RUBRIEK VOOR ONZE JEUGD.
De jacht naar millioensn
X-Hstssï-jraS
DERDE BLAD
ss. joy ïfc& S.sa. «31
ZATERDAG t September 1917
Raadsels
(Deze ruaiises zijn uitzonden
floor jongens cii roetsj •.s, die ,,Voor
Onze Jeugd lazeu. Dc namen der
kinderen, die mij voor Woensdag
middag 4 uur goede oplossingen zen
den worden in het volgende nummer
bekend gemankt).
Iedere maand wordt onder de beste
oplossers iwee boeken "in prachtband
Verloot.
De raadselprijzen voor de maand
Augustus zijn bij loting ten deel ge
vallen aan: ROODBORSTJE en SOL
DAAT, die ze Woensdag 8 Septem
ber, tusechen 12 cn 2 uur bij mij mo
gen afhalen.
1. (ingez. door P;eter Marl te):
Ik ben een schoolmeubel, geef me
een andeT hoofd en ik word in den
oorlog gebruikt.
2. (Ingez. door Arend).
Vul- de puntjes in met medeklinkers,
zoodat ge een bekend spreekwoord
krijgt.
>J -
o e
aa.
u
3. (ïngoz. door Dirk 111):
Ik besta uit 10 letters en word. te
gen wooid.g veel gebruikt.
8 4 0 10 is ec-n getal.
1 0 S is een klein paard.
5 2 3 6 is een vogidge vangen ia
7 6 5 hebben geiten.
4. (Ingez. door Tfakie en Piene);
Jk word gebruikt door soldaten en
padvinders, veranderd mijn 1ste let
Ier en ik ben oen geldstuk.
5. (Ingez. door Robinson Crusoe):
Ik ben slej:hts een arme b!o-:d,
zeer kalm en zeer bescheiden.
Alleen bet wrijven op mijn kop,
kan ik volstrekt niet lijden,
Als men dat doet, word ik verwoed,
En kan als men mij niet verdrinkt,
Op staanden voet vermelen mensch
dici, huis en goed.
6. (Ingez. door Blody Fok):
Yetoeii-g een stad in Drente en oen
stad in Zuid-Holland en go krijgt een
plant- c in Noord-Holland. Welk'?
raadseloplossingen
De raadseloplossingen der vorige
week zin;
1. IJlst Eist.
2. Leek Keel.
3. A gr am gram.
4. De letter li'.
5. Boek bok.
6. Leve de Rubriek voor onze
Jeugd, bier, dood, gort je, ei, kelder,
veer, ©zei, ruzie, Riek, voor.
Goeue oplossingen ontvangen van:
P. .jaitsen Roodkapje 6, Sneeuw
witje 6, Roodborstje 6, Gharly en Bil
ly Cornel-is PhiRppo 6, Batavier 6,
Tiekie en P;ene 6, Arend 6, Dina G,
Annie 6 Theo en Dirk Zcyiruake-r 6,
Karei V 6, Kaas Kramer 6, Corrie
Kramer 6, Soldaat 6, Christ.aan
Bos-h 6, Dirkje en Corrie den Hol
lander 6, Pmksterb.oem 6, Lode wijk
Kapo.eon 6, Pie ter Maritz 6, Kiavar
vier 5. Dirk III Onrust 6, Contro
leur 6, Leidenaar 6, Kerstboompje 6,
Lodewijk II 6, Joost van den Vondel
6, Theeroos 6, Klimop 6, Embong
Plosso 6, Theodoor Overmeer 6,
Aait Overmeer 0, Dirk en Hendrik
Dei-r 6, Blody Fok 6, Conducteur 6,
Asschepoestei 5, Dikkerdje 5, Graaf
Fiona V 6, Lodewijk 5, Alpenroosje
6, Rudolf Oehatz 6, Dirk Os hatz 6,
Lelie 6, Orchidea 6, Wiin Spoor C,
J n Ilaringb 6, Glazenmm'tje C, Ma
ch.el Adriaansz. de Ruijlcr 6, Wil
helmientjc Schutter 6, Tannetje
Schutter 6, 5 Koning der Dwergen
6, Aconietje 4, Duinroosje 6, Goud-
vischje 6, A. Spaargaren 4, W. P.
v. d. Bogaardt 4.
kuil-rubriek,
JAN ROZEN HART, Z. B. Spaarne
98, vraagt Kwalta-sokl aatjes en
geelt er LJsco-beertjcs voor in rulÜ
JAN VAN HEM BRT, Boabeek,
Heemstede, vraagt Kwalla soldaatjes
in ruil voor IJsfCO-beerljes.
De Wedstrijd.
Inzendingen ontvangen van: Pie-
ter Maritz, oud Joost van den Von
del, oud 12 jaar, Embong Ploeso,
oud
N'. B. Daar er vele trouwe klantjes
uit de stad zijn gowocst, vermeld ik
nog even de 3 onderwerpen, waaruit
JuW'ie een keuze kunnen doen, nL 1.
