Ingezonden
ült fle Omstreken
Enbriek voor ïragea
Binnenland
Da uitlevering van dan
ex-kelzer.
toil;rug. Dat alles hadden zij uieege-
maakt, hun goest was sterk gebleven
©n -oc'.Ls waren zij bereid om op den
ingeslagen weg voort te' gaan. Zij
luidden geleden voor 't volk en thans
waren zij als vijanden des volks ge
vangenen der bolsjewiski. Eenparig
luidde hun oordeel: nooit, zelfs niet
onder de ergste reactie werden den
gcv.ingenen door een gevangenis-di-
r,M ieur of et-n convooi-commandant
eischen gesteld zooals thans geschiedt
Nwerd hun het leven op zoo
vertijiidc wijze ondragelijk gemaakt
als door de tegenwoordige volks- en
vrijheidsmannen!
Zelfs deze s'.erke geesten, deze
mannen, die gehard waren tegen het
gevangenislijden, werden na verloop
van een week ztek.Hun kracht scheen
gebroken, zij konden geen weerstand
uwer bieden en dan zaten zij nog niet
eens in een echte gevangenis. Daar
te Moscou, de zetel der bolsjewisti
sche rogeoring, alle gevangenissen
vol waren, had men ons in een voor
malige cadettenschool ondergebracht,
waar niet voldoende materiaal was
voor oen monschelijke behandeling,
maar daarover bekommerde zich
niemand.
Een duizendtal menschen was in
dö manege opgehoopt, zonder stoe
len, zonder bedden, zonder waschge
legenheid. Wij mochten geen lectuur
hebben en zelfs de sigaret, waaraan
de Kus zoo gehecht is, werd ons ont
houden. Er was éen privaat voor al
die menschen en dat was nog ver
stopt. zoodat de uitwerpselen over
den grond stroomden. De ongelukki-
gon moesten op den vloer guan zit
ten of blijven staan. En het eten?
Voor elke 100 gevangenen werden in
één Itotol do volgende levensmiddelen
lm elkaar gekookt- 800 gram grutten,
1000 gram gedroogde visch, water en
zout Dit gerecht kregen wij twee
maal daags, benevens 50 gram
brood en éer.s per dag een kom
bruin water, dat ihee moest verbeel
den en een klontje suiker. Daar moes
ten wij van leven. De eerste dagen at
niemand van dit afschuwelijke voed-
s-.i, maar dan begon de honger zoo
tc kwellen, dat wij er op aanvielen.
Sommige gevangenen hadden nog
wat geld on kochten daarvoor levens
middelen van den bewaker, maar de
ze had zelf niet veel en lekende zulke
schandelijke prijzen, dat het geld
Spoedig was uitgegeven.
En do verdere behandeling? Die j
wordt, het best gekenmerkt door een
uil luting van Radek. den man, die
zulk en groote rol in Rusland ge
speeld heeft cn later in Duitschland
isjivelde, de man, die zich ten taak
liad gi*st.el(j het Russische bolsjewis
me ook in West-Europa te propagee
ren en don landen daar de .vrij
heid" te brengen. Hij bezocht eens
onze gevangenis en een onzer was
nriicf genoeg hem er op te wijzen,
dat er cholera in het gebouw heersch-
te. En wat antwoordde hij?
,,nóe meer er van zulk vee als je
lui zijn sterven, hoe beter het is!"
Zijn secretaresse Mira, een bekende
strijdster voor de vrijheid en de rech
ten der vrouw, lachte om dit ant
woord.
Naar deze woorden werd ook ge
handeld. Zeer velen stierven en an
deren werden weggehaald om zonder
vorm van proces te wonden gefusii
dc-erd. Niemand wist, wanneer
hij aan de beurt zou komen, maar al
len wachtten wij er op, eerst zenuw
achtig, later in stille, doffe berusting,
want wij hoopten maai-, dat het
einde spoedig komen zou.
Wie leven er nu eigenlijk in deze
gruwelkamers? Natuurlijk alweer do
politiekd misdadigere." Het schijnt
de vloek van Rusland te zijn, dat het
onder elke regeering een groot aantal
„politieke misdadigers" moeit heb
ben. Vroeger wist men althans, waar
aan men zich bloot steide door het
propageoren van een politieke rich
ting, die in -strijd was met de heer-
schcnde meening in den staat- Goed
of slecht, het was in elk geval wette
lijk geregeld. Na de revolutie even-
we!. ha het verkondigen van de lec-r,
dat niemand op grond van zijn politic
ke overtuiging mag vervolgd worden,
is een gegronde of ongegronde ver
denking, een anoniem schrijven vol
doende, om iemand tot „politiek mis
dadiger" te stempelen.
Een bevel to; aanhouding kan de
eerste dc beste arbeidersraad uitvaar
digen, zijn gewapende leden op u af
zenden, u weghalen uit uw gezin en
u in eon gevangenis weipen, waar
gij vergeten wordt.
Do zoogenaamd „vergetenen", waar
van de gevangenisadministratie niets
afweet, zitten en wachten tot zij eens
toevallig onder oen groep vrijgelate
nen zullen komen en zoo de gevange
nis weer kunnen' verlaten, of onder
een groep veroordeelden, om dan bij
vergissing te worden doodgeschoten.
