HetSpook van Vöröshegy
HAARLEM'S DAGBLAD
DONDERDAG 26 JUNI 1919 TWEEDE BLAD
Kan de Duiftaohe regeerlag geen gedelegeerden
vinden die bereid zijn 'i vredesverdrag te teekenen?
Hindenburg treedt ai als opperbevelhebber.
Nota's der Ëntente aan Duitsohland. Duitschlcnd
zal sohadevergoedlng moeten betalen voor de
gezonken Duitsohe oorlogssohopen in Schotland
Nieuwe woelingen in Duitsohland.
Debat over 't vredesverdrag in de Pruisisohe Lands
vergadering.
't Wil nog niet vlotten mol de on-
derteekening van het vredesverdrag
door de Duitschers.
Nog steeds zijn de Duitsclie gedele
geerden met aangewezen, die 't ver
drag te Versailles moeten teekenen.
Wei vertoeft Von Haniel nog te Pa
rijs, maar die wordt door de Entente
blijkbaar niet waardig genoeg ge
acht voor deze plechtigheid. Hij
wordt beschouwd als een diplomatie
ke koerier en de waardigheid der
Entente-gedelegeerden eischt, dot de
Duitsche gedelegeerden even hoog
staan als zij.
Kan de Duitsche regeering gèen
eerste rangs-diplomaten of staatslie
den vinden die de teekening van het
vredesverdrag op zich willen nemen?
Uit Parijs wordt gemeld, dat men
de vertraging in de komst der Duit
sche delegatie niet begrijpt
Zaterdag is wel de uiterste termijn
die gesteld is voor de teekening van
't vredesverdrag. Vermoed wordt,
dat de nieuwe Duitsohe ministère nu
zelf naar Parijs zullen moeten ko
men.
Tevens wordt medegedeeld, dat 't
aan do Duitsohe gedelegeerden bij de
teekening van t verdrag, niet ge
oorloofd zal zijn redevoeringen te
houden of op andere wijze te pro
testeeren.
Men is te Parijs thans druk
bezig het eenige origineele exemplaar
van het verdrag in orde te maken, dat
gedrukt zal worden op Japansch pa
pier en in marokkijn zal gebonden
worden. De inleiding met de namen
der Duitsche gedelegeerden, die men
nog niet kent, moet nog gewijzigd
worden. Het zal voor de eerste maal
zijn, dat een officieel verdrag van de
zen aard wordt gedrukt en niet ge
schreven.
Gezien het groote aantal ge
delegeerden, die zullen teekenen en
hun zegel aan het verdrag zullen hech
ten, verwacht men, dat de plechtig
heid ongeveer twee uur zal duren.
Nadat het verdrag geteekend zat
zijn zullen de Duitsche vredesgedele-
geerden op denzeifden voet behandeld
worden als de geallieerde delegaties.
Zij zullen het paleis te Versailles ver
laten door denzeifden uitgang en
waarechijnlijk zal hun de militaire
eer bewezen worden. Verder wordt
vernomen, dat het Duitsche gezant
schap te Parijs spoedig na bet tee
ltenen ven het vredesverdrag zal wor
den heropend.
Verschillende leden van het perso
neel van het gezantschap zouden
reeds te Versailles vertoeven en.
wachten op de toestemming naar Pa
rijs terug te keeren. Dit zou de vol
gende week plaats hebben, waarna
zij de noodige voorbereidingen zou
den treffen voor heropening van bet
gezantschap.
In de Pruisische Landevèrgade-
ring is over het vredesverdrag gede
batteerd. Met spanning werd deze
zitting tegemoet gezien, want van
het verloop zal afhangen, of de Prui
sische ministers zullen aanblijven of
hei bijltje er bij neergooien.
De onafhankelijke socialist Adolf
Hoffmann interpelleerde. Hij stelde
de volgende vragen:
„Do vertegenwoordigers der Prui
sische republiek hadden zich in de
statencommissie tegen onderteeke-
njpg verklaard.
Hoe rechtvaardigt de staatsregee-
aïng deze voor het welzijn van het
Pruisische volk gevaarlijke houding?
Ie het de staatsregeering bekend,
dat de meerderheid, der landsverga
dering zonder twijfel in het beslis
sende oogenblik voor aanneming
was?
Hoe rechtvaardigt de staalsregee
ring, dat zij in deze belangrijke ksves
tie niet met de landsvergadering
overleg heeft gepleegd?
Waaraan ontleent de regeering
het recht, om het vredesverdrag te
weigeren?
Welke consequenties denkt de re-
geer-ng uit een er» ander te trek
ken?
