HAARLEM'S DAGBLAD
OM ONS HEEN
Jonkvrouw Jacqueline
Suitenlandsch Overzicht
De eonferentie.te Spa.
VRIJDAQ 9 JULII9Z0-TWKEUBBLAp
No. 2701
De Economische Branding.
overige punten van Let program nog
worden afgehandeld. Maar cok in Bat
geval vraagt men rich at, wat m
Durtschlend gebeuren gaat.
De indruk van dit nieuwe Entente-
ultimatum moet geweldig zijn. Het
beteekent immers mets meer oi min
der dan dat man een koortslijder het
laken van het bed trekt. Er behoeft
met aan getwijfeld te .worden, dat
men natuurlijk noch van links, nocb
van rechte-radiicalo zijde er een oogen-
blik aan denkeii zal, de wapens af te
geven, liet nation aal-bolsjew isme, de
actie dar Duitsche communisten en
die der rechte-reactionn air en moet
elk op liaar wijze, om eigen motieven
door deren maatregel versterkt wor
den. Men vraagt zich bovendien ai, of
dit nu het resultaat is van al die stu
dies» die tallooze Entonte-commteaies
in Duitachland gemaakt hebben.
Natuurlijk is het, zoo onmiddellijk
voor do feilen staande, uiterst moei
lijk de volle beteeken:s ervan te door
zien, maar gezien den werkelijken
island van zaken in Duitschiand, moet
deze nieuwe wending van zaken ten
minste als gevaarlijk voor de rust in
gelieel Europa beschouwd worden.
Meer dan Dinsdag is er ditmaal re
den om het woord „crisis" te gebrui
ken, want al besluit etraks de Duit-
sche regeering te onderteekenen, dan
zal dit besluit voor den binnenland-
scheu toestand In Duitschiand toch in
elk geval eon crisis beteekenen".
Wat de inlevering van wapens be
treft wordt, geme&d, dat_de deskundi
gen dier geallieerden Woensdag lang
durig met den Duitschen generaal
von Seeckt beraadslaagd hebben. De
geallieerden namen aan, dat Duitsch
iand vernietigd heeft 14000 kanonnen,
500 machinegeweren en 750.003 draag
bare wapenen, maar de geallieerden
weigerden de cijfers der Duits cheat te
geloovenbetreffende het materiaal
dat nog vernietigd moei worden, want
daarvan .worden nog steeds nieuwe
voorraden ontdekt. De geallieerden
veronderstelden dat -ten minste de
helft van liet Duitsclie oorlogstuig nop
niet is vernietigd.
De Duitschen generaal heeft
toegegeven, dat er nog ongeveer
een drie millioen geweren uitgeleverd
moeten worden. Maar die w a -
penszijninhandenvan de
b u r g e r lj. De regeering heeft al
het mogelijke beproefd om ze weer in
handen te krijgen, zelf© gepoogd ze
weer terug te koop en, maar allee bleek
tevergeefs. Do regeering kon alleen
geweld gaan gebruiken en de me-
dedeeling die nu volgt, zal in Duitsch
iand zelf ongetwijfeld groote opschud
ding wekken is besloten om
geweld te gebruiken, of
schoon haar leven er mee gemoeid ie.
Maar op bot oogenblik blijft de Duit
sche regeering niettemin onmachtig
de voorwaarden van het verdrag na
te komen.
DU werd evenwel door den Duik
schen generaal verklaard voordat de
Entente- eiechen van Donderdag be
kend waren.
De entente-delegaties te Spa hébben
het den Duitschers kwalijk genomen,
dat zij niet onmiddellijk dr. Gessier,
den minister van Oorlog, naar de con
ferentie hebben medegenomen.
Het „Berliner TagebL" herinnert in
dit verband aan de entente-nota „door
generaal F och gefabriceerd of gedic-
teerdJ', waarin over de ontwapening
gezegd wordt: „De geallieerde regee
ringen verwachten, dat de Duitsche
regeeringeii baar geen voorstel meer
zal doen rot verandering der militaire
bepalingen van het verdrag, daar op
dergelijk© voorstellen slechts weige
rend geantwoord zal worden en zij dus
nieuwe en nuttelooze vertraging zou
den veroorzaken."
Het blad merkt verder op:
„Alle Fran sche bladen, en ln de
eerste plaats do bladen die liun poli-
hek betrekken uit liet Franeolie mi
nisterie van buiten! andsolie zaken,
verklaarden eensluidend, dat te Spa
niet meer gesproken zóu worden over
de ontwapening en dat.de DuitacSrere
due verstandig zouden doen. geen po
ging jn die richting te.ondernemen.
