HAARLEM'S DAGBLAD
Van onzen reizenden Redacteur
S„g iSef wiSj' SleTaSSf S 'bT'
De Oorlog.
De glazen dolk
WOENSDAG MAART 1918 TWEEDE BLAD
(Derde reeks.)
Het ^evensmiddelendebat in
tie Kanier.
V. digingen verschenen, een v&n heb de-
Den Haag. Dinsdagmiddag. parlement van land lx. uw en een van
De weede ivMe lms-ot. De vorige t 't ''«pa;-
week iiii reven Kamerkeden in het I '"C"? 1 t?g»over»e.teIde
«trijdpe>rit-van-JieUwoord gekomen. De
laaU-te spraker wraa Vrijdagmiddag cl©
»tgevaardigde van. Assen, de Fieer
Koster. Na drie dagen, van rust,
waarin de heele Ivamcr zich wat op-
gefrisoht heeft van 't Postihuma-d'e.b:» i
komt de heer Koster weer aan liet
woord om zijn redevoering voort te
zetten. De halve week rust heeft niet
veel gehaat
het.
't geen de C-oiaiuissie voorschreef
Een soortgelijk geval is dat van
ue firma Wiabrun eu Liffmann te
Rotterdam, die tegelijkertijd over de
distributie van manufacturen twee
precies tegenstrijdige voorschriften
ontving.
Vanmiddag zijn er dus t.wee spre-
fehaat de belangstelling van kers aan het woord geweest.de vrij-
gez6leChii.[> der afgevaardigden. rinuig-democraat en de sociaal-demo-
etemmrugon over de Indiacne i tTaat maar voor wie niet op de i>er-
ing, die aan het Leveosflamidt- 8linpn CVl,Rf.
hegrooiing, die aan.
leüdebat voorafgaan, zijn er maar 59 i
leden, als de levcntvniddelenvoor-
ziening aan de orde wordt gestel.!,
slinkt het aantal leden tot beneden de
helft. En bij wie er bleven, was, al
thans in 't begin, weinig van belang,
stelling te meiken. ALteen de heer
Boruans, verdwaald in den hoek van
een links bankje, luistert aandach
tig. Zijn Hanr'emsch hart heeft dan
ook voel te genieten. De heer Koster
borduurde n.l. voorshands voort op
't «elfde straonien, dat hij Vrijdag had
aangevat. Hij nam ais uitgangspunt
het reeds in liet eerste doe: zijner rede
geciteerde resultaat, van het rapport
van don Haaiieinschen schoolarts
Mevr. Op 't EyndeStolp, oat onder
voeding in de naaste toekomst te ver
wachten ie voor hen, die moetan te-
reu op de gedislritmeerde artikelen.
De heer Koster las in aansluiting
daaraan uit Haarlem's 'Dagblad
ran Yriidag de conclusie voor. waar
toe de Haar.'.emsolie Gezondheicbcom-
ratesK komt, n.l. dat de mogelijkheid
niet uitgesloten m. dat de toeneming
«an de besmettelijke ridktea te Haar
lem in de hand wordt gewerkt door
zou gelet hebben, had gemecud
geluid te hooren. Wel niet ia 't
timbre. want de heer Koster is meer
een ironieus, spreekt op een licht-
spottend toontje, wei-verontwaardigd
nu en dau, maar z'n toon is lang niet
zoo agressief, zoo hartstochtelijk als
van Mr Sanues, die met een noordaol»
aocent bijterig-geeuauwd© beschuldi
gingen uaar da regeeringB tafel gooit,
zóó, dat zelfs de met gauw-l>©wogcn
heer Posthuma aan het inberrum-
peeren slaat. Maar de inhoud van het
betoog van don afgevaardigde van
Assen, ontloopt dat van den afgevaar
digde van Veendam niet veel
Beide toouen bun ontevredenheid
over de houding van den minister van
Landbouw, zooals iedereen in de Ka
mer ontevredenheid blijkt over het be
leid vau den heer Posbhtuna, in welk
opzicht de Tweede Kamer dus een ge
trouw beeld van de opvattingen in net
land geeft.
In tegenstelling met den heer Ter
Spill, die do minderheidsmeening is
toegedaan, dat de regeer in.» te veel
doet voor 't volk en die dan ook
I bij beide sprekers menige veer heeft
ter in den middag- als gprcfk-er op
volgde, é'oot daarbij aam, de ©clier-
pore conclusie van den heer Oolmar,
den heleenden kinderarts, naar <i>
te weinig doet en in dat te weinige
nog gebrek aan voortvarendheid toont.
