HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
DINSDAG 27 APRIL 1920
TW-^uE JLAD
No. 2741
Over Bolsjewistische Wetgeving.
Slof tl zlal KscSaJaj van erfrecht De aarzeling d«r Bu«-
•Ische Bigisring Twee hosties van geil - Iedereen erflater
Werkdwang,
Elke revolutie mislukt, ook al schijnt
zij aanvankelijk te slagen, op don duur
om hate oaverzadehjkhrid. Zu stel: zich
namelijk niet tevreden met de stoffe
lijke wijzigingen, maar wil ook den
geest omwentelen en bovendien nog tie
ziel. Dit laat de mcnsch niet toe. Het
kan zijn, dat hij in den beginne zich
onderwerpt aan het geweld, ook staat
hij zonder al te veel verzet zijn stoffe
lijke voorrechten at maar eenmaal
komt hei oogenlblik, dat hij, onder lei
ding van de besten, vecht voor zijn
ziel, waarvan hij, ook in de meest n
teiialisiisohe tijden, gevoelt dat het
beste is wat hij heeft. Men zegt, dat de
pope, de Russisdhc geestelijke, omv
tend is en behept met zwnklhedet
niettemin is hij dc verkondiger van wat
den ïiiensch opheft boven zijn dagelijk-
schc stoffelijke behoeften en neigingen
cn wanneer de Sovjet-Rqgceriug
derdaad den godsdienst tracht ten
der te brengen, zal onder aanvoering
van dienzelfden pope deze dc omwe
laars ten val brengen.
Daarom moeten wij ona over revolu
tie niet te bezorgd maken zij zal c
ziel moeten eerbiedigen of zu kan op
den duur niet bestaan. Een derde mo
gelijkheid is er met. En let nu op,
hoe zelfs de afgrijselijke woestelingen,
die zich het gezag in Rusland hebben
aangematigd, den moed missen, de her
vormingen ia te voeren, waarop hun
„ideale" maatschappij heet te moeten
steunen zij laten het huwelijk be
staan, zjj durven de opvoeding van de
kinderen niet aan de ouders ontnemen
en trachten hun eigen radicalisme te
paaien met de verzekering, dat dit maai
overgangen zijn.
Het is gelogen. De waarheid is, dat
zij de ziel vreezen, waarvan zij instinct
matig voelen, dat ze haar niet overmees
teren kunnen.
Natuurlijk bestond die half onbewus
te schroom niet voor het stoffelijke. Al
twee jaar geleden heeft de Russische
Regeering het individueel erfrecht ge
heel en onvoorwaardelijk afgeschaft.
Na iemands dood wordt alles wat hij of
zij bezat, eigen lom van den Staat.
Hoichbarg, die blijkbaar zijn toelich
ting op de OTvjet-wetten beschouwt als
een gelegenheid, om met de tegenstan
ders een weinig te polemiseeren, wijst
op het.bezwaar tegen die afschaffing
van het erfrecht, namelijk dat zij de
energie van de menscheu zal verlam
men, dat zij ongeneigd zullen worden
om huizen te bouwen, hunne zaken u-i;
te breiden en hiertoe door zuinigheid
en ijver kapitaal te verzamelen. Hoich-
barg laat de vraag in het midden, of in
de nieuwe maatschappij het bedrijfska
pitaal (de bewerker bedoelt waarschijn
lijk i n 't algemeen het kapitaal)
wel zulk een rol zal spelen als In de te
genwoordige en voert aan, dat ook ia
de huidige shmc- i;-.g iemands recht
om bepalingen te maken over de be
stemming van zijn eigendommen na zijn
dood, in vele landen al zeer wordt be
snoeid. De vader mag maar over een
klein deel van zijn bezit vrijelijk be
schikken on van dat gedeelte heffen de
regceringcn nog zeer kooge successie
rechten
Dit is natuurlijk juist. Ook in een
land als Nederland, waar naar mijn
meening een gewelddadige revolutie al
zeer weinig kans van slagen heeft, om
dat de regeeringsvorm en de verschil
lende Siaais-instellingen democratisch
geregeld zijn en een ernstige reden to;
verzet (een rotte, omkoopbare ambte
naarsstand) bier niet bestaat ook iu
ons land hebben de begrippen over erf
recht een belangrijke wijziging onder
gaan. Wij zouden ons verwonderen,
wanneer we een overzicht onder de
oogen kregen van de veranderde inztch-
ten op dit punt tijdens de laatste halve
eeuw. Zélfs het directe erfrecht, van
ouders op kinderen, waaraan de wetge
ver vroeger als ware het iets heiligs,
niet durfde raken, is in den laatsten
tijd onder het mes gebracht en dat de
belastiug daarop tot staan is geko
men, zal niemand gelooven. Naar mijn
oordeel is dat ook niet noodig. Tenzij
in enkele zeldzame gevallen van stom
geluk, bestaat ieder bezit inderdaad uit
wat hierboven genoemd werd, zuinig
heid cn ijver; waarom zou het hoofd
van een gezin die volhardend blijver,
toepassen (daar verkwisting en luiheid
toch veel gemakkelijker zijn) wanneer
hij er niet zeker van was, dat zijn kin
deren, die hij liefheeft en dus bescher
men wil, later van zijn bezit zouden ge
nieten!