Daarom besloot men te Berlijn, dat
dr. Gesslcr voörloapig niet naar Spa
zou vertrekken. Dit was .correct en in
overeenstemming met den van Fran
sche zijde zoo scherp geformuleerde!)
eisch. Het schijnt, dat de lieer Mille-
land jntusechen den tekst van de ont-
wapenin'gsnota en he: standpunt van
zijn pcre heeft vergeten. Of liecft hij
misschien, nadat van Fransche zijde
het noodige was gedaan om den rijks
minister thuis te houden, .tegenover
Lloyd George en dc andere geallieer
de staatslieden dit thuisblijven uitge
legd als een onbehoorlijkheid, dia
opnieuw den „slechten, geest" van
Duitedh'land moest bewijzen0
Daarom vraagt het „Berl. Tagebh":
Intrige of eleclit geheugen'?
DBBJGEXDE PUTSCH IK BRUNSWIJK?
De „Braunachweigur Laudesztg."-
publicoart bijzonderheden over de
voorbereiding van een nieuwe poli
tieke algemeen e slaking, die aan het
eind dezer wéék zou beginnen.
Tevens meldt het blad, dat het
revolutionaire comité van actie 'druk
doende is om het in Brunswijk be
staande roode leger opnieuw te orga-
niseeren en uit breiden. Alleen
in de stad Brunswijk telt dit leger
3500 k 4000 man.
De roode afdedingen staan onder
commando van vroegere Russische
officieren, die in Brunswijk hun
kwartier hebben opgeslagen en zich
geheel ongedwongen in de straten
der stad bewegen.
Bij de revolutionnaire centrale le
Brunswijk komen iederen dag vele
ordonsnsen en koeriers uit olie dce
len van het Duitsche r>-k aan.
De revoiutionnaire volks weer (roo
de garde) en de volksmarlnedlvisie
staan te Brunswijk eveneens gereed
om toe te slaan. Ze zijn te zamen
1300 man" sterk.
In dit verband is het opvallend,
Öat het Brunswijksclic sta&tsmintete-
rie, dat uit onafhankelijke socialisleo
bestaat, druk bezag is de Brunswijk-»
sche veiligheidspolitie, die tot dus
ver uit betrouwbare burgerlijke ele
menten bestond, te „reorganisecren"-.
Ook de burgerwachten op het platte»
land worden in radicalen zin gere
organiseerd.
Da Duitsch-natLonaie rijksdagle
den dr. Wienbeck, Paula Müller, dr.
Hehferich en Muixuii hebben een in
terpellatie Ingediend, waarin zij de
aandacht der rijksregeering op deze
revolutionnaire toebereidselen vesti
gen en vragen, wat de regeering
denkt te doen om dea) grond wette) ij
ken toestand te verzekeren.
Verspreid nieuws
DE BETREKKINGEN VAN BEI>
Glè MET RUSLAND. De commis
sie ter verdediging van de Belgische
belangen in Rusland, een offtcieeS
lichaam, dat door <le Belgische re
geering wordt bekostigd, en door den
heer Gooreman, oud-nunist-er-presi-
dent, werdt voorgezeten, heeft zich
met aigeaneeme stemmen tegen de
hervatting van de economische be
trekkingen met Rusland uitgespro
ken. De leden waren van oordeel
dat dé Sovjets geen genoegzame
waarborgen bieden, en dat er geen
sprake van kan zijn aan Sovjet-Rus
land spoorwegmatariaal te leveren
zonder ctarvoor goederen en graan m
de plaats te krijgen, liet graan ont
breekt echter in Rusland en het ver
keer ia nog voor langen tijd gedesor
ganiseerd.
De guaestie betreffende het goud
is zoo lezen we ln "t Alg. Hbid.
in de commissie hot onderwerp van
uitvoerige bespreking geweest. De
Sovjets bezitten veel goud, dat gesto
len en waarop vele schuldeischere
aanspraak kunnen maken. Onder
deze omstandigheden kan dit goud
niet als betaling voor goederenwor
den aangenomen. De commissie is
bovendien van oordeel dat de bolsje
wistische regeering tijdelijk is, en
dat men haar niet moet bevestigen
door haar econamiech te steunen.
De commissie betreurt het onlangs
door de regeering genomen besluit de
handelsbetrekkingen met Rusland te
hervatten, en meent dat mdustrieeien
die de Russische toestanden goed
kennen, hadden moeten worden ge
raadpleegd.
DE TOESTAXD IN IERLAND.
Toep Dinsdag de juryleden van de
Waterford Assizes becedigd zouden
worden, bleek, dat van de acht en
zeventig benoemde juryleden slechts
achttien waren verschenen.
De rechter verklaarde, dat dit
plichtsverzuim was te wijlen aan het
feit, dat alle juryleden een brief had
den ontvangen van de militaire
autoriteiten van het lersche Repu-
bükeinsche leger, waarin hun werd
medegedeeld, dat het afleggen van
een eed ais jurylid beschouwd zou
worden als verraud tegen de lersche
Republiek en dat een dergelijke daad
door hen verricht zou worden op
eigen risico.