De critiek is 't hierover wel eens,
dat de Minister het bekende Laat
heer Sauries (opmerkte. inzake zij-n '"a^r-^aoien-aysteem heeft geamen-
zoek ot> de scholen te Scholen en uferd totLaat-maar-waaieu-zoolang-
als-net-kanmaar deze beperking van
onderzoek op de scholen te Sloten en i
de contröle op de leerlingen-der Rot-
tent.'iinsche «cliolen, waaruit gdbl-v
ken dat één-vierde hunner in 11-
chaamsgewicht is achteruitgegaan on
dat in c-ern periode, waarin de kinde
ren groeien.
i der de aandacht vau den minister ge-
j bracht eu prof Vau der Swaay, die
een procédé heeft uitgedacht, klaagt
Is'n nood, dat de stukken 3I vi«c
maanden op het departement berus-
j ten, zonder dat er meer iet© van ge
hoord wordt, en dat nu de bereiding
van stikstof, een der allernoodzake
lijkste dingen is, om het tekort aan
meststof to dekken; het scheuren van
grasland had al in de wintermaanden
geboden moeten zijn, zeggen de goed
willige LandbouwersNog ia het niet
gebeurd en nu ia het ^e laat om een
behoorlijke hoeveelheid voedingsge
wassen te telen!
De vetnood had vermeden kunnen
worden door ranteoeneering van de
margarine. Dat is verzuimd eu of dit
nog niet genoeg ware, drijft de mi
nister den prijs van de vette kaas, die
zulk een uitnemend vervangingsmid
del van het gewone vet-en-eiwit is. de
hoogte in
Zoo gaat de heer Sanne© voort.
Voor de détails verwijs ik verder naar
't Kamerverslag. Ik heb hier
maar een enkel verwijt aan
het adres van den minister ge
richt, aangestipt, om de lijn van het
betoog aan te geven.
De heer Sannes heeft aan het eind
van zijn betoog den minister ernstig
gewaarschuwd, dat hij zulk ecu ern
stige verbittering onder het volk
kweekt, dat zelfs de minst revolu
tionaire elementen, o.a. de reobtsohe
arbeiders over staking gaan spreken.
O.a. heeft het Haagsche gemeente
raadslid de heer Wesseiing, de Ka
meroverzicht er van ,,De Tijd", dat
onlangs in een vergadering van den
Roomsch Katholieken Volksbond in
Den Haag gedaan.
Evenals de lieer Schaper verleden
week lieolt Mr. Sannes eon bedrei
ging 'tegen' den minister laten hoo
ien. ditmaal in dezen vorm ven-at,
,,dat het stelsel den sociaal-democra
ten meer waard is, dan de minister"
en in nog andere '.voorden, „dat
wanneer de minister niet döe rich
ting (algemeen» ra ïtaoeaeering enz.)
uit wil. de sociaal-democraten met
langer met hem meegaan".
Of dit meer dan een l>cdneiging laf
De heer Duy.s iteeft andermaal, oven
als bij hut slot vati des hoeren Scha
pers rede, verzuimd orn z'n interrup
tie gedurende do rodo van don heer
Van Berestcyn te herhalen: ..Moet-
ie (de minister) nu weg otf niet?"
De heer Duys heeft zich bij de
redevoeringen zijner partij genoot en
koest gehouden. Is dit tactiek?
Waarschijnlijk zal de heer Troel-
stra in z'n rede liet parool voor da
Kamerfractie uitdoeJen.
Men vraagt rich echter af, wat yr
zou gebeuren, indien do beer Posthu
ma heenging. Genoegzaam is Be
ldeken, dat de sociaal-democraten
en ook de vrijz.-democraten bang
zijn voor een regime van Mr. Troub.
systeem ia niet voldoende De hoor
ones heoft 't nog eens gezegd Voor
den winter van 19141915 kon de
Regeering er uit met 't excuu;-, dat zij
niet kon vermoeden, dat d© oorlog
Het blijkt hieruit, dat de redo van zoolang zou durenmaar deze veront-
den ilieer Sannes para''lol liep niet ^huldiging geldt al niet meer voor de
die van dan .heer Koetor. Beiden «tel- twee. drie laatste oorlogswinters,
len zich op het standpunt, dat er on- Ren bewindsman die de kunst van
derv-oeding is- togeeran verstaat d.i. de kunst, van 't
Was er voor deze expoeé's weinig j vooruitzien, ook, had krachtig moeten
aandacht, deze nam toe, toen de heor ingrijpen eu alles: eet- en drinkwaren
Kost01 begon te sproken over de Gom-1 kleeding en huishoudelijke firt.ikelen
missie* van Toezicht, waairdmtrent moeten rantsoeneeren, zoodat de
hij het zittiog-aiorowi van Kamerleden meer bemiddelden niet, m een gunsti-
ift deze Commissies laakte. Ook do «er positie verkeeren, dan de minder-
twr hannes sprak Ln deren geestbemiddelden. Onder- eu bovenkleeding
maar ie heer Koster kon verder gaan zij„ in de laatste maanden zoo ont- z
door, niet zonder ingenomenheid, to zagliik in prijs cesteeeu werd in de
vertellen, dat de 1 rij» mug-deroocra-Kamer meegedeeld dat die ook voor Het is dan ook waarectajnïij^
y-Jh rW norn.TT ri C'i 3 ',at <lfcn heer Posthuma bij dit
^.nUf:a°^^,^^ü^h,c3eikbaa3 rieis-debat zal Laten duikelen.
