Ouiteniandsch Overzicht
VIOLET
HAARLEM'S DAGBLAD
WOENSDAG 7 IJ"»El >919
TWE--UC BLAD
Heemsteedsche Brieven.
Het bestuur van de Burgerwacht
hccfl mij per circulaire wat zai ik
zeggen bericht is het woord niet,
verweten ook niet precies, onder de
aandacht gebracht evenmin, onder
den neus gewreven, ja dat
is het, dat ik tot nu toe niets heb
gedaan om haar nuttige taak te steu
nen. Waarschijnlijk hebben de neu
zen van verschillende medeburgers
een soortgelijke operatie ondergaan
en voelen ze daarvan nog de onplei-
zierige kriebeling. Want 't is waar:
we schieten te kort. Je kunt over de
jaren zijn waarin de man met ge
mak een geweer hanteert, maar dan
zit er misschien wei wat in je por-
lemonnaie, dat strekken kan om de
kosten te betalen; omgekeerd, als je
beurs wat schraal is, aan zijn je
vuisten er nog. Laat ons dezen keer
nu eens niet denken: „och, buurman
zal er wel voor zorgen 1'' maar zeil
wat bijilragen door kracht van spie
ren of kracht- van duiten, hoe dan
ook, maar zelf, zelf, ZELF. Wie
dat verzuimt zal straks, wanneer het
mocht gebeuren dat omverwerpers uit
Haarlem langs het Blauwbruggelje
komi aangerukt, niet ontkomen aan
hel zelfverwijt: „daar is nu het ge
vaar'en ik heb niet meegewerkt cm
het te bestrijden, toen liet nog tyd
wasi'
JM' zijn menschen, die meenen dat
hei gevaar voorbij is. En ms je om
je ticeii ziel, uan gaal alles semjubaar
als van ouds en is er geen vuiltje
aan ile Inent. Ik wil niemand schrik
aan; igen en het ziet er inderdaad
wei naai uit, oi de Bolsjewieken hun
kurisioiiüige heerschappij verliezen
(zie Rusland, zie Hongarije, zie
Munchenj maar afgewezen is deze
aanslag op ue samenleving nog niet.
liaai-voor is het noouig, uat üe oroe
in Buiischiand weer totaoi hersteld
wordt en dal is" niet te verwachten,
zoolang er met meer voeusel binnen
komt en de vrede nog niet tot stand
kwam. Altnans zoo ziet Hendrik van
Heemstede de zaak in.
Ja, wanneer je a heen op het naast
bijliggende let, dan gaat alles kalm
en ru%tig toe. Wie denkt er aan Bois-
jewiekenj, wanneer hij op Zondag
ziet, hoe de menschen zich verdrin
gen voor de trams, orn naar Groenen-
daal te komen! En liet trof juist zoo
ongelukkig. Twee, drie Zondagen had
de tramdirectie op een grooten toe
loop gerekend en daarvoor alle mate
rieel in de vaart gebracht: de men
schen, hun neus buiten de deur ste-
keuue, vonden uet koud en guur en
hieven tnuis. Wagens en uuipperso-
necl loeruen nulteioos heen en weer.
En daar op eens ki ijgen we een Zon
dag te genieten, zoo mooi, dat bioeui,
blad eu mensen, allemaal samen,
uitkomen en ue trams naar Groenen-
daai bestormd worden door uen
mensen, uie uaar bloem .en blad wii
gaan new onderen. coo w as het iieen,
zoo ging het natuurlijk ook terug.
Passagiers op de tusscheniialteii kie-
gen geen kans, de bestuurder wees
niet een sierlijk gebaar op zijn
boruje. STOrT NJEi en reed door.
Je moest maar loopen. Hoeveel ple
zier hadden maatschappij en passa
giers nu kunnen beleven aan extra-
diensleri belaas, een tramdirectie is
gcc-n weerprofeet.
Er is rmj gevraagd: hoeveel men-
scuen zouden er nu Zondag wel in
Groenendaar zijn geweest'? Een des
kundige verzekert: precies evenveel
als daar boomen staan. Be vraag is
dus gemakkelijk te beantwoorden, je
telt even de boomen op Groenendaal
en geeft, oin niet in de war te raken,
aan eiken boom die meegeteld is, een
klein krijtstreepje. Een best werkje
voor gepensioneerde of andere werk-
looze heeren.
liet voorjaar komt dan toch, een
van de teekenen daarvan is (een ne
gatief bewijs weliswaar) dat de Kin
dervoeding afgeloopen is. Ze werd
gehouden in een van. de lokalen van
de openbare school voor alle school
kinderen, die er van gebruik wilden
maken. Alleen de leerlingen van
üe Christelijke school kwamen niet,
die van de openbare en de lloomsch-
hiiihohekè hebben van dit nuttig
werk geprofiteerd. Eiken werkdag,
dus ook op Woensdag en Zaterdag,
kregen de kinderen een warm maal
en het is dus niet te onpas, eens mel
ding te maken van de goede diensten,
bewezen door de dames die voor de
uitdeeling zorgden en den heer H. J.
