luws lm
AV.V
Brieven nit Mice.
DER0£ BLAD.
Zaterdai 1 Mat 1820
MONTE-CARLO.
Mon;e-CarJo! -Honderd en één
Jbeei- is liet lieeclireven. Baedeker,
Guides, Plane, in soorten! Waarom
zou ik herhalen, wat u allang weet?
Hoeveel reisbeschrijvingen, hoeveel
(reisherinneringen en hoeveel „Brie
ven uit Monaco" zijn er niet gepu-
public eerd? Mijn neefje en zijn
■vriendjes weien dal in Monaco, een
prinsdom -lig;, want zij verzamelen
postzegels; mijn nichtje en haar
vriendinnen weten, dai er een ongi»
kende weelde en élégance ten toon
gespreid worden en alle groote men-
eehen weten, dat er gegokt wc
zwaar gegokt, zooals nergens ter we
reld.
Hoe- verleidelijk en aanlokkelijk. is
Monte—Carlo of „Manié- carle" zooals
de Fi-anschen zeggen! Verleidelijk om
zijn speebank, aanlokkelijk om z'n
heerlijk klimaat, zijn echoone na
tuur en zijn vele attracties: tentoon,
stellingen, opera's en concerten, come
dies enz.; maar de clou hl ij fit dc spec
hank! Duizenden en duizenden «ne
men van hun woonplaats uit een
biljet Moni',e^Carlo en bekommeren
zich niet om zonneschijn, bloemen of
roispantijen, nog minder om muziek
of kuns;. Zij gaan spelen, zoo lang en
zoo dikwijns en zooveel als ze kun
nen, en als het ;c pas komt gaan ze
nog een beetje op onnoozele duiven
schieten, die uit kooitjes worden los
gelaten en waarmee ze in Januari en
Februari nog ec-n prijs van 20.000
francs kunnen winnen.
En al wil de Prins van Monae
nou nog zoo graag lie; goede en het
edele, de menigte stroomi naar de
Bank er. slechts een enkele klimt op
tegen den heuvel, waar he; mooie en
onteressante Musée océaiiographique
staat. Op den leek maakt., he: museum:
een prettigen indruk: niei overladen,
Het is een enorm gebouw, dat bijno
.direct uit de zee oprijst. Voor ilen
kenner zijn er lal van zeer interes
sante bijzonderheden en verzamelin
gen waarvan die van den Prins wel
de voornaamste zijn. Tot op een diep
-te van 5310 Meter zijn de diopzec-rri-
derzoekingen door middel van sleep'
net-ten voortgezet. 1-1 e;. Aquarium ech
ter haalt nie; bij het Aquarium te
Amet erdain.
Aan hei zuid-oosten van hel
schiereiland Monaco is een mooie
tuin „Les Jardins dc Saam-Martin",
ook wel Peti.e-Afrique genaamd, oir
de daar welig groeiende Afrikaan
echo flora.
Het paleis van den Prins, half
fort, half burcht, maakt een al
zonderluig6ten indruk en doet je der-
ken aan al je biokk'endoozen ui; je
jeugd ile zamen en loen onlangs de
prinses trouwde met een Italiaan'
scïieii .prins, kreeg je den indruk van
een pojjpen vertooning.
He, neef: hei regeerende huis der
Grimaidi's in den loop der jaren nien
aan Tomamiek ontbroken en ook
doen er allerlei fantastische verhalen
de rondte. De pasgetrouwde prinse*
is een aangenomen kind van den re
geerenden prins Alben; en een doch
ter van diens broer Louis. Benige
jaren geleden werd Nice in opscmul-
ding gebracht, door het verdwijnen
van de prinses. De moeder van de
prinses is, naar, men zegt, een vrouw
uit andere. kringen en daardoor
schijn1, een familieconflict ;.e zijn om
slaan.
Naar 't heet zal de prinses eens
g eer and e vorstin van Monaco zijn.
„En attendant" iö ze onlangs me;
den taliaanschen graaf de Polignac
getrouwd en heeft ze dertig millioen
meegekregen; daar moe, en de jong<
lui 't voorloopig maar mee doen.
De prins kan ui:, z'n studeerkamer
z'n geheel e rijk overzien. Driesleden
zijn hem onderdanig. Monte-Caiio,
La Condamine en Monaco, maar zé
zijn zoo vol en tegen elkaar gebouwd
dat je af en toe niet weet waar
eigenlijk precies ben;.. Met al dal
bouwen en wroeten m de aarde zijn
er aldoor interessante bijzonderheden
los gekomen, voorat ih Condamine,
waar, behalve skeleiten van Kelten,
ook allerlei munten ui-, den tijd der
Phenliciërs en Romeinen gevonden
kijn. in 1880 is een schat van mum!'
stukken en sieraden gevonden, die-
dateer, uit de derde eeuw onzer jaar
telling. Deze gouden medailles, een
gouden borstbeeld]'e van keizer .Ti,lus,
gouden armbanden en diadeem, wor
den in het paleis bewaard.
