HAARLEM':
ZATERDAG 14 AUGUSTUS 1
Rubriek
Een dag naar bulten met
800 Amsterdammertjes
Wie zeido daar ook weer, dat bij
Amsterdam norgons „buiten is, in die
griezelige, groote,oudestad?Zeker niet
iemand die de stad kent verder dan
do Kalverstraat of de Museumbuurt.
Zyt ge wel ooit eens naar bet Kalfje
langs den Amstel gegaan, of naar
do Ainstelvee'nscho buurt, of met de
bootjes over liet IJ Of met de groote
booten, die dei vorigen zomer duizen
den naar de Elta brachten, iets verder
op door den IJpolder naar Zaandam?
Zoo niet, lozer of lezeres, dan kent
ge Amsterdam inaar heel slecht, en
wat erger is ook de Amsterdammers.
Ik wil uiets vertellen van mijn tochtje
met de Zaansclie boot, die in de
zomer vacantia drie weken lang een
troep van 800 kinderen met hun ge
leiders naar de vacantie-school op
Westeroord breugt. Het is de grootste
groep kinderen van „Ons Huis" uit
de Rozenstraat die daar heen trekt,
dc overige 400 gaan naar Franken-
daal op den Linuaeusweg, en kleinere
clubjes reizen naar het vacantie-liuis
te Lunteren. Maar laat my by bet
begin van den tocht blijven. Toen ik
aan de De Ruyterkade kwam was
het daar al de gewone gezellige
ochtenddrnkte van vacantie-reizi^ers,
die naar IJmuiden dl Marken 01 de
Zaaosireek gaan, en er stond ook
reeds een groepje kinderen op de
boot te wachten, maar do groote stoet,
do Rozenstraat-kinderen, kwam daar
pas aau in een lange ry met hun
geleidster, de directrice van „Ons
Huis", Mej. Van Asperen v. d. Velde,
aan het hoofd. Zij was liet die mij
gevraagd had: „Maakt u eens een
heelen dag op de vacantie-school met
ons mee dan krijgt u er een veel
beteren kyk op dan door alle moge
lijke beschrijvingen." Wat gaarne heb
ik do gnlle invitatie aangenomen en
genoot met recht van een prettigen,
opwekkenden dag, Op de groote boot
is liet geheele achtergedeelte voorde
kinderen gereserveerd; beneden zitten
de kleintjes, boven de grooten, allen
weten hun plaats en scharen zich
om leidster of geleider.
De tocht duurt een groot kwartier
en de groote jongens welen best
welke i abrieken men langs vaart, en
wjjzen u nog waar verleden jaar de
E.L.T.A. was. Dat was een lastige
zomer, hoorde ik, want de kinderen
waren zoo opgewonden over do vlieg
tuigen dat men soms do grootste
moeite had ze op de boot rustig te
houden. Aardig was het om dit kleine
legertje met goneraals en officieren
in de beste orde vau boord te zieu
gaan, en in een lange r\j don landweg
te zien volgen die door weilanden eu
korenvolden naar Westeroord voert.
De tijd is gelukkig voorbij, dat zoo
veel kindereu uit de groote steden
niet wisten hoe een korenveld er uit
zag, maar ik verzeker u, dat rniju
kleiue Amsterdammertjes zelfs de
6 eu 7-jarigen al aardig over tarwe
cn aardappelen praten, en my ver
heugden op de verrassing, dat de
groote maaimacbine aan liet oogsten
was. „Leuk hè, dat daar nu brood
van komt, èn pannekoekenl" riep er
één. We hebbeu op die wandeling
heel wat afgepraat. Amsterdammertjes
(vooral die uit de Jordaan) hebben
niet veel last van verlegenheid en een
nieuwe dame was weer ceu geschikt
object voor ontboezemingen. Want
die wist nog niets van het groote
tuinfeest op don einddag, en ook niet
vau al wat ze deze 3 weken al ge
maakt hadden; ook niet van het zusje,
dat mee met een vacantio-kolonie
was,en weet u hoe dat gaat? Eerst
in de spoor, en dan ga je naar een
huis en dan stoppen ze je in een
groote tobbe en als je dan maar liee!
vuil bent komen er twee dokters en
die schrobber, je ieder aan één kant
schoon, en dan doen zo goed op je
hoofd dat erg stinkt, en dan beu je
een vacantie-kind. O, ja en daar stond
die groote koe die gaf de melk, die
we straks krijgen zouden; maar eens
had eeu jongen er met een steen ge
gooid, gemeen hc, want als (lie koe
nu ook eens geen melk meer gaf?
