HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
De Oorlog.
floor hot iot verbondan
VRIJDAG 25 OCTOBER 1918 TWEEDE BLAD
1 nIB
No. 2546
Wilsons Antwoord.
Het antwoord van president Wilson, In Let tweode gedeelte van Wilson'»
dat wij in ous vorige nummer in zijn antwoord wordt met de grootste op-
geheel afdrukten, iaat aan duidelijk- j reclitlieid gezegd, waarom deze
Leid nu niets te wenschen over. Do eischen zoo streng zijn ©n niet anders
vage volzinnen van Let Duitsche be- kunnen zijn. Zeker, zoo schrijft liij,
jicht worden daarin niet beantwoord, J al is 't in andere woorden, ik zie de
de president laat zoo helder mogelijk; nieuwe lijn in uwe politiek, maar ik
blijken, dat Duitschland zich naarheb geen waarborg, dat die blijvend
den wil van Amerika moet gedragen 1 wezen zal. Bovendien blijkt nog niet,
en anders geen vrede, noch wapen- dat het hart van de tegenwoordig©
stilstand zal kunnen krijgen. moeilijkheden is bereikt." Wat daar-
Natuurlijk kan hij met weigeren,mee bedoeld wordt, ia gemakkelijk te
om met de regeeringen der Entente heb gissen. Wel is er in de Duitsche nota's uaaert- Het Duitsche volk zal moe- J. C. p,
'vraagstuk van den wapenstilstand te van den keizer geen sprake meer,
bespreken. Maar de beteekenis van maar daarom bestaat hij nog wel de-
het gebeele antwoord ligt in den vol- gelijk en er is niet de minste zeker-
genden volzin, die hot hart van do beid, dat de keizer niet te avond of
quaestie raakt: morgen zijn oude gezag herneemt,
v Hij acht het zijn plicht echter Duidelijk geeft Wilson d^ze bedoeling
nog weer eens opnieuw te zeg-! weer in den volgenden zin: „Het ls 4
gen, dat de eenige wapenstil-mogelijk, dat in de toekomst oorlogen tHtOntO-OtOtOn mceton nu bosIISSOfl OD Wilson'#
stand, dien hij goreclitigd zou onder contröle van het Duitsche volk
zijn ter overweging voor te stel-zijn gekomen, maar met den tegen-
len, er een is welke de Vereenig-woorcügen oorlog was dat met het ge-
de Staten en de met deze goasso-vai en met cieu tegeuwooruigon oorlog
cieerde mogendheden in staat zou hebben we te maken."
stellen elke regeling té doen eer-Met toekomstmuziek valt Wilson
biedigen, waartoe men zou heb-niet af te leiden, tlij wil waarborgen
ben besloten en die een hernieu-van" liet heden. i\u is het Du-tsciie
wing der vijandelijkheden vab de 1 vodr, zegt hij, onmachtig uc w-'
zijde van Dutschland onmogelijk'-
zou maken. af te dwingen.
Hierin kan niets anders gelezen ning van i'ruiseu om de poiitiek van
worden, dan de eisch van militaire het Ryk te controieei-eu is nog onver-
oninackt. Het wordt zoo duidelijk zwakthet beslissende initiatief be-
mogoiijk gezegd de geassocieerde mo-rust nog altijd by hen, aie tot dus-
gendheden willen elke regeling doen j verre de meesiers in Duitschland wa-
^rhictiioen en tvm iieriii^uwmi, n.- r
zagert, begrepen hief, 'dat deze vrede (teri zeggen: „w!J willen", of ,.wfj wïl-
de echte Duitsche zijn zou; gebaseerd. 1 len niet". Gedreigd is van den kant
altijd op Pruisisch geweld en der Ugenwoordige machthebbers met
aanmatiging waar de rust ep het ge
luk van de wereld nog jaren onder
gebukt zou gaan, als onder een ioo-
den juk. Later zullen zij misschien
begrijpen, welk een geluk voor de
menschheid de tusschenkomst van
Amerika ia geweest w
Nü wenden wij den blik weer r.aar
het Oosten en wachten.
