RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD.
DË VODDËNPRINSES
10ra.g3y"tel.»cl,
OERDE BLAD
ZATERDAQ 30 SEPTEMBER 1818
Raadsels
(Dezo raadsels rijn allo ingeeondcn
'door •jODfieaifi om meisjes, diio „Voor
Onze Jeugd'" lemen. De namen der
Hmteran die mij vóór Woensdag
middag 4 uiur goede opLo6Stogieai /-en
den weiden in het volgende nummer
bekend gemaakt).
Icxiere maand. wordt onder do beste
opkrecra twee boeken in jyrartriband
verloot.
1. (Ingebonden door Dirk Oschau1.
Ik ben e«-n plaats fcn Utrecht van
5 loiters, verander mijn late Jotter
en ik biijf een plaats in Utrecht
2. (Ingezonden door Alpenrooojeh
Rt ben een plaata in Rusland \an
4 letters, v>a ander een dier Joffers en
fk ben een ineiejesnaam.
3. (Ingezonden door Padvindeik
lk ben oen «te-usd en Jiestn ui'»
let lers.
10, 12, 13, 8 is een herimuwetr.
2, 3, 7 Ls een getal.
14, 9, 8 is con aanwijzend voor
naamwoord.
11, 5 en I rijn dezelifiio medleik lin
ker 3.
12 en 2 zijn dezelfde klinken*.
13 en 9 zijn ook dezelfde klinker».
4. 6, 10 is een lijdsverdieeóing.
4. (Ingezonden door A rondt.
Vul de puntjes in met medeklinkers
■oodni ge een mooie spreuk krijgt.
To.eeei.aa. o.e.
y o.
5. (Ingezonden door G. P. VroonA
Mijn l3to is een plaats in Drente,
mijn 2de in een plaats in Z.-Holland,
Mijn geheet is oen plaats in Noord-
Holland.
6. (Ingezonden door Didcrik van
Batenburg).
Mijn gebod is een deel van Europa
en bestaot uit 18 letters.
15, 5, 4 worcllt veel op kantoren ge*
bruikt.
6, 10, 4, 4, 13, 12 is zwart.
7, 5, 16, 7 ls een knaagdier.
12, 2, 17, 18 is de grens van een li
dhaam. I
3 16, 6, 7 is een oud wapen.
4, 5, 6, 7, 13, 15 vindt men ln een
berk.
I, 2, 6, 5, 16, 17 is een vrucht
7, 8 9, 2, 12 is e&n visch.
II, 10, 4 is een boom.
15, 14 13, 18 kan mooi rijn.
Raadseloplossingen
Do oplossingen der vorige raad
sels zyn:
1. Zaru, Sara.
2. WiL'helmina-dorp,
3. Kaars, laars, baars, paars.
4. Pau, pauw.
5. Helenaveen.
6. Mol, groen, en, Montenegro.
Goede op'ossingen ontvangen van:
Rosalia 6, Klavertje vier 6, Crocus 5,
Bellefleur 5, Janus Tulp 5, G. P.
Vroom 6, R. Schoemaker 6, Tulp 6,
Nonni 6, Rein ie r Claessen 6, Zilver
schoon 6, Oranje Nassau 6, Michiel
de Ruyter 6, Th. J. Ovenncer 6. An
nie Rube 6, Anemoon 0. Mosroosje 6,
B'.ondjo 6, Uomi 6, Haixl»:<roo«?je 6,
Kabouter 6, Ida v. d. Bent 6, Gijs-
breeln van Ba'enburg 6, Jan liming
5, Ciivia 6, J. v. Duffelen 5, Cor Groe
nendal 5, Pepijn de Korto 5, A. J.
Bij Am a 6, Gen. do Ney 6, Eglaulier
4, Lena Kooleveld 6, Beentje Vroom
6, Roodkapje 5, Diderik van Baten
burg 6, Blond Elsje 6, Boechbos 6,
Arend 6, Miertje en Paulientje van
Am stel 6, Frans Hals 6, J. W. Fnso
6, Gen. Bltlcher 6, W. P. v. d. Bo-
gaaidt, 6, A. Spaargaren 6. Doorn
roosje 6, B. de Vries 6, Jan van He
men 5, Lobelia 6, W. P. v. d. Bo-
gaardt 6, W im Spoor 6, Dirkje don
Hollander 6, Junny Leeflang 6, Nach
tegaaltje 6, Zeemeermin 6, Heido
piinf» -jo 6, Von Hindenburg 6.
Kuil-rubriek,
MIKNTJE en PAULIENTJE VAN
AMSTEL, J;lq N iou wenhuizonstra ut
33 z., hadden gaarne d» nrs, 13, 16,
57, 80, 88, 104, 112, 122, 141, 144 van
Vechtpi. Zo geven er andere VechupL
voor terug.
Wie kan BEENTJE VROOM, 2de
Vooniitgangstraa; 24 aan do 3 eerste
nummers van Thuis helpen?
ADRIANA DE HEUS, TeLJorodcstr.
44 z-, ruilt Maizena, Gesch., Zuider
zee en Vedi'p'. voor Veclffjpl. 2 te
gen l.
