iuiiEin Duilm
ViEROE ÊLAD.
Zatsriiag 20 Janaail 1917
ianys de grenzen.
li.
Gelderse h 0-3 roos-
gebied. 18 Januari
Wo zate» ergens m den tiein,
dwars door ons wind, 'k Was ver
zeild geraakt tusschen een groepje
paai denhandelaars, van wlo er een
dcelna.-n aan den geoorloofde» uil-
voer van 12300 paarden, die dezer
dagen het courantcnlozend publiek in
verbazing heeft gebraclit. 't Was een
rondborstig man, die niet genoeg had
aan z'n vakgenooten in. de poerden
en mij telkens in 't gesprek haalde.
We hebben er een strop aan,
stomme ezels, - die wo zijn zei-ie.
Moet 'k daar 180 peurden leveren,
waarvoor 'k f 18.000, als waarborg
som heb gestort, toen 'k do leveran
tie op me nam en nu rnaken ze 't mij
op allerlei manieren moeilijk. DY
zijn drie klassen van peerden bij die
zending naar Duitschiand. naar ge
lang van de waarde, en nu qualffi-
Ceëren ze bijna ai rn'n beesten in de
derde klas, ook die ik bij den hoer
inet eerste en tweede klasse-prijzen
betaald heb. En dan zou 'k alleen,
koud-bloedig© leveren, omdat 'k woon
in een streek, waar geen warm
bloedige beesten zijn. Maar nu wil
Ion ze ook warmbloedigen van ine
I hebben, die 'k niet machtig kan wor
den. llnd 'k rn'n achttien duizend
pop maar terug, jammerde hij met
zenuwachtig handengewrijf.
Dan zijn jullie toch reusachtige
I stommelingen vleide een reisgezel,
want dat li t ju'lie eigen vereenigiug
'm toch gelapt.
Och jonk, zei de nnersti.se, 't zijn
j allemaal regelingen, die op 't kan
toor zijn gemaakt, 'k Heb 01 de luchi
van gehad, dat 't mis liep, zoo'n voor
gevoel, toen wo op de vergadering
j bij mekaar zaten, en ezel, die k ben,
'k dee geen mond open! 'k Dacht, die
anuoien zijh toch ook geen kwujon
I gens in 't vak, als die hun lw hou'en,
ze. ih dan protestoeren! Zou ik nou
de eenigo snuggere bol zijn! Eu daar
otn heb 'k rno stil gehou'en stom
merd, die 'k ben. Nou worden de an-
j deren ook bang. DY zijn er drie
hij uoemdé de namen, die 'k hier niet
meedee en zal, die met Ikaar inge
schreven hebben voor 540 peerden,
1 waarvoor zij dus een bo gsom \on
f 54 000 hebber, gestort. Zij zijn nu
zoo bang geworden, dat zo in beraad
j hebben gestaan, om de f 54.000 L? la-
ten «chieten, uit vreea voor erger
verlies
't Ging dan ook om een levoring
j van ongeveer f 300.000.
De heel© regeling deugt niet.
klaagde rn'n reisgenoot verder.- Stei
1 je vooi, zei hij onder uittoepen van
verbazing, van z'n vakgenooten, dat
I zo de paarden uit Zevenaar die la
ter toch naar Duitsehluud moesten,
lieten keuren in Vlissingem Ga
ja even mot 180 peerden op reis van
1 ue Duitscne grens naar Zeeland en
dan moeten zo later weer naar Ze-
veriaar terug! Dan veilles jt> je iiju,
je transportkosten, do kosten van je
personeel voor do stalling, om er
j dan nog maar niet van te spieken,
hoo ellendig je peurden worden. Zoo
wis 't met a les: de beesten uit Dra-
bant moesten in Leeuwarden ge-
keurd worden.
Dan zat do man, die z'11 levering
j van een f 100.000 in gevaar zag, or
I op te mopperen, dat men da Duii-
scüers niet een panr honderd gulden
meer liet betalen per paard.
Nou lij'en wij or ouder, zei-te
en ook de boer, want nou moeten wij
den boer weer minder betalen. Dat
heb jo c-r nou van, als je eerlijk ben
gebleven, zei rn'n man. Van 't uitbre-'
ken van den oorlog af, heb 'k nog
geen enkel peerdje gesmokkeld,
'k Woon in de grensstreek en was ei
I misschien meer in do gelegenheid
toe, dn 11 iemand anders, maar 'k heb
Haanemmer Halletjes
'EEN ZATERDAGAVONDPRAATJE.
„Hoor eens man..." zei mijn vrouw.
AJs ze dat zegt word ik ongerust.
Dan heeft ze iets onploizierigs, waar
ze al tan pooeje over loopt te soezen
on dat zij emdelijik, met den umed
dor wanhoop, te berde brengi, Ge
woonlijk is 't over gold!
,,Wat is er vrouw? zei 'k gelaten,
1 ,,lk kan met mijn huishoudgeld niet
langer toé. Ik kom achterop, is moet
meer hebben. Ja, of je nu a, somber
kijkt...'"