Maar er is meer! Begin Juli komen
do algemeono verkiezingen onder het
nieuwe kiesstelsel en daar niemand
kau uitmaken, hoe do uitslag /.al
zijn, zou 't uiterst moeilijk zijn, om
nu voor twee. drie maanden een
nieuwen bewindsman voor 't orl-
sisdepartement t© vinden. Voor hij
in do zaken ingewerkt was. zou hij
alweer gevallen kunnen zijn Aan
zulk een risico waagt zich niemand
beteekerna.
tisciic Kamerleden zich uit deze coui- w
jiissitB li«bm nrasmtraMnn. toe" m „if, hei-st«lle»
w,j Bwbcgrnp Jat d» Ka- kloereu worf, lnxs b.v. «en
p-."
heer Snirnee, «M, m» S" T*?,0 .""«-«W»!1» rktTe"
pluimvee-, ka» en mm kMeie- i "i a !J"' gïUjk e Ut
Hen, sprak ook orer de besmettinK d"'"fdet claSen berichtte. Ook
van 'i. parlement maar hij trok niet me dezen maatregel is d© minister
de consequente conclusie van den wear
heer Koster, dat 't het beste zou zijn, 1^ver, distributie en rantsoenoonng
dat alle Kamer eden zich utt de com- fleeft de boer Koster nog een behar-
miss.es zouden terugtrekfken. Hij tigenswaardigen wenk gegeven. Hij
sprak daarover niet, doch stelde Mi- vestigde er de aandacht op, dat distri-
nteter Posthuma er veraulwoordeiijk butie niet© beteekont, wanneer di©
voor. dat deze niet heeft ingegrepen, met gepaard gaat met rantsoenooriu<
toen de zaken te zijner kennis kwa
men.
Do heer Koster 'heeft in het vervolg
van zijn rede nog meiWaardige staal
tje© van het kwaad der ambtenarij,
dat aan het difilriibulicsteteel kleeft,
medegedeeld. Hij schetste de organi
satie yaxi het roggevoederingstiureau
to Goes, waar. beha'ive de reeds in de
Kamer geïntroduceerde Burgemees
terszoon, d'ic met een salaris van
ffOOO regeeringscomnvssarLs is, een
heelt verzameling chefs en niet min
der dar. 50 klerken weifcaaam zijn. Ook
de heer Sanne* vertelde vcrtv'uffende
dingen. Er zijn zooveel autoriteiten
en autoriteitjes, dat de boei in de
war loopt, te eer, omdat die düo-
Wyis één materia tege'ijik aan 't re
gelen zijn en dan... <Ht niet eens van
elkaar weten.
Hel summum is in dit opzicht bo-
reikt toen in de Staatscourant en nog
wel in 't zelfde nummer twee aankou-
Een juist voorbeeld is daarvan <fe
margarine. Die is gedistribueerd, ^naar
niet. gerantsoeneerd. Een gevolg is,
dat de nieer-gogoedeu op sommige
Mocht 'dit toch door samenloop
rimstandwlveden het geval zijn, dan
zal het interessant zijn, hoe de cri- i
sis wordt opgelost. Moer ligt oolite*
de veronderstelling voor de hand,
dat de Rogeering, die needs meer ma
len onder druk van buiten gezwenkt
is, eon verzoenemde houding zal
aannemen en stappen doen l.n de
richting van de oppositie.
Overzicht.
Vou Külümann en Ca&rnin hebben
succes gehad n et hun reis naar Boe
karest.
plaatsen de margarine opkoopert a°l3 I ï^^^D^CT^RALK^I^K^
een aanviilUng van hun Ivotervoor- GENTKALEN IS BE-
raad. om togen den kwaden dag ge-
dekt te «jü? Met het wk»üt K r
ia het i» ]*m Haaf «tee.ee ,ot. medagedwU, dat Koe., erne
gegaan het ultimatum der centralen heeft
Z». b het .teltel vau de,, «tebter
fiasco geworden en d-.-sondanks
toont de heer Po--thiuna een blijmoe
dig optimisme, dat alles reg komen
zal, beweert hij zelf nog in 't ant
woord op 't. voorloopig verslag dat de
zaken zoo uitstekend marcheetv.n, als
de wachtparade voor den Duitacher.
keizer
Onthouding vau bemoeiiug zoo
lang het kAn, is het parool 1 De stik
stofvoorziening door bereiding uit de
lucht, is al geruimen tijd geleden oa-
andera de vijandelijkheden door de
centralen heropend zouden worden.
Na d© aanvaarding vau 't ultima
tum door Roemenie zijn de besprekin
gen over eou vredesverdrag begon
nen.
De Roenioensche Kroonraad aan
vaardde de vredesvoorwaarden der
centralen, inhoudende den af
standvan d e D o b r o o (I s j a,
wijziging van de Roe
meense h-H ongaarsch©
grens on verleening van
eouige economische voor-
declcn a a nde centraio ii.
't Voorloopig vredesverdrag zal
voor eik der centrale mogendheden
deuzalfden tekst hebbcu, maar in 't
definitieve verdrag, dat voor elk iand
afzonderlijk wordt'opgesteld, zal uit
drukkelijk bepaald wordeu, dat de
Dobroedsja aan Bulgarije
kom t. Ook zullen de economische
voordeelen nauwkeuriger worden oin-
sohreven. De regeling dezer eoonomi-
sohe aangelegenheden aai vermoede
lijk ©enigen lijd eisciien
Do tAwecde vied© is dua bijaa lot
stand gekomen.
