giUlEr» BlSslii
buitenianüscli liverzicht
De Lachende Karaiier
TWÉÉD- BLAD.
Woansdag 5 Kavemlier 1919
Ue Duitsche enquête.
De tweede sub commissie van de
pai lemenlaire onderzoek-ings-commi?-
sie heeft, na drie dngen pauze, de l>e
sprekingen over de vTedeskansen
voortgezet.
Op een vraag van voorzitter War-
niu h antwoordde von Bcthmann
HoIJweg:
Hei aftreden van Briand aJs minis
ter-president in Frankrijk had het
scepticisme, dat zich bij mij gevormd
had. nog versterkt. Ik heb Gerard fde
Amerikaarishe gezant te Berlijn1 nooit
concrete vred-eswoorwaarden medeee-
deetd. Daartoe bestond voor mij geon
aanleiding. In mij® herhaalde bespre
kingen met Gerard hü plae'-t mij
na iedere Bijksdasrede te bezoeken
hpb ik hem in het algemeen omtrent
m-iim opvattingen over eventueele v-e
desvoorwnarden en m!!m standpunt ten
aanzien van het vredesprogram, dat
immers opgesteld was, nooit in het
onzekere gelaten.
Tk geloof n "1. dat gezant Gerard uit
alles, wa' ik hem gezegd heb, ooit
ie'sanders heeft bunnen verstaan dan
dat de vredesvoorwaarden, die mij
voor den geest zweefden .volkomen
gematigd zijn geweest.
Wat-betreft de vraag, of Burian (do
Oosterirfjik-Homgaarsche minister an
builenlendsahe zaken.) voortdurend ge
oriënteerd is over onze vredes-démar-
ches in Washington natuurlijk ia
in mijn herhaalde gesprekken met
Burian, alsmede met den Oostenrijk-
schen gezant in Berlijn over vredes
kansen, ook de eventualiteit van een
vredesbemiddeling door Wilson be-
soroken. Dat den president de rol
van wereWkrred ebren srer begeerlijk
voorkwam, was algemeen bekend.
Burian kwam Wilson's werkzaamheid,
met het oog op zijn blikbare voorkeur
voor de Entente, weinig gewenseht
voor. Ik was niettemin va.n opva'ting,
dat een vredesoproep vnn Wilson ona
p'echta welgevallig kon zijn, liPtgeen
Burian niet betwist heeft. Of Burian
voortdi>,rend van alle afzonderlijke
stappen in Washington op de hoogte
js gehouden, zal M::kcn ui' de aden.
die ter beech" kkme van de commissie
staan. Uit miin berbmerfng kan ik
de-rover nieté» zeggen.
Sinzheimer: T« --n Burian medege
deeld, dat graaf Bernstorff instructie
had gekregen, een vredesoproep van
W Ison uit te lokken?
Von Bethmann Hollweg: Ik wil er
de aandacht op vestigen, dat ook te
genover bondgenoot en zulk een nauw
keurige orienteering over de uitvoo
ring van wat wij nastreefden, niet
gebruikelijk was.
Mij komt het als beslissend voor,
dat Burian na onze besprekmgen vol
komen moest begTij>pen, dat een vre
desoproep van Wilson voor mij en de
iTuiteche politiek wenschelijk was.
Voor mij k.wam het er op aan, tot vre
de te komen. Daar Wilson's vredesaan
bod op liet oogenbük, dat wij met ons
vredesaanbod voor den dag kwanten,
niet verwezenlijkt was wanneer hij
er „überhaupt"' een wilde doen is
ons vredesaanbod gedaan.
De voorzitter heeft verder gevraagd
waarom ik de door Bernstoff overge
brachte wensch van pres dent Wilson,
met onze vredesvoorwaarden niet
vóór zijn vredesactie voor den dag te
komen, geïgnoreerd heb? Hierop ant
woord ik: Met vredesvoorwaarden
zijn wij bij ons vredesaanbod in het
geheel niet voor den dag gekomen.
Wij hebben veeleer- slechts een alge-
meenen grondslag aangeduid, waarop
wij bereid waren, vredefiondernande-
lingen aan. te knoopen. Wij hebban
verklaard dat de voorstellen, die wij
bij de onderhandelingen zouden doen,
en d.e er op gericht waren, de eer en
ontwikkelingsvrij'heid van de voike
ren te verzekeren, naar onze overtui
ging een -geach'Lkten grondslag voor 't
herstel van een duuizamen "vrede zou
den vormen.
Deden wij eenmaal con vredesaan
bod, dau moest minstens de ailgemeene
basis worden aangeduid, waarop wij
bereid waren onderhandelingen aan
te knoopen.
