bimuiü! bmbu»
EKOE BluD.
Zaterdag 7 Februari 1920
Een kostbaar geschenk
door SIMON MOS.
Zij «tonden bekend als een paar
gierige, krenteriyo lui. Zij wisten op
hun eten, hun kleeding en op aller
lei kleinigheden altijd weer te bezui
nigen en tc beknibbelen, om toch
maar eenige guldens op zij tc kun
nen leggen.
Tom) zij pas getrouwd waren, was
mijnheer Peuterman bet eerst op liet
Idee getkoroen, hun leven zoo spaar
zaam moge!ijk in te richten; hij bleek
de schrielste Ie zün van <le twee, om
dat, bij daarmede een bijzonder doel
voor ooeen bad. zooals meestal alle
gierigaards en knijpers. De een pot.
züii geld op om kanilaal te vergaren.
De ander om opowlltr een eigen buis
te hebben of er mooie kleeding of men
bel°n voor ie kunnen koopé'T. dezo om
zich een auto, gene om zich een mo
torfiets nnn te schaffen: doch vrntvel
«Icemeen Vrniinen z©. en dikwiils on
hnn doffeH|kccl<e behoeften, om ami
d° een of andere manie 1-e kunnen
To'doen 7oo ook de beer Peuterman
die het zich nu eenmaal in z'n hoofd
had crehnnld. om z'n kamers te var-
r:ikeri met kostbaarheden al©: antiek
7flv«r en porceleiu. bordep en vazen,
haoidieq en verdere sniiirtcriien, "n
zich niet ontzag daarvoor giviote som
men ge'd te besteden. Peuterman'©
vrouw, die aanvankelijk liet nul van
die spaarzaamheid niet inzag, was in
het begin van bun buwe'iik niet zoo
geneigd. om op baar hu'islr ud kc
Tritonven te beknibbe'en, doch on het
eiland Texel is een oud versje bekend,
dat zegt:
„Wonr er twee wonen bie mekoar,
„Wordt de icn net »e de oor,
,.Moar zelden as de beste
F.n toen Peuterman van het eerst
besnaard© geld een allerliefst pendu
letje. stii'l T-oui© Spize, bad gekoekt,
deed ook ztfn vronw voorlaan mede
om on alles ten strenge te bezuini
gen en z'eb met zoo weinig mogelijk
t" behelpen.
Tfef cpree'kt van ze'f, dai in den loon
der jaren zich een bonte verzameling
van allerlei schatten in de woning
van hei echtpaar Peu'erman bad op
gehoopt. en noar altijd schenen zij
nie: genoeg te hebben; steeds gingen
zii door met weinig !e eten. minder
gold aan hun kleeding te besteden,
geen cent voor genoegens uit te ge
ven-
Zoo bad de hee.r Peuterman, eenige
dagen geleden, geheel toevallig, weer
een zeer bijv,onder mooi koopje go-
daan, door een naar prachtige vazen
van blauw Saksisch porcelein. van
een particulier over te nemen. Wel ie
waar had hij er een behoort1-ken
prds voor moeten geven, maar zü ws
ren dan ook prachtvol, dat moest
ledereen verklaren d:e de vazen ge
wen pp bewonderd bad.
Ook Peutermnn's zwager, (ben bii
een bezoek de keurige stukken ge
toond waren, geraakte geheel in ex
tase over dien zeldzame.n schat I
Nou! riep hij ln verrukking uit,
dat benoe 'n paar fime exemplaren,
tog!Zoo je bekend is. vier ik
binnenkort m'n vijfi-en-«winti g-iarig
huwelijksfeestweet je -wat?
stuur me die vazen maardan
hoef je je ntel verder drtrk te maken,
om een cadeau voor me uit te zoeken
ergens in een winkel I
Dat. zou 'k jc niet kunnen belo-
ven. was bet ernstige antwoord van
Peuterman. die erg zuinig keek bii
dit voorstel van z'n zwager.
Kom! kom" lachte deze. Peuter-
man on den schouder kloppend, 't Is
maar gekkigheid, ouwe jongen!
Ik begrirn ook wel. dat 'k zoo'n kost
baar geeebenk niet van je zou mogen
verwachten.
Och, zei Peuterman, in een toe
gevende bui, de som, die ze gekost
hebben, wtl ik wel graag voor ie feest
bestemmenVooral omdat je m"
tndert'ïd zoo goed hebt- geholpen met'
die
Ta. ta, ta' viel de zwager in,
daar spreken we niet meer over. hè!.
Maar ze zijn effctïef mooi, dal moet
ik toegeven
Eenige weken na dit gesprek was
het zoover, dat de dag van het zil
veren huwelijksfeesi van zwager Piet
was aangebroken. En nog altijd wa
ren de echtelieden Peutenman er niet
toe over kunnen gaan, een geschenk
voor hel zilveren paar uit te zoeken.