Maar de groote at.ractie is en
bdïjfi;, Mom.-Carlo, een naam, die
over de geueele wereld bekend, be
roemd en berucht is.
Dit, plaatsje, da; een kilometer lang
is en 7(10 Meter breed, e.n dait. voor 50
jaar nie;. veel meer dan een kale
rote was me; wat piji.iboompjes, dit
kleine pieltje grond is vermaard er
dan welke plaats der wereld ook.
Toen de spoorbaan aangelegd werd
heefit. men. kunnen constateer en, dat
al in de alleroudste tijden deze rotsen
langs de kust bewoond waren, omdat
ze namiurlijike schuilplaatsen aan den
ihensch boden. In Memton zijn 't de
P'iouseé Doussé, in Monaco de
SpéJugnes en in Beaulieu )©6 Baous-
P.oux, die bewezen hebben, dat de
inenscli ui,; hei voor-historisch tijd
perk liier verblijf hield.
lil 1863 is meneer Frangoie Blanc
over zee naar den >;oen regeerenden
prins Charles III van Monaco gegaan
en uit een onderhoud van die «.wa^
Mon!e-.CarIo ge-boren. Sinds dien is'
het arme, tierige eaa:Je Monaco, dal
herhaaldelijk bestookt en belaagd is
geworden, zelf6 eenigen tijd, tot- he;
keizerrijk aan Frankrijk behoorde, tot
bloei gekomen. Condamine, dat een
mooi tuimje was, is een leelijke,
luxe-stad gewoiden, Mon.te—Carlo, da;
com indrukwekkend stuik, natuur
schoon was, werd een -kunstige tuin
me;, rondom huizen en Monaco, een
rcoversne-st, is nu een poppenkast.
Niet alleen Monaco is tot bloei gek, -
men maai- heel de streek langs de
kust, mijlen vei-. Nice, voorheen een
klein visschersplaa'.sje, heef^. behalve
de vreemdelingen 150.(100 inwoners,
en vlekjes als Beaulieu, Cannes e.a.
zijn welvarende plaatsen geworden en
da; allemaal omdat een meneer Blanc
50 jaar geleden lie;, pientere idéé ge
had heeft de menschen een spelletje ;e
laten spelen.
Ook de familie Blanc is er wel bij
gevaren, want niet alleen dat. meneer
Frangoie Blanc als eerste aandeel
houder scha tóen verdiende, ook de
upper ten nam hem in haar kring op
en in 1877 trouwde een zijner doch
ters met "prins Conetanrin Radzi
en een andere- me,t: prins Roland Bo
napart.
Monaco is een gelukkig land, ook
voor de goede burgers, want bejastiri;
wórd:, er niei betaald. Dit is altijd
zoo gewees; ook vóór dat Monte Car
lo gesticht werd. Er bestonden toen
al wel kleine speelbanken, maar die
konden liü; niet houden. Monaco
toen zeer moeilijk :e befcik.cn, alleen
over zee of over de beroemde „Route
dc Comicho", een route door al'e
vreemdelingen gemaakt. Deze loopt
boog over de bergen en is tijdens de
regeering van Napoleon aangelegd.
Slechis weinigen konden in die
rijden Monaco bezoeken, maar toen
de spoor aangelegd werd en er een
fraai casino boven de zoogenaamde
„spelonken", daar waar nu de „Tir
de Pigeons" is, werd gebouwd, begon
he'. aantal bezoekers steeds grooter te
worden.
Toen de plannen voor di, casino ge
maakt werden, werd liet terrei
rondom gratis ter bebouv» I
aangeboden; niemand maakte er go
•bruik van. Dertig jaar later was de
waarde even hoog als de waarde van
den grond van Pieadilly Circus
Londen en de Chanips-E'isées 1c
Parijs.
In 1863 is de „Soci'étè Anonyme des
Bains de Mer et du Cercle des Stran
gers a Monaco" mei een kapitaal van
15 milil'ioen en 30.000 aandeelen van
500 Fis. gesticht.
Tot nu :oe heette Monte-Carlo „1
Spéhigues",* dat spelonken of holen
beteekent, maai' dai: was toch een
weinig aanlokkelijken naam voor een
zoo eerlijke speelbank aJ$ Monte-Gar-
lo. Da;, zag prins Charles 111 ook in
en daarom doopte li ij z'n nieuwe stad
„Moiv.e-Cario" en werd er „parrain"
van, wat liem geen windeieren gelegd
heeft.