BLONDJE, Kennomeretraat 29, wou
gaarne Vechtpi. ruilen tegen Kwatta
6ol<iaa:jes, 1 tegen 1. Liefst Woens
dag: tusschen 2 en 5 uur.
VON HINDENBURG. Witte Ho
renstr. 29, vraagt een gebruikte atlas
en geeft daarvoor terug liet boek van
Pie ter Maris.
De St. Nlcolaas-weditrljd
Voor do oudo klantjes verbcl ik nu
niets nieuws, want onze Sint-Nico-
laawedtei'.irijd hoort bij onze Rubriek,
't 1» zoo langzamerhand geworden
het eindbesluit na een jaar van sa
menwerken. Maar onze nieuwelingen
moeten weten, dat we als de donkere
dagen komen, gaan werken voor de
veie zieke kinderen in onzo zieken
huizen. Juist op Sint Nicolaosavoini
willen we een klein lichtstraal'tjo
brengen op menig donkeren weg. En
we zullen zelf ervaren, dat <fc sombe
re herfstdagen geen vat op ons hrtv
ben, waart die Jjogeert© «n anderen
blij te maken, geeft ons zelf een go-
voel van groot© blijdschap, alsof er
in ons een logehje een heel mooi
liedje zeng. Wat we nu eigenlijk zul
len maken? Ik zou zeggen juist dat,
waar je 't meee* zin ln hebt, dus wat
je in dien regel ook het beste kunt.
De timmeriiui kunnen poppekamere,
pakhuizen, nsaidoozen, krui wagens
enz. maken of oude exemplaartjes op
knappen.
De knuteehiars kunnen allerlei
spellen faibrlceeron of oudle spellen
opknappen, bijplakken en voorzien
van nieuwe «tooaeu, of amitooze en
beenlcxrae i>opi«on u* modielkindfcivJi
maken, dio dan weer door de zusjes
worden aangekleed.
Onze cartonneerders kunnen oude
boeken een gloednieuw aanzien ge
ven, of maken een sterke portefeuille
een vlechtduos enz.
Onze naaistertjes fabriceeren kSce-
nen, 't zij voor echte kinderen, H zij
voor poppekbideren. Onder- en bo
vengoed alles is welkom. Ook baby
artikelen, dassen, hand schoenen,
kousen, pantoffeltjes, befjes vindon
wel hun we®. Mochten er nu nog joai-
.•gens of meisjes zijn, die zoo heel
graag n<og eens iets vragen wikten,
dan mogen ze '3 Woensdags na 12
uur wal eons bij me komen praten.
Ziezoo, praat ar nu eens met vader
en moedor over, slaap er dan «ons
een nachtje over en ga dan met lust
en ijver aan het werk. ABe Inzendin
gen mocr.en uiterlijk 30 November in
m.jn bezit zijn. W ie eerder ktear is
mag liét natuurlijk vroeger brengen.
En do prijzen? Laat dat nu eens een
Sint-Nicolaasverrassing blijven. Als
eind goed, al goed zal zijn, dan moot
bij dezen wedstrijd onze hoofdgo-
dachle wezen, iets te deen voor an
deren.
W. B.-Z.
Thuis.
„Lente", herhaalde vrouw Berg,
„Lenicl Ik hek bet kind gisterenmid
dag, toen ze van sahipper Brand af
kwam, t laatst gezien
„Don )3 zo weg", barstte Liosbeili
un en zo werd zoo wit als een doek.
Allen koken in de gróótste vorbu-
züik naar zus Liesbeth. En die tracht
te met horten en sUxrten te vertellen,
hoe zo het bed ledig gevonden had en
wat z« van vrouw Boender vernomen
had.
,,t Is onbegrijpelijk", zuchtte vrouw
Beng. »,'t Eemge was, dait "Trui ij a
nog eteus gin® vragen bij Mietje".
,,Ze ken die menseden araper",
sprak Lieebelh.
,,0, Moeder, ik bcp wanliopend
Truitje liep zoo hard ze kon. Ze
was toch ook zoo ongerusk Waar
kon Lenio toch wezien? Telkens keek
ze om, 't was haar net of haar vrien
dinnetje zich maar verstopt bad en
plotseling voer den dag zou komen.
Do schippersvrouw keek or ook van
op. Ze was immers mot Trui en Mie
naar huis gewandeld. Als dat schaap
maar geen ongeluk had gekregen.
Truitje voelde de waterlanders to
voorschijn komen en ook Mie wreef
met de punt van haar boezolaur langs
de oogè-L Zo iters*, het haast niet aan
Liesbêth te zoggen. Maai- misschien,
was ze ai weer gevonden. Zo zou
maai- mot haar zuster meegaan, want
de schuilhoekjes in den tuin kende
ze op baar duimpje. Lieeiwth stond
al naar haar uit te kijken, 't Was
haast niet to begrijpen, dat Lente bij
de schippersvrouw zou zijn, maar
teen Truitje weg was, had ze liet
toch niet meer als een onmogelijk
heid beschouwd. Een mensch geJiooit
zoo graag, wat li ij lioopi. Wat zou zo
dankbaar zijn, als de drie meisjes
desi weg op kwamen stappen. Maar
neen hoor, «Jaar "kwam Truitje aJlcen.
