IHLEM'S QAGBLAD
De Oorlog.
iet mislukte Bedrog
OM ONS HEEN
No. 2281
QiDproduGten op particuliere
gronden.
TWEEDE BLAD.
Vrijdag 9 Haart 1917
Vegetariërs zijn dichterlijke men-
jhen. Zij willen goen levend wezen
joden, vrede honden met ieder, te-
jgkeeren naar de natuur, waarvan
in menig opzicht zijn afgedwaald,
jriom, ze zijn in velerlei vorm bij
,siek poëtisch, behalve hierin, dat
lüottoornen willen vervangen door
ruchtboomen, zoodat onze lanen
iet meer uit slanke linden en iepen
i Kloeke kastanjes, maar rnet krom-
appel- en peereboomen zouden
aan. lloc nuttig, maar meteen
oe onsier ijk! Laat ons daar toch bet
-enscheiijk geluk voor een groot deel
«taal uit licht en kleur en geur,
■rbied bewaren voor de schoonheid
an- het landschap!
Maar, het is niet te ontkennen, we
■ven in abnormale tijden. In don
leest letterlijken zin nijpt de zorg
oor T dagelijksch brood en de onae-
erheid van den zeeweg, waarlangs
(is graan moet worden aangevoerd,
wingt tot de meest intense bebou-
ing van den eigen bodem, die denk
aar is. Behoeven onze loofbuomen al
iet te vaiien omdat appe.en en pc-
meer genot- dan voedingsmiddel
er dient wel erns.ig te woideii
agegaan, of niet menig boekje tuin,
it tot dusver voor boemeu diende,
d moeten worden ingeruimd voor
ardappelen of peulvruchten.
Een van de Nederlandsche dagbla-
?n geeft over deze zaak een hoofd-
rtlfcel „Plant en eet", waarin wel
traden wordt; de verwachting niet
hoog te spannen, maar meteen oen
Kromming gegeven van de heerlijk-
eden, die in een stadstuintje o.a.
onnen worden ge.ee d: knciletjos,
ipen, roode kool, savoyekool, boe- j
fnkool. sprurtkool, peentjes, prin-
essc- en suikerboontjes, snijboonen, j
of Röomsche boonen, spinazie, i
gapstclen, snijbiet (een soort van
riiazie) veldsla, bieten kroten) bij
;n aan'eg voor langeren tijd ook
labarberatelen. radijsjes, peulen,
jperwten, vroege aamappelen. zu-
e en nog verschillende undere.
,De keuze is dus ruim", voojt het
lad er bij en wie zou den moed heh-
dan tegen te spreken! Eerder
laat te vreezen, dat de aanstaande
,anter in de keus verbijsterd raakt.
gaat hier, voor ietier afzonderlijk,
niet om hectaren, maar om
ierkan te meters en daarmee zal ze-
i de eerste plaats rekening go-
ouden moeten worden door iéder,
e zijn tuintje of stukje grond voor
tbare planten en uien meer voor
loemen gebruiken wil.
Aan een welbekend deskundig© hier
eb ik om raad gevraagd.
„Vcrbee.d uheb ik gezegd, .,dat
Ier tegenover u zit iemand van goe-
en wil, maar een volslagen leek op
iiinbouwgebied, die een en ander in
ijn tuintje van nog geen tweehuu-
terd vierkante meters wil' gaan kwee-
- wat inoet hij don doen? Wat
du u uêm raden, dan te gaan doen?"
i deskundige keek mij aan en
„dat weet ik niet",
i een dergelijk antwoord was ook
lei te venvachten. Je kunt evengoed
eggen: ,,ik wil een Noordpoolreis
ndernemen, vertel me eens, hier aan
e tafel, op slag: wat moet ik daar-
oor weten en aanschaffen?"
Het hangt van alleri.i oinstandig-
leden af. Hoe groot is 't lapje grond,
Raar ligt het, krijgt het veel zon?
„Op een stukje grond waar geen
in komt, hoef je 't niet te probee-
:n", verzekerd© de deskundige.
„En hoe is 't met de kosten?"
Daar wou hij niet veel van hooren.
Sea financiee.e quaestie was het im-
ners niet. Wat zou 't beduiden, al
toette de groente meer dan anders
ils z© er maar is! Geld kun je niet
sen en daarom komt het er niet op
tan, wat de particulier voor z-ijn zo t
keelde groent© zou be.aien.
„Maar is iedereen wei gescnikt voor
if werk?"
Daarmee was blijkbaar gevoeliger
snaar aangevoerd. Hij vertelde van
tuinbouw school, waarop je aan
dc leerlingen al zien kon, wie wel en
*ie niet goeoe kweekers zouden vvor-
len. De school begon s iuoi gens te
icln uur en de meesten waren dus
ep dat uur present, maar eenigen
hadden dan den tuin al rondgewan-
<kid en heel wat opgemerkt, vóórdat
de lessen begonnen. Die werden later
goed© tuinbouw era! Moest er ge-
foten worden, dan deelden ze het
wafer ooit niet grfijkelijk over de
planten uit: 20 letten er op. of er
misschien bijzonder slap neerhingen,
want die kregen wat extra. En later
gingen z© op Zondag niet de stad.
maar don tuin in.