't Ging nu tne,t een vaartje! H Eene
hotel voor, andere na. verscheen;
nog altijd. i6 Holel de Paris, telkens
uitgebreid en verbouwd, het fraaiste.
In den loop der jaren is daar oen
heelc rij van vorstelijke personen af
gestapt,, voor zoovea- ze niet hun eigen
winterverblijf er in de buurt op na
hielden of houden. Maar her; is tegen
woordig maar .dunnetjes met de vor
sten. De ex-keizerin Eugénde moer
toch onwillekeurig wel eens denken,
dat, ze er op haar ouden dag nog zoo
slecht nifti aan toe is. Ieder jaar kom;
ze een poosje op haar mooie villa
„Cyrnos", vlak bij, op 6ap-Mai-tin.
Iu 1878 was hel al noodig, dat het
Casino vergroot werd. Charles Gar-
nier, de bouwer van de Groote Opera
Ie Parijs, ontwierp een plan en zoo
kwamen er nieuwe, speelzalen en een
theater-zaal bij.
Ook de omgeving werd steeds vei"
anderd en verfraaid, maar van na
tuur bleef hoe langer hoe minder
over. Van/hc: station te Monte-Cario
ui; kun je al dadelijk langs monu
mentale trappen naar de bank klim
men, of je per lift even naar boven
laten hijsclien. De rotsen zijn terras
sen geworden en 'n kunstmatige auin,
waarvan het middelste gedeelte in
slijt Le NStre,- bevat een uitgebreide
collectie exotische planten, boomen
en heerstere, lerwijl de grasperken
versierd zijn meil een schat van bloe
men, in keurig onderhonden perken.
Ondanks al dit kunstmatige ein af
gemeten e en volgebouwde is er toch
nog heel veel natuurschoon in Mo
naco over gebleven. Vooral de ver
gezichten op Italië zijn indrukwek
kend en ook het uitzicht op de bergen
is mooi, maar wordt voortdurend ver
stoord door een of ander grooit recla
mebord van Vichy-CéJesüu e.a.
En te midden van ul dat moois en
aantrekkelijke staac dan de Bank van
Monte-Cai-lo. 't Is een kloek gebouw
van .twee .verdiepingen met links zij
vleugels van slechts één verdieping en
rechte een theater—zaal. Wanneer je
de met loopers belegde stoep opgaat,
'kom' je in oen peristyle, met. recht-,
de verplichte, doch kostelooze, ves
tiaire en linlke de'bureaux, waar je je
moet legiikneeren ooi >t.ode speelza
len ie worden toegelaten. Inwoners
van Monaco en omliggende departe
menten hebben geen toegang d.w.z.
oudergeschiJrten en eigenaars van za
ken. Voor Franschen is liet soms heel
moeilijk om toegang He verkrijgen.
Voor weigering word- geen molief op
gegeven. Wanneer je in het bezit
bent van een dagkaart, die je op je
eerste aanvraag krijgt; word; er di
rect gecontroleerd of je do waarheid
gezegd heb;-. Aan je hotel of adres in
den heelen omtrek komt den volgen
den dag een van de vele employé's
om naar je te infonmeeren.
Met je toegangskaartje kun je nu in
de speelzalen terecht nadat, je eerst
het atrium doorgegaan bent. Dit is
een groote hall of zoogenaamde
„salie dee pas-perdus". Het plafond
word;, gedragen door 28 zuilen. Twee
fraaie schilderstukken versierden den
wand. Aan hei eene eind van het
atrium is een bar, aan hei andere
einde zijn drie nauwe ingangen mei;
dubbele klepdeuren, die tot de vijf
speelzalen tóegaiig-gev en
Een benauwend gevoel overviel me,
;oen ik voor het eerst toegang tot de
speelzalen kreeg. Een zacht geruisch
van stemmen en geklikklak van ge.d
met daanusechen door de eentonige
slem van den croupier „Fai;es vos
jeux messieurs!" En onbeschrijfelijk
geluid was het, da- to; jo kwam. Dat
was lang voor den oorlog, toen er
nog met geld gespeeld werd, toen de
gouden honden-frank-stukken bij
stapels op de tafels lagen en toen, de
zilveren vijf-frank stukken bij dui
zenden en duizenden heen en weer
rtverden gesehoven onder hei liul1' van
de zeer laag aan ke.Hingen hangende
olielampen.
En nu, na den oorlog! Beenen je-
nons met het monogram van de Bank:
M. C.! Ook he; publiek leek me an
ders; 't was net of 't in nog grooter
getale was opgekomen; maar of hot
de indruk van vroeger was, die me
was bijgebleven, :oen ik met verba
zing keek naai- dames, die met een
voornuam gebaar het eene bankbiljet
van duizend na lie;, andere verloren,
ik weet het nie;, maar ik vond 't een
onder, minder publiek in Mon'tt-
Carlo. Een uitgebreid poli.it-perso-
neel i6 steeds zoowel in de bank als
daarbui.cn op de been.
