M
Sohaakrubrlek
u
Oplossingen, vragen ess., te zenden aan den
Gohaakredaeteur van Haarlem's Dagblad, Greote
Nealstraat S3, Haarlem.
Probleem No. 60.
H. JOHNER (Zrtrich).
was 113] vervangen aoor mrnacrwaar
dige leiders, en had sindsdien zich
geheel' gewijd aan liet onderzoek
naai- de Tsarskoje L»o'o (de Tsnar-
affaire). Daar ik Diterichs goed
kende, was ik er van overtuigd dat
hij nog eens we
zou woWea
ga
I:
fif
111!
i
3
m
J
W*
-
Mat in drie zetten.
Stand der stukken
Win Kb2. De2, I.e4, Pd6, 13, U, g4.
Zwarti
Kd4, M, g6.
Groote Bondswedstrijden,
Volledigheidshalve geren wij hier alsnog een overzicht ran de wedstrijden
van den Nederlandschen Schaakbond, gespeeld te 's-Grarenhage van 4—7
Augustas 1820.
HOOFDKLASSE
DEELNEMERS,
HOOFDGROEP.
Filep
v. Hartingsvelt
H. A. J. Meyer
N. N.
Mr. Rueb
Schelfhout
B. J. v. Trotssnburg
Zlttersteijn
lsts
derds
2de
Later heeft ,,N.
zich ontpopt als do Heer Dr. L. Fick, broeder
van onsen
vroegeren stadgenoot, den bekenden schnker Mr. W. Fick.
HOOFDKLASSE-
DEELNEMERS,
Bosscha
W. de Brui ja
Deckers
v. Drunick
de Haas
Llppe
B. H. Steffelaar
v. 't Sticht
HOOFDKLASSE-
CQ
a
z
o]
"3
DEELNEMERS,
ca'
Q
M
u
•o
O
GROEP C.
1
2
8
4
5
6
7
3
w
V.
V.
1
V.
1
5
I./II
Broekkamp
V.
1
0
1
1
0
III/1V
Th. J. de Bruijn
V.
1
T-
1
0
1
*v.
0
0
z
I/II
Vi
0
1
1
Ar
1
A
V.
I1/,
Kijne
Dr. Nijhoff
0
i
0
0
u
A
V.
V,
i
1
1
0
V.
R
V»
4'/.
III/IV
v. Paassan
1
V.
V.
r
l de overige klassen zijn als volgt
lïerste klasse
Hartong, Amsterdam
Groep Ai la prije, H. Kamslra, den Haag, 5 punten. 2e prijs, Is. Welto-
vrede, Amsterdam, 3l/i punt. 3de prijs, F. Feenstra Kuiper,
Zwolle, 21/, punt. Voorts verkregen J. Tack, Delft, 2 panton;
J. F. Leenhoute, den Haag, V/t punt
l/i punt.
Groep B: le prijs, J. v. d. Steeg, Haarlem, 4 punten. 2e en 3de prijs, O.
Bening, den Haag, C. Keyzer, Amsterdam en J. Pinko, den
Haag, elk met 3 punten. Voorts verkregen C. P. de Bruyn, den
Haag en J. Feenstra Kuiper, Lelden, ieder 1 punt.
Groep Gle en 2e prijs gedeeld door G. Olie Watergraafsmeer en W.
Waleveld, Haarlem, elk met 3l/« punt. 3e prijs te deelen door D.
Groen, Haarlem en A. H. Waikate, den Haag, ieder met 3 pun
ten. Voorts verkregen F. Wackere, den Haag, l'/i punt en F. K.
Overduijn, den llaag, l1/, punt.
Groep Dle prijs, J. B. Ruben, den Haag, 4'/, punt. 2de prijs, J. Brln-
gel, den Haag, 3 punten. 3de prijs te deelen door E. Borgman
den Haag, F. Caossen, Sneek en H. Waikate, den Haag, ieder
met 2 punten. Voorts bsbaalda P. J. Kreet», den Haag l'/i punt
Groep E: le prijs, M. lij as, Amsterdam. 6 punten. 2de prijs, J. F.