Evenwel, behalve zuinigheid en ijver
is er voor het verzamelen van bezit nog
een derde element noodig de gelegen
heid. De snuggerste koopman, de ge
niaalste fabrikant zal geen rijkdom
kunnen verzamelen, wanneer hij, ge
lijk Robinson Crusoe, op een onbe
woond eiland komt aanspoelen. H/
moet dus midden in de samenleving
blijven en daarmee krijgt deze het
recht, een gedeelte op te vorderen van
wat hij door hare instellingen heeft
kunnen vergaren. Hoe groot dat aan
deel wezen moet, hangt natuurlijk van
persoonlijk inzicht afde man, die
Rijksrekening sluitend maken moet, zal
dat aandeel allicht grooter wenschen,
dan de bezitter, die zijn einde naderen
ziet; ik vermoed, dat-het mettertijd
groot worden zal, maar aan absolute
afschaffing van het erfrecht ln de rech
te lijn geloof ik geen oogenblik, om
een reden, die ik later noemen zal.
Zelfs de Russische Rogeeriag durft die
niet aan en ofschoon zij alweer rich
paait met bet tooverwoord „overgangv-
maatregel", erkent Iloiciibarg, dat
kleine nalatenschappen door den Staat
voorloopig aan de nablijveaden zullen
worden gegund. Voorts zal gedurende
den overgangstoestand aan dezen van
de nalatenschap zooveel worden terug
geven als noodig is, am in hun onder
houd te vooraien.
Nu en dan kom-, de Russische com
mentator tot opmerkingen, die ons
mee verbazing vervullen.
„Maar de bourgeois-\v'o tgever", zegt
hij ergens let'erlijk, „gaat juist uit
van de meening, dat vaders niet. wen
schen er voor zorg te dragen, dat hun
kinderen na hun dood zeker kunnen
zijn, in hun levensbehoeften te kunnen
voorzien, belet hen me i den ster
ke n arm om hun eigendommen
aan anderen te vermaken en dwing1;
hen tegen hun wil om ze hun
donderen na te latten."
Die uitdrukkingen „met den s'-er-
ken arm" en „tegen hun wil" zouden
ons haaö:- doen denken, dat Hoich"
barg een oogenblik uiit zijn rol van
ernstig beoordeelaar valt en ons voor
den gek houdt wanneer wij niet, bij
eenig nadenken, konden beseffen wat
hit bedoelt.
Het geld heeft twee voorname func
ties: men kan er nuttige of aangena
me dingen voor koopen en het vormt
een beveiliging tegen de gevolgen van
maatschappelijke onheilen. Zéfer ge
fortuneerde ouders gevoelen her- als
een groot bezwaar in de opvoeding,
dat hunne kindexen een weelde genie
ten, die hen slap en ongeschikt maak-,
voor ernstig en voortdurend werk
menige vader heels me: bitterheid op
zijn sierfbed begrepen, dat zijn kinde-
ren datgene wat hij bijeenbracht,
weldra m luiheid zouden verkwiist
hebben. Heelt diezelfde rijke vader
evenwel de krach-, gehad, zijn kinde
ren eenvoudig op te voeden (hetgeen
meebracht, dat hij zalf van aSle weel
de afzag) dan zal hij, eenmaal tot het
oogenblik van heengaan gekomen, .ge
luk vinden ln zijn nalatenschap, om
dat zijn kinderen daarin een middel
van verweer zullen vinden tegen
moeilijkheden des levens, welke zij
anders niet zouden kunnen overwin
nen: ziekte, ontrouw van anderen,
kortom, tegenspoed van allerlei aard.
\%Lke vader zou, om met Hoich"
barg te spreken, „naar bourgeoie-
inzichten", om deze redenen niet een
weinig bezit aan zijn kinderen willen
nala:enl En wanneer nu voortgaat
het tegenwoordige streven om de
standen tot elkaar te doen naderen,
om de groote verschillen in welstand
ie verminderen, zoodat ten sloue
ïede'reen in slaat zou wezen, iets
aan zijn kindereu na te laten, zou
men meen en, dat dan liet erfrecht
de rechte lijn ooit totaal zal worden
afgeschaft?
