S/mts lisiu
WiBK
r.v.y»
D£KD£ BLAD.
Zattrilag 10 Januari 1820
Jimmy
door
SIMON MOS.
Zij waren reeds vele jaren gelukkig
getrouwd, de heer en mevrouw Kurke-
jak, loen zij langzamerhand tot de coa-
idnsie kwamen, dat ei toch wel iets aan
hun geluk haperde.
Hun leventje >vas tol nog toe kalm en
onbewogen vooi .--«rieden langs effen
paden, vrij van voetangels en klemmen,
ronder distels of doornen. Zij hadden ge
moedelijk en tevreden verder geleefd,
in de sleur van alledaagsche dingen hij
e en morgen naar zijn handelszaken, zij
In huis aan haar banale beslommerin-
1 gen. Zoo werd het itlkens avond, en
den volgenden dag begon het weer als
te voren, precies gcl'jk, alles eender,
moi- toon en vervelend. Wanneer beiden,
na afioop van de dagtaak, in hun vroo-
ltik ingerichte kamer, genoeglijk tot rust
waren gekomen, en in gezelschap van
elkander, afleiding zocihten in een ge-
j sprek over alledaagsche onderwerpen,
waren zij spoedig uitgepraat en stokte
het gesprek, wegens gemis aan stof tot
i discours, en dan trad de verveling in.
Het werd hun ten 3,oiie duidelijk, dat
er aan het gezin iets ontbrak, iets dat
aan gehuwde mensoLen wal afleiding
verschaft, iets dat in Haal io een omme
keer te brengen in het huwelijksleven
van menig echtpaar, dz-t vroolijkbeid en
leven brengt in het gezin, da; zorgen
vereischt, maar ook liefde geeft.
Dat zou het geval g.-veest zijn, in
dien in het gezin der echtelieden Kuike-
lak, te avond of morgen, een kindeike
was komen aankloppen, met verzoek te
uuideu binnengelaten, doch dit bleef,
helaas! tot de vrome wensohen bakoo-
ren. Hun echt blaef ongezegend, en
kinderloos sleepte zij h zn sleurbestaan
»oort, vele jaren lang.
In deze omsta-_digheden zal niemand
het den heer Kurkczak kwalijk kunnen
j hemen, dat hij tra -.rte in zijn eentonig
huiseliik leven een weinig verandering
te brengen. Hij wrd daarom lid van een
locicteit, en cp gezette avonden verliet
hij nu voortaan ziju vederhelft, om in
gezelschap van eenige collega's en an
dere bezoekers, enkele uren in gepaste
gezelligheid dcor te brengen, liet ligt
echter voor de hand, dat door de uithui-
tigheid van mhnheer, de gemoedsge
steldheid van mevrouw er niet op ver-
oeterde. Integendeel, haar humeur, dat
er in de jart van spannende verwach
ting toch al niet op vooruit was gegaan,
werd nu langzamerhand ongedurig en
zélf-, stekelig- En in haar eenzaamheid
I gevoelde ze 11.eer en meer behoefte aan
[iets, 'fwelik zij haar aanhankelijkheid kon
tooncu. Van poesen hield ze niet en voor
vogeltjes gevoelde ze niet veel, daarom
was ze er toe gekomen haar aandacht te
bepalen op eev hondje, een allerliefst
beest, dat haa. cewallig. op een morgen,
door een hondee'mopman aan de deur te
koop werd gepresenteerd.
Het was een bijzonder klein hondje,
een .oogenaamd leeuwtje, met lange,
witte krulharen, die het beest zoodanig
over de oranjeappel-kleurige oogjes h'n-
gen, dat zij bij hooge uitzondering even
zichtbaar waren, en geen raensch be
grijpen kon, hoe Jt in hemelsnaam mo
gelijk was, dat het beest door zoo'n
overmatigen baardos iels kon zien.
Mijnheer vond het een mormel, doch
mevrouw een snoesje, en ze vertelde haar
echtgenoot maar liever niet voor welken
prijs zij eigenares was gewonden van dat
lieve dier:. hetwelk door den honden
koopman als een zeer bijzonder, zeld
zaam exemplaar werd aanguprezeu. Hef
scha ,:<re beestje werd Jim my genoemd
en sinds het in den huize Kurkczak was
aangeland,, had het een leventje als een
vlieg in een provisiekast het werd ver
zorgd, geaaid en. met zoete naampjes toe
gesproken, als een teeder, lief kindje en
ook als zoodanig bemind en vertroeteld
d"3r mevrouw.
sd.ie-i kon het haar niet meer sche
len, of naar echtgenoot zijn heil zocht in
uithuizigheid bij zijn vrienden in de so
ciëteit. Haar leven was niet meer doel
loos zij bad een nieuwe taaik gekre
gen in het verzorgen en het opkweeken
van een levend wezen, van een schep
sel, dat haar toewijding en liefde op
hoogen prijs stelde, dat steeds zijn dank
baarheid toonde in allerlei vormen, een
beest, dat haar lief en dierbaar werd,
haar Jimmy.
