HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Buitenlandsch Overzicht
VIOLET
DINSDAG 6 MEI 1919 TWEfcDE BLAD
No. 2616
Een lezenswaardig boekje.
Dat is „de Russische Revolutie", i
door L>r. J. G. van Dillen, privaat-1
docent aan de Universiteit van Am
eter dam. Misschien is de titel niet
heel juist en zou die eerder „Russi
sche Geschiedenis" of lets van dien
aard moeten wezen, omdat slechts
•vier of vijf van de zeventien hoofd
stukken aan de Russische revolutie
zijn gewijd; aangenomen mag na
tuurlijk worden, dat de schrijver
met zijn titel de nu heerschende om
wenteling op het oog heeft. 1)
Vóórdat Ik aan dit boekje een en
ander ontlgen, eerst een opmerking.
Wanneer In deze rubriek herhaalde
lijk op de gevaren van het Bolsje
wisme wordt gewezen, dan geschiedt
dat om aan fantastisch aangelegde
naturen het verschil te doen zien tus-
Bchen wat deze Bolsijewiki beloven
en wat zij inderdaad uitwerken
een verschil zóó groot, dat wi© er
onbevangen kennis van neemt, van
Blonde af aan mee tot de bestrijders
gaat hehooron. Zelfs, vertrouw Lk,
een zekere „Leek", die mij onlangs
in net Bloemendaaisch Weekblad
aanviel en daarbij deze enorme on-
noozelheid verkondigt, dat er toch
wel wat In het Bolsjewisme zitten
moet, omdat het zich zoo verspreidt!
Zoo voortrede neerende vindt hij een
cliolera-epidemie ook een voortref
felijk ding. Ln het is niet onlogisch
bij het Bolsjewisme een besmettelijke
ziekte te pas te brengen, omdat, naar
mijn meerling, dat Bolsjewisme zelf
een soort vain besmettelijke krank
zinnigheid is, voortgesproten uit een
bodem van wanhoop en ellende, ge
volg van den vreeselijken oorlog en
die haar slachtoffers overal weet te
vinden. Volstrekt niet uitsluitend
onder de niets-bezittenden, zooals
blijkt uit het droevig geval van me
vrouw Roland Holst. Bij haar vond
^ie bacil geen voedingsbodem in ge
brek en armoede; zij is er blijkbaar
niet tegen bestand geweest, omdat
zij een dichteres is, dus niet nuchter
staat tegenover vraagstukken van
maatschappelij'ken aard, bovendien
omdat zij als vrouw toch al 't juiste
onderscheidingsvermogen in zood-v
nige quaestiès mist en eindelijk,
.•omdat zij, gelijk door prof. Treub
scherp maar volkomen juist is uit
eengezet, lij^t aan de zelfoverschat
ting, waarover Frederik van Eeden
zoo klaagde ,toen hij de oorzaken der
mislukking van zijn schepping Wal
den beschreef.
Dit geval is waarschijnlijk wan
hopig. Andere nieit. Ln zij zullen in
de vergelijking van theorie en prao-
tijk der Bolsjewieken het beste ge
nees- of voorbehoedmiddel vinden
tegen de besmettelijke zielsziekte, die
Bolsjewisme heet.
Dr. van Dillen begint de voorge
schiedenis met het tijdperk van Ni-
colaae I. Hij gaat dus ongeveer een
eeuw terug, om zijn lezers te laten
zien hoe het Czaristisch bewind, on
der bepaalde omstandigheden, tot
•en omwenteling leiden moest en hoe
die omstandigheden aanwezig waren,
door den grooten oorlog. Natuurlijk
schetst hij daarbij het optreden van.
Keren sky, de poging van generaal
Kornilof, om een militaire dictatuur
te vestigen en komt dan tot het op
treden van Lenin en Trotzky met
hun Bolsjewisme.
Zonder twijfel is Van Dillen van
dat „systeem" een bestrijder, maar
een, die zich op een breed stand
punt plaatst en zijn best doet, zijn
tegenstander zooveel mogelijk recht
te doen wedervaren. Dit verhoogt
natuurlijk de betrouwbaarheid van
zijn aanhalingen en veigelijkingev.
Er is nog iets anders. In Bolsjewis
tische propaganda hier te lande
tracht men het altijd voor te stellen,
alsof de maatregelen tegen een Bols
jewistischen overval uitsluitend'uit
gaan van rechts, natuurlijk met de
bedoeling, die verdacht te maken.
Van Dillen is evenwel lid van de
S. A. P. en als zoodanig met deze
maatschappij dus niet tevreden. Dat
hij onbewimpeld .waarschuwt tegen
(1) A. H. Kruijt, Amsterdam.
de poging der Bolsjewieken, om een
nieuwe te slichten, kan dus niet wor
den uitgelegd als vastkleven aan al
.het bestaande.
