HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
De Amarant Club
Buitenisndsch Omzicht
DOHDERDAQ 22 JANUARI 102O TWEEPE BLAD
No. 2705
De Financieele Nood der Gemeenten
Wal Is fiaioeleeU nooa? Hit
Gsm mjHsitiun, locti Kljkssteun
tpiosslnu.
Voluit: do financïeete nood der go-
moenlen, zijne oorzaken en de mid-
dolen ter verbetering. Vooral die vijf
laatste woorden zijn de groote aan
trek el ij kit eid van 't boekje vnn Dr G.
N Buddin'jh de Voegt, dat pis bij
de firma H D. TjecnJt Will nk en
Zoon te H ?-arlem verscl-enem is Over
ftnancieelan nood hebl-en we al zoo-
veel gehoord veel meer komt het
op de mi 1 leien ter verbetering aan.
Toch moeten v/e, voordat wo dit
betoog nader bs'; ijkenhet eens zijn
over wal fr.iancieele nood eigenlijk
is. Toch n'et, dat esr li oog e belastin
gen gevorderd worden? Als dat waar
zou zijn vckeeren wij aMcar, parti
culieren, in nood, wart alles wat w'i
behoev <n is veel duurden* gewor
den, diui hot vroeger wa® en juist d>9
duurte brengt ook teweeg, dat voor
de gemeentelmisliouding veel meer
moot worden opgebracht, dan voor
heen.
Nood voor do gemeenten kan,
zou ik zeg-jan, dan pa» bestaan,
wanneer zij geen lcealngan in«er
floatsen kunnen, zcoa.'s on .angs tijde-
ijk bij Velseai en Zaa.'dom 't geval is
geweest en bij Ams'arlum scheen L*
dreigen, of wennesr dc uitgaven zóó
ontzaglijk hoog worden, dat de inge
zetenen die in verband met do Rijks
belastingen \vov:9 hun worden opge
legd, niet meer beta.en kunnen, zoo
dal aJilen die dat kunnen de stad voor
goedkooper oorden verlaten en ves
tiging van nieuwe ingezetenen uit
blijft.
Is zoodamigo nood in vele gemeen
ten aanwezig' Bestaat die met name
in de „mjoSelgrootcgemeenten
Leeuwarden, De/en'er, Baar 1» pi, Arn
hem, Leiden, dis Dr. de VoogL, vol
gens een uitlating op blz. 27, dn liet
bijzonder cp liet oog schijnt te heb
ben?
Voor Haarlem kan ik dat zeen* stel
lig tegeii3pi*ekcit cn voor de v ar an
dere genie nlen ech'jnt mij bel o<-gen
blik nan dezsn ..no-xl" oc-k nee ^tet
aangebrok-.n.
Laat org intusschen ztf.et ail te lang
bij de beaming bi'ivon pt.itetaan,
daar wal Dr. de Voegt bedoelt
duidelijk ia. Hij noemt a.» oorzakcu
van de zooi* hooge uitgaven de auto
nomie der gemeente, iiet zali bosui ur,
dat liaar or toe geciocht beeft werk
geefster te w erden op groote scha tl.
l)e nadeden hiervan (de schrijver
noemt in het bijzonder gas, eloctri-
citeit en waterleiding) zouden 'dan
duidelijk aan den dag zijn gekomen
tijdens den oorlog, „toen de exploi
tatie gexi winst ovcriiet en soms wel
met een nadoe ig saldo sloot
Alweer mest ik er op wijzen, dat
du voor Haarlem ioch niet geldt.
Gas, eüect.icitoit en water mogeai in
sommige crisisjaren minder dan
vroeger hebben opgeJeverd (op gas
is in eon bepaalde periods zóóveel
winst gemaakt, dat het gemeentebe
stuur er van schrikte en spoedig den
prijs verlaagde) op de bedrijven
werd h'ïetr ui et verloren. Laat ons, op
gezag van den schrijver, aannemen,
dat dit, e-ders wel geschiedde,
meent hij dan. zoo deze eer
ste ievensbelioeften aan oen con
cessionaris waren overgelaten, dat
aan do gemeenten niet om hulp en
bijstand zou zijn gevraagd? Een par
ticuliere leverancier most ook leven
en zijn personeel behoorlijk betalen,
de verliezen daaruit voortvloeiende,
toen do kolen tot een ongedachte
hoogte stegen, zou hij zeker nietzciif
hebben kunnen dragen Derhalve zou
hij een aubs.idie uil de gemeentekas
hebben moeten vragen, of een zeer
hoogen gasp rijs, zoodat de gemeente-
naren den financieolen tegenspoed
toch zouden hebben overgenomen
misschien ook zou hij overmacht ge
plekt en de levering verder aan de
gemeente overgelaten hebben.
Zoo eenvoudig als Dr. de Voogt
meent, wave dus deze schadepost niet
te ontgaan.
