Goza LacMoek
HAARLEM'S DAGBLAD
De Oorlog.
x X
Feuilleton
Boor het ioi verbonden
MAANDAQ 14 OCTOBER 1813 - TWEEDE BLAD
't Dultooho antwoord op Wllaoa'a nota. Duit.oh.
iand hooft allo eloohon van Wlleon aanvaard.
De kanoën op een wapanstllatand zijn thane groot.
Fooh's mokerslagen op 'I Duitsche front.
De Entente.legers veroveren La Fère en Laon.
In den oorlog zlja lol Maart 1918 elf mlliloen man
nen gedood en negentien millioen tot invaliden
gemaakt.
De vruoht van dezen oorlog een rechlsvrede en
een volkerenbond die de menochheld voor nieuwe
oorlogsrampen behoedt?
Prins Max bij de sooielisien In ongenade. Zijn al
treden aanstaande? Als opvolgers worden
genoemd: Erzberger, Von Kühtmann en Sohelde-
Hst Dsitscba antwoord op dl Amsrlkainoclie not» Zatirlagmlddig
isrzondoti laldt:
„In antwoord op da vraag vin dgn presidsnt dar Tnresnigdg Staten
van Amerika, verklaart dn Dultmbe regeering. dat zU de be
ginselen aanvaardt, dia president Wilson in z|)n toespraak van
18 Jannarl en In zijn latera redevoeringen, als basis van oen
Mammen rechtsvrede beeft nedergelegtl: de bedoeling dar aan
te vangen besprekingen zou dus alleen z|jn hst eons te worden
over praetlscbo détails dar tospasslng
„De 0ultsch8 regeerlgg veronderstel!, dat ook de regeerlpgen der
tast de Vnreenigde Staten verbonden mogendheden zich op do
basis usr uitlatingen van president Wilson stellen. Dn Oni.sche
regeering verklaart zich. In overeenstemming inetdaOostnargk-
Hsngaarsche regsirlng, bereid, om. tsnaindi een wapenstilstand
mogelijk te maken, da ontruimlngsvoorstellep van den president
aan te nemen.
„ZU doet den president bet denkbeeld aan da band. steppen ts willen
deen voar bet bijeenkomen van een gemengds commissie, die
tot taak zou hebben de voor da ontrilmlng noodlge ovaraon-
komsten te treffen.
„De tegenwoordige Unitsche regetrlng, die de verantwoordelijkheid
zon dragen voor een vredesslnitlng, ie gevormd doer bespre
kingen, en ia overeenstemming met dn groots meerderheid van
den Sijksdag. In elk zijner handelingen steunend op don wil van
deze meerderheid, spreekt do Kanselier nlt naam van het Duit
sche R||k en het Daitsche volk".
w.g. Dr. 3QLF.
Dit belangrijke bericht hebben we
Zaterdagavond op ons nieuwsbord,
voor ons bureau Groote Houtstraat
nr. 93. bekend gemaakt. Zondagmor
gen vroeg verspreidden wij op ruime
schnsl bulletins.
Zaterdag schreven we in ons Over-
ziolit, dat de vredeskausen stegen.
Dit wordt wel bewaarheid.
Inderdaad, nu is een nieuwe, veel-
beteekenonde stap op den weg naar
Vrede gedaan, 't Daagt in 't Oosten
De kim wordt reeds in gloed gezet
door 't opkomen der Vrèdeszon. Mo-
Jeii geen nieuwe nevelen haar vrien-
eiijk licht bekampen!
Duitachiand heeft op alle vra-
fen van president Wilson
evredigend geantwoord.
Voor 't aanvangen van vredesbespre
kingen stelde Wilson den eisch, dat
al zijn bekende 14 vredeseiscben door
de oontralen worden aanvaard, niet
alleen als grondslag voor de be
sprekingen, maar als b a s i s. De
contralen vragen nu alleen bespreking
over de practische toepassing der de
tails en daartegen heefi Wilson geen
bezwaar. Verder heeft Duitschland
uog eens stellig verklaard, dat 't vre
desaanbod gedaan is door een Duit
sche regeoring, die gevormd is door be
sprekingen en in overeenstemming
met de groote meerderheid van den
Rijksdag. De Duitsche Rijkskanselier
«prak „uit naam vau 't Duitsche rijk
en 't Duitsche volk".
