Bumiirs On
DeLachsiiMavaiier
V1LRCL BLAD.
Zataraag 11 October 1919
De Erfenis
SIMON MOS.
Er lieersclite een loomo stemming
in het vertrek.
liet licht van buiten werd getem
perd d-ior de neergelaten Lancaster
rolgordijnen, waarvan de wollen bal
letjes tot bijna ui de vensterbank hin
ge». Alleen dooi een smalle spleet.
Jan°s een der ramen, viel, door de
fel siiliijnendo najarszou, een belic
straal schitterend liclit, die zicli in
een rechte lijn op het zwart-mei-rooci
gevlekte vloerkleed, scherp fonkelend
afteeker.de.
Juffrouw Helena Poppelstok, gekleed
in een effen japon, van zwarte stol,
bracht van tijd tot tijd haar mo; eaude
cologne getij enkten zakdoek naar haai
netih en cogen en zuchtte al' en lot
zwaar. Tooi. ze een neut gerucht van
oprijdende voeriUigon vernam. haak
te ze zicli te bukken, om in deze hou
ding onder de gordijnen, door de bal
letjes-iranjc-, naar buiten op struat
te kunnen zien. Daar zag ze eerst den
lijkwagen langzaam vooi unjdenjde hoo
ge, zwarte Lmheip luimen op de kop
pen der paarden, gingen beurtelings
met kiacni omhoog, de dragers, in
twee rijen richter den wagen, volgden
met langzame» sleeptred, daarachter
ging één volgkoets, ook in sukkel
ganjf.
Juffrouw Poppelstok keek den
stoet na. zoover zij kou. tot aan den
hoek der straal; even waagde zij he.,
het gordijn een weinig omhoog te til
len, dóch liet het subiet weer vallen
daar zij meende, dat een juffrouw in
de straal hel bemerk' had. Zij trad
\uii het raam terug en viel zwaai
zuchlerw in een leeren ainièlocl, zij
bette haar verhit voorhoofd niet de
Kane Oau-üc-eologtfë van haar zak
coek
jNu wis-ie heengegaan, haar goeie
meneer, aan wien ze zooveel jaren
achtereen iwee kamers en sui.e, met
een Irissche slaapkamer, Jiad ver
huurd, vooi pe» schappelijken prijs
Nooit had ze een enkel woord me', den
braven mau gehad. Altijd was te
dankbaar en tevieden. Nog zag ze
hem, a's den da^j va» gisteren, bij
har komen om de kuiners, die zoo
bijzonder geriefelijk waren, huren
If ij had geen eigen meubelen; alleen
een sclirüibiireau, waar hij erg op ge
sield scheen moeet een plaatsje heb
ben bij een de» ramen, niet Je ver vaji
den ha-ord. Voor dal bureau zat-le
dikwijls, ofschoon hij geen werkzaam
heden omhanden had, dio geen uitstel
konden velen: hij werkle dan wat
voor z'n plezier, want al gauw bleek
hei, dat het meneer aan geld niet ont-
brak. Up het bureau Blonden wat pa
ptra.-sen en onder meer ontdekte juf
irouw Poppelstok eens, bij bet stof
tb nemen. een presse-papier, van glas.
waarop een schildpad was aange
bracht, die, toen zeden presse papier
oen weinig verplaatste, met kop,
Staart pooien allerlei ridicule bewe
gingen maakte.
- Hu! wal schril! mompelde ze, en
wist zoo gauw niet hoe ze "t. griezelige
din« wee>- neer zou zetten. En toen
mijnheer later op de kamer kwam.
kou ze hel met onder zicli houden, te
vermeiden, hoe akelig naar ze dat
rare heesi ltad gevonueu ,eu dat ze
zich met kon vooistellen, hoe meneei
zóó iets dagelijks voor zich wou
zien.
Maar mijnheer had haar toen ver
teld, dat aan dat voorwerp vooi hem
herinneringen verbonden waren, dn
Lij moeilijk zoo kon meedeelen, dooh
dat het oen stuk was, afkomstig van
een zijner dierbaarste vrienden, dat
hij bet daarom^ beschouwde als een
souvenir van bijzondere waaide, en
tiat hij dus verwachtte, dat ook de
juffrouw dien presse papier zou weten
te eerbiedigen.
Toen jutirouw. Poppelstok vernam
uil welken hoek dei wind woei, kon
zij haar huik er naar hangen en
trachtte ze weldra haar verzuim goed
te praten, door te verklaren, dat het
dan veranderde, en dat z© nu toch ook
Vond, dat het een zeer mooi en dege
lijk voorwerp was .iets liéél bijzon
ders, dat was zeker, en als cv voor
meneer zooveel herinneringen aan
verbonden waren, dan wilde t9 vel
gelooVen, dat-ie er zoo' zuinig op was
Zij zou e. ook erg voorzichtig mee
zijn, dat beloofde ze. En als ze nader
hand op de kamer kwam, kon zc niet
nalaten, telkens weer te beamen, da-
bet toch zoo mirakel mooi was, be
paald rïldzaam, en dat ze het nog mo
vers ergens gezien had.