Een tweede reden van groote kos
ten ziet hij in het eigen beheer van
de Publieke Werken In de middel
grote gemeenten wonscht hij bet ei
gen beheer lot een minimum beperkt
tu zien ,,ei* zooveel mogelijk alles
aan te besteden". Deze ste ting is niet
nieuw en misschien schuttl en* veel
waars m, ofschoon alleen een tnauw-
keurlg onderzoek daarover zekerheid
7xni kunnen geven. Dat de gemeenten
kostbaar bouwen is niet te ontkennen,
maar daar moet dan ook logisch te
genover staan, dat de gebouwen het
Jamg uithouden; daar gemeentegebou-
wen niet uit de loopende uitgaven
leuilietom
Naar het Engelsch van
J. S. FLETCHER.
Is meneer van Roon al op, Metz?
vroeg zij.
Mijnheer zal over een paar mi
nuten klaar zijn, mevrouw, antwoord-,
de de man op afgemeten toon. Ik
zal hem zeggen dat u er is.
Hij opende de deur van de zitka
mer en boog voor haar; een oogen-
biik later hoorde zij in eon andere
kamer de stem van von Roon. Voor
zij tijd gehad had om een snoei tc kie
zen opende hij de deur van zij'n stu
deerkamer en kwam glimlachend
naar haar toe. Hij zag er welvor-
zorgd en tevreden uit alsof hij
geen zorgen had.
Kom hi«r binnen, zeidc hij.
Ik ga juist een kop koffie drinken.
Misschien wil jij ook iets hebben?
Hilda ging de andere kamer bin
nen en ging in een van dc diepe lee-
ren fauteuils zitten, die er stonden.
Koffie niet, antwoordde zij.
Maar vraag of Metz mij een 'glas
champagne brengt.
oude standpunt der coucessle
V*rminaerlBg ua duurte du
worden bataald, maai* uit leenings-
geld, dat op langen termijn kan
worden afgelost, is overdreven solidi
teit geen groot bezwaar.
Als derde factor noemt de schrij
ver de erteis-uitgaven. Dat dezen
vol9 uitgaven hebban, te woog ge
bracht weten wij allen en dat ge-
meontewinkeils geien aanbeveling ver
dienen, geof ik hem gaarne too. Ook
een vierde factor, kosten van uitvoe
ring van Rijkswetten, is juist. Toch
vindt de schrijver deze aanleiding tol
groote uitgaven van veel geringer be
lang, dan de vijfde factor: de 6ameri-
staLing onzer gemeenteraden. Daar
over Is hij bijzonder slecht te spre
ken. Als het meest zichtbare gevodg
noemt hij de voortdurende .u*hoo-
ging van do ioomen der gemeente
werklieden. Voortdurend? Dc uit
drukking schijnt overdreven. Yor-
uoogd zijn die loon en zeker en be
langrijk, maar wds dat door de duurte
van ailla levensbehoeften dan niet
'cud'ig sn onvermijdelijk?
Dr. De Voogt maakt hierbij een uit
stapje naar de wijje van verkieuing dei
gemeenteraden, die hij verkeeid vindt.
Zelfs weuscht hij, dat allen die een ge-
meceiebetrekking bekleeden, verstonen
zuilen zijn van het kiesrecht voor deu
gemeenteraad, waardoor de Raad veel
vrijer zou staan tegenover de gemeente
arbeiders hier weden wel in één klap
twee vliegen in den letterlijken zin van
het woord „geslagen", de arbeiders,
omdat men hun een van de meest be
geerde rechten zoo maar oniuemen wil
en de Raadsleden, van wie vrees voor het
gcin»entelijk personeel wordt veronder-
steldl
Tereoht komt de schrijver op tegen die
colleges, weïke zichzelf een kostelo «ze
teiephoon, en een gratis tram-abonne
ment „oekeanen. Ook het gewen van vei-
goeding voor commissievergaderingen
keurt hij af, evenals de hooge bezoldi
ging van het wethoudorsambt. He' koen
mij voor, dat dit laatste bezwaar hinkea
op twee gedachten aanduidt en dat dc
fout van dc tegenwoordige jegeling vhn
het wetlioudersambt niet .d een ho >g
salaris ligt, maar in de omstandigheid,
dat de wethouder daarvoor nog maar een
deel, soms zelfs geen groot deel, van
zijn werkkracht <reeft.
Ten slotte wil de schrijver nog bezir-
nigea op subsidies aan verecniginger,,
waarvan betwijfeld mag worden, of zij
wel tot algemeen nul strekken.
En nu de middelen ter verbetering.
Rijkssteun, die door de besturen dei
noodlijdende gemeenten dr egend ge
vraagd wordt, doet hem denken aan dej
lamme, die den kreupele om ^ulp vraagt,
want ook de financiën van liet Rijk zvn
verre van schitterend. En zeker hier
zou alleen verplaatsing vsn lasten
geschieden, maar is rok daarvoor niet.
iets te zeggen? Ook !n 't systt.em van
den schrijver, die de autonomie dtr ge
meenten verkeerd vindi? Want dal hei
zelfbestuur slinkt, iiaairaatc het Rijk
meer te hulp komt, is duidelijk. Q u i
p a i e c o m m a n d e, wie betaalt heeft
wat te zeggen.