Ze verdachten de koe blijkbaar ook
al van besmet te zijn met do stakings
bacil
Het terrein van de vacantie-school
is een gedeelte van de vroegere
Westerbegraafplaats, dat nooit als
zoodauig gebruikt is, een uitgezocht
plekje met veel hoogo hoornenon
grooto grasvelden. De groen-witte
vlag waar „Ons Huis" op staat prijkt
aan den ingang, dicht by den stal, nu
iDgericht als groote vestiaire waar
overtollige klceren worden neergelegd
en waar ieder kind het zakje waarin
zijn eigen meegebrachte boterhammen
zitten, in de kist van zijn eigen groep
doet. Danpasseeren allen de eerste tent
„de winkel" zou men kunnen zeggen,
zooals er nog een tweede aan het
eind van het terrein staat, eu waar
eenige dames de leiding hebben
Dezen komen alle dagen een uur vóór
do kinderen en schikken uit bet
magazijn alles wat gebruikt zal
worden op groote tafels. De manden
met speelgoed, do k atjes met werk
materiaal, de hoopeu stelten, en
hoepels, maar ook do tafel mot
waschkommcn on do tafels met
glazen, do kisten met molkilcacbjcs,
enz.
Iedere leidster of leider gaat nu
naar zijn eigen tafel in do groote Uau
cn beeft een rooster waarop staat
boo elk uur van dezen dag besteed
zal worden. Dit is vrjjwo! het eenige
wat aau de school herinnert, want
nu wordou van iedere groop een paar
DAGBLAD
O DIROE BLAD
>r Vrouwen.
kinderen naar de tent gezonden om
Rot benoodigde af te halen. Ze geven
deftig hun orderbriefje voor de werk-
kist, of voor schoteltjes stijfsel of
liandwerkwol, of ontvangen 10 scba-
ron of 12 penseelen, enz. Onderwijl
gaao andere groepen korfballen of
steltloopen of hoepelen. Wat doen
ze daar in dat gezellige hoekje tus-
schen de boomen? O, dat is een
vertelclnbje. Weer wat verder staat
een zangklasje, een groepje groote
meisjes doet rhythmische gymnastiek
en dansen; 10 kleine kleutertjes
pakken op bet zonnige grasveld de
speelgoedmand uit, daar komt een
poppenwagentje er. wat poppen uit,
en niet blokken maken ze een muurtje
om de poppenfamilie die met onbe
wogen gelaat aan tafel zit. Wat mooie
Fröbelzaakjes worden iets verder ge
vlochten, zóó maar in het gras ge
zeten met de ju(Tronw in het midden.
Denkt nu niet dat er aan de groote
tafels niet ernstig gewerkt wordt; er
komen heel wat taschjes en kleedjes
en theepot-aanvattertjes uit kleine
meisjeshanden, maar er wordt ook
goed hout gesneden en van allerlei
getimmerd.
Hot aardige werkstuk van dit jaar
was het duikelaartje, zooals wy van
den winter in menigeu winkel zagen
een miniatuur gymnastiek-brug, waar
langs een clown aan een breinaald
daikelt. De brug zelf getimmerd, de
clown, uitgezaagd en geschilderd en
met behulp van den handigen onder
wijzer, opgesteld. Kent ge de wollen
kabouterpoppetjes, lezer, die vau brei-
katoen en wolrestjes gemaakt wor
den Niet, nu dau moet ge maar eens
een lesje gaan nemen op dc vacantie-
school, zooals ik deed, en ik heb het
heel goed geleerd, geloof ik.
Maar'teerstcuurisom,en een kleine
droumes met een mooi ruikertje op
haar boezelaar komt aan de tent de
bel halen, waar ze over het hsele
terrein het nieuwe uur mee inluidt.
Deze functie is oen oer eu een groot
genoegen en wordt altijd waargeno
men door een jarige, ditmaal waren
er drie gelukkigen die de taak ver
deelden, maar niet het zakje lekkers
dat de wiükel voor eeu jarige klaar
heeft liggen. De dames van de tent
hebben het nu weer druk, want alles
wordt gewisseld, wie 10 scharen mee
kreeg moet er ook 10 terugbrengen,
klopt het, dan wordt de bon vernie
tigd, zoo niet, dau maar terug gehold
eu hot verloren schaap gezocht.
Zoo gaat het door tot half twaalf,
maar dan moet ook iedereen een half
uur zitten, nadat ieder groepje zyn
kistje met boterhamzakjes haalde, en
ieder kind zyn flesclije melk voor
zich heeft. Geen glazen of bekers,
maar ieder krygt een rietje en drinkt
daarmee zyn molk op. Hoe haudig
gevonden is deze maatregel die zoo
veel werk uitspaart eu vooral de kos
ten van brekende glazeu enz. Do ge
leiders hebben ook bun brood meege
bracht, maar krygen 's morgens koffie,
ook melk met, liet onvermydelyke
rietje en 's middags theo.