Tenzij in een staat, zoo voorbeeldig
geregeld en met zoo hoogstaande
menschen bevolkt, dat de ernergie er
geen prikkel meer noodig hodl Maar
op gevaar af, van voor zwartkijker te
worden uitgemaakt: ik zie dien staai
nog niet gerijpt, zelf6 in onze amgi-
vin"- nog nie; hel eers:e uitspruitsel
er vanl
Het uittreksel uit de Russische web
ten, dat mij tot deze beschouwingen
aanleiding gaf, maakt geen gewag
van den gedwongen arbeid, die door
de regeering aan de Russische ar-
«feuilleton
let geheimzincigG stertgevai van
Sir ijenjainm Denton.
Naa: h e t Engelsch
van
JAMES MC. ELDERRY.
89)
HOOFDSTUK XXII.
In afwachting.
Voor Hugo Denton die onmiddellijk
na zijn arrestatie in de govaugenis
gezet was, waren alle dagen oven
grauw en wanhopig. Eigonlijk was er
voor hem geen verschil, tusschen dag
cn nacht. De gerechteüjko lijkschou
wing had plaats gehad en de rechter
was ar van overtuigd, dat Hugo do
man was die Sir Benjamin met vexgir
had ingespoten. De schoenen van zijn
oom paslon Hugo precies in daar hij
de eenige was die gemakkelijk die
schoenen, waarvan Hawtxoy ue spo
ren onder Sir Benjamin's raam had
gevonden, weg kon riemen, wae men
er van overtuigd dat hij om do eeai of
andere reden weer teruggekeerd was
naar de kamer en den dood van zijn
slachtoffer verhaast had loor hem
aan te vallen.
Het was niet moeilijk om te ontdek
ken wat er Hugo toe geleid had. Blijk
baar was er memand andexs die Sir
B.enjamin een wrok kon toedragen.
Misse!lien was de gevangene, terwijl
hij zat na te denken over de al of
niet rechtvaardige beschikkingen van
rijn oom, tot de conclusie gekomen
dat de dood door inspuiting toch
eigenlijk te pijnloos en te gemakke
lijk was voor een man dien hij zoo
wa5 gaan haten de man, die, dat
moest man vooral niet vergeten, hem
had opgevoed en sedert Hugo's prille
jeugd zijn weldoener was geweest
Ert dus was hij teruggekeerd om den
Iaffen aanval op zijn oom te doen die
tenslotte den dood van den bankier
tengevolge had gehad. Misschien was
liet ergste feit nog wel dat, de gevan
gene, nadat hij Sir Fenton's hand-
leekening had nagemaakt, een vrouw,
van wie hij, volgeng do getuigen,,
vee! hield, het vergif liad laten, ha
len Ja, het zag er zeker wel naar
uit alsof hij .veroordeeld zou worden.
Die vrouw moest natuurlijk gehoord
worden.
Er was een kleine moeilijkheid
waar ook op gewezen word, namelijk
het feit dat er geen bewijs was dat
do gevangene geweten had dat hij
onterfd was,' voox hij zijn laatsten
onderhoud met den vermoorde had.
Hij scheen er zelfs vast op gerekend
te hebben dat htj vrijwel de eenige
erfgenaam zou zijm Toch had kapi-
toeideTB is opgelegd; waarschijnlijk be
stonden die bepalingen toen nog nie:
Zij moeten, zou ik zeggen,
menigeen die geneigd is zich
door zchoonen schijn te laf, en
vangen, tot nadenken brengen. „Hoe
kan", zullen zij zich afvragen, ,,de
weg naar ten betere maatschappij
voeren langs militairen werkdvvang,
stakingeverbod en zware s: raff en Ljj
verzet daartegen? Ie dit, vooruitgang.'
Of is het reactie van de ergste
eoor:?"
Elk nuchter denkend mensch kan
daarop zolf het antwoord geven. Da;
bescheid zaJ hem van revolutie afket
rig raak en en doen inzien, dat in evo
lutie alleen de kans, neen de zéker
heid, te vinden is van verbetering
een er nu gelbrekkige maatschappij.
J. C. P.
Deeonferentfete SanSemo
't Einde der besprekingen.
Heden is de conferentie geëindigd.
Millerand is al weer naar Parijs ver
trokken. Lloyd George zal beden ook
wel naax Londen afredzen.
De houding tegenover
Dultschland,
Er is ©en gemeenschappelijk Fransch-
Eogelsche verklaring; vastgesteld, waar
in gezegd wordt
„De geallieerde mogendheden namen
kennis van hel verzoek van Duitscbland
strekkende om te verkrijgen, dat de
Duitsche regeering gemachtigd zou
worden een leger van 200.000 man te
behouden in plaats van de 100.000 man,
voorgeschreven in het verdrag van Ver
sailles en in welke nota verklaard werd,
dat deze verhooging noodzakelijk is om
de orde te handhaven.
De geallieerden stellen er prijs op
dadelijk te verklaren, dat voorstellen
van dezen aard zelfs niet kunnen on
derzocht worden, zoolang Dultschland
in gebreke blijft de belangrijkste ver
plichtingen van het vredesverdrag na te
komen en niet overgaat tot ontwape
ning.