„VoJsluekt niet, 't is ml ju gewone
gezicht."
daar sloor ik mo niet aan. Van
een gulden kan ik goan rijksdaalder
maken"
..Wol kwartjes van een rijkedaa.-
dor."
„Wat bedoel jo daarmee?" stoof
zo op.
„Niemendal," zei ik eu&send, al
leen maar dat het grooto geld gauw
tol kleingeld versmelt,"'
„Als je anders niet weet! llelp me
heéer, en geef meer huishoudg© d."
I ,,'k Zou het graag doen, maar ik
neb bet TViot.'"
„Och kom, zei ze. In zoo n ge vul
zegt een vrouw altijd och Itora. Er
is geen getróuwde vrouw ter wereld,
die bij zulke gelegenheden n.et g©-
looft, dat baar man wel moer zou kun
nen geven, als hij maar wou. Of an
eon bewijs 16 jjan wantrouwen? Dan
is "t niet vleiend. Of een overtuiging,
dat we wel wat ex traas kunnen ver
dienen. oh we maar willen? Dan is
I vereert-nd.
I „Hcusch, ik heb hot niet," ver fa-
korde ik
„Dan moeten we maar failliet, ze,
ze, met oen gelatenheid, dio alle-n
hieruit voortspruit, dat zij zien den
toestand in de verste verte niet voor
stellen kan.
„Zouden wo niet liever bozu 111-
gen?" opperde ik, maar niet ho©i be
slist, c-mdat oen getrouwd man bij
ervaring weet, waar hezuinigings ge-
«prakken toe leiden. Veel woorden,
't nooit willen doen. Als 'k gewild
bad, 0 jé, g'imlacht© do handelaar
breed, dan had 'k er zooveel „over"
gekregen, als 'k. gewild had. 'k Wist
or immers altes van, van vroeger
met 't vee! Och ja, zei-d-ie, toen 'k
hem eens aankoek, dat doe'en ze
vroeger allemaal. D'r wordt immers
altijd gesmokkeld, meestal, om de
douanerechten 10 ontgaan, maar ook
in tijden, ;.Y d-, invoer var. 1 een
of-ander verboden is, om de verbo
den waar over de streep te krijgen.
Zoo smokkelden ze vroeger aan de
grens veel vee, toen "t DuitschUind
niet in mocht, 'k Weet er alles van
knipoogde hij. Ma w oeerden, nee,
dat heb 'k nooit gedaan!
Had k het maar gedaan, zuchtte
hij na ©en poos, maar dat heb je er
van!
Er zijn verschillende oorzaken,
waardoor de smokkelarij zoo is toe
genomen. Een er van om c 11 reef rn'n
reisgenoot lil de paradoxale opmer
king: Och, meneer, iet eens op. ïel-
kens als er weer nieuwe bepalingen
worden gemaakt, strengere voor
schriften worden gegeven, wordt liet
smokkelen erger".
De ervaring van den paardenhui-
delaar laat zich wel verklaren, ook
met betrekking tot wat 'k gisteren
schreef over de instelling van 'l leger
hulpcommiozen en de .oepassing van
de wet op de „neder!age van goede
ren", die dagteekenen van 't begin
van 1916.
Het versterkte toezicht en de nieu
we maatregelen maakten oanvanke-
li'k. dat het smokkelen verminderde.
De smokkelaars waren in den be
ginne bang geworden en zij, die in
den ouden trant den Dultschers onze
kostelijke waren in handen trachten
te speien, vonden nieuwe menschen,
die weer nieuwe listen en lagen had
den t ze liepen In de val door de nieu
we verordeningen, waarop hun oude
smokkelmethoden niet ingericht wa
ren.
Maar als het getii verloopt, verzet
men de bakens. Als er nieuwe tegen
werking komt voor de smokkelarij,
zinnen haar beoefenaars weer op an
dere middelen, ze leeren de gewoon
ten der nieuwe middelen kennen en
•in de practijk zien ze. welke leemten
de nieuwe voorschriften en maatre
gelen nog laten. Waarvan, zooals
gebleken is. een ontzaglijk druk ge
bruik is gemaakt.
Een tweede belangrijke factor, die
de toeneming van de smokkelarij ver
loorzankl. ts de verergering van het
gebrek aan levensmiddelen en aller
lei huishoudelijke artikelen. Wat ik
daarvan gezien en vernomen heb.
toont aan, dat de Duitsehers in een
zeer breed gebied langs de grens
voor geen moeite en kosten terug
deinzen. om warpn nit Holland te
knieren.- Dit heeft twee dingen ten
gevolge Ten eerste, dat men thans
nog hoogpr sommen, betaalt voor
allerlei artikelen, dan vroeger, waar
door de verleiding voor de Neder-
landsche smokkelaars natuurlijk
grooter wordt, omdat met de stijging
•van 't gemis de begeerte, om het te
probeeien. uiteraard toeneemt: en
in de tweede plaats, dat daardoor
aan het leger van Hollaiidsche smok
kelaars een niet minder groot leger
van Duitsche grensoverschrijders is
toegevoegd. Velo duizenden Duit
sehers ..kwamen over". Een zeer
groot deel van deze menschen komt
uit honger.