De rechter verklaarde, dat ten ge
volge van dit optreden alle gevange
nen in de gevangenis moesten blijven
en de- schuldigen niet géstraft kon
den worden.
Hij beboette de afwezige jury-leden
met boeten van 10 tol 100 pd. sterling
VERZOEK OM STEUN VAN ARSEMë.
De internationale conferentie voor
Armenië heeft een brief gericht tot
den Oppersten Raad van den Vol
kenbond, waarin rij vraagt zonder
dralen schikkingen to treffen om de
Aimeensche republiek te steunen en
haar in het bezit te stellen van de
provincies in Turksdk-Armenië, die
naar volgens het besluit der vredes-
desconferentie toekomen, alsmede oip
dc bescherming der Armeniërs in an
der a gebieden te verzekeren.
Do conferentie ver-zoekt der Brit-
sche regeering haar troepen niet uit
Bij de firma l'Jeenk Willink en Zoon
alhier zijn door Mr, M. W. F. Treub
drie artikelen, die hij eenige maanden
geleden in de „Vragen cles Tijds"
schroef, uitgegeven ln brochurevorm,
la Débacle (de ineenstorting) Interna
tionale Credietverleening un Neder
land in de Branding. Zo zijn tot ze
kere hoogte journalistiek e" ofschoon
Mr. Treub, naar hij in zijn voorwoord
zegt, enkele détails up to date heeft
gebracht, zijn tijdens het drukken van
<io brochure do gebeurtenissen haar
opnieuw vooruit gesneld. Van de bij
eenkomst te Spa bijvoorbeeld rept de
brpchure nog niet en de onzekerheid
of Polen het Bolsjewisme kon tegen
houden, is thans, helaas, veranderd
in de zekerheid, dat het londl daartoe
niet bij machte is- Niettemin zijn vele
opmerkingen in de drie artikelen van
genoeg beteekenie, om het t0 prijzen,
dat zij nu te zamen in boekvorm ver
schenen.
La DéMcle is gedeeltelijk critiek op
het verdrag van Versailles, gedeelte
lijk een herinnering aan de redenon
waarom Europa (niet het Centrale ge
deelte alleen) in een noodtoestand ver
keert, namelijk: dat al de groote mo
gendheden, die aan den oorlog deel
namen, meer dan vier jaar lang
slechts één alles overheersohend doel
hebb-m gehad, den oorlog te winnen.
Daaraan werd alles opgeofferd» alle
andere overwegingen moesten er voor
wijken. Zeer terecht licht de schrijver
dat aldus toe, dat een beschaafde *=a-
lüeuleving, die al haai- mijnen, fabrie
ken. altkers, landerijen spoorwegen,
vaartuigen en, lust not least, al haar
hoofd- en handenarbeiders noodig
heeft om haar loden te voeden, te klee-
den, te huisvesten en hun de hoogere
geruetingen des geestea te verschaf
fen, niet straffeloos een groot gedeelte
van dio voortbrengingskrachten ver
nietigt en ïriet straffeloos datgene ver
waarloost wat zo er niet van vernie
tigd heeft. Toch geschiedde dat in den
oorlog wel en ik geloof, dat het niet
anders kon. Als wij lezon, dat het
maar weinig gescheeld heeft, of
Duitschiand had met zijn verfoeilijke
dUikbooten Engeland overwonnen en
daarmee de zege behaald, begrijpen
wij beter, waarom het noodig was alle
aandacht aan die eene noodzakelijk
heid het winneu van den oorlog, te
wijden en al het overige in 's hemels
naam tijdelijk maar te laten rusten.
La déMcle is voornamelijk de in
storting van Duitschiand. Treub, be
kend Franscbgezinde, gevoelt heel
sterk, dat het voor Europa noodig is,
de central© landen en vooral Duitsch
iand, als het belangrijkste daarvan,
te steunen in zijn pogingen om er
weer bovenop te komen. Uit het Euro-
peescho vraagstuk kan Duitschiand
niet losgemaakt en op zij gezet wor
den, om daar zijn noodlot maar te
ondergaan: het had vóór den oorlog
tp. veef aanraking met handel en nij
verheid in andere landen, om zoo het
niet opnieuw tot bloei mocht komen,
geen nood'lottigen invloed uit te oefe
nen, ook op de belangen van dB rest
van ons werelddeel. Economisch en
politiek. Een kind kan begrijpen, hoe
een tot wanhoop gebracht Duitsch
iand, geen toekomst meer ziende, in
de armen moet vallen van een Bolsje
wisme, dat er al lang op loert. Ge
beurt dat, dan ie de positie van an
dere landen, ook van Nederland, nog
veel moeilijker en gevaarlijker.