Do les was duidelijk. Wil je vrucht
verwachten, dan moet je moeite doen,
er bij wezen. Moet om zoo te zeg
gen in j© zitten. Tuinbouwleeraren
weten dat wel. Als die eon rede hou
den voor eon groot gehoor, dan kun
nen 7© con gevoel hebben of z© hun
woorden zóó terugkrijgen; eerst latei
komen uit de menigte de geschikten
naar voren om te vragen naar aller
lei bijzonderheden. DAar kun je mee
opschieten, daar is wat van te ver
wachten.
Onze deskundige veiletd© van
„Tuinwijk" bij Amsterdam, waar me
nigeen Zondagsmiddags liever naar
too .gaat, om zijn tuintje te verzorgen, I
dan 7.00 als vroeger te wandelen in I
d© stad. I
„En ''et er eens op, bijna altijd niet
eon paar kinderen aan de hand, die
meegaan om te helpen, al is nua
maar één worteltje beloofd. Dat geeft
zonder dat ze 't merken, een band
tusschen ouders en kinderen en de,
jeugd leert er de p ariten door waar-
deeren".
Zoo kwamen we op oen ander on
derwerp. De jeugd! Zou die de met
zooveel zórg gekweekte groenten rus
tig laten gedijen, of met de baldda-
digheid die we leunen. de boel ver-
nie en nog vóór die aan oogsten toe
was?
Daar kreeg ik een antwoord op, dat
mijn heel0 bezoek goedmaakte, al
hafl ik anders niets vernomen. „Dat
vraagt iederren", zei do deskundige,
„maar ik denk daar wat anders over.
Met tucht heb ik weinig op, maar
zooveel te moer met opleiding. De
merisclien zijn zoo kwaad niet, maar
vaak onwetend".
En daarop deed hij een bij uitstek
leerzaam verhaal. Ergens in de stad,
in een buitenwijk, woonde iemand
die ernstig reden tot klagen had over
de ieve jeugd. Niets kon ze in zijn
voortuintje met rust laten. Totdat hij
(want bij was zelf goed op de boogie;
in de school in de buurt, waar de
boosdoeneis vandaan kwamen, een
paar lessen had gegeven en daarmee
aan do kinderen wat begrip en daar
mee wat lialde voor planten had bij
gebracht. Op ©en dag zei hij, na een
zorgvuldig en langzaam verrichte de
monstratie.- „kijk jongens, nou zijn
we daarmee een uur bezig geweest.
Zou t niet jammer wezen, als een
ander daar een schop tegen gaf en
het al.eniaal bedierf?"
„Wie zou dat doen!" protesteerde
de klasse in heilig© verontwaardi
ging.
,,'t Komt toch wel voor zei onze
menechenkenner en de jongens keken
elkaar eens aan zeider. ei nieis meer
van, maar hadden t begrepen. Het
voortuintje lijdt Wéinig oi geen aan
stoot ineer.
Zoo gaat het ook op „Tuinwijk":
kinderen uie weten hoeveel moeite en
zorg aan de p amen besteed is, ver
nielen niets meer. ook niet bij een
ander, krijgen er integendeel zelf
plezier in. En hadden de vegetariërs
onzen zegsman op dit ougenblik kun
nen hooren, dan zouden ze hem da-
dé. ijk wol als lid van hun Bond heb
ben wil.en overhalen, want hij ver
wierp het denkbeeld van. vruciitboo-
me.u langs de wegen niet, vond
daartegen in elk geval geen bezwaar
in dc dartele jeugd en wees op de
Rijnstreek, waar iedereen er angs
wandelt en op onze eigen Betuwe,
waar d© vruchtboornen toch ook aan
de zorg van 't publiek zijn toever
trouwd.
„Hiermee kom ik niet verder", zegt
evenwel de goedwillende lezer, dre
liever vandaag dan morgen naar zijn
kiachten en bescuikbaie ruimte aard
appelen ol groenten zou vvn.en ver
bouwen, omdat je toch maar niet
welen kunt, hoe 't mat den aanvoer
in Nederland gaan zak Valt 't mee,
welnu dan is het gekweekte niet ver
loren, viel liet logen, dan zou menig
een berouw hebben, omdat hij met
zorgde toen 't nog tijd was. Maar op
de vraag: wat moei ik eerst doen,
wat vervolgens, wat naderhand?
krijg ik in dit artikeltje geen ant
woord.
Dat is ook de bedoeling niet ge
weest. Hier is a leen aangetoond, dat
er zorg en liefhebberij noodig is voor
de kweekerij. dat niei in de eerste
plaats gevraagd moet worden of bel
gekweekte wat duur kan wezen en
dat het gevaar van de jeugd nog we!
me© kan vaiien. Als de deskundig©
dien ik 9prak, ja zegt, dan zu len bin
nenkort in dit blau eenige duidelijke
nrt.ike.ijes verschijnen, om weetgie
rig© aanstaande kweekers te onder
richten; roet deze mededeeiing zijn
do schepen van onzen zogsman wel
zoowat achter hem verbrand en daar
is liet, ronduit gezeid, dan ook wel
om :a doen.
j. a p.
