OM ONS HEEN
Buitenlatidsch överziclit
HAARLEM'S DAGBLAD
VRIJDAG 31 JANUARI 1919 TWEEDE BLAD
No. 2582
Uit de nagelaten papieren van een
zwerver.
II.
Aan den besten maaltijd komt een
eind. Zoo brak er ook een oogenblik
aan, dat ik nieta meer wenscbte te go-
bruiken van de smakelijk© dingen,
die de Lui lekker landsche kellners
ronddienden, ofschoon de directeur
mij beleefd en bescheiden aanspoorde
om toch toe te tasten. Na het diner
«ocht ik mijn kamer weer op, deed een
middagdutje op het .balcon en werd
wakker, doordat ©en bediende ver
scheen met thee en, licht gebak. De
geheele tostand was zóó ongewoon,
dat ik telkens vreesde uit den droom
wakker te worden en mijzelf nu en
dan in het been kneep, om te zien of
het wel werkelijkheid was. Evenwel
waren thee en koekjes verre van denk
beeldig, evenmin als de kellner, bij
wien ik evenwel denzelfden droeviren
blik opmerkte, als bij het overise r>er-
Boneel, den directeur meegerekend.
Het scheen wel, of zij gebukt gingen
onder iets geneimzinnigs, waarover zij
niet wilden of konden spreken. Mijn
vraag aan den kellner „heb je soius
wat op je lever, vriend?" had alleen
een schichtig „volstrekt niet, mijn
heer!" ou een overhaasten aftocht ten
gevolge.
's Avonds te 9 uur was er avond
maal. Ik at er niet veel van, dien dag
had ik niet veel anders gedaan, dan
eten. 's Nachts sliep ik slecht in mijn
heerlijk, zacht bed. Toen begreep ik
dat zoo niet. Dat gebeurde me anders
nooit, a)3 ik doodmoe van mijn dag
werk mijn kooi iutuimelde en aan één
stuk doorsliep, tot ik door den jongen
geroepen werd. Nu weet ik wel. dat
re, na zooveel lekkere dingen "©goten
ie hebben, niet rustig slapen kunt.
Ten slotte werd ik met hoofdpijn
wakker. Er was al iemand op mijn ka
mer geweest, want de ba Icon deuren
waren open en op tafel stond een bord
met een gebraden duif. met een
kaartje er bij van den directeur, llij
had dus mijn spottende opmerking
van den vorigen dag nog niet verge
ten.
Beneden aan 't ontbijt vond Lk on
geveer dezelfde gasten van den eer
sten dag. We maakten kennis. Er wa
ren er uit alle oorden van de wereld;
van verschillende nationaliteiten,
maar welke taal ze ook spraken, hier
in waren ze gelijk, dat niemand iets
uitvoerde. Daar ik besloten had, den
dag niet weer in ledigheid door te
brengen, ging ik na 't ontb'it den di
recteur opzoeken en zei „Hoor eens,
directeur, heb je niet wat te doen voor
eon zeeman?"
Zeker." zei hij, alsof hij de vraag
wel verwacht had. ,,u heeft- nog niets
andera van de stichting Luilekkerland
gezien, dan dit hotel en zijn omge
ving. Er is nog veel meer te kijk. Ga
maar een3 mee ©en wandeling doen,
dan zal ik u rondleiden."
Zoo gingen we samen op stap. Dien
tocht *a' 'k niet licht vergeten. Wij
gingen door pr?c°tige lanen, over
blauwe heuvelen, langs gToene meren.
In een boomgaard hingen geconfüte
perziken voor iederen voorbijganger,
we rustten in een mooi paviljoen., waar
koffie en^heerli.ike taart werden aan
geboden Pn de directeur hield n'et op
met me föne sigaren aan te bie-'en.
waarvoor ten slotte mijn neuswarmer-
tje en de oude knaster Ln mijn zek hie
ven. Zoo n land heb ik nooit met: ge
zien. En "t klimaat was heerlijk warm,
met een koel briesje, precies zooala
een mensch dat graag heeft.
Onderweg kwamen we voorbij een
klein huis. Op het grasveld daarvóór
lag een man, die scheen te slapen.
Toen we dichterbij kwamen, rolde hij
zich om en riep iets tot ons. dat ik
niet verstond. Haastig ging de direc
teur naar nern toe en verzocht mij,
even te wachten. Wat zij tot elkaar
zeiden, weet ik niet, maar het was
duidelijk, dat de man scliold en dat
de directeur hem trachtte te kalmoe-
ren. Eindelijk kwam de man, die tot
nu toe voortdurend was blijven lig
gen, overeind. Nooit heb ik zoo'n lov-
gen, zwaarlijvieren man gezien. IIii had
wel vier onderkinnen, een onbeeoltr; f-
lijk dikken buik en eer. paai armèn
zls boomstammen. Na een minuut of
tien kwam de directeur bij mij terug,
maar de zwaarlijvige schold hem nog
na. toen wij verder gingen.
