Uleits Dagblad
X
A
t
7
c
\J
in decoratieve vrouw
tweede blad.
Woensdag 18 Jnnl 1917
OM ONS HEEN
No. 2328
li aeït dagen vau Hederland
«ar Nederiandsch Indië,
In acht dagen v iui Amsterdam naar
krabaja! En dan nog eiken nacht
-^ren ia «e» gewoon hótek 't Klinkt
1 sprookje en 't zal ook nog wei
d&doMjk voor iedereen bruik-
wezen, maar dat hel komt is
Strekt niet onwaarschijnlijk. Na-
rarlijk per vliegtuig, booten varen
«or'oopig zoo snel nog niet En als
I lezer zegt; >mou ja, per vliegma-
hiue!" op een toon van daar ga ik
Mh nooit in zitten, dan is het wel
«tfó even na te gaan, wat vliegma-
Aines in enkele jaren geworden en
Jifbeterd zijn. Als de dag van giste-
„o herinner ik me, dat er op oen
*»ad3gmorgen een telegram kwam
helde tijding, dat lïiériot het Kanaal
«ewevlotron'en te Dover geland was;
middags trof ik in de traan naar
•mdvoort een gecö'schap Franschen
ei kon niet laten, hun to vertellen
nu 't succes van hun landgenoot,
marin we ons gezamenlijk verheug
den-
Iloe kort is dat geleden en lioe ver
llgi het achter ons! Nu steken iederen
Jag, al is 't niet met zulke vredelie
vende bedoelingen, vliegtuigen liet
Kanaal over, zonder dat iemand het
tog de moeite waard vindt om or over
M spreken. Machines met twee per
ken zijn, uiterst gewoon, met vier
ij niet bijzonder, met acht is al voor
«komen. Waarom zou liet vliegtuig
binnen enkele jaren niet evengoed eon
jegelmatig vervoermiddel zijn a's niu
dt"snelle stoomboot en de sj.O' reiii?
jagelukken? Die zullen de nuu ehen
irenwin weerhouden als nu de kans
gevaar in spoor en stoomboot.
Wij leven in dan tijd der onbe
grensde mogelijkheden en we moeten
bs niet verbeelden, dat wat nu nog
Pst voorkwam, niet binnen tien j aat
je eenvoudig feit zal zijn. Daarom is
sa artikel in het orgaan van den
jig. Noden. Wielrijderebond, d e
lamp i oen, geschreven door den
tar J. H. W. van der Muelen, de
Böeiïe van het lozen overwaard. Het
testeur van den A. N. W. B. gaf mij
reavillend vengunning, daaruit een
n ander ovar te nemen en stond te-
tns de clichó's, die er bij l>ehoorenv
i bruikleen af. Voor het eon en het
Bder wordt hier dank gezegd.
heer van der Muelen noemt zijn
eschouwing: „ontwerp voor een
liegtuigverbinding met onzo overzee-
febe bozittingjeax" on vertelt, boe hij
t;0 gedachten ©ens liet gaan over de
raag, langs welken weg iemand „be.
tijfzek-er" naar onzo koloniën zou
om en reizen, nu door de buitenge-
•ent omstandigheden de gewone
iwtea minder veilig geworden zijn.
ai was dus de grondslag van het
!an: dat natuurlijk alleen in vredes-
jd kan worden uitgevoerd.
Ofschoon de vliegtechniek verbazend
vooruitgegaan, zoo hoog staat ze,
leent do heer van der Muelen, nog
pet, dat men een vliegdienst zou dur-
ren ontwerpen met toesta'Jen, die ge
regeld in zee dalen en daaruit weer
rtijgen moeten. De dienst zou dan
teveel van wind on golven afhan
kelijk worden. Derhalve koos de schrij
ver de landmachine, de route zooveel
mogelijk door da dolen van groote
rivieren om de bezwaren en de kos
ten van 't overv liegen van hooge ge
bergten te ontgaan; bovendien nam
hij zijn weg waar dat mogelijk was
langs groote steden en door dichtbe
volkte streken, omdat daar de kans
op hulp grootet Is, dan In woestijnen
en moerassan. Alleen over dag wordt
gevlogen, 's nachts logeeren de pas
sagiers In een hotel
liet begin van den tocht ia een
rujme mooie vliegtuighaven in de na
bijheid van Amsterdam.