"Von Bethmann Hollweg zei, dat
blijkbaar in veel kringen de meening
jbectaat, dat do Duitscho regeering
door haar vredesaanbod en het gelijk'
t'jdig steunen van eon Amarikaansche
vredesactie, een ontoelaatbare «n in
ieder geval in zijn gevolgen hadeelige
dubbele actie z°u hebben gevoerd.Pers
L-'euilleton
DE GESCHIEDENIS VAN DEN
VOORVADER VAN DEN ROODEN
PIMPERNEL»
door
BARONESSE ORCZY,
60)
Een stroom van gedachten ging
door zijn lidbfd, prettige zoowel als
droevige; do naaste toekomst mei de
belofte van een groot fortuin, scheen
rooskleurig genoeg, maar de midde
len, die hij moest gebruiken om or
toe te geraken, verstoorden zijn
luchthartige gelijkmoedigheid. Hij
was zoo gewend hot Toeval bij de
haren te grijpen, als het in wilde
vaart voorbij kwam stuiven en hij
had er nooit aan gedacht om iemand,
die hem in den weg kwam, te spa
ren.
Op cens leek nu alles anders en
hij wist zelf niet waardoor. De ge
dachten aan de toekomst brachten
hem in de war, in plaats dat ze hem
toelachten. Hij had een gevoel, dat
hij niet kon ontleden, maar waarin
een vreemd zacht, modelijden <len bo-
stemmen hebben van e^n dubbel spel
gesproken.
In verband daarmede bracht de ex"
rijkskanselier eon telegram ter tafel,
22 November aan den gezant
to Washington gericht. Daarin staat
O.®,.:
„Vredesactie van Wilson zullen wij
boven onze actie verkiezen. Hiervoor
echter absoluut gewensoht, dat Wil
eon t»t spoedig handelen,zoo moge
'lijk bij opening van het congres of
onmiddellijk daarna, besluit. Bij uit'
stel tot Nieuwjaar of later zou ver
flauwing der militaire operaties tij
dens den veldtocht de vredesneiging
in de openbare meeuing bij de vijan"
den verminderen en anderzijds mili"
tairfe voorbereidingen voor voorjaars
offensief bevorderen, welker doorvoe
ring dan weer bij dc militairen de af-
keerigheid van vredesactie vermoede
lijk zou versterken.''
In een telegram aan nindenburg
staat o.a „President Wilson heeft
vertrouwelijk aan graaf Berustorff
laten weten, dat hij in den tijd tuS
schen thans en Nieuwjaar een vredes
oproep denkt uit te vaardigen. CM hij
zijn plan werkelijk uitvoert, blijft vol
komen onzeker. Hij is besluiteloos en
deinst angtslvallig voor een van-de
handwijzing terug.
Ongetwijfels is onze positj echter bete.r
wanneer de verwerping van alle on
derhandelingen, door de Entente een
•oproep van Wilson, dan een aanbod
van 0ns betreft.. Daarbij zal de impo
pulariteit, welke e©n oproep van Wh"
son in breede kringen bij oii6 zal on
dervinden voor onze besluiten, mede
•den doorslag moeten geven. Aan den
anderen kant zulle® Nvij bij de onze
kerheid, die tot het laatste oogenblik
omtrent Wilson's besluiten zal blijven
bestaan ©n met het oog op de met het
vorderen van den winter bij onze
vijanden bestaande geneigdheid to:
vredesonderhandelingen, het psycho
logisch moment voor cen eigen vredes
actie niet ongebruikt voorbij laten
Igaan in afwachting van een oproep
v n Wilson".
Van Bethmann Hollweg concludeer,
■de: „Ben dubbel spel kaai uit deze
beide telegrammen in geen geval wor
de® afgeleid."
Ook ontkende de ex-rijkskanselier,
dat hij door beide acties tegelijk te voe
ren, tegenover president Wilson, een
dubbel spel zou hebben gespeeld.
„Ons vredesaanbod heeft op de paci
fistische strooming in Amerika zeer
gunstig ingewerkt en de sterkte van
deze pacifistische strooming was voor
Wilson's houding van belang."
Verder zei Von Bethmann Hollweg
..Mijn gcheclc arbeid bij de vredesactie
is er op gericht geweest, den dreigen
den duikboot-oorlog door een tijdige
vredes-actie onmogelijk te maken."
Voorts wees hij er op, dat de Ame-
tikaanschc regeering over de situatie,
die zich ontwikkelde, niet in het onze
kere is geweest.
Met aanhalingen uit de gewisselde
diplomatieke stukken, lichtte hij die
mecning nader toe. Dat 't hem niet ge
lukt is den duikbootoorlog te verhin
deren, was geen dubbel spel, maar cen
logisch gevolg van de feiten.
Gevraagd werd of de reis naar Wash
ington van den Amerikaanschen gezant
Gerard op 't einde van September 1916
door de Duitscho regeering benut is
voor den vrede.
Von Bethmann antwoordde, dat hij
geen bepaalde oi>drachlcn kon geven,
maar dat er voor gezorgd is, dat hij met
goede indrukken uit Berlijn ging. De
belangstelling van Amerika concen
treerde zich op België.