A. Bron, die de leiding had. Ook in
het financieele. Bie kant van de zaak
is de gemakkelijkste niet en het pleit
voor de toewijding van den heer
Bron, dat hij kans heeft gezien, naar
ik hoor, om nog een fondsje te re-
serveeren voor den komenden winter.
Een ander, positiever, bewijs van
de intrede van het voorjaar. Be kik
kers kwaken, dat het een_ lust is om
te liooren. Mijn buurman, die een
philosoof is, zou graag willen weten
of liet kikkergezang een mannenkoor
is of een gemengd koor. Voor het
I laatste is een bewijs, beweert hij, dat
er soms opeens een heel hooge noot
I boven het ensemble uitkomt, die le-
paald van een sopraan afkomstig
moet wezen en voor het eerste pleit,
i dat de gezamenlijke zang ietwat een
tonig is; hieruit valt af te leiden,
dat mijn buurman den mannenzang
niet bewondert. Hoe dit ook zij, de
kikkerzang is een van de genoegens
van ons leven in Heemstede, zoodat
ik mij ei- over verwonder, dat in de
advertenties voor bouwterrein nog
niet een passage voorkomt in dezen
geest: Heemstede. Bouwterrein te
koop. Lage belasting. Landelijke ge
noegens. Kikkergezang.
Wié weet wat het uitwerktl En
Heemstede kan wel wat nieuwe in
woners gebruiken. De parken zijn
nog lang niet vol, bij de Blauwe brug
is een groot terrein, zoogoed als
klaar om de menschen te ontvangen.
Als ze nu maar bouwen willen! Dat
is bet begin van de Heemsteedsche
Dreef, die mettertijd zaJ doorioopen
tot aan de Camplnan toe. De stralen
I liggen er al in, de beplanting is ge
reed en er zijn dwarsstraten, naar
den westkant, dus naar den Bron-
1 sleeweg en naai- het Spaarne, aan de
1 oostzijde. Bovendien komt er straks
bouwgrond beschikbaar tusschen den
i Ileerenvveg en de Zandvoortsche laan.
die dan verbreed zal zijn. Nu is zij
dal nog niet. Ais ik goed zie, schiet
dat werk met zoo snel op, als we
wel zouden wensclien. De weinige
wandelaars, die er Zondag hun door
den winter verslijfde beenspieren wat
losmaakten en de veel talrijker auto
mobilisten en niGlorwielrijders, die
zich lieten voortdrijven door de zoo
lang ontbeerde benzinedampen, za
gen niet veel anders dan bet toe
komstbeeld van een breeden weg en
misten er .vrijwat boomen, scheefge
waaide wel, maar die dan toch aan
't landschap iets romantisch gaven.
Nu zijn ze verdwenen of gaan ver
dwijnen en we krijgen er een breeden
weg, zonder groen. Of komen er weer
jonge booinen voor in de plaats?
De bouwgrond wordt er intusschen
niet goedkooper op. Aan de Heem
steedsche Dreef moet de minste al
vijftien gulden per meter kosten.
Mercurius is niet voor niemen
dal de god der kooplieden. Juist in
de Meimaand wnJji we daaraan
herinnerd, want die maand is ge
noemd naar M a i a, de moeder van
Mercurius.
Van terreinen gesproken, de grond
toebehoorende aan den heer Van Lin
den Tol, die daarop tuinierde, zijn
aan den paal gekomen en aan ver
schillende koopers verkocht. Men
zegt, dat toen zijn tuinman, de arme
Zeestraten, dezen winter jammerliik
door het ijs. van het Spaarne zakte
en omkwam, do heer vnn Linden Tol
er geen plezier meer in had en be
sloot, den grond aan kant te doen.
Hij had 3ien indertijd van de ge
meente gekocht en ei- weid wel ver
wacht, dat de gemeente den grond
nu terugkoopen zou. Blijkbaar heeft
het gemeentebestuur daar geen heil
in gezien.
In de buurt van dat stuk zou ook
bet weiland tusschen dc Emmauslaan
en liet buiten van mevrouw Onder
water in veilinglsomen. Het werd
evenwel vóór den veilingsdag uit de
hand verkocht. Wie er de kooper van
is geworden bleef lot nu toe voor 't
publiek verborgen.
Nog iets anders zal onze Meimaand
dit jaar onderscheiden: de verkiezing
voor de gemeenteraden. Voor Heem
stede is die op den 21sten bepaald.