Eai nou was-ie dood. Dat wil zeg
gen: de mijnheer die de kamers ge
uuurd had. Zoo plotseling... iets an
z"n har., zei de. dokter, 't Was of tic
er 'n voorgevoel -van gehad had, de
Leste man want nog niet zoo lung
geleden, llad-ie z'n testament later,
maken. Welke familie of-ie had, wist
ze niet; zij dacht: mlleen een paar ne
ven, maar die woonden zóó vèr af, dn',
ze niet eens bij de begrafenis aanwezig
konden zijn. Den notaris had ze wel
kennis gegeven, maar verder alles zei!
bedisseld. En nou had g© brave man
nog zonder familie of kennissen bé
graven móeten worden, als julfrouw
Poppêlsiok daar niet voor gezorgd
l ad. Want dat kon ze toch niet ovei
haar nart krijgen, dan zouden haai
broers en haar zwager, haar wel wil
len helpen, en dal hadden ze ook ge
daan, en daarom was er tenminste éei.
volgkoets geweest. Zij had ook een
grooten krans besteld, met prachtige,
witte, zijden linten, waarop met zwar
te letters: „Rust zacht" stond ge
drukt. Zoodat mijnheer althans een
nette, fatsoenlijke begrafenis had. I)e
onkosten moest ze maar opgeven, tiad
ae notaris gezeid, dat kwam alles in
orde. Nou ja, dat was tot daaran toe,
ifluur een motie krans had ze host
voor mijnheer over, daar hoefde zo
niet zie dat voor ie hennen. D'r an
dere onkosten van een en ander, da',
spreekt, die wilde ze. wel vergoed lieb-
ijeii. Zn familie moest dat betalen,
aal was met meer dan bilhjk.M ijniieei
zou genoeg natalen. Ja, ze geioofat-
wiel, dat-ie heel rijk moes; zijn. 'J us
schEnbeide iieï-ie wei eens wat los. Hij
sprak meermalen over een vil-a, er
gens aan de zee, met veel iand en uit
gestrekte bosschen. Ook hud-ie heel
wat aandee.en in groote ondernemin
gen. En dat zou nou allemaal aan die
tamilie komen, menschen d:ezich al
heel weinig om hem bekommerd heb
ben. Sonio had ze wel eens gedacht
aan de mogerijkheid, dat-ie ook h&ai
in z'n testament een plaatsje zou heb
ben ingeruimd. Zij meende een enke
len keor, dat-i© daarop wol eens zin
speelde, maar ze had er tegenover
vreemden nooit iets over losgelaten.
Dót was zeker, als or iemand wat toe
kwam, was zij hei, Zij had mijnheer
altijd goed verzorgd, dal kon ze, met
een woord van waarheid getuigen; h>j
had haar dikwijls bettend, dat-ie heei
tevreden was, "~én, dus zou hel nie'
200 erg bijzoucter zijn, ,uls meneer z'n
dankbaarheid wilde lootten. Dezen
middag zou de notaris komen, om lie-
testament bekend te maken t-u een en
ander te regelen, met het oog op de
uiterste wilsbeschikking van den over
ledene. Daai zou zij wel vernemen, of
die goeie meneer ook aan haar ge
dacht had.
Zij zuchtte weer zwaar en diep.
Een luid wielengeratel kondigde de
terugkomst aan van het volgrijtuig.
Kon daarna stommelden de familiele
den van juffrouw Poppelstok de trap
op. Eersi Kobus, baar oudste broer, een
schoenmaker, daarna haar zwager Tie-
nus, een limmcrmansbaasje en toen haar
andere broei* Janus, een agent in le
vensverzekeringen. Zij deponeerden huu
hooge boeden, waar zij geen raad mee
wisten, op de canapé en oj) een kastje.
En toen werd de familie verzocht maat
plaats ie nemen, daar „een siukkic
«len besP zou smaken", naar juffrouw
Poppêlsiok opmerkte. Een heerlijke,
geur van sterke koffie öoorzwcmelde
de kamer, toen Geertje, hei dienst
meisje, een dampenden pot binnen
bracht. Twee groote schalen met ge
smeerde broodjes, eenige glazen scho
teltjes, gevuld met worst en rookvlces'ch
en een stuk oude zoeicmelksche kaas,
onder een stolp, noodigeten tot toetas
ten. En weldra lieten dc gasten zich
niet onbetuigd, en sloegen in dc diverse
voorraden aanzienlijke -bressen. Dc
buitenlucht maakr hongerig, cn daar
zij tegenover den afgestorvene ten
ceheumale als een vreemde stonden, zou
geen redelijk raeusch het dc bloedver
wanten van juffrouw Poppelstok in het
minst kwalijk hebben kunnen nemen,
dat zij niet door buitengewone droefe
nis zoodanig overstelpt waren, dat zij
daardoor geen eetlust zouden hebben.
Integendeel, zooals gezegd, zc aten
best, daartoe niet weinig aangemoedigd
dooi hun zuster,die maar al tc goed
wist, dat deze uitgaven immers in re
kening konden worden gebracht.