„Gerard wist echter, dat ik geen on-
nexïonist was. De gezant is dus volko
men op de hoogte geweest van het feit,
dat ik naar een vrede door onderhande
ling streefde, die een gematigd oorlogs
doel zou verwezenlijken" zoo conclu
deerde de ex-rijkskanselier.
In antwoord op een vraag zei Von
Bethmann nog „Na de reis van Ge
rard heb ik herhaaldelijk beproefd den
gezant te polsen, waarbij hij mij zeide
Ik ben niet ingelicht. President Wilson
heeft in menig opzicht, ook in Amerika,
als een sfinx gegolden. Mij is het vol
komen duidelijk, dat ook Gerard niet
tot de intieme vertrouwden van den
president behoorde, welken hij een blii:
in zijn harfgehei -n V- verleend."
Sinzheimcr stelde de vraag „De
woorden „dubbel spel" moesten uit
drukken, dat Wilson, wiens vredes-ac
tie wij uitgelokt hadden, van ons eigen
optreden niets zou vernemen."
Von Bethmann Hollweg antwoordde
„Een mededceling aan Wilson zou ver
ondersteld hebben, dat ik Wilson tot
mijn zaakwaainemer had benoemd. Dat
kon ik in het geheel niet doen met hei
oog op de beoordeelirg van Wilson's
persoonlijkheid door de meerderheid van
het volk. Wanneer het uitgekomen was,
dat dc rijkskanselier alle toekomstige
acties van Duitsahland van Wilson's be
oordeeling afhankelijk had gemaakt,
dan zou ik nog denzelfden dag van mijn
post zijn weggejaagd."
Ook dc vroegere gezant Bernstorff
'werd nog gehoord. Hij zei: „lk heb
ventoon had.
De pliilosoof, die tot nu toe het le
ven bekeken had door een rooskleu-
rigen bril, die geluk zoowel als on
geluk met een glimlach had begroet,
die gelachen had om tegen- en voor
spoed, voelde plotseling, dat, er iets
in liet leven was, dat niet zoo lucht
hartig behandeld kon worden, iets
dat gewicht in de schaal legde, al
was het zóó ontastbaar en vaag, dat
hij het niet eens een naam kon ge
ven.
De avonturier, die zoo vast en rus
tig had liggen slapen in een kamp in
het open veld, in de straten van een
geplunderde stud of op de borstwe
ring van cen vesting, kon in dit
zachte bed, dat zoo zorgvuldig in Ben
Isaje's hius voocr hem gereed ge
maakt was, geen rust vinden. Het
zacht eentonig gemompel van de
stemmen in den winkel werkte op
zijn zenuwen en het gekraak van de
deur maakte hem bijna, gek.
Hij hoorde elk geluid in huie; de
stem van de meid, die jonkvrouw
Beresteyn goeden nacht zei, de schui
felende voetstappen van den ouden
man, den zwaren stap van Maria bo
ven zijn hoofd, en een lichten zwa-
venden tred, die hem nog onrustiger,
maakte, dan al die zware geluiden.
Eindelijk kon hij het niet meer uit
houden; hij voelde liet tot in de top
pen van zijn vingers en de wortels
nooit aangenomen, dat ons vredesaan
bod Wilson's bemiddeling zou verhin
deren."
Daarna werd dc vroegere staatssecre
taris Zimmermann gehoord.
Uc voorzitter zei „Volgens een me
dedceling van dc „Vossisclie Zcitung"
hebt ge in een vertrouwelijke bespre
king met de pers verklaard, dat wij met
ons aanbod van den raden December
de actie van president Wilson vóór wil
den zijn."
Zimmermann: Dc heb mij
daarbij in hoofdzaak door overwegin
gen van binneniandsch-polLtieken
aard laten leiden. Een vredesbexn u
deling van Wilson was voor de
meerderheid van het geheel© volk en
van den Rijksdag in de hoogste mate
onsympathiek. Anderzijds kwam het
•voor mij er op aan, dat de Duitfiche
pers z.°° aaneengesloten mogelijk ach
ter de actie der regeering zou komen
te staan. Ik heb de heeren van de
pers er op gewezen, dat het grootste
deel van «lis volk onsympathiek te
genover een stap van Wi'son zou
staan en daarom hadden wij ook to:
«en eigen vredesaanbod besloten om jn
zekere mate d«n president voor te zij".
Voor mij was di t een kwestie van tac
tiek.
De voorzitter vroeg of het ©r slechts
om te doen was geweest stemming te
maiken voor den duikbootoorlog.
Zimmermann antwoordde, dat alle
andere dingë® daarbij °P den achter
grond waren getreden.
„Wij wilden erin nieuwe win ter
campagne vermijden en wensebteu
den vredesstap nog voor Kerstmis. Na
de verovering van Boekarest viel liet
moeilijk te beweren, dat wij zwak wa
ren en voor <1® ineenstorting stonden".