Tegenover deze interpellatie werd
van andere zijde een motie vun
trouwen in de regeering voorgesteld.
De Pruisische minister-president
Hinsch verklaarde, dat hij de inter
pellatie der onafhankelijken terstond
wilde beantwoorden.
Hoffmann, die daarop het woord
kreeg, om zijn interpellatie toe te lich
ten, wees «r op, dat de Pruisische
staatsrageering eerst met de lands
vergadering overleg had moeten ple
gen. dat is echter niet geschied,
daarom kunnen wij geen vertrouwen
in deze regeering stellen zoo zei
spreker.
De schuld aan dit vredesverdrag
dragen zij, die den oorlog hebben
aangesticht en verlengd, en die men
eerder en meer afdoende naar den
duivel had moeten sturen. Wq oog
sten thans met dit vredesverdrag
slechts wat wij in Brest Litofsk heb
ben gezaaid. Wat moesten wij an
ders doen dan het verdrag aanns
men?
De woede, die zich 9 Nov. 1918 te
gen degenen richtte, die den oorlog
hadden verlengd, zal echter kinder
spel zijn bq de woede, die binnen
kort zal uitbreken legen de vervol
gingen van strijders voor de vrijheid
tegen de arrestaties van onschul
dige arbeulera, tegen de tallooze
processen, tegen de doodvonnissen en
moorden op verdedigers van de vrij
heid, tegen de wijze, waarop de re
geering de moordenaars behandelt,
die ageerden tegen den staat V3n be
leg en tegen het geheele optreden
van deze regeering.
Het is een misdadig spel, dat op
het oogenblik in het Oosten wcrdt
gespeeld, want de strijd, die daar
zal komen, zal door de Entente als
een breuk van het vredesverdrag
worden beschouwd, en dun moet het
volk de gevolgen dragen. Het pro
letariaat verzet zich tegen de dicta
tuur van deze regeering. Verwondert'
u niet. wanneer 't thans zelf de dic ta
tuur ter hand wil nemen, om orae te
scheppen (Gelach)
Verder constateerde Hoffmann aan
de hand van ta. van vlugschriften,
dat ereon militaire dicta-
tuurofalthanseenmlll-
taire t e g e n-T e v ol u t i o .n-
naire aanslag wordt
beraamd.
MInteter-president Hirsch bestreed
de beweringei van Hoffmann. Hij
verklaarde dat het kabinet van do
landsvergadering van 11 April en 8
.Mei van dit jaar tegen onderteeke-
ning had gewaarschuwd. Wij had
den niet de minste aanleiding om'
aan te nemen zoo yervo.gds Hirsch
dat de landsvergadering i unlidals
van meening was veranderd, want de
concessies der Entente zijn ioi g-
ring. dat van een verandering zon-
als de landsvergadering die voor de
aanvaarding noodig had geacht, geen
sprake kon zijn.
Hisch deelde daarop mede, dat hij
eerst besloten had. na zin terugkeer
uit Weimar aan het ataatsminietei ie
voor te stellen, dat het geheele kabi
net zijn ontaiag zou nemen. Door de
interpellatie 13 hq echter van inee-
ning verandeid. De ministers willen
met op de vlucht gaan voor de inter
pellatie.
Hisch wenschte daarom de houding
van het kabinet te laten afhangen
van het verdere verloop der bespre
kingen. Natuurlijk kan hij slechts op
zi.111 post blijven zoolang hij het ver
trouwen van de vergadering bezit.
Daarna was het woord aan den mi
nister van Oorlog. Bernhardt, die
den heengaapdea veldmaarschalk
von Hindenburg dank bracht
Hij betreurde het. dat de naar het
vaderland teruggekeerde strijders
'hans Duitschland aanvallen in-
plaate van het nationale bezit, waar
Feuilleton
Uil' HET LEVEN VAN GEOFFRfcï
GILL,
Detective
door IVANS.
20)
G. G. was opgestaan. Hij ging naai
een der ramen, schoof het gordijn op
zij en keek nadenkend naar buiten.
Hoewel ik nog steeds niet wist, wat
ik denkon moest van de rol, die de
Graaf speelde in de tragische gebeur
tenissen, die op Vöröshegy plaats
vonden, kon ik toch niet nalaten de
geestkracht te bewonderen, waarme
de hij zich aan de scherpe ondervra
ging van den detective onderwierp on
diens vragen kort en bondig beant
woordde. Ik kon zien, dat G. G. er
evenzoo over dacht; hij maakte den
indruk van een arts, die den patiënt,
in diens eigen belang, met krachtige
hand moet aanpakken.
