Vacantie
Reperiugs-liseM
Distributiebedrijf
Agenii
OM ON!
HEEN
36e Jaargang No. 10812
Verschijnt dageiijKs, behalve op Zon- en t-eestdagen.
WOENSDAG S8 AUGUSTUS 1918
Tot de plaatsing van advertcntiën en reclames van buiten het Arrondissement Haarlem in dit blad is uitsluitend gemaci't^d het Algemeen Binnen- en Buitenlandsch Advertentie-Bureau D. Y. ALTA,
Warmoesstraat 76-78, Amsterdam. Telephoon interc. 6229.
ABONNEMENTEN per 3 maandenVoor Haarlem en de dorpen in den omtrek waar een Agent ge
vestigd is (kom der gemeente) f 1.95. Franco per post door Nederland 1 2.30. Afzonderlijke nummers f 0.15.
Gelllustr. Zondagsblad, voor Haarlem f 0.51*. Oeillustx. Zondagsblad voor de omstreken en franco pc-r
post f 0.69.
Uitgave dor N. V. Louren# Coeter, Directeur 4. C. PEEREBOOM, Telefoon 3082
ADVERTENTIEN: Van 1—6 regels fl.—iedere regel meer 20 Cis. Reclames 40 Cts. per regel. Tijdelijk
corlogstoeslag 20 pioccnt. Bij abonnement aanzienlijk rabaL Tienetuivers-adverteniièc van Vraat en Aanbod
\anl—5 regels 60 Cts. per plaaising, elke regel meer 121/, Cts. a content. Etnten bet Arrondisseisentdubbsle prijs
Advertentien buiten het Arrondissement 26 cts. per regeL Reclames cO cts. per regel.
Directie ea Administratie Creole Hcntstreat 68. Teletoona. dar Radactie 600 aa dar Administratis 724
DIT NUMMER BESTAAT UIT
ZES BLADZIJDEN.
EERSTE BLAD.
Donderdag 29 Aug. 1918 vtrkrtyg-
baar van 10 uur v.m.tot 1 nar n.m.
per persoon
een pond visoh
op vertoon van VISCHKAART No.
16101 17150 ia d« QtmeeRtelijke
Vischhal.
De Diroctaar van hot
LevensmidddtabtireaK
F. DB JONOB
De Gemeentebesturen van Haar
lem, Bennebroek, Heemstede en
Schoten brengen ier kennis, dat door
jden Minister van L., N. en H. de
volgende verbodsbepalingen zijn af
gekondigd:
Voor gedroogde
Aardappelen
Het vervoer van gedroogde aard
appelen en van alle producten door
het drogen of op andere wijze ver
duurzamen van aardappelen ver
kregen, is verboden.
Dit is niet van toepassing op iiet
vervoer van gedroogde aardappelen
of producten daarvan gedekt door
een vervoerbewijs, aan te vragen
aan het bureau Landbouw, afdeeling
Crisiszaken.
Voor Bessensap
Het vervoer en de aflevering van
bessensap met oen .extroctgeiialts
van minder dan 7<t procent is verba-
den.
De volgende maximumprijzen zijn
vastgesteld: voor bessensap met een
extractgehalte van 7h procent of
meer:
Groothandelprijs per 1/i. llesch
fi8 cent, per halve flesch 26 cent.
Kleinhandelprijs per 1/1 flesch
55 cent, per halve flesch 30.cent.
De groothandelprijs zal zijn te ver
staan franco station van bestem
ming, spoor, boot of laatste veer.
Voor staangeld, flesschen mag ten
hoogste 18 cent in rekening worden
gebracht, welk bedrag bij franco
teruggave moet worden geresti
tueerd.
Onder geen voorwaarde mogen de-,
ze prijzen worden verhoogd voor ver
pakking thuisbezorging, vracht of
eenige andere te verrichten werk
zaamheden. Het is niet geoorloofd
aan den verkoop eenige bijzondere
voorwaarden te verbinden, met na-
(me, niet die van hel bijkoopen vaD
cenig ander artikel.