Een degelijk cadeau, zoo een waar je
mee voor den dag kon "komen op zoo'n
feest, hing er nog al in. dat kwam op
een paar lieve guldens te staan, en
dan was het dikwijls nog niet een6
naar den zin van de jubileerenden.
Zoo hadden zij gewikt en gewogen,
haduen dit en dat voorgesteld, waren
er weer op terug gekomen, hadden
nogmaals een en ander besproken en
feuilleton
De Amarant Club
Naar hot Engelsch van
J. 3. FLETCHER.
Hier is jo schuldbekentenis. Na
tuurlijk geeft van Rood je die onder
deze omstandigheden terug. Dus dal
is nu aJgeloopen.
Neen, zeaer niet, zcide Letty. Z
haalde ook ewi stuk papier te voor
schijn. Ik ben von Hoon vijfduizenu
dubbeltjes schuldig. Dat is vijfhon
derd gulden. Hier heb je er een che
que aan toonder voor. Daar jij de
schuldbekentenis had, wil je dit zo
kor wel meenemen?
Hilda keek dc jonge mevrouw El
lington eena aan en liep.de kamer en
hei huis uil. En zc zeide tot zichzelf
dat zij er verreweg het slechtste was
afgekomen
HOOFDSTUK XXII.
Toen Hilda alleen was in haar wo
ning ln do Downstraat ping z© den
toestand eens in alle détails na. ZtJ
zag in dat zij geheel en al verloren
luid wat betreft haai' plannen niet
Letty Ellington. Het had haou- verrast
weer afgekeurd, en ten «lotte was de
dag van het feest daar geweest, zon
der dal zc- nog op iet© hun keuze had
den bepaald.
Zij waren reeds op weg naar hun
f.imilie, en onderwijl zouden ze dan
uizien naar de étalages van verschil
lende winkels, wellicht kon er zich
nog wat voordoen, dat niet al te
duur, toch als een geschikt cadeau
kun gelden.
Reeds waren zij verscheidene win
kels gepasseerd, zonder dat ze ge—
-laagd waren, iets van hun gading
ie vinden, toen Peuterman plots stii
hield voor een winkelraam, waar
achter tal van voorwerpen in een
lonte verscheidenheid waren uitge
stald. Men zag er serviezen, potten
en pannen, klokjes en vazen, van al
lerhande makelij en kleur, terwijl er
blijkbaar ook boter, koffie en thee te
verkrijgen was.
Wat mol je hier an kijfkevroeg
mevrouw Peuterman. onwillig staan
blijvend, da's ommers 'n margrien-
wlnkel, met bons voor kedoo's.
Ja maar, antwoordde haar mal),
z'u oog star gericht op de bovenste
plank van de etalage, kijk daar es!...
daar staan twee vazen, die zoo zeld
zaam gelijken op die van ons van
Saksisch porcelein, dat je zou zweren,
dai het èclite.zijn.
Inderdaad, toen zij beiden nog eens
good keken, moest ook mevrouw toe
geven dat hier een paar vazen «ton
den uil gestald, die ofschoon elechts
surrogaat, daar ze afs cadeau dien
den, hij het koopen van eenige pon
den boter, op het oog, van de echte
zoo goed ala niets verschilden.
De beer Peuterman besloot den
winkel binnen te gaan, om te verzoe
nen die vazen eens wat naderbij »e
mogen zien. De juffrouw van dq bo-
terzaak had daarin niet het minste
'bezwaar, dooh toen verklaarde zij, dai
ze niet te koop waren, maar ze enkei
cadeau werden gegeven, in dit geval
bij het inleveren van vijftig bonne
tjes, waarvan er één bij elk half pond
margarine werd toegegeven.
Ja dat ging met; het echtpaar
Peuierman betrok zijn margarine nu
eenmaal van een boterboer, die zoo
veel procent reductie gaf in contan
ten, dat .had mevrouw voordeellgcr
toegeschenen. Doch na eenig diploma
tiek over en weer gepraat, zou dc
juffrouw er dan maar een mouw aan
paszen, door er een cadeau van gelijke
waarde voor in de plaats te zetten;
waarop zij de beide vazen dan we.
wiiüe overdoen voor den prijs van
eon gulden en vijftig cents.
Voor andcrhalven gulden werd Peu-
'-tnaan alzoo eigenaar van die twee
prachtige narnuak-vazen, en bij ver
zocht of de juffrouw ze netjes inpak
ken en zc aan zijn adres bezorgen
.ater. wilde.
Weer buitengekomen, vroeg me
vrouw direct wat of haar man in be-
me.sBsam scheelde, om zulk© prullen
koopen I
Begrijp je dat niet, vrouw? vroeg
Peuieiman, grin nek end in zijn han
den wrijvende, wel, jc weet toch, dut
ie broer die vazen van ons zoo prach
tig vond?... en ze graag als geschenk
wilde hebben?Nou geef 'k hem
deze margarine-vazen... hij zaf even
min het onderscheid zien als wij
vooral daar hij niet zoo'n kenner is...
als ze later bij sterfgeval of zoo
verkocht mochten wordendan
zal hei vermoedelijk blijken, dat ze...
maar ja... die dan leeft......