Het aantal der „bij vergissing" gefu-
silleenlen is dan ook-bijzonder groot.
In de gevangenissen brengen ook
de menschen, die toi gemeenschappe-
lijken arbeid veroordeeld zijn, den
nacht door Dat zijn zii, die men ver
denkt, dat zij naar het buitenland
willen uitwijken of wien men ten las
te legt, dat rij ender de vroegere
regecring nooit gewerkt hebben, naar
het oordeel der communisten. Meeren-
deels zijn dit dus dames en heeren,
die vroeger welgesteld zijn geweest.
„Gemeenschappelijke arbeid", dat
is de bolsjewistische benaming van
dwangarbeid, want in wezen is het
niets anders, dan waartoe de regee
ring onder het tsarisme de personen
veroordeelde, die haar onwelgevallig
.waren.
Wie tot „gemeenschappelijken ar
beid" wordt aangewezen, krijgt be
vel zich op een bepaald uur op een
bepaalde plaats te bevinden, de man
nen meestal op een openbaar plein,
de vrouwen in een kazerne. Heb werk
bestaat gewoonlijk in sneeuwruimen,
Straatvegen enz. voor de mannen en
waaschen voor do vrouwen. Zoo heb
ik een vroegeren groot-industrieel ge
zien, die sneeuw schepte en een voor
malige prinses, die aan de wasch
kuip stond. Deze menschen krijgen
nueldverblijf in de govangenis, want
naai- huis guan, zoolang het hun op
gedragen werk niet is volbracht. Dat
kan soms dagen en weken duren,
want het gebeurt menigmaal, dat
rncn hun, na volbrachte taak, ter
stond weer een .andere oplegt, maar
nimmer is de „gemeenschappelijke
arbeid 1 productief, hij bepaalt zich
in hoofdzaak tol reiniging en onder
houd, zoodat hij voor de voorziening
ncr dringend noodige levensbehoef
ten van geen noemenswaardig nut la.
Voor de menschen, die or toe ge
prest worden, heeft hij althans deze
goede zijde, dat zij er eenigszins vol
doende bij gevoed worden. De „ge
meenschappelijke arbeiders" ontvan
gen eens per dag een maal gekookt
eten, benevens 200 gram brood, wat
zij anders, als behoorende tot de vier
de categorie (bouigeois) niet gekre
gen zouden hebben.
Van Ingezonden stokken, geplaatst of
niet geplaatst, wordt de kopie den inzender
niet teruggegeven.
Voor den inhoud dezer rubriek slelt de
Redactie zich niet aansprakelijk.
DE RESTAURATIEKWESTIE.
M. de R.
Nu de loop der zaken in de delicate
materie van het rcstaurcez-en steeds
meer een koers schijnt te nemen,
welke misschien eenmaal zou kunnen
leiden tot een meer grondige schoon
maak van den kostelijken inhoud
veler onzer musea en vogels van de
meest verscheidene pluimage het ge
zag van hun stem hebben doen
klinken... mag die van een vakman
in dit koor eigenlijk wel worden ge
mist?
Nog altijd worden er menschen ge
vonden en vaak niet de eersten de
besten, die zich om tweeërlei rede
nen verzetten tegen het volledige
schoonmaken van schilderijen. De
eerste reden is er eene van piëteit.
Om elk oud schilderij hangt een
eigenaardige sfeer van schoonheid
en traditie. Geslachten lang heef!
men het gekend, geprezen en het
schilderij, overtogen door den gou
den schijn der eeuwen, is met die
vereering als opgegroeid. Zelfs de
kwalen en gebreken van den ouder
dom is men ais onmisbare aanhang-;
seis gaan dulden, liefhebben en ver
eeren. Het is ais bij voel in het le
ven, bij een kind, bij een ruine, de
gebreken maken het soms slechts
nog aanbiddelijker.
Stel nu deze menschen eens voor
deze ruïne te gaan restaureeren.
Zoolang- het niel beslist noodig is
zullen zij zich met alle macht er
tegen verzetten. Ken oud schilderij
wordt als een huis, als oen monsch
door ouderdom slechts te meer schil
derachtig. In den grond der zaak
hebben zij dus gelijk. De tijd geeft
aan den samenhang van vereen en
vernissen een eigenaardig pa tine en
een schoonmaak neemt niet alleen
dat deel der patine weg dat zich
mettertijd aan de vernissen heeft
meegedeeld, maar het verstoort ook
een eeuwenoude overlevering. Te ver
gedreven restauratie doet denken aan
glimmend gepoetst oud zilver en. tin
dat edeler glanst in doffen schijn,
aan eene deftige matrone, uit wier
geliefd gelaat men alle rimpels en
groeven, de teekenen harcr eerbied
waardigheid, wegpoetste.