Zal men in Duitschland den moed
en de kracht hebben, om den nieu
wen weg vastberaden te gaan, ook
wanneer daarbij oude afgoden moe
ten worden opgeofferd? Zal de keizer
(hij is er onomwonden en bedekt toe
ultgenoodigd) zich voor zijn volk op
offeren en zijn troon en daarmee de
toekomst van zijn geheele dynastie
prijsgeven? Wij moeten het afwach
ten.
Langzamerhand raakt de tijd voor
vage volzinnen voorbij. Wij gevoelen
allen, dat dit woordenspel zijn einde
nadert Het Duitsche volk zal moe-
een vt.dediging van het vaderland,
in den uitersten nood, door het gan-
sche volk. Ook dit ia woordenspel.
Snoefden zij niet van het begin af,
toen zij dezen vreeselijken oorlog be
gonnen, op hun Volk in Waf
f e n? Welke soldaten kunnen zij
nog meer in 't veld brengen, dan
oude mannen en kinderen? En hoe
zullen dezen Duitschland voor cor-
logsvernieling kunnen beschermen,
wanneer de geoefende, geharde
gers voortdurend en onophoudelijk
terugtrekken voor een sterkeren
vijand?
Het einde zal toch de .Duitsche on-
derwerping moeten zijn.
Beter nu, dan over drie maanden,
den.
Dat zeggen wij, die toeschouwers
zijn. Belangrijker is, wat zij zal zeg
gen, de onderliggende partij.
Wij zullen het spoedig hooren.
De DirftecTfe fegeorifig moet dé voor
waarden aanvaarden zonder meer en
aan haar leger-oommandanten opdra
gen volgens die voorwaarden te han
delen.
In Eagelsche persbeschouwingen ia
reeds betoogd, dat de vloot-quaeetie
ook in den wapenstilstand begrepen
moet worden. Van Engelsche zijde
wil men dus blijkbaar op maritiem
gebied eischen aan Duitschlaud stel
len. Uitlevering van de duikbootenf
De Engelsche minister Balfour ver
klaarde in een rede, dat de Duitsche
koloniën nooit aan Duitschland te
ruggegeven kunnen worden, want
Duitschland zou daarvan duikboot-
basissen kunnen maken, om opnieuw
de Engelsche vlootmacht te tedrei-
gen.
De Engelsche Kamer voor de scheep
vaart heeft aan de Engelsche regee
ring verzocht om bij den vrede Duit
sche koopvaardijschepen op te vorde
ren als een vergoeding voor de door
do duikbooten getorpedeerde Enge,-
sche schepen.
vraag of zij boreld zijn oen wapenstilstand met
Duitsohland te sluiten.
Beraadslaagt de conferentie der geallieerden te
Versailles reeds over de voorwaarden?
Dsaitsohland's verklaringen over Kizas-Lotharlagen
en Polen.
itrng vau de militaire autoriteitenj Opstand in Hongarije.
te dwingen. De macht van <ku Ho-
NEDERLAND
eerbiedigen ©u eou hernieuwiug derren.
vijandelijkheden moet onmogelijk zijn. j lh dan volgen woorden, waarvan
Overgave derhalve, op genade of ou-de president zeil zegt, dat zij scherp
geuaue. En waaneer Wilson met om- i 2yn, maar die hij net zyn pacht acnt
schrijft, hoe die zou moeten geschie- i zeggen: de nuüen van de wereld
den, dan is de reden daarvan natuur- kunnen de woorden van hen, die tot
lijk, dat maarschalk F och te beelisseu 1 diusverre de meesters der Duitsche
sal hebben over de militair-technische poüUek zijn geweest, niet verlrou-
wijse, waarop dit gebeuren most. weu. Bij het sluiten van den vrede
Dat blijkt ook uit den volgenden ^y poging om de oneindige
zin, dien ik hier nog eens afdruk om- eu ourecntvaardigheden van
dat de geest, waanu Wiison vrede üezen oorlog goed maaell kan ue
pluiten wil, er zoo duidelijk uit blijkt. regeeriag Uer VerecmgUe Staten met
De president heelt daarom 2'ju aoe(( dehben met andere, dan de
correspondente mei de tegen- m ke vertegenwoordigers van
.i. "ooriit Teg°e"iir"
"^b,adar£°dï? i e° bet- "-sf"1 -»"•
Weid zijn vrede ut.'And te der VerMuigde
breis». de eauKeeevee nu do*f hoelt met de nu-
voorwaarden en beginselen, hun 11 Uur e meesters, den monarch en de
militaire raadgevers en do mik- autocraten van Duitschland, of later
taire raadgevers vau de Vereouig- mel- lien le doen zal hebben, dan
de Staten zullen worden verzoent. m°et *y diet vredesonderhandelingen
