HtMlUS Dagbuii
Brieven nit Nice.
Het getmnDZinoige stengevai van
Sir öeujaiüin talon,
üemsagd ülcuws
VIERDE BLAD.
Zateruay 20 Maart 1120
SARAH BERNHARDT.
Dat Sarah Bernhardt, die eigenlijk
flosine heel, van geeai uitsclieiden
weet, verwondert me niets. Toen ze
iri haar groote afgejakkerde auto,
waarmee ze een toumée door Zuid-
Frankrijtk maakt, wegreed, stond hot
zwart van de menschen, die „Vive
Sarah!" riepen en met hoeden zwaai
den, toen ze met haar beschilderde
gezicht en haar houten been vlug
kwam aangestapt en glimlachend
dankt-., voor de hulde haar gebracht,
'l ls een wonder! Een groote blonde
vrouw, die ik 's morgens een be
schaafd Hollandsch had hooren spre
ken op de Promenade, drong zich
door de menigte om misschien een
laateten blik te kunnen werpen op 't
kleine menschje, dai zes en zeventig
jaar oud, er uitziet als vijf ensderüg
nog niet eens.
Van Cannes komende is ze .,en pas-
aam" in Nice uugestapt om een le
zing te houden over- en verzen te
zeggen van naar aangebeden vriend
en dichter Edmond Rostand, om na
ailoop oireot door te tuf ren naar
Monte Carlo, waar haar zoon Mauri
ce woont.
Veertien dagen van te voren kon
dtgdeii oe benende blauwe affiches
van haar Theatre te Parijs haar
kom»; aan en in geen tijd was de belli
van de plaatsen verkocht; toen ging
't langzamer, want de prijzen waren
van 5o irancs tot 4 francs promenoir.
Die promenoirs in de Fransche un-
geltangeis zijn allergenoeglijkste in
richtingen.
Om ae stalles- en partei replaatsen,
door een balustrade afgesloten, is
een mm of meer breede wandelgang.
Door den iagen entreeprijs voor de
promenoir, is het er altijd gezellig vol
en hei heeft dit aangename-, dat je je
gedurig verplaatsen kunt om contact
te zoeken mei andere bezoekers, wan
neer je daar lust in hebt.
De promenoir is vooral ook zoo pret
tig om eens even te gaan neuzen wat
er alzoo gaande is, wan; je gaal
daar iieeiemaa. niei voor 'i schouw
spei, maar aiieen om ui dien cosmo-
poii.isc.eu aoep van heterogene ue
s.aiiudeelen een beetje mtnsciieiiken-
ms op te doen. Ik ge.ooi ine.., u~
er in HoiLana ergens een promenoir
is. in Amsieraam nes.aai wel les,
waaraan ze dien naam gegeven heb
ben, maar 'l heeft nie.s .uu col
menoir in een t ransen thédlre, waar
je wereeiyk wanaeit en niemand hm
der, als je te laai komt.
oooa.8 ik zei aan, vroeg baian vier
francs voor de promenoir, met du
gevoig, dai je er nee.eiiiaal met voor
ae grap naar toe ging. Trouwens jc
gaai niet naar Sarah om grapjes te
maken, hoewel Sarah zeif lang niet
altijd aflteerig van een grapje geweest
ie. Maar no© fier was naar Svur.jVen
in dc Kramen, toen het publiek grap
jes gmg maken over haar samenspel
met een jongen knappen B©-g en oe
weerde dat sarah trouwen gmg. Zy
•cureef: „ik ben moeaer, grootmoe
der en overgroö.moed e r en de grap
penmakers nielden hun mond.
Sarah, die alles heeft mee- en
doorgemaakt, hoeft geen reclame
meer te maken. Ze was „divine", ze
is „iliustre".
Voor een week of vier Ls ze opge
treden ;of liever heef; ze gespeed,
want ze zit) in een nieuw stuk, Ros
sini" genaamd, geschreven door Bené
Fauchois, die zelf de mannelijke
hoofdrol vervulde. Sarah speelde de
rol van de moeder van Rossini, den
componist van de „Barbier de Sévil
le'
Binnenkort zal zij te Parijs de rol
van Athalie in 't etuk van Racine
vervuilen, unvervaaru, onvermoeid,
reist en speelt zij omua. ze moet, om
dat ze wit of omdat ze een zoon heeft
Wie wee;. Haar neeie leren lang zyn
ae uiihioenen naar door ae vingers
geglipt, en steeds weer weru er in r'a-
rijs beslag geiegd op naar inboedei,
haar juwee.en, haar sieraden. Dan
werd er maar weer een tournee in
meuaar gezet en opoueuw werden er
•cna.ten en iauweien geoogst. Zij is
gehuldigd en newierookt ais niet eeiL
Mijn Engetsche vriend verteLde
mij, da. z n grootvader zet: „Her voi
re waa lige a silver hell, vou wonder
which it was, an angel ov a woman'
[Haar stem was ais een zilveren ecue.,
je twijfelde of ze van een vrouw ui
van eea engel was) en ik zelf was vijf
m twintig jaar geleden, toen tmrah
al in haar narijd was, beiooverd door
baar verschijning, haar spel en haar
•tem. Die stem van Sarah, aai iè haar
grootste troef geweest en niet voor
niemendal door de Franscmm^plie
zoo versiaan om een vrouw te geven
Feuilleton
Naar hei angelsch
van
JAMES MC. ELDERRY.