Hoe rk mijn vacaratie doorbracht» 2
Een prettig dagje. 3. Schooiheruuie-
rmgen. De termijn van inzending zal
■ik bepalen op 15 September.
Aischepoester.
vn.
••en volgend dansje nog een® probeer
de. Vervelend ook, dat ze nog niet
op dansles -ging. Vader -vond, dat de
tijden te duur waren. Als je duar op
wachten moest, was je een oud groot
moedertje geworden, tegen dut je dan-
sci» mocht loeren. Zoo zat ze te mur-
mureerer. in een klein wil fauteuil
tje, dat geheel in.'t groen etond. Tus-
schen ae puntige bladen zag men de
paartjes voorbij zweven, zonder zelf
gezien te worden. He, wie noemde
daar haar naam? Ze boorde heel dui
delijk zeggen „Cato van den Berg."
(Wordt vervolgd.)
sier. doen, lijkt het o zoo gemakkelijk,
maar ui6 wc- zelf de riemen in humlcn
krijgen, valt het lang niet mee. Dat
ondervond jij ook, hè?
KERSTRiKAMPJE. Je raadsels
In voor die aan het crcheel een zon
derlimr en bont aspect traven.
Geen wonder dat mevrouw Klineel
toen weder met vernieuwden ijver
aandrone tot afscheren telken»
Brievenbus
(Brieven aan de Redactie van de
Kindei-AfdeelLng moeten geïoivlen
worden aan Mevrouw BLOMBERG
ZEEMAN, Bloemhofstraat 5.
o dt bus gooien, zonder aan
schellen 1)
PETITE. - Hartelijk dank voor je
kaart uit Santpoort. Logeerde je daar
in tie buurt? Of was je er maar voor
een dagje?
PIENE. Het doet me genoegen,
dat je je weer flink en gezond voelt.
Nu maar niet al te wild op den
schommel, andere buitel je er nog af.
TT'EKIE Je raadsel is goed. Ik
kan me best begrijpen, dat. je naar
school ging verlangen. Als het bulten
stormen gaat, is liet-met uitgaan af-
Hoofdstuk TI.
Al spoedig was het feest in vollen
gang Een broer van meneer Van
O eve ren was benoemd tot ceremonie-
moester Het was een alleraardigste
man. Hij stelde zich zeiven voor als
oom Cc«r. Nu, oom Cor had de han
den vol werk om wat orde in dat le
vendige troepje te brengen.
„Gom Cor, ik lielj een leuk versje
geleerd."
„Oom COr, zus en ik hebben een
muziekstukje ingestudeerd."
„Oom Cor. wij wilden een voor
dracht opzeggen."
Oom Cor schreef de namen van al
de viraogstertjes op en flanste toen
een soort programma in"elkaar. Alfa
betisch werden nu de Tinmen opge
noemd en om beurten traden ze voor
het voetlicht. Lien en To begonnen,geloop en.
omdat oom Cor To van den Berg had j BATAVIER. Waar ben je heen
opgeschreven en er geen A. vóór haar geweest inet de vacantie?
was Ieder vond het verbazend aar-j CORNELIS P- Ben je Woensdag
dig en'wat kenden ze haar rollen (nog naar duin gegaan? Me dunkt, je
goed Toen ze weer in- de feestj-uikjes hebt in de vacantie flink wat builcn-
binnen kwamen, k-wamen meneer cn j lucht gehapt.
mevrouw Van Oeveren ap haar af eru CHARLIE CHAPLIN. Jullie zijn
zeiden, dat ze het een ware verras- tippelaars van de aljeitbovenste plank,
sing vonden. Er kwamen nog heel Ik ber. zeer veriangend je reieerva-
wat leuke dingen, de afwisselende ringen te lezen. Zeker, mag je ook een
1 muziek behoedde voor eentonigheid, j eufkclcn tocht beschrijven.
Tussehen de bedrijven door girrgen' ROODBORSTJE. Ben je niet in
dienstmeisjes rond met wat verfris- je etdrék met je raadsclpiijs? Je Ln-
erbem's. Het was al tien uur, toen gezonden raa/l%el> zijn goed. Nu, tot-
het programma was afgewerkt. Toen Woensdag.
werden ze verzodht naar een andere j ROODKAPJE. Gaat het Duin-
kamer te gaan, waar een allerbeel- te&n dooi"? Ben je Woensdag nog naar
digs" tentije was opgericht. waarin hef BloemendaalsChe bosch geweest?
een dame zat met een ton met lootjes. Vcrkoopen jullie die eikels? En hoe
Met een magneetje moesten ze beur- is hei mei d:e slaperige sus?
telings geblinddoekt hengeb-n. Lien DülNRÓOSJE. Ik wensch je
had nummer 20 maar To viechtc Vrijdag peel voel genoegen en voor-
n ramoer 2 op. De dame uit het tentje «I mooi weer.