Overzicht.
Vee' feiten-nieuws over 't wereld
conflict is er heden mot. DE DUilSCH
AMERIKAANSCHh QUAES TIE is
■vrijwel nog in 't zelfde stadium. Af
wachten! 'i'och is zelfs in Duilsch-
land de verwachting, dut '1 einde
van de crisis in ashington wel zat
zijn: oorlog mei Duiischland. Een 1-
ficieusc Duilsche bescltouyv ing over
de houding van Amerika trekt wel de
aandacht.
D© ,,Nordd. Allg. Ztg." schrijft on
der den titel „Fair dealing een ar
tikel, waariu het officieuze Duitsch©
blad scherp© entiek oefent op d-e hou
ding van Amerika jegens Duitschland.
Terwijl! president Wilson zoo merkt
het blad op, voor de geheele mensch-
heid „rechtvaardigheid, recht om te
leven, bescherming tegen georgani
seerd onrecht" ver angi, past hij dezen
eisch -niet op Duitecliland toe. Nauwe-
üjiks was de wereldbrand uitgebroken,
dic het door politiek© insluiting voor
bereide wenk van de vernictigng van
Duitschland zou voltooien", of éen
krachtig© persorgianisatie wae in de
Vereen igde Staten onvermoeid aan
der. arbeid om de votksmeenlng in de
Vereenigd© Staten tegen Duitschland
op te zetten. De regeering van presi
dent Wuson zag kalm toe hoe telkens
weer een deel van het geldende zee
recht door Engeland ter zij-d© werd
gezet, maar liet protest na protest hoo-
ren, zoodra Duitechland Engeland met
gelijke munt wilde betalen. En zoo
bande tie die regeering hoewel zij wiet
oat het Enge!a 1 ids doel was de Duit
se!»© kracht, die het niet wapengeweld
niet kon breken, door den hongeroor-
lcg tegen vrouwen en kinderen lang
zaam te vernietigen. „Voor de geheele
menecl.heid eischt Wilson de vrijheid
om te leven, alleen aan het Duitsche
volk ontzegt hij dc aanspraak hier
op.' De „N'ordd. Aiig. Ztg.herinnert
dan aan de munitielevering nan de ge-
a.heerden, wijst op het afbreken der
be'.i ekk.ngeji met Du-Wenluud door
Amerika en op liet feil dat prevalent
\V'i.son CK*t een rechtstreekscbe deel
neming van Amerika aan den strijd
mogelijk acht, rueiiegensto.amte vol
gent. het blad geen Ainenkaansoh le-
vensbe.aug den president tot een oor
logszucht 1 gen stap dwingt.
De „Nurdd." meent dat wat Duiiech-
ianu tot durcr van Amerika onder
vond geen lanni cdiging was om daar
op een rechtvaardig oordcel te reke
nen. en het b.ad zegt dat het dus na
tuurlijk was dat men in Duitschland
tut voorzorg naar eon nieuwen bond
genoot tegen den uiogeiijken nieuwen
vijand unzag. Duitschland wenscht
nog altijd echter een oorlog met Ame
rika te vermijden, en het aanbod aan
Mexico is dan ook in dit land
al.een bekend geworden ten ge
volg© van de door verraad mogelijk
geworden publicatie van de Ameri-
kaansche regeering. Het loven en lot
van duizenden ligt in Wilsons hand,
zco eindigt het Duitsche officieus© or
gaan ...Maal wat hij ook moge be
sluiten, wij zullen, of hij oorlog kiest
cl vrede, geen haarbreed ons laten af
dringen van den weg op 1 Februari
ingeslagen."
Uit \v ashington wordt geseind, dat
PRESIDENT UILSON LIGHT ONGE
STELD IS. Maar blijkens de nadere
aanduidingen toch nog zoo ernstig,
dan hem absolute rust voorgeschreven
is en bij vermoedelijk verscheiden
dogen tc bed zal moeten blijven.
De ziekte van Wilson zal d© ver
der© ontwikkeling van 't conflict met
Duitschland vermoede ijk wel vertra
gen.
Over China blijven de berichten
ernst Kr luiden.
Er zijn, naar gemeld wordt, te Lon
den betrouwbare berichten ontvangen
dut CHINA NU AAN DEN RAND
VAN DEN OORLOG met Du.Ucaland
eiaai. Men acnt het zoker dat het af
breken «Jer betrekkingen vrijwel un-
iniadellhlk aanstaanue is en dat dit
na enkele dagen gevolgd zaï worden
door oen 001 logsierKiarmg. Men over
weegt te Peking thans wal met de
Du.a-ohers moet geschieden, wijl men
beseft dat hun aanwezigheid na het
aibieken der Ix-irtiikingen een ern
s.ig gevaar zou zijn.
bovendien menu -.iiuis 't HoUandsch
nieuwsagentschap uit Londen, dat de
president 't outslug van den m.nister-
preaidem niet heeft aangenomen.