Edoch, er kan een tijd komen, dat
zulk een restauratie noodzakelijk
blijkt, dat het leven der patiënte er
mee gemoeid is, dat de berookie en
besmookte, de door uitwaseming van
menschen, dieren, grachten, de door
vocht en vuilen schimmel ziek ge
worden doeken en paneclen gecu
reerd moeten worden. Onkunde heeft
vernis ove.r vuil geworden vernis ge
streken. De kwaal is van uitwendig
inwendig geworden. Schimmelend,
rottend hangt het eens zoo magistrale
meesterwerk aan den wand, dof cn
blind geworden door een spinneweb
vari barsten in verf cn vernis, waarin
de stof zich ophoopt, soms geheel
blauw aangeloopen door den vocbli-
gen aanslag op te langzaam drogend
vernis. De kleuren zijn geheel onher
kenbaar geworden, blauw wordt door
door de gele transparanle vernislaag
groenig, rood wordt oranje, wit
wordt geel. Het coloriet is als het
ware getransponeerd in een ander
gamma, voorzoover de kleur nog her
kenbaar is.
In zoon'n geval besluit de meest be
houdende, gehecht aan oudheid en
traditie, slechts noode tot restauratie.
Ziellier de tweede reden van zijn ver
weer hij vreest dat men het dock be
halve de vuile vernislagen ook iets
van zijn mogelijke glaeies zal ontne
men.
Helaas is deze vrees niet geheel
denkbeeldig en meermalen heeft een
doek door onkundige restauratie veel
van zijn schoonheid ingeboet, doordat
de restaurateur die glaeies, welke het
dook als een perzik haar dons met een
haast onzichtbare charme omgeven
wegpoetste.
Tropwens, op dit punt beleeft men
vreemde dingen. Zoo schreef mij nog
onlangs een bekend schrijver over
oude kunst, over het blauw aanloópen
van de vernis op schilderijen, iets wat
absoluut voorkomen kan worden djor
de vernis ondqr passende tempera
tuur snel te laten oxydeeren, waartoe,
zooa'.s door mij werd toegepast, een
warmte-sproeier de beste resultaten
oplevert.
Van een anderen kant, van iemand,
die zich veel met de restauratic-kwes
ties ophoudt, vernam ik, dat men in
sommige musea nog het absoluut ver
werpelijke middel van alkohol en olie
toepaste. Met een watje alkohol in de
eene hand wordt het vernis opgeios:,
met een watje oiie in de andere hand
wordt de werking van den alkohol op
geheven... raad eens... zoodi a men be
speur', dat men aan de verf cn gla
eies toekomt, m.a.w. zoodra men be
speurt, dat aan het alkoholhoudcnrte
watje verf kleeft, houdt men op. Men
beseft levendig, dat het dan al te iaat
is. Ieder, die in het schildersvak is op
gegroeid, wset wat dit, beteekeni. Bij
het glaceeren wordt de verf zoo dun
verdeeld, dat zoo'n alkoholhnudonde
wat voldoende is om de verf van een
heel schilderij te bevatten. De voor-
zichtigsten zoeken deze klip te om
zeilen door uit te scheiden voor alle
vernis verwijderd is. Het spreekt van
zelf, dat met zulke halve middelen het.
\terk slechts ten halve gedaan is, af
gezien van het ongelijkmatige resul
taat, dat hiervan het gevolg is, al valt
dat ook niet iedereen op.
Met reden is men op dit punt hui
verig. En toch behoeft men dit aller
minst te zijn. Er bestaat p.l. een mla
del oru de vernis weg te nemen, zoo
eenvoudig, dat een beginner het zon
der schade zou kunnen hanteeren.
zoodra een schilderij een tachtig jaar.
dus een flinke menschenleeftijd, oud
is. In dien tijd heeft de oiie de verais-
houdende glaeies zoodanig verhard,
dat men gerust mei dit middel in den
blinde zou kunnen werken zonder een
spoortje glaeies, hoe gering ook, te
verwijderen.
Ik ben daarom in gevallen van
noodzaak dan ook beslist voorstander
van schoonmaak, maar ik zou als
een eisch willen stellen en als vak
man geef ik dien raad de samen
stelling van bet schoonmaakmiddel te
openbaren. Het hiervoor gewraakte
middel is nog om een andere reden
verderfelijk, wijl olie van een oud
schilderij niet anders dan met daar
voor schadelijke middelen te verwij
deren is en de oorzaak van alle latere
barsten der vernis wordt. Bij straffe
der wet moest men overal dit middel,
dat zoo onnoemelijk veel kwaad heeft
gesticht n nog sticht, verbieden en in
onze musea toch zeker wel het eerst.
Indien dit slechts mogelijk ware en
alleen onschadelijke middelen, door
ervaren restaurateurs, werden toege
past, zou spoedig het verzet tegen het
schoonmaken veel minder worden.
Het gaat er mee als met de vrees te
gen het verdoeken. Hel groote publiek
ziet verschrikkelijk tegen deze kunst
bewerking op, die voor een man van
net vak toch waarlijk nicl zooveel be
rekent, Het vak van den i ubelma-
ker, van den schilder, van uen are—-
tect Kent om zoo te zeggen dagelijks
heel wat moeilijker problemen.