Een aardige instelling op Wester
oord zyn de voddenrapers. Twee jon
gens rijden een paar maal per dag
rond met een handkar waarop een
paar groote manden om alle papieren
op te zamelen en naar de' „vuilnis
belt" te brengen. Dezelfden halen
's middags de manden speelgoed op
en brengen alles naar bet magazyn.
Men krygt op do vacantiescliool een
grooten eerbied voor deze uitstekende
organisatie, alles loopt als het ware
vanzelf, er wordt niet gecommandeerd,
nog veel minder gekuord ot gestraft.
Alleen wie heel onhandelbaar is wordt
verzocht niet weer te komen, als niet
behoorendin deze kleine maatschappij.
-Want wij zyn geen opvoedings
gesticht", zegtJnflr.van Asperon; „wy
trachten deu kinderen een heerlijke en
gezonde vacantie te geven." Dit was
tiet wat mij ook haast het meest
frappeerde, naast het heerlijke gezicht
van al deze kleurige vroolyke groepen
in de mooie natuur de echte op
gewekte geest van „Ons Huis".
lk vind het nog veel bewonderens
waardiger dat meu alle medewerkers
mot dezen geest weet te bezielen dan
dat men een goed in elkaar passende
organisatie weet uit te werken. Want
zonder deze groote liefde voor het
volkskind, en do opgewektheid waar
mede al dit werk gedaan wordt zou
alios dor en plichtmatig bly ven, maar
wie voelen voor Ons huis, beschou
wen dit ook als onze vacantiescbool.
Niet alleen do directrice, die na drie
vermoeiende weken van dezen arbeid
nog met enthousiasme vertelt, dat er
het volgende jaar 2000 kinderen door
hen uitgestuurd moeten worden,
óf de Mevrouw die dagelijks vau haar
woning in de Valeriusstraat fietst
naar Westeroord, en voor de huis
houding zorgt, óf de kleine boek
houdster vau Óns Huis die ijverig in
de tont helpt, en zicli nu maar ver
heugt op het gaan naar het kolonie
huis met een troepje kinderen, ook
vroegere elubgenootjes, nu volwassen
eu iu betrekking en die haar vacantie
geven aan dit zomerwerk, en zooveel
van de leiders en leidsters het is
ofallendoordenzelfden wensch bezield
zyn, n.l. „dit ondernemen ieder jaar
beter in te richten eu te doen slagen."
„Verleden jaar doden we nog zoo",
vertellen zo u, „maar nu hebben we
cr weer wat betors op bedacht." Als
deze geest algemoon ergens heerscht
dan kan hot niet anders of die gaat
ook op de kindoren over. En als Piet,
die Üverig stelten loopt togen de tafel
aui loopt, waar juist alie duikelaars
opgesteld zijn, dan begrijpt hij zelfs
dat hij iets onmaatschappelijks doet.'
want by ia zelf ook geïnteresseerd
bij het werk Yan do vacantiescbool.
Drie uur en de bel gaat voor den
laatsten keer opruimen, alles terug
brengen, en eerst do kleintjes en daar
achter de grooteren marcheeron ze
langs de tafels waar voor ieder een
groot glas heldor water te drinken
staat. Dan wordt er nog heel wat
vertoond van wat heden afkwam en
grapjes gemaakt met de dames. De
kleintjes loopen niet zoo gauw en
daarom ruimen de grooteren op, terwijl
steeds een troepje dames naolyft om
alles te bergen. Maar de weg terug
naar de boot wordt zingende afgelegd,
vóór het eindfeest moet nog wat ge
oefend worden. Misschien voelt go de
stemming van ons troepje het best als
ik voor u bet afscheidsliedje van de
vacantiescbool afschrijf, op welk
marsclideuntje onze lieele bende naar
de boot wandelde.
De pret is nu uit,
Kom zing mee tot besluit
Een lied van vacantie vol vrijheid
jen jool
Wat holden we rond
En wat was dat gezond,
Hoera voor do vroolyke Vacantie-
[scliool
Heerlijke tuin, mot een dankbaar
igemoed
Juichen w'u toe onzen afscheidsgroet,
Jongens en meisjes, voor 't laatst -
[luidt de bel,
Dus boomen eu lanen eu speelveld,
[vaarwel
Als roovers in 't bosch
Ging 't er lustig op los
En over het veld suisde krachtigdcbaL
Ook werd er gewerkt,
Fijn genaaid en gemerkt,
Gezaagd en getoekond, geplakt,
[wat niet al
Heeriyke tuin, met een dankbaar
[gemoed
Juichen w'u toe onzen afscheidsgroet,
Jongens en meisjes, 't is uit met
[de grap,
We gaan met ons allen voor
't laatst nu op stap-
P. J. WILLEKES MACDONALD.
REYNVAAN
Een trouwe medewerker van Ons
Huis maakte aardige foto's van de
vacantieschool, waarvan hy my eenige
afstond die in de Tydiiigzaal van
Haarlem's Dagblad te zien zijn.