het wenschelijk rijn zou, in die vlieg
havens {om verwarring te voorkomen
zou het misschien beter zijn van
vlieg? tationo" te spreken) hotels te
bouwen, waar de reizigers kunnen
eten en logeeren. Ze zijn dan meteen
„van den Jast af, om In Turkestan,
Rusland of Siam kamera te bespre-
kenl"
Natuurlijk moeten er ook bemzine-
opa agplaatsen bij die stations aange.
legd worden, want ofschoon de vueg
tuigen benzine moeien meenemen voor
een afstand van 1200 K.M., en uit een
nood reservoir nog benzine voor 50
K.M. méér wordt meegenomen, dienen
er toch gelegenheden te zijn, waar de
machine dus, wanneer de twee groote
motoren den dienst weigeren en tot
landing noodzaken, op c*» hoogte van
2500 M„ dan kan de machine in
rechte lijn nog 126 ICM. door vliegen,
met andere woorden: binnen een cir
kel van 125 K.M. landen, zoodat wel
een geschikt terrein voor een nood
landing zal kunnen worden gevonden.
Andere ongelukken aan "t vliegtuig
komen eigenlijk niet meer voor. In
de meeste gevallen zijn die noodlottig
voor de inzittenden, maar de tijd, dat
de vleugde ln de lucht afbraken, het
doek door verrotting of slechte beves
tiging scheurde of de romp zich op
De eerste dag is de afstand: .Am
sterdam Hamburg Berlijn
Breslau Knakau Lembarg. Af
stand ongeveer 1350 K.M.
Tweede dag: Lomberg over Kief en
Charkow naar Tsjaritsjin aan. de
Wolga. Afstand 1533 K.M.
Derde dog: Tsjaritsjin over Goerjew
aar Boekhara. Afstand 1550 K.M.
Vierde dag: Boekhara door Afgha
nistan naar Lahore in Brilsch-Indifi.
Afstand ongeveer 1700 K.M.
Vijfde dag: Van Lahore naar Cal
cutta. Afstand ongeveer 1750 K.M.
Zesde dag: Van Calcutta naar Bang
kok in Siam, afstand 1550 K.M. Hier
voorraad spoedig kan wprden aage-
vuld. Over dit punt schrijft de heer
van der Muelen uitvoerig en dat is
begrijpelijk omdat het een zeer be
langrijk punt is.
De voornaamste vraag geldt na
tuurlijk de betrouwbaarheid van de
vliegtuigen. Zij zal zitóh moeten ui tem.
„in een gering nantal pannes en 't
practisoh niet voorkomen van nood
landingen'. En na deze verklaring
stelt de schrijver zelf de vraag:
„waarom komen noodlandigein voor.
waardoor worden zij noodzakelijk?"
gaat hel 300 K.M. over zoe, nb de golf
van Bengalen.
Zevende dag: Van Bangkok naar
Singapore, afstand ongeveer 1500
Kilometer.
Achtste dag: Van Singapore via Pa»
lembang op Sumatra naar Java en
Soerabaja, afstand ongeveer 1500 K.M.
De letters op de cliché duiden ach
tereenvolgens aan: Amsterdam, Her
lijn, Breslau, Lamberg, Kief, Tsja
ritsjin, Boekhara, Lahore, Benares,
Calcutta, Bangkok, Singapore, Pa-
tembang, Batavia, Soerabaja.