Dat zegt veel. Er was immers ge
meld, uat er tussclien den president
en den premier oen conflict gerezen
was, omdat de premier buiten den
president om met de Emente onder
handeld had over China's meedoen
aan den oorlog. Uit de verzoening
tussclien den president en den muns
ter-president ine et dus thans blijk
baar afge.eid w ui den, dal de eerste
zich ook veteenigde met de politiek
orn de zijde der geallieerden te kie-
VAN DE OORLOGSVELDEN is her
nieuws heden ook beperkt. Op a b
fronten in Europa doet t w interne*.
I zich weer gelden. Over den atrya m
M-tsopotamië meldt Reuter: „De Turk-
sciie troepen, die den 5en Maan den
r.umarsch der Engel 9cheri bij La ij
hadden getracht to verhinderen, nad-
den hun stellingen den beil Maart
ontruimd en de Engeische cavalerie
trok door Cteoiphon, dat onbezet
bleek te zijn en bivakkeerde gedu-
1 t ride den nacht bij Bavvi, zes rn jl ien
Z. O. van Dialah. (Dialah acht
mijlen van de zuidelijk© grens van
Bagdad). Den 5den en 6en Maart wer
den 85 man gevangen genom -n en
ééri kanon buitgemaakt".
De Engelschtn komen dus reeds
dicht in de buurt van Bagdad, 't voor-
loopig© doel van hun expëditie.
'T EINDE VAN DEN OORLOG Is
blijkbaar niet te voorzien.
D© Engeische minister Henderson
licefi reeds gezegd, dat Europa zich
op een zeer langen oorlog moet voor
bereiden, die misschien door omzet
tende slachting der komend© veldsa-
gen zal. worden verkort, maar ;»iet
geëindigd.
De „Nation" die voorspelling be
sprekend© zegt: „Laten wij ons zelf
niet misleiden. De jongo-lingschap
van Europa moet eerst gedood wor
den, hen vuur van haat en hartstocht
nog hooger en hooger opvlammen.
Hei jaar 1917 is donker begonnen en
het zal nog donkerder oudorgaan.
Waar gaan we dan heen? Naar een
oorlog met gebroken ruggegraut, yo-
voerd tusschen volken op krukken?
Ik ben er bang voor. Aan weerskan
ten schijnt een ramp uitgesloten. On
ze eigen vrees is verlicht. Hoi is niet
waarschijnlijk, dal Duitschland ons
door den honger zal kunnen dwin
gen; zelfs indien het al'e onzijdigen
van de zee kon houden en daar is
geen kijk op kan er in onze drie
v cornaarnste rantsoenen, suiker,
brood en vleesch, gemakkelijk wor
den voorzien. Maar Duitschland's
eigen voorraden schijnen tot over den
volgenden oogst heen te kunnen du
ren. Als er dus geen dramatische uil
slag van de veltisiagen in hei Westen
komt, zu.'.eu bo.de zijden zich mis
schien m een vierden oorlogswinter
storten".
GRAAF FERDINAND VON ZEPPE
LIN de bekende ontwerpei- van do
Duitsche luchtschepen 19 .n oen
sanatorium in LharioUenhuig aan
tongontsteking overleuen. De .9 jari
ge giaaJ heelt een vee; bewogen leven
achter zich. Op io-jar-gen lee.tijd.weid
hij officier, nam deel aan den Ameri
kaanschen burgeroorlog en aan de
oorlogen in 1866 en 1470. In den
Frausch-Duitscuen oorlog maakte "ij
zich bekend door zijn beroemd gewor
den verkenningsrit in de eeiste da
gen van den krijg. Van 1885 tot
1890 wa3 Zeppelin Wurtenburgoch
gezant en geolmaohtigde bij den
bondsraad te Berlijn. Na zijn ontslag
uit den militairen d enst in l8l'0 hield
hij zich bez.g met het ontwerpen van
een luchtschip. Hoewel hij vele te
leurstellingen daarbij ondeivond
maakte hij groote vorderingen en
slaagde er in groote luchtgevaarten
de bekende Zeppelins te bouwen,
die gehoorzaam aan 't stuur trotsch de
lucht doorkruisen.
Over de bet_-eken;s van de ZeppeLius
als oorlogswapen loopen de meenin
gen zeer uiteen. In Duitschland
hecht men er blijkbaar veel waarde
aan, getuige de herhaalde Zeppelin
tochten, meest naar Engeland, ge
paard gaande met de bommen-gooiet ij
In Engeiand verklaart men evenwel,
dat het aan de luchtschepen slecüiis
zelden gelukt eeft..g mil tair doel te
treffen, terwijl bijna zonder uitzonde
ring onschuldige buigers het slacht
offer van de bommen worden. Dc haat
in de Entente-landen togen de Zeppe
lin's waarin natuurlijk ook de lucht-
graaf als de uitvinder deelde is groot
In de centrale landen, vooral bij
onze Oosterburen, zal het heer.gaan
van graaf Von Zeppel.il evenwel diiep
betreurd worden, want het nuLtaire
Duitschland acht zich veel aan hem
verplicht
iersche quaesti*.
Ter aanvulling van het Reuter-
bericht onlleenen we noa aan een te
legram van den correspondent van
hei ..Aür. Handelsblad"
Groote sensatie maakte Woensdag
in het Laserhuis het drumatische
heenaaan van de «eheele lersciie nar-
tii onder leidinx van John Redmond.