Voor Cichoreiwortelen
Het vervoer van gedroogde cicho
reiwortelen is verboden, met uitzon
dering van die partijen, waarvoor
een vervoerbewijs is afgegeven door
de Cichorei-cominissie.
Voor Graanstroo
Het vervoer van graanstroo naar
en de aflevering van dit stroo aan
itrookartonfabrieken is verboden.
Dit is niet van toepassing op par
tijen gedekt door een vervoerbewijs
afgegeven door den Groninger Land-
bouwbond. Deze vervoerbewijzen
worden uitsluitend afgegeven voor
partijen stroo, ongeschikt voor vee
voeder en niet dan tegen vooraf
gaande betuling van 1 0.25 per 1000
K.G. stroo, waarna vervoer en afle
vering wordt toegestaan.
Voor Cacao-, Grondneten-,
Rijst- en Kofflodoppen
De aflevering en het vervoer van
cacao-, grondnoten, rijst- en koffie
koppen benevens eikelschillen is ver
boden, met uitzondering ,van: die
.partijen, gedekt door een vervoerbe
wijs afgegeven door het Rijkskantoor
voor Veevoeder to '6-Gravenhage of
Indien bestemd voor bereiding van
thee- of koffie-surrogaten, gedekt
door een vervoerbewijs afgegeven
door het Rijkskantoor voor Thee en
Koffie te Amsterdam.
Voor KarwQzaad
Hst vervoer van karwijzaad is
verboden. Dit verbod is niet van toe
passing voor zoover het vervoer is
gedekt door een vervoerbewijs, het
welk kan worden afgegeven .door de
Regeerings-Commissarissen voor de
Rijks Graanverzuuiellng.
Voor Melasse
De aflevering en het vervoer van
lelasse is verboden. Dit verbod Js
iet van toepassing voor zoover toe
stemming tol vervoer en aflevering is
verleend door het Rijkskantoor- voor
«Suiker.
HEEMSTEDE
Beschikbaar vanaf Donderdag 29
Aug. op bon No. 34,
I K.G. Aardappelen
Bon No. 33 is met ingang van 29
Aug. ongeldig.
De Directeur maakt bekend, dat
op Zaterdag 31 Augustus het dis
tributiebureau na 12 uur middags
gesloten zal zijn.
DONDERDAG 29 AUGUSTUS.
Groote Kerk: Orgelbespeling van
2—3 uur.
Hotel den Hout: Concert.
Schouwburg De Kroon: Groote
Markt. Biosc. voorstelling.
Apollo-Theater, Barteljorisetraai:
Biosc. voorstelling.
Cinema-Palace: Groote Houlitraat:
Biosc. voorstelling.
Kleine Vereeniging, Kleine Hout
straat: Biosc. voorstelling.
Bloemendaal: Gemeenteraad, 'des
nam. 2 uur.
Schoten Gemeenteraad, voorin. 9
uur.
No.
Hoe wij er
Zaterdagmiddag, toen de redactie
de laatste hand lei aan het werk van
de afgeloopeu week, kwam er plot
seling een donkbeeld op. Was het on
der den invloed van de zwaar druk
kende Augustus-slapte? Of lag de
aanleiding meer in de belichten, die
we gekregen hadden over aanhou
ding van allerlei menschen met
mandjes, uisschen, pakken en doo-
zen? Ik donk, dat het 't laatóte wae.
Haarlem zelf was rustig genoeg,
maar daarbuiten scheen het wel, of
de politie aan iederen kruisweg
stond om smokkelaars aan te hou
den. In Aerdenliout de geduchte
Smits, tusschen Schoten en Haar
lem de deftige heer met de varkens
karbonade, zelfs in het goedige Bloe
mendaal personen aangehouden voor
onderzoek... ikort en goed, het denk
beeld kwam op, dat de redacteuren
van Haarlem's Dagblad elk met een
verdacht taschjo of koffertje in de
hand, er op uit zouden gaan en wan
neer zij weiden aangehouden, hunne
ervaringen zouden beschrijven en al
dus kopy kweeken in ^eze aan
nieuws zoo karige dagen.