Truitje troostte haar maar, dat
Lenie wel goed en wel op do villa zou
zijn. Samen gingen ze nu op huis
aan. Daar kc-kon ze juist naar Lies-
beth ui", verwachtende, dat zij Lenie
mee zou brengen. „Wat moesten ze
beginnen?"
Toon zo nog eens alles hadden door
gesnuffeld en ten einde raad besloten
waren do politie «f mee in kennis te
stellen, bracht do (eiegrambesto'.kvr
het telegram met verrassenden in
houd.
„Goddank", zed Llesboth uit den
grond van haar hart. En ook voor
de aiule-ron was liot een pak van 't
hart. Ze had tenminste geen ongoluk
gekregen, hoewel het allen een raail-
sel bleef, hoo bot in dat kinderhoofd
je was opgekomen, orn als een dief
hot huls te verlaten en naar den
schipper te gaan. Doch teen Lies-
batli eindelijk haar bezigheden her
vatte en haar gedachten liet gaan,
herinnerde zo och vele urtl.uijigen
van Lenie, ook oogenblikken van «til
zijn. waarbij Liesbeth bij zichzelf de
gervolgtrckklnc gemaakt had; ze ver
langt naar huis. Ja, dat wns liet.
Ilet v -rlvuigen was te sterk geworden,
ze had er geen weerstand roeer aan
kunnen bieden. De mooiste jtoppen.
het prachtigste apooLgood, hot heer
lijkste een, niets, niets op Je wereld
was te vergelijken bij bet ouderhuis.
Wat za.l Mevrouw si niks zeggen? Ze
ker, ze had naar Lenie moeten kij
ken. En als zo door het tuinpoor.^o
was wegosloiien, dan was het oen
nalatigheid van den tuinman, dat
het open was. „Maar 't zij, hoe 't zij",
besloot Liesbeth, „ais je naar moeder
verlangt, dari weerhoudt niets je'.
En Liesbeth dacht aan baar eerste
dagen op do villa.
(Wordt vervolgd
Brievenbus
(Brieven aan do Redactie van de
Kindcr-Afdeoilug moeten gezonden
worden aan Mevrouw BLOMBERG—
ZEEMAN, Bloeirihafstraat 5.
Jn do bus gooien, zonder aan>-
eehetóen 1)
Nleuwteingen zijn Cornelia G. Pie-
ters, oudi 12 jaar, Witte Heerenstraat
12. B. do Vri-es, oud 13 jaar, JGelue
Houtstraat 27.
ORANJE NASSAU. k Bon blil,
dat je er weer bent. Ging je niet do
klas naar Amsterdam j ot waren
Vader on Moeder er bij
ZILVERSCHOON. JuBie hebben
een drukken tijd achter den rug. lk
kan me daaroan beet begrijpen dat jo
het preltig vindt nu weer eens wat
aan de Rubriek te kunnen doen.
R'EINIER ÜLAESSENSZ. - Jij
hebt je oo»k flink geweerd. Nu maar
weer trouw meedoen. Er ia wenk ge
noeg aan den winkel.
DOORNROOSJE. Jammer, dat je
de vorige week te laat was
JAN. Vader moet een standje
hebben, hè Ja Moeder weer beter
Annie is zeker huishoudstertje ge
weest. Be ra It het je goed op de nieu
we school 7 Uitgozondterd het huis-werk
natuurlijk.
NONNI. Je raadsels zijn goed. Ik
hoop, dat je prijs naar je zin is. Ja,
ik kan me best voorstelen, dat je het
een pretiigo gewaarwording vond!, je
weifc gedrukt te zien. Laat dat gevoel
je oen aansporing zijn om steeds bo
ter werk te leveren. Wat een leuko
eportdeinonstraüe was datl IMe grijze
dame ls er toch zieker een met een
jong hart. Ze draagt dunkt me haar
naam mei eore. Is er al een poesje
komen opdagen?
NAPOLEON BONAPARTE mag zijn
schuilnaam houden.
G, P V. Ren je nog wezen fiet
sen, met Vader? Of werd het tochtje
uitgesteld. Wat bon je oen knappe
f ietsen-rep a ra. teu r.
KLAVERTJE VIER. Is do prijs
naar je zin 7 Ik denk, dat Mlooder er
ook in leest, lk vrees, dat He geen
plaats bob voor je opstel. Is Rosalia Jo
vriendin 7
ROSALIAHerinner me nog maar
eens aan je verjaardag. Zoo Jang van
te voren kan lk het niet ontbouden.
A. L. "wordt vriendelijk bedankt
voor de Vechtplaatjes. Ik heb num
mer iO Kom het Woensdag maar even
baten.
M1ENTJE en PAULTEiNTJE v. A
't Werd nu heusch wel tijd, dat
Moeder lot rust, kwam. Hebben de
bijt/j-es jullie niet gestoken
FRANS HALS. Jo raadsel is
goed. Wat schrijf j© keurig.
AiREND. J© ruadvels zijn goed.
BOSQHiBES. Heb j© veel werk
voce schood? Vond jo de bijententoon-
stelling niet hoed inloressaut 7 Zoo'n
steekj© toe, was anders minder aan-
geaiaam. Wat eon bof, dat jo nog zo«i-
voc-1 bramen hobt gojdukt. Ik Oacli',
dat die tijd ad voorbij was.