Van die ontwapening hangt de we
reldvrede af. Duitschland is zijn ver
bintenissen niet nagekomen, noch ten
aanzien van de vernietiging van het
oorlogsmateriaal, noch inzake' de ver
mindering van het effectief en evenmin
ten aanzien van de kólenleveringcn,
van de schadevergoedingen en van de
kosten der bezettingslegers. Het heeft
geen voldoening gegeven of veront
schuldigingen aangeboden voor de aan
slagen, waarvan de leden der gealli
eerde missies herhaaldelijk het slacht
offer waren. Het heeft geen enkelen
maatregel genomen om, gelijk dit in
het protocol van het verdrag was be
paald, zijn verplichtingen uit hoofde
der schadevergoeding vast te stellen,
teneinde voorstellen te doen ter bepa
ling van het totale bedrag, dat het uit
dien hoofde zou moeten betalen. En dit
in weerwil van den dringenden aard der
regeling hiervan in het belang van alle
betrokken partijen. IJet schijnt zelfs
niet eens te höbben nagegaan hoe het
zijn verplichtingen zou kunnen nako
men wanneer deze moesten vervuld
worden-
De geallieerden erkennen de moeilijk
heden, waarvoor de Duitsche regeering
geplaatst is, en het is niet hun stre
ven, om aan het verdrag een al te eng
hartige uitlegging te geven, maar zij
verkleien eendrachtig, dat zij een voort
during van de inbreuken op het vredes
verdrag niet kunnen dulden, dat dit ver
drag moet worden uitgevoerd, en de
basis blijft voor de betrekkingen ttts-
schea Duitschland en 'de geallieerden
en dat zij vast besloten zijn, can alle noo-
dige maatregelen te nemen, en indien
noodzakelijk, tot een nieuwe bezetting
van Duitsch gebied over te gaan, ten
einde de uitvoering van het verdrag te
verzekeren. Overigens verklaren zij niet
de bedoeling te hebben, om eenig
Daitsch gebied, welk ook, te annexee-
ren.
Intusschen zijn de geallieerden van
oordeel, dat de kwesties, welke opge
worpen worden door de inbreuken op
het vredesverdrag, of door de noodza
kelijke maatregelen .ter verzekering
van de uitvoering van het verdrag, ge
makkelijker kunnen worden opgelost
door besprekingen tusschen de hoofden
der verschillende regeeringen dan door
allerlei nota's. Zij besluiten dus de
Duitsche regeering uit te ngodigen lot
een directe conferentie.- Zij wenschen,
dat op de eerstvolgende bijeenkomst dc
Duitsche regeering aan hen .uitlegging
geeft en voorstellen doet, in verband
met genoemde onderwerpen.
Indien men in alle opzichten 10: een
bevredigende schikking komt, zijn de
tem Denton het vergif eenige dagen
van te voren lalen koopen. Eigeniij
was het niet zoo heel belangrijk
iemand anders had hem misschien
verteid dat zijn oom een nieuw testa
ment gemaakt had. Waarom de ge
vangene eigenlijk onterfd was wiet
niemand, misschien was er wel groote
oneen igheid geweest tusschen hem en
zijn oom .misschien weken voor tleu
dood van den bankier en had kapi
tein Dentan dannut afgeleid dat hij
onterfd zou worden.
En aoo voorts.
Hawtrey was bij hem geweest en op
zijn verzoek had Hugo er pp gestaan
dat zijn verdediging nog wat uitge
steld word en dat er geen getuigen
ten zijnen gunste bij zouden worden
gehaald. Bo 11 airs werlüe onvermoeid
om do d naden van zijn web dichter
om zijn gevangene te wikkelen, maar
Hawtrey had hem niets verteld van
wat hij ontdekt had over het aand&t-l
dat Kempstnr gehad had aan Pearl's
reis eri hij was dat ook niet. van
plan. Hoe grooter en spannender de
onthulling zou worden bij de uit
spraak, des te grooter zou het mede
gevoel voor Hugo zijn als hij vrijge
sproken werd een feit waarvan
Hawtrey vast overtuigd was. Dit zou
de beste en vlugste manier zijn om
zijn goeden naam te leerstellen.
Hugo zeif was op een punt geko-
mep dat hij er eigenlijk niet» om gaf
geallieerde regeeringen bereid, met de
Duitsche vertegenwoordigers elk vraag
stuk te bespreken, betreffende de open
bare orde en het ec^. -mlsch weizijn
van Duitschland.
Maar Duitschland moet begrijpen,
dat de eenheid der geallieerden, ten
aanzien van de uitvoering van het vre
desverdrag, even volkomen is ais tij
dens den oorlog, en dat het eenige mid
del voor Duitschland, om zijn plaats in
de wereld te herkrijgen, bestaat 'n het
loyaal nakomen van de verplichtingen,
waartoe het ridi schriftelijk heeft ver
bonden."