Opeens draaide de detective zich om.
Ik begreep uit de uitdrukking van zijn
gezicht, dat hij een troefkaart zou uit
spelen.
Graaf Csaddnyi zeide hij (en
het scheen of hij mijn gedachten ge
yoor zij ten strijde trokken, hoog te
houden.
De officieren en soldaten rijn des
ondanks bereid op hun post te Wij
ven. Zij kunnen echter met verder
gaan wanneer de binnenlandscbe
twisten voortduren. „Ieder moet be
denken. dat het ongeluk van buiten
af is gekomen en dat daarom het
front aaneengesloten naar buiter,
gekeerd moet ziin."
Na deze rede begonnen de debat
ten over de interpellatie.
De afgevaardigde von Kaedorff
verklaarde: Namens mijn vrienden
betreur ik het. dat het vredesvraag
stuk hier in een interpellatie en nog
wel door 'n dergelijke zijde ie behan-
(Onrust bij de onafhankelijken). Dit
ie in strijd niet den ernst van het
oogenblik. Wij kunnen echter niet
voor een algemeen votum van ver
trouwen stemmen en moeten onze
houding afhankelijk maken van de
formuleering der motie. (Interruptie:
De rechter- en linkerzijde guan, als
gewoonlijk, samen!)
President Lelnart protesteerde te
gen het interrumpeeren.
De zitting duurde nog voort.
Op een vraag of in October in
Frankrijk de demobilisatie geëin
digd zal zijn, verklaarde Clemen-
ceau:
„Dat zal heel moeilijk gaan en zie
hier waarom: Gij kunt zelve nagaan
op welke wijze de Duitschers optre
den. liet zijn lieden die hun woord
niet zullen houden. Zoo juist hebben
zij hun vloot tot zinken gebracht en
onze vlaggen verbrand. Bovendien
zijn er onlangs draadlooze telegram
men opgevangen, waaruit blijkt dat
zij vastbesloten waren. Polen niet te
ontruimen.
Wat kan er dus al niet gebeuren?
Zou het voorzichtig zijn, onze troe
pen te demobi liseeren, die de wacht
aan den Rijn houden? Wij' zullen
echter nagaan, op welke wijze ook
onze soldaten voor de Kamerverkie
zingen in October zullen kunnen
stemmen".
Toen een zijner vrienden hem
vroeg, wat men moe3t denken van
liet bericht dat hq zou aftreden, gaf
Clemenceau ten antwoord:
„Het is niet mijn gewoonte, om
tussclien personen in den arm te ne
men opaal die zullen mededeelen
wat ik bekend wensch te maken".
Men heeft zoo seint de Parij-
sche Telegraaf-correspondent al
gemeen den stelhgen indruk dat Cle
menceau van plan is, tot minstens
nu ae verkiezingen aan het bewind
te blijven.
De door de Duitschers tot zinken
gebrachte oorlogsschepen vertegen
woordigden, volgens de „Times een
waarde van ongeveer 60 millioen
pond sterling (720 millioen gulden)
en hadden een totale waterverplaat
sing van 500.000 ton.
Een der Fransche ministers heeft
al verklaard, dat Frankrijk vast be
sloten is de meest volledige schade
loosstelling te eischen voor deze
schending van den wapenstilstand
door de Duitschers.
Blijkens eeu telegram uil Parijs,
houdt de Raad van Vier zicli thans
met deze laatste quaestie bezig. Het
is echter onwaarschijnlijk dal men
van Duitschland een geldelijke ver
goeding zal eischen, uaar immers
üe g^adieerden volgens het vredes
verdrag al het recht hebben alle mo
gelijke geldelijke vergoeding van
I Duiischlaud te eischen. De „Echo de
j Pans" meent daarom, dat er gezocht
zal worden naar een andere wijze
van vergoeding, die op de verbeelding
der Duitschers meer indruk zal ma
ken en liet blad geeft aan, dat men
bijv. tot Lijdelijke bezetting van het
Kanaal van Kiel zal overgaan of tot
herstel van de „internationale com
missie" in den oorsproukel ijken
vorm. Maar de Raad van Vier zal
eerst het rapport der admiraals af
wachten, voor hij een beslissing
neemt.
De Raad van Vier heeft een nota
tot Duitschland gericht, naar aanlei
ding van hel zinken van de Duitsclie
vloot te Scapaflow.