Duitschlands economisch herstel, zoo
betoogt de beer Treub, maakt noodig
dat het in staat gesteld wordt, om de
goederen, dio het noodig heeft om aan
zijn bevolking, de noodige arbeids
kracht en arbeidslust terug to geven
en zijn fabrieken met de vereischte
grond- en hulpstoffen to voorzien, op
crediet te verkrijgen. Hij dringt dus
aan op credietverleening van de zijde
van alle landen, dio nog credietwaar-
dig zijn, zoodat ook aau de bevolkin
gen van de meest geteisterde landen
de mogelijkheid van een dragelijk be
staan en van een bet-ere toekomst ge
opend wordt. -
Let wel: ofschoon de Centrale lan
den dezen steun het allermeest noodig
hebben, is het Treubs bedoeling niet,
dat die tot herr beperkt zal blijven.
Ook Frankrijk© financieel© omstandig
heden zijn niet gunstig, dë schrijver
gevoelt blijkbaar.voor de eigenaardige
oplossing, die door den Engetechen
economist Keynes aan de hand wordt
gedaan, dat de Landen die hun mede
strijder© groote sommen hebben voor
geschoten, voornamelijk dus Enge
land en Amerika, daarover eenvou
dig de spons zullen holen omdat hun
bestaan daarmee niet bedreigd wordt.
Het denkbeeld eter Internationale
Credietverléening werkt de schrijver
Feuilleton
HAAL UIT HET OUDE
KAMERIJK.
V-r ij v ertaald naar het
Engelse!) van
BARONES ORCZY,
11)
.Massi.x! zeide ze, u beseft niet
hoeveel u vandaag voor uw land ge
daan heeft!
Ik heb zeker gehandeld tegen
mijn verstand en mijn beter welen in,
zeide hij brommerig. Maar toch boog
hij en kuste de hem aangeboden hand,
En madame Jacqueline zal in Ka
merrijk zijn? vroeg zo.
Zij is al in Kamerrijk, antwoord-
do hij.
Dan zal het 't beste zijn als Mon
sieur er regelrecht heen gaat. Zult gij
er zelf ook zijn, Messire?
'Ik helaas niet, mevrouw, ant-
woorde hij. Nadat ik mijn broeder
en d'Inchy heb gesproken en hun toe
stemming voor dit wilde plan heb ge
kregen, moet ik mij in Utrecht bij het
c;cr vaü den Prins van Oranje voe
gen.
in zijn tweede artikel nader uit. Ik ci
teer daaruit niet, omdat doze beschou
wing er toch maai- alleen toe kan aan
sporen, om het boekje zelf ter hand
te nemen en bovendien, oiüdat aan het
derde artikel Nederland in de Bran
ding nog een woord moet worden ge
wijd.
Dit derde artikel staat in mineur.
Mr. Treub hangt daarin een beeld op
van den toestand in Nederland, dat
allesbehalve bemoedigend ie en waar
in wij niettemin geen overdrijving
kunnen ontdekken. Wijzende op den
handel, betoogt hij, dat in Nederland
vee! goederen zijn geïmporteerd,
voordat de valuta's van de landen,
die afnemers dezer goederen waren,
sterk daalden. (Leveling daarheen
was dus alleen mogelijk met groot
verlies en omdat de opslagkosten ©n
de pakhuishuur zeer gestegen zijn is
dit een moeilijkheid te meer. Toch
zouden de bezitters misschien nog
wel met verlies willen vorkoopen,
om van deze goederen af te zijn,
wanneer zij geen rekening moesten
houden met hun bankcredieten.
Voor een aantal hunner zou gedwon
gen verkoop beteekenen, dat zij
hunne financieele verplichtingen niet
meer kunnen nakomen, faillissement
zou daarvan dus het gevolg wezen.
Daarom verkoopen zij niet en specu-
leeren op een verbetering van de
markt. En de bank die het geld voor
schoot heeft er natuurlijk belang bij,
den debiteur niet te executeeren.
maar cp den duur kan zulk een tue
stand niet blijven. Tenzij er spocuig
een belangrijke verbetering komt )n
de buiténiundsche valuta's, jg een
tijdperk van rr.eer of minder vr om
zich heen grijpende faillissementen
te verwachten.:
Dit is, do lezer ziet het, een som
ber perspectief. Voor de export
industrie is de toestand, meent de
schrijver, niet beter. Omdat onze gul
den zoo hoog -staat, kunnen de lan
den met lagere valuta's (en dat zijn
bijna alle) niet van ons koopan, met
het gevolg, dat de export stilstaat. De
sigarenfabricage, de kurklndustrte,
do jamnijverheid, de tuinbouw
(bloembollen- en boomcultuur) de ex
port van kool, oesters, haring, ansjo
vis, alles staat er om de genoemde
redenen slecht voor. En terecht wijst
de schrijver er op, dat gedwongen
stop zotten van een tak van bedrijf
steeds verder om zich heen grijpt,
dan de kringen van hen, die er recht
streek© mee te maken hebben, om aai
te bewijzen noemt hij de oofttelers,
die hun producten niet kwijt kunnen,
wanneer de jamfabrikanten hun pulp
niet kunnen kwijtraken, het kui-
persbedrijf en de mandemnakerij,
die nauw betrokken zijn bij do we
derwaardigheden van de haringvis-
scherij, de oester- en moasölteelt.