Een methode welke ik aanbeveel, is
een modificatie van de regeneratje-
methode va a Von Pettenkofer. Dik
wijls is dit middel afdoende. Het
schilderij wordt blootgesteld aan de
werking van aetherische dampen, die
dn molecuiairen samenhang van het
vernis mede oorzaak van net dof en
blind worden van het schilderij
weer herstellen en het kunstv. erk op
nieuw doen stralen in den ouden luis
ter, zonder dat iets van de oude
schoonheid is te loor gegaan.
v oor hen, die hechten aan oudht
en traditie, is deze gentaie vinding
van Von Pettenkofer waarvan ik de
nieuwste modificatie, door mij toege
past, toelichtte in een brochure
een ware uitkomst. Mislukkingen zijn
te wijten aan onkunde en verkeerde
toepassingen.
Doch waar vindt men ree niet, waar
zijn uie niet te verwachten in de toe
komst, waar restauraties van zoo
delicaten aard worden toevertrouwd
aan lieden; die met uit op jarenlange
praktijk en ondervindingen en niet
uit boeke:., 'maar uit de ervaring ge
putte matcrialenkenuis niet van jongs
aan opgroeiden?
Een restaurateur echter, doorkneed
in de kennis, welke zijn prachtig
maar moeilijk vak cischt, kan, hoe
zeer hij ook uit gevoelsgronden ge
neigd is mee te gaan met hen, die
een absolute schoonmauk liefst tien
maal overwegen, iiun „neen inzake
het vernietigen der glaeies van oude
schilderijen niet in bet minst deelen.
Hij is in sommige noodzakelijke ge
vallen voor absolute? schoonmaak -
onder een voorwaarde echter wan
neer de restauratie toevertrouwd
wordt aan een werkelijk deskundig
man, geneigd zijn absoluut gevaarloos
gebleken methode aan deskundige
controle te onderwerpen.
C. B. VAN BOHEMEN.
(Hoewel het begin van het stuk dit
niet zou doen vermoeden, schijnt de
inzender geen tegenstander van res
tauratie, Overigens idealiseert hij in
het begin de vuile en schimmelige
vernis! jen wel al te zeer, als hij
spreekt van „overtogen door den gou
den schijn der eeuwen". Men vergeet
daarbij altijd maar weer, dat men
door restauratie de schilderij terug
krijgt in den oorspronkeiijken toe
stand, ten tijde, dat hel kunstwerk
ontstónd.
Men wil de schilderij dus mooi er",
„romantischer", dan de schilder, die
het doek vervaardigde. Zou anders
Frans Hals b.v., wiens schilderijen
hier nu in restauratie zijn, niet dade
liik een vuile, bruine kleur op zijn
meesterwerken hebben geschilderd?
Laat men toch niet de traditie van
eenige tientallen jaren, toen de
schilderijen door verwaarioozing
grootendeels, zoo geworden zijn, «tel
len boven bet oorspronkelijke schi:
deretuk. De vergelijking met een
ruïne, die de schrijver maakt, is in
dit verhand typisch. Hij zou dus lie-
,ver de ruïne van een gebouw hebben,
dan het oorspronkelijke bouwwerk in
al zijn schoonheid vóór het een ruïne
werd'1 Want o,is mer^ de vergelijking
schilderijen-restauratie en ruïne res
tauratie stelt als de schrijver, n.l. dat
uit de ruïne het bouwwerk hersteld
wordt, is zij niet zuiver. Restauratie
©ener schilderij is immers niet het
maken van een schilderstuk uit een
paar overgebleven lapjes met verf.
Red. H.'s D.)
VELSEN. N. V. „De Plaat-
w e 11 e r ij". In de jaarlijksche al
gemeen© vergadering van aandeel
houders der N. V. ..De PJaatwellerij"
werd tot goedkeuring van de balans
en verlies- en winstrekening beslo
ten en het voorstel van de directie
tot uitkeering van een dividend van
o aangenomen
IJMUIDEN.
Een dreigende staking bij
«ijkswerkon.
Do Centrale Bond van Haven- en.
Transportarbeiders bericht ons het
volgende:
Den lGen Februari jl. werd door
den bond aan de firma Volker en Bos
te IJmuiden het verzoek gericht, ver
betering te willen aanbrengen in de
arbeidsvoorwaarden van hot perso
neel, welk personeel zoo goed ate ge
heel in genoemden bond is georga
niseerd. Dit schrijven werd kort daar
op beantwoord met de meciedeeling,
dat van het verzoek nota was geno
men. Hierna werd den 29en Maart
'en 21en Mei schriftelijk op bespre
king aangedrongen. Den 23cn Juni
werd de directie van do firma Volker
en Bos nogmaals in een uitvoerig
schrijven aan een en ander herinnerd
en haar voor 5 Juli antwoord ver
zocht. Daar het hier een Rijkshaven
gold, werd ook de Minister van Wa
terstaat door den Ccntralen Bond
met de situatie in kennis gesteld, met
de mededeeling, dat bemiddelend op-
tredoo door de arbeiders zeer op prijs
zou worden gesteld .Tol heden is op
al deze brieven geen enkel antwoord
binnengekomen. In een op Dinsdag
avond 8 dezer gehouden vergadering
roet het personeel, sprak dit zijn zeer
scherpe afkeuring uit over dit vol
komen Oegeeren van de organisatie
c-n werd besloten aan den werkgever
een ultimatum te zenden dat a.s.