De Kolniache Vcdksaeitung nieidc
zelfs roods dat hot vredeeverdrazr
gctockend ia.
Na Rusland ook Koemeuië.
De Kólnische Zlg. verwacht, dat
Servië eu Montenegro nu ook wel
spoedig zullen volgen. Lenige aanwij
zingen voor die verwachting zien we
evenwel nog niet. Na 't afvallen van
Rusland kau Roemenië, nu 't opniouw
met '1 zwaard bedreigd werd. moeilijk
anders dan vrede sluiten, maar vooir
Servië en Montenegro, die roods ge
heel bezet zijn, geldt dit niet.
De centralen hebben hun vroegere
vijanden Blechts tot god won «eu vrien
den gemaakt. De Russen zullen 't den
Duitacher» in de toekomst niet licht
vergeven, dat alio West-provincies van
't land zijn afgescheurd. En ook Roe
menië zal 't verlies van do Dobroedsja
b lij ven betreuren.
Nog is niet zeker welke »rensver-
beteriagon door Hongarije bedongen
zijn.
Y'an 't afstaan van Bees&rabië aan
Roemenië als vergoeding wordt tlians
niet© meer vernomen.
Wat de Rijksdagmeerderheid van
dezen vrede moet zeggen do meerder
heid die zich verklaarde tegen an
nexaties?
Maar bij den vredo iu 't Westen
zal de vrede van. Brest-Litofsk en Boe
karest ook nog wel ter sprake komen.
Door de annexaties der centralen is de
algemeena vredeskans niet gestegen!
De Verwart© gevoelt dit ook. 't Blad
der Duiteche socialisten betoogt, dat
vrede moet worden „uitgebouwd",
zoodat alle ontwikkeiingstondenzen
tot hun recht komen.
„Dat is nog mogelijk. De van Rus
land afgescheiden Iandeu zullen noch
door Duiteohland, noch door Oo6ten-
rijk-Hongarije geannexeerd worden;
zij zullen zelfstandige staten vormen,
maar op het „hoe" komt het hier
„Richt men afhankelijke vazal-sto
ten zonder eigou leven op, dan zijn
revanche-oorlógen ori vermiidelijk
Scheukt men deze staten volkomen
vrijheid werkelijk zei t boe temming©-
recht, zoodat de volken in elk opzicht-
vrij overeenkomstig hun belangen
kunnen beslissen, dan heeft de ontwik
keling voldoende speelruimte, om zich
zonder bloedige conflicten een weg' te
banen".
Officieus© Weenecho „Fremden-
blatt" merkt op: „De door het ver-
o verend© Rusland onderdrukte volken j
herkrijgen hunne vrijheid. In oostelijk j
Europa is een nieuw© wereld in wor- I
ding'
In EEN NIEUWEN" (BRIEF VAN j
LORD LAN8DOWNE aan do „(Daily
Telcyraph" eprecikt daze En-gelsohe
po'iticus de meerVrig uit, dat de j
laalsle rede van Hersling een n.onk-j
baren vooruitgang In de gedachten-1
wisseling beteekent.
In de eerste plaate. omdat de rede
den wenech uitspreekt, dat de ver-
aiftw «ordelijke vertegenwoordigere
van <ie ooriogiT'erenden een vertrou
welijke bijeenkomst zullen houden om
te beraadslagen, in de tweede paats
omdat HertHng erkent, dat men on-er
dien algemeenen vrede kan spreken
op den grondslag van Wileon's vier
beginselen, ten dierde omdat de kan-
selier verzekert dat hij met vreugde
zal medewerken tot oprichting van
oen onpartijdig hof van arbitrage, in
de vierde plaats, omdat hij' te ver
staan geeft, dat Duitsohlnnd: er niet
aan denkt (Be'gi? te behouden of het
tot een bestanddeel van Dult6Cfrland
te maken.
Iii een beschouwing over boven
staande punten vraagt Lancdowne I
hoe het mogelijk i9 de voorloopigei
overeenikomst waarvon Balfour ge-J
vraagde te bereiken, zonder vooraf-:
gaande beraadslaging van gezag-1
bobbende menschen, zij tiet dan geen
gevolmachtigden, zooals Hertling,
naar Lan-sdowne's mecning. bedoelt, i
en petit comité. Komt het daar niet
toe, dan schijnt er niets anuders op te
zitten dan de samenspraken over het
Kanaa' an over den Oceaan heen
voort te zetten. Wat misschien echter
niet doeüooe tg
Lansdowne acht de aanvaarding
van de vier beginselen van Wilson
door Hertltng, zoover als zij gaat, be
vredigend. Hij juicht de verzekering
van Hertling toe, dat dec© ïal mede
werken tot verwezenlijking van een
rof \a:i dntt-rnat-ionale arbitrage.