Ik ben altijd maar weer blij, zei
Kobus. terwijl hij het vierde broodje op
z'n bord nam, asse die akkevietjes maar
weer achter de rug benne.... ik ben
der niks niet geschikt voor.... ik heb
't gedaan, om jou te plcziere. Leen,
maai andets...- ik ben der niet voor
dat mot 'fc Je wél zegge..— ik zeg al
tijd maarder is al lammemeerig-
heid genogt in de wereldWh zeg
jij, Tienus?
- Zoo is het! beaamde de aange
sprokene. Nee, dank-ie. Leen, vcr-
'lgdc hij tegen jufrouw Poppelstok,
die hem nog een kreatebroodje wilde
opdringen, ik zal niks meer gebruiken.
hoot!ik het me bekomst.een
koppic koffie welda zal nog wel
smaken.
Nee, ik niet, zei Janus, toen juf
frouw Poppelstok met den koffiepot
ook bij hem kwam, ik zal der niet meer
in gediend zijn.
Messiei bedankte ook Kobus, ik
:t me koppie al omgedraaid, zoo je
ziet.
Toen het koffiegerei kort daarop
door Geertje werd weggeruimd, staken
de heeren elk een sigaar op, met een
bandje, uit een kisije, dat juffrouw
Poppelstok voor deze gelegenheid ex-
presselijk gekocbi en nu op tafel gezet
had, zoodat ieder naar hartelust zich
zelf kon voorzien. Juffrouw Poppelstok
ging naar het buffet, tot waarloc zij
een gepolitoerd penantkastje met een
opzet, gepromoveerd bad en -nam cr
drie wijde kelkjes op korten voel uit,
benevens een wijnglas met een gesle
pen rand van ruitvormige figuurtjes,
en schonk den heeren een bitterije in,
terwijl ze zelf een glas madeta nam,
uit een langwerpige karaf, met zcci
hooge, prisma-vonnige stop.
Er werd geklonken en gedronken op
den goeden afloop, cn toen duurde het
niet meer zoo heel lang, dat de kamei
vol sigarenrook stond, vermengd met
een prikkelenden reuk van sterke dran
ken.
Da's 'n goed merk, zei Janus, zijn
sigaar aan' alle kanten bekijkend en den
geur opsnuivend, 'n soortement haf-
fana, zou 'k zoo zegge.
Meneer rookte ze altijd, lichtte
juffrouw Poppelstok toe, die wist wel
in goeie merrekc.
ilij was ter toch maar gauw uit,
sprak Kobus, die door zijn zus-er wcei
op het chapiter van den overledene werd
gebracht.
Dat was-tie, gaf Tienus toe, cn jij
heb der maar de grootste schaai vau,
Leen!
Zeit u dat! bevestigde juffrouw
Poppelstok, zoo'n goeie meneer krijg
je nooii meer terug.
En weer zuchtte ze diep, terwijl zij
baar zakdoek aan haar oogen bracht.
Nou, nou, suste Kobus, papperlc
pap!.... nóóit meerda's wel 'n
beetje sterk, wa zei jij, Tienus?
Dat zeg 'k ook, beaamde deze, jc
weet uiet wat je weet es weerom krijgt.
In elk geval, concludeerde Janus,
zal-ie zich wel goed verzekerd hebben
't bpiji nie nog altijd, dal 'k era niet
gekregen heb 'k was net effetjes '.e
laat.
Hij zal 'n aardige bom duiten na
laten, veronderstelde Kobus.
Ten minste volgens Leen, zat-ie
der goed in, zei Tienus.
Uch, me lieve inensch, hij was
schatrijk, sprak' juffrouw Poppelstok,
dat is wel zekeinou ja, hij noem
de nooit een bedragmaar-ie knipte
dikkels papieitjcs van alderhaudo
grootte en van differente kleuren, koe
ponnetjes noemde-ie dat,zood3i ik
maar zeggen wilzoo iemand is
niet onbemiddeld.
Vast niet, was het oordeel van
Janus.
En wie zou dat nou allemaal
krijgen'? vroeg Tienus.
Nou, antwoordde Kobus, eon
slok uit 'z'n glaasje nemend, zooas
Leen zei, heb.-ie niet veul fernulie,
dus ik presenteer, dal Leen dor op
avenluur wel op kan rekenen, n
plaasie in z'n tes lemen l te hebben.
't. Lou nie meer as bil.ik weze,
gaf Tienus toe, dat ie om Leen ge
docht had.
Nctuurlijk! was ook de meening
van Janus, hel komt der eerlijk toe.
Juffrouw Poppelstok zuchtte aan
houdend zwaar, nam weer een extra
scheutje eau de cologne op haar zak
doek, duwde den doek telkens tegen
haar reukorgaan en snufte behaag
lijk den scherpen geur op. Toen
UniUc zij eenige ma'en, ten bewijze,
dat zij het met haar familieleden
volkomen eens was, en spralc daarna.