In een kleine gemeente vertelde
mii de Burgemeester, dat hij eiken
dag honderden Duitsche vrouwen
kreeg, die eten kwamen halen. Zij
loopen de boerenhoeven af en bede
len brood, zit komen in de winkels
0111 voedsel te koopen en het blijkt
,dan v»ok, dat het er op geld niet op
aankomt.
Deze lieden zijn dus voor een deel
smokkelaars uit winstbejag, maar
voor bet overige smokkelen zij, om
zichzelf en hun gezin in het leven te
houden. Holland kr>:et dan ook vee!
jonge hongerige gastea.
In een andere gemeente kwamen
de kinderen bij vijftig tegelijk over
de grens om eten te vragen. Barm
hartige menschen gaven wat zij kon
den, goedhartige veldwachters zelfs
kochten van hun niet overvloedig
weekgeld op de verltoopingen van
smokkelgoederen etenswaren, om die
aan de kinderen uit te (leelen. Een
veldwachter vertelde me. dat dc kin'
weinig resultaat en gevaar voor
quaesties.
„Je hebt het wél," zei ze weer, ook
al'keerig van het woord bezuinigen.
„Ik verzeker je van niet. Waar zou
Ik het vandaan moeten halen? Gul-
den&kruid groeit in dezen tijd niet,
Judaspenning is i-n zijn winterslaap,
het r ijtksda al de rsboomp je is doodge
vroren en elijik dor aarde ligt er na
dat voortdurend vieze weer -genoeg
voor de deur, maar dat neemt nie
mand in betaling.'"
„Spaar me je flauwe aardigheden,"
zei mijn vrouw. En toen, met een plot
selinge gemoedelijkheid, die me voor
't ergste deed vreezen „Maar goed
clan, je wilt bezuinigen Laten we
maar beginnen. Hiér ia papier en pot-
lood ik zal wel opnoemen, ij"
schrijft. Bovenaan komtafschaffing
tabaik en sigaren, hoeveel zullen we
zeggen Vijftig gulden.
Daar had je hol, aiweer. Als er
vroeger ooit qua est ie was van bezui
nigen, kwam die poet altijd het eerst.
Vrouwen kunnen nooit begrijpen,
wal een man toch aan tabak en siga
ren vindt. Ze voelen voor oen schoon
boord, een nlernv pak op zijn tijd. een
paar goeie schoenen, maar haar be
gripsvermogen houdt bii sigaren op.
„Schrijf je niet?" vroeg ze.
„Dat schrijf ik niet op Je weet heel
goed. dat ik heoht aan mijm sigaar.
Bovendien te 't lang geen vijftig gul
don Hoogstens twintig in de week
van drie centen, dat is dertig.'
„Ben en dertig gulden, twintig
cents,»■--! ze schoolmeesiterig. „En
dan op de krans de fijnere soort voor
de vrinden en bij gelegenheid presen
teeren 't ia samen veel moer dan vüf-
tig Misschien wel zestig t Al mijn
koekjes on flikjes bij de thee en o©n
onkelen keer een gebakje, als do kin
deren overkomen, ia samen nog niet
de helft. Maar Ik verzeker je daaraan
laat He Able niet raken!"
„Daar denk ik niet O Var," zo> k
hartelHk. nu ik mijn sigaren gced
had. „Heb je oen nieuwen zomerman
tel nondig?"
,,'k Loop al c-em jaar voor spot met
de oude. Maar 13c wil toonon, dat geen
offer mo te groot ia en nog eon jaar
deren van liet ut weken bewaarde
brood en spek, dat reeds in zóó'n
toestand was, dat je het niet meer
aanraken wildo, gegeten hadden,
alsof het de fijnste lekkernij was.
Als een zwerm sprinkhanen kwa
men de Duitsche vrouwen en ook
grijsaards de grens over en haalden
het eten en andere dingen hier weg.
En liet was niet alleen met geld,
dat de vrouwen en meisjes de gretig
begeerde waren betaalden. F.enige
burgemeesters hebben mij verhalen
gedaan van de ergerlijke tooneelen,
die alom langs de wegen plaats von
den tussrhen Duitsche vrouwen en
Hollandschc handlangers, jongens
vaak.
En dit vaak, om een klein artikel
machtig te worden, tot een fleschje
olie, een stukje zeep loe, waarbij dan
niet vergeten mag worden, dat deze
zakep in Duitsehlnnd, in verb «tiding,
heel veel geld opbreng Natuurlijk
wei den deze handelingen, voor zoov er
zij niet uit gebrek svordea gepleegd,
voornamelijk b, dreven door Duitsche'
vrouwen van 't laagste allooi, die op
deze manier, vaak in dienst van hand
langers in Duitschiand, goederen ver
zamelden, om die met enorme winsten
in Duitschiand aan den man te bren
gen.
Er liad zich allengs een heel leger
van mannen van de allerslechtste
sooit, langs de gren3 verzameld, die
op deze wijze aan den kost kwamen.