Meijer, Schiedam, B'/i punt. flde prijs, J. Martijn, Amsterdam,
3 puntsn. Voorts verkregen W. G. F. Hilkes, den Haag, 2 pun
ten P. de Ruiter, Rijswijk, l1/» punt en G. D. Roscam Abbing,
Arnhem, 0 punten.
Tweede klasse
Groep A: le prijs, G. J. van Goor, Leiden, 41/» punt. 2e, 8e en 4o prijs ta
deelen door B. Davidson, Haarlem, A. 3. v. Ommeren, Wassenaar
en J. Polder, den Haag, elk &[t punt.
Groep B: le prija, A. H. Wap, Rotterdam, 4 punten. 2e on 3e prijs te ver
deelen door L. Jacobsen, den Haag en J. Wijnne, Elhurg, elk
l'/j punt.
Bertsht. Wegens uitstedigheld moeten de oplossingen tot de Yolgeude
rubriek worden uitgesteld.
last met het opperbevol van de le
gers, di© toen met geallieerden steun
tegen de Koodtm vochten. Niet al
leen lut persoonlijke overwegingen
maar ook omdat ik mij als •journa
list daarloo aangetrokken gevoelde,
meende ik zijn lot te moeten deelen.
Ik heb mijn besluit nimmer be
hoeven te betreuren. Gen er aai Dite-
richte bleek ten slotte onmisbaar te
wezen, en werd dan ook op zijn post
teruggeroepen. Het was toen echter
ie laat. Hoewel de generaal reeds
van de beginne af had voorzien dat
a.te pogingen schipbreuk zouden lij
den, en ook de anderen had gewaar
schuwd, terwijl hij wist, dat het lot
van Kolsjak reeds bezegeld was, nam
hij toch het leiderschap aan. Even
eens had hij reeds lung .het groote
belang van de Tsaar-affaire begre
pen, on aan hem is het dan ook te
danken dat er in deze richting reeds
veel was tot stand gebracht, voordat
de rooden na de herovering van het
Oeralgebied alle sporen van him mis
drijven konden doen verdwijnen.
Naa zijn benoeming tot opperbe
velhebber, en zOlfa na do débacle ging
hij nog voort met zijn onderzoek.
Toon ik een maand later te Jekateri-
nenburg aankwam, ontmoette ik Ni-
colaas Alexejevitsj Sokolof, den ma
gistraat, die door den Oppersten lei
der (Kotsjak) was aangewezen, om
.het onderzoek in do Tsaar-affaire te
leiden. Hij had zijn huis en familie
e Penza in den steek gelaten,
-an don militairen dienst onder
Rooden te ontkomen, en was er
geslaagd, om na vrees el ij ke ontbee
ringen en na tallooze raaien ternau
wernood aan den dood ontsnapt te
zijn, als boer verkleed in Siberië te
komen. Hij liad naam gemaakt door
zijn onderzoek bij verscheidene
kende strafzaken.
Hij was zonder medodoogen, onver
moeibaar en buitengewoon vinding
rijk, zoowel bij de vervolging var
moordenaars, als bij de jacht op
oofdieren. De taak, die hem thans
erd opgedragen eischte zulk een
man en Sokolof stelde de verwach
tingen niiiet te leur. Hot is aan hem
le danken, dat er een overweldigende
hoeveelheid onwederlogbaar bewijs
materiaal is verzameld, dat nog
stoeds aangroeit,
In alle centra, in Perm, Jokateri-
nenburg on Omsk, in velden en bos-
sciien en in de verlaten ijzermijnen,
die zoo menig vreeslijk bewijs van
de bolsjewistische „rechtspraak" ver
bergen, overal ben ik geweest, met
hen 'die het onderzoek leidden en heb
Ui persoonlijk deel genomen aan het
zoeken naar de overblijfselen van de
slachtoffers, Behalve Sokohof en Di-
terichts, hebben slechts twee perso
nen do raeer belangrijke processen-
verbaal ondertoekend, en een van
deze twee ben ik.