De negen steden waar havenwerken
voor vliegtuigen aangelegd zouden
moeten worden, zijn voorzien van de
nummers 1—9. Over die vlieghavens
geeft de lieer van der Muelen nadere
bijzonderheden, waarop ik hier niet
nader behoef Li te gaan. En daarvan
zij hier toch vernield, namelijk, dat
en geeft daarop hot viervoudige ant
woord: door *t onklaar raken van den
motor, door een defect aan 't overige
doel van het vliegtuig, door gebrek
aan biandetof en door weeraomsban-
digheden. De motor 19 wel in 80
procent van de gevallen de oorzaak
van noodlandingen. Daarom stelt
zich de heer van der Muelen voor, te
vliegen met 4 motoren, zoodat, wan
neer één daarvan hapert., tocA kan
worden doorgevlogen, z(j het ook met
minder snelheid. Maar noem aan,
dat de twee grootste motoren (elk 136
p.k. sterk) defect zouden raken, dan
blijven nog 2 motaren elk van 90
p.k. ovar en met dezer zou dan een
daling onder een zeer geringen hoek
kunnen plaats Hebben, bijvoorbeeld,
onder een helling van 1 op 50. Is de
/t
-
r1
71X1X1
V
vouwde, zijn gelukkig voorbij.
De gemiddelde snelheid is 180 K.M.
per uur. De schrijver erkent dat dit
veel is, maar 450 p.k. als drijfkracht
mag ook zeer belangrijk boeten; het is
driemaal zooveel als oortogsvl iegtui-
gen on die brengen hot wel tot 160
A 170 K.M., wel niet met 8 p.t-sa-
giors, zooals de vliegtuigen naar In-
d-é zullen moeten vervoeren, maar
dan toch met oen lading zware bom
men en munitie.
Fig 1 geeft de maciiine weer, op
zijde gezien en fig. Z van boven gezien.
Het brandgevaar moet natuurlijk
door croote voorzichtigheid worden
verminderd. Rooken is verboder. ook
voor de passagiers. ..Een brand-
bluschaDoaraat en een kist met z&ud
kunnen een begin van carbura-
teurbrand. wat ook al een zeer
hooge uitzondering is. .wel dooven.
Solide tank^ in dichte leidingen doen
dat 't overige. De weersomstandig
heden laten zich minder gemakkelijk
in bedwang houden. Oorspronkeliik
is hiertegen geen kruid gewassen. On
ze machines kunnen echter wel een
buitie doorstaan. Ten eerste vliegen
tee snel en ten tweede hebben ze een
groote massa, waardoor ze niet zoo
hevig geslingerd zullen worden, als
kleinere toestellen.
We zien hetde hoer van der Mue
len ontwijkt de bezwaren niet al
meent liii ze ook te kunnen overwin
nen. Ik eeloof zeker, dat ziin eenvou
dig maar overtuigend betoog onze le
zers al geboeid heeft. In een volgend
nummer ontleen ik 1102 een naar bij»
zonderheden aan ziin uitvoerige arti
kelen.
J. C. P.
De Oorlog.
Ov«r2ioht.
IN 'T OOSTENRJJKSCHE HUIS
VAN AFGEVAARDIGDEN sprak de
voorzitter allereerst den wensch uit,
tlat 't Iluis werkzaam moge zijn tot
heil van den staat. Daarop begon
men met de behandeling van de be
grooting. De eerste minister Cl am
Martinitz leidde de behandeling daar
van in niet een regeerlngsverklaring.
Hij verzekerde, dat de regeering ha
rerzijds alles in het v.erk zou stellen,
om ertoe bij te dragen dat dc bijeen
komst van den rijksraad het geliefde
vaderland tot steun zal strekken en
het voÜt tot hulp en troost. De minis
ter herinnerde aan de ontzaggelijke
offers die de vroeselijk© oorlog heeft
geëischt en gedacht met diepe gevoe
lens van rouw de duizenden die geval
len zijn en hun leven hebben gelaten
voor het vaderland. „Maar alle tranen
clio gevloeid hebben en die nóg vloeien,
zullen, zijn met tevergeefs gestort: na
^4 maanden van strijd staat onze mo
narchie heden vaster dan ooit Zij
heeft een ontwaken gevierd, een ont
waken uit een slaaptoestand en bin-
nenfandsch krakeel. Dit ontwaken,
ons behoud en ons bawustworden, dat
ales danken wij ons heerlijk, roem
rijk leger (levendige toejuichingenj.