Onder de auspiciën van het evenredig
kiesrecht zal ons college van vroede
vaderen opnieuw worden samenge
steld en al kunnen de eersten van
de verschillende lijsten gerust wezen,
de laatstèn hebben weinig kans en
de middelsten of twijfelnummers zien
in spanning den strijd te gemoet.
Offtctesle mcdeaeellngen rter
Haarlsmsche Haiidelsver-
eeniging.
Het bestuur van de Haar-
lemsche Handelsvereeniging ver-
zoekt, aLvorens in relatie tc treden
met P. A. Nopmans en Jobs. van
idea Hout, beulen te Tilburg woon-
ach tig, inlichtingen in te winnen
Centraal Bureau Jansweg 11. j
Het bestuur:
JOH. M. SCHMIDT,
Secretaris.
Zoo zullen dus hedenmiddag de
vredeseischen der Entente aan de
Dui.sche vfedescnderhandelaars over
handigd worden.
Een gewichtige dag in de wereld
historie
De bijeenkomst zal 't volgende ver
loop hebben:
De geallieerde gedelegeerden, waar
onder alleen begrepen worden de mo
gendheden die inderdaad met üuitscli-
land gevochten hebben, benevens Bra
zilië, zullen om een tafel in hoefijzer-
vorm zitten. De Fransche minister
president Clexneiiceau zal presideeren
met Wilson aan zijn rechterzijde en
Lloyd George aan zijn linkerzijde. De
Duitschers zullen worden binnenge
leid en plaats nemen aan een tafel
tje tegenover Cleinenceau. Daarom
heen zullen aan tafeltjes de secreta
rissen en stenografen zitten. De groot-
te van de zaal maakt, dat niet meer
dan 50 journalisten zullen kunnen
worden toegelaten; 30 van de groote
Entente mogendheden, 10 van de
kleine en 10 van Duitschers. De neu
tralen zullen uus niet aanwezig zijn.
Alvorens het verdrag te overhandi
gen, zal Clemenceau een korte toe-
spruak houden. De Duitsche leider
graaf Broclfdorff-Ranizau zai waar- j
schijnhjk antwoorden. De geheele bij
eenkomst zal vermoedelijk niet lau-
ger dan twintig minuten duren.
D« journnlisten zullen evenwel al
leen een stemmingsstuk kunnen ge
ven, want veel te verslaan is er met.
De vredesvoorwaarden zullen niet
voorgelezen worden. Berst lieden
avond Iaat wordt aaD de pers een
uittreksel gegeven van het vredes
verdrag. Van andere zijde wordt
zelfs gemeld, dat publicatie van hel
vredesverdrag eerst in de blader van
Donderdag zal worden, toegestaan.
De Duitsche regeering za! dus kennis
kunnen nemen van die vredeseischen
uit de mededeeling van baar gedel*
geerden en dus niet het verdrag het
eerst in de pers behoeven te fezen.
Intusschen zijn de journalisten *-
wel op uit. wat te vernemen over
den inhoud van het vredesverdrag
Er is gezegd, dat de Duitschers
een li dagen den tijd krijgen om met
hun regeering :e overleggen of de
Voorwaarden aangenomen zullen
worden. Er zal nan de Duitschers
leen een schriftelijke gedachtenwis-
seling over de vredeseischen worden
toegestaan. Geen mondelinge dis
cussie dus.-
Te Berlijn wordt verzekerd,- dat de
Duitsche afgevaardigden de eischen
door de vredesconferentie gesteld, die
niet vervulbaar zijn, zu.len weige
ren. Evenwel zal getracht worden
daarover te onderhandelen en even
tueel zullen tegenvoorstellen worde*»
gedaan, die bevatten wat Duitsch-
land kan toestaan.
De Dui.sobers vinden de Entente
gedelegeerden weer vereenigd te
genover zich. De Italiaansche gede
legeerden, die eerst boos uit Ver
sailles weggeloopen waren, zijn te
ruggekomen. Aangenomen word,,
da, de Entente 'l met de Italianen
inzake Fiume op een accoordje ge
gooid hebben, Jioewel de inhoud van
de schikking nog niet bekend is. 't
Zegt evenwel veel, aat de Italianen
nu weer in Versailles zijn. Een der
geruchten wil, dat aan Italië een man-
daal over Zara en zoo noodig nog
over een ander punt op de kust van
Daimalië zal worden verleend.
Ook de Belgen zijn na de verkre
gen concessies weer tevreden. De
commissies Voor builenlandsche za
ken uit de Kamer en den Senaat
noorden een uiteenzetting van mi
nister en vredesgedelegeerde Hij
mans aan over de onderhandelingen
te Parijs en brachten eenstemmig
hulde aan de Belgische gevolmach
tigden. Alle leden keurden het be
sluit der re"eering goed, verkla
rende dat net verdrag aan
België niet een maxi in um
geeft, maar eervol en be
vredigend is.