Toen de val van Omsk aanstaande
scheen trok Sokolof oostwaarts en
nam alle documenten en ander be
wijsmateriaal met zich mee. Ik volg
de Inter.-met generaal Ditericlits, na
dat deze als opperbevelhebber was
afgetreden, wanhopig over het krank
zinnige besluit van Koltsjak om de
stad niet te ontruimen, hetgeen den
dood van een onnoemlijk aantal men-
schen en ook van don oppersten lei
der zelf tot gevolg had. Wij vonden
Sokolof te Chita, waar hij aan de
aanslagen bloot stond van partijgan
gers van den beruchte» Ataman, die
om zekere persoonlijke belangen
wenschten het te doen voorkomen,
alsof do Romanofs nog in loven wa-
i. en daarom Sokolof, die het te-
tdeej kon bewijzen, uit den weg
den ruimen. Na vele wederwaar
digheden en allerlei avonturen
slaagde hij er in Charbin te bereiken
waar generaal Diterichs er
bij Béin voegden.
llier moesten wij beslissen
geen met bet dossier zou worden ge-
laan. Overal waren wij omringt door
ijandelijke organisatie®. Daar Soko-
Iof's leven in gevapr was, verborg hij
het dossier in mijn auto, welke door
d6 Britsche vlag werd beschermd. Er
.i Know,,,! Hat ik de bewaring van
Buitenland
Bet einde tier Romanofs
Dii DOCUMENTEN BETREFFEN
DE DEN MOORD OP DEN TSAAR.
ZooaJs wij reeds meldden, ver
schijnt in de „Times" een uitvoerig
relaas van den op de Keizerlijke fa
milie gepleegde» moord.
We ontleen en daarover aan de
„Tel. het volgende:
Er doen zooveel verhalen over de
lotgevallen van de Romanofs do ron
de, welke voor het raeercndcel zelfs
geen schijn van waarheid bevatten,
z.>gt de schrijver van dit sobere en
zeer belangrijke verhaat, dat ik
sloten ben om de omstandigheden
mede to deelen, waaronder ik het
volledige i daas van het gebeurde
heb vernomen, en de documenten
daaromtrent ln mijn bezit heb
kregen. Deze leggen mij tevens
moreefle verplichting op, om de waar
heid aan de werold mede te dealen.
In Maart 1918, toen ik van Omak
voor en kort bezoek te Wladiwoatok
terugkeerde, ontmoette ik generaal
Diterichts, een ouden kennis van 't
Russische West-front. Na de revolu
tie had hij da Tsjechen naar Siberië
geleid en daarna aan het Oeral-front
het oppercommando op zich geno
men. Door een van de fata'e blun
ders, welke de Interventie ten be
hoeve van Rusland hebban verijdeld.
werd beeloten dat ik de bewaring
bet dossier op mij zou iwmen on vrij
zou zijn het geheel of gedeeJtc.ijk te
publiceeren indien zekere omstanihg-
heden zich zouden hebben j voorgc-
daan. Dit is thans het ge va- .k ben
.urn meaning dat de hu'digeometmi;
b«lieden het tot een gebiedenden
friil maken, de wereld Zwaarheid
te doen weten. Het is tijd dat het
volle daglicht op ö*oo tragische en
wieede historie kan vallen.
HET BEWIJS VAN DEN MOORD.
Toen ik liet eerst met do zaak va
den Tsaren-moord in contact kwam,
s menig punt nog duister. Deze
warring had twee oorzaken: le. de
onervarenheid van do ambtenaren,
die met het onderzoek waren belast,
2e. de activiteit der bolsjewistische
agenten
di© in de =tad waren geble-
het
be-
óii of onder de ambtenaren
wit bestuur waven geslopen.
De officieele Lezing van de gebeur
tenissen van den 16en en 17en Juli,
welke de rooden uitgaven voor hun
vlucht van Jekaterinenburg, luidde,
dat Nikolaas Romanof ter dood was
gebracht nadat zijn zaak voor een
rechtbank was behandeld, doch dat de
familie naar „een veilige plaats" was
overgebracht. Deze legende vond in
gang bij een groot aantal menschen
n is nog steeds in omloop.
