üüSLEli'S OiGBLia
TVtfEÊDE BLAD.
Diasdag 4 Haïamber 1819
Vau üiiibü reizaudso
Hedaoteur.
(Oerde reeks).
73
Ia iltii AaisisnlsDiteDea
Uemeenfewinfcel.
Amsterdam, Maandagmiddag.
Ju de trams, die het Koningsplein
overkwamen, hadden de passagiers
Vie) aandacht voor het gev-il. .Bch.ng.
tttJling genoeg' ,zeid«i ze tot elkaar,
in wezen daarbij met ee" hoofdknikje
r.ooi het gebouw „Odéo iop net Slli
gel, waarvoor een rijeubreed men-
senslierije wachtte onder de hoede
van eenige politiemannen, De vesti
bule stond vol en de trappe.i ook.
't Was vandaag de eerste dag van den
verkoop in den gemeeate-winkel
waari.n deze féêetlokaliteit omgetoo
verd is.
De letter-A'ers kwamen vandaag
aan de beurt om te winkelen in deze
gemeen tc-aff air©.
V eel van een winkel heeft dat nieuw
Amsierdajnsohe gemeentebedrijf niet.
Het doet meer denken aan een post
kantoor waar de ambtenares]ee, nel
als bij de pos.zeggl- en telegxaaf-lokel
ten achter de puortvormige openingen
in den gazen wand zitten.Er zijn twee
loketten voor den verkoop va" ka"
toen en twee voor de kousen.
Een vijfde loket dient als kassa en
een zesde voor afgifte der goederen.
Je komt voor het loket met jc
machtigingskaart, wat hetzelfde is
als de Haartemsche rantsoe-
meeringskaar., en die zooveel is als
bewijs van je burgerschap; middel om
te voorkomen, dat buitenpoortsche lie
den het Amsterdemschie goed koincu
wegkoopen. De juffrouw voor het loket
heeft monsters bij zich: gebleekt ka
toen van 50 cent per el cn 104 C.M.
breed, of wollen vrouwenkousen van
f 1.75. Katoen en kousen zijn er maar
in één kwaliteit, de kousen natuur"
lijk vau verschillend© maten.
De koopsters kwamen voor de loket
jes d© monsters zien en betasten en
keurden die met een kennersblik en
een zeer deskundig .gebaar, door het
katoen tegen het licht te houden, een
kous uit te rekken en do mazen na te
fepeure-Q en er was bij velen misprij
zing na de keuring.
Ons volk is over het algemeen ste
vig e gewend. En dit werkelijk fraaie,
witte k?lo*:n van Bngelschen oor-
spron maar la den N>derlandscher-
grootliandel betrokken stond velen
■niet aan, omdat het te dun wa6. Zoo
ook wel de kousen; „Zomerkousies",
zei een vrouw minachtend, ,,'t is goed
ais 't warm weer is, maar mot den
winter wil je wel wat warms aan je
beenen hebben!'
Deze critici werden ge©n koopsters.
Anderen kochten echter, gaven op;
zooveel el, of zooveel paar. Het loket'
juffrouwtje schreef dan met een
blauwtjo egn bon, verstrekte den bon
aan de koopster en het blauwtje ging
ai aar <1» voorraadkamer, erf de ma.it-
afdecling.
In een afzonderlijk vertrek zijn n.l-
eenige meoitoestellen, die snel de ver
langde hoeveelheid katoen afmeten.
Het stuk katoen wordt vastgeklemd
in een houten raampje een ander
waardoor de goedbaan geleid wondt,
op den gewersohten afstand gescho
ven. Bij grootere stukken wordt dit
zooveel maal herhaald, als het noodig
is en *t goed is gemeten cn meteen op
gevouwen.
Het pakje gaat. van hier naar het
loket-van-afgifte, waar de kodpster in
middels is gekomen, nadat zij «on
het kassaloket heeft betaald. Qp deze
.wijze wordt goed en vlug gewerkt.
De 6choenenafdeeling was nog nicl
in werking, zeer tot teleurstelling van
velen.
De zaak is, vertelde de leider van
het bedrijf, toen hij me een kijkje in
den winkel liet nemen, dat we nog
niet voldoende schoenen aan hebben,
om het grootc publiek te bedienen. Er
zijn nog maar een paar duizend paar
aangekomen en al6 we die hier gaan
uitverkoopen zijn ze onmiddellijk weg
en kunnen we niet iedereen helpen.
k-" e as 11 e 4 o kb
De Laciieiide Kavalier
DE GESCHIEDENIS VAN DEN
VOORVADER VAN DEN ROODEN
PIMPERNEL»
door
BARONESSE ORCZY,
59)
U zult ook wel honger hebben,
klonk een zachte stem vlak achter
Diogenes. Er staal eten en drin
ken voor u gereed. Wilt u nog iets
gebruiken voor u naar bed gaat?
