem op een,
weliswaar nu niet zoo'n bijzonder,
maar dan toch eigenaardig idée. Ais
hij eens verhalen ging schrijven. Aan
fantasie had het hem nooit ontbro
ken, en indrukken zou hij hier vol
doende kunnen opdoen. Wel zou het
glibborige en steile pad der litera
tuur hein niet voeren tot den berg
des millionaire twintig cent per
woord was voor een Yankee-schrijv
al tamelijk gehonoreerd doch het
zou hem wellicht in staat stellen ee-
nigermate m zijn onderhoud te blij
ven voorzien, terwijl het werk hem
dan nog voldoende gelegenheid zou
laten te blijven piekeren op het ont
werpen van nadere plannen.
liet was in den tijd, dat het korte
verhaal herrees in Amerika. Na
meesterstukjes van Sir Edgar Allen
Poe, waren Bret Harte en R. L. Ste
venson gevolgd in het publiceeren
van zeer verdienstelijke ven else Is.
Daarom hot was te probeeren. En
zijn eerste verhaal een luguber©
moordgeschiedenis dat door Har
per's Magazine was aangenomen, had
een ver6azend succes.
Mr. Cooper zoo heette hij nu
voortaan werd weldra overal be
kend en geroomd om zijn prachtige
korte verhalen en alle Zondagsbla
den verzochten hom om bijdragen.
Dit succes ging bovau zijn verwach
ting en zijn inkomen werd zoodanig,
dat hij nu wel met een taxi naar een
uitgevorskantoor kon gaan, terwijl
eenige maanden geleden de uitgave
van een nickel voor ere electrische
tram hem nauwelijks convenieerde
Ten slotte waren zijn litteraire
werkzaamheden zoo ontzaglijk toege
nomen, dat hij onmogelijk aan alle
aanvragen kon voldoen, niet genoeg
kon afleveren.
Hij aarzelde daarom niet wanneer
een pas beginnend schrijver hem voor
eenige dollars een verhaal wilde af
staan, dat te laten opnemen onder
zijn naam. Mr. Cooper was nu een
maal het gesprek van den dag.
Een dezer auteurs hao hem zijn
oordeel gevraagd omtrent een aan
grijpende, sentuneoi Joc4e liefdesge
schiedenis en verzocht deze te mogen
voorlezen. Het begin was een schil
derachtige beschrijving van een zons
ondergang:
Statig verglijdend dook de bloed
rood© bol onder den Westerkim.
Een bonte kleurenmengeling too-
verde boven den gekartelden ho
rizon een wonderlijk schitterende
pracht Achter een dikke iaag
loodgrijze wolken verrees een
breed© roode lichtstroom, ver
vloeiend in het teederste rose.
Daarboven straalden in vurige
regen doezelende goudbundels,
vervagend in purper en violet...
Genoeg! viel Mr. Cooper in, met
hautain gebaar, ik gec-f u vier dollar
voor dat verhaal.
Maar... stamelde de 'jonge
man, u weet nog niets van de verwik
keling... de pointe...
Never mind! zei Mr. Cooper, laat
schieten
Er was hem plotseling een geniaal
idee door zijn brein geflitst Het zoo
lang verbeide.,.. En zoo dikwijls ge
zochte... Hij had het gevonden. Nu
zou woldra het eerste millioen in
zijn bezit zijn.
Heft u die zonsondergang
zelf aanschouwd? vroeg hij-, uit zijn
overpeinzingen oprijzend.
Zeker, mijnheer, zekerl Het is
geen fantasia
En kunt u ook beschrijvingen
leveren van zonsopgangen onder an
dere omstandigheden, bijvoorbeeld
met een regenlucht?
Zeker, mijnheer, zeker! Doel» in
mijn verhaal
Never mind! Never mind!... Ik
neem u in vasten dienst. U levert mij
zooveel mogelijk zonsop- en onder
gangen in verschillende jaargetijden:
winter, zomer, herfst, lente, onder al
lerlei weersgesteldheden, met diverse
verschijnselen, zooveel als u maar
kunt. Ziedaar! vervolgde hij, een
honderd-dollar note uit zijn vestzakje
halend, een maand salaris vooruit.
Hij engageerde verder specialiteiten
in het beschrijven van; natuur-tafe-
reelen, reis-impressies, jachtavontu
ren, schipbreuken, mijnrampen, vlieg
ongelukken, en anderen, die excel
leerden in het boekstaven van: ver
liefdheden, iievc-nverhalen, spook
vertellingen, grappige situaties,
moordgeschiedenissen en wetenschap
pelijke mannen, die causerieen lever
den over: Vulcanische uitbarstingen,
cow-boys, Zuidpool-expeditién, suf-
gragettes, watervallen, enz.