11-
En zeÈfs als het geen leugen was
-— aJs Pearl werkelijk Marion Cam
pion Campbell was en als ei* vroeger,
jaren geleden, veel kyaad van haar
gesproken was wat voor verschil
maakte dat nog? Hij kon niets doen,
In dit geval, dan haar van haai be
lofte ontslaan. Hij zou uit den dienst
moeten gaan en probeeren op de een
of andere manier aan don kost te
komen. Het zou niet eerlijk van hem
zijn om haar nu nog aan haar be
lofte te houden, nu hij haar niets aan
kon bieden en hoegenaamd geen voor
uitzichten had in de wereld.
Sir Benjamin had niet de moeite
behoeven te nemen een leugen te ver
telen maar was het een leugen?
Had hij niet met overtuiging gespro
ken geweigerd zijn excuses te ma
ken feiten genoemd? Was het dan
w*t haar ioekoml, ife goudefl feSem,
,.la voix d'or" genoemd. Daarbij
kwam haar zeldzame gratie en
baar groot uKbeeldingsvermoget.
Toen 6cherm van 't kleine too
neeltje van 't Casino des Variétés op
ging, zat daar achter een tafeltij e een
zeer elegant vrouwtje met een koket
hoedje op waarvan de rose bloemen
langs haar rechteroor bengelden.
Rondom in de bloemen zal ze: bloe
men op den grond, op de tafel en oj>
gestapeld op een stoel naast haar.
Sarah zin op haar eigen speciale
vouwstoeltje dat ze overal, boven op
haar auto, meebrengt. Vóór haar Lag
een stapel vellen papier en In haar
hand hield ze een gouden face-h-main
met groote glazen.
Haar eerste woorden waren door 't
hartelijk applaus onverstaanbaar,
maaf weldra waren we in ademlooze
stilte geboeid door de ontroerende
woorden die ze aan haar „ldeole"
wijdde.
Is de critlek en vooral de buiten-
landsche, in den laatsten tijd wel
eenigszins terug gekomen van haar
bewondering voor de talenten vun
Edmond Rostand, voor Sarah is en
blijf-, hij 't genie, dat niet onderdoet
voor Shakespeare en andere on
sterfelijken. Zy vertelde van haar
eerste ontmoeting met hem, toen zij
moe van een repetitie van Gismonue,
hem toestond haar zijn werk voor te
lozen. Geboeid door den bleeken jon
gen man, die aan haar voejen neer
zonk en nauwelijks hoorbaar stamel
de: „Oh, luister naar mij, ma prin-
cessedointainel" bleven beiden aun 't
eind van stuk ten prooi aan een he
vige emotie,
Toen, zoo vervolgde Sarah lachend,
werd de stilte verbroken .door de
nuchtere opmerking van Rostand
„Pardon Madame, ik heb mijn zak
doek vergeten!"
Na 'z succes van Sarah als „La
princesse lointaine" zijn de trinm-
pben vele geweest, in „La Samari-
aine", „L'Aiglon" e.a.
Sarah is van haar prille jeugd al
tijd zwak van gezondheid geweest; tot
zelfs haar kleine onpasselijkheden
tuitte ze als reclame uit. Elf dagen
voor zijn dood, toen Rostand gezond
en Sarah natuurlijk doodziek was,
nad hij haar z u laatste verzen aan
naar ziekbed voorgelezen. Sinds dien
trekt zij er op uit om zijn roem te
verkondigen.
Met een verwonderlijke virtuositeit
las zij o.m. uit „Les Musarises" drie
verzen: „Les fleur»", „Pif Luisant"
en „Les cocliona roser". Daarna hel
eerste bedrijf van „La Samaritaine",
de samenspraak tusschen Phonine en
Le Christ, en ten slot to een paar ver
zen uit „Le vol de la Marsaillaise'
Twee uur aan één stuk sprak zij
en citeerde verzen, die mekrwaardige
vrouw, en zonder een zweem van
vermoeidheid zei zij haar patrou-
scbe strophen van haat tegen de
Duilschers. De verminkte Sarah met
haar versietien stem ie er volkomen in
geslaagd om ons in haar hartstocht
mee te sleepen.
Sarah heeft ook de beeldhouwkunst
niet onverdienstelijk beoefend, maar
een werkelijk kunstproduct heeft zij
toch nimmer gewrocht. Naar 't heofl
is de jonge beeldhouwster uit Daudet's
i oman „Nabab" niemand minder aan
Sarah, en daarin kan men een be
seuryving lezen van haar atelier en
t leven van den kring van m-eii-
scheii, waarin zij destijds verkeerde.