Dezo voorbeelden kan ieder naar
welgevallen vermeerderen. Het gaat
daarmee ols met 't welbekende beeld
van den steen in den vijver: als nlj
in 't midden van 't water neerplornpt,
zijn de rimpels ver daar vandaan tot
aan den oever toe, zichtbaar.
Dat het hier alleen om kapitalisti
sche belangen gaat, zooals een niet
gering deel van het publiek meent,
wordt door den schrijver ten stefllig-
ste ontkend. Kleine ondernemers zul
len daaronder evenzeer te lijden heb
ben. „En welk een werkloosheid zal
er niet komen in allerhande vakken
van industrie, wanneer do meerder
heid onzer exportondernemingen zich
zou moeten inkrimpen of, arger nog,
tijdelijk zou moeten stop zetten?
Waarlijk, ook in deze crisis blijkt
weer, dat er tusschen de verschillen
de maatschappelijke, klassen wel tot
op zekere hoogte beilangeiwersckil is,
maar dat daarboven een beHangen-
emeenschap bestaat van allen, die,
etzij ais ondernemers, hetzij als ar
beiders, in denzelfden tak van be
drijf werkzaam zijn. De in aantocht
zijnde en ten deële reeds aanwezige
crisis zal een aantal groepen van
arbeiders even zwaar treffen, als de
werkgevers in de bedreigde takken
van bedrijf".
Zoo schrijft Treub en wij zien daar
uit, over welke groote belangen, ook
voor ons land, binnenkort zal wor
den beslist. Beslist door de inter-
i nationale credietverleening, die de
nieuw gestichte Volkenbond met
j spoed in studie heeft genomen en...
door de conferentie te Spa, die zal
hebben to oovdeelen over liet lot voor
al van Duitschiand, ten opzichte van
de nakoming der bepalingen in het
verdrag van Versailles.
We zien, dat niet alles *in de bro-
- Maar u zuit er toch voor zorgen
dat mijn broeder een vrijgeleide krijgt
en er zeker van is door Baron d'In
chy verw clkonid te worden?
O, d'Inchy zal het wel goed vin
den on mijn broer ook. Zij zullen Mon.
trien r zeker welkom heeten, antwoord
de de Montigny met een zucht. Wij
hebben er allemaal veel voor over,
Majesteit, om deze verbintenis, waar
wij zooveel van verwachten, tot stand
te brengen.
Hij was nu als was in de handen
van de Koningin van Navarre. Diep
in zijn hart wist hij dat .'lij er ©trales
wel anders over zou gaan denken; hij
wist dat het moeilijk zou zijn om zijn
broeder en de andere koppige Vlamin
gen die beslissen moesten over de toe
komst van een volk ©n van een rijke,
erfgename, zoover te brengen diat zij
éindelijk toestemden in deze wilde ro
mantische plannen von Marguerite
van Navarre; hij wist dat lilj lang en
veel zou moeten praten voor hij zijn
doel bereikt had. Maar nu hij een
maal toegegeven had was hij eerlijk
genoeg om zijn deel van de overeen
kom.-1 na te komen.
Mooi zool riep Marguerite uit.
En Ik smeek u geen tijd te verhezen.
Monsieur zou vanavond al naar Ka
merrijk kunnen vertrekken.
Zon de lleriog alleen gaan? vroeg
de Montigny.
Neen, neen, yiel Francois in.
"drnrë nieuw is. De historié échuifl
zoo bliieëmsnei voorbij. Maar veel
van wat in het werkje te lezen staat
is van belang om te overdenken; rk
vermoed daarom, dat het niet minder
gekocht en gelezen za! worden, dan
Treubs vorige beschouwingen.
J. C. P.
't Wa© Donderdag een belangrijke
dag voor de conferentie te Spa en
daarom ook voor de geheete wereld.
Over de zitting van dien dag wordi
gemeld, dat Lloyd George opnieuw
namens de Entente 't woord voerde.
Hij deelde mede, dat de Duitsche ge
delegeerden den volgenden morgen
(dus heden Vrijdag) besluiten moeten
onderteekenan waarbij Duitschiand
zich verplicht na drie maanden 50.000,
op 1 Januari 1921 de geheele 100.000
man rijksweer ontbonden te hebben.
Bovendien ©n dat te wel het voor
naamste dat oogenbldkkelijik de Sl-
cherheitsweihr, dus de zgu. groene po
litie, en de „Einwohnervvehren" ont
bonden zuilen worden.