Zaterdag afloopt. Mocht op dien tijd
nog geen enkel antwoord zijn bin
nengekomen, dan zal Maandag daar
aanvolgende het werk niet eerder
worden hervat voor bevrediging is
verkregen.
ZAND VOORT. Aangekomen
vreemdelingen: L. ten Kroode, Am
sterdam, Huize Bewiohedm, 4 perso
nen; H. J. Aders, idem, idem, 5 p.,
P. \V. Meijer, idem, idem, 5 p., H.
ten Have, Groningen, Kerkstraat 2-6,
2 personen, E. van Biene, Amster
dam; Pension Zeezicht, 1 p., Fam.
Burmeister, idem, Kleine Krocht, 4
p., G. do Groot, idem, Pension Alei-
da, 1 p., K. Kasnin, Groningen, idem,
1 p., B. Bosma, idem, idem, 2 pers.,
E. Hans es, Amsterdam, Pension Ja-
kane, 4 p., mevr. M. J. Schollen, id.,
Stationsstraat 15, l p., a. C. Bourese
idem, Brederodestraat 50, 3 p., A. G.
Buring, idem. Pension Zeezicht, 2 p.,
F. J. de Vries, Rotterdam, Pension
Breslau, 3 p., inej. W. Niederlander,
Amsterdam, idem, 1 p., A. Stand-
hardt, idem, idem, 1 p., F. C. For-
juul, idem, Kerkdwarsstraat 1, 2 p.,
J. v. Ellinkhuyzen, Haarlem. Brug-
slraat 3, 5 p., H. Tallem, Amsterdam,
Koningstraat 27, 4 p.. Dr. A. W.
Beumer, Utrecht, Parallelweg 99, 5
p fam. M. de Vries, Rotóej-dam.
villa Mon Plaisir, 4 p., Isjil Brug-
genworth, Amsterdam, Haltestraat
15, 2 p., fam .Gorter, idem, Koning
straat 29, 2 p C. H. Fritziclie. idem.
Zeestraat 53, 3 p., fam. Hartog van
Banda, idem, Haarlemmerstraat 22,
4 p., wed. A. Gimbrère, idem, Kerk
straat 22, 4 p.
VRAAG: Mijn zoon van 15 jaar
wil opgeleid .worden in het motoren
vak voor auto's. Bestaan er derge
lijke fabrieken in Haarlem of omstre
ken! Of weet u een adres, waar ik
mij kan aanmelden
ANTWOORD: De Sp ij kerf abri ek'te
Amsterdam of anders de Evsink-
fabriek te Amersfoort.
VRAAG: Mijn moeder is 78 jaar en
nïefc bij inaclüe. iets te verdienen.
Omdat'zij nooit loontrekkende is ge
weest, heeft zo geen ouderdomsrente
ontvangen. Komt zij nu volgens de
nieuwe wet in aanmerking?^ Moe!
zij een verzoek daartoe indienen, of
ontvangt zii een aanzegging? Waar
moet zii zich eventueel aanmelden?
ANTWOORD: In fle hal van het
postkantoor hangt een lijst van per
sonen tot wie men zich om inlich-
tiugen betreffende ouderdomsrente
kan wenden.
V RAAG betreffende de aansprake
lijkheid voor betalingen van den erf
later.
A NTWOORD: Ieder erfgenaam
voor zijn evenredig gedeelte, doch
gedagvaard wordende binnen hel
jaar niï het overlijden kunnen zij
worden gedagvaard aan het sterfhuis
als de gezamenlijke erfgenamen van...
den overledene.
De voorstelling die de advocaat
geeft is derhalve onjuist. U kan dus
volstaan met*uw aandeel, afhanke
lijk van den graad van bloedverwant
«schap en van het aantal mede-erfge
namen en van de omstandigheid of er
bij testament over de nalatenschap
door uw overleden zuster in beschikt,
aan den advokaat aan te bieden. Is
er geen testament dan is U aanspra
kelijk voor 1:8 gedeelte van 3/4 -f
3/32 van de f 72.
DE BROOK AARTEN. Met een
enkel woord is reeds medegedeeld,
dat minister Van IJsselsteijn voorne
mens is, een nieuw model broodkaar
ten in te voeren. In verband hierme
de vernam de Telegraaf nog het vol
gen de:
De bedoeling, die bij dit gewijzigd
systeem van broodkaarten heeft voor
gezeten, is in hoofdzaak, om:
le. het.vorkoopoh van broodkaar
ten, zoowel a.ls het ongeoorloofd ge
bruik maken van de op onrechtmati
ge wijze verkregen broodkaarten to
gen Le gaan;
2e. to voorkomen, dat bons van
niet geldige broodkaarten door den
bakker worden aangenomen (een on
regelmatigheid, die ondanks alle con
trole, nog steeds veelvuldig voor
komt).
De in tc voeren broodkaarten zuilen
voor wittebrood, bruinbrood en rog
gebrood. verschillend, gekleurd zijn.