In 't kort wordt omschreven
waarmee Lenin zijn heerschappij
begon. Het priv nat- grond ei gen dom
werd zonder schadevergoeding afge
schaft, met uitsondering van dat van
boeren en kokzakken. Loonarbeid
zou niet geoorloofd zijn, de verdee
ling van den grond zou volgens het
principe van gelijkheid sischieden,
de boerencomité s werden gemach
tigd, onmiddellijk tot de verdeeling
over te gaan.
Wat is daarvan terecht gekomen?
De boeren leverden onderling bloe
dige gevechten over de verdeeling
van den grond met de vuurwapenen,
die zij van. het front hadden meege
nomen. Bovendien is de verdeeling
voornamelijk ten goede gekomen aan
de rijkere boereu. 'Immers, wat heeft
de arme boer aan grond, wanneer hij
niet beschikt over voldoende werk
tuigen en paarden om den grond te
bebouwen?
Zoo nu en dan komen de arme boe
ren ln opstand en plunderen de rij
kere aorpsgenooten; het eenige ge
volg daarvan is echter, dat de rijk
dom in andere handen overgaat. Er
is door handige, brutale mensehen,
heelwat „revolutie-winst" gemaakt
in Rusland.
Van sociaal-democratisch stand
punt is deze versnippering van Oen
grond, waardoor kunstmatig het on
productieve dwerg-bedrijf wordt be
vorderd, natuurlijk scherp af te keu-
ren.Tscbernof (een der leiders van de
I sociaal-revolutionaire party) ver-
klaarde in een interview: „Met een
pennestreek decre-te-eren, dat het pri-
vaat-eigendom niet meer bestaat en
j het zonder meer ter beschikking eiel-
I len van coimle's om den grond op
goed geluk te verdeden, is eenvou
dig kinderlijk. Men moet waarlijk
naif zijn als een Bolsjewiek, o.n zich
aldus met groote woorden tevreden
te stellen. De onteigening ier groote
J landgoederen is ee- zeer gecompii-
j ceeuxie zaak, die nauwkeurig bestu-
deard moet worden. Ai nebben de
boeren ook recht op den grond dien
zij bebouwen, toch behoort men bij
de groote verdeehng slechts met ie
uiterste omzichtigheid te werk te
gaan."
Het voorgaande is geheel aai: het
boekje van dr. van jjillen, zij het
ook aan verschillende bladzijden
daarvan, ontleend. Ik zou daaraau
willen toevoegen, dat het luist de
eeuwige fout is van revolutionairen,
dat zij jaren soms eeuwenlang ge-
groaide toestal oden en instellingen j
met een trotsch gebaar willen afbre
ken; alleen een kind, in zijn ouwe-
tendheid en overmoed, zal trachten I
met de hand 'n boom omver te ha-
len, die met honderde wortels en
uitloopers van wortels in den grand
I zit vastgehaakt
I Voortgaande vertelt van Dillen
dat de armste boeren alleen nog de
Bolsjewiki steunen; zijzelf kujgen
hulp van honderdduizenden verhon-
gerende fabrieksarbeiders en vormen
daarmee comité's van armoede, die
er hun werk van maken om" allen, 1
j die nog iets bezitten uit te ptunde- j
Ten slotte herinnert de schrijver
aan den boeren-opstand in Novem- i
ber in een aantal gouvernementen j
bij Moskou, die door de regeerings-
troepen (de beruchte Roode Garde)
met grootestrengheid en wreedheid
is onderdrukt.
Wat beteekent nu toch de stichting
van een honderdtal producüe-cqópe-
raties in den landbouw als niaatre-
gel van socialistische opvoeding, j
vraagt de schrijver, zinspelende up
een artikel van Ward Price, in een
land, waar de kleine boeren bij tien
tallen van millioenen te tellen zijn I j
Bovendien is blijkens de ervaring
aan de meeste productie-coöperaties
geen lang leven beschoren.
Aanhalende wat Gavronaky over
deze communistische landbouw-kolo-
nies meedeelt, voegt Dr. van Dillen
er aan toe: „Sommige beschikken
over zooveel land, dat ze loonarbei
ders ïn dienst nemen. Andere verkod-
pen hun producten tegen woekerprij
zen."
Dit alles is niet geschikt, om ons
vertrouwen ln te boezemen ln de
Bosjewistische proefnemingen van
Lenin-Trolzky. Er komt trouwens
al epn kentering: de Bolsjewistische
troepen worden teruggejaagd. Als de
vrees niet heerschte was het heelo
BoAsjewieksche wanbestuur al
lang omvergeworpen. Nu duurt het
wat langer, maar tea slotte komt die
omverwerping toch.