Verder moet de Duitsche regeering
onmiddellijk een publicatie in Duitech
land publice-erem waarin de onmiddel
lijke inlevering wordt geëischt van
alle wapens, diie zich in handen der
burgerlijke bevolking bevinden en
waarbij in geval van overtreding met
zwar© straffen wordt gedreigd.
Ook moet dc Duitsclie regeering on
middellijk stappen doen tot uitvoering
van alle noodige maatregelen voor de
afschaffing van den militairen dienst
plicht en tot het organiseeren van het
leger op den grondslag van een mili
tairen dienst met langen diensttijd,
gelijk voorgeschreven bij het verdrag.
Voort© moet Duitschiand aan de ge
allieerden ter vernietiging uitleveren
en de geallieerde helpen bij de ver
nietiging van alle wapens en militair
materiaal, die liet nog heeft en de bij
het vredesverdrag toegestane hoeveel
heden te boven gaan.
Ook moet Duitschiand de toepassing
waarborgen van de militaire bepalin
gen van 't verdrag benevens van de
luchtvaartbepalingen die nog niet uit
gevoerd zijn.
Bovendien is bepaald, dat Duitsch
iand in de zón© waar 4e wapens in
gezameld moeten worden tot 1 Oct. de
legersterkte mag handhaven.
Al© de geallieerde commissies van
toezicht in Duitschiand vaststellen, dat
de gestelde voorwaarden niet worden
nagekomen, zullen de geallieerden
overgaan tot de bezetting van een
nieuw stuk van het Duitsche grondge
bied, hetzij het Roergebied, hetzij
welk© andere streek ook, welke zij
niet zullen ontruimen voordat alle
voorwaarden van de huidige regelipg
ten volle zullen zijn vervuld.
Von Simons, de Duitsche minister
van buitenlandsck© zaken, verklaar
de, dat men de besluiten en voorwaar
den, opgenoemd in de nota dei- geal
lieerden, aan de Duitschers. oplegt,
zonder hun afvaardiging op ie hei..
geroepen om ze te bespreken.. Hij ga!
vervolgens een >'onimentaar op eik der
punten van het antwoord der goal
lieerden en verklaarde ten slotte, ö..t
dB Duitscho regeeriug al het moge
lijke zou doen om de voorwaarden na
te komen, die haar zijn opgelegd en,
tas dit met zou geschieden, de gevol
gen daarvan zou moeten dragen.
Lioyd George antwoordde, dat het,
wilde do conferentie haar werkzaam
heden kunnen voortzetten, noodig was
dat de formccle aanvaarding van de
Duitscho reg&ering van do regeling
officieel werd vastgesteld.
Von Simon© verklaarde daarop, dat
hij den volgenden ochtend- (dus lieden
Vrijdag) het antwoord van de Duit
scho regeering zou lateur weten, te
gelijkertijd met ziju antwoord nopens
de vraagstukken van vloot en lucht
vloot.
De eischen aan Duitschiand gesteld
zijn vérstrekkend.
Een correspond ent van de N. R. Ct.
te Spa seint o.a.:
„Men vraagt zich af of men waakt
of droomt- Is het misschien een sinis
tere klucht, die men Donderdag ver
toond heeft in de Fraineuse? Hébben
de. staatslieden van de Enten:© him
rol afgestaan aan grappenmakers, die
de grenzen van het gepaste hebben
overschreden?
Toen. de delegaties de vergaderzaal
verlieten eax wij hoorden welke voor
warden men den Duitschers met het
pistool van een bezetting van hel
Roergebied op de borst had opgelegd
Ut kun niet alken gaan. Denk toch
eens even na, Measire! Een Fransche
prins kan toch niet alken reizen!
Maar uwo Hoogheid is tocli zeker
niet van plan om incognito naar Ka
merrijk te gaan-met eez; gewapend
gevolg? vroeg de ander glimlachend.
Neen, geen ge-volg, antwoordde
Monsieur onverstoord. Ik neem
Gilles mee en een bediende, meer
niet.
Gilles?
Gilles de Crohin, Heer van Frol-
demonL reide Marguerite, terwijl zij
op Gilles we®, die zwijgend en oiüx>
wegelijk in den hoek van de kamer
stond. Deze edelman is zeer ge
hecht aan mijn broeder en vergezelt
hem overaL
De Montigny keek goedkeurend
naai- Gilles do Crohin.
Goed, het zij zoo, zeide hij.
Ik zal een vrijgeleide geven'voor zijne
Hoogheid" onder- eiken naam dien hij
verkiest en een voor Meesire Gilles de
Crohin, Heer van Froidemont, die met
hem samen zal reizen. Is Hare Majes
teit nu tevreden?