Ook uls schrijfster heeft Sarah de
aandacht toi zien getrokken. Eerst
verscheen een roman „Dans les nua-
ges" daarna een drama „l'Aveu" en
naar het tooneelstuk „Adrienne Le
couvreur" van Scribe heeft zij een
genjkiuunig stuk gefabriceerd dat een
jaai of tien ge.eden nog in Amster
dam door haar en haar troep is ge
speeld. Sarah verscheen toen, als een
srrepaard opgetuigd en 't was toen
wel pijnlijk om te zien. hoe die moe
dige vrouw zich zoo mm mogelijk ver
plaatste, omdat zij toen reeds lijden
de was aan een ontsteking in haar
kniegewricht.
Blanche Dufresne, die jaren lang
met haar samenspeelde en zoo onge-
.uKkig aan naar eind is gekomen i-zij
neet. zich in naar kieed<camer opge-
ïi-ngen/, speelde toen de rol van d<.n
ADbé iiravesuj en oogstte een giuo.
socCcs, eigenlijk meer dan Sarah, die
sinus uien a' een paiaaero.ien heel
ver weg in Amerika is gaan spe.en.
saran is natuurlijk ook geriuderd,
maar uei lieeit haar we. gesloken,
aa: Madame Bariet vóór gmg. Maua-
me Bariet is eerste societaire van ue
,-Comedie franjjaise", een instituut,
da, sarah, die 10U.0UÜ fr. boete moest
oe talen, in den 6teek liet. Om naar
doe. te bereiken, een lintje te be
machtigen, is ze loen „professeur"
aai) het „Conservatoire gewórden,
waar ze een paar lessen gegeven heeft.
En zoo sjouwt en ploetert ze voort,
onvermoeid, voor niets vervaard. Nog
weei ze accenten in haar erein te leg
gen die onlroeren, nog heeft ze gestes
uu boeien, nog geeft ze aan haar ge
laat een expressie, die haar gevoelens
vertolkt.
Volgens sommigen heeft zij „La Du-
se' de eenvouuige, de zich zooge
naamd niet schminkende (wat met
waar is; ik heb haar dik in d^ verf
waar, dil viceseiijke.' Was dit de ver
klaring vun liet feal dat Pearl ah.
bij zijii oom woonde dat zij,nooit
over familieleden gesproken liad
dat ze nooit vacant tie genomen had,
omdat ze nergens naar toe kon gaan?
En Sir Benjamin had gezegd dat hij
met haai- luid kunnen trouwen en het
ook v\«l gedaan zou hebben a_e ze
met. tüe uiensclielijke vampier, Ma
rion Campion Campbell geweest was
een naam die nog niet zoo heel
lang geleden in twee wanaiddeeien
niet anders dan met afschuw ge
noemd werd?
Hugo voelde zich duizelig en hij
liep verder zonder te weten waar hij
heen ging on waarom. Hij trachtte
zijn gedachten af te brengen van het
gesprek dat hij met zijn oom gehad
had, maar het gelukte Item niet.
Dus dit was de verklaring van het
feit dat Pearl altijd bij zijn oom
bleef dat ze altijd bij hem in de
buurt was. Ze had gehoopt ook hem
tot haar slachtoffer te maken. Met
hem Hugo had ze gespeeld zoo
als ze met de anderen speeloe. Ze
had zich een beetje met hem geamu
seerd in haar vrijen tijd.
Hij schok van zijn eigen gedachten
en schaamde zich omdat hij zoo durf
de te denken aan een vrouw die hij
een paar uur geleden nog liet hoog
ste van alles vond. Hij wist dat zijn
oordeel over haar in den grond niet
zien êtêrvën in „La dame etix C&mé
lia's") nimmer kunnen evenaren els
Marguérite Gauthier.
Het is mogelijk; in ieder geval beeft
„La Duse" nooit die sierlijke gratie,
die „charme enveloppante" van Sa-
iah bezeten.
En wanneer de menschen nu nog te
hoou loopen, om een glimp op te van
gen van die verschietende ster, en
hoera roepen en mei hoeden zwaaien,
dan kan ik me best begrijpen dat
S3iah van geen uitscheiden weet.
Nice. C. E. M. LUGT.
Een liefdedienst
door SIMON MOS.
Ofschoon nog wel ruim een. kwar
tier voor den aanvang, wareD reeds
vele plaatsen der verschillende ran
gen in het gezellige schouwburgje
"bezet. De bezoekers stroomden gere
geld toe en zochten naar een uitge
lezen hoekje, op de rijen van zij. of
middenvak, naai- gelang zij van mee
ning waren, van dit uitgezochte punt
af, de voorstelling beter te kunnen
volgen. De houder» van besproken
plaatsen lieten vooralsnog op zich
wachten; de nummertjes op de stoe
len beveiligden voldoende een on
rechtmatige inbezitneming. Uit de
half-doniere ruimte voor het orkest
zwemden nu en dan hoogere en lage
re tonen van een gestemd wordend
instrument.
Op een der eerste rijen partijen zat
Karei van Hamme, die, na de drukke
werkzaamheden op het kantoor, wat
afleiding trachtte te zoeken en naai
den scnuuwburg was gegaan, om net
nieuwe stuk van den bekenden ac
teur te zien, het aardige blyspei, dat
<ioor ae pers algemeen, om zijn gees-
jgen inhoud en pittigen dialoog, nou
zeer geprezen werd.