de noodige voorwaarden vast te eischen, maar overgave",
stellen, welke voikomen het he- Dlt ia de tweede pil en zij is oor
lam» der betrokken volken zullen een groot gedeelte voor het Duitsche
beecWiaen en aan de geassoci- volk niet minder bitter, uan o0 eer-
eerde regeeriugeu onbeperkte ste; net mcesi voor ai de adellijke en
macht zullen verzekeren ter waar- militaire machthebbers, die nun ge
borging en tot het doen eerbiedi- j zag ontleenden aan dat van den kei
gen van de bijzonderheden van zer en daarop steunden. Zijn been
den vrede, waarin de Duitsche gaan (en dat is het toch, waar Wil-
regeering heeft toegestemd. sou op doelt) beteekent ook nun vai
Wat stond"er in do Duitsche nota? Zoo wordt door den president het
Dat de wijze, -waarop bij de onlrui-oude autocratische regime vierkant
'ming zal worden te werk gegaan en de gezet tegen de democratische neigin-
jroorwaardeu van wapeusiusiand aau gen van een gedeelte der Duitschers.
de booordeeiing der miiitaire raadge- Hij noodzaakt op die manier de Duit-
yets moet worden overgelaten en aat schors zelf om partij te kiezen: de
de tegenwoordige machtsverhouding verouderde regeeringsvorm van het
sau de fronten als basis moet dienen absolutisme of de parlementaire re-
jroot de overeenkomsten, waardoor de-gearings vorm, maar deze laatste dan
te beveiligingen verzekerd ca gowaar- 1 00k in werkciijkiieid.
borgd zullen worden. Dit is het oude standpunt van Wil
lie tegenwoordige m a c h t s v e i- so„ het ouderscheid tusschen de
houdingl De bedoeling kan nietautocratie, waarvan hij voor de toe-
tnders zijn, dan te zeggen: „gij zijt j komst niets meer verwacht of het ge-
iterk, maar wij zijn nog niet zwak zag van het volk, met de democratie
Daarop volgt dan het woord „overeen-aja hagjg. ik heb wel liooren zeggen,
komsten". Maar ook dat ontbreekt in (ja^ hij daarmee het onmogelijke ver-
iWilsous laatste antwoord^ Men voeltjang^ namelijk dat de Duitschers
- -i i IllWiiv I IJ IV l'Ov UI. ej u 1 LOtiliCl
waar t verschil zit de Diutsche Be- een x-epujjliok zouden stichten, maar
peering wil ais gelijkgerechtigde over-dat kan niet juist zijn> om(lat Wüson
leggen met de tegenpartij, de tegen-een veel te piaclisch man is, dan
partij wenscht haar wil op te leggen h zulk ceu s„eUe evoluue van
aan Duitschland, als aan een over-d0 DuitsChers verwachten zon. Wat
^onnene. 1 hij wil is de autocraue breken, een
Dit a e«; bitter»I>|L Of Duilsch-n rmaueue, bat
kud die dtior de keel ka. krijgen, wU d0 0nge6reiaeM8i siram,
nilka W!J weldra weten. ,üe ovmueerschiny vuil een nlscbu-
Ueer er is uieer. W.nneer DmUek- verolldeM mlUIairisino het
ome verweerden aanneemt roolllJK. Uoe zlon dat voor-
«rvolgt W-ilsou, aan zal dit het beste c J J
concrete bewijs zijn van Duitschland sfegL üiJ Diel en nel
pnaubbeizinmge aanneming van de Kwalyk
yrede8voorwaaraeu
BRUSSEL
9 DOORNIK
COND6
VALENCIENNES
MAUBEUGB
9 LE QUBSNOY
C LANDRECIES
front
Ov»r*l»hl,
In de Rijksdagzitting van Donder
dag heeft de minister van buitenland-
sche zaken, Dr. Solf, eenige belangrij
ke verklaringen afgelegd. Allereerst
stelde hij vast, dat de neutrale com
missie van onderzoek naar de gedra
gingen der Duitschers op hun terug
tocht, heeft bekend gemaakt, dat haar
indruk is, dat de Duitsche militaire
autoriteiten alles hebben gedaan wat
in hun macht ia om zoowel 't lot der
vluchtelingen als dat van de bevol
king der aoor de beschieting getroffen
steuen te verzachten. De bevolking
werd zoo goed mogelijk tegen plunae-
ring oeschermd, ae kunstschatten
waar 't kou geren en de voedselvoor
ziening Verzorgd door 't acbieriateu
van voldoende voorraden. Aueen de
mannen van dienslpliciiugen heftijü
werden verwijderd, maar daarbij zyn
nog uitzonderingen gemaakt voor
goeateujken, geneesheer en, brand-
wacnu, politieagenten en personen
werkzaam voor 't voedingswerk.