Hij behoefde nu sechts een „zons
opgang", een „liefdesavontuur' en
een „uitslaande brand" met een wei
nig fantasie saam te koppelen om
een sensationeel verhaal aan elkaar
le flanzen. Door dit systeem zou nrj
in staat zijn aan de grootste behoef
te aan verhalen te voldoe®. Hij zou
nu van alles in voldoende hoeveelheid
kunnen leveren, niet alleen voor Ame
rika, doch ook voor Europa. Naar
[alle wereldstreken zou hij zijn iille»
rairc producten kunnen ïenden. !a
alle talen zou hij zijn verhalen kun
nen laten verbreiden.
Toen hij zijn lumineus plan aan een
der grootste financiers in de City ont
vouwde, was die er dadelijk voor t«
vinden ale promotor op te treden.
De geldmagnaten betwisten elkan-
der den voorrang hun kapitaal aan
zoo'n instelling te mogen verbinden,
en binnen drie dagen waren de vijf
tig millioen dollars volteekcnd in d«
emissie van
THE AMERICAN SIIORT STORY
COMPANY.
Manager Mr. Cooper.
Er werd verder een ontzettende re
clame gemaakt: Op alle hoeken der
straten, op hulzen en palen, in cars
en cabs en in de bioscopes werd met
reuzen-ietters cn electrisch licht ver
meld, dat the Stories of Mr. Cooper
de beste en meest gevraagde waren.
Een eenvoudig kantoorlokaal op de
hoogste verdieping van een skyscra
per zou voor de A.S.S. Cy. natuurlijk
ongewenscht zijn. Daarom werd een
dei- mooiste huizen op fifth avenue
gekocht. Een groot gebouw, opge
trokken van wit marmer en zeldzaam
gekleurd graniet Gaande door d«
opengeslagen buitendeuren van
brons met vergulde arabesken, kwam
men in de vestibule, met kristallen
deuren en van daar in de hal, gedekt
met gebrand glas.
Ec-n gelivreide portier wees de be
zoekers, indien noodig. de richting
van de sub kantoren en de lift, waar
een neger-liftboy, gekleed in groen
liverei inet goud afgezet, een afwach
tonde houding aannam.
Het was een enorme drukte ln die
hal. Behalve redacteuren van dag- en
weekbladen^ peiSoiliekton, magazms
en illustrations, krioelden daar door
heem het talrijke personeel; reporters,
telegrafisten, telefoongirls. typewri-
terjufs en archief-employés.
Op verschillende verdiepingen .va
ren de literatuur-afdeelingen ge
vestigd. Alle genres wart® vertegen
woordigd.
Men had er afzonderlijke kamers
voor het klassieke en romantische;
lokalen voor: realisme, naturalisme
impressionisme en symbolisme, ter
wijl er ook nog speciale vertrekken
voor: lyrische poëzie, gevleu
gelde woorden, litteraire aanhalingen
en gelukkige invallen.
In de sub-kantoren waren de on-
derdeelen en brokstukken van de ver
halen, beschrijvingen n causerieën al
fabetiscli gerangschikt in verschillen
de kasten, die tot het plafond reikten-
In deze kasten bevonden zich tal
m pijpelavormige doozen, alle van
deaeüide grootte, waarop aan de voor
zijde geschilderd waren de beginlet
ters van het verhaalfragment, daarin
geborgen, weder in streng alphabetl-
sche volgorde.
Zoo volgde om een voorbeeld te
geven in kast A op de doozen met:
AFBR. (afbreken van.) eerst die met
BEL. (Bi-loftem) en BEI'. Betrekking),
daarna kwam HUW, (Huwelijk) en
dan pas VER. (Verloving).
Deze regeling was min of meer een
voorlooper van hel tegenwoordige
kaartsysteem.
De copy, door het talrijke Literaire
korps geleverd, mocht, na door den
directeur gefiatteerd te zijn, alleen
onder persoonlijk toezicht van den
chef der afdeeling in deze doozen
worden opgeborgen, daar anders een
hopelooze verwarring zou ontstaan.
Niet waar, bij eeruge nonchalance,
zouden de bedienden onwillekeurig
geneigd zijn de doos met: „Afbreken
der verloving" vóór d:e van het „hu
welijk" te zoeken, doch alphabetisch
kwam de „verloring" juist achter
aan.