Bovendien was er iets te doen voor
het Algemeen Nut. Je zag je aan
gehouden door een geheimzinnig
man in burgerkleeren, je hoorde hem
al vragen: „wat zit er in dat koffer
tje? Maak eens open!" je hoorde
vooral dat trotsche antwoord van je
zelf, als onafhankelijk en onbedwing
baar burger van den Staat der Ne
derlanden: „Met welk recht"
Waar is uw legitimate e?"
En wanneer hij die dan, onthutst en
beschaamd, te voorschijn had ge
haald en ter lezing aangeboden, die
zekerheid van den triomf van den on
schuldige, wanneer de man der wet
in het koffertje niets zou vinden
dan boeken of couranten (want die
paster, immers het best bij one be
drijf. en zou moeten erkennen, dat
de Minister- in elk geval van deze
artikelen het vervoer nog niet had
verboden.
Daarna de gelegenheid, om een
praatje te maken met den geduchten
schrik der boosdoeners en de kans
op belangwekkende verhalen van
hammen, verborgen in den bol van
een dameshoed of stukken zeep, ver
borgen onder de valsche vlechten
van eon paard voor de victoria,
waarin een deftig gezelschap gezeten
was... kortom, we zouden in 't Alge
meen Belang nagaan, of de contröle
wel behoorlijk geschiedde en meteen
belangwekkende mededeelingen ver
garen uit de monden van oorsprong.
Maar., dit zij goed begrepen, al
les jiii volmaakte deugd en trouw
aan de wetten en voorschriften des
Rijks, die tegenwoordig vele zijn en
velerlei.
Maandagmiddag moest de tocht
worden uitgestedd. Het regende, te
hard. Niet, dat wij daar bang van
waren, want een journalist in de
uitoefening van zijn beroep vreest de
natsto elementen niet Maar dc mo
gelijkheid bestond, dat de controleurs
de bui afschuilden en dan zou al
het belangwekkende van den tocht
verloren zijn gegaan.
Dc rollen werden verdeeld. Beter
gezegd, de windstreken. Alsof het
porties van een erfenis waren werd
het westen aan den een, het zuiden
aan een under, het noorden aan een
derde, het oosten aan een vierde toe
bedeeld En Dinsdagmiddag zoo
omstreeks drie uur. toen d e k r a n t
d raai d o naar de in alle windstre
ken ven 'i vak geijkte uitdrukking,
ging dc redactie op haar avonturen
Verstrakking Kiadermselbons
en Blosmkeerten.
1 De Directeur van hetGemeentelijk
Levensmi ddelenbureau te Haarlem
brengt ter kennis, dat het afhalen
van bovengenoemde bons kar. ge
schieden op
Donderdag 29 Augustus 1918
voor ihen, wier namen beginnen met
leeii der letters A. tot en met M. en
op
Vrijdag 30 Augustus 1918
voor hen, wier namen beginnen met
een der lc-tters N: tot en met Z.
Geen bons worden afgegeven dan
tegen 'overlegging van het geboor
tebewijs van het kind, waarvoor de
verstrekking plaats heeft.
De Directeur voornoemd,
F. DE JONGE.
In het belang ran e#n gertgeldt
toezending verzoeken wij opgaven
voor tijdelijke toezending
onzer courant eenige dagen van
te voren op te geven.
Men gelieve zoowel het oude
als het nieuwe adres op te geven
DE -ADMINISTRATIE.
2512
uit gingen!
uit, die ik u, niet met namen, maar
me- nummers, wensch voor te zetten.
No. 1 zeue dus koers naar het
westen, llij begon, op 't Verwulft
en begon daar met weerstand te bie-
en wel door er weerstand te bio-
trisclie tram, waarvan de conduc
teur vriendelijk groette, mei iets
vrageads in zijn gezicht: „moet u
mijn kant uit? Komt u dan niet in
den wagen?" En No. 1 kon niet kij
ken, alsof de wagen hem te vol was,
want dat gebeurt alleen op Zondag
en dan nog enkel in de drukke uren.