Het incident had Dlaaw tesen het
einde van een teleurstellend debat
over de Iersche motie, dat liet. ..ten
einde de Dosilie van de Heullicerden
bu hun streven om de ireiiikheid van
rechten aan kleine naties en het be
ginsel der nationaliteiten te doen er
kennen tesen het Duitsche beginsel
van militaire overheerschimr en re-
ireerinK zonder toestemming der ge-
rezeerden. noodzakelijk was om zon
der verder uitstel aan Ierland vrije
^stellingen te verleenen. die reeds
-eruimen tijd beloofd ziin."
LJovd Georce nam orer het aizs-thler U MMven om een nutteloos
een een non-possumus houding aan
en beklaagde zich. dat ér zeen midde
len konden worden gevonden, om
Ierland tot eenheid te brengen. De
tezen ..home rule" gekante bewoners
van Ulster onder nationalistisch be
stuur tï stelten, zou een schandelijke
inbrj-ik ziln od de vriiheid. De regee
ring ia bereid zelfrezeering toe te
staan aan dat gedeelte van Ierland,
dat he' oiidnhöe'zinnig vraagt, maar
zii is er beslist niet voor te vinden,
ren gedeelte van den N.O. hoek
-Ierland te dwingen, zich er in te
schikken 01.geregeerd te-worden
door een bevolking, waarvoor zii to
taal zeen svinnathie gevoelt.
Dillon rieu uit ..Gii tracht
..homo rule" af te maken.
De eerste minister kwam met
wurmt© 00 tegen die bewering en
stelde het volgende amendement
voor ..Het Huis. hoewel het met
teuade zou begroeten elke regeling,
die een betere verstandhouding tus
sclien Ierland cn de rest van het Ver-
eenlgd Koninkrijk tot stand zou bren
gen. acht het onmogelijk om eenig
gedeelte van Ierland een regeennzs-
on te leggen, die niet in zijn
geest is."
A&auith hield een belangrijke rede
en deed eori belancriik voorstel. De
toestand in Ierland, verklaarde hij.
wordt, om het minste maar te zeggen,
er niet beter od. Hii meende, dat het
niet waarschiinliik is. dat de rebellie
en onstnnd in Ierland weder zouden
toenemen, want de macht, waarover
de regeering beschikt, is van dien
aard. dat. wanneer er mensehen
mochten ziin. die over zulke een roe-
kelooze en wanhonige onderneming
duchten, dit zou leiden tot een ramp
voor hunne zaak.
Hii verzocht liet Huis plechtig en
ernstig met vereende krachten een
Dozing te doen om dezen last van de
schoudei-3 te werpen. Tenzii men van
ulan was. zich politiek bankroet te
verklaren, kwam tiet Asciuith voor.
dat e- middelen gevonden moesten
worden om de belangen, die opper
vlakkig beschouwd zoo uiteenloopend
schenen «1 gezichtspunten, die. od
napier gesteld, zoo ver van elkander
verwi-derd waren als de polen, te
verzoenen, ilii wilde daarom het de
bat een nractische wetuline geven. Er
ziin drie nractiscbe middelen te vin
den lo. dat de rezeerinz onderhan-
rend debat voort te zetten,
maar met mii heen te gaan en rnet
mil ts overleggen wat wij nu zullen
doen."
Dez© dramatisch© verklaring v.ej-J
on hartstochteSiikon toon gedaan. Do
naticralisfen waren zeer ongewond°n
en sommigen balden in hunne woeda
de vuist tezen de rezeerlngbank
Eigenaardig was. dat tiidens het
debat het bericht werd ontvangen, dat
de Ser-aat van Australië met 28 stem
men tegen 2 een motie had aangeno
men ten gunste van onmiddellijk© in
voering van ..home rule" in Ierland.
Nader wordt uit Londen -^md:
De Iersche partij heeft een manifest
uitgevaardigd, waarin wordt ver
klaard, dat de houding van Llovd
George een trouwbreuk is Jegens le
iersche partij cn het Iersche vak, die
leiden zal tot versterking van liet
wantrouwen in Engeische beloften'
en tot uitbreiding van de revolution-
nairo beweging. Do Jersehe partij,
hoewel zij zal voortgaan ul het mo
gelijke te doen om dén oorlog tot een
spoedig en zegevierend einde to bron-
gen, voelt zich derhalve verplicht da
regeering met allo middelen te be-
strijden.
De verscherpte duikboot-
oorlog.
G e Qi r n c u e e r d i'
s*chc p e 11.
Het Fransche ministerie van marino
deel: in de Temps rnpde. dat de onder
vinding geleerd heeft, dat het bekend'
maken van dc namen der getorpe
deerde schepen ernstige bejswaren op.
levert Het ministerie heeft daarom
besloten, die publican^ tc staken, en
elke week een overzicht te geven om
trent de resultaten van den dulkhoot-
oorloa gedurende de voorafgaande
week. In dat overzicht zal het aantal
In den grond geboorde schepen van
verschillende cnte«nri«Pn meegedeeld
worden.