Daarin wordt gezegd, dat Duitsch
land zich bq den wapenstilstand ver
plichtte. dat de schepen die overge
geven werden, in de havens zouden
blijven welke daartoe worden aan
gewezen. Er zouden bezettingen aan
boord blijven. Het tot zinken bren
gen der schepen is een schending
vun het wapenstilstandsverdrag en is
een daad van geschonden vertrou
wen tegenover de geallieerden. De
commandant-admiraal tracht zijn op
treden te rechtvaardigen door voor
te wenden, dat hij meende, dat de
wapenstilstand geëindigd was, ter
wijl nog op 16 Juni aan de Duitschers
werd medegedeeld, dat de wapenstil
stand bij weigering tot onderteeke-
ning als geëindigd zou worden be
schouwd.
Deze daad van vernieling recht -
vaardigt het verlangen naar straf
voor de aanstichters en schadever
goeding voor het geleden verlies.
Daarom zullen de betrokken perso
nen voor de militaire rechtbanken
gebracht worden. Verder z u 1 -
1 le u de geallieerden scha
devergoeding eisoben.
Deze gebeurtenis staat niet op zich
zelf: het verbranden der Fransche
vlaggen die uitgeleverd moeeten wor
den is een soortgelijk geval en is een
andere inbreuk op de voorwaarden
die Duitscldand aanvaard heeft.
De geallieerden hebben nog een
nota aan de Duitschers gezonden,
waarin de Duitsclie regeoring er me
de in kennis wordt gesteld van het
feit, dat de geallieerden de Duitsche
regeering er voor verantwoordelijk
achtten, dat alle troepen uit 't Pool-
sche gebied zouden worden teruggeno
men evenals uit de betrokken deelen
van Sllezió.
In Duitschland dreigen weer on
lusten.
Contra-revolutie?
Aan 't Alg. Handelsblad wordt daar
over gemeld:
„De onderteekening van het ver
drag heeft de kans op tegen-revolutie
in Duitschland grooter gemaakt, op
(ogen-revolutie van rechts èn links.
De communisten maken van elke ze
nuwachtige stemming, elke ontevre
denheid met de regeering een gretig
gebruik om een poging te wagen.
Zij moeten zich nu haasten, omdat
het sluiten van den vrede ten gevol-
go zal hebben een verbetering van de
volksvoeding en zij steeds meer aan
hangers verliezen zuilen hoe voller de
magen worden. En het klinkt plansi-
bei wat het „Berl. Tageblatt" ver-
lelt, dat da ernstige plunderingen
van winkel in het noorden en noora-
oosten van Berlijn systematisch ls
en uitgevoerd wordt naar een te vo
ren ontworpen plan. De ernsuge on
lusten te Berlijn zijn steeds begon
nen met dergelijke relletjes, waarbij
zooais nu ook weer bioed vloei
de. Daarop volgen dan de stakingen
te hooi en te gras thans bq het
personeel verbonden aan de poste
rijen, telegrafie en telefoon dan
komt de proclamatie van de alge
meens staking. Het gerucht loopt,
dat die Vrijdag zal verschijnen. En
het kan een ergerlijke janboel wor-
den, waleneer waar blijkt te zijn wat
1 een officier van de vrywilligerstroe-
pen zei, dat de militaire tegenrevolu-
1 tie komen zal onmiddellijk nadat de
j communistische begonnen Lsl"
I Bit nadere berichten blijkt, dat te
Berlijn ook al een deel van 't spoor-
wegpersoneel staakt.
Een Telegraaf-correspondent seint:
„De onrust in Berlijn neemt meer
en meer vormen aan, die met het op-
treden tegen de levensmiddelenwoe-
beraar niets meer te maken hebben.
Dinsdagnacht traden niet slechts
in het Noorden maar ook op de
Alexander Platz benden op, die de
soldaten aanvielen. Van de menigte
uil en van de daken werd herhaal
delijk geschoten.
Tegen 1 uur "s nachts werd een ge-
rege.de aanval op de troepen ge-
daan. Nog dreigender was de toe-
stand omstreeks middernacht bij het
Stettiner Bahnhoff.
I De benden bestonden over het al-
gomeen uit 30 tot 50 personen, meest
opgeschoten jongt 113 en meisjes, die
de reizigers, welke van liet station
1 kwamen, aanvielen en indien zij zich
j verzetten, neersloegen en beroofden.
Een andere bende van ongeveer 300
man, had het op de trams voorzien.
De wagens werden aangehouden, z-g.
om te onderzoeken of de inzittenden
j wapens bij rich hadden. Men dwong
de passagiers uit te stappen en be
roofden hen daarop van hun porte
feuilles. Aan de dames werden do
sieraden ontnomen. Bevonden zich in
de trams soldaten of politieagenten,
dan werden deze mishandeld. Toen
eindelijk militairen aanrukten om de
orde te herstellen, werd van uit de
huizen geschoten.