Ter, aanzien van (Be'glé, dat Bal
four terecht ais een to>ït<s?teen voor
Duilschland's goede bedoelingen be
schouwt geeft I.ansdowne toe, dat
uit Hert ling's woorden, in liet bijzon,
der in verband met iDuilsdhe uitla-
tiugen over (hetzelfde «ml er werp, zo-
5>er valt af te leiden, dat voorwaarden
opgelegd zul'ea worden, <ke zullen
verhinderen, dat BelgiC zi>n onafhan.
kelijklield herkrijgt. Daarom gaai
Lansdowne de nota van den Paus van
1 Augustus 1917 na, <J1© Hertling aan
gehaald heeft, en'zegt vervolgens dat
de vooixaamste passage in die- nota
„duMclijik is u.' België ontruimd
moet wróten, «net waarborg van zijn
volledige potittól:©. militaire en eco-
nomifööhe onafharnkelIJiklheld tegenover
alio rnogentfehoden, weïke ook."
Lansdowne vindt, dat liet niet moei-
lijk zal aijm Hertling levreden te stel
len, n'« ivij". werkelijk alleen waarbor
gen verlangt opdnt België niet een
terrein v«x>r vijai.'jelfjfce machinaties
wordt. IHJ hoop', dat Hertkng in <ten
loop van de ..sann nepra.-1.' die on
getwijfeld voort?».;© zal w«rden, ons
zal vertèten, of dat zijn bedoeling Is
of da' hero Jiee! andere oogmeiScen
voc-r r.<ugai stondenwaarop de pause
lijke nota niet doelt, toen hij. d:e
eenigszins Ongelukkige zininede op
stelde. (DR punt '.eneischt ophelde
ring. omlat, 'indien Hertling*© toe na-
denrig afgewezen is, dit ongertiwffifa'd
grootcr.deels te wijlen is aan de uit
legging die aan zijn woorden over
IBetgio gegeven is. Als er een inter
national] gerechtóhof Eal funct.on-
neeren is het onwaarschijnlijk, dat
van do eenzijdigheid van België het
rai<4»ruik gemaakt zal wonden, dat
Hertürg vreest.
I.ar*4owne zegt dat hij niet kan in
zien waarom de samenspraak niet
met vrucht zou vedrtgeaet worden of
waarom men n.et zou bewerkendat
zij ln een vertrouwelijke beraadsla
ging overgaat.
ÏHJ .stelt in Ihet liohl, dat er een
grondslag voor overeenstemming' is
aaugaande de vier 'beginselen, aan
gaande liet intern ntionale gerechts
hof en, raar hij gelooft, odk aan
gaande België Over dit laatste punt
zegt. hij Wij TC.Üeji ons ede'lig niet
mat. «on kluitje in het riet laten stu
ren. De terufijgerng van België ig na-
tuurlijik, ocfe volgens d® uiteenzetting
van Wilson, het genezende feit"
(itie healing fact', maar liet zal ook
nooöig zijn te verzekeren dal een der-
ge'ijk© behandeling uitgestrekt- wordt
tot bel gebied in Franlkrijk en elders
dal door de centralen bezet is. De
eens Duiteche staafeman na den an
dere. heeft de polithfc van -verovering
en in Wj ving verloooberui, 'De «nooi-
lijkhederi wordeu eolHer veel geducöi-
ter ais wi.i ei6che»i aanroeren, om
gebied van de een© mogendheid aan
do andere over to dragen.
Z-ulke moeiiijfahoden doen zich voor
tan aanzien van EzasJLofliaringen en
den Italiaanechen eiscb betreffende
sommige districten van Ocetenrijk en
de iBritöOhe aanspraken op doelen van
het Turksche rijk.
Lansdowne vindt, dat het on venmij-
delijk tó om kwesties van dezen aard
aan »i<?t vredeccongres voor te leggen,
tegelijk met de kwestie van de Dmt-
srtie koloniën.
Laitódowme vraagt: Denkt iemand,
dat die vraagstukken geregeld zouden
kunnen worden, en in een afzienba
re» tijd, terwijl de oorlog nog woedt?
In November va.u iiet vorig© jaar
heeft Lansdovijie zijn eersten brief
gepubliceerd. Sinds dien is er heel
wat gebeurdo.a. het afvallen van
Rusland en Roemenië.
Tot heden heeft deze nieuwe brief
van Lansdown© geen gunstige per» in
Engeland,
De „Daily Telegraph" meent, dit
het beat© is, om alle verliezen af te
schrijven on vastberaden aanvaarding
van het vooruitzicht op voortzetting
van clon oorlog, met het ongewij
zigd doelrechtvaardigheid, bevrij
ding en duurzame regeling. De ge
moedsstemming der tegenstanders is
gewijzigd, zi; hebben de moor-vrede
lievend© raadgevers op den achter
grond gedrongen en het militarisme
zit vaster in den zadel dan 't in lan
gen tijd ooit in Gentraal-Europa ge
zeten heeft.