No. 1 liep dus. Hij droeg een kof
fertje, dat hij geleend had. Dat was
echter zoo'n dingte, als er mis
schien wel drieduizend te Haarlem
In gebruik zijn, waarin naar gelang
van omstandigheden boeken ver
voerd worden. Of een bad&ak. En
dat buitengewoon geschikt is voor
het transporteeren van zeep en an
dere ongeoorloofde artikelen.
llij liep met het ding de Gedemp
te Oude Gracht langs, de Raaks
af en de brug over. Toen den Zijl-
weg langs, onder het viaduct door
en don grenssteen van Overveen
voorbij.
Hier begon het gevaar. Beter ge
zegd; de kans.
Maar No. Eens speurend oog zag
nergens een kans in uniform, even
min een in politiek. Een paar wan
delende dames, 'n oude heer, den be
drijvend onlroleerenden leeftijd lang
<c boven. Dat was alles.
Voor de schuur van een bloemist
werden zakken afgeladen. Er viel
iets uit. 't Was een aardappel. De
eerste voorsmaak van het distribu
tiebedrijf, dat aan den tand zou
worden gevoeld. Maar de mannen,
die hier bezig waren, werkten met de
Irusi van het geldige vervoerbe
wijs.
No. 1 passeerde dus. Hij kreeg
weldra liet smalle dorpsbuurtje in
het oog, aan welks einde het hoofd
bureau van politie lag, centrum dos
gevaars voor den smokkelaar, be-
fc'm dus van de kans. En daar aan
de overzijde op het andere smalle
trottoir, zag hij een kennis, vond
aanleiding om de straat, over te ste
ken en een praatje le maken.
„Waar ga je naar toe?" werd hem
gevraagd, ,,'t Is of je op hamsteren
uitgaat met dat koffertje!"
„Zie ik er zóó uit?" vroeg No. 1,
blij gestreeld door het verdachte uit
zicht van zijn bagage.
„Precies".
Tien minuten lang maakten 2e een
praatje. No. 1 keek begcerig west
waarts, waar hij wist, dat het poli
tiebureau lag, beter nog: op hem en
andere verdachte personen wachtte.
Hij zette het koffertje neer met zijn
inhoud de geschiedenis van het
Grleksche volk en het laatste num
mer van de Nieuwe Groene, omdat
een leeg koffertje niet suggestief
genoeg zou zijn geweest.
Toen 't gesprek afgeloopeu was,
,zeue No. 1 den tocht voort. Nader
de de kom van de gemeente. En zag,
mei een huivering van genoegen,
dat hij zou moeten passeeren tus-
echen Scylla en Charybdis; Scylla
het politiebureau, Charybdis bet
kantoortje van dc distributie. Zijn
hart klopte, .loon hij juist op dat
oogenblik een agent van politie uit
Scylla zag komen en naar Charyb
dis oversteken. Was zijn nadering
al ontdekt? Zou aanstonds de Man
der Wet op eens te voorschijn ko
men eni hem toedonderai: ,,8ta!
Wat zit er in dat koffertje?
Helaas. Er gebeurde niets.
No. 1 talmde 'n oogenblik lubschen
dc beide gebouwen, in de gevaar
lijke zóne:.... er gebeurde niets. Ook
kwam er niemand. Behalve de on
schuldige menschen van de gewone
passage.
Nog even draalde hij. Maar 't
was toch niet mogelijk, zijn neus te
drukken voor de ruiten van distri
butie- of politiegebouw, als om een
sein te geven: „hier ben ik, onder
zoekt toch mijn koffertje, ik ben er
expres voor gekomen!"
En langzaam, loom, met tegen
zin, droeg hij de Grieksche geschie
denis en de Nieuwe Groene door den
voormaligen tol heen, in de richting
van deru Bloemendaalschen straat
weg.