Dat is goed en wel, onderbrak
mevrouw, maar je eigen vazen
dan?... Hoe ken je die nou mei goed
fatsoen op dc kast laten, als je ze
eenmaal weggegeven hebt
Och, dat is eenvoudig genoeg,
lacht© Peuterman. we bergen onze va
zen een paar weken open dan
haal lk ze weer voor den dag en be
weer tegen zwager Piet, dat lk heel
toevaï'ig, weer zoo'n stel vazen ben
machtig geworden.
Ja, zóó kan het! berustte me
vrouw, die 't toch ook wel leuk vond,
wanneer ze ar voor zoo'n schijntje
afkwamen.
Nou heb 'k zc bij ons thuis laten
bezorgen, om alle achterdocht af te
wentelen, ging Peuterman voort
want anders zou liet inpakpapler van
die boterfirnia ons ven-adenEn
nou zouden we eveu in 'n mclksalon
kunnen gaan
In 'n melksalon? schrikt© me
vrouw.
Ja! vervolgde Peuterman. om n
briefje naaj- huis. aan Jans te schrij
ven. dat zij de vazen in ander papier
pakt en ze naar zwager Piet zendt.
Nou, dat kan je toch wel schrij
ven op 'n bankie in T plantsoen
Laten we daar nou geen onkosten
voor maken in 'n melkhuisOa-
ince krijge me volop van alles!
Je hebt gelijk1 beaamde Peuter
man, dat kunnen we ook doen.
En toeu ze in hot Oosterpark bij een
bankje waren gekomen, namen z;j
daarop plants en baalde Peul ei man
zakboekje en potlood voor den dag,
om het volgende briefje voor de
dienstmaagd gereed tc moken:
„Jans!
„Die mooie, blauwe vazen, <lie
„paa gekomen zijm, moet je, mei
„houtwol en zoo, dat ze niet be-'
dat Letty zich tot haar man zou wen-
dqn om haar te verdedigen daar
had Hilda niet op gerekend, want ze
had nog noult een dergelijke Jonge
vrouw ontmoet. Heit was voor haar
iets nieuws: een vrouw die er niet
tegen op zag om naar haar man te
gaan en h6m alles te vertellen. Ze
wist dat ze geen kans had om Geou-ge
Ellington's lascli door middel van
zijn vrouw, boe omnooz©) en onschul
dig ze ook scheen, in- handen te krij
gen.
Maar als Hilda do zestig duizend
gulden wilde verdienen die von Roon
haar beloofd had, als zij weer die
schuldbekentenis, die hij van haar
had, terug wilde koopen, dan moest
ze die tascli in handen zien te krij
gen. Natuurlijk zou hel niet op een
eerlijk© manier kunnen gebeuren, dal;
zag ze heel goed in. Op de een of
ander© wijze zcu ze hel papier moe
ten stelen. Maar dc vraag was: waf
was de beste, de gemakkelijkste ma
nier om het te doen? Zij was er de
vrouw niet naar om bij kleinigheden
stil te slaan, maar zij was ?eor voor
zichtig waar hel haar eigen veilig
heid botrof en ze pijnigde haar her
sens om een plan te maken waardoor
zc haar doel kon bereiken en toch
geen gevaar loopen. Allerlei plannen
.vamen haar in gedacht© terwijl ze
de eene sigaret na de andere rookte.
Maar tegen den middag was zij nog
„schadigem, in papier pakken
„van ons, zonder bedrukt adres
„bedoel Lk, en ze naar hier, bij
„den broer vau mevrouw, laten
„brengen".
Gegroet,
PEUTERMAN."
Hè, dat treft! zei hij, toen er
juifil een slager op 'n fiets voorbij-
kwm, „zeg jong!jij gaat toch
door de Westerstraat, hè?
Jawel, antwoordde de jongen,
van z'n fiets stappend, wat had uwe?
Zou je dan dit briefje even wil
len afgeven op No. 13, bij Peuter
man
Och jawel, zei de jongen, alleen
maar afgeven?
Juist! antwoordde Peuterman,
aan hel meisje geven, met verzoek,
of ze het dadelijk wil lezen.
Bestig! riep de jongen, die op
de fiets stapte en vlug verdwenen
was.
Geheel voldaan ging het echtpaar
Peulerman nu verder op weg noar
de feestwoning. Als het zaakje goed
voor elkaar- kwam, zouden ze voor
een bagatel van zes kwartjes den
schijn op hen geladen hebben edn
kostbaar geschenk voor hun naas:e
familie over te hebben en wel zooda
nig voorwerp, dat niet alleen duur,
doch tevens een grootn zeldzaamheid
was, dat slechts door een bijzonder
toeval Sn het bezit van Peuterman
was gekomen en waarvan het bekeno
was. dat hij er slechts noode van kon
scheiden.