De „Westminster Gazette" merkt
op:
„Lanadowne concentreert zijn aan
dacht op wat von Hertling zegt, doch
zwijgt over wat von Hertlings mees
ters doen in Rusland, waar zij hun
veroveringsplannen botvieren, onder
allerlei mooie frasftu. Wij zien, dat
Rusland zonder genade uit elkaar
wordt gescheurd, ouder het voorwend
sel vau toepassing van het „zelfbo-
6temmingsrecht", terwijl de Duit-
schers voorgeven, dat ze niets an-
nexeeren".
De EngeiBche iiibei'iéi-polaücua,
oud-mi nister Houd eftson, (hield een
rede waarin bij zei, dat thans de ge
allieerden iuun oorloBBdoel in over
eenstemming moeten brengen met 't
hooge ideaal, waarvoor zij den strijd
aartbo-nden. „Een vrede door verge
lijk behoefde gceu capitulatie van den
vijand te betèekenen. Ook hield het
niet in, dat men iDutteOhland in etnat
inoest blijven ©tellen tot nieuw on-
heJ."
Verder zei Henderson nog„Wij
moeten tot de Duitedhe «ocia'istcn
zeggen Ale uw regeering de wereld
der drnirv
belang' i
I De presiaent \uu de» ZwiLserectien
'ttdsstaat verklaarde in een inter
new, dat Ewitseriand bereid ia eveiv
aieel zijn beniiddeliug aan te bieden
"•or vrede-:ondenhandeimgein, en dal
liet aan deze onderhandelingen zelve
wenaChfc deel te nemen.
In 't QoetetUDijfcsolie Heeremhuis i©
-cdudht OVER ANNEXATIES ge
sproken.
De ohrtetoLijfc-S'Xi.ale partij.cider
ar. Fattai verklaarde o.m. „Het go-
roep oni viede moei een wirkccrden
indruk maken "iiee vijanden.
Daarvoor is de lij«i vr«ortHj. Voor
ocnig© onaanden went het woord uit-
gt-sprokert ..Ccen enneiatiee en geeo
"oriog^chattingen.'' Daardoor ".ver-
ion onze vijanden als 't .ware uitge-
noodigd er maar op los te alaan, om-
dal. zij toch niets te verliezen hadden.
(Toejuiching.) Thans zijn wij >l iar
gelukkig overheen.'
Dr. Lammasöh ,.Oho!"
Dr. Fattai „Ja. die tijd is oor
bij (Stonmachtige toejuiching.) 1©
dat woord „Geen annexatie en «or-
.gissohatting", een belofte aan de
«ociaal-denaocraten?"
Dr. Lammaadh „Het eetuge go-
voto van nnexali< - een revanche-
oorlog
Dr. Pattai Vis men overwint,
mag men aanspraak maken op den
prijs. Als men zich ate overwinnaar
terugtrekt, zonder te wagen er pro.
fijt van te trokken, dan wordt man
door den tegenstander uitgelaolieji.
'Luide toejuiohing Wij vreezen niet
voor een icvancdie-oorlog."
In een vorig Overzicht wezen we er
reeds op, dat de vrede in Rusland
niet onverdeelde instemming vindt.
Uit Petersburg wordt aan de
„Time©" geseind, dat de revolutiofi-
uaire socialisten eu de linkerzijde fel
gekant blijven tegen den door DiiiUch
land opgelegden vrede en van het Can -
gres van Sovjet© dat op 12 Maart
te Moekou plaat© heeft hopen, dat
liet de vredesvoorwaarden zal hei-zien
en eventueel *al bealuiten, den strijd
tegen ae Duitse hers weder cp te vat
ten, Lenin_ Trotsky en de hm- i f n ten
spijt.
In de stad zelt" i= liet nog -tejooj
onrustig, er worden manifestaties ge
houden, waarbij het. tot bloedige too-
ueelen komt. in botsingen rant do
Rood© Garde.
Er ie een eigenaardig bericht uit
Petersburg aan de Engetecli© bladen
gceeind, namelijk, dat Narnr a
d o or de Dnlt-ichers b o z i
is en d a t zij h u n o p m n r f» c b
naar Petersburg voort
zetten
Dit is ti strijd ne-i het >tea
vredesverdrag en <te wltlaring van
den Uuitsctuii sl:H. dat de krijyever-
richtingen in J.uri.'iiHl gestaakt wa
ren.
Bovendien .-.lorni-u do Duitr.:-»o
loorjiooton hij bet eindigen vau de
krijg-sbedrsijvien al oji 100 K M. van
Pefcorshnrg, Narwu ligt ook juist 1 "50
KM, van de hoofdstad,
N a<ler e berichten moeten n
wacht worden om u> beoordeel -n
isvilke waarde aan dit l>ericht
Petersburg gelieeïit moet wurdeu.
Do i
.1©
r-> toestanden in Rusland
- hun oostfront dan ook niet gft-
lieel vau troepen kunnen ontblooten,
al tieeft keizer Wil helm ook een letror-
order tot prins Loojxild van Bek ren
gericht, orn 't leaer hulde to brengen
voor de succeeBen aan het Oostfront
behaald.
Keizer Wilhelm merkt o.a. op, dat
„de oude aanvalsgecst in de mannen
van 't Oostfront leefde".