Pas was No. 1 den overweg van
de Zand voor isehe spoor over, of zijn
hart beefde van verwachting.
Achter hem kwam een fiete aan
snorren.
Werd hij vervolgd? Zou er dade
lijk éen dreigend manspersoon van
zijn fiel6 springen?
Hij keek over zijn schouder. He
laas, het was een juffrouw, die on
verschillig voorbij reed
De geheele Bloemendaalsche
straatweg was doodend van Dlns-
dagsche alledaagschheid. Nergens
«ets van controle te zien. Eer. rij
tuig vol kinderen. Eenige voetgan
gers. Verschillende fietsen.
Niets is vreeselijker, dan de aan
dacht willen trekken en onopge
merkt te blijven. Reeds naderdo
No. 1 het eindpunt van de tram, bet
eindpunt van zijn wandeling tevens,
toen hem een gedachte door het hoofd
schoot. De laatste kans. Hij zou
langs het hulpbureau gaan, tegen
over de Kleverlaan. En zoo deed hij,
met de haast, die noch het Griehsche
volk, noch de Nieuwe Groene vor
derde.
Maar alles bleef stil. Alleen kw am
eon tram in de richting Haarlem
aan. Hij wenkte met een zenuwach
tig gebaar den bestuurder, hield nog
eenmaal het verdachte koffertje zoo,
dat het in 't politiebureautje wel ge-
zion moes; worden, draafde toen
de tram achterna, die vijf en twintig
meter doorreed tot de halte, en stap
te toen in, ontvangen door de onver
schillige blikken van passagiers op
hot achterbalc.011.
Het koffertje, da zijn plicht zoo
islecht gedaan had, zette hij neer
met een smak.
Tien minuten later was op ae
(Groote Markt te Haarlem het uit
stapje van de Geschiedenis van het
Grleksche volk en de Nieuwe Groene
onverrichter zake afgeloopen.
Dit is het verhaal van No. 2: Hoe
hij op 't pad der hamsteraars ging,
Bjouwend me; een koffertje, volge
pakt met een halven jaurgang van
„Indié", orgaan van onzen boven
buur, benevens eon pak oud papier,
hoe hij met dit alles aan de
Cruquius-hrug kwam en hoe hem
niets wedervoer!
Mijn richting was die van de Haar
lemmermeer, het aantrekkelijke land,
dat weer vol met piotten zit, van
wege de overmaat van sociale nei
gingen vun eenige bewoners, die er
op uitgeslapen zijn, om allerlei con
troleurs bij den neus te nemen. Op
avontuur belust stapte 'k langs den
slingerenden Achterweg op 't Meer
land los. Waren me niet soldaten be
loofd op de brug bij de Cruquius?
Dus droeg 'k m'n zorgzaam geslo
ten koffertje, voorzichtig of 't gevuld
met biefstuk was, en met mezelf had
ik afgesproken, dat het geheimzinnig
taschje op 't momènt-van-aimhou-
ding niet open zou kunnen, omdat ik
natuurlijk het sleutleltje niet \zou
kunnen vinden.
Maar als er schade dreigde, als de
militairen inbraakneigingen zouden
vertoonen, zou ik even natuurlijk toe
vallig het sleuteltje weergevonden
hebben. De zaak was dus goed-en-
scène gezet, dunkt me.
llelausl
Al vóór de laatste bocht van den
Meerweg zie je den donkeren dijk
rond den polder met de insnijding,
waar de lunge Cruquïus-brug lag.
Dus stapte ik me; hoop-en-vreeze,
na het bocht-eind de brug op, waar
aan 't eind twee veldgrijzen hun bra-
'ven plicht deden.
Ze hadden net een onnoozelen fiets
rijder te pakken, een jongen, die
met een mand op z'n rijwiel, niets
kwaads-vermoedend er door wou.