Het voornemen is nu. om niet van te
voren, doch eerst op het allerlaatste
oogenblik bekend te maken, welke
broodsoort op een bepaalde kaart
verkrijgbaar zal .zijn. Ook de aanwij
zing der tijdvakken komt op de brood
kaarten tc vervallen. Gesteld dus.
dat ergens een belangrijke partij
broodkaarten ontvreemd wordt, dan
kan de minister b.v. den volgendon
dag reeds anders gekleurde bons
voor wittebrood aanwijzen.
In verband met deze mogelijkheid
zal do inbrekers animo voor de tot. nu
toe zoo begeerde broodkaarten wel
verdwijnen. Ook de controle van
rijks- en gemeentewege over de bak
kers-administratie, zal onder het
nieuwe broodkaartsysteem belangrijk
worden vereenvoudigd.
Intusschen zal dit fraude-keerend
stelsel weer oen belangrijk offer van
de schatkist vorderen, daar ongeveer
tien miiliocn broodkaarten, volgens
het oude model, voor volgende "tijd
vakken reeds gereed lagen. Zoo moet
men b.v. met hot drukken der brood-
kaartbewijzen (voor rondtrekkende
personen on schippers) reeds tot het
13Se tijdvak gevorderd zijn.
Tenslotte vernamen wij nog, dat do
wittebroodkaarten tot 1 April 1920
gehandhaafd zouden worden.
Da ax-koizorln doat een
baroap op anxa koningin.
Uit Münstcr wordt aan de Tele
graaf geseind:
Naar de „Weslphalisclier Anzeiger"
meldt, heeft de ex-keizerin van
'Duitschland een verzoek aun ko
ningin Wilhelmina gericht om bij de
Engeische koningin en bij de Engel-
sche regeer in g har© interventie te
willen verieenen, opdat van het voor
genomen verzoek tot uitlevering des
keizers zal worden afgezien.
De Duitsche pers.
Men scini uit Berlijn aan de N.
R. Ct.i
De rechtfiche pers maakt zich ern
stig ongerust over het lot van den
keizer. Terwijl de uitlevering van
Wilhelm II nog niet officieel van
Nederland schijnt te zijn verlangd,
brengt hol Dinsdagoclitendblad van
de Deutsche Zeitung, een reusachtig
opschrift „Holland zal den keizer
uitleveren", terwijl de Abend in niet
minder sroote letters vermeldt, dat
Holland nem niet uitleveren zal. Dit
alles op grond van courantenberich
ten, die de Duitsche correspondenten
uit Holland seinen. De Post, vroeger
het orgaan van de gewezen keizerin,
publiceert een oproep van den Bond
tot bescherming van het leven van
Wilhelm II, welke den gewezen kei
zer uitnoodigt gerust naar het vader
land terug te keeren.
De berechting va» den
ex-keExer.
Van Engelsclie x ij d e.
De parlementaire correspondent
van de Times zegt dat parlemenisle-
den vele vragen blijven stellen over
dc berechting van den ex-keizer. Ook
buiten de muren van Westminster is
vee! belangstelling gewekt, maar'tot
dusver zij er weinig aanwijzingen
dat men rekening houdt met de moei
lijkheden, die men elders inziet, om
de berechting te Londen te doen ge
schieden of om alleen maar een be
rechting te doen plaats hebben. De
leden der coalitie, die vijf zesden
van het Huis uitmaken, hadden hun
meening daarover bij de algemeene
verkiezingen reeds vastgesteld of die
door hun kiezers laten vaststellen.
Bijna algemeen wordt dan ook de
berechting van den keizer beschouwd
als de meest bindende der vele ver
kiezingsgeloften van December !.I.
Een ding is het Lagerhuis vast be
sloten te vermijden en dat is dat men
een Duitschen konrnkl. martelaar
zou scheppen. De raadgevers der ge
allieerde regeeringen over dit onder
werp hebben di! voortdurend voor
oogen gehouden bij de beraadsla
gingen die aan de te Parijs geno
men besluiten vooraf gingen en Ka-
re! T en Lodewijk XVI waren voort
durend in hun gedachten en ook Na
poleon werd niet vergeten, niet al
leen tijdens zijn verblijf te St Hele
na maar ook op Elba.
De „Daily News" schrijft: Het is
thans duidelijk te Westminster en
het wordt van alle kanten toegege
ven, dat van het plan van berech
ting t© Londen niets is terecht ge
komen, ondanks de verwachtingen
van den premier en zijn volgelingen,
liet was een beroep op de populaire
gevoelens zooals die hier en daar,
liet laatst bij de algemeene verkie
zingen, tot uiting kwamen, maar bij
nader inzien is toch het kortstondi
ge enthousiasme over het vooruitzicht
der berechting te Londen bekoeld.
In ministerieelc kringen wordt de be
rechting nu zelfs al besproken met
verlegenheid en men twijfelt er aan
of daardoor de ratificatie van het
vredesverdrag te Berlijn niet zou
kunnen worden belemmerd. De zegs
lieden der regeering deelen mee dat,
wanneer men hiermee doorgaat, de
kansen op succes der gallieerden in
deze richting zullen worden bena
deeld.
Een moeder verdrinkt zich
mst twee harer kinderen.