(opgemerkt - zij, dat in Entente-
kr.ngon over de txmoeining dezer com
missie nog ai beacniungen zijn geuit,
ornaat oeze commissie onder iciuiug
van een Duilacher stond.)
Voorts zei dr. Bod ©enige belangrij
ke dingen over de vredesquacsue. Hij
verzekerde, dat er geen twijfel benoeit
te bestaan of Duitschland ia, nu 't
eenmaal zich in t antwoord aan pre
sident Wnson gesteid beert op den
grondslag zijner boodscuappen, vasb-
oes.oten daarnaar te handelen.
„Wat Lizas-Dotharingöu en Folen
betreft, is het zonder moer duidelijk,
dat wij, daar deze streken ouder de 14
punten uitdrukkelijk vermeld wor-
uea, ue regeling van ueze beide quaes-
ties door de vredesonderhandelingen
guoditeurea. Over bet algemeen zui
len wij, nu wy Wilson's program ais
gronos.ag voor het geheeie vredes
werk neoben aanvaard, dit program
in aile opzicnten loyaal in den zin van
voue rechtvaardigheid en billijkheid
uitwerken".
Dr. Slof maakte evenwel eenige be
denkingen in verband met opmerkin
gen by 'c debat geuit.
Wat 't Noora-i.eeawijksche gebied
aangaat is 't onjuist, dat de bevo.üing
nog recht heeit op een volksreféren-
aum. De vrede van Praag schiep vol
gens liet gemend volkenrecht &ecnts
aanspraken tusschen de belde contrac-
te-rende partijen, eu deze aanspraken
z.ju, .vat ark V betreft, door de over-
eeiiaoiiist van lbiNf opgeheven. Dit is
door t z.g. Opstanunverdrag van
door de Deotisch© regoermg er-
kenu.
De regeerir- zal zich met door ue
feüe criüek t racldin over de mge-
leiae bestuursorganisatie in Eizas-Lo-
tuaringen laten weerhouaeu op den
weg voort te schrijden, dien zij voor
juist houdt. Het Eizas-Lolhuiingsche
volk krijgt daaruoor het rechl, ae za
ken des lands naar eigen wu te rege
len. Op een andere oplossing van de
Eizas-Loiharingsche kwestie worut
daardoor in geen enkel opzicht voor-
mtgeioopen.
Over Polen zei dr. Solf o.a.: ,,'t
Program van Wilson stelt een vrede
van recht en verzoening op en wil
vau 10CU& CU (OUWUIUS KI» ou nu
Iden voor den wapenstilstand bekend geen me uwe tegenstellingen en oorlo-
rnaken. Deze zullen volgens Wil-j ;ateu ontstaan. Wanneer ae spre-
In ons vorig ntimmer konden we son's betoog zóó streng moeten kor drr Poolsche iructie duidelijk iaat
reeds Wilson's antwoord aan Duiisch- zijn, dat 't aan de Duitsche mintairis-raden, dat hy b.j voorbeeld Dautzig,
land opnefnen. 'ten onmogelijk is om den oorlog te ongetwijfeld et-u Duitsche stad met
Voorlöopig is 't papieren-duel Wil- hervatten. Als Duitechland dan deze twee a drie procent Poolsche bevot-
8onMax geëindigd, Althans deze strenge voorwaarden aanvaardt, zal I king, voor Polen opeischt. komt hij
cioudersielling ligt voor de hand. daarin 't bewijs geleverd worden, dat in schreeuwend conflict met de begin-
Wilson heeft namelijk bekend ge- het inderdaad genegen is Wilson's be-
maakt, dat n ij zich tot de geassocieer- giuselen en program te aanvaarden.