Ja, dat zal-ie wel gedaan hei»
ben... want, och het was zoon goeie
tnan... o, zoo'n bovenste beste... die
veel voor 'n ander over had... Maar
anders.och ik ben met 'n kueinig
beid tevreden.
Nou, da s ook wat dat hoef
je niet, sprak Kobus, Me dunkt, een
paar duzend guide komme je too,
zou Tc meene.
Kom nou, minachtte Janus, dat
.zou toch verachtig wat moois zijn,
astie der niet méér zou geve
Wie weet, krijgt ze de villa, op
perde Tienus, dan is ze ook best af.
Jawel, as zc de grond en dc bos-
schen der bij krijgt, oordeelde Ja
nus.
In d:\t geval, zei Kobus, dan
doek je de ltecle sanlekraam hier op,
en je gaat er zelf wonen.
Nou, dat weet 'k nog niet, zei
juffrouw Poppelstok, zoo an de zee,
da's voor iedereen niet goed.
Koman. wat za jc je druk maké,
spralc Tienus, wil je der niet zelf we
nen, dan verhuur of verkoop je «le
boel. Juffrouw Poppelstok zuchtte
weer cn Juist wilde zé weer beginnen
met nbgrdaiïs te verklaren, dat haar
gestorven mijnheer zoo'n bij uitstek
goéd •-:< degelijk mensch was, toen
de notaris door Geertje werd aange
kondigd.
Deze lieer, in het volle besef van
zijn waardigheid, nam, toen bh
plaats had genomen naast juffrouw
Poppelstok, met voornaam gebaar,
zijn acteiasch onder z'n linkerarm
weg en na die tasch geopend te heb-
b-y.i, zoch hij naar een stuk, dat hij
nadat hij het gevonden had, op tafel
voor zich openvouwde en glad streei;
Na de glazen van zijn gouden pince-
nez mef een tip van z'n I inker jaspand
gewreven te hebben, plaatste hij deze
op z'n neus en maakte toen bet vol
gende bekend:
Juffrouw Poppelstok! begon hij,
uw overleden commensaal beeft mij
indertijd opdracht gegeven u met den
inhoud van zijn testament wel in
kennis tc willen stellen
O. meneer, zuchtte juffrouw
Poppehs'ok.
En daarom, vervolgde de nota-
is, ben ik hier gekomen, om aan ae-
e opdruch: te voldoenen om.tat
- Och. t, was zoo'n goeie meneer,
snikte juffrouw Poppelstok, me
meende, dat nu althans nog eens'te
moeten verklaren.
Zoodat ik, g ng de notaris ver<3er
zonder acht te slaat» op het gesnik
van juffrouw Poppelsok, u ook in
het bijzijn dezer getuigen
Hier hield de man der wet even op,
en keek de familie van juffrouw
Poppelstok bij beurten aan. En ter
wijl dezen kniklen, alsof zij zooiets
nfcel ria'uurlijik vonden, vervolgde
de notaris:
ik u kan meedeelen, dat aan
een ge neven van den overledeife een
klein legaat is vermaakt
Janus keek Tienus. en deze weer
Kobus aan alsof ze wilden zeggen,
zie je wel. precies zoo ais we gedacht
hadden, de neven krijgen 'n schijn
tje.
dat verder, ging dc notaris
weer voort, alle roerende, zoowel ais
onroerende goederen moeten wor-
Allemaal voor jou, Leenviei
Kobus den notaris in de rede, le; op
n»t ik je smoes!
zul en worden verkocht,
las de nolax.s verder.
01—0! O! O! riepen ae
1 amine.eden van julfrouw Poppelston
tegelijk.
doch ilat juffrouw Poppel
stok niervan zal ontvangen.
Kobus knikte zijn zuster loe, ais
wilde llij zeggen: Nou komt 't, Leen!
een grazen prosse-papier,
waarop een schildpad met beweegba
re loucmaieri
Was j.e daar zoo op ges d.
Leon? vroeg 'iietius verbouwereerd.
Ik vond dat ueossie zoo aardig,
.Oog juifrouw Poppelstok, zooais zij
tiat ook altijd den overleden had wijs
gemaakt.
Wijders is er niets meer tc
vermelden, zei de notaris koel, terwijl
hij opstond en z'n acte-tasch weei
opnam, alleen dat stuk is voor u
ae rest moet worden verkocht en de
opbrengst van de nalatenschap, komt
aan verecliiilende liefdadige instellin
gen, met welker opsomming ik
niet last.g zal vallen
Dus ik krijg alleen?vroeg
juffrouw Poppelstok.
Den preose-papier, viel de nota
ris in, anders niet!
Anders niet!as de pres-
papjedie vieze schildpad gilde
Itiffrouw Poppelstok.