Zoo in gedachten verdiept, waren
zij ten huize van zwager Piet geko
men, waar reeds tal van gaeten aan
wezig waren. Peuterman veront
schuldigde zich, dat hij zijn lveiiwen-
schen niet dadelijk vergezeld kon la-
,en gaan van een passend geschenk,
meegebracht of reeds aanwezig, maai
door omstandigheden...... enfin!
net zou weldra arriveeren.
En det deed het dan ook.
Jans had betreükelijk spoedig voor
de expeditie gezorgd en wel zonder
dat het vervoer een cent extra nau
gekost. Zij had namelijk den baxkera-
xnecht, die beide iamüie9 van broou
voorzag, toen hij bij Peuterman kwam
verzocht, het pak teen huize van hei
zilveren paar te wilJen aanreiken. En
zoo duurde het niet lang, na'de intre
de van de Peuterman's of het ge
schenk werd in goede orde afgele
verd Jans had keurig voor het inpak
ken gezorgd, geen papier, geen eti-
kette, geen touwtje van de botei fir
ma was er bij gelaten. Allemaal ver-
sche houtwol en Inpakmateriaal van
Peuterman zelf, dat zag-ie wel.
Een kreet van bewondering klonk
spontaan uit der talrijke gasten
mond. toen de vazen uit het wollige
omhulsel voorzichtig te voorecnijn
werden gehaaid en ze een voor een,
met gepasten eerbied, tijdelijk op
een schoorsteenmantel werden gede
poneerd. Het meest aangedaan was du
gastheer zelf, die wist welk een kost
baar geschenk hier werd aangeboden
en die ook het meest van allen be
greep, wat een opoffering en zelfver
loochening van dc zijde van zij» zus
ters man, hiermede gespaard moest
zijn gegaan.
Peutermanzei hij, zijn zwager
nogmaals warm de handen drukkend,
je hebt me kolossaal verras'! Je
weet, toen ik het zei, dat je ze mij
maar moest geven, was het een aar
digheid
Maar je wilde ze toch dol graag
hebben, niet? vroeg Peuterman in
vallend.
Natuurlijk, waarde zwager,
maar ik had niet gedacht, dat je ze
voor ons zou willen afstaan. En
daaromnogmaals mijn hartelij-
ken dank hoor!
Kom, kom, geen dank!.. Het
is dus naar je zin En je vindt
ze nog altijd mooi?
Prachtig!Prachtig! riep
zwager Piet vol opgetogenheid. Ook
zijn vrouw, de notaris en dc overige
gasten, hielden nietop hun hewonde-
ring tc uiten over dit zeldzaam mooie
geschenk-
Wat 'n ezels! mompelde Peuter
man. En nu en dan had hij moeite
zich goed te houden, vooral toen de
notaris, die als auctionair toch betci
op de hoogte moest zijn, aan me
vrouw Verlaan, een ondei wljzerswe-
duwe, de bijzonderheden van Sak
sisch porcelein in details uitlegde en
haar opmerkzaam maakte op de won
dermooie kleur en afwerking der
vazen. Maar hei was waar, rocri Peu-
terman ze een oogenhiik later zelf
ook nog weer eens nauwkeurig be
keek, kon hij niet anders beamen,
dan dat ze werkelijke zeldzaam mooi
waren nagemaakt.
H ,i en zijn vrouw hadden hier een
schitterend figuur gemaakt; li u n
geschenk had alle andere waarbij er
waien, die toch ook nog al prijzig
mees)en zijn, verre in de schaduw
gesteld.
Tot laat in den nacht duurde het
feeit voort., en de zon stemd al hoog
ian den hemel, toen Peuterman pa.-,
begon aan hel ombijt, door Jans ai
geruim en lijd geleden gereed gezet,
de noodige eer te bewijzen. Juist zou
•hij het laatste hapje van zijn aan
partjes gesneden broodje in z'n ge-
opendep mond brengen, toen hij op
niet uichier bij cm oplossing van Uu
moeilijkheid dan zij 's morgens vroeg
geweest was cn eindelijk gooide ze
met eon ongeduldig geha&r haar laat
ste sigaret weg.
ik vrees dal ik er Panninter
hij zal moeten halen, peinsde ze.
En dan zaJ Parui inter wel jirobeeren
mij geld af te jiorsen!
Toon ze er nog eens verder over
nadacht begreep ze dat Parxninier
haar eenige Jiooji was, onder deze
omstandigheden was Panninter de
eentge tot wie zij zich wenden kon.
Toen de Eüingion's in de Curzon-
straat gingen wonen had Letty een
kamenier noodig, Hilda, die zo al
met zooveel dingen geholpen had,
bood aan om er een voor haar te zoe
ken cn had haar toen Susan Paimin-
tc.r bezorgd. Deze vrouw was vroeger
al eens bij Hilda in dienst geweest en
juist geschikt voor mevrouw Elling
ton. Parmintcr was op dat- oogenhuk
buiten betrekking en zij was dadelijk
bereid toen Hilda het haar vroeg.
Zij was nog in de Curzonstraat en er
zat niets anders op dan haar in ver
trouwen te nemen.