De honge sommen, die over de giens
worden besteed vormen dan ook een
ontzaglijke verleiding. Van vertrouw
bare ambtelijke personen heb 'k eeni-
ge prijzen vernomen. Een stukje
zeep, dat hier een paar dubbeltjes
kost, doet over de grens 80 cents;
voor een pond spek, dat h er verkocht
wordt voor GO cent, betaalt men in
Duitschiand f 2.50 tot f 3; een flesch
raapolie, in Gelden land kostend CO
tot 70 cent, moeien de Duitschots met1
f 10 tot f 12 betalen.
Is 'het wonder, dat velen, wier be
grippen van moraliteit niet tot da
soliedste bei.ooren, er toe komen, an
het verleidelijke smokkelen mee te
doen.
Daar 't kwaad zulk een enormen
omvang aannam, waren krasse maat
regelen, als ik in bot eerste artikel
aangaf, noodzakelijk.
't Kwaad werkte in velerlei zin. Be
halve de wetschending. verbreidt de
smokkelarij een sfeer van slechtheid
en bederf over de grensstreek. De ar
beidzaamheid gaat uit de menschen,
omdat hel: nu veel makkelijker groote
sommen geld kan verdienen, :n
plaats van een bescheiden loon met
moeilijken arbeid.
Een der burgemeesters vertelde mij,
dat in zijn gemeente bet werkvolk,
dat bezig was met den bouw van
een brug, 't werk staak'e en wegliep,
tot den aannemer zestgend: „We gaan
smokkelen, want we verdienen in één
nacht veel meer, dan bij jou in oen
heele week."
Arbeiders z;im dan ook rnaar h©ei
weinig te krijgen, \lien, die den
ernst van den toestand inzien, vragen
zich af, wat liet worden moet, als de
„gouden tijden" van den smokkel
handel vooibij zullen zijn en de men
schen 't werken ontwond, weer met
geslagen arbeid .n hun onderhoud
zuilen moeten voorzien. Want 't zoo
gewonnen, zoo geronnen, is hier ai
het grootste deel der gevallen van
toepassing. Hel makkelijk verdiende
geld vvoidt verbrast en verdronken.
Type-oreade staaltjes hooixle 'k in
Arnhem, waar een troepje fuivende
smokkelaars in een café kwamen -ui
een hunner, een bankb Ij-et van hon
derd guiden nat maakte, dit aan den
wand vastplakte en uitriep: „Dat mot
vanavond verz... woiden". In een si
garenwinkel in GeiLdeirlanidfs hoofd
stad kwam een man, d e anders mis
schien sigaren van „tien ora een dub
beltje" rookte een kistje „van de
duurste" Sigaren halen. Dp hedV-n ie
gaf hem een kistje van 100, diat f 22
kostte. De kooper keilde een bankje
van f 25 over de toonbank heen en
liep cle deur uit»
Toen de bediende hem terug riep om
met dat verouderde ding voor schan
daal over straat gaan. Natuurlijk
wacht een nieuwe demisaison voor
jou dan ook nog een jaar.
,,'k Zou het met het meest© plezier
doen, maar ik ben er aan toe. Je weet
wol de kraag van de oud© is totaal
verscholen, de heele vorm is uit de jas
van den regen. Eergisteren zei je zelf
nog, dal het ntet langer zoo kon!"
„Groote omstandigheden vereisohen
groote middelen," zei ze. „Maar ik
wil er niet op aandringen. Alleen !»-
grijp je wel, dat ik op Zondag niet
met mijn oude lorretje naast jou nieu
we jas kan wandelen.'"
„Me duin kit: we gaan eerder do
hoogte, dan dc laagte in.
„Mijn schuld is het niet. Maar kom,
je bent een man, volhardend, dapper,
onbevreesd we geven 't zoo gauw
niet op, zou ik denken. Hoe is 't met
je sooleteltsavondje?"
Deze degenstoot gaat altijd samen
me: een aanval op mijn sigaren.
„Eén avond in <je week, ging mijn
vicuw voort, „een glaasje bier, oen
partijtje biljart en zoo, me dunkt ik
reken goedkoop voor een gulden Dat
maakt alweer tweo en vijftig gulden
per jaar, behalve de contributie. Och,
och, wat is een man toch weelderig I"
„Sommige mannen," zei ik, „drin
ken twee of driemaal in de weak hun
potje... glaasje bier. Er zijn er wed,
die 't léderen avond doen."
„Die zouden mij niet passen. Je
avondje blijft dus. Beste man, op die
manier zullen wij niet voel bezuini
gen. Je wijst alles af.'
„Wacht eens even. Is er dan niets to
besparen op 't huishouden? Op
v leeseh
„Je trekt al een zuur gezicht, als "t
vivYsch wn enkelen keer wat verscli
is."
„Op"boter
„Jo weet. dat ik margarine niet kan
verdragen."
„Op groenten, aardappelen..."
„Een coivtonquacsti» on dan nog al
leen, als er rcgocringaartikclen te krij
gen zijn 1"
„Op schoenen..."
„Probeer jij eens, om op klompen te
loopen."
fiem f 3 terug te geven, riep hij: „Dl©
ken jij wel hou'en!"