Het diertje groeide onder deze, vooi
een hond alleszins gunstige omstandig
heden, allervoordeeligsi op. Grooter
werd hel niet veel, doch weldra deed hel
in schranderheid voor geen beest ter we
reld ouder. Hij kon zoo alleraardigst op
z'n achterste pootjes zitten, wanneet me
vrouw Kurkezak hem een suikerklontje
voorhield, hetwelk hij echter niet mocht
ophappen, alvorens gesproken te heb
ben, dat wil zeggen voordat hij een
schor-keffen! waf-waf!" liet hooren.
Het spreekt van zelf, dat Jimmy nooit op
straatkwam. Moest het beest voor en-
.kele noodzakelijke verrichtingen, die nu
eenmaal ook voor een bond gebiedend
zijn, zich des morgens of des avonds
voor een oogenblik absenlecren, dan
geschiedde dit door hem ui: te laten op
het plaatsje, dat zich in een ruimte van
drie bij vier meter achter het huis be
vond. Buiten, op straat zou, boven en
behalve de talrijke gevaren, waaraan het
diertje zou blootstaan, zijn smetielooze
witheid, bij beslikt en bemodderd pla
veisel, ten eenenmale verloren gaan.
Moest mevrouw oen boodschap doen, of
een visite afleggen, dan werd Jinuny toe
vertrouwd aan de zorgen van het meisje,
dat al jaren bij de familie Kurkezak in
betrekking was, en op wier goede trouw
mevrouw kon rekenen.
Maar eenmaal gebeurde het, dat deze
dienstbare in den zomer eenige dagen
met vacantie was naar haar familie in
Friesland, toen er juist in de gemeente
groot© feesten plaats zouden hebben, ter
gelegenheid van een herdenkingsdag.
De hoer en mevrouw Kurkezak wilden
gaarne deze feesten onder meer een
groote harddraverij bijwonen, doch
aangezien het meisje afwezig was, en
Jiiumy door mevrouw niet aan anderen
werd toevertrouwd, zochten beiden naar
een oplossing in dit moeilijke geval.
Mijnheer had al dadelijk voorgesteld den
hond mee te nemen, aan een halsband
mei koord dau, en mevrouw voelde daar
wel iets voor. Zoo was Jimmy dus ten
minste in haar onmiddellijke nabijheid
bleef hij thuis, zou ze steeds in angstige
spanning verkeeren hoe het beestje het
in dat verlaten huis zou "maken. Maar
het was haar levens duidelijk, dat het
dier buiten toch ook niet zonder gevaar
kon wonden meegenomen er zou heel
wat zeemansschap toe noodig zijn, om in
die menigte het schuwe miniatuufkondje
voor trappen, mitsgaders andere hard
vochtigheden, voldoende te bewaren.
Ten lange leste werd dan maar besloten,
dat jimiay naar het feest zou worden
mpegenotuen een sierlijk koord van vol
doende sterkte, was spoedig gekocht, en
toen werd de mousquetonhaak, die zich
aan het eimle bevond, aan een ovalen
ringetje van het koperen halsbandje van
Jinuny bevestigd.
Buiteu gekomen, werd het koord aan
vankelijk vast gehouden door mevrouw,
dat vond ze voorzichtiger. Jimmy, in het
geheel liet aan de straat gewend, snoof
dadelijk gretig met volle teugen, de met
allerlei vreemde geuren bezwangerde
buitenlucht op, waarbij zijn speurende
neus aanhoudend, een voor een hond
zeer begeerlijk iets, meende te ontdek
ken, in een richting recht tegengesteld
aan die, waarheen mijnbeer en mevrouw
Kurkezak zich wilden begeven. En aan
gezien dit snuffelen steeds voortduurde,
was dit rukken en trokken van Jiinmy,
ofschoon de kracht van zoo'n klein dier
tje nihil was, toch erg lastig en verve
lend op den duur.
Daarom nam mevrouw, toen zij in het
druk gewoel van de feestmenigtc waren
gekomen, Jinimy maar liever op den
arm, om hom zonder ongelukken door de
menschenimassa te dragen. Dit gaf even
wel aanleiding tot allerlei dwaze opmer
kingen en scherpe uitvallen van het pu
bliek, dat soms ongepast luid zijn afkeu
ring liet blijken over de teedere behan
deling van zoo'n „miserabel monuel".
Tóen ontfermde mijnbeer Kurkezak
zicb over zijn wederhelft en nam Jimmy
over, doch aangezien hij evenmin bevrijd
bleef van spottende gezegden, duurde
het niet lang, of hij zette het hondj,c
weer voorzichtig voor hein neer, en daar
hij juist een hiaat in dc menschciirij op
merkte, welke, opening een geschikte
plaats bood tot het aanschouwen van de
voorbijrennende .paarden in den wed
strijd, bleven zij daar afwachten.
Jimmy hield zich vrij rustig cy keek,
blijkbaar met groote interesse, naar een
hupsch terrierijc, dal kwiek en vroolijk
om hem heen kwispelde.