Vóór Diogenes Ben Isaje volgde
naar den winkel, wisselde hij een
paar woorden met de andere philo-
sofen, die zonder iets to vragen de
jonkvrouw begeleid hadden en nu
hun verdere orders afwachtten. Dio
genes stelde ze voor, hun avondmaal
te nemen on nachtverblijf te zoeken
in de herberg aan het begin van do
straat; de koetsier en do paarden
konden daar ook blijven.
Ik zal den nacht doorbrengen
onder dit invallend dak, zei hij,
maar denk er aan om met één oog
open te slapen en reken erop. dat ik
je op elk uur te nacht of te morgen
Daarom verstrekken we deze eerste
zendingen maar aan de vakvereeni
gingen, in do volgorde, waarin zij
ingeschreven 7»rj. Als do 12.000 paar.
v/elke onderweg zijn, aankomen, kun
nen we ook met den publiekeverkoop
beginnen.
Maar het publiek was niet tevreden,
begeerig als het gemaakt was door do
courantenberichten over schoenen
voor f lidie <ie directeur van het dis
tributiebedrijf in ©en particulieren
Ainsierdaaiiscltou winkel met beneden
1 22 had kunnen koopen, en door de
schoone beschrijving, welke een col
lega er in z'n b'ad had bijgevoegd van
wethouder Wierdels, die naa6t den
communist Kitsz schoenen 2at te pas
sen.
Hei j© 't gelezen, zei'en ze tegen
elkaar, van de lee'en van den gemeen
teraad, dio hebbe Zaterdag wel
schoen© kenne krijgen en wij niet. Een
schandaal is 't, dat ie 't dat zulke
voorgaanl
De bedrijfsleider hoopt allen gauw
te kunnen helpen aan de rood-bruine
schoenen. De eerste zending is een
maand na de bestelling binnen geko
men en men heeft ©en expert, die te
New-York zorgt voor spoedige atfzen"
ding. Als de stakingen in Amerika
waardoor reeds tal van schepen met
goederen en levensmiddelen voor
Europa worden opgehouden, maar
geen spaak in het wiel steken.
rk "Vestigde nog de aandacht van
m'n geleider op sommiger critiek op
.de katoen cn de kousen.
Och, meneer, antwoordde hij,
je kunt het moeilijk iedereen naar den
zin maken. Ze loopen zelf met open-
gewerkhte kousen, omdat het mode is.
en als je hun dan goede wollen duimt
kousen geeft, mopperen ze weer.
Buiten liepen ze nog te sputteren.
Ga jullie maar naar je huis,
mensche, Intimideerde een bijde
handje de wachtenden in de rij, 't is
nikg. En buiten werd het een dispuut
tus&chen pro- dn contra gemeen tegoed -
koopsters.
Juffrouw, wat ik je zeg, 't benne
kousen van niks.!
Mot je nou niet zegge, repliceerd
een ander, 't ben kouse van effetief
wol.
—Ja, maar 't is niks voor kiudere!
Nee. dat ben 'k wel met je eens,
mine!
O, zoo! En voor me meissies, die
op een atteljee gaan, is 't ommers ook
niks. Je ken nog heter katoene koope,
bij Vroom fen goedkooper ook.
Wat de ander ecliter tegenspiak,
want 't waren kousen van baste quali-
teit beweerde ze, al waren ze dan ook
niet zwaar an ook het mooie soepele
ikatoen werd geprezen legen het con
tra-betoog, dat 't veel te dun was-
Waaruit blijkt, dat elke zaak z'n
twee kanten heeft.
Sport cn Wedstrüdea
.VOETBAL.
WaS is de oorzaak van
irt. F. C.'s tegenslag en
wat Is oaaraan te coen
Deze vraag is reeds eenige weken
gebeden door talrijke voeibalvnenden
in het algemeen en H. F. C.-suppor
ters in hel bijzonder gesteld, op wel
ke vraag verschillende antwoordan
gegeven zijn, die nogal uiteemloopen.
Thans, nu H. F. C. reeds zeven
wedstrijden heeft gespeeld, waarvan
cr niït minder dan zes werden ver
loren on slechts één (nogal tegen
Ajax!). gelijkgespeeld, wordt boven
genoemde vraag dringend herhaald,
want een groot gevaar gaat nu drei
gen: het gevaar van degradeeren
naar de OvexgangsoompetitLe en nog
wel zonder het spelen van degrada
tiewedstrijden.
H. F. C. uit de eerste klas!
Dat is een denkbeeld, dat steeds
meer verwezenlijkt dreigt te worden
en juist daarom door velen met een
groote huivering tegemoet wordt ge
zien. H. F. C., die juist dezer dagen
met zooveel luister en onder zulk een
groolo belangstelling haar veertig
jarig bestaan vierde, zou in aanmer
king komen, om uit de cene-afdwe-
ling te verdwijnen! H. F. C., dóe ui
ons land zulk een roemrijk verleden
heeft, zou geen ruggograat meer be
zaten?