Minister David verklaarde daarop:
„Zelfö wanneer Wilson's actie mislukt
was, hadden wij W'teon op orize zijde
gevonden. Dut had natuurlijk in het
oog gelioudc® moeten worden om het
groote doel ve bereiken: ook Amerika
neutraal te houden. Wilson zou onze
bondgenoot zijn geweest bij de geheele
actie; .(Vroolijkheid). Jawel, wij zou"
den Woitson's bondgenoot zijn geweest
bij zijn actie om den vrede tot stand
te brengen".
Becker, hoofdredacteur van de
„Deutsche Tageezeitung" verklaarde
vervolgens: De staatssecretaris heeft
gezegd: „Wij doen dit, opdat die Wat-
sou met zijn vingers va® de pastei
blijft".
Op een vraag van den voorzitter ver
klaarde Zimmermann, dat hij een krach
tig tegenstander van de dejiortaties van
Belgische arbeiders naar Duitschland
was geweest, maar de militaire nood
zakelijkheid gaf den doorslag. Hij had
beproefd deze fatale zaak ongedaan te
maken. Verder verklaarde hij, intensief
te hebben ingegrepen, voor zoover het
hem mogelijk was.
Von Bethmann Van politiek stand
punt bezien, kwamen mij de deportaties
hoogst ongewenscht voor. Zij waren als
militaire noodzakelijkheid gemotiveerd
om het Hindenburg-program te kunnen
uitvoeren. Niettemin heb ik in volko
men overeenstemming met Bissing voor
wegneming van de gestrengheid ge
werkt en dan ook van Hindenburg en
Ludendorff een zekere verzachting "we
ten te verkrijgen.
Sinzheimer De potilieke leiding kon
dus hier tegenover de militaire haar wil
niet doen gelden?
Zimmermann 't Was mij niet mo
gelijk mijn politiek inzicht de overhand
te doen krijgen op de militaire noodza
kelijkheid.
Von Bcthmann Of de Belgische ar
beidersdeportaties 't beslissende mo
ment voor de verwerping van ons aan
bod zijn geweest, komt mij met het oog
op de verdere belastering van Duitsch
land twijfelachtig voor. Was overigens
de zaak maar uitgevoerd, zooals Von
Bissing oorspronkelijk voornemens
was, dan was deze opwinding niet ont-
Op vragen van Sinzheimer antwoord
de Bethmann, dat hij niet wist, dat bij
de deportatie veel Belgen gestorven
waren. Hij wist dat er destijds gruwe
lijke epidemieën onder hen gewoed had
den.
In het verdere verloop der onderhan
delingen over de Belgische aangelegen
heid, merkt Von Bcthmann Hollweg op:
Willen wij steeds slechts van onze eigen
zonden en volkenrechtelijke anomaiieu
spieken, waar wij tegenover volken
rechtelijke anomaliën staan, zooals b.v.
dc blokkade door Engeland, waardoor
ons volk voor generaties verzwakt is?
(Bijval en groote beweging.)
Sinzheimer deelde vervolgens de
met baron Burian overeengekomen j
vredesvoorwaarden van December I
1916 mede. Geëischt werden: Erken
ning van het koninkrijk Polen; an
nexatie der Ko ar lands che en Lithuu-
sclie gebieden, oen handelsverdrag
met Rusland, waarborgen in Belg.e,
eventueel annexatie van Luik en een
strook land; ontruiming van het be
zette gebied In Frankrijk met uitzon
dering van Lomgwy en Briey, tegen
ontruiming van Elzas-LotJiaringen;
van zijn haren. Het was hem, alsof
iemand heel zacht buiten zijn deur
heen en weer liep. Kleine diertjes
met fluweelen pootjes moesten de
trap zijn afgekomen en aan den an
deren kant van het houten paneel
hebben post gevat.
Hij ging rechtop zitten in bed en
zoclit zijn (onderdoos om licht te ma
ken; toen luisterde hij wear. Er wa©
geen geluid in het huis waar te ne
men, alleen de wind blies door de
losse pannen van het dak en slaagde
er in de reten va® het vervallen
raam te vinden en er doorheen te
blazen.
Van den winkel uit hoorde men liet
gesnurk van een van de nachtwa
kers.
Anders niets. En toch had Dioge
nes, wiens geoefend oor zoo gewend
was om alles te hooren, het kraken
van een tak, het bewegen van een
beest, er op willen zweren, dat er be-
lialve hem nog iemand waakte in dit
huls iemand die bevend adem
haalde aan den anderen kant van de
deur.
Zonder een oogenblki te aarzelen,
trok ln'j zoo gauw mogelijk zijn klee-
ren aan, toen schoof hij het gordijn
weg voor de alcoof en luisterde op
nieuw.
Hij had zich niet vergist. In het
stille huis hoorde hij het loeien van
don wind, het snurken van de nacht
oorlogsschatting en schadevergoedin
gen, teruggeving der kolomen, met
uitzondei mg van Kiautsjau, de Kaïo-
•incn en ue Man.uien, eventueele af
stand van den Congoetaat; schade
loosstelling aan n> het buitenland
wonende Dui lachers; inlijving van
Luxemburg bij DuuschJanö. Uit laat
ste scheen noodzakelijk voor liet ge
val van inlijving van Longwy en
Bricy.