Uit een nadere toelichting, die Havas
op dit bericht geeft, blykt, dat Nitti, de
Italiaansche premier, tegen militaire
maatregelen was. Lloyd George, de En-
geJschman, en Hymans, de Belg, steun
den evenwel Millerand in diens pleidooi
voor de noodzakelijkheid daarvan.
De conferentie tusschen de Entente-
staatshoofden en den Duitschen rijks
kanselier zal 25 Mei te Spa plaats heb-
ben«
Wie won Millerand of
Lloyd Ceorgc?
De correspondent van het Hbkl.
seint:
De indruk dien men te .Parijs heeft,
ia, da'; van weerszijden concessies zijn
gedaan. Aan Millerand is toegegeven,
dat officieel aan de militaire clausules
van het verdrag van Versailles zal
worden vastgehouden en de gevraag
de vermeerdering dar Duibsuho troe
pen dus niet zal worden ioegesuaan.
Mij ft echter de vraag of al levied be
palingen betreffende geoorloofde po
litie: roep en deze handhaving van 't
verdrag niet. vrijwel illusoir zuilen
komen_m?ken. He: schijnt Inderdaad,
dat de vrij onhandige Duitsche nota's,
waarin de troepenukbroiding met
zware ar*il!erie en vliegmachine» ge
vraagd is. de opinie van Lloyd Geor-
gs over de voorloopige onsaradeiijk-
heid van Duitsch.and hebben gewij"
zigd in Franschen geest, maar J.toyd
George blijft bereid de Duitsche regeer
ring niet te bernoet.ijken Ln den strijd
tegen de Bolsjewisten; zletdus aihek'
het Duitsche gevaar niet zoo ernstig
in als hier.
Tegenover deze concessie aan Milde
rand staan er twee aan de Engelse. -
Italiaansche opvatting. Primo heeft
AI til wand toegestemd in het beginsel
van onmiddellijke vaststelling van
liet bedrag der schadevergoeding
door Duitschland te betalen, wat
Frankrijk too dusver steeds instante-
lijk hart geweigerd. De alliés hebben
het thans overtuigd, dat deze vaststel
ling noodig is om Duitschland de ge
legenheid te geven crediet te krijgen,
wax voor een schuldenaar met onge
limiteerde schulden niet mogelijk is.
Frankrijk denkt thans waarschijnlijk,
dat het beter is eon half ei dan een
IcöEra dop te hebben. Niettemin is deze
concessie zeer belangrijk, omdat de
autoriten van de commissie tot her
stel, die hsj totaal bedrSg"voor 1 Mei
1921 zou vaststellen en uitgebreide be
voagdh&len behouden zou tot vaststel
ling van de jaarlijks te betalen eom
men, hierdoor zeer vermindert.
Het tweede belangrijke punt, waar
op Millerand. toegeeft is, dab toch zal
tv orden yc rgadend tezamen met Duit-
sobers. \Veüswaax wordt die bij een-
ikoms: uitgesteld, totda^ de aihée het
eerst onder elkaar eens zijn en zullen
de Duitschere sleclus over de uitvoe
ring worden geconsulteerd, maar
toch beduidt dit een belangrijk,
triomf voor de Eugelstli-italiaanschc
onderhandelaars, omdat Millerand
eerst, van onderhandelen in tegen
woordigheid van Duitschers niets wil
de weten.
Een en ander maak*, dat op belang
rijke punten het verdrag van Versaal
les wel degelijk gewijzigd wordt.
Van veel invloed op de stemming
der bondgenoot en moet gewees-t zijn
de bereidheid van Millerand om in de
;e puhficeeren verklaring de verzeke
ring op '.e nemen, dat Frankrijk in
het Ruhr-gebied volstrek geen impe
rialistische bedoelingen heeft. Dc
overtuiging van het egonovergestei
de, die vooral in Engeland schijnt te
bestaan, wordt bier trouwens met ver-
onwaardiging teruggewezen. Er
word; gezegd, dat de ecnigé ongerust
held is, da' Duitschland ook geen
Ruhrkolen meer ieveren zal, zooóat
hel wel noodig is daar speciale maat
regelen te nemen.
Ziedaar eenige elementen van het
gesloten accoord.
Te zeggen, dat men nu gekomen is
■ot een aigemeene gemeenschappelij
ke politiek tegenover Duitsoliland en
dat- alle moeilijkheden betreffende de
'oepassing van het verdrag wegge
ruimd zijn, ie echter zeker overdreven,
hetgeen bij komende onderhandelin
gen te Parijs en de besprekingen te
1 hussel voldoende blijken zal.
e schadeloosstelling,
Dc '„New-York Herald" meldt, dat
in» de a_.tk afliep. Zijn loopba-m was
loch ten einde; hij had nooit een op
leiding gehad waardoor hij iets an
ders zou kunnen beginnen, het eeni
ge wat hij zou kunnen doen was as
landbouwer in Amerika gaan werken;
rte angst dat Pearl St. Ciatr werkelijk
Marton Campion Campbell wus, vvorcl
steeds grooter; hij vreesde dat zij
werkelijk een avonturierster en erger
was en lat zij een rol had gespeeld
bij den moord op zijn oom. Het was
niet te verwonderen dat hij den moed
niet had om te hopen.