Uitbreiding van het belastinggebied
der gemeenten vindt hij dan ook zeer
verkeerd, ze zouden he., onders clt hij,
toch maar verkwi3.en! Maar zt.u eerste
redmiddel isvr-.rhoogi ig van de uit-
keering van 't* Riik per hoofu der be
volking, voor de groote en miciuvlgrortu
gemeenten, die nu te gering is. Boven
dien uitkeering uit de O. W.-belasting
tot dekking van crisisuitgaven der ge
meente. Dus Rijkssteun dan tochl
Dan verder iuvoeiea van bezuinigin
gen bij Openbare Werk, n door een com
missie van architecten, aannemers en fi
nanciers (een soort controle dus op de
uitgaven, zooals die omvangrijker .e
Amsterdam bestaat) en referendum on
der de burgerij voor f nancieele aange
legenheden.
Eindelijk afschaffing van het stelsel
van evenredige vertegenwoordiging, doen
aftreden van den haiven of bet derde
gedeelte van den Raad tegelijk, ontne
ming van het kiesrecht an personen in
gemeentedienst en het niet-verkiesbaar
verklaren tot Raadslid van bestuurders
van vakvereenigingen.
Ten slotte wijst Dr. De Voog, er op,
dat de belastingen, zoowel van stad als
land, het zwaarst drukken op den mid
denstand, dit woord breed opgevat, die,
vreest hij, ze op den-duur niet zal kun
nen dragen.
Ziedaar een kor: en vluchtig overzicht
van den inhoud der brochure, die inder
daad weergeeft wat menigeen van den
tegenwoordigen toestand denkt, zonder
zich daarover nu juist zoo beslist uil te
laten, als deze schrijver doet.
Daarmee is evenwel niet gezegd, dat
Von Roon keek haar aan. Zij keek
even strak naar hem en hij schudde
het hoofd.
Enfin, zeide hij. Het is in
ieder geval beter dan cognac met
spuitwater. Je zenuwen, hè?
Mijn zenuwen zijn uitstekend in
orde, antwoordde zij. Ik heb oin
negen uur ontbeten en nu is het
twaalf. Zeg hem dat. liij ftrmij een
paar biscuits bij geeft en dan ver
dwijnt. Ik moet met je praten.
Von Roon sloeg haar zwijgend gade
terwijl hij zijn koffie dronk en een
broodje at. Zij dronk een glas cham
pagne uilt de llesch ttfie Metz voor
haar opengemaakt bad en schonk or
zicli nog een in
Ik raak, heusoh niet aan den
drank, Otto, zcide ze terwijl zo hem
aankeek, en je weot wol dat ik
nooit tusschsntijds drink, maar ik
heb vanmorgen nogal ingespannen
zitten denken em ik had er behoefte
aan. Nu kunnen we praten.
Ja. zeide hij. Begin maar.
Over welk onderworp?
Dat is duidelijk, antwoordde
zij. Over die zaak metze hield
op en keek naar de deur.
Ik heb je al wel honderd keer
verteld, zeidc von Roon kalm, dat
deze kamer geen geluid door laat. En
zelfs al was dat niet zoo, al stond
Metz' aan de deur tc luisteren dan
zou het nog niets hinderen, .want
ïk het met hem eens ben.- Integendeel, al
is er wel het een en ander in 't betoog,
dat overweging verdient, veel ie veel
wijt de .schrijver aan personen of par
tijen, wat onvermijdelijk moe*, voortko
men uit de omstandigheden. Wanneer ik
langs de lijnen dezer brochure op de
Haarlemsche gemeentebegrooting ga
studeerea en, met inachtneming van
noodzakelijkheid en billijkheid, daaruit
sohrap wat zou kunnen vervallen, dan
zou die bezuiniging nog maar weinig ie
beduiden hebben.
Een der oorzaken van de duurte wordt
gevormd door de hooge belastingen,
zegt de schrijver. Natuurlijk, alle uitga
ven werken mee tot de duurte. Maar veel
juister is het omgekeerde de duur'e
veroorzaakt de hooge belastingen, waar
uit dan weer voortvloeit wa* de schrij
ver dc nood der gemeenten iioeint.
Neemt die duurte af, dan kan ook da
len het gedeelte van ons inkomen, dat
wij bijdragen lot instandhouding der
openbare zaak. Hoe jammer, dar in weer
wil van zoovele duurte-coinmissies, het
panacée tegen die duurte nog niet ge
vonden isl Misschien brengt de naaste
of de ietwat verwijderde toekomst da;
geneesmiddel mee. Maar dat wtj er ons
in elk geval op moeien vooroereiden, een
grootere som dan vroeger in de opcnlbare
kassen te storten als belasting, is wel
zc-ker. Daar helpen dozijnen middeleu
tot verbetering niet aan, omdat de toe
stand voortvloeit uit een crisis, die wij
niet gemaakt hebben, maar ook nie;
kunnen wegruimen en tevens uit mo
derne wenschen, die niet meer ver
dwijnen.
J.C.P.
VERWIKKE LI NCEN TUSSCHEN
ITALIë EN SERVIë?
Het gaat nog u-lijd om Hume- Ita
lië kan van den Oppersten Entente-
raad niet gedaan krijgen, dat zijn
wenschen inzake Fiume ingewilligd
worden. Het va,lit blijkbaar moeïliik
te kiezen tusschen Itadië ei Servië.