Een pracht van een plaats liad het
echtpaar Kurkezak veroverd ternauwer
nood stonden ze daar tegen de afzetting
geleund, of een vurig span paarden, dat
oim den eersten prijs rende, kwam brio-
schend en snuivend naderbij. Een groote
stofwolk omgaf het jachtende span, en
toen zij passeerden, waren zij elkaar
hoogstens een koplengte voor. Onder
luid gejuich van de menigte, snelden zij
verder naar het einde der baan. Doch
wie vermag den sohrik en vertwijfeling te
schetsen, van den heer en mevrouw Kur
kezak, toen zij, eenige oogenblik ken na
het voobbijsnuiven der rennende paarden,
lot de ontstellende ontdekking kwamen,
dat Jimimy verdwenen was. Aan het slap
liaugende koord lag troosteloos op den
stoifigen weg, de mousquetonhaak,
waaraan nog het ringetje, van het luxe-
halsbandje het ringetje dat openlag,
en zoodoende Jimmy gelegenheid tot ont
snappen geboden had.
Mevrouw gaf een gil, en mijnheer,
dadelijk ad rem, informeerde links en
rechts.
Ik zal hem wel vinden! riep hij tot
zijn vrouw, ik zoek tot ik hem heb
Wanneer ik je kwijtraak, vinden we
elkaar wel in de sociëteit op de markt..
Adie!
En met een vlugheid, een betere zaak
waardig, dook hij tusschen de men-
schenmenigte door, gaf hier een duw en
daar een stomp, zoodat hij harde noten
van het publiek te kraken kreeg.
Op z'n infonmatie kreeg hij van een
politicagent inlichtingen, dat hij ver
meende, dat een wit hondje, gevolgd
door een geel dito, in een zekere rich
ting was verdwenen.
Doch hoe snel mijnheer Kurkezak ook
liep in de aangeduide riohting, hoe rus
teloos hij zocht, er was geen spoor van
Jimmy te ontdekken.
Het was een wanne dag, en het zweet
liep hem tappelings langs het gelaat,
maar hij gunde ziah geen rust, het dier
tje diende gevonden te worden, zijn
vroujy zou het hem nooit vergeven, wan
neer Jimmy niet terecht kwam.
Toen hij zijn vraag voor de zooveelste
maal herhaald had, en zich om hem heen
een kringetje belangstellenden had ver
zameld, kwam cr een oud, mummelend
vrouwtje voorzichtig informeeren, wat er
eigenlijk aan de hand was.
't Gaat over ©en wit hondje, moe
der, lichtte een uit het publiek toe.
Over wat? vroeg het vrouwtje, dat
ietwat hardhoorend bleek.
'n Wit hondjel schreeuwde een sla
gersjongen.
Hecreanijntijd!Is dat overréje?
vroeg het vrouwtje nieuwsgierig.
Wel nee! zei de jongen, dat is
zoek!..die meueer daar 's 't kwijt
Olzei het moedertje; nou ik
het damee nog 'n wit hondje In dht
steegie zien weghollen, wees ze met
haar rechterarm.
En werkelijk, toen mijnheer Kurkezak
de steeg inzag, leek het wel, of zich,
heel aan het eind daarvan, iets wits,
huppelend langs den grond bewoog.
Toen weer dé steeg in, doch aan het
einde gekomen, was geen wit, noch een
ander hondje te bespeuren. Een straat
jongen, die meneer zoekende zag, vroeg
hem wat hij zocht, en toen hij de reden
vernam, verklaarde 'hij, een wit bondje
juist- om den hoek te hebben zien gaan
hij geloofde zelfs, dat hij de deur van
den winkel op den hoek was ingewipt.
Nu, dat was te onderzoeken, dacht mijn
heer Kurkezak, en hij stapte kordaat den
wnkel in dames-modeartikelen binnen.
Is hier ook een lief diertje,- met
licht gegolfd kroeshaar, pas gekomen?
vroeg mijnheer Kuiikezak aan een dame
vóór in den winkel, vermoedelijk de
eigenares van de zaak.
Jawel, meneer, zei ze lachend, loopt
maar door, achteraan!
Achteraan? herhaalde Kurkezak.
niet goed 'begrijpend.
Jawel, meneer, achteraan réchts!.,
bij de handschoenen!
De heer Kurkezak begaf zidli in de
aangewezen richting en herhaalde zijn
vraag aan de jufrouw daar.
Toe, meneerl antwoordde deze,
weest u nu niet aardig, 't Is toch al zoo
warm hier.
Nee, juffrouw, dat is geen gek-
heidl ging de heer Kuiikeaaik voort, ik
zoek een hondje!
Toe Lies —zei een a-nder fluiste
rend, laat cm es gaan... hij- is zeker
'n beetje tipsy.
Wat wou-ie hebben? vroeg een
derde.
Nee maarToe schei uit.