„ei .j., «e p.66», .a.tsrtr zt
w"»1"-JT ,i™; <l«>. •SS4 W' 4,r gaallieerd
kmuM.0 «aageiegaóledBn v.,i voor
i ïtfilern natie, oab voor ne 1 m >i- in
iV". 'T*h«™ iWilx») «M- Versailles b
iedere natie, ooa vooi oe ljuilaciie. 8 ei'evea voorwanrdea en beginselen, over de v
Jl««r de Pruiaisclie «utocriue, bet Ju"„ ^,1^. raad«vers de wapen- o e o s e 1 ij k
n e u s o m
o a - - r d e n van
Wanneer de Duitsche Regeeriug tiit!iUuar Piuisisclie autocratie, het militaire raadgevers de wapen- een mogelij ken wapoustil-
deze meciedeeling afleidt, dat de voor- j gevloekte muitairisme, dat steunt op etilstandsvoorwaaruen zullen overwe- stand te beraadslagen. De
waarden voor den wapenstilstandkracht en geweld, macht stelt Loven „en conferentie zal tot Zaterdag duren,
streng zullen wezen en een doodsteek vecht en onherroepelijk op onderdruk- 1 _\u ^1 dus blijken of ook de an- Foch en Haig nemen er aan deel.
voor het militairisme, dan zal zij zich king en vcrnieugrng van vi yheid I dere Entenlc-regecriugen vrede wen- 't Wachten is dus nu op de voor-
waarschijnlijk daarin niet vergissen, j nioei uiuoopen, daaraan wil l ij een - achen op \S ïlsoua program. waarden die de leger-commandanten
Wat Wilson hier veriangt. i» feitelijk einde maken.
d8 nu li tul ra onmacht. Uil alles Kortzichtige heden, die met leed
wat voorafging was dit zeker ai wezen Amerika tusschenbeide zagen
op te maken, maar zoo duidelijk als komen uien Europas vrijheid en
nu is het aau Duitschland zeker nog ware beschaving gevuar hepen, met
nooit geworden. leedwezen omdat zij den vrede nabij
selen van den president zelf, die
slechts gebiedt u met ongetwijfeld
Poolsche bevolking met het onainan-
keli;ke Polen vcreenigd wil zien. (Ge-
rqep Zeer juist.). Op geen enke-e
l .its in het program is gezegd, dat
onbetwistbaar Duitsche deeien van de
bevolking aan Polen toegewezen moe
ten worden."
Ook Bteide dr. Solf nog vast, dat
de vrijheid van 't Poolsche volk eigen
lijk verkregen is door offers van goed
en bloed van Duitschland. Daarom
Vermoedelijk zullen ze daarop toe- der Entente -aan Duitschland willen betreurde hij 'l dat de Poolsche frao-
stemmeud antwoorden, want Wilson stellen voor 't sluiten van een wapen- tie thans een onverzoenlijke houaing
zal eerst de stemming te Londen, Pa- stilstand, 't Is, volgens Wilson's be- J tegen Duitsch.and aanneemt. Duitsch-
rijs en Rome wel gepeild hebben. kendmakingeu, niet 't voornemen land streeft er juist naar om met de
Dan zullen de militaire raadgevers over dezo voorwaarden met Hinden- i Polen in vriendschappelijk© verhou-
aau de Duitsche regeeriug de voorwaar burg en Ludendorff _te debat teer eu. ding verder te loven.
De minister van oorlog, Voa
Scheuch, voerde ook nog t woord.
Hij noernue ue dageu ernstig maar
met wanhopig.
t Lvaor m met veraiugeu an 1
vaderland niet ineen gesioiu Overal
zyn kracuten voornanuen, ge&cmat
om ona lot bucceavouen tegei»siuiid
in staal te stellen. Deze kracuten i<*
leven ie wekken eu ze voor den tuyu
aan het iront dienstbaar te maken,
is nxyu voornaamste taak. Helpt gy
iny uuarhjj en schenkt my thans het
onontheenyke vertrouwen
.Veruer verJrlaaixle ae minister nog,
dat de totale muruUe-aamnuak sleed»
grooier is geworden. Drt zei try blijk
baar om geruchten aai Dmumiand
aan mimi,te gebrek krygt tegen te
bpreknB-
De «ociaaJ-democraat Noske zei
o.a.: „Het Duitsche voik is noch ver-
twyi'eiu, noen gebroken. Voor een
vrede van vergeiyk en recütvaaidig-
herd is het een voorwaarde, dat geen
Duxtöcner van het vadenand worm
loogerukL do Poiea nadoen er tan
moeten oenken, dat de nieuwe Pool
sche vryneiu aan Duitech bioed te
uanken ia(Bijval).