De „Leipziger volkszeitung" zegt.
dat men zich niet móet verwonderen", 1
dat aan Dultschlond zuik een groote
i schadeloosstelling wordt opgelegd.
j „Wij moeten ten eerste erkennen,
dat uitgestrekte gebieden in Frank-;
Irijk, België en elders de eerste ja-
ren niets kunnen produceeren en dit
is alleen le wijten aan de militaire
operaties, üe verwoeste streken heb
ben ongeveer een oppervlakte zoo
groot als tweemaal Saksen. Maar dit
is nog niet olies. Duitscbland beeft
uit de bezette gebieden een aanzien-
lijk bedrag aan panden genomen. Van
de eerste maanden van den oorlog af, I
waren de reserves van de centrale
mogendheden bijna uitgeput. Zij j
hadden gebrek aan levensmiddelen en
kleederen en aan grondstoffen voor de j
oorlogsbedrijven. Daarop werd een j
aanvang gemaakt met de requisites
om aan het tekort tegemoet te ko
men. De goederen in de exporthuizen,
de reserves aan manufacturen, de la
dingen van de schepen, welke te Ant
werpen waren geankerd, en die van de
schepen op de verschillende rivieren,
werden door Duitschland in beslag ge
nomen. Later werden zelfs In slaap
kamers en keukens in de huizen in
ue bezette gebieden, requisities ge
maakt. ln beslag genomen goederen
werden in andere landen tegen reus
achtige winsten verkocht en zoo was
de systematische verwoesting van de
fabrieken volkomen. Uit de mijnen
werden de machines naar Duitschlana
getransporteerd, teneinde van een
concurrent bevrijd te zijn. Duitsch
land hoopte na de teekening van den
vrede haar producten uit te voeren
naar de verwoeste streken".
President Wison heeft 't voorne
men 1 Juni weer in Amerika terug
te zijn. Zal hij dan nog de beslis
sing der Duitschers te Versailles kun
nen afwachten? Dat zal toch wel zijn
bedoeling zijn
Van andere zijde wordt gemeld,
dat de onderteekenicg van hot vre
desverdrag tegen 5 Juni verwacht
wordt.
De Oostenrijksche, Hongaarsclie en
Turksche vredesgedelegeerden gaan
nu ook naar Parijs.
De Daily Telegraph weet te vertel
len over de voorwaarden die aan de
Turken gesteld zullen worden:
De Turken zullen in hoofdzaak be-
houden liet gebied dat door Turken
wordt bewoond.
Konstantinopel zal onder nadere
goedkeuring van den Senaat aan de j
Vereenigde Staten als mandataris
worden toegewezen.
Hetzelfde geldt voor een groot ge
bied van af de Golf van Alexandrelta
in Noord-Oostelijke richting naar de
Zuid-Oostkust van de Zwarte Zee
met inbegrip van Alexandretto aan
de Middellandsche Zee.
Frankrijk krijgt 't mandaat over
Syrië.
Do Joden krijgen gelijke rechten in
Palestina, maar waarschijnlijk geen
republiek of politieke gemeenschap, 1
met het oog op de gemoedsgesteldheid
der bewoners en hun heftigen tegen
stand tegen verdere Joodsche immi
gratie. Griekenland zou van de Ge-
ariieerden Smyrna ontvangen, maar
het verdrag zou over Cyprus zwij
gen, dat aan Groot-Britannië behoort j
en onafhankelijk van de conferentie
als een vrije gift spontaan zal wor
den weggeschonken.
Versp^eSd nieuws
De Bolsjewistische reseering
van riongar.je in 't neuw.
De Roemeniërs én Tjècken maken
T den Horigaren steeds meer be
nauwd.
De Hongaarsche regeering ziet dan
ook den ernst van den toestand in,
üe volkscommissaris Josef Hau-
brich deelt in een oproep aan de ar
beiders mede, aat hij op last van
de revolutionnaire Radenregeering
het bevel over alle gewapende strijd
krachten van Boeaapest overgeno
men heeft. Hij roept de arbeiders op
den soeialistischen staat met doods
verachting te verdedigen.
De volkscommissaris verbiedt het
vormen van groepen op straat, meer
dan drie personen mogen niet sa
men gaan. Wie op roof of plunde
ring betrapt wordt, wordt op de
plaats zelve neergeschoten. Wanneer
een patrouille niei streng optreedt,
zullen de aanvoerders en alle man
schappen voor een revolutionnaire
rechtbank verschijnen. Elke verga-
aering is verboden, net algemeeme
sluitingsuur is op 8 uur vas gesteld.