was een zuster van mevrouw ACONIETJE. Biijwen de konijn-
Van Coveren, een freule Van Blan- tjes flink groeien,? 't fc te hopen', dut
kenlieim. Ze kwam vaak met haar juilie boottocht niet. in het water
equipage Lenïe van school halen en vait of verwaait.
met eer. soort respéct had Tootje vaak WILHELM! ENTJE S. Moeder
naar -het mooie spulletje gekeken, heeft hel zeker heel rustig, nu de
Freule van Blankenheiui, met haar broertjes naar school toe zijn. 'ik hoop
echt aristocratische manieren, had voor alle moeders, dat de 6Cholen de-
nooit een prettigen indruk op haar zen winter geregeld doorgaan. I
gemaakt- „Verregaand trotsohhad JAN HARINGH. .Vriendelijk
ze eens tegen Lien gezegd, toen de dank voor je plaatjes,
freule zonder een kind te groeten dc WEM S. Je rnoel me toch een®
schooldeur opende, om te zien of Le- vertellen hoe die aardige juffrouw,
nie er nog was. Nu dezen a-vond viel die jou zoo heerlijk heeft voorzien
het. To weer op, hoe koud en voor- var. plaatjes, wel heet. Ik kan me
naam Freule van Blanlkenhcim tegen- beet begrijpen, dat jullie allemaal
over hen allen deed. Toen ieder voor- blij waren, dat die schooldeuren weer
zien was van een lootje, noodigde de apónslonden. Je raadsels zijn goed.
Freule haar om mee te gaan naar de Waar blijven Pietje en zus? Van jou
serre. i krijg ik toch zeker ook een opstel.
„O!" riep de een voor-de ander. En DCXDEWIJK. Je raadel is goed.
de -keurige tafel vol speelgoed, boe- ASSQHEPOETSTER. Neen. ik
ken en snuisterijen was wel een uit- vind het niets erg, dat je in de va-
roep van bewondering waard. No. 1 can-tie niets van je hebt laten hooren.
moclit eerst 'hiervan iets uitkiezen. Hef doet me genoegen, dat je veel
Omdat er zoo velerlei Ikeus was, was gen<Ten hebt. Jc moogt gerust met
het juist zoo moeilijk een keus te doen potloot schrijven, als het schrift
Ge'ukkig kwam To toch eindelijk maar duidelijk en netjes is. Ik ilaoht
aan dc beurt. Bij-het InspcKteeren der Wel, dat jij,het verhaaltje mooi zoudt
tafel was haar oog gevallen op een vincier.
beeidig zilveren armbandje. Als DIRK en HENDRIK D. Wie heeft
Lies Brol, die nummer één was. dal dien langen, gezeliigen Brief gesclire-
niaar niet. nam! Want een zilveren verij 0£ Henlk? Wat is dat eeui
armband ledk haar een overheerlijk prettig uitye geweest naajr Meppel.
bezit. Lies Brol koos een -boek. dus To z00 wil je een volgend jaar wel weer.
kon haar hartewen-sch vervuld krij- En wat heb je je vendiensteiijk ge-
gen. maakt met voor tuinman te spelen!
„Echt leuk voor je," fluisterde Lien Je hadl zeker wel een stukje van dien
haar toe. i moestuin mee willen nemen naar
„Neem jij dat waaiertje," zei To. j Haarlem. Heb je je boek al uit? Je
,,\,s een ander me maar niet voor raadsel is goed.
is," sprak Lien. j AART O. De laatste loodjes we-
In spanning keken de vriendinne- gen het zwaarst. Dat zal je ook wel
tjes toe. Lien ging pas op dc dansles, ondervinden bij bet zoeken naar die
hot zou zoo prettig zijn. al® ze dat laatste 4 lc.comouefnamen. Wil ik
mooie donzen waaiorfcje voor haar eer- «eeii6 gaan voorspellen? Nu, dan heb
ste bal had. Ze was echter pas num- je ze vóór 1 October. Laten we eens
mer 20. .zien of hel uitkomt.
kt""'ie ««Scr ^i „O edeeenbeid had. daar.
JAN F R. Nu begin ik heusoh 1oe mel kans eenl« swcces te kun-
respect voor je te krijgen, nu meneer- ^vergaan En hel scheen wel als-
je ziju correspondentie typt. 't Is ook j ar cc"'een°0t toen langzamer
al geen werkje dat meevalt, hè? En hftn(i ">c-er vatbaar werd voor de
waar blijft jouw opetel. voortdurende betooeingen van ziin
ONRUST. Zonder enveloppe mag wederiielft dat hii zoo ..ouweliik
je de raadsels ook wel verzenden. Je look en dat- het gewoon een schan
kunt het papier we. z-o vouwen, dat daal" was om zóó tc blijven Ioopen.