Nog onder ver na ons levende gé&kiei
ten xal men spreken over den helden
moed onzer soldaten. Het zij mij ver
gund hun namens de regeering een
groet van diep gevoelde dankbaarheid
te zenden".
„Dankbaar ook willen wij zoo
vervolgde do minister hen geden
ken die door het geduldig dragen van
alle ontberingen lil het vaderland zelf
en door hun onvermoeiden arbeid een
volhouden op oecortomlsch gebied heb
ben mogelijk gemaakt, Zij hebben ook
het leger gegeven wat het noodig had.
Vast vertrouwend op den onwrikba-
reii muur onzer verdedigers zien wij
txotoch en met opgeheven hoofde de
toekomst "tegemoet".
Betreffende den toestand ten aan
zien van het buitenland, de vooruit
zichten en de mogelijkheid tot het be
werken van een een oden vrede, ver
wees de ministerpresident naar de
troonrede, om daarna over te gaan
tot kwesties van binncrilazidsche po
litiek.
Hij sprak dan in <le ecrsie paal©
over de in de openingsziUmg afge
legde verklaringen, waarbij do natio
nale en autonomische partijen met
nog grooter kracht dan andere hun
motieven iuzang trachtten te doen
vinden. Waarschijnlijk zijn zij t«
klaren door het in den oorlog aan
wakkeren der nationale hartstochten.
Maar de leer van dezen oorlog is voor
waar een andere. De volkeren van
Oostenrijk hebben ln geen oogenblik
der historie hun onafscheidbare aa-
ir.enhoorigheid krachtiger tot uiting
doen komen, hun eenheid van wK,
hun overwinnende kracht in afweer
en aanval meer kunnen ontplooien
dan in dezen wereldoorlog. (Instem
ming). De vaste grondslagen des rijks,
die in het politiek geschermutael der
laatste jaren gelukkig onverlet zijn
gebleven, zijm gebleken onwankelbare
steunpilaren van een onvergelijkelijk,
door vriend en vijand bewonderde
macht te zijn. Even sterk gelijk Oos
tenrijk in deaon oorlogsstrijd is en
was, moet het ook in vredestijd Kij
ven .waaneer het in den wereld strijd
der wereldnatiën voor de mogelijkheid
tot een vreedzame ontwikkeling te
kort komen wil. Slechts een krachtig
gevoegd en hecht staatsbouwwerk, zal
blijvend kunnen voldoen aan de
eischcn die de toekomst er aan stellen
zaJ, daarom mogen die grondslagen,
welke hun deugdelijkheid hebben be
wezen niet worden geschokt.
Vóór alles moet de regeering haar
stom verheffen tegen verklaringen
van po'itieke fracties, welke zich uit
strekten op het terrein van de ver
bonden mogendheden of op dat van
den anderen staat der monarchie. (In
stemming).
Verder wees liij er .op, dat bij de
openingszitting van 't Huis door de
partijen verschillende programma's
kenbaar gemaakt zijn die zeer tegen
strijdig zijn.
„De volkeren van Oostenrijk zouden
wanneer zij liun wenschen op zooda
nige wijze wilden trachten te verwe
zenlijken, veroordeeld zijn, om hun
krachten in eindeloos getwist zonder
©enig uitzicht op resultaat te verbrui
ken. De emigratie-toestanden, waarbij
volksstammen en deelen daarvan in
dezen binnensten kern van Europa
zijn binnengetrokken, leidden noodza
kelijk tot de vorming van ons staate-
ivuzein, en de geschiedenis stelde met
dozen oorlog onder de meest ernstige
omstandigheden, de juistheid barer
samenstelling op de proef. Dit feit
mag men niet over het hoofd zien. In
jlaala van dit niet te verwezenlijken,
a za ts door verschillende punten In
nerlijk tegenstrijdig program, wil de
regeering eèn programma aanbieden,
waarin alles wordt samengevat wat
het volk werkelijk noodig hoeft.