Jaxiot Wilding liad hem een keer
opgezocht en 't feit dat zij hem geheel
vergeven scheen te hebben bracht
lioin onteigen troost. Het ecliecin zelfs
alsof ze nog hartelijker en vriende
lijker voor hem was dan vroeger. Ze
htwl toespelingen gemaakt op ontdek
kingen die ze hoopte te doen en die
Item volkomen /ouden vrijspreken, en
hoewel hij daar niet veel om gaf,,
hielp hem de zekerheid dat ZJj m zijn
onschuld geloofde. Hoewel hij het
zich niet bewust was had haar bezoek
een diepen indruk bij hem achter ge
laten en behalve groote dankbaar
heid gevoelde hij iets voor haar dat
bijna op liefde geleek. Toen hij de
wanhoop nabij was begon hij er zelfs
over te denken of hij, als Janet niet
zoo rijk •---, niet voor haar zou kun-
iton zijn w.it zij verlangde.
Latex bleef deze gedachte hem
Lloyd George te San Remo heefi voor
gesteld bet bedrag, door Duitsciilaad
als schadeloosstelling te betalen, vast
te stellen op 50 milliard mark iu goud.
Volgens een bericht uit Berlijn zou
de Entente 90 milliard mark eisclten.
De Parijsahe ,,Hbld."-corresp indent
seint: Het financicele plan <lnt op 't
oogenblik door de Fransche en Engei-
scho technici behandeld wordt, voorz:e'
in de betaling van de Duitsche schade
vergoeding aan Frankrijk in dertig an
nuïteiten met een vast mitiirmiui van
drie milliard mark in goud, welk be
drag jaarlijks zal worden vermeerderd
naar de mate van Duitsehlaads econo
misch herstel.
mandaten.
De volgeade mandaten zijn defini
tief verleend Mesopotamia cn Pales
tina aan Groot-Brittanniê, Syrië aan
Frankrijk.
Aan Wilson zal worden gevraagd om
als arbiter op te ixedep ten aanzien
van de greasregeüng van Armenië.
Smyrna en omgevend gebied blijft
onder Turksdie tuzerciniieit, weike
hieruit zal blijken dat de inwoners geen
afgevaardigden naar bet parl-srr.ent te
Athene zullen kunnen zenden. Smyrna
krijgt echter een eigen parlement cn
na vijf jaar zal dit ricb voor een veree-
niging met Griekenland kunnen verkla
ren. De Turksche suzereiniteit eindigt
dan natuurlijk.
0 Russische quaoetle.
Dc conferentie handhaafde het vroe
ger ingenomen standpunt, waartuj men
zich genegen verklaarde tol hervatting
der economische betrekkingen me;
Rusland, maar werd tevens verklaard,
dat men zich onder geen voorwaarde
wensdhte te leenen voor zuivere politie
ke onderhandelingen.
Palestina.
Aangenomen werd in beginsel het
voorstel van Balfour oin ia Palestina
voor «ie Zionisten een nationaal home
te stichten.
Uit Daltscïiasd.
0« uitlevering var.
materiaal.
De „Hbld."-correspondent verneemt
van regeeringszijde, dat Duitschland
van de 5000 locomotieven, die h« inge
volge het vredesverdrag aan de Enten
te moet uitleveren, op 13 Maan reeds
4978 stuks gezonden had. Van de
150.000 opgeeischic spoorwagens zijn
er 147.2x6, van de onderdoeleu ls reeds
90 pCt. geleverd.
De Dullaohe troepen In 't
Ruhrgeblcd.
De Duitsche regeering heeft mede
gedeeld, dat de terugtocht thans ge
schied is. Het aantal officieren en man
schappen in de neutrale zone bedraagt
niet meer dan 17.700 man en over
schrijdt dus niet het aantal, dat is voor
geschreven.
De ontwapening In bet
Ruhrgebled ln vollen gang.
Uit Stuttgart wordt gemeld
Tot doorvoering van de ontwapening
in het Ruhrgebied zijn, naar van be
voegde zijde wordt nfedegedeeld. Wur-
tembergsc&e Rijksweertroepen in l6er-
lobn en omstreken binnengerukt. In
het Ruhnial werden de plaatsen Neu-
heimHasten en Brtickhausen even
eens door de Wunemberg-sche troepen
bezet.
Beiersche en Pruisische troepen zijn
tot het ontwapenen van de bevolking
in Hamm, Bielefeldt, Dortmund en om
streken binnengerukt en hebben met
de ontwapening reeds een aanvang ge
maakt.