In het Mieuwland, onder de ge-
meento Papendrecht heeft zich een
vreeselijk drama voltrokken. In een
vlaag van waanzin heeft de vrouw
van M., wonende te Alblasserdam,
zich verdronken, benevens haar zes
jarig dochtertje, dat zij vast in de
armen gekneld hield. Een driejarig
dochtertje, dat ook bij haar was, is
nog niet gevonden, zoodat vermoede
lijk ook dit noodlottig om het leven
is gekomen. De vrouw, die vroeger
in 'n krankzinnigengesticht verpleegd
is geweest, had hare woning verlaten,
zeggende dat. zij hout ging sprokkelen,
voor welk doel zij een zak en een bijl
had medegenomen. De bevolking is
zeer onder den indruk van het ge
beurde, zoo meldt de Tel.
HET SCHOOLKIND. B. en W.
der gemeente Hoorn stellen voor een
verordening in het leven te roepen,
op grond waarvan aan ouders of ver
zorgers van schoolgaande kinderen
de verplichting kan worden opgelegd
om te zorgen, dal een bij hen inwo
nend kind niet anders dan met kaal
geschoren of geknipt hoofd de school
bezoekt.
Tevens vragen zij hun een blanco
crediet te verieenen ten behoeve van
de behandeling van schoolkinderen,
lijdende aan favus en pediculosis.
CONGRES VAN R.-K. BEDRIJFS-
RADEN. Woensdag is liet eerste
congres van den R.-K. Centralen
Raad van Bedrijven, aangevangen.
.Na kerkelijke plechtigheden begon
het oongres met de bespreking van
„de grondslagen der collectieve ar
beidsovereenkomst in dezen lijd
Prof. rnr. J. A. Veraart, de voor
zitter van het congres, hield een ope
ningsrede. flij bracht dank aan den
minister van Bmneniandsche Zaken,
Jlir. Buys «tc Beerenbrouck, den com
missaris der Koningin in de provin
cie Zuid-Holland, baron Sweerts de
Landas, den burgemeester van 's-Gra-
venhage en andere autoriteiten voor
hun aanwezigheid. In 't kort ging
spreker (le totstandkoming van de be-
drijfsraden na, die eindelijk den vre
de en de verzoening tusschen Katho-
I lieke werkgevers en werknemers
bracht. Afgevraagd diende thans ech-
ter nog te worden, welke de verhou
ding van deze Katholiek© groepen ten
opzichte van heel het arbeidersvraag
stuk zal zijn. Daarvoor had spreker
slechts te wijzen op don mystieken
band die bestaat tusschou de aan
hangers van het eonigc ware geloof,
waarin men altijd kracht zal vinden
om te slagen. Dit congres zal niets
anders doen dan de grondslagen vast
leggen voor éen stevigen vredestera-
pel tusschen werkgever en werkne
mer, tusschen kapitalist en arbei
der. De te scheppen vrede mag ech
ter Diet een opgelegde vrede worden.
Het moet er &en zijn van vergelijk,
van offers aan beide zijden.
De voorzitter deed daarna mededee-
ling van een schrijven van den mi
nister van Arbeid, waarin deze mee
deelde wegens de behandeling van
de Arbeidswet in de Tweede Kamer
niet op het congres aanwezig te kun
nen zijn.
Hierna werden de' conclusies in to-
handeling genomen &n ingeleid door
den heer F. J. A. M. Wierdels, die
onzen lezers reeds bekend zijn.
Over de conclusies en inleiding ont
spon zich een gedachtenwisseling.
Heden wordt het congres voortge
zet
Frsnsoh© geste» In ons land
De Telegraaf vertelt:
'i-jéyalMag zijn hier aangekomen zes en
dertig Franecfce koeren, allen autoriteiten oj
bet gebied van land- en tuinbouw, zaadcultuun
sulvett)©drijven en visscherijdie. op uitnood*
ging van de Vereeniging tot Verbreiding van
Kennis over Nederland in den Vreemde, welke
vereeniging in deze samenwerkt met de com
missie voor den Nedertandecb-FraïiBchen Han
del, een week in ons land komen doorbrengen,
om zich op de hoogte te stellen van Holland-
schen landbouw en landbouwbedrijven, vooral
ook in verband met bet herstel van den toe
stand en de bedrijven in. het verwoeste Ncord-
Frankrijk. Wfest evenwel niet wil zeggen, dal
de heeren alleen Noord-Pranschen zün; zij ko
men van overal uit Frankrijk, omdat, aooali
sommigen hunner ons verzekerden, heel Frank
rijk er nu op uit is, alle krachten in te spannen
om bet verlorene te herwinnen en men wel
weet, dat daartoe allo moeite, alle energia
alle bekwaamheid noodig is, dlo er maar op d«
wereid te vinden zijn.
Mm ot meer vermoeid van do lange reis, wa
ren de heeren al dadeRjk de gasten van d«
vereeniging met den langen naam aan ees
maaltijd in Hotel de FEurope, waar mede aan
zaten gedelegeerden van de commissie voed
den Nederlandsch-Franschen Handel, en ver
schalende autoriteiten, van welke wij noemen
den burgemeester van A'dam, den heer Telle-
gen, en wethouder Wibaut, en den burge
meester van Rotterdam, den heer mr. Zim
mer man n.