Eigenaardig is. dat zelfs de naam
van den Keizer niet in dit stuk voor
komt.
Ook voor de mogelijkheid voor 'b
sluiten van een wapenstilstand aan
vaardde Duitachiand den eisch van
Wilson. Dat wil evenwel nog niet zeg
gen, dat 't nu zeker is, dat er een wa-
penstilstand z a 1 komen
Om de quaestie goed te verstaan ha
len we nog even de betreffende
passage uit Wilson's nota aan. Daar
lezen we
..De president acht zich genoopt, ten
aanzien van het voorstel tot het slui
ten van een wapenstilstand te verkla
ren. dat hij zich niet gerechtigd acht.
een schorsing der krijgsverrichtingen
voor te stellen aan de regeermgeu,
waarmede de regeering der Vereenig-
de Staten verbonden is tegen de Cen
trale mogendheden, zoolang de legers
van die mogendheden op hun grond
gebied staan."
Als de centralendus 't
bezette gebied ontruimd
hebben, dan zal Wilson tot
de andere Entente-staten
een voorstel doen om over
sea wapenstilstand te b e-
ra a d s J agen.
Toch gelooven we. dat 't dan
wel tot een wapenstilstand zal ko-
I men.
De quaestie is dan welke voorwaar
den de Eutente-staten aan Duitsch-
land zullen stellen.
't Fransche blad de Matin schrijft:
..Volgens nieuws uit Washington is
de houding van Wilson op het oogen-
blik zeer doorzichtig. Hij heeft een
voudig de voorwaarden gesteld, waar
op hij het verzoek der centra "en aan
zijn eigen bondgenooten zal over
brengen. Vervolgeus zal bet. in zoo
ver hij een oorlogvoerende natie ver
tegenwoordigt, op zij® weg liggen
om in overleg met de andere entente-
de andere entente-inogendheden zijn
gevoelen over de voorwaarden te doen
kennen, waarop de wapenstilstand kan
worden toegestaan. W ij w et e 11 uit
betrouwbare bron, dat
Wilson dan een taal zal la
ten hooren, die Duitse fa-
land versteld zal doen
s t a a n."
Daartegenover staat evenwel, dat er
aanwijzingen zijn. dat Amerika «iet
kl te streng in zijn eischen zal zijn.
Lansing, de Anierikaansche staats
secretaris voor buitenlandsche zaken,
heeft namelijk een rede gehouden
over de houding van Amerika. Hil
verklaarde 't was nog vóór 't Duit
sche antwoord bekend was „dat de
vredesonderhandelingen dicht in het
bereik zijn en dat niet mag worden
toegestaan, dat een geest van wraak
de beraadslagingen zou benadeelen.
Zulk een houding van de zijde der ge
allieerden zou den oprechten geest
van rechtvaardigheid, welke essen !ieel
is voor de vestiging van ©en duurza-
men vrede, aanmerkelijk verslappen.
Nadat de oorlog is gewon
nen, moet'tAmerikaansche
volk geen meedooge nloo
gen haat bl ij ven koestere n
jegens hen. die de militai
re dictators dor midden-
sta ten hebben gediend. Het
moet een onderscheid maken tus-
schen de meesters en de dienaren. Het
schijnt mij toe. dat het de plicht is
van hen, aie invloed uitoefenen op de
openbare meening. om er voor te wa
ken. dat deze harlstocut de verwezen
lijking van het plan tot het opnieuw
rogelen en effenen van de wereld,
wanneer de vrede hersteld is, niet
verhinderen zal."
Bovendien schrijft 't Italiaansche
blad Secoio:
„De tijd heeft te veel bloed gedron
ken, dan dat men zich thans zou be
zighouden met de geduchte aan afre
kening en wraak. Ieder moet het
waanzin achten dezen oorlog te ver
lengen en alleen uit wraakzucht ook
maar één man op te offeren. De stap
der centrale mogendheden herinnert
niet aan den vorige, toen ze den vre
de aanboden. Zijn de middelrijken
bereid de noodlge offers te brengen,
opdat de onoplosbare kwesties einde
lijk worden vereffend? Als de centra-
len daartoe bereid ziju, is het bewijs
geleverd, dat de vrede rijp is en het
een misdaad zou zijn, dezen schrik-
kelijken oorlog ook maar een uur lan
ger voort te zetten".