Alle huisdeuren moeten van des
avonds 8 uur tot des morgens 6 uur
gesloten zijn. Na 9 uur 's avonds
mag niemand zien meer op straat
bevinden, tenzij in dringende geval
len en voorzien van een schriftelijk
bewijs van den vertrouwensman van
zijn wijk.
ln de zitting van den centralen A.
en S.-raad van Boedapest hooft Bela
Kun gisteren den militairen toestand
besproken. De Hongaarsche troepen
vluchten voor de soldaten van het
I Roemeensche en Fransche imperia
lisme en geven zich aan verslapping
I over. Szolnok is waarschijnlijk reeds
'in Fandên dér Roemenen en dé tró?-'
pen, die in de goed aangelegde brug-
gehoofdstellincr geplaatst waren, lie
pen weg en sleurden hen mede, die
flink standhielden. Ik wanhoop
echter niet: te Boedapest Ls de vol
ledige uitrusting voor de 15 voorhan
den zijnde arbeidersbataljons gereed.
Kun vroeg den arbeidersraad, of
Boedapest prijsgegeven »>u worden
of dat het proletariaat voor de dic
tatuur tot zijn laatsten druppel bloed
zou strijden. (Levendige bijval; geest
driftig geroep: vechten
Zoolang het mogelijk is, moeten
wij met alle kracht voor de handha
ving van de proletariërs-dictatuur
strijden, zoolang wij maar een ge
weer kunnen afschieten.
Over de buitenlandsche politiek
zeldo spreker: Wanneer de Entente
ons terneer wil slaan en hier een
einde maken aan het Bolsjewisme,
naar zij gelooft voor altijd, naar on
ze meening slechts voor zeer korten
tijd, laat zij het dan* doen. In mij
leven nog steeds de hoop en de over- i
tuiging dat het werkelijk mogelijk is, j
dat de vrede tot stand komt. Dat
zou betcekenen dat wij weer adem
kunnen halen. De meerderheid der j
arbeiders wil Boedapest tot het
uiterste verdedigen.
Volkscommissaris Röhm sloot rich
bii de rede van Bela Kun aan en
zeide: De Roemenen rukken uit
Szolnok verder op. Wij zijn bereid
een wanhopigen uitval te doen, wan
neer de arbeiders de gedisciplineerde
bataljons tot onze beschikking stel
len. Anders vindt de proletariersdic-
taluur een schandelijk einde.
De volkscommissaris deelde mede,
dat voor morgen 18 arbeidersbatal
jons gemobiliseerd zijn. De leden
van den arbeidersraad zullen zich in
groepen van 50 aan het hoofd der
bataljons stellen.
Bela Kun richtte zich tegen een
der sprekers: „Af.reden zou een wan
hoopsdaad zijn. Ik wil er echter in
geen geval van afzien om Boedapest
te verdedigen. Maar wij maken ons
front niet in Boedapest, doch aan de
Theiss. Wij hebben voldoende le
vensmiddelen en wapenen om met de
Roemeensche benden te strijden en
er bestaat kans, het Raden-Honga-
rije een redelijken vrede te verze-1
keren." Kun eindigde met den op
roep: „Dat. elke man naar de wa
penen grijpe."
Volgens een bericht uil 't Roemeen
sche hoofdkwartier hebben de Roe
menen bij de verovering van Debrec-
rin 2000 gevangenen gemaakt en 150
waggons veroverd. Onder de gevan-
êenen warén veel Oosten rijksche
ui lachers.
De Roemenen zijn Arad binnen-
Onze Lachlioek
Dokter stond bij den zenuwpatiënt
en vroeg aan de verpleegster: „lloe
gaat bet zuster? krijgt hij al wat nei«
ging naar bezigheid?"
„Och nee, dokter", zei de verpleeg
ster, ,,'t is maar vegeleeren
„Nu jokt u toch zuster zei de
vrouw van den zieke, „zoolang als u
er is heeft mijn man er niet aan ge
dacht om te gaan vegen of teren".
Hoe moet de nieuwe provincie hee-
ten, wanneer de Zuiderzee zal zijn
ingedijkt?
Zeeland bestaat al, Ni e u w-
Zeeland kan verwarring geven,
het beste zou misschien Z u i d e r-
Hand zijn.
gedrongen.
Het Weensche nieuwsbureau meldt,
dat het lid der Hongaarsche Raden
regeering Tibor Samuely, die per
auto uit Boedapest gevlucht was,
aan de Duitsche grens door Duisch-
Oostenrijksche grenstroepen is te
gengehouden.
Nader wordt uit Weenen geseind:
Naar een uit Boedapest aangekomen
Oostenrijksch ambtenaar mededeelt,
is dehèerschappijvun Bela
Kun te Boe dapest volko-
m en ineengestort. Zijnver-
b I ij f s onbekend. Men ge
looft d a t h ij z i c h 1 n v e i 1 i g-
heid heeft gesteld.
De opinarsch der Roemenen tegen
de hoofdstad wordt voortgezet.