Mies!'n Wit hondje met rooie
cogjee't is om te gieren I
De eigenares bracht, de zaak lot
klaarheid, door op te helderen dat ze
niet anders gedacht had, of mijnheer
wilde de nieuwe juffrouw spreken,
die pas in haar diens! was gekomen
aan de handschoeneuafdeeling. De
vage aanduiding had haar in de war
gebracht, dat in mheer een goede "ken
nis van haar was.
Diep teleurgesteld ging de heer
Kurkezak heen, en liep troosteloos
weer naar de plaats van de feesten,
docli toen meende hij een spoor ge
vonden. te hebben, daar zij' hem al
daar meedeelden, iemand met een
wit hondje op de tram te hebben zien
etappen. Per tram doorkruiste bij nu
de stad in alle richtingen, doch hoe
hij ook vroeg en zocht, Jimmy was
en bleef verdwenen. Ten einde raad,
liegaf hij> zich naar de sociëteit. t-en
etude zijn vrouw den afloop te mel
den. doch die bleek daar niet geweest
te zijn. En hij, hij kon zonder resul
taten toch niet naar huis gaan. Plots
Fliiete het door zijn brein: wat deksel
Hij was een uil geweest, waarom had
hij de politie niet opgebeld? Wellicht
was ergens een hondje onbeheerd ge
vonden.
Onmiddellijk snelle hij naar do te
lefoon, en jaop het bureau n-.un-
mer zeventien was 'n witharig hondje
opgepikt. De hemel zij dankzuchtte
hij en hij spoedde zich naar het op
gegeven bureau, docih helaasHier
WU6 wel een klein mormel met groe
zelig wit krulhaar, doch .Timmy was
liet niet!
Toen ging de heer Kurkezak m
arreinoede. maar naar huis. Op zijtn
.voorzichtig bellen," deed mevrouw
hem open.
Tot m'n spijt, zuchtte de heer
Kurkezak,, ben 'k zonder hondIk
heb em niet kunnen vinden, voegde
hij er gelaten bij.
Zoo! zei mevrouw eenigszins
schamper, heli j ij hem niet kunnen
vinden
Nee, antwoordde Kurkezak. ik
heb hem niet govonden, ondanks.
Schei toch uit, onderbrak
vrouw, met je emoeeieshij is al
lang thuishij was a! thuis, toen
ik hier kwam, het lieve dier is daae-
lijk naar huis gegaan als een getrouw
beestde buren hadden zich over
hem ontfermd.
Wat zeg je? vroeg mijmheei
Kurkezak totaliter overbluft., thuifi?
Is dat mirakel thuis?Ben ik daar
den heelen middag voor op stap ge
weest3Heb ik daarvoor het vuur
uit m'n sloffen geloopen?
Damrubriek
Alle correspondentie, deze rubriek
betreffende, geèlevo men te zenden
aan den damredacteur? J. W. van
Dartelen, Spionkopstraat 55 te Scho
ten.
PROBLEEM Nr. 159.
Auteur; H. T. Luif, Haarlem
Lid der „Haarlemsche Damclub".
(Eerste publicatie)
Zwart.
12 8 4 5
1 i i
S B I f
48 47 48 48 60
„Wit speelt en wint".
Stand ia cjjiers: Zwart 12scb\jven
op1; 4/10, 15, 19, 23 en 80.
Wit 12 schijven op: 16, 17, 21,
25, 32, 34, 37/9, 41 en 49.
PROBLEEM No. 160.
Auteur D. G. Kouinjr, Haarlem.
Zwart.
Jawel, zei mevrouw gemelijk,
maak j ij dat, de kat wijej ij je
moei gemaakt?Je hebt natuurlijk
al dien lijd in de sociëteit gezeten,
zonder Je iets van het lieve echatjo
aan te trekken. Niet waar, toetie?
vroeg ze aan Jimmy, het snoezige dier
tje aan haar hart drukkend.
„Wit speelt en wint".
Stand in cijfers: Zwart 10schijven
op 6, 9, 10, 14, 19, 20, 24, 28, 29
en 26.
Wit 10 schijven op: 12, 17, 18, 21,
22, 33, 38, 40, 45 en 49.
PROBLEEM Nr. 161.
AnteurFéraud (Frankrijk).
Eindspel.
„Wit speelt en wint".
Stand in cijfers: Zwart 1 schijf
op 39. Wit 2 schijven op 16 en 17
en dam op 26.
Oplossingen dezer problemen wor
den gaarne ingewacht tot uiterlijk
Maandagavond 19 Januari a. s.
ONZE PROBLEMEN.
No. 159 van den boer Luif lijkt
ons aardig geconstrueerd, hoewel de
stand ons niet kan bekoren. No. 160
is eveneens zeer aardig samengesteld,
vooral de overblijvende stand is
geestig. Tot slot nog een eindspelletje
No. 161 hetgeen vooral voor de be
ginners zeer leerzaam is. Meutrachte
de winst van het bord af te vinden'
Wij hebben dit keer de problemen
eens niet te moeilijk gekozen om ook
den beginners gelegenheid te geven
de oplossingen te vinden.
OPLOSSINGEN.