Leunende op den rug van den on
bezetten stoel vóór hem, liet hij zijn
oog eens gaan over de bezoekers van
stalles en zybalcon, fixeerde met zijn
kijker enkele gezichten, welke hij
meende te herkennen en sloeg daarna
een blik op de hooger bezette iangen,
welke over het algemeen al drukkend
vol-waren. In de voorste rijen» was
feen enkele biaaft; dicht aam een ge-
rongen zaten de bezoekers, enkelen
achterover geleund, doch de mees ten
met de armen over de balustrade
hangende, het menedhengewriemel in
den bak met aandacht gade te slaan,
loen van Haxaiue zien uaaina een
weinig naar aen Lei en weuaae, zag ïi.j
u'oor uen zij-ingang binnenkomen aen
aeer Buiaers, - met zyn duuhier Marie,
aie, terwijl de heer Bulders achter
bleef, om een aldaar staanden ken
nis even aan te spieken, zien naar de
twee nesproken plaatsen in de stal
les begaf.
lvarel volgde haar, bewonderend
met het oog, en gevoelde zich zeer
verrast het voorrecht, te genieten, Ma
rie Bulders dezen avond zoo dicht
voor hem in gezelschap te hebben.
Wat zag ze er lief uit in haar
oranje-zijden blouse. Toen ze had
plaats genomen, liet ze haar kanten
liohu tot op de rugleuning van haar
stoel zsikken, waardoor haar blanke
ualsje geheel zichtbaar werd; eanige
losgelaten krulletjes kroozelden daar
gri.lig dooreen en bedekten gedeel
telijk haar rose doorzichtige oor
schelpjes.
Wat een engel I mompelde hij.
Hij kende Marie reeds lang; zij had
den samen op de H. B.S. gegaan en
nadien elkander meermalen gespro
ken, bij verschillende gelegenheden,
en hij meende opgemerkt te hebben,
cat hij. haar niet geheel onverschillig
was.
Ilaar vader zou hem evenwel alle
oonneciies met zijn dochter weigeren,
wauutor hij zou crticuich, uat Karei
van Hamine ernsdg na^r naar hanu
zou dingen, hg de eenvoudige baiiK-
eniploye, die geen under inkomen
■u, aan hetgeen hij dagelijks aooi
zijn arbeid verdiende. De puissant
rgke neer Buloeis, draannageifabri
kant en overgebleven vennoot van de
iiruia Kok en Buiders, zou zeker zijn
eemge dochter, welite hij na den
„uou van zijn vrouw, als een gevan
gene bewaart-e, nooit aan een dood-
...meu kantoorbediende ten huwelijk
geven.
Plots viel hem iels op. Marie hati
ue ouvreuse geroepen, ten einde een
-mg ram nu», te bekomen, en vras nu
j.gübjar uoende het bedrag daurvooi
te voldoen. Zij opende haar iluwee-
en taschje, doorzocht den Inhoud,
-peep weer in het taschje, zocht nog
maalf, doch kon klaarolijkeujk haar
geldbeursje niet vinden. Daar de ou
vreuse innderiijk staan bleef, wilde
ze trachten zien te verontschuldigen,
ging weer zenuwachtig aan het zoe
aen en werd rood tot diep in het lage
halsje.
in een minimum van tijd was Ka-
rel opgestaan, uit zijn rij geschoven
en naar de stalles gego&n, waar hij de
ouvreuse wenkie, om haar daarna een
dubbeltje voor het programma van
Marie over te reiken. Het meisje
dankte hem met een allerliefst lachje
veianderd was- en dat ze, niet te
genstaande de krankzinnige gedach
ten die een oogenhhk bij hem waren
opgekomen, voor hem nog altijd de
koningin was die niemand kon ont-
Lroonem, de godin, die onaantastbaar
was.
Hot heerlijke, mooie leven was nu
voorbij. Hij zou maar zoo gauw mo
gelijk hier vandaan gaan en zich er
gens verstoppen waar mem hem met
kende en niemand hem kon aanwij
zen aLs de man die door zijn oom be
lachelijk werd gemaakt
Hij was er benieuwd naar aan wie
Sir Benjamin zijn landerijen en zijn
mil boenen n age. aten had. Aan zi n
vriend aan Joseph Kempster? Zoo-
iet^ zou men wel van Sir Uemjamin
kunnen verwachten. Maar, aan den
ander on kant, Sir Benjamin had bit
tere woorden gezegd over een schan
daal. Het zou dus wel een vrouw zijn
een vrouw waarover de oude mam
nooit had gesproken, een avonturier
ster die kans had gezien hem aDes
af te bedelen.
Hij keerde om en wandeède weer
naar het huis terug, hij ging naar de
bibliotheek om ©en boel: te zoeken,
geschikt om zijn gedachten af te lei
den Toen hij de deur opende ontdek
te hij dat er al iemand was Het was
te laat om nog terug te gaan en hij
liep de kamer in.
Pearl St. Clair zat voor den haard
'en 'een hartelijk knikje, toen se "eerst
goed zag, welke galante ridder haar
uit dil penibele oogenblik had gered.
Karei knikte haar eveneens toe eri
dankte den hemel voor de gelegen
beid, dat hij zijn aangebedene dezen
kleinen iiefdediens- had kunnen be
wijzen.