Oostenrijk verlangde: Integriteit
dor monarchie; onbeteokenende grens
verbeteringen tegenover Rusland;
strategische graiaverbeteringen te
genover Roemenie, herstel van het
koninkrijk Servië, onder afstand van
gebieden aan Oostenrijk, Bulgarije
en Albanië; economische aansluiting
van het overblijvende deel bij Oosten
rijk; herstel van Montenegro met
gronsverbeteringin; autonomie van
Albanië onder Oostenrijksch protec
toraat, en strategische grens verbete
ringen tegenover Italië, zonder an
nexaties.
De stukken bevatten een opmerking
van von Bethmann Hollweg, die de
door Oostenrijk gcste.'de voorwaar
den ©verareveii acht. Volg te ia etm
briefwisseling tusschen Von Hinden
burg en Von Betiimann Hollweg
moesten deze eisdien naar buiten aJs
een maximum, naar binnen als
een minimum gelden. De voor
waarden waren na overleg met hel
opperste lcgercommando vastgesteld.
Von Hindenburg eischte bovendien
een oorlogsschatting van Engeland in
ruil voor het herstel van België. Ver
Betiimann Hollweg was het met de
zen risch niet eens.
De voormalige rijkskanselier ver
klaarde met betrekking tot deze me-
dedeelingtn, die uit de stukken wer
den voorgelezen, dat het over.'eg met
Duilschland's oostelijke bondgenoo-
Uni 111 zake de oorlogsdoeleinden
hoofdzakelijk ten doel had, eikaars
eisdien, in zooverre deze parallel he
pen, te versterken. In teder gevat
moest men deze voorwaarden geen
groot belang toekennen.
Sinzheimer: lioe kunt u het an-
nexicnistisch streven van anderen be
strijden, waar 11 hier van de annexa-
üe van Luik, Koerland en Lithauen
spreekt?
Bethmann: Het gaat hier immers
om een compromis. Aan een even-
tueelen vrede gelouven kan ik ook
nu nog niet. Wij baseerden ons op
strategische gebeurtenissen.
DE MIJNWERKERSSTAKINC IN
AMERIKA.
Er is nog geen verandering in den
toestand gekomen.
President Wilson wil bemiddelend la
ten optreden als de stakers eerst 't werk
hervatten.
Er zijn maatregelen genomen tegen
de prijsopdrijving van steenkolen,
Ce officieels vrede.
A 1 9 de vrede komtMaar DE
OFFICIEELE VREDE laat zich nog
altijd wachten. De Entente draalt nog
met het afkondigen daarvan.
Volgens Franschc dagbladberichten
zouden de geallieerden verlangen, dat
Duitschland zal erkennen:
1. Dat het vergoeding schuldig is
voor de bij Scnpa Flow vernietigde
schepen.
2. Da' het ©en deel van het bij den
wapenstilstand ter uitlevering aange
geven spoorwegmateriaal met heeft
afgeleverd.
3. Dat Duitschland niet het volledig
aantal van de handelsvaartuigen
hoeft uitgeleverd, in het bijzon-ter
niet de noodige tankschepen.
i. Dat. Duitschland vaartuigen heeft
verkecht aan neutrale mogendheden.
5. Dat het, geweigerd heeft, de lijs-
te® te verstrekken van de stukken en
waarden, die de Duitsche troepen uit
het bezette Frankrijk en België heb
ben meegenomen.
Ook moet Du.tschland erkennen,
dat het zijn verplichting om zijn troe
pen uit bet Oostzeegebied terug te
trekken, niet is nagekomen.
De bedoeling van de erkenning ia
dan natuurlijk dat Duitschland de
aangegane verplichtingen alsnog zaï
uitvoeren.
Van Duitsche zijde wordt daartegen
gesputterd e® 't gevolg isnat
de vrede nog voorioopig niet komt
Nader wordt gemeld, dat door de
Entente een nota aan Duitfichland. ge-
ponden is waarin o.a. de uitlevering
van 5 licht© kruisers, 400.000 ton aan
drijvende dokken, kranen, sleepboo-
ten enz. geëisoht wordt. Iu geval van
weigering zulten dtwangmaatregelen
gebruikt worden.
Oa strijd tagen de Boisjawiki
Via Parijs wordt geseind:
Het debat, in liet Fxnsclie parlemen^
over een mcge.ijk optreden der Fin
sclie troepen tegen de Bolsjewifcl leid
de ®iet tot nauwkeurige resultaten.
H©t parlement nam tenslotte een m"'
tie aan, waarin verklaard word, dat
kloor het bolsjewisme buiten het Fin"
sche gebied te houden Finland deel
neemt aan den strijd tegen het sovjet
wakers en dan dat zachte geluid in
de gang, dat geluid, hij was er nu
zeker \an, dat het 't ademhalen van
een angstig levend wezen was.