Alle zalen, de zaal Renaissance, de
zaal Schmil, de zaal Gamier, alles
was vol. Oru de 24 speeltafels was hei
'n opeengepakte nienig-te, vooral bij de
„Roulettes", minder bij „Trent© et
Quarante". 't Geheel maak-;, den in
druk van groote wachtkamers of een
foyer in een schouwburg. D.e décora-
nies zijn wel mooi, maar is eeri et ij
die de jongere generation niet meer
pakt. Overladen, vee! goud. Langs de
midde'.slezaal is een rest au ran; en
daar rus.cn ze uit, die verwoede
speelsters en spelers. Daar kakelen ze
kwekken en trachten je van de on
feilbaarheid van hun systeem
óverluigem Er zijn or, die zoo daas
van het eeuwige spelen geworden
zijn, da; ze Jan-en-alleman "maar
aanklampen om over hun spel te pra
ten of in zich zelf zitten :e mompe
len om uiit. te vissollen, welk nummer
er nu si-raks precies om vier uur
aan tafel zestien zal uitkomen. Als je
alleen maar nagaat op hoeveel ma
nieren je op de 36 nummers van de
roulelie kan opzefnen, begint 't je al
te draaien.
Je hebt „en plein", ©beval',
„une transversale" „un carré", „4
premiers", „une douzainc", „un
colonne", „une chance simple", „roi
go", „noir", „pair", ..impair'
„passé", „manque", enz, enz. e
dan nog alle combinaties daarvan.
In Mon i-Oarlo woixlt ailcen maar
Roulette en treme e; Quaran'ïe ge
speeld. Rouleite is, zooaJs u wee, een
kogeltje, da: op een draaibaar bord,
in een van de 36 daarop aangebrach
te nummers rolt. Deze nummers zijn
afwisselend rood ei^ zwart gekleurd,
maar de nummers zijn niet opeenvol
gend aangegeven.
Trent e et Quarante is een kaartspel.
De laagste inzet bij Roulette is 5
frs;, bij Tr. et Q. 20 frs. De hoogs;©
inzéti'.en varieeren van 20 tot lUO.OOü
francs en liooger; dal hangt af van
den aard van den inze;. Er is in
Mon te--Carlo een „salie privée". Om
daar toegang je hebben betaalt men
een entrée-prije van frs. 100. Ook
daar wordt alleen Roulette en Trcn'e
et Quarante gespeeld.
Wanneer een speler in Monie-Carlo
zich geruïneerd heeft, is de directie
zoo vriendelijk hem een gratis spoor
baarse naar huis te verschaffen.
Waneer je kunt bewijzen dat je je for
tuin verloren hebt, krijg je zeilfs nog
een klein sommolje terug, maai- ver
liest voorgoed het- recht vaJ1 toegang.
Je kunt dan met je duiijes probeeren
er weer bovenop te komen. Ik lieb
ook wel eens hooren vertellen, da: de
bank sommige menschen in zaakjes
zei, om weer in 's levens gareel ;e ko
men. Enfin, dc bank doet wat ze-
kan.
Nu ik m'n brief overlees, merk ik
dat ik nte:s geschreven heb van ver
wrongen gelaatstrekken, uitpuilende
oogen en krankzinnige spanning, zoo
ais je in romans leest. Ik heb er nooit
wat van gezien. "Wel heb ik de pLok
op het kerkhof gezien, waar ze vroe
ger de slachtoffers wegmoffelden, die
den moed misten opnieuw ie begin
nen. Maar daar is ook alles veran
derd. „On les mélange aux aaltres",
(men begraaft ze -..ussohen de anderen)
vertelde mij de doodgraver.
C. E. M. LUGT.
De terugkeervan
oom Gerrit
door SIMON MOS.
Op 'n zonnigen namiddag- zaten na
de 'koffie de familieleden bijeen, in
de voorkamer, grenzende aan de
straat. Een der ramen was een wei
nig oinlioog geschoven; het andere
inoest dicht blijven,, aangezien de
juffrouw, die daar nabij zat „as de
dood voor tocht, was".
De hoeren rookten dikke, aware
sigaren en, de dames presenteerden
eau de cologne: „dat friechle nog
erreis wat op mee die hitte".
Het gezelschap bestond uit de
docht,eren en zonen van de familie
Wafelijzer, niet de aangettrouwde
mannen en vrouwen, hier vereenigd
in afwachting "van de komst van
oom Gerrit, den eenigen broer van
den vader der hier aanwezige Wa-
Éelijzer's. Vader eni moeder waren
echter voor eenige jaren, kort na
elkander overleden, en van oom Ger
rit, die reeds als jongen op zee waa
n varen, had men sedert jaren
nooit meer lette gehoord. De aange
trouwde leden der fami'ie kenden
hem dan ook slechts van hooren noe
men en hadden nooit verwacht dien
oom nog eens tc zullen aantreffen.