Bedreiging door spoorweg
beambten.
Uit Keulen wordt geseind De spoor
wegbeambten hebben de regeering den
eisch gesteld, dat aan lederen spoor-
wegman dadelijk 1500 mark moet wor
den uitbetaald. Zu verklaren, dat in
dien de regeeriDg weigert, de gevolgen
niet te overzien zullen zijn. Vermoede
lijk zal dan de staking uidbreken. Het
antwoord van de regeering i6 nog niet
bekend.
CA1LLAUX.
Nader blijkt, dat de S jaar veiban-
ning van Caülaux aldus wordt opgevat,
dat hij zich niet ia bepaalde streken
van Frankrijk mag ophouden. O.a. niet
te Parijs. Caïflaux is nu naar Neuilly
vertrokken.
De proceskosten die Caill2ux beta
len moet, vallen ook nog al mee. 't is
geen rnillioen francs, maar slechts
S2.000 francs.
Caülaux gaat eerst rust nemeD en wil
daarna door journallsueken atixeid ia
zun onderhoud voorzien.
DE STAK1NCEN IN FRANKRIJK.
De spoorwegstaking zat vermoedelijk
1 Mei ingaan.
De hotel-, koffiehuis- en restaurant
bedienden besloten op 1 en 2 Mei niet
te werken.
De kruideniersbedienden en melk-
bezougens verzorgen op 1 Mei alieen
tusschen 8 en 9 uur de noodzakelijke
levensmiddelen voorziening.
De ambtenaren der posterijen, tele
grafie en telefonie verrichten op 1 Mei
alleen den officieelen dienst.
De vakvereeniging van onderwijzers
in het Seine-departcmeat heeft beslo*ea
zich niet te houden aan de order tot
steeds bij hoewel iiij ex zich oiec
altijd van bewust was behalve op
de dagen dat hij zijn volle vertrou
wen In Pearl weer terug kreeg, dan
schaamde hij zich omdat hij de vrouw
wantrouwde die hij nog steeds lief
liad, ja, eigenlijk meer aan vroeger.
Harrison Fairfax was hem eens
komen opzoeken en had hem verze
kerd dat hij zeker was dat Hawtxey
hem zou kunnen redden Hawtrey
zelf was Hugo cok eenige malen ko
nten bezoeken.
Toon hij voor den derden keer
kwam was Hugo juist buitengewoon
somber gestemd.
Eenigen tijd spraken de twee man
nen over koeljr-s en kalfjes. Toen
vroeg Iiugo, zonder dat ex aan zijn
stem te hooren was hoeveel belang
lüj er hn stelde:
En natuurlijk heb je Keen nieuws
Grigor.' Geen beticht van van
Pearl van juffrouw St Clair?
Hawtxey fronste dc wenkbrauwen
en zeide:
Ja, Hugo, als je dat graag weten
wilt, er is nieuwe. Er zijn twoe din
gen gebeurd die mij buitengewoon
verbaasd hebben.
Zoo! zeide Hugo. Over Pearl?
Een van de nieuwtjes is over
haar. Het andere betreft den moor-
naar van Sir Benjamin.
Hugo 6chrok, e» was ineens uit zijn
onverschilligheid gewekt, wat ook
T staking die dc secretaris hunner federa-
I rie heeft gegeven, maar de onderwij
zers uit te uoodigea in de klasse hui»
leerlingen te. wijzen op de betcckcoi#
van den 1 Mei-dag.
De algemecnc staking in Elzas-Lo»
tharingea is opgeheven.
DE IERSCHE QUAESTIE.
Ut Londen wordt geseind Vijfdui
zend Sinn Feiners vergaderden builen
de Worniwoodscrubcs-gevangenis :e
Londen. Ze juichten de Sinn Fein-ge-
vangenen toe. die üi: de vensters inei
republikein: i:.c vlaggea wuifden en iu
de cel flikkerlichten aanstaken.
Een priester bad onder de menig:®
overluid deu rozenkrans. De menigte
praatte met de gevangenen en verteld©
hun de nieuwtjes, waarna da betoogeis
zich verwijde: de:i.
De politie kwam niet tusschenbcide.
Drio politieagenten werden dicb: bij
Upton in he: graafschap Cork tegen
den avond van een hinderlaag uit be
schoten. Twee werden door de schoten
getroffen en stierven dc derde, welke
ongedeerd was gebleven, beantwoordde
het vuur, waarop de moordenaars aan
den haal giDgcn en wisten te ontko
men.
Opnieuw zijn in Ierland 150 jonge
Si run Feiners gearresteerd.
Verspreid nieuws
EEN ALGKMEENE STAKING Ifi
CONGO. - ln Belgisch Congo ie do
staking aan alle openbare dienstel»
algemeen. Zoowel te hoogere amb-
ter:ar«i als de gewone besdienden e°
arbeid ere zijn in staking gegaan. Do
duurte van den levensstandaard en
de lage stand van den Belgischen
franc zijn oorzaak van d«ze steking.