De directeur zorgde aanvankelijk
persoonlijk voor de aflevering der
verhalen, althans voor de groote bla
den. Hij combineerde en had in dit
samenstellen een zeldzame vaa 1 g-
heid verkregen, zoodat men in de Sta-
ries steeds de bekwame hand van Mr.
Cooper meende te herkennon.
De zaken namen een verbazenden
omvang en de aandeel-® American
S. S. Cy. stonden weldra 100 bo
ven pari en bleken in WMlstreet ils
een gewild fonds te zijn.
In alle wereJddeelen boden de hon
derden reizigers hunne short stories
aan. In ontzaglijke monsterkoffers
hadden zij proefnummers van
allerlei verhalen. humoristische-,
dramatische-, liefde-, jacht-, moord-,
spook-, detectieve- en andere geschie
denissen.
Op voorstel van den directeur, dach
ten commissarissen der maatschappij
er ernstig aan de werkzaamheden al
lengs uit te breiden mot het leveren
van tooneolstukken, op ra-teksten en
F e i! f 11 e t o n
19)
De ma® staarde dof naar den agent.
Bi] begreep, dat hij verslagen was, en
zijn houding werd onderworpen. Hij
bewoog rijn hoofd met moeite.
Wie gaf mij dien klap op mijn
kop? vroeg hij.
Het dak viel in, was bet vroolijko
antwoord.
Noen, neen. Ilk had je onder,
Zeeman. Ik overviel jo, voor je den
®lök kondt gebruiken. liet was niet je
gedaan geweest al6 iemand mij
biet dien klap bad gegeven.
Het doet er niet toe, Jocky. Je
moet nu niet zooveel denken. Kom
mee.
Maar de ex-boef zag liet ongewone
hcht in liet verlaten huis en draaide
zijn hoofd om. tot hij Philip ontdekte.
Kijkl sdhreeuwdo hij met eet»
dat is die verwenschte jongen,
die «1© diamanten vond Ik heb hem
f° z;cn tellen. Witte steentjes, zei -Ie
krant, en stukjes ijaer ook. Een kof-
u-U Hij hooft er oen in zijn zak
*oo uroot ais een eL
agent ladhte en Philip volgde
haastig -ij® voorbeeld.
Kom mee, Jocky, je praat onzin.
Ik zal je aan den politiepost een kop
koffie laten geven, om je te toonen,
dat ik het gtoeid met je meen. zeide de
konstabel.
Jlel water was te sterk voor hein,
voegde Philip er bij.
De boef begon te protesteeren, maar
dat was tevergeefs. De „Zeeman/*" pak
te hem bij de® arao en trok hem de
steeg uit, over zijn schouder zeg
gende Trek die deuir toe. Ik kom
over een half uur terug om mijn jas.
Philip volgde hem, niet wetend,
wat te doen. Hij hoorde Mason fi on
zinnige beweringen tot den agont
dat de kranten zeiden, dat die jongen
rijker was dan Rothschild dat hij
nog veel meer diamanten had, dan
hij in de rechtzaal had laten zien.
Het hielp niets. De agent was niet
te vermurwen, maar Ma6on was
hl kbaar nog in de war, hij zou wel
anders sproken, als hij hoorde, aan
wien hij zijn gevangenneming had te
danken.
Een klok in het goudsmidswinkedtje
aam den overkant deed Philip zic-n,
hoe laat het was tien minuten over
elf. Hij zou geen kans hdbben zijn
goed op ©ene andere plaats te bren
gen, eer de agont terugkwam.
Wat zou er gebeuren, als de vrien
delijke konstabel Jocky Mason'e op
gewonden verklaringen geloofde?
Ph.lip had wed geen reden de wet te
vreezen, maar de ontdekking kon
andere «loeLtijlkheden veroorzaken.
Zou iemand aanspraak kunnen ma
ke/.' op zijn meteoor? Meneer Abing
don had ap iets dergeiijlke gezinspeeld
JLIj betaalde geen huur voor het huis.
Rij kon er v.o worden uitgezet men
kon Ihem beletten Iets mede te ne
men behalve zijn weinige bezittingen.
Zeker was hij in een lastig geval.
Natuurlijk bestond er kans, dat de
agent den boef om zijn dwaasheid
bleef uitlachen, maar ale hij dat niet
deed, wat dan? Kon hij eene veilige
schuilplaats vinden voor zijne dia
manten voor dien nacht?
Een paar deunen naar links wfus
O'Brien's winkel. Zijn oog viel op
den ouden inan, die waggelde onder
het gewicht van een luik Goede he
mel! Waarom had hij u'et eerder aan
d»en bondgenoot gedachi? Ee®ige
kostbare minuten waren reeds ver
kwist.