We zijn zoo vrij. dit vooralsnog in
twijfel te trekken, ten eerste omdat
nog Lang niet de helft van het pro
gramma is afgespeeld en ten tweede
omdat H. F. C. over zóóveel werken
de leden beschikt, dat cr toch waar
lijk wel een goed en productief eer
ste elftal te formeeren zal zijn.
Maaj- met dat al: de vraag, wat de
oorzaak is van den tegenslag en pech
van onze „good-old", heeft nog het
volste recht van bestaan, vooral nu
kan laten roepen. Verlaat daarom
de herberg niet Zorg goed voor de
paarden, we moeten ze misschien
morgen weer gebruiken. Goeden
nacht! Droom pleizierig! Vergeet met
dat elk van jullie morgen vijfhonderd
gulden in je zak zal hebben. Intua-
schen heb je hi ar geld om in de her
berg te betalen.
Hij gaf hun wat geld en keek die
twee vreemde gestalten na, de lango
en de dikke, tol zo in de donkero
straat uit het gezicht verdwenen wa
ren.
Toen ging hij naar bum en. Ben
Isaje sloot en grendelde de voordeur
en de twee mannen gingen naar den
winkel. Hier stond een uitstekend
maal klaar op een tafel, waarop
eenige kaarsen brandden in tinnen
kandelaars.
Ben Isaje noodigde zijn gast uit,
om den maaltijd eer aan te doen.
Eerst de zaken! riep Diogenes,
terwijl hij een stoel aanschoof. Hij
ging er schrijdelings op zitten, de
beenen voor zich uitgestrekt en haal
de een papier te voorschijn uii zijn
wambuis.
Bent u niet vereerd, vroeg hij,
dat do jonge vrouw die ik de oor
had bij u aan huis te brengen, jonk-
vrouwe Gilda Bcresteyn is, zuster
van uw client, ilon heer Nicolacs Be-
resteyn uit Haarlem?
Ik voel mij zeer vereerd, zei de
de groote 6-0 nederlaag legen Haar
lem.
Hoewel wij voor ons natuurlijk ook
wel een antwoord op deze vraag
zouden kunnen geven, besloten wij.
haar een© aan eenige memschen tri
hot H. F. C.-kamp zelf te stellen en
klampten daartoe allereerst een der
bestuursleden aan; iemand die zelf
ook kien jaren achter het bruine mon
ster aan gehold heeft en die dus zeer
zeker wel tot de meeslbevoegden ge
rekend mug worden.
Naar zijn meaning was de hoofd
oorzaak van den tegenslag gelegen
In het feit, dat er steeds een t© groo
te gaping bestaat tusschen de mid-
denlinle en de voorhoede, waardoor
de zoo hoog noodige steun ontbreekt
„Wil een voorhoede productief werk
kunnen leveren", aldus onze zegs
man, „dan is het een eerste eisch,
dat de middenlinie zooveel mogelijk
in haar nabijheid blijft, haar aJs het
ware „voedt". Er moet een geetaög
heen en weer deinen van de half-
backlinie zijn, zooa-'s men dat bij
voorbeeld ziet bij clubs zooals Sparta
onder aanvoering van De Korver; hij
Quick onder leiding van Bosschart:-
bij liet Nijmecgsche Quick onder het
bezielende voorbeeld van Felix von
Heyden; bij Haarlem onder aanvoe
ring van Tekclcnburg, enz. enz. Dat
ziet men helaas bij H. F. C. niet!"
„Maar Ben Verwey dan?" vroegen
wij. „Deze speler loopt toch immers
óók dein gansclicn middag van ach
Ier naar voren en van voor naar
achter?"
„Zeer zeker, dat doet hij ook:
maar niet één middenspeler moet
dit doen, doch alle drie. Iien Verwey
ontvangt te weinig steun van zijn
maats, neem nu bijv. eens G. Kaars
Sijpesteyn; deze speler staat bijna
nooit op zijn plaats. Wel zwoegt hij
van het begin tot het eind, maar dat
vermoeit hem juist te veol en heeft
bovendien geen goed resultaat, om
dat hij zoo slecht zijn plaats weet.
Dar. is er nog een tweede oorzaak,
die waarlijk riiet over het hoofd mag
gezien worden. De ingewijden wisten
namelijk minstens vier jaar geleden,
dat het verkeerd moest gaan; mm
Jacht slechts alleen aan de tegen
woordige oude krachten, zonder er
aan te denken, dat him tijd van heen-
aan ééns moest aanbreken, zoodat
hun plaatsen moeten worden ingeno
men door geschikte reserve-spelers,
die men niet heeft! Want het is
van de blauw-wilte elftalcommissie
altijd een 'groote fout geweest, dat zij
er maar steeds weer opnieuw naar
streefde, goede krachten van Andere
clubs te engageeren en in gebreke
bleef, aan de spelers van lagere en -
tallen in het eigen kamp een gelegen
heid te geven, zich voor hel eerste
elftal bekwaam te maken. TliAns wor
den eenige jongere H. F. C.-krachten
geprobeerd, maar de commissie zal
goed doen, om wanneer eens een van
deze spelers ecm minder gelukkigen
wedstrijd speelt, hem niet dadelijk
weer uit het eerste elftal te verban
nen, maar hem rustig gelegenheid
te geven, zichzelf tot een eerste-
klasse -speler op te kid on. Maar, nog
eons, H. F. C. moet een middenlinie
hebben, die steeds het noodige con
uici weei te behouden tusschen ach
ter- en voorhoede".