J. C. P.
quaèstte dèr schadevergoeding; de fi-1 dér distributie Sn dat der betaling.
nancieelc eo economische bepalingen; j De oplossing der beide eerste zal zeer
de regeling betreffende do havens, jenel moeten gevonden worden, indien
spoorwegen en waterwegen; de Inter- i men hongersnood voorkomen wil, het
nationale arbeidswetgeving en ten i laatste gedoogt eenig uitstel, ofschoon
slotte de algemeene bepalingen voor i oplossing even noodzakelijk Is. Wat
de ratificatie. j de productie betreft: vóór den oorlog
De Duitsche vredesgedelegeerden was d® productie voldoende, zij liet
er niet over gesticht, dat d dan ook dat vraag en aanbod elkaar 6:1 wu' voortgezet. Ditmaal richtte hij
de Kamer in den laatsfen tijd, zouden
eventueele interpellaties hoogst on
aangenaam voor Clemenceau kunnen
De zaak Humbert o, s.
Kapitein Mornet heeft zijn
i tegen Huiu-
De Belgische quaestie is opgelost.
Uit de mededeelingen in ons vorig
nummer is bekend, dat de Belgische
Kroonraad besloten heeft, dat de
Belgische vredesgedelegeerden 't vre
desverdrag zullen teekenen.
Zeker is, dat de Belgen door hun
dreigen wat gewonnen hebben. Voor
al wat de geldmiddelen betreft.
De nu verkregen financiële conces
sies aan Bel vie bestaan uit-
le. het recht van prioriteit tot een
som van twee en een half milliard op
de eerste stortingen der Duitsche
schadevergoeding
2e. de Belgische oorlogsschuld tot
een totaal van 5 milliard zal geheel
worden overgenomen.
De Italiaansche quaestie is nog niet
uit de wereld. Wel Is gemeld, dat de
Raad van Drie de Italianen weer uit-
genoodigd heeft naar Versailles terug
te komen, maar ook al zijn nu de it„
lianen nu al weer op weg naar Pa
rijs, de q*u a e s t i e zelf is daarmee
nog niet opgelost.
Bovendien verklaarde Orlando ln
een interview, dat het Italiaansche
volk vastbesloten is liever alles op
het spel te zetten dan vernedering en
oneer te ondergaan. Italië zoo ver
klaarde Orlando moet luisteren
naar de stem van de bewoners van
Fiume.
Uit Parijs wordt nu geseind, <i
er over gedacht is wel Fiume aan
Italië te geven, maar dan ouder het
beding, dat de Italianen „de overdre
ven eischen" betreffende het achter
land van Dalmatic zullen late.n vareh.
Dan zou evenwel Wilson zijn eerste
standpunt tegenover de Italianen
prijs geven.
In Italië blijven de betoogingen ten
gunste van de Italiaansche vredes-
eischen voortduren.
In een bijeenkomst te Rome, waar
D'Annunzio aan deelnam, is de vol
gende motie aangenomen:
„Het volk van Rome waarschuwt
de geallieerden, dat het voorleggen
van liet voorloopig vredesverdrag aan
de Duitschers m de afwezigheid der
Italiaansche afgevaardigden een for-
'meele schending van het verdrag
van Londen zou veroorzaken, eischt
de onmiddellijke annexatie van de
bij het verdrag bedoelde gebieden,
en herinnen de regeering aan haar
flicht oon andere nog niet bevrijde
taüaansche sleden eveneens op te
eischen, in het bijzonder Spaiato en
Trau."
tntusschen is reeds gemeld, dat
de conferentie met de Duitschers en
kele dagen is verdaagd om de Ita
lianen in de gelegenheid ie stellen,
weer naar Parijs te komen.
Aan de Duitscue delegatie is nu
verklaard, dat de overhandi
ging v a n *t o n t w e r p-v r e d e s-
verdrag Woensdagmid
dag te 3 uur zal plaats heb
ben.
De plechtigheid zal plaats hebben
in 't Trianon-paleis. Dan zal evenwel
nog niet de pubheeering plaats heb
ben, want de silling waarin de over
handiging zal geschieden is geheim.
Blijkbaar zal met de openbaarmaking
gewacht worden tot de Duitsche re
geering met de voorwaarden in ken
nis gesteld is. Er zijn zelfs al geruch
ten gekomen, dat de pubheeering
eerst zal geschieden als de Duit
schers T verdrag geteekend hebben.