Weet de Opperste Raad g&en over
eenstemming tot stand te brengen,
dan zal Rome rechtatreeksch met
Be'grado onderhandelen. Of «-n di'
künkt nog dreigender! Rome za]
de» toeposing van het verdrag van
Londen eischen.
De Itaüaarrschc premier en vredi«-
gedelegeerdo Nitti verklaarde zelfs,
in den vorm vaneen u d t i-
m a t u m, da,t hij omniudeJijk Pa
rijs zal verlaten ad» Italië geen vol
doening krijgt
Volgens een later bericht is Nitti al
naar Rome afgereisd.
Gelijk men weot is dit verdrag in
der tijd tusschen Engeland, Frank
rijk en Italië gesloten, teneinde de
egeeftng te Rome te bewegen zich
bij de Geallieerden aan te sluiten
en aan de Midden-Europcaschc re
geeringen den oorlog te verklaren.
Tot een uitvoering van dit verdrag
is ten slotte echter niet gekomen,
daar do bepalingen van deze over
eenkomst geen rekening hielden mei
do mogelijkheid van een Groot-Ser
visch rijk, zooals intussciien tot stand
gekomen is. en president Wilson zich
zeer krachtig gekant heeft tegen eike
benadeoling van dit Zuid-Slavische
land ten behoeve van Italië. In dit.
Verdrag wordt aan Italië het bezit
van Kroatië in uitzicht gesteld. Van
Fiume zelf wordt daarbij echter niet
gesproken en Italië zou aan 'Kroatië
natuurlijk niets hebben indien het
niot evens de havenstad van dit ge
bied in beait kreeg. Tijdens de vre
desonderhandelingen to Parijs is de
Oorlogsraad tot het besluit gekomen
Kroatië bij het Zuid-Slavische rijk te
voegen en Fiume als compensatie
aan Italië te govern. Maar daartegen
zijn de Zuid-Slaven in verzet geko
men. Ook zij begeerden Kroatië met
de haven. Na nieuw overleg heeft de
Oorlogsraad teen echter uitgemaakt
dat. Fiume een deel van Kroatië zon
blijven on dat <Üt Kroatië niet, aan
de Zuid-S laven ontnomen zou wor-
.on regeling die gedurende het
laatste halt jaar tot hol tig verzet der
Italianen aanleiding gegeven heeft.
Italië wil het, nu blijkbaar desnoods
ta-n conflict laten aankomen.
Maar de plunnon der regeering
worden bemoeilijkt, doordat er on
rust in de arbeiderskringen -in Italië
heerscht. Er zou Dinsdag een spoor
wegstaking uitbreken. Ook waren
reeds in Florence arbeideon lusten
voergekomen.
Nu is 't antwoord van de Joago-Slaven
op 't compromis-voorstel inzake de
Adriatisckc quaes lie inge-komen.
't Antwoord bevat de volgende punten:
ic. De Joego-Slaven zien af van de
soevereiniteit over Fiuine en keuren de
internationalisatie dezer stad onder con-
frolc van den volkenbond goed
2c\ Op dezelfde voorwaarde aanvaar
den dc Joego-Slaven de onafhankelijk
heid van Zara
3c. De Joego-Slaven aanvaarden de
annexatie door Italië van de eilanden
Siga en Tela G'orra
4e. De Joego-Slaven keuren goed, dat
de lialiaansche onderdanen van Dalma
tic zich voor aansluiting bij Italië uit-
Metz is Metz!
Ik deed het uit gewoonte, zeide
zij. Welnu dan, die zaak met Geor
ge Ellington, Otto, ik geloof niet dat,
ik verder kom met hem.
Von Roon die juist een lucifctr hart
afge-strekeu om een sigaret aan te
stckem liet de lucifer vallen.
Wat! Jij? riep hij uit. Jij?
Zij keek hem aan alsof zij wilde
uitvinden wat hij van haar dacht
Het is juist omdat, ik liet ben.
antwoordde zij, omdat ik mijn
eigen macht ken en wee; wat ik doen
kan, dat ik je zeg dat ik met. hem
niets kan beginnen. Hij is hij is
anders dan ik verwachtte.
Von Roon gaf met dadelijk ant
woord. Ilij zat kleime ringetjes en
wolkjes rook uit leblazen en keek huur
aan, Toen zij zag dat hij niets zou
zeggen, ging Hilda voort.
Zie je, Otto, lk heb nog nooit
een dorpel ij ken mam ontmoet, zeide
ze. lk geloof dat lk precies wee;
wat hij denkt, In zeker opzicht staat
hij onder mijn invloed. Hij vindt het
prettig om bij mij te zijn; hij houdt
er van mij te hooren praten. Het is
vleiend voor hem om in mijn gezet-
schap te zijn. Je moet niet vergeten
dat deze mensclien eng burgerlijk zijn
en daarom vinden ze het heel prettig
en vleiend om samen te zijn met
monschen die van een hoogere-n stand
zijn. De Ellington's .tenminste de
spreken. Zij vragen Lissa tij han land te
laten en weigeren alle door Wilson voor
gestelde grenswijzigingen.