Kimonopatroon
Het geliefkoosde model.
Mode-grilligheid. Het
patroon voor de losse
hemdjurk. Een zelf
gemaakt japonnetje.
Hoewel de Paryscbe modetijdschrif
ten alweer langen tyd geleden van
het hemdmodel op iets anders zyn
ovorgegaan en in de plaats daarvan de
ingewikkeldste modelletjes de wereld
insturen, heeft men er toch nog niet
heeiemaal afstand van kannen doen.
De Parijsche mode-aangeefsters
vinden nu eenmaal dat ieder seizoen
eeu verandering met zich mee moer.
brengen, en waarschijnlijk hebben zij
wol gelyk tegenover de vrouwen die
aan niet anders dan baar eigenkost-
bare persoontje to denken hebben
en die zich hot lieele seizoen door,
dag aan dag, ermee kunnen bezig
houden, hoe zij zich het best kunnen
kleedeu, het mooist, en bovenal
het meest- origineel naast baar sexe-
genootenIn zoo'n geval zyn drie a
vier maanden een lange tyd, en bet
is Diet te verwonderen dat zy na
verloop daarvan verlangen hebben naar
iets nieuws.
Maar al wordt er nog zooveel gespot
met de mode door het andere geslacht
en al zegt dat ook, dat iedere vronw
tenslotte met iedere nieuwigheid weer
meegaat, al beweert zy danookinhet
begin, dat zy bet leelyk vindt, toch
worden er door do meeste vrouwen
(en het zijn meestal de goed-gekleede
ook die dat doen) heel wat verande
ringen overgeslagen die door Parijsche
huizen worden gelanceerd omdat er
nu eenmaal vraag is uaar iets nieuws.
Voor eeu man, die de mode altijd
in hoofdtrekken beschouwt, zijn al
die kleine veranderingen nauwelijks
merkbaar, maar als zy eens wisten
hoe vaak er iets nieuws is, en boe
weinig hun eigen vrouwen daaraan
meedoen, dan zouden bun de haren
te berge ryzen by het denkbeeld alleen
al, dat hun eebtgenooten aan die
grilligheid zouden willen toegeven.
Eu zoo komt het ook, dat sommige
modellen, die in den smaak vallen,
tamelijk lang als modern worden be
schouwd, en al zyn de variaties erop
dan ook legio, toch blijft er één be
paalde lijn doorloopon, die altjjd als
hoofdmotief gebruikt wordt.
We kunnen dau ook wel gerust
zeggen, dat zy, dio het losse hemd-
model liceft uitgevonden, een vondst
heeft gedaan, die dankbaar aanvaard
is. Het is hiermee als met het ei van
Columbusbet is zoo eenvoudig, maar
wie is de knappo naaister geweest,
die dat practischo en handige model
heeft uitgevonden
Het is een dracht die zoowel voor
kinderen als voor jonge meisjes ge
schikt is, die dikkere vrouwen slank
maakt door de lange, rechte lynen en
de los-toegeknoopto ceintuur en die
een goed figuur voordeelig kan doen
uitkomen.
Het model heeft hier dan ook
dadelijk veel opgang gemaakt on als
sport-dracht is het zeker wel niet het
allerminst in tel. Want wat is ge
makkelijker by hard loopen en snelle
bewegingen, zooals de sport toch eischt
dan een losse jurk met korte mouwen,
die hoegenaamd geen belemmering
vormt 1
Dat die zoogenaamde hemdjurken
intusschen ook korte rokken vragen,
is velen een doorn in het oog. Msar
ten eerste zou liet japonnetje volko-;
men zyn charme verliezen wanneer
het lange rokken haddan zou het
woord ^liemdjurk" pas goed van pas
zijn en in plaats vau een vlugge mode
te zyn, zou het meisje in zoo'n sport-
pakje er lyzig en onelegant uitzien.
Ten tweede zyn de korte rokken
toch ook een Kwestie van inzicht.
Wie zo niet wil dragen, welnu die
maakt de rokken lang, en laat de
korte over aan anderen die daar moer
voor voelen. Wylon Ko Donker zoi
het immers in een zijnor gedichten
„Als je de menschen gelukkig wilt
maken,
^Bemoei je dan motje eigen zaken".
Waarom zou de principiëel-langge-
rokte dan te velde trekken tegen de
principieel-ker tgerok te of omgekeerd
Intusschen denkt menigeen, dio een
los japonnetje bewondert cn dan van
do draagster hoort, dat het zoo ge
makkelijk is, omdat jo maar oen
kimonoblouse-model neemt en daarin
een stuk de rok aanknipthoe kom
ik aan dat. kimouopatroon? Endaar-
om wilden wij hier een beschrijving
van een dergelijk model geven.