Zulke verhalen hoort men hier ve-
len. Zij duiden er uilen op, dat de
grove whisten, die h er gemaakt wor
den, wel ni t zorgvuM g worden be
legd. Na den oorlog zuilen deze dui-
zende smokk ';v dus wel even arm,
of nog armer zijn, dan voor den oor
log. AJs erger deficit, dan het gelde
lijk verlies, komt daarbij dan nog bet
verlies van aibeidslust en arbeids
kracht. Het is te vr.ezen, dat deze lie
den geheel gedemoi al'seerd raken tn
geen plaats meer zullen vinden in de
geordende maatschappij.
Meer dan een Buigemeester zei me
dan ook bekommerd: „Wat er van
mijn gemeente na den oorlog terecht
moet komen, weet 'k nief."
JAC C. M. Jr.
Binnenland
TWEEDE KAMER.
DE LICHTING 1918.
Blijkens het voorloopig verslag
over het wetsontwerp, houdende bij
zondere maatregelen met betrekking
tot de lichting 1918, verklaarden ver
scheidene leden geen bezwaar te
hebben tegen de vervroegde inlijving
der inililielicliting 1918.
Anderen opperden daartegen be
denkingen op grond van den jeugdi
gen leeftijd, waarop, bii uitvoering
van de plannen der Regeering, vele
militipplichtigen zich bij hunne inlij
ving zullen bevinden en van de groo
te schade, die door deze vervroegde
inlijving zal worden toegebracht aan
de studiebelangen van velen.
Van andere zijde werd twijfel uit
gesproken, of aan de opmerkingen
omtrent de moreele gevaren, die vol
gens bovenbedoelde leden in het leger
dreigen, wel een juiste voorstelling
van die gevai en ten grondslag llgl.
Men verklaarde volstrekt niet over
tuigd te zijn, dat het zedel jke peii in
bet leger dalende is al3 van een
vaststaand feit had men daarvan
nimmer gehoord veeleer valt som»
het tegendeel te vernemen. Gaarne
en deze wensch vveri Igemeen ge
deeld zou men 's Ministers mee-
tung omtrent dit punt zoo moge
li.|k met cijfers toegelicht leeren
kennen.
W ai betreft de moeilijkheden, wel
ke de veivroegde inlijving zal mede
brengen voor lien, die daardoor Ln
hun studiebelangen worden bedreigd,
wer.d op zoo groot mogelijke tege
moetkoming aangedrongen. Bii de
samenstelling van de •'en. die
achtereenvolgens voor inlijving in
aanmerking zullen komen, worde met
studiebelangen rekening gehouden,
vvaarbii men in hel uder dacht
aan jongelieden, die een eind-examen
(hoogere burgerschool, gymnasium
of andere inrichting van onderwijs)
hebben af te leggen. Het is minder
bezwaarlijk de studie nft 't afleggen
van zulk een examen te onderbreken,
dan daar vóór. Voorts werd in dit
verband maar ook met liet nog op
andere dan studiebelangen ge
vraagd. in hoeverre ook ten aanzien
van miliciens der lichiru: 1918 uitstel
van opkonist zal worden verleend.
Men sorak de verwachting uit, dat
jongelieden, in hun vóórlaatste stu
diejaar on gymnasium of lyceum,
voor een jaar uitstel in aanmerking
zouden komen
Andere leueri betoogden, dat 'en
aanzien van dit punt steeds met
voorzichtigheid moet worden opge
tre.den.
ainuelijk werd de vraag gesteld,
welke, met het oog op een voortgezet
te aflossing der onder de wapenen
zijnde dienstplichtigen, dé voorne
mens der Regeering zijn voor het tijd
stip, dat de liciiting 1918 -gelieei zal
zijn ingelijfd. Zal die aflossing dan
stilstaan Verdient het wellicht aan
beveling, het tegenwoordige sielsol
van oproeping om de 40 dagen over
zekeren tijd te vervangen door dat
van oproeping om de of 60 dagen
De voorgestelde maatregelen met
betrekking tot de lichting 1918 onder
scheiden zicli van die, ten oauzieu
van .de lichting 1917 tot stand ge
bracht, o. a. hierin, dat niet slechts
de loting wordt afgeschaft, maar ook
dat de voornaai gronden van
vrijstelling van den dienst worden
Er he&rschit-e eon oogenMik stilte.
W© peinsden. Toen zei mijn vrouw
„Konden we maar besparen op oe
groote posten. Bijvoorbeeld op de
huishuur..."
„Als ik den huisheer in de verte
zie aamkomen, loop ik een straatje
om, uit vrees, dat hij me verhooging
zal aankondigen-''
„Is er niets te doen aam de schreeu
wend hooge belastingen?"
„Ja,antwoordde ik bitter, „daar
zeg jo zoowat. Ik zal naar den ont
vanger van de belastingen gaan en
hem vragen„Mijnheer de ontvan
ger, waarom zijn de belastingen zóó
hoog?" Dan zegt hij naluurlifk
„door de crisis, vanwege den oorlog.'