Tot zoover onze eerste zegsman.
Thans wilden wij de meening vra
gen van een dei- meest bekwame
spelers van het tegenwoordige en-
tal; we troffen hem evenweJ niet
thuis, maar een zijner broers, die
ongeveer zes jaren geleden eveneens
met veel succes de blauw-watle
kleuren verdedigd heeft, was zou
vriendelijk, zijn morning, die door
zijn broer gedeeld wordt, te vertel
len. Deze kwam vrijwel op het
zelfde neer van wat onze eerste zegs
man gezegd had. Ook hij achtte het
zeer verkeerd, dat de elftal-commissie
zicli steeds blind gestaard had op
spelers-met-klinkende namen van an
dere clubs. Volgens hem moeten de
spelers steeds geleidelijk tot een hoo-
ger elftal opgeleid worden.
De derde, dien wij onze. vragen
voorlegden, was weer een der be
stuursleden. Deze noemde als de al
lergrootste oorzaak van den tegen
slag', dien H. F. C. dit jaar onder
vind!, het totaal gemis aan geluk.
„Natuurlijk", zei hij. .juioet het ge
luk niet liet moeste gewicht in de
schaal leggen, maar, nietwaar, zon
der geluk vaart nu eenmaal niemand
we!! Om maar eens twee voorbeelden
te noemen: een van onze meest pro
ductieve voorhoedespelers, Jon Laan,
zal waarschijnlijk in geen maanden
kunnen uitkomen en nü is onze en
thousiaste Bell Verwey waarschijn
lijk weer een paai- weken verhin
derd, mee te spelen. Neen,-liet geluk
is helaas niet mét cms!"
Verder was ook hij van meeanng,
dat niet dadelijk een nieuwe kracht,
die uit ceil lager elftal geprobeerd
wordt, weer gedegradeerd moet wor
den. ais hij eens een middag miiuier
goed speelt. „Wij allen", zei hij,
„hebben immers wel eens eeai off
day!"
Hij betreurde het voorts, dat vele
leden van H. F. C., dio zakenmen-
man, wiens magere gebogen gestalte
er onder de strakke plooien van zijn
zwarte kaftan cn in dat twijfelach
tige gele licht, zeer zwak uitzag.
Zijn gezicht was smal en wasach
tig en liet flikkerende kaarslicht
wierp vreemde verwrongen schadu
wen om zijn langen gebogen neus.
Nu dan, zei Diogenes, terwijl
hij Ben Isaje een toegevouwen pa
pier voorhield. Hier Is liet stuk,
geleekend door den heer Bcresteyn,
waarin hij u order geeft om mij een
som van drieduizend gulden uit, te
betalen voor de diensten, die ik hem
bewezen heb.
Ben Isaje nam het papier niet aan.
Het is vanavond te laat om za
ken te doen, zei hij kalm.
Te laat! riep Diogenes uit met
een vloek. Wat bedoel je daar
mee?
Ik bedoel, dat u uw ongeduld
tot morgenochtend bedwingen moet.
Maar ik wil mijn ongeduld hee
maal niet bedwingen, riep de pliiii-
soof woedend. -- Ik heb mijn taaie
volbracht cn nu wil die kerel ook
nog zijn rol in de zaak gaan speten.
Mijnheer Bcresteyn zou niet eens
willen, dat ik er mij in mengde.
Geloof me, u zult er geen duit bij te
kort komen, als u tot morgen wacht.
Laat een goed souper en een gemak
kelijk bed u schadeloos stelten voor
dat uitstel. U houdt het stuk van
schen zijn, uit den aard der 7,-iak zoo
weinig tiid hebben, om op door-de-
weeksche dagen te oefenen. Wat veel
oefenen zeggen wil, heeft Ajax hot
vorig jaar laten zien. Hij hoopte dan
ook, dat er in deze richting iets ge
vonden kon worden.
„Waarom geeft uw elftalcommis
sie weer niet eens een plaatsje in de
voorhoede aan Cohen Tervaert, die
immers het vorig seizoen op zoo
flinke wijze menige overwinning voor
11. F. C. heeft h Apen bevechten? Wel
iswaar was hij in dit seizoen nog
niet bijzonder gelukkig, maar we zijn
toch overtuigd, dat hij oen goed
{v-rste-klasse-speler belooft te wor
den".