De nota zegt verder, dat dit de uiter
ste concessies zijn, welke de Joogo-Sb-
ven kunnen verleenen ten opzichte van
de vriendschappelijke schikking met Ita
lië.
Nader is medegedeeld, dat indien
Joeg o-S lavie het vergelijk
door Italië voorgesteld in
zake de Adr.iaiischequaes-
tie, niet binnen vier dagen
goedgekeurd heeft, het irac-
taat ,tia Londen van kracht
wordt,
'T VREDE8VERDRAC VOOR KON-
CARIJE.
De Hongaren hebben net als in
dertijd de DuitscJicis en dc Oosten
rijkors! nie; veel lust om de vre-
deseischen der Entente te aanvaar
den.
Aan mopperen ook nu geen gebrek
In ons vorig nummer namen we
reeds 't oordeel van den leider der
vredesdelegatic op, die verklaarde:
als de Entente geen bolangri.ke con
cessies doet kunnen wc 't verdrag nie
aannemen.
De minister-president Huszar denkt
or ook zoo over. Hij verklaarde in een
vergadering van kiezers o.a.:
„De geheele beschaafde wereld
haakt naar vrede en rust; de gclicole
christelijke beschaving staat oi»
spel. indien de volkeren niet einde
lijk tot rust komen. De Entente
strééd voor don Volkenbond en
zelfbeschikkingsrecht der na'ies, ten
opzichte van ons wil men echter die
verheven ideëen, naar 't schijn,t niet
verwezenlijken. Zonder te vragen of
rij het willen, tegen hun wil, wor
den mJllioenen Hongaren in een an
der staatsverband gebracht en zoo
doende schent men een Hongarije
dat, nooit levensvatbaar zal zijn.
Zoolang de Hongaarsche kwestie
op ethnografiscli, economisch, poli
tiek en cultureel gebied niet opgouc.
is, zal Europa koortsachtig zjeK 1.1
ven. Van het Oosten uit dreigt het
Bolsjewistisch gevaar, maar wanneer
Hongarije vleugellam is gemaakt, kan
liet geen bolweik meer vormen tegen
dit gevaar voor de Westelijke mogend
heden, liet „Leninisme" vindt dan
den weg vrij naar het Westen. Euro
pa kan niet rustig slapen, indien
Hongarije vermink; wordt. Hier zou
den vier Elzossen ontstaan en een
Macedonië in het hart van Europa'
De voormalige minister, graaf Jule>
Andrassy, hield in Miskoletz op een
door de kiezers van alle partiieu bezoch
te massa-vergadering, een pi jgramrede.
Hij zeidc, dat hc; voorgelegde vredesver
drag voor Hongarije treurig, onrecht
vaardig en smadelijk was. Jit een oog
punt van patriottische gevoelens kon
daarop slechts éën antwoord gegeveo
worden nooitl Wij mogen «chtei nisi
uitsluitend een gevoeispoli.lek voeren.
Wanneer wij geen grashalm, g°en zode
prijsgeven, zou di: beieekencn, dat w j
ons om zoo te zeggen teger. oc geheele
wereld verzetten. Hij geloofde echter
dat het laatste woord nog niet ges-^r ke.i
was. Dat wij niets vei liezen zullen, kun
nen wij na alles wat geschied is, niet ver
wachten. Hij hóopie echter, dat in de
plaats vaa de volkomen territoriale en
juridische iu.egriteii de economische in
tegriteit en de in.cgrit-it der cuhureele
eenheid zouden worden bereikt, r».l. da'
'een Hongaar overal een Honger zou
kunnen blijven, m taalgevoe', dtnfce
en cultuur. Het Honguarsche element iu
de afgescheiden gebieden mag va i
zijn nationale levenswijze en hoedanig
heden ber >i fd worden. Wi; willen eoi
duurzamen vrede, maar ..O'a stelle ons
in slaat den vredeswil te verwezenlijken.
Wanneer ondraagliiKe cestanciei w,r
den geschapen, gaan de geweren van
zelf los. Een Clcineaceau kan een Tsje-
cho-Slowakischcn s*aat scheppen, maar
nooit een Tsjecho-Slowakisc..e natie.
Andrassy verklaarde zich vrrder voor
stander van hei koningschap. De Hon-
gaarschc koning meest slechts dan he
recht hebben ook andere kronen aan te
nemen, wanneer de natie haar toestem
ming geeft. Wij hebben een koning noo-
dig die uitsluitend met de Hongaarsdu-
staatsgedachtc strookt.
De Hongaarsche vredesdelegarie heeft
aan de vredesconferentie een nota ge
zonden over de Zevcnburgsche quaesiie.
Dc delegatie verzoekt aan Zevenbur
gen, indien de aldaar te houden volks
stemming in dien zin uitvalt, staatkun
dige autonomic met vergaande strek
king te geven, zonder de economische
gemeenschap met Hongarije aan te tas
ten. Verder verzoekt de Hongaarsche de
legatie, met de binnenlands'-he regeling
der nationalistische kwestie in Zeven
burgen een door den Volkenbond uit tc
vaardigen commissie te belasten, die in
samenwerking met de vertegenwoordi
gers der drie belanghebbende volken,
n.l. de Magyareu, Saksen en Roemenen,
voor dit gebied een ontwerp-grondwet
kan uitwerlccu.