- Dan zeg ik weer „goed, dat wil
ik aan nemen. Maar heb ik den oorlog
gewild? Neen niet waar? IJ weet
heel goed, mijnheer de ontvanger, dat
als u mij in Juli 1914 gevraagd had:
„wil u, mijnheer Fldello, de volgende
maand oorlog?" ik geantwoord zou
hebben „weineen, mljmiheer de ont
vanger, ik dontk er niet aan.En als
u dan gezegd had „ja, maar ik stuur
u hom toch thuis," dan zou ik gezeid
hebben „doe het niet, want ik bob
er niet de minste behoefte, aan of lust
ln." Gelooft 11 dal, mijnheer de o»t
vanger, of gelooft u het niel?"
„Jawel," zegt hij dan natuurlijk,
daar ben ik wel van overtuigd. Maar
ik begrijp niet waarom u mij dat alle
maal hier korm vertellen I" „Aha,"
zeg ik. „u begrijpt dat niet? Dan ?.a1
ik het u vertellen, ik heb den oorlog
niet gewild. Hij is toch gekomen. Ik
vvasch mijn handen in onschuld. Door
den oorlog is ©r in Nederland oen cri
sis ontstaan. Daarvan wasch ik dus
ook mijn I van den in onschuld. En
om dio crisis zou ik zulk© hoog© l>o-
laetïiigon moeten betalen! Dank u
wel. Mijnheer de ontvanger, als u de
crisis-koet en van mijn belastingbiljet
aftrekt, dan zal ik betalen. En anders
ntet Ik wensch u gooien dag." Stel,
dat ik dat allemaal doe, lieve vrouw.
Wat denk j© dan, dat de ontvanger
doen zal
„Ik weet hot niet," antwoordde
mijn vrouw onverschillig,
„Ik dan wel. Hij stuur» m© oe-st
ongeheven. Daarmede wo oor Ie
lichting 1918 algeniecne dienstplicht
ingevoerd.
Verscheidene leden verklaarden dit
niet zonder bezorgdheid te zien, wijt
zli de vrees koesterden, dat de alge-
meene dienstplicht, éénmaal inge
voerd. niet weer uit onze wetgeving
zou verdwijnen. Hun stem gevende
aan de voorgestelde tijdelijke ophef
fing van vrijsfellingsgron.den, wil
den zii niet geacht worden, zich
daarmede in het minst te hebben ge
bonden inet betrekking tol het vraag
stuk van den aJgcmeenen dienst
plicht.
Ook andere leden, die zich voor
standers verklaarden van altremee-
nen dienstplicht, wilden niet. dat nit
helangrüke min' bii deze aelegenbi-id
zon worden beslist De beslissing over
nlaemtenen dlenstnllrht ken slechts
vallen nadat daarover principieel,
onder normale onistnndiehpdpri. van
•gedachten is gewiss°M t>„ alles wat
daarmede nauw samenhangt, zooals
btiv. de eerste-oefemngstfid. onder
de i-ogen is gezien.
Waarom voor de lichting 1918 nl-
gemeene milïtienlirht wordt inge
voerd was voorts velen niet duide.
lh'k. Komt deze wet tot a'nod, dnn
moeten in e'k geval meat-ogelen ge
trof ten worden ter verzekering dat
zii die volgens d* Mi'Mïeve» niet.
volgens deze wet wel tol de militie
beiiociiMi, lm demobilisatie ohuuuuej-
Iijk van allen actieven dienst worden
onlUeVen en niet naar de landweer
overgaan, maar aan den lauuaiorui
worden toegevoegd. Daartoe zul van
ueu uanvaug-af Ue scheiding zoowel
od papier als met betrekking tot ver
schillende maatregelen moeien wor
den in acht genomen. Zonder de uit
drukkelijke verklaring vau do Re
geering, dat in dezen zin zal woidan
geüanueld, verklaarden sommige
leden aan het wetsontwerp hun slem
niet te kunnen geven.
Andere leueu metaten op, dat het
geen lder wordt verlangd, niet u o-
geujk zal zuii, indien een wetsbepa
ling er niet tn vourziet.
Vriisielaug wero oupteit voor de
vrijwillige lundslormers. Met üeliek
king tot de kostwinners, die 'niet lan
ger vrijgesteld zullen zijn, werd .door
enkeie leden tw'ulèl uitgesproken, of
hel we» raadzaam is, die aan hun ge
zin te onttrekken.
Ook haddo». t.».-wde leden bezwaar
tegon iidijviug vau hen, die hun loe-
komstige woonplaats iu India neb
ben. Het is nu eenmaal een ïeveus-
'belang voor de kolonie, «lat de loe-
strooming daarheen van jongelieden
uit nurepa niet ophoudt.
Men viueg, of dc negeering niet
reeus enugermate kan meedeelen,
.vat vexmoedelijk te zijner tijd zul
worden voorgesteld oiti een deel der
mobihsuiielastèn van de schouders
der miliciens 1918 af te nemen en te
laten dragen door die der liciiting
ren slotte meenden enkele leden,
dut in deze wet een bepaling thuis
•behoort, dat zij ophoudt te werken
bii het eindigen van de bestaande
buitengewone omstandigheden, waar
door haar karakter van noodwet be
ter naar voren zou treden.
Andere loden waren echter van
oordeel, dat de aard der materie, die
in deze wet wordt geregeld, zulk een
bepaling kwalijk uitvoerbaar ?t.u
maken.