De auteursoplossing van Probleem
No. 155 is:
Wit: 85-30; 38-32; 16-11; 11:2;
2:31 en wint.
Zwart: 29:49; 49:22; 25:13,
2837.
De autoursoplossing van Probleem
No. 156 js:
Wit32-27 35-30 39-2424 4
4:49 en wint.
Zwart: 21:41; 26:39; 23:43;
1524.
Beide problemen werden goed op
gelost door de iieeren Co Sluiter,
Aerdeuhout; K. de Ruiter Jzu. te
Heer-Hugowaard; W. J. A. Matla.
P. Molloma, PU. F. Amcluug, H. G.
en W. J. Teurnssfc, C. Sciodtni en
H. Boks alleu te HaarlemA. Slinger
en P. J. Eypo te Schoten.
VOOR EEN ALCEMEEKE STAKINC
IN DUITSCHLAND.
Uit Leipzig Mualt geseind:
In een m het VOhshuis gehouden
vergadering'der Ito afhankelijke par
tij cn Vakvervemgingen, werd mede-
gedse-d, dat in geheel Duitschland de
algeineene staking afgekondigd zal
worden, wanneer hot wetsontwerp be
treffende de bedrijf:-raden in zijn te-
geuwottrdigoif vorm door de Nationa
le vergadering zal worde aangeno-
Do vergadering sprak zich in meer
derheid uil voor de algemeene stalling
Er zullen echter door de vakver-
ceniglngon nog vorgaderingeni wor
den gehouden, om hun houding hier
tegenover nader te bepaVai.
uE FIUME-QUAESTIE.
Volgens.de ..Tribuna" hebben ma
joor G'urati, de vroegere chef van het
kabinet van d'Annunzio en het lid
van den nationalen raad. dr. Anoni,
Fiume verlaten en zich naar Parijs
begeven, de een als vertegenwoordi
ger van d.e Fiume-vrijiwilligers. en de
andere als vertegenwoordiger van de
stad. Het blad voegt, aan dit bericht
toe, dat beiden te Parijs zulien ver
blijven gedurende de aanstaande on
derhandelingen tusschen Scialoja en
Nitti met dn geallieerden
DE CONFERENTIE TE LONDEN.
In h interview verklaarde de Itar
liaansche minister Scialoja, dat hij
groote verwachtingen koesterde om
trent een tijdige oplossing van de
Fiume-kwestie en andere vraagstuk
ken in de Adriatische en Middelland»
scite Zee. Hij voegde er bij, dat de on
derhandelingen te Londen geèn hin
derpaal baden ontmoet, maar dat men
natuurlijk niet alle kwesties kon af
handelen. voordat Frankrijk aan de
beraadslagingen had deegenomen.
OE ACTEE OEH DEMOCRATEN IN
DEN AMERIKAANSCHEN SENAAT.
Uit Washington wordt gemeld, dat
de voorzitter van de democratische
partij, Ummings, in den Senaat een i
motie zal voorstellen, waarbij de hou
ding van president Wilson ten aan
zien van het vredesverdrag en den
Volkenbond wordt goedgekeuivi. Waar
echijnlijk zal deze motie worden aan
genomen.
De correspond en*, van de „Petit
Pai'isien" te Washington seint, dat
de vijftien nieuwe reserves, voorge
steld door den democratisohen sena
tor King, in de openingszil,ting van
den Senaat weinig belangstelling 1
hebben verwekt. Alle aandacht was
gericht op het feestmaal der democra
tische partij, dat ter gelegenheid van
de viering van Jackson-day" zou
plaats hebben, waarbij Bryan een re
devoering zou honden, terwijl een ver
klaring van president Wilson over de
ratificatie van het vredesverdrag zou
worden voorgelezen.
Bryan stelt rich zoo wordt ver
zekerd op het standpunt, dat de
gewijzigde reserves van I.odge niet.
tot inzet van de aanstaande verkie
zingscampagne moeten worden ge
bruikt. Deze zienswijze is blijkbaar
in strijd mei die van president Wilson
en zal tot verdeeldheid In de demo
cratische partij, aanleiding kunnen ge
ven. De besprekingen om tot een com
promis te komen worden voortgezet.
De Matin" zegt, dab het standpunt
van Bryan de instemming heeft van
een groote meerderheid der democra
tische partij, doch dat de leiders
Hitchcock en UnteTWood het. niet
goedkeuren. De wijzigingen, welke
Bryan voorstelt in de Teeerves van
Lodge aan te brengen, houden o.a.
in de schrapping van de voorwaarde,
dat de drie voornaams!, geallieerde
mogendheden de Amerikaansche re
serves moe'fm aanvpardetn alvorens
Amerika het verdrag zal rarifieeren.
Ten aanzien van artikel 10 «telt
Bryan voor, dat Amerika xa! weige
ren „door zijn militaire en maritieme
strijdkrachten" de territoriale integri
teit van alle natiën te helpen bescher
men. Bryan wil de verplichting lot
•bescherming aanvaarden, doch is te
gen de toevoeging betreffende ,,de
strijdkrachten".