Dit program bevat iets gemeen
schappelijk dat gij in den grond
uws harten allen liefhebt, niet met de
dweepzucht van nationale opgewon
denheid, maar mot de liefde van
dankbare aanhankelijke zonen. Le
vendige toejuichingen, handgeklap,
protesten en aanhoudende interrup
ties bij de Tsjechen;. Dit program der
regeering 10 Oostenrijk, zooale het zich
in het volle gevoel van verjongde
levenskrach' openbaart, voor te be
reiden om een machtige factor in de
economische en sociale maohtsonlwik
ke. ing der toekomst te worden. Oos
tenrijk als een eerwaardige, trotsche
veste. De regeerixig zal ter gelegener
tijd voorstellen indienen. „Het zou
met de logica der geschiedenis niet
overeen te brengen zijn, dat Oosten
rijk het ouderlijk huie, dat het zoo
prachtig verdedigd heeft, voor zijn
bewoners niei gezellig zou weten te
maken."
Dc uiinieter zette uiteen, welke eco
nomische oorlogsmaatregelen geno
men zijn en verklaarde, dat men bij
de beoordeeling dezer maatregelen de
groote moeilijkheden, die de regeering
te overwinnen had, niet uit het oog
mocht verliezen. Wat de verhouding
tot de andere staten betreft, ver
klaarde de minister, dat na den oor
log de economische verbindingen met
de trouwe bondgenooten, vooral met
Duilschland, zullen worden aange
houden en nog versterkt. Het eoonoini-1
scue program dor regeering strekt 1
zich ook uit over dc betrokkingen met|
dë neutra'* etaten, terwijl overigen»
za: moeten worden afgewacht welk
beeid de wereld na den oorlog zal ver»
toonen. Een economische consolidatie
is echter een conditio sine qua noa
voor de oplossing van de overige toe
komstproblemen. Verder herinnerde
de minister aan het besluit van den
keizer tot instelling van een minis
terie van volksgezondheid en socialen
etcun en kondigde een desbetreffend
wetsontwerp aan -
De rede werd langdurig toegejuicht
en de minister-president werd van
verschillende zijden gelukgdwenscht.
Het Huia begon daarna de discus
sies over de voorloopige begrooting.
Van de oorlogsvelden is heden niof
VeOpn,TUWESTFRONT over en weer
ociügo aanvallen, die weinig veran
dering in de stellingen brachten.
OP T OOSTFRONT i*. naar de
Duitsche en Oostenrijksche staven
melden, de gevechtsactiviteit nau de
Duna, bij Smorgen, bij Narajofka, bij
Bwezany en bij Baronowitsji levendig
geworden. De bedrijvigheid ging uit
van de Russen.
Aan 'l ITALIAANSCHL FRONT
duren de verwoede gevechten voort.
Bij Je succesvolle gevechten van
Maandag (zie vorig Overzicht) maak
ten de Italianen 512 Oostenrijkers ge-
vanzen.
De Times betreurt dat de Russisch»
revolutie 't offensieve plan der geal
lieerden bemoei'ijkt.
„Voor bet uitbreken der revolutU
was de toestand van het Russische le
ger buitengewoon gunstig. De winter
was goed gebruikt. De verliezen van
1916 waren aangevuld, de depóts goed
voorzien, een aantal nieuwe divisie»
in 't leven geroepen, de voorraad ka
nonnen en ammunitie werd geregeld
vergroot, zoodat Rusland in staat
werd geacht in dit Jaar krachtiger*
steun te geven aan de geallieerden,
zoowel In Europa als In Azië. Daarop
werd het geheele veldtochtsplan voor
1917 gegrond. Het Fransch-EngieJsch
offensief ln het westen was op een
vroeg tijdstip bepaald, teneinde een
Dultschen aanval voor te zijn, en de
Russen te helpen door alle beschikha.
re reserves uit Duitschlami naar het
westfront te lokken. Tegelijk zou Sic
Archibald Murray op do grens van
Palestina, Sir Stanley Maude in Me
sopotamia optreden, om de taak der
Russen in den Kaukasus te verlich
ten. Italië zou den nieuwen aanval
Oostenrijk ondernemen, Belgit
en Portugal zouden in liet Westen
medewerken.