Kijk. Phil, wat ter wereld
Wacht een klein oogenblikje,
meneer O Brien. lk heb een paar va
liezen, die ik hier gaarne van nacht
wilde bergen. Mag ik ze achter in uw
wmkel leggen? Mijn huis is niet heel
veilig, r.oais gij weet.
Zeker, jongen, dat is maar een
kleinigheid Breng te maaT gauw.
Philip vloog terug zooenel als een
ree. Ilij droeg de beide kleinere tas-
eöhen zonder buitengewone moeite en
plaatste ze achter O'Brien's toon
bank Het derde valies was hem bijna
te zwaar, daar het gewicht nu geheel
aan één kant was. Maair toch gelukte
het hem Hij rnoest het vierde oj/enen
en er het papier uit halen. Toen hij
net nu weer had gevuld met pakjes
uit het vi'fde, was het hem onmoge
lijk het op te lichten. Daurom sleepte
hij het letterl'ijk door den steeg en
m den winkel.
Een voorbijganger bood hem zijn
hulp aan.
Dank u wel, antwoordde hij, of
schoon hij zoo buitci.' adem was, dat
het hem moeite koette te spreken, lk
breng bet alleen maar naar dozen
winkel.
De man keek naar den winkel
Bet was een zeemanswinkdltje oen
plaats, waar lood, ijzer en koper ge
woonlijk werden verkocht. Hij liep
door.
Alle bommen en granaten, Ph'l,
waar heb je die sierlijke loeren kof
fers van daan, en wat is er ln? vroeg
de verbaasde gepenelonneerde.
De jongen trachtte te glVmaclien.
Ik neb u dezer dagen lied wat
te vertellen, meneer OBrien, maar ik
heb van avond geen tijd Zullen dei©
dingen u niet in den wog staan tot
morgen?
Heek-maal niet. Als he'. zoo
voortgaat, zal er epoedig ruimte ge
noeg zijn in den ouden winkel. Te
denken, dat na al die jaren een
ellendige dief aan het Ministerie van
Oorlog
Philip was veilig. Hij hielp zijn
vriend snel de luiken sluiten en vloog
terug naar No. 3. Ze!fs nu was hij
nog niet ap alle mogelijkheden voor
bereid. Hij enelde naar boven en
haalde eenige dingen, die aan zijn
moeder hadden behoord, dingen, wel
ke hij nooit had getracht te verkoo-
pen, zelfs toen de honger hem kwelde.
De laatste japon, die zij droeg, hare
schoenen, een hoed, een album met
portretten, eenige toiletlxnoodigdhe
den van de kleine waschtafel, de sprei
van het bed, waarop rij wae gestorven
deze en andere voorwerpen vulden
weidra zijn valiee.
Ilij zag nog even naar het gat op
het plaatsje, toen ihij naar het kolen
hok ging can een nieuwen voorraad le
imlen. Dat moest zoo blijven Hel
zou waarschijnlijk niet worden ge
zien. In elk gevail bleef het onver-
W aaibaar.
Hij was bezig het vuur op te poken,
toen er op de deur werd geklopt, en
do agent binnentrad, gevolgd door een
inspecteur.
HOOFDSTUK X.
Een6taphooger.
Dit is de jongen, meneer, zeide
de agent.
0. is hij dat? merkte de Inspec
teur op, Philip aanstarende met do
strengheid, bij zijn beroep belioo-
rends.
Philip doorstond dien blik zonder
de oogen neor tc slaan. Hij leunde te
gen den muur met de handen in de
zakken, do ©ene ora den zak vo! goud,
de andere op een diamant, grooter
dan de Koh-i-noor.
Het spijt mij, dat ik maar een
stoel bezit, hceren, zeide hil.
Dal hindert niet, mijn jongen,
zeide de inspecteur. De agent hier
vertelt mij, dat go hern heel dapper
hebt geholpen bij (Ie gevangenneming
van een bekend inbreker De man
had? zich in dit slop verborgen en het
schijnt, dat gij hem het eerst door uw
venster zaagt kijken. Waarmede
gij toen bezig?
Met het pakken var» mijn valles.
met het pakken van uw
valies.
Ja. hier is bet.
H ijbukte ztcli cn wierp het achte
loos ópen. Zijne kle i en cn laarzen en
een paar aml-re liing. n kwamen i»
zien De inspecteur ^rhte'
(Wordt vervolgd.)