het toch gesloten is. Ik dank je nog Toen hii dan ook on een zekeren
wel voor je kaart uit Knollendam, avond na weer een krasse woonlvn-
-Het ziet er daar echt landelijk uit, wisseling te hebben gehad over het
j'uiet geschikt voor zoon klein juf- bekende thema, eens een straatje oin
fertje Onrust om tot rust te komen, was gaan maken, en toevallig den
mïdf li- oasscerte- die «erweld liin
--- 'k Kel0»' d»< ■-» d« het. „anr baan, ïerMrede hü
z s anf Se'sus'SeXsz'rJ'L rswn"
gaat. Er. dan rijden we mekaar in de - ""k" H" de» winkel bin
vielen "e.rt en daai' ,lotf korl "leden ziin
KLAVBR-VIEH. Natuurlijk c0"''"1"0 "heet in orde was gemaakt. Ihonth-n:
bracht tantes bezoek je goede schrijf- Informeerde de barbier zeer aarzelend
plannen in de war. Dat vind ik niet® w«t er van roiinheer's diens; was
dg. Jullie iithlben zdker een heel ge- —Baard er af! gelastte- kort mijn-
zellig weekje gehad. heer Klingel.
P1ETEP. MAR'ITS.Je raadsel was De haarkunstenaar glimlachte on-
nict ge'dig, omdat je er_geen oplos-peioovJg en vroeg met ietwat SDotten
de stem;
Meneer neemt me zeker?.. Weer
een beetie biikninnen?
Toch niet'.... Gehéél er af!
Kom. meneer..., Is 't nou e'nst?
Natuurlijk!... en schiet nou maar
•ij gevoegd had. Jij lijdt
professorale verstrooidheid. Maar
dal htü> je meer bij groote mannen.
Ik hoop maar, dat. de lieve zomer niet
voorgoed afscheid genomen heeft.
Misschien heeft meneer de Wind
haar voo-r een poosje in een hoekje
geduwd.
I-ODEWIJK NAPOLEON. Je
Niet zonder protest zette da man
lixv iivvr«jujiiw.ï-id
raadsel is goed. Als je een vogel be- ,v; T1 het ,vak de schaar ?et natuur
doe.t schrijf je sijs. S. ij e. Begre-ll,k product van zooveel iaren groei
pen en om alsnog ziin cliënt min of meer
DIMv/S-TERBtDO-EiM. Je hebt mo- ts noodzaken ziin besluit te herzien,
gen meeloten, doch was dezen keer hield hii met ziin vernietigende
niet gelukkig. Waarom h-db je niet srhaarbevveeinien eventies on. toen
meegedaan aan dein Opstellen-wed- hii het sieraad voor de helft had fn-
strijd? Of krijg ik je inzending nog? gekort en biiaefatsoeneerd.
DIRKJE en OORRAE DEN II. Nu meneerzei hii. met eeniee
Ileb je een flinken, voorraad eikels voldaanheid. Zóó zal het wel naar
gev-mden? En heb je er al klinkenden awes zin ziin?
munl voor gethad? Wat een aardig ge-1 jc schjjnt me niet te begrijpen...
zicht hè, zoon troepje jonge konijn- njj moet Pf heelemaa, af
tjes. En wat is dat moedertje zorg
zaam on trouw!
D. J. S. t Is tebegrijpen, dat or
bii grootmoeder niets kwam van raad
sels oplbssen. Heb je er prettige da
gen gehad? Maak van je ervaringen
eens een aardig opete)
commat'
deerde de heer Klingel.
Snor dan óók? vroeg weer de zeer
verbaasde barbier.
All es!... Kaal!... Ifeeleinaal
kóal!
In zwijgende berusting knipte en
KLAAS K. Wat kranig, dat jij scheerde de man nu net zoolang tot
nu de eer van de familie ophoudt, l'k dat er geen enkel haar Re meer te be-
kan we merken, dat je een giroote kennen viel od het knorrige gezicht
kerel wordt, nu je zmlke reuzen-einden vap zün zonderlingen cliënt.
K-open kunt. Hoe heet de juffrouw Maar toen het proces voltrokken
van school? was weerden de bedienden zich met
KAKEL V. Je raad-sols zijn goed. hun gezicht naar de ramen, daar zü
Jij hebt maar prettige herinneringen vreesden in een omiitpuWeliikcn luolt
aan je vacantie Daar kun je een zullen schieten om dat malle ge-
vrochtig opstel van maken en dan liet,we.!k daar onder jK.t mes
zet je ea boven: Een ware geechie-^ vandaan kwam. Ook mijnheer KJingel
detfav va.v h hui flllerwretan- schrikte van z»n eitten gelaat toen
"ruJg en kalm D» S"?r kre(Klf" ""r™*
ï„k U, ioan, alsof er geen kolomood I «9 vollemaanseMiel.t aan.
mus. Wie nu al in aak en asch zit. Het kwam hem l.u weer
verspilt zijn krachten. Jij asult wel nietduidelnk voor den geest w a_a ro m
besmet worden met d e steenkolen- hli
leesbac;'. Gelukkig maar!