Ook ln een ander bericht uit Wee- l
nen wordt de mededeeling over de
onvoorwaardelijke overgave van de
Hongaarsche regeering bevestigd.
Het einde van de Raden-
r»geering te ünchen.
De correspondent van de „Kölni-
scbe Zeitung" te Munchen seint aan
zijn blad een interessante beschrij-,
ving der bevrijding van Munchen.
Hei volgende is da a rap n ontleend.
Of er werkelijk hulp naderde en
wij voor een soort Bartholomeus-
nacht gespaard zouden blijven, was
ons totaal onbekend, omdat wij al
drie weken lang van de buitenwe
reld waren afgesneden en de kranten
niet verschenen. De eerste kentee-
kenen, dat het met de bolsjewisti
sche heerschappij ten einde liep,
kregen wij den 26sten April bij een
zitting van de den laatsten tijd op
souvereini'.eitsrechten aanspraak ma
kende bedrrfsraóeii. De uiterste com
munisten der Russische rich ing le
den toen namelijk een nederlaag en
de invloedrijke Lewin en de slechts
gebroken Duitseh stamelende Rus
sen Leviné-Xissen en Axelrod, wer
den tot aftreden uit het comité van
actie gedwongen. Nog duidelijker
werd het dat de ratten het zinkende
schip verlieten toen den 30slen April
hel hoofdbureau van politie geplun
derd werd en daarbij de stuaken
verdwenen, waardoor veel regeerings-
mannen ais misdadigers en tucui-
buisboeven ontmaskerd hadden kun
nen worden. Dienzeifden avond werd I
in een zitting der bedrijfsiaden aan-
gekondigd, dai verscheidene aan-1
voerders der spartacisten de vluch
hadden genomenr
Na liet vermoorden der gijzelaars
door 'de Sovjet-aanhangers, werd in
den nacht op 1 Mei, toen het gedon-
xler der kanonnen van de uit net
noordoosten oprukkende regeenngs-
troepen steeds duidelijker werd 'een
snel gevormde bond van witte gardis
ten aan het werk gesteld, die na zwa-
ren strijd het ministerie van oorlog
Veroverde. Juist op 1 Mei was (wel
een heel toevallig samentreffen!) de
wrok der burgers zoo gegroeid, dat
met één slag niet alleen rle roode ban
den om den arm, maar ook de roode
vlaggen verdwenen en men weer over
al de eerst gesmade blauw-wilte na
tionale kleuren zag.
De zaak had nog ernstig kunnen
afloopen wanneer de regeeringstroe-
pen, die een algemeen bloedbad on-
ler de bevolking vreesden, hun op-
marsch niet hadden versneld, waar
voor zij echter aanvankelijk te wei
nig sterke afdeelingen. gebruikten.
Tien uur lang woedde eelf'hevige in
fanterie- en artilleriestrijd, geduren
de welken de regeeringstroepen de be
langrijkste openbare gebouwen in het
centrum der stad veroverden, zonder
echter den vijand uit het van de Müi-
Ieretrasze door de Somen-'
strasze tot de Lenbachstrasze loo-
pc-nde wijk te kunnen verdrijven.
Het middelpunt van den Bolsjc-vs-
tischen tegenstand was de met ma
chinegeweren bezette toren van de
protestantsche Matthüuskirche.
Terwijl tuschen ue beide artille
rieën een hevig vuur in de binnen
stad woedde, deed het trelukk'g onge
gronde gerucht de ronde, dat de ra-
geeringlroepen werden teruggedron
gen. 's-Middags naderden echter be
langrijke versterkingen, die de be
slissing brachten, waarop evenwel
nog Vrijdagavond en den heelen Za
terdag een hevig gevecht van de, da-
ken en in de huizen zou volgen-
Den opperbevelhebber van het roo
de leger, den voormaligen matroos
Eg.'nofer, die alle officieren en kapi
talisten aan den lantuarnpaal wilde
zien bengelen, vond men achter een
badkuip verstopt in liet huis van een
Russische doctores. Hij werd met zijn
adjudant overeenkomstig de krijgs
wet. doodgeschoten. Lewin, Leviné
Nissen en Axelrod zijn blijkbaar ont
snapt De overige Spórtacistiseho
kopstukken heeft men evenwel m
handen, o.w. ook tie» onder-commis
saris vnn politie Dosch, een man, die
in het tuchthuis heeft gezeten.
De vreugde der bevolking kende
na de bevrijding geen grenzen. Vele
burgers, vooral vrouwen, luidden al
vergif gekocht, om op liet ergste voor
bereid 4e zijn. Het vermóórden oer
gijzelaars door ue Communisten is
namelijk helaas bevestigd en is le
middernacht in den tuin van het
Luitpotd-gymnasiun. goscbiea, waar
de ongelukkige» tegen den muur
werden gezet. Hel bevel om te vuren
werd door een man van de roode
garde uil naam van beidel gegeven.