üe Paiijsche N. Ct. correspondent
seint, dat den Duitschers slechts 14
dagen worden toegestaan voor de
overweging van het verdrag en dat de
onderhandelingen schriflelijk zullen
worden gevoerd. Bij niet-aanneming
zouden de geallieerde troepen in oos
telijke richting Duitschland binnen
rukken.
De Fransche ministerraad is thans
in Kennis gesteld van het vredesver-
arag.
c.eiuenceau gaf tegenover zijn mi-
nisiers een uiteenzetting van den in
houd van t verdrag.
De Peut Parisien weet mede te dee-
len dat 't oniwerp-vredesverdrag ten
slotte geen luüd maar 4uU ar li Keien
telt. Voor 't drukken wordt nog 48 uur
berekend.
Volgens de Echo de Paris is de
volgorde der hoofdstukken:
Inleiding; de regeling der Duitsche
grenzen; ue regeling betreffende de
Duitsclie kolonies, de bepalingen aan
gaande strijdmacht te land, ter zee
en in de lucht; krijgsgevangenen; ver
volging van den ex-keizer en de an
dere schuldige Duitschers; verdei- de
zich
bert.
Duitechland, zoo betoogde hij, heeft
in twee keeren twintig millloen be
taald. Welk belang kou het hebben
bij een dergelijke kostbare operatic?
Twee onderstellingen zijn ninge-
lijk:
lo. Humbert was het met Duitsch
land eens, en Lenoir was slechts
tusscherepersoon. Spr. geloofde niet,
overhandiging der vredeseischen I maar net nrecies dekten. Maar
steeds uitgesteld werd. Frankrijk heeft bü procent van zijn
ln een bericht aan de Vorw&rte" voornaamste producenten verloren,
uit Versailles wordt gezégd „De -Van Hualand, Hongarije en Duitsch-
Duitsche delegatie zit volkomen werk- Oostenrijk is geen voedsel te ver
loos en zonder eenig bericht vast. wachten wat erger is, deze landen
Graaf Brockdorff heeft thans bij de zullen aan hongersnood ten onder
Entente laten vragen, wanneer het 8aan tenzij voor een enormen voor-
verdrag zal worden overhandigd. Hij raad import-levensmiddelen wordt
heeft er op gewezen, dat zijn dienst- zorK gedragen. Hetzelfde geldt voor
zaken en die der andere ambtenaren Roemenië en den overigen Balkan,
een lang ,wachten niet toestaan. Duitschland en Italië slaan er niet
De Franschen hebben om de .ver- veel beter voor. Engeland kan zich zelf dat j
blijfplaats der Duitsche delegatie een helpen, maar voor net vasteland is al- 0 J 4.
draadversperring doen aanbrengen. Ieen- ^en al, voldoende hulp te ver- j n2°; W® gu"5t'«sto vo?r Humbert).
De Duitschers zitten daar als gevan- -wachten van Amerika. j Duitschland had, met Lenoir onder
genen en met als een te eerbiedigen En indien het eerste vraagstuk be- handelend, niet voorzien, dat Hum-
diplomatieke commissie. De Duitsche vredigende oplossing had gevonden, bert aan het „Journal" zou blijver»,
delegatie heeft tegen deze onwaarai- dan bleef daar het tweede, dat der Hij onderhandelt met Lenoir en de
ge behandeling geprotesteerd. distributie. Dat vraagstuk is het anderen. Daarna, argwaan ko ste-
Ook de andere Duitse... .aden pro- vraagstuk der scneepsmimte, van het d opzichte van ziin «wd
testeerden spoorwegtransport, van de binnen- v- .J -•
De Duitsche rcieieeaerrien T^ans landsche organisatie. In Rusland en roaaKt hij Z2ch met geweld van hem
berg en Giesberts bedden reedb hel H°wriie ligt de gehcele rnaalschap- ios bet Idee h«i .ld i. 1,™,.
voornemen om voorloopig weer near SdS'l?
het vestigen van orae.
En ten slotte de betaling. Painlevé
zocht de redding alweder bij Amerika.
Althans de redding voor Frankrijk.
De schuldenlast van Frankrijk
Berlijn terug te keeren.
Dit zal nu w' u noodig zon.