„Wie is dat?" vroeg ik.
„Een stumper," zei de directeur.
%,Niet wel bij 't hoofd.
„Is hij hier al lang?"
De directeur koek mij scherp aan,
kh om te zien of ik daarmee iets bij
zonders bedoelde. „Hij Is de oudste be
woner van Luilekkerland. Maar k'ik.
we zijn hier vlak bij de grot. Laat
ons binnengaan."
Hier waren tal van wonderen bij
elkaar gebracht. Wij zagen do mooi
ste wandschilderingen op de rotsen,
voeren in een sierlijk bootje over een
onderaardsch meer en zagen prachtige
druipsteenformaties. Midden in den
tocht werd op een mooi plekjo, dat
electrisch verlicht was, morgenwijn
aangeboden. Het ongewone van de
verre wandeling (oen zeeman loopt
meestal niet ver) had mij wel wat
vermoeid gemaakt. Ook hierop had de
direotfcur gerekend, want toen wij met
een electrische lift weer uit de grot
kwamen, stond er een mooi rijtuigje
klaar, waar we in stapten en dat ons,
langs een anderen weg, die niet min
der mooi was, naar het hötel terug
bracht.
„Nou directeur", zei ik, toen ik
uitstapte^ „je hebt me een uange-
namen morgen bezorgd. Hartelijk be
dankt!"
„Tot uw dienst", gaf hij ten amb-
woord, mijn hand stevig drukkende.
„Ik hoop maar. dat u mat over een
dag of wat heel anders tegen mij
spreekt".
„Hoe zoo?"
„Zooals die ongelukkige dikke man
in dat gindsche huisje. Adieu. De
gong wordt geluid voor de lunch".
En weg wos hij, niet snelle schre
den. Het was wonderlijk: telkens
wanneer ik hem iets vragen wou,
was hij vertrokken. N'u viel mij ook
in, dat wij op onzen heelen tocht des
morgens niemand anders ontmoet
hadden, dan de bedienden, die voor
eten en drinken moesten zorgen. Hoe
kwam dat? Waarom wandelde bliik-
baar niemand van de andere gasten
in Luilekkerland?
Terwijl ik zoo, soezend, naar 1
hötel liep oin mij wat op te knappen
vóór de tafel begon, kwam ik biina
in botsing met een van de andere
gasten, met wian ik dien morgen
kennis gemaakt had. Hii groette
vriendelijk en zoo kwam ik tol de ge
dachte. om hem..te vragen naar wat
ik niet begreep. Hij luislerde met
I denzelfden droevgen trek op zijn ge-
zicht, die hier gewoonte scheen te
wezen en zei ten slotte:
„U wil weten, waarom hier nie
mand 's morgeus wandelt alleen
omdat wij tiienzelfden tocht ook ui
de eerste dagen van onze aankomst
hebben gedaan".
„Maar komt niemand er dan voor
den tweeden keer terug?"
„Neen. nooit."
„Waarom niet?"
„Omdat wij allen daarvoor te lui
zijn".
„W aarom is u dan zoo lui?"
„Omdat wij niemendal uitvoeren.
U is hier ruim 24 uur, u kan dat dus
niat weten. Maar wij doen met oris
allen niets!"
„Hoe komt dat zoo?"
„Wij zijn te lui geworden zeg ik
u toch".
Toen werd ik een beetje kriebe
lig. „Mijn waarde heer', zei ik, „zoo
draaien we in een kring rond.
is lui omdat u niets uitvoert en u
voert niets uit, omdat u lui is".
..Zoo is het toch. Maar kom, laai
ons aan tafel gaan. Dar is onze ee-
nige bezigheid nog".
We gingen naast elkaar zitten en
wachtten den slrootn van lekker
nijen ai, die weer over ons zou wor
den uitgestort. Mijn bnwrrnnn "ia1
veel maar dronk van al de wijnen,
vier of vijf soorten, die rondgediend
werden. Hij werd dnardoor evenwel
niet spraakzamer en mijn pogingen,
om hem over Luilekkerland aan hei
praten te brengen, mislukten totaal.
Ter verstrooiing keek ik de tafel eens
rond waar de rij vmi gasten, meestal
in stilte, at en dronk. En toon werd
ik getroffen door een omstandigheid,
die rnij als zeeman, gewend om al
leen met mannen om te gaan in je
werk, eerst niet vreemd had ge eken.