Volgens geruchten van zeelieden,
had oom op een zekeren lijd het va
ren er aan gegeven, om toen zijn ge
nik Ie beproeven op hen. land. In het
groote Amerika was hij achter geble
ven en had.daar van alles bij de hand
gehad. Doch het leven scheen hem
aanvankelijk niet bijster HO zijn mee
gevallen. Hij had overal gezwalkt
gezworven, in de steden en door
woeste streken, de grootste ontberin
gen gekend en honger geleden en
was ten slotte verzeild geraakt bij
de gelukzoekers, die in Catiformc en
Klondyke er alles op wagen, cm een
maal hun slag He kunnen slaan, die
niet rusten en onafgebroken hopen
eindelijk te zullen slagen.
En volgens berichten, ccnige jaren
geleden ontvangen, von een stuur
man van -eesi der skooaniboo-t-lijnen,
was hei Gerrit. Wafelijzer ten slotte
ook gelukt een behoorlijk fortuintje
te bemachtigen. De 'stuurman had
hem gesproken,, toen hij in een der
voornaams;e havensteden, 'n groote
zaak in scheepsvictualiën dreef. Hij
maakte hel uitstekend, was nog altijd
ongetrouwd, en had absoluut ge co
plannen naar liet vaderland over te
komen.
Tot zoovcfrc liepen de laatste ge
luchten omtren,; oom Gerrit.
Maar nu had Jan, de oudste zoon
van du Wafelijzer's, die een betrek
king bij de spoorwegen bekleedde,
aan hel adres van de maatschappij,
plotseling bericht van oom gekregen,
dat hij heden zou arrivceren, om
voor goed In Holland, te blijven. Hij
wilde z'n laatste levensdagen liever
in z'n geboortestad en als be, mo
gelijk was, in. den naasten familie
kring doorbrengen. Zoodoende
Jan hem nu gaan afhalen van den
trein .en zaten cle familieleden in
Jans huis verccuigd, teneinde den te
rugkeer van oom Gerrit af ie wach
ten. De mannen hadden in huil ver
schillende betrekkingen een halven
dag vrij gevraagd en de vrouwen
hadden er met de werkzaamheden tij
dig op gerekend, dezen middag op
visite Ion-huize van Jan te kunnen
gaan.
Iu afwachting nu van beider
komst, zaten de zwagers en zusters,
allemaal neven en nichten van oom
Gerrit dus, het bijzondere geval in
kleuren en geuren te bespreken.
Vooral du in het schrijven vermelde
verklaring, dan oom zeer gaarne, aJs
het mogelijk was, in den familie
kring zou worden opgenomen, gaf
bijzonder veêl stof om het discours
iu die richting levendig gaande te
houden.
Kijk erres, zei Thij6, de broer
van Jan, liij het Jan natuurlijk ge
schreven, omdat-i© wist, dat-die an
't spoor was... dus as ie an de maat
schappij schreef wist ic dat 't terecht
kwam... onze adressen kende-ie na
tuurlik niet... maar dat wil nou
volgens mijn bescheije meening
nog niet zegge, asdat-ie bij Jan wil
gaan inwonen... dat zou 'k ern, eerlik
gezeid, ok of monte raaje,Ja lvee!
Vervolgd* hij tegen Jan's vrouw je
zit er "zelf bij maar 'k 'geloof dat
oom hier, in 'n huishouw© met zes
kinderen z'n pret wel op zei kenne.
As oom 't hier 'te druk vindt,
antwoordde de vrouw van Jan be
scheiden. dan zal-ie bij '11 ander moe
ten gaan... maar hij zal anders van
de kinderen geen la si hebben.
Zeg dat niet-. Keel hernam Thijs
weer, zoo'n man is geen drukte ge
wend. Bij ons bijvoorbeeldzoo
heeieinaal zonder kinderen.., dat
zal em eerder lijken, presumeer ik...
Nou, hij kan bij mijn 'n kamer krij-
gc... Wat zei je vrouw 'I
Netuurlijkj antwoordde
echtvriendin, we ziju der zoo gezeid
voor angeweze, om zoo'n fijne me
neer te leseeren.