Door de duisternis konden de sol
daten weinig uitrichten.
In den loop van den nacht werden
ongeveer 30 personen gearresteerd".
Wolff seint:
In Moabit hadden weer ernstige
relletjes plaats. Drie personen wer-
den gewond, in Charlottenburg trok
ken honderdtallen vrouwen naar t
stadhuis en eischten gestrenge maat
regelen tegen den levensmiddelen-
woeker.
in deze onlusten. JTfJ bezetten o.ft. 1
stationsgebouw en verweerden zich
met 12 machinegeweren. De regeo-
ringstroepen en de burgerwacht tra
den evenwel met kracht op, herover
den het station en zijn thans weer
meester in de stad.
Mocht de rust opnieuw verstoord
worden dan zullen troepen van bul
ten de stad ter versterking van h<
garnizoen komen.
Verspreid nieuws
AMNESTIE IN FRANKRIJK.
De regeering zal onmiddellijk na 't
teekenen van het vredesverdrag am
nestie afkondigen.
'T VREDESVERDRAG VOOR OOS
TENRIJK. De Oostenrijksche
staatskanselier Renner heeft een
nota tot de Entente-vredesconferen
tie gericht, waarin geprotesteerd
wordt tegen de voorwaarde, dat het
aan de regeeringen tusschen wie 't
gebied der Oostenrijk-Hongaarsche
monarchie gedeeld wordt geoor
loofd is al 't vermogen van Duitsch-
Oostenrijksche staatsburgers en maat
schappijen, hetwelk zich in hun ge
bied bevindt, vast te houden en te
llquideeren.
Dit beteokent liquidatie van bijna
hun geheele particuliere vermogen
en weegt des te zwaarder, daar W
'gen 00a deze kwalificatie vergeven rj
Nu was die zaal smaakvol versierd
met palmen en groen, weg waren de
stijve stoelenrijen: Overal stondeq
met mooie kleedjes en een vaas bloe.
men getooide tafeltjes en daarom
heen zaten ialloos vele Groote Hout-
straters in vroolijke feeststemming.
(De zaal bleek eigenlijk te klein om
allen te bevatten). En het podium,
waarop anders de snrekers, over wie
wij het zoo juist baoden, staan te be-
toogen was herschapen is een gezel
lig tooneel.
Inderdaad, de Ceestcommissic, be
staande uit de heeren J. E. Voet, L.
Holzhaus en M. F. Hellingman, heeft
eer van haar werk!
Bovendien was zij nog zoo geluk
kig geweest, rich de welwillende me
dewerking te verzekeren van de Haar-
lemtche Cabaret club, voorzitter de
heer Jac. F. Kolderte en wie Kolde-
zijn getrouwen kent, weet wat
dat zeggen wil; Succes en nög eens
Bucces
Wij waren daar juist zoo... laten
ij maar zeggen: zoo onbeleefd te
gewagen van min of meer droge
spreker», die wij in de bovenzaal van
de Vereeniging wel eens gehoord
hadden. Woensdagavond werd er ook
gesproken, maar n u was wal er ge
zegd werd geenszin» droog I
In de eerste plaats was daar de
voorzitter van de jubileerende veree-
»,t Und-i. mldddpimt d» t lf
rijk» won. ZuUt e«n ongehoord op- >ondKer d» da£BSj welktm iw)tte
treden zou den vollediger. ndjQUt het een en ander mededeelde
van de hoofdstad van den staat, van
alle credieünstellingèn en van de
meeste particuliere ondernemingen
ten gevolge hebben. Nog nimmer ls
hel particuliere recht zoodanig ver-
kracht
AMER1KAANSCHE SOLDATEN
EN FRANSCHE BRUIDJES. Het
Fransche blad „Le Journal" schat 't
aantal der Amerikaansche soldaten,
die met een Fransche bruid in de
Vereenigde Staten teruggekeerd zijn
over het ontstaan der vereeniging,
die bijna even oud is als: Prinses
Juliana. Op 8 Mei 1909 toch kwamen
een 20-tal Groote-Houtstraatbewoners,
op initiatief van den heer A- Meyer
en wijlen den heer J. A. Vermeer,
samen ©in plannen te bespreken tot
versiering van Haarlem's voornaam
ste winkelstraat ter gelegenheid van
de geboorte van een Oranje-telg. Deze
eerste samenkomst was de aanleiding
tot stichting van de Gr. Houtstraat!