De „New York Times schrijft: „De
maatregelen, die aan de groene tafel
genomen worden, zullen het Duitach
iand onmogelijk maken zijn woord
nogmaals te breken".
Erzberger, de nieuwe Duitsche
Staatssecretaris voor propaganda
voor den vrede, heeft een arti
kel in de Nordd. Allg. Zeitung
geschreven over de Volkenbonds
idee. Hij stelt daarin vast, dut er
thans een sterke beweging voor de
volkenbondsidee gaat, zoowel door
Duitschland nis door de geheele we
reld. Tot dusver héerschte er anar
chie in de statenwereld. 't WederzIJd-
sche wantrouwen dreef tot ontzettend
hooge uitgaven voor militaire doel
einden. Ieder vreesde door den ander
overwonnen te zullen worden, 't Ge
volg is deze oorlog geweest, die veel
offers geëischt heeft. Tot Maart van
dit jaar: 11 mllUoen dooden,
19 millioen invaliden. Moet
dit zoo vervolgt Erzberger voort
duren? Dan zou 't leven geen zin meer
hebben. Slechts de Volkenbond kan
redding hieden en een herhaling van
zoo'n ramp voorkomen.
Maar met dit al bestaat toch de mo
gelijkheid, dat de centralen 't bezette
gebied Noord-Frankrijk, België,
Italië, Servië en Montenegro ontrui-
rften, en dat 't dan toch nog niet tot
een wapenstilstand komt. De bedoe
ling is blijkbaar van de Duitsche re
geering, dat de centrale legers den
tijd krijgen om met hun legers en ma
teriaal naar *t eigen gebied te trek
ken. Aan de grens zullen ze dan
stand houden om af te wachten, hoe
de zaken zich verder zullen ontwik
kelen. Do Entente-legers zullen de
centralen dan op den voet volgen,
maar aan de grens van Duitschland
en Oostenrijk-Hongarije stand hou
den.
Deze quaestie brengt ons meieen
tot een beschouwing van den mili
tairen toestand.
Gedurig worden de klappen die
Foch aan Hindenburg en Ludendorff
uitdeelt gevoeliger.
Entente-bladen voorspellen een dé-
b&cle van 't Duitsche leger. Inderdaad
op vele punten is de positie der Duit
schers uiterst hachelijk. Een.blik op
de kaart toont dit. ook voor een niet-
deskundige aan. 't Wolffbureau mag
al berekend hebben, dat 't Duitsche
front nu van 780 tot 655 K.M. verkort
is, zoodat de weerkracht der Duit-
schers is toegenomen door 'tvrijkomen
van vele divisies, ln werkelijkheid
wordt de tegenstand der Germanen
zwakker enverslechtert hun
positie.
Nu moesten de Duitsckers ook al
den Chemln des Dames prijsgeven.
fBovendierf 'wordt Rijssel sterk be
dreigd, zijn La Fère en Laon al
door de Entente-legers bezet.
Zelfs wordt verzekerd, dat de Duit»
schers 't geheele Belgische kustge
bied ontruimen. De duikbooten wor
den In deelen per spoor verzonden, de
bavens van Zeebrugge en Ostende
versperd
Als 't zóó voortgaat heeft Foch de
Duitsckers in een paar maanden uit
België en Noord-Frankrijk gegooid.
Ais er nu een regeling voor 't ont
ruimen der bezette gebieden tot stand
komt, krijgen de Duitschers wat er
van hun geschokt leger over ls, ver
der ongedeerd over de grens, waar
zeker nieuwe stellingen ln gereedheid
zijn om aJs de strijd hervat mocht
worden opnieuw tegenstand te
bieden, met beter succes dan in de
tegenwoordige linie, met haar vele
dreigende saillanten.
De Enfcente-legers verspelen dus
dan de kans om aan 't Duitsche le
ger nog meer kluppen toe te brengen.
Maar, ook voor de Entente heeft 't
waarde als de Duitschers goedschiks
uit deze streek terugtrekken. Nu ver
woesten ze volgens verkluring: uit
militaire noodzaak bijna ulle ont
ruimde steden en dorpen. Bovendien
trekken honderd-duizende vluchtelin
gen in de richting van de Nederland-
ache grens Onnoemelijke ellende
wordt reeds door deze stakkers gele
den. Eu de lijdensbeker dreigt nog
voller te worden.