Ja, ja! riep Marguerite verrukt
uit U houdt ten minste van 0|>
schieten, Messir© de Montignyl z«hde
zij met een verwijtenden blik op haar
broer.
Maar Margot, zeide Monsieur.
Je gunt Mcssirc nauwelijks den tijd
om adem te halen.
moesten wij een oogenblik van onze
ontzetting bekomen voctr wij ten yóHe
do beteekenie van deze onmetelijke
d waasheid konden overzien.
Lloyd Goorg heeft de onmiddellijke
ontwapening van de burgerwachten
en van de veiligheidspolitie geëtecht.
Of aan de burgerwachten veel verlo-
onrechte zijn zij ^an hnks-radicale zij-
do de wapenleveronciers voor het roo
de leger genoemd. In het Roergebied
hebben zij zich niet andere betoond
Maar met de veiligheidspolitie staat
cu valt de orde m het Duitsclie rijk.
De Beriijn©che N. R. Ct.-correepon-
dent heeft juist dezer dagen beschre
ven ,hoe de groene politie nog gewa
pend als zij is, de eenige goede waar
borg vormt voor de persoonlijke vei
ligheid in d© Duitsche hoofdstad. Dat
ia echter niet eens har gewichtigste
roL Zij vormt de eenig betrouwbare
ropublikeinsche troep. Is zij ontwa
pend, dan blijft de volgende toestand
over: De communisten wier arsenalen
men niet ontdekken zou, Wijven weer
baar en eveneens de ractionnaire ra
dicalen, ëöe, zooals men weet, op de
landgoederen der jonker© in Oost-Prui
sen en Pommeren groote wapendepot©
verborgen houden. De Rijksweer is,
men heeft het in de Kapp-dagen ge
pen, een onzekere hulp. Wat kan. men
goeds verwachten van soldaten, die de
regeering niet den moed hoeft te ont
slaan. Een oproep van reactionnairen
kant kan deze troepen, die grooten-
deete door reactionnaare officieren
worden aangevoerd en die een willig
werktuig zijn, in de hand van hun
meerderen, van de regeering weglok
ken. Zeker van hun zaak zijn dan al
leen nog de jonkers en de communis
ten. De regeering hoeft echter niets
meer om zich te weer te stellen.
Zij zou gedwongen zijn om zich ;e
beveiligen tegen de op bun kans wach
tende Spartacïërs, door de soldaten
van de rijksweer de rol van politie te
laten spelen. Want, de in getal ver-
zfaktc, uit huisvaders van rijpen leef
tijd bestaande en slecht gewapende
blauwe stedelijke politie is niet tegen
opstootjes bestand. Een dergelijke rol
van de rijksweer zou echter een on-
dargelijken toestand scheppen. Het is
bij voorbeeld zeer de vraag, of zij bij
pogroms op zou treden. Duitse!liane
liep dan kan©, door een soldateske te
worden gelyranniseerd, zooals op dit
oogenblik Hongarije. De rijksweer
«sou de regeering haren wil kunnen
opleggen. Van een ontwapening van
de helft barer manschappen zou dan
geen sprake meer kunnen zijn. Wie
zou die lieden dan nog ontwapenen?
De Ententeheeft zich nu Wijkb&ar la
ten overtuigen, da', zij niet vrijwillig
hunne bestaansmiddelen zullen opge
ven. Zullen hun kameraden hen dan
misschien ertoe dwóngen? SïechM
politieke kinderen kunnen cüt geloo
ven.
Men hoeft volstrekt niet in twijfel te
verkearen over hetgeen er practascli
na de ontwapening van de veiligheids
politie zal gebeuren. De steden die
geen garnizoensteden zijn, zullen
meermalen zijn overgeleverd, niet al
leen aan gewapende Spairtaciërs,
maar aan iedere rooverben de. Deze
zullen natuurlijk voor bun onderne
mingen weerlooze steden opzoeken.
Het te, of de geallieerden ach hier te
Spa, het voltrekken hébben uitverko
ren van de besluiten, van ©en bolsje
wistisch congres."
Verder merkt de correspondent nog
op, dat de geallieerden Duitschiand
eigenlijk voor den eisch van ©en zelf
moord ©tellen.
Do corerspondent van 't Alg. HLlc
semt uit Spa;
„ln het kort gezegd, is het met de
moeste Duitschers hier gegaan gelijk
hun beeldrijke versregel dat zoo tref
fend zegt: „Himmelhoch jauchzend,
zum Tode betrübt".
De dag van Dinsdag bracht alge
meen pessimisme, Woensdag zagen
2o de taaie weer wal hoopvoller in,
vandaag (Donderdag) is alles zwart
en staat men m druk pratende groep
jes hijeen, om den ontzaggelijken
ernst van het oogenblik te bespreken.
En intusschen hielden de ministers
een kabinetsraad, die 10 uur avonds
nog niet afgeloopen is.