Nou ja, meesmuilde Ann, die
getrouwd was met Vogelaar, ©en be
hanger, daarom is 't. nog niet gezeid,
dat-ie bij jullie wil weze... zoo
man, die compleet de lieele wereld
gezien hei*... nou die houdt niet van
die stilligheid, dat zeg ik maar... as-
tie bij ons was, zou-ie z'n eige beter
amrueseere denk ik... onze Marie, die
zoo fijn op de piano ken speule... en
Karei me-, z'n viool... Je mot. ze
maar lioore, die twee... ik denk dal
oom dal beter zal bevalle... en -wij
kenne 'in best hebbe ok
Ja hoor es! bracht Zwager Jaap
in T middcD, hebbel... hèbbe!... da's
hier 't woord niet... aster sprake is
van hèbbe, dan kenne wijlui 'm ei-
gelijk 't beste hebbe... wij hebbe om
zoo te zeggen 'n paleis van 'n huis...
de brave man kan aneb plezier drie
kamers krijge, as 't weze- most... dan
zouc me der nog geen verlet van
hebbe... is 't waar of niet, vrouw?
Nou, dat zeg je wol I was hdt-
bescheid van Koosje, mij- dunkt, dat-
ie 't nergens beter kan krijgen...
zoo'n man brengt natuurlijk 'n hoop
goed mee alderlei vreemde dingen.
ZuLke menschen hechte an derlui ra
re pijperijen, die ze in zoo'n vreemd
lund opgedaan hebbe... 'k weet nog
wel van 'n nidhie von me, die der
vuders nesf kwam voor een jaar of
wat terug uit Oostinje... ook met al
derlei van die rare opgezet beeste en
zoowaar ook\wee levendige apen...
nis waar en tig hoor!... Chut mens,
as ik tor nog an denk... nee, oome
Gerrit is bij ons 't beste thuis I
Jawel, zei Guus, die met Lotje
getrouwd was, da's nou allemaal
goed en wel, maar wal oom noodig
beb, dat kenne jelui em geen van
alle geve... je lui wone allemaal op
'n bovehuis... jelui begrijpt toch wel,
da:, dat zoo'n man veuls te benauwd
ie... zoo'n goudzoeker is an de vrije
lucht gewend... za k res zegge... die
mot vrljigheid hebbe... die mot z'n
amie en beene kenne uitslaan die
mot d<. versche lucht, kenne grijpe
wac- heit-ie on 'n mooie mikmakhij
wil de vrije natuur, za'lc res zegge...
en daarom, wij hebbe 'n tuintje
daar zal de man plezier in hebbe...
as-ie wijs doet, komt-le bij ons.
Nou ja! tuintjelachte Thijs
luid. 'n kattehak van 'n paar el in
't vierkant.
Je vergist je, zei Guus effen,
maar nlbaneur... let op, dat oom©
Gerrit ons huis zal preffereere.
Dat, ken jc an je hart voele!
gooide Ant er bits uil, hij zal wel
wijzer weze.
Stil der es! suste zwager Jaop,
'k meende 'n rijtuig te hooren.
Ja, hij kan bijkans hier zijn:
concludeerde Thijs, op z'n horlogv
ziend, 't is al over drieën
Is me '11 fortuintje, zuohvte
Lotje, os je met zoo'n bom duiten
'.enig komt.
Zeil u dat! sprak Vogelaar, en
't is maar goed, dat ie niet in 'n he-
lèl wil, anders zou'si. vreemd van z'n
een:en proffeteere... dan kan-die be
ter bij z'n ferniilie zijn... ik heb Ma
rie ai gezeid, dat ze 'n mooi stuk-
kie roo. instudeer© voor oom!
Ho! ho! kets.e Koosje. 't is toch
nog niet gezeid, dat ie bij jullie komt
'n paar mooie, groote kamers zé"
em beter an.dtaaii.
Waar zou oom nou beter kenne
weze, as in 'n huis niet 'n tuintje?
vroeg Gunt- onverstoord, op jelui bo
vthuize is overal 'n verschrikke
lijke s ja cos... alles opgepropt, in en
bij mekaar...
Daal' is-tie! juichte Ant, toén
een rijtuig rafelend aankwam en
eenige oogenblikken daarna voor de
woning stilhield.
En inderdaad, het biedt de lang
verwachte te zijn.
Even later Itraden Jan en oome
Geriit de kamer binnen en toen
werd de brave man door allen ver
welkomd, niet een hartelijkheid, die
htj werkelijk niet had durven droo-
men; hij werd zoowaar door alle
niclKen gekust, door enkele op hel
de v/angen, en soms zóó, dat het
klapte.
Oom Gerrit stond even beduusd te
kijken, na deze onstuimige beleefd
heidsbetuigingen. doch weldra ge-
voeide hij zich blijkbaar geheel
thuis, en riep tot neef Jan, dat ie
voor de gezelligheid en op de behou^
deu aankomst, maar een „tikkie"
moest laten hoi en en voor de dames
'n „zoet slokkie", alles voor zijn
rekening.