Er zat geen enkelevrouw
aan tafel en in heel Lui
lekkerland had ik er nog geen
enkele gezien.
Dit raadsel wenscbte ik toch nog
te zien opgelost en, mijn tafelbuur
man aanstoolend, vroeg ik zachtjes
„Vertel mij eens: waarom zijn er
geen vrouwen in Luilekkerland?"
Hij keerde zijn gezicht naar mij
toe en probeerde te antwoorden,
maar bracht niets dan onverstaan
bare klanken voort. Zijn gelaat was
vuurrood en opgezet., zijn oogen S$$>n
den dof, zijn bewegingen waren on
zeker. Ik heb in mijn leven menigen
beschonkene gezien, maar nooit ie
mand. die in zoo korten tijd dronken
werd. 't Was een akelig schouwspel.
M-j bij een knoop van mijn jas grij
pende, probeerde hij iets te zeggen,
maar ik kon het niet verstaan en
liever dan nog langer naast een zoo
volslagen beschonkene te blijven z.;
ten, besloot ik naai mijn kamer te
gaan om daar een en ander te over
denken. Hij probeerde mijn voor
beeld te volgen, stond eveneens op,
maar verloor zijn evenwicht en viel
in zijn volle lengte op den grond.
Twee bedienden schoten toe om
hem op te helpem en brachten hen
de zaal uit met èen handigheid, die
langdurige oefening bewees. Ik ging
op mijn balcon in een gemakkei ij ken
stoel liggen, maar tot scherp denken
kwam het niet Her duurde niet lang.
of mijn oogen vielen dicht en zoo
dommelde ik, telkens opschrikkend
1 en dan weer induttend, den heelen
I middag door.
J. C. P.
(Slot vol gt)
stemming zij handelde bij het her- J ners zich weren. Hun 1 ider Mac Ncill
stellen der orde te Berlijn. Medege- verklaarde dat de Sinn-Feiners de
deeld werd verder, dat van een lang- graafschaps-, districts- en gemeente-
durige militaire bezetting van Ber- raden voor Iersch-nationnle doelein-
lijn geen'sprake was, en dat de troe
pen reeds onmiddellijk nadat de
openbare veiligheid hersteld was,
grootendeels waren weggezonden.
In Rijnland en Westfalen is er
den moeten organiseeren.
Medegedeeld wordt, dat ofschoon de
Eogelsche arbeiders-gedelegeèrden l
een groote mate van home rule aan
Ierland wenschen te geven, zij vijan-
digstaan tegenover den eisch der I
ook ontevredenheid over" de Berlijn- Sinn-Felners inzake volledige afscheL
eche richting. Verzekerd word:, dat ding.
de uitroeping van de Rijnseb-Wes>
faalsche republiek al meermalen
Onze Laciihoek
AAN ZIJN WOORD GEHOUDEN.
Lomperd? Dat zeg je tot mijt
Neem oat woord terug.
Ik neem nooit iets terug.
Als dat zoo is leen mu dan een
tientje.
Al is de groote wereldoorlog uit
geraasd, overal openbaart zich nog
strijd.
IN DUITSCHLAND is de wor-
stelling tuechen regeeringsgezinden
j en Spartacisten nog lang niet afg-
loopen. Telkens steekt de revolutie
weer den kop op. Vooral nu men
weet 't uit vorige mededeelingen - in
de Noordzei-kustplaatsen. Te VVi -
helmshaf en wordt nog geregeld ge
vochten, ook al zijn daar 500 Spa;-
tacisten gevangen genomen. '1 Is
Eef6 noodig gebleken daar weer den
staat van' beleg af te kondigen.
Ook zijn weer onlusten voorgeko
men te Hamburg en te Bremen. In
de vorige week zijn daar, naar reizi
gers in Nederland aangekomen ver
telden, meer dan 280 menschèn ge
dood en gewond
Er wordt in die steden veel honger
geleden en dit bevordert de onlusten.
De regeering beeft zich genoodzaakt
gezien troepen naar Bremen- te zen
den.
Te Berlijn dreigt tegen Maandag
een staking van alle bunkbeamblen.
De tramstaking te Berlijn behoort
intussi.-hen weer lot 't verleden,
vendien is de Duitsche regeering
nog niet klaar met de Russische
Bolsjewiki. Van officieele Duitsche
J zijde wordt verklaard, dat de toer
stand ln Oos.-i'ruisen vrij ernstig is.