Halt en afstappe.nl De jongen
werd 't voorwerp van een nauwkeu
rig onderzoek en terwijl deed de brug
wachter een sluwe poging, om de
brug-over-de-Ringvaart onder me
weg tc draaien, terwijl een gesloten
boom den toegang tot den weg ver
sperde.
U zult er over heen moeten, zei
een wielrijder, die met me In 't zelf
de' geval verkeerde.
Waarop ik er over heen ging eu
met 'n afgewend gezicht, veel be
langstellend veinzend voor een schuit,
die in de Ringvaart grint aan 't los
sen was.
't Was niet noodig zoo önergden-
Uend te doen, want de militairen
hadden 't te druk met den jongeling-
van-de-fiets.
Dus kon 'k ongehinderd met m'n
boekenvracht de Meer instappen.
'k Had me zelf een kwartier ge
geven, vóór 'k terugkeeren zou.
Onderweg reed me een auto voorbij,
waarin 'k den lieer Knaap, wethou
der van de Haarlemmermeer, her
kende. De heer Knaap is op
oogenblik meer dan wethouder!
'k Zwijg van z'n functie in de Brand-
Btoffen-commissie. omdat die van op-
per-controleur over de dorschende
boeren de belangrijkste is. Bij de
soldaten zag 'k don heer Knaap uit
stappen en in m'n richting den weg
aflurec. 'k Vreesde al, dat llij me bij
de militairen verklappen zou: maar
toen 'k terugkeerde, merkte 'k, dat
m'n vrachtje in m'n tascli te min
was voor de controléurs-aan-de-brug.
Ze hadden zich juist in 't gras onder
een boon; neergc-vleid. De korporaal
was ijverig aan 't uoteereu en z'n on
dergeschikte "wtae ,,ala maar aan 'i
epikkeieeren", zooels een hoer tegen
me zei. die de wandelende biefstukken
met een hop-hop aan 't opdrijven
was, daar 't melken6tijd werd, toen
ik op een hek langs de sloot zat op te
merken, wat er bij den wachtpost
gebeuroe.
Welgeteld gingen er voorbij, in 't
half uurtje, dat ik er zat te kijken
zeven fietsrijders met en zonder
taachjes, mandjes en pakjes, die geen
van allen de aandacht van de mili
tairen trokken
een boerensjees. die naarstig wtrd
nagezocht
een stoffeerde rskar. die aan een
nauwkeurig onderzoek werd onder
worpen
on nog wat voetgangers.
Toen kwam de auto van den heer
Knaap weer terug en de machine
draaide bij, toen de heer Knaap me
op 't hek zag zitten, nieuwsgierig als
"hij was, wat ik daar uitvoerde.
De heer Knaap was &rg tevreden
over het verloop van de zaken in de
Meer. De samenwerking met den
Rcgeeringscommissaris van de graan-
inzameüug je opperbest, juist 't te
gengestelde dus als tijdens de huis
zoekingen van dit voorjaar.
De heer Knaap heeft nu bet opzicht
over de dorschêrij. Er is n.l. een me
thode gevonden om de boeren, die bet
graan aan 't „afdorschen" zijn, stipt
le controleeren. Er kan natuurlijk
niet gedorscht worden, zonder dat er
benzine of steenkolen is voor de
dorschmachin? Do heer Knaap nu
heeft dc beschikking over de brand
stof en hij doet toewijzing voor pre
cies zooveel brandstof als noodig is
voor een bepaalde hoeveelheid graan.
Op die manier kan er weinjg meer ge
smokkeld" worden. En wordt 't. nog
wel eens geprobeerd, om een foutieve
rekening te maken, dan weet. de heer
Knaap met zijn dertigjarige lana-
bouwpraclijk den boor we) aan het
verstand te brengen, dat hij hem niet
te pakken kan nemen.