Ai dadelijk voelden de Fransche gasten zich
thuis in het Hollandsch milieu, waar, tot hun
verbazing, iedereen Franseh sprak alsof 't zijn
moedertaal was. (De Franschen. zelfs als zjj
uit de provincie komen, zijn nu eenmaal
hoogst-complimenteus). Maar per saldo is een
genoeglijke maaltijd met prettige en gewensch-
te gasten geen gebeuren, waarvan men een ge
trouw verslag geeft: ons werk begint pas
tegen het dessert, als do ..officieel©" speeches
loskomen. I^at ons dan ln de eerste plaats als
zoodanig memorceren do woorden van de»
voorzitter der langnamigo vereeniging. de»
heer P. J. de Kan ter jij t ook dat zij ge
sproken werden =ódr het dessert, waarmed»
hij de gasten welkom heette en een dronk wijd
de aan den Président de la Républlque, een
dronk, die ogenblikkelijk beantwoord werd
door dr. B o rd a s door dc Fransche regee-
ring benoemd tot president van de delegatie,
die in hoofsche woorden een dronk wijdde
aan de Koningin.
Maar dan. Inderdaad bij bet dessert, sprak
de heer De Kanter weer en wat hij zeide,
getuigde van de groote sympathie, die in Hol
land gevoeld wordt voor 't arme Noord-Frank
rijk. dat zoo bitter onder den oorlog geleden
heeft. En de Fr arische heeren, die nu in Hol
land zouden rondgaan, zouden aüerwege vin
den de blijken van belangstelling voor Frank
rijk en zij zonden hier zeker alles vinden, wat
in Frankrijk noodig is tot herstel van den
toestand, landbouwwerktuigen cn vee om den
veestape! te regenerocren. rr.~.
De secretaris van de vereen! ging-gastvrouw.
dr. M de Hartogb. roerde dan het woord,
sprak eveneens van de sympathie voor Frank
rijk c-n van hoe prettig wij het vonden, om ons»
Fransche vrienden nu hier to zien.
Maar de groote speech was eigenlijk die vaa
den oud-minister, den heer mr. M. W. F.
Treub. die de harten der Fransche gasten
veroverde door zijn kostelijke improvisatie,
waarin hij de Hollandsche dingen zei naar
Fransohdn trant. Hij sprak er allereerst van,
dat er wel eens misverstanden waren geweest
tusschen beide bevriende volken, en *t eerste
en ergste was dat over don doortocht der Duït-
schers (loor Hollandsoh Limburg. En de heer
Treub legde er wel don nadruk op, dat van dit
heele verbaal geen woord waar was: de Hol
landers zouden er zeker niet over gedacht heb
ben de Duitschers door te laten, en or was wer
kelijk geen sprake van. Een tweede misver
stand ontsproot uit de houding, door sommige
persorganen in dezen vredestijd aangenomen.
De heer Treub wees op den aard der Hollan
ders. die zoo geneigd zijn om op te komen voor
wie verdrukt wordt of verdrukt schijnt te wor
den. en 't is dfe aard. die het verklaacbaa-
maakt. dat de Hollanders, ook in hun pers. zich
thans wel eens al te veel schijnen te scharen
aan een zijde, die de verdrukte schijnt Maa»
de Fransche regeering zou niet beter kunnen
doen dan de Hollandscho Journalisten uitnoo-
digen om eens ie komen kijken daar In Noord-
Frankrijk. zooa'.s hij, mr Treub zelf. daar
rondgekeken had. opdat zij zouden zien. hoe der
bewoners van dat land niets moer gebleven was,
nieJs, geen fabrieken, geen gereedschappen,
geen vee. zelfs geen land(Wei, 't is soms
moeilijk. Hollandsche equivalenten te vinden
voor Fransche woorden. De hoer Treub sprak
van .le sol", die zelfs den Franscben daar in
het Noorden niet gebleven was.) Nog een derde
chaoiler roerde de heer Treub aan: wij moe
ten, zeide ihij, ons wel rekenschap geven van
een soort van Amerlkaansch gevaar, dat
Europa dreigt, en 't Is dat .,Amer!kaansclie",dat
ons, volken van 't oude Europa, dwingt om ons
te vereenigen, om samen te gaan
En er was veel applaus onder do tafelredi
van den oud-miuister.
N'a hem spraken nog: eerst weer do presi
dent van de Fransche delegatie, dr. Bordae,
dan burgemeester Zimmerman van Rotter
dam die er over klaagde, dat de Fransche
tricolore zoo weinig in dc Kotlcrdamscbe haven
wordt, gezien en dat dit beter moet worden.
en dan sprak nog de Fransche autorité M.
N i b e 11 e. die in hoofsche woorden dankte
voor al het hartelijk welkom, wat ovenwei niet
zoozeer meer noodig was. want door alle
speeches heen hadden dc gasten door applaus
en zoo getoond wat mr. M. Nibelle zeide.
Later bleven wij nog wat bijeen om nader
kennis te maken, maar na don langen, ver-
moeiecdea dag verlangden de gasten naar bed—