Maar de interventie d r Ruaoi.'chai
lagers, die tegen eem zekeren datum
was -vastgesteld, Weef uit. De Riasi-
sclie legers weigeren te vechten; of <1*
desorganisatie, een gevo g van de r<v
voüutie, is zoo groot, dat geen kan»
bestaat, de Russische troepen in liet
vuur te brengen. Dal maakt dan toe-
stand zeer ernstig. Er blijven nu nog
slechts vier maanden over, waarin
de Russen voor de zaak der geallieer
den zouden kunnen optreden. Maa»
in Engeland begrijpt men beet, dat
het niet doenlijk ia voor een groot
land, midden in den grootsten crisis-
tijd, midden in een wereldoorlog, zijn
politieke Les tellingen volkomen te
wijzigen, en tegelijkertijd ln staat te
blijven zijn militaire actie voort te
zetten.
Men vreest er derhalve voor, dat de
Russische revolutie den wereldoorlog
nog met een jaar zal verlengen, tenzij
de Russen plotseling tot bet besef
mochten komen, dat zij een taak te
vervullen hebbenKerenski, en
andere Russische leiders, pogen het
besef daarvan wel wakker te schud
den, maar de actie van moderne groo
te legers kan niet worden geleid mat
inprovisatie6 of edelmoedige opwettin.
in-'.
De „Timea" meent, dat zoo Rusland
moet worden gemeten met den maat-
staf van het westen, het moet worden
beschouwd als afgedaan, of ten minst»
voor dit jaar buitan werking gesteld;
en dan zouden Engeland en Frankrijk
daarmede rekening moeten houden^
me; het maken van schikkingen.
De BerHinsche corresoondent van
de Kölnische Ztg." schrijft uit Berlijn
o.a. ..WILSON'S NOTA" aari Kus-
•land levert een nieuw bewijs, dal dj
viiand onware nhrasea gebruikt om
ziin wenscht ;ot «trilden te motPveo
ren. Wilson's boodschaD heeft da
overwinningswil onzer vijanden xo-
sterkt De boodschao is gericht tot
ïRusland dat voor de belaugen van
Enaeland. Frankrijk en Amerika ver
tier strijden moet.
.tiet is de vraax of dit helpt.
Ook de andere Duitsche bladen bo-
oordoelen de nota van Wilson ongun
stig. 't Berliner Tageblatt schrijfti
„Wilson contra Wilson". De Vossi-
eche Ztg. heeft 't over ,,De ooriogs-
boodschap van den vroegeren v redes-
president De „Vorwdrts" schrijft. De
nieuw-bekaenie ijveraar predikt den
oorlog aan een volk, dat het moorden
moe is en verlangend uitziet naar
menschetijkheicL
Onder den titel ..Von krlegswillcn-
den Westm&chten" schrilft dezelfd®
FeiuMI ©ton
doo 1
WILLIAM LOCKE.
-Jij? riep mevrouw Hardacre nu
josklars eén en al belangstelling.
■a; heb jij daarmee te maken?
- Wel alles. Jimtcie heeft dat
fc-SK nooit gezien. Hij nam de
tsuld op zich, om mij te helpen, had
L; dat niet gedaan, dan zou mijn
Brr.ère mislukt zijn, daarom offerde
■1 uch voor mij op.
- ilaar Moreland, hoe kom je er
dit aan mij oen dame te cag-
B, kreet mevrouw Hardacre nu uit.