En terwijl ze blazend en zuchtena
en aanhoudend met haar zakdoek
zwaaiend, achterover, in haar stoei
viel, schreeuwde ze:
O, wat 'n bloedzuiger 1
bnoripraafie
Dé Haarlemsche voetbnl.iefhebbers
kunnen morgenavond achter een der
ramen van ons gebouw in de Grooto
Houtstraat de Westelijke competitie-
ladder in beeld zien.
lteeds eenigen tijd hadden wij met
het denkbeeld rondge.oopen, om
eens iets nieuws op voetbalgobïed té
onzo sportrubriek alleen op het wel
is waar altijd juiste, maar toch on
vermïjdelijk eentonige rïmglijstje in
onze courant den stand van de com
petitie volgen. Daarin eens een ver
andering aan te brengen, was zoo
als wc reeds zeiden -sinds eenigen
lijd ons-streven en dat. is nu einde
lijk werkelijkheid geworden. De
schilder heeft, geheel - volgens on^e
bedoeling, een vróuwe-figuur om-
worpen. die de kampioensvlag in
de hand houdt, óm die uit 1c rei
ken aan
Ja, aan wie?.....
De strijd, om liet kampioenschap
zwaar en moeilijk. Om dit in bead
tc brengen, heeft de scbhder twaalf
lange ladders gepiaatst tegen het
groene gras-plateau, waarop dc zoo
even genoemde vróuwe-figuur staat
Nu kan men H. F. C., Haarlem,
Sparta, V. O. C.. H. V. V., If. B.
S., Quick, AJax, Blauw Wit,
A. F. C., D. F. C. en U. V. V. den
langen en rnoeizamen tocht
langs do 44 1 red en lange ladders
naax boven aiOQ inakep; iwint een
club, dan gaat zij twee treden naar
boven, wordt cr gelijk gespeeld
slechts één cn verliest een van de
clubs, dan blijft zij die week op de
zelfde plaats staan;
Precies als op het ranglijstje in
de krant: een gewonnen wedstrijd
geeft twee punten, een gelijk spel
één punt en een verloren partij niets.
Het seizoen is nu reeds eenige we
ken oud cn gaarne hadden wij deze
nieuwigheid reeds bij het begin wil-
ien geven, maar omdat we nog niet
wisten, hoe het bekende conflict lus-
sciien E'n A en Eén B zou opgelost
women, moest de uitvoering van dn
werk zoolang blijven rusten.
binds liet compelitie-rad is gaan
draaien, hebben reeds een paar c.ubs
aJ hun gespeelüc wedstrijden gewon
nen, te weten H.B.S. en U.V.V. Zij
staan dus nu reeds op de ztsue tredi
en als zij morgen, óók hun wedstrijd
winnen, prijken zij reeds op de acht
ste!
Maar de tocht is lang en het zal
aardig zijn om den wedloop der me
dedingers naar boven te zien.
Jammer dat H.F.C. nog niet één
punt heeft kunnen bemachtigen, zoc-
dat ij den eersten stap nog op haar
Jadder moet zetten. Het toeval wit,
dat H.F.C., die van de eerste ladder
gebruik gaat maken, nog op den be
gane». grond staat, en de club, dit
door ons op de laatste ladder is gezet
(U.V.V.), reeds fier op de zesde trede
staat.
Een bezwaar van dc competit'elad
der-i. - iteld zou kunnen zijn, da' wan
neer ten wedstrijd uitgesteld wordt
de stand niet zuiver meer is. Dit be
zwaar 'jolI zich ook voor bij T rai.g
'ijstje in Te krant. Wanneer evenwel
>p ecu JHvadcn Zonaag Let program
ma uici iu zijn goneel kan aigcwerki
wordee.. zuüeo wij er bij vermehleu,
üoevec! wedstrijden een club hij de an
dere ten arhiei i£.
In ieder ocval is het ons aange
naam, den Haarlemschen voetballief
hebber/, eens een anderen kijk op den
competitiestand ie kunnen geven
Het programma voor
Zondag.
De belangrijke wedstrijden gaan nu
zoetjes-aan komen! Als bij een wedstrijd
Ajax een van de uvee parujen is, be-
icekent dit tenminste altijd een belang
rijke ontmoeting. Ajax komt morgen
bij^ II. 1'C. op bezoek en dat onze
blauw-wiiten deze Amsterdammers
waardig cn warm zullen omvangen, kan
men zeker van zijn. H. F. C. heeft te
genover liaar vrienden en ook tegen
over zichzelf heel wat goed te maken
drie nederlagen achter elkander is zeer
teleurstellend, dus zal de „good-old"
morgen al baar best doen, om weer eens
een goed figuur in deze competitie te
slaan. Pessimisten zullen waarschijnlijk
beweren, dat H. F. C. van Ajax toch
niet kan winncnl Dezulken verwijs ik
dezelfde ontmoeting in het afg_-
loopen seizoen, die met zoo'n ongekend
enthousiasme gespeeld werd en die door
Ajax mei slechts één goai verschil ge
wonnen werd. Dit resultaat was toen
r dan de Amsterdammers verdien
den. Ook is 't hetzelfde Ajax van ver
leden jaar niet, dat morgen aan dc
bpanjaardslaan verschijnt er is zoo
goed als niets meer vnn de overweldi
gende kracht, die het vorige jaar ont-
ïkkcld werd, overgebleveu. Er is nu
ngg geen enkele overwinning behaald,
wèl tic vorige weck 'Oen smadelijke ne
derlaag tegen 11. B. S. Al de2e lacio-
en gewen ons gegronde hoop vooi
erondcrsiclling1, dat Ajax niet zoo héél
gemakkelijk met een overwinning naar
Amsterdam zal tcrugkeeren. Zooals we
reeds schreven, komt moigenavond vooi
den eersten keer de competitïc-ladder-
in-beeld voor onze ramen hopen wij,
dat bij deze gelegenheid H. F. - C. op
:n hoogere trede plaats kan nemen!