DF BRIEVEN VAN OEN EX-KEIZER.
Bij de nieuwe brieven van den keizer, dit
door de „Vossisthe Zeitung" worden gepubli
ceerd, is «cn karakteristiek schrijven, dal na
het uitbreken van den Russisch-Japau&chea
oorlog werd gestuurd en betrekking heeft op
den overval tegen Port Arthur door de Japan
ners, ln den nacht van 7 op 8 Januari 1304,
De voornaamste passages qtt dezen brief luk
Berlijn, 11 Februari 1904,
Dearest NIky.
Ik waa reeds begonnen met hel antwoord ot
Je felicitatie-brief naar rjiijleiding van tntja
geboortedag, toen zich de gebeurtentooeo
voordeden, die tot den oorlog tusschen jou en
Japan leidden. Ik hield het roor beter eerst
nadere medfedeelingen van jou af te wachten,
vooropgezet, dat ik ze zou kunnen beantwoor
den. Het uitbreken van de YljandelljUIiMeB
heeft voor je dappere vloot treurig© gevolgen
gehad, dj© mij diep bedroeven. Hoe kan het
anders, daar ik toch Russisch admiraal en
Irotsch op dien rang ben?
De eerste gebeurtenissen bewijnea duidelijks
dat dc waarschuwingen, dte lk je per ctjferto-
legram zond, volkomen op haar plaats waren
ca dal de Japanscho regcering reeds tang tof
den oorlog besloten had Een deel der schepen
In Port Arthur la mij utt eigen aanschouwing
bekend, evenals de officieren ©n manschappen,
IHJn hart Is vot deelname met de arme gezin
nen, waarvan zoovele verlies hebben geleden,
tk kan mij voorstellen boe het Je ter harte
moet gaan. aü je pogingen om den vrede fe
handhaven verijdeld te zien. Anderxtjde geeft
lit je echter een zuiveT geweten en dat doel
»en cnensch zonder ranse! en bagage marches-
ren. Het schijnt, dat de Hemel, op welks hulp
m bijstand wij beiden bouwen, bet zoo heeft
tewlld. Je moet ln deze gebeurtenissen een
beproeving voor jou «x Je land zien, die de ge
legenheid zal geven alle eigenschappen, die i»
fe Rusoen Bluimeren en die reeds eenmaal ln
4en grooten tijd ln het begin van de 19o eeuw
tan den dag xijn getreden, te ontplooien.
Onder voorbehoud van Je welwillende toe-
gtemming is het mijn wensch, dat zoo mogelijk
een prins van mijn huis J© troepen als loo-
schouwer vergezelt cnn de krijgstrunst te leer en.
Ik zal dan mijn zwager prins Fried rich Leo
pold kiezen, die brandt van verlangen, erhee»
te gaan en Russisch te spreken.
Laat mij spoedig weten of Je aan mijn ven
zoek gevolg kunt geven. Wees er van verze
kerd ,d at mijn gedachten zich nacht en dag met
je bezighouden, lk stuur dezen brief door be
middeling van kolonel Scfaenk, die namens mij
de grenadlersmuts zal overhandigen, welke hei
Alexander-regiment je verzoekt aan te nomen
Ik bid den hemel, dat hij Jou en je geheel»
familie Sn den komenden tijd moge beschermen
en behoeden.
Hartelijke groeten aan Aiix en je moeder yaa
je toegenegen vriend en neef,
WILLY
In een anderen brief van 29 Maart 199*
schrijft de Keizer over zijn reis-indrukken uit
de Mlddellandsche Zee en behandelt voorts da
stagnatie ln de onderhandelingen owr hol han
delsverdrag tusBchen Duitschland cn RuslaeA,
Hij schrijft:
Ik bemerk utt de kranten, dat ln de onder
handelingen over het handelsverdrag een stil
stand is gekomen. Vermoedelijk hebben de Ge-
helm rkle rich aan een zoeten sluimer overge
geven, nadat zij een groote hoeveelheid inkt
Yergot.en hebben, meer dan genoeg was. Ik gaf
er wat voor, als ik kon toezien. Wat een grap
zou het zijn, als Je plotseling met je keizerlij
ke vuist op de tafel zoudt slaan, dat al dis
tragen van bun stoel vlogen. Ten slotte kan
men toch niet blijven afwachten. Er zijn reeds
verscheidene maanden vervlogen. Het vooruit
zicht op een prettige pic-nic 1n Siberië zon stel
lig "n pittige uitwerking hebben. Wellicht zou
het er toe bijdragen het tempo t« versnellen,
■wanneer Je een gewichtig personage recht
streeks naar von Bülow stuurde om de zaai
met hem persoonlijk in het reine te brengen,
een man van groote bekwaamheden, die in deze
dingen goed thuis Is. Dat zou een goede uit»
werking hebben.