Mevr. BtLOMIBtERCiZiEEM AlN
BI oemhoüstiraat 5.
Haarlem, 1 Sept. 1917.
,llêriep To opeens, toen Jo van
Sw inde ren het begeerde waaiertje uit
koos.
„Niets erg," fluisterde Lien weer,
„zie je daar dat boeflt van „School-
Id.Viler"?'
„Ja, heb je daair zin in?"
„N'iet zoo ernaar kijken. Geen aan
dacht trekken."
19 was aan de beurt. Gelukkig, die
koos een tascluc. Lien werd de geluk
kige bezitsleir van „SohooL-Idyllen".
Na de tombola ging men terug naar
THEODOOR J. O. Gelukkig
maar, dat je weer leven mag als een
echte llollandsohe jongen. Ben je ook
nie' blij. dat je Maandag weer naar
school gaat?
EM1BONG» PtLOSSO. Je raadsels
zijn goed. Ik neem je weer in genade
aan. Waar 'ben je zoo lang geweest?
Of etaa. dat allemaal in je opstel?
Vertel me de volgende wee/k eens, hoe
oud- je bent.
JOOST VAN DEN VONDEL. Dat
is een zwaarlijvig epistel geworden.
de oi.lvangtkiamer, die nu als balzaal Ik mag daar wel een rustig avondje
was ingericht. Voor de n-iet-danseiwlen voor nemen, om het eens op mijn ge-
waren in de glas-galeirij mooie zitjes mak te bestudearen. 22 September
aangebracht tusschen palmengroepen. hoop i'k je mijn oordeel te zeggen, dus-
"t Rook er overheerlijk muur bloeiende je moet nog een poosje geduld heb-
planten. Allen deden met aan de pro- beu.
menade. 'Ook aan de polka durfde To LODEWIJK II. Je raadsel is
zich nog ie wagen. Maar toen trok ze goea. Ja, het gaai niet roeien als
zich terug. Misschien dat ze het bij met zooveel andere zakeu. Als we het
De man zonder baard.
door SIMON MOS.
Miinheer Klineel had altijd een
lanuen. vollen -baard sedranen. van
een donkere, glanzende kleur, welke
zoowel door hemzelf .als door ieder
ander, als een schoon en tcrdece
mauneiiik sieraad werd beschouwd.
Alleen de vrouw van den heer Klin,
cel had nooit veel ooeeluul met dieu
weelderitreu haartooi od 't celaat van
haar heer gemaal: zii vond die .eer
der ..boschiesman-aclitig" dan ..gent
lemanlike' en min ol meer dégoutant.
De kinderen hadden alleen in den
tiid waarop zii nog erg grijpgraag
ziin. voor pana's baard eenige sym
pathie getoond: later vonden ook zli
die kriewenge haarmassa van oaoa
maar zoó zoo en. vooral w anneer ze
hem een kusïe gaven, bovendien recht
griezelig.
Doch door alle iaren des huvve
■liiks heen had de heer Klinndl on
danks alle bittere aan- en opmerkin
gen over znn behaard gelaat en niette
genstaande de aanhoudende verzoe
ken van ziin vrouw om dat „monster
toch weg te laten scheren, zun liefde
tot ziin baard welen te behouden en
daardoor steeds een Hink. mannelijk
voorkomen blijven vertoonen en ge-
liikertiid een niet onaardige winst ge
maakt aan onuitgegeven dubbeltjes
voor den coiffeur.
Toch de allesverntelende tand
des tiids liet ook het. mannelijk schoon
van den heer Klingel niet onverstoord.
In den laatsten tiid waren er geduch
te sporen van merkbaar. De baard
kreeg leeliike haren, enkelen vielen
uit. hii werd dunner en korter en
wat liet ergste was hii kreeg niet
de bekende Deuer en zoutkleur. door
dat hii met zilveren draden doorspik-
keld werd neen er kwamen groote
plekken van een sneeuw witte kleur.
toch eigpnliik het eer9t"oo het
eigenaardige idee was gekomen om
ziin baard te laten staan. Dat was im
mers geschied om dat ronde, tollo
gezicht eenigszins langwerpig te doen
echiinen. En als veriongincskuur had
het afscheren allerminst dienst ce-
klaan. Integendeel verschillende
rlnmels kwamen nu met de beide
doorgezakte wangen brutaal voor den
dag en markeerden vrii stevig de spo
ren van den ouderdom.
Toen hii huiswaarts stante. was er
om het gelaat een vervelende leegte,
die met den wind. welke tegen ziin
gladde kaken speelde, een onbehaag
lijk gevoel opwekte. •Onwillekeurig
deed hii soms ziin gewone griimna-
nuaai naar de lange sliert onder zijr
kin. om dan telkens weder in de ledi
ge ruimte mis te tasten.