Ssjedan zelf dc onkieschheid daar-
niet in?
11 is et-u vrouw van do wereld.
Moreland lompweg, en u zult
*-S! weten, dat ongetrouwde mannen
«t ais monniken leven.
- Natuurlijk vreet ik dat wel, ant-
Tddo mevrouw Hardacre nu we-
vriendelijk, maar men behoeft
J® n°S niet altijd to spreken over
"??en rnen weet. Natuurlijk mag ik
10 Wts niet in jc prijzen, maar het
Du immers vergeven en bijna ver
geten. Denk er dus niet meer aan.
Ik goloof, dat u mij niet begrijpt,
zei Moreland. Wat gedaan is. is
gedaan, maar nu lijdt een ander daar
door, terwijl mij al'es voor den wind
gaat.
Maar dat is toch iets tusschen
jou en mijnheer Padgate, waar wij
niets mede te maken hebben.
Moreland had de zaak nog nooit
van uit dat standpunt beschouwd, hij
docht nu even na en hernam toen:
Ik kan toch niet nalaten om er
mij bezwaard over te gevoelen. Eerst
wilde ik de schuld geheel van hem
afnemen, maar dat ging toch niet
bost. Ik vond het zoo bezwuarlijk voor
mijn carrière. Daarna maakte Ik woer
plannen om het hem op een andere
wijze tc vergoeden.
Doe dat dan, zei mevrouw Har
dacre kortaf.
Ja, maar met geld gaat het niet.
Hij wil dat niet aannemen. Ik heb
het hem al gevraagd.
Dan heb je gedaan wat je kon
doen, beste More!and. Als die man
idioot genoeg is om do zonden van
een ander op zich te nemen en dan
weigert daarvoor geldelijk schadeloos
gesteld te worden, moet Je hem zijn
eigen weg laten gaan. Ik heb werke-
lijk niets met hem op.
Moreland, die meende, dat hij nu
zijn plicht had volbracht, zat met de
handen op de knieën in het vuur te
staren toen hij vroeg:
Denkt u dat Norma demo zaak
juist zoo inziet als u?
Wat gaat het Norma aan? waa
de wedervraag van mevrouw Har
dacre
Vindt u dan dat Ik het haar niet
moet zeggen?
Mevrouw Hardacre vloog 0® bij
dezo woorden en zij moest al naar
wilskracht te baat nemen om hem
te antwoorden:
Neen, natuurlijk niet. Waartoe
zou het dienen?
Ik meende, dat ik het aan haar
verplicht was.
Het zou klinkk'aren onzin zijn, be
weerde de oude dams, want zij zag
zo&r goed in, dat haar dochter, die
zij toch slechts met moeit© had kun
nen bewegen om Morel and de toe
stemming te geven om hun huwelijk
vast te stalen, zeker terug zou trokken
indien ze wist, dat deze ten eerste zich
schuldig gemaakt had aan oen on tie
rende daad en meer nog, dat hij daar
voor zijn vriend had laten boeten.
Het zou groote onzin zijn, gtng
ze voort Wat zou Norma en wat
zou jij daarbij wirmem? Zij is nu
hoogst gelukkig, is bezig met haaT"
uitzet te koopen en alles voor het hu
welijk in orde te brengen. Waartoe
haar geluk te verwoesten. Het zou
niot alleen dwaas, maar ook wreed
van je zijn.
Ik beschouwde het .als ©en soort
boetedoening, zei Moroland.
Moreland lachte even en mevrouw
Hardacre besefte nu, dut zij een
overwinning had behaald. Zij spra
ken nog even over het een en an
der en toen stond Morel and op om
afscheid te nemen.
Het is allerliefst van u om mijn
fouten zoo genadig te vergeven, zei
hij op den toon van een schooljongen,
wien men zijn straf kwljteche'dt.
Wacht je niet even op Norma?
vroeg mevrouw Hardacre.
Neen, ik moet weg, antwoordde
Moreland op zijn horloge ziende.