De conservauuf Kretii het zich als-
volgt uit: „Het staal vast, dat noch
de Entente noch Wilson Polen de
vrijheid hebben gebracht. Wy benij
den het buitenland om zyn dictators.
Y\ üsou, Lioya George en Glt-menceau
die tdaeu légenstand tegen hun oor-
togspoHtiek breken. Duitschland is
niet aan het einde van zyn kracht''
(By val rechts).
De ouaihankeiijke socialist jLede-
bour veikiaaxde: „Het voik had hij.
lyds over den toestand ingelicht moe
ten worden. Met ue vertegenwoordig
gers vau t oude systeem moet gion-
Qig gorden afgerekend. Het telegram
van deu keizer aan den tsaar ais
ai li in raai van den AtlanusciieQ
Oceaan, was indei-tijd een uitdaging
van Engeland. Wij moeten niet af
zonderlijke personen bestrijden, maar
het geneele monarchale systeem tui
den weg ruimen. De eischen uer Polen
gaan te ver. Ey moeten nun c anspra-
op West-fruisen laten vallen",
vice-kanseher von Payer zei
daarop o.m.: -„Een rede als die van
Ledebour kan het vaderland ernstig
nadeel toebrengen. Aanhalingen uit
oude correspondentie van den keizer,
welke wei niemand thans op een
goudschaaltje legt, kunnc-n tegen
over de historische omwikkeling,
welke onze binneniandsche toestan
den genomen hebben en op welker
standpunt de keizer zich met aile
stelligheid geplaatst heeft, niets be
ttekenen".
liierop werd t voorstel tot wijzi
ging van de Grondwet aangenomen.
De regeering nam daarbij nog de
volgende reuactie-wijziging .van het
Centrum over.
„Tot verklaring vau oorlog Ia
naam van het rijk is de toestemming
van den Bondsraad en den Rijksdag
noodig.
Vredesverdragen, alsmede die ver
dragen, welke op onderwerpen uit
de rijkswetgeving betrekking heb
ben, hebben de toés temming van
den Bondsraad ©n den Rijksdag
noodig".
De motie van vertrouwen in den
Rijkskanselier weid aangenonuu
met 193 tegen 52 stemmi en Ui
stemmen in blanco.
Het JDeensci^ parie:t Üeld
een geheime zitting. De regeering
gaf een overzicht van den buiten-
landschen toestand.
Kwam daarbij de Noord'Slees,
wijksehe quaestie ter sprake?
Na liet debat werd een motie
aangenomen, waarin verklaard werd
dat de neutraliteit de eenige grond
slag moet blijven voor de Deensche
politiek tegefnover alle mogend
heden. Het Deensche volk bouwt
evenwel zijn hoop op de recht
vaardige tenuitvoerlegging van het
door beide oorlogvoerende partijen
erkende nationaJiteitsprincipe ent
•het zelfbestemmingsrecht der vol
keren.
Op ous uieuwsbord hebben we Don
derdagmiddag reeds gemeld, dat 'd 't
Oostenrijk Hongaarsche leger in Flu
me eon oproer was uitgebroken. Dit
nadere niededeeluigen blijkt, dat te
Fiiume (een Hongaarsche vrijhaven
aan de Adriatische Zee, in norma
len tijd met een bevolking vau 51.000
zielen) de Kroatische soiuaten
aan het muiten geslagen zijn.
Zij drongen in de Honved-
kazerne binuen. De openbare gebou
wen werden gesloten, de officieren van
justitie gevangen genomen en de te
genstand der plaatselijke politie on
mogelijk gemaakt. Ook 't station
werd gesloten eu de spoorrails opge
broken. De regeering verwacht hulp.