Avontuur van een
neutraalschip.
De „Daily Chron." bevat naar Reu
ter mekJt een reiaas van don gezag
voerder van het Noorsche schip ..Rag
na die verklaart dat hij op weg van
Amerika naar Denemarken d«ior
sn-nn averij kreeg en besloot een Brit-
scht tiaven aan te doen. Een DuitecH*
duikboot echter die de „Ragna
delt en door geven en nemen de beide weigerde toe te laten, dot het
razelinz tracht naar <^©n Rritech^ haven gins'
nnrtiien tot een
brengen, met welke -:l genoegen kun
nen nemen. Vclzens ziin meening zou
echter een herhaling van die proef
waarschiinliik niet meer succes heb
ben dan in Juli 5 1. Het tweede voor
stel was. dat Ieren van alle partijen
zonden worden o^eero=-"i om bheen
te komen en met elkander een schik
king te treden. Dat zou het beste
middel znn. zoo het toegepast kou
worden. Spreker vreesde ecuier. dal
dat niet zou ©aan. De eenige practi-
sche uitkomst zou ziin dal de rezee-
rlnc de tusschenkomst zou inroepen
van eenize buiten de auaestie staande
en om irtiiJige autoriteiten en aan
dezen de taak oudr-M,».i. de belangen
en gevoelens tot een overeenstemming
te brengen. Hij wee3 er op. dat dit
vergemakkelijkt zou worden, uu rib.t
de koloniale staatslieden in het land
ziin. Wanneer zii tot een beslissing
mochten komen, dan zou deze aan
het parlement ter definitieve goedkeu
ring onderworpen moeten worden.
Llovd Georze beloofde het voorstel
van Ascroith in overweging te zullen
nemen.
John Redmond zeide. dat de ver
klaringen van Llovd George ten gun
ste van „home rule" overbodig wa
ren. De premier zou thans, uidien hij
den iuoed er toe had. zijn macht
kunnen gebruiken om ziin betuigin
gen in praktijk te brengen. Maar
Llovd George had geen voorstel ge
daan. Hii had een wenk gegeven, dat
er opnieuw onderhandelingen zou
den worden begonnen, maar Red
mond wil. na dc ervaringen, die lui
bii de laatste onderhandelingen heeft
opgedaan, geen nieuwe meer bezin
nen. Het resultaat van dit alles zal
zeer schadelijk zijn voor de belangen
van het rijk. De rezeering geelt zich
door haar optreden in handen van de
rcYtlulionnairen in lei-land. Hij wees
©r verder od. dat de nationalistische
leiders door hun laatste pogingen, om
een schikking tot stand te brengen,
hun politiek leven od het sDel hadden
gezet, en hii verklaarde, dat zii be-
drozen waren. De reaeering had met
voorstellen moeten komen, die door
geheel Ierland aangenomen zouden
ziin.
Een L'lsterscli unionist riep uit
..Wat meent aii daarmede T'
..Hetgeen ik meen is dit", zeide
Reriiïond ..Stel ..home rule" inwer
king ir.et de aanvulling en de wijzi-
scbip naar een Briteche haven gins
tel het ondergaan van herstellingen
en w.lde dat het schip om de Shet-
iands piu varen. De bemanning wet-
garde echter om de She' ande te va-
rei,, maar kon gelukkig worden over
genomen door een auder schip. Do
„Ragna" werd vier dagen iater in zin
kenden toestand een (Engelrohe) ha
ven binnen gebracht.
Carson over hclduik-
bootengevaar.
De Engeische minister Carson zei
de in oen rede, dat er volgens zijn
meening niet gewonnen werd (looi
de zaken erger voor te stellen of t©
beweren, dat zij beter zijn dan feite
lijk het geval. Hij geloofde, dat da
menschen van het Engeische ras zich
aaji e kon toestand kunnon aanpas
sen. De vloot heeft te doen met nieu
we problemen van zeer ernstigeii
aai-d en van liet grootste bo'ang voor
do Engeische suprematie ter zoe. „Wij
hébben", zoo vervolgde hij, ,.te doen
met een vijand, die allo nvnsche'ijk-
heid, in den loop der eeuwen beli
chaamd in onze in!er9fttionale wet,
ter zijde stelt Het volk moet vertrou
wen stellen 111 de vloot'De minister
geloofde, dat nog krachtiger maatre
gelen de invoeren nog meer zoudui
belemmeren bet vo.k moei er echter
"wel aan denken, dat de regeeriivz zoo
min mogelijk maatregeen neemt", tlio
aan de natie ongerief kunnen veroor
zaken. „Wij zulten tot het einde toe
volhouden", zco eindigde hij, „onver
schillig wat de Duitschers ook n
of trachten te doen".