Die droeve ellende zou dan althans
voorkomen worden.
Bovendien veronderstellen Engel-
sche en Fransche bladen niet zonder
grond, dat Foch wel zijn voorwaar
den Btellen zal voor een terugtrek
ken der Duitschers.
Bovendien ligt in de aanneming
van Wilson's voorwaarden door de
centralen een erkenning van
de nederlaag.
Daaraan kunnen de Duitsche mi
litaristen niet ontkomen.
't Zal voor hen dan ook hard ge-
weest zijn om in de handelingen
van de nieuwe Duitsche regeering
te berusten. Maar het zal den hoe
ren wel duidelijk gemaakt zijn, dat
'liet moest, ook al geven de Duit
schers voor de vredesonderhandelin
gen nu hun veel geroemd „vuist-
pand" uit de hand.
Een correspondent van de Tijd
seinde tuit Berlijn, dat de verzen
ding van het Duitsche antwoord
vertraagd was, omdat zich ernstige
meenlngsverschilien voordeden tus-
schen de Duitsche regeering en de
legerleiding. Uit de bewoordingen
van het antwoord blijkt wel, dat de
regeering het toch gewonnen heeft.
Heeft Erzberger het niet gezegd:
fIn het tegenwoordige Duitschland
zijn de militaristen ondergeschikt
gemaakt aan de burgerlijke regee
ring.
Eigenaardig is, dat ln deze Duit-
.sche nota aan Wilson alleen staat,
dat de Oostenrijk-Hongaarsche re
geering zich bij deze stappen aan
sluit
Van Turkije v?o rd t niet
gerept
ANTWERPEN
De cöTTëspondenl van 3d Daily
News ln Zwitserland verzekert, dat
de toestand ln Oostenrijk Hongarije
hoe langer hoe ernstiger wordt.Men
mag aannemen, dat het laatste ge
meenschappelijke vredesaanbod is
gedaan. Ais nu geen resultaat zal
worden verkregen, zou door Oosten
rijk-Hongarije een afzonderlijk vre
desaanbod worden gedaan. „Ik
kan", zegt de correspondent, „beslist
verklaren, dat de Duifeche regee
ring weet, dat Oostenrijk-Honga
rije niet alleen van militair stand
punt „uit den oorlog" ls, maar ook
dat het met snelheid ds vernietiging
tegemoet gaat. Alleen een onmid
dellijke vrede kan een catastrophaal
einde van het Habsburgsche rijk
voorkomen.
„Er loopen heden Juist ln goed-
ingelichte kringen zeer ernstige ge
ruchten te dezen aanzien. In een
van die berichten heet het, dat als
laatste wanhopige poging keizer
Karei op het punt staat de vorming
van een autonoom Joego-Slavisch
koninkrijk te proclameeren.'
Uit Weenen wordt geseind, dat
Keizer Karei een 24-tal afgevaar
digden ontving van alle nationali
teiten in zijn land om hun meening
te vernemen omtrent d© oplossing
der hangende quaestlee.
Via Züricli wordt uit Praag ge
meld, dat aldaar ln andere Bo-
heemsche steden antl-Duitsche de
monstraties en bloedige botsingen
plaats hadden.
I
De duikbootaanvallen der laatste
dagen hebben we wezen er reeds
fin een vorig overzicht op de
vredesstemming in de Entente-lan
den niet bevorderd. Nu is ook het
Amerikaansche stoomschip „Ticon-
deroga" (het vroegere Duitsche
schip „Camilla Rickmess") getor
pedeerd, waarbij 250 menschen zijn
omgekomen o.a. 10 officieren en 111
recruten worden vermist. Dit wa9
dus blijkbaar een troepentransport-
schip. Maar daarom waren de duik-
bootmannen nog piet gerechtigd
om op de overlevenden in de sloe
pen te vuren, zooals ze nu vol
gens een Reuterbericht althans
hebben.
Thans ls het woord weer aan pre
sident Wilson.