DIDERIK VAN BATENBURG. Is
de wedstrijd niet juist iets voor zoo'n
puarii andnverksgettelk-n 7
ROODKAPJE. - Heb j© het boek al
uit Heerlijk, hoor, dat Botsie zoo
flink vooruit gaat. Met het mooie
weer lag ze zeker voor het open raam.
MARIE DE N. Jo raadsels zijn
1 BEENTJE V. We hebben lech
nog een stukje moeien nazomer go-
ha d Echt weer om eens een tëfnke
wandeling te maken. Ilun jo al een
heel middugmcrlije koken, zonder
hot te laten aanbranden Maar die
avondles is vast wel prettig.
LENA K. Op 't Kantje af wae je
weer mei w-n prijs gaan strijken.
Voor veel kinderen zijn do regenda
gen waarschuwingen om weer met de
Rubriek te beginnen Ik ben heel be
nieuwd, waarop jo keus voor den St.
Nlcolaas-wedt-rijdi gevallen is.
EGLANTIEH. 'k Iteb nu weer
Vechtplaatjes. Gelukkig, dat de bij -jo
niet ln het oor gestoken heelt. Dat
had neg een pijnlijk© geschiedenis
kunnen worden. Is deze wedstrijd'iele
voor jou? Nu Ftaal er weer een raad
sel van Arend in, maar dat komt, om
dat hil me ongeveer iedere week een
bezending stuurt. Laat dat zaakje
housoh maar aan mij over.
GEN. DE NEY. Hoo ia het loo-
pen je bevallen Do stormpas zal nog
wed niet gaan, hè
Jv v. D. H>-:> jo soms de vorige
week jo naam ond.r je weik vereo-
ten
CILVLA. Dat was een gre-ote,
zei lig© brief. Ho© rs liet met dat kan
toor afgeloopen 7 Ik hoop maar, dat
j© geslaagd bont, want het lijkt me
net iets voor jou. 't Was aardig, dat
jo jo gehoortepdaats weer eens be
zocht hebt. Hoor ik da volgende week
het slot
JAN HARINGir. Wat was het
prachtig weer op jo Artis-bozook. En
hoo vond je het er wel 7
QUSBREGirr VAN BATENBURG.
Zeg, emudje, kan jij ook niet eens
wat aardigs fabriceeren voor onzen
Slnt-Nicolaaswrtfctrijd 7
KORENBLOEM. Smaakte de ho
ning heerlijk Wat leuk, dat jo op
Zandvoort die bioscoopvwreteülng
zag maken Blijf jo nu weer geregeld
meedoen, juffertje*
IDA v. dt B Er is nu weer plaat
jes-voorraad. Dus broer mag nog wel
eens komen IIoo is het met Adri? Vind
zo het niet heerlijk weer thuds te> zijn?
En loopt ze al bulten?
MOREL. Do raadsels worden niet
giamak'koHjiIcer, maar jij wordt or
meer bedreven in.. Zoo zit de vork in
den steel. Woensdag heb ik aan jo go-
dacht, jo bent er toen toch zeker met
db fiets op uit geweest.
BLONDJE. Leuk, dei je een
vriendinnetje bent van Lobelia. Zo is
zeker erg ondeugend op echoo1, hè 7
ANEMOON en MOSROOSJE Van
harte gefdhcttecird met den blijden
herhmeringsdag. Hadden jullie nog
een mooi versje geleerd of een voor
dracht
TH. J. O Waarom doe-t Aart met
moe? Of hoedt hij zooveel huiswerk?
MICHIEL DE RUYTER. Gefeli
citeerd met jo overgang. Is «iit het
laatste eohooijaartje 7
VON HINDENBURG. Je raadsel
ia goed. Ik hoop, dat jo iets hoort op
jo ruil aanvraag,
HEIDEPRI NS ESJE. Nu, ik was
blij, dat jo weer op kwam dagen. Ik
vond het zoo'n leuk idee een vrien
dinnetje in do verte te hebben. Ik bc-
Ejp best, dat jo een druk leventje
ji, vooral door dat reizen en trek
ken. J© raadsel ls goed.
NACHTEGAALTJE. Jo moet wel
een eind loopen, voor jo op school
bemi Maar dat is gezond. Do fiets
wacht aeker op den vrede. Ja als die
er maar eenmaal is zullen heel wat
etiJle wenschen vervuld worden.
JANNY L. Het doet me genoegen,
dat de prijs naar jo zin te. Jo hebt hel
op school zeker al ln gebruik. Nu het
zèff verdiend is, schrijf je eens zoo
mooi. Nog wel gefeliciteerd met va
ders verjaardag.
DIRKJE DEN H. Prettig, dat
over bent gegaan. En bij wlen zit Jo
nb 7 Veel plezier morgen in D.
WIM, PIET en BEPPIE S. Was
het Woensdag een prettig middagje?
Smaakten de poffertjes lekker? Maar
moeder was 's avonds zeker wei ver
moeid. Nu is do Sint Nicolaae-wtd-
etrijd er en kan je aan den gang
gaan. Jullie hebben flink© platine?k
En wat aardig, dat Moeder ook mee
doet
JAN WILLEM F. en GENERAAL
Die bijen zijn een ijverig volkje.