Hij liep zoo zacht mogelijk naar de
deur en deed die plotseling open.
In de gang was het pikdonker,
maar daar voor hem, wit aJs 'n geest
wit als het kleed dat zij droeg, stond
jonkvrouw Beresteyn.
De kaars, die ze droog, flikkerde
door den tocht en het licht viel juist
op haar groote blauwe oogen, waar
mee ze hem angstig en wantrouwend
aankeek- Hij dacht eerst mot een
geestverschijning te doen te hebben,
een verpersoonlijking van zijn koorts
achtige droomen. Geen wonder, dat
hij onhewegelijk bleef staan en niet de
minste verbazang toonde, dat hij
haar hier in liet holst van don nacht
zoo vlak in zijn nabijheid vond.
Een oogenblik keken zij elkaar stil
zwijgend aan; zij was kennel ijk-bang
hij twijfelde of ze niet zoo dadelijk
de vlucht zou nemen, en hij voelde
zich verlegen door dit vreomde too-
neel.
Zij was de eerste, die hel stilzwij
gen verbrak, dat drukkend begon te
worden, Gilda Beresteyn was niet
verlegen en als zij eenmaal besloten
was, stapte zij regelrecht op haar
doel af. De stap. dien zij vannacht
gedaan had, hoe gedurfd en onge
woon, hij ook zijn mocht, was goed
regiem; maar «lat liet zijn plicht k tc
bedenke,, welke waarborg0® het zal
vragen en op welke voordeden het zat
mogfin rekenen.
De Vosskche Zcitung verneemt uit
Stockholm:
Krosnaja Gorka. dat door de En-
gelschc vloot opnieuw gebombardeerd
word, had zich Zaterdagmorgen nog
niet overgegeven, Het bombiu riemen',
is sedert Vrijdag weer gestaakt.
Gatsjina was Zaterdagmorgen vroeg
nog niet door Yocdenitsj ontruimd,
doch in de® nacht van Zaterdag be
gon de aftocht dor troepen van Yoc
denitsj in westelijke richting, hetgeen
de roode troepen nog niet zoo spoedig
hadden verwacht.
Ken afdealing sovjot-troep en, ©ter
sterkte van GOüO man, trekt van
Nopeja zuidwaarts, om Yoedeiutsj te
rugtocht naar lvlopizy t« bemoeilij
ken.
DE VLOOTVOOGD DER BOLSJE-
W1KI. De Bolsjewiki hebben admi
raal Seljonig 101 vlootvoogd benoemd,
die vroeger een bekend leider der „Zwar
te Honderd" en een gunsteling van den
1 saar wasxoo sc-.ni Wclff uit lleising-
fors.
Do Fiume-kwoetie.
Uit Parijg wordt geseind:
De Italiaansche gezant te Washing
ton aa-l beproeven door directe ondei'
handeling met W'l-son ©n Lansing na
terugkeer der Amerikaansche vredes"
delegatie te Washington het Fiume-
vraagstuk te regelen .Hij heeft daar
toe een program voorgesteld, dat aan
nemelijk zal zijn voor d'Annunzio en
alJe andere belanghebbende®.
Indien het program, dat den eteun
ontving van alle Fiumeezen, aanne'
mei ijk is voor Itali aansche vredescon"
ferentie-kringen, dan i3 het moeilijk
aan te nemen op welke wijze de Ver.
State® zich er tegen zullen verzet
ten.
Vorspreid nfouws
UITZETTING VAN DUITSCHERS
UIT DEN ELZAfi?
De Tag). Rundschau meldi, dat
Vrijdag te-MüLheim (Baden) ©en me
nigte vluchtelingen uit den E!zns aan'
kwam, waarbij zich honderden Eizafi
sera bevonden, die Duitsche vrouwen
hebben en daarom zijn uitgewezen.Dc
Fransche Hoog© Commiss-aria Mitie-
rand heeft de uitwijzing van vele dui
zenden Duitscherg uit Straatsburg
binnen zeg weken bevolen. Dp verwij
dering van aite Duitechers uit Straats'
burg, Metz e.a. steden van den E'zas
inoa; op zijn laatst in Januari zijn
geschied.
Het Hbld. merkt op; Men neme bij
de beoordeel ing van dit bericht we.
in aanmerking, dat het de Tagl.
Rundschau is, welke het publiceert.
VERGELDING. Uit Brussel wordt
gemeld Alle rechtskundige inlichtin
gen, verzameld tegen 1200 Duiiscbers,
die deelnamen aan de misdaden, welke
in Belgic gedurende de Duitsche bezet
ting bedreven zijn, zijn thans naar i'a-
rijs gezonden. De voornaamste misda
den staan m verband met de deportaties
en bet werk, .ia: uien Ce gevangenen
dwong te vetrichten in de kampen.