ANALPHABETEX. Doudordag
werd te Ensdhedé e©n huweiijik voL
trokken, waarbij noch het bruidspaar,
noch de ouders en de getuigen de nu-
welljksaoie konden onderleekeuen,
GEDENKTEEKEN JAN L1GTHART
In de vergadering van liet uitvoe
rend comité van hol Ligh&rt-Comltó
-weid medegedeeld, dat van het ge
meentebestuur van 's-Gruvenhuge
verlof is ontvangen een gedenksieeu
te plaatsen in den gevel van bet
schoolgebouw in do TnJlinghstraat
KAMERVERKIEZING RHEDEN.
Jhr. nir. E. B. F. F. Wittert van
Hoogland in Don Maag heeft verklaard
niet berenl te zijn een candidatuur
voor de Tweede Kamer 1© aanvaar
den.
EEN DUITSCIl SCHIP OP DE
SCHELDE. Uit Vlïssingen meldt
men aan de N. R. Cu. Het Duitsche
s.oornsclii]» Ursula Fisher, dat Vr j-
eon papier van een stuiver en dan
een van een dubbeltje en eindelijk
een van drie kwartjes, waar DWANG
BEVEL op staat en eindelijk stuurt
hij een deurwaarder met twee agen
ten van politie en die vtrkoopen on
ze piano, di© alweer ontstemd is (kun
nen vv© niet op t pianostemmen be
zuinig©»?) en je buffet op drie poolen,
waairvan de vierde poot nog altijd los
staat, ook al uit bezuiniging, aan den
meestbiedende 6n als er dan nog met
genoeg ia. nemen ze mijn gemakke
lijk©» stoel ook nog, zoodat ik mijn
middagdutje niet doen kaji (jammer,
dai ©r op middagslaapjes niets te be
sparen ie) en dan verdwijnen ze en
laten ons mel de gaten in ons ameu
b'.amemt, die w© niet kunnen aanvul
len, omdat w© anders evengoed de b©^
lasting hadden kunnen betalen. Zeg;
vrouw, wil je dat allemaal Dan ga
ik morgen naar den ontvanger en liuu
tegon hem de toespraak, dio j© kent,
met de bittere gevolgen, die je nu ook
fceovtl"
Z© antwoordde niet, acheen na te
deuken'k Wachtte geduldig Bezui
nigingsplannen moet je nooit over
haasten. Die groeien iiet best in de
ongestoorde stilte van de machineka
mer der hersenen.
Eindelijk kwam het. Ala ©en blik
semstraal,
„Ik geloof zeker", zei ze, met na
druk op ieder woord, „dat hot nog
wel gaan zou, als je maar niet zoo
onbezonnen-koo 5> zek was. bijvoor
beeld niet meer dobbf.ld© in de Staats-
loterij I"
Dit was het toppunt. Drie jaar ge
leden heb ik me laten ve: lokken, een
half lot in de Staatsloterij voor do
vijfde klasse, over te nemen van een
vriend, die geld noodig had. 'k Zou
het haar nooit verteld hebhen. Je moet
je vrouw nooit zeggen, d«u jc in do
loterij speelt, Vóórdat ©r ©en p; ijs op
j© lot gevallen is. Valt er geen prijs
op, dan vindt ze spelen in do loterij
ongehoorde geld verkwist mg. Ik had
er mijn vrouw dus ook niets van ver
teld, maar het papier Ve! bij ongeluk
uit mijn zak en ze zag het. Al dode-
Onze Lacliliock
Zijn vrouw; Ik -'loof zeker, dat
mijn nieuwe japon niet naar de laat
st© mod© is.
Huar echtgenoot: Waarom denk
jo dat?
Zijn vrouw- Omdat hij v»-' t«
gemakkelijk zit.
Mevr. Hamel: Ik hoorde je in
Jezelf spieken, terwijl je oen bad
niun, Henri. Dat is n verkeerde ge
woonte.
Mijnh: Hamel: - Ik sprak niot ra
mijzelf, maar tot do zeep. Ik gleed er
op uit en vieL
dagiriorgen Aan Zeebrugg© naar Aut-
werpen zou vertrekken, is door onzo
marine opgehouden, omdat het een
prijs verk.aard Engelsch schip moet
zijn, dat een Duilschen naam heeft
gexregen. Het schip ligt thans op o
xeeü© te Vlïssingen, m mg
van een nadere beslissing.
DE PRIJS DER DUITSCHE STEEN
KOLEN. Met genoegren verneemt 't
Haagsch Correepondenliebur-giu, dat
do prijs der Duii&ciip steenko»en v„or
de maand Januari op den ouoen pitje
is teruggebracht, waardoor tam bè-
langrijtoe verbetering wordt »erk_-o-
gen in onze steenkolenvoorz mg
vun uit Duitschiand.