Neem een stevig vel papier van 100
by Cl c.M. en leg dat zoo voor u,
dat de lange kant evenwijdig loopt
met de tafel waaraan ge zit. Meet
langs de liukscho korto zijde 26 c.M.
af, meet van daaruit 25 c.M. naar
binnen toe, en trok tusschen deze
twee punten een stippellijn. Meet
vervolgeus die 25 c.M. ook buks langs
den onderkant ea trek een stippellijn
tusschen dit punt en het punt op liet
papier recht daarboven. Teeken nu
een lyn langs den ontstanen hoek,
maar maak het hoekpunt zelf. in plaats
van scherp, met een ronden boog. Knip
dan het buitenste stuk papier langs
die lijn eraf.
Precies zoo moet met den rechter
kant gedaan wordenmeet langs die
zijde eerst 28 c.M. af, dau van daaruit
30 c.M. naar binnen, trek hiertusschen
een stippellijn, meet langs deu onder
kant ook 30 c.M. en stippel dan het
tweede been van den hoek. Trek ver
volgens weer de lijn erlangs met een
sterk gebogen boek, en knip liet
buitenste stuk eraf.
Nu ontstaat een stuk papier dat
van onderen smal is eu van boven
breed. Het smallere stuk is de mouw,
het rechtsche deel is bet voorpand,
het linksche de rug.
Meet nu boven laags bet papier
45 c.M. af en daarna nog weer 11 c.M.
erbydit wordt de bals. Zet nu van
het tweede punt af 5 c.M. naar binnen
toe af, knip bijna recht tusschen deze
twee punten, maak een ronden hoek
en knip glooiend weg tot hot eerste
punt dat den hals aangaf.
Nu is een halsinsnyding ontstaan,
die alleen deu hals vry laat en dus
naar willekeur verlaagd kan worden.
Dit patroon is dus do helft van
een kimonoblouse. Neem daarom de
stof dubbel (1 M. breede stof is vol
doende voor een japonnetje met korte
mouwen) en leg bet langste stuk met
de lialsinsuyding langs de vouw.
Reken aan rug en voorpand nog
een voldoende hoeveelheid stof voor
een lieele japon, kuip het patroon
zooals liet erop ligt na en verleng de
zijnaden eenvoudig schuin toeloopend
tot onderaan, waar do rok het wydst
moet zyn.
Eeu uog eenvoudiger manier van
maken is de volgende: leg twee stuk
ken goed, beide van japonlengto op
elkaar, naai ze van boven dicht op
een halsopening na, ca sluit ook de
zynaden waarin ze van boven een
opening Yoor de handen laat.
Op de plaat is het model alleraar
digst, maar doordat de bals niets
anders is dan een spleet, trekt zy te
veel naar de schouders, zoodat liet
goed van voren en van achteren tegen
den lials opstaat en over de schouders
te ver wegtrekt.
Beproef uw geluk eens met een
hemdjurk: de afwerking is gering,
alleen een klein splitje in den hals,
om dezen niet al tc wyd te behoeven te
maken, hals- en mouwafwerking en
een zoom ziedaar een japon die
klaar is en alleraardigst kan kleeden.
E.E. PEEREBOOM
Een pleziertocht
door SIMON MOS.
Het was er nogaJ rumoerig toege
gaan in de laatste algemeen© verga
dering \an de vereniging „Een
dracht
De leden hadden aanvankelijk
kalm geduisterd naar het voorlezen
dei- notulen en het bekendmaken van
het jaarverslag, alsmede naar de
rede van den penningmeester, doch
toen de voorzitter de traditioneel
vraag liud gesteld, of een der hoeren
nog eenige op- of aanmerkingen had
over de gang van zaken, het gevoer
de beheer, enz,, kwamen de longen
eerst terdege los. De verceniging had
tot doch liet bevorderen der belan
gen van neringdoenden en andere
zakenmenschen in een zekere buurt,
doch tevens ook bij enkele gicfcogcn-
heden uiting te geven aan hun va
derlandslievende gevoelens, door 't
uitsteken van vlaggen, het versieren
van cl raten woningen en des avonds
door het i'tumineeren met lampions
en vctglozen. Een enkelen keer.
wanneer de kas daarvoor toereikend
was, werd een gezel li go feestavond
georganiseerd voor do leden, met
hunne dauies, waar muziek, zang,
voordracht, en dans, de genoodigdon
tot soms in den naclil gezellig bij
eenhielden.