Tegenover hel 8ste Duitsche leger,
staan bijvoorbeeld verscheidene dn -
sies der Bolsjewiki en tegenover hét
10e leger circa 70.000 Russen.Daai-
bij dient gedacht le worden, dat de
beide Duitsche legers niet op volle
dige sterkte zijn. De uitvoerende
raad te Koningsbergen en versclie -
dene plaatselijke A.- en S-.iden
beproeven de openbare meening door
onjuiste berichten te kalmeeren,
maar vastgesteld moet worden, dat
de toestand ernstig is.
Oo kduurt, de strijd .egen de Polen
'nog voort. De Po-en vielen Wi -
lieUusUuleti aan, maar ze werden
door de Duitsche legers men. ver
liezen teruggeslagen. Bcs.issend is
de strijd evenwel in geen geval gt-
weest.
Ook in le binnenlamlsch© politiek
in Duiuschiand duurt de strijd voonu
Het is of de reactie weer sterker
wordt. Sprekend daarvoor waren
reeds de nuldebetuigingen der co -
servatieven aan den ijL-jarigen ex-
keizer.
l>e Zweed Branting, di© een reis
door Duitschland maak ie, heeft aan
een Fransch journalist verklaard,
dat Frankrijk's wantrouwen jegens
het politieke leven in Duitschland
wel reden van bestaan heeft.
„Hei is juist zou hij gezegd
'hebben - dat de conservatieven zich
weer oprichten tegenover de buiten
sporigheden van de partijen der
uiterste linkerzijde."
Verrassingen kunnen dus nog wel
eens komen, temeer daar de burget-
lijke partijen bij de verkiezingen gt-
zien hebben, dat ze nog veel aan
hangers hebben
't Verzet legen 't socialistisch re
gime wordt sterker.
Ook is er weer een conflict tussche-n
de regecring en de Berlijnsche Arsol-
raden.
De Raad van Gevolmachtigden der
Berlijnsche Arsolraden had een motie
van Weiss aangenomen, waarin de
Irijksregeering gesommeerd werd z
in een vergadering der gezamenlijke
Arsolradcn van Groot-Beriijn mon«
ling te rechtvaardigen wegens het
geb -urde in de week der Spartacus-
onlusten.
De regeering heeft dit verzoek af
gewezen, daar zij aan plaatselijke Ar
solradcn geen verantwoording schul
dig is. Dit recht komt alleen den
IN ENGELAND brengen de stakin-
aangekondigd - au a*r spoedig I "'sir" Ro'ert Horn., de minister van j
verwachten is. arbeid, heeft in een Interview met j
I de „Daily Express" gezegd, dat hij
TN RUSLAND ook volop strijd der in het minst niet ongerust was over
behoudende elementen tegen de Bols- het uitbreken van stakingen. Hij had
Jewikl. ze venvacht, omdat ze onvermijde-
He[ Fransche blad Journal des lijk zijn. Zij ziin een vorm van reac-
Débats meent, dat men niet aan del tle na den oorlog. Horne was beslist
Rufe-c-n aliwn do vernietiging ven 1 overtuigd dol liet eenige ernstige in
RrOd rr.y„r0nir.it„ „it den toestand was, dat de mannen
het Bolsjewisme mag overlaten, vakvereeitainsen en lei.
vrees vooreen herstel a.sdan Aan de dprs npgcerden, maar hij was van
autocratie in een of anderen vorm. meenimr. dat de huidice to-stand van
IN PORTUGAL duurt de monar- desorganisatie in de arbriderewceld
„v.;-,; .1, i,slechts tndelijk was en dat de vnk-
v g. vereenigimr weder haar plaats zou
Len telegram uit Madrid roedde tnnenv.n. De 9taat kon, meende Hor-
een paar dagen geleden, dat ne> nfet mmveliilciS tusschenbedde
ning Manuel zich tegen alle pogii- komen tnsschen de patroons en de J
gen had verklaard om de monai- arbeiders, die niet gesteund werden
chie in Portugal te hersteilen. j door hun vakvereenigingen. Dit zou
De Daily Cni-onicte heeft daarop het vertrouwen in de gekozen verte-
een vertegenwoordiger naar deu genwoordigers van den arbeid onder. 1
e\-..ouing gezonden, die juist van
mijnen De toestand zou vanzelf uit
slijten, omdat het gezond verstand
tat ttauta kwam, u d. BrtOÏta .Add,™ dë overhata
hall vuil zijn hotel de laatste nieuwy 20u jirjjgen.