I-let zal nnj g©ld kosten, zcidc
z.o tot zichzelf, maar ei- is niets
aan te dóén. Ik zal het zoo voortfêelig
mogelijk moeten inrichten.
En daar zc er van overtuigd was
dat het 't beste is om dingen die ge
beuren moeten, dadelijk te doen.
een der étoelcn iets ln een papier ge
wikkeld zag liggen. Hij schelde mei
een op tafel geplaatst antiek schelle
tje van geciseleerd koper, waarop
aanstonds Jans verscheen.
Wat is dat? vroeg mijnheer, wij
zende op het pakket.
Ja, dat wee' 'k niet. antwoordde
Jans. da's hier gebracht!
-- Ja maarwat kan dit ziljm
hakkelde Peuterman, de vazen zou
je toch naar m'n zwager sturen?
Nou da's ook wat! zei Jans, dat.
heb ik toch gedaan!
- O gelukkig! zuchtte Peutorman,
bezig het pakje van touw en papt er
te ontdoen, don zal dit waf anders
wezen.
Maar toen hij het papier verwijderd
bad. bleken het toch de ma-rgariiic-
vazen te zijn; het adres van de bo-
terfirroa stond ook duide.iijk op het
papier.
/eer zenuwachtig en. beverig vroeg
Peuterman, niet hevig ontsteld ge
laat:
Maar deze dan
Chut jaantwoordde Jans. die
binnen compleet net eender 1
Maar ongelukkige! kreet Peuter
man, wèike vazen heb je dan naar
mtju zwager gestuurd?
Wat heb 'k nou in m'n boeze
laar? lijsde Jans, natuurlijk die op
de kast stingedie pas wasse gu-
komnie. schreef u
Wat zeg je?... Die van de kast'
hijgde Peutennan, niet gebalde vuis
ten cp 'n stoel vallend, je bent gek I
En ja toen hij zich naar de kast Sn
een andere kamer begaf, en zich over
tuigde, .bleken z'n kostbare vazen
van blauw Saksisch porcelein ntci
meer aanwezig te zijn.
üprtpraatje
Openluchtspol en
gymnastiek.
„Die goeie ouwe fjju. ticoren wij
we! eens zuchten, vooral in de laatste
vijf jaren, fds men er aan denkt, dat
vroeger b.v, een kan melk slcdht6 acht
centen per liter en een heerlijk groot
wittebrood vijftien conts kostten. In
dit opzicht heeft bovontrtaanxle ver
zuchting terecht veel reden van be
staan. Maar in een andere aangele
genheid zouden wij dien kreet niet
gaarne willen uiten, namelijk op het
gebied der 'ichameüjke opvoeding.
Ach, wat kwamen wij ouderen
vroeger toch een boel te kort wat
gymnastiek betreft; van den leertijd
werd een heel klein gedeelte beschik
baar gesteld, om onder leiding van
den. gewonen klasse-onderwijzer een
paar stijve bewegingen met dc armen
te maken, die bestonden uit het mot
Krocht naai- vtfren strekken van dde
icJiaamsf)celen, vervolgens met een
vaart naar boven, weer terug in den
gewonen stand en dan niet een for-
sche beweging naar heneden, alsof hel
de bedoeling was, zoo spoedig moge
lijk yt armen uit het lid ie ruk
ken! En dan was je cr nog heel
trotsch op, als je van den „meester"
deswege een goedkeurend woord ont
ving! Hei toppunt van verrukking
was, als dc geheele klas een kwartier
tje m dun „tuin" {lees stoffige bin
nenplaats!) mocht spo'.en; alleen wns
het jammer, dat de beschikbare ruim
te om te ravotten feitelijk veel te klein
was, zoodat er herhaaldelijk botsin
gen plaats hadden.
Na aldus „lichamelijk opgevoed" te
zijn, nam je weer plaats in de on-
practiséhe schoolbanken, om verder
cr van in kennis gesteld ie worden,
dut 50 jaar v. C. de Romeinen onder
nan voering van Julius Cesar in ons
land kwamen en een verbond sloten
met de Batavieren, on dal in 1350 de
Hoeksche en Kabeljauw.-che twisten
begonnen, die bijna 150 Jaar duur
den!
Du© wa-, er met geweld ingepompt
moest worden kreeg Je te veel en voor
wat voor Je lichamelijk welzijn zoo
(braodnoodig was, werd bijna geen ge
legenheid gegeven
Welk eer. verschil hij nul
Thans is de gymnastiek een vak in
bet leerplan geworden, dat met den
eroöteten ernst onderwezen wordt
door daarvoor speciaal aangestelde en
opgeleide leeraren cn onderwijzers
De eene gymnastiekzaal mag
misschien een beetje primitie
ver zijn dan de andereon
geveer alle scholen hebben toch hun
iurngelegenheid, waar de meisjee en
jongens hun spieren kunnen ontwik
kelen.