Uit een onderhoud met graaf
Brockdorff—Rantzau deelt de bij
zondere correspondent van het „Ber
liner Tageblatt" uit Versailles het een
en ander mede. De graaf zeide: „Het
ls onjuist, dat ik ooit de politiek zou Duuscnianq Kan niet zoov
gevolgd hebben op oneenigheden tus- t nn Ha6*
schen de geallieerden te hopen. Zulk ,^v tin hi k?,h™
een speculatie beschouw lk als slech- bljv." l0.en bet bV?gel
te politiek, daar zij oneerlijk, dwaas
en doelloos is. Niet zoozeer politieke
ais wel economische quaesties sme
den onze tegenstanders zoo vast aan
een, dat het nauwelijks denkbaar ls,
ze uit elkaar te krijgen."
ios met het Idee liet eld te hou
den. Duitschland vindt dan een
nieuwen tusschenpersoon ln Boio en
slaagt erin) opnieuw geld aan Hum-
bert in handen te spelen. Duitsch
land rekende wellicht niet op zijn
verraad, maar op de rol die men
droeg Januari 1918 115 milliard francs. Eem kon laten spelen door de oogt-n
te laten
te sluiten' en Lenoir
gaan.
Kapitein Mornet erkende, dat hij
de campagne van Humbert voor ka
nonnen en munitie inieressa.' t vond,
Duitschland kan niet zooveel beta-
n dat de financiën weder op nor
male basis komen, op de basis van
1913 bijv., toen het budget zes en een
half .milliard was. Wilson zelf heeft
Frankrijk den wachter der bescha-
ving genoemd. Maar tot welken prijs docJl daar ging het niet om. Jiy
heeft Frankrijk dien eeretitel verwor- wordt beschuldigd overeenkomsten
ven! met den vijand geslotei. te iiebben en
Een leening op billijke voorwaaiden j daarvan geid te hebben ontvangen,
zonder onmiddellijke amortisatie, zoudal hij wist dat verdacht was.
De Raad van Drie heeft besloten i'ranltr'jk op zich kunnen nemen. Kende Humbert de verdachte her-
I komst van het geld? L.i .t ons aanne-
- - - vi.lKfiONfi-Kf UK Uit Pres. men (aldus kapitein Mornet), dat hij
ta pL-SrSjlom™ om ™e vr" dés™? burg wordt gemeld: Zondogmlddag het geweten-heelt e» dat bi, Lel geld
waarden voor beide landen in ont 's een v|iegtuig, waarmede de Tsje- lieert wtlien besteden in het belang
vangst te nSm Clio-Slowakisttbe minister van oorlog van Frankrijk. Doch eelt, door dat
btefanik, in gezelschap van twee ita- tg doen, zou hij verkeerd hebben ge
niet alleen de Oostenrijksche maar
ook de Hongaarsche gedelegeerden
De Cliineesche delegatie legde een
verklaring af om te protesteeren te- ti ,oi
gen de wijze van oplossing van de üen gedood
Kiautsjau-qimestie.
liaajiBChe officieren bier zou aanko
men, bij Wajnow van een hoogte van
gestort. Alle inzittenden wer-
't Fransche persbureau Havas deelt
mede „De Hongaarsche regeering
heeft de voorwaarden der geallieer
den aangenomen welke betreffen de
onmiddellijke capitulatie der iegee
OOSTENRIJK EN HONGARIJE.
In verband met een verdacht optre
den in het Hongaarsche gezantschaps
gebouw le Ween en en een daardoor
dreigend Duitsch-Oostenrijksch-Hon-
nng, de uitlevering van alle wapenen t?aarsch conflict beeft de Duitsch-Ocis-
en munitie en de bezetting van Bu- tenriiksche rekeenns verlof Kekrexren
lapej
Volgens een .bericht van het Hon
gaarsche Correspondentiebureau is
er evenwel niets van aan, dat de re
geering de eischen der geallieerden
heeft ingewilligd.
Toch is een aanwijzing voor de
teiirijksche regeering verlof gekregen
van de Hongaarsche regeering het
Hongaarsche gezantschap te doorzoe
ken.
DE NATIONALE VERGADERING
VAN TIROL heeft met algemeene
stemmen behalve die der sociaal-de-
o mocraten, een motie aangenomen,
juistheid van 't Fransche "bericht de waarin wordt verlangd de uitroeping
mededeeling, dat een Engeische mis- van een zelfstandigen vrijstaat Tirol.
sie naar Boedapest zal vertrekken.
Bovendien is i eerste boricm zoo-j -UE 1 MEI-VIERING IN FRANK-
wel via Londen als via Ween en ge- I RIJK. De secretaris van de C. G.
komen. T. en twee leden van de Fransche
socialistische partij hebben in ver-
't Gaat bovendien slecht met de band met de incidenten van 1 Mei ge-
Bongaarsche Radenregeering. De weigerd verder aan bestuurswerk-
Roemeniérs dringen steeds verder op zaauiheden aeel te nemen die bun
Hongaarsch gebied door.
Zij hebben reeds den overtocht over
de Theiss op twee plaatsen gefor
ceerd.
De Roode legers van Hontrarije ziin
niet bij machte de Roemeniërs te kee
ren.