Vereeniging op 4 Juni 1909.
op 5000. Volgens een Amerikaansch statuten werden samengesteld door
staf-officier echter, die van het meer- mr. 't Hooft. Verder gewaagde de
endeel dezer gevallen ambtshalve voorzitter van de sympathie, door
kennis beeft moeten nemen, zou'den toenmaligen burgemeester, Jhr.
10.000 niet te hoog geraamd zijn. Mr. J. W. G. Boree! van Hogelanden
dadelijk voor de jubilaresse-van-than»
TURKIJE EN DE VREDE. De 1 gevoeld en van verschillende feesten
Turksche gedelegeerden ter vredes- I door haar georganiseerd. Voorts zei-
conferentie hebben e.nota gepubli-j de de heer Scheer, dat een asphalt-
ceerd, waarin zij zich ertegen verzet- bestrating nog steeds toi de wensohen
ten, dat Turkije verdeeld wordt en van de Groote Houtstraatbewoners
aan het mandatenstelsel wordt on- j behoort en herinnerde hij aan het
derworpen. Zij eischen de eenheid en feit, dat vele Belgische vluchtelingen
de integriteit van hun rijk op. in de Groote Houtstraat een onder-
I dak hebben gevonden. Eindelijk sprak
de heer Scheer woorden van waar-
ZELFMOORDEN VAN DUIT- deeririg aan 't adres van den vroe-
SCHERS. Uit Straatsburg wordt «eren voorzitter, den heer A Meyer
aan de .Intransigeant" gemeld, dat j cn van de tegenwoordige bestuursle-
een aantal Duitschers in Elzas-Lo-1 «en: den secretaris, den heer b H.
tharingen zelfmoord heeft gepleegd 1 Kehlenbrmk, den pennuigm. den heer
op het vernemen van hel bericht, dut ®- Langeveld en de commissaris-
de vrede getoekend zal worden. Van sen: de heeren L. F. Ilenning en
alle kanten zouden telegrammen Met ee" woord van hulde
binnenkomen, welke melding maken I»e fcestcomntseie en den
ven gevallen ven rit.J e^i^^^amea
DE BELGISCHE KONING EN I - 1
KONINGIN yjn vernemen, in S*p-1 di .5
lumber ennde uitnood, ging van WU-L, f,esl tadd„
t? /of*», om de Verwnigd. I Kjegeweilt en huldigde de heer
Staten te bmoeken. Henning in eenige welgekozen woon
IN "ffiSSm0?ÖEGIL&^Ï 1 "o"*"1» wSïïSïn"°S°«,T'umd
D. aiSSS Zo°nES"„TEdN, ,7
™Tifi."S„\0nCS,,1Sv?„e Ppa.rS,F;^ si»^v^™-^dZrvoer°»°
tro len waren om de conferentie uer 1 Du om een wlJzl8m8 m iwogramm*
wonen, vernamen bij hun aankomst °er ,n X
te Folkestone, dat zij geen vergunmng
kregen om verder te reizen, maar g vin
naar Boulogne moesten terugkeeren. sUpelPEg ^Zmier afzonderlijk ta
Ssmtó, deeZwe™,d,e\n8?lSKMh°lbesl''okwl ,?».le ™el "*»»-
kregen verlof om hun reis voort te
zetten.
Stadsnieuws
Hat faest van do Grcoto
Houtstraat-voreoniglng.
te verben. Volstaan wij met te zeg
gen dat mej. P. Holzhaus zich als eeu
uitstekende violiste en pianiste deed
kennen, dat mej Booage aller harten
won door haar lieven zang en dat
de heeren E. J. Hoefm«.n, L. Holz
haus en Jac. F. Kolde. !e elk veel
succes oogstten; de eerste met zijn
prachtigen zang, de tweede met zijn
levensliedjes van Dirk Witte en
laatstgenoemde met zijn cabaret- en
Pierrotliedjes. Ook mevr. Kolde rie—
Noske, de minister van oorlog,
heeft met de officieren geconfereerd,
die plan hadden om zich te verzetten
tegen de nieuwe regeerinj» en de uit
voering vun 't vredesverdrag. Wolff
verzekert, dat Noske er in geslaagd
ie de officieren te overtuigen, dat
I Duitschland niet anders kon li'ande-
len. Het resultaat der conferentie is,
dat de officieren beloofden de regee
ring voortaan te zullen steunen.
Naar de „Lokal Aft." uit Ham
burg verneemt, bedraagt het aantal
personen, dat daar bq de laatste rel-
ietjes gedood werd 35, terwijl er ve-
I len zwaar gewond zijn.