Juist toen hii weer op zijn plaats
was gezeten, drong de heer Bulders
door de Stalles-bezoekers, om den
stoel naast zijn dochter te bereiken.
De draadnagel-fabrikant deed zijn
naam geen oneer aan; hij stond ai-
gemeen ais de balderende en razende
patroon bekend; hij li&t het gewoon
lijk goed merken, dat zijn wieg niet
in de nabijheid van hofkringen had
gestaan. Wat een verschil, vader en
dochter. Het meisje, alles even lief,
bevallig en elegant, zonder opsmuk;
de vader, lomp, met z'n dikken gou
den horlogeketting op z'n wit vest
bungelend, log en dik, met opgebla
zen rood gelaat, en uitzakkende
wangen, heft prototype van een
Oweër.
Karei van Haanme werd in zijn
overpeinzingen gestoord door het
verduisteren van de zaal; het voet
licht vlamde hel op; het roezemoezig
gegons op de verschillende rangen
verminderde meer en meer en toen
rees het gordijn langzaam omhoog
voor liet eersie bedrijf.
Na het eindigen van deze acte, ver
telde Marie aan haar vader, hoe ze
daar straks in ongelegenheid zou zijn
gekomen, daar zij op een onbegrijpe
lijke wijze haar portemonnale niet bij
zich had. Zij meende toch stellig baar
in het taschje te hebben -geborgen
voor het vertrek naar den schouw
burg. doch zij moest dit wel vergeren
hebben, want verliezen was zoo goed
als buitengesloten.
Zij vertelde tevens, da; mijnheel
Van Ham-me, die toevallig ook in aen
schouwburg aanwezig was, haar ut!
cfe ongelegenheid had gered, door zoo
welwillend te züri haar programma,
dat zij reeds van de ouvreuse had
aangenomen, te voldoen.
Nu, dat was juist iets voor den
heer Bulders; hij zag in dien kleinen
liefdedienst van Ksrel een heele greo
te onbeschaamdheid. Wat verbeeldde
dat heerschap zich wel?
De dochter van aen rijken draaa
nagelfabrikant Bulders had geen gift
noodig van een s'-umperig Jong
menseh, dat in het parterre zat. Zij
-iad bea.ist moeten weigeren voor au
impertinentie. Die vlegel wilde zich
indringen, natuurlijk. Zy moest dat
niet aanmoedigen. Hij 'zou hem on
middellijk dat dubbeltje terug bren
gen.
Doch dat ging niet zoo dadelijk.
De pauze tusschen de eerste twee
bedrijven was niet lang genoeg, om
de plaatsen te kunnen verlaten. Bul
aers wrong zich in zijn voor zijn om
vang veel te benauwenden fauteuil,
om te trachten naar achteren te zien.
en einde dien windbuil een wenk te
kunnen geven, maar het gelukte hem
niet in z'n enge omhulling.
Marie bleef echter van verdere
scherpe uitvallen verschoond, daar
op het tooneel het sein werd gegeven
voor den aanvang -van heft tweede be
drijf.
Het genot van het stuk en de ver
tooning was evenwel voor den heer
Bulders twijfelachtig, daar hij schier
geen oog had voor het gebodene, doch
sleeds zat te piekeren over de bruta
liteit van dat jang« mensch in de
parterre.
Zoodra was dan ook niet het twee-
da bedrijf geëindigd en he; bordje,
dat de «roofte pauze aankondigde, bo
ven het souffleurshokje ïiohtbaar, of
Bulders haastte zich, me; zijn
dochter, de Stalles te verlaten.
Ook Karei was opgestaan, om in
den foyer een glas bier te gaan drin
ken en was Bulders en zijn dochter
reeds voor. Dit was door den dikken
fabrikant opgemerkt en daarom
drong hij door de menschenkluw in de
doorgangen, mot meer haast dan me
nigeen hef was.
In den foyer gelukte het hem het
astrante jongemenseh te naderen, bij
een der ramen aan <ie achterzijde van
het vertrek, juist toen Karei van
Hamine hei bestelde gias bier aan z'n
lippen wilde zetten
Meneer! viel Bulders uit, ter
wijJ Marie aan een tafeltje had plaats
genomen, u heef; daar straks ge
meend, voor m'n dochter iets te mot
ten voldoen, dat
O, 'n kleinigheid, mijnheer! viel
Karei in, dat heeft niete te beteeke-
nen.
Niels fte beteekenen, buiderde d>-
draadmagelfabrikant, dat heeft he:
wèll, meneer!... Mijn dochter heeft
van niemand wat noodig... zij is
altijd ruim van geld voorzien... ai
leen nou... door een stom toevai...
vergeetachtigheid of wat ook... was
zy met in ue geiegenneid, dat baga
tel aan de progranimajuifrouw te voi
uoen... Maar zij had die vrouw naar
my moe;en verwyuen... ik, die achter
m de zaal aanwezig was... had ze dan
gevraagü naar meneer Bulders... had
©der haar mij aangewezen... want
ik ben bekend genoeg, meneer!... ik.