De on willigen worden zoo wel tot
rede gebrachtal heeft dat dikwijls
heel wat voeten in de aarde, zooale t
met den slimmerd gebouröe, die in
z'u schuur een looze zoldering maak
te. Op die zoldering kou hij zolf niet
komen, maar met eon vernuftige,
drievoudige takci-inrichting, wist hij
ongeveer 80 H.L. graan op zolder te
borgen. Maar de heer Knaap was den
landbouwer te eliin af en hij rekende
net zoolang, tot hij de 80 H.L op
zolder had te voorschijn gecijferd,
Op die manier wordt met alle
macht gewerki, om de smokkelarij te
gen te gaan. Zorgt de Boerenbond,
waarvan de heer Knaap voorzitter is.
dus alleszins moe. om do boeren aan
hun verplichtingen te houden, hij
staat ook op de rechten der landhou-
wcre. Den Begeerirgscommissaris heeft
men nu zoover gekregen, dat hij den
Minister 'hoefit geadviseerd, om den
landbouwers een klein kwantum
broodkoren te laten. Men weet-, dat
de boeren het als oen natuurrecht, be
schouwen, dat zij eigen'-gebakken
brood kunnen eten. De inwilliging
van deze begeerte der landbouwers
heeft- niet alleen een ideëelen kant
van „natuurrecht"maar ook een
zeer practische. We hebben or heel
veel last van, zei de heer Knaap me,
dat er telkens stakingen voorkomen,
omdat de knechts het op hun rant
soentje niet kunnen uithouden, 't Ie
dus in 't belang onzer voedselvoorzie
ning, wanneer den boeren graan Pe*
laten wordt.
'k Ben dus wei niev aangehouden
Kworden zooals 'k met eenig recht
.1 mogen veronderstellen, maar 'k
had van den hoer Knaap toch 't een-
en-ander wetenswaardigs gehoord en
dus zocht 'k m'n koffertje-uiet-loctuur
uit 'c gras en wandelde welgemoed
naar t HeeniEteedsche trammetje
terug.
Volgt het verhaal" van de ervarin
gen van No. 8.
Een smokkelaar bedenkt middelen
om 't minste achterdocht te wekken.
In ons geval evenwel moest Ik pre
cies het tegenovergestelde doen.
Daarom nam ik een groote
boekentasch, waarin met kwa-
oen wil gestopt zouden kun
nen worden; een halve kaas, tien
iiond tarwe en vijf pond carbonaad-
jes. Nu werd de tasch bevracht met
eenige Haarlemsche adresboeken; ue
onschuldigste ballast die te denken
is, want een paar kilo oud papier
mag nog wél zonder consent vervoerd
worden!
De aldus beladen tasch die er
inderdaad wat verdacht uitzug!
werd op de fiets gehangen en ik ped
delde, de Zomervaart ^1, de Haar
lemmermeer in. Op den eenzamen
landweg wus niemand te zien dun een
deurwaarder der rechtbank. Maar
die speurt niet zelf naar smokke
laars. Die wacht af tot anderen dit
gedaan hebben; eerst dan komt hij
oio ze een dagvaarding te brengen,
dat ze moeten „voor"komen.
Op de brug over de Ringvaart was
geen levend wezen te zien. Geen pos-,
ten alzoo! Een Haarlemmermeerder
die op den dijk reed, verleide me, dat
in dit deel van de Meer door fietsrij-
dende soldaten alleen gepatrouilleerd
wordt. De militairen rijden van brug
tot brug, geregeld af en aan. „Gaat
u" zoo zei de man, die veel betee-
kenend naar m'n tasch keek ..als
u wat smokkelen wil, dien kan; op,
jvant daar zijn ze pas geweest en
komen ze voorloopig niet terug".
De man zag roe ongetwijfeld voor
een idioot aan, toen ik juist^den
tegenovergestelde]) kam ging. Dus da
soldaten tegemoet! 'i Was of hem op
de lippen lag; „Nu dat is al heel
brutaal!
Bij 't fort de Liede kwam ik inder
daad twee fietsende soldaten tegen.
Gemoedelijke jongens, die me
vriendelijk „goeden middag" wensch-
ten.