De Spariacisten hadden de hond
Wij willen beginnen met een eer- Hartje, die baar echtgenoot ultmun-
lijke bekentenis. Toen wij dezer da- tend op de piano begeleidde, deelde
gen de uitnoodiging voor den feest- in zijn succes,
i avond tor herdenking van het 10-ja- Alle dames kregen bloemen.
I rig bestaan der „Groote Houtstraat- Niet weinig verhoogden de feest.
I Vereeniging" ontvingen haalden wij,'vreugde het optreden van den oer-
gedachtig aan de geringe animo voor komischen mr. Higo en van het
feestvieren, die wij onlangs op een mandoline-Quintet „De Beertjes."
vergadering van de vereeniging had- De welgeslaagde feestavond, dia
den kunnen constateeron, even de zeker nog lang bij alle leden der
schouders op en dachten: „Dat zal Groote Houtstraatvereenigixig in aan-
wel niet veel worden 1"' gename herinnering zal blijven, werd
Maar het is heel anders uitgeko- besloten met een dansje onder lei-
men dan wij ons vooretelden, liet is ding van den heer Holzhaus en wed-
wèl wat, het is véél geworden en het strijden in ringsteken enz.
feest, dat daar Woensdagavond in
de bovenzaal van de Sociëteit „Ver
eeniging" werd gevierd, vras een PERSONALIA,
feest dat klonk als een klok. Op de te Utrecht gehouden al-
Toen wij de zaal binnenkwamen, gemeene vergadering van den Ned.
wisten wij niet wat wij zagen. Was R.-K. Smedenpatroonsbond, is de hc.c
dat dezelfde zaai waar wij zoo dik- G. Alders, te Haarlem, aangewezen
wijls menschen op stijve stoelenrijen om op te treden als lid-werkgever wn
hebben zien zitten, min of meer aan- den R.-K. Bedrijfsraad voor het
dachtig luisterend naar min of meer smidsvak.
„droge" spreker»? ^Die sprekers mo-
raden had!) ik betreur hei, dat ik
u nog langer lastig moet vallen. Wees
ervan overtuigd, dat ik het niet doen
zou dan in de uiterste noodzakelij
heid. Van mijn kant heb ik u ook
een mededeeUng te doen. Hij zweeg
een oogenblik en zeide toen, kortal e
met grooten nadruk: Hedenavond
heb ik een anonieme mededeeling
ontvangen.
IJ ook? De woorden waren den
Graaf ontvallen, vóórdat hij zich re
kenschap geven kon van hun betee-
kenis.
Hij zweeg, In het bewustzijn van de
fout, die hij begaan had, en het bleef
eenigo oogeublikken stil. Met groote
bitterheid zoidë hij toen: U hebt mij
een strik gespannen, Mr. Gill. Ik er
ken dat ik niet opgewassen ben tegen
uw detective-slimmigheidjes!
Dat behoeft u niet bitter te stem
men antwoordde G. G. Het was
duidelijk, nietwaar, diat u een mede
deeling moest ontvangen hebben: l
had niemand gezien of gesproken, het
is onmogelijk uit deze kamer met de
buitenwereld in verbinding te komen,
en toch hadt u ontdekt, dat er rede
nen bestonden om de Gravin hefti
verwijten te doen. Die redenen moes
ten u dus schriftelijk ter kennis geko
men zijn.
Als u dat toch reeds uit mijn
woorden hadt opgemaakt, begrijp i
te minder, waarom u slimmigheidjes
gebruiken moest.
Omdat ik weten wilde, of i
aan u gerichte schrijven óók een ano
niem schrijven was.
Waarom opnieuw die leugen,
Mr. Gili?
G. G. keek hem verbaasd aam toen
glimlachte hij even.
L meent, dat ik in het geheel
geen schrijven ontvangen heb?
vroeg hij. Laat mij u overtuigen!
en lnj overhandigde hem de bui
tenste enveloppe van den brief, ui*,
wij op zijn kauicr gevonden hadden.
De Graaf wierp er een «verschilli
gen blik op en zeide niets.
Ik zie, dat u over ciit onderwerp
niet verder spreken wilt hernam
G. G. Slechts éen vraag nog: ge
lijkt de enveloppe, waarin uw brief
u bereikte, op deze?
Er was geen enveloppe om den
brief antwoordde Graaf Csadónyi.
Dank u!
De detective ging opnieuw zitten,
stak het couvert weer in den zak en
verzocht den Graaf zijn verhaal te
vervolgen.