Het Roode leger van Hongarije 13
handeld. Men mag alleen geld
den vijand aannemen als men de
autoriteiten van zijn land waar
schuwt. Charles Humbert weet dit
wel, doch hy zegt: „lk heb gewaar
schuwd, maar men heeft niet naar
mij geiuasierd". Ecu kinderachtige
verklaring en bovendien onjuist.
Wanneer had hij het bewijs voor
het verraad van Lenoir? In Decem
ber 1915! Welke autoriteiten waar
schuwt hij'? Hij gaat naar den presi
dent der republiek en spreekt met
dezen slechts over zijn strubbelingen
met aandeelhouders van het „Juur-
nai". Gaat hij naar den minister van
Oorlog? Den minister van Justitie?
Den chef der militaire justitie.' In
het minst niet. Fits op 13 Februari
1917, een week na het openen eener
instructie tegen Bolo spreekt hij over
Lenoir met den president der repu
bliek. De heer Poincaré zegi, dat hy
zich tot de justitie moet wenden.
De gelegenheid is verleidelijk: ka
pitein Bouchardon instrueert de
zaak Bolo en roept Humbert legen
den 15en Februari op. Hy heeft
DE MOORDEN OP ARMENI8RS. J"*» '"J»*»??'
Uit Kotislatitinopal wordt gemeld:' doom"* „Pnnoesee het k.ad van
Het proces tegen de twaalf leiders Contract-Schoeller, geschreven
der- partij voor Eenheid en Vooruit- door Desouches, den brief van La-
gang, verantwoordelyk voor de moor- doux, sprekende over de verdachte
den o^> Armeniërs, ls voor den krygs-handelingen van Lenulr, weike stuk-
den president der r
door de regeering waren toevertrouwd
nu opnieuw versterkt met 18 nieuw raad jonnen. De zaak tegen "de k"ÈIV h7 aüe
gemobiliseerde arbeidersbataijons. voornaamste beklaagden, Enver Pas- 3
de iXD^B^T^C^rSTe! *etoond ha"- ?ieb van ?,lt
Roemenièrs heroverd. Jnog 8teedfi 0pJde vluchl J^Q> z&\ bij ai' Uy zegt niets van Lenoir en De-
verstek worden behandeld. souches. Hij bepaalt er zich toe tot
Munchc-n is zooals reeds gemeld kapitein Bouchardon te zeggen
ifc weer volkomeD in de macht der j dat hij geloo(t aan de onscliuld van
oude regeering van Hoffmann üe DE GEVOLGEN DER 1 MEI-INCI- Bolo' Tot aan he: eind van 1917 heeft
ShdennpttUh* van to. au. DENTEN TE PARIJS. De Fransche mis .har ll
weer veidwenen. pers besprtekt op verschillende wijzen "7j- - d
luch wurui uug in enkele straten de botsingen, welke te Parijs op 1 Mei kl°PPen- z,ln sjsteem is diio i-iet
van München nog wat nogevochten. zyn voorgevallen. De soc. bladen ver- ernstig te nemenè Den dag. waarop
j Blijkbaar zijn dit „achterhoede-go- wijten de regeering die incidenten te hij zich tot den minister van Justitie
I vechten". hebben uitgelokt door haar verbod op wendde, is een onderzoek ingesteld.
In de stedelijke regeering van Mün- straat te manifesteeren en wijzen op
clien zijn meerderheidssocialistcn be- de steden ib de provincie, waar op-
rioemd. tochten zijn gehouden, zonder dat er
ihans wordt gemeld, dat aan de iets gebeurde. Zij dreigen thans met
gevechten die de laatste dagen ln algemeene staking, waarover de ar-
Muncüen geleverd zijn ook Spartacis beidersorganlsaties zullen beraadsla-
tisclie vrouwen hebben deelgenomen. gen. Andere bladen weer verdedigen
Ue leiuci uei ae regeermg en zeggen, dat tot de
is door de regeeringstroeiien gevan- betooging werd besloten door een zeer
i gen genomen. Landauer js bij de ge- kleine meerderheid, tegen den wil van
vechten gedood. de groote syndicaten en dat de regee-
i Er wordt tlians een nieuw leger ring met ue kans mocht loopen van
i voor Beieren gevormd, 't oude (dat ernstige gebeurtenissen, welke altijd
j niet te vertrouwen was) is afgedankt, mogelijk zyn bij groote volksverzame- element van net opzet
lingen, op het oogenbhk, dat de Duit- »- Qgf
I Verspreid nieuws sobers te Versailles zijn aangekomen.