't Presidium van den Duitachcn
Rijksdag seinde aan den keizer
„Dankbaar voor iiot geen bvreikt is
en vasthee.loten vol te houden, totdat
de wil tot. vernietiging ook bij de an
dere vijanden door de kracht der Duit-
ach» wapens is gebroken, hoopt, de
Doiteche Rijksdag, met het geteeld
volk, dat spoedig eon algemeen© vrede
gesloten moge» worden, welke ons vrijs
baan geeft in vreedzameu wedijver
met de overige volkeren onder den
roemrijken .scepter van den keizer te
leven, ons te verbeugen in <lc macht
en den roem van 't. vaderland, «ie won
den ven den oorlog to heelon en Ic ar
beiden voor de vrijheid en «Ie i.. (vaart
van ons volk".
De Duitsche keizer seinde aan Hin
denburg en Ludoudorf„Na jaren
langen tijd is de overwinning ons.
Onze broederen in «ie Beltiso.h© pro
vincie© zijn van hel Russisch» jak be
vrijd en mogen zich weer Duitschers
gevoelen God was mot ons en zal ooV
verder Loipen."
Al is in het vredesverdrag tu>
,-cheu Rusland «n dc contruton be
dongen, dat «1» Russen 1-'INLAND
zullen ontruimen, or komen nog
steeds berichten dat er tus&dicn de
Witte- en Rood© Garden gcatroflen
wordt.
Verzekerd wondt, «lat <L© Ruseen
FEUILLETON
Bewerkt uit het Engelsch).
Lady Florence klampte zich aau
den heer Lambert vast en soheen zoo
geeehrikt te zijn dat ik dacht dat zij
zou vallen maar Lambert sloeg zijn
arm om haar heen en plaatste z
vóór haar. Er had uu een opgewonden
woordenwisseling plaats, een oogen-
blik dacht ik zelfs dat de laatste aan
gekomene den heer Lambert eon slug
wilde geven, maar lady Florence voeg
de hem nu eon paar woordeu toe. die
hem schenen te kalmeerenhij zette
eeu verbaasd gezicht eu liet. deu arm
Ukken. Na werden zij alleu kalmer,
kwamen met elkaar naar binnen, gin
gen men in de groote kanier zitten
en bleven aldaar tot liet tijd was om
te sluiten. Daart>p zijn de beide hee-
reu snmen weggegaan alsof zij de best©
vrienden waren.
Toen lady Florence daarna naar
Uaar kamer ging, zag ik dat zij ge
weend had, maar den volgenden mor
gen svas rij weder gewoon en ook dion
geheelen dag scheen hot drietal het
bost met elkaar te kunnen vinden,
Later op den middag gingen mijnheer
Lambert en mijnheer D&cre zoo
heette de andor samen weg on lie
ten lady Florence alleen, die toen we
der bedroefd schoon te rijn. Een poosje
daarna begon zij weder aan haar werk
u moet weten, rij schilderde waaiers
en dergelijke, waarmede zij, geloof ik,
haar brood moest verdienen
Opeens kwamen de beid© hoeren te
rug en deden alsof zij de lies te vrien
den waren. Ik herinner mij dien dag
nog zeer goed, want 's nacht© te voren
was op de boerderij van het kasteel,
bij de Marchanta ingebroken en ge
stolen. Lady Moatyn was zeer b'.ijde
dat rij terug wareu en zij bloven nu
wel een week of nog langer hier en
gingen alle dagen uit visschen. Later
vertrokken zij wederom en lieten de
dame alleen en een paar dagen daarna
kwam de heer Feuten met zijn vriend
hierheen. De vriend bleef slechts een
paar dagen eu toeu deze vertrokken
was, merkte ik dadelijk dat de heer
Ponton zeer druk was met miss Sta
ples Zij soheen ook veel met. hem op
te hebben en ik «lacht, dat wij spoedig
een engagoinentspartij zouden hebbeu
toen rij eensklaps op een avond naar
mij toekwam, zeggende: Miss Prid-
get.t, ik vertrek morgon vroeg, doch
wees zoo goed niemand te zeggen dat
ik wegga. En dat heb ik ook niet ge
daan. Maar later, toen ik zag hoe be
droefd de heer Fenton daarover was,
speet het mij toch. De hoele buurt is
hij afgeloopeu om naar haar te vra
gen. de arme man. Toen ©peet net
mij voor hem, maar achteraf gezien is
het toch «naar beter dat. hij haar niet
gevonden heeft.
Wat bedoelt u daarmede, miss
Pridgett,
Wel, mijnheer, ik weet nkof
ik het u zoggen zal of uiet, maar het
ligt mij zoo zwaar op het hart en mis
schien is het wel goed het u te zoggen.
Nu dan, toeu mis© Staple© zoo onver
wacht vertrok, liet zij hier een klein
reistaschjc achter. Ik heb dat maan
den lang laten staan, denkende dat zij
cr wol om zou schrijven, maar einde
lijk hob ik liet toch opengemaakt
omdat, ik dacht dat het wel haar adres
zou kunnen bevatten. Nu, dat vond ik
er niet in, maar wel wat ander».