Verspreid nieuw»
UIT GRIEKENLAND. - De „Ti-
mes"-corre»pondent :e Athene meldt,
dal LairiDr.»-. dc Gneksclie premier
in een interview verklaard heeft, dat
de overbrenging van oorlogsmate
riaal aaur «ten Peloponnesus zoo go©d
als geëindigd Is. De correspondent
bericht verder, dut na dc opheffing
van de bokkade consenten voor den
invoer van koopwaren 111 Griekenland
vermoedelijk duor de Brifsclie legatie
zullen moeten worden geteeken-l
ENGELSCHE LEGER - Uil
Londen wordt gemeld Geschat wordt
dat thans ongeveer een half millioen
mannen werkzaam zijn in niet-nood-
zake.ijke bedrijven. Er worden nu po-
giusen gedaan oin deze in noodzak©-
lijkt Iw&U'eii orer le brengen en al-
iruiiren. die de tnd en de veranderde J h ~®<chik-
omstandteheten noodic maken.Ten- J£fnMC
.lette verklaarde hii „Het ion voor hc' 'ri1 ,e kni»™-
ons. na heteoen cezeed is absoluut j EEN GERUCHT. liet ssoiff-
nutte'oos ziir. voort te saan. Ik doe j bureau seint uit Berlijn Naar uaa
derhalve een beroeo od miin collega's. I ver? ri'-tene bladen wordt gemeld,
om geer verder deel te nemen aan eaat in Italië het KCriicht. dat het
het debat, n.aar het Huis met de mo-1 linieschip Giulio Cesare teiutevoi ^e
tie en het amendement te laten doen I van moedwillige vernielinK «ezon-
wat het wil. Ik vraag hen niet. om 1 ken is.
FEUILLETON
sar het Engelsch van
EDGAR PICKERING.
Philip Dundas, die dadelijk na het
bericht van den moord nuar Overde-
B0 Grange gegaan was, zat naast
Gerald en aan hot eind© van d© ta
fel zat ©en k. ein mannetje, dat alleen
opviel, omdat iiij zoo schoei keek.
Philip knikte iegen hem toen liij
hem voorbij liep.
Dat is Giimp, ©en detective,
fluisterde hij togen Gerald. Een
.van tie knapste uui die ik ken.
Gerald was te somber ora ergens
notitie van te nemen en toen
les afgeloopen was, ging hij zonder
is zeggen de eetkamer uit. Ferry-
man bi eet nog een «ogenblikje met
rechter praten en ging toen naar
bibliotheek, waar hij Sevorne
tend, die er voor gezorgd had, dat
Ua allen die bij dc lijkschouwing
tegenwoordig waren geweest, een
overvloedig diner werd aangeboden.
Puiüp Dundas had geweigerd Iets te
Sebruikon en wandelde langzaam te-
hig naar Norton-Royal, waar hij Ge-
tafd weer zou ontmoeten.
Mevrouw ArmiUtge begon langza
merhand te beseffen, dat squire Oli
ver dood was en ze was niet van hot
idéé af te brengen, dat Gerald nu
een wees geworden was. Toen hij het
huis binnenkwam begon zij te huilen.
Elsa was onwillekeurig opgestaan
toen Gera d binnenkwam, maar "te
zeide niets.
Ik heb Elsa iets te zeggen, me
vrouw Armitage, begon hij, dat
alleen voor haar ooren besiemd Is.
Is het waar, wat wij gehoord
hebben, Gerald? vroeg mevrouw Ar-
niitage met bevende stem.
Het is waar dat mijn oom ver
inoord is, antwoordde hij. Tot op
dit oogenblik is er yerder niets be
kend.
Elsa had nietó gezegd, hoewel haar
hart vol was van medelijden voor
Gerold, wien men het kon aanzien,
dat hij een vreeeelijken dag achter
den rug had. Hij zeide niets meer
vóór zij alleen waren.
Gerald! riep zij uit. Ik heb
gowacht en verlangd naar je komsL
Waarom ben je zoo lang weggeble
ven?
Dat was beter, antwoordde hij,
want over datgene wat ik van
plan was je te zeggen, kan ik nu
zwijgen. Niet dat ik van besluit ver
anderd ben hoewe' wat er gebeurd
is, de moord op mijn oom, mijn
eigen zorgen veel kleiner doet schij
nen. Maar in leder geval moet hot
onder de oogon gezien worden.
Waarom zeg je ruik© dingen en
op zoo'n toon? en Elsa bloosde. Ik
heb j© geen aanleiding gegeven om
boos op ruy te worden.
Dwing mij niet tol ©en verk'a-
ring, antwoordde hij. Ik heb geen
lust om over mijn verlies te spreken.
En op stuk van zake verbaast het mij
niet heel erg of tenminste, het be
hoorde mij niet te verbazen.
Jo doet mij onrecht, zeide zij
verontwaardigd. Ik zal niet bewe
ren, dat ik jo niet begrijp. Je denkt
duit mijn ontmoeting met meneer Se-,
verne afgesproken was.
Ik kan moeilijk iets andere "go
looveri dun wat ik gezien heb, anv
woorddo hij. Dat combineer ik met
d© veelvuldige bezoeken die Severne
hier bracht. Hij kan je alles geven,
wat ©en vrouw kan verlangen.
Geloof je dat ik je ontrouw ben
geweest?
Dan woord wil ik liever niet ge
bruiken. Ik geloof, dat het je bedoo
ling niet was om mij te bedriegen
maar j© hebt jo laten beïnvloeden
en ik wil je niet langer in den weg
staan.