De houding van troepen en politie
VREDESVRAAGSTUKKEN. allerminst uitdagend; de soldaten
Een vertegenwoordigd* van „The hadden geen patronen by zich, de
Daily News" werd een interview toe- agenten geer revolvers de schoten
gestaan door Painleve, waaraan bet die gelost zyn, waren het werk der be-
volgende ontleend is tougers.
„Er zyn drie vraagstukken (zeide ae De Incidenten waren zoo wordt
Fransche staatsman) die om oplossing verder gezegd trouwens niet ern-
vragen, en wei dal der productie, aai stig muar, gegeven de houding van
Veertien dagen later waren LonoiT
en Desouches gearresteerd.
Kapitein Mornet zeiie vervolgeus
uiteen, dat voor de voltooiing van
het misdrijf van het in verbinding
treden met agenten van den yand,
het niet noodig is, dat de delin
quent het bewijs had, dat hij onder
handelde met vertegenwoordigeTK van
den vïjanc
Vermoedens zijn voldoende om het
te stellen.
Anders zou er nooit een rpisdrfjf zyn
duar het bewijs, in vollen oor! gstijd
zeer moeilijk is te leveren. Ale men
over vermoedens heenstapt en onder
handelt, aanvaardt inen de moge
lijkheid geld van den vijand aan te
nemen.
De regeerings-commissaris, herin
nerde voorts aan de rol van Por-
cltère in de zaak-Bok) en aan die van
IF e u i 11 eto n
33)
De twee mannen zagen elkander
aan en Gerald's gelaat, bleek en ver
trokken, toonde een uitdrukking van
verbazing.
Groote honden? vroeg hij.
Luister maar, mijnheer Boyn-
ton. En VV interbotham deed den jon
gen man het verhaal van zijn ontdek
kingen.
De vertelier besloot met het loonen
van ten ruwe kaart van het hooge
tafelgebergte, waarop de afstanden
zorgvuldig aangegeven waren. Man
nen, wier beroep het is met weten
schappelijke feiten te werken, spre
ken een aparte taal onder elkaar.
Boynton's geoefende geest begreep
v\ interbothom's uitleg na c-enige
oogenbllkken reeds. I-iy stelde slechts
twee vragen en toen keek hij op.
Jouw systeem van onderzoeken
is prachtig, Winterbotham, zeide l ij.
-- Er bestaat slechts één mogelijk
heid. Op eon of andere manier is juf-
irouw Milton naar het Ynad Kasteel
gegaan of gelokt.
Juist, daar heeft u 't, antwoord
de de ander grimmig, en nu slaan
we voor een rotsvasten muur. y
hebben geen enkel bewijs van wat »»ij
zeggen, hoe zeker we ook in de waar
heid ervan gelooven. Zelfs als we er
bewijzen voor hadden, zou het gemak
kelijker zijn om de kroonjuweeten te
stelen, of in te breken in de gepant
serde gewelven waar het goud ligt )n
de Engelsche Bank, dan het voor u
en my is orn in Vnad Kasteel binnen
te dringen.
Boymon knikte. Winterbotham be
hoefde dat standpunt niet opnieuw
uiteen te zetten.
Er werd aan de deur geklopt en
Price, de hotelhouder trad binnen.
Er is een heer beneden om me
vrouw Wilkins te sj>reken, mijnheer,
zeide Price. Maar ik vertelde hem,
dat ik dacht dat zij te ziek zou zyn
om iemand te ontvangen, maar dat
een vriend van de familie hier v-as.
Wie is het, mijnheer Price?
Het is mijnheer Conway Flint, de
secretaris van den Graaf, mijnheer.
Hij bestuurt alles voor den Graaf. De
laatste heeft gehoord van het ver
dwijnen van de ongelukkige jongo da
me en stuurt mijnheer Flint om te
vragen, of hij iets kan doen.
Verzoek hem alstublieft boven te
komen, mijnheer Price, zeide Boyn-
ton.
Hij wendde zich tot Winterbotham,
toen de hotelhouder zich verwijderde.
Ga daar by het vuur zitten en zeg
geen woord. Wij weten nog niet, wat
dit kuil bettekenen.
Builen op hel portaal werden voet
stappen en stemmen vernomen, toen
ging de deur open en een lange man
trad binnen.