Daar valt nog heo! wat van to leeren.
Ga jo ook n-.ig naar do liebiJbeeldea
kijken Ben jo al ver met Franseh?
LOBEiLIA. Jo wensoh is vervuld.
Jo kunt aan den slag gaan. Nu ga je
aeker met Bütxndjc aan het overleg
gen? Heb jo 'het eerste mueicklioek al
uit? Die poos van jullie is een échte
kj-ianmerebaas. Jo moet haar maar
gauw loeren, dat 20 op don platten
grond veiliger is.
J.AN VAN H, I>k moest lachen oni
j© profetische voorspellingen. Ik heb
alle respect voor, maai- hoop tocli,
dat ze met uitkomen. Boa jij nu hec-
leniaal de oudo Jau weer
DOORNROOSJE. J© raadsel ls
goed.
Mevr. BLOMBERG—ZEEMAN.
BLoemhofctraat no. 5.
30 September 1916.
Door storm befoopcn.
Aizma was jong er. ri;k. Behaho
deze twee goto te aantrekkelijkheden,
had zo eon allcrtioiPt goziebttemet eis
heel ondeugends ©r in. wat haar aan-
bkktere jui-st dolworüefd deed zijn. Zo
telde er dan ook bij tientallen, «lie
uteeds als zoovele muggen orn de kaars
ftadder«Jen. Haar eigen moedor had
zo verloren, nog ale heel klein kind
maar van haar tiende jaar af, was
er een aHerMefct «trefmoedortja ten
tooneelc verechenen, waar AVzina met
bowondiering 011 oqrided naar opzag.
Jo mag nic Sylvia noemen, zei 't
kfleino vrouwtje, toen zo zag dat de
naam van „moeder" ons meisje niet
makkelijk over de lippen kwam.
En zoo wae het gebleven van den
ailerecreten dag af dat Sylvia haar
lïrt/rede deed in het huis van den heer
Sutherland
Alzinate tot was onbeechrijfelï.k ge
lukkig. Iedere pril ken en "mocht zij
toegeven, geen menech. die haar te-
geaihieW. Zoo had z© met haar vader»
toestemming weer pae oen etaomjaebt
g©kochb. ,.D© Zeemeermin", waarop
zij do heerfijksto dagen van haar jong
leventje doorbracht te midden van
vrienden en ken/mtasen, «11 e z© precie»
hoekman 1 naar haar eigen zin gekre-
gc-n had.
Do kapitein «egt, dal we slecht
weer krijgen, zei ons meisje tegen
I»aar stiofmoc'lter, dlo kalm op een laag
etoollJj© de rotsig© kuet van Noorwc-
gem zag naderen.
Hot kan geweldEg sr-okon hi <fe
Nooffdzee. Bent u niet bang
Stiefmoeder ij e was de kalmte ln per-
eoeoi en had zeife ao«> iete rustigs n
hoel haar optreden, dot het we» leek,
of nooit eenifpsrtci omstandigheid haar
ven de wijs zAu kunnen brengen.
O, welnoenv meisje.
Ja, lk vraag het nu expres, om
dat We dian nog terug kon«Jen koeren.
Do mannen geven er natuurlijk niet
om en wij vrouwen moeten due onzo'
oer ophouden, want het zal er span
nen, luidt de voorspelling.
Sylvia lachte. Het la anders ee.'i
verrukkelijk tochtje geweest.
Ja, antwoordde Atelna, maar
ndet uit «feji grond ran, haar hart, dat
zag moedertje wol»
Toch sehij'n jo niet heeêemaai
voldaan te zijn, kindje.
Met hetgeen we onderweg go-
zien hetben wel, maar met de passa
giers Die waren allemaal heel go-
schikt, behalve één...
lEor hield zo plotseling op, om zich
te or.orluigien dat er toch %-ooral nie
mand in «te omgovmg was.
Behalve vulde z© r.u aan, op
ffvuisterenden toon, Eduard Rc-nger*
Dit zergomfc- wees zij met een lich
te hoofdbeweging naar een langen,
slanken man, die naast haar vader
het dek cup en nec-r Pta pt a
Wel, kind|,«\ wat heeft hij je dan
gedaan
Ja, ik kan niets bepaalde? noemen.
Maar iedereen aan iboord ls bijteonder
vriendelijk en aardig teren mij ge
weest; alleen hij kijkt de meitschcn
altijd aan of hij 't b<-snntfe'ijk vindt
zich mei 2O0'n onbeduidend pansoon
maar een c-ogorJdik 'e bemoeien. Bij
Intuïtie voel ik, dnt hij mij niet uit
kan staan veraebteiijk staat hij al
mfjn «loen en laten gade. Laatst weer
op ren ochtend, toch zoo gvk, kwam
hij 'a morgens om vier uur al op dek
cn vond mij «laar. Ik wae natuurlijk
\oor het gemak nog op mijn kousen,
met een groote sjaal «11 en nog met
de krulspelden in mijn haar. IIij
schoen dat verbazend „shocking" to
vinden cn wilde weer e? en gauw ver
dwijnen als hij gekomen was. Maar ik
riep hem terug en nu gingen we met
z'n belden jo lof zingen, Syl
via want «let woa-dt kapitein Ren-
gv-js nooit moe. Jo bent zijn ideaal
van een volmaakte vrouw. Toch zie
lk niet in dat wij zOovrel versohdon
Ja, t is waar. Jij boiit blond en k
donker, maar wij rijn toch zoowat van
een grootte en onz» trekken hebben
ocèc veel van eikaar.