De roodbroeken, die in dit nieuwe
seizoen tamelijk onzeker gespeeld heb
ben, gaan naar Amsterdam, om daar te
gen A. F. C. te spelen, de club die wel
bard van stapel liep, door met 2o van
H. V. V. te winnen, maar ook een ge
lijk spel (tegen Ajax) en zelfs een ne
derlaag (tegen U. V. V.) moest boe
ken. Het krachtsverschil tusschen A.
F. C. en"Haarlem is tot op heden slechts
heel klein, men zie slechts
Si m S s
A. F. C< 3111 3—4 3
Haarlem 3111 46 3"
Dat Haarlem onder A. F. C. staat, zit
'ni natuurlijk in het aamal tegen-goals.
Als de roodbroeken goed van bet besef
doordrongen zijn, dat bet zaak is
zoover mogelijk van de twee laatste
plaatsen verwijderd te zijn, zullen de
roodbroeken Maandag bóven A. F. C.
staan.
ueze twee wedstrijden zijn voor ons,
Haarlemmers, natuurlijk wel van be
lang, maar dc belangrijkste voor hei
ranglijstjc ziju zc metdat zijn de ont
moetingen H. B. S.H. V. V. en
Blauw Wit—U.- V. V. De zwarte Hage
naars en Jan Vos c.s. gaan op het
uogcnblik mooi aan den kop j we voor
spellen, dat dit ook na de wedstrijden
van morgen het geval zal zij'n.
Quick—V. O. C. en SpanaD. F. Cr
worden vermoedelijk door de thuisclubs
gewonnen: Sparta vchrjut zich tc herstel
len cn Quick staat z'n mannetje, dai
nebben we Zondag aan den Schoterweg
Gemengd Nieuws
VLEKTYPHUS Ar.n de Na-
redny 1,'isty is het volgende ontleend:
Het hoofdbestuur voor de bestrij
ding van epidemieën in Oost Europa
geeft een proclamatie uit, waarin o.a.
gezegd wordt":
Epidemieën in het Oosten, voorna
melijk vlektyphus, bedreigen Etnopa.
Er zijn nie' meer afzonderlijke ziekte
baarden doch uitgeslrekte geb'eden
worden bezocht door de vlekziekte.
Ucha.'ve Rusland zijn het vonrrame
'ijk stalen d.-e uit Ocstenr.-llong. zijn
ontstaan, \v:Tke hetzij tot het b^rnefe
gebied beboeren, waanan enkele
zwaar remisterd zijn, hetzij in m^or
o- minder© mate hed-reifd worden. De
laatstgenoemden ziin niet in staat eik
voor zich den gemeenschnnnn'ut-pi»
vijand het hoofd ie bieden.
Op aandringen van de Roocie Kiuis
comm'ssie t- Genève hebben zich
caarom de sanitaire afgevaardigden
\an de geteisterde landen verei-nigd
tof een centraal bureau voor het be
strijden van de epidemie in Oost-
Europa, li.iptnde dat de overige Euro-
pcesche staten hen hierbij zullen eteu
nein om aan de oostgrenzen een dam
op tc worpen tegen clen epidomisohen
stortvloed. ]n Rusland wérden gedu
rende de maand Februari j.l. over de
IOO.OOO gevallen van viektyphiiK ge-
•.onstitcrd De wegen waorlanes de
krijgsgevangenen van alle volkeren
huiswaarts keerden, zijn ware wegen
oes doods geworden. Ook Polen bleek
n:achteicr,s jr: den strijd tegen de epi
demie. Uit de Oekrnine wordt pen
sterftecijfer van 1315 pincent gc-
ueld. Gehceie 6trekeri zijn daar ont
volk;, wijl dc artsen ook omkwamen.
In Servië heeft de vlektyphus vrij
spel.
1 Roemenië wordt het aantal
slachtofers van den vlektyphus op
eenige honderdduizenden geschat.
Voortdurend nadert hc-t gevaar de wes
telüke r'alen. Hongarije, Tsjechoslo
wakije. Oostenrijk en Zuid-Slavië ge-
ven gehoor aan de bede om hu'.p der
oostelijke staten en wijzen op de nood
zeke ljkr.eio. vsi êc-n 01.n..adellijke te
genweor over de gehee'e lmie met al te
wapenen, die de wetenschap aau de
Piamd geelt en met alle minderen,
waarover de staat en de gemeenschap
beschikt.
Het ceniraal bureau doet eta be
roep op de verantwoordelijke regee
ringspereone,» van alle 6talen en op
de Jdoode Kruisgenoolschappen ;n al
le landen, om medewerking en ma.e-
1 ieelen steun.