Sokolof liet zich hierdoor niet be
nvloeden. Zeii's indien de familiele
den van den Tsaar nuar een andere
plaats waren overgebracht, was hun
dood toch zeker. Hij had nauwkeuri
ge inlichtingen ontvangen dut elk un
der lid der Romanof-familxe vermoord
was, ofschoon zij zich evenmin met
politiek bemoeiden als do knaap
Alexis en zijn zusters. Doch de i
klaringen van ooggetuigen lieten
geen twijfel over bestaan dat te J'
katerinenbnrg een moord op groote
schaal had plaats gevonden. Allo po
gingen der organisators van dezen
moord konden niet alle bewijzen weg
vagen. Doch het wa© een moeilijker
taalt de bewijzen te verzamelen, die
in een gerechtshof tot een veroordee-
ilng zouden kunnen leiden.
SPOREN IN DE STERFKAMER.
I Ik bezocht het huls, waar de s'acht-
1 offers hadden gewoond. Het behoorde
aan oen «etteren ipaner, eren Koop
man die den rang van kapitein bij
de genie had. De genio-afdeeling van
het Siberische leger was op de bo
venste tordieping geïnstalleerd. On
middellijk na de bezetting der etad
door de Tsjechen had generaal Gaida
beslag gelogd op het gebouw, niette
genstaande het krachtig protest der
gerechtelijke autoriteiten. In do ka
mers worden verschillende verande
ringen aangebracht. Hierdoor werd
natuurlijk het onderzoek zeer bemoei-
ij kt.
Do iboneden-verdicping werd door
Ipatiel zelf bewoond, geen vreemde
lingen móchten ei- worden toegelo-
De kleine kamer ia het souster-
rain waar de moord was gepleegd
was verzegekl. Ik zag het vertr.
amigo dagen later. .Sokolof liet m:.
het bezichtigen, terwijl hij mij bij el-
ken stap het verloop van de tragedie
vertelde. Wij stonden in het kamer
tje, zagen het spoor van do kogels,
de richting der bajonetsteken en de
b.'oedspatten op den muur.
De kanier had er uitgezien als een I hebben,
slachtplaats, en al het wasschen en r
schrobben dat, volgens de getuige
nissen, na den moord. luwt' plaats ge
vonden, kon niet dezo teekens, die
voor zich zelf spraken, verwissclien.
We wisten uit de getuigen-verklarin-
gen en do stomme verschrikkelijke
taal van do doodskamer, waar elk der '.and noodlottig
slachtoffers had geoeteh of gestaan,
toen de moordenaars hun revolvers
afvuurden. De kogelgaten in de mu
ren en den vloer waren uitgesneden;
menschenbloed was in het hout en
aan de kogels gevonden.
Obsceene teêkeningen en opschrif
ten bedekten de muren. Zij waren
blijkbaar het werk van onbeschaafde
boeren. Hun akrakter toonde slechts
hoe diep het volk door het Raspoet'n-
schandaal was verontwaardigd. Ei
waren nog andere opschriften in He
breeuwsch, Duitsch en Hongaarscli.
Ik zou hieromtrent later nog voel wij
zer worden.
ONTDEKKINGEN IN HET WOUD.
Spoedig daarna bevond ik mij ie
het woud, tien mijlen ten Noorden der
stad, waar de hoeren juweelen en an
dere reliquien van de vermoorde fa-
milde hadden gevonden. Ik zag die nog
duidelijk herkenbare sporen van zwa
re karren, die dwars door hot bosch
zich oen weg hadden gebaand naar
eenigc buiten gebruik gestelde ijzer
erts-mijnen.
Alle sporen gingen in dezelfde rich
ting naar eau schacht waaromheen
een uitgebreide collectie sporen w
gevonde»: edelgesteenten, paarlen,
prachtige gouden en plaiina-montu
ren, sommigen opengehakt of gebro
ken en de sporen van vuur dragende.
Verder metalen haakjes, gespen, knoo
pen, eorset-staafjes, êiukken verkoold
leder en kleeren, een gebeele vinger
con stel valschc tanden. De aard,
het aantal van deze artikelen en de
staat waarin zij zich bevonden, wi
op zich zelf reeds voldoende oin
nd"uidingen te geven omtrent de
sexG en leeftijd der slachtoffers en de
nanicr, waarop men hun lijken liaa
doen verdwijnen.