Op dezen goeden weg gaat men
steeds verder. We hebben ai meerma
Icn in. <iczc rubrieft het beoefenen
van gymnastiek en andere lichaams
oefeningen in ae open lucht bepleit,
omdat er in zalen uit den aard der
zaak onvermijdelijk ©tof opgejaagd
wordt, wat natuurlijk nadeelig is.
Reeds eenigen tijd genieten enkele
stuUiüe llilua een briefje aan busuu
Parmintcr waas-in ze haar vro g bij
haar te komen op een tijd dat hei
meisje vrij was.
Met Parnnnlor zal ik wel geen
moeilijkheden krijg, n, zeide ze toen
het briefje weg was. Gelukkig kan
ze prachtig plannen maken en zx is
zoo gierig als wat. Het komt or nu
maar op aan dat ik liet zoo vooraoolig
mogelijk met haar regel.
Panninter was op ue minuut af op
tijd: ze besefte volkomen dat er ieis
aan de hand was. Ze was. op liet bui
ten van do Harisdates gebaren en op
gevoed en ze wist hee. wat van me
vrouw 'i réssingham's parUcuiier.
aangelegenheden af cr. had haar dik
wijls met allerlei geholpen. Eji daar
ze zelf een zeer ruin) geweten uad
was ze vol bewondering voor Hilda's
handigheid in liet verzinnen van p»a
netjes en uitweg je? cn, mits het vei
lig was t-n voordeelig voor haar, was
ze baren! overal aan mee te doen. En
toen Hilda haar eens opnam terwijl
ze met haar grootc zwarte oogen
haar vroegere mevrouw zat op te ne-
meai, wist zij dat ze een uitslekfmde
hulp zou zijn bij elke opdracht die ze
kreeg. Ze viel maar dadelijk met de
deur in huis.
Pairanjmler, zeide ze, wil je
gc-ld verdienen?
Pannintèr grijnsde.
lk hei> altiid graag widen spa-
scholen hun wandelkwarliertjc, zoo
dat het gebeurt, dat moeders (va-w:
.oopen op dien tijd gewoonlijk niet
over straat!), die hun kinderen goed
en wel op school wanen, zich op haar
ochtendwandeling plotseling met een
blijden roep hooron begroeten. Nu
heeft dit wandelkwartiertje p!aals ge
maakt voor een geruimen tijd open
luchtspel. Zoo bijv. de M. U L. O.-
school No. 2 {hoofd de heer T. T Fop-
ma); de leerlingen van die echool
meisjes en jongens gaan Dinsdags
middags tegen half drie, gewapend
m©t grootc ballen, enz., gezamenlijk
naar het H. F. C.-terrein aan de Span-
jaards".aan, voor deze gelegenheid
welwillend beschikbaar gesteld, om
daar anderhalf uur zich niet open
luchtspelen bezig te houden.
W© zijn Dinsdagmiudag eens gaan
kijken, hoe het jonge volkje zich daar
vermaakte. Reed9 in het begin van
den Hout het was prachtig weer
hoorden wij luide juichkreten en toen
we net veld betraden, zagen we daar
de meisjes en jongcus, mistgaders de
leidsters en leider©, met groot jolijt,
in volle actie. De meisjes vormden
eenige partijen, (lie ©en wedstrijd or
ganiseerden in hel handbalspel. Bij
een dezer partijen ging het warmpjes
toe: de metékes wierpen zich met va
élan in den strijd, aJsof het leven er
van afhingl Eerf der doelverdedigsters,
die mot de twee aohterspeeïsters dc
kansen van den strijd besprak, riep
ons toe: „Een fijn partijtje! Op het
oGgenbuk winnen we met 4—0!"
Juist op dat oogenblik kwam de voor
hoed a der tegenpartij) 'met den bal
aanstuiven en vóór de verheugde
doehvachteter er erg in had ,.®al"
het ding!
De partijen noemden zich zoowaar
„H. F. C.'' en „Haarlem"; de spcei
ster© van de eerste c ub hadden ter
onderscheiding vorf de tegenstand
sters evenwel een... rood hutje om
den arm! En dc Haarlemsiera hadden
htelemédl gec-n herkenningteekenl
Volledigheidshalve melden w© nog
even, dat dit partijtje met 4—4 gelijk
spel eindigde.
De jongens oefenden zich.... ja, na-
•üurlijk in het voetbaden! Onze ©tad
kan, dit zij ter loops opeeanerki, ge
rust «ijl», ook al moest H. F. C. een
jaartje in de Overgaiigscompetnic
spelen: het voetbalspel wordt er met
den paplepel Ingegoten!