Daar hii bemerkte zich niet van
een sleutel voorzien te hebben, moest
hji thuisgekomen, aanbellen, waar-m
het dienstmeisje het ruitie in de «leur
ODende en hem ziende, onmidde'luk
zei; ..Niet noodig. boertje!'
Kom! riep miinheer barsch. klets
niet! Ik moet er in!
O. mevrouwgilde de dienstbare,
danr is een vreemde man. die er in
wil!
Eerst na eenige'ophelderingen,
bleek het mevrouw, die "s avonds ook
voorzichtig was met het openen van
de deur. dat het werkeliik haar echt
vriend was. die wensch te binnenge
laten te-worden.
Niet zonder verbazing staarde me
vrouw haar man aan. het deed nog
erg vreemd, maar ze had hel prettig
gevoel, dat hii ten slotte toch aan
haar aanhoudend verlangen had vol
daan.
Gelukkig, dacht miinheer. ber. ik
nu van dat gezanik af.
Doch den volgenden dag was het
anders.
Het begon s morgens met de kinde
rail welke geen van allen met dien
vreemden man aan tafel wilden zitten,
laat staan hem een morgenkus geven.
..'t Is niette naooiè! beweerde de
iongsle beslist.
Od straat kwam hii de gewone be
kenden van eiken morgen tegen, doch I geheel
hoewel hit beleefd als aliiid groette I eigen
werd ziin groet nu maar zelden ba-1 reemd nakhuis.
[antwoord. Enkelen bleven-even staan,
keken dan .zonderling op om niet e«n
schouderophalen weer verder le gaan,
In de hal van het kantoor, waar hij
nis boekhouder werkzaam was. nam
de portier geen notitie van hem en
toen hn op ziin atdeeling was aange
land. kekon de binnenkomende colle
ga's met verbaasde blikken naar dien
vreemden miinheer. die brutaalweg
od de plaats van den heer Klingel
was gaan zitten.
liet duurde heel wat eer Leder over
tuigd was dat er niemand anders dan
miinheer Klingel zelf achter den lesse
naar zat. Er werd dien morcen niet
veel uitgevoerd. De oudere collega?
maakten allerlei glossen on het glad
de gezicht van den boekhouder cn <U
jongelui staken de hoofden bl» eü.uat
ginnegapten ais ze weer opzagen
r dat wonderliike kale gelaat D«
tvnlste. die eenig werk van den boek-
houder opkreeg kon het niet meer
lachte maar door en
'tte het nu en dan uit en toen zij
eindelijk heenging, kon ze niet na!>
ten m verictarèA: „Afasses!.Wat een
iizia gezicht!
Tegen een uur of toen kwam de
nortier het lokaal binnen en vroeg den
heeren-
Of ze ook altemet konden zeggen
of miinheer Klingel ziek was?
-- Hoe kom ie daarbii? voeg er een.
Mijnheer Klingel is toch od het kan
toor.
Kom! zei de portier; Ik heef-ent
toch niet zien binnenkomme en hier
zien ik-em ook niet!
Nou. Ik verzeker ie toch, dat ie
er is. beweerde een ander.
Wat had je. portier? vkoeg nu
de heer Klingel zelf om er een einde
aan te maken.
Nee. niks, antwoordde de pbr-
ticr. terwiil hii den heer Klingel van^.
boven tot onder opnam, maak miiji
nou wat wiis!
Kort en goed! vervolgde de boek-
houder. Ik ben het zélf!.... Ik hel) mijn
baard niet meer en dal zal ie In de
war brengenJe hoort dus. dat ik
hier en niet ziek ben!
As... ie me. nou! stamelde de
portier. Heb ik nou ooit van ine le
ven!.. En nou heb ik nogwel verteld
asdat-ie absent was. momoelde-ie. on
der het heengaan nog telkens omkij
kend naar den persoon, die beweerde
miinheer Klingel zelf te ziin.
Tegen den middag ging de huistele
foon over en kwam hei bericht, dat
de boekhouder verzocht werd in de
kamer van de directie te komen.
De heer Klineel verwisselde zijn
kantoorias met de eekleoAp ias. waar
mede hii was gekomen en stapte me',
het Grootboek onder ziin arm naar de
directiekamer. Op het linnen'na
ziin kloppen, deed hii de deur noen.
Na z'n ..goeden morgen" keek de pa
troon even on en zei toen dadelitk
O. pardon! zou u even willen
wachten? Ik had luist een onderhou I
verzocht met m"n boekhouder.
Juist meneer, maar die ben
t k»torh!
U?... Kom meneer... Die ongepas
te aardigheden kunt u wel voor u
houden. Wie is u?... En wat komt u
hier doen?....
Ik ben Klingel, meneerde
boekhouder, heuschl
Ja. uw stem komt me niet onbe
kend voor. maar
Ik bei: zonder baard, meneer, ver-
ontschuldigde Klingel rich. Dflt is het
vieemde dat u wellicht...
Wat! viel de patroon ontstemd in.
luw baard er af?Maar hoe komt
dat'.... Wat is er gebeurd!