EEN TELEGRAM VAN DEN DC1T-
SCHEN KEIZER AAN DE KO
NINGIN. Uit 's-Graveni»uge icr-
uéaim 't Haagsoh Correspondent'i©-
buroau, dat de Duitsche Keizer r-a
zijn bezoek aan de Nederlandsche atn.
buiance te Glaiwttz in e©n eicgram
aan onze Koningin zijn groot© en war
me waardeer mg voor dit ketdew-rk
heeft betuigd. D© indruk, do©r ©ene
grondig© bezichtiging vwxregcu, 1 ad
bij zijne majesteit ten voHe bevesugd
den hoogen roep, die alum ui Djiteclu
land uilgaa; van het voonreifeYk
werk, door de geneeeheeren en ver-
|M.i©gst©rs verricht
D© Koningin, hoett lerstouu oen
Duitsclteii rreizt-r tdegirafiacn naren
oprechten dauk betuigd vooi d© ui;-
g«^->).:->k©n waard©eruig en gevoelens,
wciko ©ene schoun© voidoen.ng- vor-
moii voor atleu, die aan de aiutou-ance
hebben medvg©werki daaraan hc-b-
bon bijgedragen.
KIND IN DRA.-.:'
Dinsdagavond, terwijl de ouders e©u
oogdnb'ik. niel iu uar».--.1 waren,
kwam ee» 11 jarig meisje te Aalten,
iu aanraking niet ©en gioeienue »a
chel. Haai Kleeien ruien vuur ©n
iiel kind stond spoedig in vlam. Do
ij 1 nga toegeschoten moeder v,«u. ©me
het kind in d© sneeuw', zoodat let
vuur geblusclil werd. Ten gevoigo
van ©rustige bruntlwuiideu. op den
log, was dt: toestand va» liet kinl
Donderdagavond »ug zorgwekkend.
NEDERLANDSCHE BEHANGERS
EN PATROONSBOND - Onder lei
ding van den heer M Scheer uit
Haarlem werd Uy "s Hertogeiibosch de
algemreiie vergadering va» den Ne-
derjandsrlifn iteha» •.•rrspatroonsbond
gehouden
Da jaarverslagen v.\rde» gcc "g©
keurd. D© heer M. Scheer werd als
IvDStuurslid herkozen.
Het colvoodel aibeidscontract werd
aa» e©» zeer ernstige en soms holtigo
discussie onderworpen. Toen 'en
slotte eerst de vvensche ijklieid werd
uitgesproken over het al of niet a«u-
gaan van een collectieve overeen
komst, bleek met 21 legen 23 stem
men. dat de veigaco ing •-<• ••.••m*ch© -
lljkheld voorloopig niet inzag.
Later werd door verschillende t&-
den oen voorstel ingediend om hot
collectieve arbeidscontract ui pria
cipe aan t© nemen, doch met dc uit
werking te wachten lotdat de meu
belmakerspatroons tol den bond wa
re» toegetreden Do besprekingen
over een algemeen© loousv&rhoogmg
hadden geen resultaat. Als plaats
voor de zotiierv prgadrring v-.r'l
l'lmrht aangewezen
DE ZEELIEDENSTAKING. - Tot
dusverre zijm 495 zeelieden bij nel
etukuigsconiitê te It 'erdum u g©-
ecli roven.
lijk sprak zo van roeketoosheid. Na
derhand, toen liet met een nie! uit
gekomen was, verhoogde ze haar oor
deel tot verkwisting en dobb ir ht.
En toch, ik verzeker het plechtig, zou
ik haar, als er ee» prijs op gevallen
was, stellig ee» rnooi ca' vorceni
hebben!
En die oude koe haaide z© u t I©
sloot van ham geheugen!
„Als ik maar wat er op gewonnen
had," mompelde ik, „da» zou j© or
ook van g zprof.teerd hebbent"
„En dat zou da» weer verkwisting
zijn geweest," antwoordde ze verplet
terend.
Ik gaf het op. 'k Stond op 1 Y;bu
te gaan. Maar nog was ik niet bij Ie
deur, of ze zei, alsof or inmiddels
meis was voorgevallen: „Dus man, ie"
weet het, ik kan met mijn'huishoud
geld niet toe. Je wilt wc! zorgen, dat
ik meer krijg..."
En naar dat meerdere zoek ik at
een paar weken vcigoefs. Een Ame-
rikaansch spreekwoo.d zegt: „voor
wie werken wil, ligt het goud op
straat," maar hoe ik ook werk, ner
gens vind ik goud liggen. Een Neder-
landsch spreekwoord beweoit lo
morgenstond heeft goud .11 den
mond» maar in deze grauwe, don
kore dagen is er gcoa mprgens'ond.
Volgens ©en ander spreokwooid s
„spreken z.iver, zwijgen goud", maar
geen van beiden breng! mij wat op.
'k Ben ton oinde raad...
FIDELIO.
N' a s e h r 111. Zooeren h u il: op
een id©e gekomen. Naar ik boor. zijn
or veel families, die bezuinigen v.-ih-.a.
Hun bied ik mijn dienslcn aan als bo-
zuiniger, tego-u ren bescheidan bono-
7ar.urn en wat dat n.cuvvo bedrijf op-
hrengt, krijgt mijn vrouw boven haar
huishoudgeld want hei is gemak-
kalijker bij een ander, dan bij je zelf
te bezuinigen!