Haft geheel stond Dinsdagmiddag
onder leiding van d»D gymnastiek
leraar J. Hop, dio - behoeven we
het nog te zoggen! een zeer werk
zaam aandeel aan ,,dat-geho!-achter
den-hal" nam. Deze flinke „lichame
lijke opvoedgr", zooals Jan Feath
voortaan de gymnastiek-Heeraar© \vi"
noemen (wat wij evenwel gc-en geluk
kig-gevonden litol vinden) fcpcelde bij
een der partijen in de voorhoede en
we hadden gelegenheid op te merken,
dat hij het spel goed wist te verdeelei:
en een uitstekenden kijk op den bal
had. Hoewel hij met hart en ziel
plus zijn stevige beêneu! zijn eigen
partij steunde, vervulde hij tevens de
functie von scheidsrechter en waar
rijk niet onverdienstelijk; ook wist hij
mooie staaltjes van voethal der te
genpartij te waardeeren, maar als het
noodig xvae, ook zijn gezag te doen
gelden. Luide moedigde hij zijn on-
derfioorigen aan en wa© zélf onver
moeibaar, De heer Hop is wel geknipt
voor dezen tak van opvoeding!
Het kwam ons evenwel voor, dat hii
en zijn acht helpsters en helpers
méér plezier vau hun werk zouden be
leven, wanneer zij een grooter terrein
ter hunner LeschiMung hadden. Nu
liepen de kinderen als zij er alle
maal zijn ongeveer 225 m getal el
kaar af en toe in den weg. Te hopen
Is het dan ook, dat bet nieuwe ge
meentelijk speelterrein aan de Klever-
laan mei April in gebruik kan woi-
óen genomen.
Bij vieren blies do heer Hop het
eindsignaal en moesten de kinderen
het grastapijt verlaten. Zij deden dit
slechts noode en aarzelend. Het ronde
ding, dat ha! heet (wat zon de wereld
zijn we vroegen dit reeds eei der
zonder een hal?) went nog lang geen
ruet gegund: de meisjes wierpen hem
elkander toe lot nog ver in den Hout
en de jongens gaven er nog steeds
geanimeerd een trap tegen!
De heer Hop zelf moest zich haas
ten: hij moest naar het Klein Heilig
land, waar hij In de U. L. O.-schoo!
van den heer Ten Brooke verwacht
werd, om .weer... onderwijs in gym
nastiek ie gevenl Toch deelde hij ons
op onze desbetreffende vraag nog mede
dat het de bedoeling is, de jongens in
de zomermaanden de athletiek te doen
beoefenen.
ren, mevrouw Tressingham, ant
woordde za.
En ik veronderstel dat Waters
en jij nog altijd plan hebt om een
pension te beginnen wanneer Je hi
noodige kapitaal bijeen gekregen
hebt? vroeg Hilda.
Panninter knik to en grijnsde weer.
Als Waters en ik ik behoef
er tegenover u geen geheim van td
maken, mevrouw Tressingham als
Waters en ik twintig duizend gulden
gespaard hebben gaan w© trouwen en
beginnen we een pension. We welen
al waar in de buurt van Bayswa-
toi
Nu, je kunt weer wat aan je
spaarduitjes toevoegen ais je iefe voor
mij wilt doen, zciöe Hilda. Maar
denk er om, Panninter, hot ruoel bij
één koer blijven. A'e ik je betaal
voor wat je gedaan hebt, Is het afge-
loopen. Dan wil ik niet hebben dat je
achteraf nog eeds bij mij komt om
geld.
Parminter keek haar rustig aan.
Wat is het? vroeg ze-
Hilda dacht een oogenblik na en
besloot toen ronduit te spreken.
Ik za! het je zeggen, antwoord
de ze. Aanstaanden Vrijdagnacht
wil ik in meneer Ellington's :i 'dcer-
komer zijn jc weet wel, de kamer
op don bock Van het huis, van een
paai minuien voor oenen tot een
paar minuien over tweeën. liet doet
Dit juicnen wij zeer toe: er is nog al
i weinig aan dit onderdeed van de
sport aandacht geschonken. Een vlug
ge geest moet wonen in een vaardig
lichaam!
Het voetbalprogramma
voor morgen.
W© hebben met de bespreking van
bet openkchtspel en de gynmasüek
veel plaatsruimte gein-uit, zoodat er
niet veel voor de wekelijksche cause
rie over het vuethnlprogramma over
blijft. Gelukkig is dit dezen keer niet
groo!. In onze stad hebben we alleen
maar een vriendschappelijke!! wed
strijd tusschen Haarlem en Z. A. C.
Een gunstige gelegenheid voor de
rood broeken, om te probeeren nog
eens een doelpunt tc maken!
H. F. C., die nu tweemaal Quiclc
geslagen heeft, gaat morgen naar Am
sterdam, om te beproeven ook A.F.C.
voor den tweeden weer ts kloppen.
Aan de Spanjrtardsl i.an moesten dezo
Amsterdammer? mei 2—0 het onder
spit délven. Het goede spel en het re
sultaat ervan, dat wij Zondag aan
schouwd hebben, geeft ons de vrij
moedigheid ,oolk ditmaal een over
winning voor H. F. C. t© voorsneV.cn.