Ten slotte wordt ln een derden brief over do
militaire operaties iu den Russisch-J&panscJieu
oorlog gesproken. De Keizer waarschuwt den
tsaar voor Engel6che bemiddeling, ik ben er
van overtuigd, zegt hij, dat Engeland binnen
kort zal trachten je opnieuw bemiddelingsvoor
stellen te doen. Dat la inderdaad, naar ik meen,
de bijzondere missie van Harding, hoewel je de
voorstellen reeds zoo energiek van de hand
hebt gewezen. Het is een sterk stuk van En
geland, temeer daar de oorlog pas begonnen ls.
Het ls bang voor zijn geld en zou Thibet graag
goedkoop willen krijgen. Ik zal trachten oom
Bertie, zoodra ik hem zie, er van af te brengen.
Mocht in den loop der gebeurtenissen bemid
deling Je zelf aangenaam zijn, dan kun Jc er
van verzekerd zijn, dat lk steeds tot je b6#
schikking zal staan.
PRESIDENT PÖINCARé NAAR
BKLGIé Hel bezoek van president
Poincaré aan België zal tusschen 25
en 28 Januari plaats hebben.
HET SPOORWEGVERKEER OP
WEENKN. Uit Weenen wordt ge»
meld: Mem hoopt, dat de Entente-
commissie, welk© hier de volgende
weck zitting zal nemen, on die de
kwesties in zake het spoorwegverkeer
tusschen de versehil'Jendo staten,
welke dee! uitmaakten van hel
vroegere Ooetenrijk-Hongarije moot
regelen het geregelde verkeer op de
spoorwegen naar Weenen, zal herste
len. Zij zal gepresideerd worden door
den directeur van de Orleans Spoor
wegmaatschappij en samengesteld
zijn uit vertegenwoordigers van 'i'sje-
clio Slowakije, Joego S'avië en Hon
garije
Peuiïleton
De Amarant Ciub
li e t E n g e 1 s e h van
J. S. FLETCHER.
15)
De Amarant Club, die gevestigd was
in een van dc riistigstesirateii van dc
Si. James-buurl, was een van clie
buitengewoon modetrine clubs die de
laatsle jareo meer en meer' opgericht,
worden. De eigenaar was meneer
BartJielemy, die uoor de dames en
hear en, die hem kenden, als een wo:
doener werd beschouwd. Meneer
Bariiieleiny had bedacht dat het door
de beperkende bepalingem in de En-
golsche wetgeving, eigenlijk onmoge
lijk was, voor menschen die cr lust
in hadden, om ergens na een scliouw-
I burgvoorsLelliing nog wat te gaan eten
en dirinben in restaurants cn café's
die onder die wc! violen. Waarom zou
men dan niet e--n club stichten, voor
een zeer deftige ear speciale groep
DiOnschcn die zich wilden aniuseercm
lusschen, laat ons zeggen, elf uur
s avonds en twee uur 's nachts, liet
was heel gemakkelijk om zoo iets op
touw to zetten: de heer Barlhe enry
deed het. Als eigenaar van een groo
ten scnouwburg, ais belanghebbende
bij veirschiLLendc tooneelgezelschap-
i>en, wist hij precies hoe hij de leden
voor zulle oen c-ub moest vinden. Ilij
wist ook dat hij noodig was om zeer
streng te zijn wat betreft het. karak
ter, do bekwaamheden en den tinan-
el-en toestand van dc menschen die
voor het lidmaatschap in aanmerking
wenschten te komen. Hij wilde- geen
jonge vlegels cr bij hebben, geen men
schen die veel van zich deden spreken
niemand die de club ook maar eenigs
zins een slechten naam zou kunnen
bezorgen. En als een man die-Londen
goed kent, weet. wat hij hebben wil,
dan luijgt hij het gewoonlijk ooi; wel.
Barthelemy kende Londen en kreeg
wat hij zocht.
Het. zou ónmogelijk geweest, zijn
een woord tegen de Amarant Club te
zeggea; zelfs de scherpzinnigste spion
als die er in had kunnen komen
had nergens iets kunnen ontdekken
wat in strijd met de wet was. Barthe
lemy had zich zeer veel moeite ge
troost wat betreft de kleinigheden,
waar velen misschien niet aan zou
den denken. De naam van zijn club,
hot dool vam zijn club, zijn eigen
naam als secretaris en eigenaar, wa
ren allen ingeschreven. De autoritei
ten die zich met zulke dingen moes
ten bemoeien wisten hoeveel leden er
waren - wat de voorwaarden waren
waaraan men moest voldoen om lid
te waruen, hoeveel de kosten van iu
lidmaatschap waren, hoeveel] enbreé
men moest betalen, op welke uren de
club geopend was en hoe en op welke
manier het reglement veranderd zou
kunnen' worden. Barthelemy zOrgdie
er wel voor dat alles wal de Amarant
Club betrof keurig in aide was.
Niemand niemand zou ooit een
woord ten nadee-e van de Club kun
nen zeggen.