Toen dit bericht in de Hongaarsche
Kamer door den leider der op
positie, graai Michael Karolyi,
werd medegedeeld, verwekte het
_Feuilleto n_
naar het Engelsch vau
33) CHARLES GAR VICE.
Het is, geloof ik, nog een jonge
man, nietwaar/ zei Julian.
Piepjong. Herbert Wood heet
hij, antwoordde Sir Chandos, terwql
hij 'Prance een teekan gaf hem nog
eens in te schenken, hij schijnt
gebrekkig te zijn. Harcourt kent htm
niet persoonlijk. Het is een vriend
van Polly Bainford, die in het voor
stukje zoo'n succes heeft.
'n Beetje geheimzinnig, mom
pelde Judith Orme.
Herinnert u zich het stuk, Lord
Lesborough?
Ja, zeker, zei Vane. Ik zou
denken, dat de schrijver best een
grooter blijspel aan zou kunnen. La
ten we er allemaal samen heengaan,
als het gegeven wordt.
Zeg, Shere, zei Sir Chandos,
wier lippen na zijn vierde glas cham
pagne begonnen te beven, ik ben
daar straks erg geschrokken.
Altijd bij manier van spreken
dan toch, zei Julian.
U hebt Immers in het tw»e-en-
wventigsto regiment gediend?
Sir Charles grinnikte.
Ja, we lieten ons niet gauw van
streek brengen, dat is waar! Maar op
mijn woora, daar straks ben ik loc..
geschrokken, ik kwam dan van mijn
kamer en nam den korts len weg,
want ik was tot mijn spijt een beetje
laat hij boog tegen Lady Fan wor
thy en daar zag ik een aller
vreemdst schepsel. Ze-scheen me niet
te hooren aaintomen toen ze opkeek
neen, daar zyn de beelden van Ma
dame 'l'ussaud niets by. Een li vend
lijk! Ze scheen wel doofstom, want
toen ik myn excuses maakte, dat ik
in mijn haast bijna tegen haar aan-
bonste,. kéelt ze me verwezen aau,
raakte haar lippen en ooren aan en
verdween in dat laboratorium van
jou. Wie is dat tocli, zeg?
Julian antwoordde doodkalm:
O, een oude dienstbode van me. Debo
rah heet ze. Het spijt me, dat u van
haar geschrokken bent
Nou, zoo erg was het ook weer
niet. Maar wat een vreemde keus
van jel Ze hoort bij Barnum en Bai
ley thuisl
Niemand dan zoo'n oude gedien
de zou met de afschuwelijke geuren
van Julian's laboratorium genoegen
nemen, zei Vane.
Je doet, geloof ik, veel aan schei
kunde, niet waar Shere? zei Lord
Lesley. Een Interessante studie. Ik
heb er ook een beetje aan gedaan,
maar ik had er niet veel succes mee.
at is jouw speciale branche?
Julian haalde do schouders op.
O, zei hij op bescheiden toon, Ik
probeer een nieuwe kleur te inden.
Wat knap van u! riep het jonge
meisje, dat hij aan tafel geleid had,
uit. Ik hoop, dat het een mooie
kleur is cn (lat ze mo goed zal staan.
Iedere kleur moet u goed staan,
antwoordde Julian met een buiging.
Lady Fanworthy gaf een tcekeu,
en de dames stonden op.
Het duurde niet lang, of de hoeren
volgden haar naar het salon. Toen
zij binnenkwamen zat Judith zachtjes
piano to spelen. Als werktuigelijk
Keek ze Julian aan, want iedereen
wilde altijd graag, dat hij zong.
Ia liet nog te kort op het eten?
vroeg Vane met zijn hand op den
schouder van zijn neef.
Neen, zei deze, als juffrouw
Orme zou willen accompagneeren.
Li accompagneert anders altijd
u zelf, zei ze.
Ja, maar dit is een nieuw lied,
en ik kan niet van het blad spelen.
Zij speelde het voorspel, daarna
zong hij.
Het was een beroemd lied, en do
componist zou nauwelijks oen beteren
vortoLker hebben kunnen vinden.
Iedereen luisterde aandachtig toe.
Prachtig, heerlijk! zei Sir Charles
met een half uitdagende» blik naar
zijn vrouw. Zing nog wat, Shere.
Maar Julian verzocht geexeuseerd
te worden, begaf zich naar de ipen-
slaande ramen en betrad het terras.