Er is weinig meer te zeggen
zeide deze. Onze woordenwisseling
eindigde er mede, dat de Gravin in
groote drift de ridderzaal insnelde.
Sloot zij de deur achter zich?
Ja!
En toen?
Het was duidelijk, dat de Graaf
diep ontroerd was bij hot herdenken
van die vreeselijke oogonblikken. Zyn
stem klonk schor en gebroken.
Toen Toen kwam bijna on
middellijk die vreeselijke kreet en
daarop, voordat ik nog de deur be
reikt had, die tweede die nog af
schuwelijker wasU weet, wat ik
daarbinnen vond
Hij zweeg en kampte met zijn ont
roering.
G. G. stond op en legde hem op
nieuw de hand op den schouder.
Het zal u, bij wat u in de eerste
dagen te wachten staat, misschien
sterk maken, wanneer ik u verzeker,
dat ik elk woord, dat u gezegd hebt,
onvoorwaardelijk geloof zeide mijn
vriend met iets plechtigs in zijn stem,
en vervolgens, nog nader treilende,
voegde hij er aan toe: Uw eer is in
mijn handen veilig uw eer cn aie
van de Gravin!
Met ecu snelle beweging hief Graaf
Csad&nyi het hoofd op en beider blik
ken ontmoetten elkanuer.
Opeens barstte de ongelukkige man
in heftig snikken uit; eu G. G. trad
bijna eerbiedig, achteruit. Willy
fluisterde hij mij toe, terwijl de an
der aan zijn tranen den vrijen loop
liet, dat is zijn behoud: ik vreesde,
dat de spanning hem te veel worden
zou.
Kort daarop bracht G. G. Béla Kei
ler, wien hij zooals men zich liei
innereu zal verzocht had, in n
nevenvertrek te wachten, bij ons bin
nen. Hij deed hem neerzitten in een
leunstoel, en ik geloof werkehjk da:
de man anders op den grond geval
len zou zijn.
Hij zag nog steeds doodsbleek, zijn
lippen trilden en zijn handen beefden
zóó sterk, dat hij ze nauwelijks op de
armleuningen van den stoel kon la
ten rusten. Zijn oogen zwierven nu
en dan schuw van den een naar den
ander, maar bleven meestal op den
grond gericht. Een beeld van den
grootsteu angst... èn van schuld, die
ontdekking vreest Dezen indruk kon
ik niet van mij afzetten, toen ik den
man daar zoo gebroken zag neerzit
ten.
Meneer Keiler begon G. G. op
sussende» toon, maak u toch niet
zoo zenuwachtig. Wij hebben met h<
minste kwaad tegen u in den zin.
Ik zou niet weten, welk kwaad
u mij zoudt kunnen doen! De woor
den waren uitdagend, maar 'de toon
nam dien indruk geheel weg.
Des te beter! zeide G. G. •- I
begrijpt wel, dat na wat heden
nacht gebeurd is er verschillende
dingen opgehelderd moeten worden.
Natuurlijk! Maar hoe komt het,
dat u mij ondervraagt? Opnieuw
dezelfde tegenstelling tusschen inhoud
«n toon zij uer weerden.
Omdat de heer Graaf mij dat ver
zocht heeft.
Keiler boog het hoofd en zweeg.
Wat weet u van de gebeurtenis
sen, die hier van nacht zijn voorge
vallen? vroeg G. G.
Niets antwoordde de ander
haastig. Ik begrijp niet, waarom
u aanneemt, dat ik er iets van weet.
Wij nemen niets aan, meneer
Kellerl Wij vragen alleen.
Keiler bleef zwijgen, maar zijn ge
zicht nam de uitdrukking aan van
een in het nauw gebracht dier; wan
hopig, maar gereed van zich af le bij
ten.
Ik herhaal opnieuw, dat nie
mand u kwaad wil doen hernam
de detective. Ik Plan niet inzien,
welke reden er bestaat u zoo op te
winden.
Keiler zweeg steeds hardnekkig.
U weet dus niets, dat eonig licht
op deze treurige zaak werpen kan
vervolgde G. G. op rustigen toon.
Toenu zooeven in de ridderzaal kwam
was Het gezicht, dat u daar wachtte,
nieuw voor u?
Natuurlijk! Ditmaal sprak h l
dit ééne woord zonder eenlg aarzelen
uit.
Hoe kwam u op dot ongewone
uur in dit gedeelte van het slot?
Het duurde eenigen tijd, voordat op
deze vraag antwoord volgde.
(Wtffót rarvl^j