En iSarlhelemy zorgde er voor dat
zijp leden dal kleine uitgelezen ge
zelschap die JnJ aden persoonlijk «.co
de de mooiste en weelderigste c.ub
in Londen zouden hebben, als was
ze dan ook klein; Het oude huis waar
in de Amarant Club gevestigd was
werd door hem veranderd, opnieuw
behangen en veu-sLerd zoodat het in
den smaak viel van alle mannen, en
vrouwen want de Amarant Club
was een club waar beide geslachten
lid van konden zij,r.t die de kamers
bezochten. Een souperkamer, rookka
mer, biljartkamer, leeskamer, conver-
sa'.iekamer, rustkamer, een bar
alle3 was even volmaakt, in orde. Er
hing zulk een waas van behagelijke
woelde im de kamera dot. hej, vreemd
geweest zou zijn als de leden niiet
precies in die omgeving gepast had
den. Het was werkelijk een uitgelezen
gezelschap.
liet was nogT tame'.yk vroeg voor
de Amarant; gewoonlijk begonnen' de
kamera pas tegen middernacht vol te
worden.
Hilda ging regal recht naar een
hoekje in de rookkamer die zoowel
voor mannen als voor vrouwen be
stemd was, er was daar eon plokje
waar zij bij voorkeur zat. Op weg er
heen kwam zij BartLueloroy tegen en
maakte even oen praatje niet hem.
De heeirBarthelemy zeide haar hoe
veel genoegen liet hem deed haar
weer te zien. Was zij maar oen maand
weg gewoed? Het had hem werkelijk
veei lange: g schenen.
Zij hoorde Ö'artheleinj's complimen
ten op een vrij onverschillige manier
aan en gin# met eon paar kranten
in een gemakke»ijken stoel zitten roo-
ken. lir stond tamelijk veel in de bla
den over de herkiezing Jn Ashniui-
ster; haar eigen naam werd genoemd
a^s iemand die hard voor Georgo El
lington gewerkt had. En no ar aan
leiding van die verkiezing stonden de
bladen van de tegenpartij vol van be
spiegelingen hoe lang deze regeering
het nog uit zou houden'. Men scheen
algemeen te verwachten dat hel niet
zoo heel lang meer zou duren. Een
van de couranten voorspelde zelfs dat
de minister-president jiog voor Kerst
mis aan den Koning zijn caits-ag zou
aanbieden. Hilda dacht aan de pion
nen van Otto von Roon wat ze dban
ook waren -- met betrekking tot Geor
ge Ellington en of er ook verandering
Ln zou komen als de regeering eons
viel.
Zij verwachtte ieder oogenblik dat
Hoon bij haar zou komen en ze
zat steeds om te kijken naar een deur
achter liaar, waai-over een gordijn
hing. Ze wist dat hij door die deur
lieert komen En eens, toen ze daar
weer naar keek, zag ze dat eon man
het gordijn opzij haalde en even m
de kamer keek alsof hij iemand zocht
De kamer was slecht verlicht iu liet
boekje bij de deur en de man was
b>ijkbaar bijziende en tuurde door zijn
brilleglazen in dc kamer. II ij gaf geen
tceken dut hij Hilda gezien had, maar
Hilda herkende hem. Hij was de jon
ge man dien zij een week geleden
ontmoet had bij de Ellingtons de
man die nogal veel notitie van Mar
cia Ellington scheen ie nemen en
zich voor haar politiek bleek te inie-
resseeren. Zy herinnerde zich nu hoe
hij heette: Avorv.
Zij verbaasde zich er over wat een
vriend van Marcis Ellington toch io
de Amarant Club kon doem, toen von
Roon zachtjes de -earner binnenkwam
en in een stoel naast haar ging zit
ten.
HOOFDSTUK IX.
Het huls er naast.
Een paar seconden keken deze two©
elkaar aan. Beiden glimlachten. Von
Koon haalde een sigarenkoker ie
voorschijn an kooc er met zorg een
sigaar uit die hij i&J-igzaam aanstak.
Toen ze naar zijn zin brandde wend
de hij zich tot Hilda.
Wel? zeide hij. Allot is dus
goed afgeloopen. De jonge inan heeft
weer gewonnen.
Mevrouw '1 ressi: igüam lachte.
He', heeft maar een haartje ge
scheeld, merkte zij op.
Dat hindert niet. Het is voldoen
de dat hij enkele s einmen meer ge-
krcgoii Jiecft dan de andere candi-
auut tèiiinin-'.r- voor ons doel is
net genoeg.
Daur wilde ik juist eens wat meur
war hooren, z.ide Hilda terwijl ze
haar stoel wat dichter bij die van
von Roon schooj*. Ons doel? Wat is
ons doel? Je bedoelt zeker jouw doel.
Neen, jij komt er ook aa i ie pan.
En hot is heel voordeelig voor je ook.
Maar daar zul.en we liet later wei
eens over hebben. Nu wilde ik graag
ie1s hooren over de week voor de ver
kiezing. Heb je di" menschen vaak
gezien?
Heel dikwijls. Meer dan ya*
noeg.
Welnu, beschrijf ze eens. Vertal
me nlles. over hen over hen alle
maal.
(Wordt vervolgd.)