te-egrammon iut Portugal inkeek, i
De journalist werd ontvangen. Ook in ITALIè broeit wat Officieel
door graaf Asseca, -die verzekerde wordt althans bekend gemaakt dat
da<. het bericht uit Madrid onjuist de minister van oorlog zich verzet
was. Weiswaar had koning ilai.-uel tegen de toenemende deelneming
bi, h« uitbreken van den Europe-.- °!nfi5r™ taü-
schen ooriorf aijn aautangere Le he.- IC e
nou Beseven, dat bij t.jdais den w.- ,N LUSTRALIS neemt de Bols|e-
\re. door log geen beweging op touw vvistisch gezinde strooming onder' de
wenscbte te zeiten, waarbij zijn arbeiders sterk toe.
eigen persoon betrokken was. Maar j
toen president Pass op 14 December I IN BELGTë dreigen ook steeds
werd vermoord, werd een nieuwe meer stakingen,
toestand geschapen, omdat he^ land 1 Trampersoneel te Brussel vol-
dlvnujngevoljio in «en slaat vaa Belgische
r- Kamer heeft de tramstaking bespro-
chaos werd fehrscht. Onder sulks ken ,,e „fgcvn„rdiede
omstandigheden wi.de de koning zijn wpnschte. dat de regeering zou in-
aanhangeis rie.t beschouwen als ge- grijpen en evenals de Fransche re-
bonden aan den wensch, welken hij geering het beheer van het tramnet
vroeger had geuit- in handen nemen, indien de stakers
Tevens inoesl echter worden vasl- en de maatschappijen niet tot over
gestemd, dat de t - ming geenszins eenstemming kwamen. Minister De-
In da beweging was ingewijd. Hij l""0" sn.imk den wensch uil, dat de
i i tvvee partuen zich aan de uitspraak
kende alesn een paar van de leiders scheidsgerecht - onder voor-
zouden onderwerpen Mocht dit voor-
was alles.
Zou de ex-koning den troon stol niet aangenomen worden, dan
bestijzen wanneer deze hem werd zal de ministerraad onderzoeken wel
ke maatregelen dienen genomen te
worden om een eïndp te maken aan
het conflict dat in verband met het
openbaar belang moet ophouden.
Rubner, een der bekendste Duitsche
professoren in de hygiëne, verklaart,
dat totaal meer dan NJO.OtX) menschen
aangeboden' vroeg d© journalist.
Hij beschouwt zichzelf zehee!
aen dionste van zijn vo'k staand,
was het a'ftwcord. Wanneer men
hem roept, is hij bereid onmiddellijk
te gaan, ongeac.u de gêva-ren en ot
ters daaraan verbonden.
Ztou hij genaigd zijn om zijn zijn overleden ten gevolge van
rechten én overeene.eiuming te brei.- blokkade, terwijl miliioenen ziek zijn
gen met die, zooals bijv. de Britsclie door de ondervoeding.
constitutie ze voor den monarch be-
pala it"' I DuRsche sociolistsche blad de
-Ju. ik ben er zeker van. dut hij
- il— tragen gang van de vredtsbesprekln-
°c «""Cf" d» d.' gen. De oTzonderlijke conierenïes der
opzicht zou gehoor geven, liij is een geallieerden zullen nog maanden du-
vurig bewonderaar der Britsclie ren en slolte zullen d(J vredes.
6tellingen. voorwaarden, waaromtrent de Entcn-
Was hij ontroerd door het nieuws te overeenstemming verkregen hc-efi
van den opstand? I en die noodgedrongen een zeer een-
Zeer, Maar hij wil nog niet te zijdig karakter dragen, aan de Duit-
veel' hoop koesteren. Dat was de re- scne gedelegeerden voorgelegd wor
den, waarom hij naar bet theater °fn; zy mogen slechts ja en amen
zeggen. De vrede zal aldus aan
Duitschland gedicteerd worden en
daardoor de kiem van nieuwe oorlo
gen in zich dragen.
D© zaken van den Volkerenbond
blijven vorderingen maken.-
De Fransche vredeegedelegeerde,
speciaal met de Voikerenbondszr.-
ken belast. Léon Bourgeois, ve -
ging om afleiding te zoeken.
IN SPANJE brengt de Catalaan-
scuo quaesiie beroering.
Alle Catalaansclie algevaardigden,
die de Corlez verlieten, zijn naar Ma
drid teruggekeerd, waar zij aan bet
parlement een oniwerp-grondwet
voor. Calalonlé zullen voorliggen,
dat goedgekeurd is op een vergade.
ring van burgemeesters te Barcelo-
un. vcs-ll uulkcu.ccd.usu «c 1
L Zij zullen het ontwerp indienen Waarde in eer interview met het P -
tit Journal:
„De volkerenbond is geboren en
begint vas'.en vorm aan te nemen.