Winterbotham dook weg in zijn
stoel zooals hem bevolen was. Van
waar liij zat kon hij juist zien, da
de bezoeker groot, recht van gestalte
was en een gludgeschoren gelaat l.ad,
ofschoon hij bij het vage, zwakke
licht dat verspreid werd door het eene
lampje aan het andere euide der ka
mer, mets meer dan dat kon onder
scheiden.
ik kom hier eigenlijk begon de
bezoeker roet zachte stem, om te
zeggen hoezeer het Lord Llandrylas
spyt, dat deze ongelukkige gebeurte
nis heeft plaats gehad. Hij heeft mij
opgedragen, u mede te deeien dat zijn
diensten en die van iedereen in liet
Ynad Kasteel geheel ter uwer be
schikking zijn, mijnheer
Gerald antwoordde eenige secon
den lang niet. Winterbotham, die
scherp toeluisterde, vond het '«eer
vreemd. Toen opeens sprong hij bijna
uit zijn stoel op.
Winterbotham, klonk zijn stem
op een loon van scherp bevel.
draai snel de andere electrische lich
ten aan:
De kleine man strekte vlug zijn
hand uit en draaide den knop l>y den
haard om. Hij snakte naar adem: Ge
rald Bovnton hield den bezoeker een
revolver voor het gelaat.
En zoo ontmoeten wij elkaar
weer, mijnheer Fan^hawe, ze-lde hij.
HOOFDSTUK X.
De gestalte, die tegenover Violet
stond in het groote vertrek met de ia-
pijlen en wapens, was die van een
dwerg.
Een klein, oud vrouwtje stond daar
en glimlachte. Het schepsel was ge
kleed in een hoepelrok van zwart flu
weel, een groote luifelhoed met ge
pijpte, witte strookjes omgaf een klein
bruin gezichtje als het gezicht van
een aap. Kleine zwarte oogjes glin
sterden haar tegen en de verschrom
pelde lippen lieien in htm glimlacn
een tandoloozen mond zien. Het v e
zen de vrouw was ongeloofelijk
oud.
Een dun, hoog geluid ontvlood haar
mond een klagelijk trillen, dat
klonk als de E-snaar van een viool.
De woorden werden in het dialect van
Wales geuit dat herkende Violet
er uit.
In liet eerste oogonblik was zij vol
schrik over deze verschijning achter
uit gedeinsd. Nu vatte zy moed het
as zoo klein, nietig, nederig en toch
vul leven!
Wat wilt u? zeide Violet met
haar heldere, jonge stem.
Onmiddellijk begon liet wezentje
door het vertrek te schuifelen met
een soort van zenuwachtig gekrabbel,
en ongeveer iedere seconde wendde
hel kleine apeniioofdje in de groote,
witte kap zich om, om te zien of Vio
let haar wei volgde. Een keer Lleef
zij staan en wenkte haar met een
krommen vinger. Een gedeelte van
een wandtapijt werd opzij geschoven
en toen kwam een kleine deur van
oud eikenhout te voorschijn. Violet s
vreemde gids opende haar en liep er
door.
Het meisje volgde haar en het tril
lende, klagende dialect werd luider.
Het kleine, oude menschje wuifde met
haar handen hierheen en daarheen
tot uitlegging.
De kamer, waarin zij nu waren,
was een slaapvertrek. In den haard
brandde ook hier een vuurtje en de
kamer was buitengewoon weelderig
ingericht. Zij was ln menig opzicht
modern, maar alle meubilair waa
zichtbaar uit den ouden tijd afkom
stig Het lage ledikant, van mooi
eikenhout, was gevuld niet sneeuwwit
linnen en een zijden dekbed van ei
derdons. De groote spiegel van de toi
lettafel was in een lijst van dof koper
gevat en hier hing eveneens een krooa
met electrisch licht van de gewelf
de steenen zoldering naar beraden.
De dwerg draaide aan een kraan en
in een marmeren bassin vloeide warm
er. daarna n.un lij een zilveren
parfum-flesch en liet deze m het wa-~
ter leegloopen. Zij schuifelde door Ue
kanier als eon of ander vreemd, on-
aardsch wezen, een schepsel uit een
sprookje. Ten slotte wierp zij nog
een ruime peignoir van purperen zij
de, geborduurd met groen en ilver
op het bed. Toen schoof zij weg en
Violet was alleen.
Het meisje keek om zich hec
w is nog steeds uiterst verward, ma
haar vrees was verdwenen, ofscho>
zij zich vermoeid en lichamelijk :\v
voelde. Juist toen zij dit begon
merken en het om haar heen scheel
te draaien, uitte zij een kreet van ver
rukking. Naast den haard stond een
klein, achtkantig tafeltje en op eon
zilveren blad daarop bevonden zich
een theepot en een kopje Nooit was
een kop thee verfrisschender en op-
wekkender geweest en vijf minuten
later voelde Violet zich aanmerkelijk
beter. Zij waschte zich in het warms
geurende water, vond toiletartikelen
op de kaptafel en kapte haar haar
over. Toen ging zij bij het vuur zit
ten peinzen.
(Wordt vervojgd).
zij
tic-