Hij zal ongetwijfeld met de andere
Entente-regeerders overleggen voor
hij zijn nieuw besluit raar Berlijn
stuurt
Uit Londen wordt geseind, dat de
Engelsche ministers Bonar Law en
Balfour vertrokken zijn om met den
minister-president Lloyd George te
overleggen. Blijkbaar vertoeft Lloyd
George dus reeds in Frankrijk, ciu
daar te confereeren met de Fran
sche regeerders.
De Fransche en Engelsche bloden
zijn zeer voldaan over het ant
woord van Duitschland. Zij zien
daarin een ve'ledige erkenning van
de nederlaag docr de Duitschers.
Uit Washington wordt geseind,
9 ST. QUENT1N
m LA FèRE
LAON
SOISSONS
VOUZIèRMS
m PARIJS front Vrijdag.
XXX front heden
naar het Engelsch van
CHARLES GAHVICE.
23)
De mooie oogeu sloten zich even,
I zij werd doodsbleek en de glimlach
j week van haar lippen. Onwillekeurig
trok zij opnieuw de teugels aan, zoo
dat de paarden ongeduldig den kop
j schuddend, stil hielden. Ze was uu
zoo dicht bij Vane, dat hij haar lip
pen kon zien trillen. Hij stond recht
op en nam met een kalmte, die bem-
I zelf verbaasde, ziju hoed voor haar
ar. Zij boog het hoofd en sprak nau-
I welijks hoorbaar: Vanei
Hoe maakt u het, La<Jy Marling-
ford? zei hij op den gewonen beleefd-
1 nel as toon.
Zij beet zich op de lippen. Dit „La
dy Marlingford" was als een slag in
j het aangezicht, nu die woorden geuit
werden door den man, die eertijds in
hot, woord „Judith" al zijn liefde had
I weten te leggen.
Ikik wist niet, dat je terug
I »Ias'. zei ze' En waarom noem je
l mo Lady Marlingford? voegde zij er
aan toe.
Is dat dan niet juist? vroeg h
met een kalmte, die haar diep grief
de. Toen ik Engeland verliet was
u op het punt met Lord Marlingford
te trouwen, als ik mij niet bedrug.
Zij hief het hoofd op en keek hem
aan.
Wilt u een eindje oploopen? Het
is daarginds rustiger, zei ze bijna
fluisterend.
Vane aurzolde een oogenblik. Hij
hud dit meisje bemind met een liefde,
die hij eeuwig gewaand had, en had
bijna het verstand verloren, toen zij
hem in den steek liet, maai- nu had
lnj niet het minste verlangen om met
haar te praten. Zijn liefde voor Nina
hoeveel reiner was dit gevoel dan
dat, hetwelk hij voor Judith
Orme gekoesterd had! had alle ge
dachten aan eenige andere vrouw uit-
gewischt. Maai- hij kon moeilijk haar
verzoek weigeren en liep naast haar
voort naar een rustiger plekje. Zij
hield vlak bij den trottoirband stil en
boog zich voorover, opdat zij zacht
kon spreken.
Wist je het niet? Had je het niet
gehoord? zei ze met een lichte tril
ling in haar stom.
Wat gehoord? vroeg hij kortaf.
Dat de arme Lord Marlingford
kort voor onzen onzen trouwdag
gestorven is, zei ze met gebroken
stem.
Arme kerel! zei Vane. Hij keek
haar met vasten blik aan. Wat
vreeselijk voor hem. Neen, daar wist
ik mets van.
Ze haalde diep adem. Neen?
Wanneer ben je teruggekomen? W©
hadden gehoord, dat je mei het schip
vergaan was. En en Wanneer
ben je teruggekomen?
Al een poosje geleden. Dus is
Lord Marlingford gestorven? Mag ik
u wol condoleeren, juffrouw Orme.
Juffrouw Orme! De blauwe oogen
keken bem zucht verwijtend aan.
Ach Vane, kun je mij niet vergeven?
Je begreep het niet. Je begrijpt zelfs
nu nog niet Zij zuchtte. Ik wou
jo er graag alles van vertellen. Maar
het is er hier de plaats niet voor.
Laat ik je echter eerst gelukwen-
schen, Vans.
Met het erven van den titel?
Dank je!
Haar blik gleed over zijn kal© plun
je en alsof hij zich hiervoor wilde
verontschuldigen, zei hij:
Ik heb het pas gisterenavond ver
nomen. Ik was weliswaar in Londen,
maar ik had nog niemand gesproken,
omdat ik me eigenlijk nergens ver-
toonen kon. Sir Charles Lelchford,
dien u wel kent, nietwaar, herkende
mij.