Hij maakl zich thans los uit de aar
zeling en rondtasting en zij-n troon -
bestijging nader;. Er worden brand
punten van officia^ en particulier
lit; t
in tegenstelling tot het vooigestelde
aulonouiie-ori.werp, dat door de par
lementaire commissie is voorbereid,
en dat zij als onvoldoende verwer
pen.
IAHe gemeenten van Catalonie zijn
zoo wordt verzekerd gereed om
^rrtTc1 trzrLfi
weiiucbcn wordt voldaun. dc bcpinvrten muur vuu de organs
I Vergaderingen te Barcelona ten satn-vnderdee.en.
gunste van lioine rule voor Catalo- i De volkerenbond telt als het ware
nié gaven aanleiding tot sympathie- drie bedrijven: dat van d© voorloo
beioogingen op straat. De demon- pige vredesberaadslagingen, hetwe.k
j stranten werden aangevallen door thans wori' opgevoerd, en volgens
I de ultra-nationalisten, die onder be- - he:uelk de fundamentele bepalingen
scherming stonden van de politie en en v00rscbrit,„n v„n den gond we
den vasigol©gd, die dan alleen de
hier vertegenwoordigd© volkeren zal
omvatten, vervolgens dat van de al-
g©meene vredesconferentie, waaraan
ook afgevaardigden van den vijand
deelnemen, en waarbij de geallieer
de burgerwacht. Twee personen wer
den gedood en talrijken gewond,
j In 't Spaansch© parlement wordt
1 oök nog getwist over de richting van
de politiek. De stemmenvtot ineer toe
nadering tot de Entente worden ster
ker.
den de Centrale rijken zullen nopen,
tot den Volkerenbond u>e t© treden,
bij wijz© van vredesvoorwaarde, dis
onder meer vei plicht© arbitrage en
beperking van d© bewapening zai
omvatten en tenslotte dat van de al
gemeen© conferentie, waarvan da
bijeenroeping zal worden opgenomen
in het algemecne vredesverdrag en
die de vertegenwoordigers van aila-
sicten zal vereenigen, die er aan wé
len deelnemen. Deze laatste confe
rentie zal beslissen over d© aanspra
ken en de verborgen voor ieder's
(toelating. Duitschland en de geal
lieerden zullen daarbij misschien
reeds op voet van gelijkheid worden
behandeld, de andere naties zulten
het bewijs moeten bijbrengen, dat zif
geen veroveringsplannen koesteren,
die de bron waren van dezen oorlog»,
en dat zij de schade en de verwoeetin1'
gen, welke zij mochten hebben aan
gericht, volkomen zullen vergoeden."
Volgens oen telegram uit Parijs
heeft Wilsons standpunt ln de con
ferentie gezegevierd dat niet gerectu-
vaardigde annexaties niet langec
zullen worden geduld.
Verspreid nieuws
DE HAVEN VAN ANTWERPEN.
De Belgische regeering stelde 50 mïl-
lioen francs beschikbaar voor de ver
betering van de haven van Antwer
pen.
LEVENSM1DDELEN-SPECULAN-
TEN. De „Echo de Paris" dringt
aan op afdoende maatregelen leg ca
de levensmiddelenspecuianten, wier
on-sociale handelingen Frankrijk toC
een catastrofe dreigen te voeren.
DE VOORGESCHIEDENIS VAN DEN
OORLOG. Uit Berlijn wordt ge
meld: Kautsky verklaart, dat de eer
ste groep documenten van het minis
terie van buileniandscbe zaken, loo-
pend tot de overhandiging van het
ultimatum aan Servië, gesorteerd is.
DR. FRANZ MEHRING, een be*
kend Duitsch socialist, is te Berlija
aan longontsteking overleden.
YPEREN zai niet herbouwd, wor
den maar al© ruïne bewaard wordeV
ter herinnering aan den oorlog.
DE DUITSCHERS IN HONGA
RIJE De Hongaarsclie regeering
heeft een wee uitgevaardigd, waarin
het zelfbeschlkikngsrecht van d©
Duitscl^-iprekende onderdanen van
Hongarije wordt geregeld.