De boeren waren het eerst op deze
plaats geweest. Gedurende drie dage
nachten waven zij er van afgesne
den door een cordon roede gaivle.
Duur zij wisten dat de witten
komst waren, dachten zij, dat de roo-
dendnar wapens aan het verbrauclen
waren. Vage geruchten hadden hun
evenwel bereikt over den dood van
Nikolaas 11. Zoodra het cordon was
eggetrokken, spoedden zij zich naar
de plaats. Spoedig begrepen zij wat
er was geschied. „Zij hebben hiel
den Tsaar verin and!" riepen zij uit.
Op deze zelfde plek vond ik nog een
jaar later Topazen kralen, als door
de jong© prinsessen werden gedrag /a
en andere juweelen, toen ik d© harde
lei op den rarid van de schacht had
afgekrabd.
De vorige onderzoeker was op een
vulscli spoor gebracht door het ver
haaltje, dat de familie naar een an
dere plaats was overgebracht. Hij
was dus niet naar die plok in het
bosch gegaan, misschien ook omdat
hij hang was do stad te verlaten om
dat het gerucht liep, dat roode ben
den door de streek trokken. Hierbij
komt dat de plaatselijke Sovjet zelf de
waarheid niet kende. Er had! geen
proces plaats gevonden. De moorden
waren liet werk geweest van een af
zonderlijke organisatie die alles op
een afstand leidde.
Toen Sokolof de zaak overnam in
de cerstg maanden van 1919 was deze
bijna op bet doode punt gekomen, dooi
de oorsrponkelijke feiten van den eer
sten onderzoeker, die voor zijn taak
niet berekend bleek. Want er was van
andere zijde een nieuw bewij© bijge
bracht dat hem in de goede richting
had moeten brengen. Een van de
vroegere bedienden van de keizerlijke
familie, die uit de handen der rooden
was ontvlucht, had namelijk ver
klaard, dat verscheidene grootvorsten
en grootvorstin Elisabeth onmiddel
lijk na de schietpartij te Jekateri
burg waren vermoord en dat eenige
dier lijken gevonden waren in een bui
ten werking gestelde ijzererts-schacht.
Ook hierbij was or geen spoor ge
weest van eenig' proces. Het wa© dui
delijk, dat de algéheele uit roetig der
Romanofs het doel was geweest en
dat alle theorieën van de wonderbaar
lijke redding der kinderen moesten
wo!den opgegeven.
EEN BOLSJEWISTISCH „PROCES"
Den Md en Juli 1919 trokken de
Bolsjewiki Jekaterinenburg binnen
Zij konden er zich toen van overtui
gen, dat, ten spijt van a-'ie pogingen
om de gerechtigheid op een dwaal
spoor te brengen, de waarheid
trent den moord op den ex-teoar on
zijn familie bekend zou geraken en
de verontwaardiging van hot volk
zou opwekken. Zij besloten daarom
tot een methode hun toevllucht te
overeenstem-
Usnbei 1919, een proces aan van 'de
„moordenaars" van den Tsaar. Wij
lazen dat acht-on-twintig „beklaag
den beschuldigd werden, „den Tsaar
en zijn geheele familie te hebben
vermoord, ton einde de blaam van
den moord op de Bolsjewiki te wer
pen" en dat sommigen werkelijk tor
dood werden veroordeeld en geëxe
cuteerd.
Het orgaan dor Bolsjewiki, de
„Prawda", gaf een verslag van deze
gerechtelijke comedie, die afl of niet
werkelijk moge zijn „opgevoerd". Ik
zal nog gelegenheid hebben hierop
terug te komen.