Hii werd wat Ieeiiik en hier en
daar criis meneer verduidelijkte «ie
heer Klingel en daarom....
Nu ia. viel de patroon in. iraar
dat was toch geen reden om u ervan
te ontdoen. Ik weet niet wat u wel
Hikt.
Mijn vrouw stond er erg op.
ir.eneer. beleed de heer Klingel dee
moedig.
En dus laat u ie door uw vrouw
de wetten voorschreven? beet de pa
troon hem toe. t Is mooi. dat moet Ik
zeegen'
Ik vond het zélf ook beter, waag
de de heer Klineel schuchter cd te
roerken.
Maar meneer, u had moeten be-
'griioeii. dat u hier op 't kantoor een
allergekst figuur maakte. JJ heeft het
decorum te bewaren, meneer!.... Hoa
kunt u orde houden onder de Jongeren
niet. zoo'n bespottelijk gezicht"'.... Ij
een paskwil!Ileeft u zelf niet be-
creoen wat liet voor een mindere
tegen zoo'n belachelijk superieur tc
moeten oozien?.... Komt. u in hemels
naam de eerste dagen onze clietntiTe
niet. onder de oocen. want anders
ziin we geblameerd voor altfid!
Als ik .geweten had. meneer, dat..
Genoeg! onderbrak de patroon.
U zorgt, dut u zoo spoedig mogelijk
weer toonbaar is Zóó wensch Ik u
niet meer te zien.
Nog nooit had de heer Klingel zoo'n
dag meeeejnaakt. Hij gevoelde zich
terneergeslagen cn op ziin
bureau als een kat in een
F e uïlleton
D. C. MURRAY.
2)
Ziet u wel, generaal, dal wij met
klokslag aanwezig zijn, zei sir Jonas.
Wees zoo goed nu op mijn parti
culier bureau te komen.
Een mooi begin, bromde Pric
ket; binnensmonds en een seconde
achtereen vertoonde er zich oen spot
tende glimlach op zijn gelaat, dat
echter dadelijk daarop weer strak
stond.
Sir Jonas haalde een sierlijken
sleutel uit zijn broekzak, deed daar
mee een deur open en ging vóór de
twee anderen uit zijn particulier bu
reau binnen. Zoodra zij eveneens
daar waren, sloot hij de deur weer af,
legde hij zijn hoed en hnndschoenen
neer en nam hij p'oats voor de groote
schrijftafel, die geheel met papieren
bedekt was.
Mijnheer Prickett Generaal
van Feldhorn, stelde hij voor. Pric
kett boog.
De heer Prickett, ging de advo
caat nu voort, is de meest geschik
te man in geheel Engeland, voor het
doel dat wij najagen. Hij heeft rich
steeds onderecheiden in den dienst
van de publieke veiligheid en nu hij
gepen si oiuieerd is, kan hij zich ge
heel aan onze zaak wijden.
De generaal boog nu ook tegen
Prickett.
Terwijl u hem het geval mede
deelt, kan ik zeker deze papieren wel
eens inzien, besloot sir Sonas, tcrw j
hij zicli in zijn werk verdiepte.
Prickett wachtte met spanning op
hetgeen hij te hooren zou krijgen.
liet zal het beste zijn dal ik met
het begin, begin, zei de generaal. Hij
sprak uitstekend Engeïsch, zelfs beter
dan de meeste Engelschen, maar
nochtans met een eenigszins Duitsch
accent. Hot eerste wat opviel als men
hem aanzag, was een litteeken, dat-
dwars over zijn neus liep, a!?"f deze
eens gebroken of althans gekwetst
was geweest. Wat leeftijd betreft
moest hij tusschen de vijftig en zestig
zijn. Haar, baard, en oog-en waren
zwaar en borstelig on vroeger rood
geweest, waren ze nu grijs. Uit zijn
trekken was vastberadenheid op te
maken, de b'auwe oogen hadden een
horden, scherpen blik.
Mijn vader, die evenals ik, in liet
Duitsche leger diende, begon hij zijn
verhaal, had een goeden naam als
onderzoekingsreiziger. Op dertigjari
gen leeftijd vóór zijn trouwen
was Jiij al in A aska geweest, een
toen nog onbekend land en vandaai
bracht hij een zonderling aandenken
mee, beslist iels vreemd® als men
dacht van waar het kwam een klein
eenvoudig houten kistje. Hier! Bij
deze woorden haaide hij een vierkant
houten kistje van ongeveer een duim
dikte en niet meer dan drie duim
breed en Jarig uit zijn vestzak cn
toonde dit den gewezen inspecteur.