EX-TSAAR FERDINAND. In
Bulgarije wordt d« perscampagne tp
gen den gewezen tsaar Ferdinand met
toenemende heftigheid voortgezet. Zoo.
als men weet, moeten er documenten
zijp gevonden, wa&ruit is gebleken,
dal do ex-tsaar van Bulgarije, na he;
teekenc® van den waper.&ulstaud
met de geallieerden ,aan d©n Duit-
sohen gezant te Sofia verzocht heeft,
er bij zijn regeering op aan te dringen
om eonige Duitöclie divisies naar Bul
garije te zenden. Steunend op deze do.
cumenten eischt thans de „Preporeta'-
dat de ex-tsaar voor een hoog gerechte
hof zal terechtstaan.
HAASE. Maandag werd uit Ber
lijn geseind: ..De loesUnd van Haase
wa© vandaag iets beter, zoodat men
hoop had hem in het leven te kunnen
houden. Buiten gevaar is hij echter
nog geenszins."
DE KROONPRINS VAN BBLG-Ic.
De Kroonprins h©eft Maandag den 18"
jarigen leeftijd bereikt en hiermede
de constitutioneel© meerderjarigheid.
UIT OOSTENRIJK. Naar Vaz
Dias uit Weenen verneemt, zou kanse
lier Renner ambtsmoede zijn. Hij be
veelt als zijn opvolger Bauer aan. Dit
zou een machtsvergrootmg zijn van de
radicaal"!inksche sociaal-democraten,
een partij waarvan de politieke rich-
ting ongeveer overeenkomt met die
van de Duitsche oeafhankolijkcn.
overdacht. Ze had elk gevaar, elke
kans die ze liep overwogen. Ze docht
er don ook niet over om terug te kee-
ren. De hooghartigheid, aan haar
stand eigen, verliet haai* geen oogen
blik, aJ was zij hier de mindere en
stond zij als smcekelinge voor hem.
Ik moet u spreken, mijnheer, zei
ze cn haar stem trilde even. Mijn
kamervrouw was te bang 0111 naar
beneden te gaan en 11 te roepen, zoo
als ik haar verzocht had; ik was nu
wei gedwongen om zelf te gaan.
Hoe hulpeloos en kinderlijk on
schuldig zij er ook uit zag, sprak ze
toch op den toon van een prinses te
gen haar onderhoorige Ze hield haar
klein hoofdje stijf recht op e® deed
alle mog&lijke moeite om he: trillen
van haar lippen te beheerschen.
Er was onder deze omstandigheden
zoo iets grappigs in die trotsche
houding, dat ondanks den ernst van
tiaar optreden, Diogenes zin voor hu
mor &r toch door werd opgowekt.
Hij kon niet hel pon. dat de oude
vrooüjke lach zich op zijn gezicht ver
toonde.
Ik ben tot uw dienst, mejonk-
vrouw, zei hij zoo ernstig als hij kon,
ik ben uw major-domus, uw dienst
knechtik wacht uw bevel n af.
Dan verzoek "ik u dezen kande
laar tc nemen, zoi zc koel. en mij
voor te gaan naar uw kam r. W at
ik te zeggen heb, kan niet in dc gang
ONLUSTEN TE AKEN; ïn he
West-station te Aken hebben, naai
„Laatste Nieuws" meldt, zich betreu.
:cus waardige incidenten voorgedaan.
Communisten vielen cc.a trein met ge-
wapende Belgische verlofgangers ,\au
en beschoten hen. De Fransche schild
wacht, die lusschcnbeidc kwam, als oo4t
de troepen, werden op bun beurt be
schoten. Er vielen twee slachtoffers. D©
in 't station hccrschcnde opschudding
was groot.
DE KAMERVERKIEZINGEN IN
FRANKRIJK. Volgens Marcel Hutin
verwacht de regeenng, dal bij dc ver
kiezingen van 16 November op de Ó24
Kamerleden, die er gekozen moeten
worden, ten minste 400 regeeringsge-
zmden zullen zijn.
VRIJGESPROKEN. - Dezer dagen
kwam voor het Hoog Militair Gerechts
hof te Brussel de zuak voor van com
mandant Cuisinier, die door don
krijgsraad van de 3e legerdivisie tot
3 jaren opsluit.ng verooi deeld werd.
Hij werd beschuldigd riem 16e® Augus
tus 1914 h©t fort van HoUogDë met
genoegzaam verdedigd en aan den
vijand overgeleverd te hebben.
Hel Hof sprak den beschuldigde
vrij.
DUITSCHLAND EN FRANKRIJK'.