Bulders, lid van de firma Kok en Bul
ders, de vermaarde draadnagelfabn-
kanten, meneer... Hé! anneme! on-
ui6t een boek ojitii op haar knieen,
maar ze scheen niet te. lezen. Hij
stond stil, zijn hart. klopte of het
barsten zou. Toen ging hij verder de
kamer in. Don een of anderen dag
moest het toch tot een verklaring
komen.
llij liep de kamer door en ging op
don rand van de tafel zitten, niet ver
van haar af. Na eon oogenblik keek
zy hem verbaasd aan, maar zonder
iiem te herkennen, heelemaal niet
zooals een vrouw kijkt naar den man
dien ze Lief beeft. Ze scheen versuft
te zijn.
Hugo's adem 6tokte. Was het mo
gelijk Mat ze erg»* geleden had bij
dat auto ongeluk dan" hij dacht, erger
dan zij zelf of do doktors gemerkt
tuuldon' Hij stak zijn hand uit en
legde ze op de hare. Alle bitterheid
verdween uit zijn hart
Pearl, zeide hij zachtjes. Je
bent ziek. Je hebt alleen terwiite van
mijn oom getracht je er tegen te ver
zetten Zal ik even een doktor halen?
Su Wi.'liam Dyson is boven. Zelfs
al komt het alleen maar van den
schrik dan moot je toch iemand om
raad vragen. Ik zou het me zeif nooit
vergeven als als er je iets over
kwam. Ik zou een gevoel hebben,
aleof het mijn echu'd was. De chauf
feur zegt dat er iemand op de auto
geschoten heeft zooals ik zelf wel
dacht en dat daardoor de bond
derbrek 'de Maffende fabrikant rich
zelf, toen c-eii keliner hem passeerde,
een portie ijs voor m'n dochter en
voor iny 'n kleinije koffie I... Vlug
wat, aa&ieblieft!... En daarom, me
neer, vervolgde hij weer tot Karei
van Hamme, ik zal u daft dubbelije
teruggeven... dat spreekt... Ik wil
niet...
Kom mijnheer, onderbrak Karei
dien woordenvloed, too'n bagatel
ik achite mij gelukkig uw doch'-er
dien kleinen dienst te kunnen be
wijzen.... Elk ander, zou indien hij
het had opgemerkt, immers hetzelfde
hebben gedaan.
Nonsens, meneer! hield Bul
ders vol, terwijl hij in het llnker-
en rechierzakje van z'n vest naar Iets
zocht, het kwam niet te pae... ik
verzoek u dat dubbeltje onmiddellijk
van me an te nemen... ik zal... ver
der wil Sk er niet over spreken
maar dat dubbeltje moet u terug
hebben... daar sta ik op, meneer!...
en nu geen uitvluchtenZe-t maar
even neer riep hij tegen den inmid
dels met de bestelde consumptie te
ruggekeerden keliner... daar. bij m'n
dochter!... Dus, meneer, ging hij
weer verder tot van Hamme, ik za.1
die schuld even afdoen ...dan is die
zaak afgeloopen... Wat had je nog?
vroeg hij plots den keliner. die me:
net b>aadje onder z'n arm, ui afwach
'eii le houding bleei staan.
Zou u even willen afrekenen,
meneeri verzocht de keliner beleefd,
wij hebben instructie...
Wat! snauwde Bulders, me: blik
eemciute oogen en sidderenden nmnd.
aftekenenWeet je we! togen wie»
je spreekt?... Dacht, je, aa; meneer
EuJdtrs, lid van de firma Kok en
Butdcr', de groote fabrikanten in
draaur.egels, soms mei goed woe
voor 'n paar kwartjes 1...
Üuar twijfel k geen oogenblik
aan. meneer, maar Ik heb geen tijd
betasii u nou maar even. dan is de
zaak in orde.
Kaeiei, wat let me! brulde Bui
ders, terwijl de aderen op z'n voor
hoofd zich'-baar zweiden, jou vlegel
lioeveei is 't
Vijf en tachtig cent, meneer!
Goed Goedschreeuwde Bui-
aers, zijn zakken bevoelend, hou pre
cies af... zonder fooi, begrijp jei
geen oent voor jou... door je brutali
teit
Ale ik nou me centen maar heb
sarcas'e de keliner, laat die fooi dan
maar zitten.
Jou oubeschaaniue ventsiste de
fabrikant, steeds zoekende naar zyn
neurs, terwijl hy in zn beiue v«.si
zakken b.ykbaar geen specie nad, ik
za; je subiet voldoen... maai k zai
over je reclameeren bij dun chef, o'ai
beloof ik je!... zoo'n brutaliteit
ik... rk geloof verdijt, mompelde Bui
ders wat kalmer, dat ik mijn beurs...
sapristi!... Waar is dal ding nou?...
Zou ik myn beurs... verloren hebben?
of vergeten?...
Ilad dat liever dalik gezeid!
bracht de keliner brutaal in het mid
den
—Dat wtsi ik toch niet, hè? gooide
Bulders er woest uit.
Nou ja, die amoesies kenne me al,
meesmuilde de keliner.
Laat mij u even behulpzaam we
zen? zei Karei vriendelijk tot den
heer Bulders, zijn poriemonnaie te
voorschijn halend.