Hij stak een sigaret aan en leunde
tegen de balustrade. Het zingen had
hem vermoeid. Do schoonheid van
Judith Orme had hem geïnspireerd en
ontroerd. En nu smachtte zijn hart
naar haar, zooals het altijd smacht
te, als hij haar niet zag. In het eerst
had hij tegen dit verlangen ge
kampt, getracht hem weg te redenee-
ren. Hij wist, dat hij niet wederbe-
mirld werd en in de loge in den
schouwburg had hij bemerkt, dat Ju
dith niet harteloos, zooals de wereld
zeide, maar dat zij haar hart aan
Vane had geschonken.
Het lot had dus niet alleen gewild,
dat zijn neef hem den adellijken titel
onthield, maar ook dat deze tusschen
hem en de vrouw stond, die hij bijna
waanzinnig lief had.
Met een gebaar van wanhoop wierp
hij zijn sigaret weg en liep de trap
af naar den tuiu.
Sir Chandos Orme kwam juist Uit
de rookkamer, waar hij zich uan een
brandy-and-soda tegoed had gedaan.
Op hetzelfde oogenblik hoorde hij het
geritsel van een vrouwekleed. Een
van de dames betrad het terras van
uit het salon en Julian hoordë Sir
Chandos zeggen:
Ben jij daar, Judith?
Julian liep onhoorbaar verder eii
stelde zich onder het terras verdekt
op.
Ja. vader, wou u iets? hoorde
hij Judith antwoorden.
Ja, hikte Sir Chandos. Hoor
eens, Judith. Ik vind met, dat je erg
opschiet. Neen, wees nu niet boos.
ik ben altijd oen goed vader voor je
geweest
Ze lachte bitter. Ik luister, zei
ze op ijskouden toon.
Welnu, ik geloof, dat je bezig
bent het heele zaakje in de war te
sturen. Hoe lang zijn we hier nu al
niet, en je komt met. Lesborougii niet
veel verder. Do man heeft veel van
een blok ijs. 't Schijnt, dat je je vroe
gere macht over hem geheel verloren
hebt
Zij leunde mot de handen vast in
eengeklemd tegen de balustrade.
Weet je, wat ik eigenlijk geloof,
vervolgde haar vader, dat Lesbo
rough heelemaal geen plan heeft om
te trouwen en dut. het zijn bedoeling
is, dat Julian Shere alles van hein
zal erven. Je lrebt natuurlijk ook wei
opgemerkt, hoe 'n drukte Vane van
dien kerel maakt.
Nu en? zei ze.
Welnu, zei Sir Chandos blijk
baar niet geheel op zijn gemak, je
kunt niet blind zijn voor het feit,
dat Julian Shere je aanbidt.
Nu »n? herhaalde te op denself
den toon.
Lieve hemel, ia behoef je toch
zeker niet te reggen, dat je op een
ander doel moet aansturen. Als je den
tegenwoordigen heer van het kasteel
niet kunt bemachtigen, waarom dan
niet je zinnen gezet op zyn opvolger?
U praat, alsof Vane een oude
man is, die uan den rand van hel
grof staat.
Neen, dat is hij met, maar ei
kan altijd iets gebeuren, nietwaar?
antwoordde Sir Chandos. Denk
maar eens, hoe onverwacht hij den
titel geërfd heeft en hij is erg roe
keloos. Zag je hem gisteren rijden,
Het «ras een wonder, dat hij niet ut'
het zadöl geworpen werd. Let op mijr
woorden, hij breekt zij» nek nog eens
Zij werd doodsbleek en klemde d<
handen vaster ineen.
Wat ik dus zeggen wou, vervolg
de Sir Chandos met den onnoodiget.
nadruk van iemand, die half dron
ken is, je moet ze beiden te vrlen'
houden. Het is volstrekt niet noodig.
dat jc Shere zoo uit de hoogte beha»
delt Het is een fatsoenlijke kerel e:
hij houdt van je. Naar mijn meenin:
zal hij dit alles eenmaal erven. I
ieder geyal schiet je met Vane niei
op. Zoo mooi als jij bent —ik be
daar natuurlijk even trotsch op al
Jij zou je iedereen kunnen krijger
Nu, denk er maar een» over.
Zij lachte. (Wordt vervolgd).