Zelden of nooit za! een regeering
voor een zoo moeilijke beslissing ge
steld zijn. Moet zij aftreden? Weigeren
de verantwoordelijkheid voor den bin-
nonfandschen toestand van Duitsch
iand onder zulke omstandigheden te
aanvaarden? Of moet zij onderteeke-
nen, dus feitelijk een Trolzky-vrede
sluiten en de tegenpartij briasïen met
de volle verantwoordelijkheid? Het
ziet er niet naar uit, dat zij het laat
st© doen zaL
Teekent zij niet dan heeft Lloyd
George al gedreigd, dat dc conferentie
wordt afgebroken. Teckel)t zij wel,
in bestaat de mogelijklieid, dat de
Wi© denkt er nu aan ademhalen,
antwoordde zij vroolijk, als de toe
komst aan koninkrijken op hot spel
staat. Het vrijgeleide, Messfre het
vrijgeleide! Waarom zoudt u het
niet hier schrijven en toehenen?
Ze sprong van haar stoel op
jong, vol levensvreugde. In een
oog enblik had ze eigenhandig eên inkt
pot, zand, een voeren pen, en oen stuk
papier op tafel gelegd.
Het vrijgeleide, Mesrire, herhaal
de ze opgewonden. Ik ben in staat
mij ais man te verkloekten en van
avond met mijn broer naar Kamerrijk
te gaan!
En zij zou het gedaan hebben ook
als de voorzichtigheid niet anders ge
boden had. Haar knappe gezichtje was
te goed bekend in dit deel van België.
Een paar weken geleden was ze nog in
Kamerrijk geweest cu had zo er hemeL
en aarde bewogen om er die zwaar
wichtige Vlamingen toe to krijgen
eindelijk een beslissing omtrent haai'
broer te nemen. Maar zij zou het heer
lijk gevonden hebben om aan cit avon
tuur mee te doen. Zij had het be
dacht, het was haar plan en ze werd
bang bij de gedachte dat haar bree
der's luiheid, w;,sjiolturigheid en be
sluiteloosheid zelte nü nog al haar
plannen in de war kon sturen.
Geduld! zeide ze tot zichzelf, ter
wijl ze de Montigny's langzame be
wegingen gadesloeg., Dc Hertog van
An jou lachte zachtjes. Hij genoot er
van als hij ztjn zuster boos zag wor
den over het getreuzel van een ander
en hij was in zijn schik toen hij zag
hoe de Vlammg eeret langzaam ©en
stoel bij de tafel zette, toen ging zit
ten en zich klaar maakte om to gaan
schrijven. Toen ham hij de vecren
pen op, probeerde ze met ziju nagel,
en draaide het vei papier eenige ma
len om en om. Blijkbaar was hij cr
niet aan gewend vlug te schrijven en
Marguerite maakte zich etoe<b> drifti
ger, terwij! zij keek hoe ontzettend
langzaam do pen ziel) over het papier
bewoog.
Op wiens naam zal ik hoi vrij
geleide schrijven? vroeg hij.
O; riep Marguerite ongeduldig.
Wat u maar wilt of laat anders
den naam open
Dat kan ik niet doen, zeide de
Montigny. D'Inchy zou het niet
goed viiiden. En omdat Zijne Hoog
heid do stad incognito wil binnen
trekken
Doei de naam er niets toe, vuTde
zij aan.
Maar ik moet er toch oen heb
ben'
Maak don een vrijgeleide op
naam van den Prins van Froidemont,
reizende met Messire Gilles de Crohin
en met zijn knecht. Zou Baron <Pln-
chy .daarmee tevreden zijn.
De Montigny dacht een oogenblik
na en zeide leen kalm. -- Dat denk ik
wel.
En zoo werd bet document geschre
ven. Toestemming om de stad Kamer
rijk binnen te gaan werd verleend aan
den Prins van Froidemont, met Mes
sire Gilles de Crohin en zijn knecht,
door Edmond,-Heer van Montigny,
ate vertegenwoordiger van Roger, Ba
ron d'Inchy, gouverneur van de pro
vincie Kamerrijk er hun werd een
vrijgeleide gegeven op weg er heen.
Nu heb je je zin, was alles wat
de Hertog van Au jou tegen zijn zus
ter' zeide toen hij den on geduldig en
trek op haar gelaat zag plaats maken
voor een uitdrukking van triomf
vreugde.
HOOFDSTUK IV.
HoeMonsiourzijn woord
hield.
Toen Messire do Montigny, nadat
bij langdurig afscheid genomen had,
eindelijk heen ging, vergezeld door
Messire Gilles de Crohin, vergat Mar
guerite, Koningin van Navarre, een
cvgeublik haar rang en waardigheid
en danste in dc kleine kamer rond ote
■xn kind dat na voel vechten en pra
ten eindelijk haar zin pekregen heeft.
(Wordt vervolgd).