Toen de soldaten weigerden om ie
schieten, haalde men Russen. Enkele
gijzelaars werden door kolfslagen n
bajonetsteken gedood. De lijken wer
den beroofd en zoo verminkt, dat zij
bijna niet te herkennen zijn; van twee
ontbreekt de bovenste helft van liet
hoofd. De identita-t is vastgesteld
van professor Berger, den spoorweg,
secretaris Vnion Daumenlang. prins
lhurn und Taxis van de Oosten rijk
sche linie en gravin Westuip. t cru er
zijn onder de vermoorden nog twee
Saksische soldaten, wier namen men
niei heeft kunnen vaststellen.
Toen de laffe slachting gebeurde,
bevonden de Russen LevineNissen
en dr. Lewin zich in den kelder van
het Luitpold-gymnusiiun en wisten er
van af, evenals de militaire leiders
der Spartacisten. Het bevel om ie
vuren heeft Seidel echter op eigen
verantwoording gegeven.
Nader wordt nog gemeld:
Van de leiders oer Spartacisten is
Feuilleton
door
GUY THORNE.
Ik ben geschaakt, daar valt niet'
meer uan te twijfelen en nog wel docr
een krankzinnige. Hij schijnt hier oen
onbegrensde macht te bezitten en zijn
bedienden gehoorzamen hem als waa
hij een Oosiersch konjng. Maar er
moeten toch grenzen zijn, die hij niet
kan overschrijden. Over een paar uur
zal men mij gaan missen en de men
schen zuilen naar rnij komen zoeken.
Winterbotham zal dan vertellen vat
hij weel en aan Gerald telegraphee
ren. Mijn verhlijf hier kan niet zoo
erg lang duren, want zelfs de Graaf
van Llandrylas is niet hoven de Fn
gelsche wet.
Zij overpeinsde, dat de man met
gi i'n mógelijkheid kon weten wie zij
was en dat zij nergens van verdoem
werd. Prachtig! Nu deze roóverhoofd-
tnan met zijn engelenstem haar naar
lijn kasteel gebracht had, waren de
gevolgen voor zijn rekening. Het was
gevaarlijk, de toestand was in de
hoogste mate kriliek, maar het was
een kans. In ieder geval was zij, Vlo-
let Milton, de eerste van allen die in
het Ynad Kasteel doordrong. Zij was
nu dicht, bij de oplossing van het ge
lieim, waarvoor zij reeds zooveel ie
verduren had gehad. Wat 'nel ook
was, het verschool zich nu nog slechts
op enkele meters afstand: misschien
was het haar plicht het op te lossen
en zij nam zich vol moed voor om te
probceren in ieder geval tot dat doel
'.e geraken.
Daar zal ik al mijn moed en nl
liet verstand dat ik bezit, voor noodig
lubben, dacht zij. Maar dat is het
dubbel en dwars waard!
Een vreemde gewaarwording van
vroolijkhcid kwam over haar en haar
bloed begon sneller te siroomen. Zij
voelde zich als een soldaat aan den
vooravond der overwinning.
Handelen! handelen! dat was de eer
ste noodzakelijkheid, en terwijl zij
naar den dolk tusschen haar kleeren
voelde, wierp zij een laatsten blik op
zichzelf in den spiegel, want zij wist,
dat zij misschien dien avond al haar
wapenen noodig zou hebben. Toen
opende zij de kleine deur en ging
weer de groote, witte bal binnen.
Dczo was nu niet verlaten. Twee la
keien met gepoederd liaar en groene
livreien, zwaar met goud beslikt, zet
ten een klein, rond tafeltje klaar, ln
het midden stond een ruwe kom van
dof goud versierd met massa's onge
slepen turkooizen en die overvol w:-.s
met frissche viooltjes. De mannen be
wogen zich met öngeloofelijke snel-
héiu en in totale stilte- Andere la
keien stonden buiten ile deur te wach
ten want een heel servies van glin
sterend metaal verscheen plotseling
als bij tooverslag. Toen zag Violet
opeens met kloppend hart, dut de la-
fel voor twee personen gedekt werd.
Zij ging bij liet vuur zitten en wachtte
tot de bedienden verdwenen en zij was
opnieuw alleen.
Na ongeveer vijf minuten hoorüe
zij ergens in de verte het diep, ge
dempte luiden van een gong, en twen
plotseling onmiddellijk daarna, maar
veel luider en van vlakbij, het schet
teren van trompetten.
Het goluid verschrikte haar door
het onverwachte ervan. Wat betee-
kende het? Wiens heraut was het?
Een oogenblik later wist Violet het.
De deur aan liet uiterste einde van
het vertrek werd opengeworpen en
een man in een witte uniform ver
scheen en boog diep, ofschoon hij
geen woord zeide.