Door do schokkende gebeurtenissen
,vun den laatsten tijd, omstandighe
den, die do geheele wcreild ft! in be
roering hadden gebracht, kon echter
In eenige achtereenvolgende jaren,
door de vereeniging allerminst aan
feestjes (worden gedacht. Vandaar
dat men thans, nu de omst&ndighe-
deui zoo niet geheel norraaaai, dan
toch J-i 'k goval ,wcer penigszms
gunstiger worden genoemd, van mee
nitig was, dal dc vereeniging weer
eens voor den dag UlOwt komen en
van zich (iocn hooien.
Wat dromnui had de kruier
met z'n vuist op tafcr krachtig gear
gumenteerd, we hebben nou n bc-
iioori.k gevulde kus... we hebbe ge-
nog gekontrubeerd... we motto nou
er es wat geniete!
't Was waar aan dc penningen ont
brak het momenteel néet, dies had
de voorzitter er wel ooren naar, dc
vereeniging Uiaila een feestje aan te
bieden hetgeen bij alle leden ook vol
doende instemming vond, doch over
de wijze van feestvieren bleek men
het minder eens. Allerie* voorstoken
kwamen ter tafet en werden bed is -
cusseerd, maar zij werden de een na
den ander weer'verworpen. Einde
lijk was men het In zóóverre eens,
dat het feest in elk gevat ln de open
lucht moest pAaats hebben; voor par
tijtjes binnenshuis Reende liet jaar
getijde zich ton 'eenenmallo nief. Het.
was Julii, en hoewel veel regen cn
wiind tot nog toe eer aan herfst dun
aan zomer herinnerde, wilde men
toch liever een bui ten Mest hebben,
tot afwisseling van dc bekende par
tijtjes, die altijd des winters plaats
hadden.
Na veie stemmingen en hei-stem
mingen, werd cr tén slotte besloten,
dat op eten der eerstvolgende Zon
dagen door nVto leden niet lutnno
dames en enkele genoodigden, voor
zoover or plaats was, een boottocht
zou worden ondernomen en wel
JangB dei Iv'echt, zoo mogdlijk tot
Utrecht, doch ander» Zóó vroeg tc
keer en, dat de deeiinemons weer tij
dig in hun woonplaats terug waren.
De regeling van een en ander was
aan het bestuur opgedragen; er zou
onder anderen worden gezorgd, dat
er een muziekkorps, beklevens eeni
ge verfrissende dranken «an boord
waren; voor proviand gedurende den
tocht moesten de leden elk voor zich
zorgen.
Toen de bewuste dag was aange
broken, nag «ie passagiersboot „De
Volharding" op dc aangegeven plaats
en reeds een ha'f uur voor hot ver
trek onder voldoenden stoom, ten
einde precsta op liet uur voor af
vaart te kunne*) afreizen. De be
stuursleden liepen bedrijvig heen
en weer en noteerden angstvaihg
de namen van de aan boord komen
de -den, als control© om niet af te
va real alvorens alten, die zich voor
don tocht hadden opgegeven, aanwe
zig waren. Enkelen lieten zicli wat
lang wachten, maar ten slotte kon
de voorzitter, toen hij volgens zijn
'lijstje allic Sedan present waande,
tocli do kapitein van de boot liet tee
ken geven, dat dc rc& kon beginnen.
Juist zouden de dokknechts de
loopplank binnen boord halen, toen
de groen lekoopman Bladergroen
schreeuwde:
Wachten! Wachten!... M n
vrouw is ter nog met met de meis-
sieel
Wat as dan nou? vroeg de voor
zatter onthutst, uw vrouw niet?...
Waar blijft m dan?
Daar komp ze al an! antwoord
de Bladergroen, in do richting van
een straal wijzend.
Inderdaad! Daar kwam heel kalm
aangewandeld de dikke groente
vrouw met haar nichtjes MientjO,
Gientje en Fientje, die ze voor de/en
dag geïnviteerd had, om mee te
gaan omdat dc meissies ook nood cr
es zoowat liaddc. Zij waren beiaden
met pakjes, doozen cn mandjes. Juf
frouw Bladergroen voor de nich
tjes tante Ka bovendien nog voor
zien van een ouderwetsche parapluio.
Zij had verder een omslagdoek om
haar schouders, hoe wei het zonnetje
al knap warm sCh«9), tengevo ge
waarvan zij het breed en goed
gevormd :t!s zij was -— tamelijk heet
had. waardoor bij voi strekt niet
verkoos een stapje vlugger to loo
pen, ondanks het herhaalde geroep
aan boord van: ..Loop wat an, juf
frouw!... Toe dan, tante Ka!... voor
uit nou!"
Bedaar! Bedaar' kalmeerde juf
frouw Bladergroen, blazend en puf
fend over de Joopplank stappend.
Wat make jullie 'n drukte voor niks!
JBen ik soins te laat?