DE OPPERSTE OORLOCSRAAD.
Woensdag hield de Opperste Raad zijn
laatste zitting. Besloteu werd voortaan
niet meer bijeen te komen. Dc zitting
werd geopend door Clemenceau en deze
stond onmiddellijk zijn plaats af aan
Mille rand, die vervolgens het voorzit
terschap waarnam ot het einde. Van
jougeten vinden het een eer dat
de zuster van Lord Hortsdale zich
zooveel met hen bemoeit. George El
lington ia zoo trolsch als een pauw
als men hem met mevrouw Tressing-
ham in hel park ziet. Maar
Zij zweeg en lachte en von Roon
zag dat zij een minachtend gezicht
trok,
Juist! mompelde hij. Er is een
„maan-", hè? Maai*wat?
- Maar hij is bang van mij, zeide
ze, en behalve dat liij bang is ver
trouwt hij me niet ook.
Niet vertrouwen?
O misschien niet zooals jij het
bedoelt, Otto. Het is een soort wan
trouwen dat je niet begrijpen zou
dat ik je bijna niet kan verklaren.
Hij verdenkt er me niet van dat ik
het een of ander met hem voor heb;
hij denkt niet dat lk hem ergens van
zal berooven; maar het wantrouwen
is er toch, zeg ik je. Ik heb het. dui
delijk gemerkt. En het. zal hom zoo op
een afstand houden dat ik nooit iets
veitler mot hem keen. Hoewel hij isel
zelf niet beseft lijkt George Ellington
in vele opzichten op zijn l'untein-
schen vader. En in dit. geval is het
zijn redding.
Von Roon knikte verscheidene ma
len. Hij dacht blijkbaar diep na en
overwoog alles wat zij hem gezegd
had. Hij stond op en begon in do ka-
jner heen en .weer te loopen met dc
langen duur Is dit evenwel alc: gowecji!
Voortaan zal een conferen
tie van afgevaardigden der
groote mog endheden het
eenigc blijvende orgaan zijn.
dat dc vredesconferenties
voortzet. De afgevaardigden die er
aan zullen deelnemen, ztjn Üonto Lon-
gare voor Italië, lord Derby vuot Enge
land, Wallace voor de Vereeaigdc Sta
ten en Matsui voor Japan. Frankrijk zal
wanischijnlijk vertegenwoordigd worden
door den oud-gezant te Betrograö I'aIco-
logue.
De eerste zitting van deze amfaass;:-
deursconferentie zal Maandag a.s. plaats
hebben. Hare bevoegd bede o
zyn zeer beperkt. Zij zal hebben ic
waken over de stipte tenuitvoerlegging
van het vredesverdrag en eenigc kwes
ties van secundair bciang hebbia te re
gelen. Dc politieke vraagstuk
ken die nog a i.e t ojigeloi.
zijn, zooals het Turksch;
vraagstuk, zullen lie.t onder
werp vormen van directe on
derhandeling tusschen de
regeeungen der voornaam
ste mogendheden. Bijzondere bi,*-
eenikomstcn der naatsboofden zullen in
de toekomst plaats hebben. Deze zullen
nu eens te Parijs, dan weer tc Londen
worden gehouden. De eerstvolgende bij
eenkomst van dezen raad heeft plaats
au» het einde dezer maand of in de eers e
week van Februari te houden. Het zal :n
dc eerste plaats het Russische vraagstuk
zijn, dut dan besproken wordt. Indien op
deze bijeenkomst >ok de Turksche kwes
tie ter spraike komt, koesteren de -ealli-
eerden den wensoh, dat de Vercenigde
Staten aan de besprekiogen zullen deel
nemen.
E TOESTAND IN RUSLAND.
Hermann!, du bflteiwu medewer
ker van de Evening News, is er Iti
geslaagd, op nitnoodiging van den
secretaris vlan het sociale onderzoe
kingscomité, welk^* naam hij op het
oogenb'Jk nog niet wenscht mede te
de«len, eenige maanden in Rusland
door te brengen. Hij ls thans te Lo'
den teruggekeerd en zet in een uii-
vorig artikel uiteen dat hij, ofschoon
lilj bij zijn vertrek zeer sceptisch stond
tegenover de onrustbarende berich
ten, welke omtrent den toestand b>
Rusland de ronde deden, hij thans
moet verklaren, dat het meeste vnn
wat er gezegd en gesohreven is, vo
komen juist ia.
De wreedheid, de honger, de onmo
gelijke levensvoorwaarden, de vervol
ging der „schuldigen" door belacln-
lijke processen en doodvonnissen en
de terreur als he; eenige middel, dat
de regeering toepa6t, zijn overal in
Rusland aanwezig. Moskou en Pe
tersburg zijn, ofschoon niet ir m'.k
een ernstigen toestand verkeerende.
els sommige provincies, volgens hem.
het hoofdkwartier van de verschrik
kelijkste oligarchie, di<> in de geschi
den is van alle tijden ooit is verno
men.