Lord Llandrylas kwam binnen en
de deur werd gesloten.
Violet zag den Graaf van haar
plaats af op de eiken bank door de
kamer naar zich toe komen. Zij be
woog zich niet en haar gelaat drukte
geen enkele gemoedsbeweging uit. Zij
zag plotseling dat hij er geheel an
dere uitzag: hij droeg een gewoon
avondtoilet, uitgezonderd een knie
broek van zwarte zijde, zwart zijden
kousen en schoenen met zilveren ges
pen. Zijn gelaat vertoonde niet meer
dien wilden, spookachtigen blik, dien
zij den laatsten keer van hem op de
bergen gezien had. Hij wns nu kalm
en rustig, en zeer aristocratisch. Hij
gedroeg zicii als een Prins op een hof-
ceremonie. Macht en. trots straalden
van hem uit en loch was er een ze
kere gratie in elk zijner bewegingen.
Het mooie gelaat, dat zoo droevig en
somber van uitdrukking was, leek nu
veel normaler. Hij had nog wel iets
onaardsch over zich, er bestond geen
tweede man zooals hij, dacht Violet
maar de woestheid was eruit ver
dwenen.
Hij liep kalm naar haar toe, bleef
op ecnigen afstand van haar staan
en boog.
Mevrouw, zeide hij, ik verzoek
u mij de eer le willen aandoen met
mij te dineeren.
Violet wist, dat alles afhing van
den toon, dien zij van 't begin af aan
tegenover hem aannam. Zij had geen
tijd er over te denken, maar handelde
zooals haar instinct haar ingaf en
naderhand bemerkte zij, dat het
goed was geweest. Terwijl zij bleef
zitten, keek zij hem recht in het ge
laat met een trots, die den zijnen
evenaardde.
Mijnheer, zeide zij, een heer
beveelt een dame niet.
-- Mevrouw, antwoordde hij met
zijn diepe, muzikale sleui, het was
een verzoek.
Hetwelk ik wel moet aanne
men, Lord Llandrylas.
Mevrouw, u moet niets in mijn
nederig huis- U bent hier veilig voor
de wereld en u heeft slechts te be
velen.
Gedurende een kort oogenblik werd
Violet's zin voor humor getroffen
door de geweldige arrogantie van
deze toespraak. Zij gevoelde lust hard
op le lachen, maar zij bedwong zich
en stond lungzaam op. Zij was zeer
hongerig en ook zeor nieuwsgierig;
zij was niet bang, maar een sterk ge
voel van verwachting doortrilde haar
geheele denken en doen. Hier stond
deze vreemde mau uit een andere we
reld en tusschen hen stond een strijd,
een strijd van wilskracht en verstand,
een volkomen mysterie: zou zij liet
kunnen doorgronden?
Zij boog het hoofd een weinig en
Lord Llandrylas bood haar met een
hoffelijk gebaar den arm. Zij legde
haan, hand er op. weor in zichzi n
lachend, toen zij dacht aan haar on-
gehandschoende vingers, haar een
voudige blouse en rok van tweed, en
samen gingen zij nuar de tafel toe
en namen plaats.
Wanneer u het goed vindt, zul
len wij ons zelf bedienen, zeide de
Graaf op een doodgewonen conversa
tictoon, alsof zij twee vrienden waren
die elkaar reeds jaren kenden en luj
schepte wat soep uit een terrien op
"n bord, alsof hij zijn hevle leven lanp
niets andere gedaan had.
Er is nog een ding, zeide Violet,
voordat ik in uw huis een maal
tijd zal nuttigen. Daar uw gastvrij
heid mij opgedrongen is, neem ik
haar onder protest uan en zal mij la
ter nergens toe verplicht gevoelen. U
bracht rnii hier tegen mijn wil, u
heeft een misdaad begaan tegen de
Engelsche wet en natuurlijk zult u
er voor boeten. Intusschen verzeker
ik u, wanneer u dit begrepen heeft,
Lord Llandrylas. dat ik zeer honge
rig ben en van plan ben, van het di-,
ner te genieten. Bovendien zie ik niet
in, waarom wij niet heel goed samen
zouden opschieten gedurende het
eerstvolgende halve uur of zoo. Ep
hit ibij glimlachte zij.
Het was de"?eretc keer dien mid
dag, dat zij geglimlacht had en een
licht rood steeg op in het gelaat van
den man, terwijl hij Opnieuw boog.
U bent eon groot musicus, Lord
Llandrylas, zeide Violet eenïge oogen-
blikken later. -- Het is jammer, dat
u niet in publiek speelt; er zijn te
genwoordig zoo weinig werkelijk goe
de harpisten.
Zij bad hem onaangenaam willen
zijn en zij zag dat zij er in geslaagd
was, ofschoon zijn manier van deen
niets verried.
(Wordt vervolgd).