In liet twoede artikel van de „Ti-
_j©s" gewijd aan den moord op den
tsaar komen interessante beschou
wingen voor omtrent de wijze waar
op de Duitschers zich de bolsjewiki
ten nutte wisten te maken voor hun
oorlogsplannen. Zoo er overeenstem
ming had bestaan tusscheai het hoofd
bestuur en de regeering te Berlijn,
dan had Duitsch lands Russische po
litiek onafzienbare- gevolgen kunnen
Ludendorff echter wilde de rooden
omverwerpen ern zich den steun van
kozakken en vrijwilligers verzeke
ren. Berlijn daarentegen wilde Rus
land regceron door middel van sov
jets onder M-irbach. Er kwam een
compromis tot stand, dat voor Duitsch
|and noodlottig ZOU worden. Luden
dorff wilde den vrede van Brest-Li-
towsk. Hierin ligt de sleutel van 't
geheim van de ovorbrenging van den
tsaar naar Tobolsk. In het derde ar
tikel, dat Vrijdag verschijnt, wordt
een karakterschets van de keizerin
gegeven en aangetoond, dat zij in
strijd met wat beweerd wordt vurig
anti-Duitach was en een groote ver
achting had voor keizer Wilhelm.
EEN NOODKREET UIT SIBERIe.
Mej. Elsa Brandstroem, afgevaar
digde van 't Zweedsch© Roode Krtis
in Siberië, die met de „Lisboa" :-
Rusland terugkeerde, richtte dd.
Juli 1920 een brief aan het. Intornatio
nade Roode Kruiscomité f© Genève
waarin zij de eliendo schildert, waar
aan nog zoovele duizenden gevange
nen in Siberië ten prooi zijn.
..Zooeven teruggekeerd uit Siberië,
waar ik sinds 1915 ben werkzaam ge
weest als Zweedsch afgevaardigde
van het Roode Kruis, acht ik het mijn
plicht u mede te dolden, hoe do toe
stand van de krijgsgevangenen in Si
berië, op dit oogenglik is," schrijft zij
waarna ze er op wijst, dat duizend'
ongelukkige slachtoffers van den oor
log nog wegkwijnen in gevangen
schap. „In Rusland en Siberië zijn
neg ongeveer 200.000 krijgsgevange
nen en geïnterneerde burgers. Zij heb
ben geen kans om liun Sand on hun
familie weer te zion, indien niet zeer
spoedig transportmiddelen worden ge
zonden om ze te doen repatrieeren.
Schepen, schepen en nog eens sche
pen moeten iwordcn gecharterd, indien
de komende winter niet do dood zal
beteekenen, do dood door ellende en
honger voor deze 200,000 man. De on
gelooflijk beklagenswaardige toestand
de Russische bevolking zelf hc
de e'lende van do gevangenen In Rut
land meer dan onhoudbaar doen wor
den."
Gezondheidsetatistieken zullen latei-
doen zien, zegt mej. Brandstroem.
ho eduizenden zonder noodzaak zijn
gestorren door gebrek aan medisch
toezicht, voedsel en kleeding. „De
krijgsgevangene in Rusland staat
buiten do wet; bij geniet geen rech
ten e-n geen bescherming. Hij heeft al
leen verplichtingen. De sovjet-regee-
- heeft hem vrij burger verklaard,
maar hierdoor wordt hij slechts be
roofd van alle bescherming, en liij is
meer van alles verstoken dan in de
dagen van zijn strengste gevangen
schap.
„Alleen zij die gevangenen gezien
en met hen meegeleefd hébben kun
nen h-un mentaliteit begrijpen. Hun
•erbilterde en gepijnigde ziel, hun ruw
en woest uiterlijk, zijn een raadsel
voor den vreemdeling. Zij, die den
gevangene kennen, weten, dat hij.
zelfs na vijf of zes jaar gevangen
schap, maar één verlangen heeft: zijn
vaderland en familie terug te zien.
Meestentijds is hij ©r zich niet van
bewust, dat hij een gebroken man is.