Maar onze karakters, viel me
vrouw Sutherland m» ia
Ja, dte voi-echilteri qodwat ale
Noord- en Zuidpool, gaf Aiziaa toe. Lk
zal 't nooit zoover brengen, dat >k zoo
kalm word als jij. Een zucht
ontsnapte Ahrina, terwijl ze de Iaat-
el© woorden sprak.
We v-ertariv.;!» juist altijd, wat we
niet bereiken kunnen, dacht xnovrcuw
Sutherland Aan niemand wordt zoo
aan allo kamden «Ie aandacht geschon
ken als aan A'zinn, en de eemgo man
dii«) liaar zijn g,unsl oaulioudt, zou haar
juist voor zich kunnen winnen, ales
hij dit begeerde.
Do kapitein iiod gK»ed vyxgiepcfd.
Den volgenden dag ging t hevig ster-
men en hel water fteeg huizen hoog
over het <tek der „iteomeermin Het
schip had al lied wat ruw weer het
hoofd geboden, maar ditmaal zou het
toch geweldig spannen. In gewone
orastontfigheden was het al lang tijd
dm naar „kooite gaan, maar nie
mand dacht nu aan slapen.
4k kan onmogelijk naar bed, zei
mevrouw Sutherland, terwijl z:j naar
het gebulder van den.storm luister
de in haar hut Met ..Jcr minuut;*
kan ora6 Ina-rte ooger»bi:k geelagou
zijn.
Waar Alzlna 7 TIreft Iemand
haar ook gezien. Beneden is z© niet.
Terwhl Sylvia dit riep, kwam haa?
man de hut binnen.
Afeme, hijgde hij, is op de brug
met den kapitein en den etuurman cn
geen macht ter wereld rt in etaat haar
daar vandaan te halen Zo 6toort zich'
zelfs niet in het nu net san mijn ge
roep, en of de beide mannen haar nl
trachten te overreden, die uiterst ge
vaarlijke plek te verlaten, zij houdt
vol, dat ze op. de brug za5 blijven
etaan, ook al moet het 6Chlp In den
storm ten onder gaan. Ieder 00gen.
bink kan ze. van de been raken. Maar
met de koppigheid van een echt be
dorven kindje blijft ze daar maar
staan.
Mevrouw Sutherland keerde zich
tot hun gast
Mijnheer Rongers, denkt u, dat u
hadr tol «1e orde kunt roepen?
Dio vraag klonk hem eerst vrat
vroon,d in do ooren
Jawel, antwoordde hij. Met r.v
weid natuurlijk*, maar da', zou )«i> 1
erg beleefd zijn.
Dal komt er niet op aan, zei A?-
zlna's vader radeloos. B*deefd of niet.
Jk zou u uitermate drinkbaar zijn, nis
u haar weet beneden te brengen.
Eduard Rengors zou zijn zonding
gaan vervullen. Aan persoonlijk gc-
vaair dacht hij op dat dogombLik nu
evenmin aIe om de bezorgdheid van
den lieer Sutherland voor zijn kind
Maar Sylvia had eon beroep giedaan
op hom gedaan en haar wilde hij niet
teteursteGcn.
Met moeite bereikte hij de brug, die
geheel overdekt was <Êx«r het He
schuim. Daar stond Akcina met haar
tangen regenjas aan en een Zuidwes
ter op het hoofd, waar haar pikant
donker gezi«Atje gehort onder verscho
len bleef Ze leek echt jongc-nsachUg
in haar overmoed om zulk noodweer
te t/rotseeien.
Eduard Rengors kwam haar nu
achterop en zijn krachtige stem was
nog zeer goed waarneembaar boven
hot geloei van dten tAorm, -toen bij
sprak
Pardon, juffrouw Sutherland. U
moet onmiddellijk beneden komen,
'tfe hiejr niet veilig v*oor ul
„Jufrrouw Sutherland" koek zijn
kant uit met een. verachtelijke uitdruk
king op liet go'.aat en schudde 't hoofd
met een vastbesloten Neen, :k
blijf hier staan.
Dat kan toch niet, antwoordde
hij kalm, want ik heb beloofd u bene
den te brengen.
Ze haalcfe do schouders cp.
't I9 mijn jacht, zei ze en ik be
grijp met, we', u er ach mee bemoeit.