Hot bestuurslid déékie deze mee
ning en zou zijn invloed trachten
aan te wenden, om Cohen Tervaert
weer een plaatsje in de voorhoede te
geven.
De laatste, wiens oordcel wij vroe
gen, is ook een zeer verdienstelijk
speler van het eerste elftal. Volgens
zijii inoeming moeten er, 'wanneer een
plaats in het eerste elftal vervuld
moet worden, geen apelers van het
derde elftal gekozen worden ten kos
te van die van het tweede. Ook nij
deelde onze meening, dat Cohen Ter
vaert weer in het eerste ellta! moei
ogenomen worden.
Na deze vier H. F. C.-vrienden in
merg en been gehoord te hebben,
oordeelden t\e het niet noodig, nog
aan moer Andoren onze vragen voor
te leggen, omdat aller meaning wel
ongeveer op hetzelfde neer zal ko
men.
Wij zelf tenslotte zoeken de aan-
leidende oorzaak in de te lichte
voorhoede, die tegen een forsche ver
dediging nooit veel kans tot het ma
ken van doelpunten za' heblxm. Daar
om vinden wij het gelukkig, en we
hopen daarmee niet uit de school te
klappen, dat waarschijnlijk Peduy
Francken, de rus-vot .balspeler, die
bovendien de noodige Lichaamskracht
kon ontwikkelen, zal worden uitge-
ooodigd, de middenvoorplaats te be
zetten. Als dan zijn vier collega's,
wat zij aan lichaamskracht te kori
komen, daarvoor in de plaats hun
groot enthousiasme geven, dan voor
spellen wij nog wel eenige goede
resultaten.
De vier personen, die wij over doze
zaak gesproken hebben, wilden een
middenlinie hebben, die stcois heen
en weer over het terrein golft; naar
achteren trekt wanneer dit noodig is
e>n mee naar voren gaat, a!s de «voor
hoede steun noodig heeft.
We zijn dit volkomen met hen
eens, maar voegen er aan toe, dat
11. F. C. óók noodig heeft een voor
hoede, die den ba! eens gaat halen,
als zij ziet, dat haar achterspelers
met de tegenpartij de handen te voi
heeft. Als voorbeeld noemen wij o.a.
Las Rulfelse, Dé Kesster, Jan Vos,
e«u. enz., die met hun collega's
steeds hun achterhoede komen hel
pen.
Initusschen, alte pessimisme ten
spijt, zien wij de zaak voor II. F. C.
nog niet zoo donker in. Lr moet even
wel met veel bezieling aangepakt
worden! Daartoe is reeds aanstaan
den Zondag de gelegenheid, als V.
O. C. aan de SpanjaardsJaan komt
spelen. V. 0. C. bekleedt weliswaar
op de ranglijst en ©p onze compeutia-
ladder een hooge positie, maar dat
hebben zij niet zoozeer aan hun
kracht, dan wei aan hot geluk te
uanken.
Dal H. F. C. voor de eerste klasse
behouden blij vel
Stadsnieuws
GEHEELONTHOUDING. Men
schrijft ons:
Zaterdagavond gaf de in het vorige
jaar opgerichte Geheel-Onthouders
Tooneeivereenigiug „Kunst cn Strijd"
haar eerste uitvoering mei medewei'
king van het zangkoor „Kunst Adelt'1
en het mannenkivartet „Preeiosa".
Opgevoenl werd „Het, Hoogste Ge
luk" een propaganda stukje, dat door
het talrijke publiek met aandacht
werd gevolgd
„Kunst Adelt'' bracht o.a. eenige
liederen van Ph Loots ten gehoore en
kweetezkh alg altijd goed van haar
taak. Dit koor zal zeker op haar con
cert, dat zij binnenkort met mede
werking van eenige bekende solisten
zal geven veel publiek trekken.
Het nog onlangs bekroonde kwartet
.Preeiosa'' gaf blijk van ernstige stu
dio, het ig uit vier goede krachten
saamgesteld. Hun uitmuntende zang
werd met een enthousiast applaus be
kroond.
Tot slot werd opgevoerd. „Een
moordenaar" «en klucht die de zaai
herhaaldelijk deed daveren van 't ge
lach. Het stukje werd vlot gespeeld.
Deze uitvoering werd met een zeer
gezellig bal besloten.
den heer Beresteyn en morgen, zoo
dra het zaken uur geslagen is, be
taal ik u de som uit.
En waarvoor dat uitstel? don
derde Diogenes, die niets op had met
deze manier van zaken doen.
Waarom krijg ik liet geld niot dade
lijk? Ik wil met plezier dit souper
laten schieten en den heelen nacht op
uw stoep blijven zitten, a's ik het
geld maar in mijn zak heb.