Hij rookte op straal oan sigaar en
was zeer in zijn humCur, dat alles
zoo goed was algeloopen. Mevrouw
Hardacre had ook feitelijk gebjk. Hij
had zijn best gedaan. Als Jirumie te
trolsch was om de oord ge vergoeding
aan te nemen, die hij hern kon bie
den, kon hij het niet helpen en het
zou dwaasheid ajn er Norma mee in
kennis to stellen.
En daar hij nu gebiecht had en ab
solutie ontvajrgo*. beschouwde hij de
zaak als afgedaan.
TWINTIGSTE HOOFDSTUK.
A line rust zich 11 It tot den
s t rij d
De bleek© gelaatskleur van Jiinmie,
die Moreland had opgemerkt, waa
uit ziekte voortgekomen. Itallaansche
dorpjes, die tegen de bergen aan zijn
gebouwd, zijn wel schilderachtig,
maar lang niet altijd gezond en toen
hij daar telkens koorts kreeg, gaf de
dokter, dien hij consulteerde, hom den
raad om naar Engeland terug-te koe
ren. Al ine had zich ernstig ongerust
gemaakt over zijn toestand, vooral
toen hij thuis zijnde, nog niet spoedig
weer op krachten kwam en zijn Bcha-
rne.o kleeding kwam inderdaad uit
armoede voort. De weinige guineas,
die Aiine op haar huishoudgeld had
kunnen besparen om hem een nieuw
pak te koopen, had hij op behendige
wijze weten machtig te worden en uit
gegeven voor hoogst noodzakelijk*»
toiletartikelen voor Aiine. Hij zag er
op dat oogenblik ook bijzonder ont
stemd uit, omdat hij vergeten was in
we.k van de goedkoop© restaurants
van Oxford Street hij afgesproken had
zijn pupil te ontmoeten, toen heart dit
plotseling te binnen schoot, trok de
wolk van zijn voorhoofd weg «1 liep
haastig in die richting voort, achter
het rijtuig van Moreiand aan. Hij
vond Aiine reeds aan een tafeltje ge
zeten, met een gias "melk en ron stuk
cake voor haarzelv» en «en fap bief
stuk met hrood en een fles oh bier. voor
Jlmmie. Het was nog te vroeg voor1
der. gewonen toevloed van hmchere «n
liet kleine, tengere meisje zag er wan
hopig verlaten uit, alleen in de groo
te zaaL .Timmie nam nu tegenover
haar plaats en haalde oen chèque, een
I bankbiljet en een hoopje goudgeld uit
den zak, zeggende:
Ziezoo, kindje, dat is zeven pond
tien shilling, dit ie vijf pond en dat i»
acht pond, zes shilling, drie pence.
Nu kunnen we den wolf woer een
poosje van de deur af houden.
Aiine keek met gefronst voorhoofd
naar hot geld.
Mag ik dU nemen? vroeg z© op
het biljet van vijf pond wijzend.
Neem .vies, zei Jimmie, wat
moet ik er mee doen? En bovendien
het is Immers jou werk.
Omdat ik je overhaahlo om naar
die kunstkoor.ers te gaan. En nu heeft
Hyam je toch maar de helft gegeven.
He; was Immers viifiig guineas, Jim
mie. Zou je mij willen wijsmaken dat
je het vergeten bent. Wat heb je hem
gozegd? Heb je oen fdnUtklng getrof
fen?
Jimmie zag haar berouwvol aan.
Noen, antwoordde hij. lk heb
alleen gezegd: mijnheer Hyrun, Ik heb
geid noodig.
Aiine lachte En je greep hem
hij de koeL Ik ken dat van Je. Da-a»
Jimmie dat je bent
Hij vroog mij of vijf en twintig
genoeg was en dit is ook een hoofl
geld, zooals je weet en lk dacht dat
hij mij niets zou geven a's ik geou J»
zei. Men moet h* dergelijk© zaken dl'
plomatlek zijn.
(Wo-it vervolgd.)