Nu er toch geen kans meer was,
dat ik zou worden aangehouden, reed
ik terug naar Huariem. In dc stad
verwaardigde geen enkel agent near
m'n „smokkcT'-waar u; kijken.
Thuisgekomen ontlaadde ik m'n
tasch en borg de adresboeken weer
op, 't oude papier, dat kaas, en meel
en vleesch had kunnen zijn, als
ik inderdaad had willen smokke
len! In dc Meer had ik zeker wel wat
kunnen fcoopen dat voor een hamste
rende*} burger begeeringswaard is.
Want en dit is dan de schrale
oogst van mijn tocht in 't voorbij
gaan heeft een Haarlemmermeerder
mij een heele -kaas te koop gepresen
teerd. Zou ik, wanneer de opdracht
niet zeer_ uitdrukkelijk geweest was:
„denkt er om heeren, niets hoege
naamd doen tegen de wettelijke be
palingen!" over den aankoop van
die kaas nog onderhandeld hebben!
Dan als vervolg de avonturen van'
No. 4. saamgedrukt in telegramstijl,
omdat No. 4 blijkbaar het meest van
allen overtuigd is van de duurte van
't papier en 't gebrt-k aan plaatsruim
te in de courant:
Om kwart voor 4 vertrokken. Ge-
vupend met city-bag volge
propt met boeken goloopen lungs
Schoterweg naar Santpoort. Weer
teruggeloopen. Oji heen- en terugweg
denzelfden politieman (fietsend te
gengekomen. Op den terugweg ooi:
nog een ander agent ontmoet. Heb
ben allen geen notitie van mij geno
men. 6 u. terug.
No. 5 vertelt:
Op een wandeling langs den Rij ka-
straatweg van hier naar de Liede-
brug werd ik in het geheel, niet aan
een onderzoek onderworpen, alhoe
wel ik een haudtaschje met eenig©
boekjes bij mij droeg; ik was niet
de eenige wandelaar, daar verschil
lende personen te voet of per fiets
u.et eenigszius verdachte bagage bij
hen, mij voorbijgingen in de rich
ting van Amsterdam.
Dicht bij de Liedebrug passeerde
mij een rijksveldwachter op de fiets.
Hij wierp even een onderzoekenden
blik op het taschje, maar liet mij
kalm verder gaan.
Tot zoovei- onze ervaring als on
schuldige smokkelaars.
Zij verdacht een slotsom, een con
clusie. Eu welke zullen we kiezen?
Dat de contröle slapper wordt? liet
zou onbillijk zijn. Want juist dezen
(Woensdag) morgen komen er weer
berichten van correspondenten over
aanhoudingen binnen:
Schoten. Controleurs van dc
distributie hebben bij een reiziger
van de stoomtram. Haarlem—Alk-
maar een koffer met 300 eieren in
beslag genomen.
Haarlemme r in eer. Door de
militairen werd een jachtwagen aan
gehouden, waarin een groote hoeveel
heid kaas werd vervoerd, een wagen
met aardappelen, waarvoor geen ver-
voerbiljet kon worden vertoond, een
persoon, die eeri partijtje zeep moest
afstaan en een paar karren, waarin
graan was geborgen.
Aan de waakzaamheid van de con
tröle hapert het dus niet
Waarom nam dan niemand notitie
van onze koffers en tasschen? Waren
ze misschien te klein? Ik vroeg het
aan een ouden vriend van ons blad,
„Het gelaat", zei hij plechtig, „is
de spiegel der ziel. Uwe zielen wa
ren rustig, omdat er in uw bagage
alleen onschadelijke dingen vervoerd
werden: op uwe gezichten kou dus
dc boosheid niet weerspiegeld wor
den".
Ik voerde daartegen aan, dat nul
iedereen, die tot contröle is geroe
pen, een gedachten!' zer zal zijn.
..In dat geval", zei hij, ,.is cr nog
maar één verklaring mogelijk: dat
de Redacteuren van Haarlems Dag
blad hier en in den omtrek zoo gun
stig bekend staan, dat niemand ooit