De heerscliende klasse is niet hel
volk; de leklers van de regeering zijn
personen uit den middenstand, voor
namelijk politiebeambten en gevai»
genen, die uit Siberië-zijn terugge
keerd (en niet altijd politieke gevan
gen-en), hebben absoluut onbeperkte
macht.
Het is oneindig veel moeilijker, om de
volkscommissarissen, in het bijzonder
Lenin en Trotzky, te naderen, dan het
vroeger was, om met den Tsaar in con
tact te komen, want de volkscommis
sarissen hebben steun van het leger.
Doch het is er dan ook het leger naar,
zegt Piermarini. Eiken dag kan men in
de kazernes onbeschrijflijke misdrijven
zien plegen, alcohol in alle soorien, van
wodka tot champagne toe, worden vrtj
onder alle troepen verdeeld. Zij zijn de
eenige burgers, die eten en drinken,
zooveel als zij willen, en zij hebben
brandstoffen, lakens en bont. Zij kun
nen elk huis, dat hun aanstaat, tot woon
plaats kiezen. Niets wordt hun onthou
den, zoolang zij trouw blijven aan de
Sovjet-rogeering, doch op desertie volgt
onvoorwaardelijk de doodstraf.
Onder deze omstandigheden worden
jonge mannen wel gedwongen, zich bij
het leger te voegen en de Bolsjewiki
trouw te blijven.
Rondom deze militaire regeerinig ve
geteert de rest van Rusland.
Dc correspondent zag in de straten
van Petrograd personen, die eertijds in
groot aanzien waren, gewezen generaals
en bisschoppen, doosjes lucifers ver-
koopen, en voor de café's rondslenteren,
en zich voor de geringste baantjes aan
bieden. Niemand nam eenige noti.ie van
hen, en sommigen geven er de voor
keur aan, niet te vertellen, wat zij vroe
ger zijn geweest.
Ondanks dit alles, hcerschte er nog
een zekere vroolijkheid in sommige
openbare gelegenheden. In de enkele
restaurants, die geopend zijn, zijn door
de sovjet-regeering prijzen vastgesteld,
doch men kan tegen deze prijzen Diets
krijgen. Wanneer tnro deze restaurants
bezoekt, dan krijgt men te hooren, dat
er tegen den vastgestelden prijs niets
wordt verkocht, doah als men geld ge
noeg heeft, dan mag- men met de Bolsje
wistische officieren, die er met hun da-
handen op den rug.
Ja, ja, zeide hij eindelijk. Ik
geloof dat ik wel begrijp wat je be
doelt. Je bent een verstandige vrouw,
Hilda, en Ut geloof niet dat je je e''g
zult vergissen m je gevolgtrekkingen.
Maar ons plan? Het is van het
grootste gewicht. WTj moeten dat pa
pier in handen krijgen of het in ieder
geval zien. Hij krijgt het den een ot
anderen dag. liet scheen de gemaK-
kelijksle "manier om het van hem te
probeeren te krijgen. En door jou.
Hij zweeg en keek haar onderzoe
kend aan. Maar zij gaf geen antwooru
ui von Roon vervolgde.
Wat het geld betreft, de beloo
ning van zestigduizend gulden, zetue
hij. Dat zou desnoods verhoogd
kunnen worden. Als dat
Zij maakte een ongeduldige bewe
ging met liaor hand.
Dat is het niet, zeide ze. Het
is eenvoudig dit, Otto, dat ik na veel
nadenken tot de overtuiging ben ge
komen *:la; ik het niet kan doen.
Von Roon viel weer in zijn stoet
neer cn gooide zijn sigaret weg.
Dus het is afgeloopen? vroeg hij.
Neen, antwoordde zij. Het is
niet afgeloopen: er ls nog een audeiu
manier.
Aha- En hoe dan?
Hilda vroeg hem de doos me: siga
retten naai* haar toe te schuiven. Z rj
keek hem aan terwijl haar vingers
mes, meestal Duuschc vrouwen, prctmx*
ken, mee, en dan kan men kaviaar es
champagae krijgen.
Een klein soupci kau men niet krij.
gen dan tegen een flink beuia;..', dat
overeenkomt uie: eenige ponden sterling
tn Engelscïi geld.
De straten bieden een ongelukkiger!
aanblik aan. Slechts een paar zyn vuor
het verkeer geopend.
De correspondent bevestigt ook dc be
richten omtrent de verschrikkelijke toe
standen in de ziekenhuizen. Dc tyjihus
heeft ontzettende verwoestingen aange
richt. en desiniectcerendc tnrddcleu wor
den nergens verkocht, ilij zag geen er
kcle apotheek geopend.
CETWI8T ONOER AMERIKANEN.
Er komen verwijten. Admiraal Suns
heeft voor dc Seoaatscoarmissic ver
klaard, da: „iemand van het departement
van marine" liem als een der laatste in
structies, welke hij ontving vóór zijn ver
trek uit Washington naar Londen, einde
Maan 1Q17, om het bevel op zich te ne
men van het Amciikaansche marine-
hoofdkwartier ia Europa, had gerrgd
„Laat de Engelschen u geen zauJ in de
oogen strooienwtj zijn niet van plan
dc kastanjes voor hen uit het vuur ''C
halen. Bedenk, dat wtj oven goed legen
de Engelschen zouden vechten ah tegen
de Duitschers."