De juffrouw zweeg even.
Wat vond u oaarin, miss Prid
gett? vroeg ik tamelijk ongeduldig.
In het taschje van lady Moetyn
vond ik tmechen een paar zakdoeken
en een rok twee ledige étoi's eu deze
kende ik, ik heb die vroeger meerma
len* gezien toeu ik nog kamenier was
bij mevrouw Marchant Mijne mecete-
res bewaarde hare sieraden daarin en
deao werden gestolen, terwijl lady
Mcetyn bij mij l«>geerde.
Een afgedwaalde broe
der.
Lady Moatyn had gestolen goed be
waard was wellicht zelf oon dieveg
ge Bleek het karakter van deze vrouw
niet. hoe langer hoe slechter te zijn
naarmate men meer vau haar verleden
te weten kwam - Ik bleef niet lang te
Hinten eu zoodra ik weder in de st-aü
terug was, snelde ik naar Mabel om
deze het resultaat- van mijn tocht me
de te deelen en ofschoon zij er niet
•eel op antwoordde, getuigden haar
oogen taak voldoende hoeveel afschuw
rij gevoelde voor de vrouw die George
zoozeer had bemind en die one bleek
althans een medeplichtige van dieven
te zijn.
Eeusklnps zeide rij
Duucaii. ik krijg daar plotseling
eeu inval.
©zo lady Florence kan ondanks al
les toch wel datgene geweest zijn,
waarvoor George haar hield een
brave vrouw. Indien rij uu eens tegcu
hasr ziu. de medepichiige vou aoze
mannen geweest is?
N Ik schudde het hoofd
Ik heb ook al wel aan deze mo
gelijkheid gedacht Mabel, maar wij
hebben helaas geen enkel bewijs daar
voor. Integendeel. Was zij, volgens
verklaring van miss Pridgett niet «cr
bedroefd toen do twee mannen weg
gingen en geheel opgevroolijkt zoodia
zij weder terug wareu? Ik vrees dat
zij slechts al te gewillig de medeplich
tig» van deze schurken werd.
Ouzo arme George, zuchtte Ma
bel. Het zal hem ontzettend aan
het hart gaan als hij verneemt wat
jij ontdekt hebtzoo iet© zal hij nooit
vermoed hebben In zijne oogen toch
was deae vrouw ecu engel van vol
maaktheid. Maar ging rij voort
een ding begrijp ik nog niet. George
moet toch, toen zij destijds zoo eens
klaps afreisde, en hij haar naspoorde,
gehoord hebben dat deze twee mannen
Lambert en Dacre haar bc-zochten en
vriendschappelijk met haar omgegaan
hadden! Heeft nij je dit nooit gezegd.
Duncan T
- Noen, voor zoover hij mij zeide,
wist hij van dezo twee mannen niet©
af.
I>at kan ik toch uiet. gelooven,
Duncan. Misschieu heeft, hij er maar
niet van willen zeggen, zou je niet lie
ver nu nog eens naar George toegaan
en hem dit eens vragen? liet eohijnt
mij te© een zaak van het hoogste ge
wicht te rijn.
Hier was niets tegon in te brengen
eu daarom trachtte ik dadelijk toe
stemming te verkrijgen om den gevan
gente bezoeken eu deoe eenmaal heb
bende. begaf ik mij onmiddellijk naar
hem toe.
Toen ik George de vorige maal be
zocht, verhelderde eon glimlach rijn
gelaat, zoodra hij mij ontwaardde,
maar heden zag hij mij nauwelijks aan
toen ik rijn col binnentrad, zoodat ik
mij aeif afvroeg of hij mij wel herken
de. Mijn vriend wae blijkbaar der wan
hoop nabij eu, indien cr niet spoedig
redding opdaagde, was ik bang dat
hij liet verstand zou verliezen.
Hij naxn de gxoetoii di© ik hem van
rijn familie bracht, zwijgend in ont
vangst eu staarde maar steeds naar
den grond. Toen ik hem mededeelde,
wat ik in rijn Wang gedaan had,
toonde hij evenmin ecnigo belang
stelling en ik twijfelde of het mij wel
gelukken zon hem ©enigszins op te
wekken. Eerst toen ik het woord
„Hintou"' uitsprak, zag hij mij aan
en ik bpgon hem nu van mijn reis te
verhalen.
•George beet© jongen, zeide ik,
- ik ben eigenlijk nier gekomen om
an jon wat te vernemen. Toen ik ds
laatste maal hier was. sprak je mij
over de dame. di© jc aldaar hebt «ml-
moet, maar jij zei dat zij alleen was
en nu hoor ik dat rij t wee vrienden b
zich had. Wist jij dat niet?
Deze vraag deed hem oninid'ielHjl
uit zijn vordooving ontwaken. ILj
richtte zich op en vroeg bijna toornig
Wie geeft je het roebt je daarin
te mengen!
Maak je toch niet boos. beste
vriendhet geschiedt zeer zeker niet
uit nieuwsgierigheid en wij hopen dat
ieder bericht een schakel m de keten
van bewijzen voor je onschuld zal wor
deu I
(Wordt vervolgd).