Toen werd er geklonken en ge
dronken en duurde het niet lang, of
de - ongen kwamen los, en trachtte
ieder der familie het zijne bij te
brengen, om te influenceoren op
oonrs beslissing, in zake de keuze
van een tehuis.
Poeh I i>oehblaasde oom. wat is
het hier warm
Dat liob-ie altijd met die bove-
huize, viel Guus dadelijk in, wij
hebbe 'n benejehuis met 'n tuintje.
Daar zou uwe jethuis voele, hè?
lachte hij. Nou uwekan konime hoor!
Al is 't van aveüd
Och. verklaarde Thijs, z^o'n
Tuintje heb-ie niet. noodig, as je zoo
veel ruime kamers heb as wij.,, uwe
kenne er wel twee krijge oom, as
't noodig is... en 'n mooi uitzicht
op de mark.
Ik vrees, zei Ant, haar kleve
rige aniselne-vmgere aan haar zak
doek afwrijvend, dat oom 't bij jullie
wol te stil zal vinde... jullie met z^n
beidjes... nee, dan bij on e... m'n
Marie breng;, de vroolijkheid der in,
hoor. met der pianospeule... en Ka-
rel met z'n viool... en <lan speule ze
kattérmcens...
Een duo heet dat, lichtte Voge
laar in.
Nou ja, <la:s tot daaran toe...
mei die vreemde woorden kon ik niei
overweg.
As uwe veul dingslghed© heit,
zei Koosje zacht tot oom, die vlak
naast haar zat, dan mol uwe bij
ons komme, wij hebbe wel drie
kamers voor uwe
Hoos es! zei zwager Jaap, na
dat hij 'n hap uit z'n glaasje had ge
nomen, ik vind, datoomc Gerrit oud
en wijs geuogt, is, om zelf He beslis
sen bij wie die wil... bij mijn is-tie
wellekom... .dat zeg ik fransjeman
ik wind er geen doekies om!
Het doet me genoegen,'zei oom
ja. nog 'n liaJvie, Keel onderbrak
hij zieli zelf oven, toen de vrouw van
Jan nog eens wilde "msobenkeri, hei
doet me genoegen, :rg ik, dat ik door
alle familieleden zoo spontaan be
geerd wordt. Dat valt me, eerlijk ge
zegd, verbazend mee, want ik houd
cr niei van, om me als 't ware, bij
de familie in Ie dringen, En het doet
me goed nu te weten., dat het me
tenminste niét aam een onderdak zal
ontbreken, want. om ih 'n liotc! te
logeer en, zou me voorloopig niet
mogelijk zijn Tk zal korfc wezen,
want m'n heel© levensgeschiedenis is
maar zoo niet in enkele woorden mee
ie doelen. Nou dan jelui moet we
ien, dat ik 'n aardige duit verdiend
heb met allerlei affaires, zoodat ik
op 'n gegeven oogeroblik een slordige
hoop dollars bij mekaar had. maar
ja 'n menscli schijnt nooit ge
noeg- te hebben...
'n Mensch blijft 'n mernseh! viel
Ant wijsgeerig in.
Precies! vervolgde oom, en
daarom verviel ik in gewaagde spe
culaties... van het een kwam liet
onder... en laat 'k kort rijm: "binnen
'n paar maanden raakte ik alles wéér:
kwijt... geen cent restte mij meer en
was ik straatarm geworden... En
toen zou 'te weer van voren af aan
hebben kunnen beginnen... maar ik
had er de kracht niet tbc,., ik was
lotaal down!... Ik heb zoo lang ge
scharreld tol 'k het. geld voor de reis
naar hier bij beetjes heb verdiend..,
in .Amerika blijven wilde ik nier
meer En nou ben 'k hier en weten
jullie alles... m'n laatsie ©enten heb
'k daar net besteed... Maar 't doet
me genoegen, dat 'k bij m'n familie
welkom ben... ik zal zoo gauw moge
lijk Hrachten weer 'n boterham te
verdienen.
Hier zweeg oom, na deze gewichti
ge verklaringen staande, met eenigen
nadruk en tamelijke stemverheffing,
d© verbijsterende familieleden bekend
geinaakn te hebben. Toen bij weer
ging zitten, parelde hom de zweet
droppels op het voorhoofd en moest
hij zijn verhit gelaat met z'n sak
doek afvegen.
De neven en nichten, met de res
pectieve echtgenootcn, zaten per-
1>lex en bedremmeld voor zich uU te
tijken. Niemand had den moed iets
te zeggen; het was alsof plots een
donderslag bij helderen hemel wera
geboord.
Ant was de eerste dié de benau
wende stilte verbrak.
Het .wordt onze tijd, manl zei
ze tot Vogelaar, nou oom, wij hooren
dan wel bij wie u komt... wij heb
ben feitelijk geen kamer over.