Zijn bovenmeneclielijke pogingen om
zich op een hoogcr beschavingspeil te
houden door middel van inteliectuec:
werk zijn dikwijls mislukt. Natuurlijk
wat zou hij ook kunnen doen, heele-
maal alleen, zonder boeken, papier of
brieven van thuis, en dat gedurende
lange jaren, terwijl rondom hem al
zijn vrienden wegteren en sterven van
den honger, in een land waar over
vloedig voedsel is? Ondertusscb.cn ver
dwijnt liet geld, dat voor de gevange
nen bestemd is, in de zakken van of
ficieren en commissarissen. Epide
mieën nchten verwoestingen aan; de
zieken liggen in donker en koude op
don kolen vloer van hun hutten, zon
der dekens of medicijnen. De Siberi
sche koude doet iedere weck honder
den zieken naar de ziekenhuizen ko
men, lieden, die in de jarenlange ge
vangenschap door hot afvriezen van
ledematen verminkt zijn. Er zijn ge-
angenen geweestdie in troepen naar
afgelegen plaatsen werden gezonden,
duizenden kilometers van de beschaaf
de wereld verwijderd om spoorwegen
aan le leggen. Tengevolge van de be
gane» wreedheden keerde slechte een
klein gedeelte terug. De spoorwegen
in het Moermangebied ©n Zuid-Siberiê
zijn gebouwd op do graven van dui-
zende, gebouwde monumenten,
kunnen niet worden, opgewekt, noch
de vadevs teruggegeven nan hun kin
deren, of vrouwen aan haar mannen.
Onmiddellijke hulp ie noodzakelijk,
als h©t aantal slachtoffers niet nog
met vele duizenden zal worden ver
meerderd. Als de repatrieering voort
gaat zooals tot nu toe, zuiden er meer
dan twee jaar verloopon vóór alle ge
vangenen uit Siberië en Rusland zijn
teruggekeerd. Maar do winter zal de
ze ongelulckigen spoedig tc hulp ko
men; dood zal hen uit bun ellende
verlossen, en er zal geen scheepe-
ruiinte meer behoeven to worden af
gestaan. want nóg een winter in Si
berië zal niemand overleven. Verie-
;den voorjaar, toen het Roode Leger
Siberië veroverde, waren alle gevan
genen overtuigd, dat redding einde
lijk nabij was. De periode van ziekte
cn lijden, die volgde, werd met kalmte
en geduld gedragen, in de hoop, dat
de rogeeiing, of zelfs de geheele
menschhcid de gevangenen 1© hulp
zou komen in naam van die mensche-
lijkheid, waarover zooveel gesproken
werd.
„Om te kunnen blijven levjn vei
kochten de gevangenen oeret hun win-
terklearen ere toen alles wat ze nog
hadden en konden missen. Cr werd
geen officieel systeem van repatriee
ring gorgnniseerd en dus trachtten de
gevangenen met zooveel kracht en zoo
veel geld a'.s ze nog over hadden, niet
tegenstaande het verboden was, te
vluchten. De sterkan en gelukkigen
slaagden er in Petersburg en Moskou
te bereiken. Hier kreeg het grootste
deel van hen voor liet eerst hulp van
de revoiutionnaire raden van P«:t-
sche en Oostenrijksche arbeiders en
ccn nieuwen ofBcieelen vertegenwoor
diger van de Duitsche regeering. At
deze Invloedrijke lichamen kunnen
met de Russische regeoring samen
werken. Maar, aan den anderen kant
voeren de Siberische autoriteiten de
orders van de centrale commissie
van c--.trole niet uit. Zoodoende wer
den alle gevangenen in Siiberie, van
welke nationaliteit ze ook waren, ge
mobiliseerd voor het sovjct-legei' van
werk.ieden, teneinde de industrie in
Siboi'L to bevorderen. Hierdoor i6 het
voor de gevangenen in Suberic onmo
gelijk geworden het land tc verlaten.
Benige maanden geleden werden dui
zenden krijgsgevangenen, die in
strijd met de bevelen hadden getracht
Buropeesch Rusland t© bereiken, ge
arresteerd door de militaire autoritei
ten en veroordeeld tot dwangarbeid.
Velo gevangenen, die voor de tweede,
derde of vierde maal de misdaad be
gingen ora te trachten hun gvhoorte-
<and te bereiken, deelen thans in de
gevangenissen het lot van misdadi
gers en moordenaars.
„Rusland is oen land, waar de
grootste contrasten worden gevonden.