De oorlogsschade van Belgiö
Uit Parijs wordt aan de N. R Ct.
geseind: Hel bedrag van d© schaas
van den siaa*. belgie zat ia 't geneel
15 milliard francs zijn; t bedrag der
persoonlijke \«rliezen zal ongeveer
even zooveel be.oopen.Be.gie zo. geen
atxaCvergóeiling van l/uiiechland
eischen. De commissie uit de vredes
conferentie voor vergoedingen is nu
«aangewezen. Belgte is gereed zijo
geval uiteen te zetten. Onder de puf
ten in de oerekening van de verhe
zen van den ©taai, België komt voor:
voor spoorwegen, posterijen en te -
grafie 3750 luiliioen frank voor fei
telijke oorlogsui.gaven: 3 miliard
[frank; oorlogsbe astingen aan
de Duitschers. betaald 2i mill; o -
dersteuning van de bevolking: 2 mi
liard; liet aantal in Be.gië verwoest©
'huize bedraagt 45.000 waarvan er
20.000 bij den eersten storm.oop van
de Duitschers in 1914 zijn verrm-
tigd; de overige 25.000 zijn in de la
tere oorlogsjaren verwoest.
DE SCHULDKWESTIE. Da
Amerikaansche VTedesgede'ogeerde
House zou willen voorstellen twee
bekende neutrale rechtsgeleerden
benoemen om hun opvattingen ta
verklaren aan «Je commlsie inzake de
schuld van den oorlog.
DE DEMOBILISATIE IN EN
GELAND. Medegedeeld words,
dat in de eerate 8 a 9 maanden nog
,eem leger van 900.000 man noodig
zal blijven, o.a. voor de bezetting-
Gehoopt werd evenwel ai'e soldaten
boven de 35 jaar pe demobiliseeren.
Feuilleton!
dooi' F. K. SUKU3NLU.
Mijn eerst© Indruk was dat ik niets
anders zag dan grijze, verweerde,
met mos begroeide raifrcn en kleine
vensters, benevens de torens die wij
in de verte al hadden aanschouwd.
Bovendien ontdekte ik nu ook nog
een hellend terras, met een marme
ren balustrade, maar alles zag cr zoo
verweerd en smerig uit dat ik on
willekeurig begon te rillen. De ra
men waren ook alle met houten blin
den gesloten, de deuren met ijzeren
staven dichtgemaakt, het geheel zag
er somber, verlaten en armoedig uil
Op liet gelaat van Vane was teleur
stelling te lezen.
Hei is hier een sombere geschie
denis, Ned, zei hij, alleen de lioek-
steenen en de grafsteenen ontbreken
om er een grafgewelf van te maken.
Ik erken graag dat lk ook geens
zins ingenomen was met mijn nieu
we bezitting. Ik had gedacivt dn'.
Frontellac er geheel anders uit zou
zien. Bij nader beschouwing valte ik
•chter moed. De akkers zouden mis
schien wel productief gemaakt kun
nen worden en in ieder geval zou ik
den ituin in orde laten brengen. De
laan was aan weerskanten met zware
booinen beplant en daar doorheen
zag ik in do verte een prieel, dat aan
de zuidzijde open was.
Waar is nu feitelijk de ingang?
vroeg ik aan Jean.
Hij reed nog even verder door en
toen zagen we eensklaps het werke
lijke kasteel FroiUellac voor ons lig
gen en dit was wel geschikt om den
droefgeestig ju indruk te iloen ver
dwijnen.
De massieve muur van drie verdie
pingen hoog was ook aan deze zijde
opgetrokken, maar van hier gezien
had het huls niet de minste overeen
komst met een grafgewelf. De grijze
muur ging niet langer strak en sLjf
de hoogte in maar de geheel e voor
gevel was van den eencn toren tol
aan den andere met gebeeldhouwde
figuren bedekt. Boven den hoofdin
gang was een groot balcon aange
bracht, dat het dak van de porte-
coclière uitmaakte en dnni beneden
leidde een trap van tien of twaalf
steenen treden naar de laan. Zoo
als bij de meeste Fransche knsteelcn
van liet tijdstip, waarop Frontellac
werd gebouwd, kon men van uit de
benedenverdieping dadelijk op het
grasjjerk komen, en wat verder op
zijde zag men een terras, met een
steenen vloer, dat voor veranda werd
gebruikL
Daar stonden ook grappige dak
vensters aan dien kant van het huis
en boven den ingang van het terras
zag uien ronde gaten, alsof 't schiet
gaten waren. Terwijl ik deze vreem
de architectuur stond op le nemen
werd mijn aandacht plotseling ge
trokken door de verschijning van een
ouden man en van een vrouw van
middelbaren leeftijd, lk begreep ech
ter dadelijk dat dit de knecht van den
overleden hertog zou zijn en zijn
dochter en dat zij naar builen kwa
men oui mij welkom te heelen op
Frontellac.