Dit i© zeer noodig, want n o g bestaat
een kleine kans, oin de degradatie to
ont'oopen. We behoeven hier niet
meer te zeggen, dat alle krachten tot
het uiterst» ingespannen moeten,
worden, dat weet H. F. C. zèl' well
NVel js het wenschelijk, dat vele sup
porters onze blauw-witten ook bij
hunne uitwedstrijden gaan aaninoc-
dlgipi; dat geeft hun moéd en het is
wel het minste wat dc supporters
doen kunnen. Wij zelf hopen mee te
gaan en hopen morgenavond tijdig
een en ander over dazen Wirtsliij i op
ons bord In de Groote Houtstraat 1*3
tc schrijven. Dat het een juichkreet
c-ver een overwinning moge zijn!
Ook is het noodig, dat de andere
zwakike clubs: Sparta en D. F. C-, veel
nederlagen lijden. Erg vriendelijk
klinkt dit voor hen niet maar... 11. F.
C. lieeft. dit noodig. Het zou ons dan
ook niet verwonderen, als deze clubs
morgen verliezen; Sparta moet naar
Den Haag, om H. V. V. te bezoeken.
De Hagenaars zullen de winstpunten
wel opstrijken. En D. F. C. ontvangt
U. V. V., die Zondag met één goal
verschil van H. V. V. verloren heeft.
We vermoeden zoo, dol Jan Vos en de
gebroeders Buitenweg litl Barend van
Hemen zeer lastig zullen maken cn
hem eenige malen doen visschen. In
Utrecht verloren de Dorienaren met
2-0
Tenslotte V. O. C.—Blauw Wit, dm
elkaar óók voor de tweede maal ont
moeten. In Amsterdam won Blauw
Wit met 2—0: het resultaat zon nu
wel eens andersom kunnen wezen.
In de tweede klasse B, waar het ook
nog op geen ©tukken na te zeggen is,
wie nummer één zal worden, kan
morgen eenige teekeniug komen,
want drie ernstigste candidal*!)
R.C.H., Schoten en Z.E.C., komen alle
in het getouw. De spanning is hier
ook groot, men zie slechts het rang-
Ityste:
i
i
7*
o i?
s
tc
Sc
s
a
R. C. H.
16
11
1
4
41—23
23
Schoten
16
10
2
4
28—21
22
Z. F. C.
15
9
3
3
45—20
21
Z. V. V.
13
6
4
3
2820
16
HoKandia
14
5
6
3
23-24
16
E. D. 0.
15
5
C
4
30—24
16
Amstel
13
4
5
4
17—18
13
Alcm. Victrix
16
S
2
11
15-32
6
0. D. E.
14
0
6
8
17-39
6
Neeriandia
14
1
3 10
2044
5
Wat de HaaaJemseiie clubs betreft
trekken twee wedstrijden de aan
dacht, namelijk R. C. H.Amstel en
de plaatselijke ontmoeting Scho'en
F-, D. O. Men lesze wat onze mede
werker voor deze klasse elders in dit
nummer hierover schrijft.
Gemengd Nlenws
DE TOESTAND IN EGYPTE.
Uit Cairo wordt geseind De verwach
te overeenstemming tusschen de missie-
Milner en de Egyptische nationale lei
ders, is mislukt, daar deze laatsten voor
af een formeele verklaring van Enge
land eischen, bet-effende de onafhanke
lijkheid van Egypte. Lord Milner ver
klaarde, een dergelijke verklaring niet 'e
kunnen afleggen, maar bereid tc zija
iedere uiteenzetting, in verband met do
onafhankelijkheidskwestie aan te hoo-
ren.
Men venvacht een spoedigen terugkeer
van de missie naar Engeland, waar Lord
Milner verslag over den toestand aan de
regcering zal uitbrengen.
er niet toe waarom ik daar wil zijn.
Alks wat jij te doen hebt is er voor
te zorger. dat ik onopgemerkt in en
uit het huis kan komen.
Paj-mintsr keek ernstig en zweeg.
Jij kent hun huishouden door en
door, voegde Hilda eir bij. Je kunt
daar gemakkelijk voor zorgen, Par
mintcr.
Hoe? vroeg Pamvtater. -- Hoe
dan, mevrouw Tressingham?
Door een deur open te laten,-
antwoordde Hilda.
Panninter schudde het hoofd.
Daar ben ik niet zoo zeker van,
merkte ze op. Het is waar dat ik.
de gewoonten van het huishouden
ken en Juist daarom beu ik er niet
zoo zeker van- Er is maar een deur
die ik open zou kunnen maken en
dat is zijdeur.
Daar heb ik ook over gedacht,
merkt© Hilda op.
Ja en dicht bij die deur is een
dienkamer! je, zoo als u weet en daar
slaapt Jar vis, de knecht. Hoe moet
ik die deur nu om een uur open ma
lt®'? Hij gaat nooit voor half één naar
bed en ik heb hem dikwijls liooren
zeggen dat hij erg licht slaapt. Neen,
ik geloof niet dat ik het op die ma
nier zou kunnen doen. Maar
Ze zweeg en keek Hilda aan.
(Wordt vervolgd).