JACHT OP BOLSJEWISTISCHE
ELEMENTEN.Volgens een Radio
bericht hebben de federale troepen in
Gary (L'dianu) bijna alle vreemde-
iinjgen uil de stad verdreven, en wa
penen, vooruitstrevende literatuur en
vlaggen, in beslag genomen.
In Weirtor. (Weet Virginia^ zijn 181
an3Jcr.ii-tcn op de openbare straat
bijeengedreven, gedwongen tot knielen
en tot het Kussen der nationale vlag,
om daarna uit dc stad le worden ge
jaagd of gevangen genomen.
LLOYD GEORGE OVER DE SPOOR
WEGSTAKING. Het woord vue-
rend bij de plechtigheid der aanbie
ding van het eerebu 1 gerschap der Ci
ty aan'Allenby, zeide L oyd George,
sprekende over de spoorwegstakuig:
„De vakvereenigiugen hebben het niet
kunnen*- winnen tegen de publieke
ojiinie. De beweging om zijn beiiK-
beelden te verwezenlijken door mid
delen van geweld is gevaarlijk voor
het geheele stel&el der samenleving
on moet tegengegaan wórden. Die be
weging is „prussianisme'' in de in-
dustrieele, economische en politieRe
wereld. Groot-Brittannië heeft een
grooten en bbjvendon oienst bewezen
aan de menschheid, de beschaving en
de werkelijke vrijheid door een po
ging te verijdelen om hel leven der
gemeenschap stop tc zetten en haar
tot onderwerping te dwingen". De
premier zeide verder: „De organisa
tie, welke dc staking Liestroeo, v. as
geen oorlcgsorganisaue. doch een hur
gerlijke; zij werd in Februari door de
1 peering op touw gezet life staking
leerde, dat ue gemeenschap niet ri
worden stopgezet en voorts dat ti ge
meenschap een behoorlijken piijs
moet betalen voor iemands eigenucun,
hetzij dan land, gebouwen of arbeio"
k'eaaïHJiettcsira
DE GESCHIEDENIS VAN DEN
VÜUHVADEH VAN DEN ROODEN
PIMPERNEL.,
door
BARON ESSE ORC.ZY,
39)
Wel! riep hij uit, dat zooveel
haai en nijd kon schuilen in het zwak
ke lichaam van een vrouw. "t Is
waar, dat een schurk zooals ik ben
weinig kan weten van den loop der
geduthten ooner edele jonkvrouw.
Als u iets van mij geweten riadt,
zoudt u begrepen hebben dat het
bant noch nijd is, die ik voor u en
hen die u betalen koester het is
alleen slechts diepe minachting.
- Is dat alles? vroeg hij kalm.
Dan ben ik des tc meer aan u ver
plicht voor de grooto cor, die u mij
dit laatste uur hebt bewezen.
Een eer? Ik begrijp niet wat u
bedoelt Ik dacht er niet, aan u eer-
te bewijzen.
Daar ben ik zeker van. U deed
het geheel onbewust en dc eer werd
er slechts door vorhoogd- Gij hebt mij
de eer aangedaan, cn cr kwam een
ernstiger klank 111 zijn slem, mij,
den gemeenen dief, den moordenaar
en den gehuwden roover, zóó ie ver
trouwen, dat u mij alleen een vol uur
bij u in'uw kamer toeliet, terwijl
allen hier 111 huis ter ruste zijn en uw
duenna in de andere kamer, achter
'n gesloten deur rustig ligL te snurken.
Gedurende dat uur Leeft uw tong
mij niet gespaard. Voor deze erken
ning van mannelijke verdraagzaam
heid Cll ridderlijkheid, ofschoon gij
mij die eigenschappen ontzegt, zeg u
11 nederig dank. Niettegenstaande or
misschien juist door mv hord oor
deel over mij, hebt gij mij in mijn
eigen gevoel bijna, tot een man van
eer gestempeld.
Met het hein eigen zwierige gebaar
boog liij diep voor haar en mei vas
ten, klinkenden stap, liep hij vlug de
kamer uit.
D
XVIII.
afrei s.
Nauwelijks was de deur achter Dio
genes dicht gevallen of hij loosde een
diepen zucht van verlichting en
streek zicji mot dc band over het
voorhooft).
-• llo, mompelde hij. vriend Dio
genes, je hebt meer voor hectc vuren
gestaan. Die scherpschutters hij
Maagdonburg brachten je leolijlc in
het nauw; die geineene moordenaars
in de Praagsche boss Chen, hebben je
bijna gedood maar je mag opgehan
gen worden als je ooit jc zelf zóó hebt
moeten belieei-schcn ate nu het laatste
uur.
Beneden, in de gelagkamer vond
hij Pythagoras en 'Socrateg bij den
haard op den grond liggen. Zij wa
ren vast in slaap en Diogenes deed
geen moeite ze wakker te maken.