De man daalde de treden af; hij
was iemand die volkomen paste bij
het oude kasteel. Zijn gerimjjeld ge
laat en zijn sneeuwwitte haren ga
ven hem iets antieks. Een groote
neus, die aan den bek van een ade
laar deed denken, beschaduwde oen
kaal geschoren bovenlip en een paar
flelsblauwe oogen zagen mij door
dringend aan. Zijn eertijds breede
schouders waren nu gebogen door
den ouderdom, maar zijn stap was
nog flink en de hand die hij omhoog
hief om liet militair saluut te ma
ken, beefde nieL Hij moest toch ze
ker wel ruim zeventig zijn. deze
flinke oude veteraan mei het ver
weerde gelaat, die nu de treden af
daalde om zijn nieuwen meester te
begroeten.
- Bonjour messieurs u is im
mers raonseur Elliott? vroeg hij oj)
lioogdravenden toon.
Hij keek nu vragend van mij naar
John en van John weder naar mij. Ik
verbeeldde mij dat Vane met zijn
forschen lichaamsbouw, hem het
meeste aantrok. Ik ging nu naar den
ouden man toe en gaf hem glimla
chend ten antwoord:
Ik ben de hoer Elliott en a is
zeker Armond, van wien mijnheer
Tiers mij ai gesproken heef:. En clit
is de heer Vane, mijn aanstaande
zwager Wij komen een bezoek bren
gen aan Frontellac.
U is welkom, monsieur. Wij-—
dit is nhjti dochter, Felicia heb
ben gedaun wal wij konden om al
les voor uw komst in orde te bren
gen, maar vanmorgen kregen wij pas
bericht van uw komst
Zijn stem was dof en weinig har
telijk en ik zag dat zijn dochter ons
ook bijzonder stijf begroette. Ik
heb ook gehoord dat u bij uw vader
inwoont madame, voegde ik haar nu
toe, en zulks is mij hoogst aan
genaam.
De ontvangst was veeleer plechtig
dan hartelijk en dit deed mij onaan
genaam aan. Ik begon te vreezen dat
zij weinig ingenomen waren me'
Inin nieuwen mee6:er.
Jean Léchène laadde onze koffers
af en stond te wachten met de zweep
in de hand. Hij slak hel geld, dat ik
hem gaf, in den zak, duwde zijn pet
wat vaster op zijn hoefd en klom
toen weer op hel voorbankje van de
sjees.
Bonjour, messieurs, ik hoop dat
u op Frontellac prettige dagen zult
doorbrengen, voegde hij ons nog toe.
Armorid keek hem met onverschil
lige oogen aan, hij klapte met de
zweep, drukte den hoed nog wat die
per over zijn oogen en reed toen de
laan in. Ik wees op zijn voertuig
toen ik Ariuond toevoegde:
Een kennis van je, is het niet
ArmonJ?
Neen, monsieur, antwoordde hij.
Muur toch een koetsier uit V'élo.
wij vonden hem aan het station.
Het kan wel zijn, monsieur,
antwoordde hij, maar ik heb hem
nooit te voren gezien, hoewel ik an
ders alle koetsiers ken die steeds aan
het station staan.
Hij noemt zich Jean Léchène.
Hoewel ik al vijftig jaren op
Frontellac woon, heb ik dien naam
nog nooit gehoord, monsieur; hij
woont dus zeker pas kort te Vélo.
ik zng nu wel in dat mijn vermoe
dens geenszins ongerijmd waren er
dat de gedachte die ik koesterde be
waarheid zou worden. Onze koetsier
was waarschijnlijk e©n geheime |»n-
1 litieagent en het spionneeren van ons
doen en laten op het kasteel had al
een aanvang genomen.
VIERDE HOOFDSTUK.
De verordening van 1793.
Het was Armond, die ons den weg
ees door de breede vestibule die
toegang verleende tot de kamers van
mijri nieuwe bezitting. Aan liet ein
de daarvan zag ik de trap, waarop
halfweg een portaal was met een
groot raain, waar nu een gordijn
voor hing, zoodat het in de vestibule
zeer duister was, vooral toen Armond
de deur, waar langs wij waren bin
nengekomen weer achter ons sloot.
Toen we daar zoo stonden, achter
onzen guls, kon ik bijna niets van
onze omgeving zien van daar dat ik
de trap opliep, ten einde het gordijn
weg te trekken.
Een weinig meer licht zou mij
aangenaam wezen, zei lk.
Armond slaakte een kreet van ver
bazing. -
j-aolon, monsieur, zei hij,
Fêlice had het moeten zien. maar het
kind is vandaag geheel van streek.
Vraimen'. mnnr dat komt wel
spoedig weer bij.
Hij Hoi» nu z If de traji oji en trok
lyn gordijn weg. Door het vensier
kon tnen nu de heldere Inch? zien en
(ie ondergaande zon wierp nog haar
I stralen in de vestibule.
lWordt vervolgd.)