Als oom per se op 'n tuintje is
gestell, sprak Thijs, ja, dan mot-Ie
bij Guus weze.,. kom vrouw. wij
motte ok weg... 't is bij vijfen
Chul, al zóó laat? lijsde Lotje,
ja mandan word: 't ons klokje ook.
Ja, ja! bevestigde Guus, we
gaan héén.,, nou oom! ik hoop as
dal 't. uwe goed1 gaat, hoor
Bij ons mag 'k uwe niet anrik-
keanedeeré, zei zwager Jaap, ons
huis is veuls te groot... ongezellige
jbot'ï... u doet, wijzer bij 'n ander ie
gaan... Dag oom!... nou we zione me
kaar nog we! erreis... adie!
In minder dan geen tijd waren al
le familieleden opgestaan en heen
gegaan en bleef oom Gerrit over mot.
Jan en z'n vrouw.
Komt u nou es ©ven achter,, zei
Kfr- tot oom, daar heb ik 'n paar
versch gebakken eitjes en wat. brood
op tafel gezet, wan: u zal wel hon
ger hebben.
Het spijt me voor u, oom, sprak.
Jan eenigszins bewogen, dan, hef u
nog zóó is tcgengeioopen maar, u
bent hier thuis hoor!... Mijn salaris
is wel gering en 'k heb 'n groot huis
houden.. zoodat we 't nia; royaal bob
ben... maar als u genoegen neemt
met. hetgeen wij u kunnen aanbie
den, dan bent u hier van hame wel
kom!... En ik hoop voor u, dal het
u mag gelukken hier spoedig een
betrekking te vinden, maar andere
- mijn woning is de uwe ©u zoolang
wij eten, e©t u'ook!
—Ja oom! Als u onzen pot voo»
lief wilt nemen, dan kunt u hier te
recht, zei Kee gulhartig, wij bobben
"n lief kamertje, dat zal ik voor u
in orde maken.
Hahaha schaterlachte oom,
nou is 't genoog!.- Sapristi!
Dachten jelui nou ook al... Nee maar
zoover it 't niet met me, hoor!... Ik
heb die lui. die allemaal zoo harte
lijk waren en vochten om me te heb
ben, maar eens aan den tand willen
voelen... Ik had dal heele slel gauw-
in de gaten... In Amerika leeren we
onze menschen kennen... Ik wilde
maar cens zien welk gczloht ze zou
den zet.en, als ik straatarm was ge
komen Nou, jelui hebt het rosul-
laat kunnen waarnemen... Maar oom
Gerrit kan z'n eindje bes: halen,
hoor! En jk weet nou waur 'k m'n
anker moet neerleggen... Ik dank
jelui wol hoor!... Jullie bennen een.
paar brave lui! En... Jullie 'zult
geen scha hebben van den terugkeer
van oom Gerrit.
Damrubriek
Redacteur: J. W. van Dartelen,
Schoten, Spionkopstraat 55.
Alle correspondentie deze rubriek
betreffende, gelieve men te zenden
naar bovengenoemd adrre!
PROBLEEM No. 196.
AuteurP. A. Nooy, Haarlem,
(Lid der Haarlemsen e Damclub")
Eerste Publicatie).
47 - 4S
Wit.
Staud in cijfers;
Zwart 11 schijven op1, 7/9, 12»
14, 16/7, 19, 26 en 27.
Wit 11 schijven op: 20, 29, 34/7,
40, 41, 43, 47 en 49.
„Wit speelt en wint".
UIT DE PRAKTIJK.
Onderstaande stelling is uil de
partijP. J. van Dartelen met Wit
tegen H. Boks met Zwart, gespeeld
op Maandagavond j.l. in den onder-
lingen wedstrijd der „Haarlemsche
Damclub".
b y g tg 9
13 m m a
5 fi
m a êi
6 a m u m
a a a
Wit.
Stand in cijfers:
Zwart 14 schijven op 3,5.6,8/13
16/8, 22/3.
wit 14 schijven op: 27, 29/31, 33
34, 36, 38.9, 41, 43, 46, 48 en 49.
In deze stelling lokte Wit een
foutzet uit, waarop Zwart inging en
waardoor Wit dam forceerde.
Wit 30—24 Zwart verlokkende
tot 23—28 1
Zwart 23—28.
2. Wit 24—19. 13 24.
29 20. In deze
stelling forceert Wit steeds dam door:
A. Op 10—15,10—14,9-14 en 3:14,
17—21 of 16-21 en 12:1 volgt
31—26 of 31—27 met winst.
B. Op 2832 volgt direct 20—15.
met dam
O. Op 8—13 of 9—13 volgt 20—15
met dam 1
Oplossingen van Probleem No. 196
worden gaarne ingewacht lot uiterlijk
Maandag 10 Mei a.s.