Vroeger op den avond had hij zijn be
velen voor den volgenden dag gege
ven en daai- zij de belofte hadden van
vijfhonderd gulden tc krijgen als zij
stipt zijn "bevelen opvolgden, zouden
dc twee waardige vrienden hem ze
ker niet ongehoorzaam zijn.
Ilij zeif moest nog zijn belofte aan
zijn vriend Hals vervullen: een tocht
dus over de bevroren waterwegen te
rug naar Haarlem, daai* eenige uren
poseeren in het atelier in de Peuze-
Iaarsleeg, en dan den terugtocht om
zich bij zijn kameraden en de jonk
vrouw te voegen, Ln het kleine ge
hucht Koudekerk, ver van den groo
ten heir-weg. Daar had hij hen be
volen iicen te gaan cn zich verborgen
te houd.eri tot "aan zijn terugkomst.
Koudekerk lag ten oosten van Leiden,
zoo ver van den gewonen weg, dat
het kleine troepje daar den heeleif
dag veilig verblijf kon houden.
Hij was van plan voor middernacht
den volgenden dag weer bij hen te
zijn. 11 ij had eemg proviand besteld
voor den tocht, een halve Ilosch wijn,
wat brood en vleesclr; daarmee 11 au
hij naar buiten on ging naar de stal
len waar «iffl paarden waren ondor-
gebraclit. Het was een bijzonder hel
dere. nacht. De. afnemende maan ver
lichtte, nu zij van achter een véolken-
bank le voorschijn was gekomen, het
landschap mot een helder, blauwach
tig schijnsel.
Hij zocht zijn weg door de stallen
-en vond zijn zadel, dat hij zelf van
hel paard had aftrrnomen en uit de
zadeit.-.s h nam hij een paar schaat
sen. Ilij hing ze aan zijn arm, ver
liet het gebouw en sloec dc richting
naar dc rivier in.
De Kkine siad ir.g stil en vredig
in-het heldere maanlicht, da', grilli
ge se!-.: 'liwen wierp op de met
sneeuwL.'dekte dukon en puntige ge-
vols. Het was doordringend koud; het
zilveren lint van den Rijn kronkelde
zich westwaarts naai* de Noordzee en
van den anderen oever raasde de
wind cwr de dijken cn het vlakke
omringend land en joeg myriaden
harde sneeuwvlokken in grillige krin
gen voor zich uit. -
Diogenes was haastig verder ge-
stn.pl. De schaatsen aan zijn arm,
kletterden vroohjk bij élke beweging
legen elkaar, Ilij koos een gemakke
lijke plhnts op den oever om neer te
hurken cn bond zijn schaatsen aan.
Daarna stond hij op en staarde een
oogenblik strak voor zich uit in noor
delijke richting.
De Rijn, zoowel als de ontelbare
kleine meren hadden, 11a de herfst-
overstroomingen, zooals gewoonlijk
hun spoor van smalle waterwegen
achter gelaten, die nu stijf bevroren,
dan gescheiden en dan weer samen
vloeiend, een Uitstekenden ononuer-
broken weg vormden van hier naar
de meor noordelijk gelegen stéden.
Door deze ijsbanen hadden de bur
gers van Leiden, nu bijna een halve
eeuw geleden steeds verbinding go-
houden nvt de buitenwereld; gedu
rende het bekende beleg, dat meer
dan een winter lang geduurd had,
waren zij in staat geweest het mach
tige Spaansche leger te weerstaan,
door levensmiddelen binnen de bete
gelde stad tc smokkelen.
De jonge avonturier stond hier nu
kalm den afstand le berekenen, dien
hij zou moeten afleggen in dezen bit
tor kouden nacht, om de eerzucht van
een vriend te bevredigen. Het was
niet dc eerste maal in zijn avontuur
lijk bestaan, dat hij zulk oen reis had
ondernomen. Hij had zich er aan ge
wend alle gevaren in het leven on
verschillig op tc nemen. Het eenige
waar her op aan kwam was de eind
uitslag, de rost was slecht óf een op
windende onderneming, óf con beloo-
uing, die moest worden verdiend, of
De maan scneen z.j.i oinic:*neimng
toe te lachen; zij stond schuierend en
vriendelijk aan het met sterren be
zaaide zwartblauwe luchtruim.
Diogenes keerde zich om en zag
naar het kleine logement, dat op eeni
gen afstand in de straat, die op de
rivier uitkwam, gelegen was. Was het
verbeelding of een geheimzinnige
li dl (spiegeling van het maanlicht? llij
meende zeker te zien, dat er nog licht
brandde achter een der bovenvensters.
Het onaangename gesprek met het
jonge meisje drukte hem niet zwaar,
naar het scheen, want hij zond in die
richting een luid en vroolijk vaar
wel.
Toen, onbevreesd voor den snerpen
den wind, begon hij met flinke sl.igeq
zijn tocht.
In h e f k 0 n i n k r ij k van den
nacht.
Hoera! Wat'een tocht over het ijs,
in het holst van den nacht mot
een scherpen, noord-ooslen wand, die
het bloed opzweept cn die heerlijke,
zachte, glijdende beweging die het. in
ei he ader doet gloeien.
(Wordt vervolgd).