Ja, natuurlijk! zei de barbier
van liet pleintje, die bekend stond
ais een man van do klok. u dient "P
tijd te zijn, juffrouw!... t is óver ach
ten! concludeerde hij zijn horloge
voor den dag halend.
Nou wat zou dat? viel de groen
tevrouw scherp in, we hebbe de hoe-
Te dag dc tijdwe benne toch voor
ons plezier uit.
Juffrouw Bladergroen was einde
lijk aan boord doch met de meisjes
ging dat nog zoo vlot niet. Ofschoon
zij de bakviscli-jaren reeds vèr te
boven waren, de oudste twee bleken
al min of meer bedaagd te zijn, ga
ven zij door allerlei preutsche bewe
gingen cn angstige gilletjes te ken
nen, dat zij ht-t gaan over zoo'n !>ö-
trekkelijk gmaiïe wiebelige plank
hoogst gevaarlijk vonden. Telkens
aJs Mi entje haar voetje even op de
plank zette, trok zij hot weer terug,
onder zenuwachtig gcgiegel, dat
Gientje maar liever Werst moest en
Gientje wilde dat Fientje vóór zou
gaan. Geholpen door den oudsten
dekknecht, kwamen Gientje en Fien
tje dan toch aan boord, doch Mun
tje weifelde maar steeds en kon er
niet too komen haar spichtige hand
in den gebruinde dito van den kloe
ken varensgeae! te leggen. Maai- de
ze, het treuzó'en moede, s'oeg ten
slotte zijn gespierde» arm resoluut
om het smalle midddl van Mtentje
en droeg haar, nlctetegenstaande ze
gattda als wil mager varken, zonder
blikken of blozien binnen boord.
Een luid gelach en gejuich van de
passagiers bejubelde de kordate han
deling van den schipper.
Do touwen werden nu losgegooid,
de kapitein guf een ruk aan de
stoomfluit, commandeerde door den
roeper naar de machinekamer
„Vooruit! en even daarna stoomde
de bcot van den steiger en wapper
den de kleurige vlaggetjes, waarmede
het schip rijk gepavoiseerd wae,
vroolijk dooi de lucht. Onmiddellijk
vie! toen het fanfarekorps in met 't
bekende lied: In liet bosch! In liet
boschl hetgeen dadelijk door allen
werd medegezongen.
Dat wordt 'n vrooiijke bc-rfl
sprak de nielkslijtcr Waterman ie-
gen den kleermaker Van Scharen,
nou, dat mag k w«L„ Ik zei daiik.
toen ik hooide van deze plezierreis,
lege ine zuster: Leen zeg k, dat
wordt 'n Jeukt pan... ik ga nice'...
want 'k zeg maar, waar vroo.ijkheid
is, daar hoor 'k hij... de humor, me
neer, dat je jt- heeie leven!... Al dat
gesiekeneur en die miezerigheid,
daar mot k niks van liebhe... Ik ben
ci liefhebber van leze, ai zeg 'k het
zelf, maar een van vrooiijke boe-
ke, hoor!.,., dat gelamenteer kun k
niet uitstucui... en as 'k de krant in
kijk is het uil een voor dc ic/Uige mop
pen (si do leuke verhaal i j es, die er
instaan... al dat gezwam over de po-
letiek, da's maar snert... cn de dien
de uit do wereld, dat slaan 'k ok
over... de humor, meneer da's jo
ware!
Stop.' Stop! Kapitein! werd er
plote geroepen, een hoed ovorboordl
Wat! Hoe! Wie? schreeuwde de
reizigers op de voorplecht, Is ter n
man over boord?
Noo gelukkig niet! -- werd terug
geroepen, i is een hoed!... de hoe-
ge hoed van den kruier!
Indenk ad. zoo was liet. De brave
Stokman, die als kruier dagelijks
heel eenvoudig lud 4en witte kiel
rondliep en zich in die Meeding bij
de vo orn aam sten dorst te vertooncn,
oordeelde liet noodzakelijk bij rike
feestelijke gelegenheid blijk tc geven,
dat hij wist hoe liet hoorde; hij kwam
dan steeds in zwart lokensche lange
jas en gedopt met z'n hoogt-n cylin-
dor, dio op lied wat jaren kon bo
gen en min of meer uit den tijd was.
Hij was hem door de jaren ook
eenigszins te groot geworden en aan
gezien hij om die reden Oen heele
„Prins" opgevouwen tusschen de
voering had gestopt, eiond het
hoofddeksel ietwat wankelend op z'n
kogelrond hoofd Een nijdige ruk
wind gepaard met de zucht van de
(voortsnellende boot, hadden toen
plots den hoed afgerukt cn in het
zog van hei schip getold. De kapi
tein had dc boot doen stoppen en
daarna wae 'Qiot verloren schaap
door den dekknecht met een ecbceps-
liaak opgepikt. De hoed was er niet
bepaald oogelijker op geworden,
doch in elk geval gered. Er werd
door den kapitein verder voorzich
tigheid aangeraden, want hij kon
natuurlijk de boot niet eTk oogen-
bhk elil laten houden.