Het lot der gevangenen is ongeloof
lijk verschillend geweest. Om goed te
kunnen oordeel en, moeten we nooit
\orgeto1, dat zij ,die successievelijk
ontvluchtten .over hot augomocn dege
nen zijn, di© er op do oen of andere
manier in geslaagd waren, ©en in
vele opzichter beter leven t© krijgen
dan do krijgsgevangenen in eenig land
hadden. De mededeelingen, door deze
menschen aan de bevoogd© autoritei-
en verstrekt, geven een onnauwkeu
rig en dikwijls geheel onjuist beefld
den werkelijken stand van za-
nemen, die getoeefl in
mxng was met hun wijze von regee- 1
ren, ofschoon liet voor onze begrip- dlenen ale grondslag voor een besclia-
p'en van waarheid en gerechtigheid "ir"*oworf'' ""A" 'Ia twintigste eeuw",
bijna ongelooflijk moge voorkomen
namelijk tot het in elkaar zeiten
van een gefingeerd proces van zoo
genaamde „moordenaars", ten ein
de. het odium van de misdaad
andere schouders te werpen.
Geheel vergetende, dat zij zolf reeds
Officieel den Tsaar in Juli 1918 had
den „veroordeeld" en van zijn te
rechtstelling door de Sovjet van Je
katertoaburg mededeling luidden
laten doen, kondigden zij nu, In Sep-
'ingswerk van de twintigste eeuw'
De briefschrijfster vertelt dan ver
der: „Een© ontmoette Ik vijf overle
venden van een arbotdacompagnie, die
kort tevoren 600 man had geteld; oen
anderen keer 5000 overlevenden uit
een kamp van 17.000 man; de andere
12.000 waven binnen enkele maan
den te. gevolge van een typhus-epide-
mle gestorven. Ik zou nog veie derge
en.
nhoopspkreten v.ui de doo-
den en stervend:-» hebben nooit de-
buitenwereld bereikt en zullen deze
nooit bereiken. Niemand zul ooit we
al zij geleden hebben, wier stof
felijk overschot jaren lang heeft ge
rust in liet heete iand van Turkes
an of onder liet lijkkleed van Siberië.
De aarden muren van de Jmtien en
barakken smoren het hulpgeroep dor
overlevenden, die hun treurig be
staan nog voortsleepen. Deze cnugeluk-
:gen; dio de laatst© vier cf zes jaar
nooit anders hebben geslapen dan op
dun leger van stroo, uilen
nooit de aankomst beleven van de
hospitaaltreinen, di© hen zullen red
den. Zij hebben nog maar één wensch
tew» rden verlost door den duocl nu
hun meaemenecher. hen niet villen
helpen.
..Daarom wend' ik mij in naam van
in alle gevangenen tot het interna
tional© Roode Kruis en tot den Vol
kenbond, die traclirin de wouden te
heel en en de wreedheden en onrecht
vaardigheden van den oorlog te ver
achten. Ik smeekt hun om ij
dellijk schepen, geld en voedsel te
schaffen en ten 6lotte om vertegen
woordigers naar Rus-land te zenden,
die zonder eenig politiek belang en in
volkomen harmonie met de sovjet-
autoriteiten en d© buiten-Iandsche af-
doelingen van de Communistische
partij li Rusland (Duitsche en Oos-
tenrijkscli-Hongaarsche arbeiders- en
soldatcnraden) zouden kunnen samen
werken teneinde alie gevangenen uit
Siberië cn Rusland voor den aanstaan
den winter naar liun iand t©rug te
brengon."
Rlnnenlanfl
SOCIALISATIE. De internatio
nale Landarbeidersconferentie die te
.Amsterdam plaats heeft, nam de
volgende resolutie aan:
Het oongres, van mooning, dat de
bodem moet worden gelnacht in
handen van de gemeenschap en in
het belang der gemeenschap moet
worden geëxploiteerd, roept de bij
de Internationale Federatie nangel-
sloten bonden op, alle pogingen in
die richting krachtig te ondersteu
nen, ten einde dit doel te bereiken.
TYPHUSGEVALLEN IN ZUID-I.1M-
BURG. Het aantal Typhusgeval'
ion in Zuid-Limburg breödt ztch
zoo meldt men uit Heeftan aan de
I Tel. in de laatste dogen onrurt-
ke gevallen kunnen noemen, maar I barend uit. In het hospHaal te
aaryoor zou het dienon? De doodan 1 lan üggon de barakken vol.