Maar wij Bullen nu goen «rijd aan
binden, want het volgend oogonbiik
liggen wij misschien allen'op den b>
dein dor zee
Terwijl zij die iuatsto woorden
sprak, had hot er ul heel veel van,
of doze voorspelling hc4 volgleml
oog«inblik bewaarheid zou worden
want «ie „Zeemeermtn" ging heclc-
ineal op zij, en beiden moesten zich
mot geweld aan de leuning vastgrij
pen. Onwillekeurig 6loeg hij bescher
mend de ai-men om luiar lioen u
soh«11 niet van plan te zijn, zij 1
\&0. weer op te geven.-
Laat mij los. sprak zij in ma. h«
teioozo «iiift. Maar hij hie'.d haar ste
vig in de armen gek enid cn scheen
niet van zins ham- do vrijheid terog
te geven. Integendeel voor zij het 3.-
verhoeden kon, droeg hij baar du
brug af, kalm en zeker neerda
lend, niettegenstaande brt geweldig
slingeren en ©lampen van het vaar
tuig.
Hoe durft u 't... Hoe durft u zoo
iets ondernemen, riep zo worstelend
om zich 1© bevrijden. Nooit, nooit zal
ik ia dat vergeven; reken daar mam-
op. En doldriftig beet zij hem in de
hand, de denigo wij zo ?an verweer,
die 7.0 no® bedenken kon.
Maar hij lette daar niet op,
al zijn streven wae slechts daarop
gericht om den «nwilligcn fast veilig
en wel bij Sylvia Sutherland te Drei
gen. Toen hij nu eindelijk zoover
was en Alzina in de hut op de sofa
zette, kon hij tettertijk niet meer en
moest eens even adem kornen, ter
wijl zij onmiddellijk verwoed w.cr
opsprong en haar betuiging van zoo
even nóg met des to ufeer kracht
herhaalde:
Nooit, nooit zal ik 't u vergeven!
Dit zeggende vloog zij weer op van"
de plaats, waar hij haar had neer
gevleid en liep naar do deur. Maar
voordat zjj dlie nog bereikt had, kan
telde de „Zeemeermin zoo geweldig
overzij, «Lat hot driftige meisje van
de been naaklo cn iedereen bij intuï
tie vatte, dat er iets noodlottigs moe-t
gebeurd zijn.
Wat was dat, riep Alzina, met
spierwit gelaat en nu \oor het eer
met onbeechrijfchjke angst in co
stem. Ze duwde met gjeweid de deur
open en keek cr uit, zich stevig af
houdend aan den knop. Hert haar
lichaam tnldo van de doorgostemo
emotie.
Do brugriep ze. De brug
Die is weggeslagen. O, oen snik
kend viel ze naast haar moeder neer.
Feuilleton
door
GEORGE HARTWIG.
[Emmy von Koepel 1)
191
En wat is dat nu vroat de
Amerikaan, daaroo wiiztond.
Dat is het binnenvlies van het
ei. dat ik met veel moeite daaruit
verwilderde, want het bliift immers
altiid aan de schaal kleven. lecda
GeDuert uit.
Buitengewoon interessant,
momooULe dc heer Wacacre. tcrwiil
Schleicher hem voortdurend aan-,
maande om moe te a&an.
Laat uw vriend toch hier blij
ven. dan kan hii noir veel van mij
leeren. tien de oude zonderling
driftur Uit.
Schleicher kreoz een I1002 rood©
kleur. Gelukkig echter was ziin met
gezel zóó verdiept tn hot®«tos 1 hij h;or
te zien krere dat hii rwets veroUian
had. daarom Imastte de woekeraar
zich. Geonert in tc fluisteren
Als hii u tiet geheim afziet, on
nntr-nt daarvoor vraagt, is u 1>3-
dr«w»".
En u zei mii zooeven, dat hij
zulk een braaf mensch i6. clan zal hii
mii niet zoo gemeen behandelen.
De woekeraar was nu in ziin eigen
stron gevangen en na den heer Geu-
nart nou ingefluisterd te hebben, dat
hii raiot over hot eeld moest eDreken.
ten einde het eergevoel van den an
der niet te kwetsen, haastte hii zich
om weg te f»nn. ziin vriend aan den
arm meetrekkend.
Trouwens Gonoert was voel te blij.
lemend gevonden te hebben, die Blei-
zier had in ziin liefhebberden, dan
dat hii nog aan geldzaken dacht, en
de heer Wiggere scheen eveneens
onverschillig te ziin aangaando het
Ieenen en het accent.
Wat maakt u toch eon haast,
non de «Amerikaan.
Natuurliik Wat gaat 11 deze
dwaasheid foiteliik aan. miirihecr
Wimrere? boet de ander hem toe.
O. is u or nog kwam do
sriisaant naar de gang gestrom-
DCld. Blilft u nog even?
Gaaxme. antwoordde Wiggere.
Gaat u maar naar huis. mijnheer
Schleicher ik koen straks wel hil u
aan.
Zoodra de beide andoren alleen
waren, cirwr GeoDért reahtOD in ziin
stoel ritten cn vertelde hii ziin vriend,
dat hii twintig in ren zrcledeu OO de
cedacTite was gekomen, dat het ce-
wetenloos aas om eierschalcn diu-
cen die wellicht van zeer veel nuit
konden ziin weg to women en dat
het van dien tiid hi riin levensdoel
was geweest, daar iets mee te kunnen
doen.