Tot mijn spijt, zei Ben Isaje
mot onverstoorbare vriendelijkheid,
kan ik niets aan de zaak verande
ren. Ik ben niet alleen baas, mijn
zwager deelt de voor- en nadeelen.
Wij mogen alleen enn groote scan
uitbetalen, als wij beiden tegenwoor
dig zijn.
Dus jullie vertrouwen elkaar
niet. zei Diogenes lachend.
Ben Isaje antwoordde niet, hij
haalde zijn schouders op.
Diogenes, inwendig woedend, daclit
een oogenblik na; het was kennelijk
nutteloos om langer over de zaak te
praten en zooals gewoonlijk kwam de
levensles, die dc philosoof gedurende
zijn avontuurlijke loopbaan geleerd
had, hem goed te pas; de les leerde
hem om nooit zijn tijd en zijn woor
den nutteloos te verspillen, of zijn
vroolijkheld te verliezen.
Die schouderbeweging van Ben
Isaje had hem gezegd, dat het niets
zou helpen of hij tengel' aandrong.
De nieuwe fllreclenr m
Maariem's Muziekkorps.
W'o hebben de namen der zes voor
gedragenen voor liet directeurschap
van Haarlem's Muziekkorps genoemd.
Hieronder eenige gegevens omtrent
hun loopbaan:
Dc heer L. C. Boer is tweede di
rigent, tevens &oiocellist aan de Arn-
hemsche Orkestverccnlglng
Louis Boer is geboren den 2en
September 1891 te '«-Gravenhage Hij
bezocht de lagere school te Leeuwar
den en te Amsterdam en daarna het
Stedelijk Gymnasium te Amsterdam,
aan welke school hij in 1909 met gun
stig gevolg het eind examen B afleg
de. Reeds sedert 1900 was hij leer
ling van de Muziekschool der Maat
schappij tot Bevordering der Toon
kunst te Amsterdam. Hij studeerde
violoncel bij den heer I. Mossel. Tij
dens zijn studietijd aan het Gymna
sium dirigeerde hij een koor en or
kest van zijn mede-leerlingen. In 1909
werd hij leerling van het 3de studie
jaar van het Conservatorium voor
Muziek te Amsterdam en studeerde
dinar violoncel (bij den heer I. Moe-
sel)j dirigeerkunst (ook practisch on
der leiding van den heer Dan. de
Lango), ensemblapal (leeraar Je heer
Julius Röntgen), compositie, harmo
nie en contrapunt bij de heeren
Zweera en de Lango en piano bij den
heer de Pauw. In 1910 deed hij eind
examen aan èctnoemd Conservato
rium en behaalde in 1912 den „Prix
d'Excellence' voor vioJoncelspei; in de
jury daarvoor hadden rilling de hee-
ren Dan. de Lange, Pablo Casals en
Wasily Safonow.
In het seizoen 19121913 was hij
c-erste solo-violoncelüst aan het -rkesi
van hot. Casino Municipal de Nice en
in 19131914 in gelijke betrekking te
Riga, waar hij apeolde onder leiding
o a. van de kapelmeesters Schnee-
vcfight en Scheinpflug en in het
.Deutsche Stadttheater" aldaar diri
geerde.
In 1914 werd hij benoemd tot 6oio-
violonceliist van liet ..Berliner "Pli'.l-
harmanische Orchester", welke be
trekking hij echter niet aanvaarden
kon, daar hij in Augustus 1914 (hij
is reserve le luitenant der nif.) wei A
gemobiliseerd en eerst in Maart 1919
den militairen dienst kon verlaten.
Den mobilisatietijd bracht hij door in
Zeeland. In die jaren gaf hij ver
scheidene kamermuziekconcerten,
voornamelijk te Middelburg (mot zijn
echtgenoote de pianiste Line Boer—
Bröchei' en o.m. met Alex. SchniuUer.
Willem Andriessen. Herman Leijdens-
dorff en hel Boheemsch Strijkkwar
tet) en trad ais soÜst op met het
Concertgebouworkest, Residentieor
kest, Arnhemsche Orkestvereeniging
en het Utrechtsoh Stedelijk Orkost.
Hij was te Middelburg dirigent van
de Znngvereeniging van Vrijzinnig-
God sdiienstigen. Hij dirigeerde in die
jaren om.:
„De Liebeslieder WaJzer", Brahms
(koor en piano).
..StaJbat Mater". Pergolesi. (Vrou
wen koor en orkest).
Cantate „Ein feste Burg" Bach.
(Gem. koor en orkest).
„Die Siehen Worle am Kreuze',
Haydn. (Koor, soli c-n orkest).
Opera: Orphée, Gluck
en de Opera Don Juan, Mozart.
In 1919 werd hij benoemd tot 2de
dirlgenrisolo-violoncel list bij de Arni
hemache Orkestvereniging en tot vio-
kxneelleeraar aan het Koninklijk Con
servatorium voor Muziek te 's-Gra-
venhoge.