Dit kistje, ging hij daarop voort,
bevat twee zilvgren geldstukken,
van dezelfde grootte als de Engolsche
vijf shilling stukken, met letters in
den rand gegrift, juist zooals de En
ge ®che vijf shilling stukken dit ook
hebben. Hier is er een van
Dit zeggende, opende hij het kistje
en overhandigde hij het aan Prickett,
die het m de hand nam en nauwkeu
rig bekeek.
lien dun, rond, stuk zilver, aan
beide zijden glad geslepen en ook aan
beide zijden met een ontelbaar aantal
krassen bedekt., lag daarin. Blijkbaar
moesten deze krassen letters bedui
den, maar Prickett kon ze niet ont
cijferen. Nadat hij alios nauwkeurig
bekeken had, gaf hij het kistje terug,
waarop de generaal het sloot en weer
in zijn vestzak slak.
Ik was nog een kind toen mijn
vader stierf, maar mijn moeder ver
telde mij meermalen, dat hij ver
moedde dat deze geldstukken groote
waarde hadden. Wat mij betreft ik
geloofde daar aanvanko ijk niet veel
van, tot or een reeks onverklaarbare
dineen voorvielen. Er werd tot tweo-
maal toe bij mij te Berlijn ingebro
ken en hoewel men duidelijk zag dat
alle kamers doorzocht waren gewor
den vermisten wij in 't geheel niets.
In mijn gemeubileerde woning in lly-
depark, had lietenfde plaats; verleden
Woensdag zelfs voor de tweede maal,
maar ditmaal met het verschil dat
een van de munten uit het kisjte ver
dwenen R De eene is gestolen, de an
dere achtergebleven.
En waarom vermoed u dat deae
verschillende inbraken alien ten doel
hadden om dit gold te ontvreemden?
VToeg Prickett.
Dat vermoed ik niet, ik ben er
zeker van, antwoordde de generaal.
En weet u ongeveer dc waarde
van deze geldstukken
Ja geheel eu al. Ik heb dit ding,
hij wees op zijn vestzak, aan een ex
pert, voorgelegd, aan een schriftkun
dige, die de lettere ontcijferd heeft.
Zij vermelden den weg die naar eon
verborgen plek leidt, "naar een ver
borgen plek, waar vijftien duizend
tonnen goud liggen.
Hoeveel? vroeg Prickett op spot
ten den toon.
Vijftien duizend tonnen, herhaal.
de de generaal. Ongeveer voor
twee miilioen sterling
Prickett lachte nu niet meer op zijn
gelaat, was belangstelling lo lezen.
Een aardig sommetje, gaf hij
doodkalm ten antwoord.
Ja, een aanzienlijke som, ant-
•oordde de generaa'. Die mijn
eigendom is, zoodra ik het tweede
muntstuk weer in mijn bezit heb, hij
klopte weer op den vestzak waar rich
het kistje bevond, een som, die mij
in 6taat zal stellen den man die mij
daaraan helpt, vorstelijk te beloo-
nen.
Dat gelokf ik ook, zei Prickott op
drogen toon
Mijnheer Prickett, hernam de
generaal, eenigszins scherp, u is
blijkbaar niet genegen om geloof te
hechten aan hetgeen ik u vertel. Dat
doet mij zeer leed. want ik spreek ui
vollen ernst op ik heb niets non de
huJp van iemand die mij niet ge
looft Zoo zeker a's ik hier zit en u
daar, hangt het bezit van twee mil-
liocri pond sterling af van liet terug
krijgen van dit muntstuk. IDe gcheele
reis, die gemaakt moet woidcn om
mi; weder in het bezit te stellen van
dezen schat, is duidelijk oj> het eene
geldstuk aangegeven, maar midden
ïn den rin breekt het af en ik inoet
dus den kameraad hebben, waarop
beslist de voortzetting van den tocht
staat beschreven en wie mij daaraan
helpt, zal schitterend beloond wor
den.
Vijftien tonnen gouds zijn wel vol
doende om iemand wakker te schud
den, generaal, en indien deze inder
daad op de aangegeven plaats ver
borgen zijn, loont het wel de moeite
om ziel» eeu weinig in te spannen.
Zei u niet, dat het in Alaska gevori
den werd? Dit is wel de plaats waar
telkens nieuwe goudmijnen entdekt
orden.
Nieuw zijn ze niet. antwoordde
de generaal, Ze zijn eenwen go-
leden al ontdekt. Dc groote hoeveel
heid goud, waar het om gaat is dooi
Engelsche avonturiers aangebracht,
die geen mogelijkheid zagen om ze
weg te slepen en ten slotte zijn ze
daar zelfs van koude omgekomen.
Nu dan, ik ben tot u dienst. ?<J
Prickett. maar ik moet dan nog
meer gegevens hebben. Kan ik bij u
aan huis komen?
Zeker cn dit wel dadelijk, als u
daartoe genegen is.
Ik ben geheel tot uw dienst,
Prickett nam nu zijn hoed weer op,
streek Tefkozend met zijn zijden zak»
doek daarover en wachtte den verde*
ren loop der dingen af.
Goeden dog, voor heden, sir Jo
nas, zoi de generaal.
(Wordt vervolgd).