Der is toch geen gevaar hij, ka
pitein vroeg eeu zenuwachtige juf
frouw, je hoort zooveul vau ongc-
Iukke, ziet u?... vooral met die mijn-
De..benne die der nog as 'k vragc
mag?... Grut kapitein, "k moet der
niet an denke... 't zou me 'n ramp
weae... met ftl die mcuso.
Nee juffrouw! antwoordde de
kapitein lachend, wees uwe maar
niet bang... Mijne l>enne der hien- niet
Zoo! zei do juffrouw, eenigszins
gerustgesteld, da's 'n pak van ma
hart... dat inol 'k uwe wel zegge'
De kapitein scheen overigens door
alle passagiers zoowat als een won-
dernionsch tc worden aangezien, dio
overal verstand van moest hebben:
de grijze gezagvoerder werd althans
door iedereen aangeklampt met de
zotste vragen: of ie de weg goed
wiet? Waarom of-tie geen eleklrtok
nam? toen do stoker verklaarde, dat
ie met die slechte kolen mociliik
stoom kon houden, en de brave man
kon alle» krijgen van hetgeen de
passagier:, bij zich baddert. zelfs
tante Ka, die onder den wind tegen
de koelkast breed uit zat, op een ta-
bouretje, presenteerde den kapitein
een 2akje met drupsjes met de te©
merige vraag:
Wil uwe niet erres snoepe, ka
pitein?
Graag! was liet antwoord van
deze, zijn pruim uit z'n mond ne
mend cn dc-7)i zoolang op den rand
van den atuurstotó deponeer end, ik
mag wel es. zoon zoetigheidje!
Intusschen was de vroolijkheid al
gemeen: het fanfarekorps onderhield
de pret door het spelen van lustige
wijsjes en bekende dansen, zoodal 't
niet Jong duurde of liet jongere ge
slacht, draaide walsende en steppen
de, het dek rond. Dat gaf een aan
gename afwisseling, want veel be
zienswaardigs had rlc reis nog niet
opgeleverd. Pas na liet verlaten van
het Merwede-kanaal. voorbij Weesp,
kwamen eeist aardige nutuurkickjes
en daar werd het vaarwater ook le
vendiger, dooi' liet pa»seeren van
meer stoom- en moetorboot>es,
Daar hel water hongerig maakt,
werd de meegebrachte proviand ter
dege aangesproken. Er waren ze'fs
al leden, die door den geheel en voor
raad heen waren, daarom gingen er
stemmen op, om de boot ergens aan
te laten leggen. Maar aanleggen was
niet in liet reisplan begrepen, an
ders zou van een tocht naar Utrecht
bi het geheel niets hebben kunnen
komen, ilet bestuur, dal de verant
woording op zich had genomen, voor
liet tijdig terug zijn, wüd© dus van
aanleggen niet hoorei).
Nou, wat zeg je me daar van?
vroeg tante Ka, uitdagend in het
rond ziende, de ineiesies en ikke heb
be maar vier kedetjes bi? ons... móór
had de bakker der van morrege niet.,
motte we daar dan de hevie dag op
teer©?... éön kedetjo de persoon... cn
het benne me nog ul kedetjes teugee-
woordig... groote grut!... je stopt ze
m je holle kies!... Nee hoor! Jelui
kenne bedisseie wat jelui wil, maar
ik mot dier uit!... Ja ik zei daar de
heetv dag liouger lij je op dat schip...
dankte harlelik hoor!... Mien, zeg
teug© Fien en Gien a& datte wc daiik
an land gaai ie om <-t© te koope... We
konune direk au li piaasie. ver
volgde ze, wijzend op het torentje
van Nederhorst den Berg, kapitein!
hou daur maar effe stil, wil je?
Daarover zullen w ij bosüssscn!
juffrouw Bladergroen, pprak -ie
voorzitter gewichtig, op z'n mede-
bestuur der en wijzend, wij benne ver
antwoordelijk voor de goeie afloop
en dus...
Och. och. wat 'u suiocsie! viel
juffrouw Bladergroen in, nou. maar
i k wil der uit, derikie, dat ik ver
gaan wil van de honger.
Lat-ai we derovqr stommen!
rk-p de barbier, 't is in eik geval cor
reet er.
Aangezien er meerderen waren,
dis aan Jand wilden, zei de kapu rin
op gemoedelijken toon tegen dc»
voorzitter:
Och, ik zat au dm steiger even
anleggen, a<- de lui 't met ie lang
maken, baal k dit oponthoud wel
weer in.