Onderwijl klonk luid. het electrlsch
schelletje door üeii foyer, om de be-
'zoekèrs te waarsuiuwcii, tiui ue; ein
de der pauze verstreken was.
Ja maar e, epuaeide <ie fabii
kant nog legen, t is m n gewoonte
niet... ik vind het ellendig... ik zaï
met hei verwisselen van Deeding
straks... eniin,.., da; is nu eenmaal
gebeurd.
Geef mijn m'n centen nou maar,
hield de keliner aan, de rest kun me
blei scheien.
Karei van Hamme voldeed het be
drag van de bestelde consump.ie, en
loen werd hei hoog tyu zich" naar ce
zaal ie begeven; de meeste pma-sen
waren al uezei en de muziek haa
tiaar tweede en:re acte nummer reeds
oeemdigd.
Het gordijn rees omhoog, toen Bul
ders en zyn dochter nog u»oe.;e b-ceu
hun ptaa-sen in de stai.esry in te ne
men.
Maar ook van het laatste 'edrtji
snapte dc draodnugoifabrikam niet
veel. Hy was er in t geheel niet by.
Zyn gedachten verwijlden in hoofd
zaak by du zonderlinge avontuur, dat
hij noch z'n dochter geld bij zich Lad
en hy daardoor een aLerbespotie
lykst figuur had gemaakt. Maar hij
zou de zaak in orde maken.
En niet zoodra was lie; gordijn voor
de laatste maal gezakt, of Bulders
trachtte zoo spoedig mogelijk in de
richting van de vestiaire ;e komen.
Zoo gauw loon hij Karei daar op
merkte, nam hij hem ter zijde en
'sprak tot hem:
ik wensch m'n schuld morgen
af te doen, meneer!... Je kom; bij
me eten, hè?... Ne,, nee! geen tegen
stribbelingen... Ik reken er op... To;
morgen aan
Marie keok even naar Karei op
met een paar glundere oogen; haar
glimlachende mond scheen zeer vol
aaan over dezen afloop.
gesprongen is Ei was greii andere
verklaring voor het ongeluk. Zeker
iemand die een wrok tegen mijn oom
iuwl of tegen mij. O, Pearl, lieve
ling, kijk tne niet zoo aa.fi, alsof je
me niet kende.
Ze keek naar het vuur alsof ze ge
hoorzaamde aan een bevel dat ze niet
begreep: maar er kwam geen woord
over haar lipjien.
1-Iugo bleef stil zitten, enkele mi
nuten lang Ze keek niet weer op e»
liij staarde haar verbaasd aan /Jpu
de .schok van het ongeluk haar van
't vterMaind beroofd hebban of was ze
haar geheugen kwijt, zoodut ze zich
niets herinnerde van wat cr tusschen
hen voorgevallen was? Een oogenblik
hoopte hij in zijn hurt dat dit laat-
sv waai' mocht zyn
Na een oogonbliK legde ze haar
boek weg, nam een ander uit de kast
en begon te lezen. Hugo bleef onbe
wegelijk zitten. Zou ze misschien op
de een of andere manier gehoord
hebben rlat hij onterfd was had
Sir Benjamin misschien om haar
•stuurd est liet haar verteld en ge
oc-g ze zich zoo zonderling omdat se
hem oj> die manier aan het versland
wild© brengen wat ze niet kon zeg
gen? Had ze er over nagedacht en
was ze tot de overtuiging gekomen
dat het gemakkelijker voor hem zou
zijn «i met zoo moeilijk voor haar
zeif. dal het op deoe manier nmt
Even daarna kwarn een groom mel
den, dat de auto gereed stond, waar
op de fabrikant zich me; rijn dochter
naar den uitgang van d« n srhonw
burg begaf
Zoo kwam he:, dat den volgenden
dag Karei bij den heer Bulder» di
neerde, en zonder daarvan nu een
nadere beschryving ;e geven, kan lk
volBtaan me; de mededeeling da; de
bank employé ten huize van den va
der zijner aangebedene, eemge zeer
prettige oogen blikken heefi doorge
bracht.
En nu zal het niet zoo geheel won-
werbaar luiden, wanneer ik tot slot
vermeld, dat er, ongeveer anderhulf
iaar na dit voorgevallene, een «root
fees; plaats had, ter gelegenheid van
de huwelijksverbintenis van Marie
Bulders met Karei van Hamme. En
papa was zeer met z'n schoonzoon in
genomen, want zijn ijver en werk
kracht werden door ieder geprezen.
Ook de directeur van een grooic on
derneming, mede op het feest aanwe
zig, bleek van dit gevoelen te zijn.
Hij klopte Bulders fideel op den
schouder en feliciteerde hem wel.
Die mynheer van Hamme heeft'
in korten tijd een mooie promotie ge
maakt, zeide hii. maar hij verdient
het... hij zal nog vèr brengen
Dankje, dankje! lachte de draad
nagel-fabrikant, hé, vrind, geef erres
twee. hierriep hij tot een bediende,
die met een blad vol glazen champag
ne voorbijkwam, en .oen haal ut lnj
weer voor ae zooveelste inaa. op, door
welke oorzaaK zn dochter eigeniyk in
kennis was genomen met dien myn
neer Van Hamme.