De Letchfords? Ja, ik was vroe
ger bevriend met ze; maar Blanche
negeert me sinds Evenmin al» jij
schijnt ze te begrijpen, dat ik het
slachtoffer van de omstandigheden
was. Je weet, wat mijn vader is
hoe mijn leven geweest is
Vane keek haar kalm aan. Er was
iets smeekends in de muzikale stem,
dat hem eenige maanden geleden diep
ontroerd zou hebben; nu bleef hij er
kalm bij.
Ik ik kan je hier niet alles
vertellen, zei ze. Maar je komt me
zeker wel eens opzoeken?
Vane aarzelde een oogenblik.
Heel graag, zei hij toen.
Doo je het? Zo glimlacht© hem
bijna dankbaar toe. Dan hoor ik
meteen van al jouw wederwaardig
heden, nietwaar?
Vane. schoon vastbesloten daar
geen woord over los te laten, ant
woordde plichtmatig.
Zeker.
Je je ziet er niet te beat uit,
prevelde ze.
Ik heb wat tegenspoed gehad,
zei Vane, en het is pas zoo kort
geleden, dat Ik van de verandering
in mijn fortuin gehoord heb, dat i:
nog geen tijd heb gehad om mij wat
te herstellen.
Ik ben ook veranderd; heb je
het niet opgemerkt? vroeg ze, ietwat
treurig.
Neen, antwoordde Vane. Je
lijkt me even bekoorlijk als altijd, Ju
dith. Hij had „juffrouw Orme' wil
len zeggen, maar hc-t was er uit, voor
hij er aan dacht
Er kwam even een glans in haar
oogen.
Toch ben ik veranderd en nie
zoo weinig ook. Dus, je komt Het is
nog hetzelfde adres.
Goed.
Wanneer kom je dan? Morgen?
Neen, morgen niet, zei hij werk
tuigelijk. Ik ga eerst naar Lesbo-
rough. Als ik terug ben.
Zij reikte hem de hand.
Zoo gauw je terug bent dan,
zei ze.
Zij reed in gepeins verzonken In de
richting van Queen Anne's Gate, en
ofschoon ze meermalen boog, was ze
zich er nauwelijks bewust van, wie
zij groette. Zij hield stil voor een van
de kleine deftige huizen op St. Mar
garet's Place en begaf zich naar het
salon. De theetafel stond voor i.
raam, dat op het park uitzag X
zij om theewater gescheld had, zo
zij ln een gemakkdijken stoel neer
en liet het mooie gelaat in do blanke
handen rusten.
Toen do dienstbode het theewater
binnen bracht hoorde Judith een licit
ten, maar onvasten tred op de
en even later trad een man Linnen
met oen Jeugdig voeriTomen. Hij was
klein en teogFr gebouwd, en zijn ge
laatstrekken waren bijna zoo fijn als
die van een vrouw. Zijn haar het
Moeder: Die jongen, met wien j»
vanmiddag gespeeld hebt, bevalt mij
niet.
Zoontje: O, maar het is heele-
maal geen slecht© jongen. Hij la
twee keer op de tuchtschool ge
weest en allebei de keeren ontslagen
om zijn goed gedrag.
dat de eerste indruk van het ant
woord ls, dat Duitschland alle voor
waarden van Wilson volkomen aan-
vaard heeft.
De Duitsche en Oosteurijksch«
pers is vrij koel maar keurt toch
vrij algemeen het gegeven antwoord
goed. De Frankf. Zlg. merkt o.a.
op
„Wilson vergt offers van ons
maar hij is het ook, die aan onze
zijd© voor de vrijheid van onzen
handel, voor de vrijheid van zee
vaart en daarmede voor buitenge
woon waardevolle stukken van
Dultschiand's toekomst zal vech
ten."
„Het antwoord der Duitsche re
geering bewijst, dat er geen inspan
ning hoegenaamd meer toe noo-
dig ls, den vredeswi. aan Duitschi
zijde te doeu zegevieren, get is hel
antwoord van het geheele Duitsche
volk, achter welks aaneengesloten
massa iedere individueele fesroon-
liikheid ver terugtreedt. In een tijd
als de tegenwoordige beteekent d<
eenling weinig, het volk alles."