Want. riet u. besloot hij,
hoeveel dingen in de natuur worden
niet voldoende gewaardeerd? In hon
derd iaren tiids zullen de menschen
zich allen met luchtschemen voort
bewegen en zal men on de slagvelden
niets dan electrische batteriV-n aan
treffen. van «laar. dat ik mii afvraag
of dez© kunst-oroducten in de sclien-
uuifl ook geen waarde zouden kun
nen hebben.
Maar zo hebben toch in zoovonre
ial nut. djut de kiooen meer eiorcffi
leecren als men hun schalen te eten
goeft. zei Wiggers. die aandach
tig luisterde.
Goed 1 Daartoe zou men dan
alle schalen kunnen bewaren, ze flin-
Btamnan en chemisch pDtessen. maar
tot nu toe is die or oef mil nog niet
gelukt. gaf Geonert nu conigsrins
mismoedig gestemd ten antwoord.
Ziet u. «loze heb ik mot een zwakke
ooi casing van gtrervzout. kalksteen-
meel en lood-ovy«ie behandeld, cn het
veeft niets rk kan zo nu wel beschil
deren. zooals die «laar. maar ik ben
nu e«uunaal vpst overtuked. dat het
binnenvlies orach tig oe-rkanvmt zou
kunnen onlevercn en ik heb er mlin
zinnfth on gezet. d:t ced&an te kril-
ecsn.
Zou man cr godn bloempotten
van kunnen maken onperde Wig-
cers nu.
Dat heb ik al geprobeerd, moor
hot zand valt er tilt
Hang ze dan on als muurversie
ring m veranda's. zei de lieer Wle
gers.
Dat is een good idee. riep do
kleine heer. haastig oosurmgövi.
Ik heb or al zoo dikwijls met andoren
over van gedachten gewisseld. Ik zal
u eenice brieven dienaangaande lar
tea lezen.
Hii schoof een lade open en door de
haast viel das»- een Dhotograrihie uit
en kwam terecht voor de voeten van
Wkrcers.
Togen ziin gewoonte bukte hij ricb,
om «He od te runen.
Hil keek nu eens den zonderling
aan en «lan weer het noi'tret.
Wiejs dat stamelde hij.
Hier. luistert u eons naar dezen
biüof.
Van wie is dit portrist vroeg
Wiggera andermaal.
Vergeten was nu al wat hem ©von
te voren ncur belang had imrohoezeiml.
oen nieuw vergezicht deed rich voor
hem od. een vergezicht, dat hem b©-
larurriik toescheen.
Een episode uit miin mislukt
leven. zei Geppert od droe\is<«
toom
Daarop haalde hii een Dakje brie
ven uit de lade. stoute het portrdt
daartusschen en sloot dit samen weer
Éven later verliet Wiggera het huis
van den zonderling, ditmaal met hdt
voste voornewn. eooedig te zullen
terugkomen.
ACHTSTE HOOFDSTUK
Zoodra Wigeers wrer buiten was.
haasite hii z:ch om hot verzuimde in
te halen en w*s nu al suoedig in de
Honds traat.
Hii ging het huda von vrouw Fuchs
1 linnen eai ontmoette daar Filip. die
in den lieer Wiggen dadelijk éénder
heeren uit het «rovola van Cora Be
nard herkende, terwiil de Amerikaan
eerst na oaridaolitiea beschouwing
©Dinerkte. dat de ander de bedelaar
Deze ontmoeting aai den glimmen
Amerikaan te donken.
Woont mijnheer Schleicher Ihier
in dit armzalige huis vroeg hij
ln gebroken Duitsch. Als ik dat
geweten had. was ik niet hierheen
gekomen. Boven? Dank u. Hoo heet
u Fuchs Wat oom leelijke naam.
Film was alweer van plan «n
brutaal antwoord te geven, maar de
tiolsche toon van den Amerikaan
hielil hem daarvan terug
Fuchs Was u niet de jonge
man. dien miss Ilonard een aalmo« 1
gaf? vroeg Wborers. Filip van allo
kanten nauwkeurig opnemend.
Een aalmoes gaf riep 'Filip
minachtend uit. Die cn een aal
moes geven
Leugenaar, «iie ie bent 1 zei
Wiggers streng. De hand van ml«s
Renard is altiid open voor de armen
en ik zag. dat ie haar iets vroeg.
Neen. dat deed ik niet!
FiliD wilde niot xcggen. wat h j
ï^el had gedaan.
Zoo. wat zei ze ie dan Hier
een goudstuk. Ik bon ren coed vriend
van mies Renard vertol mii dus eens
wat ze tegen ie zei.
De Lange, ooceschoten jongen
kwam eensklaps on den inval. om.
in ffoval ziin bedreiging aan de Vod-
dennrinses hem nlete ODlevorde. «Ion
defticen Engelschman mede te dee-
len van welk een lace afkomst zij
was.
Waar denk ie nu over na
vroeg Wbacers we'Cr. Alles wat
miss Ranard aangaat boezemt mij
fcrtang in. want ik heb haar zielslief.
Over drie «lagen zult u allee we
ten. fluisterde Filin hem in. daar
ilin moeder nu naar hen toekwam
Is dat ie mociler vro g
Wlgere. Weik een vies. oud wiif. -
bromde hii even later, toen hi:
trsn omring.
(Wordt vervolgd}.