Ja, meneei i lachte hij zSor ruld,
toen hij vernaai weer erg sappig
veiieKi had, wees voorzien-.g... en
burn nooit in da geiegcnueiu bcnuiaeo
te manen... wan-, ik neb eenmaal eea
uubocitje en een paar Kwartjes moe
ten itoiieii, en oai kas: me ai'n aocn-
ter en m n halve vermogen... Pro»«t'
T PROCES CA1LLALX. Aan
t Aig. Handelsblad wordt geseind:
Hel verhoor van oen ex-preimur
iLiaru cbe tegen Camuux geiuiguc,
was aanleiding lot een bewegen ejo-
neol lusscnen ue twee vroegere Fnui-
-.clie regocruig. nooidt». Buaau sprak
op saetigeu loon ovat Iml uclnzui-
mge gooj'.ig van Caillaux. Hy ver-
Daarue dat een ernstige pouLu.ii»
niet het reent liad om u goiooven uut
uuiuoiiland oprecht den vrede W'iuia
en dat Frankyk weigerachtig b.i-ef.
Bu.óiid bra ent lp ruinera.g Uat,
toen Wilson naar het doel va» don
oorlog vroeg, de geallièoixien uit uo«l
land weigerde om dit nader te oia-
and wicgerde om dit nader te om
schrijven.
Brmnd gewaagde in welsprekende
taal van de plichten, die op parle
mentariërs rusten, die deel hchbuu
uitgemaakt van de regeering. Briand
ontkende de bewering van Caillaux,
uat hij ;UuiiuauA) aan hen niooxooo-
ïimgoii zou gouKuii hohhou over /.©ne
ren Ooötüin yKeCiieJi Eipbcher. .NiciL©.
goiietaaoide Cuiilaux dn volmeid,
uamaalue Bnaud uat uu met waar
was, Eclilei' bovteligue Bi tanu geens
zins de beecuurxiguig, uu* Ltaiuux
genionoeuviveru zou nebben legen de
gealkeorUtaii, maar hy verklaarde ol
iën» Uat zijn bOuOogoji gevaarlijk wa
Briond erkende, aat Coinoux dik-
wij.s reden had zich te beklagen over
lasterlijke aantijgingen. Daar ny be-
suiuiüig i werd m /.witserlaiul smp-
pi-ji te 1 tobben geuaon tem gum-u- van
Uuiischkuid, goias.te Brianu eon ou-
aerZuöK, wuauoor ny vernam, uat
deze beschuldiging onjuist was.
CalLaux v ere Darde: ik zweer, daft
ik ah een in i talie b'ezi geweekt oui
persoon.yke reu enen en niet etfl be
wogen srem las luj enkele bru-v n
vou zijn vivxiw voor, om te bcw.j-
zen, dat liij daui voor de gezommcid
van mevrouw Cail-aux wug en xnet
met politieke plannen.
Sport en Wedstrilden
SCHAKEN.
SéANCE- H E B1NSTE1X. Vooi
heft bijwonen van de simultaan-voor-
stelling. door den Husföschen schaak
meester A. Rubinstein te geven op
a.s. Maandag, s avonds oni 8 uur,
lil de bovenzaal van Café De
Kroon Groote Markt, alhier; zijn
tot een beperkt aantal bewijzen
van toeg;mg kost ei cos verkrijg
baar bij den Secreftaris-Penning-
meester der Haarlernsche Schoak-
vereeniging. den heer A A J. Itid-
derbof, K everpark 50.
De afgifte geschieok uitbuitend
a cu Zaterdagavond van 7- 10 uur.
Mits posizegei voor toezending word»
inges.oten kan de aanvrage ook
sciirifteüjk geschieden
noodig zou zyn om hem ecu leugen
te vertellen en te zeggen dat hour ge
voelens voor hem veranderd waren?
Dat was toch onmogelijk. En toch
en toch
Hij stond op van de tafel en iiep
naar den haard. Hij ging er met zijn
rug naar toe staan zooclat hij vlok
tegenover haar stond.
Pearl juffrouw St. Cla.tr, zei
de hij verlogen. Ik heb er eena
over nagedacht ik wil zeggen, er
is een groote verandering in mijn
leven gekorrion, een groot verschil in
mijn vooruitzichten. Toen ik je vroeg
met mij te trouwen deed ik dat in dc
vaste overtuiging dat ik gauw pro-
motte zou inaken en dat don ©en of
onderen dag hel fortuin van mijn
oom mij zou toebehoor©». Nu ben ik
arm. lk heb je niets aan te bieden
behalve mijzelf, met een lecge beur»
en zonder vooruitzichten. Mijn loven
in het in het hij kon bijna
niet uit zijn woorden komen myn
leven in het leger ifrafgeloopen. Myn
oom heeft mij onterfd. Pearl begrijp
je me niet? Heb je me niets te zeg
gen?
Hij zweeg en keek haar aan, maar
zij zat bewegingloos als een cnanne-
ron bee!d; geen spiertje van haar ge
laat vertrok en niete wee» er o» dat
ze gehoord had of wist wm 1 u ge
zegd had. Na eer. paar minute: ->ng
hij voort. |Wordt vervolgd.)