Zij keek hem aan door een waas
van tranen, die zij liet volgende
oogenblik mot haar hand wegveegde.
Dus daarom wil j© niet geiooven
dat ik je lef heb dat ik Je ooit
heb lief gehad, zeide ze rustig.
Gisteren zou ik Je vertuid hebben
wat ik dacht. Vandaag nu ik tijd heb
gehad om over alles na te denken,
schijnt het mij onnocdig toe dat alles
nader t© bespreken. Laat mij verdwij
nen uit je leven en vez-geet mij.
Zijn kouden bijna onverschilligen
toon trof haar meer dan eenig vei-
wijt god aan zou hebben en haar
trotsch kwam er tegen in opstand.
Ik dacht niet dat het noodig ge
weest zou zijn, dat ik j© verteld© dat
ik meneer Severne bij toeval ontmoet
had; dat ik hem in eenige dagen
niet gezien had. J© wiit me niet go-
looven, maar het la waar.
Ik vraag je niet om jo za'f te
verontschuldigen. Ik heb je niet be
schuldigd, maar wat er gisteren ge
beurd is, Is voor mij^een bewijs dal
bel voor jouw geluk beter is als wij
van elkaar gaan.
Heb j© er aan gedacht, wat het
voor mij zal zijn? vroeg zij, en hel
scheen haar tc© dat haar hart niet
meer klopt© dat zij het vermogen
verloren had om t© bewegen en utn
andere te praten dan op dieo harden,
onverschilligen toon, di© riet© ver
raadde van haar wanhoop.
Misschien heb ik daar wel aan
gedacht, ik weet het niet. Ik bon al
leen zeker van één ding: «Jat wat ik
doe het besta is voor jon toekomstig
geluk, zooals ik je al zeide.
Je weet niet hoe verkeerd J© mij
hebt beoordeeld, antwoordde zij.
Ik zou nog veel meer kunnen zeg
gen, maar ik ben te trotsch om mij
zelf te verdedigen. Laat ade zijn zoo-
als jij het wtit.
Pas teen Elsa aiteeo was waren
haai kracht en haar moed uitgepui
en met een snik viel zij neer op de
rustbank. Ger<Jd was weg en zij hou
geweigerd hem zelfs goeden d;>.' '«e
zeggen, uit trotsch. Ilet drong nu tot
haar door dat zij onder den indruk
van hei oogenblik dom gehand-'
had oen woord had alles op kun
nen helderen en zij had dat woord
niet uitgesproken. Nu was zijn leven
bedorven zij had alleen aan zich
zelf gedacht ln haar verdriet en niet
nari Gerald en nu was hij voor a tijd
ui liaur w eggegaan.
Zo stond op, te wanhopig om te
huilen. Het is mijn schuld, zeide
zo tot ziclizelf. Ik had hem alles uit
kunnen leggen, maar ik was te hoos.
En ik heb hem zoo lief. Misschien
zal hij eens weten hoe trouw ik ge
weest ben als het dan maar met
te laat is.
Nadut hij Myrtle Cottage verlaten
had, was Gerald naar Norton Royal
gegaan 011 toen h ij bij liet hotel kw am
waar Philip Dundas op hem zat te
wachten, hud hij zijn gewone kaJinte
weer herkregen. Hij was iemand die
nlot in-*l zijn gevoeroos te koop liep,
maar Philip s scherpen blik toonde
hem dat zijn vriend een heel ander
mensch was dan de hiehthartige
jongen van vroeger. Na het diner
zouden zij naar Londen terug gaan
en onder den maaltijd zwegen zij
bijna voortdurend.
Ik heb eens met Crimp gepraat,
zeki© Dundas eindelijk, en hij zegt
dat hij op liet oogenblik nog geen
spoor van «len dader lieeft kunnen
ontdekken. Van één ding Ls hij vol
maakt zeker: er is geen kvveelie vim
een paging to tinbraak. Natuurlijk
moost de réchter dat wel zoggen, om
dat ©r geen andere oplossing van het
geval bekend was.
Misschien weet jij een andere
oplossing? vroeg Gerald op sarcasti-
schen toon.
Late- zal ik or misschien uicer
ever kunnen vertellen. Op het oogen
blik kan ik er nog niet over spre
ken.
Toen leunde hij over do tafel heen
en koek Gerald aan.
Als ik je vriend niét was, zeide
hij, of ais ik niet wist dat je oen
van de eerlijkste uieuschcn bent dia
er zijn, Gerald, zou ik J© nooit zeg
gen wat je eigenlijk wel weten moest.
Ik zal jo nu waarschuwen, omdut ik
je vriend ben en dat beteokent
heel veel. Het doet er niet te© hoe
het kornt dat ik den laatsten tijd al
terlei dingen ontdekt heb. waardoor
ik denk, dat h«t raadsel van don
moord wel óens op een zeer onver
wacht© manier oj>g»oat kon werden.
Het is genoog als lk je zag. dat Amyas
Severne j© vijand is on a les gedaan
heeft wat hij kon om je te benadee-
Jen.
En dat is hem gehikt ook; z©td#
Gerald bitter, maar Philip nam er
geen notitie van.
iWordt vervolgd.)