De heer J. Gerritsen van
R o e k e I, dirigent te 's-Gravenhoge.
is in 1886 te RosendaaJ in Gelderland
geboren
Hij componeerde zijn eerste Klavier-
stukjes op 6-jarigen leeftijd, bezoek'
de Muziekschool en daarna het Con
sorvatorium te Amsterdam (piano,
viool, enz.) en was leerling voor pin-
no van Louis Coenen en De Pauw.
Gerritsen van Roekei dirigeerde een
eigen compositie voor bariton van or-
cheet en speelde het 5e plano-coïteert
van Beethoven op de einduitvoering
van het conservatorium aldaar. Hij
studeerde vervolgens aan het conser
vatorium te Keulen, directie bij Fritz
Steinbach. trad daar verscilillen Ie
ihalen als dirigent en pianist op en
behaalde het diploma als concert-pia
nist en dirigent. Voorts dirigeerde hij
in dien tijd te Keulen een gemengd
koor en speelde als alt-violist mede
in het orcliest_ van de „Muslkalisehe
Gesellschaft" 'onder Steinbach Hij
was twee seizoenen geëngageerd als
dirigent aan het Kur-orcliest te
Kreuznach en daarna als ka
potmeester aan verschillende then
Iers verbonden, o.a te Coblenz en
Trier. In laatst genoemde stad diri
geerde hij o a een Mozartcyclus
Na een verblijf in Engeland cn
Schotland werd hij te Berlijn als
le«raar aan het Klindworth-Sch-ir-
wenka Conservatorium en aan de
Opern Schuld van Max Morris ge
plaatst, trad als liederbegeteider op
Het geld zou morgen en niet eerder
verschijnen, en cr waren tien gewa
pend© mannen in dit huis om Dioge
nes te beletten, de zaak op primitieve
manier met zijn vuisten te regelen.
Het duurde niet lang of hij had
zijn vroolïjkheid terug. Eigenlijk had
d© man gelijk, één nacht uitstel was
zoo org niet en een goed souper kon
hem daar ruimschoots voor schade
loos stellen.
Met zijn gewonen luchtharligen
lach vouwde hij hot papier weer op
en borg hot zorgvuldig in de voering
van zijn wainbus.
U hebt gelijk, zei hij, het zou
dwaas zijn om door mijn woede het
souper te bederven. Ik heb een ra-
zenden lionger. Ik zal vast eens pro-
beeren of uw bier goed is on mor
gen betaald ge me dus het geld uit,
in tegenwoordigheid van uw ver
trouwenden broeder.
Tot zoolang houd ik het stuk in
mijn zak en bon ik verantwoordelijk
voor de veiligheid van jonkvrouw
Beresteyn. Wees niet verbaasd, dat
ik haar geen verlof geef om dit huis
te vorlaten voor dit stuk tegen de
drieduizend gulden is ingev isseld.
Toen trok hij zijn stoel bij de ta
fel en begon zijn maaltijd. B r. Isaje,
altijd even vriendelijk en gastvrij,
bediende hem ze'.f
Onze Lasbiiosk
Mevr. A..- Sommige menschen kun
nen over niet® andere spreken dan
ovor bet weer.
Mevr. B Ja, mijn man ie ook z<x>.
Vanmorgen vroeg ik hem om geld voor
een nieuwen hoed en hij antwoordde
„Wat 'n prachtig weer vandaag!"
MODERN!
Een hoer trad eon verhuurkantoor
van vaste goederen binnen en vroeg
de IS]©; van te huur zijnde percceten
te mogen inzien.
Wat zegt u, meneer? zei de ma
kelaar. Versta Ik u goedl Vraagt u
naar een lijst van te huur zijnde per-
ceelen?
Juistwas 't antwoord.
Maar meneer, zei de makelaar In
opperste verbazing, ik ban maar een
eenvoud g makelaar in huizen en geen
toovenaar
en was levens dirigent aan het Deut
sche» Künstlertheater".
Door den oorlog genoodzaakt naar
Hólland terug te koeren, vestigde hij
zich te Amsterdam, was daar verbon
den als dirigent aan de Nederlandgc'ie
ripera en Operette (Pauwels en
Kreeft), dirigeerde middelerwijl op
een dar concerten van het Utrechte! h
Stedelijk Orkest eigen composities, c-n
was verder verbonden aan de Arn
hemsche Orkeotvereeniping als diri
gent voor de zom ere on eert en.
De heer N. J G e r h a r z is oud-
dirigent ven het sDvfrnnziekcorps te
Batavia, welke fuctle hij gednrenie
12 jnar waarnam.
Na ruim 4 jaar als zoodanig werk
zaam te zijn geweest, werd hij door
de Ned -lnd. i-egeen-ing beloond met
de eervolle onderscheiding tot oificier
te worden benoemd.