Een medewerker van de „Figaro
heeft dezer dage® een onderhoud met
N'oske gehad. In den loop hiervan
verklaarde de Duitsche minister vun
Defensie o.a. het vagende:
Ons streven, hel etreven van de
Duitscho socialisten is. terug te kee-
ren tot de politiek, die in het begin
va® 1914 op het internationaal con
gres te Bern werd vastgesteld. De
teider» van het Fransche socialisme
namen aan het congres rieol. Wij
waren van plan alle geschillen tus
schen Frankrijk en Duitschland bij te
leggen. Vier jaren oorlog hebben on.
ze pogingen doen mislukken. Wij
moeten thans nieuwe pogingen aan
wenden, wanneer wij Europa niet la
gronde willen zien gaan. Ik ka® mij
best voorsteden, welke de gemoedsge
steldheid van uw landgenooten moet
zijn vooral van die in het Noorden
va® Frankrijk, doch de Fransche re
geering moet de zaken van een lioo-
ger standpunt beschouwen
Hoe paradoxaal liet ook moge klin
ken, is het mijn opvatting, dal de
oorlog lot gevolg heeft, dat Frank
rijk en Duitschland nauwer met el
kaar worden verbonden. De rust in
uw land em de ontwikkeling van uw
Voorspoed hangen af van de rust in
ons land en de ontwikkeling van o®3
economisch leven. De voor de Oostzee
afgekondigde blokkade brengt ons
echter nieuwe verliezen toe. Or.ee fa-
briöken. die de noodige grondstoffen
niet kunnen krijgen, loopen gevaar
te moeten worden gesloten. Hoe zul
len wij onder dergelijke omstandig
heden in staat zijn te betalen, wanneer
Frankrijk ons zijn hooge rekening
aanbiedt?
7 NOVEMBER IN ITALIe. Dft
Avanli publiceert een manifest vau
den secretaris der soc. partij, waarbij
het proletariaat in It.Lié wordt uit-
genoodigd den 7en November ecu
„Rus&iscben dag' te vieren en de
erkenning door alle staten vas de Re
publiek der Sovrets te eischen. Men
vermoedt, dat de socialisten voor 7
November een algemeene spoorweg
staking voorbereiden.
StaSsniiaws
Kamer van Koophandel.
(Vergadering van Dinsdag 4 Nov.)
Na opening va® de vergadering door
den voorzitter, den heer A. de Cferrq,
wordt meegedeeld, dat met kennisge
ving afwezig zijn <ie heeren He cms,
Fikkert, Dufour en Kreroer.
Van den heer Kramer is een chrij-
ven ingekomen, dat hij ontslag- neemfc
als lid van de Kamer, in verband niet
een artikel in d© Stads-Editie der Op
rechte Haariemsche Courant over een
zitting van de Kamer van Koophandel
van Nergenedorp. De heer Kremer
biedt der Kamer zijn verontschuldigin
gen aan, voorzoover hij bij het be
doelde artikel is betrokken ge
weest.
De Geyl wenscht aJs oudste Hd
der Kamer aan den brief van den
heer Kremer toe te voegen, dat welis
waar de heer Kremer na de aanbieding
zijner excuses tegenover de Kamer
vrij uit gaat, maar dat dit niet het ge
val is met de redactie van de Stads-
Ed.tie, die zich heel't iaten verleiden
tot bet opnemen van een artikel van
den Torenwachter, dat zichzelf ver
oordeelt. Over den inhoud van het
stuk. zal de heer Geyl, dus niet spre
ken, maar hij wil conslateeren, dut de
redactie der Stad©-Editie een onwaar
dig spel heeft gespeeld. In het etuk
wordt over mij, aldus de heer Geyl,
gezegd, dat ik met alt ijd parlementa.r
ben. Ik wil nu ook met parlementair
zij® en verklaren, dat dc redactie vao
de Stads-Editie gelogen heeft. Onder
het ingezonden stuk, dat de lieer Du
four, als protest tegen het stuk in d©
St.ids-Editie uan dit blad heeft toe-
besproken worden.
IIij nam de kaar? cn ging haar
voor, net zooals zij hem bevolen had.
/.c hield zich heel stijf en met vol
maakte zelfbeheersching koos ze czn
steel uit en cing zdten. Ze droeg het
zelfde witte triced, dat ze aan bid,
toen hij haar in Haarlem tot zijn ge
vangene maakte. De bonten mantel
was gedeeltelijk van haar schoudert
gegleden.
Ze zat vlak bij de tafel, ze liet haar
blanken arm daar op rusten en ver
zocht hem de deur dicht te doen en
den kandelaar neer te zetten; hij
deed werktuigelijk wat ze vroeg,
want hij kreeg weer het gevoe!. dat
die witte gestalte daar voor hem een
verschijning was of misschien een
droom, waaruit hij niet spoedig hoop
te tc ontweken-
Ik ben tot uw dienst, zei hij
luid, maai bleef vlak bij de deur
staan, zoodat de halve kamer tus
schen hem en haar was.
Ik weet niet, mijnheer, begon
na een kort stilzwijgen, of mijn
komst o» dit uur u zeer verbaast,
maar de reden, die er mij toe brengt
is zoo ernstig, dat uw gevoelens noch
de mijne (-enig gewicht in de schaal
leggen.
(Wordt vervolgd).