In een brief aan Page, den voorzitter
van de Senaatscommissie voor vloot-aan-
gelegenheden, ontkent minister Daniels
ooit tot admiraal Stms te hebben gezegd:
„laat de Eogelscben u geen zand in de
oogen strooien".
De Senaatscommissie voor de vloot be
sloot een conunissie in te stellen om dr
quaesue te onderzoeken.
ONLUSTEN IN ROEMENIë EN
BULCARIJE.
Te Boekartöi zijn stakingen uitga-
braken De Bulgaarsche grenzen z 11
afgezet om de bolsjewistische agita
tie het doordringen uit 1-oemenië
naar Bulgarije te beletten. Te Sofia,
hebben zich reeds ongeregeldheden
voorgedaan.
DE SPOORWEGSTAKINC IN
ITALIë.
De „Times" meldt uit Rome over de
spoorwegstaking, dat deze Dinsdag om
zes uur in den morgeü is begonnen. De
treinen, die op dat oogeablik onderweg
waren, kregen bevel om twaalf uur tc
stoppen.
De algemeene indruk is, dat de sta
king partieel zal zijn en een tamelijk vol
ledige dienst op alle lijnen zal kunnen
worden onderhouden. Men zou afdoende
bescherming geven aan de werkwilli
gen, soldaten en vrijwillige werklieden.
De stations zijn door troepen bezet en
langs de lijnen ziin patrouilles ge
plaatst. De organisatie van de staking
schijnt tviet buitengewoon te zijn.
Nadat de spoorwegarbeiders in Milaan
verklaard hadden, dat te Rome dea-
zelfden nacht de staking zou uitbreken,
drong een groep extremisten om half
tien het station binnen en noodzaakte le
mannen 'het werk neer te leggeo.
T)e regeering is vastbesloten om
strenge maatregelen te nemen en zoo
noodig deu staat van beleg af re kon
digen. Er zuIleD hoogstwaarschijnlijk po
gingen tot sabotage worden onderno
men. Indien men deze voldoende het
hoofd kan bieden, zal zonder rwijfel een
tamelijk volledige dienst kunnen worden
onderhouden.
De secretaris der zeeliedenorganisa-
tie heeft zijn steun aan de staking toe
gezegd, doch het val; te betwijfelen of
hij het werk in de havens -al kunner
stilleggen.
Vorspreld nieuws
ERZBERGER EN HET CENTRUM*
De partijdag van het Duiischc cen
trum heeft een besloten bijeenkomst ge
houden, waarin uitsluitend over dtn er-
soon en de politiek van Erzberger werd
beraadslaagd. Er werd een lotic aan
genomen, waarin gezegd wordt, dat ia
dc zitting van den partijdag geen be
schuldigingen geuit ziin, die de persoon
lijke eer van Erzbe.-ger raken. Vaa be
schuldigingen, uitgebracht door poli
tieke tegenstanders, inoei de .uisthetd
nog bewezen worden door den rechter.
Voor de partij is geen enkele oorzaak
Erzberger om pers 1 di-kc cd Tiert het
vertrouwen op te zeggen.
Ook de politiek van de coa'.itieregee-
ring en dus van Erzbeiger, werden door
de fractie goedgekeurd.
DE ONRUST IN IERLAND. Zon
dagnacht heeft een bende, tegelijk met
een aanval op de politie-kazerne te
Drombanc. met geweren en bommen ccn
aanval gedaan op de politiekazerne te
Helycross. uc aanval duurde twee en
eon half uur. en hield toen op. omdat de
aanvallers klaarblijkelijk gebrek aan
munitie kregen. De acht agenten, die op
het politiebureau aanwezig waren, be
antwoordden krachtig het vuur cn scho
len vuurpijlen af; er kwamen ech-er
geen versterkingen opdagen. De wegen
in den omtrek waren ine; hoornen gebar
ricadeerd. De bende deed vergecfscoe
pogingen het Oostelijk deel van den ge
vel van het station op te blazen. Er de
den zich geen persoonlijke ongevallen
voor.
er uil namen wat zij zocht. En toen
ze sprak leunde ze voorover, en ter
wijl ze onwillekeurig weer naai* de
deur keek fluisterde ze:
De vrouw.
Von Hoon schrok.
De vrouw! Zijn vrouw?
Zijn vrouw, natuurlijk.
Denk je dat je daar meer kans
hebt?
Een voel en veel grootere kans.
Zoo zoo. En op welke manier
dan?
Hilda slak haar sigaret aan.
Ate ik haar maar in mijn macht
kon krijgen -- in mijn macht krijgen
op zulk een wijze dat zij zou moeten
doen wat ik vroeg!
Prachtig! Uitstekend!
En dan zou ik er zeker vnn
moeten zijn wanneer hij precies m
het bezit is van dat papter?
Daar kunnen wij je zekerheid
van geven.
Kun je me den dag noemen?
Het uur zelfs.
Dan denk ik dat het hee! ge
makkelijk voor me zou zijn het papter
te bemachtigen tenminste voor cc*
tijdje.
(Wordt vervolgd).