Door ziekte van een zijner kinderen
genoodzaakt lndië te verlaten, werd-
hem aós le luitenant eervol ontslag
\6rleerid, onder toekenning van pen
sioen in dien rang. Hij werd gedwun
pen alle bagage op het S.S. I'rinses
Juliana achter te laten, zoodal aile
gegevens omtrent zijn werken en
streven (waaronder een zeer loffelijke
oorkonde van het Sociieitsbesunir,
hem bij zijn afscheidsconcert over
handigd) momenteel niet in zijn lezit
zijn, zoodal wij daarover geen ver
dere mededeelingen kunnen doen
De heor Gerharz is thans diri
gent te Apeldoorn. Zijn opleiding
heeft hij genoten als militair muzi
kant, waarbij hij zich opwerkte tot
sol oklarinet tistonder-kapel meestem,
zangvereer.ïging- cn strijk- cm orkest
'ader, door niemand geholpen, be
halve door zijn chef. den hw Cou-
wenhoven.Volgens getuigenis van i>e-
voegden deed hij merkwaardige dfn.
gen, en vormde hij te Batavia een
«ymphonie-orkestdn* het beste van
het Oosten werd.
De heer Job. de Klerk werd ty
Merxcem bij Antwerpen, geboren m
1JSÖ5. 11 ij van iNederianüschc al-
koinst. Betrekkelijk iaat begon
Jnj zijn iauzikaie opleiding,
iiuewed hij reeOa zeer jong on-
betwistb&ren aan.eg voor muziek
aan de« dag legde. Op vijftienjarigen
ouderdom kwain hij op i Viaanis.he
Conservatorium in de luas voor ;:u:t
van wijlen den heer Theofie. Amho-
m. Onder diens opvolger, den heer
Vinck, behaalde hij het diploma met
groote onderscheiding. Intussciien
studeerde hij ijverig harmonie en con
trapunt aan T Conservatorium on aia
particulier ieerung bij uen neer Hem
rich Zoilner, wiens aandaent Inj op
zich getrokken had door eenige com
posities met v&eJ durf, zonder ng*n-
<!jke leading, geschreven, up aan ra-
den van Zoon er-, die ontdekte dat De
Klerk slem heul, ging hij ook voor
taan zang siudeercn <21 volgde drie
jaar den cursus van den heer Henri
contain aan 't Conservatorium, het
diploma met de grootste onderschei
ding, met al gem een e stemmen door
de jurp toegekend in 1912, was in ae
ze richting een eerste belangrijk suc
ces. Jos de Klerk bleef ais zanger
voortstudeeren met den heer Fontai
ne cn voigde tevens den cursus van
Em. van Dijk.
In tusschen had hij ais componist
niet stilgezeten, een groot getal iie
deren, waarvan ve'.e in pittigen voi ka.
toon, vioeiden uit kijn pen" en geno
ten goed onthaal. Dat Inj den volks
toon te pakken had, bewijst dat hij
m den Stadsprijskamp voor volkslie
deren driemaal bekroond werd.
Doch ook werken van grooteren op
zet kwamen aan do beurt kunstliede
ren met orkestbegeleiding, alsook een
vijftal gclegenheidscantttten. bpeciaie
vermelding verdient de volkscantate:
„Vlaanderen® Herwording'' voer één
stemmig koor en harmonieorkestop
het Sporenfeest van 1911. voor het
eorst te Merxcem uitgevoerd cn 'ater
dikwijls herhaald.
In 1913 werd De Klerk verzocht
eene Passiemuziek te schrijven voor
do Passiespelen van den Burger
kring, en zoo ontstond het omvang-
rijko werlc ,.De Goddelijke Verlosser.
XXX
Een nachtelijk voorval.
Het was niet onnatuurlijk, dat Dio
genes niettegenstaande hij 'heel moe
was en zich uiterst tevreden voelde,
don slaap niet kon vatten.
Na een uitstekend souper genoten
te hebben, ging hij vroeg naar bed.
Bon Isaje was bijzonder vriendelijk
geweest toi liet laatste toe en er was
niets in het gedrag van den man ge
weest, dat ook maar ccnigszins arg
waan zou kunnen wekken
De meid had een schoon, goed bed
voor hem gereed gemaakt In het
kleine kamertje achter den winkel;
maar hoe de philosoof ook zijn best
deed, dc slaap wilde niet komen.
Eerst liieldcn de nachtwakers hem
wakker, door het gekletter van hun
zwaarden en hun druk gepraat. Er
was blijkbaar een dikke muur tus
schen het kamertje en dein winkel,
want zoodra de nachtwakers op hun
poot waren, hoorde Diogenes htm
stemmen nog maar als een flauw ge
mompel.
Er was een deur naar de gang cn
die had hij zorgvuldig gesloten; maar
z hirtg los in haar scharnieren en
ze knarste en kraakte voortdurend.
I Geen wonder, dat Diogenes niet sla-
I pen kon.
(Wordt vervolgd.)