UIT HONGARIJE. De opperrab
bijn Szegod te Boedapest is in hecL-
xarte gemorton wegens Landverraad.
Hij zou zich tegenover den heer .i-
pels 'correspondent van H Alg. Han
delsblad) zeer ongunstig uitgelaten
hebben over het bestaansrecht van
Hongarije als staat.
DE SPOOR WEGSTAKLNG IN SER-
VJè ls j^óindlgd.
VERBROKEN WAPENSTIL
STAND. De wapenstilstand tusschen
Finland en de Bol&jewiki is weer ver
broken.
MILLERAND AANGEHOUDEN.
Te Parijs maakt men rich vroolijk over
het incident, dat MiUerand te Mentau
is overkomen op zijn reis naar San Re-
mo. Hij werd n.l. met Foch en de an
dere heeren door de douane-ambtena
ren aangehouden en voor de vraag ge
steld of zij ook meer dan 1500 frs. over
de grens brachten. Groote verbazing
van dea Franschen minister-president,
die den beambten toevoegde
„Mijnheer, ik ben de eerste-minis
ter en ik machtig dezen heeren
„Pardon." was bet beleefde aas
woord. „U beat minister van buiten-
landsche zaken, en een dergelijke mach
tiging tot doorlating kan ik alleen aan
vaarden van den minister van Finan
ciën."
Maar het volgend oogenblik bet de
man ziin ambtelijke houding varen en
stond den premier glimlachend toe rijn
reis te vervolgen. „Onder deze ^jasiari-
digheden. Mijnheer de President, zal ik
echter niet op mijn 6tuk blijven staan."
Stadsnieuws
Muzlelf
LE CHANT DE LA CLOCHE VAÜ
VINCENT d'lNUY. Dat dit werk
in den loop van dat seizoen reeds
door te Toohkunstafdealfcngen vaa
Den Haag en Lelden onder leiding
van kunstenaars als Anten Verhey
en Anton Tiarie (de uitvoering--, ge
leed door den componist zelf, in
studie werd genomen, is wel een dui
delijk bewijs, dat het als koorwerk
groote waarde bezit, en dat hert te
vens door het publiek gaarne wordt
gelioord. Hpowel het werk reeds 35
jaar oud is tfd'Indy componeerde het
in 1385' klinkt h« den hcorder frisch
in de oor en, neemt het in onzen lij<L
waar ontwikkelingsgang in elk op
zicht in zeer versneld tempo schijnt
te gaan, veroudering dns eerder in
treedt. nog steeds een eereplaats in
onder te werken voor groot koor ez»
orkest.
D'Indy, die 27 Maart 1851 te Parijs
werd geboren, was dus 34 jaar teen'
hij dit werk componeerde. Hij ver
wierf er den eersten prijs voor com
positie mede. in een wedstrijd door
de stad Partje uitgeschreven. Het.
volgend jaar werd het onder leiding
van den beroemden Lamoureux
voor liet eerst uitgevoerd.
Merkwaardig is liet, da# d'Lrvdy
oorspronkelijk voor de balie esn niet
voor de muziekkamer bestemd was.
Hij studeardc oertsi in de rechten,
maakte ais vrijwilliger den oorlog
van '70 mode. esn begon eerst daania
zijn muzikale loopbaan als pau
ken;?' in het orkest van Colonne.
liav. :.:e-\ s bedoeling geweest was.
Laat mij in vredesnaam niet zoo
lang wachten. Grig or, zeide Hugo.
Vertel het me!
Grigor Hawtrey nam een knoop uit
zijn zak die met een eigenaardige
kleur paars bekleed was.
Du is het, zeide hij terwijl hij
Hugo den knoop liet zien.
Ik begrijp niet wat dat nu mei
den moord te makes: kan hebben,
Grigor, zeide hij.
Misschien niet. Weet je, of wist
je. dat Sir Benjamin de gewoonte
had om zijn kuinec abnormaal veel
te laten schoonmaken?
Ja Het was een manie van hem.
Ik geloof dat hfj erg bang was voor
bacteriën. De kamer moest altijd'
gedaan worden vlak voor hij ging:
slapen en dan weer ;oodra hij op
was, en nog eens 's middags,
Grigor knikte voldaan.
Nu, deze knoop is bij het raura
gevonden op den echtend van Sir
Benjamin's dood Het kamermeisje,
dat gewoonlijk de kamer deed, vond
het ding. Toen zij het vond was er
niemand in de kamer yoweeft behalve
juffrouw Wildmg. 'Dat wil dus zeg
gen dat da', de dokters er ook nog
niet geweest waren. De knoop lag er
nog niet toen Juffruw Wilding den
avond te voren bij tri Benjamin ge»-
weest was. Begriip je?
(Wordt .vervolgcH,