De Börsencourier verklaart: „Het
eenig doel is thans een verstandig
vergelijk."
In de Entente-hoofdsteden heeft
het antwoord van Duitschland
vreugde verwekt. In de bioscoop
theaters werd de tijding op het doek
gebracht. Het publiek zong daarop
do volksliederen.
Er komen ernstige belichten over
een mogelijk aftreden van Prins
Max, die pas met succes gedebu
teerd heeft als Rijkskanselier van
Duitschland.
De oorzaak is weer een brief-
historie!
Uit mededeelingen van het Berli
ner Tageblatt blijkt, dat prins Mal
in Januari 1918 een brief gezoa
den heeft aan zijn neef prins Alexan
der van Hohenlohe, die om zijn pa
cifistische denki melden in Zwitser
land vertoeft In dien brief heeft
prins Max zoowel over de parleincn-
torlseeriug als over het oorlogsdoel
e-i de vredesresolutie van de Rijks-
dagmeferderneid, ideeën ontwikkeld,
die onbetwistbaar in tegenstelling
zijn met de denkbeelden, <'ie bij
titans voorstaat, liij beklaugt zich
in dezen brief over den lof. welke
hem door linksch© bladen, naar aan
leiding van zijn KarlsruUer rede,
is toegezwaaid en zegt, dat nïj het
democratisch devies en de formuio
van liet parlementarisme toch dui
delijk genoeg heeft afgewsieu. Hij
wenscht een zoover mogelijk doorge
trokken politiek profijt van de mi
litaire successen en wenscht niet,
dut nog meer over België gezegd zou
worden als reeds gezegd <s.
Deze brief is in handen van een
agent der Entente gekomen en in de
Ententepers gepubliceerd.
in parlementaire en polt'.'ek»
kringen in Duitschland, he^ft de pu
blicatie van d^zen brief een groots
beweging veroorzaakt.
De Rijks-.an'elier heeft de quae*
tie met u© Rijksdagcoinmissie be
sproken. riii heeft toen len oor
sprong van den brief verklaard en
'n schets van d«o ontwikkeling
zijner politieke denkbeelden gegeven.
De sociaal democraten aarzelden
om deze houding goed te keuren en
drongen aan op het aftreden van den
'Rijkskanselier Vernomen W6i\l
dat de soclaa I-democra
ten t <i© regeering
tullen treden a a prin.
Mux niet- aftreedt Zij zou
den hem vervangen willen zien door
Von Payer.
Prins Max verklaarde zich be-
reidom indien een groote meerder
heidspartij als de socialisten zijn
aftreden blijft eischen, hij bereid is
heen te gaan.
De geruchten over zijn aftreden
houden intusschen aan.
Behalve Von Payer worden Von
Erzberger, Scheidemann. Von
Kiihlmann en Solf genoemd voor het
Rijksk&nselierschap.
was een zeèr kunstige pruik golfdi
boven een gelaal, dat zoo natuurlij»
geverfd was, dat bet op dat van ecc
jongeman van vijf en twintig jaa»
geleek. Hij was uitstekend gekleed en
slechts in de oogen, die een beetje
dof stonden, kon een scherp waarne
mer net geheim van Sir Charles Or
me's leeftijd gissen.
Judith nam de handen van het ga
laat, toen haar vader met zijn would-
be jeugdig air de kamer binnentrad,
en de uitdrukking van haar mooi ge
zichtje werd hard.
U is vroeg thuis, vader, zei zo
kortaf.
Ja, zei hij. lk had iets ge
boord, dat ik je dadelijk wilde mee-
deelen. Vane Mannering is hier in
Londen!
Hij zonk in een stoel neer en glim-
lucbte veelbetekenend tegen haar.
Hij is dus terug, vervolgde hij.
Fanworthy Heeft hem gezien. Zoo
als je weet is Mannering nu graaf
van Lesborougli.
Ja, dat weet ik, sprak Judith op
rustigen toon. En als u het nfei
verhinderd had, zou tfc nü de vrouw
van Vane Mannering zljnt
Neen, neen, beste Judith! viel
Sir Charles haar ln de rede. Dat
is je eigen toedoen geweest.
(Wordt vervojgdji
